Literatura académica sobre el tema "Ataturk, Kemal"
Crea una cita precisa en los estilos APA, MLA, Chicago, Harvard y otros
Consulte las listas temáticas de artículos, libros, tesis, actas de conferencias y otras fuentes académicas sobre el tema "Ataturk, Kemal".
Junto a cada fuente en la lista de referencias hay un botón "Agregar a la bibliografía". Pulsa este botón, y generaremos automáticamente la referencia bibliográfica para la obra elegida en el estilo de cita que necesites: APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.
También puede descargar el texto completo de la publicación académica en formato pdf y leer en línea su resumen siempre que esté disponible en los metadatos.
Artículos de revistas sobre el tema "Ataturk, Kemal"
1
MAWARDI, UDI MUFRODI. "KEMAL ATATURK". ALQALAM 10, n.º 54 (30 de junio de 1995): 45. http://dx.doi.org/10.32678/alqalam.v10i54.1532.
Texto completo
2
Irwanti, Neneng y Mohammd Ibrahim bayu Pratama. "The Impact of Kemal Atthatruk's Secularism on the Islamic World in the 19th Century." El Tarikh : Journal of History, Culture and Islamic Civilization 3, n.º 1 (29 de mayo de 2022): 12–23. http://dx.doi.org/10.24042/jhcc.v3i1.7905.
Texto completoResumen
The renewal of the Ottoman Empire was carried out by some groups from western education, aiming to strengthen domestic development through an effective strategy to maintain the territorial integrity of Turkey. The presence of Mustafa Kemal Ataturk was the beginning of progress as well as renewal in the Ottoman Empire which had long experienced collapse and destruction. In addition, his secular ideas made him the first leader to pioneer the westernization movement. With that Turkey became a modern country under the leadership of Kemal Atthatruk with military guard. In addition, he also made Muslims and interfaith tolerant in their religious practices. He also created a modern form of Islam by turning it into Islamic-oriented political parties. Therefore, this study aims to discuss the thoughts of secularism and the progress made by Kemal Ataturk as well as its impact on the Islamic world. To achieve this goal, in this study the author uses the historical method which is one way to solve a problem that originates in the past. By way of finding sources, verification, interpretation of sources and the last is historiography. As for obtaining sources, researchers used a type of library research which attempted to examine secularism and the progress initiated by Kemal Attatruk using a social approach.Kata Kunci: Sekularisme, Kemal Attratruk, Islam
3
Necati-Kutlu, Mehmet. "Mustafa Kemal Ataturk 1881-1938. Biografía y pensamiento". Temas de Nuestra América. Revista de Estudios Latinoaméricanos 32 (15 de mayo de 2017): 55. http://dx.doi.org/10.15359/tdna.2016-e.3.
Texto completoResumen
Este ensayo propone un recorrido por la biografía intelectual de Mustafá Kemal, desde sus años de formación hasta convertirse en Ataturk, "Padre de los turcos" Se analiza su participación como jefe del estado mayor en los grandes retos políticos y militares de su patria y cómo se gestó su participación decisiva en la constitución de la Turquía moderna.
4
Mahsyar, Ahmad Dhiyaul Haq, Alfiansyah Anwar y Umar Sulaiman. "ISLAM SEKULER DI TURKI DAN PEMIKIRAN KEMAL ATATURK". CARITA: Jurnal Sejarah dan Budaya 2, n.º 1 (1 de enero de 2024): 18–32. http://dx.doi.org/10.35905/carita.v2i1.4661.
Texto completoResumen
There are three areas that can be observed in applying secularism in the era of the Kemalis reforms. First, is the secularization of the state, education, and the law in the form of attacks on the traditional power centers of the institutionalized clergy. Second, is the attack on the symbols of European civilization. Third, is the secularization of social life and attacks on Islam that its people adhere to. The aspects of Mustafa Kemal Ataturk's thinking include those in the political system. At that time, Turkey was a very dictatorial one-party regime. Second, in religious reform. The state guarantees freedom of worship, for citizens, in its implementation carried out in the spirit of radical nationalism and imposed by Kemalis. And the third, in the field of education. Kemal's efforts in his policy showhow his desire should be completely sterile from sharia interference.
However, the author at this point agrees with Al-Attas's opinion that Islam rejects any application of a secular concept in any form. Because all of that does not belong to Islam and is contrary to everything.
5
Tsoi, Aleksandr. "The Role of Ataturk and the Grand National Assembly of Turkey in the Treaties of Moscow and Kars". Eurasian Journal of Higher Education 1, n.º 1 (18 de junio de 2021): 30–41. http://dx.doi.org/10.31039/ejohe.2020.1.28.
Texto completoResumen
In the article we study the historical circumstances of conclusion and the significance of the Treaty of Moscow and Treaty of Kars in 1921 for both Turkey and the Russian Soviet Federative Socialist Republic and participation Gazi Mustafa Kemal Pasha – Ataturk and the Grand National Assembly of Turkey (GNAT) in preparing and signing of these documents.
A study of these documents shows that during the preparation and conduct of negotiations between the representatives of the Soviet and Turkish sides, the young Soviet state decided to support the unrecognized the Grand National Assembly of Turkey (TBMM), created by Gazi Mustafa Kemal Pasha – Ataturk.
The Moscow Treaty was the first official recognition of the independence and equality by the Soviet Russia towards the new Turkey, which was fighting against the Entente states and the Anglo-Greek intervention. The objective role of Gazi Mustafa Kemal Pasha and the Grand National Assembly of Turkey in preparing and signing of the Treaty of Moscow and the Treaty of Kars is given only in the context of that time: the geopolitical aspirations of all stakeholders and the real historical events.
6
Mujahidin, Saekul. "The Politics of the Transition of the Hagia Sophia to a Mosque by President Recep Tayyip Erdogan". POLITEA 5, n.º 2 (12 de diciembre de 2022): 182. http://dx.doi.org/10.21043/politea.v5i2.15321.
Texto completoResumen
<p>Hagia Sophia is one of the UNESCO world heritage sites built by Emperor Justinian I which is a Basilica building in Istanbul Turkiye and is a conflict between two religions, namely Christianity and Islam. In 2020 a decision that shocked the world came from President Recep Tayyip Erdogan who turned the Hagia Sophia into a mosque that was previously a museum during the time of Mustafa Kemal Ataturk. This paper uses library research, which identifies data including books, journals, articles, and more. The results of the study explain that the status of Hagia Sophia in Istanbul belongs to Turkish state law, not international law, so the Turkish president has the right to change the status of Hagia Sophia into a mosque that was once a museum during the secular regime. Mustafa Kemal Ataturk and other countries should not protest the decision. that. that. According to research from the Istanbul Economic Research Institute last June, 46.9% of respondents agreed with the transformation of the Hagia Sophia into a mosque, while 38.8% of respondents refused and wanted the Hagia Sophia to remain a museum.</p>
7
Yergobek, Sh K. "FROM ATATURK TO ERDOĞAN: PATTERNS OF POWER TRANSIT IN TURKEY". BULLETIN Series of Sociological and Political sciences 73, n.º 1 (30 de diciembre de 2020): 15–20. http://dx.doi.org/10.51889/2021-1.1728-8940.02.
Texto completoResumen
The article deals with the issues of power transit and transformation of political values in the Republic of Turkey. The founder of the Turkish Republic, Mustafa Kemal Ataturk, attached key importance to such phenomena as secularism, civil society, liberalization and modernization. However, the current development of political processes in Turkey causes some concern not only from the point of view of changing the form of government, but also from the point of view of transforming the value orientation of the state Prosecutor's office.
8
William A. Pelz. "Mustapha Kemal - Ataturk: The Birth of a Republic (2005) (review)". Film & History: An Interdisciplinary Journal of Film and Television Studies 39, n.º 2 (2009): 63. http://dx.doi.org/10.1353/flm.0.0098.
Texto completo
9
Firdiani, Dian, Hasaruddin Hasaruddin, Umiyati Jabri, Hasan Hasan y Ilham Assidiq. "MUSTAFA KEMAL'S RENEWAL IDEAS". International Journal Conference 1, n.º 1 (2 de febrero de 2023): 129–34. http://dx.doi.org/10.46870/iceil.v1i1.478.
Texto completoResumen
Mustafa Kemal is known as a reformer whose role was to save the nation and state of Turkey from thecatastrophe of total destruction due to European colonialism. However, Mustafa Kemal is also considered acontroversial figure because he changed the caliphate culture that became the character of the OttomanEmpire for hundreds of years into a secular state. Mustafa Kemal is known as the creator of modern Turkey andwas given the title as Ataturk which means father of Turkey. The type of research "library research", namely thestudy carried out for solving a problem by using library materials, whether in the form of books, theses, journals,or those related to the Mustafa Kemal's Renewal Idea. The current nationality of Turkish society is the reductionof the thoughts of a Turkish thinker who is considered the father of Turkish nationalism, namely Ziya Gokalp.Mustafa Kemal's Renewal Thought Principles began when he was assigned as a military attaché in 1913 inSofia. It was from here that he became acquainted with western civilization, especially its parliamentarysystem. The principles of Turkish renewal thought which later became its ideological style consisted of threeelements, namely nationalism, secularism and Westernism
10
Oder, Alp Bugra. "Speech Acts Revisited: Examining Illocutionary Speech Acts in Speeches of Mustafa Kemal Ataturk". Proceedings of The International Conference on Research in Humanities and Social Sciences 1, n.º 1 (22 de diciembre de 2023): 24–35. http://dx.doi.org/10.33422/icrhs.v1i1.130.
Texto completoResumen
Pragmatics is an interdisciplinary subfield of applied linguistics that investigates the meaning in context. One of its research areas, speech acts, provides important implications on how the meaning behind the utterances is perceived and what effect it may have on the hearer. Theories and classifications proposed by Austin (1962) and Searle (1979) are particularly useful in understanding the hidden meaning and its effect on the audience. Political discourse is directly connected with speech acts and there is a body of research that focuses on the classification of illocutionary acts embedded within speeches of politicians. In this regard, the present research aimed to analyze illocutionary speech acts of two speeches of Mustafa Kemal Ataturk;speech at the 10th anniversary of Turkish Republic and Address to Turkish Youth which was a part of his great speech that he delivered to deputies and representatives of the Republican Party on 15th-20th October 1927 by employing qualitative content analysis on English translations of the speeches. Subsequent to meticulous analysis, the present qualitative study concluded that Ataturk used more speech acts in his speech at the 10th anniversary of the Turkish Republic than his Address to Turkish Youth. Speech acts in his speech at the 10th anniversary of the Turkish Republic primarily featured expressive, representative, commissive and directive speech acts while his Address to Turkish Youth featured representative and commissive, directive, expressive speech acts, respectively.In total, the most used speech acts were representatives, followed by expressives, commissives and directives. No declaration speech act was observed in either speech.
Tesis sobre el tema "Ataturk, Kemal"
1
Wilson, Christopher Samuel. "Remembering And Forgetting In The Funerary Architecture Of Mustafa Kemal Ataturk: The Construction And Maintenance Of National Memory". Phd thesis, METU, 2007. http://etd.lib.metu.edu.tr/upload/12608490/index.pdf.
Texto completoResumen
This dissertation traces the concept of national memory through the five architectural spaces that have housed the dead body of Mustafa Kemal Atatürk: the bedroom in Dolmabahç
e Palace, Istanbul, where he died on 10 November 1938
the catafalque in the Grand Ceremonial Hall of Dolmabahç
e Palace used between 16-19 November 1938
the official funeral stage in Ankara designed by Bruno Taut and used between 20-21 November 1938
the temporary tomb in The Ethnographic Museum, Ankara
and Atatü
rk&rsquo
s mausoleum, Anitkabir, in use since 10 November 1953. The dissertation firstly narrates the construction of a Turkish collective memory by means of architectural representation and politicization and secondly the physical and ideological maintenance of this memory by means of additions and subtractions to these spaces.
2
Nakache, Karen. "La France et le levant de 1918 à 1923 : le sort de la Cilicie et de ses confins militaires". Nice, 1999. http://www.theses.fr/1999NICE2010.
Texto completoResumen
Après la première guerre mondiale, la France se vit confier par la S. D. N. Des mandats sur les provinces détachées des empires vaincus. Parmi elles, le levant, zone d'influence économique et culturelle traditionnelle de la France. Celle-ci occupa provisoirement, en attendant l'attribution définitive du mandat, la Syrie mais aussi la Cilicie. Dans cette région, ainsi que dans les confins militaires ciliciens, les troupes françaises se heurtèrent à la guérilla kémaliste et à l'héritage complexe du passé tourmenté de la Cilicie. Haines et rancœurs locales envenimèrent la situation déjà difficile de la France. Préférant se retirer, le gouvernement français négocia un traité de paix avec Mustapha Kemal en octobre 1921, entrainant l'évacuation de ses troupes de la Cilicie et de ses confins militaires.
3
Anshori, Ibnu. "Mustafa Kemal and Sukarno : a comparison of views regarding relations between state and religion". Thesis, McGill University, 1994. http://digitool.Library.McGill.CA:80/R/?func=dbin-jump-full&object_id=26248.
Texto completoResumen
This work is a comparative study of the process of secularization in Turkey and Indonesia, with reference to the thought and policies of Mustafa Kemal and Sukarno. In their rational approach to religion and the concern to modernize their societies the two leaders were guided by a secularist paradigm of the relationship of state and religion that each formulated. The abolition of the sultanate-caliphate system, the end of Islam as the state religion and the replacement of Shari/'a by Western codes demonstrated the impact of modernization and secularization on Turkey. The "polity-dominance secularization" of Mustafa Kemal along with, among other thing, the abolition of religious education, the banning of the mystical orders, and the mandatory use of Turkish in Islamic ritual, made Turkey a completely secular state. In Indonesia, secularization was meant not only to serve the cause of modernization but also has had a special significance for ensuring the religious minority's support of the political system. Sukarno's decision to establish a quasi-secular Pancasila state was guided by a concern for political unity. However, unlike Mustafa Kemal, Sukarno avoided the strategy of overt opposition to religion, in order not to entail unacceptable political risks. Though the Indonesian Islamic parties have frequently opposed Sukarno's secularism, the Islamic ideological orientation was significantly moderated by Sukarno's pragmatic syncretism, as embodied in his manifesto NASAKOM (nationalism, religion and communism). Unlike in Turkey, Islamic parties were recognized, and Islamic courts and the system of religious education were integrated into the structure of state in Indonesia.
4
Tinas, Rukiye. "État et religion dans la Turquie post-kémaliste. : L’évolution du Parti de la justice et du développement (Adalet ve Kalkınma Partisi, AKP) : Les deux mandats : 2002-2007 et 2007-2011". Thesis, Lyon 2, 2013. http://www.theses.fr/2013LYO20020.
Texto completoResumen
Dans la Turquie moderne bien marquée par la laïcité, l’AKP qualifié « conservateur démocrate » par ses fondateurs issus de la mouvance islamiste est le grand gagnant des élections de tout ordre depuis son apparition en 2001. Bien que l’Establishment kémaliste ait voulu balayer cette formation n’a pu le faire. Paradoxalement toute tentative de sa part n’a fait qu’accroître sa popularité. La question est donc de savoir « quelles sont les transformations socioculturelles et politiques de la société ainsi que les atouts de l’AKP qui peuvent expliquer sa success story à la fois à l’intérieur et à l’extérieur du pays ? ». La réponse à cette question dépend de ce qu’est le « conservatisme démocrate » ayant pu obtenir le feu vert de l’Establishment pour accéder à la scène politique : où s’inscrit le parti sur l’axe politique ; en quoi se distingue-t-il de ses contreparties ; le plus important est-il véritablement une idéologie politique distincte de l’islamisme comme l’avancent ses idéologues ? C’est ainsi que nous pourrons savoir si l’islamisme turc est en train d’inventer dans le monde musulman une forme comparable à ce qu’a été la « démocratie chrétienne » dans les pays de l’Europe. Et si nous pouvons classer l’AKP parmi les islamistes, nous nous interrogerons sur le point de savoir si l’avenir de l’islamisme comme force politique de gouvernement est en Turquie ou ailleurs ?In modern Turkey clearly marked by secularism, the AKP called “conservative democrat” by its founders from the Islamist movement is the winner of elections of any kind since its appearance in 2001. Although the Kemalist Establishment had wanted to throw out this party could not do it. Paradoxically any attempt on his part has only increased its popularity. Then, the question is “what are the sociocultural and political transformations of society as well as the strengths of the AKP, which may explain its success story both inside and outside the country? ”. The answer to this question depends on what is “Conservative democracy” which could get the green light from the Establishment to enter the political arena: where the party is situated on the political spectrum, what distinguishes it from its counterparties, the most important is it really a political ideology which is distinct from Islamism as suggested by its ideologues? This is how we can know if Turkish Islamism is in the process of inventing in the Muslim world a form comparable to what was the “Christian democracy” in European countries. And if we can classify the AKP among the Islamists, we will examine whether the future of Islam as a political force of government is in Turkey or elsewhere?
5
Moreno, González Pablo. "Le roman turc de la première décennie républicaine (1923-1933) : un nouveau modèle de société". Thesis, Paris, INALCO, 2021. http://www.theses.fr/2021INAL0010.
Texto completoResumen
Qu’est-ce que Don Quichotte aurait en commun avec Mme Bovary ? Certains ont compris qu’ils se prennent tousdeux pour les personnages des romans qu’ils lisent voracement. À travers ces cas, quoique lyriques, le genreromanesque met en évidence sa capacité à imposer des modèles de comportement, à transformer la personnalitédu lecteur, à susciter en lui une reconstruction identitaire. Dans ce travail, nous nous proposons d’étudier ce pouvoiret de le prouver à travers le cas du roman turc de la première décennie républicaine. C’est à ce moment-là, entre1923 et 1933, sous le régime de Mustafa Kemal, que convergent en Turquie les courants qui se disputent depuisquelques décennies la nouvelle identité des Turcs, après l’effondrement du modèle de société ottoman, basé sur lesentiment religieux. Face à cette situation de reconstruction identitaire, quel rôle joue donc le roman de la période,d’autant plus qu’il traite systématiquement de la transformation sociale du pays ? Pour y répondre, nous étudionsles trames, les thèmes récurrents et les personnages de près de quatre-vingt romans, desquels nous avons extraitles modèles de société qu’ils défendent et le rapport qui les relie à l’actualité. Par ailleurs, nous consacrons une placeau symbolisme des espaces qui sont associés aux référents identitaires en jeu : Fatih, l’univers traditionnel, Beyoğlu,l’Istanbul occidentalisée, et l’Anatolie, source d’inspiration nationale. Le travail se conclut par une étude sur laposture du roman vis-à-vis de la condition des femmes, indicateur du niveau de progrès atteint par la société, et duprototype de femme que la production romanesque de la période préconiseWhat do Don Quixote and Madame Bovary have in common? Indeed, they both believe themselves to be charactersfrom the novels they voraciously read. These examples, although heightened, highlight the novel’s ability to imposemodels of behaviour, to transform the reader’s personality, and in summary, to trigger a reconstruction of identity.In this thesis, I have set out to study this ability and to prove it through case studies of novels written in the firstdecade of the Republic of Turkey. The Ottoman model of society, based on religious affiliation, has collapsed andseveral currents of thought have been disputing for years a claim on the new identity of the Turks. They all convergein this period, between 1923 and 1933, under the rule of Mustafa Kemal, giving birth to a new form of identityreconstruction. Therefore, what role does the novel of this period play, especially as it has been dealing for decadeswith the social transformation of the country? In order to answer this question, I study the plots, recurring themesand characters of nearly eighty novels; I seek to determine the model(s) of society they defend and the linkconnecting them to the reality of the country. In addition, I analyse the symbolism of the places associated with theidentity referents at stake: Fatih, the traditional world, Beyoğlu, the Westernised Istanbul, and Anatolia, the sourceof national inspiration. The essay concludes with a study of the novel’s view on the social conditions of women, anindicator of the level of progress achieved by society, and of the female prototype that these novels encourage
6
Gur, Faik. "Sculpting Turkish nationalism : Atatürk monuments in early republican Turkey". Thesis, 2006. http://hdl.handle.net/2152/24027.
Texto completoResumen
Today every city and town in Turkey has at least one monument of Mustafa Kemal Atatürk (1881-1938), the founding father of the Turkish Republic, located in one of its most important public spaces. All private and state primary, middle and high schools have at least one bust of him in front of which students have to line up every Monday morning and Friday evening to chant the national anthem. Apart from statues and busts, his portraits and pictures are hung in every office in state buildings and in most private offices. His name has been bestowed upon boulevards, parks, stadiums, concert halls, bridges, forests, and, more importantly, on educational institutions. Among these many public expressions, the monumental statues of Atatürk erected before he died exemplify one of the most effective instruments of the elite-driven modernization in early republican Turkey (1923-1938). These monuments reveal the ways in which Atatürk and his political elites attempted to establish a modern and secular sense of identity as well as a new official public culture and official history, mainly constructed through Atatürk’s Nutuk, the speech which he delivered in 1927. Nutuk was Atatürk’s public defense of his policies during the military and diplomatic struggle for independence in Anatolia between 1919 and 1923. It has not only become a remarkable and extremely influential text both in Turkish and foreign historiographies but also has been the source for visualizing the official interpretation of the struggle for independence in Turkey to the present day. Thus, all the monuments of the early Republic stand for such orthodox interpretations of history, emerging defensive Turkish nationalism and national identity while symbolizing the closure of the predating Ottoman Empire. Codified within this new national identity are the elements of secularization and racial homogenization of the society, a western cult of the “Orient” in the Orient, and an effort to control and limit the cultural and religious hegemony of Islam in the official public culture of early republican Turkey.text
Libros sobre el tema "Ataturk, Kemal"
4
Balfour, Kinross Patrick. Ataturk: A biography of Mustafa Kemal, father of modern Turkey. New York: Quill/Morrow, 1992.
Buscar texto completo
5
Gronal, Dietrich. Mustafa Kemal Ataturk ve cumhuriyetin dogusu. Istanbul: Altin, 1994.
Buscar texto completo
6
Mango, Andrew. Ataturk: The biography of the founder of modern Turkey. Woodstock, N.Y: Overlook Press, 2000.
Buscar texto completo
7
Riaz, Ahmad, National Institute of Historical and Cultural Research (Pakistan). y National Institute of Pakistan Studies., eds. Mustafa Kemal Ataturk, modern Turkey and Pakistan: Some aspects. Islamabad: National Institute of Historical and Cultural Research, 2005.
Buscar texto completo
8
Ahmad, Riaz. Mustafa Kemal Ataturk: Modern Turkey and Pakistan, some aspects. Islamabad: National Institute of Historical and Cultural Research and Quaid-i-Azam Chair, Quaid-i-Azam University, 2005.
Buscar texto completo
9
Adam, Hook, ed. Mustafa Kemal Atatürk: Leadership, strategy, conflict. Oxford: Osprey, 2013.
Buscar texto completo
10
Norman, Itzkowitz, ed. The immortal Atatürk: A psychobiography. Chicago: University of Chicago Press, 1986.
Buscar texto completoCapítulos de libros sobre el tema "Ataturk, Kemal"
1
Davis, Steven I. "Kemal Ataturk". En Leadership in Conflict, 15–20. London: Palgrave Macmillan UK, 1996. http://dx.doi.org/10.1057/9780230378100_3.
Texto completo
2
Lemoine, Florence. "Atatürk, Kemal". En Government Leaders, Military Rulers and Political Activists, 12. New York: Routledge, 2014. http://dx.doi.org/10.4324/9781315063706-11.
Texto completo
3
Foss, Clive. "Mustafa Kemal Atatürk". En Mental Maps in the Era of Two World Wars, 77–98. London: Palgrave Macmillan UK, 2008. http://dx.doi.org/10.1057/9780230227606_5.
Texto completo
4
Wedel, Heidi. "Das Laizismusverständnis von Muṣṭafā Kemāl Atatürk". En Der türkische Weg zwischen Laizismus und Islam, 16–53. Wiesbaden: VS Verlag für Sozialwissenschaften, 1991. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-663-09637-5_2.
Texto completo
5
Meißner, Thomas. "Mustafa Kemal Atatürk: Zu viel Raki, zu wenig Schlaf". En Der prominente Patient, 281–83. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, 2019. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-662-57731-8_69.
Texto completo
6
Akturk, Ahmet Serdar. "The development of the Kurdish national movement in Turkey from Mahmud II to Mustafa Kemal Atatürk". En Routledge Handbook on the Kurds, 62–75. Milton Park, Abingdon, Oxon; New York, NY: Routledge, 2019. |: Routledge, 2018. http://dx.doi.org/10.4324/9781315627427-6.
Texto completo
7
Booth, Marilyn. "Ataturk Becomes ͑Antar: Nationalist-vernacular Politics and Epic Heroism in 1920s Egypt". En Studying Modern Arabic Literature. Edinburgh University Press, 2015. http://dx.doi.org/10.3366/edinburgh/9780748696628.003.0009.
Texto completoResumen
This chapter examines the emergence of colloquial Arabic poetry as populist-political commentary in Egypt by offering a reading of Mahmud Bayram al-Tunisi's series of texts, which figured political contestation in the thematic-formal mould of the sira shaʻbiyya. It first provides an overview of the sira shaʻbiyya (folk epic, folk romance) before discussing at least four Bayramic sira compositions, all of which narrate the Turkish–Greek conflict over possession of Asia Minor in the context of postwar intra-European negotiations for neocolonial primacy. The texts, labelled ‘Sira Kemaliyya’, chronicle the conflict between Greece and Turkey in 1919–1922, highlighted by the exploits of Turkish ‘epic hero’ and nationalist leader Mustafa Kemal Ataturk. The chapter explains how Bayram manages the duality of heroic posturing as a heavy-handed colonialist tactic versus the effective heroism of Mustafa Kemal.
8
"KEMAL ATATURK AND THE OTTOMAN TRADITION OF LEADERSHIP AND REFORM". En The Ottoman Turks, 305–20. Piscataway, NJ, USA: Gorgias Press, 2010. http://dx.doi.org/10.31826/9781463231804-016.
Texto completo
9
Furman, Ivo. "Battling Over The Spirit Of A Nation: Attitudes Towards Alcohol In ‘New Turkey’". En The Politics of Culture in Contemporary Turkey, editado por Pierre Hecker, Ivo Furman y Kaya Akyıldız, 29–48. Edinburgh University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.3366/edinburgh/9781474490283.003.0002.
Texto completoResumen
For most of the twentieth century, Turkey has enjoyed a relatively liberal relationship with alcohol. In keeping with the secular vision of Mustafa Kemal Ataturk, the Turkish Republic’s venerated founder, the state has decriminalised and even encouraged the consumption and production of alcoholic beverages in a predominantly conservative Muslim society. As a result, drinking has become an accepted social norm amongst Turkish citizens, particularly amongst those pertaining to a secular lifestyle. However, the previous decade has witnessed some dramatic reversals in both social and state attitudes towards alcohol. Ever since the accession to power of the neo-liberal and pious conservative Justice and Development Party (Adalet ve Kalkınma Partisi, AKP) in 2002, alcohol has become a deeply divisive, contentious issue in contemporary Turkish society. This chapter expands on the symbolic significance of alcohol in Erdoğan’s ‘New Turkey’.
10
Okmeydan, Cudi Kaan. "Orientalism in Turkish Political Election Campaigns". En Advances in Media, Entertainment, and the Arts, 470–85. IGI Global, 2021. http://dx.doi.org/10.4018/978-1-7998-7180-4.ch028.
Texto completoResumen
This chapter studies the use of orientalist elements in advertisements of Turkish political parties as a reaction to the orientalist approach of the West, based on examples. It is observed that especially the right-wing parties frequently use orientalist elements in political advertisements during election periods in Turkey. These orientalist elements usually consist of large historical mosque figures and Ottoman motives. However, these orientalist elements are presented together with Mustafa Kemal Ataturk, Turkish satellites, unmanned aircraft, and modern city views to establish a connection between the past and future and show developed and contemporary aspects of Turkey. Thus, it is hinted to the West that a Muslim country taking pride in its past can also be a contemporary and developed country. The present study is focused on orientalism reflections in Turkish political election campaigns and aims to reveal orientalist elements and orientalist perspective that are common in election campaigns.
Actas de conferencias sobre el tema "Ataturk, Kemal"
1
TEMİZ, Elmaziye. "KIBRIS TÜRKLERİNDE ATATÜRK SEVGİSİNİN SOSYOPSİKOLOJİK TEZAHÜRÜ OLARAK İSİMLER/ BABAM KEMAL, ÖĞRETMENİM MUSTAFA KEMAL". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.14.
Texto completoResumen
Kıbrıs Türk nüfusunun atalarının, adanın 1571'de fethinin tamamlanmasının ardından, 1572 yılından itibaren Osmanlı Devleti iskân politikası ve usullerinden olan “sürgün” hükmüne dayalı olarak adaya yerleştirilenler olduğu arşiv kayıtlarında ve pek çok tarih kitabında yer almaktadır. Yerleşenler ve yerleştirilenler coğrafyayı mamur etmekle kalmayıp, Türk ananelerini, insan ilişkilerini, maddi-manevi değerlerini adeta toprağa karıp burayı vatan yapmışlardır. Yaklaşık 450 sene Osmanlı idaresinde olan Kıbrıs, pek çok sebebin etkisiyle 1878 yılında Berlin Antlaşması ile idari yönden “geçici olarak” İngiliz yönetimine bırakılmıştır. İngiltere, I. Dünya Savaşında Osmanlı Devleti ile karşıt cephelerde yer almalarını bahane edip Kıbrıs’ı Taç Koloni ilan etmiş, yani gasp etmiştir. Kıbrıs Türkleri bu durumu kabullenemeden, kısa zaman içinde savaş yenilgileri ve Anadolu’nun işgali başlamıştı. Kıbrıs Türklerinin yükü ağırdı. Hem kendi devletlerinden koparılmışlardı hem anavatanları işgal ediliyordu hem de yaşadıkları yönetim kendi milli devletlerine düşmandı. Lakin milletlerine, kültürlerine gönül bağları sağlamdı. Tüm baskılara rağmen, yolunu bulan son kale Anadolu’nun kurtuluşu için cepheye çarpışmaya, diğerleri dişlerinden artırdıkları ile Anavatan Türklüğüne yardıma koştu. Halkın gözü kulağı hep gelecek haberlerde idi. Mustafa Kemal adlı bir liderin yönetimindeki istiklâl hareketinin takipçisiydiler. Bu çalışmanın amacı Türk kültüründe isim koyma geleneğinin de etkisiyle Kıbrıs Türklerinde Atatürk sevgisini şahıs isimleri üzerinden ortaya koymaktır Resmi kayıtlarda doküman incelemesi yanında, "Kemal" ve "Mustafa Kemal" adlarını taşıyan şahıslarla da derinlemesine görüşmeler yapılıp, örnek biyografilerle çalışma desteklenmiştir. Bu çalışmaya göre önce 30 Ağustos1922’de Yunana yaşatılan hezimet ve elde edilen büyük zaferin sevinç ve coşkusuyla Kıbrıs Türkler, bir hayranlık, bir şükran ve gelecek için bir umut nişanesi olarak erkek çocuklarına Kemal, Mustafa Kemal adını vermeye başlamışlardır. Bu bağlamda verilen isimlerin Atatürk’ün 10 Kasım 1938 tarihinde vefatı üzerine duyulan derin üzüntü odaklı olarak yeniden arttığı görülmektedir. Atatürk sevgisi bağlamında Ülkü isminin de verildiği tespit edilmiştir.
2
ZALYAEV, Ramil. "1922-1934 YILLARI ARASINDA MOSKOVA’DA YAYINLANAN GAZETE, DERGİ VE KİTAPLARDA MUSTAFA KEMAL ATATÜRK’ÜN PORTRELERİ VE FOTOĞRAFLARI". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.65.
Texto completoResumen
Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın önderliğinde Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti’nin Türkiye’nin bağımsızlığı için yürüttüğü Millî Mücadele, Millî Mücadele’nin zafere ulaşması, kazanılan zaferden sonra Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın önderliğinde Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu ve gelişimi, dünyada I. Dünya Savaşı’ndan sonra gelen dönemin büyük siyasî olaylarıdır. 1922-1934 yılları arasında Moskova’da Rus dilinde yayınlanan gazete, dergi ve kitaplarda Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükûmeti’nin Gazi Mustafa Kemal Paşa önderliğinde yürütülen Millî Mücadelesi, Millî Mücadele’de kazanılan Zafer, Barış, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu ve gelişmesi, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün İnkılâpları, Türk-Sovyet ilişkileri ile ilgili konulara yer veriliyordu. Bununla birlikte, bazı yayınlarda yer alan metinleri daha da konkreleştirmek için yayınlara resimler ve fotoğraflar ilave edildi. 1922-1934 yılları arasında Moskova’da Rus dilinde yayınlanan “İzvestiya” [Haberler] gazetesi, “Ogonyök” [Işık] dergisi ve bazı kitaplar Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın fotoğraf ve resimleri de yayınlandı. Her resim ve fotoğraf, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu, gelişmesi ve kuvvetlenmesi ile ilgili belirli tarihi ifade ediyor. Sovyet Rusya Hükûmeti 1922-1934 yılları arasında Moskova’da Rus dilinde yayınlanan bazı gazete, dergi ve kitaplarda, Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın resimlerini ve fotoğraflarını yayınlayarak, okuyucuları Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu olan Gazi Mustafa Kemal Atatürk ile tanıştırmak ile birlikte, Millî Mücadele döneminde ve Cumhurbaşkanı olarak ta 1922-1934 yılları arasında Gazi Mustafa Kemal Atatürk tarafından yapılan muazzam çalışmalarını da onlara göstermek ve anlatmak istemiştir. 1922-1934 yılları arasında Moskova’da Rus dilinde yayınlanan İzvestiya gazetesinde, Ogonyök dergisinde ve bazı kitaplarda yayınlanan Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün bazı resimleri ve fotoğrafları, Onun tarafından sosyal, iktisadi, askerî alanlarda yapılan çalışmaları, Türk-Sovyet, Türkiye-Azerbaycan ve Türkiye-Afganistan ilişkilerini yansıtıyor. Bununla birlikte, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün portre ve fotoğrafların Sovyet Rusya’daki gazete, dergi ve bazı kitaplarda yayınlanması, Rusya Sovyet Hükûmetinin Dış politikasında Türk-Rus ilişkilerinin önemli bir yeri olduğunu gösteriyor.
3
ATABEY, Figen. "MUSTAFA KEMAL (ATATÜRK) PAŞA’NIN 7.ORDU KOMUTANLIĞI GÖREVİNE İLİŞKİN BELGELER IŞIĞINDA GENEL BİR DEĞERLENDİRME". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.28.
Texto completoResumen
Mustafa Kemal (Atatürk) Paşa, 5 Temmuz 1917’de Bağdat’ı İngilizlerden almak üzere 1917 yılının Haziran ayında teşkil edilen Yıldırım Ordular Grubunun 7.Ordu Komutanlığına atanmıştır. Mustafa Kemal Paşa, Filistin-Suriye cephesinde uygulanması gereken strateji ve taktik konusunda Grup Komutanı Mareşal Falkenhayn ile anlaşamadığından 7.Ordu Komutanlığı görevinden istifa ederek, 1917 yılının Ekim ayı ortalarında İstanbul’a gelmiştir. 7. Ordu Komutanlığı görevinde iken Mustafa Kemal Paşa’nın başta Başkomutan Vekili Enver Paşa olmak üzere devletin ileri gelenlerine dört gün arayla gönderdiği 20 ve 24 Eylül 1917 tarihli raporlarından neredeyse tam bir yıl sonra, Yıldırım Ordular Grubu Komutanlığı Filistin-Suriye cephesinde büyük bir bozguna uğramıştır. Mustafa Kemal Paşa, bahse konu raporlarda devletin en üst makamlarına Filistin-Suriye cephesinde Osmanlı Ordusu aleyhine gelişebilecek tehlikeleri büyük bir öngörü ile bütün çıplaklığıyla göstermiştir. Mustafa Kemal Paşa, İstanbul’a gelmesinin ardından 7 Kasım 1917’de Ordu Komutanı sıfatıyla Genel Karargâh emrine verilmiştir. Mustafa Kemal Paşa’nın 7.Ordu Komutanlığı görevinden çekilmesinden yaklaşık üç hafta sonra İngiliz kuvvetleri Birüssebi- Gazze hattını ele geçirmişlerdir. Neredeyse dokuz ay kadar uzun bir süre harp cephelerinden ayrı kalan Mustafa Kemal Paşa, Filistin Cephesi’nde durumun kritikleşmesi üzerine, bizzat Sultan VI. Mehmet Vahdettin tarafından 7 Ağustos 1918’de ikinci defa Filistin’de bulunan 7. Ordu Komutanlığına atanmıştır. Mustafa Kemal vaktiyle istifa ederek haklı sebeplerle bıraktığı bir ordunun komutanlığına yeniden atanmışsa da artık Filistin ve Suriye üzerindeki düşman taarruzunun önüne geçmek imkânsız bir hâl almıştır. Nitekim Mustafa Kemal Paşa’nın cepheye gelmesinden kısa bir süre 19 Eylül 1918 tarihinde İngiliz General Allenby komutasındaki İngiliz Ordusunun genel taarruzu başlamıştır. Mustafa Kemal Paşa yine de İngiliz kuvvetlerinin genel saldırısını değerlendirmiş ve bu öngörü ile önceden tedbir almış, üç ordu arasından ordusunu en az kayıpla zamanında çekebilmeyi başarmıştır. 7.Ordu Komutanı Mustafa Kemal’in, Halep civarında orduyu yoktan var ederek yeniden düzenlemesi sonucu 26 Ekim 1918’de İngiliz birlikleri ve Şerif Faysal önderliğindeki Arapların ilerleyişlerini Halep’in kuzeyinde Katma mevkiinde durdurmayı başarmıştır. Bu noktada Mustafa Kemal’in bütün çabası mütarekeye dek İngiliz ve Arap birliklerine kuvvet kaptırmamak ve gerekirse çekilerek anayurt topraklarında bir savunma hattı oluşturmaktı. Mustafa Kemal Paşa bu hattı, Misak-ı Milli sınırı olarak belirlemiş ve ordusunu İskenderun istikametine doğru çekmeyi başarmıştır. Bu çalışma, Mustafa Kemal (Atatürk) Paşanın Birinci Dünya Savaşı’nda Filistin-Suriye cephesinde iki kez atanmış olduğu 7.Ordu Komutanlığı dönemindeki faaliyetlerini ve olaylara ilişkin değerlendirmelerini, belgeler ve bölgede görev yapan subayların hatıratları merkezinde ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır.
4
BABAOĞLU, Resul. "TAHAYYÜLDEN HAKİKATE: BATI NEŞRİYATINDA MUSTAFA KEMAL (ATATÜRK) İMAJI VE KURUCU LİDERİN BİYOGRAFİSİNİN İNŞASI". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.67.
Texto completoResumen
Türkiye Cumhuriyeti’nin banisi olan Mustafa Kemal Atatürk’ün yaşamı üzerine yerli ve yabancı yazarlar tarafından kaleme alınan ve sayıları mebzul miktardaki biyografiler, Mustafa Kemal’i bir şahsiyet olarak tarihselleştirmeyi amaçlamaktadır. Mustafa Kemal Atatürk’ün hayatını konu alan biyografilere bakıldığında, tamamı için söylenemese de önemli bir kısmı okuyucuyu tekrara boğan, bilinen hususların farklı cümlelerle ifade edildiği kalıp metinler görünümündedir. Bu noktada üzerinde durulması gereken bir husus da günümüzde Atatürk’ün yaşamı ile ilgili ayrıntılı ve kesin bilgiler sunan biyografilerin henüz telif edilmediği nispeten erken dönemlerde Batı kamuoyu için önemli bir bilgi edinme aracı olan basında bu konunun ne şekilde ele alındığıdır. Batı kamuoyunda ve resmi çevrelerde Mustafa Kemal (Atatürk) imgesinin oluşmaya başladığı Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet’in ilk yıllarında neşredilen yazında Mustafa Kemal ile ilgili verilen biyografik notlardan yola çıkılarak ortalama bir Batılının zihnindeki Atatürk portresine ulaşılmaya çalışılmıştır. Çalışma kapsamında, sosyal bilimlerde nitel araştırma paradigmasının temel aşamalarından biri olan nitel veri analizi yöntemiyle bütünlüklü bir sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır. Kurtuluş Savaşı ve erken Cumhuriyet dönemlerinde Batı ülkelerinde neşredilen monografik eserler ve basın organlarından günlük süreli yayınların taranması ve elde edilen bulguların içerik analizine tabi tutulmasıyla Avrupa kamuoyunda Mustafa Kemal Atatürk imajının ne şekilde oluştuğu tespit edilmeye çalışılmıştır.
5
TÜRKMEN, Zekeriya. "DÖNEMLE İLGİLİ BELGELERE VE KENDİ YAZDIKLARINA GÖRE SAMSUN'DAN AMASYA'YA, IX. ORDU KIT'AATI MÜFETTİŞİ MİRLİVA MUSTAFA KEMAL PAŞA". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.91.
Texto completoResumen
Mondros Ateşkes Antlaşmasının imzalanmasından sonra, Harbiye Nezareti’nin çağrısına uyarak 13 Kasım 1918 tarihinde İstanbul'a gelen Mirliva Mustafa Kemal Paşa, Ordu Müfettişi olarak görevlendirildiği Samsun’a çıkışına kadar Mütareke Döneminde beş buçuk ay kadar İstanbul’da kalmıştır. Bu süre zarfında yakın arkadaşlarıyla ülkenin kurtuluşu için hal çareleri arayan Mustafa Kemal Paşa, Osmanlı Erkan-ı Harbiye-i Umumiye Riyasetinin bir barış dönemi kadrosu olarak teşkil ettiği bir düzenlemeyle 30 Nisan 1919 tarihinde padişah iradesi de çıktıktan sonra IX. Ordu Kıt'aatı Müfettişliğine atanmıştır. Ordu müfettişliğine ataması yapıldıktan sonra, İstanbul'da vakit kaybetmeden müfettişlik karargâhını oluşturmaya çalışan Mustafa Kemal Paşa, İstanbul'daki hükûmet ve Erkan-ı Harbiye karargâhıyla bürokratik işlemleri tamamlayıp 16 Mayıs 1919 tarihinde Samsun’a hareket etmiş ve 19 Mayıs 1919 günü 55 kişilik karargâhıyla Tütün İskelesinden karaya çıkarak Samsun’a ayak basmıştır. Samsun şehri, Orta ve Doğu Anadolu'ya bağlantısı olan stratejik bir nokta olmasından dolayı Mirliva Mustafa Kemal Paşa karargâhıyla birlikte çıkmış, altı gün kaldığı Samsun'da Mantika (Mıntıka) Palas'ta karargâhını kurmuş, Samsun ve Orta Karadeniz’deki gelişmeleri yakından takip etmiştir. 1919 yılı Mart başında Samsun'a 200 kişilik askeri birlik çıkarıp şehri işgale kalkışan İngilizler, bölgede sıkı bir denetim uyguladıkları gibi istihbarat subayları aracılığıyla da halkın ve idarecilerin nabzını tutmaya çalışıyorlardı. İngiliz denetiminin olduğu bir bölgede fazla durmak istemeyen Mustafa Kemal Paşa 25 Mayıs 1919 tarihinde Samsun’dan daha da içerilere, emniyetli gördüğü bir şehir olan Havza'ya geçerek faaliyetlerini orada yürütmeye başlamıştır. Canik mutasarrıflığı mıntıkasında yer alan Samsun'da, Mütareke Döneminin yarattığı kargaşadan istifade ile harekete geçen Pontusçu emeller güden Rum çeteleri bölgedeki Müslüman ahaliye karşı baskı ve zulümleri artırınca asayişin sağlanması birinci öncelikli konu olmuştu. Mustafa Kemal Paşa bu konuda yerinde tedbirler aldırtarak Orta Karadeniz kesiminde asayişin sağlanmasına yönelik emir ve talimatlar yayınladığı gibi bölgedeki kolluk kuvvetlerine uyarılarda bulunurken, 20-22 Mayıs 1919 tarihlerinde İstanbul'da hükumet cenahına gönderdiği şifre telgraflarla da alınması gerekli tedbirleri sıralamıştır. Bir taraftan da IX. Ordu Müfettişlik karargâhının ihtiyaçlarıyla ilgili yazışmalarını Harbiye ve Dahiliye nezaretleriyle aksatmadan sürdürmeye çalışmıştır. 25 Mayıs 1919 tarihinden 12 Haziran 1919’a kadar Havza'da kalan Mustafa Kemal Paşa, ilk kamuoyu hareketini Havza’da başlatmış; mitingler akdiyle bölge halkını işgallere karşı uyanık olmaya, bilinçlendirmeye gayret etmiştir. 12 Haziran’dan sonra da 25 Haziran 1919’a kadar çalışmalarını yürüttüğü Amasya'ya geçmiştir. Mustafa Kemal Paşa, Havza ve Amasya'da iken müfettişlik bölgesinde bulunan askerî-sivil makamlardan başka, kendisi gibi o sırada müfettiş olarak atanmış olan (Fevzi, Mersinli Cemal Paşa) üst düzey yöneticiler ve önde gelen komutanlarla (Cafer Tayyar, Kazım Karabekir, Ali Fuat Paşa) sıkı irtibatta bulunmuştur. Ayrıca; devlet merkeziyle de sık sık yazışmalarda bulunarak, İzmir'in işgali, asayişin sağlanması, müfettişlik tahsisatı, jandarmanın takviyesi, eşkıyalık olaylarının engellemesine yönelik tedbirler konusunda fikirlerini yazılı olarak iletmiştir. İzmir'in 15 Mayıs 1919 tarihindeki işgali, tüm yurt sathında olduğu gibi Havza'da da büyük yankılar uyandırmış; Mustafa Kemal Paşa'nın öncülüğünde protesto mitingleri düzenlenerek pasif direniş faaliyetleriyle tepkide bulunulmuştur. Bu sırada Doğu ve Orta Karadeniz kesiminde giderek artan Pontus emelleri güden eşkıyalık olaylarına karşı da gerekli güvenlik tedbirlerini almaktan geri durmamıştır. Amasya'da kaldığı süre zarfından (12-26 Haziran 1919) memleketteki gelişmeleri yakından takip eden Mirliva Mustafa Kemal Paşa, hükumet merkeziyle yaptığı yazışmalarda müfettişlik talimatnamesinin dışına çıktığından dolayı sık sık uyarılarda bulunulduğu gibi, bir süre sonra da İngiliz işgal birliklerinin talebiyle İstanbul'a geri çağrılması konusunda ihtarlarla karşı karşıya kalmıştır. Onun İstanbul’a geri çağrılmasına yönelik Dahiliye ve Harbiye Nezaretlerinden ihtar telgraflarının yazılmaya başladığı günlerde hükumetin sivil kanadıyla askerî kanadı arasındaki anlaşmazlık daha da belirginleşmeye başlamış; Mustafa Kemal Paşa, bürokratik birimler arasındaki bu anlaşmazlıkları bir fırsata dönüştürmüş; çağrıları genelde umursamaz bir tavırla karşılamış; Anadolu’nun içerilerine olan yolculuğuna devam etmiştir. Nitekim bu sırada hükumetin askeri kanadınca (Harbiye Nezareti ve Erkan-ı Harbiye Riyaseti) Mustafa Kemal Paşa’nın faaliyetlerinin görmezden gelinmesi, İstanbul’daki İngiliz Yüksek Komiserliği nezdinde büyük tedirginlik uyandırdığı gibi hükumetin sivil kanadının sert ihtarlarla uyarılmasına yol açmıştır. Bütün bunlara rağmen Erkan-ı Harbiye Riyasetinin Mustafa Kemal Paşa’nın müfettişlik bölgesindeki görevi ve faaliyetleri konusunda İngilizleri ikna etmeye veya oyalamaya çalışması ise İstanbul’daki İngiliz İşgal Orduları Komutanlığının -Karadeniz İşgal Orduları Komutanından gelen ürkütücü telgraflardan dolayı- endişelerini frenleyememiştir. İngiliz İşgal Orduları Komutanlığı ile hükûmet arasındaki yazışmaları umursamaz bir tavırla uzaktan takip eden Mustafa Kemal Paşa, bölgede konumunu güçlendirmeye çalışırken, bir yandan da geleceğe yönelik kararlar almakta bütün bu gelişmeleri, kamuoyunu da yanına alarak millî bir harekete dönüştürme gayreti içinde sürdürmüştür. Amasya'da kaldığı süre zarfından (12-25 Haziran 1919) şehrin önde gelen idarecileri ve halk önderleriyle yakın temasta bulunan Mustafa Kemal Paşa, müfettişlik mıntıkasında bulunan üst rütbeli komutan ve yöneticilerle sık sık telgraf muhaberesinde bulunarak gelişmeleri takip etmeye çalışmıştır. 21-22 Haziran 1919 gecesi Amasya’da Saraydüzü Kışlasında hazırlanan ve yeni Türk devletinin kuruluş bildirisi olarak tarihe geçen genelgeyi de imzalayarak, Türk İstiklal Mücadelesinin safha saha uygulamasına geçilmiştir. 26 Haziran 1919 tarihinde Amasya’dan ayrılan Mirliva Mustafa Kemal Paşa, buradan Sivas-Tokat üzerinden Erzurum'a geçmiş, XV. Kolordu Komutanı Kazım Karabekir Paşa ile buluşarak İstiklal Mücadelesinin önemli bir faaliyeti olan Erzurum Kongresi çalışmalarına hız vermiştir. Bu bildiride IX. Ordu Kıt'aatı Müfettişi Mirliva Mustafa Kemal Paşa'nın Samsun'dan Amasya'ya uzanan yolculuğunda ordu müfettişi sıfatıyla yaptığı faaliyetler dönemin birinci elden belgelerine, kendi yazdıklarına ve konuyla ilgili yapılmış araştırma eserlerine dayanılarak bir değerlendirmeye tabi tutulacaktır.
6
KILIÇ, Sezen. "ALMAN ARŞİV BELGELERİNDE MUSTAFA KEMAL’İN ADOLF HİTLER İLE İLGİLİ KANAATLERİ (1934-1935)". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.74.
Texto completoResumen
Mustafa Kemal Atatürk’ün Adolf Hitler hakkındaki düşünceleri ve söyledikleri Türk tarihçileri kadar Türk milleti için de oldukça merak konusudur. Bu konuda yapılan araştırmalar sonucunda Alman Dışişleri Bakanlığı arşivinde biri 4 Temmuz 1934 diğeri ise 8 Haziran 1935 tarihli iki belge olduğu tespit edilmiştir. 4 Temmuz 1934 tarihli ilk belge, Ankara’daki Alman Büyükelçilik Müsteşarı Wilhelm August Julius Fabricius tarafından siyasi bir rapor olarak Alman Dışişleri Bakanlığı’na hitaben kaleme alınmıştır. Söz konusu raporu Fabricius, o tarihte Ankara’daki görevi sona eren Sovyet Büyükelçisi Yakov Zaharoviç Surits’in kendisine iletmiş olduğu ve gizli kalmasını istediği bilgileri esas alarak düzenlemiştir. Bu bilgilere göre Surits, görev süresi sona erip Türkiye’den ayrılmadan önce Cumhurbaşkanı Gazi Mustafa Kemal Paşa’yı ziyaret etmiştir. Surits, Fabricius’a, Başbakan İsmet Paşa’nın da hazır bulunduğu bu ziyaret esnasında Mustafa Kemal Pasşa’nın 30 Haziran 1934’te Almanya’da gerçekleşen Röhm Darbesi esnası ve sonrasında yaşanan olaylara niçin değinme gereği duyduğunu ve bu olaydan yola çıkarak Adolf Hitler ve yeni Alman hükümeti hakkında nasıl bir düşünce ve kanaate sahip olduğunu açıklamıştır. Bunun yanı sıra Mustafa Kemal Paşa’nın, Röhm Darbesi ile İtalya’da Mussolini ve Rusya’da Bolşeviklerin iktidarı esnasında yaşananlar arasında nasıl bir bağlantı kurduğunu ve Türkiye’de kendi dönemindeki olaylar ile niçin kıyaslama gereği duyduğunu aktarmıştır. Aynı zamanda Mustafa Kemal Paşa’nın söz konusu darbenin gerekçesi hakkında İsmet Paşa’dan neden çok farklı düşündüğünü de ortaya koymuştur. İlk raporun kaleme alındığı tarihten yaklaşık 11 ay sonra, bu kez Almanya’nın Ankara Büyükelçisi Frederic Hans von Rosenberg, Alman Dışişleri Bakanlığına hitaben siyasi bir rapor kaleme almıştır. Söz konusu raporda Rosenberg, Türkiye’de görev süresinin sona ermesi dolayısıyla Mustafa Kemal Atatürk’e yapmış olduğu veda ziyareti esnasında yaşadıklarını aktarmıştır. Bu ziyaret sırasında Atatürk’e bu kez Başbakan İsmet İnönü dışında Dışişleri Bakanı Tevfik Rüştü Aras da eşlik etmiştir. Görüşmede Rosenberg, Atatürk ve İnönü’nün yeni Alman hükümeti ve lideri Adolf Hitler’e karşı nasıl bir düşünce ve kanaate sahip olduğunu öğrenmiş ve bunu kendi dışişleri bakanına iletmiştir. Araştırmamızın amacı, söz konusu iki belgeden yola çıkarak Mustafa Kemal Atatürk’ün Adolf Hitler hakkında iki farklı tarihte söylediklerini o tarihlerdeki olayları ve ortamı dikkate alarak değerlendirmeye ve gerçeklerle ne derece örtüştüğünü irdelemeye çalışmaktır.
7
FEVZİ, Firuz. "AFGANİSTAN’DA ATATÜRK İMAJI". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.30.
Texto completoResumen
Türkiye-Afganistan ilişkileri Osmanlı Devleti zamanında başlasa da resmi ve köklü ilişkiler bağlamında Mustafa Kemal Atatürk döneminde zirve noktaya taşınmıştır. Türkiye Cumhuriyeti’nin sözü edilen sıkıntılı yıllarında Atatürk liderliğindeki yeni devlet, kardeş ülke Afganistan’ı ihmal etmemiştir. Atatürk, Afgan kralının isteğini yerine getirerek Afganistan’ın devlet kurumlarının birçoğuna Türk bilim adamlarını göndermiştir. İlk modern eğitim, Atatürk zamanında başlamış ve 1928 yılında kız öğrencileri ilk kez Türkiye’ye eğitim için gönderilmiştir. Afgan halkı Atatürk’ün dostluğunu unutmamış, onun adını posta pullarına yazmışlar, birçok okula birçok caddeye ya da hastaneye vermişlerdir. Günümüzde bu isimler hâlâ canlılığını korumaktadır. Bu konuya bildirimizde de değineceğiz. Türkiye Cumhuriyeti ile Afganistan devleti arasındaki samimi dostluk 1960’lı yıllara kadar ciddi manada gelişmiştir. O yıllardan sonra birtakım sorunlar yaşanmıştır. Bahsi geçen sorunlar Afganistan’ın kendi içerisinde yaşadığı sorunlar ekseninde gerçekleşmiştir. 2001 yılında kurulan yeni Afgan Devletiyle Türkiye Cumhuriyeti arasındaki ilişkilerin yeniden ivme kazandığı görüşündeyiz. Bildirimizde, tohumları Mustafa Kemal Atatürk tarafından atılan kardeşane ilişkilere değinerek Afganistan’la samimi ilişkileri kuran Türkiye’nin bu ülkedeki faaliyetlerine yer vereceğiz. Ayrıca bahsi geçen Türk büyüğüne Afgan halkının duyduğu içten sevgiyi dile getireceğiz.
8
GÜNEŞ, Günver. "1937 YILINDA GERÇEKLEŞTİRİLEN EGE MANEVRALARI VE MUSTAFA KEMAL ATATÜRK". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.34.
Texto completoResumen
Hedeflediği Türkiye Cumhuriyeti ülküsü için ordunun güçlü olması gerektiğini iyi bilen Mustafa Kemal Paşa, 1923-1938 yılları arasında yaptırdığı tatbikat ve manevralarla bu hedef için ordusunu hazırlamıştır. Mustafa Kemal Paşa, bu amacı için de 1921 yılından itibaren Genelkurmay Başkanı olarak her konuda yanında olan Mareşal Fevzi Çakmak başta olmak üzere İstiklal Harbi’ne katılmış ve orada büyük zaferler kazanmış olan paşaların ve komutanların tecrübelerinden faydalanmıştır. Askeri manevralar içinde 1937 yılında gerçekleştirilen Ege Manevraları II. Dünya Savaşı öncesinde olası düşman tehditlerine yönelik güç gösterisi olarak gerçekleştirilen içte ve dışta büyük ses getiren Türk Ordusu’nun kendi bölgesinde barışı ve istikrarı korumak adına hazır olduğunun bir göstergesi ve ispatı olmuştur. Gözünü Anadolu topraklarına diken İtalya'ya gözdağı vermek, Türk Ordusunun güçlü olduğunu göstermek için Ekim 1937 tarihinde gerçekleştirilen Ege Manevraları, Germencik- Söke Ovası’nda binlerce askerin günlerce süren tatbikatına sahne olmuştur. M. Kemal Atatürk 1937 yılında Kuşadası- Selçuk –Söke- Germencik Bölgesinde gerçekleştirilen Ege Manevraları adıyla anılan askeri tatbikata da bu hedefler doğrultusunda hasta olduğu halde katılmıştır. Ege Manevralarını izlemek için 8 Ekim 1937 akşamı özel trenle Ankara’dan yola çıkan Mustafa Kemal Atatürk 9 Ekim1937 günü geldiği Nazilli’de Basma Fabrikasının açılışında bulunmuştur. Aynı günün akşamı trenle saat 20.00 de Söke’ye gelmiş, 10-11 Ekim günlerinde Söke’de gerçekleştirilmekte olan manevraları izlemiştir. 11 Ekim 1937 tarihinde Akçakonak yakınlarında tatbikatı izleyip, bilgi aldıktan sonra 12 Ekim 1937 tarihinde Kuşadası üzerinden Çamlık’a, daha sonra da Ankara’ya dönmüştür. Mustafa Kemal Paşa, icra edilen bu tatbikat ve manevra ile bir yandan ordusunun harbe hazırlık durumunu gözden geçirirken bir yandan da halk, yabancı askerî erkân ile yerli ve yabancı basın tarafından da takip edilen bu eğitimleri iç ve dış siyasette mükemmel bir şekilde kullanmıştır. Ege Manevralarıyla birlikte ordunun eğitim seviyesi ve gücü, manevra sonrasında yapılan ve tüm halkın da davet edildiği resmigeçitle tüm dünyaya duyurulmak istenmiştir. Ege Manevrası yaklaşmakta olduğu başta Atatürk olmak üzere, tüm Avrupalı devletlerce de dile getirilen yeni bir dünya savaşına Türk Ordusu’nun hazır olduğunu da göstermiştir.
9
SELVİ, Haluk. "MUSTAFA KEMAL PAŞA’NIN IX. ORDU MÜFETTİŞLİĞİ’NE GÖREVLENDİRİLMESİNDE ERMENİ SORUNU FAKTÖRÜ". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.35.
Texto completoResumen
Birinci Dünya Savaşı sonunda uluslararası alanda Osmanlı Devleti’ni en çok meşgul eden konulardan birisi de Ermeni Sorunudur. Savaş sırasında İtilaf Devletlerinin yanında yer alan Ermeni komiteleri Mondros Mütarekesi’nden hemen sonra İstanbul’da, Anadolu’da ve Avrupa’da her alandaki çalışmalarını hızlandırmışlar, Doğu Anadolu’da “Büyük Ermenistan” projesini hayata geçirmek için büyük fırsat yakalamışlardı. Paris Konferansı’nda bu isteklerini resmen dile getiren Ermeni Milli Delegasyonu, “Üç Deniz Arasında Büyük Ermenistan” projesinin uygulamaya konulmasını istemiştir. Mütarekeden sonra İstanbul’a dönen Ermeni Patriği Zaven Efendi de basına verdiği demeçlerde, savaş sırasında kendilerine uygulandığını iddia ettikleri soykırımın suçlularının cezalandırılmasını ve doğuda Ermeniler için bir yurt inşasını ifade etmiştir. ABD Başkanı, İngiltere, Fransa ve Yunanistan Başbakanları da eş zamanlı olarak basına verdikleri demeçlerde Ermeniler için Doğu Anadolu’da yeni bir devlet inşa edileceğini bildirdiler. Mondros Mütarekesinden sonra büyük bir uluslararası tehdit karşısında kalan Osmanlı Ordusu, kendisini mütareke hükümleri gereği küçültmek yoluna gitmiş, birçok ordu lağvedilerek komutanların görevlerine son verilerek İstanbul’a gelmeleri sağlanmıştır. Bu komutanlardan bir kısmı İtilaf Devletleri tarafından tutuklanırken diğer bir kısmı İstanbul’da yeni durum karşısında çözüm üretmeye çalışmışlardır. Mustafa Kemal Paşa, Kazım Karabekir Paşa, Ali Fuat Paşa, Rauf Bey, Refet Bey ve eski İttihatçı yöneticiler Osmanlı Devleti için teslimiyetten başka bir yol olması gerektiğini düşünmüşler, özellikle en yakın tehlike olarak gördükleri Ermeni Sorunu için yeni birtakım tedbirler alma yoluna gitmişlerdir. İstanbul ve Doğu şehirlerinde milli teşkilatlanmalar bu tehdide karşı alınan ilk tedbirler olmuştur. Mustafa Kemal Paşa’nın IX. Ordu Müfettişliği görevine getirilmesi ve görev sahasının oldukça geniş tutulması, doğuda ortaya çıkan ve galipler tarafından bir oldu-bittiye getirilme çabasına karşı bir hamledir. Bu tebliğimizde Mustafa Kemal Paşa’nın İstanbul günlerinde (13 Kasım 1918-16 Mayıs 1919) Ermeni Sorunu ile ilgili ulusal ve uluslararası gelişmeler ve onun müfettişlik görevine atanmasında Ermeni faktörü kaynaklar çerçevesinde ele alınacaktır.
10
KARAGÜLMEZ, Müjdat. "MACAR ELÇİLERİNİN GÖZÜYLE GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK VE TÜRK DEVRİMLERİ". En 9. Uluslararası Atatürk Kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayınları, 2021. http://dx.doi.org/10.51824/978-975-17-4794-5.52.
Texto completoResumen
Milli Mücadele’nin başarıya ulaşmasından sonra Türkiye Cumhuriyeti ile Macaristan arasında 18 Aralık 1923 yılında bir “Dostluk Anlaşması” imzalanmıştır. Böylece, Mondros Mütarekesi sonrasında kesintiye uğrayan resmi temaslar yaklaşık 5 yıl aradan sonra yeniden tesis edilmiştir. İmzalanan dostluk anlaşmasının maddeleri gereğince 1924 yılının Mayıs ayında her iki ülkede de Elçilikler açılmıştır. Atatürk, yakın arkadaşı olan Hüsrev Gerede’yi Budapeşte’ye elçi olarak atarken, Macaristan Kral Naibi Amiral Horthy de Orta Doğuyu yakından tanıyan deneyimli bir diplomat olan László Tahy’i (1924-1933) Türkiye’ye elçi olarak atamıştır. Her iki lider de Türk-Macar ilişkilerine en çok katkı yapabilecek deneyimli diplomatları seçmiştir. İlk Macar elçisi Tahy’nin ardından sırasıyla Mihály Arnóthy Jungerth (1934-1935) ve Zoltán Máriássy (1935-1941) Türkiye’de görev yapmışlardır. Her üç Macar elçisi de güven mektuplarını sunmalarından sonra yazdıkları raporlarda Atatürk’ten övgüyle bahsetmişler ve onun muhteşem bir görüntüsünün olduğunu söylemişlerdir. Macar elçileri Atatürk ile ilk tanışmalarının ardından görev yaptıkları dönemde Atatürk’ün siyasi hayatı ve özel hayatı hakkında da çok sayıda rapor yazmışlardır. Macar elçileri, Türkiye’nin iç ve dış meselelerini yakından takip ederken Türkiye’de gerçekleştirilen devrimler hakkında da çok sayıda rapor yazmışlardır. Bu raporlar, özellikle 1930’lu yıllarda gerçekleştirilen devrimlere aittir. Bu çalışmanın amacı, Türklerle yakın dostluk bağları olan Macaristan’ın Türkiye’ye gönderdiği elçilerinin gözüyle Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü anlatmak ve Türk devrimleri üzerine yabancı diplomatların gözüyle bir değerlendirme yapmaktır.
Informes sobre el tema "Ataturk, Kemal"
1
Aslantas, Halil. Strategic Vision of Mustafa Kemal Ataturk. Fort Belvoir, VA: Defense Technical Information Center, abril de 1997. http://dx.doi.org/10.21236/ada326551.
Texto completo