Добірка наукової літератури з теми "LIE innés"

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся зі списками актуальних статей, книг, дисертацій, тез та інших наукових джерел на тему "LIE innés".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Статті в журналах з теми "LIE innés":

1

Lima, Maria Helena Salazar da Costa. "Breve Análise do Regime Jurídico do Cooperador." Review of Business and Legal Sciences, no. 7 (July 10, 2017): 61. http://dx.doi.org/10.26537/rebules.v0i7.838.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Do amplo e interessante tema que constitui a matéria das cooperativas apenas iremos tratar do estatuto jurídico do sócio.O estudo do tema será realizado tendo por base dois ordenamentos jurídicos e duas figuras distintas. Como se sabe, na ordem jurídica portuguesa, a figura da cooperativa não é tratada como uma sociedade comercial, ao invés do que acontece na lei espanhola sobre cooperativas, e em especial aquela sobre que incidiremos o nosso estudo, a lei sobre cooperativas da Galiza.
2

Azevedo, Rodrigo Ghiringhelli de. "Sistema penal e violência de gênero: análise sociojurídica da Lei 11.340/06." Sociedade e Estado 23, no. 1 (April 2008): 113–35. http://dx.doi.org/10.1590/s0102-69922008000100005.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O presente artigo parte da reflexão acerca do papel da sociologia jurídica na compreensão do funcionamento da atividade legislativa, para analisar a racionalidade e os efeitos prováveis da entrada em vigor da Lei nº 11.340/06 (Lei Maria da Penha). Conclui-se que, ao invés de avançar e desenvolver mecanismos alternativos para a administração de conflitos, possivelmente mais eficazes para alcançar o objetivo de redução da violência, mais uma vez recorreu-se ao mito da tutela penal, neste caso ela própria uma manifestação da mesma cultura que se pretende combater.
3

Machado, Jorge Alberto Silva, and Alcimar Queiroz. "Segurança, controle e monitoramento versus direitos fundamentais: Uma análise do projeto de lei "Marco Civil da Internet"." Revista Gestão & Políticas Públicas 2, no. 1 (June 30, 2012): 166–84. http://dx.doi.org/10.11606/issn.2237-1095.v2i1p166-184.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O Ministério da Justiça realizou uma consulta pública e formulou um projeto de lei para o estabelecimento de um quadro jurídico baseado em direitos civis para o uso da internet. O objetivo principal é criar uma estrutura de direitos e responsabilidades para o uso da web, bem como as condições para fornecer acesso a dados privados armazenados pelos provedores de conteúdos da internet. Com essa lei, espera-se melhorar a resolução de conflitos relacionados com privacidade e a liberdade de expressão na internet, garantindo direitos fundamentais, ao invés de criminalizar práticas sociais disseminadas ou restringir direitos.
4

Ribeiro, Jonatan da Silva. "UMA IMERSÃO NO CAMPO DE PESQUISA. DIALOGANDO COM OS MOVIMENTOS SOCIAIS NA LUTA PELA TRANSFORMAÇÃO DA CASA DA MORTE EM LUGAR DE MEMÓRIA." Revista Ibero-Americana de Humanidades, Ciências e Educação 7, no. 8 (August 31, 2021): 277–95. http://dx.doi.org/10.51891/rease.v7i8.1931.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A Casa da Morte, localizada no município de Petrópolis, mais especificamente no bairro Caxambu, foi utilizada durante a década de 1970 como um importante centro clandestino da Ditadura Militar, em que opositores ao regime eram presos, torturados e mortos. Innês Etienne Romeu foi a única que conseguiu ficar viva para contar a história. Com a promulgação da Lei de Anistia, Innês é solta e em depoimento a Ordem dos Advogados do Brasil conta todas as atrocidades que viveu na chamada Casa da Morte. Ao final da década de 1970 Innês volta a Petrópolis e reconhece a Casa em que ficara presa, por motivos políticos e ideológicos. Ao reconhecer a Casa Innês ganha repercussão nacional, inclusive chegando ao imóvel se encontra com o proprietário, na época o alemão Mário Lodders. Tal revelação causou enorme repercussão na sociedade brasileira e principalmente petropolitana. O assunto volta a tona em 2010 com força total, quando vários movimentos sociais de Petrópolis se unem para lutar pela desapropriação e tombamento da Casa da Morte, reivindicando a instauração da Comissão Nacional da Verdade na cidade, para apurar os crimes cometidos durante a Ditadura Militar em Petrópolis. Esses movimentos conseguem a institucionalização da Comissão Municipal da Verdade em Petrópolis e iniciam muitos atos e manifestações em torno do tema desapropriação e tombamento da Casa da Morte, bem como a criação de um Centro de Memória, Verdade e Justiça. Esse movimentos vão para as ruas e realizam passeatas, vigílias, peças teatrais, atos em frente a Casa da Morte e ganham grande visibilidade na mídia local e nacional.
5

Ribeiro, Jonatan da Silva. "UMA BATALHA POR MEMÓRIA, VERDADE E JUSTIÇA. A CASA DA MORTE EM PETRÓPOLIS E SEUS GRUPOS DE MEMÓRIA." Revista Ibero-Americana de Humanidades, Ciências e Educação 7, no. 7 (July 31, 2021): 831–49. http://dx.doi.org/10.51891/rease.v7i7.1726.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A Casa da Morte, localizada no município de Petrópolis, mais especificamente no bairro Caxambu, foi utilizada durante a década de 1970 como um importante centro clandestino da Ditadura Militar, em que opositores ao regime eram presos, torturados e mortos. Innês Etienne Romeu foi a única que conseguiu ficar viva para contar a história. Com a promulgação da Lei de Anistia, Innês é solta e em depoimento a Ordem dos Advogados do Brasil conta todas as atrocidades que viveu na chamada Casa da Morte. Ao final da década de 1970 Innês volta a Petrópolis e reconhece a Casa em que ficara presa, por motivos políticos e ideológicos. Ao reconhecer a Casa Innês ganha repercussão nacional, inclusive chegando ao imóvel se encontra com o proprietário, na época o alemão Mário Lodders. Tal revelação causou enorme repercussão na sociedade brasileira e principalmente petropolitana. O assunto volta à tona em 2010 com força total, quando vários movimentos sociais de Petrópolis se unem para lutar pela desapropriação e tombamento da Casa da Morte, reivindicando a instauração da Comissão Nacional da Verdade na cidade, para apurar os crimes cometidos durante a Ditadura Militar em Petrópolis. Esses movimentos conseguem a institucionalização da Comissão Municipal da Verdade em Petrópolis e iniciam muitos atos e manifestações em torno do tema desapropriação e tombamento da Casa da Morte, bem como a criação de um Centro de Memória, Verdade e Justiça. Esses movimentos vão para as ruas e realizam passeatas, vigílias, peças teatrais, atos em frente à Casa da Morte e ganham grande visibilidade na mídia local e nacional.
6

Oliveira, Thiago Ranniery Moreira de, and Baruc Carvalho Martins. "O delírio das máquinas: a produção de imagens em O processo." Raído 11, no. 28 (December 21, 2017): 108. http://dx.doi.org/10.30612/raido.v11i28.6323.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Compor um protocolo de experiência ao invés de uma experimentação interpretante ou significante; agarrar o mundo ao invés de extrair-lhe impressões. A literatura de Franz Kafka, como nos lembra Deleuze e Guattari (2003), é uma máquina de expressão que opera em diversos graus, tanto por expressões e conteúdos formalizados quanto por expressões não formalizadas e conteúdos puros. Essa máquina, assim, excederia a representação para atingir também o caráter genético da linguagem, ao mesmo tempo constituindo imagens e promovendo novas fraturas na distância mesma que as produz. Com este artigo, propomo-nos a analisar, a partir da trilha aberta por Deleuze e Guattari, a produção de imagens no romance O Processo (2008), argumentando, em articulação com a taxonomia das imagens do cinema feita por Deleuze, que o anti-estetismo de Kafka atua diretamente para conectar palavra e imagem com o objetivo de seguir uma vontade de escrita que constitui a própria potência da palavra.
7

SILVA, SAMUEL COSTA DA, and RAQUEL NOGUEIRA DE ARAÚJO NORONHA. "DIREITOS HUMANOS E ADOLESCÊNCIA EM CONFLITO COM A LEI: AS UNIDADES DE RES-SOCIALIZAÇÃO E A MÍDIA." Raízes no Direito 7, no. 1 (July 3, 2018): 01–14. http://dx.doi.org/10.29287/2318-2288.2018v7i1.p01-14.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A ressocialização do adolescente em conflito com a lei está longe de ser efetivamente concretizada nas instituições de ressocialização. Ao invés de investir em uma reestruturação do sistema de internação de adolescentes infratores, o Estado os coloca em regime de reclusão sem lhes dar efetivas condições de ressocialização. Tratar da transgressão juvenil de maneira cuidadosa seria criar mecanismos de recuperação do infrator para que este pudesse ser reabilitado e devolvido ao meio social para, então, agir, comportar-se de modo produtivo e útil a todos. A sociedade não se importa com as condições em que os adolescentes em conflito com a lei se encontram nas unidades de reclusão, pois a mídia se encarrega de criminaliza-los sem considerar as causas mais profundas da violência a que foram submetidos.
8

Pereira Junior, Solari de Souza, Vinicius Farias Noronha, Ciro Portella Cardoso, Camila Kuhn Vieira, Carmem Ragina Gardin dos Santos, and Marcelo Cacinott Costa. "GOVERNANÇA RESPONSÁVEL E AS BOA PRÁTICAS DE COMPLIANCE: QUAL O ESTADO D’ARTE NO CASO BRASILEIRO?" REVISTA INTERDISCIPLINAR DE ENSINO, PESQUISA E EXTENSÃO 8, no. 1 (February 26, 2021): 173–84. http://dx.doi.org/10.33053/revint.v8i1.369.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O atual estudo se destina a analisar o fenômeno do Compliance nas organizações empresariais e na Administração Pública, à luz do paradigma da prevenção de riscos, ao invés da tradicional leitura que parte do pressuposto do dano. Aliado a isso, necessária a implementação da cultura da governança responsável em meio a série de normatizações advinda do paradigma da responsabilidade (Lei anticorrupção, LGPD ...), de modo a se estabelecer um equilíbrio entre a eficácia dos programas de integridade e os direitos e garantias fundamentais previstos na Constituição da República Federativa do Brasil.
9

Wenczenovicz, Thaís Janaina, and Camila Tais Menegoto. "A educação no sistema prisional: experiência educacional na Penitenciária Estadual de Francisco Beltrão/PR." Reflexão e Ação 28, no. 3 (August 28, 2020): 66–80. http://dx.doi.org/10.17058/rea.v28i3.13984.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A educação prisional é tratada como programa eventual de governo ao invés de uma política pública de Estado. Costumeiramente a falta estrutura física, material pedagógico adequado e professores comprometem a efetividade desse direito. O estudo aborda o acesso à educação pelos apenados no Estado do Paraná por meio de pesquisa de campo realizada na Penitenciária Estadual de Francisco Beltrão/PR. A educação é dever do Estado, tratando-se de um direito universal e, aos apenados assenta-se na Lei de Execução Penal (nº 7.210/1984). Enquanto procedimento metodológico utiliza-se o estudo de caso e a história oral temática, a fim de evidenciar fatos concretos do sistema prisional brasileiro.
10

Galindo, Dolores, Felipe Cazeiro, Leonardo Lemos de Souza, and Arthur Galvão Serra. "LGBTS E GÊNERO BANIDOS? NOTAS GENEALÓGICAS SOBRE PROJETOS DE LEI NO BRASIL." Psicologia em Estudo 22, no. 2 (July 2, 2017): 253. http://dx.doi.org/10.4025/psicolestud.v22i2.33506.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O objetivo desta investigação foi analisar os efeitos de um dispositivo da sexualidade heterocisnormativo que, nas tentativas de controlar corpos e modular vidas - por meio de tecnologias programáticas nacionalistas, moralizadoras, familistas - articula patologização, criminalização e extermínio. Esse dispositivo, no Golpe de Estado de 2015/2016, propagou o ódio contra as populações que fogem à normatividade de sexo e gênero. Para isso, partimos metodologicamente de uma genealogia dos discursos produzidos por normas legais em processo e/ou instituídas no Brasil que afirmam a ontologia de um verdadeiro sexo e silenciam posicionamentos divergentes. A partir do caminho escolhido, foi possível situar a psicologia como tecnologia de produção de subjetividades que emudece, mas também resiste às demandas normalizadoras recusando identitarismos e assujeitamentos que produzem uma gramática moral e fragilizam a democracia participativa. Um desafio para a psicologia reside na defesa da atuação laica em prol das diferenças de gênero e sexualidades que produzem novas diferenças, ao invés de identitarismos e assujeitamentos que minam o lugar da política.

Дисертації з теми "LIE innés":

1

Hariss, Fatima. "Etude du rôle des Lymphocytes Intraépithéliaux innés dans la réponse immune protectrice contre Cryptosporidium parvum." Thesis, Université de Lille (2018-2021), 2021. http://www.theses.fr/2021LILUS047.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Les lymphocytes intraépithéliaux (LIE) résident entre les cellules épithéliales (CE) intestinales et sont donc les premières cellules immunitaires à entrer en contact avec les agents pathogènes. En plus de répondre rapidement à l'infection, ils régulent l'homéostasie intestinale et maintiennent la barrière épithéliale. Ces fonctions sont assurées par différentes sous-populations de lymphocytes T et innés. Les LIE innés ont été identifiés récemment. Ils sont majoritaires dans l'épithélium intestinal à la naissance et lorsque l'immunité adaptative est compromise. Leur rôle dans la réponse immunitaire contre les pathogènes intestinaux reste cependant peu étudié.Au cours de ma thèse, j'ai étudié le rôle des LIE innés dans l'infection à Cryptosporidium, un parasite opportuniste qui infecte l'épithélium intestinal. L'infection est bénigne chez les individus immunocompétents, mais peut être sévère chez les individus immunodéprimés et les enfants.Pour étudier le rôle spécifique des LIE innés, nous avons développé un modèle in vitro qui consiste à co-cultiver des organoïdes intestinaux murins infectés par C parvum avec des LIE innés de souris RAG2-/-. Grâce à ce modèle original, nous avons démontré que les LIE innés contrôlent la prolifération du parasite et bien qu’ils sécrètent l'IFN-ƴ en réponse à C parvum, cette sécrétion n’est pas suffisante pour inhiber la prolifération du parasite. L'effet protecteur des LIE innés est en fait médié par un mécanisme cytotoxique dépendant des granzymes. L’analyse du transcriptome a révélé que les CE infectées régulent négativement la serpinb9b, un inhibiteur de granzyme, et pourraient ainsi être plus sensibles aux attaques cytotoxiques
Intraepithelial lymphocytes (IEL) reside between intestinal epithelial cells and thus are the first immune cells to contact intestinal pathogens. In addition to respond rapidly to infection, they regulate intestinal homeostasis and maintain the epithelial barrier. This wide range of functions is achieved by distinct subsets of T and innate lymphocytes. Innate IEL which share many features with NK/ILC1 cells have been identified recently. These cells dominate the gut epithelium at birth and when the adaptive immunity is compromised. Their role in the immune response against intestinal pathogens remains however poorly studied.During my PhD thesis, I have investigated the role of innate IEL subsets in Crysptosporidium infection. Crysptosporidium is a common parasite that infects the gut epithelium. The infection is self-limiting in immunocompetent individuals, but it can be severe in immunocompromised individuals and children in whom innate IEL dominate.To study the specific role of innate IEL, we have developed an in vitro model that consist to co-culture mice 3D intestinal organoids infected with C parvum with innate IELs from RAG2-/- mice. Thanks to this original model, we demonstrated that innate IELs control parasite proliferation. We further showed that although innate IEL secrete IFN-ƴ in response to C parvum infection, the IFN-ƴ secretion was not sufficient to inhibit parasite proliferation. The protective effect of innate IELs was in fact mediated by a cytotoxic, granzyme-dependent mechanism. Moreover, transcriptomic analysis revealed that infected epithelial cells down regulated serpinb9b, a granzyme inhibitor, and thus may be more sensitive to cytotoxic attack
2

Chimma, Pattamawan. "Les Monocytes comme lien entre immunité innée et immunité acquise dans le paludisme à Plasmodium falciparum." Paris 7, 2009. http://www.theses.fr/2009PA077085.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
L'étude de l'un des acteurs majeurs de l'immunité innée, le monocyte (MO) sanguin humain est encore fragmentaire, alors que ses diverses potentialités fonctionnelles ainsi que la remarquable "plasticité" de cette cellule sont associées à une cruciale implication dans la défense immune contre les agents pathogènes, comme le paludisme. L'étude de 76 patients en cours d'accès simple à P. Falciparum a permis la mise en évidence de marqueurs d'activation (HLA-DR, IFN-y, TREM-1) exprimés par les MOs circulants CD14+CD16+CD33+. La mesure de l'expression simultanée de 2 récepteurs de chimiokines, CCR2 et de CX3CR1, sur les MOs CD14high est associée à la capacité d'inhiber la croissance parasitaire par le biais d'un mécanisme dans lequel MOs et anticorps spécifiques du parasite sont impliqués. Les patients peuvent être différenciés en fonction du pourcentage de MOs CD14highCCR2+CX3CRl+, ce qui définit 2 groupes de malades différant par leur parasitémie sanguine. De plus, près de la moitié des MOs sanguins de ces patients expriment le marqueur CD56 qui n'est habituellement présent que sur une minorité des MOs de sujets en bonne santé. Chez les sujets sains exposés au parasite, des pourcentages élevés de MOs HLA-DR+ mlFN-Y+CD56lowCD33+ sont également présents sur les cellules CD14+CD16-. Ils manifestent une forte capacité à phagocyter les globules rouges parasités par des stades tardifs de P. Falciparum. Un protocole d'infections expérimentales de volontaires par P. Falciparum, a également permis de ;omparer 10 sujets protégés à 5 sujets sensibles aune infection d'épreuve par moustiques Anophèles infectés. Une augmentation des MOs CCR2+CX3CR1+ n'a été trouvée que chez les seuls volontaires protégés, ce qui rappelle l'observation réalisée chez les patients capables de maintenir de basses parasitémies. Ces données illustrent la complexité des réponses immunes au paludisme
Our knowledge of the human blood monocyte (MO), one of the major actors of innate immunity, is still uncomplete, whereas numerous fonctional potentialities and a remarquable plasticity of this cell are associated with a crucial involvement in immune défense against pathogens including malaria. The study of 76 patients presenting with acute uncomplicated malaria showed that activation markers including (HLA-DR, IFN-y, TREM-1) were expressed on circulating CD14+CD16+CD33+ MOs. Co-expression of CCR2 and CX3CR1 on CD14high MOs was associated with the capacity to inhibit parasite growth via an Antibody Dependent Cell Inhibition assay (ADCI). Patients could be defined as belonging to 2 groups differing by parasitaemia at admission. In addition, half of blood MOs expressed CD56, a marker usually found on a minority of MOs from healthy individuals. In healthy malaria-exposed individuals, high percentages of HLA-DR+ mIFN-Y+CD56lowCD33+ MOs were also found on CD14+CD16- cells and these cells displayed a strong phagocytosis activity of infected red blood cells. 10 volunteers experimentally infected by P. Falciparum parasites through successive Anopheles mosquito bites were protected after 3 rounds of infectious bites followed by rapid chloroquine treatment. Increased percentages of CCR2+CX3CR1 + MOs was exclusively detectable in protected volunteers. This resuit was reminiscent of that found in patients with low parasitaemia and high percentages of CCR2+CX3CR1+ MOs and illustrates the contribution of human blood MOs in response to P. Falciparum infection
3

Simoni, Yannick. "L'immunité innée dans le diabète sucré." Phd thesis, Université René Descartes - Paris V, 2013. http://tel.archives-ouvertes.fr/tel-00944309.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Le diabète de type 1 (T1D) est une maladie auto-immune caractérisée par la destruction des cellules β du pancréas par les lymphocytes T auto-réactifs. Durant ma thèse, nous nous sommes intéressés au rôle des cellules de l'immunité innée dans le T1D à l'aide d'un modèle murin de la maladie : la souris NOD. Au contraire des cellules du système adaptatif (lymphocytes T et B), les cellules de l'immunité innée constituent la première ligne de défense de l'organisme lors d'une infection. Cette population est constituée entre autre de neutrophiles, cellules dendritiques plasmacytoïdes (pDC), macrophages, mais aussi de lymphocytes T et B non conventionnels tel que les cellules iNKT et B-1a. Précédemment, notre laboratoire a mis en lumière le rôle des lymphocytes iNKT dans le développement du T1D. Durant la première partie de ma thèse, nous avons démontré que les lymphocytes iNKT17, une sous-population des lymphocytes iNKT, ont un rôle délétère dans le T1D chez la souris NOD. Ces cellules infiltrent le pancréas et y produisent de l'IL-17, une cytokine pro-inflammatoire. Grâce à des expériences de transferts, nous avons mis en évidence que les lymphocytes iNKT17 exacerbent la maladie via la production d'IL-17. Dans la deuxième partie de ma thèse, nous nous sommes intéressés aux mécanismes qui induisent l'activation des lymphocytes T auto-réactifs. Nous avons observé chez la souris NOD, que la mort physiologique des cellules β conduit à l'activation de cellules de l'immunité innée : les neutrophiles, les lymphocytes B-1a et les pDC. La coopération entre ces cellules conduit à l'activation des pDC qui produisent de l'IFNα. Cette cytokine active les lymphocytes T auto-réactifs qui vont détruire les cellules β du pancréas. Nos résultats montrent que l'immunité innée est un acteur important dans la physiopathologie du diabète sucré.
4

Ittah, Marc. "Lien entre l'immunité innée, la cytokine BAFF (B-cell activating factor of TNF family) et l'auto-immunité." Paris 11, 2009. http://www.theses.fr/2009PA11T037.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Bonneville, Marlene. "Physiopathologie de l'inflammation cutanée : rôle de l'activation de l'immunité innée cutanée dans le développement de l'eczéma allergique de contact." Phd thesis, Université Claude Bernard - Lyon I, 2006. http://tel.archives-ouvertes.fr/tel-00125271.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Les haptènes sont doués de propriétés pro-inflammatoires et antigéniques responsables de l'activation de l'immunité innée et adaptative à l'origine, respectivement, d'eczémas irritant et allergique de contact. Bien qu'il soit établi que la fréquence à laquelle les individus développent un eczéma allergique corrèle avec les propriétés pro-inflammatoires des haptènes, les paramètres moléculaires reliant l'irritation et l'allergie ne sont pas bien connus.
Dans une première partie, nous montrons que le développement et la sévérité de l'eczéma allergique dépend : i) de l'intensité de l'eczéma irritant lors de la sensibilisation, ii) du recrutement de précurseurs de cellules dendritiques dans la peau, iii) du taux de migration des cellules dendritiques vers les ganglions, iv) de l'activation des lymphocytes T et, v) de leur recrutement dans la peau pendant l'élicitation. La deuxième partie de ce travail porte sur l'étude du rôle du Toll-like receptor-2 (TLR-2), un récepteur de l'immunité innée, dans le développement de l'eczéma allergique. Nous montrons que l'absence du TLR-2 chez des souris sensibilisées conduit à une exacerbation de l'eczéma allergique, suggérant que le TLR-2 est impliqué dans la régulation de la réponse inflammatoire cutanée. L'ensemble de nos travaux démontre une relation directe entre inflammation cutanée et développement d'un eczéma allergique et permet de proposer de nouvelles pistes préventives et thérapeutiques des eczémas basées sur l'utilisation de molécules anti-inflammatoires à usage topique.
6

Tournadre, Anne. "Immunité innée, balance th1/th17 et précurseurs musculaires dans les myopathies inflammatoires." Phd thesis, Université Claude Bernard - Lyon I, 2010. http://tel.archives-ouvertes.fr/tel-00715926.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Cette thèse, consacrée aux myopathies inflammatoires, démontre le rôle dans les maladies auto-immunes des Toll-like récepteurs (TLRs), véritable passerelle entre immunité innée et adaptative, et plus spécifiquement dans le muscle, le rôle fondamental de la cellule musculaire elle-même. Après une présentation globale des myopathies inflammatoires et des différents aspects immunopathologiques, la réponse immunitaire adaptative est abordée en rapportant notamment dans le muscle des myopathies inflammatoires une accumulation de cellules dendritiques matures, et la présence des lymphocytes Th1 et Th17, avec un profil prépondérant Th1. L'implication de l'immunité innée est démontrée in vivo par l'expression musculaire des TLR3 et 7, et des C-type lectin récepteurs, spécifique des myopathies inflammatoires. In vitro, l'activation de la voie TLR3 induit la production par les cellules musculaires d'IL6, de la βchémokine CCL20, contribuant au recrutement et à la différentiation des cellules dendritiques et lymphocytes T, et de l'IFNβ qui participe à la surexpression des antigènes HLA de classe I. Les mécanismes de régulation impliquent une balance cytokinique Th1 et Th17. Finalement, l'importance des précurseurs musculaires immatures est soulignée. Contrairement au tissu musculaire normal, une surexpression des antigènes HLA de classe I, des TLRs, des auto-antigènes et de l'IFNβ, par les précurseurs musculaires immatures, est caractéristique des myopathies inflammatoires. Le rôle central de ces cellules musculaires immatures à potentiel de régénération pourrait expliquer un défaut de réparation associé au processus auto-immun de destruction musculaire.
7

Garlatti, Virginie. "Systèmes effecteurs de l'immunité innée : reconnaissance et voies de signalisation." Phd thesis, Université Joseph Fourier (Grenoble), 2008. http://www.theses.fr/2008GRE10073.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Le système immunitaire inné génère des réponses inflammatoires contre les pathogènes ou les cellules dangereuses mais est aussi impliqué dans l'élimination tolérogène des cellules apoptotiques. La reconnaissance des cibles est médiée par un grand nombre de protéines membranaires et solubles. Parmi celles-ci, on trouve les protéines de reconnaissance du complément : C1q, MBL (« mannose-binding lectin) et ficolines. Bien que les propriétés structurales de reconnaissances de la MBL aient été extensivement étudiées, celles des ficolines et du C1q restent à établir. Ceci était l'objectif de la première partie du projet présenté ici. Nous avons analysé par cristallographie aux rayons X la structure des domaines de reconnaissance de ces protéines en présence ou en absence de plusieurs ligands connus. Nous avons montré que les ficolines H et M possédaient un seul site de fixation, conservé au sein des domaines de type fibrinogène. Ce site conservé ne semble pas actif dans la ficoline L, mais de nouveaux sites ont été mis en évidence, créant une surface de reconnaissance étendue favorable à la fixation de larges polymères. Nous avons également trouvé un nouveau site de fixation de la phosphosérine sur C1q. Des propriétés particulières de la ficoline M ont été mises en évidence : la fixation de Neu5Ac, un marqueur du soi, et un changement conformationnel dépendent du pH. Comme l'étude des propriétés de reconnaissance de quelques récepteurs isolés ne lève pas le voile sur le comportement particulier des phagocytes en présence de débris cellulaires, nous avons commencé un nouveau projet afin de comprendre les voies de signalisations activées dans le phagocyte en réponse aux cellules apoptotiques. De nombreuses données suggèrent que le complexe GEF : DOCK/ELMO est commun à de nombreuses voies de signalisation mais aussi un point de régulation. Mon travail dans ce second projet était d'initier la mise en place d'outils cellulaires afin d'étudier le comportement de ce complexe dans différentes lignées cellulaires modèles. J'ai développé un test quantitatif de phagocytose ainsi que des outils pour détecter et sur-exprimer ELMO1. Nous avons également observé la re-localisation de cette protéine dans les coupes phagocytiques
The innate immune system triggers inflammatory defences against pathogens or dangerous cells but is also involved in the tolerogenic removal of apoptotic cells. Target recognition is mediated by a wide range of soluble or membrane proteins. Among them are the essential complement recognition proteins: mannose-binding lactin, C1q and ficolins. Whereas the structural recognition properties of mannose-binding lectin BL have been extensively studied, the corresponding properties of ficolins and C1q with their ligands had to be deciphered at the atomic level. This was thus the aim of the first part of the project presented here. This was experimentally studied through the X-ray structural analysis of the corresponding ficolins and C1q recognition domains, alone or in complex with several cognate ligands. We have shown that H- and M- ficolins possess only one binding site, conserved among fibrinogen-like domains. This conserved site does not seem to be active in L-ficolin, but new binding sites were discovered instead, defining a larger surface of recognition more suitable to the binding of elongated polymers. Interestingly, we also found a new binding site for phosphoserine in C1q. We also provided evidence for two unique properties of M-ficolin: the binding of Neu5Ac, a classical self-marker, and a pH-dependent conformational switch of the binding site. As recognition properties of a few recognition proteins do not explain the different behaviour of immune cells with altered-self debris, we initiated a new project to understand signalling pathways in phagocytes during apoptotic cells removal. Many data suggest that a GEF complex: ELMO/DOCK is common to many pathways activated by apoptotic cells recognition and is also a point of regulation. My work in this second project was to initiate the setup of cellular tools to study the behaviour of this complex in different model cell lines. I developed quantitative phagocytic tests and also tools for detection and surexpression of ELMO1 in different cells lines. We also observed the re-localisation of cellular ELMO1 in the phagocytic cup
8

Potiron, Laurent. "Rôle des phagocytes mononuclées dans la réponse immunitaire innée contre cryptosporidium parvum." Thesis, Tours, 2016. http://www.theses.fr/2016TOUR3809.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Les nouveau-nés (enfants, ruminants) sont particulièrement sensibles à l’infection intestinale par le parasite Cryptosporidium parvum car leur système immunitaire est encore en cours de développement. Peu de solutions de contrôle existent à ce jour. Il n’existe pas de vaccin et seule une molécule l’Halocur™ possède une AMM pour les veaux mais l’utilisation du traitement est contraignante et il peut présenter une toxicité pour l’animal. Le développement de nouvelles alternatives immunoprophylactiques requiert de mieux comprendre les mécanismes immunitaires mis en jeux lors de l’infection. L’immunité innée joue un rôle prépondérant pour le contrôle de la phase aigüe de l’infection et nous avions montré au laboratoire que les phagocytes mononucléés CD11c+ sont des acteurs déterminant dans le processus protection. Lors de cette thèse nous avons confirmé le rôle des cellules dendritiques (DC) CD103+ en utilisant des souriceaux BatF3-/- chez qui le développement des deux sous-populations CD103+CD11b+ et CD103+CD11b- est altéré au niveau intestinal ce qui rend les animaux beaucoup plus sensibles à l’infection
Newborns (children, ruminants) are particularly susceptible to intestinal infection by the parasite Cryptosporidium parvum because their immune system is still developing. To date, parasite control methods are limited. There is no vaccine and the only molecule which possess a marketing authorization for calves, Halocur ™, presents toxicity at 2 times the therapeutic dose. The development of new immunoprophylactic methods requires better understanding of the immune mechanisms occurring during infection. Innate immunity plays a major role in controlling the acute phase of infection and we previously demonstrated in the laboratory that intestinal mononuclear phagocytes CD11c+ are key players in the protection process. In this thesis, we confirmed the role of dendritic cells (DC) CD103+ using mice BatF3-/- in which the development of the two DC subsets CD103+CD11b+ and CD103+CD11b- is altered in the intestine making these animals more susceptible to infection. This high susceptibility can be partially mitigated by preventive administration of IL-12 to Batf3-/- neonatal mice. Batf3-/- adult mice which are only deficient for the CD103+CD11b- DC subset were transiently susceptible to infection in contrast to conventional mice that are highly resistant
9

Riteau, Nicolas. "Immunité innée et inflammasome : rôle des signaux de dangers endogènes." Phd thesis, Université d'Orléans, 2011. http://tel.archives-ouvertes.fr/tel-00684046.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
La théorie du danger développée par Polly Matzinger stipule que l'attrait principal du système immunitaire ne réside pas dans la distinction entre le soi " à protéger " et le non-soi " à combattre ". Toute situation potentiellement délétère pour l'hôte, avec émission de signaux de dangers endogènes, est à ce titre capable de générer une réponse immunitaire afin de mobiliser les acteurs capables de permettre un retour à une situation basale. L'exposition des poumons de façon répétée à des agents toxiques environnementaux se traduit par une inflammation et une fibrose pulmonaire en condition stérile, c'est-à-dire sans intervention de micro-organisme. L'administration de Bléomycine dans les poumons de souris est un bon modèle pour étudier les molécules endogènes ou signaux de dangers engagés et les voies de signalisations associées. Nous avons identifié l'ATP extracellulaire et l'acide urique, provenant des cellules stressées ou endommagées, comme capables d'induire l'activation d'un complexe protéique cytoplasmique appelé inflammasome Nlrp3. Celui-ci conduit à la maturation de l'interleukine-1β, cytokine pro-inflammatoire. Dans une seconde partie, nous nous sommes intéressés aux mécanismes moléculaires d'activation de l'inflammasome Nlrp3 en réponse à des agents particulaires, responsables notamment de pathologies pulmonaires après inhalation. Nos résultats montrent que de l'ATP endogène est libéré activement par les cellules mises en contact avec des particules. Par un mécanisme autocrine/paracrine l'ATP va ensuite signaler sur plusieurs récepteurs purinergiques membranaires. Cette signalisation purinergique est importante dans la capacité des cellules à produire de l'interleukine-1β mature. Au final, les travaux présentés dans ce manuscrit attestent du rôle critique de molécules endogènes dans la mise en place d'une réponse immunitaire innée basée sur l'activité de l'inflammasome Nlrp3.
10

Barassé, Valentine. "Etude de peptides de venin de fourmis : diversité moléculaire et lien avec la fonction immunitaire." Thesis, Toulouse, INPT, 2020. http://www.theses.fr/2020INPT0111.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Les venins d’animaux sont des bibliothèques naturelles de composés bioactifs optimisés au cours de l’évolution, appelés toxines. Les venins de nombreux animaux restent néanmoins inexploités, notamment ceux des insectes. Plusieurs études portant sur les venins de fourmis ont révélé que ces venins étaient riches en peptides. La caractérisation du peptidome du venin de Tetramorium bicarinatum a également permis de constater que, malgré la diversité de peptides matures, ces derniers se classent en 3 grandes familles de précurseurs dont certaines ont déjà été décrites chez d’autres hyménoptères. Il est de plus apparu que des gènes codant certains d’entre eux s’expriment en dehors du système vulnérant. Ces résultats posent les questions des mécanismes impliqués dans la diversification des toxines peptidiques de venins de fourmis, ainsi que leur rôle en dehors de la fonction venimeuse. Pour répondre à ces problématiques, la première partie de ce travail de thèse a consisté en la caractérisation via des approches protéotranscriptomiques, des venins de 7 espèces de fourmis appartenant aux différentes tribus phylogénétiques de la sousfamille des Myrmicinae, et du venin d’une espèce appartenant à une sous-famille proche, les Pseudomyrmecinae. Cent toxines peptidiques aux structures variées ont ainsi été identifiées et classées en 8 superfamilles de précurseurs. La seconde partie a consisté en l’exploration du lien entre les toxines peptidiques du venin de T. bicarinatum et son immunité innée via des méthodes de biologie moléculaire et cellulaire. La présence de transcrits codant certains peptides a été vérifiée dans des organes impliqués dans l’immunité innée (i.e. corps gras, tubes digestifs). L’expression des gènes les codant a également été évaluée suite à une infection bactérienne. Il a ainsi été montré que les transcrits codant les peptides de venin sélectionnés sont présents dans les organes testés, et que certains sont produits dans les corps gras en réponse à une infection bactérienne. Ces résultats confirment l’existence d’un lien entre les peptides de venin et l’immunité innée de la fourmi T. bicarinatum, bien que des études complémentaires soient nécessaires
Animal venoms are natural libraries of bioactive compounds, called toxins, which have been finetuned through the course of evolution. However, numerous venomous organisms are still neglected, especially venomous insects. Several studies of ant venoms revealed that they were peptide-rich. Furthermore, the characterization of the ant Tetramorium bicarinatum venom peptidome revealed that, despite the diversity of mature peptides, they belonged to 3 superfamilies of precursors, some of which have already been described in other aculeate hymenoptera. This study also observed that genes encoding some of them were expressed outside the venom apparatus. These results raise questions about the mechanisms involved in the diversification of peptide toxins from ant venoms, as well as their role apart from the venomous function. To address these issues, the first part of this thesis work consisted in the characterization via proteotranscriptomics approaches of 7 venoms from ants belonging to the different phylogenetic tribes of the Myrmicinae subfamily, and of the venom of one species. belonging to a close subfamily, the Pseudomyrmecinae. A total of 100 peptide toxins with various structures were thus identified and classified into 8 precursor superfamilies. The second part explored the link between peptide toxins of T. bicarinatum venom and its innate immunity via molecular and cellular biology methods. The presence of transcripts encoding certain peptides have been verified in organs which are involved in innate immunity of insects (i.e. fat bodies, digestive tracts). The expression of the genes encoding them has also been evaluated following a bacterial infection. It has thus been shown that the transcripts encoding the selected venom peptides are present in the organs tested, and that some are produced in fat bodies in response to a bacterial infection. These results confirm the existence of a link between the venom peptides and the innate immunity of the ant T. bicarinatum, although further studies are needed

Книги з теми "LIE innés":

1

Lawliss, Chuck. Robert E. Lee slept here: Civil War inns and destinations, a guide for the discerning traveler. New York: Ballantine Books, 1998.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Meléndez, Inés López. Vida de la Madre Inés de la encarnación. Doral, FL: Stockcero, 2012.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Owens, Carole. The Berkshires: Coach inns to cottages. Charleston, S.C: Arcadia Pub., 2004.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Cubbon, Suzanne. Manx inns: A pub crawl through history. Laxey, Isle of Man: Amulree Publications, 1998.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Crowley, Ann M. Favorite recipes from Northern California inns. Iowa City, IA: Crowley's Creations, 2007.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Cytryn-Silverman, Katia. The road inns (Khāns) in Bilād al-Shām. Oxford: Archaeopress, 2010.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Conway, Linda Glick. Country inns and back roads cookbook. Stockbridge, Mass: Berkshire House Publishers, 1995.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Kroker, Arthur. Technology and the Canadian mind: Innis/McLuhan/Grant. New York: St. Martin's Press, 1985.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Hackwood, Frederick William. Inns, ales and drinking customs of old England. London: Bracken Books, 1987.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Hackwood, Frederick William. Inns, ales, and drinking customs of old England. London: Bracken Books, 1985.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Частини книг з теми "LIE innés":

1

Charles, Syliane. "Les Enjeux de L’éducation pour la Critique Lockienne des Idées Innées." In The Paideia Archive: Twentieth World Congress of Philosophy, 23–28. Philosophy Documentation Center, 1998. http://dx.doi.org/10.5840/wcp20-paideia199811236.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Au lieu de tracer séparation trop nette entre les écrits pédagogiques de Locke, sur la base de leur caractère souvent anodin, et ses ouvrages philosophiques, en particulier l'Essai philosophique concernant l'entendement humain, nous voulons montrer qu'il faut bien plutôt chercher à bâtir des ponts. L'oeuvre de Locke est construite autour de quelques intuitions fondamentales, dont celle qui définit son empirisme, et qui se concrétise dans sa réfutation de l'existence d'idées innées, et celles-ci se retrouvent et se renforcent mutuellement à différents niveaux. Si l'exemple de l'acquisition tardive par les enfants des principes logiques tout d'abord, et de principes pratiques comme l'idée de Dieu ensuite, ruine l'argument du consentement universel et ainsi prouve que ceux-ci ne sont pas innés l'anti-innéisme confère réciproquement à la pédagogie un rôle essentiel qu'elle se doit d'assumer pour le bien de l'individu et celui de la société. Ce qui donne à comprendre l'enjeu bel et bien philosophique de l'intérêt de Locke pour l'éducation des enfants.
2

"Travel: Inns and Restaurants." In Home Life in China, 202–10. Routledge, 2015. http://dx.doi.org/10.4324/9781315639567-22.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Blitman, Delphine. "Liminaires." In Le langage est-il inné ?, 5. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14118.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Pollock, Jean-Yves. "Préface." In Le langage est-il inné ?, 9–23. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14128.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Blitman, Delphine. "Introduction." In Le langage est-il inné ?, 25–28. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14138.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Blitman, Delphine. "1. Présentation générale de la théorie de Chomsky." In Le langage est-il inné ?, 29–59. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14143.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Blitman, Delphine. "2. Le programme biolinguistique et les problèmes épistémologiques qu’il soulève." In Le langage est-il inné ?, 61–81. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14148.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Blitman, Delphine. "3. Le problème de l’acquisition du langage et l’argument dit « par la pauvreté du stimulus »." In Le langage est-il inné ?, 83–113. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14153.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Blitman, Delphine. "4. Naturalisme, mentalisme, internalisme : les ingrédients philosophiques de l’innéisme chomskyen." In Le langage est-il inné ?, 115–38. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14158.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Blitman, Delphine. "5. La question des origines et de l’évolution de la faculté de langage." In Le langage est-il inné ?, 139–62. Presses universitaires de Franche-Comté, 2015. http://dx.doi.org/10.4000/books.pufc.14163.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Тези доповідей конференцій з теми "LIE innés":

1

Workman, D. M., J. O. Methven, and J. Kearns. "Extending the Innes Field Life by Cost Effective Subsea Technology." In Offshore Europe. Society of Petroleum Engineers, 1987. http://dx.doi.org/10.2118/16562-ms.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Mommers, Robin, and Peter Achten. "‘Shuttle’ Technology for Noise Reduction and Efficiency Improvement of Hydrostatic Machines - Part 2." In ASME/BATH 2021 Symposium on Fluid Power and Motion Control. American Society of Mechanical Engineers, 2021. http://dx.doi.org/10.1115/fpmc2021-67874.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Abstract In 2001, INNAS introduced the ‘Shuttle’ technology for noise reduction and efficiency improvement of hydrostatic machines. The current study revisits this technology for application in hydrostatic pumps and motors. In many hydrostatic pumps and motors, commutation is imposed by a fixed component like a valve plate. Designing a valve plate (or comparable component) that ensures good commutation at one specific operating condition, is fairly simple. However, an inherent problem of such a component is that it should ensure good commutation at all of the operating conditions. In an attempt to minimise losses and reduce noise emission caused by improper commutation, so-called shuttles were introduced by INNAS in 2001. These shuttles act as small pistons between two working chambers, essentially providing a connection to the ports while the valve plate is still closed. In theory, this will result in a check-valve like commutation. In the original paper, shuttles were implemented in a hydraulic transformer. This paper discusses and analyses the use of shuttles in pumps and motors. Simulation results show that the introduction of shuttles can reduce commutation losses to negligible levels. Furthermore, the results suggest that the use of shuttles could also reduce noise emissions.
3

Freeman, Walter J. "John Gerald Taylor: Comrade, polymath, and consummate neuroscientist — Reminiscences of life together under the Aegis of INNS." In 2013 International Joint Conference on Neural Networks (IJCNN 2013 - Dallas). IEEE, 2013. http://dx.doi.org/10.1109/ijcnn.2013.6706710.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Garcia, Luís Guilherme Pedroso, and Marina Sousa Santos. "OSTEONECROSE DA CABEÇA FEMORAL: UMA COMPLICAÇÃO DA DOENÇA FALCIFORME." In II Congresso Brasileiro de Hematologia Clínico-laboratorial On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2022. http://dx.doi.org/10.51161/hematoclil/64.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A doença falciforme (DF) consiste em um distúrbio genético que engloba a anemia falciforme (AF), patologia em que a hemoglobina apresenta um padrão HbS (hemoglobina S) ao invés de HbA (hemoglobina A), em virtude de uma mutação no gene responsável pela produção da hemoglobina A, acarretando diversas manifestações clínicas relacionadas a anemia hemolítica e fenômenos de vaso-oclusão. Pacientes que apresentam as diferentes formas de DF, possuem um risco aumentado de desenvolver a osteonecrose da cabeça femoral (ONCF), uma vez que as hemácias rígidas e aderentes ao endotélio causam prejuízo ao fluxo sanguíneo da superfície articular, resultando em infarto ósseo nas placas epifisárias e artrite degenerativa precoce. A evolução do quadro cursa com dor local intensa e limitação no arco de movimento do quadril, resultando em incapacidade para prática das atividades diárias. Com relação às internações hospitalares por DF, 80% destas decorrem de manifestações osteoarticulares e são a segunda maior causa de permanência no ambiente hospitalar. Objetivo: Esse estudo tem como objetivo, avaliar a correlação entre a DF e a ONCF e suas consequências. Material e métodos: A metodologia utilizada foi revisão bibliográfica na base de dados SciELO (Scientific Electronic Library), Medline e PubMed. Foram selecionados 21 artigos com base nos critérios de inclusão, dos quais 5 foram utilizados, de acordo com a relevância para o trabalho. Resultados: Os resultados obtidos indicam que os casos de ONCF em pacientes portadores de DF apresentam alta prevalência e representam porcentagem significante nas internações hospitalares, além de influenciar negativamente na qualidade de vida dos pacientes, afetando aspectos psicossociais e físicos. Conclusão: Conclui-se ser essencial o diagnóstico precoce da doença falciforme para prevenir complicações degenerativas, como a coxartrose, ocasionada pela ONCF e assim, oferecer assistência adequada garantindo melhor qualidade de vida aos pacientes acometidos.
5

Carneiro, Luis Felipe Ferreira, Osmar Júnior Da Silva Silva, Matteus Gomes De Oliveira, and Salomão Bruno Dos Santos Brasil. "TERAPIA GÊNICA NO TRATAMENTO DE ANEMIA FALCIFORME, UMA REVISÃO DE LITERATURA." In II Congresso Brasileiro de Hematologia Clínico-laboratorial On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2022. http://dx.doi.org/10.51161/hematoclil/133.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A anemia falciforme é causada por uma mutação pontual no gene beta da globina, essa substituição origina uma molécula de hemoglobina anormal denominada hemoglobina S (HbS), ao invés da hemoglobina normal chamada de hemoglobina A (HbA). Nesse sentido, com o recente desenvolvimento e aplicabilidade das técnicas de terapia gênica houve uma nova perspectiva de mais uma opção de cura, tendo como principal diferencial ser um tratamento de transplante de células hematopoiéticas (HSCs) autólogo. Objetivos: O objetivo dessa revisão é compilar as informações mais recentes sobre o uso da terapia gênica no tratamento de anemia falciforme. Métodos: Foi feito um levantamento de dados utilizando as bases de dados PubMed e Lilacs, sendo buscados os termos “sickle cell anemia”/”anemia falciforme” associados a “gene therapy”/”terapia gênica”. Resultados: A terapia gênica pode ser explicada como um tratamento certificado, constituído por um grupo de medicamentos ou por produtos de engenharia de tecidos e células processadas. Sendo utilizadas na aplicação da adição de um gene modificado e saudável na célula do paciente, através de transportadores recombinantes e não patogênicos, que adiciona um gene saudável para a restauração celular atribuindo uma nova função a célula alvo, e pode ser classificada como ex vivo e in vivo, em que cada uma é diferenciada pelo tipo de vetor que será responsável pelo carreamento do gene modificado até a célula alvo. Dentre as formas utilizadas na aplicação dessa técnica estão: adição de genes da globina e tecnologias de edição de genoma para diminuir os sintomas da doença falciforme; aumento da HbF ou corrigindo a sequência da β-globina, são delineadas manipulação da célula terapêutica no transplante de células-tronco autólogo, para ser alcançado a completa cura. Conclusão: O tratamento utilizando a terapia gênica ainda esbarra em muitas questões econômicas e socias apesar dos potenciais benefícios. Além disso, devido aos potenciais efeitos colaterais do uso de vírus como vetores em terapia gênica, é necessário mais progresso no desenvolvimento de novos vetores não virais. Os vetores virais atuais devem ser usados com cautela em humanos.
6

Rego Neto, Luis Gonzaga Do, and Amannda Keille Batista De Oliveira. "UTILIZAÇÃO DE MODELOS DIDÁTICOS NO ENSINO DOS SISTEMAS DO CORPO HUMANO." In II Congresso Brasileiro de Ciências Biológicas On-line. Revista Multidisciplinar de Educação e Meio Ambiente, 2021. http://dx.doi.org/10.51189/rema/1305.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A maior dificuldade na sala de aula é fazer com que o aluno consiga assimilar e aprender os conteúdos ministrados, quando tornamos as aulas mais dinâmicas e participativas pode-se existir um interesse mútuo dos educandos, assim o desenvolvimento de modelos didáticos participativos possibilita criar uma cultura educacional que envolva o aluno na sala de aula favorecendo o aprendizado. Objetivos: realizar aulas participativas com a confecção de modelos didáticos no ensino dos sistemas do corpo humano na escola Estadual Professor Manoel Herculano em São Francisco do Oeste no Rio Grande do Norte. Materiais e Métodos: a pesquisa foi aplicada com os alunos do 1º ano do ensino médio, o primeiro momento constituiu da abordagem em sala de aula da importância dos modelos didáticos e exemplos de confecção, em um segundo momento os alunos foram divididos em grupos para realização dos modelos didáticos, sendo o G1–sistema esquelético, G2–sistema muscular, G3–sistema respiratório, G4–sistema tegumentar e G5–sistema nervoso; ficando a critério de cada grupo como seria desenvolvido o modelo referente ao sistema do corpo humano, o tempo para confecção dos modelos foi em torno de quinze dias, com a transcrição do tempo estabelecido, e em sala de aula os grupos realizaram as apresentações referentes aos sistemas com seus modelos didáticos e explicaram quais materiais foram utilizados para confecção e motivos para desenvolver, além de realizar a explicação do conteúdo. Resultados: os resultados obtidos foram de relevância didática, permitindo que os alunos construíssem o conhecimento a partir de um objeto de estudo ao invés de receber apenas informações em sala de aula, percebendo que existiu uma interação maior dos grupos com relação as informações dos conteúdos, uma participação em confeccionar o sistema do corpo humano, desenvolvendo a capacidade criativa do aluno, absorção do conteúdo, percepção sobre a matéria e desenvolvimento de uma aula mais dinamizada. Conclusão: assim esse método de ensino deve ser estimulado nas diversas disciplinas para contribuir na participação dos alunos e numa possível absorção dos conteúdos, fazendo com que os alunos com maior dificuldade de aprendizado possam criar uma ferramenta de estimulo no ensino.
7

Silva, Mariana Tomaz Ferreira Da, and Queila Patricia Da Silva Barbosa Freitas. "O IMPACTO DA COVID-19 NO ÂMBITO EDUCACIONAL DE CIÊNCIAS BIOLÓGICAS: UM NOTÁVEL ÊXITO CIENTÍFICO E UM ENORME DEFICIT EDUCACIONAL." In II Congresso Brasileiro de Educação a Distância On-line. Revista Multidisciplinar de Educação e Meio Ambiente, 2022. http://dx.doi.org/10.51189/conbraed/73.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A pandemia da COVID-19 provocou diversas mudanças que acabaram afetando várias áreas da sociedade, incluindo o setor educacional, o qual várias escolas e faculdades começaram a ensinar seus alunos por meio de plataformas on-line, sendo tais modificações aspectos definitivos para a diminuição no desempenho estudantil e educacional. Objetivo: Tendo em vista tais transformações ocorridas na educação mediante ao avanço do novo coronavírus, o objetivo do presente resumo foi de avaliar e identificar esses e demais aspectos acerca dos impactos e desafios encontrados na aprendizagem de Ciências Biológicas no ensino remoto. Material e métodos: A metodologia deu-se pelo estudo por meio de revisão bibliográfica quanto aos procedimentos adotados para coleta e análise de dados, sendo realizadas investigações acerca dos instrumentos didáticos e metodologias utilizadas em meio a pandemia e pesquisas básicas em materiais científicos produzidos por outros autores. Resultados: Resultados encontrados revelam que segundo os estudantes o principal desafio associado a pandemia da Covid-19 com relação a educação está em compreender o conteúdo de forma remota, de maneira que a compreensão do método científico e o desenvolvimento de competências investigativas pelos jovens tem grande importância e pode repercutir positivamente no combate à pandemia do coronavírus, a metodologia mais utilizada e indicada foram as aulas expositivas, sendo um desafio também o uso de ferramentas digitais, pois foi identificado que grande parte dos professores não receberam formação para realizar as aulas em plataformas digitais, além da falta de recursos e uso tecnológico por grande parte dos discentes, ocasionando uma prática pedagógica insegura e desafiadora, além de um maior desinteresse por parte dos estudantes no campo da ciência. Conclusão: Com os dados e resultados obtidos nesta revisão conclui-se a relevância da complementação das tecnologias digitais e docência, no entanto é ainda necessária a compreensão do papel de cada uma no processo de ensino e aprendizagem, de forma a contribuir para a melhoria das aulas de Ciências e Biologia na educação básica utilizando-se os recursos digitais, de modo a estreitar as relações entre o aluno e a ciência, incentivando o conhecimento científico ao invés do uso do senso comum em relação aos atuais acontecimentos na ciência.
8

Klockner, Eduarda, Gabriela De Azevedo Bastian De Souza, Guilherme Doehl Knebel, Luisa Rigo Lise, and Viriginia Tafas Da Nobrega. "MUDANÇAS NA CLASSIFICAÇÃO DAS LEUCEMIAS MIELÓIDE AGUDA ENTRE OS ANOS DE 2008 E 2016 PUBLICADAS PELA ORGANIZAÇÃO MUNDIAL DA SAÚDE." In II Congresso Brasileiro de Hematologia Clínico-laboratorial On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2022. http://dx.doi.org/10.51161/hematoclil/106.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: Entre os anos de 2008 e 2016, a Organização Mundial da Saúde (OMS) publicou revisões sobre a classificação de neoplasias mieloides no livro WHO Classification of Tumors, que estabelece uma abordagem de achados moleculares, citogenéticos e morfológicos de diversas patologias. Essas revisões abordam mudanças recentes na perspectiva de diagnóstico e prognóstico de doenças hematológicas. A leucemia mieloide aguda (LMA), em específico, ocorre quando as células tronco mieloides sofrem alterações genéticas, formando blastos que não amadurecem e que se multiplicam descontroladamente. Objetivos: Analisar as diferenças entre as revisões de 2008 e 2016 a respeito da leucemia mieloide aguda, a fim de determinar o avanço científico apresentado nessa área. Materiais e métodos: Análise de comparação entre as revisões de classificação dos tumores da OMS de 2008 e 2016, com foco na leucemia mielóide aguda. Resultados: Entre as revisões de 2008 e de 2016, a OMS manteve foco em alterações citogenéticas e moleculares dos subgrupos da LMA. A classificação de alguns genes novos implicou em discussões sobre prognóstico. Antes considerava-se que a mutação em apenas um alelo do gene CEBPA já indicava melhor prognóstico, entretanto, agora apontam que somente há melhor prognóstico quando existem mutações nos dois alelos. Ademais, a classificação das LMA com mielodisplasia associada foi refinada, determinando que a presença de displasia de múltiplas linhagens não é suficiente para classificar como LMA com mielodisplasia associada, desde que presentes as mutações NPM1 ou bialélica em CEBPA. Não existia em 2008 e foi criada em 2016 uma categoria provisória para as LMA com alteração BCR-ABL1, para reconhecer casos que podem beneficiar-se da terapia com inibidores da tirosina quinase. De acordo com a revisão de 2016, dados preliminares sugerem que deleções em genes de receptores antigênicos (IGH, TCR), IKZF1 e/ou CDKN2A indicam diagnóstico de uma LMA nova, ao invés de uma LMC em crise blástica. Conclusão: Em decorrência do avanço na área de genética e biologia molecular, é possível observar que não existem mais questionamentos sobre morfologia e fenotipagem. Entramos na era da citogenética molecular e as classificações já demonstram essa mudança nos métodos diagnósticos, levando a redefinições diagnósticas, prognósticas e terapêuticas.
9

Souza, Andressa de Moura, Ana Christina Silva Batista, Anne Valéria Costa Alves, and Gabriela Campos De Souza Costa. "RELEVÂNCIA DA LEISHMANIOSE EM FELINOS: REVISÃO DE LITERATURA." In I Congresso On-line Nacional de Clínica Veterinária de Pequenos Animais. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/1870.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A leishmaniose felina é uma doença causada por protozoários do gênero Leishmania e transmitida por flebotomíneos do gênero Lutzomyia, conhecido como “mosquito-palha”, sendo uma doença em que lesões cutâneas predominam no quadro clínico. Os gatos são infectados pelas mesmas espécies de Leishmania que os cães, no entanto, a prevalência da infecção é menor e casos são relatados com menos frequência. Estudos comprovaram a transmissibilidade dos parasitas de felinos a um vetor, indicando que os gatos podem desempenhar o papel de reservatórios domésticos da doença ao invés de somente um hospedeiro acidental. O diagnóstico é estabelecido através de sorologia, reação em cadeia da polimerase (PCR), citologia, histologia, imunohistoquímica (IHC) ou cultura. Objetivos: realizar revisão de literatura a respeito da leishmaniose como doença grave e de caráter zoonótico que pode afetar felinos. Material e métodos: Estudo do tipo revisão de literatura, cuja pesquisa foi realizada com base de dados do Brazilian Journal of Animal and Environmental Research, Repositório Institucional UNESP, National Library of Medicine (PubMed) e Revista Cães&Gatos. Resultados e discussão: O gato pode ser assintomático ou não, sendo a doença sintomática generalizada e de curso crônico, com sinais de gengivite-estomatite, hiporexia, uveíte, aumento dos linfonodos (principalmente poplíteos), geralmente associada com a imunossupressão do animal, como no caso das retroviroses e caliciviroses felinas, FIV e FeLV. Há estudos que não demonstraram eficácia nos testes sorológicos de ELISA e RIFI como ocorre em cães, mas o PCR foi positivo para Leishmania com baixa titulação de anticorpos. Na técnica de punção aspirativa por agulha fina (PAAF) o órgão de eleição é o linfonodo poplíteo, onde é possível observar formas amastigotas de Leishmania spp. Conclusão: é necessário levar em consideração a Leishmaniose em gatos com sintomas gerais durante os exames, não subestimando a doença, principalmente em áreas endêmicas. Por ser uma doença zoonótica, torna-se de extrema importância o conhecimento da doença nessa espécie, a fim de realizar o rápido diagnóstico, assim como medidas profiláticas, visto que são animais que possuem contato próximo aos humanos, que também podem se infectar.
10

Oliveira, Vivian Barbosa de. "ASPECTOS DA HIDRONEFROSE EM PEQUENOS ANIMAIS." In I Congresso On-line Nacional de Clínica Veterinária de Pequenos Animais. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/1876.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A hidronefrose consiste na dilatação da pelve e dos cálices renais, causando comprometimento funcional e progressivo do parênquima renal, geralmente está associada às alterações do fluxo urinário provenientes de processos obstrutivos totais ou parciais do trato urinário inferior. Objetivo: Realizar um levantamento de informações sobre a hidronefrose para que sejam compartilhadas com profissionais da área e estudantes. Materiais e Métodos: Revisão de literatura utilizando as bases de dados Scielo, Pubvet, Ars Veterinária, realizada em 2021. Resultados: O aparecimento dessa doença ocorre em média aos nove anos de idade, não há predileção por sexo ou raça. Em um estudo realizado com 1063 cães, 9,3 % das lesões do sistema urinário estão associadas a pelve renal, sendo a hidronefrose observada em 3,85% dos casos. As causas de hidronefrose são variadas, como urolitíases, inflamação crônica, neoplasias, desordens de função neurogênica, massas extrínsecas e ligadura cirúrgica acidental de ureter. A hidronefrose pode ser unilateral ou bilateral. A unilateral é causada pela obstrução dos ureteres em qualquer ponto de seu comprimento ou em sua entrada na vesícula urinária, enquanto a bilateral pode ser causada por obstrução uretral ou lesões extensas na região do trígono vesical. Normalmente permanece assintomática por longos períodos, principalmente na hidronefrose unilateral, justamente pelo rim contralateral desempenhar funções compensatórias ao rim afetado. Os pacientes acometidos comumente apresentam quadro de azotemia e falência renal. No exame ultrassonográfico é observado conteúdo anecoico no interior do sistema coletor de urina e ausência de evidências de peritonite. O rim severamente hidronefrótico pode ser contaminado por bactérias hematógenas podendo levar a pielonefrose, onde saco de parede fina fica preenchido por pús ao invés de urina. O tratamento consiste em restaurar o fluxo urinário e a nefrectomia é indicada somente em estágios mais avançados. Conclusão: A hidronefrose é uma enfermidade de diagnóstico normalmente tardio, principalmente em casos unilaterais, e quanto maior o avanço mais severo o impacto na qualidade de vida do animal, visto que afeta a hemostasia do sistema urinário, podendo levar a óbito. Portanto, torna-se essencial uma boa anamnese e exames complementares para diagnostico e tratamento da doença.

До бібліографії