Siga este enlace para ver otros tipos de publicaciones sobre el tema: Metabolismo.

Tesis sobre el tema "Metabolismo"

Crea una cita precisa en los estilos APA, MLA, Chicago, Harvard y otros

Elija tipo de fuente:

Consulte los 50 mejores tesis para su investigación sobre el tema "Metabolismo".

Junto a cada fuente en la lista de referencias hay un botón "Agregar a la bibliografía". Pulsa este botón, y generaremos automáticamente la referencia bibliográfica para la obra elegida en el estilo de cita que necesites: APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.

También puede descargar el texto completo de la publicación académica en formato pdf y leer en línea su resumen siempre que esté disponible en los metadatos.

Explore tesis sobre una amplia variedad de disciplinas y organice su bibliografía correctamente.

1

Eichler, Paula. "Diminuição da proteína GLUT4 em tecido adiposo de ratos tratados com injeções subcutâneas de óleos de soja ou de girassol". Universidade de São Paulo, 2008. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/42/42137/tde-16092008-115901/.

Texto completo
Resumen
Tratamos ratos por 7 dias com injeções subcutâneas de óleos de soja (S) ou de girassol (G). Verificamos o desenvolvimento de resistência insulínica, com diminuição de GLUT4 e de sua translocação no tecido adiposo de ratos tratados com estes óleos, apesar de aumento no RNAm de GLUT4 no músculo e no tecido adiposo. O tratamento com girassol diminuiu RNAm de GLUT1 no adiposo, onde também diminuiu a quantidade de RNAm de NF-kB. (outros fatores transcricionais não apresentaram alteração: PPARg, MEF2A e MF2D). Dosamos ácidos graxos no plasma, fígado (sem alterações), músculo (palmitoléico aumentou no grupo G; linolênico diminuiu no S e G e araquidônico aumentou no S) e adiposo (palmítico e esteárico aumentaram e linoleico diminuiu nos grupos S e G, além de aumentar a proporção saturados/ insaturados).
We treated rats for 7 days with subcutaneous soybean (SB) oil or sunflower (SF)oil injections. Insulin resistance was developed, with a decrease in GLUT4 quantity and translocation in adipose tissue in the rats treated with those oils, despite GLUT4 mRNA increase in muscle and adipose tissue. Sunflower treatment led to decrease in GLUT1mRNA in adipose tissue, where NF- kB mRNA was also decreased (other transcriptional factors did not change: PPARg, MEF2A e MF2D). Fatty acids were measured in the plasma, the liver (no changes), muscle (palmitoleic increased in SF, linolenic decreased in SB and SF and arachidonic increased in SB) and adipose tissue (palmitic and stearic increased and linoleico decreased in SB and SF, besides increasing in saturated/ unsaturated ratio.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Valor, Ivars Teresa. "The effects of prescribed burning on the vigour of Mediterranean pine species". Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2018. http://hdl.handle.net/10803/664281.

Texto completo
Resumen
La crema prescrita consisteix en l’ús planificat del foc en condicions ambientals adequades per tal d’aconseguir objectius de gestió prèviament definits. S’executa amb l’objectiu de reduir el risc d’incendis tot i que també s’utilitza per a la gestió de pastures i la conservació de la biodiversitat. La crema sota arbrat pot reduir el risc d’incendi de capçades, però també pot afectar el metabolisme primari i secundari de l’arbre. Tanmateix, les cremes haurien de minimitzar els efectes negatius del foc als arbres i maximitzar els positius. Així doncs, és important comprendre de quina manera els components específics del règim de foc, com són la intensitat del foc, severitat i estació de crema, afecten el funcionament de l’arbre. L’objectiu d’aquesta tesi és comprendre la influència que els factors del règim de cremes prescrites tenen en el metabolisme primari i secundari de tres espècies de pi amb tolerància al foc contrastada: Pinus nigra ssp. salzmannii (Dunal) Franco, P. sylvestris L. i P. halepensis Mill., utilitzant una combinació de tècniques dendrocronològiques, isotòpiques i de quantificació terpènica. El creixement post-crema va dependre del temps transcorregut des de la crema, l’espècie, la resistència de l’arbre, la severitat del foc i del creixement de l’arbre abans de la crema. L’any de la crema, el creixement es va reduir en P. halepensis i no es va veure afectat en P. nigra i P. sylvestris. Amb el pas del temps, el creixement es va incrementar en P. nigra, es va recuperar en P. halepensis i es va reduir en P. sylvestris. La probabilitat de morir va ser menor en P. nigra que en P. sylvestris. L’estació de crema va emergir com un factor important per explicar la mortalitat inicial: la probabilitat que un pi mori és més alta a la primavera que a la tardor per a un cert nivell de capçada socarrimada. La mortalitat tardana va ser més alta a les cremes de tardor que a les de primavera degut als majors temps de combustió registrats a la base dels troncs. Una reducció rellevant de la competència arbrada va augmentar significativament el creixement mitjançant un efecte positiu en la fusta de tardor de P. nigra i P. sylvestris, a mesura que el dany causat pel foc a la tija va disminuir. A més, vam demostrar que una crema executada just després d’un any sec no redueix la resiliència dels pins en comparació amb la dels pins no cremats. En P. halepensis, una reducció significativa de la competència va resultar en majors creixements amb el pas del temps, especialment en pins amb un menor volum de capçada socarrimada. Aquest augment va coincidir amb un any sec i es va associar amb una major conductància estomàtica, el que suggereix que la disponibilitat d’aigua va millorar després de la crema. La crema també va afectar al metabolisme secundari, específicament a la quantitat i al tipus de terpens segons l’espècie de pi i la severitat. A major volum de capçada socarrimada, la concentració de terpens a l’acícula dels pins 24 h post-crema fou major, però 1 any després es va produir una notable disminució. Aquesta reducció va ser més pronunciada en pins beneficiats per l’augment de la disponibilitat de recursos després de la crema, el que suggereix que els productes assimilats pels pins es van assignar al creixement en lloc de a mecanismes de defensa. Aquesta tesi proporciona informació valuosa per ajudar en la millora de la planificació de les cremes als boscos de pi mediterranis, en termes d’intensitat, severitat i estació de crema, oferint una nova finestra d’oportunitat per a l’ús de la crema prescrita com a eina de gestió forestal.
Prescribed burning is the planned use of fire to meet clear management objectives under suitable environmental conditions. It is usually executed to reduce fire hazard, but also to manage range and conserve biodiversity. Prescribed burning applied under a forest canopy can reduce crown fire hazard; however, underburning might affect the primary and secondary metabolism of trees. Planning underburning to reduced fire hazard, while minimizing the negative effects and maximizing the positive effects on trees, requires understanding how specific components of the fire regime, such as fire intensity, severity and season, affect tree performance. The goal of this doctoral thesis is to understand the influence of prescribed burning regime factors and related fire impacts on the primary and secondary metabolisms of three pine species with contrasting fire tolerances: Pinus nigra ssp. salzmannii (Dunal) Franco, P. sylvestris L. and P. halepensis Mill., using a combination of dendrochronological, isotope and terpene quantification techniques. Post-burning growth variations depended on the time since burning, the pine species, tree resistance, fire severity and tree performance before burning. In the year of burning, growth was reduced in P. halepensis and unaffected in P. nigra and P. sylvestris. However, as time passed, growth increased in P. nigra, recovered in P. halepensis and decreased in P. sylvestris. P. nigra had a lower probability of dying than P. sylvestris. Burning season emerged as an important factor for explaining initial post-burning pine mortality, since for a certain level of crown injury the probability of a pine dying was higher in spring than in fall. In contrast, delayed pine mortality was higher in fall than in spring burns probably due to the longer combustion times recorded during the fall burns at the base of the trunk. A relevant release of tree competition increased growth through a positive effect on the latewood of P. nigra and P. sylvestris as stem injury decreased. Moreover, we showed that burning just after a dry year did not reduce the growth resilience of pines in comparison with unburned pines. In P. halepensis a relevant competition release, especially in pines with lower crown volume scorched, resulted in higher growth rates as time since burning increased. This growth response coincided with a dry year and was associated with higher stomatal conductance, suggesting that water availability was enhanced after burning. Burning also affected the secondary metabolism of pines, and specifically the amount and type of terpene production depending on the pine species and fire severity. Thus, as crown injury increased, needle terpene concentration 24h post-burning also augmented. However, a remarkable decrease occurred at one year post-burning. This reduction was more pronounced in pines benefited by the increase in resource availability after burning, suggesting that pines were allocating assimilates to growth rather than to defence. From a fuel management point of view, this thesis provides valuable information that can be used to better plan prescribed burning in Mediterranean Pinus forests, in terms of required fire intensity, severity and burning season, offering a new window of opportunity for the use of prescribed burning as a forest management tool.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

Treitinger, Aricio. "Alterações metabólicas e do sistema de defesa antioxidante no plasma e em células mononucleares decorrentes da infecção pelo vírus da imunodeficiência humana". Universidade de São Paulo, 1996. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/9/9136/tde-10032015-110940/.

Texto completo
Resumen
No presente trabalho analisou-se um total de 101 indivíduos, sendo 26 não infectados e 75 infectados pelo HIV e classificados de acordo com o Walter Reed Army Institute (28 pacientes WR 1, 31 pacientes WR 2 e 16 pacientes WR 3/4). 05 indivíduos infectados pelo HIV apresentaram, nos estágios iniciais, uma diminuição progressiva do peso corporal, dos níveis séricos de uréia, albumina, colesterol total, HOL colesterol e LOL colesterol. Já os níveis séricos de proteínas totais, globulinas, IgG, IgA, α1 glicoproteína ácida, haptoglobina e as atividades enzimáticas da AST e da LD apresentaram elevação nos indivíduos infectados e em conseqüência da evolução da infecção. Os triglicérides demonstraram apenas tendência para aumento dos níveis séricos nos indivíduos estadiados como WR3/4. Os níveis de ferro sérico encontraram-se diminuídos nos indivíduos estadiados como WR 3/4, enquanto que a concentração de transferrina apresentou-se diminuída apenas no Grupo WR 2. Houve uma tendência para a elevação progressiva dos níveis médios de ferritina com a evolução da doença. Nenhuma alteração foi verificada nos níveis de proteína \"C\" reativa. A EC-SOO apresentou diminuição dos níveis de atividade nos indivíduos infectados pelo HIV, enquanto que em células mononucleares a SOD apresentou atividade diminuída nos indivíduos estadiados como WR 3/4. A GSH-Px não apresentou alteração de sua atividade em decorrência da infecção pelo HIV. Os níveis plasmáticos do α-tocoferol e do ascorbato apresentaram tendência para diminuição, enquanto o β-caroteno não apresentou alteração nos grupos estudados. Estes resultados sugerem que a haptoglobina, as globulinas e a IgA podem ser utilizadas para a avaliação da evolução da infecção pelo HIV. Por outro lado, os níveis dos constituintes do sistema de defesa antioxidante analisados indicam que os indivíduos soropositivos encontram-se menos protegidos contra a ação de espécies reativas de oxigênio, o que favoreceria a presença de um estresse oxidativo e a replicação viral.
A total number of 101 individuals, including 26 controls and 75 patients classified according to the Walter Reed Army Institute (28 WR 1, 31 WR 2 and 16 WR 3/4) was studied. HIV infected individuals presented, during the early stages, a progressive reduction of body weigth, as well as urea, albumin, total cholesterol, HDL cholesterol and LDL cholesterol in blood serum. However, increased serum levels of total protein, globulin, IgG, IgA, α1 acid glycoprotein, haptoglobin, AST and LD were observed in HIV infected individuals during the evolution of infection. Decreased serum iron and a trend for increasing triglyceride was shown only for those individuals classified as WR 3/4. Transferrin was diminished only in the WR 2 group. A trend for enhancing serum ferritin following the progession of HIV infection was also observed. No alteration was observed on the levels of reactive \"C\" protein. Decreased EC-SOD activities were observed in HIV infected individuals as compared to controls, whereas in mononuclear cells the SOD activity was diminished only in WR 3/4 patients. HIV infection did not alter GSH-Px activity. A trend for decreasing α-tocopherol and ascorbate plasma levels was shown during the evolution of HIV infected patients, while no difference was observed for β-carotene levels in the studied groups. The above results suggest that haptoglobin, globulins and IgA can be used to assess the evolution of the HIV infection. Moreover, the decreased levels of the antioxidant defense system components observed in HIV infected patients may indicate that they are under an oxidative stress that could favor HIV replication.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
4

Mc, Grail Fernández Kimberley Anne. "Targeting NRAS mutant melanomas through metabolic stress". Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2021. http://hdl.handle.net/10803/673108.

Texto completo
Resumen
Al melanoma cutani, els gens que presenten una major incidència mutacional són els gens BRAF i NRAS. Alteracions en aquests gens resulten en l'activació constitutiva de la via de RAS-ERK1/2, contribuint activament així en el desenvolupament i la progressió tumoral del melanoma. Tot i que ambdues mutacions donen lloc a alteracions de la mateixa via de senyalització, està àmpliament descrit que els tumors que es generen d’aquestes constitueixen dues entitats diferents tant a nivell molecular com des del punt de vista de la clínica. Una qüestió rellevant al voltant rau en el fet que mentre els melanomes mutats en BRAF disposen de teràpies específiques dirigides contra aquest oncogèn, els melanomes que presenten mutacions en NRAS no tenen tractaments específics. Com a conseqüència, aquests pacients són tractats amb teràpies antitumorals més genèriques, amb taxes de resposta molt menors i a més amb una elevada toxicitat. En aquest context, desemmascar les diferències moleculars existents entre els tumors amb mutacions en BRAF i en NRAS és essencial per a l'establiment de noves estratègies terapèutiques dirigides a pacients que presenten mutacions en NRAS. Resultats obtinguts amb anterioritat al nostre grup de recerca, juntament amb els d'altres investigacions, han confirmat la presència de diferents patrons metabòlics subjectes a la regulació per BRAFV600E. No obstant això, gairebé no existeix evidència al voltant del paper de les mutacions en NRAS a la regulació metabòlica. L'establiment de característiques metabòliques específiques de melanomes amb mutacions en NRAS podria contribuir al desenvolupament de nous enfocaments terapèutics dirigits contra aquest tipus de tumor. Durant el desenvolupament d'aquest estudi hem investigat les implicacions moleculars derivades de la manca de glucosa en cèl·lules de melanoma mutades en NRASQ61 i BRAFV600E, per tal d'establir si la presència de característiques metabòliques depenent de NRAS podria ser explotada per al desenvolupament de noves teràpies contra aquest tipus de tumor. En aquest estudi, hem demostrat la presència de patrons metabòlics sota el control d'NRASQ61. Les cèl·lules que presenten mutacions en NRASQ61 mostren una resposta diferencial a l'estrès metabòlic en comparació amb les cèl·lules mutades en BRAFV600E, donant com a resultat la hiperactivació de la via de RAS-ERK1/2 i a la sensibilització d'aquestes cèl·lules a l'inhibidor multi-cinasa Sorafenib. PFKFB2, PFKFB3 i PFK-1 són elements clau en la regulació d'aquest procés. Amb això, proposem una nova aproximació terapèutica per al tractament dirigit dels melanomes mutats en NRASQ61, establerta per la combinació de 2-deoxi-D-glucosa (2DG) i Sorafenib. Després dels resultats obtinguts, podem concloure que els tumors que presenten mutacions en NRAS i BRAF són entitats diferents a diferents nivells, no només a nivell clínic i molecular, sinó també a nivell metabòlic, el que implica l'existència de noves finestres terapèutiques per al tractament de tumors que presenten mutacions en NRAS.
Los genes BRAF y NRAS presentan una mayor incidencia mutacional en melanoma cutáneo. Alteraciones en estos genes resultan en la activación constitutiva de la vía de RAS-ERK1/2, lo que contribuye activamente al desarrollo y la progresión tumoral del melanoma. Aunque ambas mutaciones dan lugar a alteraciones de la misma vía de señalización, ha sido ampliamente descrito que los tumores que se generan de las mismas, constituyen dos entidades diferentes tanto a nivel molecular como desde el punto de vista clínico. Una cuestión relevante reside en el hecho de que mientras los melanomas mutados en BRAF disponen de terapias específicas dirigidas contra el oncogén, los melanomas que presentan mutaciones en NRAS carecen de tratamientos específicos. Como consecuencia, estos pacientes son tratados con tratamientos antitumorales más genéricos, que desembocan en tasas de respuesta mucho menores y en una elevada toxicidad. En este contexto, el desenmascaramiento de las diferencias moleculares existentes entre los tumores con mutaciones en BRAF y en NRAS es esencial para el establecimiento de nuevas estrategias terapéuticas dirigidas a pacientes que presentan mutaciones en NRAS. Resultados obtenidos previamente en nuestro grupo de investigación, sumados a los de otras investigaciones, han confirmado la presencia de diferentes patrones metabólicos sujetos a la regulación por BRAFV600E. Sin embargo, apenas existe evidencia sobre el papel de las mutaciones en NRAS en la regulación metabólica. El establecimiento de características metabólicas específicas de melanomas con mutaciones en NRAS podría contribuir al desarrollo de nuevos enfoques terapéuticos dirigidos contra este tipo de tumor. Durante el desarrollo de este estudio hemos investigado las implicaciones moleculares derivadas de la falta de glucosa en células de melanoma mutadas en NRASQ61 y BRAFV600E, con el fin de establecer si la presencia de características metabólicas dependientes de NRAS podría ser explotada para el desarrollo de nuevas terapias contra este tipo de tumor. En este estudio, hemos demostrado la presencia de patrones metabólicos bajo el control de NRASQ61. Las células que presentan mutaciones en NRASQ61 muestran una respuesta diferencial al estrés metabólico, en comparación con las células mutadas en BRAFV600E, que desemboca en la hiperactivación de la vía de RAS-ERK1/2 y en la sensibilización de estas células al inhibidor multi-quinasa Sorafenib. PFKFB2, PFKFB3 y PFK-1 son elementos clave en la regulación de este proceso. Adicionalmente, proponemos una nueva aproximación terapéutica para el tratamiento dirigido de los melanomas mutados en NRASQ61, basada en la combinación de 2-deoxi-D-glucosa (2DG) y Sorafenib. Tras los resultados obtenidos, podemos concluir que los tumores que presentan mutaciones en NRAS y BRAF son entidades diferentes a distintos niveles, no solo a nivel clínico y molecular, sino también a nivel metabólico, lo que implica la existencia de nuevas ventanas terapéuticas para el tratamiento de tumores que presentan mutaciones en NRAS.
BRAF and NRAS are the most commonly found mutated genes in cutaneous melanoma. Alterations in these genes result in the constitutive activation of the RAS-ERK1/2 pathway, contributing to tumor development and progression. Beside both genes are consecutive located in the same signaling cascade, BRAF and NRAS mutated tumors are considered two different entities at clinical and molecular levels, resulting in distinct signaling patterns and different biological behavior. Furthermore, while there is a first line of treatment using targeted therapy against BRAF mutant melanomas, NRAS mutant tumors remain without specific line of treatment, showing low response rates and high toxicity to the currently applied therapies. Thus, the understanding of the molecular differences between BRAF and NRAS mutant tumors is essential to improve therapeutic opportunities for the treatment of patients carrying NRAS mutations. Previous results in our group, together with additional investigations, have highlighted the presence of different metabolic settings subjected to BRAFV600E oncogene regulation. However, little is known about the role of NRAS mutations in metabolic rewiring. Deciphering metabolic settings in NRAS mutant melanomas could provide new avenues for the establishment of specific therapeutic approaches against these, until now, untargetable tumors. In this study, we have investigated the molecular implications of glucose starvation in NRASQ61 and BRAFV600E mutant cells in order to establish whether the presence of NRAS-dependent metabolic settings can be exploited for the development of targeted therapies against NRAS mutant melanomas. Overall, in this study we have demonstrated the presence of NRASQ61 oncogene-dependent metabolic settings. NRASQ61 mutant cells show a differential response to metabolic stress when compared to BRAFV600E mutant cells, which results in the hyperactivation of the RAS-ERK1/2 pathway and the sensitization to the multikinase inhibitor Sorafenib. PFKFB2, PFKFB3 and PFK-1 are key players in the regulation of this process. We also propose a novel approach for the specific targeting of NRASQ61 mutant melanomas based on the combination of 2-deoxy-D-glucose (2DG) and Sorafenib. We conclude that NRAS and BRAF mutant tumors are different entities at different levels, not only at molecular and clinical levels but also at metabolic level and this fact provides a new therapeutic window for the targeting of NRAS mutant tumors.
Universitat Autònoma de Barcelona. Programa de Doctorat en Bioquímica, Biologia Molecular i Biomedicina
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
5

Mota, Martorell Natàlia. "Oxidative stress homeostasis and longevity in mammals". Doctoral thesis, Universitat de Lleida, 2021. http://hdl.handle.net/10803/672775.

Texto completo
Resumen
Les espècies més longeves han evolucionat disminuint la producció endògena d’espècies reactives d’oxigen i proveint-se d’estructures resistents a la oxidació. Per tant, aquelles espècies que viuen més gaudeixen de mitocòndries metabòlicament més eficients i estructuralment més estables. De fet, característiques fenotípiques de la longevitat inclouen la reducció del contingut del complex I i dels aminoàcids sulfurats. Aleshores, l’activitat de determinades vies de senyalització intracel·lulars juga un paper clau regulant l’expressió de gens associats a un fenotip longeu. En aquest context, aquesta tesi pretén determinar i) la modulació de determinades subunitats del complex I associada a la longevitat; ii) els canvis en el contingut dels aminoàcids sulfurats i els seus intermediaris metabòlics en teixits post-mitòtics i iii) plasma d’espècies més longeves; iv) la regulació del contingut dels diferents elements específics del complex 1 de mTOR en termes de longevitat; i v) l’existència un perfil metabòlic associat a humans de longevitat extrema. Els resultats obtinguts mostren l’existència de perfils metabòlics associats a la longevitat de les espècies que, en alguns casos, són diferents a aquells perfils associats a la longevitat individual. A més, les espècies més longeves han evolucionat disminuint el contingut de determinades subunitats del complex I que podrien ésser responsables de la menor producció d’espècies reactives d’oxigen. Per altra banda, existeixen factors genètics que podrien determinar l’activitat basal de mTORC1, i que podrien, almenys en part, explicar el fenotip associat a la longevitat. Per tant, sembla que l’assoliment d’una major longevitat implica una adaptació metabòlica i estructural.
Las especies más longevas han evolucionado disminuyendo la producción endógena de especies reactivas de oxígeno y proveyéndose de estructuras resistentes a la oxidación. Por lo tanto, aquellas especies que viven más disfrutan de mitocondrias metabólicamente más eficientes y estructuralmente más estables. De hecho, características fenotípicas de la longevidad incluyen la reducción del contenido del complejo I y de amino ácidos sulfurados. Por lo tanto, la activad de determinadas vías de señalización intracelular juegan un papel clave regulando la expresión de genes asociados a un fenotipo longevo. En este contexto, esta tesis pretende determinar i) la modulación de determinadas subunidades del complejo I asociada a la longevidad; ii) los cambios en el contenido de amino acido sulfurados y de sus intermediarios metabólicos en tejidos post-mitóticos y iii) plasma de especies más longevas; iv) la regulación del contenido de distintos elementos específicos del complejo 1 de mTOR en términos de longevidad; y v) la existencia de un perfil metabólico asociado a humanos de longevidad extrema. Los resultados obtenidos muestran la existencia de perfiles metabólicos asociados a la longevidad de las especies que, en algunos casos, son diferentes a aquellos perfiles asociados a la longevidad individual. Además, las especies más longevas han evolucionado disminuyendo el contenido de determinadas subunidades del complejo I que podrían ser responsables de la menor producción de especies reactivas de oxígeno. Por otra parte, existen factores genéticos que podrían determinar la actividad basal de mTOR, y que podrían, al menos en parte, explicar el fenotipo asociado a la longevidad. Por lo tanto, parece que lograr una mayor longevidad implica una adaptación metabólica y estructural.
Long-lived species have evolved by decreasing the rate of endogenous reactive oxygen species production and providing them of oxidation-resistant structures. Hence, species that live longer benefit from metabolically efficient and structurally stable mitochondria. In fact, phenotypic traits of longevity include reduced content of complex I and sulphur-containing amino acids. Then, the activity of selected intracellular signalling pathways plays a key role regulating the expression of genes associated to a longevity phenotype. In this context, this thesis aims to determine i) the modulation of specific complex I subunits associated to longevity; ii) the changes on sulphur amino acids content and its metabolic intermediates in post-mitotic tissues and ii) plasma from long-lived species; iv) the content regulation of the different mTOR complex 1 specific forming elements in terms of longevity; and v) the existence of a metabolic profile associated to human extreme longevity. The obtained results reveal the existence of metabolic profiles associated to species longevity that, in some cases, differ from those profile associated to individual longevity. Furthermore, longer lived species have evolved reducing the content of specific complex 1 subunits that might be responsible for the limited reactive oxygen species production. Otherwise, genetic factors that might determine the basal activity of mTORC1 exist, and that could, at least In part, explain the longevity associated phenotype. Thus, it seems that the achievement of an extended longevity implies a metabolic and structural adaptation.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
6

Segarra, Mondéjar Marc. "Estudio de la regulación del metabolismo de la glucosa por la actividad sináptica". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/668643.

Texto completo
Resumen
La actividad sináptica regula una larga lista de procesos esenciales para el desarrollo y la supervivencia neuronal mediante cambios en los niveles de Ca2+ citoplasmático. Modula desde la morfología del árbol dendrítico neuronal hasta la plasticidad neuronal o los mecanismos de protección contra el daño oxidativo. La entrada de Ca2+ a través de los receptores sinápticos promueve diferentes cambios a nivel celular que van desde la remodelación del citoesqueleto a la estimulación de diferentes cascadas de señalización que finalmente activan diferentes factores de transcripción implicados en la regulación de toda una serie de programas de transcripción. Durante las primeras semanas tras el nacimiento tiene lugar el período, enmarcado dentro del desarrollo del sistema nervioso, en que se da una mayor tasa de crecimiento de dendritas y axones. El crecimiento neuronal debe ir acompañado de la síntesis de nuevos lípidos, necesarios para la generación de nuevas membranas. A pesar de que los mecanismos implicados en la regulación del crecimiento de dendritas y axones han sido ampliamente estudiados, se conoce muy poco con respecto a los cambios a nivel metabólico destinados a la síntesis de las biomoléculas necesarias para abastecer la generación de nuevas membranas. El principal objetivo de este trabajo ha sido estudiar el mecanismo por el que la actividad sináptica es capaz de regular el metabolismo neuronal para promover la síntesis de diferentes metabolitos precursores para la síntesis de los lípidos necesarios para el crecimiento neurítico. El principal modelo utilizado en este estudio ha sido los cultivos primarios de neuronas corticales de embriones de rata. La actividad sináptica se ha estimulado mediante un protocolo basado en la desinhibición de la red neuronal, que consiste en el tratamiento combinado con Bicuculina y 4-aminopiridina. Los resultados de esta tesis demuestran que la actividad sináptica estimula la captación y el metabolismo de la glucosa incrementando la transcripción del principal transportador de glucosa en neuronas (Glut3) y de diferentes enzimas implicadas en la glucólisis (HK2, PKM1/2 y PFKFB3). Todo el proceso está regulado por un mecanismo caracterizado por la activación de dos factores de transcripción: CREB y HIF-1α. La activación de CREB, uno de los principales factores de transcripción regulados por la actividad sináptica, promueve la expresión de Glut3 y de la enzima ubiquitina ligasa, Siah2. La actividad de esta última es necesaria para promover la estabilización y, en consecuencia, la activación de HIF-1α, que finalmente promueve la expresión de las enzimas implicadas en la glucólisis. La inhibición de la glucólisis o el bloqueo de la actividad de HIF-1α son suficientes para inhibir la estimulación del crecimiento neuronal por la actividad sináptica. De acuerdo con estos resultados en cultivos celulares, la inhibición de esta vía o la eliminación de este factor de transcripción durante las primeras semanas de desarrollo postnatal en roedores tiene como consecuencia una reducción de la complejidad del árbol dendrítico. Tal como se muestra en el presente trabajo, la actividad sináptica también podría estar implicada en la regulación de diferentes orgánulos como son los peroxisomas y las mitocondrias. En el primer caso se ha observado que la actividad sináptica promueve la síntesis de diferentes implicados tanto el desarrollo y el mantenimiento de los peroxisomas (Pex5, Pex11b y Pex13) como en el metabolismo lipídico peroxisomal (ABCD2 y ACOT8). Cuanto a las mitocondrias se ha comprobado que las neuronas estimuladas sinápticamente activas presentan un incremento en el transporte anterógrado mitocondrial a lo largo del axón que depende de la actividad de HIF-1α.
During the first weeks after birth occurs the period of the nervous system development in which takes place the highest dendritic and axonal growth ratio. Neuronal growth must be accompanied by the synthesis of new lipids, which are necessary for the formation of new membranes. Although the mechanisms involved in the regulation of dendrites and axons growth have been widely studied, there is very little known about the changes at the metabolic level involved in the synthesis of the biomolecules necessary to supply the formation of new membranes. The main goal of this doctoral thesis has been studying the mechanism by which synaptic activity, one of the most important inducers of neurite growth, regulates neuronal metabolism to promote the synthesis of different precursor metabolites involved in the synthesis of lipids required for neuritic growth. The results of this thesis show that synaptic activity stimulates glucose uptake and metabolism by increasing the transcription of the main glucose transporter in neurons, Glut3 and different enzymes involved in glycolysis. The whole process is regulated by a mechanism characterized by the activation of two transcription factors: CREB and HIF-1α. The activation of CREB, one of the main transcription factors regulated by synaptic activity, promotes the expression of Glut3 and the ubiquitin-protein ligase, Siah2. The activity of the latter is necessary to promote the stabilization and, consequently, the activation of HIF-1α, which finally promotes the expression of enzymes involved in glycolysis. Glycolysis inhibition or blocking of HIF-1α activity are sufficient to inhibit stimulation of neuronal growth by synaptic activity. A shown in this thesis, synaptic activity may also be involved in the regulation of peroxisomes and mitochondria. In the first case, it has been observed that synaptic activity promotes the synthesis of different agents involved in the development and maintenance of peroxisomes and in peroxisomal lipid metabolism. In regard to mitochondria, it has been proven that synaptically active neurons exhibit an increase in mitochondrial anterograde transport along the axon which requires HIF-1α activity.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
7

Flórez, Martha. "Metabolismo bacteriano". Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas - UPC, 2006. http://hdl.handle.net/10757/272769.

Texto completo
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
8

Jorge, Letícia Galhardo. "Desempenho fotossintético, perfil e atividade do óleo essencial de Xylopia aromatica (Lam.) Mart. nas fases vegetativa e reprodutiva no cerrado paulista". Botucatu, 2020. http://hdl.handle.net/11449/192182.

Texto completo
Resumen
Orientador: Carmen Silvia Fernandes Boaro
Resumo: Espécies vegetais são capazes de produzir diversidade de substâncias, que desempenham funções importantes para sua sobrevivência e adaptação ao ecossistema. O metabolismo primário, é essencial para o crescimento, desenvolvimento, maturação e reprodução de qualquer espécie. O metabolismo especializado, dependente do primário, é responsável por originar o óleo essencial, que são misturas de metabólitos especializados voláteis, representados principalmente por monoterpenos e sesquiterpenos. Cada espécie vegetal produz um óleo essencial de composição característica específica, podendo ser influenciado por fatores bióticos e abióticos. A fenologia pode influenciar processos bioquímicos e rotas metabólicas capazes de modificar a formação de substâncias biologicamente ativas, alterando diretamente o conteúdo e a qualidade dos óleos essenciais. Sendo assim, o objetivo deste trabalho foi avaliar se as fases fenológicas, vegetativa e reprodutiva modificam o desempenho fotossintético e o perfil do óleo essencial de Xylopia aromatica (Lam.) Mart., influenciando sua atividade biológica na defesa antioxidante e ação antifúngica. As variáveis, fluorescência da clorofila a, trocas gasosas, carboidratos, atividade enzimática e peroxidação lipídica, potencial água, conteúdo relativo de água das folhas, extração, rendimento, caracterização química e atividade antifúngica do óleo essencial de Xylopia aromatica foram avaliadas em 24 plantas, 12 no estádio vegetativo e 12 no reprodutivo, coletadas... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Research aimed at the knowledge of plant species allows the elaboration of projects that aim at the understanding of development, conservation of biodiversity and sustainable exploitation of natural resources. The primary metabolism, represented by photosynthesis and the specialized one, that synthesizes the essential oil, can be influenced by the environmental and phenological conditions, which can influence the chemical profile of the essential oil and the biological activity in the vegetal defense, including against fungi, bacteria and virus. Compounds from the specialized metabolism present biological activity and potential for the production of bactericides and fungicides. Therefore, it is necessary to know the stage of development of plant species in which the substances of interest, with economic potential, are more concentrated, thus orienting, if appropriate, the collection period, aiming at the conservation and sustainable use. There are scientific studies that reveal biological activity of essential oils, as observed for the genus Xylopia, but none of them relates the primary and specialized metabolism to the stage of development in which the species is found. In this way, the objective of this research was to evaluate if the phenological, vegetative and reproductive phases of Xylopia aromatica (Lam.) Mart. modify the photosynthetic performance and the profile of the essential oil, which may influence its biological activity in the antioxidant defense and antifunga... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
9

Scherr, Marcela Custódio. "Frequências dos polimorfismos CYP1A2C1117T e GSTA3 I71L, relacionados ao metabolismo de xenobióticos, em cães de raça e sem raça definida". [s.n.], 2010. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/308615.

Texto completo
Resumen
Orientador: Carmen Silvia Passos Lima
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas. Faculdade de Ciências Médicas
Made available in DSpace on 2018-08-16T03:51:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Scherr_MarcelaCustodio_M.pdf: 1746928 bytes, checksum: 1590f1bcf4c880aa0dbd063756c2c777 (MD5) Previous issue date: 2010
Resumo: A habilidade de metabolizar xenobióticos é variável em humanos e em cães e está relacionada a genótipos distintos de genes polimórficos. Os portadores do genótipo CYP1A2 1117TT foram classificados como metabolizadores lentos de fármacos. Ainda, os alelos variantes T e C dos polimorfismos CYP1A2 C1117T e GSTA3 I71L foram descritos como menos eficazes na ativação e inativação de carcinógenos do que os selvagens, respectivamente. Assim, humanos e cães podem apresentar diferentes respostas a medicamentos e estar sob riscos distintos de ocorrência de tumores. As frequências dos genótipos dos polimorfismos CYP1A2 C1117T e GSTA3 I71L em cães de diferentes raças e sem raça definida (SRD) não foram ainda descritas. O objetivo deste estudo foi o de identificar as frequências dos genótipos em 105 cães da raça boxer, 84 cães da raça rottweiler, 110 cães da raça pastor alemão e 99 animais SRD, para verificar se ocorre distribuição distinta de genótipos em animais de diferentes grupos. O genótipos foram identificados por amplificação das regiões gênicas de interesse, em amostras de sangue periférico, por meio da reação em cadeia da polimerase seguida por sequenciamento ou digestão enzimática dos fragmentos amplificados. A frequência do genótipo homozigoto selvagem CC do polimorfismo CYP1A2 C1117T foi maior em cães de raça (96,4% versus 87,9%, P= 0,002) e boxers (98,0% versus 87,9%, P= 0,005) do que em cães SRD. Frequências genotípicas similares foram observadas em cães estratificados por aspectos clínicos. Apenas o genótipo variante CC do polimorfismo GSTA3 I71L foi identificado em nossos cães. Nossos resultados sugerem que cães de raça metabilizam fármacos e ativam carcinógenos de forma mais eficaz do que cães SRD e podem obter maior benefício medicamentoso e estar sob risco maior de tumores. Já o metabolismo de xenobióticos pela enzima GSTA3 parece similar em cães de diferentes raças e não influenciar diferentemente a resposta a medicamentos e o risco de tumores nesses animais
Abstract: The ability to metabolize xenobiotics is variable among humans and dogs, and is related to the distinct genotypes of polymorphic genes. Carriers of the CYP1A2 1117TT genotype were classified as poor metabolizers of drugs. In addition, the varying T and C alleles of CYP1A2 C1117T e GSTA3 I71L polymorphisms were described as less efficient in the activation and inactivation of carcinogens than the wild alleles, respectively. Thus, humans and dogs seem to obtain distinct benefits under drug treatments and also to be under different risks of tumours. The frequencies of genotypes of the refered genes in dogs of different breeds and mixed breed are yet not described. The objective of this study was to identify the frequencies of the genotypes in 105 boxers, 84 rottweilers, 110 german shepherds and 99 mixed breed dogs with the purpose of to verify if a distinct distribution of genotypes occurs in animals of different groups.The genotypes were evaluated by amplifying the area of interest of the genes, in peripheral blood samples, using a polymerase chain reaction followed by a sequencing or enzymatic digestion of the amplified fragments. The frequency of the homozygous wild CC genotype of the CYP1A2 C1117 polymorphism was higher in dogs of pure breed (96,4% versus 87,9%, P= 0.002) and boxers (98.0% versus 87,9%, P= 0.005) than in mixed breed dogs. Similar frequencies of the genotypes were seem in dogs stratified by clinical features. Just the CC varying genotype of the GSTA3 I71L polymorphism was identified in all dogs. The results of this study suggest that pure breed dogs might be more efficient in metabolizing drugs and in activating carcinogens than mixed breed dogs, and therefore, may obtain larger therapeutic benefits under treatment for diseases and may be under higher risk for tumors. In contrast, the metabolim of xenobiotics by the GSTA3 enzyme seems to be similar among dogs of different breeds and not to influence on a different way the drug metabolism or tumour risk in these animals
Mestrado
Biologia Estrutural, Celular, Molecular e do Desenvolvimento
Mestre em Fisiopatologia Médica
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
10

Benatti, Fabiana Braga. "Efeitos da lipoaspiração acompanhada de treinamento físico no perfil metabólico e na composição corporal de mulheres adultas eutróficas e saudáveis". Universidade de São Paulo, 2011. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/39/39132/tde-02082011-152813/.

Texto completo
Resumen
A lipoaspiração é a cirurgia estética mais comumente realizada pelas mulheres no mundo. Uma vez que o tecido adiposo é um órgão metabolicamente ativo, alguns autores sugeriram que a remoção cirúrgica do tecido adiposo subcutâneo (TAS) pudesse exercer efeitos importantes no perfil metabólico. Além disso, estudos experimentais observam ganho de gordura compensatório no tecido adiposo intacto em resposta à lipectomia. O exercício físico regular induz a inúmeras melhoras no perfil metabólico e na composição corporal, promovendo o aumento do gasto energético total e preservação da massa magra. Estudos sobre os efeitos integrados do exercício e da lipoaspiração em humanos são inexistentes na literatura. Desta forma, este estudo visou avaliar o efeito da lipoaspiração acompanhada de treinamento físico sobre o perfil metabólico, a adiposidade e a distribuição de gordura corporal em mulheres adultas e eutróficas (20 a 35 anos; IMC: 23,8 ± 2.2 Kg/m2). Trinta e seis mulheres foram submetidas à cirurgia de lipoaspiração abdominal. Dois meses após a cirurgia, as voluntárias foram divididas em dois grupos: treinado (LT; n=18) e sedentário (LS; n=18). O treinamento físico consistiu de treinamento aeróbio e de força, 3x/semana, por 16 semanas. A metodologia empregada incluiu avaliação do peso corporal, composição corporal (pesagem hidrostática), distribuição da gordura abdominal (tomografia computadorizada), consumo alimentar (diário alimentar), perfil lipídico, concentração de citocinas anti e proinflamatórias, de adiponectina e de leptina antes (PRE), dois meses após a cirurgia (POS-2) e seis meses após a cirurgia (POS-6). A capacidade física (determinada pelo VO2max, e por testes de repetição máxima para membros inferiores e superiores), a taxa metabólica de repouso (TMR) (calorimetria indireta), a determinação do diâmetro médio dos adipócitos e a expressão gênica dos fatores de transcrição para adipogênese, das citocinas anti e proinflamatórias, da leptina e da adiponectina no tecido adiposo subcutâneo abdominal e femoral foram avaliadas nos tempos PRE e POS-6. O consumo alimentar permeceneu inalterado ao longo do estudo. Seis meses após a cirurgia, o grupo LS apresentou tendência ao retorno do peso e da massa gorda total aos valores basais, bem como aumento do tecido adiposo visceral (TAV) e queda da TMR. O grupo LT também apresentou queda da TMR, mas manteve os valores de peso corporal e de massa gorda diminuídos em resposta à cirurgia no POS-6 e apresentou aumento da massa magra e manutenção do TAV. Ambos os grupos apresentaram queda das concentrações de adiponectina e aumento do colesterol total, da LDL-colesterol e da razão LDL/Apolipoproteína B no POS-6. Por meio dos resultados, podemos concluir que a remoção do tecido adiposo abdominal subcutâneo (TAS) em sujeitos eutróficos parece desencadear mecanismos que favorecem a reposição e o crescimento compensatório de tecido adiposo, em especial na cavidade visceral, além de acarretar na diminuição das concentrações de adiponectina, sugerindo possíveis efeitos deletérios no risco cardiovascular em longo prazo. A prática de exercício físico após a cirurgia é de extrema importância para preservar os efeitos da cirurgia na composição corporal, prevenir contra o crescimento compensatório de gordura na cavidade visceral e atenuar seus possíveis efeitos deletérios no metabolismo em longo prazo
Liposuction is the most communly cosmetic surgery performed worlwide. Because adipose tissue is metabolicaly active, researchers have suggested that the surgical removal of fat through liposuction could benefically affect the metabolic profile. In addition, in many species, when body fat is removed, it is recovered rapidly due to compensatory fat growth at intact depots. Regular exercise training benefits metabolic profile and body composition by increasing energy expenditure and preserving fat free mass. Studies about the associated effects of liposuction and physical exercise lack in the literature. Thus the aim of this study was to evaluate the effects of liposuction associated with exercise training on metabolic profile, adiposity and body fat distribution in adult normal weight women (20 to 35 years old, BMI: 23,8 ± 2.2 Kg/m2). Thirty-six women underwent a small-volume abdominal liposuction (mean fat aspirate supernantant: 1240.3 ± 363.6 ml). Two months after surgery were randomly divided into two groups: trained (TR; n=18) and sedentary control (SC; n=18). The four-month exercise program consisted of aerobic plus resistance training, thrice a week. Body composition (hydrostatic weighing), body fat distribution (computer tomography), dietary intake (food records), lipid profile, plasmatic concentration of citokyne, adiponectin and leptin were assessed at baseline (PRE), two (POST-2) and six months after surgery (POST-6). Physical capacity (by VO2max, one repetition maximum (1RM) bench and leg press ), resting energy expenditure (TMR - indirect calorimetry), adipocyte size and gene expression of adipogenesis transcription factors, leptin, adiponectin and citokyne were assessed at PRE and POST-6. Dietary intake was unchanged throughout the study. Six months after surgery, LS group showed increased visceral adipose tissue (TAV), decreased TMR and a tendency to return body weight and fat to baseline values. LT group also showed decreased TMR, but sustained liposuction-induced decreased body weight and fat, increased fat free mass and preserved TAV at POST-6. Both groups showed decreased levels of adiponectin and increased levels of total cholesterol, LDL, cholesterol and LDL/ApoB ratio at POST-6. In conclusion, abdominal subcutaneous fat removal in normal weight subjects triggers a compensatory increase of fat, specially towards the visceral cavity, and lowers adiponectin levels, which could enhance long-term cardiovascular risk. Additionally, exercise training plays a very important role in preserving against the compensatory increase of visceral fat and attenuating possible long-term deleterious effects
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
11

Vidal, Alabró Anna. "Estudi de l’activació de la glucocinasa (GKA456V) en fetge perivenós". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2011. http://hdl.handle.net/10803/32022.

Texto completo
Resumen
La GK és clau en la regulació del metabolisme glucídic tant per la seva funció al pàncrees en què determina la secreció d’insulina, com per la seva funció al fetge on controla les vies d’utilització i d’emmagatzematge de glucosa. Per aquest motiu és una bona diana per a la teràpia de la diabetis, i diverses companyies farmacèutiques estan desenvolupant activadors sintètics de la GK (GKA) pel tractament de la diabetis de tipus 2. Els estudis de GKAs existents avaluen l’activació de la GK a nivell sistèmic i no es coneixen els seus efectes específis sobre la GK al fetge. Per indagar-los, com que no disposàvem d’un GKA específic per a la GK del fetge, ens vam proposar la sobrexpressió d’una forma de GK amb una mutació activadora (GK-A456V) que confereix característiques cinètiques a l’enzim idèntiques a les obtingudes amb els GKAs. L’introduírem al fetge perivenós mitjançant transfecció gènica hidrodinàmica (perquè és la zona on s’expressa majoritàriament l’enzim salvatge en condicions fisiològiques). Un dels controls emprats en l’estudi fou la sobrexpressió de la GK salvatge també a la zona perivenosa, que ens permetria comparar els resultats d’aquesta sobrexpressió local de la GK amb la sobrexpressió no zonal descrita a la bibliografia. Per una banda, avaluàrem els efectes de la sobrexpressió i de l’activació de la GK hepàtica en el context d’un animal sa a llarg termini, per determinar si hi havia risc de resistència a insulina (com s’esdevé en alguns models de sobrexpressió no zonal de GK al fetge). Tant l’activació com la sobrexpressió de GK al fetge perivenós a curt termini comportaren una disminució de la glicèmia i de la insulinèmia. No obstant, en avaluar-ho a llarg termini, la sobrexpressió de GK generà un fenotip de resistència a insulina exclusivament al fetge. En canvi, la GK-A456V comportà un fenotip amb un perfil metabòlic similar als animals controls, sense alteracions dels nivells de glúcids i lípids (sèrics i hepàtics). Al fetge, malgrat que no provocava canvis en el metabolisme glucídic i lipídic, l’activació de la GK va promoure la desregulació per GKRP i la inducció de la glucosa-6-fosfatasa. Per altra banda, la presència de la GK activada al fetge resultà en una activació del catabolisme al teixit adipós. Per altra banda, vam emprar un model de diabetis de tipus 1 per determinar els efectes de la GK-A456V sobre el fenotip diabètic independentment de la insulina, amb la finalitat de valorar l’activació de la GK hepàtica com a tractament alternatiu als GKAs sistèmics. La sobrexpressió perivenosa de GK, tot i que comportà un increment del metabolisme de glucosa al fetge (increment del glicogen hepàtic, de ub-PFK-2, de L-PK, c-myc) i una disminució de la gluconeogènesi (reducció dels nivells de PEPCK), va provocar dislipidèmia com a resultat de la disminució de la β-oxidació d’àcids grassos (reducció dels nivells de Cpt-1) i una inducció de la lipogènesi hepàtica (augment de FAS, ACC, ChREBP). Altres models de sobrexpressió de GK, descrits a la literatura, que no tenien en compte el concepte de zonació hepàtica, també presentaven alteracions en el metabolisme lipídic. En canvi, l’activació de la GK comportà una rellevant disminució de la hiperglicèmia diabètica tot i tenir un lleu efecte sobre l’activació del metabolisme de glucosa i sobre la inhibició de la gluconeogènesi. Sobretot és interessant que la millora de la hiperglicèmia diabètica no va acompanyada d’alteracions del metabolisme lipídic. En conjunt, aquest treball suggereix que l’activació de la GK exclusivament al fetge és una estratègia terapèutica millor per a la diabetis que la sobrexpressió de la GK.
Synthetic glucokinase activators have been used in the context of type 2 diabetes therapy, mainly for their insulin secretagogue activity. However, the impact of these drugs on liver GK has not been studied in vivo. Since GK activators and activating GK mutations confer identical kinetic properties to GK, we hypothesize that hepatic overexpression of a mutated form of GK, GKA456V, described in a patient with Persistent Hyperinsulinemic Hypoglycemia of Infancy (PHHI), shall mimic the liver-specific effects of GK-activating drugs. GKA456V was overexpressed in the liver of streptozotocin diabetic mice and also in healthy mice. Metabolite profiling in serum and liver extracts, together with key components of glucose and lipid homeostasis, were analyzed and compared to GK wild-type transfected animals. Cell compartmentalization of mutant and wild-type GK was also examined in vivo. In the type 1 diabetic mice, GKA456V overexpression markedly reduced blood glucose in the absence of dislipidemia, in contrast to wild-type GK-overexpressing mice. Enhanced glucose utilization did not correlate with glycogen synthesis or lactate production. PEPCK mRNA was not affected, whereas the mRNA for the catalytic subunit of glucose-6-phosphatase was upregulated ~4-fold in the liver of GKA456V treated animals. Moreover, GKA456V was not translocated to the nucleus after a short fast, confirming that this activating mutation disrupted GKRP regulation. In healthy mice, the overexpression of hepatic GK resulted in insulin resistance. Otherwise, GKA456V overepxressing animals were not insulin resistant. They showed increased mRNA and protein content of the catalytic subunit of glucose-6-phosphatase in the liver, and an idnuction of catabolism in their adipose tissue. Our results validate liver specific GK activation as a strategy for diabetes therapy and provide new insights into the complex GK regulatory network.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
12

Gómez, Martín María del Carmen. "Influència d´alguns anestèsics i analgèsics en l´activitat citocrom P45O hepàtica (CYP450) de rata". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2012. http://hdl.handle.net/10803/104268.

Texto completo
Resumen
Els xenobiòtics són compostos exògens als éssers vius, i encara que no formen part de la seva bioquímica normal, s´incorporen a les seves vies metabòliques. Els xenobiòtics entren a l´organisme per diferents vies: oral (p.o.), intravenosa (i.v.) subcutània (s.c.), intramuscular (i.m.), respiratòria, etc. Els xenobiòtics es poden classificar segons el seu origen i segons els seus efectes. Els organismes, per la seva part, han desenvolupat sistemes de detoxificaxió per eliminar-los. En aquest treball, s´estudien xenobiòtics que tenen o estan desenvolupats per tenir una activitat terapèutica (fàrmacs). Aquests compostos són normalment de naturalesa lipofílica, de forma majoritària amb capacitat de difondre per les membranes cel.lulars, encara que alguns interaccionen amb transportadors específics. Un cop dins de la cèl.lula són normalment difícils d´eliminar. Per aquest motiu, els organismes transformen els xenobiòtics mitjançant processos metabòlics, i així faciliten la seva eliminació. En aquest procés de detoxificació intervenen un conjunt d´enzims poc específics que reconeixen una àmplia gamma de compostos. Les reaccions de metabolisme d´aquests enzims s´anomenen reaccions de biotransformació de fase I, i reaccions de conjugació o de fase II. En el present treball s´estudien les reaccions de fase I, que són processos d´oxidació, reducció i hidròlisi que es donen a temperatura fisiològica. El Citocrom P450, CYP450, és el principal complexe enzimàtic encarregat de les reaccions de fase I, i es caracteritza per la gran varietat de processos que poden catalitzar així com la quantitat de substractes diferents que poden metabolitzar. L´estudi es porta a terme mitjançant experiments in vitro en un sistema d´incubacions en microsomes de fetge de rata. Les isoformes on s´estudien les possibles interaccions en la seva activitat són: CYP1A1/2, CYP2A1/2, CYP2B1/2, CYP2C, CYP2C11, CYP2D1, CYP2E1 i CYP3A1/2. Per assolir aquest objectiu global, es va obtenir i caracteritzar el sistema experimental (microsomes de fetge de rata), es van posar a punt sistemes analítics per avaluar les cinètiques enzimàtiques, i es van desenvolupar models cinètics pel tractament de les dades experimentals.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
13

Simon, Molas Helga. "Exploring the regulation and function of TIGAR in cancer cells". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/667414.

Texto completo
Resumen
The TP53-Induced Glycolysis and Apoptosis Regulator (TIGAR) gene was described in 2006 by Dr. Karen Vousden's group in response to the induction of the tumour suppressor gene p53. Since then, numerous studies have focused on clarifying the role of this gene in the metabolism of tumour cells. TIGAR was initially described as an enzyme with bisphosphatase activity on fructose-2,6-bisphosphate, a key metabolite in the positive allosteric regulation of phosphofructokinase-1, which catalyses a key reaction in glycolysis. Through this bisphosphatase activity, TIGAR reduces the levels of fructose-2,6-bisphosphate and, consequently, decreases the glycolytic flux and redirects the metabolites to the pentose phosphate pathway, which is determinant for the antioxidant capacity of cells. Overexpression of TIGAR has been described in multiple tumours, as well as in different cell lines, indicating that this gene confers a growth advantage to these cells. The present doctoral thesis has focused on studying the metabolic function of TIGAR in tumours, as well as the mechanisms that regulate its transcription. The study was carried out on cell lines of cervical cancer and lung cancer in which we have been able to confirm that TIGAR exerts a bisphosphatase function on fructose-2,6-bisphosphate. TIGAR has proven to be key in the response of the cervical cancer cell line HeLa to the blockage of glycolysis, either by inhibiting the expression of the PFKFB3 gene by interfering RNA technology, or by blocking the PFK-2 protein by the drug 3PO. The blockage of glycolysis increases oxidative stress and the phosphorylation of the kinase Akt, which is required for the induction of TIGAR. Furthermore, through metabolomic studies we have been able to describe for the first time the involvement of TIGAR in the entrance of pyruvate to the tricarboxylic acid cycle, in the mitochondria. Finally, and in relation to the mechanisms that regulate the transcription of TIGAR, we have proved that the transcription factor Nrf2, key in the regulation of the antioxidant activity of tumour cells, controls the expression of TIGAR in HeLa cells. In lung cancer cells, where the over activation of Nrf2 is related to chemo resistance and radiotherapy, the relationship between Nrf2 and TIGAR seems to be indirect. With the results presented in this doctoral thesis we have contributed to a better understanding of the role of TIGAR in tumour metabolism and have laid the foundations for future studies aimed at blocking this protein in tumours.
El gen TP53-Induced Glycolysis and Apoptosi Regulator (TIGAR) va ser descrit l'any 2006 pel grup de la Dra. Karen Vousden en resposta a l’activació del supressor tumoral p53. Des de llavors, nombrosos estudis s'han centrat en aclarir el paper d'aquest gen en el metabolisme de les cèl·lules tumorals. Inicialment, la funció atribuïda a TIGAR va ser la de bisfosfatasa de la fructosa-2,6-bisfosfat, metabòlit clau en la regulació al·lostèrica positiva de l’enzim fosfofructoquinasa-1, que catalitza la una reacció clau en la glucòlisi. Mitjançant aquesta activitat bisfosfatasa, TIGAR redueix els nivells de fructosa-2,6-bisfosfat i, en conseqüència, frena en flux glicolític i redirigeix els metabòlits a la via de les pentoses fosfat. És per aquest motiu que TIGAR es va descriure com un gen amb capacitat antioxidant. La present tesi doctoral s'ha centrat en estudiar la funció metabòlica de TIGAR en línies tumorals, així com els mecanismes que regulen la seva transcripció. Amb aquests estudis hem pogut demostrar que TIGAR és clar en la resposta de les cèl·lules al bloqueig de la glucòlisi, ja sigui per la inhibició de l'expressió del gen PFKFB3 mitjançant la tecnologia de RNA d'interferència, com pel bloqueig de la proteïna PFK-2 mitjançant el fàrmac 3PO. El bloqueig de la glucòlisi provoca un augment de l'estrès oxidatiu i de la fosforil·lació de la quinasa Akt, necessària per a la inducció de TIGAR.que al seu torn condueix a una inducció de TIGAR. D’altra banda, estudis metabolòmics ens han permès descriure per primera vegada l’acció de TIGAR en nivells inferiors de la glicòlisi, afectant l’entrada del piruvat al cicle de Krebs. Finalment, hem pogut comprovar que el factor de transcripció Nrf2, clau en la regulació de l'activitat antioxidant de les cèl·lules, controla l'expressió de TIGAR en una línia cel·lular de càncer de cèrvix. En cèl·lules de càncer de pulmó, en canvi, la relació entre Nrf2 i TIGAR sembla ser indirecta. Amb els resultats presentats en aquesta tesi doctoral hem contribuït a entendre millor el paper de TIGAR en el metabolisme tumoral i hem establert les bases per a futurs estudis dirigits al bloqueig d'aquesta proteïna als tumors.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
14

Gaeta, Henrique Hessel [UNESP]. "Metabolismo energético do camarão da amazonia, Macrobrachium amazonicum". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/87762.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:23:00Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-08-25Bitstream added on 2014-06-13T18:50:08Z : No. of bitstreams: 1 gaeta_hh_me_botib.pdf: 6070228 bytes, checksum: 81d16dc4b27dde420316b2debfd946e4 (MD5)
O Camarão da Amazônia, Macrobrachium amazonicum, tem um grande potencial para a aquicultura e possui uma ampla distribuição na América do Sul oriental. Seu cultivo envolve a utilização de rações comerciais, mas até o presente momento não existem rações balanceadas para essa espécie devido à falta de informações sobre o metabolismo desses animais. A qualidade das rações, não está associada diretamente a quantidade de proteínas, e lipídeos presentes, mas sim ao balanço de aminoácidos e ácidos graxos que as compõem. Ainda, estudos sugerem que os lipídios, colesterol, e carboidratos complexos sejam nutrientes importantes já que estão relacionados à maturação gonadal, ao desenvolvimento e crescimento desses animais. Alguns estudos indicam que a proteína é um dos principais nutrientes orgânicos para os Penaeus, porém o mesmo não ocorre para camarões dulcícolas. Dessa maneira, o presente estudo tem como objetivo compreender de uma melhor forma o metabolismo energético de M. amazonicum pela avaliação dos níveis de colesterol, triglicerídeos, proteínas, lipídios e carboidratos quando alimentados com dois tipos diferentes de rações para camarão Penaeus disponíveis no mercado (P38 e V35) e uma ração alternativa de menos custo usada na criação de tilápias (T32). Machos acima de três gramas do morfotipo Pinça cor-de-canela (CC) de M. amazonicum foram coletados de viveiros, transferidos para aquários e foram submetidos a três tipos de dietas com diferentes rações comerciais P38, V35 e T32 durante nove dias. Foram realizados testes para averiguar as concentrações totais de proteínas e carboidratos solúveis, lipídeos e umidade dos camarões e das rações. Foram verificados também os níveis de colesterol, triglicerídeos, carboidratos, proteínas plasmáticas e os principais lipídeos, triglicerídeos e fosfolipídios presentes...
The Amazon Shrimp, Macrobrachium amazonicum has great potential for aquaculture and has a wide distribution in eastern South America. Its farming involves the use of commercial feeds, but to date there are no balanced feeds for this species due to lack of information about these animals metabolism. The quality of the feed is not directly associated with the total amount of protein or lipids, but the amount of each amino acids and fatty acids that compose them. On the other hand, studies suggest the lipids, cholesterol, and carbohydrates as the major nutrients as they are related to gonadal maturation development and growth of these animals. Studies suggest that proteins are the main energy source for Penaeus shrimps however this is not wholly true for praws. Thus, this study aims to understand in a better way the energetic metabolism of M. amazonicum evaluated by the levels of cholesterol, triglycerides, carbohydrates, proteins, while feed with commercial ration, two used in Penaues aqualculture (P38 and V35) and one alternative cheaper feed used in tilapia aquaculture (T32). Cinnamon Claw (CC) males above three grams of M. amazonicum ware colected from farms, transferred to tanks and ware feed with three diets P38, V35 and T32 for nine days. Total soluble carbohydrates, proteins lipids and moisture content tests of the shrimp and rations ware conducted. Also ware checked cholesterol, triglycerides, carbohydrates, proteins levels from hemolymph and major fat acids, triglycerides and phospholipids in the abdominal muscle and hepatopancreas. Diets V35 and T32 showed the best responses to mass gain and metabolic pattern. Despite feed T32 ware formulated for fishes aquaculture the environment they live are similar to those macrobrachiuns lives, which may have resulted in a better carbohydrate and fat acids, as ω-6/ω-3, balance. Proteins ware apparently well absorbed in ration with... (Complete abstract click electronic access below)
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
15

Gaeta, Henrique Hessel. "Metabolismo energético do camarão da amazonia, Macrobrachium amazonicum /". Botucatu, 2013. http://hdl.handle.net/11449/87762.

Texto completo
Resumen
Orientador: Marcos Hikar Toyama
Banca: Alessandra da Silva Augusto
Banca: Patricia M. C. Moraes Valenti
Resumo: O Camarão da Amazônia, Macrobrachium amazonicum, tem um grande potencial para a aquicultura e possui uma ampla distribuição na América do Sul oriental. Seu cultivo envolve a utilização de rações comerciais, mas até o presente momento não existem rações balanceadas para essa espécie devido à falta de informações sobre o metabolismo desses animais. A qualidade das rações, não está associada diretamente a quantidade de proteínas, e lipídeos presentes, mas sim ao balanço de aminoácidos e ácidos graxos que as compõem. Ainda, estudos sugerem que os lipídios, colesterol, e carboidratos complexos sejam nutrientes importantes já que estão relacionados à maturação gonadal, ao desenvolvimento e crescimento desses animais. Alguns estudos indicam que a proteína é um dos principais nutrientes orgânicos para os Penaeus, porém o mesmo não ocorre para camarões dulcícolas. Dessa maneira, o presente estudo tem como objetivo compreender de uma melhor forma o metabolismo energético de M. amazonicum pela avaliação dos níveis de colesterol, triglicerídeos, proteínas, lipídios e carboidratos quando alimentados com dois tipos diferentes de rações para camarão Penaeus disponíveis no mercado (P38 e V35) e uma ração alternativa de menos custo usada na criação de tilápias (T32). Machos acima de três gramas do morfotipo Pinça cor-de-canela (CC) de M. amazonicum foram coletados de viveiros, transferidos para aquários e foram submetidos a três tipos de dietas com diferentes rações comerciais P38, V35 e T32 durante nove dias. Foram realizados testes para averiguar as concentrações totais de proteínas e carboidratos solúveis, lipídeos e umidade dos camarões e das rações. Foram verificados também os níveis de colesterol, triglicerídeos, carboidratos, proteínas plasmáticas e os principais lipídeos, triglicerídeos e fosfolipídios presentes... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The Amazon Shrimp, Macrobrachium amazonicum has great potential for aquaculture and has a wide distribution in eastern South America. Its farming involves the use of commercial feeds, but to date there are no balanced feeds for this species due to lack of information about these animals metabolism. The quality of the feed is not directly associated with the total amount of protein or lipids, but the amount of each amino acids and fatty acids that compose them. On the other hand, studies suggest the lipids, cholesterol, and carbohydrates as the major nutrients as they are related to gonadal maturation development and growth of these animals. Studies suggest that proteins are the main energy source for Penaeus shrimps however this is not wholly true for praws. Thus, this study aims to understand in a better way the energetic metabolism of M. amazonicum evaluated by the levels of cholesterol, triglycerides, carbohydrates, proteins, while feed with commercial ration, two used in Penaues aqualculture (P38 and V35) and one alternative cheaper feed used in tilapia aquaculture (T32). Cinnamon Claw (CC) males above three grams of M. amazonicum ware colected from farms, transferred to tanks and ware feed with three diets P38, V35 and T32 for nine days. Total soluble carbohydrates, proteins lipids and moisture content tests of the shrimp and rations ware conducted. Also ware checked cholesterol, triglycerides, carbohydrates, proteins levels from hemolymph and major fat acids, triglycerides and phospholipids in the abdominal muscle and hepatopancreas. Diets V35 and T32 showed the best responses to mass gain and metabolic pattern. Despite feed T32 ware formulated for fishes aquaculture the environment they live are similar to those macrobrachiuns lives, which may have resulted in a better carbohydrate and fat acids, as ω-6/ω-3, balance. Proteins ware apparently well absorbed in ration with... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
16

Santos, Caio Márcio Guimarães [UNESP]. "Fisiologia e metabolismo da Videira cv. Syrah no submédio do vale do São Francisco sob três estratégias de irrigação". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/103222.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:25Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2012-01-13Bitstream added on 2014-06-13T19:03:03Z : No. of bitstreams: 1 santos_cmg_dr_botfca.pdf: 789847 bytes, checksum: 537327b05e9f2df0d4e947da5809dbc4 (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
A vitivinicultura é uma atividade econômica, relativamente, recente no Brasil e a região semiárida do Submédio do Vale do São Francisco, utilizando-se de irrigação localizada, tem atraído muitos investidores internacionais para a produção de uvas e vinhos. O presente trabalho teve o objetivo de avaliar a fisiologia e o metabolismo da videira ‘Syrah’, sob três estratégias de irrigação (Irrigação com Défice Controlado-IDC, Irrigação Deficitária-ID e Irrigação Plena-IP,) no Submédio do Vale do São Francisco. A pesquisa foi desenvolvida na Embrapa Semiárido, especificamente, no Campo Experimental de Bebedouro, localizado no município de Petrolina-PE. O delineamento experimental foi em blocos casualizados, em três esquemas fatoriais: 3 x 5, três estratégias de irrigação e cinco avaliações para potencial hídrico foliar de base (Ψb), teor SPAD da clorofila e atividade da enzima nitrato redutase (NR); 3 x 6, três estratégias de irrigação e seis avaliações para trocas gasosas, açúcares solúveis totais, açúcares redutores, proteína solúvel total e atividade das invertases e 3 x 3, três estratégias de irrigação e três avaliações para as análises químicas de sólidos solúveis, acidez titulável, relação sólidos solúveis/acidez titulável e pH, sendo nove repetições para cada tratamento. A imposição da deficiência hídrica controlada a partir da fase fenológica de 'cacho fechado' em videira cv. Syrah resultou em plantas ao longo do ciclo com maior eficiência no uso da água e economia no recurso hídrico. O porta-enxerto ‘Paulsen 1103’ demonstra tolerância e/ou resistência ao défice hídrico e a cultivar copa Syrah, comportamento anisohídrico. A maior disponibilidade hídrica na irrigação plena promoveu as maiores...
Viticulture is a relatively recent economic activity in Brazil and the semiarid region of the Submedium of the San Francisco Valley, using drip irrigation, has attracted many international investors to grapes and wine production. The study aimed to evaluate the physiology and metabolism of grapevine ‘Syrah’ under three irrigation strategies (Regulated Deficit Irrigation-RDI, Deficit Irrigation-DI and Full Irrigation-FI,) in the Submedium of the San Francisco Valley. The research was conducted at Embrapa Semiarid, specifically in the Bebedouro Experimental Field, located in Petrolina, Pernambuco-Brazil. The statistical design was in randomized blocks, factorial in three regimens: 3 x 5, three irrigation strategies and five evaluations of leaf water potential (Ψb), SPAD chlorophyll content and activity of the nitrate reductase enzyme (NR); 3 x 6, three irrigation strategies and six evaluations for gas exchange, soluble sugars, reducing sugars, total soluble protein and invertase activity, and 3 x 3, three irrigation strategies and three evaluations for the chemical variables: soluble solids, titratable acidity, soluble solids / titratable acidity and pH, nine replicates for each treatment. The imposition of water deficit from the phenological phase of 'closed lock' in grapevine ‘Syrah’ results in the plant cycle with greater efficiency in water use and savings on water resources. The rootstock ‘1103 Paulsen’ demonstrates tolerance and / or resistance to water deficit and scion ‘Syrah’, anisohydric behavior. The greater water availability in the full irrigation promotes the highest rates of assimilation, transpiration and stomatal conductance at 73 and 87 days after pruning. It also provides the highest activity of nitrate reductase at... (Complete abstract click electronic access below)
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
17

Vieira, Joana Margarida Fernandes. "Metabolismo do etanol". Master's thesis, [s.n.], 2012. http://hdl.handle.net/10284/3757.

Texto completo
Resumen
Projeto de Pós-Graduação/Dissertação apresentado à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para obtenção do grau de Mestre em Ciências Farmacêuticas
De todas as drogas de abuso, o etanol é uma das drogas mais acessíveis e com maior taxa de consumo abusivo por parte dos Portugueses, sendo talvez uma das drogas mais antigas utilizadas pela espécie humana, os efeitos do seu consumo excessivo são conhecidos desde a Antiguidade. O álcool ou etanol é uma droga legalizada e comercializada na sociedade, que faz parte dos hábitos alimentares humanos. O alcoolismo é uma doença complexa que envolve fatores ambientais, socias, psicológicos e genéticos, tornando-se um problema social quando existem circunstâncias sociais e culturais que fomentam e tornam possível o seu uso generalizado. Os padrões de consumo têm-se vindo a alterar ao longo dos anos, em especial nas camadas mais jovens. O etanol é desintoxicado e eliminado principalmente no fígado através de uma série de alterações metabólicas de reações oxidativas, sendo que na primeira reação o etanol é catalisado por uma enzima, a Álcool desidrogenase (ADH). No individuo bebedor excessivo /alcoólico crónico, em que a atividade de ADH pode encontrar-se já bloqueada, duas outras vias, “vias de recurso”, são também chamadas a intervir: a via do Sistema Mitocondrial de oxidação do etanol (MEOS) pelo citocromo P450 (CYP2E1), e a da catálase, localizada nos peroxissomas dos hepatócitos.(Mello, Barrias et al. 2001; Kachani, Brasiliano et al. 2008) Independentemente do sistema enzimático, ADH, MEOS ou catalase, a primeira etapa do metabolismo do etanol leva à produção de hidrogénio e acetaldeído, sendo este, subsequentemente, metabolizado por uma aldeído desidrogenase NAD-dependente, presente na mitocôndria, onde o acetaldeído é transformado em acetato. As repercussões metabólicas pelo consumo cronico de álcool são vários e complexas, como a esteatose, fibrose hepática, síndrome de Wernicke-Korsakoff, hipoglicemia, entre outros. Torna-se imperativo que o profissional de saúde conheça o metabolismo, interações e repercussões do álcool para assim conseguir alertar e aconselhar sobre as consequências do consumo cronico de álcool, de modo a atingir a melhoria da qualidade de vida do doente. Neste trabalho objetiva-se o conhecimento do metabolismo do etanol e suas implicações, de modo a permitir um conhecimento aprofundado que represente uma ferramenta importante no exercício profissional das Ciências Farmacêuticas no contato com a saúde pública Portuguesa. Of all of the abuse drugs, ethanol is one of the most accessible and with the highest consume rate by Portuguese people, maybe being one of the oldest drugs ever used by the human species, the effects of excessive consumption are well known since ancient times. Alcohol or ethanol is a legal drug marketed in society and is part of human eating habits. Alcoholism is a complex disease that involves environmental, social, psychological and genetic factors, becoming a social problem when there are social and cultural circumstances that encourage and make possible its widespread use. Consumption patterns have been changing throughout the years, especially in younger generations. Ethanol is detoxified and eliminated by the liver primarily through a series of metabolic changes of oxidative reactions, being that in the first reaction ethanol is catalysed by an enzyme, the alcohol dehydrogenase (ADH). In an excessive drinker / chronic alcoholic, in whom the ADH activity may already be blocked, two other ways, "remedies" are also called to intervene: the Mitochondrial System of ethanol oxidation (MEOS) by the cytochrome P450 (CYP2E1), and catalase located in the peroxisomes of hepatocytes. Regardless of the enzyme system, ADH, MEOS or catalase, the first step of ethanol metabolism leads to the production of hydrogen and acetaldehyde, which is subsequently metabolized by an NAD-dependent aldehyde dehydrogenase, present in the mitochondria, where the acetaldehyde is converted into acetate. The metabolic repercussions by chronic consumption of alcohol are many and complex, such as steatosis, hepatic fibrosis, Wernicke-Korsakoff syndrome, hypoglycemia, among other. It is imperative that health professionals know metabolism, interactions and alcohol effects so they may warn and offer advice on the consequences of chronic alcohol consumption, in order to improve the patient’s quality of life. This study aims to the understanding of ethanol’s metabolism and its implications, to enable a thorough knowledge, which represents an important tool in the practice of Pharmaceutical Sciences in contact with Portuguese public health.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
18

Azevedo, Carolina Heitmann Mares. "Capacidade da Lipoproteína de Alta Densidade (HDL) de receber lipídeos em diferentes faixas etárias: um estudo in vitro utilizando uma lipoproteína artificial". Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/9/9136/tde-13042015-115443/.

Texto completo
Resumen
A relação entre transferência de lipídeos, idade e aterogênese são complexas e ainda não estão claras. É possível que a troca de lipídeos esteja alterada com a avançar da idade e relacionada com a Doença Arterial Coronariana (DAC). O objetivo deste trabalho foi verificar a hipótese se em indivíduos mais jovens a habilidade da HDL de receber lipídeos é diferente de indivíduos mais velhos com e sem a evidência clínica da DAC. Dentro desses aspectos, foram determinados o diâmetro da partícula desta lipoproteína, a atividade da Paraoxonase (PON1) e sua capacidade de receber lipídeos. Para tanto, foram estudados 86 indivíduos divididos em quatro grupos: adulto jovem (25±4), meia-idade (42±8), idosos sem evidência clínica de DAC (75±6) e idosos com DAC (74±5). Uma nanoemulsão artificial rica em colesterol (LDE) marcada com 3H-TG e 14C-CL ou 3H-CE e 14C-FL foi incubada com plasma. Após a precipitação de outras lipoproteínas, o sobrenadante contendo HDL foi separado e em seguida, medida a radioatividade. O diâmetro da HDL foi medido por laser scattering (nm). Foram constatadas diferenças significativas entre as taxas de transferência de 3H-éster de colesterol (CE) entre os grupos: adulto jovem (3.7±1.0%); meia idade (4.1 ±0.7%) e idosos (5.3±1.8%);p= 0.024. Também ocorreu diferença entre as taxas de transferência do 14C-fosfolipídeo (FL): adulto jovem (18.7±4.6%), meia idade (18.3 ±4.0%) e idosos (20.6±5.3); p=0.0368. Com relação ao tamanho das partículas de HDL, foi encontrada diferença entre os grupos: os grupos adulto jovem (8.9± 0.3nm) e meia idade (8.9± 0.3nm) apresentaram menores diâmetros de HDL quando comparados ao do grupo de idosos sem evidência clínica da DAC (9.7± 1.6);p= 0,0444. As transferências de lipídeos foram expressas em % de radioatividade. A idade correlacionou-se positivamente com a taxa de transferência do 3H- éster de colesterol (r=0.3365; p=0.0036), com a concentração de colesterol total (r=0.4965; p=0.0001) e com a concentração de HDL colesterol (r=0.3559; p=0.0023). Também houve correlação positiva com o tamanho de HDL (r=0.3695; p=0.0013). Em princípio, os indivíduos idosos sem evidência clínica da DAC, aparentemente têm alguma proteção contra a mesma. Desse modo, com o intuito de saber se os resultados encontrados no presente trabalho sustentam a afirmação acima, foi realizada a comparação desse grupo com um grupo de idosos que apresentavam a DAC. O grupo com DAC apresentou menor tamanho de partícula de HDL (8,7±0,7). As taxas de transferência de 3H-CE e de 14C-FL também foram menores neste grupo (3H-CE=3,1 ±2,3 e 3H-TG= 5,1 ±1 ,6). Devido ao importante papel antiaterogênico da HDL, esses resultados podem ser relevantes para estabelecer novos mecanismos existentes entre os aspectos qualitativos dessa lipoproteína, o avanço da idade e a presença da DAC.
The relationship between transfer of lipids, age and atherogenesis are complex and yet unclear and is possible that the shift of lipids to HDL may be altered by the aging process and related with coronary artery disease (CAD). We tested the hypothesis whether in younger patients the ability of HDL to receive lipids is different from that of elderly patients with or without CAD. Inside of these aspects, the HDL size, the activity of Paraoxonase (PON1) and its capacity to receive lipids was determined. It was studied, 25 younger, 25 middle age, 36 elderly patients with a coronariography and/or a perfusion scintilography on the last 6 months (11 with CAD, 74±5 yo; and 25 patients without proved CAD, 75±6 yo). An artificial cholesterol-rich nanoemulsion labeled with 3H-TG and 14C-FC or H-CE and 14C-PL was incubated, per 1 hour, with plasma. After chemical precipitation of apoB-containing lipoproteins and the nanoemulsion, the supernatant containing HDL was counted for radioactivity. The HDL diameter was measured by laser-light-scattering. Transfer of CE and PL to HDL was smaller in young patients than in the elderly patients without CAD, but the transfer of the other lipids are equal (CE: young= 3.7±1.0%; middle age= 4.1 ±0.7%; elderly without CAD= 5.3±1.8%; p= 0.024 and PL: young= 18.7±4.6%; middle age= 18.3 ±4.0%; elderly without CAD= 20.6±5.3; p=0.0368). The HDL size was greater in elderly group without CAD (9.7± 1.6nm) than in younger (8.9± 0.3nm) and middle age patients (8.9± 0.3nm); p=0,0444. Transfer of lipids to HDL was expressed as % of total incubated radioactivity. The age positively correlated with the transfer of CE (r=0.3365; p=0.0036), with the total cholesterol concentration (r=0.4965; p=0.0001) and with the HDL concentration cholesterol (r=0.3559; p=0.0023). Also had positive correlation with the size of HDL (; p=0.0013). In principle, the aged patients without CAD, have some protection against the same one. In this aspect, with intention to know if the results found in the present work support the affirmation above, was compared this group with a group of aged that presented the CAD. Comparing elderly patients without CAD with elderly patients with CAD, the transfer of CE and FL as well as HDL size was smaller in the CAD group (CE=3.1±2.3 and TG= 5.1±1.6; 8.7±0.7nm). Due to HDL important antiatherogenic roles, this result can be relevant to establish new mechanisms and risk factors in aging and in CAD.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
19

Guzzo, Giovanni Carvalho. "Estudo do metabolismo, quimica e farmacocinetica do principal metabolito da diidroergocristina". [s.n.], 2009. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/309467.

Texto completo
Resumen
Orientador: Gilberto de Nucci
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas
Made available in DSpace on 2018-08-14T18:13:32Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Guzzo_GiovanniCarvalho_D.pdf: 1951061 bytes, checksum: eddc16b466ad966ac80f17737bb7d32d (MD5) Previous issue date: 2009
Resumo: Diidroergocristina (DHEC) é um fármaco semi-sintético, derivada do alcalóide do Ergot, principalmente utilizada para enxaqueca e estudada em distúrbios cognitivos relacionados ao envelhecimento. No presente estudo, o seu principal metabólito 8-hidroxidiidroergocristina (8'-OH-DHEC) foi produzido através de incubação de preparações enzimáticas de fígado de boi usando o Mesilato de Diidroergocristina como substrato. Foi feita uma avaliação de qual o melhor método de preparação enzimática a ser utilizado para produção do padrão do metabólito ativo em grande escala através da comparação de atividade enzimática entre microssomos e S12, ambos extraídos de heptócitos de fígado bovino. A purificação desse metabólito foi feita através da utilização de uma coluna cromatográfica clássica com sílica gel e cromatografia líquida de fase reversa. Sua identificação foi baseada em mensuração de sua massa molecular por espectro de fragmentação de massa e Ressonância Magnética (NMR - 1H/13C). Através da produção dessa substância in vitro, um método rápido, sensível e robusto de determinação da DHEC e seu principal metabólito foi desenvolvido e validado em LC-MS/MS a partir de análise de plasma humano. Bromocriptina foi utilizado com padrão interno e os limites de quantificação da DHEC e 8-OH-DHEC foram 10 pg/ml e 20 pg/ml, respectivamente. Os parâmetros farmacocinéticos foram investigados em 12 voluntários masculinos através da administração de uma dose única oral de 18mg de DHEC, via oral (Ikevert®). O Cmax de DHEC observado foi 0,28 ± 0,22 µg/l; o Tmax 0,46 ± 0.26h; a ASC 0,39 ± 0,41 µg/l.h; com meia-vida de 3,50 ± 2.27 h. O pico de concentração do 8-OH-DHEC foi 5,63 ± 3,34 µg/l; com Tmax de 1,04 ± 0,66 h; e ASC de 13,36 ± 5,82 µg/l.h; observando uma meia-vida de 3,90 ± 1,07 h. A administração de 18mg de DHEC foi bem tolerada, sem associação com qualquer reação adversa. Os resultados farmacocinéticos obtidos foram comparados com dados anteriores obtidos para a DHEC por meio de radioimunoensaio (RIA). Uma diferença nos parâmetros farmacocinéticos de Cmax e ASC é observada entre os métodos analíticos e sua possível relação na prática clínica é discutida
Abstract: Dihydroergocristine (DHEC) is a semi-synthetic drug mainly used for migraine and studied in age-related cognitive impairment. In this study, its major metabolite 8'-hydroxy-dihydroergocristine (8'-OH-DHEC) was produced in incubates of a bovine liver preparation using dihydroergocristine mesylate (DHECM) as substrate. An evaluation of the best enzymatic preparation method was done in order to verify the adequate process for massive production of the metabolite. A comparison between microssomes and S12 was performed, where both preparations were extracted from bovine hepatocytes. Purification was achieved by flash silica gel column and reverse phase liquid chromatographies, and identification was based on accurate molecular mass measurements, mass fragmentation spectra and NMR (1H/13C) chemical shifts. By using the substance produced in vitro, a fast, sensitive, specific and robust LC/MS/MS method for the simultaneous determination of DHEC and its major metabolite in human plasma was developed and validated. Bromocriptine was used as internal standard and limits of quantification for DHEC and 8'-OH-DHEC were 10 pg/ml and 20 pg/ml, respectively. Pharmacokinetic parameters were investigated on 12 male healthy volunteers to whom a single dose of 18 mg DHECM was administered in tablets (Iskevert®). The peak of DHEC was 0.28 ± 0.22 µg/l, the tmax 0.46 ± 0.26 h, the AUClast 0.39 ± 0.41 µg/l.h and the terminal elimination half-life 3.50 ± 2.27 h. The peak of 8'-OH-DHEC was 5.63 ± 3.34 µg/l, the tmax 1.04 ± 0.66 h, the AUClast 13.36 ± 5.82 µg/l.h and the terminal elimination half-life 3.90 ± 1.07 h. Dosing of 18 mg DHECM was well tolerated, causing no adverse events. The pharmacokinetics parameters observed on this study were compared to those obtained in DHEC analysis by radioimmunoassay (RIA). A difference in Cmax and AUC is observed between both methods and its clinical implications are discussed
Doutorado
Medicina Experimental
Doutor em Fisiopatologia Medica
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
20

Cristofalo, Renata [UNESP]. "Efeito da silibinina sobre o metabolismo oxidativo e produção de citocinas por monócitos em gestantes portadores de pré-eclâmpsia". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2009. http://hdl.handle.net/11449/87811.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:23:01Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-01-22Bitstream added on 2014-06-13T19:28:48Z : No. of bitstreams: 1 cristofalo_r_me_botib.pdf: 456212 bytes, checksum: 2db6199317eddbdd0f0bd4bf0b636d1a (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
O aumento da atividade dos radicais livres e da produção de citocinas pró-inflamatórias por monócitos pode estar envolvido na patogênese da pré-eclâmpsia. A silibinina é o componente mais ativo da silimarina (Silybum marianum), um flavonóide polifenólico que possui efeitos anti-oxidante e anti-inflamatório. O objetivo do presente estudo foi avaliar o efeito da silibinina sobre a produção de citocinas pró e anti-inflamatórias, bem como sobre a liberação de ânion superóxido (O2 -) por monócitos de gestantes com pré-eclâmpsia.Foram selecionadas 30 gestantes com préeclâmpsia (PE), 30 gestantes normais (GN) e 30 mulheres normais nãográvidas (NG). Monócitos de sangue periférico foram incubados na presença ou ausência de silibinina nas concentrações de 5 e 50 g/mL por 60min e, estimulados ou não com ester de forbol (PMA) para determinação de O2 -. Estes monócitos também foram estimulados ou não com lipopolissacáride (LPS) por 18h e, no sobrenadante das culturas foram determinadas, pela técnica de ELISA, as seguintes citocinas: fator de necrose tumoral-alfa (TNF- ), Interleucinas (IL-) IL-6, IL-10, IL-12, IL-15, fator estimulador de colônias de granulócitos e monócitos (GM-CSF) e fator de crescimento e transformação (TGF- . A atividade da enzima superóxido dismutase (SOD) foi avaliada em hemolisado de eritrócitos dos três grupos estudados.Níveis significativamente maiores de O2 - foram liberados por monócitos de gestantes com PE quando comparados com GN e NG, confirmando o estado ativado dessas células. A atividade da SOD foi significativamente maior no grupo de gestantes com PE. Os níveis endógenos de TNFforam significativamente mais elevados nas pacientes com PE, quando comparados com os grupos GN e NG, enquanto os níveis de IL-10 foram significativamente menores nas gestantes com PE. A capacidade de produção de citocinas pelos...
Increased free radical activity and high proinflammatory cytokine production by monocytes may be implicated in the pathogenesis of preeclampsia. Silibinin is a major active component of silymarin (Silybum marianum), a polyphenolic plant flavonoid that has antioxidant and anti-inflammatory effects. This study investigated the in vitro effect of silibinin on monocyte production of pro- and anti-inflammatory cytokines, as well as on superoxide anion (O2-) release in pregnant women with preeclampsia.Thirty preeclamptic (PE), 30 healthy pregnant (HP) and 30 healthy non-pregnant (NP) women were included. Peripheral blood monocytes were incubated with or without silibinin at 5 and 50ug/mL for 60 min, and stimulated with or without phorbol myristate acetate (PMA) for the assessment of O2-. These cells were also cultured with or without lipopolysaccharide (LPS) for 18h and tumor necrosis factor alpha (TNF-alpha), interleukin (IL)-6, IL-10, IL-12p40, IL-15, granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) and transforming growth factor-beta1 (TGF- 1) in monocyte culture supernatants were determined by ELISA. The activity of the enzyme superoxide dismutase (SOD) was evaluated in erythrocyte lisates of the three groups studied.Monocytes of preeclamptic patients release significantly higher levels of O2 - in comparison to HP and NP women confirming the activation state of these cells. SOD activity in erythrocytes was significantly higher in preeclamptic patients. The endogenous levels of TNFwere significantly higher in PE patients than in HP and NP groups, while IL-10 production was significantly lower in PE women. The levels of IL-6, IL-12 and GM-CSF spontaneously produced by monocytes were higher in HP and PE groups than in NP women. The capacity of cytokine production by LPS-stimulated monocytes was preserved in all the three groups studied... (Complete abstract click electronic access below)
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
21

Cavallieri, André Pastrelo [UNESP]. "Estudo de fluxos metabólicos na produção de Cefamicina C por Streptomyces clavuligerus". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/110839.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2014-12-02T11:16:38Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-04-01Bitstream added on 2014-12-02T11:21:05Z : No. of bitstreams: 1 000777381_20151101.pdf: 335580 bytes, checksum: 320f77e5c5865613fa8703a80223014c (MD5) Bitstreams deleted on 2015-11-03T14:39:13Z: 000777381_20151101.pdf,. Added 1 bitstream(s) on 2015-11-03T14:40:15Z : No. of bitstreams: 1 000777381.pdf: 3018222 bytes, checksum: d974504f28696fef1888197540e512b4 (MD5)
Cefamicina C é um antibiótico produzido por Streptomyces clavuligerus de grande interesse, em virtude de seu maior grau de resistência a enzimas do tipo β-lactamases comparativamente a outros antibióticos beta-lactâmicos. Cefamcina C é produzida em pequenas concentrações na natureza assim como acontece com todos os metabólitos secundários. Assim, investimentos em programas de melhoria de linhagens e de otimização de meios de cultura e operação de biorreatores são aspectos-chave para o aumento da produção industrial. Porém, a eficácia de tais estratégias pode ser limitada, o que requer o uso de novas abordagens. Neste sentido, a engenharia metabólica é uma área importante que alia ferramentas de quantificação de fluxos metabólicos e de técnicas de biologia molecular para melhoria de linhagens. O estudo dos fluxos metabólicos permite, por meio de análise criteriosa do metabolismo do micro-organismo, identificar gargalos metabólicos na rota biossintética de um produto de interesse para, posteriormente, propor possíveis soluções para o aumento da produção. No presente projeto realizou-se o estudo dos fluxos metabólicos de S. clavuligerus com vistas a encontrar formas de operação do metabolismo que conduzam a aumentos da produção de cefamicina C. Para isto, primeiramente foi desenvolvido um meio de cultivo quimicamente definido contendo maltose como fonte de carbono e lisina como fonte de nitrogênio, para que análises do caldo fermentado não tivessem interferência de componentes desconhecidos. Tal meio possibilitou a obtenção de biomassa em torno de 9 g.L-1 e cefamicina C ao redor de 200 mg.L-1 em processo contínuo. Este modo de operação foi possível somente em biorreator devido ao controle de pH, pois em shaker as variações deste parâmetro inviabilizaram o processo. Paralelamente, foi construído um modelo metabólico com 78 reações e 81 metabólitos, sendo 10 externos e 71 internos, que ...
Cephamycin C is an antibiotic produced by Streptomyces clavuligerus of great interest due to its higher degree of resistance to β-lactamases as compared to other beta- lactam antibiotics. Cephamycin C is produced in small concentrations in nature as with all secondary metabolites. Therefore, investments in improvement of strains and optimization, of culture media and operation of bioreactors are key aspects to increase the production. However, the effectiveness of such strategies may be limited, requiring the use of new approaches. In this aspect, the metabolic engineering is an important field that combines quantification of metabolic fluxes and molecular techniques for improving strains. The study of metabolic fluxes enables one to identify metabolic bottlenecks through careful analysis of metabolism of the microorganism, and to suggest ways to increase production. In this project we carried out the study of metabolic fluxes in S. clavuligerus aiming to find ways to increase the production of cephamycin C. For this, first we developed a chemically defined culture medium because this kind of media does not cause interference in the analyses. The developed medium contained maltose as carbon source and lysine as nitrogen source and resulted in 9 g.L-1 of biomass and 200 mg.L-1 of cephamycin C in the continuous process. This mode of operation was only possible in the bioreactor due to its pH control. Due to variations in the pH, the continuous process in shaken-flasks became unviable. The metabolic model was constructed with 78 reactions and 81 metabolites (10 external and 71 internal) which suitably described the metabolism of S. clavuligerus. This model was simulated with the aid of Optflux, a multi-task software developed for this purpose. The profiles of maltose, lysine, biomass, cephamycin C, clavulanic acid, external protein and CO2 evolution were monitored. These data were used for the model simulations. The results allowed...
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
22

Cavallieri, André Pastrelo. "Estudo de fluxos metabólicos na produção de Cefamicina C por Streptomyces clavuligerus /". Araraquara, 2014. http://hdl.handle.net/11449/110839.

Texto completo
Resumen
Orientador:Maria Lucia Gonsales da Costa Araujo
Banca: José Roberto Ernandes
Banca: Ruy de Souza Junior
Banca: Alberto Colli Badino Junior
Banca: José Gregório Cabrera Gomez
Resumo: Cefamicina C é um antibiótico produzido por Streptomyces clavuligerus de grande interesse, em virtude de seu maior grau de resistência a enzimas do tipo β-lactamases comparativamente a outros antibióticos beta-lactâmicos. Cefamcina C é produzida em pequenas concentrações na natureza assim como acontece com todos os metabólitos secundários. Assim, investimentos em programas de melhoria de linhagens e de otimização de meios de cultura e operação de biorreatores são aspectos-chave para o aumento da produção industrial. Porém, a eficácia de tais estratégias pode ser limitada, o que requer o uso de novas abordagens. Neste sentido, a engenharia metabólica é uma área importante que alia ferramentas de quantificação de fluxos metabólicos e de técnicas de biologia molecular para melhoria de linhagens. O estudo dos fluxos metabólicos permite, por meio de análise criteriosa do metabolismo do micro-organismo, identificar gargalos metabólicos na rota biossintética de um produto de interesse para, posteriormente, propor possíveis soluções para o aumento da produção. No presente projeto realizou-se o estudo dos fluxos metabólicos de S. clavuligerus com vistas a encontrar formas de operação do metabolismo que conduzam a aumentos da produção de cefamicina C. Para isto, primeiramente foi desenvolvido um meio de cultivo quimicamente definido contendo maltose como fonte de carbono e lisina como fonte de nitrogênio, para que análises do caldo fermentado não tivessem interferência de componentes desconhecidos. Tal meio possibilitou a obtenção de biomassa em torno de 9 g.L-1 e cefamicina C ao redor de 200 mg.L-1 em processo contínuo. Este modo de operação foi possível somente em biorreator devido ao controle de pH, pois em shaker as variações deste parâmetro inviabilizaram o processo. Paralelamente, foi construído um modelo metabólico com 78 reações e 81 metabólitos, sendo 10 externos e 71 internos, que ...
Abstract: Cephamycin C is an antibiotic produced by Streptomyces clavuligerus of great interest due to its higher degree of resistance to β-lactamases as compared to other beta- lactam antibiotics. Cephamycin C is produced in small concentrations in nature as with all secondary metabolites. Therefore, investments in improvement of strains and optimization, of culture media and operation of bioreactors are key aspects to increase the production. However, the effectiveness of such strategies may be limited, requiring the use of new approaches. In this aspect, the metabolic engineering is an important field that combines quantification of metabolic fluxes and molecular techniques for improving strains. The study of metabolic fluxes enables one to identify metabolic bottlenecks through careful analysis of metabolism of the microorganism, and to suggest ways to increase production. In this project we carried out the study of metabolic fluxes in S. clavuligerus aiming to find ways to increase the production of cephamycin C. For this, first we developed a chemically defined culture medium because this kind of media does not cause interference in the analyses. The developed medium contained maltose as carbon source and lysine as nitrogen source and resulted in 9 g.L-1 of biomass and 200 mg.L-1 of cephamycin C in the continuous process. This mode of operation was only possible in the bioreactor due to its pH control. Due to variations in the pH, the continuous process in shaken-flasks became unviable. The metabolic model was constructed with 78 reactions and 81 metabolites (10 external and 71 internal) which suitably described the metabolism of S. clavuligerus. This model was simulated with the aid of Optflux, a multi-task software developed for this purpose. The profiles of maltose, lysine, biomass, cephamycin C, clavulanic acid, external protein and CO2 evolution were monitored. These data were used for the model simulations. The results allowed...
Doutor
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
23

Eraso, Pichot Abel. "Adaptive regulation of calcium excitability and energy metabolism by CREB-dependent transcription in astrocytes: study of the mechanisms governing astrocyte plasticity". Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2018. http://hdl.handle.net/10803/664170.

Texto completo
Resumen
Cada cop més evidencies suggereixen que els astròcits participen en les altes funcions cerebrals, controlant des de la transmissió sinàptica fins a les ones cerebrals globals i els processos d’aprenentatge i memòria. Diferents mecanismes han sigut proposats com a responsables d’aquests processos mediats per astròcits, entre ells, l’alliberació de gliotransmissors a partir de les senyals de calci així com la de lactat semblen els principals efectors. L’existència d’aquest control de les funcions cerebrals per part dels astròcits suggereix que aquestes cèl·lules poden regular les funcions cerebrals en resposta a experiència tan com les neurones, constituint el fenomen de plasticitat astrocitària. En neurones s’ha demostrat que el conegut factor de transcripció CREB, coordina les plasticitats sinàptica i intrínseca. El fet que, en astròcits, l’activació de CREB també està regulada per activitat cerebral, situa aquest factor de transcripció com a la diana ideal per promoure canvis dependents d’activitat en astròcits. En aquesta tesi hem analitzat l’efecte de l’activació de la transcripció depenent de CREB en astròcits, centrant-nos en l’excitabilitat del calci i en el metabolisme d’aquestes cèl·lules. Hem demostrat que l’activació de la transcripció depenent de CREB redueix les senyals citosòliques de calci a través del mitocondri a la vegada que augmenta l’alliberació de lactat, dos canvis que poden tenir impacte en la transmissió sinàptica. Una altra contribució important d’aquest estudi es l’anàlisi molecular dels mitocondris dels astròcits, que ha revelat que aquestes cèl·lules poden utilitzar metabòlits que no són glucosa, com ara àcids grassos, per respondre a les necessitats metabòliques energètiques. Els nostres resultats estableixen el CREB en astròcits con un eix de la plasticitat astrocitària i revelen la interacció entre la plasticitat i el metabolisme energètic en astròcits. Aquests descobriments constitueixen un avenç mecanístic i conceptual en el coneixement de la biologia dels astròcits i com aquestes cèl·lules poden controlar l’aprenentatge i la memòria.
An increasing body of evidence suggests that astrocytes participate in higher-brain functions, controlling from synaptic transmission to global brain waves and learning and memory processes. Different mechanisms have been proposed to mediate these astrocyte-dependent processes, astrocytic lactate release and calcium-dependent gliotransmission being the main known effectors. The existence of control of brain functions by astrocytes suggests that astrocytes may shape brain functions in response to experience as much as neurons, thus constituting the phenomenon of astrocyte plasticity. In neurons, the transcription factor CREB is the best known coordinator of synaptic and intrinsic plasticity. The fact that, in astrocytes, CREB activation is also activity-dependent, positions CREB as an ideal target to promote plasticity-related changes in astrocytes, too. In this thesis, we have analyzed the effect of the activation of CREB-dependent transcription in astrocytes, specifically regarding calcium signals and metabolism. We have demonstrated that activation of CREB-dependent transcription reduces cytosolic calcium events via mitochondria and increases in lactate release, which may have impact on synaptic transmission. An important contribution of the study is the molecular analysis of astrocytic mitochondria, which has revealed that astrocytes may use fuels other than glucose such as fatty acids to meet basic energy metabolic demands. Taken together, our results establish astrocytic CREB as a hub in astrocyte-plasticity and shed light on the interplay between plasticity and energy metabolism in astrocytes; these findings constitute a conceptual and mechanistic advance in the knowledge of astrocytic biology and how these cells may control learning and memory.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
24

Ferreira, Leandro de Santis. "Metabolismo e parâmetros farmacocinéticos da lignana grandisina". Universidade de São Paulo, 2013. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/60/60138/tde-05092013-155330/.

Texto completo
Resumen
A grandisina é uma lignana tetrahidrofurânica biologicamente ativa, sendo sua ação antiparasitária a mais abordada. A doença de Chagas é um problema endêmico do Brasil e considerado um grande problema de saúde pública no mundo. Estudos que permitam o desenvolvimento de tratamentos alternativos são necessários, uma vez que essa iniciativa costuma ficar mais restrita ao nível governamental. Nesse sentido, várias alternativas de emprego de extratos e substância de origem natural têm sido avaliadas, porém, ainda há a necessidade de um estudo mais amplo, visando compreender o real potencial terapêutico e os fenômenos envolvidos com a farmacocinética, farmacodinâmica e toxicidade. No presente trabalho foi possível verificar que o metabolismo inicial pela microbiota de ceco de porco, muito similar humana, não atuou sobre a grandisina o que sugere um possível uso por via oral. Em reações biomiméticas foi obtida como produto de oxidação majoritário a deidrograndisina, molécula esta inédita na literatura, a qual também foi observada como metabólito no modelo que empregaram microssomas hepáticos de ratos. Esses dados indicaram uma possível metabolização de fase I, o que foi confirmado posteriormente em animais. Devido a sua polaridade foi desenvolvida uma emulsão para administração da lignana a qual pode posteriormente ser utilizada no ensaio de eficácia in vivo da grandisina. O ensaio in vivo indicou que os parâmetros farmacocinéticos desta lignana foram Cp0 728,16 ng mL-1, Ke 0,023 h-1, Vd 53,0 L Kg-1, t1/2 29,8 h, ASC0®¥ 40510,65 ng mL-1 h e Clearance 1,2 L h-1 Kg-1. Portanto, o trabalho relata de forma pioneira estudos pré-clínicos com um produto natural brasileiro contribuindo e dando suporte para possíveis estudos clínicos posteriores essenciais e obrigatórios para o registro de um novo medicamento para o tratamento da doença de Chagas.
Grandisin is a tetrahydrofuranic lignan for which many biological activities have been described. The antiparasitic action is the most studied biological activity. Chagas disease is endemic to Brazil and considered a big healthcare problem worldwide. Studies that allow the development of alternative treatment are necessary since research in this area is usually done by the government. Out of this reason, natural extracts and substances have been evaluated as alternative. However, a broader study still will be needed to recognize the real therapeutical potential and the phenomena related to pharmacokinetics, pharmacodynamics and toxicity. In this study, it was possible to verify that the initial metabolism of grandisin by pig ceacum microbiota, which is very similar to the human one, has not occurred what could suggest an oral use. In the biomimetic reactions, dehydrograndisin was obtained as the major oxidation product. This new compound has also been cited in literature as a metabolite produced by hepatic rat microsomes. These data suggest a possible phase I metabolism reaction, which later was confirmed in the animal model. Due to the low polarity of grandisin, an emulsion for intravenous administration was developed and may be used later in an in vivo efficacy assay. The in vivo assay has been evaluated and the lignan pharmacokinetic parameters were Cp0 728,16 ng mL-1, Ke 0,023 h-1, Vd 53,0 L Kg-1, t1/2 29,8 h, ASC0®¥ 40510,65 ng mL-1 h and Clearance 1,2 L h-1 Kg-1. Therefore, this study pioneeringly reports the pre-clinical study of a Brazilian natural product contributing to and supporting later clinical studies that are essential and mandatory for a new medicine registration for the treatment of Chagas disease
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
25

Barbosa, Erika Grasiela Marques de Menezes [UNESP]. "Perfil metabólico de cálcio e ósseo de pacientes soropositivos para HIV em uso ou não da terapia antirretroviral". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/88689.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:23:35Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-01-29Bitstream added on 2014-06-13T18:09:51Z : No. of bitstreams: 1 barbosa_egmm_me_arafcf.pdf: 437958 bytes, checksum: 3c5ca7946a683a97660f6cc74c0cab06 (MD5)
A potência e a eficácia das terapias antirretrovirais (TARV) aumentaram a expectativa de vida dos pacientes infectados pelo vírus da imunodeficiência humana. Entretanto, resultados de vários estudos sugerem que estas terapias também podem produzir modificações metabólicas, tais como as doenças ósseas. O objetivo do presente estudo foi avaliar a qualidade óssea e marcadores de formação e reabsorção óssea em pacientes infectados pelo HIV em uso ou não da TARV. Foi realizado um estudo transversal, com 50 homens adultos, em tratamento ou não com antirretrovirais. Foram aplicados métodos de avaliação do consumo alimentar, medidas antropométricas e avaliação da composição corporal e óssea utilizando a dual energy x-ray absorptiometry (DXA). Para a avaliação bioquímica foram utilizados os marcadores: hormônio do folículo estimulante (FSH), hormônio luteinizante (LH), paratormônio (PTH), testosterona, cálcio total, fósforo, magnésio, albumina, cálcio 24h, creatinina, uréia, fator 1 de crescimento semelhante a insulina (IGF-I), 25 hidroxivitamina D, osteocalcina e deoxipiridinolina urinária. Os resultados obtidos foram escritos na forma de artigo científico, sendo que o primeiro abordou a influência do tempo de uso da TARV na densidade mineral óssea e mostrou uma redução na massa óssea na maioria dos participantes avaliados e o consumo de cálcio foi adequado apenas no Grupo B1 em tratamento há mais de dois anos com antirretrovirais. O segundo artigo abordou o impacto da TARV nos marcadores do metabolismo ósseo e mineral e mostrou valor aumentado no marcador de reabsorção óssea em todos os grupos do estudo. Concluímos que a maioria dos participantes apresentou uma desmineralização óssea, principalmente com maior tempo de uso da TARV da classe de inibidores de transcriptase reversa...
The potency and efficacy of antiretroviral therapies (ART) have increased the life expectancy of HIV-infected patients. However, the results of various studies suggest that these therapies may also produce metabolic modifications such as bone diseases. The objective of the present study was to evaluate the bone quality and the markers of bone formation and reabsorption in HIV-seropositive patients using or not ART. A cross-sectional study was conducted on 50 adult men treated or not with ART. Methods for the evaluation of food consumption were applied, as well as anthropometric measurements and the evaluation of body and bone composition using dual energy x-ray absorptiometry (DXA). The following markers were used for biochemical evaluation: follicle stimulating hormone (FSH), luteinizing hormone (LH), parathormone (PTH), testosterone, total calcium, phosphorus, magnesium, albumin, 24h calcium, creatinine, urea, insulin-like growth factor 1 (IGF-I), 25 hydroxyvitamin D, osteocalcin, and urinary deoxypyridinoline. The results obtained were presented in the form of scientific articles. The first concerned the influence of the time of ART use on bone mineral density and showed a reduction of bone mass in most of the participants evaluated, with calcium consumption being adequate only in Group B1 under treatment with ARVs for more than two years. The second concerned the impact of ART on the markers of bone and mineral metabolism and showed an increase in the bone resorption marker in all study groups. We conclude that most of the volunteers presented bone demineralization, especially after a longer time of use of ART of the nucleoside reverse transcriptase inhibitor class. The increased bone remodeling indicates a greater... (Complete abstract click electronic access below)
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
26

Santos, Caio Márcio Guimarães 1978. "Fisiologia e metabolismo da Videira cv. Syrah no submédio do vale do São Francisco sob três estratégias de irrigação /". Botucatu, [s.n.], 2012. http://hdl.handle.net/11449/103222.

Texto completo
Resumen
Orientador: João Domingos Rodrigues
Coorientador : Bárbara França Dantas
Banca: Elizabeth Orika Ono
Banca: Valtemir Gonçalves Ribeiro
Banca: Teresinha Costa Silveira de Albuquerque
Banca: Giuseppina Pace Pereira Lima
Resumo: A vitivinicultura é uma atividade econômica, relativamente, recente no Brasil e a região semiárida do Submédio do Vale do São Francisco, utilizando-se de irrigação localizada, tem atraído muitos investidores internacionais para a produção de uvas e vinhos. O presente trabalho teve o objetivo de avaliar a fisiologia e o metabolismo da videira 'Syrah', sob três estratégias de irrigação (Irrigação com Défice Controlado-IDC, Irrigação Deficitária-ID e Irrigação Plena-IP,) no Submédio do Vale do São Francisco. A pesquisa foi desenvolvida na Embrapa Semiárido, especificamente, no Campo Experimental de Bebedouro, localizado no município de Petrolina-PE. O delineamento experimental foi em blocos casualizados, em três esquemas fatoriais: 3 x 5, três estratégias de irrigação e cinco avaliações para potencial hídrico foliar de base (Ψb), teor SPAD da clorofila e atividade da enzima nitrato redutase (NR); 3 x 6, três estratégias de irrigação e seis avaliações para trocas gasosas, açúcares solúveis totais, açúcares redutores, proteína solúvel total e atividade das invertases e 3 x 3, três estratégias de irrigação e três avaliações para as análises químicas de sólidos solúveis, acidez titulável, relação sólidos solúveis/acidez titulável e pH, sendo nove repetições para cada tratamento. A imposição da deficiência hídrica controlada a partir da fase fenológica de 'cacho fechado' em videira cv. Syrah resultou em plantas ao longo do ciclo com maior eficiência no uso da água e economia no recurso hídrico. O porta-enxerto 'Paulsen 1103' demonstra tolerância e/ou resistência ao défice hídrico e a cultivar copa Syrah, comportamento anisohídrico. A maior disponibilidade hídrica na irrigação plena promoveu as maiores... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Viticulture is a relatively recent economic activity in Brazil and the semiarid region of the Submedium of the San Francisco Valley, using drip irrigation, has attracted many international investors to grapes and wine production. The study aimed to evaluate the physiology and metabolism of grapevine 'Syrah' under three irrigation strategies (Regulated Deficit Irrigation-RDI, Deficit Irrigation-DI and Full Irrigation-FI,) in the Submedium of the San Francisco Valley. The research was conducted at Embrapa Semiarid, specifically in the Bebedouro Experimental Field, located in Petrolina, Pernambuco-Brazil. The statistical design was in randomized blocks, factorial in three regimens: 3 x 5, three irrigation strategies and five evaluations of leaf water potential (Ψb), SPAD chlorophyll content and activity of the nitrate reductase enzyme (NR); 3 x 6, three irrigation strategies and six evaluations for gas exchange, soluble sugars, reducing sugars, total soluble protein and invertase activity, and 3 x 3, three irrigation strategies and three evaluations for the chemical variables: soluble solids, titratable acidity, soluble solids / titratable acidity and pH, nine replicates for each treatment. The imposition of water deficit from the phenological phase of 'closed lock' in grapevine 'Syrah' results in the plant cycle with greater efficiency in water use and savings on water resources. The rootstock '1103 Paulsen' demonstrates tolerance and / or resistance to water deficit and scion 'Syrah', anisohydric behavior. The greater water availability in the full irrigation promotes the highest rates of assimilation, transpiration and stomatal conductance at 73 and 87 days after pruning. It also provides the highest activity of nitrate reductase at... (Complete abstract click electronic access below)
Doutor
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
27

Silva, Nhayandra Christina Dias e. "Effect of feed restriction on body composition and metabolism of goats of different genders /". Jaboticabal, 2016. http://hdl.handle.net/11449/139463.

Texto completo
Resumen
Orientador: Kléber Tomás de Resende
Coorientador: Izabelle Auxiliadora Molina de Almeida Teixeira
Coorientador: Carla Joice Härter
Banca: João Alberto Negrão
Banca: Iran Borges
Banca: Heraldo César Gonçalves
Banca: Francisco Palma Rennó
Resumo: O objetivo deste estudo foi avaliar o efeito da restrição nutricional sobre o metabolismo energético e proteico de cabritos de 15 à 45 kg de peso corporal, sendo que foram utilizados 72 cabritos Saanen: 24 machos inteiros, 24 machos castrados e 24 fêmeas, com peso corporal de 15,76 ± 0,174 kg e idade inicial de 108,4 ± 18,86 dias (Experimento 1) e de 84 cabritos Saanen (26 machos inteiros, 27 machos castrados e 31 fêmeas) com peso corporal de 30,3 ± 0,87 kg (Experimento 2). Um esquema de parcelas subdivididas foi utilizado para avaliar a condição sexual (3 sexos = machos inteiros, machos castrados e fêmeas) e a restrição nutricional (3 níveis de restrição nutricional: 0% [ad libitum], 25% e 50%). Em ambos experimentos, dentro de cada sexo, foram formados seis blocos de três animais e dentro de cada bloco, onde os animais foram distribuídos aleatoriamente em cada nível de ingestão. Assim, a alimentação foi estabelecida dentro de cada bloco com base no consumo dos animais alimentados ad libitum. Os animais de cada grupo foram abatidos quando os animais alimentados ad libitum atingiram 30 kg (Experimento 1) ou 45 kg (Experimento 2). Foram avaliados a retenção de proteína e energia e o perfil metabólico/hormonal no sangue, onde foram analisados a glicose, proteína total, albumina, ureia, creatinina, colesterol, ácido graxos não-esterificados (NEFA), beta-hidroxibutirato (BHB), aspartato aminotransferase (AST), gama glutamil-transferase (GGT), creatinina quinase (CK), triiodotiron... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The objective of this study was to evaluate the effect of feed restriction on energy and protein metabolism of 72 Saanen kids: 24 intact males, 24 castrated males, and 24 females with initial BW of 15.76 ± 0.174 kg and initial age of 108.4 ± 18.86 days (Experiment 1) and of 84 Saanen goats (26 intact males, 27 castrated males and 31 females) with initial body weight (BW) of 30.3 ± 0.87 kg (Experiment 2). A split plot design was employed (3 genders = intact males, castrated males, and females; 3 levels of feed restriction = 0% [ad libitum], 25%, and 50%). Groups of 3 goat kids was formed by gender (each goat eating one level of feed restriction); goats of each group were slaughtered when animals fed ad libitum reached 30 kg BW (Experiment 1) and 45 kg (Experiment 2). Blood samples were evaluate glucose, total protein, albumin, urea, creatinine, cholesterol, non-esterified fatty acid, beta-hydroxybutyrate, aspartate aminotransferase, gamma glutamyltransferase, creatine kinase, triiodothyronine, thyroxine, and insulin-like growth factor. Females had greater retention of body fat (% empty BW) regardless the level of feed restriction (P<0.001). Both gender and feed restriction affected energetic and proteic metabolism of goats (P< 0.05). Females from 15 to 30 kg BW changed their glycolytic metabolism to retain fat deposition even when subjected to feed restriction, while males mainly changed their protein metabolism to retain protein synthesis, and were less affected by feed restr... (Complete abstract click electronic access below)
Doutor
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
28

Barbosa, Erika Grasiela Marques de Menezes. "Perfil metabólico de cálcio e ósseo de pacientes soropositivos para HIV em uso ou não da terapia antirretroviral /". Araraquara :, 2013. http://hdl.handle.net/11449/88689.

Texto completo
Resumen
Orientador: Anderson Marliere Navarro
Banca: Alcyone Artioli Machado
Banca: Flavia Queiroga de Almeida
Resumo: A potência e a eficácia das terapias antirretrovirais (TARV) aumentaram a expectativa de vida dos pacientes infectados pelo vírus da imunodeficiência humana. Entretanto, resultados de vários estudos sugerem que estas terapias também podem produzir modificações metabólicas, tais como as doenças ósseas. O objetivo do presente estudo foi avaliar a qualidade óssea e marcadores de formação e reabsorção óssea em pacientes infectados pelo HIV em uso ou não da TARV. Foi realizado um estudo transversal, com 50 homens adultos, em tratamento ou não com antirretrovirais. Foram aplicados métodos de avaliação do consumo alimentar, medidas antropométricas e avaliação da composição corporal e óssea utilizando a dual energy x-ray absorptiometry (DXA). Para a avaliação bioquímica foram utilizados os marcadores: hormônio do folículo estimulante (FSH), hormônio luteinizante (LH), paratormônio (PTH), testosterona, cálcio total, fósforo, magnésio, albumina, cálcio 24h, creatinina, uréia, fator 1 de crescimento semelhante a insulina (IGF-I), 25 hidroxivitamina D, osteocalcina e deoxipiridinolina urinária. Os resultados obtidos foram escritos na forma de artigo científico, sendo que o primeiro abordou a influência do tempo de uso da TARV na densidade mineral óssea e mostrou uma redução na massa óssea na maioria dos participantes avaliados e o consumo de cálcio foi adequado apenas no Grupo B1 em tratamento há mais de dois anos com antirretrovirais. O segundo artigo abordou o impacto da TARV nos marcadores do metabolismo ósseo e mineral e mostrou valor aumentado no marcador de reabsorção óssea em todos os grupos do estudo. Concluímos que a maioria dos participantes apresentou uma desmineralização óssea, principalmente com maior tempo de uso da TARV da classe de inibidores de transcriptase reversa... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The potency and efficacy of antiretroviral therapies (ART) have increased the life expectancy of HIV-infected patients. However, the results of various studies suggest that these therapies may also produce metabolic modifications such as bone diseases. The objective of the present study was to evaluate the bone quality and the markers of bone formation and reabsorption in HIV-seropositive patients using or not ART. A cross-sectional study was conducted on 50 adult men treated or not with ART. Methods for the evaluation of food consumption were applied, as well as anthropometric measurements and the evaluation of body and bone composition using dual energy x-ray absorptiometry (DXA). The following markers were used for biochemical evaluation: follicle stimulating hormone (FSH), luteinizing hormone (LH), parathormone (PTH), testosterone, total calcium, phosphorus, magnesium, albumin, 24h calcium, creatinine, urea, insulin-like growth factor 1 (IGF-I), 25 hydroxyvitamin D, osteocalcin, and urinary deoxypyridinoline. The results obtained were presented in the form of scientific articles. The first concerned the influence of the time of ART use on bone mineral density and showed a reduction of bone mass in most of the participants evaluated, with calcium consumption being adequate only in Group B1 under treatment with ARVs for more than two years. The second concerned the impact of ART on the markers of bone and mineral metabolism and showed an increase in the bone resorption marker in all study groups. We conclude that most of the volunteers presented bone demineralization, especially after a longer time of use of ART of the nucleoside reverse transcriptase inhibitor class. The increased bone remodeling indicates a greater... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
29

Fernandes, Eduardo Felipe Alves. "Estudo do metabolismo in vitro do diterpeno ácido caurenoico". Universidade de São Paulo, 2013. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/60/60138/tde-21062013-154933/.

Texto completo
Resumen
Apesar do amplo e histórico uso de produtos da biodiversidade brasileira com fins medicinais, pouco se sabe sobre o destino destes produtos após a sua absorção no organismo; quais são os produtos de metabolismo formados, sua toxicidade e cinética de eliminação. Neste trabalho foi estudado o metabolismo in vitro do diterpeno ácido caurenoico. Este terpeno está amplamente distribuído no reino vegetal tendo sua ocorrência destacada em dois dos maiores produtos fiterápicos consumidos pela população brasileira: o óleo de copaíba (Copaifera ssp.) e o xarope de guaco (Mikania glomerata e Mikania leavigata). Entre as principais reações do metabolismo em humanos, as reações de oxidação mediadas pelo citocromo P450(CIP450) têm um papel chave na detoxificação de xenobióticos. O objetivo deste trabalho foi estudar modelos biomiméticos in vitro das reações realizadas pelo CIP450 utilizando metaloporfirinas e reagentes de salen como catalisadores. Foram empregados sete catalisadores em meio homogêneo: Cloreto de 5,10,15,20-tetraquis(pentafluorofenil)porfirina ferro e manganês III (FeTFPP) e (MnTFPP), Cloreto de 5,10,15,20-tetraquis(2,6-diclorofenil)porfirina ferro e manganês III (FeTDCPP) (MnTDCPP), Cloreto de (R,R)-(-)N,N\'-bis(3,5-di-terc-butil-salicilideno)- 1,2-diaminociclo-hexil manganês III (R-Salen), Cloreto de (S,S)-(-)N,N\'-bis(3,5-di-tercbutil- salicilideno)-1,2-diaminociclo-hexil manganês III (S-Salen) e o Cloreto de 5,10,15,20- tetraquis(fenil)porfirina ferro III (FeTPP). Como doadores de oxigênio foram avaliados o iodosilbenzeno (PhIO), peróxido de hidrogênio (H2O2), terc-butil-hidroperóxido (TBHP) e (ácido 3-cloro-peroxibenzoico (MCPBA). Nos sistemas estudados foi observada a formação predominante de três produtos de oxidação: Um derivado epoxidado, um mono- e um di-hidroxilado, que tiveram sua estrutura proposta com base na análise do seu perfil de fragmentação em espectrometria de massas e comparação com dados previamente publicados na literatura. Foi observado que a natureza do oxidante influencia de forma mais pronunciada tanto a reatividade como a formação dos produtos. Foram avaliados também os catalisadores FeTFPP e o cloreto de 5,10,15,20-tetraquis-(4-N-metilpiridil)porfirina ferro III( FeTMPyP) imobilizados em suportes inorgânicos. A utilização destes catalisadores imobilizados resultou na maior reatividade do ácido caurenoico com a formação dos mesmos três produtos, mas em maior proporção em relação ao substrato. Por fim, foi realizada a catalise em meio biológico utilizando microssomas de ratos. Neste sistema foi gerado somente um produto que apresentou espectro de massas e tempo de retenção similar ao derivado di-hidroxilado obtido nas reações que utilizaram metaloporfirinas. Este trabalho trouxe evidências da rota de metabolismo de um importante produto natural, além de reforçar a capacidade de metaloporfirinas em realizar catálises biomiméticas, que serão úteis para a geração de metabólitos de fase um para estudos pré-clínicos.
In spite of the widespread and historical use of products of the Brazilian biodiversity for medical purposes, little is known about the fate of these products after their absorption into the organism; which are the products of metabolism, their toxicity and elimination kinetics. In this master thesis the in vitro metabolism of the diterpene kaurenoic acid was studied. This terpene is widely spread in the plant kingdom. Its presence can especially be highlighted in two of the most consumed phytotherapeutics by the brazilian population: the copaíba oil (Copaifera ssp.) and the guaco syrup (Mikania glomerata and Mikania leavigata. Among the principal metabolic reactions in humans, the oxidation reactions catalyzed by cytochrome P450 (CYP450) have a key role in the detoxification of xenobiotics. The objective of this thesis was the study of in vitro biomimetic models of the reactions carried out by CYP450 using metalloporphyrins and salen catalysts as analogs of the CYP450. Seven catalysts were applied in a homogeneous medium: 5,10,15,20-tetrakis(pentafluorophenyl)porphyrin iron and manganese III chloride (FeTFPP) and (MnTFPP), 5,10,15,20-tetrakis(2,6-dichlorophenyl)porphyrin iron and manganese III chloride (FeTDCPP) and (MnTDCPP), (R,R)-(-)N,N-bis(3,5-di-tertbutylsalicylidene)- 1,2-diaminocyclohexyl manganese III (R-Salen) chloride, (S,S)-(-)N,Nbis( 3,5-di-terc- butylsalicylidene)-1,2-diaminocyclohexyl manganese III (S-Salen) chloride and 5,10,15,20-tetrakis(phenyl)porphyrin iron III chloride (FeTPP). As oxygen donors iodosylbenzene (PhIO), hydrogen peroxide (H2O2), tert-butyl hydroperoxide (TBHP) and metachlorperoxybenzoic acid (MCPBA) have been tested. In the majority of the systems the formation of three predominant oxidation products was observed: An epoxidated, a mono- and a dihydroxylated derivative, of which the chemical structure was proposed based on the analysis of the mass spectrometric fragmentation pattern. It was observed that the nature of the oxidant influences more markedly the reactivity as well as the formation of the products. The catalysts FeTFPP and 5,10,15,20-tetrakis- (4-N-methyl pyridine)porphyrin iron III chloride (FeTMPyP) immobilized with inorganic supports were assessed as well. Using these immobilized catalysts, a higher proportion of oxidation products of the kaurenoic acid was observed. Finally, the oxidation of kaurenoic acid was assessed using rat microsomes. In this system only one product was produced that showed a similar mass spectrum and retention time as the dihydroxylated derivative obtained in the reactions using metalloporphyrins.This thesis showed evidences of the route of metabolization of an important natural product, and additionally reinforces the capacity of metalloporphyrins in attaining biomimetic catalysis.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
30

Barreiros, Rodrigo Crespo [UNESP]. "Determinação dos níveis sangüíneos de frutose em recém-nascidos de termo com pesos adequados para a idade gestacional com 48 horas de vida". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2001. http://hdl.handle.net/11449/96130.

Texto completo
Resumen
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:28:01Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2001Bitstream added on 2014-06-13T19:57:13Z : No. of bitstreams: 1 barreiros_rc_me_botfm.pdf: 2089159 bytes, checksum: 5458c167603553aa52e8877b42426d13 (MD5)
O metabolismo da frutose, bem como o seu nível sangüíneo em recém-nascidos não está bem esclarecido. A frutose é uma hexose encontrada normalmente no organismo humano e tem seu metabolismo associado à glicose e ao sorbitol. As principais fontes de frutose são os vegetais e o mel. O leite materno não contém frutose. O metabolismo desse açúcar é independente da insulina o que o torna uma boa opção para utilização em pacientes com deficiência desse hormônio. Além da independência da insulina, o metabolismo da frutose é caracterizado por uma rápida fosforilação e rápida conversão em glicogênio e glicose ou conversão em glicerol, para posterior utilização no metabolismo lipídico. A frutose pode ser produzida endogenamente, a partir da glicose, através da via do sorbitol. Apesar de ser utilizado há tempos clinicamente como uma alternativa à glicose, existem poucos trabalhos na literatura determinando os níveis normais em humanos. Isso ocorreu em grande parte devidas dificuldades na dosagem desse carboidrato: em virtude de ser difícil a sua diferenciação da glicose, outra hexose, além da frutose ser encontrada em pouca quantidade em fluídos orgânicos...
The metabolism of fructose as well the blood-levels of fructose in newborn infants are not yet well established. Fructose is an hexose found naturally in fruits, vegetables and honey and its metabolism is associated with glucose and sorbitol. The human milk does not contain fructose. The metabolism of fructose is insulin independent, which makes it an alternative to glucose. Besides its independence of insulin, fructose is rapidly metabolized primarily in the liver, where occurs phosphorylation and conversion to glycogen and glucose or to glycerol, to further utilization in lipid metabolism. Fructose, also, can be produced by the human organism, originating from glucose by the sorbitol pathway. Although fructose is utilized since 1893 for medical purposes, there are few studies in the literature about normal levels of fructose in humans. This lack of studies is due in part to difficulties to determine this sugar in human fluids: glucose interferes in the final results and levels of fructose in biological fluids are very low. Our main goal was to establish the normal levels of fructose in newborn infants at 48 hours of life, with adequate weight for gestational age, breast-fed exclusively and to correlate the level of fructose with the levels of glucose and sorbitol. For this purpose we used the High performance liquid chromatography was used. Our study group was selected among breast-fed term newborn... (Complete abstract click electronic access below)
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
31

Bassora, Fernanda Dutra Santiago 1982. "Modulação funcional e genica de lipides e lipoproteinas plasmaticos e da aterosclerose carotidea na hiperalfalipoproteinemia". [s.n.], 2007. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/309023.

Texto completo
Resumen
Orientador: Eliana Cotta de Faria
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas
Made available in DSpace on 2018-08-09T21:29:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Bassora_FernandaDutraSantiago_M.pdf: 2612060 bytes, checksum: 0ddcd23de6e1ce1f879247d7a9c9b2d7 (MD5) Previous issue date: 2007
Resumo: Está bem estabelecida na literatura especializada a associação inversa entre as concentrações plasmáticas de colesterol das lipoproteínas de alta densidade (HDL-C) e a incidência de doença arterial coronariana (DAC). Além de propriedades anti-oxidante, anti-inflamatória e anti-trombótica, a HDL participa do transporte reverso de colesterol, via pela qual o colesterol é captado das lipoproteínas e das membranas células periféricas e transportado ao fígado para sua excreção na forma livre ou de ácidos biliares. A lipase hepática (LH) possui função crucial no transporte reverso do colesterol, por sua atividade lipolítica e pela função de ligante à lipoproteínas facilitando sua captação tissular. A proteína de transferência de ésteres de colesterol (CETP), e mesma importância metabólica, promove a troca de ésteres de colesterol por triglicérides entre a HDL e as lipoproteínas ricas em triglicérides. Mutações nos genes que codificam estas proteínas têm sido muito estudadas para se compreender a função destas no metabolismo lipídico. O modelo experimental da hiperalfalipoproteinemia tem sido utilizado no decorrer dos últimos anos com o intuito de elucidar os mecanismos de ação da HDL e das proteínas reguladoras do seu metabolismo. A hiperalfalipoproteinemia é caracterizada pelo aumento das concentrações de HDL-C e é causada principalmente por deficiências genética de CETP e/ou LH. Os objetivos desta dissertação foram o de se estabelecer à modulação da hiperalfalipoproteinemia sobre os parâmetros antropométricos, bioquímicos, moleculares (¿514C/T do gene da LH e I405V do gene da CETP) e radiológicos (espessura da camada íntima média de carótidas) em uma amostra populacional brasileira. O estudo foi conduzido em 291 voluntários de ambos os sexos, classificados como hiperalfalipoproteinemicos (Hiper-A), HDL-C =68mg/dL, ou controles, HDL-C<68 e =32 mg/dL, de acordo com o valor do percentil 90, obtido em um estudo prévio do Laboratório de Lípides a partir população normolipidêmica. Os polimorfismos LH-514C/T e CETP I405V foram identificados através de técnicas de reação em cadeia polimerase (PCR) e a espessura da camada íntima-média de carótidas (EIM) pela ultra-sonografia de alta resolução. Em um primeiro trabalho observou-se em um sub-grupo de 169 indivíduos, com a medida da EIM, que somente a idade foi correlacionada com a EIM na hiperalfalipoproteinemia, enquanto que em controles houve modulação positiva pela idade, sexo masculino, pressão arterial sistólica, e controversamente com relatos da literatura, com HDL-C. Apesar de Hiper-A possuir um perfil com maior número de fatores de risco cardiovasculares, a semelhança encontrada na EIM de carótidas, assim como, da freqüência de EIM maior que 1 mm poderia, em parte, ser explicada pela grande diferença de modulação entre os grupos apontando para um traço protetor contra a aterosclerose carotídea em hiperalfalipoproteinemia. A ateroproteção reduzida em controles, tanto em homens quanto em mulheres, está de acordo com a observada associação negativa neste grupo entre EIM e a CETP com possível presença de HDL com a composição química alterada (ricas em TG e pobres em ésteres de colesterol), e ocorreu possìvelmente no sub-grupo masculino, com perfil pró-aterogênico evidente. Em um segundo trabalho, no sub-grupo de 169 indivíduos, com a medida da EIM, foi avaliado o efeito do polimorfismo LH-514C/T sobre a espessura da camada íntima-média de carótidas na hiperalfalipoproteinemia. Não se observou nenhuma variação de EIM em ambos os grupos em função deste polimorfismo. Quando comparados os grupos, o genótipo CC do polimorfismo LH-514C/T mostrou apenas tendência a maior EIM de carótidas em hiperalfalipoproteinemia (p<0,09), mas a freqüência de EIM maior que 1 mm foi igual. Em um terceiro trabalho, em 282-291 indivíduos foram avaliadas as semelhanças de freqüências entre os polimorfismos LH-514C/T e CETP I405V na hiperalfalipoproteinemia e normolipidemia. Ambos apresentaram altas freqüências, similares entre grupos e entre o polimorfismo LH-514C/T, CC 39%, CT+TT 61%; e o polimorfismo CETP I405V: II 26%, IV+VV 74% e CTL: CC 40%, CT+TT 60%, II 43% e IV+VV 57%. Descrevemos o polimorfismo LH-514C/T na hiperalfalipoproteinemia os TT vs CC apresentaram cintura menor, concentrações mais baixas de colesterol plasmático (C), fosfolípides (FL), LDL-C, estimativa do tamanho da LDL (LDL-C/ApoB). O polimorfismo CETP I405V na hiperalfalipoproteinemia em VV vs II, mostrou alta pressão arterial sangüínea e menores concentrações plasmáticas de HDL2TG e HDL3TG. O genótipo IV teve maiores concentrações plasmáticas de ApoAI e pressão arterial diastólica quando comparado com o genótipo II. Em resumo esta dissertação aponta para efeitos ateroprotetores ou neutros da hiperalfalipoproteinemia em uma amostra de população brasileira sobre a aterosclerose carotídea, inclusive no polimorfismo LH -514C/T. Os polimorfismos LH-514C/T e CETP I405V foram muito semelhantes com relação aos lípides e lipoproteínas séricos, mas não às proteínas reguladoras, oferecendo modulação protetora na hiperalfalipoproteinemia
Abstract: There is an inverse relationship between plasma concentration of high-density lipoprotein (HDL-C) and the risk of coronary arterial disease (CAD). Beyond anti-oxidant, anti-inflammatory and anti-thrombotic properties, HDL plays a role on the reverse cholesterol transport, where cholesterol is taken from lipoproteins and peripheral cells to the liver for excretion. Hepatic lipase (HL) plays a key role in this process, by its lipolitic activities and ligand functions. Cholesterol ester transfer protein (CETP), of equal metabolic importance, facilitates the exchange of cholesterol ester and triglycerides between HDL and triglyceride rich-lipoproteins. Mutations and polymorphisms of these enzymes have being studied in order to evaluate its activity and metabolic consequences. Hyperalphalipoproteinemia (Hyper-A) has being used in the latest years with the purpose of evaluating the anti and pro-atherogenic mechanisms of HDL and of regulating proteins. The aim of this work was to establish the modulation of hyperalphalipoproteinemia in relation to controls on the anthropometric, biochemical, radiological and molecular manifestations. This study was conducted on 291 volunteers, classified as Hyper-A, HDL-C=68mg/dL and controls, HDL-C <68 e 32 mg/dL according to the percentile 90th, obtained from a local normolipidemic population study. We determined clinic data, lipid, lipoproteins and radiological parameters of volunteers. The HL-514C/T and CETP I405V polymorphism were determined by polymerase chain reaction methods. The carotid intima-media thickness measurements were performed high performance ultrasound. We showed in the first manuscript that although possessing a higher risk coronary vascular disease profile the similarity found in carotid could in part be explained by the striking differences in its modulation between the two groups, indicating a protective trait against carotid atherosclerosis in hyperalphalipoproteinemia. In the Hyper-A population, was only correlated with age, while in controls had a positive correlation with age, male sex, systolic blood pressure, and surprisingly with HDL-C. This dissociation between IMT and HDL-C could be accounted for by a small HDL particle number in CTL. In the manuscript 2, the ¿514C/T polymorphism did not contribute to variations in the carotid IMT and Hyper-A did not modulate the IMT variations, contrary to Rundek et al., (2002) who investigated the ¿514C/T polymorphism on variations in the carotid IMT in 87 stroke-free subjects suggested that CC genotypes had increase of carotid IMT, FMT and HALP. The HL-514C/T e CETP I405V polymorphisms, were no associate, were highly prevalent in the two groups but were not associated with HDL-C. In Hyper-A, LH-514C/T induced lower plasma cholesterol (C), phospholipids (PL), LDL-C and LDL size (LDL-C/ApoB). In Hyper-A CETP I405V decreased blood pressure, reduced TG in HDL subfractions 2 and 3 of (HDL2TG and HDL3TG) and increase ApoAI. The HL -514C/T polymorphism in Hyper-A the TT vs CC had lower waist hip-circumference, cholesterol (C) concentrations, phospholipids (PL), LDL-C and estimated size particle by LDL-C/ApoB. The genotype TT was different between 2 groups: in Hyper-A with relation the CTL, had lower HL, estimated size particle by TG/HDL-C and higher HDL2C, HDL3C, HDL3TG, ApoAI and C concentrations and had higher C, estimated size particle by LDL-C/ApoB, ApoAI, HDL2C, HDL3C and estimated size particle by TG/HDL-C. The CETP I405V polymorphism in Hyper-A, the VV vs II had higher Systolic Blood Pressure and lower HDL2TG e HDL3TG concentrations. The IV genotype had higher ApoAI concentration and Diastolic Blood Pressure. In Hyper A, the VV genotype had higher HDL2C, HDL3C, ApoAI, e TG concentrations and reduced concentration of VLDL- and estimated size particle of LDL by TG/HDL-C. In summary, this work indicates an athero-protector and neutral effect on the carotid atherosclerosis in Hyper-A between HL-514C/T and CETP I405V polymorphisms both modulated for plasma lipids more atheroprotective
Mestrado
Ciencias Basicas
Mestre em Clinica Medica
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
32

Coelho, Leda Teixeira. "Estudo de populações domiciliadas de Panstrongylus megistus de diferentes regiões geográficas brasileiras com possíveis diferenças do metabolismo energético através de determinações enzimáticas e isoenzimáticas". Universidade de São Paulo, 1985. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/6/6132/tde-04082016-155752/.

Texto completo
Resumen
Foi estudado o comportamento bioquímico energético de populações domiciliadas de Panstrongylus megistus de quatro regiões geográficas brasileiras (Região Tropical Atlântica, Região Floresta de Inclusão, Região do Agreste e Região da Caatinga), através dos seguintes parâmetros do metabolismo energético: Proteinas, Glicose, Deidrogenase láctica, Creatino-quinase e respectivas isoenzimas. Os espécimens foram mantidos em jejum de O a 90 dias. Foram observadas diferenças de metabolismo energético entre populações de duas regiões: Tropical Atlântica (Grupo I) Floresta de Inclusão (Grupo II)
The population\'s behaviour of Panstrongylus megistus, which is domiciliated in four different geographycal brazilian regions (\"Tropical Altântica\" system and \"Inclusão\" Forest, and \"Agreste\" and \"Caatinga\" regions, was studied by different bioenergetic metabolism parameters: Proteins, Glucose, Lactate dehydrogenase, Creatine Kinase and their respective isoenzymes. These specimens were kept from 0 to 90 days fasting. During this time, it was observed many differences in the energetic metabolism of the vectors of Chagas\' disease in the \"Tropical Atlântica\" system (Grupo I) \"Inclusão\" Forest (Grupo 11)
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
33

Stuginski, Daniel Rodrigues. "Taxas metabólicas de repouso e pós-prandiais em serpentes do gênero Bothrops, com ênfase nos aspectos ontogenéticos e filogenéticos (Crotalinae)". Universidade de São Paulo, 2014. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41135/tde-01092014-092837/.

Texto completo
Resumen
Os viperídeos estão entre as serpentes de menor custo energético de manutenção, o que é, geralmente, relacionado a seus baixos níveis de deslocamento e a tática de forrageio por emboscada. Dois importantes componentes do alocamento energético destes animais são: 1) o metabolismo de repouso padrão, que está relacionado ao custo de manutenção visceral durante o repouso e 2) o aumento metabólico pós-prandial (AMPP), que está relacionado ao custo do processo digestório. O presente trabalho teve como objetivos estudar as variações da TMRP (taxa metabólica de repouso padrão) e do AMPP em 5 espécies pertencentes ao gênero Bothrops levando em conta aspectos filogenéticos, ontogenéticos e testando hipóteses acerca de possíveis variações destes componentes em função de características ecológicas. Além disso, o presente trabalho testou, através de ferramentas de ponderação filogenética, a hipótese atualmente aceita que prediz que as TMRPs em serpentes estão essencialmente ligadas a estratégia alimentar e não a filogenia. O trabalho está dividido em quatro capítulos, sendo o primeiro devotado a uma introdução geral acerca dos assuntos que serão abordados nos demais. Os resultados e discussões específicas estão divididos em dois capítulos redigidos em forma de artigo, primeiro referente aos estudos das taxas metabólicas de repouso (capítulo 2) e o segundo sobre o AMPP (capítulo 3). Por fim, a conclusão final acerca dos achados e as perspectivas para pesquisas futuras estão presente no capítulo 4.
The viperids are among the snakes with the lowest energetic maintenance costs which are generally related to the low mobility and ambush foraging mode. Two important components of energy allocation in these animals are 1) standard metabolic rates (SMR), related to the cost of keeping visceral components during resting and 2) specific dynamic action (SDA) , which is related to the cost of digestion. The present work aimed to study the variations of SMR and SDA in 5 species of the genus Bothrops taking into account aspects of phylogeny and ontogeny plus testing hypotheses about possible variations in these metabolic rates related to ecological characteristics. Furthermore, the present study used phylogenetic weighting tools to test the currently accepted hypothesis that predicts that SMR in snakes is related to the feeding strategy and not to phylogeny. The work is divided into four different chapters. Chapter 1 is devoted to a general introduction about the issues that will be addressed in the others chapters. The results and discussions are divided into two chapters presented as articles, the first referring to studies of SMR ( chapter 2 ) and the second to the SDA (chapter 3 ). Finally, in chapter 4 we include the final conclusion and prospects for future research
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
34

Moraes, Paulo Alexandre de Carvalho. "A regulação da expressão gênica do GLUTt4 induzida pelo jejum e insulina em músculo sóleo de ratos e a participação da fator transcricional Nuclear Factor-kappa B (NF-kB)". Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/42/42137/tde-19102007-150357/.

Texto completo
Resumen
A regulação da expressão gênica do GLUT4 induzida pelo jejum e insulina em músculo sóleo de ratos e a participação do fator transcricional Nuclear Factor -kappa B (NF-kB). Investigou-se a regulação induzida pelo jejum e insulina na expressão do GLUT4 no músculo sóleo de rato Wistar e a participação do fator transcricional NF-kB. Analisou-se sóleo de rato alimentado e jejuado com músculo incubado ou não em KHB com ou sem insulina. Avaliou-se a expressão do GLUT4 por Northern e Western blotting e a atividade de ligação do NF-kB ao DNA por Gel Shift. Sóleos de ratos jejuados diminuíram em 24% o mRNA de GLUT4, aumentaram 51% a atividade de ligação do NF-kB e diminuíram 30% o conteúdo protéico total comparados aos alimentados. Sóleos de ratos jejuados aumentaram 38% o mRNA do GLUT4, diminuíram 30% a atividade de ligação do NF-kB e sem alterar a proteína GLUT4 comparados aos incubados. A incubação com insulina por 70, 120 e 180 minutos do sóleo de ratos jejuados aumentou o mRNA de GLUT4 em 37%, 30% e 25%, diminuiu a atividade de ligação do NF-kB em 30%, 40% e 50% e aumentou a proteína GLUT4 em 33%, 40% e 50% em relação a incubação com KHB. Os resultados indicam que o jejum e insulina regulam a expressão de GLUT4 com participação do NF-kB.
The regulation of GLUT4 gene expression induced by fasting and insulin in soleus muscle of rats and the participation of transcriptional factor Nuclear Factor -kappa B (NF-kB). It was investigated the regulation induced by fasting and insulin in the GLUT4 expression in soleus muscle of Wistar rat and the particiation of transcriptional factor NF-kB. It was analysed soleus of fed-rats and fasted-rats with muscle incubated ou not in KHB with or without insulin. It was analysed the GLUT4 expression for Northern and Western blotting and the binding activity of NF-kB to DNA for Gel Shift. Soleus of fasted-rats decreased 24% the GLUT4 mRNA, increased 51% the binding activity of NF-kB and decreased 30% the total protein content compared to fed-rats. Soleus of fasted-rats increased 38% the GLUT4 mRNA, decreased 30% the binding activity of NF-kB, without altering the GLUT4 protein compared to the incubated muscles. The incubation with insulin for 70, 120 e 180 minutes of the soleus of fasted-rats increased the GLUT4 mRNA in 37%, 30% e 25%, decreased the binding activity of NF-kB in 30%, 40% e 50% and increased GLUT4 protein in 33%, 40% e 50% in relation to incubated muscles with KHB. The results indicate that fasting and insulin regulate the GLUT4 expression with participation of NF-kB.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
35

Cristofalo, Renata. "Efeito da silibinina sobre o metabolismo oxidativo e produção de citocinas por monócitos em gestantes portadores de pré-eclâmpsia /". Botucatu : [s.n.], 2009. http://hdl.handle.net/11449/87811.

Texto completo
Resumen
Orientador: Maria Terezinha Serrão Peraçoli
Resumo: O aumento da atividade dos radicais livres e da produção de citocinas pró-inflamatórias por monócitos pode estar envolvido na patogênese da pré-eclâmpsia. A silibinina é o componente mais ativo da silimarina (Silybum marianum), um flavonóide polifenólico que possui efeitos anti-oxidante e anti-inflamatório. O objetivo do presente estudo foi avaliar o efeito da silibinina sobre a produção de citocinas pró e anti-inflamatórias, bem como sobre a liberação de ânion superóxido (O2 -) por monócitos de gestantes com pré-eclâmpsia.Foram selecionadas 30 gestantes com préeclâmpsia (PE), 30 gestantes normais (GN) e 30 mulheres normais nãográvidas (NG). Monócitos de sangue periférico foram incubados na presença ou ausência de silibinina nas concentrações de 5 e 50 g/mL por 60min e, estimulados ou não com ester de forbol (PMA) para determinação de O2 -. Estes monócitos também foram estimulados ou não com lipopolissacáride (LPS) por 18h e, no sobrenadante das culturas foram determinadas, pela técnica de ELISA, as seguintes citocinas: fator de necrose tumoral-alfa (TNF- ), Interleucinas (IL-) IL-6, IL-10, IL-12, IL-15, fator estimulador de colônias de granulócitos e monócitos (GM-CSF) e fator de crescimento e transformação (TGF- . A atividade da enzima superóxido dismutase (SOD) foi avaliada em hemolisado de eritrócitos dos três grupos estudados.Níveis significativamente maiores de O2 - foram liberados por monócitos de gestantes com PE quando comparados com GN e NG, confirmando o estado ativado dessas células. A atividade da SOD foi significativamente maior no grupo de gestantes com PE. Os níveis endógenos de TNFforam significativamente mais elevados nas pacientes com PE, quando comparados com os grupos GN e NG, enquanto os níveis de IL-10 foram significativamente menores nas gestantes com PE. A capacidade de produção de citocinas pelos... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Increased free radical activity and high proinflammatory cytokine production by monocytes may be implicated in the pathogenesis of preeclampsia. Silibinin is a major active component of silymarin (Silybum marianum), a polyphenolic plant flavonoid that has antioxidant and anti-inflammatory effects. This study investigated the in vitro effect of silibinin on monocyte production of pro- and anti-inflammatory cytokines, as well as on superoxide anion (O2-) release in pregnant women with preeclampsia.Thirty preeclamptic (PE), 30 healthy pregnant (HP) and 30 healthy non-pregnant (NP) women were included. Peripheral blood monocytes were incubated with or without silibinin at 5 and 50ug/mL for 60 min, and stimulated with or without phorbol myristate acetate (PMA) for the assessment of O2-. These cells were also cultured with or without lipopolysaccharide (LPS) for 18h and tumor necrosis factor alpha (TNF-alpha), interleukin (IL)-6, IL-10, IL-12p40, IL-15, granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) and transforming growth factor-beta1 (TGF- 1) in monocyte culture supernatants were determined by ELISA. The activity of the enzyme superoxide dismutase (SOD) was evaluated in erythrocyte lisates of the three groups studied.Monocytes of preeclamptic patients release significantly higher levels of O2 - in comparison to HP and NP women confirming the activation state of these cells. SOD activity in erythrocytes was significantly higher in preeclamptic patients. The endogenous levels of TNFwere significantly higher in PE patients than in HP and NP groups, while IL-10 production was significantly lower in PE women. The levels of IL-6, IL-12 and GM-CSF spontaneously produced by monocytes were higher in HP and PE groups than in NP women. The capacity of cytokine production by LPS-stimulated monocytes was preserved in all the three groups studied... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
36

Leandro, Letícia de Almeida. "Neurocisticercose experimental: efeito do tratamento anti-helmíntico no metabolismo energético e respiratório de cisticercos". Universidade Federal de Goiás, 2013. http://repositorio.bc.ufg.br/tede/handle/tede/3840.

Texto completo
Resumen
Submitted by Erika Demachki (erikademachki@gmail.com) on 2014-12-29T15:35:49Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertação - Letícia de Almeida Leandro - 2013.pdf: 2111763 bytes, checksum: c992b02afb4a59e318265d06577e6454 (MD5)
Approved for entry into archive by Erika Demachki (erikademachki@gmail.com) on 2014-12-29T15:40:58Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertação - Letícia de Almeida Leandro - 2013.pdf: 2111763 bytes, checksum: c992b02afb4a59e318265d06577e6454 (MD5)
Made available in DSpace on 2014-12-29T15:40:58Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertação - Letícia de Almeida Leandro - 2013.pdf: 2111763 bytes, checksum: c992b02afb4a59e318265d06577e6454 (MD5) Previous issue date: 2013-02-28
The analysis of the energetic and respiratory metabolism of Taenia crassiceps cysticerci innoculated into the encefalum of female BALB/c mice was performed. After 30 days of infection the mice were treated with low dosages (3.0 and 6.0 mg/kg) of albendazole and praziquantel aiming the observation of the alterations caused by a hostile environment on the parasite's metabolism. The aim of this study was to detect the influence of low dosages of anti-helminthic drugs on the production of organic acids related to the intermediary metabolism (oxaloacetate, malate, fumarate, succinate, citrate and α-ketoglutarate), carbohydrates metabolism (pyruvate, lactate, propionate, oxaloacetate and malate) and fatty acids and proteins catabolism (β-hydroxibutyrate, acetoacetate, acetate, α-ketoglutarate and oxalate) by T. crassiceps cysticerci innoculated into the CNS of BALB/c mice. Regarding the glycolisis, it was possible to detect lactate in all samples which shows that this parasite performs a lactic fermentation. As to the intermediary metabolism it was possible to detect oxaloacetate, citrate, malate, succinate, fumarate and α-ketoglutarate which indicates that the cysticerci may have used the tricarboxilic acid cycle (TCA) to produce energy. However facing the results found the evidences show that the cysticerci used a metabolic pathway denominated reversion of the TCA for energy production which presents as main end products propionate and acetate. There were no significant differences between the groups treated with the anti-helminthic and the control one except that the group treated with 6.0 mg/kg of albendazole presented acetate as main end product of the TCA reversion while the other groups presented propionate. In the groups treated with praziquantel, both concentrations, there was no production of acetate and in the 6.0 mg/kg of praziquntel there was no production of β-hydroxibutyrate wheter in the groups treated with both concentrations of albendazol there was an increase in the production of this organic acid which indicates the maximization of the energetic pathway of fatty acids oxidation and/or of the proteic catabolism. It was possible to conclude that T. crassiceps cysticerci when exposed to the conditions of this study preferred an anaerobic energy production pathway and probably performed the catabolism of carbohydrates, proteins and fatty acids.
Realizou-se a análise do metabolismo energético e respiratório de cisticercos de Taenia crassiceps inoculados no encéfalo de camundongos BALB/c fêmeas. Após 30 dias de infecção, esses camundongos foram tratados com baixas doses (3,0 e 6,0 mg/kg) de albendazol e praziquantel visando observação de alterações provocadas no metabolismo do parasito. O objetivo deste trabalho foi detectar a influência de baixas doses desses anti-helmínticos na produção dos ácidos orgânicos do metabolismo intermediário (citrato, α-cetoglutarato, succinato, fumarato, malato, oxaloacetato), de carboidratos (piruvato, lactato, oxaloacetato, malato, acetato e propionato), de ácidos graxos e proteínas (β-hidroxibutirato, acetoacetato, acetato, α-cetoglutarato e oxalato) realizados por cisticercos de T. crassiceps implantados no SNC de camundongos BALB/c fêmeas. Com relação a glicólise, detectou-se lactato em todas as amostras mostrando que esse parasito fez fermentação lática; em relação ao metabolismo intermediário foi possível detectar os ácidos orgânicos citrato, α-cetoglutarato, succinato, fumarato, malato e oxaloacetato, indicando que os cisticercos apresentaram elementos do ciclo do ácido cítrico para produzir energia. Porém diante dos resultados encontrados a principal evidência é de que esses cisticercos utilizaram uma via denominada reversão do ciclo do ácido cítrico para produzirem energia, obtendo como produtos finais propionato e acetato. Não se observou diferenças significativas entre os grupos que sofreram tratamentos e os grupos controle exceto pelo fato de que, o grupo tratado com albendazol 6,0 mg/kg de peso do camundongo teve como principal produto final da reversão do ciclo do ácido cítrico, o acetato, ao contrário dos demais grupos que tiveram o propionato; nos grupos tratados com praziquantel não houveram a produção de acetato como nos demais grupos e no grupo tratado com praziquantel 6,0 mg/kg não houve a produção de β-hidroxibutirato; nos grupos tratados com albendazol observou-se um aumento na produção de β-hidroxibutirato indicando que esse grupo maximizou a via de produção energética através da β-oxidação de ácidos graxos e/ou através do catabolismo proteico.Concluímos que os cisticercos de T. crassiceps, nas condições do presente trabalho, deram preferência para uma via de produção energética anaeróbia e provavelmente catabolizaram, além de carboidratos, proteínas e ácidos graxos para produzirem ATP.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
37

Junior, Euclides Matheucci. "Isolamento e análise funcional do gene que codifica uma proteína serina-treonina quinase que modula a expressão de genes regulados por carboidratos em Trichoderma reesei". Universidade de São Paulo, 2000. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46131/tde-18092015-163705/.

Texto completo
Resumen
O gene TrSNF1, homólogo aos membros da subfamília das proteínas serina-treonina quinases ativadas por AMP (AMPK) e relacionadas a SNF1, foi isolado do fungo filamentoso trichoderma reesei. A seqüência de aminoácidos putativa possui um domínio de quinase com 42% de identidade e 59% de similaridade com outras proteínas quinases da mesma subfamília. Em S. cerevisiae a SNFl é essencial para a expressão de genes reprimidos por glicose, em resposta a privação de glicose do meio de cultura. A expressão de TrSNFl em levedura mutante para SNF1, restaura a função de SNF1. A expressão de um antisense de TrSNFl em T. reesei causa um atraso na expressão do gene regulado por glicose, CBHI. Além disso, em experimento utilizando matrizes de DNA foi possível observar uma alteração da tendência global da expressão gênica entre a cepa selvagem e a cepa antisense. A observação da homologia estrutural com proteínas quinase da mesma subfamília, a similaridade funcional com SNFl de S. cerevisiae, e a alteração no padrão da expressão gênica in vivo, sugerem que TrSNFl pode estar envolvido na regulação do metabolismo de carboidratos em T. reesei.
A gene homologue to the members of the AMP-activated/SNFl protein kinase subfamily, TrSNF1, was isolated from the filamentous fungus Trichoderma reesei. The predicted protein of 692 amino acids has a kinase domain, that share 42 % identity and 59 % similarity to that of serine/threonine protein kinase of this family. In Saccharomyces cerevisiae, the SNFl protein kinase is required for expression of glucose repressed genes in response to withdrawal of glucose from the medium. Expression of the Trichoderma reesei SNF1-related sequence in yeast SNFl mutant restores SNFl function. The TrSNFl antisense expression in T. reesei causes a control alteration in the glucose-regulated gene CBHI. The observed structural identity with the AMP-activated/SNFl protein kinase subfamily, and the functional similarity to the yeast SNFl suggest that the TrSNFl may be involved in the regulation of sugar metabolism in Trichoderma reesei.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
38

Clara, Renan Orsati. "Metabolismo de triptofano em melanomas: o que dizem as células do microambiente?" Universidade de São Paulo, 2015. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/9/9136/tde-29042015-101458/.

Texto completo
Resumen
O melanoma é composto por células malignas e também por um estroma de sustentação que inclui fibroblastos, células imunológicas, endoteliais, matriz extracelular, dentre outros fatores. Assim, os tumores não são entidades independentes, eles interagem ativamente com o microambiente adjacente de forma bidirecional através de sinais moleculares que modulam o fenótipo maligno. Um dos sinais bioquímicos para desenvolvimento desse fenótipo se dá pelo catabolismo de Trp pela via das quinureninas, que gera compostos com diversas atividades biológicas, que no tumor estão envolvidas com tolerância e imunoescape e, logo, com prognóstico ruim para os pacientes. Até o presente momento apenas o consumo de Trp e a formação de um único metabólito, a quinurenina (KYN), tem sido associada a malignidade dos melanomas. A fim de ampliar e elucidar os mecanismos bioquímicos do metabolismo desse aminoácido em melanomas, estudamos mais de quinze compostos de todas as rotas catabólicas de Trp em células da pele, células imunológicas, linhagens tumorais e amostras clínicas de melanoma. De forma inédita pudemos observar que as células da pele tem maior habilidade de sintetizar KYN quando comparadas às linhagens tumorais, demonstrando que o catabolismo de Trp peritumoral pode ser responsável pelos fenômenos de imunotolerância e escape. Além disso, o metabolismo de Trp pode estar envolvido nos mecanismos de homeostasia da pele, já que especificamente essas células produzem compostos com atividade biológica nesse órgão. As células imunológicas possuem um perfil metabólico completamente diferente umas das outras: monócitos, macrófagos e dendríticas possuem maior ativação da via KYN enquanto linfócitos e neutrófilos possuem maior indução da rota que gera serotonina e melatonina. Mesmo nos diferentes fenótipos de macrófagos, M1 e M2a, foram observadas marcações especificas de metabolismo, que podem estar relacionadas às atividades anti- ou pró-tumoral dessas células no microambiente. Em amostras clínicas, apesar da principal diferença entre nevos e melanomas ser a concentração de KYN, diversas outras alterações no metabolismo de tiptofano foram observadas, o que mostra a complexa magnitude deste metabolismo na fisiopatologia da pele
Melanoma is composed of malignant cells and also by a stromal support that includes fibroblasts, immune cells, endothelial cells, extracellular matrix, among other factors. Thus, tumors are not separate entities; they actively interact with the surrounding microenvironment bi-directionally through molecular signals that modulate the malignant phenotype. One of biochemical signals for the development of this phenotype occurs by Trp catabolism through kynurenine pathway, that generates compounds with diverse biological activities, which in tumors are involved with tolerance and imunoescape and therefore with poor prognosis for patients. To date only the consumption of Trp and formation of a single metabolite, kynurenine (KYN), has been associated with malignant melanomas. In order to enlarge and clarify the biochemical mechanisms of this amino acid metabolism in melanomas, we have studied more than fifteen compounds of all catabolic routes of Trp in skin cells, immune cells, tumor cell lines and clinical samples of melanoma. In an unique way we could observe that the skin cells has superior ability to synthesize KYN when compared to tumor cell lines, demonstrating that the peritumoral catabolism of Trp may be responsible for the phenomena of immune tolerance and escape. Furthermore, the Trp metabolism may be involved in skin homeostasis mechanisms, since these cells produce specific compounds with biological activity in this organ. The immune cells have a completely different metabolic profile among them: monocytes, macrophages and dendritic cells have greater KYN pathway activation, and lymphocytes and neutrophils possess greater induction of the route that generates serotonin and melatonin. Even in different macrophages phenotypes, M1 and M2a, we observed specific metabolic marks, which may be related to the anti- or pro-tumoral activity of these cells in the tumor microenvironment. In clinical samples, although the main difference between nevi and melanomas is the concentration of KYN, a range of other changes in Trp metabolism were observed, which shows the complex magnitude of this metabolism in the skin pathophysiology
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
39

Žonja, Božo. "Identification and Fate of Known and Unknown Transformation Products of Pharmaceuticals in the Aquatic System". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/401594.

Texto completo
Resumen
Pharmaceuticals which are used worldwide are designed to facilitate the life for the human society and have an important role in treatment and prevention of disease for both humans and animals. They are ubiquitous in the aquatic environment and are mainly derived from municipal wastewater treatment plants (WWTPs) due to their low removal rate. Therefore, their presence in the environment is directly linked to the human impact. Various biological and abiotic processes in the environment can transform them to transformation products (TPs). In many cases, transformation is already initiated in the human body by a variety of drug-metabolizing enzymes. The metabolites formed through human metabolism present some modifications in their chemical structures that can differ in physicochemical properties to their parent compound. Once they are excreted from the human body, both the unmetabolised parent drug and their metabolites enter WWTPs by means of the sewer system. Since the WWTPs are not designed to remove completely pharmaceutical residues, the fraction not removed after the treatment will eventually end up in the receiving water bodies. Consequently, due to pharmaceutical transformations in the human body, biotransformations in WWTPs and phototransformations in surface water, they can potentially produce a high number of TPs in real world samples which makes their identification a challenge. In this thesis, two different approaches (TPs profiling and suspect screening) based on high resolution mass spectrometry (HRMS) for the detection and identification of TPs of pharmaceuticals were investigated. TPs profiling approach was applied for the identification of phototransformation products of an antiviral zanamivir (ZAN) in batch reactors filled with surface water. On the other hand, suspect screening approach was applied for evaluation of transformation, prioritization and identification of photoTPs of six iodinated contrast media in surface water. Finally, a combination of suspect and TPs profiling approach was applied for the detection of TPs of an anticonvulsant lamotrigine and its main human metabolite lamotrigine N2-glucuronide which were formed as the result of their degradation in both activated sludge and pH dependent hydrolysis. The TPs profiling approach for evaluation of these transformations is illustrated in the example of photodegradation of an antiviral ZAN with identification of its TPs in surface water (Chapter 3.). Here a set of lab- scale experiments was performed in order to determine the susceptibility of ZAN towards photodegradation under simulated and natural sunlight. The identification of the TPs was performed using hydrophilic interaction liquid chromatography coupled to high resolution mass spectrometry (HILIC-HRMS) where four photoTPs were tentatively identified and their proposed structures were rationalized by photolysis mechanisms. Kinetic experiments showed that photodegradation kinetics of ZAN in surface waters would proceed with slow kinetics since upon exposure of aqueous solutions of surface water (20 μg L-1) to simulated sunlight, ZAN was degraded with t1/2 of 3.6 h. Under natural sunlight irradiating surface water, about 30 % of the initial concentration of the antiviral disappeared within 18 days. However, when ZAN and its TPs were retrospectively screened from surface water extracts, neither the parent nor the TPs were detected. The results of this TP profiling used for the identification of TPs of ZAN, although straightforward, suggests that it is not suitable when dealing with a considerably elevated number of TPs formed in batch experiments. However, time and effort needed to be optimised for the structure elucidation of 108 photoTPs of six iodinated contrast media (ICM) (Chapter 3.). Again, the photodegradation study was performed in surface water spiked with the ICMs using a sunlight lab-scale simulator. 108 TPs were generated and each photoTP was characterised by its unique exact mass of the molecular ion and retention time and added to a suspect list. Once the suspect list was generated, the photoTPs were searched in thirteen surface water samples which were extracted using a generic solid- phase extraction method (four cartridges of different chemistries in order to retain ample number of compounds with different chemical properties). Based on their detection frequency (those TPs with the frequency higher than 50 % were deemed important), eleven TPs were prioritized and their structures elucidated by HRMS and NMR (when possible). Out of the eleven prioritised TPs, ten were formed as the result of deiodination (either by deiodination, oxidative deiodination or intramolecular elimination). In the real surface water samples, median concentration of parent compounds was 110 ngL-1 reaching up to 6 µgL-1 for iomeprol while TPs were found at median concentration of 8 ngL-1, reaching up to 0.4 µgL-1 for iomeprol TP651-B. Here detection-based prioritization served as a crucial step to reduce the number of TPs to be identified and thereby reducing costs and time for the subsequent target analysis. This time-effective approach not only guaranties that the degradation products elucidated would be found, but also that they are environmentally relevant. In summary, the proposed screening approach facilitates the evaluation of the degradation of polar compounds at a real scale with a fast detection of TPs without prior availability of the standards. Approach used for detection and identification of TPs of ICM in Chapter 3 was an example of suspect screening where the suspect list of TPs was generated at lab-scale, In Chapter 4, the work started with a suspect screening of lamotrigine (LMG) and related compounds (its human metabolites, synthetic impurities and photoTPs) which were listed from the literature and searched in wastewater and surface water samples. As the result of suspect screening, LMG, three human metabolites and a LMG synthetic impurity (OXO-LMG) were detected in the screened samples. Preliminary results showed significantly higher concentrations of OXO-LMG in wastewater effluent, suggesting its formation in the WWTPs. However, biodegradation reactors amended with mixed liquor at neutral pH showed that LMG is resistant to biodegradation with only about 5 % elimination after 6 days. Since LMG is extensively and predominantly metabolised by phase II metabolism to its N2-glucuronide, this metabolite (LMG-N2-G) was degraded following the same experimental setup. Results showed that this metabolite was the actual source of the TP detected. Additionally, in batch experiments, LMG-N2-G was transformed, following pseudo-first kinetics, to three TPs as a result of i) deconjugation (to LMG), ii) oxidation of the glucuronic acid (to LMG-N2-G-TP430) and iii) amidine hydrolysis in combination with deconjugation (to OXO-LMG). In order to further rationalize the formation of the TP OXO-LMG, the stability of LMG-N2-G and related compounds was studied as a function of pH in the range of 4 – 9. Same as during biodegradation, LMG was stable across the entire pH range tested. However, LMG-N2-G was transformed to three TPs at neutral – basic pH. They were identified as TPs formed after hydrolysis of amidine and guanidine moieties. The third TP detected was an intermediated in the guanidine hydrolysis reaction. Kinetic experiments in wastewater samples at different concentration (20 and 200 nM) and pH (pH 6.5, 7, 8, 8.5 and 9) demonstrated that while the degradation constants were concentration independent, at higher pH, LMG-N2-G degraded at higher rate. The pH-dependent stability experiments of related compounds with different nitrogen N2-substituents on the 1,2,4-triazine ring showed that reaction of amidine and guanidine hydrolysis depends on imine tautomer equilibrium whose formation depends directly on the N2-supsitutent. LMG- N2-G major abiotic TP (amidine hydrolysis TP) was detected in hospital effluent and WWTP influent samples. Having in mind the concentrations of both biotic and abiotic TPs detected, a total mass balance at two- concentration levels batch reactors was closed at 86% and 102%, respectively. In three WWTPs total mass balance of LMG-N2-G ranged from 71-102%. Finally, LMG-N2-G and its TPs were detected in surface water samples with median concentration ranges of 23–186 ngL-1. The work presented in this chapter gives a new insight into the behaviour of glucuronides of pharmaceuticals, suggesting that they might also be sources of yet undiscovered, but environmentally relevant TPs.
Els productes farmacèutics, l'ús dels quals s'estén a nivell mundial, estan dissenyats per millorar la qualitat de vida de la societat i juguen un paper clau en el tractament i la prevenció de malalties, tant en homes com en animals. Aquests compostos químics es troben de forma ubíqua en el medi ambient. Això es deu principalment a les estacions depuradores d'aigua residual (EDARs), les quals no són capaces d'eliminar de manera eficient aquest tipus de compostos, ja que no estan dissenyades amb aquesta finalitat. Per tant, la presència de fàrmacs en el medi ambient està directament relacionada amb l'activitat humana. Un cop al medi ambient, l'estructura d'aquests compostos pot ser modificada per diferents processos biològics i abiòtics, generant-se així els que es coneixen com a productes de transformació (PTs). De fet, la transformació dels fàrmacs pot iniciar-se en alguns casos en el cos humà, després de la seva administració a causa de l'activitat metabòlica dels diferents enzims que posseeix l'home. Els metabòlits formats en aquests processos presenten algunes modificacions en les seves estructures químiques pel que fa al compost original, i, en conseqüència, unes propietats fisicoquímiques diferents. Un cop excretats, tant el fàrmac original no metabolitzat com els seus metabòlits arriben a les EDARs mitjançant la xarxa de sanejament municipal d'aigües residuals. La fracció d'aquests compostos que no s'elimina en els diferents tractaments realitzats en l'EDAR, es descarrega juntament amb l'efluent de la planta als aigües receptores. El gran nombre de transformacions que poden experimentar els fàrmacs en el seu cicle de vida a causa del seu metabolisme en el cos humà, la seva biotransformació per microorganismes i la seva fototransformació per llum solar, pot generar un nombre molt elevat de PTs en el medi ambient, i, per tant, la identificació dels mateixos, necessària per avaluar el destí dels fàrmacs en el medi ambient, és un desafiament. En el desenvolupament d'aquesta tesi es van aplicar dues aproximacions analítiques diferents: a)avaluació de perfils de PTs generats en experiments a escala de laboratori i b) anàlisi qualitativa dirigida suspect screening en mostres reals, tots dues basades en espectrometria de masses d'alta resolució (HRMS) per a la detecció i identificació de PTs de productes farmacèutics. L'aproximació d'avaluació de perfils de PTs en reactors a escala de laboratori es va aplicar per identificar productes de fototransformació (fotoPTs) de l'antiviral zanamivir (ZAN) en aigua superficial. L'aproximació de suspect screening es va aplicar per prioritzar i identificar fotoPTs de sis mitjans de contrast radiològics iodats (ICM) en aigua superficial. Finalment, una combinació de les dues aproximacions es va aplicar per detectar PTs de l’anticonvulsiu lamotrigina (LMG) i del seu principal metabòlit humà, el lamotrigina-N2-glucurònid (LMG- N2-G), resultants de la seva degradació tant en fangs activats com a reaccions d'hidròlisi a diferents valors de pH.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
40

Álvarez, Guardia David. "Estudi dels mecanismes moleculars implicats en l’associació entre inflamació i alteracions metabòliques en cèl∙lules cardíaques". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2011. http://hdl.handle.net/10803/31985.

Texto completo
Resumen
El canvi en l’estil de vida que s’ha produït en les societats desenvolupades els darrers anys ha tingut com a contrapartida l’aparició de conductes sedentàries i modificacions en la dieta. Com a conseqüència d’aquests factors s’han produït diverses alteracions metabòliques que han causat un augment de la prevalença de l’obesitat. Aquesta obesitat té una sèrie d’efectes adversos sobre la fisiologia cardiovascular i és considerada un important factor de risc pel desenvolupament de la insuficiència cardíaca. De fet, el consum de dietes amb un elevat contingut en greixos (HFD) s’ha relacionat amb una sèrie d’alteracions cardíaques directes com són la inflamació, la hipertròfia i la disfunció contràctil. Durant el procés inflamatori que es produeix en les esmentades malalties cardiovasculars, les cèl•lules cardíaques humanes secreten citocines i quimiocines proinflamatòries com el TNF-α, MCP-1, i IL-6, molècules que es troben sota el control transcripcional del factor de transcripció ubic i induïble anomenat NF-κB. Aquestes citocines exerceixen diversos efectes pleiotròpics autocrins en les cèl•lules cardíaques, tot produint un efecte de retroalimentació positiva del procés inflamatori que contribueix al desenvolupament d’aquestes malalties. En condicions normals, el cor de mamífers adults obté energia en forma d’ATP principalment a partir de la β-oxidació d’àcids grassos en el mitocondri, encara que aquest orgànul és capaç de catabolitzar altres substrats com la glucosa o el lactat per tal d’assegurar una font constant d’energia. Ara bé, en determinades circumstàncies, com és el cas de la hipertròfia i la insuficiència cardíaques, aquesta flexibilitat de substrat es veu compromesa i la β-oxidació d’àcids grassos es redueix degut a que la font principal d’energia passa a ser la glucosa. Aquests canvis metabòlics comporten una desregulació del control transcripcional de gens relacionats amb el transport, captació i catabolisme dels àcids grassos i la glucosa. En el miocardi, els factors de transcripció implicats en el control d’aquests gens inclouen ERRα i PPARβ/δ. Ambdós factors de transcripció, participen en l’activació de la PDK4, enzim clau en la modulació homeostàtica de la glucosa. Aquesta cinasa regula l’activitat de la PDC, enzim que catalitza la reacció de descarboxilació del piruvat a acetil-CoA, tot limitant l’ús de carbohidrats com a font d’energia en mitocondris i afavorint així la β-oxidació d’àcids grassos. En l’activació de la transcripció de PDK4 també hi participa PGC-1α, que interacciona amb ERRα i PPARβ/δ, tot incrementant-ne la seva activitat transcripcional. Estudis recents però, semblen indicar que no només aquests dos factors de transcripció participen en la regulació de PDK4. És el cas d’E2F1, un factor de transcripció clau en la regulació de la transició de la fase G1 a la fase S del cicle cel•lular i del qual la regió promotora del gen que codifica per PDK4 en presenta dos llocs d’unió. Estudis recents suggereixen que PPARβ/δ, que és la forma predominant en les cèl•lules cardíaques, pot atenuar les vies de senyalització inflamatòries i, per tant, interferir en la remodelació cardíaca. Aquesta funció és en gran mesura deguda a la capacitat dels PPAR, un cop han estat activats per agonistes, de formar complexos amb altres factors de transcripció activats, com ara NF-κB i STAT resultant així en la inhibició de l’activitat transcripcional d’aquests últims. Així l’ús d’agonistes PPARβ/δ podria ser un camí força interessant de cara a trobar potencials fàrmacs per tal de pal•liar les afeccions cardíaques derivades d’alteracions metabòliques i amb un rerefons inflamatori. En conjunt en aquest treball es presenten una sèrie de resultats destinats a conèixer de forma més detallada els mecanismes moleculars que relacionen les alteracions metabòliques i els processos inflamatoris en cor, per tal de poder buscar potencials dianes farmacològiques amb l’objectiu de prevenir i tractar aquests estats patològics.
The change in lifestyle that has occurred in developed societies in recent years has been accompanied by the rise of sedentary behavior and changes in diet that have caused an increasing obesity prevalence. Obesity has a huge number of adverse effects on cardiovascular physiology and is considered an important risk factor for heart failure developement. In fact, high fat diets have been linked with direct cardiac abnormalities such as inflammation, hypertrophy and contractile dysfunction. During the inflammatory process that occurs in these diseases, human cardiac cells secrete proinflammatory cytokines and chemokines such as TNF-α, MCP-1, and IL-6, molecules that are under the control of the ubiquitous and inducible transcription factor NF-κB. In certain circumstances, such in hypertrophy and heart failure, the substrate flexibility in heart is compromised and the fatty acids β-oxidation is reduced because the main source of energy becomes the glucose. These metabolic changes lead to a deregulation on the transcriptional control of genes associated with transport, uptake and catabolism of fatty acids and glucose. In the myocardium, among the transcription factors involved in the control of these genes we found ERRα and PPARβ/δ. Both transcription factors, are involved in PDK4 activation, an important enzyme in the homeostatic modulation of glucose. This kinase regulates PDC activity, an enzyme that catalyzes the decarboxylation from pyruvate to acetyl-CoA, limiting the use of carbohydrates as energy source in mitochondria and thus favoring the fatty acid β-oxidation. In the PDK4 transcription activation also participates PGC-1α, which interacts with ERRα and PPARβ/δ, increasing its transcriptional activity. However recent studies, suggest that not only these two transcription factors are involved in PDK4 regulation. Other transcription factors as E2F1, which is crucial for cell cycle control, may regulate PDK4 expression. Overall, the results shown in this work are aimed to learn in more detail the molecular mechanisms linking the metabolic disorders and inflammatory processes in heart, in order to find potential drug targets to prevent and treat these pathological states.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
41

Calzado, Natália Fermino. "O ácido hexanoico pode modular o metabolismo antioxidante e o metabolismo nitrosativo em cafeeiro /". Rio Claro, 2019. http://hdl.handle.net/11449/183186.

Texto completo
Resumen
Orientador: Douglas Silva Domingues
Resumo: As plantas em seu ambiente respondem a uma infinidade complexa de fatores que podem romper sua homeostase fisiológica. Com relação aos estresses abióticos, a capacidade de organismos vegetais responderem a esses estresses é flexível e depende do balanceamento da interação entre moléculas de sinalização. Destacam-se entre as moleculas sinalizadora em plantas as espécies reativas de oxigênio (EROs) e espécies reativas de nitrogênio (ERNs), que estão envolvidos na aclimatação a estresses abióticos. O transporte, a biossíntese e o metabolismo de EROs e ERNs influenciam os mecanismos de resposta das plantas ao ambiente. Um elemento chave na geração de EROs em plantas são a NADPH oxidases, que são enzimas codificadas por uma família gênica em plantas, pouco estudada do ponto de vista evolutivo. Já um elemento regulador importante da homeostase de ERNs em plantas são as S-nitrosoglutationa redutases, enzimas também pouco estudadas do ponto de vista evolutivo. Nos últimos anos, diversos trabalhos sugerem que as plantas podem ser elicitadas por compostos químicos para melhor tolerar estresses abióticos. No entanto, os mecanismos de reprogramação fisiológica e transcricional por trás destes sinalizadores ainda são pouco conhecidos. O ácido hexanoico é um ácido carboxílico que, em baixas concentrações, possui um efeito indutor de resistência e modulador do metabolismo em diversos sistemas vegetais. No entanto, o impacto do ácido hexanoico na geração de EROs e de ERNs nunca foi avaliado.... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Plants in their environment respond to a complex infinity of factors that can interfere their physiological homeostasis. Regarding abiotic stresses, the ability of plants to respond to these stresses is flexible and depends on balancing the interaction among signaling molecules. Among the signaling molecules in plants, we highlight reactive oxygen species (ROS) and reactive nitrogen species (RNS), which are involved in acclimatization to abiotic stresses. The transport, biosynthesis and metabolism of ROS and ERNs influence plant response mechanisms to the environment. A key element in the generation of EROs in plants are NADPH oxidases, which are enzymes encoded by a gene family in plants, that is scarcely studied in an evolutionary approach. An important regulator of the homeostasis of plant ERNs is S-nitrosoglutathione reductase, which is also a poorly addressed enzyme in terms of evolutionary studies. Recently, several studies have suggested that plants can be elicited by chemical compounds, to better tolerate abiotic stresses. However, the mechanisms of physiological and transcriptional reprogramming behind these signaling molecules are still poorly understood. Hexanoic acid is a carboxylic acid, which, at low concentrations, can induce resistance to stresses and it can also modulate metabolism on numerous plant systems. However, the impact of hexanoic acid on the generation of ROS and ERNs has never been evaluated. In this project, we tested the hypothesis if hexanoic ac... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
42

Malo, Larrea Antonio. "El metabolismo social, el sumak kawsay y el territorio: el caso de Cuenca, Ecuador". Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/284976.

Texto completo
Resumen
La economía ecológica y la ecología política necesariamente requieren enmarcarse en paradigmas conceptuales diferentes, más contemporáneos e integradores. En ese contexto, las ciencias de la complejidad y las ciencias post-normales, se constituyen en marcos teóricos y de aplicación muy interesantes, se podría decir incluso, que ideales para cumplir con ese objetivo. Dichos paradigmas, permiten a su vez, romper con la tradicional dicotomía sociedad-naturaleza, integrándolas en un solo sistema: el sistema socio-ecológico. Por otro lado, en el Ecuador surge el paradigma andino del Sumak Kawsay, el que puede ser traducido como la vida plena, el buen vivir o el saber vivir. Este paradigma, al igual que las ciencias de la complejidad, concibe a la sociedad y a la naturaleza como una misma cosa. Es así que, el Ecuador ha adoptado al Sumak Kawsay como política de estado, al haberlo incluido en su última constitución como el último objetivo de las políticas públicas. De esta manera, este trabajo ha pretendido, bajo el marco conceptual de la economía ecológica, de la ecología política, y del Sumak Kawsay, estudiar el sistema socio-ecológico de la ciudad de Cuenca, en Ecuador. Esta ciudad fue escogida, por ser considerada como un referente tanto a nivel internacional, como nacional, debido a su gestión del agua y sus esfuerzos para la conservación de la biodiversidad. Por esas razones, el trabajo se enfocó en el estudio del metabolismo del agua. Dicho estudio se hizo en dos fases. Primero, se realizó una investigación de las percepciones sobre la naturaleza y el territorio, a nivel institucional, es decir, que se indagó en los discursos que dirigen las instituciones que toman decisiones sobre la naturaleza y el territorio en Cuenca. La segunda fase, consistió en un estudio del metabolismo del agua de la ciudad de Cuenca, evaluando cuánta agua se extraé del sistema ecológico, y cómo se usa por los diferentes niveles de la sociedad cuencana. Para estudiar las percepciones se aplicó el método Q para el estudio de la subjetividad humana. Se identificaron cuatro discursos, nombrados sólo por fines didácticos como: conservacionista, tecnocrático, desarrollista y sistémico. Los cuatro discursos serían incompatibles con el Sumak Kawsay. Para estudio del metabolismo social del agua, en cambio, se aplicó un Análisis Multiescalar del Metabolismo Social y Ecológico (MuSIASEM). Se encontró, que aunque en apariencia existe agua suficiente para abastecer a la ciudad de Cuenca, los ríos de los que toma el agua podrían estar sometidos a un estrés ecológico severo. Por otro lado, la mayor demanda de agua es para el sector agrícola, seguida del sector industrial, y del sector doméstico. En los tres sectores los niveles de consumo son muy altos, y parecerían tener un altísimo grado de desperdicio. De esta manera, el metabolismo del agua de la ciudad de Cuenca sería ecológicamente insustentable, y por lo tanto, también incompatible con el Sumak Kawsay. En resumen, esta tesis aplica el marco teórico de las ciencias de la complejidad a la economía ecológica y a la ecología política, para el análisis de un sistema socio-ecológico particular. Esto ha permitido profundizar en el funcionamiento del metabolismo social de Cuenca, y por lo tanto, identificar los procesos donde se podría intervenir para buscar la sustentabilidad, y hacerlo compatible con el paradigma del Sumak Kawsay.
Ecological economics and political ecology necessarily have to be framed in different theoretical paradigms, which have to be contemporary and more integrating conceptual frameworks. In this context, the complexity sciences and post-normal science, constitute a very interesting theoretical and application frameworks, one could even say, ideal to meet that goal. Such paradigms allow in turn, break the traditional dichotomy between society and nature, integrating them into one system: the socio-ecological system. Additionally, within Ecuador emerged the ancestral and Andean paradigm of Sumak Kawsay, which can be translated as good living, as living wisely or as to know how to live. This paradigm, like the sciences of complexity, conceives society and nature as the same thing. In this context, Ecuador adopted the Sumak Kawsay as a state policy, by including it in their last constitution, as the ultimate goal of public policy. Thus, this work has attempted to study the socio-ecological system of the city of Cuenca in Ecuador. The research was framed within the conceptual framework of ecological economics, political ecology, and Sumak Kawsay. This city was chosen because it is considered as an example to follow, both internationally and nationally, due to its water management system and its conservation of biodiversity efforts. For these reasons, the work was focused on the study of water metabolism. This thesis was done in two phases. First, we did an investigation of the perceptions about nature and territory, at the institutional level. That implied an inquire of the main discourses found within institutions that make decisions about nature and territory. The second phase consisted in studding the water societal metabolism of the city of Cuenca. It was assessed the quantity of the water extracted from the ecological system, and how it is used by the different levels of Cuenca’s society. On the one hand, to study the perceptions, Q method for the study of human subjectivity was applied. Four discourses were identified, named only for identifying purposes as: conservationist, technocratic, developmentalist and systemic. The four discourses happen to be inconsistent with Sumak Kawsay. On the other hand, in order to study the societal metabolism of water, we applied the Multiscale Integrated Analysis of Societal and Ecological Metabolism (MuSIASEM). It was found that, despite an apparently enough water supply, the rivers from Cuenca extracts its water have risk of severe ecological stress. The most important pressure comes from the increasing demand of water for agriculture, followed by the demand of the industrial sector, and finalley, the demand from the home sector. In all three sectors consumption levels are very high, and seem to have a high degree of waste. Thus, water metabolism of Cuenca would be ecologically unsustainable, and thus also inconsistent with Sumak Kawsay. In summary, this thesis applies the theoretical framework of the complexity sciences to ecological economics and political ecology for the analysis of a specific socio-ecological system. This has deepened in the functioning of the societal metabolism of Cuenca, and therefore, identify processes where they could intervene to seek sustainability, and make it compatible with the paradigm of Sumak Kawsay.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
43

Ramírez, Peinado Silvia. "Caracterización de la muerte celular inducida mediante la inhibición del metabolismo de la glucosa". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2012. http://hdl.handle.net/10803/107756.

Texto completo
Resumen
Las células tumorales presentan alteraciones metabólicas. Una de las diferencias con las células no transformadas es que los tumores usan más glucosa incluso en condiciones de normoxia, lo que se utiliza actualmente para visualizar tumores mediante la técnica de PET. Ultimamente se están desarrollando terapias basadas en estas particularidades metabólicas de las células tumorales, que las hacen más sensibles a inhibición del metabolismo glicolítico. Aquí estudiamos la muerte producida por la falta de glucosa en sarcomas y otros tipos tumorales. La privación de glucosa induce apoptosis o necrosis dependiendo de la línea celular. Mostramos cómo la privación de glucosa induce actividad caspasa en células deficientes de Bax/Bak, mientras que en las líneas de rabdomiosarcoma induce necrosis. Además la caspasa-8 está implicada en la muerte por ausencia de glucosa en estas células deficientes en Bax/Bak y también en células humanas HeLa. Investigamos el uso de 2-deoxiglucosa como inductor de muerte celular frente a líneas de rabdomiosarcoma alveolar y embrional. La 2-deoxiglucosa promueve muerte celular en líneas de rabdomiosarcoma alveolar. También induce diferenciación acompañada por una bajada de PAX3/FOXO1a, una proteína surgida de la translocación cromosómica en las células de rabdomiosarcoma alveolar y crítica en el desarrollo oncogénico de las mismas. Caracterizamos la muerte celular apoptótica inducida por 2-deoxiglucosa en líneas de sarcoma, in vitro. Estudiamos las moléculas de las rutas de apoptosis que determinan la sensibilidad de estas células a la 2-deoxiglucosa, con especial interés en las proteínas de la familia del oncogén Bcl-2. La muerte celular inducida por el tratamiento está asociada a la activación de Bax y Bak. Observamos que la sobre-expresión de proteínas anti-apoptóticas de la familia Bcl-2 como Bcl-xL y de Mcl-1 previene la apoptosis, indicando que la muerte sucede a través de la ruta mitocondrial. Enseñamos que la bajada de Mcl-1 y la subida de Noxa son críticos en la muerte por 2-DG. Además, la 2-DG promueve estrés reticular acompañado de la inducción de ATF4 y chaperonas. Al bajar los niveles de ATF4, protegemos a las células de la muerte inducida por 2-DG y prevenimos la pérdida de Mcl-1. Incubamos células en presencia de manosa, que revierte el estrés inducido por la 2-DG y previnimos la muerte sin subir los niveles de ATP. Así, el estrés energético causado por la 2-DG no es la principal causa de muerte celular. También la 2-DG promueve la fosforilación de eIF2α, un inductor de ATF4, y la inactivación de mTOR. Nuestros resultados sugieren que el uso de inhibidores glicolíticos como la 2-DG pueden ser efectivos en el tratamiento de los rabdomiosarcoma alveolares y que Noxa podría ser un marcador pronóstico de la eficiencia de estas drogas. Por otro lado, caracterizamos las respuestas a la falta de glucosa y 2-DG, en particular la respuesta autofágica que puede determinar que las células mueran o no en respuesta a la falta de nutrientes. Observamos que las células están sensibilizadas al tratamiento con 2-DG tras el uso de cloroquina. Sin embargo, la presencia de cloroquina no afecta a la privación de glucosa. Intentamos clarificar si la falta de glucosa está induciendo macroautofagia. El flujo de LC3 por western blot nos indica que no hay más macroautofagia ni en células DKO ni en las Rh4 en ausencia de glucosa. Por microscopía confocal y analizando células HeLa y Rh4, tampoco vemos mayores acúmulos de GFP-LC3 tras la retirada de glucosa comparando con tratamientos clásicos de inducción de autofagía como la retirada de aminoácidos o con rapamicina. Estos datos sugieren que la combinación de 2-DG con inhibidores de la autofagia podría ser útil en el tratamiento contra rabdomiosarcomas y que la falta de glucosa no induce autofagia.
Characterization of cell death induced by inhibition of glucose metabolism Rhabdomyosarcoma (RMS) is the most common soft-tissue tumor of childhood characterized by high malignancy, local invasiveness and a marked predisposition to metastasize. Recently, a number of therapies targeting tumor cell metabolism are being developed, since oncogenic changes make tumors more sensitive to inhibition of glycolytic metabolism. We observed that the glycolytic inhibitor 2-deoxyglucose (2-DG) can efficiently promote cell death in p53-deficient alveolar rhabdomyosarcoma (the rhabdomyosarcoma subtype with poorer prognosis), but not in embryonal rhabdomyosarcoma. Differential expression of HIF-1 could not explain the different sensitivity of tumor subtypes. 2-deoxyglucose induced nuclear chromatin condensation, cleavage of caspase substrates and DNA degradation which was inhibited by caspase inhibitors. Cell death triggered by 2-DG was associated with its ability to activate Bax and Bak and was prevented by overexpression of the anti-apoptotic Bcl-2 homologs Bcl-xL and Mcl-1. Conversely, siRNA against Bcl-xL or Mcl-1 accelerated death. 2-DG promoted downregulation of the anti-apoptotic protein Mcl-1 and accumulation of two BH3-only proteins, Noxa and Bim. siRNA against these proteins indicated that Noxa mediates 2-DG-induced cell death. Addition of different carbon/energy sources indicated that apoptosis is not associated with loss of ATP but rather with endoplasmic reticulum stress and the eIF2-alpha-ATF4 pathway. 2-DG promoted Mcl-1 loss, probably due to general inhibition of translation, since both eIF2-alpha phosphorylation and inactivation of the mTOR pathway were observed. All these events (ER stress, energetic stress and inhibition of the mTOR pathway) are known to induce autophagy. Indeed, 2-DG induces autophagy, and inhibition of autophagy at different levels sensitizes cells to 2-DG. Together, our findings suggest that glycolysis inhibitors such as 2-DG may be effective in treating alveolar rhabdomyosarcoma.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
44

Pinto, Ana Carolina Janssen. "Adaptação a dietas de alta energia para bovinos Nelore submetidos previamente à restrição nutricional ou consumo de concentrados e efeitos nas características ruminais". Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2017. http://hdl.handle.net/11449/152743.

Texto completo
Resumen
Submitted by Ana Carolina Janssen Pinto null (acjpinto@gmail.com) on 2018-02-16T12:43:11Z No. of bitstreams: 1 002-2018-Ana Carolina Janssen Pinto.pdf: 1876951 bytes, checksum: 27350a74dbe91c3eff974936da583047 (MD5)
Approved for entry into archive by Fabio Sampaio Rosas null (fabio@dracena.unesp.br) on 2018-02-16T13:33:21Z (GMT) No. of bitstreams: 1 pinto_acj_me_dra.pdf: 1876951 bytes, checksum: 27350a74dbe91c3eff974936da583047 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-02-16T13:33:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 pinto_acj_me_dra.pdf: 1876951 bytes, checksum: 27350a74dbe91c3eff974936da583047 (MD5) Previous issue date: 2017-12-20
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
O objetivo deste estudo foi avaliar o efeito da restrição alimentar prévia ou exposição anterior a ingredientes concentrados sobre o tempo para adaptação à dietas de alto concentrado, sob os parâmetros da fermentação ruminal e o perfil de microrganismos ruminais de bovinos Nelore canulados confinados. Foram utilizados 6 bovinos da raça Nelore, castrados, com peso vivo inicial aproximado de 236 ± 23 kg, 15 meses de idade e canulados no rúmen, os quais foram divididos em dois quadrados latinos 3 x 3. Os tratamentos diferiram somente sobre o tipo de alimentação estabelecida previamente ao período de adaptação: Controle (forragem ad libitum + suplemento mineral); Restrição (forragem restrita a 1,4% do peso vivo + suplemento mineral) e Concentrado (forragem ad libitum + 0,5% do peso vivo de ingredientes concentrados e suplemento mineral). A duração deste estudo foi de 119 dias, sendo compostos por 3 períodos experimentais (33 dias cada período) e dois intervalos de washout (10 dias) entre os períodos 1 e 2, e 2 e 3. Os períodos foram divididos em: 14 dias de pré- adaptação, 6 dias de adaptação 1 (72% de concentrado), 6 dias de adaptação 2 (79% de concentrado) e 7 dias de dieta de terminação (86% de concentrado). O pH ruminal foi monitorado por meio da utilização de data loggers a cada 10 minutos. Foram avaliados a concentração de ácidos graxos de cadeia curta e amônia ruminal; a quantificação relativa das bactérias celulolíticas e utilizadoras de lactato por meio da técnica de PCR e a contabilidade total e diferencial de protozoários (0,4,8 e 12 horas após o trato). Os animais restritos, na fase de adaptação, tiveram maior concentração de AGCC (P< 0,01), maior duração de pH abaixo de 6,2 (P<0,01) e menor pH máximo nos dias 15 e 16 (P≤ 0,10) em relação ao tratamento controle. Na fase de terminação, esses animais tiveram menor CMS (P=0,02), maior pH médio e menor área de pH abaixo de 6,2 (P≤0,10) em relação ao tratamento controle. Os animais expostos previamente ao concentrado, na fase de adaptação, tiveram menor concentração de butirato e NH3 ruminal (P≤0,10) em relação ao tratamento controle. Apresentaram também menor quantidade relativa de Fibrobacter succinogenes (P=0,10) e maior CMS (P<0,01) em relação ao controle. Já na fase de terminação o CMS não teve diferença significativa em relação ao tratamento controle. Os animais que passaram por restrição alimentar ou por exposição de concentrado na fase de pré-adaptação apresentam características ruminais semelhantes durante a fase a terminação aos animais em forragem ad libitum.
The objective of this study was to evaluate the effect of diet restriction or prior exposure to concentrate ingredientes prior to the adaption period to high concentrate diet on parameters ruminal fermentation patterns and ruminal microorganisms profile of cannulated Nellore cattle. Six Nelore steers was used, with initial body weight about 350 kg, 20 months and cannulated in the rumen, which will be divided into two Latin squares 3 x 3. The treatments differed only with respect to the type of diets prior to the adaptation period: Control (forage ad libitum + mineral supplement); Restriction (forage restricted to 1.4% of body weight + mineral supplement) and concentrate (forage ad libitum + 0.5% of the body weight of concentrated ingredients + mineral supplement). The study was last 119 days, in which animals was submitted to three experimental periods (33 days each one) and two washout intervals (10 days) between the periods 1 and 2, 2 and 3; each period was divided as follows: 14 days of pre-adaptation, 6 days of adaptation 1 (72% concentrate), 6 days of adaptation 2 (79% concentrate) and 7 days of finishing diet (88% concentrate). The rumen pH and temperature was be monitored through the use of data loggers it was evaluated the rumen production of short chain fatty acids and ammonia concentration; the relative quantification of cellulolytic, amylolytic and lactate bacteria utilizing PCR and total and differential quantification of protozoa. Thus, the hypothesis is to test if Nelore cattle exposed to feed restriction or comsuption of concentrate ingredientes prior to the adaptation period present same rumen fermentation patters and microrganism profile when compared to animals of control treatment in the finish diet. Restricted animals, in the adaptation phase, had a higher concentration of SCFA (P<0.01), a higher duration of pH below 6.2 (P <0.01) and lower maximum pH on days 15 and 16 (P≤ 0.10) in relation to the control treatment. In the finish diet, these animals had lower DMI (P = 0.02), higher mean pH and lower pH area below 6.2 (P≤0.10) in relation to the control treatment. The animals previously exposed to the concentrate in the adaptation diet had a lower concentration of butyrate and ruminal NH3 (P≤0.10) in relation to the control treatment. They also presented lower amount of Fibrobacter succinogenes (P = 0.10) and higher DMI (P <0.01) in relation to the control. In the termination diet the DMI did not affect in relation to the control treatment. Cattle previously submitted to either nutricional restriction or intake of concentrate have similar ruminal characteristics during the finishing diet of the animals in control treatment.
2016/04262-8
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
45

Herms, Fiol Albert. "Biología celular de los cuerpos lipídicos. Biogénesis, Acumulación y Metabolismo". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2014. http://hdl.handle.net/10803/284755.

Texto completo
Resumen
Los cuerpos lipídicos (CLs) son los principales orgánulos encargados del almacén de lípidos, siendo el mayor reservorio energético de las células. Están formados por un núcleo de lípidos neutros hidrófobos separados del citoplasma por una monocapa de fosfolípidos en la que se anclan determinadas proteínas. Fueron descritos a finales del siglo XIX por Hanstein, Altmann y Wilson en diferentes publicaciones y originalmente fueron llamados liposomas o microsomas. Desde entonces estos orgánulos han sido denominados de múltiples maneras: cuerpos lipídicos, gotas lipídicas, adiposomas, gránulos, inclusiones lipídicas, triglicéridos intramiocelulares, partículas lipídicas, oleosomas o cuerpos de aceite. Inicialmente fueron considerados como simples orgánulos estáticos únicamente implicados en el almacén lipídico y básicamente importantes en tejidos especializados como el tejido adiposo. No obstante, la presencia de CLs no es exclusiva de tejidos especializados como el adiposo, sino que sucede en todas las células eucariotas y en muchos procariotas. En la última década el número de estudios sobre estos orgánulos ha incrementado exponencialmente especialmente desde el descubrimiento de la perilipina, la primera proteína residente en CLs descrita, en el laboratorio de C. Londos en 1991. Poniendo de manifiesto que se trata de orgánulos complejos, recientemente se ha descrito la implicación de los CLs en múltiples procesos como el metabolismo energético, la síntesis de lípidos y hormonas, la señalización celular, el almacén y la degradación de proteínas, la secreción de lipoproteínas, la respuesta inflamatoria, el ciclo vital de algunos patógenos, el cáncer o la longevidad. Además, la acumulación excesiva de CLs es una característica común en múltiples patologías asociadas con la obesidad como el síndrome metabólico, la esteatosis hepática y la ateroesclerosis, subrayando la relevancia del estudio de la biología de estos orgánulos.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
46

Bufalino, Andreia 1983. "Analise da suplementação vitaminica e de polimorfismos em genes da via metabolica do acido folico em mães de individuos com fissuras labio-palatinas não-sindromicas". [s.n.], 2010. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/288724.

Texto completo
Resumen
Orientador: Ricardo Della Coletta
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-08-15T05:46:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Bufalino_Andreia_M.pdf: 1848465 bytes, checksum: e05d7021dc64d36ed2556bd7fc4b97fd (MD5) Previous issue date: 2010
Resumo: A fissura labial e/ou palatina (FL/P) não-sindrômica é uma malformação congênita do lábio e/ou palato com alta frequência na população brasileira. A etiologia das fissuras é complexa e conta com a participação de fatores genéticos e ambientais. Inúmeros estudos demonstraram que variantes polimórficas das enzimas relacionadas ao metabolismo do ácido fólico podem ser importantes fatores de risco materno para o nascimento de uma criança FL/P não-sindrômica. O objetivo deste estudo foi estudar a influência do consumo de suplementos vitamínicos durante o primeiro trimestre de gravidez e comparar a frequência alélica e genotípica de 4 genes (MTHFR, MTHFD1, MTR e RFC1) que codificam enzimas da via metabólica do ácido fólico entre mães de indivíduos portadores de FL/P não-sindrômicas (grupo experimental) e mães de indivíduos clinicamente normais (grupo controle). Amostras de DNA de 184 mães do grupo controle e de 106 mães do grupo experimental foram genotipadas por reação em cadeia da polimerase associada à análise de polimorfismo de fragmentos de restrição enzimática (PCR-RFLP). A ausência de suplemento vitamínico durante o primeiro trimestre de gravidez aumentou de forma discreta (aproximadamente em 0,4 vezes) o risco de uma mulher ter um filho com FL/P não-sindrômica. Dos 15 polimorfismos analisados neste estudo, 2 apresentaram diferenças entre os grupos. No polimorfismo rs2274976 do gene MTHFR, o alelo A e o genótipo GA ocorreram em uma frequência significantemente maior no grupo experimental que no grupo controle (p<0,000001), aumentando em aproximadamente 6 vezes o risco de uma mãe ter um filho com FL/P não-sindrômica. O genótipo AA no lócus polimórfico rs2236225 do gene MTHFD1 foi significantemente mais prevalente no grupo experimental comparado com o grupo controle (p=0,02). A presença deste genótipo aumentou em aproximadamente 2 vezes o risco de uma mãe ter um filho com FL/P não-sindrômica. Análise multivariada demonstrou que estes fatores contribuíram de maneira independente para a etiologia das FL/P não-sindrômicas. O presente estudo demonstra que os polimorfismos rs2274976 do gene MTHFR e rs2236225 do gene MTHFD1 e a suplementação vitamínica durante o primeiro trimestre de gravidez estão associados ao desenvolvimento de FL/P não-sindrômicas na população brasileira. Este estudo corrobora com evidências prévias que demonstraram a influência de fatores ambientais e genéticos na etiopatogenia das FL/P não-sindrômicas.
Abstract: Nonsyndromic cleft lip with or without cleft palate (CL/P) is a congenital malformation of the lip and/or palate with elevating frequency in the Brazilian population. The etiology of the nonsyndromic CL/P is complex and both environmental and genetic factors play important roles. Several studies demonstrated that polymorphisms in the folic acid metabolic enzymes may be important maternal risk factor for the birth of a child with nonsyndromic CL/P. The aim of this study was to determine the influence of the multivitamin supplements during the first trimester of pregnancy and to compare the allele and genotypic frequencies of 4 genes (MTHFR, MTHFD1, MTR and RFC1) that encode enzymes of the acid folic metabolic pathway between mothers of nonsyndromic CL/P patients (experimental group) and mothers of clinically normal children (control group). DNA samples from 184 mothers of the control group and from 106 mothers of the experimental group were genotyped by polymerase chain reaction associated with reaction fragment length polymorphism (PCR-RFLP). The lack of multivitamin supplementation during the pregnancy first trimester increased in approximately 0.4-fold the maternal risk of a nonsyndromic CL/P child. Two out of 15 polymorphisms showed differences between groups. In rs2274976 MTHFR polymorphism, allele A and genotype GA occurred in a significantly higher frequency on experimental group when compared to control group (p<0.000001), rising in approximately 6 times the risk of a mother giving birth to a nonsyndromic CL/P child. Genotype AA in the rs2236225 MTHFD1 polymorphic locus was significantly more prevalent in experimental group than in control group (p=0.02). This genotype raised in approximately twice the risk of a mother giving birth to a nonsyndromic CL/P child. Multivariate analysis demonstrated that those factors contributed in an independent manner to nonsyndromic CL/P etiology. The present study shows that rs2274976 MTHFR and rs2236225 MTHFD1 polymorphisms, as well as the multivitamin supplementation during the first trimester of pregnancy, are associated with the development of nonsyndromic CL/P in the Brazilian population. This study corroborates with previous evidences demonstrating the influence of environmental and genetic factor on etiopathogenesis of the nonsyndromic CL/P.
Mestrado
Patologia
Mestre em Estomatopatologia
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
47

Oliveira, Daniela Mara de. "Mapeamento e caracterização do domínio ativatório da Troponina T". Universidade de São Paulo, 2000. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46131/tde-19112014-165958/.

Texto completo
Resumen
A regulação dependente de Ca2+ da atividade ATPásica da acto-miosina em concentrações fisiológicas de actina, tropomiosina e troponina ocorre exclusivamente na presença de troponina T (TnT). Nosso grupo demonstrou que um polipeptídeo correspondente aos primeiros 191 aminoácidos da TnT ativa a atividade ATPásica da acto-miosina na presença de tropomiosina e na ausência das outras duas subunidades do complexo troponina (TnI/TnC). Com o objetivo de mapear e caracterizar esse domínio ativatório da TnT, construímos fragmentos de TnT correspondentes às regiões compreendidas entre os resíduos de aminoácidos: 1-157 (TnTl-157), 1-76 (TnTl-76), 77-157 (TnT77-57), 77-191 (TnT77-191) e 158-191 (TnT158-191). Estudos das interações desses fragmentos com actina e tropomiosina demonstraram que: i) o fragmento TnTl-76 não se liga à tropomiosina ou a actina; ii) a região da TnT correspondente aos resíduos 158-191 liga-se à actina cooperativamente, mas não se liga à tropomiosina; iii) a região correspondente seqüência de aminoácidos 77-157 é necessária para a interação da TnT com o resíduo de aminoácido 263 da tropomiosina; iv) TnT77-191 ativa a atividade ATPásica da acto-miosina com a mesma intensidade que TnTl-191. Também observamos que TnTl-157, TnTl-76, TnT77-157, TnT158-91 e combinações de TnT158-191 com TnTl-157 e TnT77-157 não afetam a atividade ATPásica da acto-miosina. Concluímos que a região da TnT delimitada pelos aminoácidos 77 e 191 é essencial para a ativação da atividade ATPásica da actomiosina e que essa ativação é mediada pelas interações dessa região da TnT com a tropomiosina e a actina.
The Ca2+-regulation of the actomyosin ATPase activity at physiological ratios of actin, tropomyosin and troponin occurs only in the presence of troponin T. Our group has previously demonstrated that a recombinant polypeptide corresponding to the first 191 amino acids of TnT (TnTl-191) activates the aetomyosin Mg2+-ATPase activity in the presence of tropomyosin and in the absence of TnI/TnC. In order to further map and characterize this activation domain, we constructed a set of recombinant or synthetic TnT fragments, corresponding to amino acids 1-157 (TnTl-157), 1-76 (TnTl-76), 77-57 (TnT77-157), 77-191 (TnT77-191) and 158-191 (TnT158-191). Binding assays using these fragments demonstrated that: i) amino acids 1-76 of TnT do not bind to tropomyosin or actin; ii) amino acids 158-191 bind to actin cooperatively, but not to tropomyosin; iii) the sequence 77-157 is necessary for TnT\'s interaction with residue 263 of tropomyosin; iv) TnT77-191 on its own activates de actomyosin ATPase activity to the same extent as previously described for TnTl-191. TnT1-157; TnTl-76; TnT77-157; TnT158-191 and combinations of TnT158-191 with TnTl-157 or TnT77-157 showed no effect on the ATPase activity. We conclude that interactions of amino acids 77-191 of TnT with tropomyosin and actin are essential for the activation of actomyosin ATPase activity, and that this activation may be mediated in part by a direct interaction between TnT residues 158-191 and actin.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
48

Dadalt, Julio Cezar. "Balanço de nutrientes e digestibilidade ileal dos aminoácidos de alguns ingredientes, na presença de multi-carboidrase e fitase, usando leitões recém-desmamados". Universidade de São Paulo, 2015. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/10/10135/tde-17122015-141929/.

Texto completo
Resumen
Na maioria dos estudos de digestibilidade de aminoácidos em suínos usam-se animais de peso igual ou superior a 20 kg, isso se deve a menor dificuldade na implantação de cânulas íleo-cecais e a melhor recuperação pós-cirúrgica na fase do crescimento. No entanto, avaliar ingredientes com leitões mais jovens torna-se importante, visto que há limitações fisiológicas do trato gastrointestinal nesse período que podem afetar o seu desenvolvimento. Assim, 175 leitões desmamados, divididos em 7 ensaios experimentais com 25 animais cada, foram usados para determinar o balanço de nutrientes e da energia, a digestibilidade ileal aparente (AID) e estandardizada (SID) dos aminoácidos (AA) de sete ingredientes usualmente utilizados em dietas de leitões, com ou sem suplementação de multi-carboidrase (MC) e fitase (F). Os leitões foram desmamados aos 23 dias de idade e alojados em gaiolas para estudo de digestibilidade e metabolismo, permanecendo no experimento até os 45 dias de idade. Adaptação, coleta total de fezes e urina ocorreram do 10° ao 20° dia do período experimental e as amostragens do conteúdo ileal se deu ao abate, no 22° dia (45 dias de idade). Foi utilizado o delineamento experimental inteiramente casualisado com 4 tratamentos e cinco repetições. O leitão foi considerado como unidade experimental. As dietas experimentais consistiram de ingrediente teste sem enzimas e combinado a MC, F ou MC + F. Dois tipos de dieta referência foram usados como base para os cálculos do balanço nutricional e os coeficientes de digestibilidades aparente e estandardizada dos aminoácidos. Óxido de cromo (0,3%) foi usado como marcador indigestível nas avaliações dos aminoácidos. A enzima MC apresentava 10% de galactomananase, 10% de xilanase, 10% de β-glucanase, 60% de cevada maltada e 10% de α-galactosidase. A F era proveniente da fermentação de Saccharomyces cerevisiae com atividade de 10.000 FTU/g. Os ingredientes testados foram: farelo de arroz integral, soja integral micronizada, farelo de trigo, quirera de arroz, sorgo, milho e farinha de soja texturizada. Os resultados indicaram efeitos da combinação ingrediente e enzima exógena e as evidencias se deram de acordo com as características bromatológicas de cada um
Most of the studies, involving AA digestibility in pigs are used animals with 20 kg minimal weight or higher than. This is due difficulty to implant a simple T-cannula on distal ileum of younger pigs, besides a better post-surgical recovery in growing phase. However, ingredient evaluations with young pigs become important because there are physiological limitations in gastrointestinal tract that may affect its performance. Thus, 175 weaned pigs, divided into seven experimental trials with 25 animals each, were used to determine the nutrients and energy balance, the apparent (AID) and standardized (SID) ileal digestibility of amino acids (AA) from seven ingredients usually used in pig diets, with or without multi-carbohydrase (MC) and phytase (Phy) supplementation. Weaned piglets at 23 d old were housed in cages to studies digestibility and metabolism, remaining in the experiment until 45 d of age. Pig adaptation to feces and urine collection was 10 to 20 d experimental period and ileal content sampling at slaughter at 22 d (45 d old). A completely randomized experimental design was used with 4 treatments and 5 replicates. The pig was considered as an experimental unit. The experimental diets consisted of test ingredient as the sole source of protein with or without MC, Phy or MC+Phy. Two kind of reference diet were used to calculate the nutrient balance or AID and SID of AA. Titanium dioxide (0.3%) was used as indigestible marker. The MC enzyme had: galactomannanase, 10%; xylanase, 10%; beta-glucanase, 10%; malted barley, 60% and α-galactosidase, 10%. The Phy was obtained from the Saccharomyces cerevisiae fermentation with 10,000 FTU/g activity. The ingredients used were: rice bran, micronized full fat soybean meal, wheat bran, broken rice, sorghum, corn and texturized soybean meal. The results indicated effects from ingredients and enzymes combinations and the evidences occurred according to bromatological characteristics of each one
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
49

Costa, Sofia Ferreira da. "Desordens no metabolismo dos aminoácidos". Master's thesis, [s.n.], 2013. http://hdl.handle.net/10284/4084.

Texto completo
Resumen
Projeto de Pós-Graduação/Dissertação apresentado à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para obtenção do grau de Mestre em Ciências Farmacêuticas
Os erros inatos do metabolismo consistem numa condição genética em que ocorre uma mutação ao nível dos genes que codificam enzimas envolvidas num determinado processo metabólico; tal mutação origina a deficiência de uma enzima, o que faz com que o processo metabólico não ocorra. A consequência pode passar pela acumulação do substrato duma reação no organismo, pela deficiência de produto dessa mesma reação, pela acumulação de metabolitos intermediários da reação, pela falta de feedback negativo e ainda pela falha nos mecanismos de transporte. Os erros inatos do metabolismo podem ocorrer na via dos hidratos de carbono, dos aminoácidos, dos ácidos orgânicos, das purinas e pirimidinas, dos lípidos e ácidos biliares. Neste momento em Portugal, a deteção de alguns erros inatos de metabolismo está inserida num programa de triagem neonatal, programa este que se baseia no diagnóstico de 25 doenças utilizando amostras de sangue. Neste trabalho serão abordados os erros inatos do metabolismo associados aos aminoácidos, nomeadamente, os mais frequentes em Portugal: fenilcetonúria, hiperfenilalaninemia, tirosinemia tipo I, tirosinemia tipo II, homocistinúria, deficiência na metionina adenosiltransferase e doença da urina de xarope de bordo. Para além de se caracterizar cada uma destas desordens, faz-se uma referência à via metabólica envolvida, assim como ao diagnóstico e tratamento de cada uma delas. Inborn errors of metabolism consist of a genetic condition which a mutation occurs at the level of genes encoding enzymes involved in a specific metabolic process; the mutation causes a deficiency in an enzyme, which does not enable the metabolic process occur. The consequence can pass by the accumulation of the substrate or by the product deficiency of a certain reaction, by the accumulation of intermediate metabolites of the reaction, by the lack of negative feedback and even failure in the transport mechanisms. Inborn errors of metabolism may occur in the path of carbohydrates, amino acids, organic acids, purines and pyrimidines, lipids and bile acids. At this point in Portugal the detection of some inborn errors of metabolism is inserted in a neonatal screening program, which is based on the diagnosis of 25 diseases using blood samples. In this work the inborn errors of metabolism associated with amino acids are discussed, including the most frequently in Portugal: phenylketonuria, hyperphenylalaninemia, tyrosinemia type I, tyrosinemia type II, homocystinuria, methionine adenosyl transferase deficiency and maple syrup urine disease. Each of these disorders are characterized and the metabolic pathway involved, as well as the diagnosis and treatment are referred.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
50

Ortigoza, Escobar Juan Darío. "Estudio de defectos en el transporte y el metabolismo de tiamina asociados a encefalopatías recurrentes en la infancia". Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/461894.

Texto completo
Resumen
La tiamina o vitamina B1 es un cofactor involucrado en el metabolismo energético y en la síntesis de ácidos nucleicos, antioxidantes, lípidos y neurotransmisores. Se han reconocido fenotipos clínicos bien definidos en los siguientes defectos del transporte y metabolismo de la tiamina: 1) SLC19A2, (transportador de tiamina-1); 2) SLC19A3 (transportador de tiamina-2); 3) TPK1 (tiamina pirofosfoquinasa) y 4) SLC25A19 (transportador mitocondrial de tiamina pirofosfato). Las deficiencias primarias y secundarias de tiamina tienen características superponibles en pediatría, incluyendo episodios agudos de encefalopatía, lesiones cerebrales particulares y un aumento de la excreción de ácidos orgánicos específicos de las enzimas mitocondriales dependientes de tiamina, principalmente lactato, alfa-cetoglutarato y cetoácidos de cadena ramificada. Las deficiencias de tiamina no diagnosticadas y no tratadas son a menudo fatales o conducen a secuelas graves. Por lo tanto, la suplementación de tiamina tiene un fuerte impacto en el pronóstico de los pacientes con deficiencia de SLC19A3, conduciendo a la estabilidad metabólica, la reducción de la discapacidad de estos niños y la supervivencia mejorada en comparación con los pacientes no tratados. La suplementación con tiamina restaura los niveles intracelulares y en LCR, probablemente a través del transporte alternativo de la vitamina. Este trabajo demuestra que la cuantificación de tiamina por el método de HPLC en muestras de sangre entera es un método útil para la evaluación de la adherencia al tratamiento de estos pacientes y más significativamente, que el déficit de tiamina-libre en LCR puede emplearse como método diagnóstico de pacientes con déficit de SLC19A3. Esta tesis describe la historia natural de 79 pacientes con defectos heredados en el transporte de la tiamina y el metabolismo, la mayor cohorte de pacientes con estos defectos genéticos publicados hasta la fecha. Se han identificado de mal factores pronóstico incluyendo niños con lesiones cerebrales difusas al debut, sobretodo si existe compromiso del tronco cerebral y los núcleos pálidos. En esta tesis, también se presentan criterios diagnósticos para defectos heredados de tiamina que ayudan a diferenciarlos de deficiencias secundarias.
Thiamine or vitamin B1 is a critical cofactor involved in energy metabolism and in the synthesis of nucleic acids, antioxidants, lipids, and neurotransmitters. Well-defined clinical phenotypes have been recognized in the following thiamine defects: 1) SLC19A2 (thiamine transporter-1); 2) SLC19A3 (thiamine transporter-2); 3) TPK1 (thiamine pyrophosphokinase) and 4) SLC25A19 (mitochondrial thiamine pyrophosphate carrier). Primary and secondary conditions leading to thiamine deficiency have overlapping features in children, presenting with acute episodes of encephalopathy, bilateral symmetric brain lesions, and high excretion of organic acids that are specific of thiamine-dependent mitochondrial enzymes, mainly lactate, alpha-ketoglutarate, and branched chain keto-acids. Undiagnosed and untreated thiamine deficiencies are often fatal or lead to severe sequelae. Therefore, thiamine supplementation has a strong impact on the prognosis of SLC19A3-deficient patients, leading to metabolic stability, reduced disability and improved survival compared to untreated patients. Thiamine supplementation restores intracellular and CSF levels, probably through alternative transport of the vitamin. This work also demonstrates that the quantification of thiamine by the HPLC method in whole blood samples is a useful method for evaluating the adherence to treatment of these patients and more significantly, that decreased free-thiamine in CSF can be used as a diagnostic method for SLC19A3-deficient patients. This thesis describes the natural history of 79 patients with inherited defects in thiamine transport and metabolism. This study indicates a better prognosis than other causes of LS, encouraging clinicians to suspect the disease and to make an early diagnosis and accurately prescribe treatment. This thesis also contributes with diagnostic criteria for inherited thiamine defects and helps differentiate them from secondary causes of thiamine deficiency.
Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
Ofrecemos descuentos en todos los planes premium para autores cuyas obras están incluidas en selecciones literarias temáticas. ¡Contáctenos para obtener un código promocional único!