Um die anderen Arten von Veröffentlichungen zu diesem Thema anzuzeigen, folgen Sie diesem Link: Siły zbrojne.
Zeitschriftenartikel zum Thema „Siły zbrojne“
Geben Sie eine Quelle nach APA, MLA, Chicago, Harvard und anderen Zitierweisen an
Machen Sie sich mit Top-50 Zeitschriftenartikel für die Forschung zum Thema "Siły zbrojne" bekannt.
Neben jedem Werk im Literaturverzeichnis ist die Option "Zur Bibliographie hinzufügen" verfügbar. Nutzen Sie sie, wird Ihre bibliographische Angabe des gewählten Werkes nach der nötigen Zitierweise (APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver usw.) automatisch gestaltet.
Sie können auch den vollen Text der wissenschaftlichen Publikation im PDF-Format herunterladen und eine Online-Annotation der Arbeit lesen, wenn die relevanten Parameter in den Metadaten verfügbar sind.
Sehen Sie die Zeitschriftenartikel für verschiedene Spezialgebieten durch und erstellen Sie Ihre Bibliographie auf korrekte Weise.
1
Kukuła, Arkadiusz. „OCHRONA GRANICY PAŃSTOWEJ PRZEZ SIŁY ZBROJNE RP W WARUNKACH NIELEGALNEJ MIGRACJI“. Zeszyty Naukowe Pro Publico Bono 1, Nr. 1 (30.12.2022): 345–56. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0016.1990.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej stanowią główny fundament bezpieczeństwa państwa. W polskim systemie prawnym, zgodnie z wieloma dokumentami normatywnymi począwszy od Konstytucji, ustawy o obronie ojczyzny, Siły Zbrojne są odpowiedzialne za ochronę oraz niepodzielność granic. W pierwszej części artykułu przedstawiono zadania oraz uprawnienia, jakie posiadają Siły Zbrojne RP w zakresie ochrony granicy. W dalszej części przedstawiono zjawisko masowej migracji, które stanowi jedno ze współczesnych zagrożeń dla bezpieczeństwa wewnętrznego państw Unii Europejskiej, w tym Polski. W artykule autor omawia kryzys na granicy polsko- białoruskiej jako studium przypadku. Omówione zostało użycie Sił Zbrojnych RP w reakcji na sztucznie wywołany kryzys migracyjny. Przedstawiono, w jaki sposób Siły Zbrojne RP mogą zostać użyte jako wsparcie Straży Granicznej do ochrony granicy.
2
STRYCHALSKI, Andrzej. „TASKS OF THE POLISH ARMED FORCES IN THE STATE DEFENSE SYSTEM“. National Security Studies 3, Nr. 1 (02.12.2012): 289–307. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/129783.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Zgodnie z art. 26 Konstytucji RP Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic. Oprócz zadań określonych w Konstytucji RP Siły Zbrojne realizują szereg zadań wewnątrz kraju. Przede wszystkim wspomagają jednostki podlegające ministrowi spraw wewnętrznych w wykonywaniu ich zadań zapewnienia porządku i bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. Autor przedstawia regulacje prawne będące podstawą do użycia Sił Zbrojnych do obrony państwa, w operacjach reagowania kryzysowego i humanitarnych oraz wsparcia innych konstytucyjnych organów zapewniających bezpieczeństwo wewnętrzne.
3
MISZCZUK, Marcin. „THE INTERVENTION OF THE ARMED FORCES OF THE COLLECTIVE SECURITY TREATY ORGANIZATION IN KAZAKHSTAN AND ITS IMPLICATIONS FOR STATE SECURITY“. National Security Studies 22, Nr. 4 (31.12.2021): 43–54. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/147012.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Celem niniejszego artykułu jest zidentyfikowanie działań podjętych przez siły zbrojne Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (OUBZ) w Kazachstanie i ich konsekwencji dla bezpieczeństwa państwa. Autor w procesie opracowania artykułu wykorzystał metodę krytycznej analizy literatury. W trakcie realizacji procesu badawczego ustalono, iż interwencja wojskowa Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym w Kazachstanie spowodowana była brakiem zdolności instytucji państwa do przywrócenia porządku publicznego, którego załamanie nastąpiło w wyniku ogólnokrajowych protestów i zamieszek. OUBZ przeprowadziło interwencję wojskową, której głównym celem była ochrona kluczowej infrastruktury oraz wsparcie sił zbrojnych i policji Kazachstanu w procesie przywracania porządku publicznego. Interwencja sił zbrojnych OUBZ umożliwiła władzom państwa odzyskanie kontroli nad sytuacją bezpieczeństwa publicznego. Artykuł przedstawia bezpośrednie skutki interwencji OUBZ dla bezpieczeństwa państwa, jak i prognozę implikacji operacji wojskowej Organizacji dla bezpieczeństwa Kazachstanu w perspektywie długoterminowej. Uważa się, iż metody działania wykorzystane przez siły zbrojne Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym podczas interwencji w Kazachstanie mogą stanowić model zaangażowania ekspedycyjnego sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej w przyszłości. Teoria i praktyka działalności państwa na arenie międzynarodowej i dążenie do rewizji ładu pozimnowojennego przez Kreml pozwala sądzić, iż krótkotrwałe interwencje w bezpośrednim perymetrze strategicznym Federacji Rosyjskiej mogą wpisać się w kanon wykorzystania siły militarnej przez władze Federacji Rosyjskiej. Można przypuszczać, iż Sojusz Północnoatlantycki powinien analizować interwencję OUBZ w Kazachstanie właśnie w kontekście możliwego przyszłego zaangażowania sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej w Państwach Bałtyckich lub byłych Republikach Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pozwoli to na podjęcie działań prewencyjnych wobec możliwej eskalacji przemocy przez siły zbrojne Federacji Rosyjskiej w przyszłości, zarówno na obszarze byłych republik ZSRR, jak i w Państwach Bałtyckich.
4
ŻARKOWSKI, Paweł. „OPERACJE POKOJOWE JAKO CZYNNIK STABILIZACJI BEZPIECZEŃSTWA MIĘDZYNARODOWEGO“. Systemy Logistyczne Wojsk 1, Nr. 46 (30.09.2017): 264–75. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0011.7221.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Celem artykułu jest przybliżenie zagadnień związanych z aktywnością sił zbrojnych na rzecz tworzenia pokoju w wymiarze międzynarodowym. Współcześnie jednym z najskuteczniejszych sposobów rozwiązywania sytuacji konfliktowych w polityce międzynarodowej stały się misje pokojowe. Główny wysiłek skierowany został w nich na ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie możliwości zastosowania argumentu siły we współczesnych relacjach międzynarodowych. Operacje pokojowe realizowane przez siły zbrojne są obecnie doniosłym przejawem dążenia państw oraz organizacji do wprowadzenia pokojowego ładu. Redukcja lub nawet częściowe wyeliminowanie siły jest wiodącym kierunkiem aktualnych relacji międzynarodowych, utrwalonym w zapisach prawa międzynarodowego.
5
PASZYN, Maciej. „CHANGES OF BUNDESWEHRA AFTER THE UNIFICATION OF GERMANY. FROM THE NATO PILLAR TO ACTING INDEPENDENTLY ON THE INTERNATIONAL STAGE“. National Security Studies 10, Nr. 1 (07.11.2016): 265–85. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/129850.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie przemian, jakie zaszły w strukturze i funkcjonowaniu sił zbrojnych RFN w okresie po zjednoczeniu obu państw niemieckich w październiku 1990. Siły zbrojne RFN przeszły szereg zmian i reform firmowanych przez kolejnych ministrów obrony. Bundeswehra z armii obronnej stała się armią ekspedycyjną, aktywnie uczestnicząca w misjach firmowanych przez ONZ, NATO i UE. Zmiany te zostały wymuszone przez zmieniającą się sytuację międzynarodową, wzrastającą role Niemiec w postzimnowojennej Europie i świecie. Rozszerzenie NATO i UE spowodowało, Niemcy nie były już państwem granicznym, ale krajem otoczonym sojusznikami, lub krajami neutralnymi. Musiało to zmienić zasady funkcjonowania sił zbrojnych, zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i międzynarodowym. Zjednoczone Niemcy nie potrzebowały blisko półmilionowej armii, musiały stawić czoło postępującemu pacyfizmowi części społeczeństwa i środowisk politycznych. Z drugiej strony konieczność obrony interesów Niemiec, wsparcia sojuszników, spowodowały, że niemieckie siły zbrojne zaczęły działać out of area. Przemiany do jakich doszło w ostatnim ćwierćwieczu są tematem niniejszego artykułu.
6
KAZURO, Aleksandra. „<span style="color: green"><b>FUNCTIONING OF THE POLISH ARMED FORCES IN CRISIS SITUATIONS</b></span>“. National Security Studies 17, Nr. 1 (15.05.2020): 111–28. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/144282.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
<i>Celem artykułu jest analiza zaangażowania Sił Zbrojnych RP w przeciwdziałanie sytuacjom kryzysowym. Zdefiniowano sytuację kryzysową oraz przedstawiono podstawy prawne działań prowadzone przez Siły Zbrojne. Zaprezentowano funkcjonowanie Sił Zbrojnych RP z punktu widzenia fazy reagowania i fazy odbudowy. Ponadto poruszony został także aspekt praktycznego wykorzystania Wojskowych Jednostek Odbudowy na obszarze Polski.</i><i></i>
7
KRĘCIKIJ, Janusz. „STRENGTHS AND WEAKNESSES OF THE CONCEPT OF NET-CENTRAL ACTIVITIES“. National Security Studies 3, Nr. 1 (02.12.2012): 351–69. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/129786.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Zjawisko organizowania przestrzeni informacyjnej na potrzeby sił zbrojnych istnieje już od kilkunastu lat, i trend ten wciąż się nasila. Sprzyjają temu zarówno osiągnięcia technologii informacyjnych, jak i wyniesione z praktycznych zastosowań i rzeczywistych doświadczeń przekonanie, że technologie te mogą i powinny być głównym czynnikiem sukcesu współczesnych i przyszłych działań zbrojnych oraz szeroko rozumianego bezpieczeństwa narodowego. W połączeniu z tworzoną od kilku lat koncepcją działań sieciocentrycznych (Network Centric Warfare – NCW), wykorzystującą wiedzę zgromadzoną w sieciach internetowych i centrycznych do formowania i stosowania wielorodzajowej siły, działania zbrojne mogą się stać – i stają – nieporównywalnie bardziej efektywne. W pewnym uproszczeniu działania sieciocentryczne można opisać jako bazującą na przewadze informacyjnej koncepcję, według której wzrost siły bojowej jest generowany poprzez połączenie w sieć informacyjną sensorów, decydentów i systemów walki w celu osiągnięcia wspólnej świadomości, zwiększenia szybkości dowodzenia oraz tempa operacji, zwiększenia skuteczności uzbrojenia, odporności na uderzenia przeciwnika i stopnia synchronizacji działań. Zatem działania sieciocentryczne przekładają przewagę informacyjną na siłę bojową poprzez wydajne połączenia dysponujących wiedzą różnych jednostek organizacyjnych na polu (w przestrzeni) walki.
8
Hanczewski, Paweł. „Szkocja – stare siły zbrojne w nowym państwie“. Athenaeum Polskie Studia Politologiczne 70, Nr. 2 (30.06.2021): 77–94. http://dx.doi.org/10.15804/athena.2021.70.05.
Der volle Inhalt der Quelle
9
Kajetanowicz, Jerzy. „Siły Zbrojne PRL w strukturach wojskowych Układu Warszawskiego“. Przegląd Historyczno-Wojskowy 23, Nr. 4 (2022): 163–89. http://dx.doi.org/10.32089/wbh.phw.2022.4(282).0007.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
The article presents the scope of the Polish People’s Republic participation in the military structures of the Warsaw Pact. The first part concerns the participation of Polish officers in command bodies, such as the United Command and Staff of the United Armed Forces, and in military advisory bodies. The second part presents the composition of Polish contingents assigned to the United Armed Forces of the Warsaw Pact. These contingents were composed of operational units from all four branches of the military, i.e. the army, air force, air defense orce and navy.
10
Machniak, Arkadiusz. „Polskie Powstańcze Siły Zbrojne – geneza powstania i charakterystyka organizacji“. Krakowskie Studia Małopolskie 20, Nr. 1 (31.12.2015): 5–20. http://dx.doi.org/10.15804/ksm201501.
Der volle Inhalt der Quelle
11
Kuś, Bartosz. „Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej a cyberbezpieczeństwo. Zagadnienia organizacyjno-prawne“. Cybersecurity and Law 10, Nr. 2 (31.10.2023): 32–50. http://dx.doi.org/10.35467/cal/174908.
Der volle Inhalt der Quelle
12
Kośka, Marcin. „Zadania antyterrorystyczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej realizowane w sytuacji wystąpienia zagrożeń w przestrzeni powietrznej i na morzu – ujęcie prawne“. Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 14, Nr. 26 (11.05.2022): 129–45. http://dx.doi.org/10.4467/20801335pbw.21.037.15697.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
W artykule zostały omówione zadania realizowane przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej w celu przeciwdziałania zagrożeniom terrorystycznym występującym w przestrzeni powietrznej oraz na obszarach morskich. Autor przeanalizował akty prawne, które mogą zawierać uregulowania dotyczące wspomnianych zadań. Wyszczególnienie zadań antyterrorystycznych umożliwia ich usystematyzowanie i może przyczynić się do lepszego przygotowania się do przeciwdziałania zagrożeniom.
13
Suski, Robert. „Trebonian Gallus i emisje z legendą ADVENTVS AVG. Dlaczego cesarz nie udał się na wschód?“ Wieki Stare i Nowe 17, Nr. 22 (08.12.2022): 1–16. http://dx.doi.org/10.31261/wsn.2022.22.12.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
W mennicy w Antiochii za panowania Treboniana Gallusa emitowano monety z legendą ADVENTVS AVG. Zapowiadało to przybycie cesarza na wschód. Rzeczywiście zbliżała się wojna z Persją, a na wschód wysyłano siły zbrojne. Mimo to cesarz nie przybył do Syrii. Przedmiotem artykułu są powody, jakie skłoniły go do rezygnacji z udania się na wschód.
14
Bogucka, Anna. „POMOC HUMANITARNA WE WSPÓŁCZESNYCH OPERACJACH I MISJACH POKOJOWYCH NATO ORAZ ONZ – CASE STUDY“. Zeszyty Naukowe Pro Publico Bono 1, Nr. 1 (30.12.2022): 333–43. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0016.1989.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Aktualna sytuacja na świecie oraz pomoc udzielana przez Siły Zbrojne RP były impulsem do podjęcia badań nad określeniem humanitarnej roli operacji i misji pokojowych. Readaptacja społeczności po przebytym negatywnym zdarzeniu stanowi wyzwanie dla wszystkich stron chcących przywrócenia spokoju, w szczególności Sił Zbrojnych biorących udział w misjach i operacjach pokojowych. Pomoc humanitarna pozostaje permanentnym dylematem wśród społeczności międzynarodowej i jest odpowiedzią na problem nieprzestrzegania zasad humanitaryzmu, nawet w XXI wieku. Pomoc humanitarna udzielana podczas operacji i misji pokojowych jest niezbędnym elementem do ustanowienia pokoju i ładu publicznego, a brak wsparcia donatorów może przyczyniać się do wzrostu napięcia sytuacji kryzysowych wśród poszkodowanych podczas kryzysów lub konfliktów zbrojnych.
15
CHUDOBA, Mateusz. „HYBRID THREATS - CONCLUSIONS FOR THE POLISH ARMED FORCES“. National Security Studies 29, Nr. 3 (07.10.2023): 121–40. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/173489.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Celem artykułu jest przedstawienie zarysu genezy, definicji i koncepcji wojny hybrydowej w krajach członkowskich NATO, działań hybrydowych w rosyjskiej koncepcji wojny nowej generacji oraz wpływu zagrożeń hybrydowych na Siły Zbrojne RP. Zrealizowanie powyższego ma umożliwić rozwiązanie problemu badawczego w formie pytania: Jakie wyzwania związane z zagrożeniami hybrydowymi, których głównym źródłem jest ekspansjonistyczna polityka Federacji Rosyjskiej oraz kryzys na granicy polsko-białoruskiej, czekają przed Siłami Zbrojnymi RP. Metodami badawczymi zastosowanymi w pracy są: obserwacja, badanie dokumentów, analiza oraz synteza. Konflikt we wschodniej Ukrainie rozpoczęty w 2014 roku oraz wybuch regularnej wojny rosyjsko-ukraińskiej w 2022 roku, potwierdzają chęć dążenia do rewizji porządku międzynarodowego w Europie Środkowo-Wschodniej oraz odzyskania wpływów w tym rejonie przez Rosję. Z tego względu należy się spodziewać, że będzie wykorzystywane całe dostępne instrumentarium środków (zarówno militarnych jak i niemilitarnych) do osiągnięcia wyżej wymienionych celów przez Federację Rosyjską. W drugiej części artykułu przeanalizowano główne założenia koncepcji wojen buntowniczych, poglądy I. Kapitańca, W. Slipczenki, J. Gorbaczowa, W. Gieriasimowa oraz koncepcję wojny nowej generacji autorstwa S. Bogdanowa oraz S. Czekanowa, które stanowią teoretyczną podstawę do wykorzystywania ww. środków do realizacji swoich założeń strategicznych. Dlatego, Siły Zbrojne RP muszą być gotowe przeciwdziałać wszelkim zagrożeniom związanym z tak ekspansywną polityką kraju ościennego, mając na uwadze, że metody hybrydowe są wykorzystywane do zacierania granic między wojną a pokojem, zasiania wątpliwości w umysłach docelowych populacji, a ich celem jest destabilizacja i osłabienie społeczeństw. Przygotowanie Sił Zbrojnych RP do przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym wymaga zdefiniowania wyzwań oraz wniosków dotyczących ich możliwości reagowania w środowisku rzeczywistym oraz informacyjnym.
16
CIEŚLAK, Eugeniusz. „Armed Forces of the Republic of Poland in NATO. Reflections from a perspective of a quarter of century.“ National Security 44, Nr. 1 (15.05.2024): 57–90. http://dx.doi.org/10.59800/bn/187300.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
StreszczenieW artykule zawarto syntetyczny ocenę zmian w Siłach Zbrojnych RP będących wynikiem członkostwa Polski w NATO. Przedstawiono w ujęciu chronologicznym uwarunkowania związane ze zmianami w środowisku bezpieczeństwa Polski, transformacją Sojuszu Północnoatlantyckiego oraz ewolucją polityki bezpieczeństwa i obrony Rzeczypospolitej Polski, które wpłynęły na rozwój i modernizację techniczną Sił Zbrojnych RP w minionym ćwierćwieczu. Analizy i oceny odniesiono do okresu poprzedzającego wstąpienie Polski do NATO, pierwszej i początku drugiej dekady członkostwa, a następnie zmian spowodowanych rosyjską agresją w 2014 roku i rosyjską wojną przeciwko Ukrainie rozpoczętą w 2022 roku.Cel i metody badawczeCelem artykułu jest syntetyczna ocena zmian, jakie stały się udziałem Sił Zbrojnych RP w wyniku członkostwa Polski w Sojuszu Północnoatlantyckim. Główny problem badawczy został sformułowany w formie pytania, jak członkostwo Polski w Sojuszu Północnoatlantyckim wpłynęło na zmiany w Siłach Zbrojnych RP? Ze względu na kompleksowy charakter przedmiotu badań przyjęto jakościowe przyjęto podejście badawcze i zastosowane teoretyczne metody badawcze analizy, syntezy, porównania i uogólnienia.Wnioski / rekomendacjeCzłonkostwo w NATO stało się czynnikiem, który pozwolił na dostosowanie Sił Zbrojnych RP do potrzeb polityki bezpieczeństwa Polski i ich integrację w ramach sojuszu. Po ćwierćwieczu członkostwa w NATO Siły Zbrojne RP są lepiej przygotowane do realizacji zadań związanych z odstraszaniem i obroną. Zauważalny jest pozytywny wpływ członkostwa w NATO na proces modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP. Udział w planowaniu obronnym Sojuszu zdyscyplinował i urealnił plany osiągania nowych zdolności operacyjnych. Udział w sojuszniczych programach dał siłom zbrojnym dostęp do zdolności operacyjnych, które byłyby nieosiągalne w wymiarze narodowym. W perspektywie najbliższej dekady priorytetem pozostawać będzie wzmacnianie narodowego i sojuszniczego potencjału obronnego oraz jego optymalizacja do potrzeb obrony kolektywnej. Szereg wyzwań związane będzie z utrzymaniem większych liczebnie sił zbrojnych, jak również wprowadzonego do służby uzbrojenia i sprzętu wojskowego.
17
SMOLEŃSKI, SYLWESTER. „URUCHAMIANIE WSPARCIA Z SIŁ ZBROJNYCH RP DLA POLICJI“. PRZEGLĄD POLICYJNY 3, Nr. 131 (11.09.2018): 67–80. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.6666.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Dynamiczny rozkwit cywilizacji ludzkiej, szczególnie widoczny na początku XXI w., napędza niestety nie tylko postęp i rozwój, ale i towarzyszące ludzkości zagrożenia. Nowe zagrożenia oraz niespotykana dotychczas skala agresywności i gwałtowności tych znanych już wcześniej niebezpieczeństw coraz częściej wymuszają na organach odpowiedzialnych za przeciwdziałanie sytuacjom kryzysowym sięganie po wsparcie Sił Zbrojnych RP. Działanie takie jest tym bardziej uzasadnione, że Siły Zbrojne RP dysponują dużym i wyspecjalizowanym potencjałem zarówno ludzkim, jak i technicznym, przygotowanym do działań w sytuacjach ekstremalnych. W niniejszym opracowaniu w syntetyczny sposób zaprezentowano pięć odrębnych, możliwych do zastosowania, ścieżek uruchamiania wsparcia dla Policji z potencjału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. W obrazowy sposób przedstawiono istniejące pomiędzy nimi podobieństwa i różnice. Dodatkowo, oddzielnie dla każdej ze ścieżek, wprost wskazano naczelne organy administracji państwowej właściwe do podejmowania decyzji w sprawie użycia Sił Zbrojnych RP w sytuacjach kryzysowych.
18
Kołek, Paweł. „Posiadłości karaibskie w polityce obronnej Królestwa Niderlandów“. Studia Polityczne 47, Nr. 1 (16.12.2019): 55–74. http://dx.doi.org/10.35757/stp.2019.47.1.3.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Królestwo Niderlandów, posiadające sześć wysp na Karaibach, jest jednym z podmiotów aktywnych w tym regionie świata. Statut Królestwa zalicza zagadnienia obronne do kompetencji władz centralnych. Siły zbrojne stacjonujące na wyspach wykonują te same zadania co w europejskiej części Niderlandów. Są to: 1) ochrona integralności terytorialnej; 2) wsparcie międzynarodowego porządku prawnego i stabilności; 3) wspieranie władz cywilnych. Artykuł wskazuje, że choć siły stacjonujące w regionie są ograniczone, wystarczają do realizacji postawionych zadań. Ważnym wyjątkiem byłaby obrona przed hipotetyczną agresją ze strony Wenezueli. Choć jest to scenariusz mało prawdopodobny, sama destabilizacja regionu wynikająca z problemów wewnętrznych tego państwa może w nieodległej przyszłości wymusić zwiększenie wojskowej obecności Niderlandów na wyspach.
19
Trejnis, Zenon. „Meandry w kwestii cywilnej kontroli nad Siłami Zbrojnymi w RP po 1989 roku“. Studia Orientalne 24, Nr. 4 (2022): 9–39. http://dx.doi.org/10.15804/so2022401.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Artykuł prezentuje rozważania i opinie dotyczące przestrzegania konstytucyjnych zasad związanych z kwestią cywilnej i demokratycznej kontroli nad siłami zbrojnymi po 1989 r. w Polsce. Kontrola, zwierzchnictwo czy nadzór władz cywilnych nad organami przemocy stanowią jedno z największych wyzwań przed którymi stoi demokratyczne państwo. Cywilna kontrola nad wojskiem ma dzisiaj szczególne znaczenie, bowiem NATO uznała ją za warunek wstępny członkostwa. Celem artykułu jest przedstawienie problemu badawczego i odpowiedź na pytanie – jak każda ze stron postrzega swą rolę i jaką spełnia funkcję w zakresie kontroli, zwierzchnictwa i nadzoru – od publicznego szacunku i popularności, którymi cieszy się dany polityk, instytucja polityczna lub siły zbrojne do administracyjnych lub politycznych zdolności rządzących polityków. Cywilna kontrola powinna też być zaakceptowana przez dowódców wojskowych, jak i liderów politycznych sprawujących władzę i wynikać z przyjętych w danym kraju uregulowań instytucjonalno-prawnych oraz doświadczeń członków NATO. Siły zbrojne mają służyć państwu, ochronie jego niepodległości, bezpieczeństwa oraz integralności terytorialnej i dlatego zachowują neutralność polityczną, a nie wybranym grupom politycznym (partiom) czy społecznym. W związku z tym, że nie istnieje jednolity model funkcjonowania wojska ani system kontroli nad nimi, istnieją tylko wspólne zasady niezbędne do zagwarantowania demokratycznej i cywilnej kontroli nad siłami zbrojnymi w państwie.
20
MISZCZUK, Marcin. „THE NORTH ATLANTIC ALLIANCE'S ADAPTATION TO THE NEW THREATS POSED BY THE RUSSIAN FEDERATION“. National Security Studies 28, Nr. 2 (26.06.2023): 27–52. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/168848.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Celem niniejszego artykułu jest eksplanacja dotychczas podejmowanych oraz prognoza przyszłych działań Sojuszu Północnoatlantyckiego na rzecz adaptacji do nowych zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską. W pracy sformułowano następujący problem badawczy: Jakie działania podejmuje i może podejmować w przyszłości Sojusz Północnoatlantycki, by adaptować się do nowych zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską? W trakcie realizacji procesu badawczego ustalono, iż nowe wyzwania i zagrożenia dla Sojuszu Północnoatlantyckiego wynikają z dążeń Federacji Rosyjskiej do rewizji porządku międzynarodowego poprzez rywalizację ekonomiczną i presję polityczną z kluczową rolą siły zbrojnej, która jest podstawą osiągania celów strategicznych polityki zagranicznej. Siła zbrojna wykorzystywana jest przez Rosję zarówno w formie symetrycznych działań zbrojnych, jak i hybrydowych form oddziaływania. Wojna na Ukrainie pokazała, iż Federacja Rosyjska jest zdolna i gotowa do prowadzenia otwartego konfliktu zbrojnego. Ewolucja zagrożeń pozwala przypuszczać, iż to siła zbrojna będzie w perspektywie kolejnej dekady głównym argumentem wykorzystywanym przez Rosję do osiągania celów strategicznych. Adaptacja NATO do wyzwań środowiska bezpieczeństwa międzynarodowego polega przede wszystkim na rozszerzaniu sojuszniczych zdolności do odstraszania i obrony, zwiększaniu ilości i jakości sił zbrojnych rozmieszczonych na wschodniej flance Sojuszu oraz zmianach koncepcyjno-organizacyjnych, które pozwolą dostosować działanie Sojuszu Północnoatlantyckiego do wyzwań i zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską. Przypuszcza się, iż przyszłe działania adaptacyjne NATO mogą być związane ze zwiększaniem wydatków na obronę państw członkowskich, intensyfikacją procesu pozyskiwania sprzętu i uzbrojenia oraz rozwojem zdolności sił zbrojnych NATO w zakresie odstraszania nuklearnego i wykorzystania broni precyzyjnego rażenia.
21
Chrzuszcz, Adrian. „Polish Armed Forces in the military operations of the European Union“. Res Politicae 10 (2018): 117–36. http://dx.doi.org/10.16926/rp.2018.10.07.
Der volle Inhalt der Quelle
22
Kowalik, Tomasz Krzysztof. „The Polish Armed Forces at the 25th Anniversary of Poland’s NATO Membership“. National Security 44, Nr. 1 (15.05.2024): 9–55. http://dx.doi.org/10.59800/bn/184092.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Streszczenie25-letnie członkostwo Polski w NATO w 2024 r. nasuwa pewne refleksje i wnioski. Siły Zbrojne RP odgrywają rosnącą rolę w NATO, a ich wpływ na zdolności operacji obronnej NATO rośnie. Skutkuje to rekomendacjami dotyczącymi dalszego rozwoju sojuszniczych struktur dowodzenia w Polsce, rozbudowy sojuszniczej infrastruktury wojskowej w regionie, obsady stanowisk natowskich przez Polskę, zwiększenia rotacyjności kadry, wzmocnienia zakresu doskonalenia znajomości języka angielskiego u kadry Wojska Polskiego, a także niektórych dalszych kierunków rozwoju SZ RP.Cel i metody badawczeCelem artykułu jest przedstawienie rozwoju i aktualnego stanu Sił Zbrojnych RP w dobie 25-lecia ich członkostwa w NATO, a zarazem na podstawie osobistych doświadczeń empirycznych służby w strukturach natowskich jak i krajowych oraz analizy literatury i dokumentów normatywnych NATO, przeprowadzenie dyskusji i dokonanie oceny potencjału Sił Zbrojnych RP do przejęcia dowodzenia potencjalną multidomenową operacją obronną NATO.Wnioski / rekomendacje- Zacząć traktować struktury sojusznicze NATO jako dowództwa, które włączą się w operację obronną Polski. - Synchronizacja planów sojuszniczych i narodowych. - Zacieśniać współdziałanie pomiędzy korpusami na terenie Polski i dążyć do ich zwiększonej interoperacyjności. - Nadać dywizji MNDNE odpowiedni priorytet i podporządkować jej jednostki bojowe i jednostki wsparcia. - Zaoferować przeniesienie dowództwa JLSG w Brunssum na stałe do Polski. - Ubiegać się przez jednostki SZ RP o udział w ćwiczeniach CPX w JFTC. - Ubiegać się o rozbudowę sojuszniczej infrastruktury na terenie Polski za pomocą funduszy NSIP. - Dążyć do rozbudowy systemu rurociągów CEPS z Niemiec do Polski. - Dążyć do przekształcenia natowskiej batalionowej grupy bojowej FLF w Brygadę FLF. - Przywrócić w Ustawie o Obronności Ojczyzny zasadę kadencji i wprowadzić zasadę cyklicznej rotacji kadr. - Przyjąć strategię uzyskania w SZ RP wskaźnika 100% znajomości języka angielskiego u kadry oficerskiej.
23
Brach, Jarosław. „SOURCES OF PURCHASE BY THE ARMED FORCES OF THE REPUBLIC OF POLAND OF NEW MILITARY TRUCKS“. Ekonomia XXI Wieku, Nr. 16 (2017): 201–19. http://dx.doi.org/10.15611/e21.2017.4.15.
Der volle Inhalt der Quelle
24
Wójcik, Bartosz. „W kręgu mitu dwóch wrogów. Aktywność bojowa Brygady Świętokrzyskiej Narodowych Sił Zbrojnych na terenie Generalnego Gubernatorstwa w świetle dokumentów Wehrmachtu“. Przegląd Historyczno-Wojskowy 25, Nr. 1 (2024): 166–94. http://dx.doi.org/10.32089/wbh.phw.2024.1(287).0005.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
The image of the intense armed activity of the Holy Cross Mountains Brigade (Brygada Świętokrzyska) of the National Armed Forces (Narodowe Siły Zbrojne, NSZ), which has been dominant in the literature of the last three decades and was directed against both the Germans and the communists, was based on Polish accounts. However, surviving Wehrmacht documents fundamentally question the previously held assumptions. This material shows that the anti-German effort of the NSZ unit was downright symbolic. However, the occupation structures appreciated the Brigade’s disproportionate achievements in combating the communist underground.
25
Libionka, Dariusz. „Narodowa Organizacja Wojskowa i Narodowe Siły Zbrojne wobec Żydów pod Kraśnikiem – korekta obrazu“. Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr. 7 (10.12.2011): 23–62. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.777.
Der volle Inhalt der Quelle
26
Tadeusz Szczurek. „Resort obrony narodowej w systemie zarządzania kryzysowego“. Roczniki Nauk Społecznych 51, Nr. 2 (20.06.2023): 7–18. http://dx.doi.org/10.18290/rns2023.0020.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Celem badań było dookreślenie miejsca i roli jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej, w tym Sił Zbrojnych RP w systemie zarządzania kryzysowego państwa w związku z nowymi wyzwaniami w obszarze zagrożeń niemilitarnych i paramilitarnych. Główny problem badawczy ujęto w pytaniu: jakie nowe wyzwania stoją przed systemem zarządzania kryzysowego w państwie i w jakim zakresie Siły Zbrojne RP mogą być zaangażowane w proces przeciwdziałania zagrożeniom w kontekście ostatnich zmian organizacyjno-kompetencyjnych i formalnoprawnych w resorcie obrony narodowej? W procesie badawczym wykorzystano przede wszystkim metody empiryczne w postaci wywiadów eksperckich, obserwacji oraz analizy aktów prawnych i dokumentów organizacyjno-kompetencyjnych, przy czym – ze względu na jawny charakter publikacji – pominięto informacje o charakterze wrażliwym. Wyniki badań pokazały, iż z początkiem trzeciej dekady XXI wieku w środowisku bezpieczeństwa Polski nastąpiły istotne zmiany, wśród których dominują czynniki zewnętrzne, tj. kryzys migracyjny na granicy polsko-białoruskiej oraz wojna rosyjsko-ukraińska. Czynniki te w istotny sposób wpływają na sytuację wewnętrzną w Polsce i implikują nowe wyzwania wobec systemu zarządzania kryzysowego.
27
ZIELICHOWSKI, Artur, und Grzegorz KALICIAK. „<span style="color: green"><b>SHAPING LEADERSHIP COMPETENCES IN SELECTED NATO STATES</b></span>“. National Security Studies 17, Nr. 1 (15.05.2020): 97–110. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/144280.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
<i>Celem artykułu jest prezentacja rozwiązań do kształtowania kompetencji przywódczych wśród kandydatów na oficerów stosowanych w poszczególnych armiach NATO. Wszystkie uczelnie wojskowe w państwach NATO realizują bardzo zbliżone procedury w zakresie szkolenia bojowego przyszłych oficerów, jednakże stosują różne podejścia w celu kształtowania ich jako przywódców. Kompetencje przywódcze dowódców zawsze odgrywały ważną rolę w zapewnieniu przetrwania armiom i państwom. Wydarzenia w dziejach Polski, jak również innych państw, świadczące o randze kompetencji przywódczych jako determinancie zwycięstwa, są niezmiernie liczne. Dlatego też siły zbrojne podejmują różnego rodzaju działania w celu ich nauczania i doskonalenia wśród swoich kadr dowódczych.</i>
28
Topolski, Ireneusz. „Manewry wojskowe jako forma demonstracji siły militarnej Federacji Rosyjskiej w Europie“. Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne 5, Nr. 1 (23.12.2019): 185. http://dx.doi.org/10.17951/we.2019.5.1.185-201.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
<p>Zwycięstwo Federacji Rosyjskiej w wojnie ze stosunkowo słabą pod względem posiadanego potencjału militarnego Gruzją w sierpniu 2008 r. wręcz obnażyło wiele wad armii. Sytuacja ta wymusiła podjęcie w 2009 r. reformy sił zbrojnych. Jednym z jej założeń było podniesienie możliwości bojowych armii przez prowadzenie niemal „permanentnego” szkolenia żołnierzy w warunkach odzwierciedlających potencjalne warunki działań zbrojnych. Uwzględniając skalę i charakter prowadzonych manewrów wojskowych, w tym corocznych strategicznych ćwiczeń, jak również innych form aktywności, szczególnie niezapowiedzianych inspekcji, znacząco wykraczały one poza płaszczyznę wojskową. Wzrost zdolności oraz inicjatywy Federacji do podejmowania szerszych działań wojskowych bez wyraźnego ostrzeżenia stanowi zagrożenie dla utrzymania bezpieczeństwa i stabilności na Obszarze Transatlantyckim. Zostały one „zaprezentowane” podczas aneksji Krymu w Donbasie, a później w operacji w Syrii. W konsekwencji relacje Rosji z Zachodem uległy stopniowo znacznemu pogorszeniu, aż do poziomu określanego jako „nowa zimna wojna”. W porównaniu do wojny z Gruzją w roku 2008 nastąpił znaczący wzrost możliwości bojowych Armii Federacji Rosyjskiej, a także sprawności dowodzenia i koordynacji działań dużych mieszanych ugrupowań wojsk. Siły zbrojne oraz inne struktury siłowe Rosji są przygotowane do szybkiego przejścia ze stanu pokoju do stanu wojny, w przypadku pojawienia się zagrożenia lub też podjęcia decyzji przez ośrodek władzy. Ponadto szybkość i sprawność prowadzenia operacji militarnych, w tym na poziomie strategicznym, znacząco może niwelować przewagę potencjału militarnego w wymiarze sił konwencjonalnych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.</p>
29
Radomska, Aleksandra. „Contemporary Military Threats in Space Domain“. Kwartalnik "Bellona" 706, Nr. 3 (27.12.2021): 63–74. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0015.6662.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
W artykule wskazano współczesne zagrożenia militarne w kosmosie, a także oceniono możliwości ich destrukcyjnego oddziaływania oraz operacyjnego wykorzystania przez siły zbrojne różnych państw. Zastosowano teoretyczne metody badawcze: analizę, syntezę, wnioskowanie i uogólnienia. Podkreślono, że dotychczas nie kształtowano świadomości sytuacyjnej działań militarnych w przestrzeni kosmicznej. Do największych zagrożeń militarnych w domenie kosmicznej w trzeciej dekadzie XXI wieku zaliczono perspektywę użycia broni przeciwsatelitarnej jako elementu agresji militarnej oraz działania o charakterze cybernetycznym i informacyjnym pochodzące z cyberprzestrzeni. Innym zagrożeniem militarnym w przestrzeni kosmicznej będzie możliwość wystrzelenia pocisków hipersonicznych oraz rażenie za ich pośrednictwem dowolnych komponentów infrastruktury technicznej z zamiarem osiągnięcia założonych celów politycznych lub wywołania określonego efektu psychologicznego przez aktorów państwowych
30
WASILEWSKI, Wojciech. „TERRITORIAL DEFENSE FORCES IN THE ECOLOGICAL SECURITY SYSTEM“. National Security Studies 23, Nr. 1 (30.03.2022): 63–86. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/149586.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Państwo polskie poprzez system organów, wraz z przypisanymi im kompetencjami oraz wzajemnych powiązań, ustanowiło system bezpieczeństwa narodowego, a w jego ramach podsystem operacyjny systemu wykonawczego. System ów to siły i środki przewidziane do realizacji ustawowo określonych zadań w dziedzinie bezpieczeństwa, pozostające w dyspozycji organów kierowania bezpieczeństwem. Elementem obu systemów, są Siły Zbrojne Rzeczpospolitej Polskiej, w których od 2017 roku funkcjonują Wojska Obrony Terytorialnej. Z misji, celów i funkcji państwa w obszarze bezpieczeństwa, którego składnikiem jest bezpieczeństwo ekologiczne, wyłaniają się zadania dla podsystemu operacyjnego. Jaki jest więc stan teorii i praktyki funkcjonowania Wojsk Obrony Terytorialnej w systemie bezpieczeństwa ekologicznego? Czy Wojska Obrony Terytorialnej, biorąc pod uwagę przypisane im atrybuty, stanowią element podsystemu operacyjnego Państwa? Jaki model funkcjonowania Wojska Obrony Terytorialnej zapewni optymalne funkcjonowanie Sił Zbrojnych i państwa w obszarze bezpieczeństwa ekologicznego? Przedmiotem analizy będzie funkcjonowanie Wojsk Obrony Terytorialnej (dalej: WOT), w obowiązującym, na czas dokonywanej analizy, ustroju prawno-organizacyjnym państwa oraz ich misja, cel, funkcje i zadnia w obszarze bezpieczeństwa ekologicznego. Przedmiotem analizy będzie również sfera kompetencyjna podsystemu kierowania i podsystemu wykonawczego. Wynikłe z analizy wnioski, posłużyły wypracowaniu koncepcji funkcjonowania WOT w obszarze bezpieczeństwa ekologicznego. Niewątpliwie Wojska Obrony Terytorialnej, zważywszy na rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa społecznościom lokalnym, są elementem podsystemu operacyjnego systemu bezpieczeństwa narodowego. Elementem, jak się wydaję w obecnym środowisku bezpieczeństwa i zasobów państwa, niezbędnym. Jednak sam fakt ich istnienia nie gwarantuje realizacji ciążących na nich obowiązków. Do obszarów wymagających przebudowy autor zalicza między innymi obszar zadaniowy i kompetencyjny. Uznano, że świadomość, wiedza i doświadczenie uczestników procesu decyzyjnego, powinna odpowiadać misji stawianej Wojskom Obrony Terytorialnej.
31
Ławrynow, Daria. „Kozakoznawstwo jako nurt naukowy – perspektywy, stan i możliwości“. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica 61, Nr. 2 (30.06.2021): 7–23. http://dx.doi.org/10.18778/1505-9057.61.01.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Artykuł naświetla różne podejścia badawcze w kwestii badań nad Kozaczyzną, metodologię, wykorzystywaną przy analizie obiektu badawczego w ośrodkach naukowych Ukrainy, Rosji, Kazachstanu i Polski. Ów obiekt badawczy był traktowany niejednoznacznie z racji swej tradycyjnej specyfiki społeczności transgranicznej, opartej na demokracji militarnej. W związku z powyższym Kozaczyzna była postrzegana zarówno jako oddzielny naród, grupa etniczna, orda azjatycka bądź też rosyjska lub ukraińska zmilitaryzowana warstwa społeczna. W ukraińskim dyskursie naukowym Kozacy byli tradycyjnie postrzegani jako warstwa państwotwórcza, w przeciwieństwie do rosyjskiej szkoły badawczej, często traktującej Kozactwo jako lokalne siły zbrojne albo burzycieli tradycyjnego porządku. Natomiast w polskiej nauce Kozaczyzna tradycyjnie była wplatana w polską perspektywę historyczną. Zdaniem autorki porównanie różnych podejść badawczych pomoże w wypracowaniu całościowego nurtu badawczego i metodologii kozakoznawstwa.
32
Wróblewska, Angelika. „Wybrane aspekty polityki bezpieczeństwa i obrony Finlandii“. Kwartalnik "Bellona" 697, Nr. 2 (21.08.2019): 47–55. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.3625.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Po zakończeniu zimnej wojny większość państw zachodniej Europy czuła się bezpiecznie i nie zwracała uwagi na rosnące u ich granic zagrożenie. Dopiero agresywne działania Rosji na arenie międzynarodowej skłoniły Zachód do reakcji. Kolejne europejskie stolice uznawały Federację Rosyjską za zagrożenie i zauważały, że ich siły zbrojne nie są gotowe do obrony granic. Zaczęły dostrzegać, że Moskwa w swojej polityce zagranicznej kieruje się przede wszystkim interesem narodowym. Finlandia przez długi czas nie podejmowała działań mających na celu zwiększenie swojego bezpieczeństwa. Obecnie próbuje nadrobić zaległości w tej dziedzinie. Ze względu na swoje specyficzne położenie geopolityczne czyni ostrożne kroki: z jednej strony dąży do zacieśnienia współpracy z Zachodem, z drugiej – stara się nie pogorszyć i tak już trudnych relacji z Rosją.
33
Piotrowska-Trybull, Marzena. „SIŁY ZBROJNE RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ JAKO PRACODAWCA NA WSPÓŁCZESNYM RYNKU PRACY W OPINII ŻOŁNIERZY I PRACOWNIKÓW“. Acta Scientiarum Polonorum - Oeconomia 17, Nr. 1 (30.03.2018): 103–11. http://dx.doi.org/10.22630/aspe.2018.17.1.68.
Der volle Inhalt der Quelle
34
Tomaszewski, Patryk. „Siły zbrojne w polskiej myśli politycznej od roku 1989 do wyborów parlamentarnych w 2011 r.“ Historia i Polityka, Nr. 9 (13.03.2014): 45. http://dx.doi.org/10.12775/hip.2013.003.
Der volle Inhalt der Quelle
35
Bańkowska, Aleksandra. „Partyzantka polska lat 1942–1944 w relacjach żydowskich“. Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr. 1 (01.12.2005): 148–64. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.152.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Założeniem artykułu jest prezentacja na podstawie relacji sposobu postrzegania partyzantki polskiej przez ocalonych Żydów. Bazą źródłową są relacje z Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego. Omówione zostały kolejno następujące formacje polskiego podziemia wojskowego: Armia Krajowa, Bataliony Chłopskie, bojówki socjalistyczne, Narodowe Siły Zbrojne oraz Gwardia/Armia Ludowa. W omówieniu formacji podziemia niepodległościowego zwraca uwagę obecne stale w relacjach poczucie zagrożenia, nawet śmiercią, z rąk partyzantów. Relacje podają liczne przykłady morderstw. Wspomniane są również utrudnienia w akcesie Żydów do oddziałów partyzanckich a także odmowy współpracy ze strony polskiej. Zeznania dotyczące GL/AL różnią się od poprzednich głównie perspektywą „od wewnątrz”, gdyż większość relacji jest autorstwa Żydów - partyzantów GL. Być może dlatego dominuje w nich pozytywny obraz partyzantki komunistycznej, jakkolwiek wspomniane są kilkakrotnie konflikty dowództwa z oddziałami żydowskimi GL
36
ZAKRZEWSKA, Małgorzata. „FINANCING SYSTEM OF THE MILITARY BUDGETARY UNIT“. National Security Studies 26, Nr. 4 (20.09.2022): 33–50. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/154808.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Celem pracy jest przedstawienie funkcjonowania systemu finansowania wojskowej jednostki budżetowej oraz sposobu pozyskiwania funduszy przeznaczanych na Siły Zbrojne RP. Problem badawczy pracy został zawarty w formie pytania: Czy zmiany zachodzące w systemie gospodarczym mają wpływ na funkcjonowanie jednostek wojskowych? Hipoteza badawcza, przedstawia się następująco: System finansowania jednostek wojskowych funkcjonujący obecnie w Rzeczypospolitej Polskiej, pozwala na zabezpieczenie wyzwań stojących przed współczesnymi, nowoczesnymi Siłami Zbrojnymi. Artykuł został przygotowany w oparciu o szeroki przegląd literatury i aktów prawnych. Metody badawcze, jakimi się posłużono to: krytyczna analiza literatury przedmiotu badań, analiza opracowań teoretycznych i innych materiałów źródłowych oraz ich synteza. Zastosowana została również metoda indukcji i dedukcji. Ponadto wykorzystano metody statystyczne. Przeprowadzona analiza pozwala stwierdzić, że dokonujące się od dwóch dekad zmiany w systemie gospodarczym miały istotny wpływ na funkcjonowanie jednostek wojskowych, wymuszając od Sił Zbrojnych RP dostosowania ich zadań i struktur organizacyjnych do obowiązującego powszechnie prawa, w tym zakresie. Na podstawie literatury, badań i poczynionych obserwacji zdefiniowano istotę pojęć: wojskowy oddział gospodarczy, system finansowy, budżet państwa. Omówione zostały również uwarunkowania prawne działalności wojskowych oddziałów budżetowych rodzaje źródeł finansowania, wydatki budżetu resortu obrony narodowej na przestrzeni ostatnich lat oraz struktura rodzajowa ogólnych wydatków obronnych na rok 2022. Biorąc pod uwagę nowo wprowadzone regulacje prawne dotychczas powstało niewiele opracowań tego typu dotyczących systemu finansowania wojskowych jednostek budżetowych.
37
Stetsyshyn, Oleh. „Żołnierze polskiego pochodzenia w służbie wojskowej Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1920)“. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, Nr. 115 (27.06.2024): 67–79. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.115.05.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Tematem artykułu jest służba w latach 1918–1920 w Ukraińskiej Armii Galicyjskiej (UHA) etnicznych Polaków i przedstawicieli innych narodowości, którzy urodzili się na terenach dzisiejszej Polski. Ukraińska Armia Galicyjska to siły zbrojne Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej (ZUNR – Zachidnoukrains’ka Narodna Respublika), które w latach 1918–1919 walczyły wraz z wojskiem polskim o terytorium Galicji Wschodniej, a od połowy 1919 r. przeniosły się na terytorium Ukrainy Naddnieprzańskiej, kontrolowane przez inne państwo ukraińskie – Ukraińską Republikę Ludową (UNR), i walczyły tam z oddziałami biało-czerwonych Rosjan. Ujęcie tej problematyki opiera się na dokumentach archiwalnych, wspomnieniach i periodykach z tego okresu, a także na badaniach współczesnych naukowców. Podejmowana jest próba usystematyzowania znanych nam danych personalnych tych żołnierzy polskiego pochodzenia, ustalenia przyczyn, które skierowały ich do zachodnioukraińskiej służby wojskowej, zbadania ich dalszych losów. Temat ten jest wciąż niedostatecznie zbadany i ma znaczenie dla lepszego zrozumienia procesów historycznych zachodzących w przeszłości.
38
Wybranowski, Dariusz. „Bitwa pod Kumanovem (23- 24 października 1912 roku). Siły zbrojne stron, działania operacyjne, konsekwencje militarne i polityczne“. Balcanica Posnaniensia Acta et studia 20 (01.01.2013): 137. http://dx.doi.org/10.14746/bp.2013.20.11.
Der volle Inhalt der Quelle
39
BYŁEŃ, Sławomir. „OCENA CELOWOŚCI WDROŻENIA I KIERUNKI ROZWOJU SYSTEMU INFORMATYCZNEGO WSPOMAGAJĄCEGO ZARZĄDZANIE SYSTEMEM TRANSPORTOWYM SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ“. Systemy Logistyczne Wojsk 2, Nr. 49 (02.11.2018): 20–34. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0012.7134.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Siły zbrojne przez prawie dziesięć lat od chwili wstąpienia do NATO, nie posiadały systemu informatycznego wspomagającego zarządzanie własnym systemem transportowym. Dla logistyki wojskowej istotne znaczenie, z punktu widzenia poprawy efektywności funkcjonowania systemu logistycznego, miało wdrożenie i eksploatacja systemu informatycznego wspomagającego pracę organów transportu i ruchu wojsk. Progresywność artykułu przejawia się w tym, że oprócz przedstawianej w dotychczasowych opracowaniach zwyczajowo charakterystyki, roli i zadań systemu, au¬tor dodatkowo przeprowadził badania, dokonał oceny funkcjonowania i przed¬stawił kierunki rozwoju systemu informatycznego pk. SI KONWÓJ. Znaczenie systemu jeszcze wzrosło z chwilą podjęcia decyzji przez NATO w 2016 roku o wzmocnieniu swojej wschodniej flanki. W związku z tym, spowodowało to zwiększoną liczbę konwojów na drogach, które aby się tam znaleźć, muszą uzyskać zgodę wydaną przez właściwe organy transportu i ruchu wojsk. SI KONWÓJ pozwala na przyspieszenie tego procesu poprzez elektroniczne uzgadnianie, opracowywanie i wydawanie zezwoleń na przejazdy drogowe i ich monitorowanie w czasie rzeczywistym.
40
Marszalec, Janusz. „Morderstwo na Makowieckich i Widerszalu. Stara sprawa, nowe pytania, nowe wątpliwości.“ Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr. 2 (02.12.2006): 23–53. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.179.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Artykuł porusza problem najgłośniejszej zbrodni politycznej, dokonanej w łonie konspiracji niepodległościowej w czasie okupacji ziem polskich przez Niemcy. 13 czerwca 1944 r. zamordowani zostali przez patrol oddziału dywersyjnego „Andrzeja Sudeczki” Ludwik Widerszal i Jerzy Makowiecki wraz z żoną. Obaj byli eksponowanymi oficerami Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, wywierającymi duży wpływ na oblicze ideowe tej ważnej agendy polskiej podziemnej armii. Obaj skrytobójczo zamordowani byli jednocześnie działaczami politycznymi związanymi z lewicującym Stronnictwem Demokratycznym, oskarżanym o sprzyjanie sowietom i kryptokomunizm. Autor wykazuje, że posądzenia o zdradę czy uleganie wpływom komunistycznym kierowane w stronę Makowieckiego i Widerszala nie mają żadnych podstaw w materiale źródłowym. Wynikały one z uprzedzeń i niedomówień, które łatwo rodziły się w dusznej atmosferze konspiracji, gdy nie można było prowadzić otwartej dyskusji politycznej ze względu na terror niemieckich władz okupacyjnych.
Od czasu gdy przed kilkunastu laty Andrzej Krzysztof Kunert odrzucił ostatecznie tezę o inspiracji mordu przez Narodowe Siły Zbrojne, wskazując na „głęboko zakonspirowaną grupę mafijną”, wykorzystującą kilku wysoko postawionych konspiratorów, wiemy, że owa grupa składała się z trzech ludzi. Pewne jest również to, że co najmniej dwóch: Witold Bieńkowski i Władysław Jamontt (byli to zasłużeni i dzielni konspiratorzy, a jednocześnie ludzie o dużych ambicjach politycznych) działali całkowicie świadomie, realizujących plan polityczny, który miał – według ich mniemania – zablokować wpływy polityczne BiP-u w podziemiu i zapewnić im jakieś profity. Wskazanie innych winnych – ewentualnego zaplecza spisku jest niemożliwe. Autor szczegółowo analizuje okoliczności śledztwa prowadzonego przez władze podziemia i zastanawia się nad rzeczywistym motywem zbrodni. Odrzuca on tezę o inspiracji ideowej zbrodni przez NSZ. Śmierć zasłużonych konspiratorów i patriotów: Makowieckiego i Widerszala, zastrzelonych w niesławie zdrajców była beznadziejną próbą włączenia się Bieńkowskiego i Jamontta, identyfikujących zagrożenia nie tam gdzie było. Prawdziwy wróg – moskiewska agentura, silnie zakonspirowana w szeregach Delegatury i AK pozostała niewykryta, czekając cierpliwie na przybycie armii sowieckiej.
41
RADOMYSKA, Natalia. „SECURITY OF MASS SPORTING EVENTS WITH AN INTERNATIONAL DIMENSION“. National Security Studies 27, Nr. 1 (17.02.2023): 7–22. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/161352.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Badania nad bezpieczeństwem dużych masowych imprez sportowych o wymiarze międzynarodowym nie są w Polsce czymś powszechnym, ponieważ wyniki badań wstępnych wskazują jednoznacznie, że najczęściej mają one charakter doraźny i koncertują się na mniejszych masowych imprezach sportowych organizowanych w kraju. W tym względzie najczęściej poruszane są w badaniach kwestie związane z bezpieczeństwem meczów piłki nożnej jako wydarzeń sportowych o podwyższonym poziomie ryzyka. Poza tym większość badań ma charakter fragmentaryczny, a nie całościowy. Okazało się to ważne ze względu na to, że w praktyce organizacja tak dużych imprez sportowych okazuje się niezwykle trudna i wymagająca, czego dowodem mogą być przedstawione w artykule studium dotyczące organizacji Igrzysk Olimpijskich w Londynie (2012) i Rio de Janeiro (2016). Badania potwierdziły, że większość z zagrożeń jest wspólna dla wszystkich krajów organizujących duże imprezy sportowe, lecz niektóre z nich wynikają z sytuacji wewnętrznej, położenia geograficznego lub innych czynników. Należy podkreślić, że badania koncertowały się na kluczowych czynnikach, które zdeterminowały etapy przygotowania, organizacji i funkcjonowania systemu bezpieczeństwa podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie i w Rio de Janeiro. W wyniku przeprowadzonych badań można przypuszczać, że w systemie bezpieczeństwa dużych masowych imprez sportowych bardzo ważną role odgrywają siły zbrojne, które ze względu na posiadane zdolności i wyposażenie w specjalistyczny sprzęt są bardzo ważnym jego elementem. W tej kwestii siły zbrojne są szczególnie przydatne w ochronie przestrzeni powietrznej i akwenów morskich przed atakami terrorystycznymi. Mając na uwadze przedstawione fakty i przyjęte założenia badawcze przyjęto, że celem artykułu będzie: przedstawienie głównych przedsięwzięć z zakresu bezpieczeństwa, które musieli wykonać organizatorzy dużych masowych imprez sportowych takich jak Igrzyska Olimpijskie w Londynie i w Rio de Janeiro. Potrzeba osiągnięcia przyjętego celu była przyczynkiem do uporządkowania dalszych kroków i sformułowanie głównego problemu badawczego, który przyjął postać pytania: Jakie działania w zakresie bezpieczeństwa podjęli organizatorzy dużych masowym imprezom takich jak Igrzyska Olimpijskie w Londynie i Rio De Janeiro? Rozwiązanie głównego problemu badawczego było możliwe, po zweryfikowaniu hipotezy roboczej: założono, że tak duże masowe wydarzenia sportowe jakimi są igrzyska olimpijskie będą zagrożone nie tylko atakami terrorystyczni międzynarodowej, ale także innymi aktami o podłożu kryminalnym. W warunkach prognozowanego zagrożenia, państwa organizujące tego typu imprezy sportowe są zobligowane do podjęcia szeregu działań finansowych, prawnych, organizacyjnych i technicznych, które pozwolą zapewnić wszystkim uczestnikom niezbędny poziom bezpieczeństwa. Bardzo często działania podejmowane dla potrzeb bezpieczeństwa przybierają formę szerokiej współpracy. Dla potrzeb wypełnienie przyjętych założeń badawczych zastosowano odpowiednie teoretyczne metody badań naukowych tj.: analizę, syntezę, porównanie i analogię oraz wnioskowanie.
42
Łaski, Piotr. „Prawo siły czy siła prawa – reminiscencje w dwusetleciu Kongresu Wiedeńskiego 1815 r.“ Studia Prawnicze KUL, Nr. 2 (26.06.2016): 81–103. http://dx.doi.org/10.31743/sp.5041.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Analizując siłę i jej stosowanie przez państwa podnieść należy, iż jej nukleon – to użycie siły zbrojnej, która jest ultima ratio współczesnych państwa w obronie ich terytorium i ludności – słowem ich państwowości.
I jakkolwiek w sferze prawa międzynarodowego mamy do czynienia z zakazem jej stosowania, to ów zakaz w praktyce ma względny charakter, co wynika nie tyle z treści Karty NZ, co przede wszystkim z praktyki państw. Ta zaś odwołuje się do siły zbrojnej w sytuacji samoobrony indywidualnej, zbiorowej, prewencyjnej, w walce z terroryzmem czy w razie interwencji humanitarnej jako sytuacji dopuszczających jej użycie.
Współczesne państwa w odniesieniu do użycia siły kierują się regułą, że tam, gdzie chodzi o interes państwa jest ona przed uregulowaniami prawnymi. I ten stan rzeczy nie uległ zmianie w minionych dwustu latach, jakie upłynęły od Kongresu Wiedeńskiego 1815 r. Jego zaś uczestnicy stali wówczas na stanowisku, które mimo upływu dwóch stuleci, nie uległo zmianie, a sprowadzające się do tego, że o pozycji państwa w świecie decyduje łącznie jego siła militarna i ekonomiczna, a dopiero potem uczestnictwo w sojuszach wojskowych, co wynika z faktu, iż prawnomiędzynarodowe unormowania odnoszące się do użycia siły nie mają decydującego wpływu na podejmowane działania z jej użyciem w stosunku do innych uczestników stosunków międzynarodowych.
43
Rohr-Garztecki, Marek. „Długi cień historii. Kontrola cywilna a efektywność polskich sił zbrojnych“. Przegląd Politologiczny, Nr. 2 (15.06.2021): 145–62. http://dx.doi.org/10.14746/pp.2021.26.2.10.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Artykuł prezentuje wyniki badań stanowiących część historyczno-porównawczego studium wyzwań, jakie wejście do NATO postawiło przed siłami zbrojnymi i polityką obronną Polski. Badając ewolucję stosunków cywilno-wojskowych (SCW) w Polsce przed i po jej wstąpieniu do NATO pytaliśmy czy mają one formę kopii, szablonów czy progów uznanych „zachodnich” rozwiązań instytucjonalnych. Pytaliśmy też, czy można uznać, że Polskie siły zbrojne zaakceptowały demokratyczną kontrolę cywilną nad sobą behawioralnie, postawowo i konstytucjonalnie. Przeprowadziliśmy trzy serie bezpośrednich, częściowo ustrukturalizowanych wywiadów w latach 1996, 2006 i 2015–2016 przy użyciu własnego kwestionariusza zawierającego pytania otwarte. W wywiadach wzięło udział 41 osób reprezentujących istotną część polskich decydentów i ekspertów zaangażowanych w proces poszerzania NATO. Ich wyniki zostały zweryfikowane rezultatami badań archiwalnych pierwotnych źródeł polskiej doktryny obronnej, w tym ustaw i publikowanych oświadczeń dotyczących koncepcji, praktyk i procedur militarnych. Krytyczny przegląd istniejącej, głównie angielskojęzycznej literatury posłużył poszerzeniu perspektywy badawczej. Rezultaty naszych badań wskazują, że Polska przyjęła zachodnie szablony SCW, co wskazuje, że przyjęcie to było dobrowolne, ale użyte tylko w przybliżeniu. Sugerują one też, że polscy wojskowi zaakceptowali kontrolę cywilną konstytucjonalnie i behawioralnie, ale ich akceptacja postawowa jest jeszcze ciągle niepełna.
44
BYŁEŃ, Sławomir. „ANALIZA PROCESU PLANOWANIA I MONITOROWANIA PRZEMIESZCZANIA ŁADUNKÓW TRANSPORTEM DROGOWYM W SIŁACH ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Z WYKORZYSTANIEM SYSTEMU INFORMATYCZNEGO“. Systemy Logistyczne Wojsk 2, Nr. 49 (02.11.2018): 35–49. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0012.7135.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Siły zbrojne przez prawie dziesięć lat od chwili wstąpienia do NATO, nie posiadały systemu informatycznego wspomagającego zarządzanie własnym systemem transportowym. Dla logistyki wojskowej istotne znaczenie, z punktu widzenia poprawy efektywności funkcjonowania systemu logistycznego, miało wdrożenie eksploatacja systemu informatycznego wspomagającego pracę organów transportu i ruchu wojsk. Światowe trendy w tym zakresie wskazują na dążenie do skracania czasu wykonywanych operacji i czynności, wymagających dużego nakładu pracy poprzez ich automatyzację. Podobna filozofia obowiązuje również w obszarze związanym z procesem planowania zezwoleń na przejazdy i monitorowania przemieszczania po drogach publicznych pojazdów niebezpiecznych, nienormatywnych i kolumn wojskowych. Progresywność artykułu przejawia się w tym, że oprócz przedstawianej w dotychczasowych opracowaniach zwyczajowo charakterystyki, roli i zadań systemu, autor dodatkowo przeprowadził badania, dokonał oceny funkcjonowania i przedstawił kierunki rozwoju systemu informatycznego pk. SI KONWÓJ. Znaczenie systemu jeszcze wzrosło z chwilą podjęcia decyzji przez NATO w 2016 roku o wzmocnieniu swojej wschodniej flanki. W związku z tym, spowodowało to zwiększoną liczbę konwojów na drogach, które aby się tam znaleźć, muszą uzyskać zgodę wydaną przez właściwe organy transportu i ruchu wojsk. SI KONWÓJ pozwala na przyspieszenie tego procesu poprzez elektroniczne uzgadnianie, opracowywanie i wydawanie zezwoleń na przejazdy drogowe i ich monitorowanie w czasie rzeczywistym.
45
Lisnik, Anton, Arkadiusz Chomacki, Anna Borucka, Rafał Parczewski, Grzegorz Markiewicz und Anna Pęzioł. „Adaptation of selected digital solutions in the field of military logistics“. Systemy Logistyczne Wojsk 56, Nr. 1 (30.09.2022): 17–34. http://dx.doi.org/10.37055/slw/155064.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Czwarta rewolucja przemysłowa i związana z nią transformacja cyfrowa rozwija się niezwykle dynamicznie wprowadzając istotne ulepszenia w przemyśle. Szczególnie obecna jest w procesach wytwórczych, zmieniając w sposób fundamentalny funkcjonowanie przedsiębiorstw. Jednak wiele rozwiązań technologicznych stosowanych w tym obszarze może być z powodzeniem wykorzystane również na innych płaszczyznach. Jedną z nich są siły zbrojne. W artykule autorzy dokonali analizy przykładowego procesu funkcjonowania żołnierzy w toku co-dziennego porządku dnia aby wskazać, że możliwie jest zastosowanie prostych rozwiązań z zakresu elektronicznego zbierania danych i uzyskanie wymiernych korzyści. Tak też określono główny cel badania. Aby go zrealizować autorzy dokonali szczegółowej analizy i oceny wy-branego procesu (ewidencjonowanie faktu opuszczania pododdziału przez podchorążych) wskazując jego niedoskonałości. Na tej podstawie zaproponowali rozwiązanie optymalizujące jego najważniejsze parametry (czas, niezawodność). Zaproponowane rozwiązanie, polegające na wykorzystaniu rejestratorów zbliżeniowych i błyskawicznym odczycie danych wychodzącego żołnierza pozwoliło na rozwiązanie problemu badawczego tj. odpowiedzi na pytanie: czy możliwe i zasadne jest wsparcie wybranych procesów funkcjonowania żołnierzy na pododdziale z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi przemysłu 4.0? Pozwoliło to zweryfikować hipotezę badawczą zakładającą, że zastosowanie prostych narzędzi wykorzystujących nowe technologie może w istotny sposób usprawnić funkcjonowanie badanego procesu. Osiągnięcie założonego celu badania było możliwe dzięki wykorzystaniu takich metod, narzędzi i technik badawczych jak analiza literatury, synteza, metoda obserwacyjna, analiza statystyczna, porównanie i wnioskowanie. Artykuł składa się ze wstępu a następnie z przeglądu literatury z obszaru zarówno rewolucji przemysłowej jak i modernizacji sił zbrojnych. Zasadniczą część stanowi badanie statystyczne czasów trwania procesu wypisywania się podchorążych w niezbędnej dokumentacji podczas opuszczania miejsca zakwaterowania, jego charakterystyka i ocena. Na tej podstawie zaproponowano możliwe rozwiązanie stwierdzonych niedociągnięć. Artykuł wieńczy podsumowanie przeprowadzonych analiz i wnioski końcowe, a także rekomendacje w zakresie dal-szych analiz.
46
Stec, Monika, und Ewa Gąsowska. „Wywiad z Ewą Gąsowską“. Studia Litteraria et Historica, Nr. 2 (30.06.2014): 585–640. http://dx.doi.org/10.11649/slh.2013.025.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
An interview with Ewa GąsowskaIn the interview, Ewa Gąsowska described her ten-year-long struggle with the Polish legal system. Gąsowska’s objective has been to reinstate the good name of her grandfather, Jan Rybak, who was murdered in 1945. According to Gąsowska, the reason for her grandfather’s death was his political activity in PPR (Polish Labourers’ Party) and his post-war commitment to the reconstruction of People’s Poland (Polska Rzeczpospolita Ludowa). Gąsowska claims that he was murdered by members of Narodowe Siły Zbrojne (National Armed Forces).Almost 60 years after the death of Jan Rybak, a book was published which presents his activity and death in a different light. The book had been written by one of those regarded by Rybak’s family as his murderers. This “courtroom drama” is situated in the context of the relations between the Rybak family and the local community (the place where Jan Rybak, and most likely also his murderers, were born), as well as the socio-political transformations in the contemporary Poland. Wywiad z Ewą GąsowskąEwa Gąsowska opowiada historię swoich dziesięcioletnich zmagań z wymiarem sprawiedliwości. Jej celem jest rehabilitacja dobrego imienia dziadka, Jana Rybaka, który został zamordowany w 1945 roku. Zdaniem Ewy Gąsowskiej, powodem zabójstwa była partyjna aktywność jej dziadka (PPR) i jego powojenne zaangażowanie w odbudowę Polski Ludowej, a jego mordercami byli członkowie Narodowych Sił Zbrojnych.Prawie 60 lat później ukazała się książka wspomnieniowa, która inaczej przedstawia działalność i okoliczności śmierci Jana Rybaka. Jej autorem jest osoba, którą rodzina uważa za mordercę. Ważny kontekst tego „serialu sądowego” stanowią relacje rodziny Rybaka z lokalną społecznością, z której się wywodzi on i – prawdopodobnie – jego zabójcy, jak też przemiany społeczno-polityczne we współczesnej Polsce.
47
Piątkiewicz, Grzegorz. „Rys historyczny oręża polskiego“. Ochrona ludności i dziedzictwa kulturowego, Nr. 1/2022 (10.11.2022): 127–54. http://dx.doi.org/10.4467/29563763.oldk.22.007.16536.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
W artykule przedstawiono rys historyczny oręża polskiego w pięciu epokach, tj.: epoce rycerstwa, epoce wojsk zaciężnych, epoce wojska stałego, epoce wojska narodowego oraz epoce współczesnej. W obliczu dzisiejszych wydarzeń na Ukrainie polskie siły zbrojne, które są odpowiedzialne za ochronę granic, pełnią jedną z ważniejszych funkcji w państwie. Artykuł Rys historyczny oręża polskiego ma na celu wprowadzenie oraz przedstawianie czytelnikom procesu zmian zachodzących w wojsku polskim począwszy od jego początków, tj. IX wieku, a skończywszy na czasach współczesnych. Członkostwo Polski w sojuszu NATO, a także opublikowana 23 kwietnia 2022 roku ustawa o obronie Ojczyzny są w dniu dzisiejszym podstawą kierunku rozwoju Polskich Sił Zbrojnych oraz fundamentem bezpieczeństwa obywateli Rzeczpospolitej Polskiej. Historical Outline of Polish Arms The article presents a historical outline of Polish arms in five eras viz: The Age of Chivalry, the Age of the Armed Forces, the Age of the Regular Army, the Age of the National Army and the Modern Age. In view of today’s events in Ukraine, the Polish armed forces, which are responsible for protecting the borders, play one of the most important roles in the State. The article “A Historical outline of the Polish Armed Forces” aims to introduce and present to readers the process of changes taking place in the Polish Army starting from its beginnings, i.e. the 9th century, and ending in modern times. Poland’s membership in the NATO alliance, as well as the Law on the Defense of the Fatherland, published on 23rd April 2022, are today the basis of the direction of development of the Polish Armed Forces and the foundation of the security of the citizens of the Republic of Poland.
48
Mickiewicz, Piotr, und Daniel Damian Kasprzycki. „Od „konfliktu hybrydowego” do działań konwencjonalnych? Koncepcja oddziaływania militarnego Rosji, ze szczególnym uwzględnieniem zmian po 2018 roku“. Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 13, Nr. 25 (2021): 11–30. http://dx.doi.org/10.4467/20801335pbw.21.019.14296.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
Evolving from hybrid conflict leading into conventional warfare? The Russian concept of military impact, with particular reference to the changes after 2018 The article presents the evolution of the Russian idea of military operations as a form of implementing security policy. Significant changes in the concept of conducting hybrid operations were pointed out in relation to the way they were carried out in the process of the annexation of the Crimean Peninsula and during the Russian intervention in Syria. It was shown that the concept of the reconstruction of the armed forces since 2018 has been aimed at both preparing them for the implementation of the so-called integrated operations, expanding the external defence zone, and performing antiaccess operations. This is to be achieved by adequately saturating the armed forces with the necessary means to conduct such a task and by practically implementing the active defence strategy, which assumes that Russia will take pre-emptive actions based on precise planning algorithms. The Russian strategy of active defence is complemented by a strategy of limited operations. According to Russian experts, this strategy should involve external actions to protect and promote Russian interests abroad. The analyses demonstrate that the Russians have decided that the basic form of contemporary and future political-military conflict will be a non-linear conflict with a dynamic course. That is why a key role has been assigned to both kinetic and non-kinetic instrumentation capabilities and special operations with a comprehensive scope. To implement these plans, a thorough reform of the armed forces was carried out in terms of restructuring the organization, reforming the training system and modernizing the armaments. The main phase of the reforms had been successfully implemented by December 2020, despite the sanctions. The experience of Syria and the Donbass influenced the transformation of the Russian military doctrine. Its most important assumption was to move away from the primacy of synchronized non-military actions within a non-kinetic destabilizing operation. The concept of coordinated use of military and non-military means with a decisive role of the armed forces has become the basic form of conducting operations of this type. W artykule opisano ewolucję rosyjskiej koncepcji działań militarnych jako formy realizacji polityki bezpieczeństwa. Przedstawiono istotne zmiany w koncepcji dotyczącej prowadzenia działań hybrydowych w stosunku do sposobu, w jaki je realizowano podczas aneksji Półwyspu Krymskiego oraz rosyjskiej interwencji w Syrii. Wykazano, że obowiązująca od 2018 r. koncepcja przebudowy sił zbrojnych ma na celu ich przygotowanie do realizacji zarówno tzw. operacji zintegrowanych, poszerzania zewnętrznej strefy obrony, jak i operacji o charakterze antydostępowym. Służyć temu ma wyposażenie sił zbrojnych w odpowiednie środki, umożliwiające wykonywanie tak sformułowanych zadań, oraz wdrożenie strategii aktywnej obrony, zakładającej podejmowanie przez Rosję działań wyprzedzających na podstawie precyzyjnych algorytmów planowania. Uzupełnieniem rosyjskiej strategii aktywnej obrony jest strategia działań ograniczonych. Zdaniem rosyjskich ekspertów powinna ona zakładać prowadzenie działań zewnętrznych w celu ochrony oraz promowania rosyjskich interesów za granicą. Z przeprowadzonych analiz wynika, że Rosjanie uznali, że podstawową formą konfliktu polityczno-militarnego zarówno obecnie, jak i w przyszłości będzie konflikt nieliniowy o dynamicznym przebiegu. W związku z tym ważną rolę przypisano możliwościom stosowania instrumentarium kinetycznego i niekinetycznego oraz operacjom specjalnym o kompleksowym charakterze. W celu realizacji tych planów gruntownie zreformowano siły zbrojne. Zmieniono strukturę organizacyjną, system szkolenia i zmodernizowano uzbrojenie. Najważniejszy etap reform został ukończony, pomimo sankcji, w grudniu 2020 r. Na zmiany wprowadzane w rosyjskiej doktrynie wojskowej miały wpływ doświadczenia płynące z działań w Syrii i Donbasie. Przede wszystkim nastąpiło odejście od prymatu zsynchronizowanych działań niemilitarnych w ramach niekinetycznej operacji destabilizacyjnej. Obecnie główny sposób prowadzenia operacji polega na skoordynowanym użyciu środków wojskowych i pozamilitarnych, przy czym siły zbrojne odgrywają w takich operacjach decydującą rolę.
49
Myszona-Kostrzewa, Katarzyna. „Banning Russian aircraft from the airspace of Member States of the European Union in the light of international aviation law“. Acta Iuris Stetinensis 42 (2023): 97–112. http://dx.doi.org/10.18276/ais.2023.42-06.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
W dniu 24 lutego 2022 roku prezydent Federacji Rosyjskiej ogłosił operację wojskową w Ukrainie, a rosyjskie siły zbrojne rozpoczęły atak na to państwo. Rada Europejska potępiła nieuzasadnioną agresję Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy, natomiast Rada przyjęła decyzję wprowadzającą w stosunkach z agresorem środki ograniczające w odniesieniu do sektora finansowego i lotniczego. Na jej mocy państwa członkowskie zostały zobowiązane do odmowy wydania zezwolenia na lądowanie na ich terytorium, start z ich terytorium lub przelot nad ich terytorium wszelkim statkom powietrznym eksploatowanym przez rosyjskich przewoźników lotniczych, wszelkim statkom powietrznym zarejestrowanym w Rosji oraz statkom powietrznym niezarejestrowanym w Rosji, które są własnością lub są czarterowane, lub w inny sposób kontrolowane przez rosyjską osobę prawną lub fizyczną. Głównym celem niniejszego artykułu była ocena zgodności powyższych środków z międzynarodowym prawem lotniczym. Podstawową metodą badawczą była metoda dogmatyczna polegająca na analizie obowiązującego stanu prawnego oraz poglądów doktryny. Doprowadziła ona do konkluzji, zgodnie z którą wprowadzony w Unii Europejskiej zakaz lotów wszelkich rosyjskich statków powietrznych w przestrzeni powietrznej jej państw członkowskich nie naruszał międzynarodowego prawa lotniczego, w szczególności postanowień konwencji chicagowskiej z 1944 roku. Stanowił konsekwencję powszechnie przyjętej we współczesnym prawie lotniczym zasady zwierzchnictwa terytorialnego państw w przestrzeni powietrznej. Był również uzasadniony względami bezpieczeństwa i koniecznością ochrony nienaruszalności granic państw członkowskich UE (ze szczególnym uwzględnieniem państw graniczących z Rosją, Białorusią i Ukrainą).
50
ORZOŁ, Andrzej. „THE IMPLEMENTATION OF LINK 16 IN THE POLISH ARMED FORCES AND ITS INFLUENCE ON DEFENCE CAPABILITIES, NATIONAL SECURITY AND IMAGE OF POLAND AS A NATO MEMBER“. National Security Studies 7, Nr. 1 (12.05.2015): 103–16. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/135284.
Der volle Inhalt der QuelleAnnotation:
The article shows the history and origins of Tactical Data Systems, their structure and purposes in countries who are members of North Atlantic Treaty Organization with the emphasis on LINK 16 standard. It describes the epect of LINK 16 implementation in the Polish Armed Forces on Poland’s interoperability as a fully – uedged NATO member thus increasing defense capabilities, national security and enhancing the Polish Armed Forces’ image in the international arena. What is more, typical examples of Tactical Data Links operations during military exercises, in peacetime and while trying to solve geopolitical, military conuicts in the world have also been characterized.