Pour voir les autres types de publications sur ce sujet consultez le lien suivant : Güneydoğu Anadolu Projesi (Turkey).
Articles de revues sur le sujet « Güneydoğu Anadolu Projesi (Turkey) »
Créez une référence correcte selon les styles APA, MLA, Chicago, Harvard et plusieurs autres
Consultez les 28 meilleurs articles de revues pour votre recherche sur le sujet « Güneydoğu Anadolu Projesi (Turkey) ».
À côté de chaque source dans la liste de références il y a un bouton « Ajouter à la bibliographie ». Cliquez sur ce bouton, et nous générerons automatiquement la référence bibliographique pour la source choisie selon votre style de citation préféré : APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.
Vous pouvez aussi télécharger le texte intégral de la publication scolaire au format pdf et consulter son résumé en ligne lorsque ces informations sont inclues dans les métadonnées.
Parcourez les articles de revues sur diverses disciplines et organisez correctement votre bibliographie.
1
Özok-Gündoğan, Nilay. « “Social Development” as a Governmental Strategy in the Southeastern Anatolia Project ». New Perspectives on Turkey 32 (2005) : 93–111. http://dx.doi.org/10.1017/s089663460000412x.
Texte intégralRésumé :
This paper examines the “social development” practices carried out within the framework of the Southeast Anatolia Project (Güneydoğu Anadolu Projesior GAP) in Turkey in the 1990s. In its initial phase, GAP was a state-run regional development project in southeast Anatolia which consisted of massive infrastructural investments. But beginning in the late 1980s, and especially in the 1990s, the scope of GAP expanded to include a set of social projects. The emergence and transformation of the notion of social development within GAP constitute the major focus of this study.
2
Bilgen, Arda. « The Southeastern Anatolia Project (GAP) revisited : The evolution of GAP over forty years ». New Perspectives on Turkey 58 (mai 2018) : 125–54. http://dx.doi.org/10.1017/npt.2018.8.
Texte intégralRésumé :
AbstractThe Southeastern Anatolia Project (Güneydoğu Anadolu Projesi, GAP) is arguably the largest regional development project ever witnessed in Turkey. Begun in the 1970s, GAP initially aimed primarily at the construction of 22 dams and 19 hydroelectric power plants on the Tigris and Euphrates rivers and of extensive irrigation networks to produce hydroelectric energy and water 1.8 million hectares of land in southeastern Turkey. Later, the scope of GAP broadened significantly as it became a more ambitious and comprehensive scheme of modernization and transformation. Following this expansion, the multidimensionality of GAP and its multifaceted implications became clearer at both the national and international level. The project grew more visible and influential not only in political and public discourses, but also in the GAP region itself. Despite these developments, however, the question of how the project’s characteristics, vocabulary, rationales, and mechanisms have changed since its inception remains underdiscussed. This article asks what GAP was in the past and what it has more recently become. It examines the gradual transformation of GAP over forty years by specifically taking into account the continuities and ruptures in development discourse, theory, and practice since the 1950s. In this way, the article aims to provide a new perspective regarding the stages through which the project has passed to reach its current form.
3
Memish, O. « The South-East Anatolia Project (Güneydoğu Anadolu Projesi) as a means of leveling the disproportions of regional development in the Republic of Turkey ». Cherkasy University Bulletin : Historical Sciences, no 1 (2022) : 161–67. http://dx.doi.org/10.31651/2076-5908-2022-1-161-167.
Texte intégral
4
Akpinar, Nevin, Ilkden Talay et Sema Gun. « Priority setting in agricultural land-use types for sustainable development ». Renewable Agriculture and Food Systems 20, no 3 (septembre 2005) : 136–47. http://dx.doi.org/10.1079/raf200483.
Texte intégralRésumé :
AbstractEven in developing countries that are faced with ecological and socio-economic problems, agricultural areas are constrained by land-use laws to be developed in particular ways. This being the case, the major issues in these areas are a better quality of life and sustainable use of the limited resources. This necessitates planning for sustainable development and evaluating various qualitative and quantitative data in a single framework. Multicriteria or multipurpose decision analysis methods are appropriate for this purpose. Using these methods, physical, economical and social data, as well as planning goals, can be combined and evaluated in the context of sustainable development. These multicriteria methods have been documented widely in a variety of problem areas, but two multicriteria methods, namely AHP (analytic hierarchy process) and ELECTRE II (elimination and choice translating reality), have not been used extensively in agricultural land-use decisions in developing countries. However, in situations where decision-making criteria are non-commensurable, non-comparable or non-countable, and when it is necessary to evaluate the criteria together, as in agricultural land-use decisions, AHP and ELECTRE II methods are warranted. This study reviews these methods briefly and suggests their potential application in the agricultural land-use decision process in a developing country. For this purpose, these methods were sampled in Ziyaret Stream Basin in Adiyaman, which is part of the Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) (South-eastern Anatolian Project) in the Republic of Turkey. The area could be characterized by its rural and agricultural features, although it is under the pressure of Adiyaman urban development. This study shows that both AHP and ELECTRE II methods can be applied successfully for the determination of agricultural land-use priorities, which are an essential part of the quality of life and of sustainable land-use studies.
5
Serefoğlu, Coskun, et Mutlu Yılmaz. « Euphrates and Tigris rivers from the perspectives of the experts working on transboundary water management Sınıraşan akarsuların yönetimi konusunda çalışan uzmanların bakış açısından Dicle ve Fırat nehirleri ». Journal of Human Sciences 16, no 1 (12 janvier 2019) : 73. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v16i1.5432.
Texte intégralRésumé :
The objective of this study is to analyse Euphrates-Tigris basins, which across Turkey, Iraq and Syria, one of the most important transboundary waters of the world from the perspectives of the experts working on transboundary water management. With this purpose, a method which aims to determine and analyze the viewpoints of policy makers, think-tank institutions, experts and the authorities on river management. What kind of transboundary water management techniques could be applied for the basin was eventually searched. The study is based on secondary sources and the method adopted is a case study and descriptive studies. Turkey has five transboundary water basins, one of which Euphrates-Tigris basin has the water potential of 52,940 billion/meter3 that corresponds to 28.5 % of Turkey’s flow potential. The first agreements on Euphrates-Tigris rivers in between Turkey and Iraq and Turkey and Syria were made in 1946 and in 1987, respectively. One of the most challenging issue in Euphrates-Tigris rivers is the dams which have been constructed during the project period of Southeastern Development project. Another discussion point comes from definition for Euphrates-Tigris rivers from both sides. Turkey sees Euphrates-Tigris rivers as “Transboundary water” by highlighting three countries only negotiate it while Both Syria and Iraq defines it as “International water”. In general, it is quite important to make a collaboration process among three countries regarding cooperation and good governance. Also, preparing of the action plans for the future of the region, with a wide range of stakeholders will enhance cooperation among countries and facilitate financial contribution of relevant institutions on water management.Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. ÖzetBu çalışmanın amacı, Türkiye, Irak ve Suriye sınırlarından geçen ve Dünyanın en önemli sınır aşan akarsulardan olan Fırat ve Dicle nehirlerini sınır aşan akarsuların yönetimi konusunda çalışan uzmanların bakış açısından incelemektir. Bu amaçla bu üç ülkede akarsuların yönetimi konusunda çalışan uzmanların düşüncelerinin tespiti ve analizi yoluna gidilmiştir. Sonuçta adı geçen sınır aşan akarsuların ne tür bir sınır aşan su yönetimi ile yönetilmesi gerektiği sorusuna cevap bulunmasına çalışılmıştır. Çalışma durum çalışması ve betimsel analiz yöntemleri yoluyla gerçekleştirilmiştir. Bu bağlamda ikincil kaynaklardan ve yarı yapılandırılmış mülakatlardan elde edilen bilgi ve görüşlerin analizine dayanmaktadır. Türkiye’nin beş sınıraşan akarsu su havzası bulunmaktadır. Bunlardan en büyüğü 52 940 milyar m3 su potansiyeli ile Türkiye’nin akarsu akış potensiyelinin % 28,5’ini teşkil eden Fırat- Dicle Havzası’dır. Bu akarsu havzasının yönetimi konusunda Türkiye-Irak ve Türkiye-Suriye ülkeleri arasında ilk anlaşmalar sırasıyla 1946 ve 1987 yıllarında yapılmıştır. Güneydoğu Anadolu Projesi kapsamında inşa edilen barajlar dolayısıyle adı geçen ülkeler havzanın akarsu kaynaklarının yönetimi konusunda sorun yaşamaya başlamışlardır. Diğer yandan taraflar akarsu kaynaklarının yönetimi konusunda tanımlama farkından ileri gelen sorunlar da yaşamaktadırlar. Türkiye, Dicle ve Fırat nehirlerini “Sınıraşan Su” olarak görüp, bu nehirlerin kullanımı ile ilgili yalnızca üç ülkenin müzakere edebileceği görüşünü savunurken, hem Suriye hem de Irak sözkonusu nehirleri “Uluslararası Su” olarak kabul etmektedirler. Bu akarsu havzalarının taraf olan üç ülke tarafından işbirliği ve iyi yönetişim temelinde yönetilmesi oldukça önemlidir. Ayrıca, bölgenin geleceği için hazırlanacak olan eylem planlarının paydaşlar tarafından geniş katılımla hazırlanması, ülkeler arasındaki işbirliğini artıracak ve akarsu yönetimi konusunda ilgili kurumların finansal katkısını hızlandıracaktır.
6
ÇELİK, Hüseyin. « YOKSULLUK VE KIRSAL KALKINMA POLİTİKALARI : GÜNEYDOĞU ANADOLU PROJESİ İÇİN BİR DEĞERLENDİRME ». İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi 1, no 1 (30 octobre 2016) : 29. http://dx.doi.org/10.25204/iktisad.296719.
Texte intégral
7
Morozov, Anatolii, et Oksana Memish. « Проєкт Південно-Східної Анатолії (Güneydoğu Anadolu Projesi) у політиці сучасної Туреччини ». Eminak, no 4(44) (13 janvier 2024) : 266–81. http://dx.doi.org/10.33782/eminak2023.4(44).686.
Texte intégralRésumé :
Мета дослідження полягає у з’ясуванні цілей і значення Проєкту Південно-Східної Анатолії (турецька абревіатура – Güneydoğu Anadolu Projesi, далі – GAP), який є багатогалузевим інтегрованим регіональний проєктом розвитку на основі концепції сталого розвитку південно-східного регіону Туреччини.
Важливою складовою GAP було те, що у ньому, поряд із розв’язанням питань суто економічного характеру, завжди малося на меті поліпшення соціального становища населення традиційно відсталих південно-східних регіонів.
Наукова новизна визначається відсутністю спеціального комплексного дослідження, яке б торкалося витоків, територіальних обсягів і природних особливостей GAP. Не менше значення має те, що в силу прагнення Туреччини до вступу в Європейський Союз, відповідними інституціями Євроспільноти перед нею було поставлене пряме та конкретне завдання, яке передбачало вирішення цілого комплексу суспільно-політичних і соціально-економічних проблем, які торкалися умов життя найбільшої, на сьогодні, сталої етнічної спільноти, яка все ще не має власної державності – курдів.
Висновки. Соціально-економічне та політичне значення GAP полягає у тому, що його реалізація дозволяє збалансувати розвиток східних і південно-східних регіонів Туреччини та привести рівень життя їх людності у відповідність до тих стандартів, які були притаманні населенню західних і північно-західних регіонів країни. Одним із найважливіших досягнень GAP є те, що його реалізація дозволить забезпечити виробництво гідроелектроенергії за рахунок використання водних ресурсів рік Тигра та Євфрату. Слід зазначити, що GAP дозволила створити достатню кількість робочих місць і тим самим ліквідувати хронічне безробіття місцевого населення, а отже значно зменшити соціально-економічну та суспільно-політичну напругу, яка ще донедавна мала місце на цих територіях.
Значення GAP полягає також у тому, що його реалізація дозволить Туреччині відігравати роль регіонального лідера на Близькому та Середньому Сході, а також претендувати на місце «житниці Близького Сходу», особливо в арабському світі.
8
Sedat, BENEK. « ORTAYA ÇIKIŞI, GELİŞME SEYRİ VE BÖLGEYE ETKİLERİ BAKIMINDAN GÜNEYDOĞU ANADOLU PROJESİ (GAP) ». Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 64, no 3 (2009) : 45–71. http://dx.doi.org/10.1501/sbfder_0000002113.
Texte intégral
9
İrfan ; YILDIRIM, ÖZGÜNLÜK. « Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) kapsamındaki bölgede halk elinde yetiştirilen sığırlarda bovine leukemia virus (BLV) enfeksiyonunun seroprevalansı ». Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 50, no 1 (2005) : 1. http://dx.doi.org/10.1501/vetfak_0000000032.
Texte intégral
10
M. Murat, ERDOĞAN. « "Olağandışı Oy Verme Davranışı" ve Mobilize Katılım : Güneydoğu Anadolu Projesi Bölgesinde Toplu Oy Veren Köyler Üzerine Bir Araştırma ». Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 47, no 1 (1992) : 1. http://dx.doi.org/10.1501/sbfder_0000001529.
Texte intégral
11
Arda, BİLGEN. « 1977’den 2017’ye Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) : GAP’ın 40 yılı üzerine nitel ve çok boyutlu bir değerlendirme ». Ankara Üniversitesi SBF Dergisi 73, no 3 (2018) : 811–40. http://dx.doi.org/10.1501/sbfder_0000002518.
Texte intégral
12
KEÇECİ, Gonca, Selin YILDIZ, Pelin YILDIRIM, Burcu ALAN et Fikriye ZENGİN. « The Effect of Science Teachers’ Use of Innovative Instructional Technology Tools in Climate Change, Biodiversity and Environment on Web 2.0 Competencies ». Journal of Higher Education and Science 13, no 3 (31 décembre 2023) : 370–79. http://dx.doi.org/10.5961/higheredusci.1244125.
Texte intégralRésumé :
Bu araştırma ile fen bilimleri öğretmenlerinin iklim değişikliği, biyoçeşitlilik ve çevre konularında yenilikçi öğretim teknoloji araçlarını
kullanarak ders içerikleri hazırladıkları TÜBİTAK 4005 projesi sonrasında Web 2.0 kullanım yetkinliklerindeki değişim durumunun
incelenmesi ve öğretmenlerin Web 2.0 araçlarının derslerde kullanımına dair görüşlerinin nasıl olduğunun belirlenmesi amaçlanmaktadır.
Bu araştırmada karma yöntem çerçevesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu
Bölgesinde görev yapan 14 erkek ve 16 kadın olmak üzere toplamda 30 fen bilimleri öğretmeni oluşturmaktadır. Proje kapsamında fen
bilimleri öğretmenleri ile iklim değişikliği, biyoçeşitlilik, çevre alanlarında ve Web 2.0 araçları hakkında alanından uzman akademisyenler
ile uygulamalı eğitimler gerçekleştirilmiştir Öğretmenlerden alan bilgilerini teknolojik araçlara entegre ederek her günün sonunda ders
içerikleri oluşturmaları istenmiştir. Araştırmanın verileri Web 2.0 Araçları Kullanımı Yetkinliği Ölçeği ve yarı yapılandırılmış görüşmeler ile
toplanmıştır. Araştırma çalışma grubundan elde edilen veriler SPSS 25 paket programı kullanılarak ilişkili örneklemler t testi kullanılarak
analiz edilmiştir. Nitel veriler ise içerik analizi kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, fen bilimleri öğretmenlerinin
uygulama sonrası Web 2.0 Araçları Kullanımı Yetkinliği Ölçeğinden aldıkları puanların uygulama öncesi aldıkları puanlara göre anlamlı
bir artış olduğu tespit edilmiştir (t(29)= -14.584, p< .05). Araştırmanın nitel bulgularına bakıldığında fen bilimleri öğretmenleri daha
önce bilmedikleri Web 2.0 araçları hakkında bilgi edindiklerini, uygulama yapmayı öğrendiklerini ve tam yetkinlik kazandıklarını ifade
etmişlerdir. Fen bilimleri öğretmenleri, Web 2.0 araçlarının derslerde kullanımının öğrenci ve öğretmenlere çeşitli faydaları olduğunu
belirtmişlerdir.
13
ÖZDEMİR KORKMAZ, Sedef, Mehmet Ali EGE, Bintuğ ÖZTÜRK et Gözde ELGİN CEBE. « BIOACTIVE SEED PLANTS DATABASE OF TURKEY ». Ankara Universitesi Eczacilik Fakultesi Dergisi 47, no 3 (29 août 2023) : 16. http://dx.doi.org/10.33483/jfpau.1309030.
Texte intégralRésumé :
Amaç: Bugüne kadar, tohumlu bitkilerin kimyasal içerikleri ve biyoaktiviteleri üzerine pek çok çalışma yapılmış olup, halen de yapılmaya devam edilmektedir. Ancak bu çalışmalar, farklı erişim kaynaklarında dağınık halde bulunmaktadır ve bu sebeple bilgiye erişim geç ya da eksik olabilmektedir. Bu nedenle bu çalışmada, Türkiye Florası tohumlu bitkileri üzerinde gerçekleştirilen biyoaktivite araştırmalarını kapsayan uzaktan erişilebilir, Türkçe ve İngilizce bir veritabanı oluşturularak bilgilerin sistematik olarak depolanması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın ilk aşamasında Türkiye Florası tohumlu bitkileri üzerinde yapılmış ve 1928-2018 yılları arasında yayınlanmış biyoaktivite araştırmalarına ulaşılarak, bunlar incelenmiştir ve bir bibliyografya hazırlanmıştır. Çalışmanın ikinci aşamasında ise biyoaktivite çalışmalarının içeriğinde yer alan bilgilerin aktarılabilmesi için web tabanlı veritabanı yönetim sistemi geliştirilerek elde edilen literatürün ve içeriklerinin veritabanına kaydı yapılmıştır. Son olarak da veritabanına kaydedilen içeriklerin analizleri gerçekleştirilmiştir. Sonuç ve Tartışma: Yapılan taramalar sonucunda 1307 literatür bibliyografyaya dahil edilirken, bunların 1088’inin veritabanına kaydı uygun bulunmuş ve toplam 49.486 satır veri girişi yapılmıştır. Veriler detaylı incelendiğinde, 107 familyaya ait 430 cins ve 1594 taksonun biyoaktivite çalışmalarının kayıtlı olduğu görülmüştür. En çok taksonun yer aldığı familyalar ise Lamiaceae (307 takson), Asteraceae (271 takson) ve Fabaceae (125 takson) olarak belirlenmiştir. Veritabanına, 115 farklı aktivitenin kaydı yapılmıştır. En fazla sayıda taksonun; antimikrobiyal aktivite (962 takson), antioksidan aktivite (950 takson), sitotoksik aktivite (220 takson), antienflamatuar aktivite (160 takson) ve analjezik-antinosiseptif aktivite (113 takson) açısından araştırıldığı görülmektedir. En fazla biyoaktivite çalışmalarıının yapıldığı türler ise Urtica dioica (18 aktivite), Hypericum perforatum (17 aktivite) ve Cistus laurifolius (16 aktivite) olarak tespit edilmiştir. Lokalite kayıtları incelendiğinde en fazla taksonun İç Anadolu Bölgesinden, en az taksonun ise Güneydoğu Anadolu Bölgesinden temin edildiği saptanmıştır.
14
Başbağ, Mehmet, Mehmet Salih Sayar et Erdal Çaçan. « Güneydoğu Anadolu Bölgesinin Farklı Lokasyonlarından Toplanan Salvia multicaulis VAHL. Türünde Ot Kalite Değerlerinin Belirlenmesi ». Turkish Journal of Agriculture - Food Science and Technology 8, no 7 (31 juillet 2020) : 1492–96. http://dx.doi.org/10.24925/turjaf.v8i7.1492-1496.3373.
Texte intégralRésumé :
The study was conducted to determine forage quality criteria of Salvia multicaulis VAHL. species collected from different locations of Southeastern Anatolia Region of Turkey in 2018. Results of statistical analysis of the study data revealed that there were significant differences among the locations for all of the investigated traits. Additionally, among the locations the investigated traits were changed as following; dry matter content (DM) 88.66-91.58%, crude protein content (CP) 16.47-25.37%, insoluble protein content in acid detergent (ADP) 0.8%-1.10%, acid detergent fiber content (ADF) 22.08-29.54%, neutral detergent fiber content (NDF) 29.71-%43.85%, calcium (Ca) content 1.22-1.82%, phosphor (P) content 0.23-0,40%, Ca:P ratio 3.05-6.87, potassium (K) content 1.20-2.58%, magnesium (Mg) content 0.28-0.46% and K/(Ca+Mg) ratio 0.55-1.44. Results of the study revealed that dry forage of Salvia multicaulis species is both rich in terms of crude protein content and having a high digestibility level and its macro minerals content and K/(Ca+Mg) ratio to be sufficient for animal feeding. However, due to its too high level Ca:P ratio than critical top level (2:1), it is important to be careful against the risk of poisoning of animals when the forages of this species are used in animal feeding. Hence, additional research is required to determine the harmful effect of the species on the livestock health.
15
ULUTAŞDEMİR, Nilgün, Sevda UZUN et Nurşen KULAKAÇ. « Sağlık Çalışanlarının Aşıya Direncinin Psikososyal Boyutu : Türkiye Örneği Nitel Bir Çalışma ». Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 11, no 2 (30 juin 2022) : 543–49. http://dx.doi.org/10.37989/gumussagbil.1096185.
Texte intégralRésumé :
Bu çalışmanın amacı, COVID-19 pandemisi sırasında halk sağlığını olumsuz yönde etkileyebilecek sağlık çalışanlarında aşı direncinin nedenlerini incelemek ve geliştirilebilecek çözümlere katkıda bulunmaktır. Araştırmada nitel bir araştırma deseni olan fenomenolojik araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırma 35 sağlık profesyoneli ile yürütülmüştür. Katılımcılar ile WhatsApp programı ile görüşmeler yapılarak elde edilen veriler Colaizzi'nin Fenomenolojik analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Verilerin analizinde iki kategori, beş ana tema ve on sekiz alt tema oluşturulmuştur. Sağlık çalışanı kategorisinde COVID-19'un psikolojik etkileri, fiziksel etkileri ve sosyal etkileri temaları, sağlık çalışanlarının aşı yaptırmama nedenleri kategorisinde güven eksikliği ve risk temaları yer almıştır. Bu çalışmada sağlık çalışanlarının COVID-19 pandemisi sürecinde psikolojik, fiziksel ve sosyal olarak olumsuz etkilendiği tespit edilmiştir. Katılımcılardan 26’sının aşıya güvenmediği ve riskleri nedeniyle aşı yaptırmadığı, 9’unun ise aşıya güvendiği için aşı yaptırdığı belirlendi. Türkiye'de Güneydoğu Anadolu ve Doğu Anadolu Bölgelerinde görev yapan sağlık çalışanları aşı reddi yaşarken, Ege Bölgesi ve Akdeniz Bölgesi'nde görev yapan sağlık çalışanları en az aşı reddi yaşayanlar olmuştur.
16
ÇÖL ARAZ, Nilgün, Kutluhan YILMAZ et Gülbin GÖKÇAY. « Sleep Habits and Factors Associated with Sleep Problems Among Children in Southeastern Turkey ». Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences 33, no 3 (2013) : 685–91. http://dx.doi.org/10.5336/medsci.2012-30441.
Texte intégral
17
Konca, Çapan, Mehmet Tekin, Sadık Akgün, Mehmet Bülbül, Mehmet Çoban, Zelal Kahramaner et Mehmet Turgut. « Prevalence of Rotavirus in Children with Acute Gastroenteritis, Seasonal Distribution, and Laboratory Findings in the Southeast of Turkey ». Journal of Pediatric Infection 8, no 1 (17 mars 2014) : 7–11. http://dx.doi.org/10.5152/ced.2014.1549.
Texte intégral
18
ÖZCAN, Pehmen Yasin, Rahim ÇON et Hasan Tolga ÇELİK. « Incidence, Risk Factors and Treatment Outcomes of Retinopathy of Prematurity in the Southeastern Anatolian Region Province of Şanlıurfa in Turkey ». Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences 35, no 4 (2015) : 240–47. http://dx.doi.org/10.5336/medsci.2015-47107.
Texte intégral
19
TAŞDELEN, Sefa Süleyman, et Mehmet Arif ÖZYAZICI. « Change in yield and botanical composition with different altitudes of natural rangeland : Turkey, Siirt province Central district Doluharman village rangeland ». Turkish Journal of Forestry | Türkiye Ormancılık Dergisi 23, no 2 (30 juin 2022) : 106–15. http://dx.doi.org/10.18182/tjf.1061956.
Texte intégralRésumé :
Bu çalışmada, yarı-kurak iklim koşullarındaki bir merada yükselti farkının bitki örtüsü kompozisyonu ve verimliliği üzerindeki etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma; Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde yer alan Siirt ili Merkez ilçesine bağlı Doluharman köyü doğal merasının 3 farklı yükselti (620, 770 ve 920 m)’ye sahip mera kesiminde, 2021 yılında yürütülmüştür. Vejetasyon etütleri Mayıs ayında yapılmış olup, ölçümlerde modifiye edilmiş tekerlekli lup (halka) yöntemi kullanılmıştır. Meranın üç farklı yükselti kesiminde; yaş ve kuru ot verimleri, ağırlığa göre botanik kompozisyonda buğdaygil, baklagil ve diğer familya bitkilerinin oranları ile bitki örtüsünün toprağı kaplama oranı belirlenmiştir. İncelenen meranın, mera sağlığı sınıflaması yapılmış; vejetasyon etüdünde rastlanılan baskın türler teşhis edilmiş ve bu türlerin etki dereceleri (azalıcı, çoğalıcı ve istilacı türler) saptanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, yükseltiye bağlı olarak incelenen tüm parametrelerin anlamlı şekilde değişkenlik gösterdiği belirlenmiştir. Buna göre, yükseltinin artışına paralel olarak mera alanından elde edilen yaş ve kuru ot verimleri artmış; bu verimler sırasıyla, ortalama 404.92 ve 141.97 kg/da olarak saptanmıştır. Tüm yükselti kademelerinde, ağırlığa göre botanik kompozisyonda buğdaygil bitkilerinin oranının yüksek olduğu; mera geneli itibariyle ağırlığa göre botanik kompozisyonda ortalama buğdaygil oranının %73.63, baklagil oranının %11.90 ve diğer familya bitkilerinin oranının %14.47 olduğu tespit edilmiştir. Araştırmada, yükselti derecesinin artışına bağlı olarak bitkiler tarafından toprağı kaplama oranı artmış; mera alanının ortalama toprağı kaplama oranı %71.50 olarak saptanmıştır. Bu duruma göre, incelenen meranın, mera sağlığı sınıfı “sağlıklı” olarak değerlendirilmiştir. Ancak, vejetasyon etütlerinde meranın tüm yükselti kesimlerinde istilacı türlerin çoğunlukta olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuçlara göre meranın, mera yönetimi ilkeleri doğrultusunda otlatılmasının yerinde olacağı ve söz konusu mera alanında ıslah çalışmasına ihtiyaç duyulduğu kanaatine varılmıştır.
20
Sakız, Halis. « Göçmen çocuklar ve okul kültürleri : Bir bütünleştirme çalışması ». Göç Dergisi 3, no 1 (11 mars 2016) : 65–81. http://dx.doi.org/10.33182/gd.v3i1.555.
Texte intégralRésumé :
Bu makale, Türkiye’de yoğun göç almakta olan Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ndeki okullarda, göçmen çocukların okullara dâhil edilmesine yönelik olarak idarecilerin düşünce, inanç ve tutumlarını inceleyen nitel bir araştırmanın sonuçlarını bildirmektedir. Araştırma özelde, okul yöneticilerinin göçmen çocukların kendi okullarında eğitilmesine yönelik tutumlarını, bu eğitimin önünde duran ve okul ikliminden kaynaklanan engelleri ve göçmen çocukların kendini ait hissettikleri bütünleştirici okul iklimleri inşa edilebilmesi için eğitim sistemindeki mevcut fırsatları ortaya koymayı amaçlamıştır. Araştırmada, 18 okul yöneticisinden nitel araştırma yöntemlerinden olan yarı-yapılandırılmış görüşmeler kullanılarak veri toplanmış ve bu veriler tematik analiz yöntemiyle çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda (i) okul yöneticilerinin göçmen çocuklara ayrıştırılmış ortamlarda eğitim verilmesini desteklediği ve kendi okullarında eğitim görmelerine dair olumsuz tutumlar beslediği, (ii) yapısal yetersizliklerin ve düşük toplumsal kabul düzeyinin göçmen çocukların eğitimine yönelik olumsuz tutumları önemli ölçüde etkilediği ve (iii) bütünleşik okul kültürlerinin oluşması için paydaşların psiko-sosyal ve yapısal anlamda desteklenmesi gerektiği ortaya çıkmıştır. ENGLISH ABSTRACTMigrant children and school cultures: A suggestion for inclusionThis article reports on the findings of an empirical research investigating the thoughts, beliefs and attitudes towards the inclusion of migrant children in the South-eastern region of Turkey which is currently exposed to intensive migration waves. Specifically, the article explores the attitudes of school administrators towards the education of migrant children in their schools, the barriers to this education stemming from the school culture and the opportunities in the education system to build inclusive school cultures in which migrant children can feel belonging to. The research employed 18 school administrators, utilized semi-structured interviews to collect qualitative data and analyzed them through thematic analysis. Findings showed that (a) school administrators supported education of migrant children in segregated environments and possessed negative attitudes towards their education in public schools; (b) structural limitations and low social acceptance levels affected the negative attitudes towards the education of migrant children and (c) stakeholders needed to be provided with psycho-social and structural support in order to establish inclusive school cultures. Keywords: Migrant children; inclusive school culture; qualitative research; Turkey
21
YAŞAR, Seyhan, et Emine KARADEMİR. « Güneydoğu Anadolu Bölgesi Pamuklarının Lif Kalite Özelliklerindeki Değişim Sınırlarının Belirlenmesi ». Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 15 juillet 2022. http://dx.doi.org/10.19159/tutad.1066386.
Texte intégralRésumé :
Bu çalışma, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde pamuk üretiminin yoğun olarak yapıldığı önemli iki il olan Şanlıurfa ve Diyarbakır’da üretilen pamuk çeşitlerinin lif kalite özelliklerindeki değişim sınırlarını belirlemek ve bölgenin lif kalite değerlerini ortaya çıkarabilmek amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada GAP Uluslararası Tarımsal Araştırma ve Eğitim Merkezi Müdürlüğü koordinatörlüğünde yürütülen ve AB/IPA Projesi olan “Pamuk Lifi İmalatında Bölgesel Sınai İşbirliği Projesi” kapsamında Şanlıurfa ve Diyarbakır illerindeki çırçır fabrikalarından toplanan 6 adet pamuk çeşidinden elde edilen 1090 adet lif örneği materyal olarak kullanılmış ve HVI aleti ile analiz edilmiştir. Yapılan frekans dağılımında bölgede üretilen pamuk liflerinin lif uzunluğu bakımından orta ve uzun lifli grupta yer aldıkları, kısa ve ekstra uzun liflerin bulunmadığı, lif kopma dayanıklılığı bakımından orta, sağlam ve çok sağlam grubunda yer aldıkları, zayıf ve çok zayıf liflerin bulunmadığı, lif inceliği bakımından materyalin genelde orta ve kalın grubunda yer aldıkları ve çok az örneğin (% 3.3) çok kalın lif grubunda yer aldığı, incelenen örnekler arasında ince ve çok ince liflerin ise bulunmadığı belirlenmiştir. Lif üniformite oranı bakımından materyalin büyük çoğunluğunun orta grupta yer aldığı, çok düşük ve çok yüksek grubuna giren liflerin çok az olduğu görülmüştür. Kısa lif oranı bakımından liflerin büyük çoğunluğunun çok düşük ve düşük grubunda yer aldıkları, lif kopma uzaması bakımından büyük çoğunluğunun yüksek ve orta gruba girdikleri, lif olgunluğu bakımından materyalin olgun ve çok olgun oldukları, iplik olabilirlik indeksi bakımından materyalin % 59.2’sinin 119.41 ile 135.83 arasında, % 31.3’ünün 135.83 ile 152.24 arasında değiştiği, lif parlaklığı bakımından materyalin % 58.2 sinin lif parlaklık değerinin 74 ve üzerinde değere sahip olduğu, sarılık yönünden ise liflerin beyaz ve hafif sarı gruplarında yer aldıkları, incelenen örnekler arasında sarı ve çok sarı renkli liflerin bulunmadığı, liflerin büyük çoğunluğunun (%65’inin) yabancı madde miktarının düşük olduğu görülmüştür. Elde edilen bu veriler Güneydoğu Anadolu Bölgesinde üretilen pamuk liflerinin tekstil sanayinin taleplerini karşılar nitelikte üstün kalite değerlerine sahip olduğunu göstermektedir.
22
KESKİNER, Ali Demir, et Mahmut ÇETİN. « Kuraklık Gidiş ve Büyüklüğünün Zaman ve Mekan Boyutunda Belirlenmesi : Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) Alanında Bir Uygulama ». Journal of Polytechnic, 15 mars 2022. http://dx.doi.org/10.2339/politeknik.1000596.
Texte intégral
23
KEMİKSİZ, Ömer. « Atatürk and His Family in School Names in Turkey ». Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17 octobre 2023. http://dx.doi.org/10.32709/akusosbil.1316857.
Texte intégralRésumé :
Bu araştırmanın amacı Türkiye’deki okul adlarında Atatürk’e ve ailesine ne sıklıkla yer verildiğini tespit etmektir. Betimsel tarama modelinde yürütülen araştırmanın veri seti 81 ilde Millî Eğitim Bakanlığına bağlı “resmî okul” statüsündeki tüm eğitim kurumlarıdır. https://mebbis.meb.gov.tr/KurumListesi.aspx web sayfası üzerinden ulaşılan ve Atatürk veya aile üyelerinden herhangi birinin ismini taşıyan 2078 okul, içerik analizi tekniği kullanılarak incelenmiştir. Araştırmada ulaşılan bulgulara göre Atatürk veya aile üyelerinin isimlerini taşıyan okul sayılarının bölgelere göre dağılımı Marmara Bölgesi (f=383), İç Anadolu Bölgesi (f=338), Karadeniz Bölgesi (f=310) Ege Bölgesi (f=300), Akdeniz Bölgesi (f=283), Doğu Anadolu Bölgesi (f=238) ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi (f=226) şeklinde sıralanırken bu isimlerin okul türlerine göre dağılımında ilkokullar (f=770) ve ortaokullar (f=673) öne çıkmış, bunları anaokulları (f=315) ve liseler (f=292) takip etmiştir. Lise türlerinde Anadolu liseleri (f=148) ile mesleki ve teknik liseler (f=112) ilk iki sırayı almıştır. İncelenen okul adlarının 1832’sinde Atatürk’e, 223’ünde annesi Zübeyde Hanım’a, 11’inde eşi Latife Hanım’a, 9’unda babası Ali Rıza Efendi’ye ve 3’ünde de kardeşi Makbule (Atadan) Hanım’a yer verilmiştir. Atatürk’ün ismini taşıyan 1832 okul “isim/soyisim”, “askerlik”, “liderlik” ve “öğretmenlik” olmak üzere dört kategori altında değerlendirilmiştir. Bu kategoriler içerisinde yer alan ve okullardaki adlandırmalarda en fazla kullanılan ifadeler “Atatürk” (f=1254), Gazi (f=255), “Mustafa Kemal” (f=90), “Gazipaşa” (f=70) ve “Gazi Mustafa Kemal” (f=55) olarak belirlenmiştir.
24
DEMİR YİĞİT, Yasemin, et Ebral YİĞİT. « Türkiye Güneydoğu Anadolu bölgesinde pediatrik yanık vakalarının analizi:10 yıllık retrospektif çalışma ». Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 8 mars 2022. http://dx.doi.org/10.17517/ksutfd.1024318.
Texte intégralRésumé :
Background: Burns continue to be a serious global public health problem all over the world, especially in developing countries.
Materials and Methods: The age, gender, cause of injury, and total body surface area (TBSA) of the burn, complications, and mortality rate of 1,038 patients who were hospitalized in our burn center between January 1, 2010, and January 1, 2020, were analyzed.
Results: The burned surface area was greater in boys than in girls. The mean burned body surface area for all patients was 9.2 ± 6.35, and the mortality rate was 1.45%. Hot liquids, such as tea, hot milk, hot water, and oily food, were the causes of burns in 84.7% of the patients. Hot objects, hot melted nylon, hot tandoor and embers, and hot asphalt accounted for 7.7% of the burns. Moreover, flame burns, electrical burns and frostbite, and other burn causes accounted for 5.6%, 1.2 %, and 0.8% of burn injuries, respectively.
Conclusions: In our region, pediatric burns occurred mostly in boys under the age of three and in children whose parents had low educational levels living in rural areas. We believe that the burn prevention program should be adjusted according to these results.
25
BOZKAYA, Faruk, Şükrü GÜRLER et Muğdat YERTÜRK. « Genetic Variability of CSN1S1 Gene in Goat Populations Raised in Southeastern Region of Turkey ». Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi, 2013. http://dx.doi.org/10.9775/kvfd.2012.7402.
Texte intégral
26
ÖZAYDIN, Fatma, et Hasan VARDİN. « Türkiye'nin güneydoğu anadolu bölgesinden toplanan sumak (Rhus coriaria L.) bitki baharatlarının antioksidan ve fizikokimyasal özelliklerinin antimikrobiyal aktivitelerine etkisi ». Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 23 septembre 2022, 327–35. http://dx.doi.org/10.29050/harranziraat.1136348.
Texte intégralRésumé :
Mevcut çalışma, sumak meyvelerinin antioksidan ve fizikokimyasal özelliklerinin antimikrobiyal aktivitesi üzerindeki etkilerini belirlemeyi amaçlamıştır. Türkiye'nin Güneydoğu Anadolu bölgesinde yer alan Mardin ve Diyarbakır illerinden toplanan örnekler kullanılmış ve sonuçlar kendi aralarında karşılaştırılmıştır. Diyarbakır ve Mardin'den alınan örnekler ayrı ayrı analiz edilmiş ve yüksek antioksidan aktivite sergilemiştir. Toplanan örneklerin sulu ekstraktları üzerinde analizler yapılmıştır. Folin-Ciocalteu yöntemi ile toplam fenolik madde içeriğinin belirlenmesinde en yüksek oran Diyarbakır Çermik'ten alınan ilk örnekte gözlenmiş ve bu değer 82,2 mg gallik asit g-1 sumak olarak kaydedilmiştir. En yüksek toplam flavonoid içeriği (7.55 mg kateşin g-1 sumak) ve inhibisyon değeri (%75.7 DPPH) aynı örnekte gözlenmiştir. Bismil'den alınan numune ise %72.3 DPPH inhibisyon değeri ve 54.6 (mg gallik asit g-1 sumak) toplam fenolik içerik değeriyle altı numune arasında en yüksek zon alanını etkileyerek güçlü bir antimikrobiyal etki göstermiştir. Antimikrobiyal etkinin antioksidatif değerlerle doğru orantılı olduğu gözlemlenmiştir.
27
COŞKUN, Mücahit, Hüseyin ŞAHİNER, Onur CANBULAT, Ahmet ÖZTÜRK, Enes TAŞOĞLU et Ferhat TOPRAK. « 2040 Modeling of Maximum-Minimum Temperature Averages and Precipitation Amount in Turkey with Google Earth Engine ». Ege Coğrafya Dergisi, 17 octobre 2023. http://dx.doi.org/10.51800/ecd.1296895.
Texte intégralRésumé :
Son yıllarda etkisini giderek artıran küresel iklim değişikliği, artık insanlığın önlem alması ve uyum çabalarını artırması gereken bir problem haline gelmiştir. Daha uzun süre maruz kalınan sıcak hava dalgaları, sıcak hava dalgaları ile birlikte sıklığı giderek artan orman yangınları, kuraklık, şiddetli yağışlar, sel ve heyelan olayları iklimsel parametrelerdeki farklılaşmaların en belirgin göstergeleridir. İklim değişikliğinin Dünya’nın farklı alanlarında farklı sonuçları ortaya çıksa da, Türkiye’nin içinde bulunduğu Akdeniz Havzası bu değişikliklerden en fazla etkilenmesi beklenen sahalardandır. Türkiye'nin sıcaklık ve yağış iklim değişkenleri üzerine gelecek öngörüsü sunmak ve olası farklılaşmaları belirlemek çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Bilimsel kuruluşlar tarafından geliştirilen modeller ve uygulanan emisyon senaryoları, gelecekte yaşanabilecek olası değişikliklerin tahmini için önemli metotlardır. Araştırmada Coupled Model Intercomparison Project Phase 5 (CMIP5) projesi kapsamında yer alan modellere ve senaryolara ait çoklu model ortalaması kullanılmıştır. Analizlere dahil edilen emisyon senaryoları RCP4.5 ve RCP8.5’tir. Çalışmaya ait analizler Google Earth Engine bulut işletim sistemi ile gerçekleştirilmiş ve ArcGIS 10.4 programı ile haritalanmıştır. Yapılan analizler sonucunda 2005-2040 döneminde Türkiye, bugünkü ortalamalara göre daha sıcak günler ile karşı karşıya kalacaktır. Maksimum sıcaklık ortalamalarındaki artış trendi daha kuvvetlidir. Akdeniz kıyılarında görülen iklim şartları ilerleyen yıllarda etki sahasını Ege ve Marmara bölgelerine doğru genişletecektir. Doğu Anadolu Bölgesi’nde minimum sıcaklık ortalamalarında daha kuvvetli artışlar yaşanacaktır. Yağış miktarlarında Akdeniz-Ege kıyıları ve iç bölgelerde azalma, Doğu Karadeniz kıyılarında kısmen artışlar görülecektir. Genel olarak bütün Türkiye arazisinin ortalama yağışı dikkate alındığında, pozitif ya da negatif yönde bir eğilim mevcut değildir.
28
Arslan, D. Ali, et Gülten Arslan. « Presidential system in Turkey and the influence of the migration on the political attitudes and behaviour of the individuals : Mersin case studyTürkiye’de Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi temelinde göçün bireylerin siyasi tutum ve davranışları üzerindeki etkisi : Mersin örneği ». Journal of Human Sciences 15, no 2 (24 juin 2018). http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v15i2.5405.
Texte intégralRésumé :
The major objective of this study is to examine and discuss the Presidential System in Turkey and the transformative influence of the migration on the political attitudes and behaviour of the individuals. Mersin is one of the most important city of the Mediterranean Region of Turkey and takes migration from the most part of the Turkey. Mersin city center selected as the sampling group. Mersin is a metropolitan city of Turkey It has been taking huge migration especially from the East and the South East Anatolian regions. The proportion of migrants has been reached about seventy per cent of the population of Mersin city. According to the Official data of TSI of 2018, about 1.793.931 people were living in the 2017 in the province of Mersin.Multiple research techniques are used to realise the aim. Main data were gathered from the field. A rather comprehensive field research with more than 1000 individuals were realised about Presidential System in Mersin city center in 2017. Observation, historical and documentary research techniques were used too.Developments in the fields of science, technology and especially information technology have led to profound changes in social, cultural, economic and political life. All this happened in Turkey's political structure and system has made it mandatory changes and transformations. Consequently Turkey left the parliamentary system of government that ruled for nearly a century, it has decided to pass the presidential system of government in 2018.Findings reveal that this transition process gives different responses to different segments of the society. Similar situation is observed in Mersin province. Relatively, those living in more homogeneous rural areas support this system change at a higher rate; living in urban areas that have been heavily immigrated have been in much lower levels of support for this process. Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. ÖzetBu çalışmada, Türkiye’de Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi ve Türkiye’nin bu sisteme geçiş sürecinde göçün, bireylerin siyasi tutum ve davranışları üzerindeki etkisi incelendi. Araştırma da örneklem olarak Mersin şehir merkezi seçildi. Doğu Akdeniz Havzası’nın en önemli yerleşim birimlerinden biri olan Mersin’de, 2018 yılı TÜİK ADNKS verilerine göre, 2017 yılı itibarıyla 1.793.931 kişi yaşamaktadır. İl nüfusunun 898.557’sini kadınlar, 895.374’ünü de erkekler oluşturmaktadır. Mersin, son yıllarda aldığı yoğun göç ile dikkat çeken bir metropol kent konumundadır. Özellikle Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinden yoğun göç alan Mersin’in kent merkezinde göç ile gelenlerin oranı yüzde 70’leri bulmuştur.Çalışmada çoklu araştırma teknikleri kullanıldı. Araştırmada temel veri kaynağı olarak 2017 yılında Mersin’de, yaklaşık 1000 kişi ile bireylerin Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine yönelik beklenti, tutum ve davranışlarını ortaya koymak maksadıyla gerçekleştirilen saha araştırmasından elde edilen verilerden yararlanıldı. Buna ilaveten çalışmada, gözlem ve tarihsel doküman araştırması tekniklerinden de faydalanıldı.Bilim, teknoloji ve özellikle de bilişim teknolojileri alanında yaşanan gelişmeler toplumsal, kültürel, ekonomik ve siyasal hayatta son derece önemli değişimlere sebep olmuştur. Bütün bu yaşananlar, Türkiye’nin siyasal yapı ve sisteminde de değişim ve dönüşümleri zorunlu hale getirmiştir. Bunların neticesinde Türkiye, 2018 yılında, yaklaşık bir asırdır yönetildiği parlamenter hükümet sistemi bırakıp, Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine geçme kararı almıştır.Bulgular, bu geçiş sürecine toplumun farklık kesimleri, farklı tepkiler verdiğini ortaya koymaktadır. Mersin ili özelinde de benzer durum gözlemlenir. Göreceli olarak, daha homojen özellik arz eden kırsal kesimler de yaşayanlar bu sistem değişikliğini daha yüksek oranda desteklerken; yoğun göç almış kentsel alanlarda yaşayanların bu sürece desteği çok daha düşük seviyelerde olmuştur.