Einloggen

Thematische Bibliographien / Konkordat / Zeitschriftenartikel

Um die anderen Arten von Veröffentlichungen zu diesem Thema anzuzeigen, folgen Sie diesem Link: Konkordat.

Zeitschriftenartikel zum Thema „Konkordat“

Autor: Grafiati

Veröffentlicht am 4. Juni 2021

Zuletzt aktualisiert am 26. April 2022

Geben Sie eine Quelle nach APA, MLA, Chicago, Harvard und anderen Zitierweisen an

Wählen Sie eine Art der Quelle aus:

Machen Sie sich mit Top-50 Zeitschriftenartikel für die Forschung zum Thema "Konkordat" bekannt.

Neben jedem Werk im Literaturverzeichnis ist die Option "Zur Bibliographie hinzufügen" verfügbar. Nutzen Sie sie, wird Ihre bibliographische Angabe des gewählten Werkes nach der nötigen Zitierweise (APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver usw.) automatisch gestaltet.

Sie können auch den vollen Text der wissenschaftlichen Publikation im PDF-Format herunterladen und eine Online-Annotation der Arbeit lesen, wenn die relevanten Parameter in den Metadaten verfügbar sind.

Sehen Sie die Zeitschriftenartikel für verschiedene Spezialgebieten durch und erstellen Sie Ihre Bibliographie auf korrekte Weise.

1

Krukowski, Józef. „Konkordaty Jana Pawła II“. Studia Prawnicze KUL, Nr. 4 (31.12.2017): 169–85. http://dx.doi.org/10.31743/sp.298.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Przedmiotem rozważania są konkordaty zawarte przez Stolicę Apostolską w okresie pontyfikatu Jana Pawła II. We wstępie Autor określa pozycje konkordatu w hierarchii źródeł prawa kanonicznego i prawa państwowego. Część pierwsza zawiera analizę pojęcie konkordatu jako dwustronnej umowy międzynarodowej zawartej przez Stolicę Apostolska z danym państwem w celu normalizacji sytuacji Kościoła katolickiego na jego terytorium, mającej skutki prawne dla obu stron w przedmiocie poszanowania i ochrony wolności religii w wymiarze indywidualnym i instytucjonalnym. Część druga zawiera klasyfikacje konkordatów Jana Pawła II ze względu na przynależność państwa, będącego stroną konkordatu, do określonego regionu geograficznego, kulturowego bądź politycznego. Z tych racji zostały wyróżnione trzy grupy konkordatów: 1) konkordaty z państwami Europy, 2) konkordaty z państwami Ameryki Łacińskiej, 3) konkordaty z państwami Afryki i Azji.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

2

DYDUCH, JAN. „Konkordat polski 1993 instrumentem zgody narodowej“. Prawo Kanoniczne 59, Nr. 4 (07.05.2017): 137. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2015.59.4.07.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Konkordat polski uwzględnia zasady konstytucyjne państwa polskiego i jego ustawy oraz wskazania Vaticanum II i normy prawa kanonicznego. Jego przewodnie idee to: autonomia i suwerenność Kościoła katolickiego i państwa polskiego oraz ich wzajemna współpraca. Z tej racji istnieje zbieżność niektórych postanowień Konkordatu z zasadami Konstytucji RP, dzięki czemu może on budować zgodę narodową i pokój społeczny w Polsce.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

3

Klapkiv, Mykhailo. „Die Auswirkungen des Konkordats zwischen dem Apostolischen Stuhl und Polen von 1925 auf die Eparchie Stanislaviv“. Kościół i Prawo 8, Nr. 1 (04.10.2019): 231–47. http://dx.doi.org/10.18290/kip.2019.8.1-15.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Wpływ konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską z 1925 r. na Eparchię Stanisławowską Po upadku państw centralnych władze ukraińska i polska próbowały przywrócić własne państwo. Próby te były zasadniczo komplikowane przez sytuację etniczno-polityczną w Galicji, zwłaszcza po decyzji Ententy z 15 marca 1923 r. o połączeniu Galicji Wschodniej z Polską. Dla ukraińskiego Kościoła greckokatolickiego (UKGK) rozpoczęła się kolejna szansa i wyzwanie – współpraca z nowym rządem i rzeczywistością. Taka zmiana geopolityczna spowodowała pewnego rodzaju nihilizm prawny w stosunku do relacji państwa i kościoła, które okazało się selektywną sprawiedliwością. Te stosunki prawne powinien był rozstrzygać konkordat między Stolicą Apostolską a państwem polskim. Głównymi warunkami wstępnymi przygotowania konkordatu ze strony ukraińskiego Kościoła greckokatolickiego były niepewność prawna, napięte trudności finansowe i gospodarcze oraz kwestie społeczno-polityczne w społeczeństwie. Kościół obrządku bizantyjskiego w tym procesie przygotowawczym był prowadzony przez metropolitę Szeptyckiego, który przemawiał w imieniu swoich biskupów ze Stanisławowa i Przemyśla oraz ich wiernych. Ważne dla UKGK było wyjaśnienie kwestii własności kościelnej, wyborów biskupów, świadectwa chrztu, edukacji i struktur kościelnych. Umowa, podpisana 10 lutego 1925 r., zobowiązała do złożenia przysięgi wierności wszystkich biskupów UKGK, w tym biskupa Grzegorza Chomyszyna (1867-1945), prezydentowi polskiemu i zobowiązała do lojalności wobec państwa.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

4

Hecker, Hans-Joachim. „XII. Bayerisches Konkordat und Reichskonkordat“. Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte: Kanonistische Abteilung 100, Nr. 1 (01.08.2014): 407–27. http://dx.doi.org/10.7767/zrgka-2014-0114.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

5

Nadoveza, Branko. „KONKORDAT – MEĐUNARODNI UGOVOR ILI POLITIČKA AKCIJA“. Politička revija 39, Nr. 1 (2014): 227–46. http://dx.doi.org/10.22182/pr.3912014.12.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

6

Poterała, Tomasz. „Konkordat między Stolicą Apostolską i Republiką Słowacką“. Kościół i Prawo 5(18), Nr. 1 (2016): 77–94. http://dx.doi.org/10.18290/kip.2016.5.1-5.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

7

Krzywkowska, Justyna. „Konkordat jako element polskiego systemu prawa wyznaniowego“. Studia Prawnoustrojowe, Nr. 46 (31.12.2019): 177–87. http://dx.doi.org/10.31648/sp.5328.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

The concordat defnes the scope of cooperation between the state and the Catholic Church for the good of the human person and the good of society at international level. The signing of the Concordat in 1993 was preceded by long negotiations conducted by two independent legal entities – the Holy See and the Polish State. Concordat norms detail the basic human rights already guaranteed in multilateral international agreements, e.g. in the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms, ratifed by Poland on December 15, 1992 (Articles 9 and 14). In general, the subject ofthe concordat agreement is all matters of church life in its institutional and individual dimension. The purpose of the article is therefore to approximate the scope of the concordat agreement in force in Poland since 1998, as well as to place it in the Polish legal system

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

8

Hallermann, Heribert. „Wie Viel Theologie Schützt Das Bayerische Konkordat?“ Archiv für katholisches Kirchenrecht 172, Nr. 2 (24.06.2003): 427–49. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-17202005.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

9

Hallermann, Heribert. „Wie Viel Theologie Schützt Das Bayerische Konkordat?“ Archiv für katholisches Kirchenrecht 172, Nr. 2 (13.12.2003): 427–49. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-172-02-90000006.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

10

Nadoveza, Branko. „Concordat 1935-1937: For and against“. Bastina, Nr. 44 (2018): 417–33. http://dx.doi.org/10.5937/bastina1844417n.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

11

Krasowski, Krzysztof. „Konkordat polski z 1925 roku. Geneza – postanowienia – wykonanie“. Politeja 11, Nr. 29 (2014): 283–313. http://dx.doi.org/10.12797/politeja.11.2014.29.23.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

12

Kucybała-Kreft, Paulina. „Konkordat z 1925 roku w aktualnym orzecznictwie sądowym – wybrane zagadnienia“. Studia z Prawa Wyznaniowego 24 (18.12.2021): 537–57. http://dx.doi.org/10.31743/spw.12658.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

W niniejszym artykule omówiono najnowsze i najważniejsze orzeczenia dotyczące postanowień Konkordatu z 1925 r. W relacjach między państwem polskim a Kościołem Katolickim w okresie II Rzeczypospolitej umowa ta miała bardzo istotne znaczenie, ponieważ uregulowała ona jednolicie sytuację Kościoła na całym obszarze kraju. Pomimo upływu prawie stulecia od podpisania Konkordatu z 1925 r., w ostatnich latach pojawiły się interesujące i nowatorskie orzeczenia, które dotyczą jego postanowień. Sprawy, w których konieczne jest odwołanie się do tej umowy, nie są zbyt częste. Jednak w niektórych zakresach, a zwłaszcza w odniesieniu do kwestii związanych z majątkiem Kościoła Katolickiego, jej postanowienia wciąż posiadają istotne znaczenie. Prezentacja aktualnej ich wykładni przyjmowanej w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych nie tylko umożliwia przewidzenie sposobu rozstrzygnięcia spornych kwestii prawnych w przyszłości, ale też stanowi przyczynek do dyskusji nad niektórymi utrzymującymi się wątpliwościami o charakterze teoretycznym.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

13

Berkmann, Burkhard Josef. „Reichskonkordat und Bayern-Konkordat im Gefüge des Eu-Rechts“. Archiv für katholisches Kirchenrecht 176, Nr. 2 (24.06.2007): 452–65. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-17602005.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

14

Dyduch, Jan. „Obchodzenie czasów świętych w Polsce – aktualny stan prawny“. Ruch Biblijny i Liturgiczny 69, Nr. 1 (31.03.2016): 49. http://dx.doi.org/10.21906/rbl.4.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Wszyscy wierni powołani są dążyć do świętości, którą pomaga im osiągnąć obchodzenie czasów świętych jawiących się jako dni świąteczne i dni pokuty. Katalog świątecznych dni w Polsce został skonstruowany w oparciu o Kodeks Prawa Kanonicznego, konkordat z 1993 roku, postanowienia Konferencji Episkopatu Polski zaakceptowane przez Stolicę Apostolską i o prawodawstwo państwowe. Pokuta obowiązuje wiernych na podstawie prawa Bożego, zaś czasy i sposoby jego realizacji określa prawodawstwo powszechne i polskie prawodawstwo partykularne.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

15

Kowalczyk, Józef. „Stosunki Polski ze Stolicą Apostolską i kwestia konkordatu z 1993 roku prezentacja książki Konkordat między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską 1993/1998“. Politeja 11, Nr. 29 (2014): 213–18. http://dx.doi.org/10.12797/politeja.11.2014.29.17.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

16

Kaminsky, Hans. „Peter Schimmelpfennig, Könige und Fürsten, Kaiser und Papst nach dem Wormser Konkordat“. Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte: Germanistische Abteilung 118, Nr. 1 (01.08.2001): 508–9. http://dx.doi.org/10.7767/zrgga.2001.118.1.508.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

17

Archiv für katholisches Kirchenrech, Editors. „1. Zusatzprotokoll vom 19. Januar 2007 zum Bayerischen Konkordat vom 29. März 1924“. Archiv für katholisches Kirchenrecht 176, Nr. 1 (24.06.2007): 273–79. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-17601025.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

18

Archiv für katholisches Kirchenrech, Editors. „1. Konkordat zwischen dem Heiligen Stuhl und der Portugiesischen Republik vom 18. März 2004“. Archiv für katholisches Kirchenrecht 174, Nr. 2 (24.06.2005): 602–25. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-17402023.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

19

Božić, Marko. „Tito's Concordat: The 1966 protocol on the negotiations between Yugoslavia and the Holy See from a legal perspective“. Pravni zapisi 11, Nr. 2 (2020): 554–79. http://dx.doi.org/10.5937/pravzap0-28571.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

The paper discusses the 1966 Protocol on the Negotiations Between Yugoslavia and the Holy See that has already been subject to several historical analyses focusing primarily on negotiations leading to it rather than the document itself. The initial hypothesis is that the legal profile of the 1966 Yugoslav Protocol may indicate its hidden political weight and a deeper historical meaning. In order to discern it, the paper examines the Protocol as an instrument of international law, aiming at explaining the way its form and substance have reflected difficulties and affected changes in relations between a Communist state and the Roman Catholic Church in Tito's Yugoslavia. Therefore, the paper compares the 1966 Yugoslav Protocol with its Eastern-European equivalents and discusses its impact on further evolution of the Yugoslav constitutional and legal framework.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

20

Musselli, Luciano. „XIII. Kirche, Staat und religiöse Minderheiten in Italien: Vom Konkordat mit der katholischen Kirche zu den neuen religiösen Gemeinschaften“. Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte: Kanonistische Abteilung 80, Nr. 1 (01.08.1994): 464–74. http://dx.doi.org/10.7767/zrgka.1994.80.1.464.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

21

Gottsmann, Andreas. „Konkordat oder Kulturprotektorat? Die Donaumonarchie und die diplomatischen Aktivitäten des Hl. Stuhls in Südosteuropa 1878-1914. Mit 11 Abbildungen“. Römische Historische Mitteilungen 48 (2007): 409–64. http://dx.doi.org/10.1553/rhm48s409.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

22

Stanisz, Ks Piotr. „Proces realizacji reformy włoskiego systemu utrzymania duchowieństwa zgodnie z Konkordatem z 1984 r.“ Studia Prawnicze KUL, Nr. 2 (30.12.2020): 307–32. http://dx.doi.org/10.31743/sp.11753.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Funkcjonujący dziś we Włoszech system utrzymania katolickiego duchowieństwa, będący konsekwencją reformy zainicjowanej Układem modyfikującym Konkordat Laterański podpisanym w 1984 r., stanowi jedną z najpoważniejszych, pozytywnie zweryfikowanych przez upływ czasu prób realizacji kan. 1274 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Na baczną uwagę zasługuje jednak nie tylko treść składających się nań rozwiązań, ale i przyjęty tryb ich opracowywania oraz uchwalania, co stanowi przedmiot niniejszego opracowania. Proces realizacji omawianej reformy stanowi bowiem inspirujący przykład lojalnego i efektywnego współdziałania władz państwowych i kościelnych w ustanawianiu przepisów mających znaczenie w obu porządkach prawnych (państwowym i kościelnym), wyraźnie dowartościowując przy tym rolę krajowej Konferencji Biskupów. Natomiast po stronie kościelnej szczególną uwagę zwracają decyzje stanowiące wyraz poszukiwania równowagi pomiędzy należytym poszanowaniem uprawnień poszczególnych biskupów diecezjalnych i Zgromadzenia Plenarnego tworzonej przez nich Konferencji oraz potrzebą sprawnego działania, wymuszającą niekiedy odwoływanie się do reguł nieznajdujących czytelnego oparcia w normach Kodeksu Prawa Kanonicznego i ustanawianych ad hoc. Istotne znaczenie posiadało również niezaniedbywanie obowiązku wyjaśnienia motywów decyzji podejmowanych przez władze kościelne wszystkim tym, których te decyzje miały dotyczyć. Przeprowadzona analiza pozwala na stwierdzenie, że w trakcie realizacji omawianej reformy wszystkie wchodzące w grę racje udało się odpowiednio wyważyć. Dzięki temu rozwiązania zastosowane we Włoszech mogą stanowić użyteczny punkt odniesienia przy podejmowaniu podobnych procesów w innych państwach.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

23

Burgdorf, Wolfgang. „Die Domkapitel der Reichskirche vom Wiener Konkordat bis zur Säkularisation (1448–1803). Grundzüge ihrer Verfassung im Vergleich (= Rechtshistorische Reihe 468)“. Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte: Germanistische Abteilung 137, Nr. 1 (25.08.2020): 683–85. http://dx.doi.org/10.1515/zrgg-2020-0080.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

24

Krajczyński, Jan. „Konkordat między Polską i Stolicą Apostolską jako wypróbowana forma pokojowego i konsensualnego określenia wzajemnych relacji i sytuacji prawnej katolików mieszkających na terytorium Rzeczypospolitej“. Prawo Kanoniczne 63, Nr. 4 (06.11.2020): 89–137. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2020.63.4.06.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Autor opracowania usiłuje zgłębić okoliczności przyjęcia i treść kolejnych umów między Polską a Stolicą Apostolską, wskazuje na szczególny charakter konkordatów, ich przedmiot i ewolucję w zakresie formy określania norm prawnych istotnych dla obu stron. Postuluje przy tym nowe lub dodatkowe uregulowanie niektórych spraw, w tym tych dotyczących instytucji małżeństwa, ochrony życia ludzkiego, szkół doktorskich w kościelnych jednostkach naukowych i organów uprawnionych do nadawania stopnia doktora w tych jednostkach, ochrony zabytkowych obiektów sakralnych i dokumentów o dużej wartości historycznej i artystycznej przechowywanych w archiwach kościelnych. Wspomniane wnioski de lege ferenda podyktowane są zmianami społecznymi i nowymi regulacjami niektórych kwestii w prawie Unii Europejskiej i prawie polskim.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

25

SERÇEMELİ, Murat, und Adem OKUTAN. „KONKORDATO PROJESİNE MUHASEBE AÇISINDAN BAKIŞ: BİR VAKA ANALİZİ“. Business & Management Studies: An International Journal 7, Nr. 4 (23.09.2019): 1510–29. http://dx.doi.org/10.15295/bmij.v7i4.1130.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Son dönemlerde işletmelerin özellikle öngörülemeyen birtakım nedenlerle gerek nakit sıkıntısı çekmeleri gerekse de borçlarını vadelerinde ödemede zorluklar yaşamaları neticesinde başvurdukları yollardan birisi konkordatodur. Konkordato ile borçlular bir kısım borçlarından kurtulurken, alacaklılar da bir kısım alacağından vazgeçmiş olmaktadır. Dolayısıyla konkordato hem borçlu hem de alacaklı tarafları ilgilendiren bir husustur. Alacaklıların bir kısım alacağından vazgeçmesi için de borçluların, borçlarını ödeme durumlarının olmadığını ve şayet borçlarında yapılandırma olursa borçlarını ödeyebileceklerini konkordato projesiyle ortaya koymaları gerekmektedir. Çalışmanın amacı konkordato ilan eden işletmelerin proje hazırlama aşamasında muhasebe açısından düzenleyecekleri mali tabloları ortaya koyarak bir nevi rehberlik sağlamaktır. Bu amaçla konkordato ilan eden bir işletme üzerinde vaka analizi yapılmıştır. İlgili vaka analizinde işletmenin halihazırdaki durumu, iflas etmesi halindeki durumu ve konkordatonun kabul edilmesi halindeki durumları mali tablolar aracılığıyla ortaya konulmuştur. Araştırma sonucunda konkordato projesinin doğru bir şekilde ortaya konulması neticesinde işletmenin durumunu nasıl düzeltileceği finansal verilerle ortaya konmuştur.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

26

Shek Brnardić, Teodora. „Prijevodi Napoleonova katekizma (1806.) u Dalmaciji i Ilirskim pokrajinama, 2. dio“. Crkva u svijetu 56, Nr. 2 (07.06.2021): 179–96. http://dx.doi.org/10.34075/cs.56.2.1.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

S francuskom upravom u hrvatskim zemljama stupilo je na snagu i francusko državno zakonodavstvo. Između ostaloga, ono je uključivalo i Konkordat između Napoleona i Svete Stolice iz 1801. te Napoleonovu jednostranu zakonsku nadopunu u obliku 77 „Organskih članaka“ iz iste godine. Ovi dokumenti učinili su katoličke biskupije u Francuskoj nekom vrstom carskih upravnih tijela pod nadzorom Ministarstva bogoštovlja. Tako je čl. 39 propisao da će u katoličkim crkvama Francuskoga Carstva od tada nadalje moći postojati samo jedna liturgija i samo jedan katekizam. To je bila osnova za sastavljanje jednoga univerzalnoga Katekizma za sve katoličke crkve u Francuskom Carstvu, poznatoga kao Carski katekizam, objavljenoga 1806. godine. Njega su državni organi vlasti uveli bez potvrde pape Pija VII. i u njemu je prvi put u povijesti katekizma uz pouku o četvrtoj Božjoj zapovijedi izrijekom bilo spomenuto jedno svjetovno ime, dakako, cara Napoleona I. Generalni providur za Dalmaciju Vincenzo Dandolo prvi je 1807. godine naložio prevođenje Carskoga katekizma na „ilirski“, tj. hrvatski jezik, jer je Dalmacija postala dio Kraljevine Italije. Taj je pokušaj završio fijaskom zbog recenzija koje su ukazivale na nerazumljivost prijevoda među narodom. U Ilirskim pokrajinama osnovanim 1809. godine prijevodi su, bilo cjeloviti, bilo tek nekoliko poglavlja, na poticaj civilnih vlasti objavljeni 1811. i 1812. godine, i to na čak četiri jezika: talijanskom, slovenskom, njemačkom i „ilirskom“ jeziku. Premda su ostali bez utjecaja jer su Ilirske pokrajine ukinute već 1813. godine, a Napoleonov katekizam strogo zabranjen od strane austrijskih vlasti, ovi prevodilački pothvati ostaju vrlo vrijedan primjer propagande i pokušaja kulturnoga transfera Napoleonova imperijalnoga kulta u ove krajeve, o čemu će biti riječ u ovome radu.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

27

Shek Brnardić, Teodora. „Prijevodi Napoleonova katekizma (1806.) u Dalmaciji i Ilirskim pokrajinama, 1. dio“. Crkva u svijetu 56, Nr. 1 (15.03.2021): 7–31. http://dx.doi.org/10.34075/cs.56.1.5.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

S francuskom upravom u hrvatskim zemljama stupilo je na snagu i francusko državno zakonodavstvo. Između ostaloga, ono je uključivalo i Konkordat između Napoleona i Svete Stolice iz 1801. te Napoleonovu jednostranu zakonsku nadopunu u obliku 77 „Organskih članaka“ iz iste godine. Ovi dokumenti učinili su katoličke biskupije u Francuskoj nekom vrstom carskih upravnih tijela pod nadzorom Ministarstva bogoštovlja. Tako je čl. 39. propisao da će u katoličkim crkvama Francuskoga Carstva od tada nadalje moći postojati samo jedna liturgija i samo jedan katekizam. To je bila osnova za sastavljanje jednoga univerzalnoga Katekizma za sve katoličke crkve u Francuskom Carstvu, poznatoga kao Carski katekizam, objavljenoga 1806. godine. Njega su državni organi vlasti uveli bez potvrde pape Pija VII. i u njemu je prvi put u povijesti katekizma uz pouku o četvrtoj Božjoj zapovijedi izrijekom bilo spomenuto jedno svjetovno ime, dakako, cara Napoleona I. Generalni providur Dalmacije Vincenzo Dandolo prvi je godine 1807. naložio prevođenje Carskoga katekizma na „ilirski“, tj. hrvatski jezik, jer je Dalmacija postala dio Kraljevine Italije. Taj je pokušaj završio fijaskom zbog recenzija koje su ukazivale na nerazumljivost prijevoda među narodom. U Ilirskim pokrajinama osnovanim 1809. godine prijevodi su, bilo cjeloviti, bilo prijevodi tek nekoliko poglavlja, na poticaj civilnih vlasti objavljeni 1811. i 1812. godine, i to na čak četiri jezika: talijanskom, slovenskom, njemačkom i „ilirskom“ jeziku. Premda su ti prijevodi ostali bez utjecaja jer su Ilirske pokrajine ukinute već 1813. godine, a Napoleonov katekizam bio strogo zabranjen od strane austrijskih vlasti, ovi prevodilački pothvati ostaju vrlo vrijedan primjer propagande i pokušaja kulturnog transfera Napoleonova imperijalnoga kulta u ove krajeve, o čemu će biti riječ u ovome radu.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

28

Jurczyszyn, Marek. „Henryk Przeździecki – propagator unii w Polsce“. Biografistyka Pedagogiczna 4, Nr. 1 (27.12.2019): 235–60. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2019.04.05.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Biskup podlaski ks. dr Henryk Przeździecki (1873-1939) przyjął święcenia kapłańskie dnia 22 grudnia 1895 r. Prawie od początku łączył funkcje kapłańskie z pracą wykładowcy w seminarium duchownym i z obowiązkami publicysty zamieszczającego ważne artykuły i opracowania naukowe w encyklopedii katolickiej i w innych wydawnictwach. Podejmował liczne odpowiedzialne zadania w Kościele mające też znaczenie dla państwa polskiego (np. kształt terytorialny diecezji w II RP, konkordat, neounia). W wieku 45 lat został biskupem wskrzeszonej na nowo diecezji podlaskiej. Jego działalność została wówczas dostosowana do potrzeb wiernych i kapłanów wspomnianej diecezji. Dał się poznać jako znakomity organizator życia religijnego, twórca instytucji kościelnych i działacz społeczny. W wypełnianiu zadań pasterza odrodzonej diecezji podlaskiej pozostał wierny swojemu zawołaniu biskupiemu: Unitis viribus (łac. złączonymi siłami), kładąc akcent na zgodną współpracę członków jednego Kościoła Chrystusowego. Nie stawiał ani na ideologię, ani na zwalczanie mniejszości, ale na Kościół katolicki i jego siłę wychowawczą. Nowy biskup podlaski stał się promotorem akcji unijnej w Polsce. Włożył wiele wysiłku w szerzenie unii kościelnej na Wschodnich Kresach II Rzeczypospolitej, a szczególnie na Podlasiu. Nie tylko przyjmował wiernych prawosławnych do Kościoła rzymsko-katolickiego, lecz także otrzymał specjalne uprawnienia do zakładania parafii neounickich. Organizował konferencje z kapłanami obu obrządków, wizytował parafie, wspierał materialnie potrzebujących, niestrudzenie głosił słowo Boże, tworzył organizacje katolickie i bractwa neounijne. Wprowadzanie w czyn przykazania miłości Boga i bliźniego uczynił głównym celem wspomnianych organizacji i bractw. Przedstawił ciekawą propozycję dla kapłanów obrządku wschodniego, aby zakładali bractwa modlitwy w intencji unii kościelnej. Aktywnie uczestniczył w zjazdach unijnych w kraju i zagranicą, na których wygłaszał referaty dotyczące unii, organizował „tygodnie” unijne. Uważał motywy polityczne za przeszkodę w działalności unijnej. Dzięki niezłomnej wierze i zaufaniu samemu Jezusowi Chrystusowi pokonywał różne przeszkody związane z działalnością pasterską w diecezji podlaskiej i z promocją unii w Polsce.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

29

Lederer, D. „Das Bayerische Konkordat von 1583. Die Neuorientierung der papstlichen Deutschlandpolitik nach dem Konzil von Trient und deren Konsequenzen fur das Verhaltnis von weltlicher und geistlicher Gewalt“. German History 26, Nr. 4 (01.10.2008): 581–82. http://dx.doi.org/10.1093/gerhis/ghn057.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

30

Borecki, Paweł. „Wolność sumienia i wyznania cudzoziemców w prawie polskim“. Studia z Prawa Wyznaniowego 17 (30.12.2014): 23–46. http://dx.doi.org/10.31743/spw.5109.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

W prawie polskim, w dziedzinie wolności sumienia i wyznania cudzoziemcy nie posiadają w pełni takich samych uprawnień, co obywatele polscy. Konstytucja z 1997 r. dopuszcza możliwość ograniczenia w drodze ustawy konstytucyjnych wolności i praw cudzoziemców w porównaniu z obywatelami polskimi. Zasadę egalitaryzmu w traktowaniu obu tych grup wyrażają natomiast ratyfikowane lub podpisane przez Polskę najważniejsze akty prawa międzynarodowego dotyczące wolności sumienia i wyznania. Najlepszy poziom gwarancji równego traktowania cudzoziemców z obywatelami w sferze wspomnianej wolności zapewni jednak dopiero ratyfikacja Protokołu nr 12 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r. Wskazane jest również przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do najważniejszych aktów prawnych zabezpieczających status bezpaństwowców (z 1954 r. i z 1961 r.). Z kolei przewidziany przez Konkordat polski z 1993 r. wymóg posiadania przez biskupów w Polsce rodzimego obywatelstwa należy ocenić krytycznie jako przejaw postrzegania hierarchii Kościoła Katolickiego w kategoriach politycznych, a zarazem przejaw dyskryminacji tego wyznania. Powyższe zarzuty, uzupełnione także zarzutem naruszenia zasady niezależności i autonomii właściwych konfesji, czy nawet naruszeniem wolności sumienia i wyznania cudzoziemców, można postawić wobec postanowień polskiego ustawodawstwa uzależniającego pełnienie funkcji kierowniczych w niektórych związkach wyznaniowych od posiadania obywatelstwa polskiego. Są to ograniczenia znamienne dla systemu powiązania państwa ze związkami wyznaniowymi. Za najdalej idące ograniczenia swobód religijnych cudzoziemców wypada uznać zakaz ich członkostwa w gminach wyznaniowych żydowskich, a przede wszystkim nie możność wystąpienia z wnioskiem o rejestrację związku wyznaniowego. Wskazane ograniczenia ustawowe zasługują na jak najszybsze zniesienie. Nie odpowiadają one realiom stosunków społecznych, szczególnie w aspekcie międzynarodowym. Ich utrzymanie grozi bowiem porażką Polski przed międzynarodowymi organami ochrony wolności i praw człowieka. Ograniczenia swobody cudzoziemców w sprawach religijnych mają także charakter przedmiotowy i niedyskryminacyjny, tzn. dotyczą ich na równi z obywatelami polskimi. Wynikają one zwłaszcza z uwarunkowań społeczno-politycznych współczesnej Polski. Jesteśmy państwem wciąż dość homogenicznym pod względem etnicznym i wyznaniowym. Czynnik ten nieprzerwanie oddziałuje na polskie ustawodawstwo po roku 1989. Zarazem funkcji liberalizującej w zakresie szeroko rozumianej wolności sumienia i wyznania nie spełniło dotychczas wyraźnie ani orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego, ani tym bardziej Trybunału Konstytucyjnego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

31

Tunia, Anna. „Zakres implementacji przepisów konkordatu dotyczących zawierania małżeństw cywilnych w formie wyznaniowej do systemu prawa polskiego“. Studia z Prawa Wyznaniowego 18 (30.12.2015): 215–30. http://dx.doi.org/10.31743/spw.5090.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza problemu dotyczącego sposobu i zakresu implementacji postanowień konkordatu zawartego między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską w 1993 r. dotyczących wyznaniowej formy zawarcia małżeństwa. Autorka podejmuje próbę ustalenia, czy i w jakim stopniu zostały implementowanie przepisy konkordatu do krajowego porządku prawnego odnoszące się do zawierania małżeństw cywilnych wobec duchowych. Czyni to w kontekście dotrzymania zobowiązań podjętych przez układające się Strony jako realizacji zasady prawa traktatowego pacta sunt servanda.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

32

Cahit ÇUKUCI, Yusuf, und Zeliha KOCA. „KONKORDATO HUKUKUNDA KONKORDATO KOMİSERİ VE ALACAKLILAR KURULUNUN GÖREVLERİ VE BAĞIMSIZLIKLARI“. International Journal of Business Economics and Management Perspectives Fikret OTLU Özel Sayısı, Fikret OTLU Özel Sayısı (2021): 475–84. http://dx.doi.org/10.29228/ijbemp.52674.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

33

Węgrzyn, Robert. „Kontrowersje wokół polskiego konkordatu“. Politeja 11, Nr. 29 (2014): 381–400. http://dx.doi.org/10.12797/politeja.11.2014.29.31.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

34

BAL, Nurullah. „Adi Konkordato Çerçevesinde "Kayyım"“. Necmettin Erbakan Universitesi Hukuk Fakultesi Dergisi, Necmettin Erbakan University 2, Nr. 4 (01.01.2022): 390–414. http://dx.doi.org/10.51120/neuhfd.2021.26.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

35

Krukowski, Józef. „Zasada poszanowania niezależności i autonomii państwa i Kościoła katolickiego oraz współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego. Geneza i znaczenie art. 1 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Polską 1993-1998“. Roczniki Nauk Prawnych 30, Nr. 4 (29.05.2021): 83–108. http://dx.doi.org/10.18290/rnp20304-5.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Przedmiot rozważań dotyczy genezy i interpretacji podstawowej zasady relacji między Państwem a Kościołem katolickim, proklamowanej w art. 1 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską w latach 1993-1998 i potwierdzonej w art. 25 ust. 3 Konstytucji RP z 1997 r. Całość rozważań obejmuje dwie części. W pierwszej części ukazana jest geneza zasady poszanowania niezależności i autonomii Państwa i Kościoła katolickiego, każdego w swojej dziedzinie, oraz ich współdziałania dla dobra wspólnego. Autor stwierdził, że chrześcijaństwo wniosło do kultury ogólnoludzkiej oryginalny paradygmat dualizmu religijno-politycznego – przeciwstawny do panującego w świecie antycznym monizmu religijno-politycznego – i przedstawił kształtowanie się znaczenia tej zasady w epoce konstantyńskiej (od cesarza Konstantyna Wielkiego do Soboru Watykańskiego II). Druga część obejmuje: interpretację proklamowanej w art. 1 Konkordatu podstawowej zasady relacji między Państwem polskim i Kościołem katolickim w Polsce, jej uszczegółowienie w kolejnych artykułach Konkordatu w formie wzajemnych zobowiązań i uprawnień Państwa i Kościoła katolickiego oraz jej recepcję w art. 25 ust. 3 Konstytucji RP z 1998 r. w odniesieniu do wszystkich Kościołów i innych związków wyznaniowych, mających uregulowaną sytuację prawną. W zakończeniu autor stwierdza, że na podstawie przywołanych regulacji Polska jest państwem świeckim, opartym na zasadzie separacji przyjaznej i skoordynowanej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

36

Krešić, Mirela. „“Mora se Konkordatu još i danas pripoznati pravna snaga, jer on izmedju valjano proglašenih zakona ne može iznimku činiti”“. Zbornik Pravnog fakulteta u Zagrebu 71, Nr. 2 (24.06.2021): 157–86. http://dx.doi.org/10.3935/zpfz.71.2.02.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Nakon ukidanja neoapsolutizma i povratka ustavnosti raspravljalo se o valjanosti austrijskih propisa uvedenih putem patenata, pa tako i o valjanosti Konkordata. Stajališta o tome nerijetko su bila oprečna te se o tom pitanju raspravljalo ne samo s pravnog stajališta već i kao o važnom nacionalno-političkom te crkvenom pitanju. Na temelju spisa iz fonda Stola sedmorice Hrvatskog državnog arhiva u povodu tužbe o nasljednom pravu nakon smrti biskupa Strossmayera u radu se rekonstruira pravni okvir uređenja oporučnog nasljeđivanja iza prelata te se analiziraju presude Sudbenog stola u Osijeku, Banskog stola te Stola sedmorice, odnosno argumentacija tih sudova kojom je pola stoljeća nakon sklapanja Konkordata (ponovno) potvrđena njegova valjanost.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

37

Góralski, Wojciech. „Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską w obradach sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych z 16 grudnia 1997 r.“ Studia z Prawa Wyznaniowego 24 (18.12.2021): 509–35. http://dx.doi.org/10.31743/spw.12310.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Podpisanie w dniu 28 lipca 1993 r. Konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską było ważnym wydarzeniem w najnowszej historii wzajemnych stosunków Państwa polskiego i Kościoła Katolickiego. Spory polityczne sprawiły jednak, że proces ratyfikacji tej umowy międzynarodowej znacząco przeciągnął się w czasie. W niniejszym opracowaniu przedstawiony został jeden z elementów tego procesu, a mianowicie debata przeprowadzona w trakcie obrad sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, jaka odbyła się 16 grudnia 1997 r. W jej trakcie poruszone zostały kwestie dotyczące trybu uchwalenia ustawy ratyfikacyjnej oraz włączenia do niej deklaracji interpretacyjnej Rządu RP z dnia 15 kwietnia 1997 r. W wyniku prac Komisji do Sejmu skierowany został projekt ustawy ratyfikacyjnej, którą uchwalono 8 stycznia 1998 r. Ratyfikacja Konkordatu nastąpiła w dniu 23 lutego 1998 r.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

38

ÖZŞAHİN KOÇ, Filiz, und Şaban UZAY. „KONKORDATO SÜRECİNİN İŞLETMELERİN SÜREKLİLİĞİNE KATKISI“. Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi 13, Nr. 2 (01.07.2020): 495–515. http://dx.doi.org/10.29067/muvu.646758.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

39

Huber, Peter M. „Konkordate und Kirchenverträge unter Europäisierungsdruck?“ Archiv für katholisches Kirchenrecht 177, Nr. 2 (24.06.2008): 411–46. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-17702003.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

40

Nelson Burnett, Amy. „Basel and the Wittenberg Concord“. Archiv für Reformationsgeschichte - Archive for Reformation History 96, Nr. 1 (01.12.2005): 33–56. http://dx.doi.org/10.14315/arg-2005-0103.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

ZUSAMMENFASSUNGBislang geht die Forschung davon aus, daß es Martin Bucer nicht gelang, im Abendmahlsstreit zwischen Luther und den Schweizern einen Kompromiß zu erzielen. Gänzlich erfolglos war er allerdings nicht. Denn unter der Führung von Oswald Myconius nahm die Baseler Kirche 1536 die Wittenberger Konkordie an. In den beiden darauffolgenden Jahrzehnten vertrat Myconius eine Abendmahlslehre, die sich an Bucers Interpretation der Wittenberger Konkordie orientierte. Myconius’ Abendmahlstheologie stimmt weder mit der späteren lutherischen noch der reformierten Orthodoxie überein. Sie ist vielmehr ein Beispiel für die vermittelnde Theologie, die zwischen den beiden Phasen der Abendmahlskontroverse noch möglich war. Obwohl Myconius’ Nachfolger Simon Sulzer weiterhin versuchte, die Bucersche Interpretation der Wittenberger Konkordie zu vertreten, wurde die vermittelnde Baseler Theologie in der wiederaufflammenden Debatte der 1550er Jahre unhaltbar.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

41

Urquhart, John, Jenny Demonceau und Bernard Vrijens. „Compliance, Konkordanz, Adhärenz“. Therapeutische Umschau 67, Nr. 6 (01.06.2010): 289–92. http://dx.doi.org/10.1024/0040-5930/a000052.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Die ambulante Pharmakotherapie bei der Medikamenteneinnahme ist durch viele – meist abwärts weisende – Abweichungen von der verordneten Therapie gekennzeichnet. Stichhaltige zusammengetragene Daten über das Therapieverhalten gehen auf das Jahr 1977 zurück. Sie basieren auf dem elektronischen Messen von Datum und Uhrzeit medikamentöser „Ereignisse“: den Zeitpunkten des Medikamentenzugriffs, die es zuerst mit Augentropfenspendern für Glaukom-Arzneimittel gab. Elektronische Monitor Verpackungen für orale Medikationen stammen aus dem Jahr 1988. Seither haben die erweiterten Daten für viele Überraschungen gesorgt, da Nachweise der Abweichungen zwischen Verordnung und Realität die Klischeevorstellung ersetzt haben. Die wichtigsten Merkmale elektronischer Überwachung sind: Automatisches Speichern von Datum und Uhrzeit, objektive Daten und eine große Anzahl an Daten (60 / Std. gegenüber 2 – 12 / Jahr mit älteren Methoden), die einen Effekt der Tageszeit, des Wochentags und des Arztkittels („white coat“ effect) aufzeigen, was das Medikationsmanagement erleichtert und somit neue Wege zur Verbesserung der Betreuung eröffnet.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

42

Klijn, A. F. J., und Matthias Lipinski. „Konkordanz zu den Thomasakten“. Vigiliae Christianae 43, Nr. 2 (Juni 1989): 196. http://dx.doi.org/10.2307/1584142.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

43

Linder, Wolf. „Schweizerische Konkordanz im Wandel“. Zeitschrift für Staats- und Europawissenschaften 7, Nr. 2 (2009): 209–30. http://dx.doi.org/10.5771/1610-7780-2009-2-209.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

44

Fischer-Lescano, Andreas. „Kritik der praktischen Konkordanz“. Kritische Justiz 41, Nr. 2 (2008): 166–77. http://dx.doi.org/10.5771/0023-4834-2008-2-166.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

45

Siegmund-Schultze, Nicola. „Konkordanz zwischen verschiedenen Tests“. InFo Hämatologie + Onkologie 24, Nr. 11 (November 2021): 61. http://dx.doi.org/10.1007/s15004-021-8863-8.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

46

ERTUĞRUL, Ayşe Nilgün. „KONKORDATO SÜRECİ VE PROJELENDİRİLMESİNDE FİNANSAL HAREKETLERİN İZLENMESİ“. International Journal of Business Economics and Management Perspectives 2, Nr. 2 (2019): 114–27. http://dx.doi.org/10.29228/ijbemp.40377.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

47

Süha, TANRIVER. „KONKORDATO PROSEDÜRÜNÜN ISLAHI İLE İLGİLİ BAZI DÜŞÜNCELER“. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 50, Nr. 3 (2001): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000587.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

48

Cenk, AKİL. „Malvarlığının terki suretiyle konkordatoda konkordato tasfiye memuru“. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 61, Nr. 3 (2012): 819–58. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000001677.

Der volle Inhalt der Quelle

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

49

Pawluk, Tadeusz. „Problem wygaśnięcia konkordatu polskiego z 1925 r.“ Prawo Kanoniczne 29, Nr. 1-2 (05.06.1986): 133–48. http://dx.doi.org/10.21697/10.21697/pk.1986.29.1-2.02.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Auctor disceptat controversias ad cessationem Concordati inter Sanctam Sedem et Rem Publicam Polonam anno 1925 initi pertinentes. Aliqui dicunt hoc Comcordatum tempore belli ex parte Sanctae Sedis, per actiones iuridicas litteris pactorum conventorum contrarias, revocatum fuisse et ideo non obligare partem Polonam; Sedes Apostolica enim litteram Concordati offensit committendo civibus alterius Status iurisdictionem ecclesiasticam in cives Polomos. Tamen ex documentis Sanctae Sedis et ex analysi iuridica auctor affirmat causam cessationis conventiomis non exstitisse. Quod vero ad ea spectat quae de aliqua dioecesi in Polonia sunt a Sancta Sede ad tempus deliberata respondendum est deliberations istas in extrema necessitate et studio salutis animarum locum habuisse.

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

50

Mahony, Patrick J. „Discordance dans la concordance : ressacs de la traduction“. TTR : traduction, terminologie, rédaction 11, Nr. 2 (27.02.2007): 39–53. http://dx.doi.org/10.7202/037333ar.

Der volle Inhalt der Quelle

Annotation:

Résumé Discordance dans la concordance : ressacs de la traduction — L'auteur décrit d'abord le dessein et les propriétés de la Konkordanz, monumental ouvrage de référence paru en 1996. Véritable événement éditorial dans le champ psychanalytique, cet ouvrage donne accès aux termes clés des Gesammelte Werke de Freud. L'auteur compare ensuite cette Konkordanz allemande et la Concordance anglaise, et relève des discordances révélatrices sur le plan lexicographique. Cette comparaison confirme la remarquable cohérence de la conceptualité freudienne, d'une part, et la nécessité d'entreprendre une « psychanalyse de la traduction de Strachey » d'autre part, car les processus de l'inconscient et du préconscient ne passent pas de la même manière d'une langue à l'autre. L'anglais doit-il rester la lingua franca de la psychanalyse?

APA, Harvard, Vancouver, ISO und andere Zitierweisen

Wir bieten Rabatte auf alle Premium-Pläne für Autoren, deren Werke in thematische Literatursammlungen aufgenommen wurden. Kontaktieren Sie uns, um einen einzigartigen Promo-Code zu erhalten!