Siga este enlace para ver otros tipos de publicaciones sobre el tema: Rozwój dziecka.
Artículos de revistas sobre el tema "Rozwój dziecka"
Crea una cita precisa en los estilos APA, MLA, Chicago, Harvard y otros
Consulte los 50 mejores artículos de revistas para su investigación sobre el tema "Rozwój dziecka".
Junto a cada fuente en la lista de referencias hay un botón "Agregar a la bibliografía". Pulsa este botón, y generaremos automáticamente la referencia bibliográfica para la obra elegida en el estilo de cita que necesites: APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.
También puede descargar el texto completo de la publicación académica en formato pdf y leer en línea su resumen siempre que esté disponible en los metadatos.
Explore artículos de revistas sobre una amplia variedad de disciplinas y organice su bibliografía correctamente.
1
Twardowski, Andrzej. "Nowa koncepcja wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami". Forum Pedagogiczne 4, n.º 1 (13 de noviembre de 2016): 15–33. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2014.1.02.
Texto completoResumen
Przedmiotem artykułu jest nowa koncepcja wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami. Dopiero w ostatnim dwudziestoleciu tradycyjny paradygmat wczesnego wspomagania, skoncentrowany na specjalistach, został zastąpiony nowym, skoncentrowanym na rodzinie. Istota zmiany polegała na odejściu od oddziaływań prowadzonych bezpośrednio z niepełnosprawnym dzieckiem na rzecz współpracy z rodziną i budowania partnerskich relacji z jej członkami.Autor przedstawia własny model wczesnego wspomagania rozwoju dziecka skoncentrowanego na interakcjach rodzice – dziecko. Opisuje cztery główne elementy modelu: (1) cechy interakcji wspomagających rozwój dziecka, (2) codzienne czynności rodziny, (3) ciekawość i zainteresowania dziecka oraz (4) strategie postępowania rodziców w toku interakcji z dzieckiem.
2
Rozen, Barbara. "Sztuka bycia rodzicem w dobie pluralizmu wartości". Studia Warmińskie 55 (31 de diciembre de 2018): 159–74. http://dx.doi.org/10.31648/sw.3069.
Texto completoResumen
W artykule podjęta została refleksja nad fundamentalnym zagadnieniem: jak być rodzicem w obecnej rzeczywistości pluralizmu wartości w wychowaniu. Autorka, wychodząc z założenia, że rodzice zawsze wpływają na rozwój swoich dzieci, podjęła próbę ukazania zarówno pozytywnych, jak i negatywnych oddziaływań rodziców w zależności od ich stopnia świadomości, poczucia odpowiedzialności i posiadanych kompetencji rodzicielskich. Zwróciła uwagę, że w pierwszej kolejności trzeba pielęgnować miłość małżonków, która jest fundamentem dobrych relacji z dzieckiem. Wychowanie realizuje się poprzez obserwowanie przez dziecko własnych rodziców. Pojęcie małżeństwa i rodziny dziecko tworzy na podstawie więzi istniejącej między jego ojcem i matką. Relacja rodziców musi ulegać wielokrotnym przemianom w miarę rozwoju dziecka. Rodzicielstwo wymaga umiejętności, które trzeba zdobywać, ucząc się nade wszystko dialogu jako podstawowej metody wychowawczej. Pielęgnowanie przez małżonków ich wzajemnej miłości i troska o wszechstronny rozwój ich dzieci powinny być realizowane dzięki łasce otrzymanej w sakramencie małżeństwa. Taka miłość jest fundamentem dla prawidłowego rozwoju osobowego dziecka i przygotowania go do realizowania w przyszłości podstawowego powołania do macierzyństwa i ojcostwa.
3
Kolasa-Skiba, Agata. "Edukacja muzyczna dzieci w przedszkolu Marii Montessori". Edukacja • Terapia • Opieka 1 (31 de diciembre de 2019): 31–52. http://dx.doi.org/10.52934/eto.58.
Texto completoResumen
Istota pedagogiki Marii Montessori sprowadza się do stwierdzenia, że każde dziecko jest inne, powinno rozwijać się według swoich możliwości, kompetencji i umiejętności – indywidualnych planów rozwojowych tak, aby ich właściwa realizacja umożliwiała mu naukę samodzielną i efektywniejszą. Dziecko wychowane w duchu pedagogiki Marii Montessori będzie w przyszłości osobą samodzielną, odpowiedzialną za siebie i świat, pracowitą. Rozwój każdego dziecka dokonuje się według indywidualnego „planu rozwoju”. Dlatego nie można z góry stworzyć systemu wychowawczego i dydaktycznego bez uwzględnienia indywidualnych cech dziecka. Wychowaniu muzycznemu Maria Montessori poświęciła wiele uwagi. Ważne jest łączenie muzyki z ruchem, który jest ważnym czynnikiem rozwoju dziecka.
4
Kowalik-Paluch, Katarzyna. "Wpływ rodziców na rozwój mowy dziecka w wieku przedszkolnym". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 38, n.º 4 (30 de diciembre de 2019): 155. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2019.38.4.155-166.
Texto completoResumen
<p>Artykuł przedstawia charakter wpływu rodziców na rozwój mowy dziecka. Zawiera charakterystykę mowy dziecka w okresie przedszkolnym. Artykuł pozwala również odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób rodzice lub inne podmioty odpowiedzialne za dziecko, mogą wspomóc prawidłowy rozwój jego mowy.</p>
5
Ostrowska-Hązła, Jolanta. "Motoryka mała i jej rola w procesie rozwoju mowy dziecka". Kultura i Wychowanie 20, n.º 2 (abril de 2022): 147–61. http://dx.doi.org/10.25312/2083-2923.20/2021_10joh.
Texto completoResumen
Artykuł opisuje znaczenie roli motoryki małej w rozwoju mowy dziecka. Usprawniając ręce, dostarczając im doznań czuciowych, pobudzamy rozwój mowy. Mowa to długotrwały proces i wiele czynników ma wpływ na jej kształtowanie się. Słowa kluczowe: rozwój mowy, motoryka mała, mowa, profilaktyka logopedyczna, dzieci
6
Stelmasiak, Izabela y Magdalena Różańska. "Kształtowanie sprawności motorycznych dziecka w wieku przedszkolnym w aspekcie nauki pisania". Kultura i Wychowanie 19, n.º 1 (22 de septiembre de 2021): 87–107. http://dx.doi.org/10.25312/2083-2923.19/2021_06ismr.
Texto completoResumen
Problematyka artykułu dotyczy wspomagania rozwoju motoryki dziecka w wieku przedszkolnym. Poruszone zostały kwestie dotyczące etapów rozwoju motoryki dużej małej oraz stymulowania zdolności manualnych i nauki pisania. Przedstawiono rozwój sfery motorycznej w aspekcie kształtowania umiejętności pisania, która należy do fundamentalnych kompetencji manualnych dziecka. Słowa kluczowe: rozwój dziecka, motoryka duża i mała, ćwiczenia motoryki
7
Palasevych, Iryna. "Aesthetic upbringing of senior preschoolers". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 37, n.º 2 (21 de noviembre de 2018): 75. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2018.37.2.75-89.
Texto completoResumen
<p>W badaniu została przedstawiona istota wychowania estetycznego dzieci w starszym wieku przedszkolnym, co przewiduje kształtowanie zdolności dostrzegania, odczuwania oraz zrozumienia piękna w życiu i sztuce, chęci brania udziału w przetwarzaniu otaczającego świata według zasad piękna, rozwoju kompetencji artystycznej i estetycznej (komponent: emocjonalnie-zmysłowy, poznawczy, praktyczny, wartościowy, twórczy). Dokonano analizy treści wychowania estetycznego przedszkolaków, rozumiejąc je jako: kształtowanie u dzieci estetycznego stosunku do rzeczywistości i estetycznej działalności, opanowanie podstaw kultury estetycznej, rozwój estetycznego dostrzegania świata, estetycznych uczuć, pomysłów i opinii, estetycznego gustu itp. Stosowny czas początku komunikowania się z dziełami sztuki, wprowadzenie dziecka do świata piękna i harmonii to ważne zadania wychowania estetycznego. Piękno jest nierozerwalnie połączone z dobrocią, to ono uszlachetnia życie, inspiruje do dobrego postępowania. Dorosły pomaga odnaleźć, odczuć oraz zrozumieć piękno poezji, muzyki, plastyki, a poprzez sztukę pozwala głębiej uświadomić sobie wszystko, co otacza dziecko: przyrodę, przedmioty, pracę, dziedzictwo duchowe. Poziom artystycznie-estetycznego rozwoju starszego przedszkolaka ujawnia się w odczuciu zadowolenia z procesu oraz wyników twórczej działalności artstyczno-estetycznej. Rozwój ten jest spowodowany wpływem sztuki na: podwyższenie poziomu podstaw kultury estetycznej osobowości dziecka, ukształtowanie estetycznych cech i zdolności, estetycznego doświadczenia oraz estetycznego traktowania otaczającego świata, procesu i wyników własnej twórczości.</p>
8
Pereta, Martyna. "Prawo dziecka do wychowania w prawodawstwie Kościoła łacińskiego z elementami prawa polskiego". Kościół i Prawo 8, n.º 2 (4 de mayo de 2020): 31–48. http://dx.doi.org/10.18290/kip.2019.8.2-2.
Texto completoResumen
Prawo dziecka do wychowania stanowi szczególną troskę Kościoła. Wskazuje na to chociażby liczba kanonów odnoszących się do dzieci. Dziecko jest podmiotem wychowania. Posiada niezbywalne prawo do wychowania z uwagi na przyrodzoną godność. Rodzice, ponieważ dali dzieciom życie, mają najcięższy obowiązek jego wychowania. W małżeństwach mieszanych należy uświadamiać nupturientów o zobowiązaniach w zakresie katolickiego wychowania potomstwa. Rodzice powinni wprowadzić dzieci w życie sakramentalne. Religijność rodziców przekłada się na późniejszy rozwój dziecka oraz jego funkcjonowanie w społeczeństwie. Prawo dziecka do wychowania zabezpieczają instytucje, których zadaniem jest wspieranie rodziców i wzmocnienie ochrony prawnej w tym zakresie. Rodzice nie powinni swoich obowiązków względem potomstwa przerzucać na instytucje i inne wspólnoty. Jest oczywiste, że ustawodawca prawo dziecka uważa za rzecz na tyle naturalną, że zrezygnował z uregulowania tego zagadnienia w formie przepisu.
9
Kwiatkowska, Elżbieta. "Drama w przedszkolu – jej zintegrowany potencjał". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia de Cultura 11, n.º 2 (7 de julio de 2019): 123–38. http://dx.doi.org/10.24917/20837275.11.2.10.
Texto completoResumen
Artykuł stanowi rozważania na temat stosowania metod dramowych w edukacji przedszkol- nej. Specyfika rozwoju dziecka w tym okresie oraz obowiązujący w edukacji dzieci młod- szych w Polsce tzw. zintegrowany model nauczania stwarza szerokie pole zastosowań dramy w pracy z najmłodszymi dziećmi. Przytoczone w artykule dane potwierdzają, iż aktywny udział w zajęciach dramowych (na przykładzie grupy wiekowej 13–16 lat) znacząco podwyż- sza funkcjonowanie w szkole, w domu, rozwija wyobraźnię, daje lepsze efekty uczenia się, rozwija postawy przedsiębiorcze, wpływa na rozwój empatii, zaangażowania, uczestnictwo w kulturze itd. Przedstawiony model pracy z wykorzystaniem dramy w programie wycho- wania w przedszkolu, wskazuje na wybrane spośród dużej puli aspekty wspierające, sty- mulujące rozwój dziecka. Drama w ujęciu projektowym to spektrum aktywności związanych z aktywnością plastyczną, muzyczną, literacką, społeczną, fizyczną, poznawczą itd. Ostatnia część artykułu skupia się na postaci nauczyciela edukacji przedszkolnej. Przedstawiono efek- ty pilotażowego sondażu diagnostycznego, którego wyniki mogą stać się podstawą do dalszych eksploracji badawczych.
10
Łuczyński, Andrzej. "Idea ochrony w koncepcji pedagogicznej Edmunda Bojanowskiego". Zeszyty Naukowe KUL 60, n.º 4 (22 de octubre de 2020): 199–213. http://dx.doi.org/10.31743/zn.2017.60.4.199-213.
Texto completoResumen
Ukazany w artykule projekt wychowania przedszkolnego wraz z naczelną dla niego ideą ochrony dziecka jest wyrazem twórczych przemyśleń i poszukiwań Edmunda Bojanowskiego. Jego nowatorskie podejścia do „ochrony” dziecka, umożliwia najmłodszym pełny rozwój ich potencjału osobowego. Tym, co wyróżnia Edmunda Bojanowskiego z pośród innych wybitnych obrońców praw dziecka, jest zdecydowana troska o jego dobro doczesne i nadprzyrodzone wyrażona najpełniej w urzeczywistnionej przez niego idei ochrony. W swoich pismach jasno wskazywał, iż dobrze rozumiana idea ochrony stanowi fundament dzieła wychowania oraz rozwoju człowieka.
11
JAROSZ, EWA. "Ewolucja dyskursu o partycypacji społecznej dzieci". Przegląd Krytyczny 2, n.º 1 (23 de mayo de 2020): 21–32. http://dx.doi.org/10.14746/pk.2020.2.1.02.
Texto completoResumen
Koncepcja partycypacji społecznej dzieci jest w dzisiejszym świecie rozumiana jako wielowymiarowa, wielopostaciowa, a także konieczna do wdrażania na różnych poziomach społecznych. Od chwili jej wyrazistego sformułowania w Konwencji o prawach dziecka z 1989 roku, rozwój naukowego i praktycznego dyskursu na temat partycypacji dzieci charakteryzuje swoista ewolucja, której cechą jest zmiana istoty rozumienia znaczenia partycypacji dzieci z narzędzia rozwoju podmiotowości dziecka oraz rozwoju demokracji w społeczeństwie – jak było to we wcześniejszych dekadach – na postrzeganie jej jako wartości samej w sobie oraz pożądanej cechy charakteryzującej życie społeczne. Obecnie oznacza ona również akcentowanie zbiorowego wymiaru partycypacji dzieci oraz przesunięcie teoretycznego kontekstu idei w obszar teorii społeczno-politycznych. Artykuł przedstawia szkic charakterystyki owej ewolucji.
12
Galas, Leszek. "Wielbłąd, lew, dziecko. Analiza i rekonstrukcja trzech przemian mędrca Zaratustry". Humanistyka i Przyrodoznawstwo, n.º 24 (21 de diciembre de 2018): 375–90. http://dx.doi.org/10.31648/hip.2629.
Texto completoResumen
Celem artykułu jest próba rekonstrukcji rozwoju duchowego Zaratustry, głównego bohatera dzieła Nietzschego Tako rzecze Zaratustra. Ów rozwój polega na osiąganiu trzech stadiów świadomości: fazy konformistycznego wielbłąda, przepełnionego negacją lwa i finalnie dziecka afirmującego życie. Metodologia badań zastosowana w artykule opiera się na analizie, rekonstrukcji i syntezie tekstu Tako rzecze Zaratustra. Przeprowadzone badania osadzone są w kontekście tezy Heideggera o komplementarności głównych aspektów nietzscheanizmu: woli mocy i wiecznego powrotu. Zaratustra, aby przeistoczyć się w lwa, a następnie w dziecko, będzie musiał odkryć i zaakceptować ową komplementarność. Głównym antagonistą proroka jest duch ciężkości, symbolizujący negację życia i destruktywną miłość bliźniego.
13
Wojciechowska, Aneta. "Rola dziadków w życiu dziecka z zaburzeniem ze spektrum autyzmu". Horyzonty Wychowania 20, n.º 55 (26 de mayo de 2021): 147–56. http://dx.doi.org/10.35765/hw.2063.
Texto completoResumen
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, jaka jest rola dziadków w rozwoju, wychowaniu oraz w opiece nad dzieckiem z ASD, a także jakie są sposoby wspierania dziadków w podejmowanych przez nich rolach. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy został sformułowany w formie pytań: 1) Jakie role podejmują dziadkowie dziecka z ASD? 2) Czy i jakiego wsparcia potrzebują dziadkowie w pełnieniu roli babci/dziadka? 3) W jaki sposób dziadkowie mogliby wspierać rozwój wnuka/ wnuczki z ASD? W pracy zastosowano metodę analizy literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Punktem wyjścia artykułu jest wskazanie objawów zaburzenia ze spektrum autyzmu, następnie przegląd literatury dotyczącej roli dziadków w życia dziecka. Następna cześć dotyczy przeglądu badań nad dziadkami dzieci z ASD. Ostatnia część dotyczy wskazania, w jaki sposób dziadkowie mogą uczestniczyć w życiu wnuka/wnuczki z ASD, w jaki sposób mogą wspierać jego rozwój, współuczestniczyć w wychowaniu i opiece. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przeprowadzonych analiz wynika przede wszystkim brak do‑ statecznej ilości badań i analiz dotyczących dziadków dziecka z ASD, a dalej wskazują one trudności w zrozumieniu zachowań i funkcjonowania dziecka z ASD przez dziadków oraz trudności w odgrywaniu roli babci/dziadka wnuka/wnuczki z ASD. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: W świetle przeprowadzonych analiz należy zwrócić uwagę na potrzebę prowadzenia badań nad dziadkami dzieci z ASD, a także na podjęcie działań ukierunkowanych na wspieranie seniorów w odgrywaniu roli babci/dziadka dziecka z ASD.
14
Marszałek, Lidia. "INSTYTUCJA PRZEDSZKOLA WOBEC PROBLEMÓW RODZINY WIELKIEGO MIASTA". Forum Pedagogiczne 1, n.º 1 (12 de noviembre de 2016): 109–46. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2011.1.07.
Texto completoResumen
Współczesna rodzina jest narażona na działanie wielu negatywnych czynników zewnętrznych, które w sposób gwałtowny i wieloraki wpływają na jej przemiany, powodując dezintegrację i dezorganizację. Wciąż narastające tempo życia, brak czasu i cierpliwości, jak również nieodpowiednie przygotowanie do pełnienia roli rodzica to często zbyt wysokie wymagania, którym większość osób nie jest w stanie sprostać. Osobiste pragnienia, aspiracje, pogoń za karierą, których uzyskanie ma zapewnić wyższy status materialny oraz większą akceptację i szacunek społeczny niosą ze sobą realne zagrożenia dla rodziny i wypełniania jej funkcji wobec dziecka. Warto jednak wskazać, że czas poświęco¬ny na wychowanie jest czasem bezcennym. Wspólnie spędzony czas sprzyja bliskości i budowaniu więzi. Dla prawidłowego i pełnego rozwoju dziecka najistotniejsza jest jakość wspólnie przeżytego czasu – nie tylko poświęcanie go na czynności pielęgnacyjne, ale też koncentracja na dziecku, wsłuchanie się w dziecko, w jego pragnienia i potrzeby. Jednak wielu rodziców ulega złudzeniu, że wokół jest wiele pilniejszych i ważniejszych spraw, wydaje się im, że jeszcze zdążą wycho-wać swoje dzieci. Niejednokrotnie też zdarza się, że rodzice po prostu uciekają od swoich dzieci, zasłaniając się pracą, obowiązkami i uspra¬wiedliwiając się jednocześnie, że przecież to, co robią, robią również dla dobra własnych dzieci, aby zapewnić im w przyszłości dobrobyt i bezpieczeństwo. Wiele instytucji – placówki przedszkolne, szkoły, środki masowego przekazu, środowiska lokalne, stowarzyszenia, organizacje pozarzą¬dowe, ośrodki opiekuńczo-wychowawcze, domy kultury, ośrodki pomocy społecznej, placówki kulturalne usiłują nieść pomoc rodzinom w ich działalności opiekuńczo wychowawczej. Szczególną rolę w tym procesie pomocy odgrywa przedszkole. Działalność przedszkola w swych założeniach jest ściśle powiązana i podporządkowana wycho¬waniu i socjalizacji dziecku w rodzinie, gdyż to właśnie w rodzinie realizowane powinny być funkcje i zadania wpływające na życie, rozwój, wychowanie i edukację dzieci. Rodzina to pierwsze i podstawo¬we środowisko życia dziecka, przedszkole i inne instytucje oświatowe i opiekuńcze nie przejmują funkcji wychowawczej rodziny, lecz wspierają ją w działaniach. Koncepcja przedszkola musi być więc powiąza¬na z aktualną rzeczywistością społeczną i odpowiadać na współczesne potrzeby rodzin. Prezentowany artykuł obejmuje omówienie aspektów funkcjonowania rodziny wielkiego miasta wraz z przedstawieniem wyników badań w zakresie oczekiwań rodziców wobec instytucji przedszkola.
15
Kornas-Biela, Dorota y Katarzyna Tupaj. "Ojcostwo w samoocenie mężczyzn wychowujących dzieci z uszkodzonym słuchem. Część II. Badania empiryczne". Roczniki Pedagogiczne 12, n.º 3 (28 de diciembre de 2020): 173–90. http://dx.doi.org/10.18290/rped20123-9.
Texto completoResumen
Ojcostwo wobec dziecka niesłyszącego jest dużym wyzwaniem, natomiast uwaga badaczy i praktyków skupia się głównie na przeżyciach i roli matki. Dlatego należy z uznaniem odnotować wzrastającą liczbę doniesień naukowych na temat doświadczeń ojca w tej sytuacji, jego ojcowskiej roli i znaczenia jego zaangażowania w wychowanie dziecka. Artykuł prezentuje wyniki badań w grupie 14 ojców metodą sondażu diagnostycznego przy użyciu kwestionariusza ankiety własnej konstrukcji oraz Kwestionariusza dla Rodziców M. Ziemskiej.
Na podstawie wyników badań można stwierdzić, że ojcowie dzieci niesłyszących rozumieją ojcostwo jako odpowiedzialność za dziecko i obowiązek zaspokojenia jego potrzeb; oceniają siebie jako dobrych ojców; w większości starają się wspomagać rozwój swojego dziecka poprzez uczestniczenie w jego codziennych czynnościach, rehabilitacji, w ważnych wydarzeniach życiowych i wpajaniu hierarchii wartości, ale żonie przypisują znacznie większą rolę w codziennym życiu dziecka oraz we wspieraniu go emocjonalnym; postrzegają swoje dziecko z uszkodzeniem słuchu jako samodzielne, jednak potrzebujące więcej opieki i troski niż dziecko słyszące; ojcowie różnią się w zakresie postaw rodzicielskich, niektórzy przyjmują postawę nadmiernego górowania, kontrolowania i bezradności, połowa z nich charakteryzuje się postawą dystansu. Niewątpliwie ojcowie, tak jak i pozostali członkowie rodziny (a właściwie rodzina jako system), wymagają różnorodnych form pomocy i wsparcia, w tym również psychologicznego.
16
Hoffmann, Beata. "Wpływ reklamy komercyjnej na dziecko". Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze 576, n.º 1 (31 de enero de 2019): 14–27. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.1607.
Texto completoResumen
Życie współczesnych dzieci jest bardzo silnie związane ze środkami masowego przekazu, a media stały się niezwykle ważnym ogniwem procesu socjalizacji. Zasięg i wpływ mediów jest nie tylko coraz większy, ale też zupełnie inny niż miało to miejsce dawniej. Prócz wielu funkcji, jakie spełniają media, są one również ważnym nośnikiem przekazu reklamowego. Dzieci i młodzież mogą być zarówno odbiorcą reklamy, jak i jej aktywnym uczestnikiem. Reklama wpływa na ważną sferę poznawczą dziecka oraz na jego stosunki interpersonalne i społeczne. Dziecko pozostawione na oddziaływanie reklamy, bezkrytycznie przyjmuje jej treści. Doprowadza to do kształtowania się u dziecka wielu wadliwych i trwałych przekonań, wpływających na rozwój jego osobowości, sytemu przekonań i wartości. Skutki rozwojowe i wychowawcze związane z oddziaływaniem reklamy wywołują wiele kontrowersji. Tekst ma na celu przedstawienie, na podstawie literatury przedmiotu, szerokiego spektrum oddziaływania reklamy na dziecko, ze szczególnym uwzględnieniem reklamy telewizyjnej. Moim założeniem jest ukazanie problemu z perspektywy nauk społecznych, w tym socjologii. Z tego względu nie koncentruję się jedynie na psychologicznym wymiarze zjawiska, a staram się nakreślić również istotne aspekty rzeczywistości społeczno-kulturowej, w jakiej przebiega proces socjalizacji konsumpcji dzieci.
17
Łysiuk, Lidia. "Psychologiczne uwarunkowania wychowania moralnego dzieci w młodszym wieku szkolnym". Roczniki Teologiczne 66, n.º 10 (31 de diciembre de 2019): 35–48. http://dx.doi.org/10.18290/rt.2019.66.10-3.
Texto completoResumen
Celem artykułu jest usystematyzowanie teoretycznych i empirycznych danych, dotyczących psychologicznych uwarunkowań wychowania moralności dzieci w młodszym wieku szkolnym. Zakłada się, że moralność ujawnia się w sytuacjach, gdy należy uwzględniać potrzeby i prawa drugiego człowieka, i występuje jako system samoregulacji dokonania wyboru między zachowaniem moralnie pożądanym a zachowaniem przekraczającym normę moralną. Każdy etap rozwoju dziecka został scharakteryzowany specyficznymi społecznymi interakcjami, warunkującymi kształtowanie pewnych struktur samoregulacji moralnej. Nowe warunki życia szkolnego powodują pogłębienie poznania rzeczywistości moralnej oraz wpływają na rozwój tożsamości moralnej. Zgodnie z wymienionymi właściwościami rozwoju moralności zostały wyodrębnione merytoryczne aspekty całościowego procesu wychowania w młodszym wieku szkolnym. Po pierwsze są to oddziaływania skierowane na kształcenie każdego z wydzielonych elementów systemu samoregulacji moralnej (wiedza moralna, tożsamość moralna, oceny moralne, empatia i in.). Druga kategoria oddziaływań odnosi się do realnych sytuacji, gdy dziecko jest podmiotem lub przedmiotem czynności moralnych. Właściwości sytuacji o charakterze moralnym uwarunkują cele wychowawcze oraz system oddziaływań skierowane na wspieranie rozwoju moralności dzieci.
18
Miłek, Katarzyna. "Rola twórczych zabaw a rozwój dzieci 5- i 6-letnich w przedszkolu". Kultura i Wychowanie 18, n.º 2(18)/2020 (12 de febrero de 2021): 21–34. http://dx.doi.org/10.25312/10.25312/2083-2923.18/2020_02km.
Texto completoResumen
Autorka podkreśla istotną rolę zabawy i twórczości w życiu dziecka. Opisuje przebieg badań, które zostały przeprowadzone na dzieciach w wieku przedszkolnym. Zebrane rozważania dają przesłanki do kontynuowania badań nad twórczością dziecięcą. Słowa kluczowe: pedagogika, twórczość, dziecko, zabawa
19
Kuros-Kowalska, Kamila. "Opóźniony rozwój mowy a nowe technologie. Doniesienia z badań". Logopaedica Lodziensia, n.º 5 (22 de diciembre de 2021): 105–21. http://dx.doi.org/10.18778/2544-7238.05.07.
Texto completoResumen
Artykuł prezentuje wyniki diagnozy logopedycznej małych dzieci (do lat trzech). Dla badaczki istotne było znalezienie odpowiedzi na pytanie, jaki wpływ ma nowoczesna technologia na rozwój mowy małych dzieci. Opracowany przez autorkę artykułu kwestionariusz wywiadu z rodzicami został poszerzony o pytania dotyczące nowoczesnych technologii. Zbadanie małych dzieci z opóźnionym rozwojem mowy oraz dzieci z mową w normie rozwojowej, jak również rozmowy z ich rodzicami pozwoliły porównać, czy i w jakim stopniu oglądanie telewizji lub filmów na telefonie, a także gry na tablecie mogą zaburzać rozwój werbalny dziecka.
20
Banasik, Katarzyna. "Znaczenie symetrii i asymetrii ludzkiego ciała w rozwoju mowy i motoryki dziecka". Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 16, n.º 5 (63) (19 de noviembre de 2021): 137–46. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2021.1663.10.
Texto completoResumen
Celem artykułu jest wprowadzenie do pojęć dotyczących symetrii i asymetrii ciała człowieka. Badania maja charakter przeglądowy, w głównej mierze oparte są na analizie literatury dotyczącej interdyscyplinarnych rozważań na temat zależności pomiędzy asymetrią i rozwojem mowy, rozwojem motoryki i koordynacji wzrokowo-ruchowej u dzieci, głównie w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Rozwój dziecka to długi i skomplikowany proces, na który wpływa szereg zmiennych natury biologicznej, psychicznej i społecznej. Szczególne tempo rozwoju osobnika przypada na okres dziecięcy, w tym wczesnoszkolny i przedszkolny. Z racji na złożoność tego zjawiska, występuje wiele czynników zaburzających jego prawidłowy przebieg. Oprócz wielu jednostek chorobowych i niewydolności środowiskowych, na podstawie wieloletnich badań i rozważań wiadomo, że jednym z istotnych aspektów jest zagadnienie symetrii i asymetrii ludzkiego ciała. Wyróżniamy wiele rodzajów asymetrii, z czego w literaturze nauk społecznych, najczęściej omawiana jest asymetria funkcjonalna, zwana również lateralizacją. Wiele publikacji wiąże ten typ asymetrii z różnymi parametrami rozwojowymi jak mowa czynna i bierna, koordynacja wzrokowo-ruchowa czy motoryka mała i duża.
Harmonijny i niezakłócony rozwój cech psychicznych i motorycznych dziecka, stanowi fundament w gotowości do podjęcia nauki na wyższych szczeblach edukacyjnych oraz pozwala uniknąć wielu problemów natury psychologicznej i społecznej. Wspieranie dziecka w wykształceniu odpowiedniego typu stronności może okazać się jedną ze składowych jego rozwojowego sukcesu.
21
Fiutak, Agnieszka. "Odpowiedzialność rodziców za brak opieki nad dziećmi". Studia Prawnicze KUL, n.º 4 (9 de diciembre de 2018): 19–39. http://dx.doi.org/10.31743/sp.4708.
Texto completoResumen
Rodzice, zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, są odpowiedzialni za opiekę nad dzieckiem, aż do pełnoletniości. Rodzice nie zawsze jednak wywiązują się ze swoich obowiązków związanych z zadaniami opiekuńczo-wychowawczymi względem dziecka w sposób właściwy, np. doprowadzają do zaniedbań, pozostawiają dziecko bez właściwej opieki. W konsekwencji mogą ponieść odpowiedzialność karną za narażenie dziecka na niebezpieczeństwo lub porzucenie.
Rodzice ponoszą odpowiedzialność za dziecko aż do ukończenia przez nie 18 roku życia. Są jednak sytuacje gdy rodzic pozostawia samo dziecko w domu np. na chwilę gdy wyrzuca śmieci, idzie do piwnicy, czy lokalnego sklepu. Zdarza się, że dziecko zostaje samo pomiędzy gdy jeden z rodziców wyszedł już do pracy a drugi nie zdążył jeszcze wrócić. .
Rodzic jednak powinien kierować się rozsądkiem, brać pod uwagę dojrzałość i rozwój umysłowy swojego dziecka. Przede wszystkim rodzice powinni rozmawiać z dziećmi i wyjaśniać im sytuacje, które mogą stanowić zagrożenie, oraz to jak powinny się zachować w sytuacji kryzysowej np. pożar, jaki jest numer telefonu do służb ratunkowych.
22
Rudenko, Lilia, Svitlana Fedorenko y Myroslav Fedorenko. "Family as a Determinant of Aggresive Behavior in Children with Intellectual Disorders". Roczniki Teologiczne 67, n.º 10 (29 de diciembre de 2020): 147–58. http://dx.doi.org/10.18290/rt206710-10.
Texto completoResumen
Rodzina jako determinant zachowania agresywnego u dzieci z zaburzeniami intelektualnymi
Artykuł poświęcony jest badaniu przyczyn zachowań agresywnych u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w różnym wieku. Zauważono, że zaburzenia zachowania u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną występują w 25%-84% przypadków, a rozwój cech zarówno pozytywnych, jak i negatywnych zależy bezpośrednio od wychowania w rodzinie. Badanie sytuacji społecznej rozwoju dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie potwierdziło obecność przeważnie negatywnych cech statusu społecznego, kulturowego, edukacyjnego i zawodowego rodzin, w których wychowuje się dzieci niepełnosprawne intelektualnie, co może być źródłem wpływu sprzecznego z normami społecznymi. Niekorzystne warunki w rodzinach dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, brak wychowania, niekompetencja rodziców w sprawach wychowania, przejawy agresywnego zachowania w rodzinie i niezapewnienie jej wsparcia powodują również tendencję do zachowań agresywnych tej kategorii dzieci.
Stwierdzono, że postrzeganie sytuacji rodzinnej jako niekorzystnej, konfliktowej u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną wzrasta z wiekiem, osiągając najwyższy poziom przed okresem dojrzewania. Udowodniono, że negatywne postrzeganie sytuacji rodzinnej przez dziecko z intelektualnym zaburzeniem, zaburzone więzi emocjonalne między członkami rodziny, poczucie nieprzyjęcia i odrzucenia dziecka przez dorosłych członków rodziny powoduje nie tylko przejawy agresji, ale także powstawanie zachowań agresywnych.
23
Kos, Ewa Arleta. "Rozwijanie myślenia naukowego jako istotne zadanie edukacyjne wspierające harmonijny rozwój dziecka w wieku przedszkolnym". Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 14, n.º 4(54) (29 de enero de 2020): 11–24. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2019.1454.01.
Texto completoResumen
Celem opracowania jest zaakcentowanie potrzeby wspierania rozwoju myślenia naukowego u najmłodszych uczestników procesu edukacyjnego poprzez przyjrzenie się możliwościom wspierania tego procesu w realiach polskiego systemu edukacyjnego. Zamysłem pracy jest także zwrócenie uwagi na walory nauczania opartego na metodyce STEM. Problemami, wokół których koncentruje się niniejsza refleksja jest pytanie o cel, możliwości wspierania rozwoju myślenia naukowego u dzieci, ale także o to, jaka jest/powinna być rola nauczyciela w tymże procesie. Analiza literatury źródłowej pozwala wskazać, że rozwijanie myślenia naukowego powinno się stać priorytetem programów edukacyjnych już na etapie wczesnego dzieciństwa. W pierwszej części opracowania przedstawiona została definicja myślenia naukowego postrzeganego jako fundament dla nabywania wybranych kompetencji kluczowych. Następnie autorka przygląda się, w jaki sposób proces wspierania rozwoju myślenia naukowego jest realizowany w praktyce edukacyjnej przedszkoli. W dalszej części opracowania przekonuje, że działania mające na celu rozwój myślenia naukowego dzieci w wieku przedszkolnym powinny się stać priorytetowym zadaniem edukacyjnym przedszkoli. Następnie zaprezentowana została idea edukacji STEAM z uwzględnieniem w niej roli nauczyciela. Na podstawie analizy literatury źródłowej można jednoznacznie wskazać potrzebę wspierania rozwoju myślenia naukowego na wczesnych etapach rozwoju dziecka. Rolą nauczycieli jest stworzenie środowiska edukacyjnego, które mogłoby wspierać rozwój myślenia naukowego dzieci. Pedagogom potrzebne jest jednak systemowe wsparcie (kursy, szkolenia, wsparcie środowiska akademickiego).
24
Wacławowicz, Beata. "Kompetencje bazowe a sukces dziecka. Program Stymulowania Rozwoju Funkcji Wykonawczych". Educational Psychology 55, n.º 13 (30 de junio de 2018): 210–18. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0012.4765.
Texto completoResumen
Wyniki szkolne dziecka, a następnie jego sukcesy życiowe i zawodowe zależą od poziomu rozwoju funkcji wykonawczych. Rozwój funkcji wykonawczych ma większe znaczenie dla gotowości szkolnej niż iloraz inteligencji czy wstępny poziom umiejętności matematycznych i czytania. W artykule przedstawiono Program Stymulowania Rozwoju Funkcji Wykonawczych, którego celem jest wspieranie dziecka w zakresie kompetencji bazowych związanych z procesem uczenia się, wdrażanie do myślenia problemowego. Program opiera się na nowatorskiej koncepcji pracy z dzieckiem metodą Integracji Funkcji Wykonawczych, wykorzystującej innowacyjne narzędzie – podłogę interaktywną.
25
Gaze, Mateusz. "Przygotowanie legendy do pracy z dzieckiem polonijnym". Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców 27 (23 de diciembre de 2020): 495–504. http://dx.doi.org/10.18778/0860-6587.27.29.
Texto completoResumen
Artykuł podejmuje problem obecności legend w procesie nauczania dzieci polonijnych w tzw. szkołach sobotnich. Edukacja polonistyczna dzieci mieszkających poza Polską nie jest łatwa. Zwykle uczęszczają one na lekcje w szkołach sobotnich, które przez kilka godzin w tygodniu mają za zadanie podtrzymać „polskość” dziecka poprzez rozwój biegłości językowej i zapoznanie z polską kulturą. Nauczyciele szkół sobotnich często nie mają odpowiedniego przygotowania i wsparcia, a spoczywa na nich bardzo duża odpowiedzialność. Autor zwrócił uwagę na korzyści płynące z wykorzystania polskich legend, które stanowią (jako jedne z nielicznych tekstów literackich) wspólną przestrzeń kulturową dziecka polonijnego, rodzica, rodziny i kolegów w Polsce. Zaprezentowano zasady adaptacji tekstów legend polskich do poziomu biegłości językowej dziecka oraz przedstawiono najczęstsze błędy popełniane przy przygotowaniu tekstów adaptowanych.
26
Antunes Alves, Ana Paula. "Autism Spectrum Disorders. What Intervention Methodologies Should We Select?" Prima Educatione 4, n.º 4 (29 de marzo de 2021): 119. http://dx.doi.org/10.17951/pe.2020.4.119-133.
Texto completoResumen
<p>Rozumienie tego, że rozwój dziecka to sieć interakcji między rodziną, rówieśnikami, opiekunami i społeczeństwem, skłania do spojrzenia na nie poprzez pryzmat soczewek o różnych perspektywach. Takie podejście implikuje wybór zarówno instrumentów, które są wykorzystywane do obserwacji czy interwencji, jak i sposobu interpretacji zachowań dziecka, które nie wpisując się w ścieżkę rozwojową uznawaną za typową, nie traci cech bycia aktorem działającym w oparciu o własną wolę, ale i organizatorem własnych działań bazującym na zmianach i ich dynamice. Opierając się na teorii rozwoju ekologicznego, przeprowadzono badania, aby zrozumieć perspektywy różnych podmiotów (ekspertów, specjalistów, rodziców) w zakresie interwencji edukacyjnej związanej z określonymi programami dla uczniów ze spektrum autyzmu. Korzystając z jakościowej metodologii studium przypadku, odnotowano różne opinie, które pojawiły się w narracjach dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.</p>
27
Halian, Olena. "Development of the Agency of Ukrainian Children – Forced Migrants: Tasks of School and Family". Roczniki Teologiczne 67, n.º 10 (29 de diciembre de 2020): 129–45. http://dx.doi.org/10.18290/rt206710-9.
Texto completoResumen
Rozwój podmiotowości dzieci ukraińskich – przymusowych migrantów: zadania szkoły i rodziny
Artykuł ujawnia potencjał wpływu środowiska edukacyjnego i warunków wychowania rodzinnego na przejawianie własnej podmiotowości dzieci w kontekście współczesnych realiów ukraińskich, w szczególności migracji przymusowej. Wspieranie podmiotowości jest uznawane za ważne zadanie zapewnienia stabilności życia osoby i aktualizacji jej zasobów osobistych, których celem jest nie tylko dostosowanie się do rzeczywistości empirycznej, społeczno-kulturowej i egzystencjalnej, w której obecnie żyje, ale także jej samorozwoju. W tym celu zaprojektowano specjalną organizację środowiska edukacyjnego i systemu edukacji rodzinnej w zmienionych warunkach funkcjonowania życia.
Uzasadnione jest znaczenie zapewnienia wsparcia psychologicznego i pedagogicznego dla rozwoju podmiotowości uczniów. W tym celu zachęca się nauczycieli do stosowania humanitarnego podejścia do poznania i tworzenia obrazu świata u dziecka, ponieważ ukształtowane wartościowo-semantyczne nastawienie do przestrzeni wielokulturowej przyczynia się do jego osobistego rozwoju. Ponadto ważne jest opracowanie osobistej trajektorii edukacyjnej dla uczniów. Umożliwia to realizację ich osobistego potencjału i potrzeby samorozwoju. Wpływ rodziców jest przedstawiany jako ważny czynnik umożliwiający dzieciom zdobycie nowego doświadczenia samoświadomości. Wynika to z tego, że rodzice stosują metody pośredniego rodzicielstwa, wykazują pozytywne doświadczenia w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych, stwarzają sytuację sukcesu w socjalizacji dziecka. Szczególny nacisk kładzie się na współpracę rodziny i instytucji edukacyjnej w identyfikowaniu markerów podmiotowości, ich przejawów we wzorach zachowań i wartościach dzieci. Podkreśla się potrzebę sformułowania holistycznego i wartościowego stosunku dorosłych do pragnienia dziecka, aby być podmiotem zmiany i samorealizacji.
28
Kornas-Biela, Dorota Joanna. "Wychowanie przez codzienność życia w rodzinie w ujęciu profesor Teresy Kukołowicz". Family Forum 9 (27 de febrero de 2020): 211–31. http://dx.doi.org/10.25167/ff/1512.
Texto completoResumen
Artykuł podejmuje zagadnienie wychowania przez codzienność życia w rodzinie w kontekście twórczości Profesor Teresy Kukołowicz, wybitnego pedagoga, która przyczyniła się do reaktywacji studiów pedagogicznych w KUL i przez wiele była kierownikiem Instytutu Pedagogiki KUL. Problematykę życia rodzinnego T. Kukołowicz podejmowała w duchu personalizmu chrześcijańskiego. Podkreślała ogromną rolę wychowania w codzienności nie tylko dla dzieci w rodzinie, ale też dla wszystkich członków rodziny. Podstawowym zadaniem wychowawczym rodziców jest doprowadzenie dziecka do poznania i umiłowania Boga, włączenie go do Kościoła i rozwój jego wiary oraz rozwój potencjalności dziecka jako osoby. Na wychowanie przez codzienność w rodzinie składa się: obecność rodziców, świadectwo życia codziennego, częsta i szczera rozmowa/dialog, stół rodzinny jako miejsce spotkania, domowa obyczajowość zarówno codzienna jak i świąteczna oraz symbole w rodzinie, podejmowanie odpowiedzialności i współodpowiedzialności oraz troska o dobro wspólne.
29
Jatkowska, Joanna. "Rozwój językowy dziecka a b-learning". Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura 4, n.º 10 (2018): 125–40. http://dx.doi.org/10.24917/20837275.10.4.10.
Texto completoResumen
A child’s language development vs. blended learning Abstract The author of the article analyzes the phenomenon of b-learning in speech therapy of children. The article presents answers to research hypotheses from the PhD dissertation of the author, ”B-learning in the diagnosis and speech therapy of children”. The author tries to find an answer to the question whether new technologies have a positive impact on the linguistic development of contemporary children? The digital world has not only risks but also benefits. Speech therapist, who are responsible for the linguistic development of children, should pay particular attention to these phenomena and study them in order to develop the best possible methods of stimulating the speech and communication of ”digital natives”.
30
Starzyk, Agnieszka. "Architektura dla dzieci". BUILDER 269, n.º 12 (29 de noviembre de 2019): 106–9. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.5553.
Texto completoResumen
Celem naukowym jest zbadanie wpływu przestrzeni kreatywnych na kształtowanie architektury adresowanej do dzieci na przykładzie realizacji japońskiej pracowni HIBINOSEKKEI + Youji no Shiro. Studium przypadku trzech wyselekcjonowanych przedszkoli, reprezentatywnych w ocenie autorki w kontekście przestrzeni kreatywnych, pozwoliło na wyciągnięcie wniosków dotyczących pozytywnego wpływu tak kształtowanych przestrzeni na wieloaspektowy rozwój dziecka.
31
Siudak, Anna y Ewa Bielenda-Mazur. "Neurorozwojowy wymiar gestu wskazywania palcem – rozwój i stymulacja". Logopaedica Lodziensia, n.º 4 (26 de noviembre de 2020): 171–86. http://dx.doi.org/10.18778/2544-7238.04.12.
Texto completoResumen
Artykuł stanowi kontynuację rozważań autorek nad gestem wskazywania palcem (GWP) u niemowląt. Podstawy teoretyczne zawarte w tekście Gest wskazywania palcem w świetle doniesień neurobiologicznych zostały dopełnione o rozważania nad konsekwencjami braku GWP u dzieci oraz o ćwiczenia stymulujące, które zaprogramowano z uwzględnieniem trzech aspektów istotnych dla jego pojawienia się: stymulacji motorycznej, poznawczej oraz językowej. Przedstawiony autorski model oddziaływań terapeutycznych stanowi podstawę do budowania u dziecka zdolności komunikowania się – początkowo z wykorzystaniem gestu wskazywania, a następnie gestu werbalnego.
32
Jawna, Małgorzata y Aneta Kaczmarek. "Emigracja zarobkowa rodziców a problem eurosieroctwa". Ogrody Nauk i Sztuk 3, n.º 3 (15 de febrero de 2020): 88–95. http://dx.doi.org/10.15503/onis2013.88.95.
Texto completoResumen
Masowa emigracja w celach zarobkowych zapoczątkowała nowe zjawisko społeczne w naszym kraju tzw. eurosieroctwo. Z badań przeprowadzonych w tym obszarze wynika, iż zjawisko to dotyczy wielu polskich rodzin. Niesie ono za sobą poważne konsekwencje pedagogiczne i społeczne. Rodzice przebywający poza granicami kraju często są nieświadomi, wyłączenia z realizacji swojego rodzicielstwa i trącą możliwość wywierania wpływu na rozwój dziecka. W konsekwencji może to doprowadzić do utraty poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji przez dziecko. Brak kontaktu z rodzicem często powoduje zaburzenia procesu socjalizacji, a także nasilenie zachowań aspołecznych u tzw. eurosierot. Proces wychowania dziecka w takim modelu rodziny zostaje niejednokrotnie zakłócony w obszarze: wychowawczym, socjalno-bytowym, szkolno-edukacyjnym i emocjonalnym.
33
Boguszewska, Anna. "O książce obrazkowej dla dzieci przedszkolnych". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 37, n.º 3 (19 de abril de 2019): 201. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2018.37.3.201-214.
Texto completoResumen
<p>Rozwój cywilizacyjny i techniczny sprzyja dostępowi do kultury wizualnej. Kształtowanie pełnej osobowości człowieka obejmuje wprowadzenie do rozumienia przekazów kulturowych, wymaga przygotowania od najwcześniejszych lat życia. W edukacji wizualnej dzieci kluczowym założeniem jest korzystanie z książek obrazkowych (picturebook) oraz książek z ilustracjami o charakterze artystycznym. Stanowią one pierwsze medium artystyczne, podstawowy nośnik wartości estetycznych. Ze względu na wszechobecność kultury wizualnej w XXI wieku, ma to elementarne znaczenie we współczesnym wychowaniu estetycznym dziecka. Działania nauczyciela często stanowią jedyną szansę dla dziecka, aby nauczyło się czerpać z dziedzictwa kulturowego sztuk plastycznych.</p>
34
Kalinowska-Witek, Barbara. "Troska o zdrowie i prawidłowy rozwój fizyczny dzieci na łamach czasopisma „Życie Dziecka” z lat 1932-1937". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 39, n.º 1 (9 de abril de 2020): 201. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2020.39.1.201-218.
Texto completoResumen
<p>Celem artykułu jest ukazanie poglądów publicystów czasopisma „Życie Dziecka” (1932–1937) na temat potrzeby otoczenia opieką dzieci z rodzin najuboższych. W celu zgromadzenia danych zastosowano metodę analizy zawartości prasy. „Życie Dziecka” było to „czasopismo poświęcone ochronie macierzyństwa, opiece nad dziećmi i młodzieżą i życiu dziecka”. Ukazywało się w latach 30. XX wieku. Odrodzone po 123 latach niewoli Państwo Polskie wciąż było zacofane gospodarczo i zróżnicowane społecznie. Dodatkowo światowy kryzys gospodarczy spowodował pogorszenie warunków materialnych znacznej części społeczeństwa. W najtrudniejszej sytuacji znalazły się dzieci z warstw najuboższych – robotniczych i chłopskich. Niedożywione, zaniedbane, ciężko pracujące w gospodarstwie, słabo rozwinięte pod względem fizycznym, często chore, potrzebowały pomocy. Rodzice nie mieli możliwości zaspokojenia ich potrzeb, należało więc zaangażować szersze kręgi społeczne i zorganizować niezbędne wsparcie. Zagadnienia te poruszano na łamach czasopism, starano się uświadomić społeczeństwu konieczność zorganizowania opieki i wsparcia dla najbardziej potrzebujących. Pisano też o podejmowanych w tym zakresie działaniach.</p>
35
Sikorska, Iwona, Magdalena Adamczyk-Banach y Mateusz Polak. "Zasoby odporności psychicznej dziecka – co wiedzą o nich rodzice i nauczyciele". Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 14, n.º 2(52) (12 de noviembre de 2019): 23–39. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2019.1452.02.
Texto completoResumen
Rozwój dziecka i postępy przez nie czynione są przedmiotem żywego zainteresowania bliskich mu dorosłych – rodziców i nauczycieli. Celem prezentowanego badania było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o wiedzę rodziców i nauczycieli dziecka w wieku przedszkolnym na temat jego odporności psychicznej. Była ona zdefiniowana jako czynniki ochronne – inicjatywa, samokontrola i przywiązanie oraz czynniki ryzyka w postaci zachowań niepokojących. Uczestnikami badania byli rodzice i nauczyciele 335 dzieci w wieku 2-6 lat. W badaniu wykorzystano skalę obserwacyjną DECA (The Devereux Early Childhood Assessment) przeznaczoną dla dzieci w wieku od 2,0 lat do 5 lat i 11 miesięcy. Narzędzie składa się z 37 pozycji, wypełniane jest przez rodziców dziecka oraz jego nauczyciela przedszkolnego. Uzyskane wyniki wykazały różnice w zakresie oceny przez dorosłych zarówno czynników ochronnych, jak i czynników ryzyka: matki oceniły najwyżej inicjatywę dzieci, wyższe wymagania w zakresie samokontroli dzieci zaobserwowano u ojców w porównaniu z matkami i nauczycielami. Przywiązanie jako trzeci czynnik ochronny zostało ocenione wyżej przez rodziców niż przez nauczyciela. Nauczyciele zauważyli istotnie mniej zachowań trudnych u dzieci niż matki. W zakresie zachowań niepokojących stwierdzono tendencję nauczycieli do spostrzegania chłopców w sposób stereotypowy jako mniej grzecznych niż dziewczynki. Okazało się, że wiedza matek, ojców i nauczycieli na temat zasobów odporności psychicznej dziecka różni się w istotny sposób. Może to także wynikać z odmiennego zachowania dziecka w środowisku przedszkolnym i domowym oraz z wpływu czynników społecznych.
36
Krajewska, Beata. "Okna życia - idea, kontrowersje, doświadczenia". Kwartalnik Naukowy Fides et Ratio 45, n.º 1 (26 de marzo de 2021): 80–91. http://dx.doi.org/10.34766/fetr.v45i1.763.
Texto completoResumen
Najważniejsza dla dziecka jest rodzina. Dziecko natomiast staje się najważniejsze i najcenniejsze dla rodziców. To na nich spoczywa odpowiedzialność za jego rozwój, opiekę nad nim, jego wychowanie. Występujące współcześnie problemy i zagrożenia, których doświadcza rodzina rzutują na trudności w realizacji jej funkcji opiekuńczo-wychowawczej. Dobro dzieci i rodzin to przesłanki starań ze strony państwa i innych podmiotów w organizowaniu różnych form wsparcia, do których niewątpliwie należą także okna życia, jako podmioty krótkoterminowej opieki nad dziećmi pozostawianymi tam przez ich rodziców - najczęściej przez matki, w tych dramatycznych sytuacjach, gdy nie mogą lub nie chcą sprawować nad nimi opieki. W niniejszym opracowaniu przybliżona została idea okien życia, najważniejsze kontrowersje związane z ich istnieniem oraz, poprzez wskazanie ich liczby, jak i liczby pozostawionych dzieci, doświadczenie funkcjonowania tych podmiotów w naszym kraju.
37
Kuczyńska-Kwapisz, Jadwiga. "Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci niewidomych i edukacja tyflopedagogiczna ich rodzin na przykładzie projektu "Międzynarodowa szkoła matek"". Forum Pedagogiczne 4, n.º 2 (15 de noviembre de 2016): 45–59. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2014.2.04.
Texto completoResumen
Opisywany projekt ma dwa powiązane z sobą cele: wczesne wspomaganie rozwoju dzieci niewidomych oraz kształcenie tyflopedagogiczne członków ich rodzin. Pierwsza edycja projektu odbyła się w 2008 roku i od tego czasu, każdego roku w lipcu, w nim uczestniczę. W artykule kolejno przedstawiam następujące zagadnienia: opis osób pracujących w projekcie, warunki, w których się on odbywa, uczestników, ramowy program, warsztaty z rodzicami oraz krótką charakterystykę wybranych rodzin, a także opis zajęć z zakresu orientacji przestrzennej i lokomocji, które z nimi prowadziłam. W krajach uczestniczących w projekcie jest olbrzymia potrzeba społeczna organizowania pomocy edukacyjnej rodzinom z dziećmi niewidomymi. Bez wsparcia profesjonalistów rodzicom trudno jest zadbać o prawidłowy rozwój małego niewidomego dziecka. Dobrą praktyką w opisywanej „Międzynarodowej Szkole Matek” jest angażowanie bardzo zróżnicowanych profesjonalistów pod względem specjalności, narodowości, wieku, doświadczeń, możliwości wzrokowych, światopoglądu i in. Program zajęć realizowanych w projekcie jest elastycznie dostosowany do indywidualnych potrzeb każdej rodziny, zainteresowań i możliwości dziecka.
38
Zdybel, Dorota. "Rodzina jako przestrzeń socjalizacji poznawczej dziecka – o procesie przyswajania kulturowych narzędzi myślenia". Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 14, n.º 1(51) (31 de julio de 2019): 21–39. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2019.1451.02.
Texto completoResumen
Kultura kształtuje właściwości ludzkiego poznania przede wszystkim dlatego, że ontogenetyczny rozwój człowieka oparty jest na interakcji z wytworami kultury określonej społeczności, w jakiej wychowuje się dziecko. Interakcja ta obejmuje nie tylko korzystanie z kulturowych zasobów wiedzy i umiejętności, nabywanie symboli językowych wraz z zawartymi w nich sposobami wartościowania i interpretowania świata, ale także internalizowanie określonych typów formacji dyskursywnych, za pośrednictwem których rozwijane są typowo ludzkie zdolności do metapoznania, redyskrypcji operacji poznawczych i myślenia dialogowego. W tym znaczeniu można mówić o „socjalizacji poznawczej” dziecka jako procesie wrastania w kulturę myślenia określonej wspólnoty. Głównym celem artykułu jest ukazanie mechanizmów oddziaływania tak rozumianej socjalizacji w środowisku rodzinnym: od najszerszego – polidiadycznego (rozumianego jako „czeladnictwo w kulturze”), aż po najgłębszy – osobisty, rozumiany jako „przyswojenie” kulturowych procedur i narzędzi myślenia. W oparciu o systematyczną analizę dostępnej literatury i przykłady wypowiedzi dziecięcych ukazane zostaną charakterystyczne cechy interakcji rodzinnych sprzyjające budowaniu rusztowania poznawczego, a także przejawy procesu oswajania narzędzi myślowych w zabawie, pozwalające rodzicom świadomie obserwować i stymulować rozwój poznawczy małego dziecka w naturalnych dla wspólnoty rodzinnej sytuacjach.
39
Kowaluk-Romanek, Marzena. "Cyfrowe dzieciństwo. Nowe technologie a rozwój dziecka". Edukacja – Technika – Informatyka 27, n.º 1 (2019): 194–201. http://dx.doi.org/10.15584/eti.2019.1.25.
Texto completo
40
Moćkun, Joanna y Jolanta Olszewska. "Wpływ cięcia cesarskiego na rozwój psychomotoryczny dziecka". Pielęgniarstwo Polskie 63, n.º 1 (31 de marzo de 2017): 150–54. http://dx.doi.org/10.20883/pielpol.2017.20.
Texto completo
41
Chojak, Małgorzata, Iwona Grochowska, Karolina Jurzysta, Monika Mełgieś y Agata Karpińska. "Zabawa jako warunek prawidłowego rozwoju dziecka i przygotowania studentów do zawodu nauczyciela – przykład dobrej praktyki". Lubelski Rocznik Pedagogiczny 36, n.º 1 (18 de enero de 2018): 235. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2017.36.1.235.
Texto completoResumen
<p>Powszechnie wiadomo, że zabawa ma ogromny wpływ na rozwój małego człowieka, ponieważ już od najmłodszych lat towarzyszy mu na ścieżce rozwoju jako narzędzie przejawiania aktywność. Jest to nie tylko sposób na poznanie świata i siebie samego, ale również metoda uczenia się nowych umiejętności, wyrażania emocji, reagowania na trudne wydarzenia czy po prostu – relaks. Jak ważna jest dla dziecka zabawa, podkreślają liczne wyniki badań, wskazujące na zaburzenia rozwojowe dzieci, które nie miały jej wystarczająco dużo. Istotny jest również fakt, że zabawa to często najbardziej efektywny sposób komunikacji między dzieckiem a osobą dorosłą. Dlatego powinna być częścią każdych studiów przygotowujących nauczycieli do pracy zawodowej z dziećmi. </p>
42
Paprotna, Gabriela. "Wybrane konteksty funkcjonowania społeczno-zawodowego nauczyciela przedszkola". Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 16, n.º 4(62) (27 de octubre de 2021): 133–43. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2021.1662.09.
Texto completoResumen
Nauczyciel przedszkola to zawód, którego wykonywanie zależy od wielu czynników. Tym, co w pierwszym rzędzie wyznacza jego pracę, jest świat dziecka. Nauczyciel wkracza weń na bardzo wczesnym etapie jego życia i to od jego kompetencji zależy, na ile będzie umiał wspierać rozwój swoich wychowanków. Złożona i dynamiczna rzeczywistość społeczna i oświatowa również jest źródłem zadań dla nauczyciela. Celem artykułu jest analiza złożonych uwarunkowań, w których nauczyciel przedszkola wypełnia swe zawodowe powinności. Wskazuje to na ważność jego misji zarówno wobec dziecka, jak i społeczeństwa. Analizując funkcjonowanie zawodowe nauczyciela przedszkola, można zauważyć, że jego praca przebiega w różnych kontekstach. Pierwszy kontekst to oczekiwania społeczne wobec nauczyciela. Społeczeństwo wymaga, by był to kompetentny nauczyciel, otwarty na potrzeby dziecka, zdolny wspierać jego rozwój, a także pomocny rodzinie. Oczekuje się też, że nauczyciel przedszkola będzie integrował wpływy wychowawcze z różnych środowisk oraz że będzie uosobieniem określonych wartości.Drugi kontekst to role zawodowe nauczyciela przedszkola. W toku pracy wychowawczo-dydaktycznej jest on: wzorem osobowym, przewodnikiem dziecka, diagnostą, terapeutą, organizatorem współpracy z rodziną i środowiskiem, członkiem zespołu nauczycielskiego, zarządcą placówki i badaczem. Trzeci kontekst to wymogi wynikające z rozwoju zawodowego. Przejawia się on w takich formach aktywności nauczyciela, jak: adaptacja społeczno-zawodowa, identyfikacja społeczno-zawodowa, stabilizacja społeczno-zawodowa, dokształcanie i doskonalenie społeczno-zawodowe, sukcesy społeczno-zawodowe, rekwalifikacja społeczno-zawodowa, stopniowy regres aktywności społeczno-zawodowej, wycofanie się z czynnej pracy społeczno -zawodowej i okres reminiscencji i refleksji zawodowej. Aby sprostać wymogom zawodowym, potrzebne jest dobre przygotowanie nauczyciela przedszkola w toku studiów oraz jego ustawiczna, samodoskonaląca aktywność.
43
Kwella, Marta Natalia. "Angielski po daltońsku; czyli plan daltoński na lekcjach języka angielskiego". Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 15, n.º 1(55) (24 de marzo de 2020): 117–30. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2020.1555.07.
Texto completoResumen
Mimo że pedagogika planu daltońskiego stworzona została przez Helen Parkhurst sto lat temu; to nadal jest użyteczna i chętnie wykorzystywana w pracy z dziećmi zarówno w wieku przedszkolnym; jak i wczesnoszkolnym. W niniejszym artykule zaprezentowano sposoby wykorzystania elementów planu daltońskiego na lekcjach języka angielskiego. W jego pierwszej części przedstawiony jest zarys historyczny powstania planu daltońskiego; krótkie przybliżenie postaci twórczyni oraz główne założenia koncepcji. Następnie opisano rozwój idei na świecie i w Polsce oraz przybliżono współczesną realizację filarów planu daltońskiego. W drugiej części artykułu podano praktyczne rozwiązania; możliwe do wykorzystania na lekcjach języka angielskiego; zgodne z założeniami koncepcji Helen Parkhurst. Założeniem autorki jest zainspirowanie nauczycieli języków obcych do poszukiwania nowych metod i zachęcenie ich do poszerzenia swojego warsztatu o narzędzia rozwijające u dzieci samodzielność; odpowiedzialność; współpracę oraz refleksję. Praca zgodnie z założeniami tej koncepcji pozwala na indywidualizację pracy ucznia oraz rozwój zarówno językowy; jak i społeczny; co zmierza do realizacji nadrzędnego celu; jakim jest wspieranie wszechstronnego rozwoju dziecka.
44
Kroczek, Zuzanna. ""Literakcja" w edukacji współczesnego przedszkolaka". Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 16, n.º 1(59) (31 de marzo de 2021): 127–36. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2021.1659.09.
Texto completoResumen
Rodzic, opiekun bądź nauczyciel, jako pośrednik lektury, odpowiada za kontakt dziecka z literaturą. Dorosły to kluczowa postać podczas inicjacji literackiej. Każdy, w szczególności pedagog, powinien zwracać uwagę, aby nie tylko zapoznawać dziecko z treścią i czytać bajkę, lecz także mobilizować do działania. Chodzi głównie o dawanie możliwości do przeżywania, tworzenia, odczuwania, wyrażania oraz rozwijania pozytywnego nastawienia do książki. Literakcja łączy w sobie dwa, istotne w życiu najmłodszego człowieka elementy, jakimi są: literatura oraz interakcja. Pierwszy z nich rozumiemy jako jedną z dziedzin sztuki. Literatura to słowne dzieła artystyczne, których celem jest pobudzenie przeżyć odbiorcy, nawet najbardziej skrajnych. Dzisiejsze wydania książek dla najmłodszych łączą w sobie te dwa aspekty, a przede wszystkim są literaturą dostosowaną do możliwości rozwojowych i aktualnych problemów młodych czytelników (Adamczykowa 2004: 26). Interakcja świadczy o obustronnym oddziaływaniu określonych zachowań, osób oraz przedmiotów. W poniższym artykule zaprezentowana została literakcja, jako interakcja pomiędzy literaturą a emocjami, zabawą, oraz kreatywnością. Przedstawione przykłady wskazują jak pozytywnie oraz wielkoobszarowo literatura oddziałuje na rozwój dziecka w wieku przedszkolnym. Zaznaczono również, że literatura dziecięca ściśle wiąże się z innymi dziedzinami sztuki, do których należy między innymi muzyka, malarstwo czy teatr.
45
Nott-Bower, Aneta. "Dwupiśmienność (biliteracy) szansą na zrównoważony rozwój dziecka dwujęzycznego". Postscriptum Polonistyczne 26, n.º 2 (28 de diciembre de 2020): 91–104. http://dx.doi.org/10.31261/ps_p.2020.26.07.
Texto completoResumen
Autorka zwraca uwagę na zjawisko dwupiśmienności (biliteracy), czyli umiejętności czytania i pisania w dwóch językach. Prezentuje sposoby rozumienia tego zjawiska na tle badań nad bilingwizmem oraz alfabetyzacją. Podkreśla wysoką wartość naukową oraz praktyczną konceptu. Proponuje szerokie i zintegrowane ujęcie dwupiśmienności. Zdobywanie biliteracy prezentuje jako wieloletni, niekończący się proces. Autorka ukazuje potencjał dwupiśmienności do poprawy funkcjonowania dwujęzycznego (wzmacniania motywacji do nauki języka mniejszości, wspomagania rozwoju językowego i poznawczego, podnoszenia komfortu emocjonalnego oraz społecznego osób bilingwalnych).
46
Wiśniewska-Ulfik, Dominika, Urszula Godula-Stuglik y Magdalena Wąsek-Buko. "Adiponektyna – hormon regulujący rozwój dziecka: aktualny stan wiedzy". Pediatria Polska 92, n.º 1 (enero de 2017): 64–69. http://dx.doi.org/10.1016/j.pepo.2016.08.005.
Texto completo
47
Olempska-Wysocka, Magdalena. "Rozwój mowy i komunikacji dziecka z uszkodzonym słuchem". Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej, n.º 14 (28 de mayo de 2018): 115–35. http://dx.doi.org/10.14746/ikps.2016.14.07.
Texto completoResumen
The article treats on complexity of speech development, communication process of child with damaged hearing. Article emphasizes factors defining different language and communication competences. Hearing impairment leads to self-expression being delayed. Mentioned delays, could be quantitative (active and passive vocabulary, subordinate to the chronological age of the child) and qualitative (numerous, different disorders of articulation, semantic errors, problems with understanding simple commands).
48
Jacek Wierciński. "Miejsce stałego pobytu dziecka. Cywilnoprawne aspekty uprowadzenia dziecka za granicę". Forum Prawnicze, n.º 5(61) (28 de octubre de 2020): 3–19. http://dx.doi.org/10.32082/fp.v0i5(61).377.
Texto completoResumen
Konwencja haska dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę nie zawiera definicji legalnej jej głównego pojęcia tj. miejsca stałego pobytu dziecka. Niedawno w sprawie Monasky v. Taglieri Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych rozstrzygnął poważne rozbieżności pojawiające się w orzecznictwie amerykańskich sądów apelacyjnych w odniesieniu do tego, czy miejsce stałego pobytu dziecka powinno być ustalane na podstawie obiektywnych okoliczności dotyczących dziecka, czy też subiektywnego zamiaru jego rodziców, ustanawiając nowy standard oceny w oparciu o wszystkie okoliczności danej sprawy. Ponieważ jest to zupełnie inne stanowisko w porównaniu ze stanowiskiem polskiego Sądu Najwyższego, który uznał, że zamiar rodziców dziecka odnośnie miesjca jego stałego pobytu nie może stanowić podstawy rozstrzygania w tym zakresie, autor tego artykułu przedstawia rozwój orzecznictwa i doktryny w USA, wywodząc, że stanowisko polskiego Sądu Najwyższego powinno ulec zmianie.
49
Pietruszka, Lidia. "The integration of the educational influences of parents and teachers - on mutual expectations and observed difficulties". Zeszyty Naukowe KUL 61, n.º 3 (9 de octubre de 2020): 235–56. http://dx.doi.org/10.31743/zn.2018.61.3.235-256.
Texto completoResumen
Zagadnienie współpracy między poszczególnymi osobami czy grupami jest jednym z trudniejszych zadań jakie jawią się na wielu płaszczyznach funkcjonowania człowieka. O tym, jak trudno znaleźć obszar porozumienia oraz prowadzić twórczy i rzeczowy dialog pokazują ostatnie wydarzenia zarówno w Polsce jak i na świecie. Niejednokrotnie przyczyną braku porozumienia jest tzw. czynnik ludzki, często jednak tą barierą jest sprzeczność interesów. W procesie kształcenia i wychowania dziecka nadrzędnym celem jest jego wszechstronny rozwój. Środowisko rodzinne i szkoła są ważnymi nośnikami wartości. Przyjmowanie zaś zgodnej wizji rozwoju wydaje się filarem spójnego oddziaływania oraz głównym warunkiem osiągnięcia założonego wspólnie celu wychowania, jakim jest integralny rozwój wychowanka. Dlatego też, zarówno rodzice jak i nauczyciele, kierując się nade wszystko dobrem dziecka, powinni za wszelką cenę zabiegać o dobre relacje i integrację podejmowanych oddziaływań, nawet wtedy, gdy nie jest to łatwe i proste. Istotne jest, by werbalne deklaracje miały odzwierciedlenie w codziennym życiu i postępowaniu obu stron. W niniejszym artykule starano się ukazać aktualny stan współpracy między dwoma podstawowymi środowiskami wychowawczymi oraz wskazać model optymalny. W tym celu m.in. dokonano przeglądu i analizy dostępnych badań oraz przeprowadzono badania własne, polegające na analizie wypowiedzi rodziców i nauczycieli - wychowawców.
50
Kyrc, Barbara. "W poszukiwaniu narzędzia diagnostycznego – ocena kompetencji językowej dzieci dwujęzycznych na etapie wczesnoszkolnym". Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców 25 (27 de febrero de 2019): 171–86. http://dx.doi.org/10.18778/0860-6587.25.15.
Texto completoResumen
Celem artykułu jest pokazanie, jak na przestrzeni edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej rozwinęła się kompetencja językowa dzieci dwujęzycznych. Autorka bada poziom kompetencji językowej dwóch uczniów u końca edukacji wczesnoszkolnej, analizując jednocześnie dane dotyczące ich sytuacji szkolnej. Zgromadzony materiał porównuje z wynikami testów przeprowadzonych kilka lat wcześniej. Uzyskane próbki mowy potwierdzają, że rozwój kompetencji językowej dziecka bilingwalnego jest uzależniony od wielu czynników (psychofizycznych, środowiskowych, emocjonalnych), a jej pomiar, umożliwiający jednocześnie wskazanie obszarów, w których konieczna jest dodatkowa stymulacja, wymaga specjalnie przygotowanego do tego celu narzędzia diagnostycznego.