Pour voir les autres types de publications sur ce sujet consultez le lien suivant : Oxidative stess.

Thèses sur le sujet « Oxidative stess »

Créez une référence correcte selon les styles APA, MLA, Chicago, Harvard et plusieurs autres

Choisissez une source :

Consultez les 50 meilleures thèses pour votre recherche sur le sujet « Oxidative stess ».

À côté de chaque source dans la liste de références il y a un bouton « Ajouter à la bibliographie ». Cliquez sur ce bouton, et nous générerons automatiquement la référence bibliographique pour la source choisie selon votre style de citation préféré : APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.

Vous pouvez aussi télécharger le texte intégral de la publication scolaire au format pdf et consulter son résumé en ligne lorsque ces informations sont inclues dans les métadonnées.

Parcourez les thèses sur diverses disciplines et organisez correctement votre bibliographie.

1

Barber, Drew. « Selenium In Thioredoxin Reductase : Resistance To Oxidative Inactivation, Oxidation States, And Reversibility Of Chemical Reactions ». ScholarWorks @ UVM, 2018. https://scholarworks.uvm.edu/graddis/943.

Texte intégral
Résumé :
Selenium is a required trace element which was originally discovered by the Swedish chemist Jons Jacob Berzelius in 1817. It was initially believed to be a toxin as it was identified as being the cause of hoof maladies and excessive hair loss in horses that feed upon plants with high selenium content. It wasn’t until 1957 that the potential contributions of selenium to physiology were first demonstrated. Selenium is now known to play a critical role in the maintenance of human health. Interestingly, unlike other trace metals/semi-metals, selenium is directly incorporated into proteins in the form of the amino acid selenocysteine (Sec) in a very complicated and energetically costly fashion. Though rare, being found in only 25 human proteins, Sec proteins are involved in numerous vital biological processes including maintenance of redox homeostasis and anti-oxidant defense. Even though Sec is essential, the reason that Sec replaces its structural analog cysteine (Cys) in only 25 proteins is not widely agreed upon. A previous model suggests that the replacement of Cys with Sec provides enzymes with a type of catalytic advantage. The presence of Cys-containing orthologs of mammalian Sec-enzymes in other eukaryotes argues against this model. A newer model to explain the use of Sec is that the gain of function imparted to an enzyme by replacing Cys with Sec is the ability of Sec to impart chemical reversibility. Building on previous results from our lab demonstrating the ability of Sec to confer proteins with the ability to resist over oxidation we have elucidated the mechanism by which Sec containing thioredoxin reductase (TrxR) resists over oxidation. The ability of Sec-TrxR to resist oxidative inactivation is due to the greater electrophilicity of Sec relative to Cys. This allows for quicker resolution and prevents over oxidation. Based on these findings we also investigate the utility of the alkylating agent dimedone to probe the oxidation state of Sec. Interestingly, it was discovered that dimedone will react with seleneninic acid with the resulting adduct being labile. Additonally it was discovered that dimedone will also react with seleninic acid, resulting in the formation of a dimedone dimer. These results call into question the usefulness of dimedone in deteremining the oxidation state of Sec. Finally, we provide evidence that Sec-TrxR enzymes are able to catalyze single electron reductions. This is most likely due to the formation of a stable Sec radical intermediate. As a whole this project provides support for the theory that Sec was selected for due to its ability to convey chemical reversiablity to proteins.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
2

Landim, Emanuel Rocha. « Efeito do prÃ-tratamento com l-alanil glutamina e precondicionamento isquÃmico em modelo de isquemia / reperfusÃo de membros pÃlvicos em ratos ». Universidade Federal do CearÃ, 2008. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=7077.

Texte intégral
Résumé :
No presente trabalho, estudaram-se os efeitos da l-alanil glutamina (Ala-Gln), do precondicionamento isquÃmico (PCI) e das duas tÃcnicas concomitantemente sobre a lesÃo pulmonar provocada por isquemia e reperfusÃo (I/R) causada por pinÃamento da aorta infra-renal em ratos. Foram utilizados 60 ratos machos Wistar, randomizados em cinco grupos (n = 12) divididos em dois tempos (n = 6): Grupo Simulado, Grupo I/R, Grupo PCI + I/R, Grupo Ala-Gln + I/R, Grupo Ala-Gln + PCI + I/R. Tempos: T1 (4h de isquemia) e T2 (4 horas de isquemia e 1h de reperfusÃo). Todos os grupos receberam soluÃÃo salina previamente, menos os grupos prÃ-tratados com Ala-Gln que receberam o dipeptÃdeo e soluÃÃo salina em igual volume. Foi utilizado o modelo de pinÃamento da aorta infra-renal com 4 horas de isquemia e 1 hora de reperfusÃo. Determinaram-se as concentraÃÃes de mieloperoxidase (MPO) pulmonar, substÃncias reativas ao Ãcido tiobarbitÃrico (TBARS) e glutationa reduzida (GSH) no sangue e pulmÃo para avaliar os grupos em estudo. O teste de Kolmogorov-Smirnoff mostrou distribuiÃÃo normal dos dados. Dados expressos como mÃdia acompanhada pelo seu desvio padrÃo (MÃdia  DPM) sendo realizado teste t de Student. Para anÃlise comparativa simultÃnea de trÃs grupos utilizou-se o teste Anova com pÃs-teste de Tukey. Em todos os casos foi adotado o nÃvel de significÃncia de p<0,05. Houve elevaÃÃo das concentraÃÃes de MPO pulmonar tanto no grupo submetido à isquemia quanto no grupo que realizou a I/R. Ocorreu reduÃÃo significante das concentraÃÃes de MPO pulmonar nos grupos submetidos à isquemia prÃ-tratados com Ala-Gln e com PCI. Na avaliaÃÃo dos grupos que sofreram I/R nÃo foi observada alteraÃÃo nas concentraÃÃes de MPO nos grupos prÃ-tratados Ala-Gln ou PCI. O grupo prÃ-tratado com as duas tÃcnicas apresentou aumento significante da MPO nos tempos estudados. A Ala-Gln como prÃ-tratamento isolado reduziu TBARS plasmÃtico na isquemia e o aumentou no pulmÃo na I/R. Jà no pulmÃo durante isquemia e no plasma na I/R houve reduÃÃo da GSH. O PCI como prÃ-tratamento isolado elevou o TBARS pulmonar na I/R e reduziu a GSH pulmonar na I/R. A associaÃÃo da Ala-Gln e PCI acresceu o TBARS plasmÃtico na isquemia, tambÃm o elevando no pulmÃo e mÃsculo na I/R. Jà a GSH, com os dois prÃ-tratamentos, sofre reduÃÃo plasmÃtica na isquemia e pulmonar na I/R, com elevaÃÃo plasmÃtica na I/R. O presente estudo demonstra que tanto o prÃ-tratamento com Ala-Gln como o PCI protegem contra a lesÃo isquÃmica à distÃncia, em modelo murino de pinÃamento da aorta infra-renal quando avaliado MPO pulmonar. O mesmo nÃo ocorre na lesÃo por I/R. NÃo hà benefÃcio, e sim agravamento de lesÃo à distÃncia pulmonar, na associaÃÃo dos dois prÃ-tratamentos ao mensurar a MPO pulmonar.
The present work determined the effects of pre-treatment with L-alanyl glutamine (Ala-Gln) and ischemic preconditioning (IPC), alone and in combination, against lesions caused by I/R by clamping the infrarenal aorta in rats. Sixty Wistar rats were distributed into five groups (n = 12) divided into two times (n = 6): Control, Group I/R, Group IPC + I/R, Group Ala-Gln + I/R, Group Ala-Gln + IPC + I/R. Times: T1 (infrarenal-aorta clamping ischemia-4h); T2 (ischemia-4h plus reperfusion-1h). Pulmonary myeloperoxidase (MPO) and plasma TBARS concentrations were measured. Data expressed as mean  standard-deviation, analyzed by Studentâs t-test and ANOVA/Tukeyâs post-test. P-values < 0,05 were considered significant. Increased MPO concentrations in ischemic group and in I/R group occurred as compared to control. Reduction in MPO concentrations happened in ischemic groups pre-treated with either Ala-Gln or IPC. I/R induced no change in MPO concentrations in groups pre-treated with either Ala-Gln or IPC. Pre-treating with the two procedures showed increased MPO at both times studied. Reduction in TBARS concentrations occurred in Ala-Gln pre-treated group, whereas significant elevation was observed when Ala-Gln and IPC were associated in ischemic animals. Ischemia/reperfusion induced elevation of plasma TBARS. Pre-treatment with either Ala-Gln or IPC protects against distant pulmonary lesion due to ischemia. The same did not occur in I/R lesion. Combining the two procedures aggravated inflammation indicated by increased MPO concentrations. Elevated TBARS concentrations in ischemic animals pre-treated with the two procedures indicate increased lipid peroxidation, whereas pre-treatment with Ala-Gln induced decreased TBARS concentrations.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
3

Nälsén, Cecilia. « Measurement and evaluation of antioxidant status and relation to oxidative stress in humans / ». Uppsala : Acta Universitatis Upsaliensis : Univ.-bibl. [distributör], 2006. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-6742.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
4

Silva, Andreza Amaral da [UNESP]. « Estudo clínico, hemagasométrico e do estresse oxidativo em ovinos clinicamente sadios portadores de pneumonia ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/101285.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:31:11Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2012-02-09Bitstream added on 2014-06-13T20:41:36Z : No. of bitstreams: 1 silva_aa_dr_botfmvz.pdf: 1478521 bytes, checksum: 3590a41144246c2ed3a4619905b51919 (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Nas espécies domésticas as pneumonias cursam com intensa resposta inflamatória e acúmulo de células fagocíticas nos pulmões, levando a danos expressivos das estruturas do trato respiratório e à função pulmonar devido ao estresse oxidativo decorrente da liberação de grandes quantidades de Espécies Reativas do Oxigênio (ERO) durante a explosão respiratória. O objetivo deste estudo foi analisar o status oxidativo, a resposta inflamatória e a gasometria arterial, de ovinos sadios (n=20) e com diagnóstico clínico de pneumonia (n=20). Inicialmente os animais foram submetidos ao exame clínico e divididos em dois grupos: I) G1/controle, composto pelos animais clinicamente sadios e II) G2, composto pelos animais portadores de pneumonia. O status oxidativo foi avaliado por determinação indireta da atividade enzimática da Superóxido Dismutase (SOD) e Glutationa Peroxidase (GSH-Px) e das concentrações de Glutationa total (GSH-t) e Substâncias Reativas ao Ácido Tiobarbitúrico (TBARS) no sangue periférico por método colorimétrico. A resposta inflamatória foi avaliada pelo hemograma e proteína total e fibrinogênio plasmáticos e a função pulmonar pela determinação das variáveis hemogasométricas Pressão Arterial de Oxigênio (PaO2), Pressão Arterial de Gás Carbônico (PaCO2), Hidrogeniônico (pH), Saturação de Oxigênio (SO2), Bicarbonato (HCO3¯), Dióxido de Carbono Total (TCO2) e Excesso de Bases (EB), avaliados em sangue arterial. O leucograma revelou leucocitose com neutrofilia, eosinofilia, monocitose e linfopenia nos animais doentes (p<0,05). Com relação aos parâmetros bioquímicos, os ovinos portadores de pneumonia apresentaram aumento significativo (p>0,05) da concentração de fibrinogênio e proteína plasmática total. Os animais portadores de pneumonia apresentaram diminuição estatisticamente...
In domestic species, pneumonia is accompanied by intense inflammatory response and accumulation of phagocytic cells in the lungs, causing structural damage of the respiratory tract due to oxidative stress resulting from the release of large amounts of Reactive Oxygen Species (ROS) during the respiratory burst. The aim of this study was to analyze the oxidative status, inflammatory response and arterial blood gases values in healthy sheep (n=20) and animals with a clinically diagnosed pneumonia (n = 20). After physical examination the animals were divided into two groups: i) G1/control, composed of clinically healthy animals and ii) G2, composed of animals with pneumonia. The oxidative status was assessed by indirect determinations of enzymatic activity of superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GSH-Px) and concentrations of total glutathione (GSH-t) and thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) in peripheral blood by a colorimetric method. The inflammatory response was evaluated by complete blood count and total protein and plasma fibrinogen. The lung function was evaluated by determinations of blood gas parameters in arterial blood: Oxygen Pressure (PaO2) Pressure of Carbon Dioxide (PaCO2), Pressure Hydrogen (pH), Oxygen Saturation (SO2), Bicarbonate (HCO3¯), Total Carbon Dioxide (TCO2) and Base Excess (EB). The leucogram results showed Leukocytosis with neutrophilia, eosinophilia, monocytosis and lymphopenia in sick animals (p<0,05). With regard to biochemical parameters, sheep with pneumonia showed a significant increase (p<0,05) of fibrinogen and total plasma protein concentrations. The animals from group G2 had a statistically significant reduction (p<0,05) in SOD and GSH-Px enzymatic activity and GSH-t concentration, while TBARS concentration was significantly higher (p<0,05). Arterial blood... (Complete abstract click electronic access below)
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
5

Silva, Andreza Amaral da. « Estudo clínico, hemagasométrico e do estresse oxidativo em ovinos clinicamente sadios portadores de pneumonia / ». Botucatu, 2012. http://hdl.handle.net/11449/101285.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Roberto Calderon Gonçalves
Banca: Simone Biagio Chiacchio
Banca: Raimundo de Souza Lopes
Banca: Fernando José Benesi
Banca: Débora Cristina Damasceno
Resumo: Nas espécies domésticas as pneumonias cursam com intensa resposta inflamatória e acúmulo de células fagocíticas nos pulmões, levando a danos expressivos das estruturas do trato respiratório e à função pulmonar devido ao estresse oxidativo decorrente da liberação de grandes quantidades de Espécies Reativas do Oxigênio (ERO) durante a explosão respiratória. O objetivo deste estudo foi analisar o status oxidativo, a resposta inflamatória e a gasometria arterial, de ovinos sadios (n=20) e com diagnóstico clínico de pneumonia (n=20). Inicialmente os animais foram submetidos ao exame clínico e divididos em dois grupos: I) G1/controle, composto pelos animais clinicamente sadios e II) G2, composto pelos animais portadores de pneumonia. O status oxidativo foi avaliado por determinação indireta da atividade enzimática da Superóxido Dismutase (SOD) e Glutationa Peroxidase (GSH-Px) e das concentrações de Glutationa total (GSH-t) e Substâncias Reativas ao Ácido Tiobarbitúrico (TBARS) no sangue periférico por método colorimétrico. A resposta inflamatória foi avaliada pelo hemograma e proteína total e fibrinogênio plasmáticos e a função pulmonar pela determinação das variáveis hemogasométricas Pressão Arterial de Oxigênio (PaO2), Pressão Arterial de Gás Carbônico (PaCO2), Hidrogeniônico (pH), Saturação de Oxigênio (SO2), Bicarbonato (HCO3¯), Dióxido de Carbono Total (TCO2) e Excesso de Bases (EB), avaliados em sangue arterial. O leucograma revelou leucocitose com neutrofilia, eosinofilia, monocitose e linfopenia nos animais doentes (p<0,05). Com relação aos parâmetros bioquímicos, os ovinos portadores de pneumonia apresentaram aumento significativo (p>0,05) da concentração de fibrinogênio e proteína plasmática total. Os animais portadores de pneumonia apresentaram diminuição estatisticamente... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: In domestic species, pneumonia is accompanied by intense inflammatory response and accumulation of phagocytic cells in the lungs, causing structural damage of the respiratory tract due to oxidative stress resulting from the release of large amounts of Reactive Oxygen Species (ROS) during the respiratory burst. The aim of this study was to analyze the oxidative status, inflammatory response and arterial blood gases values in healthy sheep (n=20) and animals with a clinically diagnosed pneumonia (n = 20). After physical examination the animals were divided into two groups: i) G1/control, composed of clinically healthy animals and ii) G2, composed of animals with pneumonia. The oxidative status was assessed by indirect determinations of enzymatic activity of superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GSH-Px) and concentrations of total glutathione (GSH-t) and thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) in peripheral blood by a colorimetric method. The inflammatory response was evaluated by complete blood count and total protein and plasma fibrinogen. The lung function was evaluated by determinations of blood gas parameters in arterial blood: Oxygen Pressure (PaO2) Pressure of Carbon Dioxide (PaCO2), Pressure Hydrogen (pH), Oxygen Saturation (SO2), Bicarbonate (HCO3¯), Total Carbon Dioxide (TCO2) and Base Excess (EB). The leucogram results showed Leukocytosis with neutrophilia, eosinophilia, monocytosis and lymphopenia in sick animals (p<0,05). With regard to biochemical parameters, sheep with pneumonia showed a significant increase (p<0,05) of fibrinogen and total plasma protein concentrations. The animals from group G2 had a statistically significant reduction (p<0,05) in SOD and GSH-Px enzymatic activity and GSH-t concentration, while TBARS concentration was significantly higher (p<0,05). Arterial blood... (Complete abstract click electronic access below)
Doutor
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
6

Ferreira, Paula Souza. « Atividade anti-inflamatória e antioxidante de flavonoides cítricos em camundongos submetidos a dieta indutora do estado pró-inflamatório / ». Araraquara, 2014. http://hdl.handle.net/11449/113840.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Thais Borges Cesar
Banca: Amanda Martins Baviera
Banca: Luis Carlos Spolidorio
Resumo: O estresse oxidativo e a inflamação na obesidade estão associados ao desenvolvimento de doenças crônicas, tais como o diabetes mellitus e as doenças cardiovasculares. A ingestão de dietas com alto teor de gorduras saturadas e açúcar, mas deficientes em compostos antioxidantes, contribui para o acúmulo de tecido adiposo e podem levar ao aumento de marcadores inflamatórios no sangue e tecidos. Os flavonoides cítricos possuem propriedades biológicas capazes de atenuar o estresse oxidativo e a inflamação, protegendo contra as desordens metabólicas decorrentes da obesidade e excesso de tecido adiposo. Neste trabalho foi avaliado o efeito da hesperidina, eriocitrina e eriodictiol sobre a inflamação, o estresse oxidativo e alterações no soro, fígado, coração e baço de camundongos induzidos à obesidade com dieta hiperlipídica, contendo 45% de calorias derivadas de lipídios, por quatro semanas. A hesperidina, eriocitrina e eriodictiol inibiram eficientemente o aumento dos níveis séricos de IL-6, MCP-1, proteína C-reativa, e de TBARS no fígado causado pelo consumo da dieta hiperlipídica e excesso de gordura visceral, impedindo o aumento da massa do baço e aumentando a capacidade antioxidante total no soro. A eriocitrina e eriodictiol reduziram também os níveis de TBARS no soro, enquanto o acúmulo de gordura e danos no fígado foram reduzidos pela hesperidina e eriocitrina, e a massa do coração pela hesperidina e eriodictiol. Esses resultados mostram que a hesperidina, eriocitrina e eriodictiol protegem contra a inflamação e estresse oxidativo causados pelo consumo de dieta hiperlipídica e acúmulo de gordura visceral, como indicado pela diminuição dos marcadores inflamatórios, da peroxidação lipídica, esteatose e danos hepáticos, e da massa do baço e coração, sendo bons candidatos para o tratamento das alterações primárias da obesidade, nas quais eles poderiam ajudar a prevenir o desenvolvimento de ...
Abstract: Oxidative stress and inflammation in obesity are associated with the development of chronic diseases such as diabetes mellitus and cardiovascular diseases. The ingestion of diets rich in saturated fatty acids and sugar, but deficient in antioxidants, contributes to adipose tissue accumulation and may lead to increased inflammatory markers in the blood and tissues. Citrus flavonoids have biological properties capable of attenuating oxidative stress and inflammation, protecting against metabolic disorders resulting from obesity and adipose tissue excess. In the present work we assessed the effect of hesperidin, eriocitrin and eriodictyol over inflammation, oxidative stress and the changes resulting from these process in the blood serum, liver, heart and spleen of mice fed a high-fat diet, which contained 45% of calories from fat, for a period of four weeks. Hesperidin, eriocitrin and eriodictyol supplementation efficiently inhibited the increase of serum IL-6, MCP-1 and C-reactive protein, and also the TBARS levels of the liver, caused by high-fat diet ingestion and excessive visceral fat, thus preventing the increase in spleen weight and increasing serum total antioxidant capacity. Eriocitrin and eriodictyol also reduced TBARS levels in the blood serum, while liver fat accumulation and damage were reduced by hesperidin and eriocitrin, and heart weight by hesperidin and eriodictyol. These results show that hesperidin, eriocitrin and eriodictiol have protective effect against inflammation and oxidative stress caused by high-fat diet feeding and visceral obesity, as indicated by reduced liver damage and fat accumulation, and reduced heart and spleen weight, making them good candidates for use in such conditions, in which they could possibly help to prevent cardiovascular diseases ...
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
7

Ferreira, Paula Souza [UNESP]. « Atividade anti-inflamatória e antioxidante de flavonoides cítricos em camundongos submetidos a dieta indutora do estado pró-inflamatório ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/113840.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2015-01-26T13:21:17Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-06-30Bitstream added on 2015-01-26T13:30:47Z : No. of bitstreams: 1 000797265_20160630.pdf: 140781 bytes, checksum: 4b566923c018030910c299869b78c0d1 (MD5) Bitstreams deleted on 2016-07-01T13:02:18Z: 000797265_20160630.pdf,. Added 1 bitstream(s) on 2016-07-01T13:03:16Z : No. of bitstreams: 1 000797265.pdf: 823819 bytes, checksum: 82bdb4c30be8ca9c7bb831e2a43e8816 (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
O estresse oxidativo e a inflamação na obesidade estão associados ao desenvolvimento de doenças crônicas, tais como o diabetes mellitus e as doenças cardiovasculares. A ingestão de dietas com alto teor de gorduras saturadas e açúcar, mas deficientes em compostos antioxidantes, contribui para o acúmulo de tecido adiposo e podem levar ao aumento de marcadores inflamatórios no sangue e tecidos. Os flavonoides cítricos possuem propriedades biológicas capazes de atenuar o estresse oxidativo e a inflamação, protegendo contra as desordens metabólicas decorrentes da obesidade e excesso de tecido adiposo. Neste trabalho foi avaliado o efeito da hesperidina, eriocitrina e eriodictiol sobre a inflamação, o estresse oxidativo e alterações no soro, fígado, coração e baço de camundongos induzidos à obesidade com dieta hiperlipídica, contendo 45% de calorias derivadas de lipídios, por quatro semanas. A hesperidina, eriocitrina e eriodictiol inibiram eficientemente o aumento dos níveis séricos de IL-6, MCP-1, proteína C-reativa, e de TBARS no fígado causado pelo consumo da dieta hiperlipídica e excesso de gordura visceral, impedindo o aumento da massa do baço e aumentando a capacidade antioxidante total no soro. A eriocitrina e eriodictiol reduziram também os níveis de TBARS no soro, enquanto o acúmulo de gordura e danos no fígado foram reduzidos pela hesperidina e eriocitrina, e a massa do coração pela hesperidina e eriodictiol. Esses resultados mostram que a hesperidina, eriocitrina e eriodictiol protegem contra a inflamação e estresse oxidativo causados pelo consumo de dieta hiperlipídica e acúmulo de gordura visceral, como indicado pela diminuição dos marcadores inflamatórios, da peroxidação lipídica, esteatose e danos hepáticos, e da massa do baço e coração, sendo bons candidatos para o tratamento das alterações primárias da obesidade, nas quais eles poderiam ajudar a prevenir o desenvolvimento de ...
Oxidative stress and inflammation in obesity are associated with the development of chronic diseases such as diabetes mellitus and cardiovascular diseases. The ingestion of diets rich in saturated fatty acids and sugar, but deficient in antioxidants, contributes to adipose tissue accumulation and may lead to increased inflammatory markers in the blood and tissues. Citrus flavonoids have biological properties capable of attenuating oxidative stress and inflammation, protecting against metabolic disorders resulting from obesity and adipose tissue excess. In the present work we assessed the effect of hesperidin, eriocitrin and eriodictyol over inflammation, oxidative stress and the changes resulting from these process in the blood serum, liver, heart and spleen of mice fed a high-fat diet, which contained 45% of calories from fat, for a period of four weeks. Hesperidin, eriocitrin and eriodictyol supplementation efficiently inhibited the increase of serum IL-6, MCP-1 and C-reactive protein, and also the TBARS levels of the liver, caused by high-fat diet ingestion and excessive visceral fat, thus preventing the increase in spleen weight and increasing serum total antioxidant capacity. Eriocitrin and eriodictyol also reduced TBARS levels in the blood serum, while liver fat accumulation and damage were reduced by hesperidin and eriocitrin, and heart weight by hesperidin and eriodictyol. These results show that hesperidin, eriocitrin and eriodictiol have protective effect against inflammation and oxidative stress caused by high-fat diet feeding and visceral obesity, as indicated by reduced liver damage and fat accumulation, and reduced heart and spleen weight, making them good candidates for use in such conditions, in which they could possibly help to prevent cardiovascular diseases ...
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
8

Collins, Tracey Helen. « Investigation into the Effects of Oxidative Stress on Reproductive Development ». The University of Waikato, 2007. http://hdl.handle.net/10289/2364.

Texte intégral
Résumé :
Nuclear transfer (NT), or cloning, which is the transfer of a donor nucleus to a recipient enucleated oocyte, has been successfully achieved to produce viable offspring in many species. The process is very inefficient, as reprogramming of the donor nucleus is required, and losses are high throughout development. Placentation abnormalities are a common feature amongst cloned animals. Incomplete nuclear reprogramming and erroneous epigenetic imprinting may contribute to aberrant protein transcription and DNA mutations, affecting mitochondrial metabolism and inducing cellular stress. In vitro produced embryos under high oxygen culture conditions may also suffer oxidative stress, with the resulting reactive oxygen species causing mitochondrial DNA mutations and cellular stress similar to clones. In this study, expression of oxidative stress protein markers (Hsp60, SOD2, Hsp70) in NT cotyledons were compared to artificial insemination (AI) at different time points of gestation (days 50, 100, and 150). As a continuum of the oxidative stress investigation in cloned cotyledons, in vitro produced embryos were cultured under 20% oxygen compared to the control 7% oxygen laboratory standard culture, with oxidative stress protein markers examined between the groups at blastocyst stage (day 7) and day 15. Embryo morphology was also observed to determine apparent physiological differences between the treatment and control embryos. No previous studies to date have investigated the developmental effects of oxidative stress in day 15 bovine embryos. The significant differences in oxidative stress proteins observed at several time points in the NT and AI groups were not repeatable, possibly due to sample freeze/thaw degradation. Morphological differences observed between embryos cultured in 20% oxygen and control groups were visually apparent, although not quantified. At day 15 manganese superoxide dismutase expression was significantly lower in the 20% group compared to control. The 20% oxygen group did not show higher heat shock protein 60 expression than control, however the same results have been observed in another study at blastocyst stage. The results of this study suggest that the effect of oxidative stress on embryonic development is evident yet inconclusive in bovine NT cotyledons, however does not appear apparent in day 15 embryos following culture in 20% oxygen.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
9

Rajaraman, Gnana Oli [Verfasser], et Helga [Akademischer Betreuer] Stopper. « Oxidative stress : role in genomic damage and disease = Oxidativer Stress / Gnana Oli Rajaraman. Betreuer : Helga Stopper ». Würzburg : Universitätsbibliothek der Universität Würzburg, 2012. http://d-nb.info/1024851885/34.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
10

Plant, Stuart D. « The response of human umbilical vein endothelial cells and blood platelets to modified NiTi surfaces ». Thesis, University of Nottingham, 2003. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.275630.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
11

Prado, Renato Paschoal [UNESP]. « Influência dos caretonóides, retinol e α-Tocoferol e dos polimorfismos dos genes CYP1A1, GSTP1, MTHFR (A1298C E C6777) E XRCC1 (194Trp E 399 Gln) sobre os níveis de danos oxidativos do DNA, de uracilas incorporadas ao DNA e da capacidade de reparo do DNA ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/104583.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:33:25Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-03-01Bitstream added on 2014-06-13T19:26:38Z : No. of bitstreams: 1 prado_rp_dr_botfm.pdf: 1768816 bytes, checksum: 9cf30006e86899d47a461a8d33e92140 (MD5)
É crescente o número de estudos que demonstram a importância de micronutrientes e compostos bioativos presentes nos alimentos na prevenção de diversas doenças degenerativas crônicas. Entretanto vários estudos moleculares epidemiológicos têm demonstrado que além de fatores ambientais, como a dieta, essas doenças degenerativas podem ser modulada por genes envolvidos no biometabolismo de xenobióticos, metabolismo do carbono e no reparo de DNA. Portanto, o presente estudo avaliou a possível influência do padrão alimentar e dos polimorfismos dos genes GSTP1, CYP1A1, XRCC1 e MTHFR sobre os níveis de danos oxidativos no DNA, uracilas incorporadas no DNA e eficiência do sistema de reparo de DNA em dois grupos de indivíduos residentes em Botucatu com diferentes padrões alimentares. Grupo I (GI): 87 indivíduos com alimentação rica em produtos orgânicos, grãos integrais, frutas e vegetais, e baixa ingestão de produtos industrializados; Grupo II (GII): 97 indivíduos com alimentação rica em produtos industrializados e pobres em frutas e vegetais. A quantificação do nível de danos oxidativos no DNA, uracilas incorporadas ao DNA e a eficiência do sistema reparo de DNA em linfócitos de sangue periférico, foi analisada utilizando-se o Teste do Ensaio Cometa. Os polimorfismos dos genes GSTP1, CYP1A1, XRCC1 e MTHFR foram analisados por realtime PCR. Também foi realizada a análise dos níveis de luteína, criptoxantina, -caroteno, -caroteno, licopeno, retinol e -tocoferol no plasma, pela técnica de cromatografia líquida de alta pressão (HPLC). Os indivíduos do GI apresentaram menores níveis de danos oxidativos no DNA e menores níveis de dano no DNA induzidos pela H2O2 quando comparados aos indivíduos do GII. Quanto aos subgrupos de micronutrientes: Indivíduos do subgrupo percentil 75 para todos os micronutrientes tiveram maior nível de danos no DNA do que os indivíduos...
Not available
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
12

Prado, Renato Paschoal. « Influência dos caretonóides, retinol e α-Tocoferol e dos polimorfismos dos genes CYP1A1, GSTP1, MTHFR (A1298C E C6777) E XRCC1 (194Trp E 399 Gln) sobre os níveis de danos oxidativos do DNA, de uracilas incorporadas ao DNA e da capacidade de reparo do DNA / ». Botucatu, 2013. http://hdl.handle.net/11449/104583.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Marcelo Sady Plácido Ladeira
Banca: Luis Carlos Giarola
Banca: Alaor Aparecido Almeida
Banca: Aniele Radzikoski Agner
Banca: Rodrigo Otávio Alves de Lima
Resumo: É crescente o número de estudos que demonstram a importância de micronutrientes e compostos bioativos presentes nos alimentos na prevenção de diversas doenças degenerativas crônicas. Entretanto vários estudos moleculares epidemiológicos têm demonstrado que além de fatores ambientais, como a dieta, essas doenças degenerativas podem ser modulada por genes envolvidos no biometabolismo de xenobióticos, metabolismo do carbono e no reparo de DNA. Portanto, o presente estudo avaliou a possível influência do padrão alimentar e dos polimorfismos dos genes GSTP1, CYP1A1, XRCC1 e MTHFR sobre os níveis de danos oxidativos no DNA, uracilas incorporadas no DNA e eficiência do sistema de reparo de DNA em dois grupos de indivíduos residentes em Botucatu com diferentes padrões alimentares. Grupo I (GI): 87 indivíduos com alimentação rica em produtos orgânicos, grãos integrais, frutas e vegetais, e baixa ingestão de produtos industrializados; Grupo II (GII): 97 indivíduos com alimentação rica em produtos industrializados e pobres em frutas e vegetais. A quantificação do nível de danos oxidativos no DNA, uracilas incorporadas ao DNA e a eficiência do sistema reparo de DNA em linfócitos de sangue periférico, foi analisada utilizando-se o Teste do Ensaio Cometa. Os polimorfismos dos genes GSTP1, CYP1A1, XRCC1 e MTHFR foram analisados por realtime PCR. Também foi realizada a análise dos níveis de luteína, criptoxantina, -caroteno, -caroteno, licopeno, retinol e -tocoferol no plasma, pela técnica de cromatografia líquida de alta pressão (HPLC). Os indivíduos do GI apresentaram menores níveis de danos oxidativos no DNA e menores níveis de dano no DNA induzidos pela H2O2 quando comparados aos indivíduos do GII. Quanto aos subgrupos de micronutrientes: Indivíduos do subgrupo percentil 75 para todos os micronutrientes tiveram maior nível de danos no DNA do que os indivíduos... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Not available
Doutor
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
13

Peters, Leila Priscila. « A more detailed view of reactive oxygen species metabolism in the sugarcane and Sporisorium scitamineum interaction ». Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/11/11137/tde-23012017-094942/.

Texte intégral
Résumé :
Sugarcane (Saccharum spp) is an important commercial crop cultivated widely in tropical and subtropical countries. Primarily sugarcane is used to produce sugar and recently it is proven to be a valuable resource for bioethanol, biodiesel, bioplastic and bioelectricity. Smut is one of the most serious sugarcane disease and occurs in sugarcane fields all over the world. The disease is caused by the biotrophic fungus Sporisorium scitamineum. The fungus induces metabolic changes in the plant leading to the production of a whip-like structure where fungal sporogenesis take place. The objective of this study was to analyse the reactive oxygen species (ROS) production, antioxidant enzymes activity and expression of genes associated with the ROS metabolism in smut susceptible (IAC66-6) and resistant sugarcane genotypes (SP80-3280). In addition, this work assessed the relationship between antioxidant enzymes and sensitivity of S. scitamineum to exogenous hydrogen peroxide (H2O2). This thesis is presented in the format of two chapters (chapters 2 and 3). In the second chapter, the results revealed that there were variations in the antioxidant system as well as in the ROS production in resistant sugarcane genotype, whereas few changes occurred in the susceptible genotype inoculated with S. scitamineum. Microscopic analysis revealed that S. scitamineum teliospore germination and appressorium formation were delayed during early infection in the smut resistant genotype, which coincided with H2O2 accumulation. In chapter 3, the results demonstrated that S. scitamineum is highly resistant to exogenous H2O2. At 2 mM exogenous H2O2 concentration the fungus presented an effective antioxidant system in response to the secondary products of oxidative stress. Furthermore, S. scitamineum when exposed for a long time at 2 mM exogenous H2O2 concentration it can acquire an adaptive response to H2O2. The results obtained in this study contributed to increase the understanding of this very complex interaction between sugarcane and S. scitamineum and it will be helpful toward understanding which aspects are involved in the resistance to S. scitamineum. These informations are important to create strategies for improving smut resistance in sugarcane.
Cana-de-açúcar (Saccharum spp) é uma importante cultura comercial amplamente cultivada em países tropicais e subtropicais. A cana-de-açúcar é principalmente utilizada para produzir açúcar e recentemente é considerada uma valiosa fonte para produção de bioetanol, biodiesel, bioplásticos e bioeletricidade. O carvão é uma das doenças mais graves da cana-de-açúcar e ocorrem em canaviais do mundo inteiro. A doença é causada pelo fungo biotrófico Sporisorium scitamineum. Este fungo induz mudanças metabólicas na planta, levando a formação de uma estrutura chamada chicote, onde ocorre a esporogênese. O objetivo desse estudo foi analisar a produção de espécies reativas de oxigênio (EROs), atividade de enzimas antioxidantes e a expressão de genes associados ao metabolismo de EROs em genótipos de cana-açúcar susceptível (IAC66-6) e resistente (SP80-3280). Além disso, este trabalho avaliou a relação entre as enzimas antioxidantes e sensibilidade de S. scitamineum a peróxido de hidrogênio (H2O2) exógeno. Esta tese está apresentada no formato de 2 capítulos (capítulos 2 e 3). No segundo capítulo, os resultados revelaram que ocorreram alterações no sistema antioxidante, bem como na produção de EROs no genótipo resistente, enquanto que poucas mudanças ocorreram no genótipo susceptível inoculado com S. scitamineum. Análises de microscopia revelaram que a germinação de teliósporos e a formação de apressórios de S. scitamineum atrasou durante o início da infeção no genótipo resistente ao carvão, coincidindo com o acúmulo de H2O2. No capítulo 3, os resultados demonstraram que S. scitamineum é altamente resistente a H2O2 exógeno. O fungo crescendo na concentração de 2 mM de H2O2 apresentou um eficiente sistema antioxidante em resposta a produtos secundários do estresse oxidativo. Além disso, quando S. scitamineum foi exposto a 2 mM de H2O2 exógeno, ele pode adquirir uma resposta adaptativa ao H2O2. Os resultados obtidos neste estudo contribuíram para aumentar o entendimento dessa complexa interação entre cana e S. scitamineum e será útil para a compreensão de quais aspectos estão envolvidos na resistência a este fungo. Estas informações são importantes para criar estratégias para o melhoramento de cana a essa doença.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
14

Pérez, Sampietro María. « Mecanismes implicats en la senyalització i la defensa front l'estrès per selenit en Saccharomyces cerevisiae ». Doctoral thesis, Universitat de Lleida, 2014. http://hdl.handle.net/10803/129646.

Texte intégral
Résumé :
El seleni és un element essencial en la dieta humana present en selenoproteïnes, que té propietats anticancerígenes a concentracions baixes tot i que és tòxic a dosis elevades. Contràriament als microorganismes multicel•lulars, el Se no és essencial pel creixement de Saccharomyces cerevisiae, ja que manca de selenoproteïnes. La proteïna quinasa Snf1/AMPK juga un paper central en la regulació de l’homeòstasi del metabolisme del carboni en S. cerevisiae. En aquest treball s’ha demostrat que l’activitat d’aquesta quinasa és necessària per protegir les cèl•lules front la toxicitat per selenit. A més, Snf1 juga un paper protector quan l’homeòstasi redox del metabolisme del glutatió es troba alterada cap a un ambient intracel•lular més oxidant. D’altra banda, aquest treball demostra que el selenit provoca la inducció del reguló Aft1 de forma específica i diferent del que s’observa en condicions de dèficit de ferro. Mentre que Aft1 protegeix les cèl•lules front la toxicitat per selenit depenent dels nivells de ferro intracel•lulars, Aft2, factor transcripcional paràleg d’Aft1, juga una funció independent front aquesta protecció. A més, Rim101 (qui regula la via de resposta a pH alcalí) també protegeix front al selenit, tot i que el seu rol protector no està relacionat ni amb Aft1 ni amb Aft2. Addicionalment, Rim101 regula l’expressió de gens d’algunes subunitats de l’ATPasa V-H+ al llarg d’un tractament amb selenit.
El selenio es un elemento esencial en la dieta humana presente en forma en selenoproteínas, que tiene propiedades anticancerígenas a concentraciones bajas aunque es tóxico a dosis elevadas. Contrariamente a los microorganismos multicelulares, el Se no es esencial para el crecimiento de Saccharomyces cerevisiae, ya que carece de selenoproteínas. La proteína quinasa Snf1/AMPK juega un papel central en la regulación de la homeostasis del metabolismo del carbono en S. cerevisiae. En este trabajo se ha demostrado que la actividad de esta quinasa es necesaria para proteger las células frente a la toxicidad por selenito. Además, Snf1 juega un papel protector cuando la homeostasis redox del metabolismo del glutatión se encuentra alterada hacia un ambiente intracelular más oxidante.Por otra parte, este trabajo demuestra que el selenito provoca la inducción del regulón Aft1 de forma específica y diferente de lo que se observa en condiciones de déficit de hierro. Mientras que Aft1 protege las células frente a la toxicidad por selenito dependiendo de los niveles de hierro intracelulares, Aft2, factor transcripcional parálogo de Aft1, juega una función independiente frente a esta protección. Además, Rim101 (quien regula la vía de respuesta a pH alcalino) también protege frente al selenito, aunque su rol protector no está relacionado ni con Aft1 ni con Aft2. Adicionalmente, Rim101 regula la expresión de genes de algunas subunidades de la ATPasa V-H+ a lo largo de un tratamiento con selenito.
Selenium is an essential element in human diet present in a number of selenoproteins, which has anticarcinogenic properties at low concentrations although it is toxic at high dosis. In contrast to multicellular organisms, Se is not essential for growth of Saccharomyces cerevisiae, which lacks selenoproteins. The AMPK/Snf1 protein kinase has a central role in carbon metabolism in S. cerevisiae. In this study it has been demonstrated that Snf1 activity is needed for protection against selenite toxicity. Moreover, Snf1 plays a role in protecting yeast cells when glutathionedependent redox homeostasis is altered to a more oxidant intracellular environment.On the other hand, this study demonstrates that selenite provokes the induction of the Aft1 regulon in a specific manner, and different from that observed in iron limitation conditions. While Aft1 protects cells against selenite in an iron-dependent manner, Aft2, Aft1 paralog transcription factor, has independent roles in such protection. Moreover, Rim101 (which mediates the alkaline pH response pathway) also protects against selenite, although its role is not related neither to Aft1 nor to Aft2. Additionally, Rim101 regulates the expression of some genes encoding ATPase VH+ vacuolar subunits during selenite treatment.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
15

Gimenes, Camila [UNESP]. « Influência do exercício físico sobre a remodelaçao cardíaca e a atividade oxidativa em ratos diabéticos ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/100939.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:31:04Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2012-08-17Bitstream added on 2014-06-13T18:41:37Z : No. of bitstreams: 1 gimenes_c_dr_botfm.pdf: 982286 bytes, checksum: 5fa45006a3b6a4f9b6146a8f944b3e8b (MD5)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
O Diabetes mellitus (DM) é um distúrbio caracterizado por resposta secretória inadequada de insulina, que se manifesta pela utilização inapropriada de glicose pelos tecidos com consequente hiperglicemia. Além das alterações cardíacas e vasculares, o DM pode acarretar doença miocárdica não aterogênica, denominada miocardiopatia diabética. Um dos principais mecanismos desencadeadores de alterações miocárdicas é o aumento na produção de espécies reativas de oxigênio (ERO). Na prevenção das complicações crônicas do DM, o exercício físico (EF) regular tem papel fundamental. Em estudos experimentais, ratos com DM induzido por estreptozotocina (STZ) e submetidos à EF têm apresentado melhora na homeostase miocárdica de glicose e da função cardíaca. O objetivo do presente trabalho foi avaliar a influência do EF sobre remodelação cardíaca, variáveis bioquímicas e atividade oxidativa em ratos diabéticos. Foram utilizados ratos Wistar divididos em quatro grupos: 1) controle sedentário (CS, n=14); 2) controle treinado (CT, n=13); 3) diabético sedentário (DS, n=19); e 4) diabético treinado (DT, n=18). O diabetes foi induzido por STZ e o protocolo de EF foi aplicado durante nove semanas. A avaliação estrutural e funcional in vivo do ventrículo esquerdo (VE) foi realizada por ecocardiograma. O estudo funcional in vitro foi realizado pela avaliação do músculo papilar do VE. Para análise de variáveis anatômicas foram medidos os pesos úmidos e secos do VE, ventrículo direito, átrios e amostras de fígado e pulmão. Amostras do VE foram utilizadas para medidas do diâmetro dos miócitos, do colágeno miocárdico e da concentração de hidroxiprolina. O estresse oxidativo miocárdico foi avaliado pela dosagem de hidroperóxido de lipídio (LOOH)...
Diabetes mellitus (DM) is a disorder characterized by inadequate insulin secretory response, manifested by inappropriate use of glucose by tissues with consequent hyperglycemia. In addition to cardiac and vascular changes, DM can cause a non-atherogenic myocardial disease, named diabetic cardiomyopathy. One of the main mechanisms responsible for myocardial changes is the increased production of reactive oxygen species (ROS). Physical exercise (PE) plays an important role in preventing diabetes chronic complications. In experimental studies, rats with streptozotocin (STZ)-induced diabetes subjected to PE have shown improved myocardial glucose homeostasis and cardiac function. The aim of this study was to evaluate the influence of PE on cardiac remodeling, biochemical variables, and oxidative stress in diabetic rats. Wistar rats were divided into four groups: 1) sedentary control (SC, n=14); 2) trained control (TC, n=13); 3) sedentary diabetic (SD, n=19); and 4) trained diabetic (TD, n=18). Diabetes was induced by STZ and PE protocol was applied for nine weeks. The in vivo cardiac structures and left ventricular (LV) function were assessed by echocardiography. The in vitro myocardial function was evaluated in LV papillary muscle preparation. For anatomical variables analysis, wet and dry weights of LV, right ventricle, atria, and samples of liver and lung were measured. LV samples were used for myocytes diameter, myocardial collagen and hydroxyproline measurements. The myocardial oxidative stress was assessed by measuring lipid hydroperoxide (LOOH), superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPH-Px), and catalase. Serum glucose, total cholesterol, HDL-cholesterol, and triglycerides were measured. At the end of the experiment, body weight (BW) was lower and glycemia higher in... (Complete abstract click electronic access below)
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
16

Costa, Nara Aline [UNESP]. « Associação entre a concentração de selênio, o polimorfismo Pro198Leu da glutationa peroxidase 1 e a mortalidade em pacientes com choque séptico ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/113875.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2015-01-26T13:21:19Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-02-24Bitstream added on 2015-01-26T13:30:41Z : No. of bitstreams: 1 000798810.pdf: 329287 bytes, checksum: 3e99adb1cba11dc2c94f724555c20b94 (MD5)
O estresse oxidativo, é reconhecido como característica fundamental no choque séptico. Além disso, em pacientes com resposta inflamatória sistêmica, a concentração de selênio no plasma diminui independentemente do seu estado nutricional. No entanto, o papel fisiopatológico da concentração de selênio em pacientes com choque séptico permanece desconhecido. Portanto, o objetivo deste estudo foi avaliar a associação da concentração de selênio no plasma e eritrócito com a atividade da glutationa peroxidase (GPx1), o polimorfismo Pro198Leu da GPx1 e a mortalidade na unidade de terapia intensiva (UTI) e hospitalar em pacientes com choque séptico. Trata-se de um estudo clínico observacional e prospectivo realizado em três unidades de terapia intensiva em um hospital universitário. Foram avaliados 110 pacientes consecutivos, maiores de 18 anos (57,6 ± 15,9 anos; 63,6% homens), com choque séptico na admissão ou durante sua internação na UTI, entre Janeiro a Agosto de 2012. No momento da coleta dos pacientes, foram registrados os dados demográficos. Amostras de sangue foram coletadas nas primeiras 72 horas após a admissão do paciente ou dentro de 72 horas do diagnóstico de choque séptico para determinação do estado nutricional de selênio, concentração de grupos carbonila, atividade da GPx1 e a genotipagem do polimorfismo Pro198Leu. Em relação ao estado nutricional de selênio, somente a concentração de selênio no eritrócito foi menor nos pacientes que evoluíram ao óbito durante a internação na UTI e hospitalar. A frequência dos genótipos para o polimorfismo Pro198Leu foram 55%, 38% e 7% para os alelos Pro/Pro, Pro/Leu e Leu/Leu, respectivamente. A atividade da GPx1 foi diferente entre os grupos e maior no genótipo Leu/Leu. No modelo de regressão de Cox, a concentração de selênio no eritrócito foi associada com a mortalidade na UTI (HR:0,965; 95%CI:0,943-0,988; p: 0,002) e hospitalar ...
The oxidative stress is recognized as a key feature of septic shock. In addition, in patients with systemic inflammatory response, plasma selenium concentration falls independently of selenium status. However, the pathophysiologic role of selenium concentration in patients with septic shock remains unknown. Therefore, the objective of this study was to evaluate the association of erythrocyte and plasma selenium concentration with glutathione peroxidase (GPx1) activity, GPx1 polymorphisms and with intensive care unit (ICU) and hospital mortality in septic shock patients. This is an prospective, observational clinical study held in three intensive care units in a university hospital. A total of 110 consecutive patients older than 18 y (57,6 ± 15,9 y; 63,6% males) with septic shock on admission or septic shock during their ICU stay who were admitted to the ICU between January and August 2012 were evaluated. At the time of the patients’ enrollment, demographic information was recorded. Blood samples were taken within the first 72 h of the patient’s admission or within 72 h of the septic shock diagnosis for determination of selenium status, protein carbonyl concentration, GPx1 activity and GPx1 Pro198Leu polymorphism genotyping. Regarding selenium status, only erythrocyte selenium concentration was lower in septic patients who died in ICU and hospital. The genotype frequencies for GPx1 Pro198Leu polymorphism were 55%, 38% and 7% for Pro/Pro, Pro/Leu and Leu/Leu, respectively. GPx1 activity was different between groups and was higher in the Leu/Leu genotype. In the Cox regression models, erythrocyte selenium concentration was associated with ICU (HR:0.965; 95%CI:0.943-0.988; p: 0.002) and hospital mortality (HR: 0.968; 95%CI: 0.948-0.989; p: 0.003) in patients with septic shock even after adjustment for age, gender and APACHE II. Erythrocyte selenium concentration was a predictor of ICU and hospital mortality in patients with septic ...
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
17

Alves, Leticia Rodrigues. « Impacto dos metais pesados em solos agrícolas e a comunicação do estresse da raiz para a parte aérea / ». Jaboticabal, 2016. http://hdl.handle.net/11449/143788.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Priscila Gratão
Banca: Tiago Santana Balbuena
Banca: Vanessa Cury Galati
Resumo: A contaminação por metais pesados é um problema mundial e é uma das causas mais severas de estresse abiótico nas plantas, desencadeando perdas na produtividade e risco de contaminação para a saúde humana. A concentração de cádmio aumentou consideravelmente no meio ambiente devido a fatores antropogênicos. As plantas podem absorver o cádmio, levando a alta produção de espécies reativas de oxigênio, o que desencadeia cascatas de oxidação descontroladas, resultando em danos a planta. Com o objetivo de adicionar novas informações nesta área, foi realizada uma discussão sobre a contaminação dos solos agrícolas por metais pesados, os danos causados na homeostase celular, o sistema antioxidante de defesa e o impacto para os consumidores. Além disso, foi feito um estudo sobre a comunicação da raiz para a parte aérea durante uma condição de estresse, interconectando a resposta especifica das espécies reativas de oxigênio e a ação dos hormônios nesta comunicação. Pare este propósito, foi utilizado como ferramenta a enxertia e os mutantes hormonais para investigar a modulação da resposta antioxidante de defesa entre os órgãos.
Abstract: Heavy metal contamination is a worldwide concern and one of the most severe causes of abiotic stress in plants, triggering losses in crop production and contamination risks to human health. Cadmium concentration have been increased in environment due to several anthropogenic factors. Plants can uptake cadmium, which lead to a high production of reactive oxygen species and trigger an uncontrolled oxidation cascade in cells, resulting in damages to plant. In order to gain new information about this subject, we carried out a deep discussion about heavy metal contamination in agricultural soils, damages in cell homeostasis, antioxidant defense system and the impact to food consumers. Moreover, we studied root-to-shoot communication during stress condition and the specific responses of reactive oxygen species and hormones in this communication. For this propose, we used grafted hormonal mutants as a tool to investigate the modulation of antioxidant stress responses between organs.
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
18

Costa, Nara Aline. « Associação entre a concentração de selênio, o polimorfismo Pro198Leu da glutationa peroxidase 1 e a mortalidade em pacientes com choque séptico / ». Botucatu, 2014. http://hdl.handle.net/11449/113875.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Marcos Ferreira Minicucci
Coorientador: Ana Lúcia Gut
Banca: Marcelo Macedo Rogero
Banca: Paula Schmidt Azevedo Gaiolla
Resumo: O estresse oxidativo, é reconhecido como característica fundamental no choque séptico. Além disso, em pacientes com resposta inflamatória sistêmica, a concentração de selênio no plasma diminui independentemente do seu estado nutricional. No entanto, o papel fisiopatológico da concentração de selênio em pacientes com choque séptico permanece desconhecido. Portanto, o objetivo deste estudo foi avaliar a associação da concentração de selênio no plasma e eritrócito com a atividade da glutationa peroxidase (GPx1), o polimorfismo Pro198Leu da GPx1 e a mortalidade na unidade de terapia intensiva (UTI) e hospitalar em pacientes com choque séptico. Trata-se de um estudo clínico observacional e prospectivo realizado em três unidades de terapia intensiva em um hospital universitário. Foram avaliados 110 pacientes consecutivos, maiores de 18 anos (57,6 ± 15,9 anos; 63,6% homens), com choque séptico na admissão ou durante sua internação na UTI, entre Janeiro a Agosto de 2012. No momento da coleta dos pacientes, foram registrados os dados demográficos. Amostras de sangue foram coletadas nas primeiras 72 horas após a admissão do paciente ou dentro de 72 horas do diagnóstico de choque séptico para determinação do estado nutricional de selênio, concentração de grupos carbonila, atividade da GPx1 e a genotipagem do polimorfismo Pro198Leu. Em relação ao estado nutricional de selênio, somente a concentração de selênio no eritrócito foi menor nos pacientes que evoluíram ao óbito durante a internação na UTI e hospitalar. A frequência dos genótipos para o polimorfismo Pro198Leu foram 55%, 38% e 7% para os alelos Pro/Pro, Pro/Leu e Leu/Leu, respectivamente. A atividade da GPx1 foi diferente entre os grupos e maior no genótipo Leu/Leu. No modelo de regressão de Cox, a concentração de selênio no eritrócito foi associada com a mortalidade na UTI (HR:0,965; 95%CI:0,943-0,988; p: 0,002) e hospitalar ...
Abstract: The oxidative stress is recognized as a key feature of septic shock. In addition, in patients with systemic inflammatory response, plasma selenium concentration falls independently of selenium status. However, the pathophysiologic role of selenium concentration in patients with septic shock remains unknown. Therefore, the objective of this study was to evaluate the association of erythrocyte and plasma selenium concentration with glutathione peroxidase (GPx1) activity, GPx1 polymorphisms and with intensive care unit (ICU) and hospital mortality in septic shock patients. This is an prospective, observational clinical study held in three intensive care units in a university hospital. A total of 110 consecutive patients older than 18 y (57,6 ± 15,9 y; 63,6% males) with septic shock on admission or septic shock during their ICU stay who were admitted to the ICU between January and August 2012 were evaluated. At the time of the patients' enrollment, demographic information was recorded. Blood samples were taken within the first 72 h of the patient's admission or within 72 h of the septic shock diagnosis for determination of selenium status, protein carbonyl concentration, GPx1 activity and GPx1 Pro198Leu polymorphism genotyping. Regarding selenium status, only erythrocyte selenium concentration was lower in septic patients who died in ICU and hospital. The genotype frequencies for GPx1 Pro198Leu polymorphism were 55%, 38% and 7% for Pro/Pro, Pro/Leu and Leu/Leu, respectively. GPx1 activity was different between groups and was higher in the Leu/Leu genotype. In the Cox regression models, erythrocyte selenium concentration was associated with ICU (HR:0.965; 95%CI:0.943-0.988; p: 0.002) and hospital mortality (HR: 0.968; 95%CI: 0.948-0.989; p: 0.003) in patients with septic shock even after adjustment for age, gender and APACHE II. Erythrocyte selenium concentration was a predictor of ICU and hospital mortality in patients with septic ...
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
19

Drieschmanns, Hans-Rainer. « Analyse der Signal- und Aktivierungswege bei oxidativem Stress sowie anti-oxidative Intervention über extrakorporale Blutbehandlungsverfahren / ». Düsseldorf : VDI-Verl, 2008. http://d-nb.info/989106373/04.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
20

Chang, Hui. « Oxidative stress in the retina an experimental study in the rat / ». Lund : Dept. of Ophthalmology, University Hospital, Lund University, 1994. http://catalog.hathitrust.org/api/volumes/oclc/39725792.html.

Texte intégral
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
21

Martins, Gustavo Rafagnin. « Potencial antioxidante, fotoprotetor e antiglicante de frutos alimentícios não convencionais para utilização na indústria alimentícia, cosmética e farmacêutica / ». Araraquara, 2017. http://hdl.handle.net/11449/151064.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Regildo Marcio Gonçalves da Silva
Banca: Dario Abel Palmieri
Banca: Valter Henrique Marinho dos Santos
Resumo: O estresse oxidativo está correlacionado ao aparecimento de doenças, e pode ser intensificado devido à exposição a fatores ambientais, como estresse, abuso de drogas, radiação solar, poluição entre outros. Estudos com vegetais têm demonstrado que os mesmos podem conter compostos antioxidantes passíveis de remediar ou prevenir tais complicações. Nesse contexto o presente trabalho avaliou a atividade antioxidante, antiglicante, fotoprotetora e verificou-se a presença de compostos polifenólicos dos extratos aquoso, etanólico e hidroalcoólico de frutos de Chrysophyllum cainito L, Hancornia speciosa Gomes. e P. glomerata Berg., além disso foram produzidas e analisadas geleias desses frutos. Compostos fenólicos foram determinados por técnicas espectrofotométrica e HPLC (High performance liquid cromatography). Foi verificada a presença de compostos fenólicos, incluindo flavonoides, para todos os de frutos avaliados, com destaque para os extratos de C. cainito (casca), que apresentou os maiores valores com o extrato hidroetanólico dessa espécie. Quanto a atividade antioxidante, novamenta a espécie de C. cainito obteve os mais valores entre os resultados para os diferentes testes realizados, sequestro do radical livre DPPH, potencial redutor de ferro (FRAP - ferric reducing antioxidant power), inibição da peroxidação lipídica (TBARS - thiobarbituric acid reactive substances), e sequestro do NO, entretanto os demais extratos avaliados para as outras espécies, H. speciosa e P. glomerata... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Oxidative stress is correlated with the onset of disease, and can be intensified due to exposure to environmental factors such as stress, drug abuse, solar radiation, pollution, among others. Studies with vegetables have shown that they may contain antioxidant compounds likely to remedy or prevent such complications. In this context, the present work evaluated antioxidant, antiglican and photoprotective activity and verified the presence of polyphenolic compounds of the aqueous, ethanolic and hydroalcoholic extracts of fruits of Chrysophyllum cainito L., Hancornia speciosa Gomes. and P. glomerata Berg. in addition, jellies of these fruits were produced and analyzed. Phenolic compounds were determined by spectrophotometric techniques and HPLC (High performance liquid chromatography). It was verified the presence of phenolic compounds, including flavonoids, for all evaluated fruits, especially the extracts of C. cainito (peel), which presented the highest values with the hydroethanolic extract of this species. As for the antioxidant activity, again the C. cainito species obtained the highest values among the results for the different tests performed, DPPH free radical sequestration, ferric reducing antioxidant power (FRAP), inhibition of lipid peroxidation (TBARS - thiobarbituric acid reactive substances), and NO scavenging. However, the other extracts evaluated for the other fruit species, H. speciosa and P. glomerata also obtained significant results. These results Indicate antioxidant potential for the fruits of these species tested and that are possibly related to the presence of phenolic compounds. Only the hydroethanolic (70%) extract of P. glomerata indicated antiglication activity at the concentration of 10mg.mL-1. As for the jellies produced, the C. cainito jelly also obtained prominent results for both nutritional and functional constituents, but the P. glomerata one presented...
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
22

Orosz, Jose Eduardo Bagnara [UNESP]. « Avaliação de danos oxidativos no DNA de linfócitos e estresse oxidativo no plasma de pacientes a cirurgia sob anestesia balanceada com sevoflurano ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/123715.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2015-06-17T19:33:44Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-02-25. Added 1 bitstream(s) on 2015-06-18T12:48:07Z : No. of bitstreams: 1 000823183.pdf: 3060826 bytes, checksum: 30c1f56e197e5e7f9f9c1bfc6a5295e4 (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Apesar da eficácia e segurança demonstradas no uso clínico dos anestésicos inalatórios, existem ainda algumas questões a serem respondidas sobre genotoxicidade e efeitos no equilíbrio redox celular. Poucos estudos têm avaliado os danos no material genético ou o estresse oxidativo em pacientes submetidos a procedimento cirúrgico sob uso do anestésico sevoflurano. Para melhor entender os possíveis efeitos tóxicos deste agente, o presente estudo objetivou avaliar os danos oxidativo no DNA, a peroxidação lipídica e a defesa antioxidante plasmática durante e após a anestesia geral balanceada mantida com sevoflurano, em 15 pacientes adultos sem comorbidades, os quais foram submetidos a cirurgias eletivas de pequeno porte. As amostras de sangue venoso foram coletadas antes da anestesia; após a indução anestésica e imediatamente antes da cirurgia; 2 horas após o início da anestesia e no dia seguinte a cirurgia. Os danos no DNA foram avaliados em linfócitos periféricos utilizando o teste do cometa com as enzimas formamidopirimidina-DNA glicosilase (fpg) e endonuclease III (endo III) para detecção de lesões em purinas e pirimidinas oxidadas, respectivamente. O malonaldeído (MDA) e a defesa antioxidante plasmática foram detectados por fluorescência. Os resultados mostraram que não houve aumento nos danos do DNA ou oxidação de bases entre os momentos avaliados. A anestesia balanceada com sevoflurano não alterou os níveis de MDA e a defesa antioxidante do plasma manteve-se inalterada durante e após a anestesia. Em conclusão, o presente estudo demonstrou, pela primeira vez, que o sevoflurano não leva à oxidação de material genético ou de lipídios e não altera a capacidade antioxidante do plasma durante e após a anestesia balanceada em pacientes sem comorbidades submetidos a cirurgias minimamente invasivas
Despite of the anesthetics effectiveness and safety in clinical use, there are some questions to be answered concerning their genotoxicity and effects on cellular redox balance. Only a few studies have evaluated DNA damage or oxidative stress in patients during surgical procedure with the volatile anesthetic sevoflurane. To further understand the possible toxic effects of this agent, the current study aimed to evaluate oxidative DNA damage, lipid peroxidation and plasma antioxidant defense during and after general balanced anesthesia maintained with sevoflurane in 15 adult patients without comorbidities who underwent elective minor surgery. The venous blood samples were collected at baseline-before anesthesia; after anesthesia induction and immediately before surgery; 2 h after the beginning of anesthesia; and on the day following surgery. DNA damage was detected in peripheral lymphocytes using the comet assay, and the enzymes formamidopyrimidine-DNA glycosylase (fpg) and endonuclease III (endo III) were used to recognize oxidized purine and pyrimidine lesions, respectively. Plasma malondialdehyde (MDA) and antioxidant defense were detected by fluorescence. The results showed no increase in DNA damage or base oxidation among the time points evaluated. Balanced anesthesia with sevoflurane did not alter MDA levels, and plasma antioxidant defense was unchanged during or after anesthesia. In conclusion, this study showed, for the first time, that sevoflurane does not lead to oxidation in genetic material or lipids, and does not alter the antioxidant status during or after balanced anesthesia in patients without comorbidities undergoing minimally invasive surgeries
FAPESP: 09/51110-5
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
23

Gomes, Mariana Janini [UNESP]. « Influência do exercício físico sobre o estresse oxidativo, as MAPK e o NF-kB no músculo sóleo de ratos com insuficiência cardíaca induzida por estenose aórtica ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2015. http://hdl.handle.net/11449/132031.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2015-12-10T14:23:10Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-02-27. Added 1 bitstream(s) on 2015-12-10T14:29:25Z : No. of bitstreams: 1 000851276.pdf: 1485802 bytes, checksum: 90456e268deacd5e59e3af5282280db8 (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Introdução: A insuficiência cardíaca caracteriza-se por redução da capacidade física com ocorrência precoce de fadiga e dispneia. Alterações da musculatura esquelética têm sido responsabilizadas, pelo menos parcialmente, pelos sintomas. Embora aumento do estresse oxidativo participe da fisiopatologia das alterações musculares, as fontes de geração de espécies reativas de oxigênio e suas vias de sinalização intracelular ainda não foram completamente elucidadas. Estudos sugerem que as proteínas quinases ativadas por mitógeno (MAPK) e proteínas da via do fator nuclear-κB (NF-κB) estejam envolvidas na resposta muscular ao estresse oxidativo. Atualmente, as diretrizes recomendam a prática regular de exercícios físicos para pacientes com insuficiência cardíaca estável. Os efeitos do exercício aeróbio sobre a capacidade física e a musculatura esquelética durante sobrecarga pressórica persistente do ventrículo esquerdo não foram esclarecidos. Neste estudo avaliamos a influência do exercício aeróbio sobre o estresse oxidativo, as MAPK e o NF-κB no músculo sóleo de ratos com insuficiência cardíaca induzida por estenose aórtica. Métodos: Vinte semanas após indução de estenose aórtica, ratos Wistar foram alocados nos grupos controle sedentário (C-Sed, n=22), controle exercitado (C-Ex, n=19), estenose aórtica sedentário (EA-Sed, n=18) e estenose aórtica exercitado (EA-Ex, n=18). Exercício físico foi realizado em esteira, 5 vezes por semana, durante 8 semanas. A capacidade física foi avaliada por teste de esforço máximo em esteira antes e após o período de exercício. Ecocardiograma transtorácico foi realizado antes e após o treinamento. A atividade das enzimas antioxidantes superóxido dismutase, glutationa peroxidase e catalase e a concentração do hidroperóxido de lipídeo foram avaliados por espectrofotometria. A atividade da NADPH oxidase foi analisada pela redução de lucigenina e a...
Introduction: Heart failure is characterized by reduced physical capacity with early occurrence of fatigue and dyspnea. Skeletal muscle abnormalities have been considered responsible, at least partially, for the symptoms. Although increased oxidative stress participates in the pathophysiology of muscle abnormalities, sources of reactive oxygen species generation and their intracellular signaling pathways are not completely elucidated. Studies suggest that mitogen-activated protein kinases (MAPK) and the nuclear factor-kappaB (NF-kB) pathway are involved in muscle response to oxidative stress. Currently, guidelines recommend regular physical exercise for patients with stable heart failure. The effects of aerobic exercise on physical capacity and skeletal muscle changes during left ventricular persistent pressure overload have not been established. In this study, we evaluated the influence of aerobic exercise on oxidative stress, the MAPK and the NF-kB pathway in the soleus muscle of rats with aortic stenosis-induced heart failure. Methods: Twenty weeks after aortic stenosis induction, rats were assigned into four groups: sedentary control (C-Sed, n=22), exercised control (C-Ex, n=19), sedentary aortic stenosis (AS-Sed, n=18) and exercised aortic stenosis (AS-Ex, n=18). Exercise was performed on a treadmill, 5 times a week for 8 weeks. Physical capacity was assessed by maximal exercise test on a treadmill before and after the exercise period. Transthoracic echocardiography was performed before and after training. Activity of the antioxidant enzymes superoxide dismutase, glutathione peroxidase, and catalase, and lipid hydroperoxide concentration were evaluated by spectrophotometry. NADPH oxidase activity was analyzed by reduction of lucigenin and gene expression of its subunits NOX 2, NOX 4, p22phox, and p47phox by qPCR. Total generation of reactive oxygen species was measured by HPLC and protein expression by Western blot. Statistical ...
FAPESP: 2012/22485-3
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
24

Gomes, Mariana Janini. « Influência do exercício físico sobre o estresse oxidativo, as MAPK e o NF-kB no músculo sóleo de ratos com insuficiência cardíaca induzida por estenose aórtica / ». Botucatu, 2015. http://hdl.handle.net/11449/132031.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Marina Politi Okoshi
Coorientador: Paula Felippe Martinez
Banca: Silméia Garcia Zanati
Banca: Francis Lopes Pacagnelli
Resumo: Introdução: A insuficiência cardíaca caracteriza-se por redução da capacidade física com ocorrência precoce de fadiga e dispneia. Alterações da musculatura esquelética têm sido responsabilizadas, pelo menos parcialmente, pelos sintomas. Embora aumento do estresse oxidativo participe da fisiopatologia das alterações musculares, as fontes de geração de espécies reativas de oxigênio e suas vias de sinalização intracelular ainda não foram completamente elucidadas. Estudos sugerem que as proteínas quinases ativadas por mitógeno (MAPK) e proteínas da via do fator nuclear-κB (NF-κB) estejam envolvidas na resposta muscular ao estresse oxidativo. Atualmente, as diretrizes recomendam a prática regular de exercícios físicos para pacientes com insuficiência cardíaca estável. Os efeitos do exercício aeróbio sobre a capacidade física e a musculatura esquelética durante sobrecarga pressórica persistente do ventrículo esquerdo não foram esclarecidos. Neste estudo avaliamos a influência do exercício aeróbio sobre o estresse oxidativo, as MAPK e o NF-κB no músculo sóleo de ratos com insuficiência cardíaca induzida por estenose aórtica. Métodos: Vinte semanas após indução de estenose aórtica, ratos Wistar foram alocados nos grupos controle sedentário (C-Sed, n=22), controle exercitado (C-Ex, n=19), estenose aórtica sedentário (EA-Sed, n=18) e estenose aórtica exercitado (EA-Ex, n=18). Exercício físico foi realizado em esteira, 5 vezes por semana, durante 8 semanas. A capacidade física foi avaliada por teste de esforço máximo em esteira antes e após o período de exercício. Ecocardiograma transtorácico foi realizado antes e após o treinamento. A atividade das enzimas antioxidantes superóxido dismutase, glutationa peroxidase e catalase e a concentração do hidroperóxido de lipídeo foram avaliados por espectrofotometria. A atividade da NADPH oxidase foi analisada pela redução de lucigenina e a...
Abstract: Introduction: Heart failure is characterized by reduced physical capacity with early occurrence of fatigue and dyspnea. Skeletal muscle abnormalities have been considered responsible, at least partially, for the symptoms. Although increased oxidative stress participates in the pathophysiology of muscle abnormalities, sources of reactive oxygen species generation and their intracellular signaling pathways are not completely elucidated. Studies suggest that mitogen-activated protein kinases (MAPK) and the nuclear factor-kappaB (NF-kB) pathway are involved in muscle response to oxidative stress. Currently, guidelines recommend regular physical exercise for patients with stable heart failure. The effects of aerobic exercise on physical capacity and skeletal muscle changes during left ventricular persistent pressure overload have not been established. In this study, we evaluated the influence of aerobic exercise on oxidative stress, the MAPK and the NF-kB pathway in the soleus muscle of rats with aortic stenosis-induced heart failure. Methods: Twenty weeks after aortic stenosis induction, rats were assigned into four groups: sedentary control (C-Sed, n=22), exercised control (C-Ex, n=19), sedentary aortic stenosis (AS-Sed, n=18) and exercised aortic stenosis (AS-Ex, n=18). Exercise was performed on a treadmill, 5 times a week for 8 weeks. Physical capacity was assessed by maximal exercise test on a treadmill before and after the exercise period. Transthoracic echocardiography was performed before and after training. Activity of the antioxidant enzymes superoxide dismutase, glutathione peroxidase, and catalase, and lipid hydroperoxide concentration were evaluated by spectrophotometry. NADPH oxidase activity was analyzed by reduction of lucigenin and gene expression of its subunits NOX 2, NOX 4, p22phox, and p47phox by qPCR. Total generation of reactive oxygen species was measured by HPLC and protein expression by Western blot. Statistical ...
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
25

Gimenes, Camila. « Influência do exercício físico sobre a remodelaçao cardíaca e a atividade oxidativa em ratos diabéticos / ». Botucatu, 2012. http://hdl.handle.net/11449/100939.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Katashi Okoshi
Coorientador: Ana Angélica Henrique Fernandes
Banca: Wilson Nadruz Junior
Banca: André dos Santos Moro
Banca: Silmeia Garcia Zanati
Banca: Paula Schmidt Azevedo Gaiolla
Resumo: O Diabetes mellitus (DM) é um distúrbio caracterizado por resposta secretória inadequada de insulina, que se manifesta pela utilização inapropriada de glicose pelos tecidos com consequente hiperglicemia. Além das alterações cardíacas e vasculares, o DM pode acarretar doença miocárdica não aterogênica, denominada miocardiopatia diabética. Um dos principais mecanismos desencadeadores de alterações miocárdicas é o aumento na produção de espécies reativas de oxigênio (ERO). Na prevenção das complicações crônicas do DM, o exercício físico (EF) regular tem papel fundamental. Em estudos experimentais, ratos com DM induzido por estreptozotocina (STZ) e submetidos à EF têm apresentado melhora na homeostase miocárdica de glicose e da função cardíaca. O objetivo do presente trabalho foi avaliar a influência do EF sobre remodelação cardíaca, variáveis bioquímicas e atividade oxidativa em ratos diabéticos. Foram utilizados ratos Wistar divididos em quatro grupos: 1) controle sedentário (CS, n=14); 2) controle treinado (CT, n=13); 3) diabético sedentário (DS, n=19); e 4) diabético treinado (DT, n=18). O diabetes foi induzido por STZ e o protocolo de EF foi aplicado durante nove semanas. A avaliação estrutural e funcional in vivo do ventrículo esquerdo (VE) foi realizada por ecocardiograma. O estudo funcional in vitro foi realizado pela avaliação do músculo papilar do VE. Para análise de variáveis anatômicas foram medidos os pesos úmidos e secos do VE, ventrículo direito, átrios e amostras de fígado e pulmão. Amostras do VE foram utilizadas para medidas do diâmetro dos miócitos, do colágeno miocárdico e da concentração de hidroxiprolina. O estresse oxidativo miocárdico foi avaliado pela dosagem de hidroperóxido de lipídio (LOOH)... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Diabetes mellitus (DM) is a disorder characterized by inadequate insulin secretory response, manifested by inappropriate use of glucose by tissues with consequent hyperglycemia. In addition to cardiac and vascular changes, DM can cause a non-atherogenic myocardial disease, named diabetic cardiomyopathy. One of the main mechanisms responsible for myocardial changes is the increased production of reactive oxygen species (ROS). Physical exercise (PE) plays an important role in preventing diabetes chronic complications. In experimental studies, rats with streptozotocin (STZ)-induced diabetes subjected to PE have shown improved myocardial glucose homeostasis and cardiac function. The aim of this study was to evaluate the influence of PE on cardiac remodeling, biochemical variables, and oxidative stress in diabetic rats. Wistar rats were divided into four groups: 1) sedentary control (SC, n=14); 2) trained control (TC, n=13); 3) sedentary diabetic (SD, n=19); and 4) trained diabetic (TD, n=18). Diabetes was induced by STZ and PE protocol was applied for nine weeks. The in vivo cardiac structures and left ventricular (LV) function were assessed by echocardiography. The in vitro myocardial function was evaluated in LV papillary muscle preparation. For anatomical variables analysis, wet and dry weights of LV, right ventricle, atria, and samples of liver and lung were measured. LV samples were used for myocytes diameter, myocardial collagen and hydroxyproline measurements. The myocardial oxidative stress was assessed by measuring lipid hydroperoxide (LOOH), superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPH-Px), and catalase. Serum glucose, total cholesterol, HDL-cholesterol, and triglycerides were measured. At the end of the experiment, body weight (BW) was lower and glycemia higher in... (Complete abstract click electronic access below)
Doutor
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
26

Orosz, Jose Eduardo Bagnara. « Avaliação de danos oxidativos no DNA de linfócitos e estresse oxidativo no plasma de pacientes a cirurgia sob anestesia balanceada com sevoflurano / ». Botucatu, 2014. http://hdl.handle.net/11449/123715.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Mariana Gobbo Braz
Coorientador: José Reinaldo Cerqueira Braz
Banca: Yara Marcondes Machado Castiglia
Banca: Maria Angela Tardelli
Banca: João Paulo Marcondes
Banca: Clarissa Scolastici
Resumo: Apesar da eficácia e segurança demonstradas no uso clínico dos anestésicos inalatórios, existem ainda algumas questões a serem respondidas sobre genotoxicidade e efeitos no equilíbrio redox celular. Poucos estudos têm avaliado os danos no material genético ou o estresse oxidativo em pacientes submetidos a procedimento cirúrgico sob uso do anestésico sevoflurano. Para melhor entender os possíveis efeitos tóxicos deste agente, o presente estudo objetivou avaliar os danos oxidativo no DNA, a peroxidação lipídica e a defesa antioxidante plasmática durante e após a anestesia geral balanceada mantida com sevoflurano, em 15 pacientes adultos sem comorbidades, os quais foram submetidos a cirurgias eletivas de pequeno porte. As amostras de sangue venoso foram coletadas antes da anestesia; após a indução anestésica e imediatamente antes da cirurgia; 2 horas após o início da anestesia e no dia seguinte a cirurgia. Os danos no DNA foram avaliados em linfócitos periféricos utilizando o teste do cometa com as enzimas formamidopirimidina-DNA glicosilase (fpg) e endonuclease III (endo III) para detecção de lesões em purinas e pirimidinas oxidadas, respectivamente. O malonaldeído (MDA) e a defesa antioxidante plasmática foram detectados por fluorescência. Os resultados mostraram que não houve aumento nos danos do DNA ou oxidação de bases entre os momentos avaliados. A anestesia balanceada com sevoflurano não alterou os níveis de MDA e a defesa antioxidante do plasma manteve-se inalterada durante e após a anestesia. Em conclusão, o presente estudo demonstrou, pela primeira vez, que o sevoflurano não leva à oxidação de material genético ou de lipídios e não altera a capacidade antioxidante do plasma durante e após a anestesia balanceada em pacientes sem comorbidades submetidos a cirurgias minimamente invasivas
Abstract: Despite of the anesthetics effectiveness and safety in clinical use, there are some questions to be answered concerning their genotoxicity and effects on cellular redox balance. Only a few studies have evaluated DNA damage or oxidative stress in patients during surgical procedure with the volatile anesthetic sevoflurane. To further understand the possible toxic effects of this agent, the current study aimed to evaluate oxidative DNA damage, lipid peroxidation and plasma antioxidant defense during and after general balanced anesthesia maintained with sevoflurane in 15 adult patients without comorbidities who underwent elective minor surgery. The venous blood samples were collected at baseline-before anesthesia; after anesthesia induction and immediately before surgery; 2 h after the beginning of anesthesia; and on the day following surgery. DNA damage was detected in peripheral lymphocytes using the comet assay, and the enzymes formamidopyrimidine-DNA glycosylase (fpg) and endonuclease III (endo III) were used to recognize oxidized purine and pyrimidine lesions, respectively. Plasma malondialdehyde (MDA) and antioxidant defense were detected by fluorescence. The results showed no increase in DNA damage or base oxidation among the time points evaluated. Balanced anesthesia with sevoflurane did not alter MDA levels, and plasma antioxidant defense was unchanged during or after anesthesia. In conclusion, this study showed, for the first time, that sevoflurane does not lead to oxidation in genetic material or lipids, and does not alter the antioxidant status during or after balanced anesthesia in patients without comorbidities undergoing minimally invasive surgeries
Doutor
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
27

Souza, Lucas Anjos 1985. « Caracterização de respostas fisiológicas e bioquímicas de Dolichos lablab L. ao cádmio ». [s.n.], 2014. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/315518.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Ricardo Antunes de Azevedo
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-24T16:19:26Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Souza_LucasAnjos_D.pdf: 2069083 bytes, checksum: 2b128cf16852d48afca928d3b9b12200 (MD5) Previous issue date: 2014
Resumo: Um dos grandes problemas de poluição ambiental é a contaminação do solo e corpos d¿água com metais pesados. Alguns desses elementos não possuem funções metabólicas e são extremamente tóxicos podendo levar o organismo à morte. Com o aumento de atividades industriais e o manejo inapropriado de resíduos que contenham esses elementos, a quantidade e disponibilidade de metais pesados no solo aumentam consideravelmente assim, se tornando um problema sério. O cádmio (Cd) é um metal pesado que não possui função metabólica e é altamente tóxico. Técnicas de engenharia para remediação de solos contaminados por metal pesado são utilizadas, mas geralmente trazem outros impactos ao meio ambiente. Assim, a fitorremediação é uma técnica que utiliza plantas para remediar solos contaminados com metais pesados, utilizando a capacidade de absorção e acumulação do elemento em tecidos vegetais, dessa forma sendo caracterizada como uma opção ambientalmente adequada. No entanto, poucas plantas que produzem altas quantidades de biomassa têm sido estudadas para utilização nessa fitotecnologia. Dessa maneira, esse estudo buscou caracterizar a resposta de Dolichos lablab L. ao Cd, uma leguminosa forrageira tolerante aos estresses por salinidade e seca. Realizamos a avaliação do potencial fitorremediador para solos contaminados com Cd, a caracterização da resposta da via antioxidativa enzimática e perfil proteico. Observamos que Dolichos lablab L. pode ser utilizada como fitoestabilizadora de Cd em solos cujo grau de contaminação seja moderado, até 5 mg kg-1; observamos, também, que a resposta do sistema antioxidante é tecido específica, sendo a resposta radicular mais eficiente que a resposta foliar; por meio da análise do proteoma de Dolichos lablab L. expostas ao Cd, observamos que enzimas envolvidas no metabolismo de carboidratos e metabolismo energético são, frequentemente moduladas positivamente e proteínas relacionadas à resposta a estresses abióticos diversos são induzidas tanto em raízes quanto em folhas
Abstract: One of the major problems of environmental pollution is the contamination of soil and water bodies with heavy metals. Some of these elements do not have metabolic functions and are extremely toxic and can lead organisms to death. With the increase of industrial activities and inappropriate management of waste containing these elements, the amount and availability of heavy metals in the soil greatly increased, thus becoming a serious problem. Cadmium (Cd) is a heavy metal that has no metabolic function and is highly toxic. Engineering techniques for remediate heavy metals contaminated soils are used, but usually bring other environmental impacts. Thus, phytoremediation is a technique that uses plants for remediating heavy metals contaminated soil, using the plant ability to uptake and accumulate the toxic element in plant tissues, thus being characterized as an environmentally friendly option. However, few plants that produce high amounts of biomass have been studied to be used in this phytotechnology. Thus, this study aimed to characterize the response of Dolichos lablab L. to Cd, a leguminous plant used as forage that is tolerant salt and drought stresses. We performed the evaluation of the potential use for phytoremediation of Cd-contaminated soil, the characterization of the antioxidant pathway response and protein profile. We observed that Dolichos lablab L. can be used for Cd phytoestabilization in soils with a moderate degree of contamination, up to 5 mg kg-1; we also observed that the enzymatic antioxidant response is tissue specific, being root response more efficient than that of foliar; by the proteome analysis of Dolichos lablab L. under Cd stress, we observed that enzymes related to carbohydrate and energetic metabolisms are, frequently, up regulated and that proteins related to abiotic stress response are up regulated in both roots and leaves
Doutorado
Biologia Vegetal
Doutor em Biologia Vegetal
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
28

Cravo, Marlize Ferreira. « Variação na disponibilidade de oxigênio e respostas antioxidantes no gastrópode Helix aspersa ». Universidade de São Paulo, 2011. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41135/tde-05092011-085637/.

Texte intégral
Résumé :
O gastrópode terrestre Helix aspersa (Müller) é um herbívoro generalista, que habita a região mediterrânea. Os gastrópodes terrestres em geral entram em estados dormentes durante o seu ciclo de vida. A dormência é uma forma de inatividade associada a uma redução na taxa metabólica, sem grandes alterações no estado hídrico do animal (Withers & Cooper, 2010). Os gastrópodes terrestres quando saem de um estado dormente podem apresentar um aumento na produção de espécies reativas de oxigênio (ROS) nas mitocôndrias (Turrens et al., 1982) levando a um quadro de possível estresse oxidativo (Hermes-Lima & Zenteno-Savin, 2002). Cerca de 0,1% a 2% da respiração normal celular in vitro resulta em formação de ânion superóxido (Fridovich, 2004; Murphy, 2009; Hamanaka & Chandel, 2010). Muitos estudos apontam para um aumento na produção de ROS (Duranteau et al., 1998; Chandel et al., 1998; Wood et al., 1999; Killilea et al., 2000) durante a hipóxia. O estresse oxidativo é definido como o desequilíbrio no balanço entre agentes pró-oxidantes e agentes antioxidantes, em favor dos pró-oxidantes, levando a uma perturbação na sinalização e no controle redox e/ou dano molecular (Sies & Jones, 2007). A GSH é o principal grupo sulfidrila não proteico encontrado em células de mamíferos. Esta normalmente em uma concentração de 1 a 10 mM, enquanto a GSSG é encontrada em uma concentração de 10 a 100 vezes menor (Rossi et al., 1995; Griffith, 1999). A GSH atua desativando radicais livres, preservando o status redox celular e defendendo o organismo contra xenobióticos (Meister, 1995a). A ativação do sistema de defesa antioxidante, incluindo aumento da atividade de enzimas antioxidantes, durante situações de depressão metabólica foi chamada de preparo para o estresse oxidativo (Hermes-Lima et al., 1998). Esta ativação protege o organismo durante o hipometabolismo e durante a reoxigenação/despertar de um possível estresse oxidativo. Os objetivos deste estudo foram: analisar as possíveis respostas durante um ciclo de anoxia e reoxigenação do sistema de defesa antioxidante de Helix aspersa com níveis reduzidos de glutationa total (eq-GSH); e examinar a liberação de ROS em mitocôndrias isoladas de Helix aspersa em estivação. O metabolismo de GSH mostrou-se em nosso estudo como importante fator na manutenção do equilíbrio redox de Helix aspersa durante a anoxia e reoxigenação, lidando com um provável aumento de produção de ROS durante a reoxigenação. E durante a estivação, foi demonstrado que as mitocôndrias de glândula digestiva de Helix aspersa liberam mais H2O2 in vitro. Este aumento na liberação de ROS na mitocôndria pode estar relacionado com a indução de respostas antioxidantes, que ocorrem durante a estivação em gastrópodes terrestres em diversos estudos (Hermes-Lima & Storey, 1995; Ramos-Vasconcelos & Hermes-Lima, 2003; Ramos-Vasconcelos et al., 2005)
The gastropod Helix aspersa (Müller) is a generalist herbivore that inhabits the Mediterranean region. The terrestrial gastropods generally go into dormant states during their life cycle. Dormancy is a form of inactivity associated with a reduction in metabolic rate, without major changes in the water status of the animal (Withers & Cooper, 2010). The terrestrial gastropods when they leave a dormant state may experience an increased production of reactive oxygen species (ROS) in mitochondria (Turrens et al., 1982) leading to a potential oxidative stress (Hermes-Lima & Zenteno-Savin, 2002). About 0.1% to 2% of the normal cellular respiration in vitro results in formation of superoxide anion (Fridovich, 2004; Murphy, 2009; Hamanaka & Chandel, 2010). Many studies point to an increased production of ROS (Duranteau et al. 1998; Chandel et al., 1998, Wood et al. 1999; Killilea et al., 2000) during hypoxia. Oxidative stress is defined as the imbalance between pro-oxidant agents and antioxidants in favor of pro-oxidants, leading to a disruption of redox signaling and redox control and/or molecular damages (Sies & Jones, 2007). GSH is the main non-protein sulfhydryl group found in mammalian cells. It´s usually in a concentration of 1 to 10 mM, whereas GSSG is found at a concentration of 10 to 100 times lower (Rossi et al. 1995; Griffith, 1999). GSH acts by disabling free radicals, maintaining the cellular redox status and defending the body against xenobiotics (Meister, 1995a). The activation of the antioxidant defense system, including increased activity of antioxidant enzymes, during situations of metabolic depression is called \"preparation for oxidative stress (Hermes-Lima et al., 1998). This activation protects the body during hypometabolism and during recovery of a possible situation of oxidative stress. The objectives of this study were: to analyze the possible response during a cycle of anoxia and reoxygenation of the antioxidant defense system of Helix aspersa with reduced levels of total glutathione (GSH-eq) and to examine the release of ROS in isolated mitochondria from Helix aspersa in aestivation. The metabolism of GSH presented itself in our study as an important factor in maintaining the redox balance of Helix aspersa during anoxia and reoxygenation, dealing with a probable increase in ROS production during reoxygenation. And during aestivation, it was demonstrated that the digestive gland mitochondria of Helix aspersa released more H2O2 in vitro. This increased release of ROS in mitochondria may be related to induction of antioxidant responses that occur during aestivation in terrestrial gastropods in several studies (Hermes-Lima & Storey, 1995; Ramos-Vasconcelos & Hermes-Lima, 2003, Ramos- Vasconcelos et al., 2005)
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
29

Abdalla, Raisa Pereira. « Efeito do alumínio e manganês, em pH ácido, nos parâmetros de estresse oxidativo em machos de Astyanax altiparanae (Characiformes : Characidae) ». Universidade de São Paulo, 2015. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41135/tde-19012016-094105/.

Texte intégral
Résumé :
Muitos metais como alumínio e manganês, quando adicionados nas águas pela atividade antrópica, podem produzir efeitos deletérios nos organismos. Estes metais causam alterações no sistema fisiológico, como alterações metabólicas, respiratórias, além de serem capazes de aumentar a produção das espécies reativas de oxigênio (EROs), o que podem alterar a atividade das enzimas antioxidantes que atuam no estresse oxidativo. O presente estudo investigou se a exposição aguda por 24 e 96 horas ao alumínio (Al) e manganês (Mn) em pH ácido, de forma isolada ou combinada (Al+Mn), são capazes de causar estresse oxidativo em machos sexualmente maduros de Astyanax altiparanae, e também verificou se 96 horas em água livre de metais, eram suficientes para que estes animais se recuperassem dos possíveis efeitos deletérios destes metais. A exposição ao pH ácido alterou os níveis da atividade da SOD branquial no período agudo (96h) e a atividade desta enzima não retornou aos níveis do controle no período de recuperação. A exposição ao Al aumentou a concentração de GSH (24h) nas brânquias no período agudo, retornando aos níveis do controle (96h). O Mn não alterou os níveis dos parâmetros de defesas estudados, no entanto isso ocasionou ao aumento de malondialdeído (MDA) nas células, acarretando em peroxidação lipídica. Os animais expostos ao Al+Mn combinados apresentaram diversas variações, aumentando a concentração de GSH e atividade GPx no período agudo nas brânquias. Apesar da tentativa de defesa no período agudo, o período de recuperação apresentou alterações na atividade da catalase (96h), aumento da metalotioneína (24h) e altos níveis de lipoperoxidação (96h) hepática. Os metais estudados, independentemente do pH ácido, podem ser considerados indutores do estresse oxidativo em machos de A. altiparanae, influenciando na atividade enzimática e ocasionando alterações fisiológicas que podem interferir na reprodução. Os resultados obtidos no presente estudo ajudarão a entender os mecanismos de estresse oxidativo induzido pelos metais (Al e Mn) e sua possível influência na reprodução de A. altiparanae
Many metals such as aluminum and manganese, when added in the waters by human activity, can produce deleterious effects in organisms. These metals cause changes in the physiological system, such as metabolic, respiratory disorders, as well as being able to increase the production of reactive oxygen species (ROS), which can alter the activity of antioxidant enzymes that act on oxidative stress. This study investigated whether acute exposure for 24 and 96 hours to aluminum (Al) and manganese (Mn) in acidic pH, isolated or combined (Al + Mn), are able of causing oxidative stress in sexually mature Astyanax altiparanae males, and also if the exposition for 96 hour in free metal water was enough for these animals to recover from the possible deleterious effects of these metals. The acidic pH altered levels of gill SOD activity in the acute period (96 hours) and the activity of this enzyme did not return to control levels during the recovery period. The exposition to Al increased the GSH levels (24h) in the gills in the acute period, returning to control levels (96h). The exposition to Mn did not alter the levels of the studied defence parameters, however this led to an increase in cell MDA (malondialdehyde), resulting in lipid peroxidation. The animals exposed to Al + Mn combined presented several variations in the measured parameters, increasing the concentration of GSH and GPx activity in the acute period (24h) in the gills. Despite the defence attempt in the acute period, the recovery period showed changes in catalase activity in the liver (96h), increased hepatic metallothionein (24h) and higher levels of hepatic lipid peroxidation (96h). The metals studied, irrespective of water at acid pH, they can be considered inducers of oxidative stress in A. altiparanae males influencing enzyme activity and causing physiological changes that can interfere with reproduction. Our findings will help to understand the mechanisms of oxidative stress induced by metals (Al and Mn), and its effects in A. altiparanae reproduction
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
30

Leme, Janaina de Moraes Maciel. « Mutação sítio-específica de cisteínas glutationiladas na subunidade α5 do proteassomo 20S da levedura Saccharomyces cerevisiae : implicações no metabolismo de proteínas oxidadas e na longevidade celular ». Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41131/tde-22072016-160442/.

Texte intégral
Résumé :
O proteassomo é uma protease intracelular multimérica e multicatalítica responsável pela degradação de proteínas envolvidas no controle do ciclo celular, processos de sinalização, apresentação antigênica e no controle de síntese proteica. Ele é constituído por uma unidade catalítica central denominada 20S (20SPT) e por unidades regulatórias (19S) acopladas em uma ou ambas as extremidades para formar o 26S (26SPT). O 26SPT reconhece e direciona os substratos poliubiquitinados para a proteólise por um mecanismo dependente de ATP. Entretanto, o 20SPT também é ativo quando dissociado de unidades regulatórias, degradando proteínas independentemente de poliubiquitinação e consumo de ATP. Proteínas modificadas oxidativamente e outros substratos são degradados desta maneira. O 20SPT é composto por dois anéis heptaméricos centrais (β) onde estão localizados os sítios catalíticos e por dois anéis heptaméricos externos (α) que são responsáveis pela abertura da câmara catalítica. Anteriormente, foi observado pelo grupo que o 20SPT da levedura S.cerevisiae sofre S-glutatiolação na subunidade α5 nos resíduos de Cys76 e Cys221. Assim, foram obtidas neste projeto linhagens de levedura S. cerevisiae portando mutações sítio-específicas na subunidade α5 do 20SPT (α5-C76S ou α5-C221S), e posteriormente, ensaios comparativos quanto às consequências estruturais e funcionais dessas mutações foram realizados. Observamos um aumento na capacidade/velocidade de degradação nas atividades peptidásicas e proteolíticas da mutante C221, e também que, a população de proteassomo isolada dessa linhagem apresenta maior proporção da forma aberta da câmara catalítica, sendo esta imediatamente fechada pela remoção da glutationa do 20SPT na presença de DTT. Resultados opostos foram observados na linhagem mutante C76. Identificamos por espectrometria de massas o resíduo C76 do 20SPT glutationilado na mutante C221. Os ensaios fenotípicos mostraram um aumento da longevidade e resistência ao estresse oxidativo da C221, enquanto que a linhagem C76 mostrou uma dificuldade no crescimento. Contudo, a S-glutationilação do 20SPT é uma modificação química pós-traducional reversível de ocorrência fisiológica dependente do estado redox celular, e, o presente trabalho discute a modulação da câmara catalítica do 20SPT através da S-glutationilação de dois resíduos de cisteína localizados na subunidade α5, e as consequências desta modificação na função proteassomal
The proteasome is a multimeric and multicatalytic intracellular protease responsible for the degradation of proteins involved in cell cycle control, signaling processes, antigen presentation, and control of protein synthesis. It comprises a central catalytic unit called 20S (20SPT) and regulatory units (19S) coupled at one or both ends to form 26S (26SPT). The 26SPT recognizes and directs polyubiquitinylated substrates targeted for proteolysis by an ATP-dependent mechanism. However, 20SPT is also active when dissociated from regulatory units, degrading proteins by a process independent of polyubiquitinylation and ATP consumption. Oxidatively modified proteins and other substrates are degraded in this manner. The 20SPT comprises two central heptamerics rings (β) where are located the catalytic sites and two external heptamerics rings (α) that are responsible for proteasomal gating. Previously, it was observed by our group that the 20SPT of yeast S. cerevisiae is modified by S-glutathionylation in the residues Cys76 and Cys221 of the α5 subunit. Thus, were obtained in this project strains of the S. cerevisiae carrying site-specific mutations in the α5 subunit of the 20SPT (α5-C76S or α5-C221S), and comparative assays as the structural and functional consequences of these mutations were performed. We observed an increase in capacity/speed of degradation in peptidase and proteolytic activity in the C221 strain and also that, the isolated population of the proteasome this strain presents the highest frequency of open catalytic chamber conformation, which is immediately closed by the removal of glutathione of the 20SPT in the presence of DTT. Opposite results were observed in the C76 strain. We identified by mass spectrometry the C76 residue of the 20SPT glutathionyilated the C221 mutant. Phenotypic assays show an increased longevity and resistance to oxidative stress of C221, while the C76 strain showed a difficulty in growth. However, the S-glutathionylation of the 20SPT is a reversible post-translational chemical modification of physiological occurrence dependent on the cellular redox state, and this project discusses the modulation of the catalytic chamber of 20SPT via S-glutationylation of the two cysteine residues located the α5 subunit, and the consequences of this change in proteosomal function
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
31

Gonçalves, Manuela de Castilhos França. « Desenvolvimento, caracterização físico-química e avaliação biológica de quitossomas para liberação cutânea da melatonina ». reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2008. http://hdl.handle.net/10183/61778.

Texte intégral
Résumé :
Quitossomas são lipossomas revestidos por quitosana que representam uma alternativa aos lipossomas convencionais, no sentido de apresentarem uma melhor estabilidade e bioadesividade, características interessantes para formulações destinadas à via cutânea. Este trabalho teve como objetivo preparar e caracterizar suspensões de quitossomas contendo diferentes concentrações de melatonina (MEL) e avaliar in vivo a capacidade antioxidante da MEL associada aos quitossomas a partir da incorporação destes em hidrogéis. As suspensões de lipossomas e quitossomas apresentaram diâmetros médios entre 150 nm e 254 nm, índices de polidispersão em torno de 0,4, valores de potencial zeta entre -38 mV e -28 mV, pH em torno de 4,0, teor médio de MEL próximo a 100 % e eficiência de encapsulação entre 31,4 % e 60,8 %. Os resultados obtidos por raios- X a baixo ângulo revelaram a presença de estruturas unilamelares, também observadas nas fotomicrografias de microscopia eletrônica de transmissão. O estudo de estabilidade indicou que, no período de 90 dias, as suspensões de lipossomas apresentaram redução nos valores de diâmetro médio e de polidispersão, mas os valores de potencial zeta e do teor de MEL não sofreram alterações. As suspensões de quitossomas permaneceram estáveis em relação a estes parâmetros. Os resultados obtidos por Turbiscan LAb® foram semelhantes aos resultados demonstrados no estudo de estabilidade. As suspensões de lipossomas, de quitossomas e a solução hidroalcoólica da MEL foram incorporadas em hidrogéis de Natrosol® e apresentaram comportamento reológico pseudoplástico. Os gráficos de Turbiscan LAb® mostraram que os hidrogéis não apresentaram tendência à instabilidade. Os ensaios de estresse oxidativo revelaram uma maior proteção da pele dos camundongos que receberam tratamento tópico com hidrogéis contendo MEL frente aos efeitos deletérios gerados pela radiação UVA, apresentando menores níveis de formação de radicais livres e maiores níveis de tióis totais, comparados ao grupo submetido somente à radiação UV. As peles que receberam tratamento tópico com o hidrogel contendo MEL associada aos quitossomas apresentaram uma maior atividade da superóxido desmutase em relação aos demais tratamentos, indicando uma maior proteção cutânea.
Chitosomes are chitosan coated liposomes that represent an alternative to conventional liposomes since they present a better stability and bioadhesivity, characteristics which are interesting for formulations intented to cutaneous administration. The aim of this work was to prepare and characterize different concentrations of melatonin (MEL) loaded in chitosome suspensions and to evaluate, in vivo, the antioxidant capacity of MEL associated to chitosomes and incorporated in hydrogels. The liposome and chitosome suspensions presented mean diameters between 150 nm and 254 nm, polidispersity indexes around 0.4, zeta potential values between -38 mV and -28 mV, pH values close to 4.0, MEL content close to 100 % and encapsulation efficiency between 34.4 % and 60.8 %. The small angle X-rays analysis revealed the presence of unilamelar structures, also observed by transmission electronic microscopy. The stability studies indicated that, within 90 days, the liposome suspensions had a decrease in mean diameter values and in polydispersity indexes, but no alterations were detected in zeta potentials and MEL content. The chitosome suspensions remained stable in relation to these parameters during 90 days. The Turbiscan LAb® results were similar to those found in the stability studies. The liposome and chitosome suspensions and the hydroalchoholic melatonin solution were incorporated into Natrosol® hydrogels and presented pseudoplastic rheological profiles. The Turbiscan LAb® results showed that the hydrogels did not present instability tendency. The oxidative stress assays revealed an increase in mouse skin protection of those that were treated with hydrogels containing MEL, presenting free radical lower levels and total thiols higher levels compared to the group only submitted to UVA radiation. The skin that received hydrogels containing MEL associated to chitosomes presented higher superoxide dismutase activities compared to the other treatments, indicating a better cutaneous protection.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
32

Aragão, Theresa Christine Filgueiras Russo. « Danos oxidativos e o envelhecimento de sementes de feijão Caupi ». reponame:Repositório Institucional da UFC, 2007. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/18805.

Texte intégral
Résumé :
ARAGÃO, Theresa Christine Filgueiras Russo. Danos oxidativos e o envelhecimento de sementes de feijão Caupi. 2007. 143 f. Tese (Doutorado em bioquímica)- Universidade Federal do Ceará, Fortaleza-CE, 2007.
Submitted by Elineudson Ribeiro (elineudsonr@gmail.com) on 2016-07-28T16:01:17Z No. of bitstreams: 1 2007_tese_tcfraragao.pdf: 2017147 bytes, checksum: bb55db2b9161858e82e3c40141a1cb97 (MD5)
Approved for entry into archive by José Jairo Viana de Sousa (jairo@ufc.br) on 2016-08-02T14:43:17Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2007_tese_tcfraragao.pdf: 2017147 bytes, checksum: bb55db2b9161858e82e3c40141a1cb97 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-08-02T14:43:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2007_tese_tcfraragao.pdf: 2017147 bytes, checksum: bb55db2b9161858e82e3c40141a1cb97 (MD5) Previous issue date: 2007
The present study was carried out to elucidate the relationship between seed ageing and oxidative damage in two cowpea (Vigna unguiculata (L.) Walp.) cultivars, namely Pitiúba and Pérola.The seeds were articially aged at 45 ºC and 99% relative humidity until 72 h and daily harvested. Seed germination, electrolyte leakage, lipid and protein oxidation were evaluated. Moreover, changes in superoxide dismutase (SOD), ascorbate peroxidase (APX) and catalase (CAT) activity as their isoform pattern and CAT and APX mRNA expression were also investigated. Only in Pérola seeds germinability was decreased whereas electrolyte leakage was increased with artificial ageing, indicating membrane damage. Moreover, Pérola seeds presented higher lipid and protein oxidative damage than the Pitiúba ones. Total SOD activity was not altered by the treatment in both cultivars. Zymogram analysis reveled five different isoforms, designated SOD1 to SOD5 according to the eletrophoretic migration. No significant difference in the SOD isoenzyme pattern up to 72 h were detected. Specific inhibition with peroxide and cyanide showed SOD1 and SOD2 as SOD-Mn and SOD3, SOD4 and SOD5 as SOD-Cu/Zn isoforms. It was verified a cross-talk between CAT and APX activities through artificial ageing. At 72 h of treatment, CAT mRNA expression and activity increased in Pitiúba seeds and decreased in the Pérola ones. Conversely, APX mRNA expression and activity showed an opposite pattern in the studied cultivars. Imunoblot analysis demostrated that no significant changes in CAT content were verified in Pérola and Pitiúba seeds during induced aging. Thus, the CAT turnover did not necessarily involve coordinated mRNA synthesis, protein synthesis and protein degradation. In conclusion, lipid and protein oxidative damage were narrowly involved in seed aging in cowpea. Pitiúba seeds were more resistant to age-induced oxidative damage than that of Pérola. Pitiúba seed resistance against aging were related to induced CAT expression and its activity, suggesting that this enzime play a role in oxidative damage protection.
O presente estudo foi desenvolvido na intenção de elucidar a relação entre o envelhecimento de sementes e danos oxidativos em duas cultivares contrastantes de caupi (Vigna unguiculata (L.) Walp.), denominadas Pitiúba e Pérola. As sementes foram artificialmente envelhecidas a 45 ºC e 99% de umidade relativa até 72 h e coletadas diariamente. Germinação de sementes, vazamento de eletrólitos, oxidação de lipídios e proteínas foram avaliados. Além disso, alterações em atividade de enzimas como dismutase de superóxido (SOD), peroxidase de ascorbato (APX) e catalase (CAT) assim como o padrão de suas isoformas e expressão de RNAm de CAT e APX também foram investigados. Somente em sementes de Pérola decresceu a germinabilidade enquanto que aumentou significativamente o vazamento de eletrólitos com o envelhecimento artificial, indicando danos de membrana. Além disso, sementes de Pérola apresentaram maiores danos oxidativos em lipídios e proteínas do que sementes de Pitiúba. A atividade total da SOD não foi alterada durante o tratamento de sementes em ambas cultivares. Análise de zimograma revelou cinco diferentes isoformas, designadas SOD1 a SOD5 de acordo com a migração eletroforética. Não houve diferença significativa no padrão isoenzimático de SOD durante as 72 h de tratamento. Inibição específica com peróxido de hidrogênio e cianeto revelou as isoformas SOD1 e SOD2 como SOD-Mn e SOD3, SOD4 e SOD5 com SOD Cu/Zn. Foi verificado um “cross-talk” entre as atividades de CAT e APX durante o envelhecimento artificial. As 72 h de tratamento, a expressão de RNAm de CAT e sua atividade aumentaram em Pitiúba e diminuíram em sementes de Pérola. A expressão e a atividade de APX demonstrou um padrão oposto nas cultivares estudadas. Análise de imunoblot demonstrou que não houve alterações significativas no conteúdo de CAT em ambas as cultivares durante a indução do envelhecimento. Desse modo, o turnover de CAT não envolve necessariamente a síntese coordenada de RNAm, síntese de proteína e degradação de proteína. Em conclusão, danos oxidativos em lipídios e proteínas estão estreitamente envolvidos no envelhecimento de sementes de caupi. Sementes de Pitiúba são mais resistentes aos danos oxidativos induzidos por envelhecimento do que sementes de Pérola. A resistência de sementes de Pitiúba contra o envelhecimento parece estar relacionada à indução da expressão e atividade de CAT, sugerindo que esta enzima realiza uma função protetora contra danos oxidativos.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
33

Anerillas, Aljama Carlos. « Caracterización de la senescencia celular inducida por Sprouty : papel de p38 ». Doctoral thesis, Universitat de Lleida, 2019. http://hdl.handle.net/10803/666058.

Texte intégral
Résumé :
Els membres de la família de proteïnes Sprouty han estat clàssicament descrits com a inhibidors de la senyalització iniciada pels receptors tirosina quinasa, sent per això reiteradament proposats com supressors tumorals. D'altra banda, la senescència cel·lular és una resposta a certs nivells d'estrès en la qual les cèl·lules decideixen abandonar la seva capacitat proliferativa i secretar un ampli ventall de factors per influir sobre l'entorn proper. Treballs previs demostren que Spry1 promou la inducció de senescència cel·lular tant en tiroide com en el desenvolupament de la vagina de manera independent a la seva acció clàssica sobre els receptors tirosina quinasa. En la present tesi hem expandit la implicació de Spry1 en senescència a paradigmes en els quals aquesta és rellevant com l'envelliment, la reparació de teixits o la senescència associada a quimioteràpia. A més, hem revelat que Spry1 respon a l'estrès oxidatiu potenciant la via p38. Per tant, els resultats exposats confirmen a les proteïnes Spry com a mediadors generals de la senescència cel·lular.
Los miembros de la familia de proteínas Sprouty han sido clásicamente descritos como inhibidores de la señalización iniciada por los receptores tirosina quinasa, siendo por ello reiteradamente propuestos como supresores tumorales. Por otro lado, la senescencia celular es una respuesta a ciertos niveles de estrés en la que las células deciden abandonar su capacidad proliferativa y secretar un amplio abanico de factores para influir sobre el entorno próximo. Trabajos previos demuestran que Spry1 promueve la inducción de senescencia celular tanto en tiroides como en el desarrollo de la vagina de manera independiente a su acción clásica sobre los receptores tirosina quinasa. En la presente tesis hemos expandido la implicación de Spry1 en senescencia a paradigmas en los que ésta es relevante como el envejecimiento, la reparación de tejidos o la senescencia asociada a quimioterapia. Además, hemos desvelado que Spry1 responde al estrés oxidativo potenciando la vía p38. Por tanto, los resultados expuestos confirman a las proteínas Spry como mediadores generales de la senescencia celular.
Members of Sprouty family of genes (Spry1-4) have been classically assumed to be inhibitors of signaling initiated by receptor tyrosine kinases. As such, they have been proposed as tumor suppressor genes. On the other hand, cellular senescence is a response in front of different cellular stresses in which cells decide to cease their proliferation. Moreover, senescent cells implement the secretion of a myriad of factors to influence their proximal environment. Previous data from our group demonstrate that Spry1 promotes cellular senescence in the thyroid gland and in vaginal development, but in an ERK-independent manner. The present work expands the implications of Spry genes to other cellular senescence scenarios such as age-related and regeneration-related senescence. Surprisingly, Spry1 induction in the senescent response is controlled by oxidative stress. Mechanistically, Spry proteins enhance p38 MAPK activation required for the proper induction of most of the traits of cellular senescence. Hence, these results confirm Spry genes as novel, general mediators of cellular senescence.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
34

Almeida, Eduardo Alves de. « Avaliação de variações bioquímicas em moluscos bivalves em resposta ao estresse ambiental ». Universidade de São Paulo, 2003. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46131/tde-06082008-150607/.

Texte intégral
Résumé :
Neste trabalho, foram analisados alguns sistemas bioquímicos relacionados ao estresse oxidativo em diferentes tecidos de moluscos bivalves, em resposta a diferentes tipos de estresse ambiental, com o intuito de se verificar a possibilidade de utilização destes sistemas em programas de biomonitoramento do ambiente marinho, assim como verificar a influência de variações em parâmetros ambientais não relacionados à poluição sobre esses sistemas. Mexilhões Perna perna e Mytella guyanensis coletados em ambientes poluídos apresentaram níveis significativamente maiores de lesões em DNA e lipídeos que animais coletados em local limpo. Além disso, mexilhões expostos a metais apresentaram também maiores níveis de lesões em DNA e lipídeos. Estes dados indicam que as lesões analisadas nos mexilhões apresentaram uma boa resposta aos diferentes contaminantes, o que sugere sua utilização como biomarcadores da contaminação ambiental marinha. Entretanto, outros fatores tais como os ciclos de exposição ao ar, sazonalidade e variações de salinidade também ocasionaram oscilações nos níveis de lesões em DNA e lipídeos. Estes dados sugerem que deve-se ter especial atenção às condições de coleta em estudos de biomonitormanento ambiental, uma vez que variações ambientais não controladas em fatores abióticos podem influenciar nos resultados obtidos Em mexilhões expostos a diferentes metais em laboratório por diferentes períodos, foram estudadas as atividades de algumas enzimas antioxidantes tais como a catalase (CAT), glutationa peroxidase (GPx), glutationa peroxidase específica para hidroperóxidos de lipídeos (PHGPx), glutationa S-transferase (GST), níveis de glutationa reduzida (GSH) e de peroxidação lipídica. Algumas oscilações foram observadas nestes parâmetros, em relação à susceptibilidade dos tecidos à peroxidação lipídica. As maiores correlações foram observadas entre a atividade da PHGPx e os níveis de peroxidação lipídica, indicando um possível papel protetor da PHGPx contra lesões oxidativas às membranas, como também sua modulação pelos metais. Níveis de serotonina (5HT) e dopamina (DOPA) foram também avaliados em glândulas digestivas e tecido muscular de mexilhões P. perna, onde verificou-se que os metais causaram depleção dos níveis de 5HT e DOPA. No caso específico de tecidos musculares, uma diminuição dos níveis destes dois compostos poderia ser devido à contração tônica das valvas dos mexilhões em resposta a presença dos metais, uma vez que estes dois compostos estão envolvidos no relaxamento muscular dos mexilhões. Quando mexilhões foram expostos ao ar, constatamos também uma diminuição nos níveis de 5HT e DOPA no músculo, o que provavelmente estava associado à contração muscular para o fechamento das valvas, evitando assim a dessecação. Ao serem re-submersos, os níveis voltaram aos anteriores (similares aos controles), o que indicaria o relaxamento dos músculos com a conseqüente abertura das valvas. Nenhuma diferença foi observada nas glândulas digestivas. Pequenas variações foram também observadas nos níveis de 5HT e DOPA, entre mexilhões coletados em diferentes horários do dia, indicando o papel destes dois compostos no controle dos ritmos biológicos. Sendo assim, oscilações nos níveis destes dois compostos em função da exposição a metais pesados podem comprometer também os ritmos biológicos destes animais. Ainda, em estudos adicionais foi caracterizado por cromatografia líquida de alta performance acoplado à espectrometria de massas (HPLC/MS) e por ressonância magnética nuclear de próton e carbono, o produto de oxidação da melatonina pelo oxigênio singlete, o AFMK. Como parte deste estudo, comprovamos a hipótese de que a reação de nitrilas com peróxido de hidrogênio em meio alcalino gera oxigênio singlete, em estudos de monitoramento das emissões de luz bi e monomoleculares do oxigênio singlete, e pela detecção do produto acetamida por HPLC/MS. Por fim, um novo método de detecção de melatonina e AFMK com alta especificidade e sensibilidade por HPLC/MS foi desenvolvido.
In this work, some biochemical systems were evaluated in different tissues of bivalve mollusks, in response to different stress, in order to verify the possibility of use of these systems as pollution bioindicators in marine environmental monitoring studies, as well as to verify the influence of environmental variations not related to pollution on these systems. Mussels Mytella guyanensis and Perna perna collected in polluted environments presented higher levels of DNA and lipid damage, compared to mussels from a reference site. Mussels exposed to different metals also presented high levels of DNA and lipid damage. These data indicates that the lesions evaluated in mussels showed good responses to the contaminants, suggesting its use as biomarkers of marine contamination. On the other hand, other environmental variations such as air exposure cyvles, seasonality and variations in salinity also caused changes in the levels of DNA and lipid damage, indicating that the collection procedure of mussels, including observations of the environment conditions, should be considered for better interpretation of the results. In mussels exposed to different metal at different time intervals, the activities of the antioxidant enzymes catalase (CAT), glutathione peroxidase (GPx), phospholipid hydroperoxide glutathione peroxidase (PHGPx), and glutathione S-transferase (GST), as well as the levels of reduced glutathione (GSH) and lipid peroxidation were evaluated. Some oscillations were observed in these parameters, related to the susceptibility of the digestive gland to lipid peroxidation. Major relationships were observed between the activity of PHGPx and the levels of lipid peroxidation, suggesting a protective role of PHGPx against lipid peroxidation and its modulation by metals. The levels of serotonin (5HT) and dopamine (DOPA) were also evaluated in digestive gland and muscle tissues of the mussels, being observed 5HT and DOPA depletion in both tissues. In muscle tissues, this would be related to the tonic catch contraction of muscle fibers in response to the metal exposure, since 5HT and DOPA are involved in this process. Experiments of exposure of mussels to air and re-submersion were also done to verify the effects on 5HT and DOPA levels. When mussels were exposed to air, decreases in 5HT and DOPA were observed, and when mussels were re-submersed, the levels back to the control values, which would also be related to the muscle contraction. No differences were observed in digestive glands. Little variations in 5HT and DOPA levels were observed between mussels collected at different times of the day, indicating a role of these compounds in the control of biological rithms. Additional studies were done, were the oxidative melatonin product by singlet molecular oxygen was characterized by high performance liquid chromatography coupled to mass spectrometry (HPLC/MS), and proton and carbon nuclear magnetic resonance. The chraracterized product was the kynurenine N1-acetyl-N2-formyl-5-methoxykynuramine (AFMK). Along this study, the theory that the reaction of nitriles with hydrogen peroxide in alkaline solutions were confirmated through monitoring of the ligh emmited by singlet oxygen and the detection of the product formed (acetamide). Also, a new method for the simultaneous detection of melatonin and AFMK with high specificity and sensibility by HPLC/MS were developed.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
35

Garcia, Jéssica Leite. « Impacto da ingestão de carboidratos simples e gordura sobre parâmetros metabólicos, inflamatórios e pró-oxidantes no plasma e no tecido adiposo independente de obesidade ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2018. http://hdl.handle.net/11449/153008.

Texte intégral
Résumé :
Submitted by JÉSSICA LEITE GARCIA null (jessleitegarcia@gmail.com) on 2018-03-13T15:03:34Z No. of bitstreams: 1 DISSERTAÇÃO VERSÃO FINAL - Jéssica Leite Garcia.pdf: 1374409 bytes, checksum: d478be5f838f5ea5c7253f241ca08405 (MD5)
Approved for entry into archive by Luciana Pizzani null (luciana@btu.unesp.br) on 2018-03-13T20:18:59Z (GMT) No. of bitstreams: 1 garcia_jl_me_bot.pdf: 1374409 bytes, checksum: d478be5f838f5ea5c7253f241ca08405 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-03-13T20:18:59Z (GMT). No. of bitstreams: 1 garcia_jl_me_bot.pdf: 1374409 bytes, checksum: d478be5f838f5ea5c7253f241ca08405 (MD5) Previous issue date: 2018-02-27
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Introdução: O padrão alimentar atual é conhecido como dieta ocidental composta por grandes quantidades de carboidratos simples e gordura. O consumo desse tipo de dieta é frequentemente associado às complicações metabólicas e comorbidades decorrentes da disfunção do tecido adiposo em condição de obesidade. Os adipócitos hipertrofiados liberam maior quantidade de adipocinas como a leptina e resistina e os macrófagos residentes respondem liberando citocinas pró-inflamatórias como Interleucina-6 (IL-6) e Fator de necrose tumoral alfa (TNF-α) e quimiocinas. O estresse oxidativo também é desencadeado na condição de hipertrofia, ampliando a resposta inflamatória. A literatura relata que determinados nutrientes podem levar à inflamação do tecido adiposo independente da obesidade. Objetivo: Avaliar o impacto de uma dieta rica em carboidratos simples e gordura sobre parâmetros metabólicos plasmáticos e parâmetros inflamatórios e pró-oxidantes no tecido adiposo independente de obesidade. Materiais e métodos: Esse estudo foi aprovado pela Comissão Ética no Uso de Animais da Faculdade de Medicina de Botucatu (1233/2017). Para a obtenção dos grupos experimentais foi utilizado um cut-off calculado através do índice de adiposidade dos animais obtendo-se dois grupos: Normocalórico (n=7) e Hipercalórico (n=8). O grupo Normocalórico recebeu ração padrão e água de beber e o grupo Hipercalórico recebeu ração rica em carboidratos simples e gordura com 25% de sacarose adicionados a água de beber pelo período experimental de 30 semanas. Foram avaliados o estado nutricional e a composição corporal (ingestão de ração, água e de calorias, eficiência alimentar, peso corporal, ganho de peso, índice de adiposidade e massa muscular) e realizadas análises plasmáticas bioquímicas (glicose, triglicérides, ácido úrico, proteínas totais, ureia, albumina e proteína e creatinina urinárias) e hormonais (insulina, adiponectina e leptina). No tecido adiposo foi avaliado inflamação (IL-6 e TNF-α) e estresse oxidativo (Malondialdeído e Carbonilação). Dados paramétricos estão apresentados em média e desvio padrão e não-paramétricos apresentados em mediana e intervalo interquartil e analisados por Teste t de Student e teste U de Mann-Whitney, respectivamente, para p<0,05. Resultados: Os grupos apresentaram o consumo calórico (kcal/dia) estatisticamente iguais acompanhado de menor ingestão de ração (g) com maior ingestão de água (mL) pelo grupo H e, ainda, menor eficiência alimentar (g/kcal). Não houve diferença no peso inicial (g) dos grupos, já o peso final (g) e o ganho de peso (g) foram inferiores no grupo H. A gordura total (g) e o índice de adiposidade (%) foram iguais e o peso dos músculos Sóleo e Extensor Digitorum Longus (EDL) (g) foram menores no grupo H. A glicemia, triglicérides, ácido úrico e relação proteína/creatinina apresentaram-se elevados no grupo H, assim como a insulina e adiponectina, no entanto não houve diferença para a leptina e para o índice de resistência à insulina (HOMA-IR). No tecido adiposo, o grupo H apresentou menor a área dos adipócitos e maior número de adipócitos por campo e a expressão do receptor ativado por proliferados do peroxissoma gama (PPAR-γ) superior ao grupo N. As citocinas pró-inflamatórias (IL-6 e TNF-α) estavam aumentados no grupo H enquanto que os parâmetros de estresse oxidativo estavam diminuídos. Conclusão: A qualidade dietética independente do aumento de adiposidade é um fator de risco para o desenvolvimento da inflamação no tecido adiposo e complicações bioquímicas que podem resultar em futuras comorbidades.
The current eating pattern is known as the Western diet made up of large amounts of simple carbohydrates and fat. The intake of this type of diet is often associated with metabolic complications and comorbidities due to the dysfunction of adipose tissue in obesity. Hypertrophied adipocytes release more adipokines such as leptin and resistin and resident macrophages respond by releasing proinflammatory cytokines such as Interleukin-6 (IL-6) and Tumor Necrosis Factor alpha (TNF-α) and chemokines. Oxidative stress is also triggered in the hypertrophic condition and contributes to increase the inflammatory response. The literature reports that certain nutrients can lead to adipose tissue inflammation independent of obesity. Aim: To evaluate the impact of simple carbohydrates and fat intake in metabolic, inflammatory and pro-oxidant parameters in plasma and adipose tissue independent of obesity. Materials and methods: This study was approved by the Animal Ethical Committee of Botucatu Medical School (1233/2017). To obtain the experimental groups, a cut-off based on the adiposity index of the animals was used, obtaining two groups: Normocaloric (n=7) and Hypercaloric (n=8). The Normocaloric group received standard chow and drinking water and the Hypercaloric group received chow rich in simple carbohydrates and fat and 25% of sucrose added to drinking water for the experimental period of 30 weeks. The nutritional status and body composition was evaluated (chow fed, water intake, caloric intake, dietary efficiency, body weight, weight gain, adiposity index and muscle mass) and performed biochemical plasma analyzes (glucose, triglycerides, uric acid, totals, urea, albumin and urinary protein and creatinine) and hormones (insulin, adiponectin and leptin). In the adipose tissue, inflammation (IL-6 and TNF- α) and oxidative stress (Malondialdehyde and Carbonylation) were evaluated. Parametric data are presented in mean and standard deviation and non-parametric data are presented in median and interquartile range and analyzed by Student's t test and Mann-Whitney U test, respectively, for p <0.05. Results: The groups presented caloric intake (kcal / day) statistically equal. The H group presented lower feed intake (g), higher water intake (mL) and lower feed efficiency (g / kcal). There was no difference in the initial weight (g) of the groups, since the final weight (g) and weight gain (g) were lower in group H. The total fat (g) and the adiposity index (%) were the equals and the weight of the soleus and digitorum longus (EDL) muscles (g) were lower in group H. Blood glucose, triglycerides, uric acid and protein/creatinine ratio were elevated in group H, as were insulin and adiponectin, but there was no difference for leptin and insulin resistance index (HOMA-IR). In adipose tissue, the H group had the lowest adipocyte area and the highest number of adipocytes per field and the proliferation-activated receptor expression of peroxisome gamma (PPAR-γ) higher than the N group. The proinflammatory cytokines (IL-6 and TNF-α) were increased in the H group whereas the oxidative stress parameters were decreased. Conclusion: Dietary quality independent of adiposity gain is a risk factor for the development of inflammation in adipose tissue and biochemical complications that may result in future comorbidities.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
36

Trevizan, Juliane Teramachi [UNESP]. « Influência dos danos oxidativos na qualidade espermática em bovinos de diferentes idades ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2013. http://hdl.handle.net/11449/98141.

Texte intégral
Résumé :
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:29:14Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-07-12Bitstream added on 2014-06-13T20:19:12Z : No. of bitstreams: 1 000735365.pdf: 900905 bytes, checksum: af6d064cd3611688a062c81bbd0f9510 (MD5)
O estudo teve por objetivo avaliar o sêmen criopreservado de touros da raça Nelore de diferentes idades e verificar se a qualidade espermática declina com o avanço da idade e se geração espontânea intracelular de superóxido, peroxidação lipídica e danos no DNA estão envolvidos neste processo em decorrência da susceptibilidade ao estresse oxidativo durante o envelhecimento. Para isso, foram utilizados três ejaculados de 40 touros, subdivididos em três faixas etárias: Jovens de 1,8 a 2 anos (n= 27 partidas), Adultos de 3,5 a 7,0 anos (n= 52 partidas) e Senis de 8,0 a 14,3 anos (n= 34). Os touros jovens apresentaram altos valores de motilidade, integridade da membrana e acrossoma e de alto potencial mitocondrial comparado com touros adultos e senis (p<0,05). Houve correlação positiva entre a idade e os parâmetros considerados indesejáveis tais como baixo potencial mitocondrial, membrana lesada, acrossoma lesado e danos oxidativos no DNA (p<0,05) e negativa com alto potencial mitocondrial, membrana íntegra e acrossoma íntegro (p<0,05), indicando redução da qualidade espermática com o envelhecimento. A geração de superóxido, peroxidação lipídica (BodipyC11581/591) não apresentou diferença significativa entre a idade e os parâmetros referentes à qualidade espermática (p>0,05). A concentração de TBARS foi menor em touros jovens quando comparado aos adultos, mas diferenças não foram observadas em touros senis (p>0,05). Danos oxidativos no DNA correlacionaram negativamente com a variável membrana e acrossoma íntegro (r= 0,33, p<0,03) e positivamente com os valores de baixo potencial mitocondrial (r= 0,38, p<0,01). A qualidade espermática declina com o avanço da idade e não está relacionada com a geração de superóxido e peroxidação lipídica (TBARS e BodipyC11581/591) no sêmen criopreservado. No entanto, alta porcentagem de danos oxidativos no DNA no sêmen...
The aim of this study was to evaluate sperm quality of frozen-thawed semen samples of Nelore Bulls of different ages and verify if the quality declines with age and if it is associated with the spontaneous generation of intracellular superoxide, lipid peroxidation and DNA damage. 40 bulls were divided into three age groups: Young 1,8 to 2 years (n = 27 samples), Adults 3.5 to 7.0 years (n = 52 samples) and Senile , from 8 to 14.3 years (n = 34 samples). Young bulls showed higher values of motility, membrane integrity and acrosome and high mitochondrial potential compared to adults and senile bulls (P <0.05). There was a positive correlation between age and undesirable parameters such as low mitochondrial potential , damaged membrane, damaged acrosome and oxidative DNA damage (P<0.05). There was also a negative correlation with high potential mitochondrial, membrane integrity and acrosome integrity (P<0.05). These results indicate a reduction in sperm quality with aging. The generation of superoxide and lipid peroxidation (BodipyC11581/591) showed no significant differences between age and parameters related to sperm quality (P>0.05). The TBARS concentration was lower in young bulls compared to adults, but no differences were observed in senile bulls (P>0.05). Oxidative DNA damage correlated negatively with membrane and acrosome integrity (r = 0.33, P<0.03) and positively with low mitochondrial potential (r = 0.38, P<.01). The sperm quality declines with aging and is not related to superoxide generation and lipid peroxidation (TBARS and BodipyC11581/591) in frozen semen. However, high percentage of oxidative DNA damage indicates the involvement of other ROS (reactive oxygen species) which reduces sperm quality and increases susceptibility to oxidative stress during aging
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
37

Alves, Rita de Cássia. « Fisiologia e bioquímica do tomateiro submetido à irrigação salina parcial do sistema radicular / ». Jaboticabal, 2016. http://hdl.handle.net/11449/137811.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Priscila Lupino Gratão
Banca: Tiago Tezotto
Banca: Rogério Falleiros Carvalho
Resumo: O tomateiro é uma das hortaliças mais cultivadas em ambiente protegido, destacando-se entre as hortaliças melhor adaptadas a esse sistema de cultivo. A produção e qualidade dos frutos estão diretamente relacionadas com a qualidade da água utilizada e o manejo adequado da irrigação. Para propor estratégias de manejo no uso de água salina na irrigação de tomateiro, o presente estudo teve como objetivo avaliar o crescimento, desenvolvimento, rendimento; qualidade e respostas antioxidantes do tomateiro cultivado sob estresse salino parcial do sistema radicular. O experimento foi conduzido em ambiente protegido na Universidade Federal Rural do Semi-Árido (UFERSA), em Mossoró, RN, Brasil. O delineamento estatístico utilizado foi o inteiramente casualizado, com seis tratamentos e quatro repetições, totalizando 24 unidades experimentais. Os tratamentos consistiram de seis manejos de irrigação utilizando águas de baixa e alta salinidade (S1-0,5 e S2-5,0 dS m-1), com ou sem divisão do sistema radicular. Para os tratamentos T1, T2 e T3 não houve divisão do sistema radicular, sendo que para tratamentos T4*, T5* e T6*, foi adotado o sistema de divisão das raízes. O número de folhas, área foliar, altura de planta, diâmetro de caule e partição de fotoassimilados (massa seca de folha, caule, raiz, fruto e total) foram os parâmetros de crescimento determinados. Diâmetro transversal, diâmetro longitudinal, número de frutos por planta, massa fresca média de fruto, produção, pH, Firmeza de polpa... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Tomato is one of vegetables most cultivated in greenhouses, standing out among the plants adapted to this cropping system. The production and fruit quality are directly related to the quality of water used for irrigation and its appropriate management. In order to propose management strategies for use of saline water irrigation in tomato crop production, the present study aimed to evaluate the growth and development of plants, yield and quality, and antioxidant responses of tomato cultivated under a partial salt stress of the root system. The experiment was carried out in a greenhouse at the Universidade Federal Rural do Semi-Árido (UFERSA), Mossoró, RN, Brazil. The experimental design was completely randomized, with six treatments and four replicates, totaling 24 experimental units. The treatments consisted of six different irrigation managements using low and high saline water (S1-0.5 and S2-5.0 dS m-1), applied with or without the partial root-zone saline irrigation (PRSI). For the treatments T1, T2 and T3, the PRSI was not applied, whilst T4*, T5* and T6* treatments were under the PRSI. The number of leaves, leaf area, plant height, stem diameter and dry weight of leaf, stem, root and, fruit were determined as plant growth parameters. Cross diameter, lengthwise diameter, number of fruits per plant, mass average fresh fruit, yield, pH, pulp firmness, soluble solids content, titratable acidity, vitamin C, color relation (a*/b*), lycopene and β-carotene were determined as pa... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
38

Trevizan, Juliane Teramachi. « Influência dos danos oxidativos na qualidade espermática em bovinos de diferentes idades / ». Jaboticabal, 2013. http://hdl.handle.net/11449/98141.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Marion Burkhardt de Koivisto
Banca: Janaina Torres Carreira
Banca: Gisele Zoccal Mingoti
Banca: Maricy Apparicio Ferreira
Resumo: O estudo teve por objetivo avaliar o sêmen criopreservado de touros da raça Nelore de diferentes idades e verificar se a qualidade espermática declina com o avanço da idade e se geração espontânea intracelular de superóxido, peroxidação lipídica e danos no DNA estão envolvidos neste processo em decorrência da susceptibilidade ao estresse oxidativo durante o envelhecimento. Para isso, foram utilizados três ejaculados de 40 touros, subdivididos em três faixas etárias: Jovens de 1,8 a 2 anos (n= 27 partidas), Adultos de 3,5 a 7,0 anos (n= 52 partidas) e Senis de 8,0 a 14,3 anos (n= 34). Os touros jovens apresentaram altos valores de motilidade, integridade da membrana e acrossoma e de alto potencial mitocondrial comparado com touros adultos e senis (p<0,05). Houve correlação positiva entre a idade e os parâmetros considerados indesejáveis tais como baixo potencial mitocondrial, membrana lesada, acrossoma lesado e danos oxidativos no DNA (p<0,05) e negativa com alto potencial mitocondrial, membrana íntegra e acrossoma íntegro (p<0,05), indicando redução da qualidade espermática com o envelhecimento. A geração de superóxido, peroxidação lipídica (BodipyC11581/591) não apresentou diferença significativa entre a idade e os parâmetros referentes à qualidade espermática (p>0,05). A concentração de TBARS foi menor em touros jovens quando comparado aos adultos, mas diferenças não foram observadas em touros senis (p>0,05). Danos oxidativos no DNA correlacionaram negativamente com a variável membrana e acrossoma íntegro (r= 0,33, p<0,03) e positivamente com os valores de baixo potencial mitocondrial (r= 0,38, p<0,01). A qualidade espermática declina com o avanço da idade e não está relacionada com a geração de superóxido e peroxidação lipídica (TBARS e BodipyC11581/591) no sêmen criopreservado. No entanto, alta porcentagem de danos oxidativos no DNA no sêmen ...
Abstract: The aim of this study was to evaluate sperm quality of frozen-thawed semen samples of Nelore Bulls of different ages and verify if the quality declines with age and if it is associated with the spontaneous generation of intracellular superoxide, lipid peroxidation and DNA damage. 40 bulls were divided into three age groups: Young 1,8 to 2 years (n = 27 samples), Adults 3.5 to 7.0 years (n = 52 samples) and Senile , from 8 to 14.3 years (n = 34 samples). Young bulls showed higher values of motility, membrane integrity and acrosome and high mitochondrial potential compared to adults and senile bulls (P <0.05). There was a positive correlation between age and undesirable parameters such as low mitochondrial potential , damaged membrane, damaged acrosome and oxidative DNA damage (P<0.05). There was also a negative correlation with high potential mitochondrial, membrane integrity and acrosome integrity (P<0.05). These results indicate a reduction in sperm quality with aging. The generation of superoxide and lipid peroxidation (BodipyC11581/591) showed no significant differences between age and parameters related to sperm quality (P>0.05). The TBARS concentration was lower in young bulls compared to adults, but no differences were observed in senile bulls (P>0.05). Oxidative DNA damage correlated negatively with membrane and acrosome integrity (r = 0.33, P<0.03) and positively with low mitochondrial potential (r = 0.38, P<.01). The sperm quality declines with aging and is not related to superoxide generation and lipid peroxidation (TBARS and BodipyC11581/591) in frozen semen. However, high percentage of oxidative DNA damage indicates the involvement of other ROS (reactive oxygen species) which reduces sperm quality and increases susceptibility to oxidative stress during aging
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
39

Nunes, Priscila Rezeck. « Efeito do estresse oxidativo sobre autofagia em tecido placentário ». Botucatu, 2017. http://hdl.handle.net/11449/148980.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Leandro Gustavo de Oliveira
Resumo: Introdução: A gestação é uma condição fisiológica que pode apresentar maior suscetibilidade ao desequilíbrio entre fatores pró e antioxidativos, evoluindo assim com dano celular e resposta inflamatória. A autofagia é um processo que elimina organelas e proteínas danificadas do citoplasma, com potente mecanismo anti-inflamatório responsável pela manutenção da homeostase celular. A autofagia pode controlar a inflamação por meio da inibição da ativação do inflamassoma, complexo essencial para a liberação de citocinas pró-inflamatórias. Assim, alterações nesses processos podem relacionar-se com disfunções celulares e doenças sistêmicas. Objetivos: Este projeto teve como objetivo avaliar se a exposição de explantes placentários a diferentes concentrações de peróxido de hidrogênio (H2O2) é capaz de induzir autofagia e levar a ativação do inflamassoma NLRP3. Métodos: Explantes placentários de gestantes normais obtidos após o parto foram cultivados em diferentes concentrações de H2O2 por 4 e 24 h após a avaliação da viabilidade dos mesmos nesses períodos. As enzimas superóxido dismutase (SOD) e catalase foram avaliadas nos sobrenadantes das culturas após 4 h. As expressões gênicas de marcadores de autofagia (LC3-II, beclin-1 e p62), do inflamassoma (NLRP3 e caspase-1) e das citocinas IL-1β, IL-10 e TNF-α foram avaliadas por RT-qPCR. Os níveis de gonadotrofina coriônica (hCG), proteína de choque térmico 70 (Hsp70) e citocinas IL-1β, IL-10 e TNF-α foram determinados por ensaio imunoenz... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
40

Sousa, Junior Gilmar da Silveira. « Silício atenua os efeitos tóxicos do alumínio em plantas jovens de cana-de-açúcar cultivadas em hidroponia / ». Jaboticabal, 2017. http://hdl.handle.net/11449/150265.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Durvalina Maria Mathias dos Santos
Banca: Fábio Luís Ferreira Dias
Banca: Priscila Lupino Gratão
Resumo: Aiming to evaluate if Silicon (Si) ameliorates Aluminum (Al) toxicity in young sugarcane plants, at this work were assessed physiological parameters of biomass accumulation, lipid peroxidation through evaluation of hydrogen peroxide (H2O2) and malondialdehyde (MDA), contents of the non-enzymatic compounds proline (Pro) and glycine betaine (GB), and chlorophyll pigments (chl a and b). Furthermore, to determine if there was Si attenuated deleterious effects caused by Al, an anatomical study of roots was carried out. The experimental design was a 2x4x4 layout, with two sugarcane cultivars (CTC9002 and CTC9003), four Al sulfate concentrations (0.0; 10.0; 15.0; and 20.0 mg L-1) and two potassium silicate concentrations, absence (0.0 mg L-1) and presence (2.0 mmol L-1). There were three replicates in triplicate for each evaluation, except for growth. For obtaining young plants, micro seed pieces were sown and grown in sterilized sand for 30 days. After this period, the plants were acclimated in nutrient solution for 30 days. Then, the plants were submitted to the Al treatments, and grown in hydroponics for 15 days. Only then Si treatments were applied, with plants growing under Al toxicity and in the presence or absence of Si for additional 20 days. All the biological evaluations were performed 35 days after the plants were exposed to Al and Si treatments. Comparing the results obtained from young plants under Al toxicity and without Si, it was verified that Si supply improved grow... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: Visando constatar se o silício (Si) atenua a toxidez do alumínio (Al) em plantas jovens de cana-de-açúcar, neste trabalho foram estudados em plantas jovens de cana-de-açúcar, os parâmetros fisiológicos de acúmulo de biomassa, peroxidação lipídica com a avaliação do peróxido de hidrogênio (H2O2) e ácido malondialdeído (MDA), teores de compostos não-enzimáticos antioxidantes, prolina (Pro) e glicina betaína (GB), pigmentos clorofilianos (chl a e b) e anatômia das raízes. O delineamento experimental foi em esquema fatorial 2x4x2, com duas cultivares (CTC9002 e CTC9003), quatro concentrações de sulfato de Al (0,0; 10,0; 15,0 e 20,0 mg L-1) e duas concentrações de silicato de potássio, ausência (0,0 mg L-1) e presença (2,0 mmol L-1). Foram realizadas três repetições em triplicata em todas as avaliações, exceto para crescimento, onde foram realizadas apenas as repetições. Para a obtenção de plantas jovens, os minitoletes de ambas cultivares foram cultivados em areia esterilizada por 30 dias. Após este período, as plantas foram aclimatadas por 10 dias em solução nutritiva. A seguir, procedeu-se aos tratamentos de Al nas plantas jovens, as quais foram cultivadas hidroponicamente por 15 dias. Os tratamentos com Si foram realizados ao término deste período, permanecendo as plantas sob toxidez de Al e tratadas na ausência ou presença de Si por mais 20 dias. Todas as avaliações biológicas foram realizadas aos 35 dias dos tratamentos de Al e Si. Comparando-se os resultados obtidos nas plantas jovens de cana-de-açúcar sob toxidez de Al e com ausência de Si, verificou-se que em plantas com suplementação de Si houve significativa melhora do crescimento, que pode ser atribuída pela redução da peroxidação lipídica devido à diminuição de H2O2 e MDA, pelo maior acúmulo d... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
41

Vall-llaura, Espinosa Núria. « Estudi de la regulació redox de Sir2 en S. cerevisiae. Implicació de les glutaredoxines Grx3 i Grx4 ». Doctoral thesis, Universitat de Lleida, 2016. http://hdl.handle.net/10803/392158.

Texte intégral
Résumé :
En aquest treball s’ha demostrat que Sir2 es regula mitjançant el seu estat redox, sent l’oxidació de cisteïnes mitjançant glutatiolació, un mecanisme de regulació de la seva activitat. A més, s’ha descrit una nova funció per dues glutaredoxines monotiòliques, Grx3 i Grx4, com les tiolreductases fisiològiques de Sir2. Ambdues participen en el manteniment i la recuperació de l’estat redox de Sir2, corroborat també per la interacció física entre Grx3/4 i Sir2. L’absència de Grx3/4, però no de Trx1/Trx2, afecta negativament l’activitat de Sir2, mentre que la desglutatiolació per part de Grx3/4, a través del seu domini GRX, permet recuperar-ne la seva activitat. L’estudi de les diferents cisteïnes de Sir2 ha permès identificar la C469 i especialment la C513 com les millors candidates a ser glutatiolades en condicions d’estrès. A més, les soques mutants en les cisteïnes rellevants de Sir2 presenten un fenotip de major resistència a estrès específic de tiols i major resistència a l’envelliment cronològic
En este trabajo se ha demostrado que Sir2 se regula mediante su estado redox, siendo la oxidación de cisteínas mediante glutationilación, un mecanismo de regulación de su actividad. Además, se ha descrito una nueva función para dos glutaredoxinas monotiólicas, Grx3 y Grx4, como las tiol-reductasas fisiológicas de Sir2. Las dos participan en el mantenimiento y la recuperación del estado redox de Sir2, corroborado también por la interacción física entre Grx3/4 y Sir2. La ausencia de Grx3/4, pero no de Trx1/2, afecta negativamente la actividad de Sir2, mientras que la desglutationilación por parte de Grx3/4, a través de su dominio GRX, permite la recuperación de su actividad. El estudio de las diferentes cisteínas de Sir2 ha permitido identificar la C469 y especialmente la C513 como las mejores candidatas a ser glutationiladas en condiciones de estrés. Además, las cepas mutantes en cisteínas clave de Sir2 presentan un fenotipo de mayor resistencia al estrés específico de tioles y mayor resistencia al envejecimiento cronológico
The present work demonstrated that Sir2 is regulated by its redox state, being cysteine oxidation by glutathionylation, a regulatory mechanism of its activity. In addition, a new role for two monothiol glutaredoxins, Grx3 and Grx4, has been described acting as the physiological thiolreductases of Sir2. Grx3/4 are involved in the maintenance and the recovery of the redox state of Sir2, being confirmed by the physical interaction between Grx3/4 and Sir2. The absence of Grx3/4, but no Trx1/2, negatively affects Sir2 activity, while Grx3/4-dependent deglutathionylation through its GRX domain leads to the recovery of its activity. The study of Sir2 key cysteines allowed the identification of C469 and particularly, C513 as the main candidates to be glutathionylated upon stress. Furthermore, mutant strains in key cysteine residues of Sir2 display an increased resistance to both disulphide stress and chronological aging
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
42

Domínguez, González Mayelín. « Daño oxidativo y regulación redox en el envejecimiento cerebral : vulnerabilidad regional ». Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/565614.

Texte intégral
Résumé :
El presente trabajo exploró el proceso de envejecimiento cerebral humano considerando la vulnerabilidad regional específica en cuanto a eventos de daño oxidativo, respuesta antioxidante, metabolismo energético y moléculas implicadas en la inflamación. Se emplearon muestras de tejido post mortem de 12 regiones cerebrales (corteza frontal, corteza parietal, giro cingulado, corteza temporal, corteza entorrinal, hipocampo, tálamo, caudado, putamen, corteza visual, sustancia nigra y vermis) provenientes de 18 sujetos sanos de mediana y avanzada edad (grupos de edad). Mediante proteómica redox se identificaron 30 proteínas específicas susceptibles de ser lipoxidadas por NKT con patrones respecto a la edad y regionales específicos. Su vulnerabilidad a la lipoxidación se relacionó con patrones proteicos de localización, estructurales y funcionales. Además, el nivel global de NKT correlacionó con el nivel de oligómeros solubles, detectados por slot-blot, en las regiones con mayor aumento de la lipoxidación con la edad de proteínas específicas. Empleando Western-blot y densitometría se detectaron los niveles globales de marcadores de lipoxidación (NKT y MDA), glicoxidación (CEL y CML), defensas antioxidantes (SOD1, SOD2, CAT, GPX4, TRX1 y Nrf2), metabolismo energético (subunidades de los complejos mitocondriales: CI al CV, VDAC), metabolismo lipídico e inflamación (COX-2, CYP2J2 y vía NF-κB: p65, p50 e IκBα); y se exploraron sus diferencias con la edad en cada región comparando estadísticamente sus niveles entre grupos de edad. La lipoxidación proteica global presentó cambios con la edad específicos tanto para la región cerebral como el marcador estudiado. Los niveles globales de NKT se modificaron con la edad en pocas regiones cerebrales en contraste los de MDA, siendo este último el marcador que mostró más acusadamente cambios con la edad en el cerebro. Existió mayormente un aumento de la lipoxidación con la edad en las regiones en que variaron sus niveles (excepto NKT en tálamo y MDA en las cortezas temporal y entorrinal). Los niveles de las enzimas COX-2 y CYP2J2 presentaron variaciones con la edad y regionales en el cerebro, siendo el aumento de COX-2 característico del envejecimiento. Corteza frontal, corteza temporal e hipocampo podrían ser regiones particularmente susceptibles a alteraciones inflamatorias con la edad que involucren el metabolismo lipídico. Los niveles globales de glicoxidación proteica tendieron a aumentar durante el envejecimiento con patrones regionales específicos, a excepción de una disminución en hipocampo del CML. Varias regiones mostraron aumentos con la edad de glicoxidación no coincidentes con los de lipoxidación; durante el envejecimiento el daño a proteínas por glicoxidación podría ser más relevante en estas regiones que la lipoxidación. Se detectó una amplia modulación con la edad región-específica del nivel de enzimas antioxidantes, y discreta del factor transcripcional Nrf2. Los niveles de VDAC disminuyeron con la edad en tres regiones cerebrales (corteza frontal, corteza entorrinal y sustancia nigra), sugiriendo una disminución en el número de mitocondrias. En general, existió una amplia variación con la edad y regional en los niveles de los complejos mitocondriales del I al IV y poca en el CV; indicando que la regulación del nivel de los mismos (CI al IV) se modifica ampliamente en el cerebro humano con la edad. Se detectaron pocas variaciones con la edad y en cuanto a regiones cerebrales en los niveles de los componentes de la vía de respuesta NF-κB explorados. Giro cingulado, caudado y putamen resultaron las regiones en las que más se modificaron los componentes de esta vía con la edad. Además, el conjunto de datos permitió, mediante análisis bioinformático, establecer un perfil de vulnerabilidad regional con el envejecimiento en el cerebro que refleja en parte la tendencia a la neurodegeneración, apoyando la relevancia de los procesos redox en el envejecimiento y la susceptibilidad a la neurodegeneración.
The present work explored the process of human brain aging considering the specific regional vulnerability in terms of oxidative damage events, antioxidant response, energy metabolism and molecules involved in inflammation. Post mortem tissue samples from 12 brain regions (frontal cortex, parietal cortex, cingulate gyrus, temporal cortex, entorhinal cortex, hippocampus, thalamus, caudate, putamen, visual cortex, substantia nigra and vermis) were used, from 18 healthy subjects of middle and advanced age (age groups). By means of redox proteomics, specific proteins were identified as lipoxidized by NKT with particular age and regional patterns. Their vulnerability to lipoxidation was related to localization, structural and functional patterns. In addition, the overall level of NKT correlated with the level of soluble oligomers, detected by slot blot, in regions with high increase in the lipoxidation of specific proteins with age. By using Western blot and densitometry, the levels of lipoxidation (NKT and MDA), glycoxidation (CEL and CML), antioxidant defenses (SOD1, SOD2, CAT, GPX4, TRX1 and Nrf2), proteins involved in energy metabolism (subunits of mitochondrial complexes: CI to CV, VDAC) and lipid metabolism and inflammation (COX-2, CYP2J2 and NF-κB pathway: p65, p50 and IκBα) were explored in brain aging. In each brain region, their level modifications with age were tested by statistical comparison between age groups. The particular regional and age specific changes for these markers are reported and discussed throughout the work. In addition, the data set allowed to establish, by bioinformatic analysis, a regional vulnerability profile with aging in the brain which partly reflects the trend towards neurodegeneration, supporting the relevance of redox processes in brain aging and susceptibility to neurodegeneration.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
43

Piotto, Fernando Angelo. « Avaliação de tolerância ao Cádmio em tomateiro (Solanum lycopersicum L.) ». Universidade de São Paulo, 2012. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/11/11137/tde-18092012-134028/.

Texte intégral
Résumé :
A tolerância ao Cádmio (Cd) é um assunto de relevada importância, devido aos vários problemas que este metal pode causar para a agricultura, levando à queda de produção e perda da qualidade dos alimentos, representando, também, riscos à saúde humana pelo consumo de produtos contaminados com esse metal. Neste trabalho, fizemos um estudo geral sobre a tolerância ao Cd em plantas de tomateiro, partindo de 3 abordagens complementares, onde geramos variabilidade genética por meio de mutagênese usando um tomateiro modelo (cultivar Micro-Tom); exploramos uma pequena fração da variabilidade genética da espécie para identificar genótipos com diferentes graus de tolerância ao Cd e, finalmente, realizamos estudos ligados ao metabolismo oxidativo de duas cultivares selecionadas, sendo uma sensível e outra mais tolerante a este metal. Este trabalho nos conduziu também ao desenvolvimento e adaptação de metodologias para a avaliação e seleção de plantas tolerantes a metais pesados, dentre as quais propomos a utilização de um Índice de Tolerância adequado para avaliar cultivares morfologicamente diferentes. Por fim, os resultados obtidos neste trabalho possibilitaram uma visão geral sobre os parâmetros de tolerância ao Cd em plantas de tomateiro, bem como o estudo dos principais padrões de resposta no metabolismo oxidativo de genótipos mais sensíveis e mais tolerantes a este metal.
Tolerance to heavy metal Cadmium (Cd) is an important subject because this metal can cause several problems in agriculture, such as decrease in production and loss of food quality, representing risks to human health by consumption of vegetables contaminated with this metal. In this research, we studied Cd-tolerance in tomato plants, using three complementary approaches, generating genetic variability by mutagenesis using a tomato model (cultivar Micro-Tom), exploring a small fraction of the genetic variability of species to identify genotypes with different degrees of Cd-tolerance and, finally, we conducted studies related to the oxidative metabolism of two cultivars, with low and high tolerance to this metal. Additionally, this work results in the development and adaptation of methodologies for the evaluation and selection of tolerant plants to heavy metals. Then, we propose an appropriate Tolerance Index to evaluate morphologically different cultivars. In conclusion, the results of this study are an overview of the parameters of Cd-tolerance in tomato plants, as well as the study of the some patterns of response in the oxidative metabolism of genotypes more sensitive and more tolerant to this metal.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
44

AragÃo, Theresa Christine Filgueiras Russo. « Oxidative damages and ageing bean seeds Caupi ». Universidade Federal do CearÃ, 2007. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=17178.

Texte intégral
Résumé :
FundaÃÃo Cearense de Apoio ao Desenvolvimento Cientifico e TecnolÃgico
The present study was carried out to elucidate the relationship between seed ageing and oxidative damage in two cowpea (Vigna unguiculata (L.) Walp.) cultivars, namely PitiÃba and PÃrola.The seeds were articially aged at 45 ÂC and 99% relative humidity until 72 h and daily harvested. Seed germination, electrolyte leakage, lipid and protein oxidation were evaluated. Moreover, changes in superoxide dismutase (SOD), ascorbate peroxidase (APX) and catalase (CAT) activity as their isoform pattern and CAT and APX mRNA expression were also investigated. Only in PÃrola seeds germinability was decreased whereas electrolyte leakage was increased with artificial ageing, indicating membrane damage. Moreover, PÃrola seeds presented higher lipid and protein oxidative damage than the PitiÃba ones. Total SOD activity was not altered by the treatment in both cultivars. Zymogram analysis reveled five different isoforms, designated SOD1 to SOD5 according to the eletrophoretic migration. No significant difference in the SOD isoenzyme pattern up to 72 h were detected. Specific inhibition with peroxide and cyanide showed SOD1 and SOD2 as SOD-Mn and SOD3, SOD4 and SOD5 as SOD-Cu/Zn isoforms. It was verified a cross-talk between CAT and APX activities through artificial ageing. At 72 h of treatment, CAT mRNA expression and activity increased in PitiÃba seeds and decreased in the PÃrola ones. Conversely, APX mRNA expression and activity showed an opposite pattern in the studied cultivars. Imunoblot analysis demostrated that no significant changes in CAT content were verified in PÃrola and PitiÃba seeds during induced aging. Thus, the CAT turnover did not necessarily involve coordinated mRNA synthesis, protein synthesis and protein degradation. In conclusion, lipid and protein oxidative damage were narrowly involved in seed aging in cowpea. PitiÃba seeds were more resistant to age-induced oxidative damage than that of PÃrola. PitiÃba seed resistance against aging were related to induced CAT expression and its activity, suggesting that this enzime play a role in oxidative damage protection.
O presente estudo foi desenvolvido na intenÃÃo de elucidar a relaÃÃo entre o envelhecimento de sementes e danos oxidativos em duas cultivares contrastantes de caupi (Vigna unguiculata (L.) Walp.), denominadas PitiÃba e PÃrola. As sementes foram artificialmente envelhecidas a 45 ÂC e 99% de umidade relativa atà 72 h e coletadas diariamente. GerminaÃÃo de sementes, vazamento de eletrÃlitos, oxidaÃÃo de lipÃdios e proteÃnas foram avaliados. AlÃm disso, alteraÃÃes em atividade de enzimas como dismutase de superÃxido (SOD), peroxidase de ascorbato (APX) e catalase (CAT) assim como o padrÃo de suas isoformas e expressÃo de RNAm de CAT e APX tambÃm foram investigados. Somente em sementes de PÃrola decresceu a germinabilidade enquanto que aumentou significativamente o vazamento de eletrÃlitos com o envelhecimento artificial, indicando danos de membrana. AlÃm disso, sementes de PÃrola apresentaram maiores danos oxidativos em lipÃdios e proteÃnas do que sementes de PitiÃba. A atividade total da SOD nÃo foi alterada durante o tratamento de sementes em ambas cultivares. AnÃlise de zimograma revelou cinco diferentes isoformas, designadas SOD1 a SOD5 de acordo com a migraÃÃo eletroforÃtica. NÃo houve diferenÃa significativa no padrÃo isoenzimÃtico de SOD durante as 72 h de tratamento. InibiÃÃo especÃfica com perÃxido de hidrogÃnio e cianeto revelou as isoformas SOD1 e SOD2 como SOD-Mn e SOD3, SOD4 e SOD5 com SOD Cu/Zn. Foi verificado um âcross-talkâ entre as atividades de CAT e APX durante o envelhecimento artificial. As 72 h de tratamento, a expressÃo de RNAm de CAT e sua atividade aumentaram em PitiÃba e diminuÃram em sementes de PÃrola. A expressÃo e a atividade de APX demonstrou um padrÃo oposto nas cultivares estudadas. AnÃlise de imunoblot demonstrou que nÃo houve alteraÃÃes significativas no conteÃdo de CAT em ambas as cultivares durante a induÃÃo do envelhecimento. Desse modo, o turnover de CAT nÃo envolve necessariamente a sÃntese coordenada de RNAm, sÃntese de proteÃna e degradaÃÃo de proteÃna. Em conclusÃo, danos oxidativos em lipÃdios e proteÃnas estÃo estreitamente envolvidos no envelhecimento de sementes de caupi. Sementes de PitiÃba sÃo mais resistentes aos danos oxidativos induzidos por envelhecimento do que sementes de PÃrola. A resistÃncia de sementes de PitiÃba contra o envelhecimento parece estar relacionada à induÃÃo da expressÃo e atividade de CAT, sugerindo que esta enzima realiza uma funÃÃo protetora contra danos oxidativos.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
45

Souza, Greicy Coelho de. « Estudo dos efeitos do carvedilol em um modelo animal de mania em ratos ». reponame:Repositório Institucional da UFC, 2013. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/7915.

Texte intégral
Résumé :
SOUZA, Greicy Coelho de. Estudo dos efeitos do carvedilol em um modelo animal de mania em ratos. 79 f. Dissertação (Mestrado em Farmacologia) - Universidade Federal do Ceará. Faculdade de Medicina, Fortaleza, 2013.
Submitted by denise santos (denise.santos@ufc.br) on 2014-04-09T12:26:56Z No. of bitstreams: 1 2013_dis_gcsouza.pdf: 838295 bytes, checksum: 196f112b0c07b10b688e99fb93c04931 (MD5)
Approved for entry into archive by denise santos(denise.santos@ufc.br) on 2014-04-09T12:27:48Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2013_dis_gcsouza.pdf: 838295 bytes, checksum: 196f112b0c07b10b688e99fb93c04931 (MD5)
Made available in DSpace on 2014-04-09T12:27:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2013_dis_gcsouza.pdf: 838295 bytes, checksum: 196f112b0c07b10b688e99fb93c04931 (MD5) Previous issue date: 2013
Bipolar disorder (BD) is a psychiatric disorder with multifactorial development and neuroprogressive characterized by oscillation between periods of manic and depressive episodes. It is estimated that the disease affects about 1 - 2% of the worldwide population and it takes about 10 years to a definitive diagnosis and appropriate treatment. BD brings many impairment of quality of life of patients, generating high rates of functional disability, comorbidities such as hypertension during the clinical course of the disease and presenting a high prevalence of suicide. The pathophysiology of the disease remains unclear, but many efforts are employed in research to try to elucidate the possible mechanisms involved in BD. The pathways hypothesized to take part of BD pathophysiology includes: dopamine deregulation, increased oxidative stress, decreased levels of neurotrophins such as BDNF, mitochondrial dysfunction among others. Based on the described above we sought to investigate the effects of carvedilol, (CVD), a nonseletive beta-blocker widely used in the treatment of hypertension with antioxidant properties, in a model of mania induced by dimesilate of lisdexamfetamine (LDX) a prodrug metabolized to D-amphetamine, in rats. The experimental design of the study consisted evaluation of CVD against behavioral changes and oxidative stress alterations in two protocols of treatment, prevention and reversal using valproate (VAL) a humor stabilizer as standard drug to assess the effectiveness of CVD. In the prevention protocol the animals were pre-treated for 7 days with CVD, saline or VAL). In the reversal protocol the animals were pre-treated for 7 days with LDX and for further 7 days received CVD, saline or VAL plus LDX. The behavioral determinations of locomotor activity and social interaction were conducted 2 h after the last administration of LDX. Reduced glutathione (GSH) and lipid peroxidation (TBARS) levels were determined in brain areas of the prefrontal cortex (PFC) and striatum (EC) and brain-derived neurotrophic factor (BDNF) in the hippocampus (HC) rats. The results indicated that CVD prevented and reversed the hyperlocomotion and deficit in social contacts induced by LDX. In the neurochemical determinations CVD significantly prevented and reversed the alterations in BDNF, GSH and MDA levels induced by LDX presenting results comparable to those of saline and VAL groups. Therefore, the results of the present study indicates that CVD prevents reverts the behavioral and neurochemical alterations induced by LDX used as an animal model of mania being, thus, a potential drug for the treatment of BD.
O transtorno afetivo bipolar (TAB) é um transtorno psiquiátrico multifatorial, progressivo, que se caracteriza por uma oscilação entre episódios maníacos ou hipomaníacos e depressivos. Estima-se que o transtorno afete cerca de 1 – 2 % da população mundial. O diagnóstico definitivo e o tratamento adequado podem demorar 10 anos para se concretizar. Leva a grande prejuízo à qualidade de vida dos pacientes, gerando altas taxas de incapacidade funcional, comorbidades clínicas, como hipertensão e alta prevalência de suicídio. A fisiopatologia do transtorno ainda permanece obscura, porém muitos esforços são empregados em pesquisas para tentar elucidar os possíveis mecanismos envolvidos no TAB, bem como para melhorar seu tratamento. As hipóteses para explicar a fisiopatologia do TAB incluem: desregulação da dopamina, alterações mitocondriais, aumento do estresse oxidativo, redução dos níveis de neurotrofinas, dentre outras. Diante deste cenário, buscou-se investigar os possíveis efeitos antimaníacos do carvedilol (CVD), um beta-bloqueador não seletivo usado amplamente no tratamento da hipertensão arterial com comprovada ação antioxidante e neuroprotetora. Para tanto, se utilizou um modelo animal de mania induzido por dimesilado de lisdexanfetamina (LDX), recentemente validado por nosso grupo de pesquisa. O LDX é um pró-fármaco que se converte a D-anfetamina, a qual possui efeito psicoestimulante. O CVD foi avaliado em dois protocolos de tratamento, prevenção (simulando a fase de manutenção do TAB) e reversão (simulando a fase de crise do TAB), em ambos o valproato (VAL) foi utilizado como estabilizante do humor padrão. Foram avaliadas no presente estudo alterações comportamentais e de estresse oxidativo. Os animais submetidos aos protocolos de prevenção (animais pré-tratados durante 7 dias com CVD, VAL e Salina e por mais 7 dias com LDX 10 mg/kg) e reversão (pré-tratados durante 7 dias com LDX e posteriormente tratados com CVD, VAL e Salina) tiveram os níveis de glutationa reduzida (GSH) e de peroxidação lipídica (TBARS) determinados nas áreas cerebrais do córtex pré-frontal (PFC) e corpo estriado (CE) e o fator neurotrófico derivado do cérebro (BDNF) no hipocampo (HC). Os resultados indicaram que o CVD preveniu e reverteu a hiperlocomoção e comprometimento da interação social induzidas por LDX. Na avaliação neuroquímica o CVD foi capaz de aumentar prevenir e reverter as alterações nos níveis de GSH, BDNF e peroxidação lipídica dos animais submetidos ao modelo de mania com resultados comparáveis aos dos animais tratados com VAL e controles. Em conclusão, os resultados deste estudo revelaram que o CVD é um fármaco em potencial para o tratamento da mania, sendo indicados, portanto, estudos clínicos que comprovem a ação deste fármaco.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
46

Lindhout, Katina, et Lynette Brown@latrobe edu au. « Physiology of Chilling-Related Postharvest Rind Breakdown of Navel Oranges (Citrus Sinensis (L.) Osbeck) ». La Trobe University. School of Life Sciences, 2007. http://www.lib.latrobe.edu.au./thesis/public/adt-LTU20080526.093527.

Texte intégral
Résumé :
Chilling-related postharvest rind breakdown of navel oranges is a significant economic problem worldwide. Chilling injury (CI) symptoms on navel orange fruit vary, and descriptive classification is generally ad hoc, making inter-study comparisons difficult. In this study, external symptoms of CI were related to patterns of cellular collapse in affected flavedo tissue, and a classification system developed to aid consistent symptom identification and improve communication within the supply chain. Potential markers of senescence were evaluated because older fruit were found to be more susceptible to CI. Electrolyte leakage, moisture content and protein content of flavedo tissue were ineffective indicators of both senescence and chilling stress. Rind colour and internal maturity were generally good indicators of fruit age, but lacked sensitivity over short time periods to be of use. Although there was a strong seasonal effect on CI incidence, pre-storage treatments, including hot water and methyl jasmonate, generally reduced the incidence of CI. Because these treatments elicit defence responses that protect tissue from chilling stress, the response and efficiency of plant defence systems is probably an important factor in chilling tolerance. The concentration of lipid hydroperoxides (LOOH) in flavedo tissue was lower in fruit that were stored at a chilling temperature (1�C) compared to fruit that were stored at a non-chilling temperature (12�C) and lipid peroxidation did not increase during storage at 1�C. There was also a lower concentration of LOOH in the chilling sensitive variety than in the chilling tolerant variety. Therefore, increased lipid peroxidation is not related to chilling stress and subsequent injury but the results do suggest a role for LOOH in stress signalling. Antioxidant activity in the lipophilic fraction of flavedo tissue extracts increased as fruit senesced and was strongly correlated with carotenoid content. LOOH concentrations in flavedo tissue also increased as fruit senesced. The antioxidant activity of both the lipophilic and hydrophilic fractions of flavedo tissue extracts was higher in fruit stored at 12�C than in fruit stored at 1�C.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
47

Gregory, Mary Sarah-Jane, et n/a. « Thioredoxin and Oxidative Stress ». Griffith University. School of Health Science, 2004. http://www4.gu.edu.au:8080/adt-root/public/adt-QGU20040301.082639.

Texte intégral
Résumé :
The experiments described in this thesis involve the expression and characterisation of recombinant truncated thioredoxin (tTrx) and the potential involvement that thioredoxin (Trx) has in the cellular responses to oxidative stress. Truncated Trx (80 amino acids) was expressed from a plasmid containing the ORF for tTrx that had been introduced into E.coli BL-21(DE3) cells. The protein was initially extracted using a combination of high concentrations of urea, high pH levels, and multiple sonification steps to remove the tTrx from inclusion bodies formed during expression. This procedure produced a stable solution of tTrx. Purification of tTrx from this protein solution required anion exchange chromatography followed by gel permeation in a HPLC system to obtain fully purified, recombinant tTrx which allowed further characterisation studies to be undertaken. An initial investigation into tTrx was performed to determine some basic physical, biochemical and functional aspects of this hitherto relatively undefined protein. Analysis by sedimentation equilibrium indicated that freshly prepared tTrx forms a single species with a molecular weight of 18.8kDa. This value indicates that recombinant tTrx naturally forms a dimer in solution that was shown to be non-covalent in nature and stable in solution. The capacity of tTrx to reduce protein disulphide bonds was determined using the insulin reduction assay. Results show that tTrx lacks this particular redox ability. The rate of oxidisation at 4 degrees C was analysed using free thiol determination, sedimentation equilibrium and SDS-PAGE patterning. Results indicated a steady rise in the degree of oxidation of tTrx over an eight day period. After six days the oxidated protein consistently displayed the presence of intramolecular disulphide bonds. Covalently-linked disulphide dimers and higher molecular weight oligomers were detectable after eight days oxidation. An investigation of the reducing capacity of the basic Trx system determined that fully oxidised tTrx was unable to act alone as a substrate for thioredoxin reductase (TR). However, when reduced Trx was added to the system, it appeared capable of acting as an electron donor to the oxidised tTrx in order to reduce disulphide groups. Recombinant tTrx was successfully radiolabelled with Trans 35S-methionine/cysteine for use in cell association studies. No evidence was found to indicate the presence of a receptor for tTrx on either MCF-7 or U-937 cells. Findings suggest that a low level of non-specific binding of tTrx to these cell lines rather than a classical ligand-binding mechanism occurs thus suggesting the absence of a cell surface receptor for tTrx. The role that Trx may play in the cellular responses to oxidative stress was also investigated. The chemical oxidants hydrogen peroxide (H2O2) and diamide were used to establish an in vitro model of oxidative stress for the choriocarcinoma cytotrophoblast cell line JEG-3. Cellular function was assessed in terms of membrane integrity, metabolic activity and the ability to synthesis new DNA following exposure to these oxidants. Results indicated that both agents were capable of causing cells to undergo oxidative stress without inducing immediate apoptosis or necrosis. Initially, JEG-3 cells exposed to 38μM or 75μM H2O2 or 100μM diamide were shown to display altered cell metabolism and DNA synthesis without loss to cell viability or membrane integrity. Cells were also shown to be capable of some short-term recovery but later lapsed into a more stressed state. Expression levels of Trx were studied to determine whether this type of chemical stress caused a change in intercellular protein levels. Both cELISA and western blotting results indicated that only cells exposed to 100μM diamide displayed any significant increase in Trx protein levels after 6 or 8hrs exposure to the oxidant. Further studies over a longer time-frame were also performed. These found that when JEG-3 cells were exposed to 18μM H2O2 or 200μM diamide over 12-48hrs, a positive correlation between increasing endogenous Trx protein levels and a decline in cell proliferation was observed. Cytotrophoblast cells, which are responsible for implantation and placentation, are susceptible to oxidative stress in vivo and their anti-oxidant capacity is fundamental to the establishment of pregnancy. The findings obtained during these studies suggest that Trx plays a role in this process.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
48

Royer, Leandro de Oliveira. « Mecanismos de reação quimiluminescente entre peroxinitrito e metabólitos carbonílicos ». Universidade de São Paulo, 2003. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46131/tde-23042018-122656/.

Texte intégral
Résumé :
O peroxinitrito é um oxidante versátil, sendo responsável por oxidações uni e bieletrônicas, adições nucleofílicas, nitrações, nitrosações, hidroxilações e geração de oxigênio singlete, possuindo papéis fisiológicos e deletérios. Estudos de EPR captação de spin mostraram que compostos carbonílicos podem sofrer abstração de um elétron por peroxinitrito, seguida de consumo de oxigênio e quimiluminescência; p.ex., isobutiraldeído (IBAL), acetoacetona (AA), 3-metilacetoacetpna (MAA), etil acetoacetato (EAA), etil 2-metilacetoacetato (EMAA) e succinilacetona (SA). A emissão de luz é provavelmente devida à espécies excitadas tripletes, formadas a partir da termólise de intermediários dioxetânicos. Os perfis de pH obtidos por consumo total de oxigênio e quimiluminescência em tampão fosfato, apontam o ânion peroxinitrito como oxidante e a forma enólica dos compostos carbonílicos como substratos. A análise de produtos sugere a ocorrência de uma reação em cadeia na presença de oxigênio. Estas reações podem ter importante papel biológico, considerando-se que (i) compostos carbonílicos são ubíquos em sistemas biológicos em condições fisiológicas e patológicas, (ii) peroxinitrito está relacionado a respostas fisiológicas e patológicas, (iii) carbonilas tripletes podem ser vistas como radicais alcoxil e, dessa forma, possuir papel deletério a biomoléculas.
Peroxynitrite displays an ample repertoire of chemical reactions -one- and two-electron oxidations, nucleophilic addition, nitration, nitrosation, hydroxylation, and singlet oxygen generation conferring it cell toxicity and signalling properties. Carbonyl compounds were shown by EPR spin-trapping to suffer one-electron abstraction by peroxynitrite, which is followed by oxygen consumption and chemiluminescence; e.g., isobutyraldehyde (IBAL), acetoacetone (AA), 3-methylacetoacetone (MAA), ethyl acetoacetate (EAA), ethyl 2-methylacetoacetate (EMAA) and succinylacetone (SA). Light emission probably arises from triplet species formed by the thermolysis of dioxetane intermediates. The pH profiles traced for oxygen uptake ·and chemiluminescence in phosphate buffer point to peroxynitrite anion as the oxidant and enolized carbonyls as the actual substrates. Product analysis suggests that a chain reaction occurs in the presence of oxygen. These reactions may play important biological roles considering that (i) carbonyl compounds are ubiquitous in biological systems under physiological and pathological conditions; (ii) peroxynitrite has been implicated in cell toxicity and signalling; (iii) triplet carbonyls may be viewed as alkoxyl radicals and, therefore, play a deleterious role in biomolecules.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
49

Garcia, Danielly Pereira [UNESP]. « Metabolismo do malondialdeído em peixes : implicações na avaliação da peroxidação lipídica como biomarcador de contaminação aquática ». Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2016. http://hdl.handle.net/11449/138920.

Texte intégral
Résumé :
Submitted by DANIELLY PEREIRA GARCIA null (daniellypgarcia@gmail.com) on 2016-05-31T13:02:05Z No. of bitstreams: 1 Dissertação de Mestrado Danielly P. Garcia.pdf: 1928934 bytes, checksum: 40dac212e7d7b6c4fb6e39b2972fc94f (MD5)
Approved for entry into archive by Ana Paula Grisoto (grisotoana@reitoria.unesp.br) on 2016-05-31T19:29:56Z (GMT) No. of bitstreams: 1 garcia_dp_me_sjrp.pdf: 1928934 bytes, checksum: 40dac212e7d7b6c4fb6e39b2972fc94f (MD5)
Made available in DSpace on 2016-05-31T19:29:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 garcia_dp_me_sjrp.pdf: 1928934 bytes, checksum: 40dac212e7d7b6c4fb6e39b2972fc94f (MD5) Previous issue date: 2016-03-29
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Dentre os efeitos negativos da exposição a poluentes nos animais aquáticos podemos destacar o estresse oxidativo, uma produção exacerbada de espécies reativas de oxigênio, consequentemente, uma cascata de eventos bioquímicos denominados peroxidação lipídica (PL) ocorrem tendo como principal produto o malondialdeído (MDA). Assim, ainda que o aumento dos níveis de MDA esteja relacionado a intoxicação por poluentes, alguns trabalhos têm mostrado uma diminuição do MDA frente a essa exposição, mesmo com alterações em enzimas antioxidantes. Deste modo, este trabalho teve por objetivo avaliar se possíveis decréscimos nos níveis de MDA em peixes Astyanax altiparanae expostos a contaminantes ambientais pode ter relação com aumentos na atividade de defesas antioxidantes, aumentos na atividade da ALDH ou excreção do MDA na água. Assim, os lambaris foram expostos a misturas de metais (cádmio e cobre) nas concentrações 40 e 100 μg/L e a biodiesel B5 nas concentrações de 0,001, 0,01 e 0,1 mL/L para verificar a relação entre MDA e as enzimas antioxidantes, em amostras de brânquia e fígado. Um segundo experimento, injetando MDA nos espécimes foi realizado, nestes organismos, foram injetados intraperitonealmente doses de 10 mg/kg e 100 mg/kg de MDA com coleta do material biológico após 5 dias para avaliar o efeito do MDA no fígado e na brânquia do lambari. Um terceiro experimento foi realizado para avaliar a metabolização do MDA em brânquia e fígado e sangue com coleta de material biológico e água nos tempos zero (logo após receber a dose), 1 e 12 horas. Nestes experimentos a metabolização do MDA foi observada pela atividade da enzima aldeído desidrogenase (ALDH) e as enzimas antioxidantes catalase (CAT), glutationa peroxidase (GPx), glicose – 6- fosfato- desidrogenase (G6PDH) e a de biotransformação glutationa S-transferase (GST), peróxidos lipídicos (FOX), níveis de glutationa total (GSH-t) e ensaio do MDA. Por fim foi realizado um experimento in vitro para avaliar o efeito do MDA nas enzimas (CAT, GPx, G6PDH, GST e ALDH). Nossos resultados mostraram que o MDA tem vias de metabolização e que o aumento das enzimas antioxidantes não é responsável por sua diminuição. Sugerimos que o B5 foi capaz de induzir a atividade da ALDH e esta diminuiu a quantidade de MDA nos dois grupos de maior concentração de B5. O MDA não foi capaz de induzir a atividade da ALDH, entretanto observamos uma forte correlação entre o MDA e a ALDH. O experimento in vitro mostrou que em concentrações elevadas o MDA pode até mesmo inibir a atividade da ALDH, sugerindo que esta enzima atue na manutenção dos níveis basais deste aldeído. Por fim, o trabalho mostrou que o lambari foi capaz de eliminar o MDA em excesso por meio da excreção, fortalecendo nossa hipótese de que o organismo dos peixes utiliza vias de excreção e da ALDH para eliminar o excesso deste aldeído toxico produzido na PL por estressores ambientais
Among the adverse effects of exposure to pollutants in aquatic animals, we can highlight oxidative stress, which can be caused due to an exacerbated production of reactive oxygen species along with a cascade of biochemical events. During this cascade, one of oxidative consequences we can observe is called lipid peroxidation (LPO) with its main product malondialdehyde (MDA). Thus, although the increase in MDA levels is related to intoxication by pollutants, some studies have shown a decrease in MDA levels in aquatic organisms exposed to pollutants, even with significant improvment in antioxidant enzymes. Thus, this study aimed to assess the relationship among the reduced MDA levels in Astyanax altiparanae fish exposed to environmental contaminants, and increased antioxidant defenses and aldehyde dehydrogenase (ALDH) activity, or excretion of MDA in the water. In this way, the fishes were exposed to mixtures of metals (cadmium or copper) at concentrations of 40 g/L and 100 g/L and to B5 biodiesel in concentrations of 0.001 mL/L, 0.01 mL/L and 0.1 mL/L in order to verify the relation between MDA and antioxidant enzymes in the liver, and gill samples. We performed a second experiment by injecting MDA in the fish specimens. We intraperitoneally injected doses of 10 mg/kg and 100 mg/kg of MDA. After 5 days, we collected the liver and gill in order to evaluate the effect of MDA in the fishes. A third experiment was conducted to investigate MDA metabolization in blood, gill and liver samples, through collection of biological material and water at zero time (shortly after receiving the same intraperitoneal injections as in the second experiment), 1 and 12 hours after the injections. In these experiments, the MDA metabolization was monitored by the activity of ALDH and by the antioxidant enzymes such as catalase (CAT), glutathione peroxidase (GPx), glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PDH) and glutathione-S-transferase biotransformation (GST), lipid peroxides by ferrous ion oxidation xylenol orange (FOX) assay, the total glutathione (GSH-t) and MDA assay. Finally, an experiment was conducted in vitro to evaluate the effect of enzymes on MDA (CAT, GPx, G6PDH, GST and ALDH). Our results showed that the MDA levels have metabolizing pathways and increased antioxidant enzymes are not responsible for their decrease. We suggest that the B5 was able to induce the ALDH activity, Moreover, ALDH was related to reduced amount of MDA in both groups of higher B5 concentration. The MDA was not able to induce the activity of ALDH, despite we found a strong correlation between the MDA levels and ALDH activity. In the in vitro experiment, we observed that high concentrations of MDA could even inhibit the activity of ALDH, suggesting that this enzyme acts in the maintenance of basal levels of this aldehyde. Finally, the study showed that the Astyanax altiparanae have been able to eliminate the MDA excess by excretion. This fact reinforces our hypothesis that the fish uses excretion routes and ALDH to eliminate excess of this toxic aldehyde produced during LPO cased by stressors environmental.
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
50

Lima, Leonardo Warzea. « Selenium and sulfur : mitigation in plant stresses / ». Jaboticabal, 2016. http://hdl.handle.net/11449/138897.

Texte intégral
Résumé :
Orientador: Priscila Lupino Gratão
Coorientador: André Rodrigues dos Reis
Banca: Tiago Tezotto
Banca: Tiago Santana Balbuena
Abstract: Plants do not have specific defense mechanisms to counteract the diverse range of abiotic stresses and pollutants into the environment, and its survival depends on the flexibility and adaptability of its own natural defense mechanisms. Furthermore, the maintenance of cellular homeostasis depends on several interlinked and complex mechanisms, while the cellular defense system does not follow a specific pattern of action and may differ due to various factors such as plant species, exposure time to the stress, plant developmental stage, different organs and tissues analyzed. In the light of these considerations, this dissertation aimed to highlight and investigate the role of Sulfur and Selenium against different plant stresses, through the enzymatic and non-enzymatic plant responses and other related defense mechanisms. In the first chapter the author characterize the general biochemical mechanisms of the antioxidant cell defense, specifically the reactive oxygen species (EROs) formation and its chemical singularities and the induced oxidative stress, the enzymatic antioxidant defense system, specifically the superoxide dismutase (SOD) and Catalase (CAT) enzymes, the non-enzymatic mechanisms against the stress, including the Ascorbate-Glutathione cycle, the GSH (reduced glutathione), the phytochelatins and also proline formation. The plant nutritional status during the stress is crucial in order to maintain a proper defense response. In view of this, the chapter two is a publis... (Complete abstract click electronic access below)
Resumo: As plantas não possuem mecanismos de defesa específicos para combater a diversidade de estresses abióticos e poluentes do ambiente, e sua sobrevivência depende da flexibilidade e adaptação dos seus próprios mecanismos de defesa naturais. Além disso, a manutenção da homeostase celular depende de vários mecanismos interligados e complexos, enquanto o sistema de defesa celular não segue um padrão específico de ação e pode ainda variar devido a vários fatores tais como a espécie do vegetal, o tempo de exposição ao estresse, o estágio de desenvolvimento da planta e também nos diferentes órgãos e tecidos analisados. Com base nessas considerações, esta dissertação teve como objetivo destacar e investigar o papel do Enxofre (S) e do Selênio (Se) contra diferentes estresses nas plantas, através das respostas enzimáticas, não enzimáticas e também outros mecanismos de defesa relacionados. No primeiro capítulo, o autor caracteriza os mecanismos bioquímicos gerais da defesa celular antioxidante, especificamente a formação das espécies reativas de oxigênio (EROs) e suas singularidades químicas e o estresse oxidativo induzido, o sistema de defesa antioxidante enzimático, especificamente as enzimas Superóxido Dismutase (SOD) e a Catalase (CAT), os mecanismos não-enzimáticas contra o estresse, incluindo o ciclo Aascorbato-Glutationa, a GSH (glutationa reduzida), as fitoquelatinas e também a formação de prolina. O estado nutricional da planta durante o estresse é crucial a fim de manter uma re... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Mestre
Styles APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.
Nous offrons des réductions sur tous les plans premium pour les auteurs dont les œuvres sont incluses dans des sélections littéraires thématiques. Contactez-nous pour obtenir un code promo unique!

Vers la bibliographie