Bibliografías temáticas / Staphylococcus aureus

Índice

Artículos de revistas
Tesis
Libros
Capítulos de libros
Actas de conferencias
Informes

Literatura académica sobre el tema "Staphylococcus aureus"

Autor: Grafiati

Publicado: 4 de junio de 2021

Última modificación: 12 de abril de 2025

Crea una cita precisa en los estilos APA, MLA, Chicago, Harvard y otros

Elija tipo de fuente:

Consulte las listas temáticas de artículos, libros, tesis, actas de conferencias y otras fuentes académicas sobre el tema "Staphylococcus aureus".

Junto a cada fuente en la lista de referencias hay un botón "Agregar a la bibliografía". Pulsa este botón, y generaremos automáticamente la referencia bibliográfica para la obra elegida en el estilo de cita que necesites: APA, MLA, Harvard, Vancouver, Chicago, etc.

También puede descargar el texto completo de la publicación académica en formato pdf y leer en línea su resumen siempre que esté disponible en los metadatos.

Artículos de revistas sobre el tema "Staphylococcus aureus"

Davit Nugraha, Anna L. Yusuf, Veri Nugraha, Panji Wahlanto y Marlina Indriastuti. "AKTIVITAS ANTIBAKTERI AIR PERASAN BUAH PEPAYA (Carica papaya L.) TERHADAP PERTUMBUHAN BAKTERI Staphylococcus aureus". Medical Sains : Jurnal Ilmiah Kefarmasian 7, n.º 4 (18 de octubre de 2022): 847–52. http://dx.doi.org/10.37874/ms.v7i4.470.

Texto completo

Resumen

Bakteri Staphylococus aureus merupakan bakteri patogen dan dapat menyebabkan infeksi mulai dari infeksi kulit ringan sampai dengan infeksi sistemik. Sebagian besar pada awal mulanya Staphylococus aureus peka terhadap penisilin, namun setelah meluasnya penggunaan penisilin ditemukan 65% sampai 85% Staphylococus aureus menghasilkan beta laktamase sehingga menjadi resisten terhadap penisilin G. Hal tersebut diatas mendorong pengobatan alternatif yang aman dan tidak menimbulkan resistensi untuk menanggulangi infeksi bakteri Staphylococus aureus. Perasan buah pepaya sering terdengar penggunaan dimasyarakat untuk pengobatan jerawat secara turun temurun, ini dimungkinkan perasan buah pepaya mempunyai efek anti bakteri Staphylococcus aureus. Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui kemampuan daya hambat air perasan buah papaya (Carica Papaya L) terhadap bakteri Staphylococcus aureus. Metode pengujian daya hambat pada air perasan buah papaya menggunakan metode difusi agar dengan konsentrasi 20%, 40%, 60% dan 80%. Air perasan buah pepaya pada penelitian ini mempunyai kemampuan daya hambat yang sedang terhadap pertumbuhan bakteri Staphylococcus aureus, serta konsentrasi yang paling efektif sebesar 60%.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Ondusko, Devlynne S. y Dawn Nolt. "Staphylococcus aureus". Pediatrics in Review 39, n.º 6 (junio de 2018): 287–98. http://dx.doi.org/10.1542/pir.2017-0224.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

NAQVI, ZULFIQAR ALI, QAMAR AZIZ y ARIF MEMON. "STAPHYLOCOCCUS AUREUS;". Professional Medical Journal 20, n.º 01 (10 de diciembre de 2012): 139–43. http://dx.doi.org/10.29309/tpmj/2013.20.01.587.

Texto completo

Resumen

Objective: To determine the prevalence of Staph. aureus in burn patients. Setting: Department of Microbiology, BasicMedical Sciences Institute, Jinnah Postgraduate Medical Centre, Karachi. Period: July 2002 to December 2002. Material and Methods:Out of 52 patients 23 (44%) were found infected by 41 strains of S. aureus in which 10 strains were Methicillin resistant. Results: AllMethicillin sensitive and resistant strains were sensitive to Vancomycin and Chloramphenicol. Other effective drugs against MSSA wereImipenem (93.5%), Cephalothin (77.5%), Clindamycin (68%) while MRSA strains were highly resistant to all other drugs. Conclusions:Gram positive heavily colonize the wound at initial days following burn injury. Once Staph aureus specially MRSA establishing in burn unit,it is very difficult to eradicate these bacteria from burn unit. It is therefore all efforts must made to prevent burn patients from infectionspecially Staph. Aureus infection, by establising infection control team these burn units.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

SHEFF, BARBARA. "Staphylococcus aureus". Nursing 31, n.º 9 (septiembre de 2001): 86. http://dx.doi.org/10.1097/00152193-200131090-00038.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Pasachova Garzón, Jennifer, Sara Ramirez Martinez y L. Muñoz Molina. "Staphylococcus aureus". Nova 17, n.º 32 (15 de noviembre de 2019): 25–38. http://dx.doi.org/10.22490/24629448.3631.

Texto completo

Resumen

Staphylococcus aureus se caracteriza por ser la principal causa de bacteriemia nosocomial en el mundo, debido al incremento en la resistencia, a los diferentes factores de patogenicidad y virulencia y la expresión de una gran variedad de roteínas las cuales pertenecen a las moléculas de la matriz adhesiva (MSCRAMM), presentes en la superficie de la bacteria cuya función es la colonización e invasión celular al hospedero y favorecer la formación de biopelícula, El conjunto de estos mecanismos de patogenicidad y virulencia, le permiten a la bacteria persistir en el huésped y en el ambiente, sobreviviendo a factores adversos, al sistema inmune y a los antimicrobianos.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Fouch, Sarah. "Staphylococcus aureus". Biomedical & Life Sciences Collection 2024, n.º 11 (28 de noviembre de 2024): e1006444. http://dx.doi.org/10.69645/dfat4588.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Nimmo, Graeme y Geoffrey W. Coombs. "Staphylococcus aureus". Microbiology Australia 29, n.º 3 (2008): 113. http://dx.doi.org/10.1071/ma08113.

Texto completo

Resumen

Staphylococcus aureus is one of the major bacterial pathogens of man, causing a variety of diseases from mild skin and soft-tissue infections to severe invasive infections with high mortality. In the healthcare setting it is the most frequent cause of surgical site, lower respiratory tract and cardiovascular infections and the second most common cause of blood stream infections and pneumonia. The ability of S. aureus to develop resistance to all classes of antimicrobials, in particular the �-lactams, has become a major global problem. In the pre-antibiotic era, the mortality rate for severe staphylococcal sepsis was as high as 90%. In a recent meta-analysis of nine studies of S. aureus bacteraemia in the antibiotic era, although the mean mortality rate due to methicillin-susceptible S. aureus (MSSA) was 12% (ranging from 0 to 38%), for methicillin-resistant S. aureus (MRSA) the mean was 29% (ranging from 8 to 50%). Whilst estimates vary, the mortality associated with MRSA is on average twice that with MSSA.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Bergdoll, Merlin S. "Staphylococcus aureus". Journal of AOAC INTERNATIONAL 74, n.º 4 (1 de julio de 1991): 706–10. http://dx.doi.org/10.1093/jaoac/74.4.706.

Texto completo

Resumen

Abstract The analytical methods for the detection of the staphylococcal enterotoxins can be divided into 2 categories: (1) methods for detection of enterotoxin-producing staphylococcal strains; (2) methods for detection of enterotoxin in foods. Gel diffusion methods (Ouchterlony, microslide), in which the enterotoxin produced by any given strain is compared to one of the identified enterotoxins, are used most frequently for strain testing. The sensitivity of these methods is from 0.1 to 0.5 μg enterotoxin/mL, which is normally adequate to determine the enterotoxigenicity of strains. The methods for the detection of enterotoxin in foods need to be much more sensitive to detect less than 1 ng of enterotoxin/g of food that may be present. The radioimmunoassay (RIA), the enzymelinked immunosorbent assay (ELISA), and the reversed passive latex agglutination (RPLA) method have the necessary sensitivity to detect 1 ng/g of enterotoxin in foods without the use of complicated extraction-concentration procedures. Kits based on the ELISA and RPLA methods are now available commercially for the detection of enterotoxins in foods. Tests have shown that the ELISA methods are somewhat more sensitive than the RPLA method.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Eykyn, S. J. y R. H. Grace. "Staphylococcus aureus". Diseases of the Colon & Rectum 28, n.º 10 (octubre de 1985): 758. http://dx.doi.org/10.1007/bf02560300.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Ansari, Sara El, Inas Ouggane, Ahd Ouladlahsen, Latifa Marih, Mustapha Sodqi, Fatima Ihbibane, Hanane Badi y Kamal Marhoum El Filali. "Staphylococcus Aureus Septicopyemia and Diabetes". Scholars Journal of Medical Case Reports 12, n.º 11 (25 de noviembre de 2024): 1960–61. http://dx.doi.org/10.36347/sjmcr.2024.v12i11.028.

Texto completo

Resumen

Staphylococcal septicemias are serious infections caused by bacteria of the Staphylococcus genus. They are very common and cause various complications such as multi-organ failure which can be fatal. We report the case of a patient admitted for diabetic ketoacidosis revealing staphylococcus septicopyemia with multiple metastatic locations.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Más fuentes

Tesis sobre el tema "Staphylococcus aureus"

Messad, Nourreddine. "Staphylococcus aureus colonisant / Staphylococcus aureus infectant dans le modèle du pied diabétique". Thesis, Montpellier, 2016. http://www.theses.fr/2016MONTT063/document.

Texto completo

Resumen

Staphylococcus aureus est l’un des principaux agents étiologiques des infections suppuratives superficielles et profondes ainsi que des syndromes liés à l’action de toxines. Paradoxalement, cette bactérie est un agent commensal qui est présent sur la peau ainsi que dans les cavités nasales notamment. Cela permet de considérer cette bactérie comme un organisme colonisant commensale. Les bases génétiques expliquant la différence entre une bactérie pathogène et une bactérie commensale reste inconnues. En utilisant la technique Optical Maps sur des souches de S. aureus isolées de plaies de pieds diabétiques avec différents niveau de virulence, nous avons pu montrer l’existence d’un prophage insérés dans le génome des souches colonisantes et absent des souches infectantes. Le phage, nommé ROSA, est localisé dans un hotspot d’insertion de phage NM2. Il est aussi localisé en amont du locus isd qui est requis pour l’assimilation du fer essentiel à la bactérie dans sa phase pathogène. Le phage ROSA inactive la voie isd en dérégulant l’activité du régulateur transcriptionnel majeur Fur en absence de fer. Il réduit aussi la virulence de ces souches sur les 2 modèles de virulence (Le ver C. elegans et le Zebrafish). L’expulsion du phage ROSA restaure la régulation du locus isd par Fur et la production de sidérophores en absence de Fer, la formation du biofilm et la virulence des souches. La mutation du gène Fur nous a permis de déduire que le phage ROSA affectait les bactéries de manière indépendante de Fur. Enfin, nous avons étudié la prévalence des souches colonisantes sur les plaies de pieds diabétiques. Nous avons observé que 20% des souches présentait l’insertion ROSA et 89% appartenait au complexe clonal CC8. Les souches colonisantes, avec leur niveau bas de virulence, devraient faire l’objet de détection dans le but de rationnaliser l’utilisation des antibiotiques et ainsi lutter contre l’apparition de bactéries multirésistantes aux antibiotiques
Staphylococcus aureus is an opportunistic bacterium capable of causing a wide range of severe diseases when it gains access to underlying tissues. Paradoxically, this causative pathogen is a common inhabitant of the skin microflora and colonizes the nares and other human mucosa, and as such, may be considered as a commensal colonizing organism. The genetic basis for the differences in pathogenic/colonizing potential is unknown. By performing optical maps comparisons of a collection of S. aureus strains of defined virulence potential isolated from diabetic foot ulcers at different stages, we brought to light a prophage present in colonizing-causing bacteria. The phage, namely ROSA, was localized in a hotspot region NM2 near the locus isd, the main iron surface determinant that transport iron across the bacterial wall. It induces a deregulation of the activity of the transcriptional regulator Fur involving the biofilm formation of the bacteria in response to low iron environment. It reduced also significantly the virulence of the strain in two in vivo models (the nematode C. elegans and the zebrafish). The expulsion of the phage restored the regulation of the locus isd, the siderophore production, the biofilm formation and the virulence of the strain. The mutation of the fur gene within the colonizing strain enabled us to determine that the phage ROSA affect the the bacteria in a Fur-independent manner. Finally we determined the prevalence of these colonizing strains in skin and soft tissue infections (diabetic foot ulcers). We observed that 20% (39/195) of the strains harboured this insertion and 89% belonged to the clonal complex CC8. This colonizing strain by its low virulence potential must be detected in the aim to contribute to a sounder use of antibiotic treatment, an important point in front of the increase of multidrug resistant bacteria

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Pourkomailian, B. "Osmoregulation in Staphylococcus aureus". Thesis, University of Aberdeen, 1995. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.593300.

Texto completo

Resumen

Osmoregulation in Staphylococcus aureus has been studied. Glycine betaine was found to act as an osmoprotectant by stimulating specific growth rate and salt tolerance of osmotically stressed S. aureus cells. The accumulation of this compatible solute was accomplished via two constitutive Na⁺ dependant transport systems, a high-affinity system (Km = 3μM; Vmax = 26nmol. min^-1 mg total protein^-1) and a low-affinity system (Km = 133μM; Vmax = 155 nmol. min^-1 mg total protein^-1). The high-affinity system is specific for glycine betaine and its activity is not greatly stimulated by osmotic pressure. The low-affinity sytem transports proline and proline analogues and its activity is stimulated by increases in external osmolarity. Proline transport is achieved via two similar systems. Through transposon mutagenesis it was demonstrated that the low-affinity glycine betaine transport system and the low-affinity proline transport system are the same system. The low-affinity system is the major system responsible for the accumulation of glycine betaine. This is the more important system for the osmoregulation strategy of S. aureus. All three transport systems have been demonstrated to be subject to feedback regulation. The internal compatible solute concentration dictates the level of activity of the transport systems. A mutant has been isolated that lacks the low-affinity system and the high-affinity proline transport system.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Lucet, Jean-Christophe. "Epidémiologie de Staphylococcus aureus". Paris 11, 2004. http://www.theses.fr/2004PA114817.

Texto completo

Resumen

Ce travail a cherché à établir l'importance du réservoir méconnu des porteurs de Staphylococccus aureus résistant à la méticilline (SARM) dans l'épidémiologie hospitalière de cette bactérie multirésistante aux antibiotiques, la plus fréquente en France. Il montre au travers d'enquêtes prospectives, que la prévalence et l'incidence du SARM sont beaucoup plus elévées que ne laissent penser les surveillances basées sur des prélèvements à visée clinique. Il établit des facteurs de risque de portage de SARM, et suggère enfin que la stratégie de dépistage et précautions " contact " est efficace. Le contrôle de la dissémination manuportée du SARM doit inclure une stratégie raisonnée de dépistage des porteurs
Our research aimed to determine the significance of unknown carriage of methicillin-resistant Staphylococcus aureus in the epidemiology of this multiply-resistant strains in the hospital setting. Through prospective observational studies of MRSA carriage, we demonstrated that incidence and prevalence of MRSA at hospital admission are much higher than that estimated by clinical isolates only. We established parameters associated with MRSA carriage, and suggested that active surveillance screening and contact precautions are valuable in the ICU setting. Controlling the hospital spread of MRSA should include a judicious strategy for screening MRSA

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Zhang, Lihong. "Studies on protein Sbi in Staphylococcus aureus /". Uppsala : Swedish Univ. of Agricultural Sciences (Sveriges lantbruksuniv.), 2000. http://epsilon.slu.se/avh/2000/91-576-5780-7.pdf.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Chaibenjawong, Plykaeow. "Desiccation Tolerance in Staphylococcus aureus". Thesis, University of Sheffield, 2010. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.522502.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Libberton, Andrew Benjamin. "The ecology of Staphylococcus aureus". Thesis, University of Liverpool, 2011. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.569556.

Texto completo

Resumen

Nasal carriage of Stephvtococcue aureus is associated with increased risk of infection in humans. Several factors are known to affect carriage including host genetics and S. aureus immune evasion. However while members of the microbial community have been shown to affect S. aureus nasal colonisation individually, relatively little work has been done to understand how and why nasal microbial community as a whole, affects carriage of S. aureus. Here, the cultivable bacteria from 60 anterior nares communities were sampled and identified to species level using apiSTAPH and 16S rRNA gene sequencing. The taxa distributions across communities revealed negative associations of S. aureus with the following taxa: S. capitis, Corynebacterium propinquum, C. macgin/eyi, Enterobacter aerogenes, S. epidermidis, Micrococcus sp., Bacillus sp., C. acco/ens, S. schleiferi and Gemella haemo/ysans. Since toxin-mediated interference can affect community composition, nasal isolates were screened for their ability to inhibit growth of S. aureus on a solid medium. Overlaying this inhibition data onto community taxa distributions revealed that negative associations between S. aureus and S. epidermidis, S. capitis, C. propinquum, C. acco/ens and a Micrococcus sp. were potentially driven by toxin- mediated interference competition. Moreover novel negative associates were found between S. aureus and an inhibitory subset of Micrococcus /uteus and S. hominis. By also measuring the cumulative inhibition of entire natural communities, it was possible to show that S. aureus was less frequent in highly inhibitory microbial communities. The quorum sensing mechanism, encoded by the agr locus, and biofilm formation have been proposed to play an important role in nasal colonisation of S. aureus. Therefore to further investigate community dynamics, S. capitis, S. epidermidis and corynebacteria isolates were assayed for their ability to interfere with Agr signaling and biofilm formation. No evidence was obtained to indicate that biofilm interference by these species affected the distribution of S. aureus across communities. By contrast, S. epidermidis isolates that interfered with Agr signaling were significantly more likely to coexist with S. aureus, and S. capitis isolates interfering with Agr signaling were significantly less likely to coexist with S. aureus. In theory, toxin-mediated interference competition can act both to protect producers against invasion, and, conversely, to promote the invasion of producers into an occupied niche. An experimental ecology approach was used to show that S. aureus is less likely to invade an inhibitor-producing S. epidermidis population than a non-inhibitor-producing population, especially on a spatially-structured medium. Furthermore, inhibitor-producing populations of S. epidermidis invade more successfully than non-inhibitor-producers, although they do not displace the S. aureus resident due to evolution of toxin resistance. There is also evidence of eo- evolution where inhibitor-producing strains of S. epidermidis can evolve stronger inhibitory activity when invading sensitive S. aureus populations that evolve resistance. These findings could impact the future treatment of S. aureus infections and help to control nasal carriage.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Monk, Alastair Brian. "Staphylococcus aureus : evolution and epidemiology". Thesis, University of Bath, 2004. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.413068.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Jones, Eleanor. "Osmotic adaptations of Staphylococcus aureus". Thesis, University of Nottingham, 1999. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.310928.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Chaffey, Brian John. "The adhesion of Staphylococcus aureus". Thesis, University of Nottingham, 1992. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.306699.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Horsburgh, Malcolm James. "Chorismate synthase from Staphylococcus aureus". Thesis, University of Glasgow, 1995. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.297034.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Más fuentes

Libros sobre el tema "Staphylococcus aureus"

Rice, Kelly C., ed. Staphylococcus aureus. New York, NY: Springer US, 2021. http://dx.doi.org/10.1007/978-1-0716-1550-8.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Bagnoli, Fabio, Rino Rappuoli y Guido Grandi, eds. Staphylococcus aureus. Cham: Springer International Publishing, 2017. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-72063-0.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Nakane, Akio y Krisana Asano, eds. Staphylococcus aureus. Singapore: Springer Nature Singapore, 2024. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-99-9428-1.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

D, Freeman-Cook Kevin, ed. Staphylococcus aureus infections. Philadelphia: Chelsea House Publishers, 2005.

Buscar texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Freeman-Cook, Lisa. Staphylococcus aureus infections. Editado por Freeman-Cook Kevin D, Alcamo I. Edward y Heymann David L. Philadelphia: Chelsea House Publishers, 2006.

Buscar texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

A, Ala'Aldeen Dlawer A. y Hiramatsu Keiichi 1949-, eds. Staphylococcus aureus: Molecular and clinical aspects. Chichester, U.K: Horwood Pub., 2004.

Buscar texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

National Veterinary Institute (Uppsala, Sweden) y Sveriges langbruksuniversitet. Veterinärmedicinska fakulteten. Department of Veterinary Microbiology. Section of Bacteriology and Epizootology, eds. Virulence determinants of Staphylococcus aureus: Virulence studies of alpha-toxin, coagulase, and protein A mutants and recombinants and studies of cell-surface hydrophobicity. Uppsala, Sweden: Dept. of Veterinary Microbiology, Section of Bacteriology and Epizootology, Faculty of Veterinary Medicine, Swedish University of Agricultural Sciences, 1986.

Buscar texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Honeyman, Allen L., Herman Friedman y Mauro Bendinelli, eds. Staphylococcus aureus Infection and Disease. Boston, MA: Springer US, 2001. http://dx.doi.org/10.1007/b111097.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Allen, Honeyman, Friedman Herman 1931- y Bendinelli Mauro, eds. Staphylococcus aureus infection and disease. New York: Kluwer Academic/Plenum, 2001.

Buscar texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Yinduo, Ji. Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus (MRSA) Protocols. New Jersey: Humana Press, 2007. http://dx.doi.org/10.1385/1597454680.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Más fuentes

Capítulos de libros sobre el tema "Staphylococcus aureus"

Nakane, Akio y Phawinee Subsomwong. "Immune Response to Staphylococcus aureus". En Staphylococcus aureus, 151–86. Singapore: Springer Nature Singapore, 2024. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-99-9428-1_5.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Becker, Karsten. "Colonization and Persistence Strategies of Staphylococcus aureus". En Staphylococcus aureus, 1–40. Singapore: Springer Nature Singapore, 2024. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-99-9428-1_1.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Hu, Dong-Liang, Hisaya K. Ono, Shaowen Li y Rendong Fang. "Exotoxins of Staphylococcus aureus". En Staphylococcus aureus, 81–117. Singapore: Springer Nature Singapore, 2024. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-99-9428-1_3.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Sato’o, Yusuke. "Staphylococcus aureus Pathogenesis Based on Genetic Background". En Staphylococcus aureus, 119–50. Singapore: Springer Nature Singapore, 2024. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-99-9428-1_4.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Foster, Timothy J. "Cell Wall-Anchored Surface Proteins of Staphylococcus aureus". En Staphylococcus aureus, 41–80. Singapore: Springer Nature Singapore, 2024. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-99-9428-1_2.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Asano, Krisana. "Immune Evasion and Interaction Between Autophagy and Intracellular Staphylococcus aureus". En Staphylococcus aureus, 187–99. Singapore: Springer Nature Singapore, 2024. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-99-9428-1_6.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Iandolo, John J. y George C. Stewart. "Staphylococcus aureus". En Bacterial Genomes, 743–53. Boston, MA: Springer US, 1998. http://dx.doi.org/10.1007/978-1-4615-6369-3_80.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Becker, Karsten y Georg Peters. "Staphylococcus aureus". En Lexikon der Infektionskrankheiten des Menschen, 762–67. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, 2009. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-540-39026-8_1041.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Bennett, Reginald W., Jennifer M. Hait y Sandra M. Tallent. "Staphylococcus aureus". En Guide to Foodborne Pathogens, 26–44. Oxford: John Wiley & Sons, 2013. http://dx.doi.org/10.1002/9781118684856.ch2.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

da Silva, Neusely, Marta Hiromi Taniwaki, Valéria Christina Amstalden Junqueira, Neliane Ferraz de Arruda Silveira, Margarete Midori Okazaki y Renato Abeilar Romeiro Gomes. "Staphylococcus aureus". En Microbiological Examination Methods of Food and Water, 135–47. Second edition. | Leiden, The Netherlands ; Boca Raton : CRC Press/Balkema, [2018]: CRC Press, 2018. http://dx.doi.org/10.1201/9781315165011-10.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Actas de conferencias sobre el tema "Staphylococcus aureus"

Kabar, Ashraf, Ahmad Alsamiry y Nima Kabar. "THE BACTERIOSTATIC IN VITRO EVALUATION OF EFFICIENCY OF CHICKEN EGG YOLK POLYCLONAL ANTIBODIES (IgY) AGAINST STAPHYLOCOCCUS AUREUS". En SGEM International Multidisciplinary Scientific GeoConference, 139–44. STEF92 Technology, 2024. https://doi.org/10.5593/sgem2024v/6.2/s24.16.

Texto completo

Resumen

This study investigates objectives and aims. A novel method of targeting the bacteriostatic efficacy of chicken egg yolk polyclonal antibodies (IgY) against Staphylococcus aureus in vitro. Specific IgY targeting Staphylococcus aureus was produced by immunizing hens with formaldehyde-killed Staphylococcus aureus (ATCC 33593) as an antigen. The IgY was extracted from egg yolks and purified to 94% purity. Cultures of S. aureus were treated with IgY at concentrations of 5, 10, and 15 ?g/ml, alongside blank controls without IgY. Growth inhibition assays were performed by measuring density (OD 600nm) at 8-hour intervals. The results indicate that anti-Staphylococcus aureus IgY, particularly at 15 ?g/ml, exhibited the highest inhibitory potency, reducing the viability of Staphylococcus aureus colonies. The specificity of IgY binding and its ability to inhibit bacterial growth suggest a potential treatment for methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA). This study highlights the potential of IgY antibodies from chicken egg yolks as a promising A novel method of targeting the bacteriostatic efficacy of Staphylococcus aureus infections.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Kiranasari, Ariyani, Angela Bonita, Elizabeth Melina, Kevin Winston, Naivedh Baht, Nathania Sutandi, Beti Ernawati Dewi, Ika Ningsih y Fithriyah Sjatha. "Antibacterial Activity of Several Indonesian Endemic Plants against Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus and Methicillin-resistant Staphylococcus aureus". En Bromo Conference, Symposium on Natural Products and Biodiversity. SCITEPRESS - Science and Technology Publications, 2018. http://dx.doi.org/10.5220/0008359501780182.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Cristina, Gisele Pereira Rodrigues e. Lilia, LILIA CRISTINA A. G. DE PAULA y GISELE PREIRA RODRIGUES. "STAPHYLOCOCCUS AUREUS NO AMBIENTE HOSPITALAR". En IV Congresso Brasileiro de Ciências Biológicas On-line. Revista Multidisciplinar de Educação e Meio Ambiente, 2023. http://dx.doi.org/10.51189/conbracib2023/16933.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Himelbloom, B. H. "Staphylococcus aureus concerns in smoked fish". En International Smoked Seafood Conference. Alaska Sea Grant, University of Alaska Fairbanks, 2008. http://dx.doi.org/10.4027/isscp.2008.03.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Adams, Kelly M., Valsamma Abraham, Daniel Spielman, Noam Cohen, Jay K. Kolls y James L. Kreindler. "Pendrin Expression In Staphylococcus Aureus Pneumonia". En American Thoracic Society 2012 International Conference, May 18-23, 2012 • San Francisco, California. American Thoracic Society, 2012. http://dx.doi.org/10.1164/ajrccm-conference.2012.185.1_meetingabstracts.a3532.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Blajan, Marius, Ahmad Guji Yahaya, Jaroslav Kristof, Tomohiro Okuyama y Kazuo Shimizu. "Inactivation of Staphylococcus Aureus by Microplasma". En 2021 IEEE Industry Applications Society Annual Meeting (IAS). IEEE, 2021. http://dx.doi.org/10.1109/ias48185.2021.9677085.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Habibović, Selma, Aleksandra Jovanović y Snežana Ribis. "Staphylococcus aureus, the most prevalent isolate among surgically treated patients". En Proceedings of the International Congress Public Health - Achievements and Challenges, 165. Institute of Public Health of Serbia "Dr Milan Jovanović Batut", 2024. http://dx.doi.org/10.5937/batutphco24118h.

Texto completo

Resumen

Background and Objective: According to available research data, one of the greatest treats for surgical departments is presence of chronical staphylococcal infections in patients admitted for hospital treatment. These infections can be caused by wild-type strains, but also resistant strains of this bacteria gained after frequent hospital treatments. Any of these strains in hospital environment has a plenty possibility for further evolution, which mainly can be modified by proper or inappropriate usage of antibiotics. The goal of our research was to explore the variety of microbes present in wounds after surgical treatment and their susceptibility to antibiotics. Methods: Our investigation was conducted as a retrospective study in Public Health Institute Novi Pazar from July 2021 to January 2022. The study outlined 183 bacterial isolates from surgical wounds of 94 inpatients and 89 outpatients. Identification of isolated bacteria has been performed using conventional microbiological techniques and susceptibility testing was done according to the EUCAST standards. Results: The most prevalent isolate was Staphylococcus aureus (35%), present in 13.7% of inpatients wounds and 21.3% of outpatients' wounds. It was followed by Klebsiella spp. (22.4%), Escherichia coli (15.8%) and Pseudomonas aeruginosa (8.2%). Among inpatients, Staphylococcus aureus dominated infections of wounds after Cesarean section (29.7% of all its isolates). Compared to the outpatients, Staphylococcus aureus was predominantly found in wounds of inpatients after genitourinary surgery, including Cesarean section. However, all together, the most frequently it was present in wounds of outpatients after surgical interventions (orthopedic, vascular, general, abdominal, chest and plastic surgery). Meticillin-resistant strains of Staphylococcus aureus were generally detected in wounds of inpatients, except orthopedic outpatients, where the wounds have been mostly affected by trauma or chronical infection presence. Conclusion: Hospital-acquired infections are of great importance, particularly in light of the rapid increase in bacterial resistance. In this regard, it is essential to study roots of their spreading as well as to detect weak points of established antimicrobial therapy protocols in tertiary health care units.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Omar Mohammed, Mohammed Shaymaa, Nicoleta Radu, Verginica Schroder, Rodica Roxana Constantinescu y Narcisa Babeanu. "Antimicrobial Properties of the Bioproducts Formulated with Chitosan and Collagen". En The 9th International Conference on Advanced Materials and Systems. INCDTP - Leather and Footwear Research Institute (ICPI), Bucharest, Romania, 2022. http://dx.doi.org/10.24264/icams-2022.ii.17.

Texto completo

Resumen

Three types of formulations (stable suspensions) based on collagen, chitosan, limonene and an imidazole derivative were studied through in vitro tests, from the point of view of antimicrobial activity. The results obtained on 4 standardized microorganisms, namely Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Staphylococcus aureus MRSA, Candida albicans, demonstrated that most of the obtained bioproducts have a local effect (inhibition diameters below 15 mm are obtained) and moderate effect (inhibition diameters located under 20 mm), except bioproducts containing collagen, chitosan, limonene and an imidazole derivative (antibiotic reagent) in mass ratio Col:Chit:Lim:CT=1:1:1:0.1, Col:Chit:Lim:CT=1:1:0:0.1 which exhibit a significant antimicrobial effect on Staphylococcus aureus and Staphylococcus aureus MRSA. These two formulations also exhibit significant antimicrobial effects for Candida albicans, for which the average inhibition diameters obtained are greater than 34 mm.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Apolinário, Joelma Maria dos Santos da Silva. "CARACTERÍSTICAS CLASSIFICAÇÃO E PATOGENICIDADE DO STAPHYLOCOCCUS AUREUS". En I Congresso Nacional de Microbiologia Clínica On-Line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/1211.

Texto completo

Resumen

Introdução: O S. aureus trata-se de uma bactéria Gram-positiva onde suas células têm forma de cocos, apresentam-se frequentemente agrupados em cacho e são imóveis. Em condições favoráveis, produz toxinas – enterotoxinas – que são o agente responsável pela intoxicação alimentar. Os fatores de patogenicidade associados a bactéria são; adesinas e formação de biofilme. Outros fatores como invasinas (proteases, lipases) e toxinas, também tem sido bastante estudados. Considerando a habilidade das bactérias produzirem o filme extracelular in vitro, propõe-se uma marca de patogenicidade associando ser um organismo virulento. Objetivo: Avaliar seus fatores características e patogenicidade bem como pesquisar a sua capacidade produtora de enterotoxina. Metodologia: O presente trabalho configurou-se com um estudo de caso através da revisão sistemática da literatura, que possibilitou a construção de referencial teórico sobre assuntos que estão relacionados ao tema em questão, utilizando dados de artigos científicos das plataformas digitais PubMed (National Library of Medicine) e SciELO (Scientific Electronic Library Online). Resultados: As espécies de Staphylococcus podem ser classificadas em dois grupos de acordo com a presença ou ausência da enzima coagulase. Assim, as espécies que possuem a enzima são denominadas coagulase positiva, sendo o Staphylococcus aureus a única espécie desse grupo, e as espécies que não possuem são chamadas de estafilococos coagulase negativa. Conclusão: As enterotoxinas produzidas por S. aureus podem estar relacionadas com o agravamento das doenças causadas pelo micro-organismo, além da sua habilidade de causar intoxicação alimentar, dessa forma constata-se que a bactéria é um dos principais patógenos de maior patogenicidade alta ocorrência e morbidade das infecções por este ocasionado.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

McDowell, Susan A., Yan Ma y Henry T. Akinbi. "Simvastatin Is Protective During Staphylococcus Aureus Pneumonia". En American Thoracic Society 2010 International Conference, May 14-19, 2010 • New Orleans. American Thoracic Society, 2010. http://dx.doi.org/10.1164/ajrccm-conference.2010.181.1_meetingabstracts.a6157.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Informes sobre el tema "Staphylococcus aureus"

จันทร์ฉายทอง, ภัทรรัฐ, นัทธี อ่ำอินทร์, เผด็จ ธรรมรักษ์ y ณุวีร์ ประภัสระกูล. การกระจาย การจำแนกชนิดเชิงโมเลกุลและความไวรับต่อยาต้านจุลชีพของเชื้อ methicillin-resistant Staphylococcus aureus ในการผลิตสุกรและผู้เลี้ยงสุกรในเขตภาคกลางของประเทศไทย : รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. คณะสัตวแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2018. https://doi.org/10.58837/chula.res.2018.86.

Texto completo

Resumen

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาการกระจาย คุณลักษณะทางพันธุกรรมและความไวรับต่อยาต้านจุลชีพของเชื้อ methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) ที่พบในสุกรและผู้เลี้ยงสุกรในเขตภาคกลางของประเทศไทย ผลการศึกษาพบความชุกเชื้อ MRSA รอยละ 9.72 (59 จาก 607 ตัวอย่าง) จากตัวอย่างจากเยื่อบุช่องจมูกสุกร พบความชุกฝูงร้อยละ 37.02 (10 จาก 27 ฟาร์ม) และพบความชุกในผู้เลี้ยงสุกร ร้อยละ 7.83 (3 จาก 38 คน) เชื้อ MRSA จำนวนทั้งหมด 63 เชื้อมี staphylococcal cassette chromosome mec (SCCmec) V (41 เชื้อ) SCCmec IX (9 เชื้อ) SCCmec composite island ชนิดใหม่ (12 เชื้อ) และ SCCmec ที่จำแนกไม่ได้ (1 เชื้อ) โดย SCCmec IX พบใน MRSA-ST9-t337, MRSA-ST398-t034 และ MRSA=ST4576-t034 ซึ่งเป็น ST ใหม่ที่เปลี่ยน 1 ตำแหน่งนิวคลีโอไทด์ของ ST9 ส่วน SCCmec รูปแบบอื่นๆ พบใน MRSA-ST398-t034 เท่านั้น ยกเว้น 1 เชื้อที่ไม่พบยีน spa เชื้อ MRSA ทุกเชื้อที่พบแสดงการดื้อยาต้านจุลชีพหลายชนิดและมียีนดื้อยาต้านจุลชีพที่พบได้บ่อยในสายพันธุ์ที่แยกได้จากปศุสัตว์ ได้แก่ Isa€, Inu(B), cfr, fexA, vga(A) และ spw จากคุณลักษณะทางพันธุกรรมและรูปแบบลายพิมพ์นิ้วมือ DNA แสดงหลักฐานการส่งผ่านเชื้อระหว่างสุกรและมนุษย์และการแพร่กระจายในห่วงโซ่การผลิตสุกร การศึกษานี้เป็นรายงานแรกที่พบ MRSA ST398 ในฝูงสุกรและผู้เลี้ยง และยีนดื้อยา cfr ใน MRSA-ST9 ในประเทศไทย คุณลักษณะทางพันธุกรรมแยกย่อยและยีนดื้อยาที่แตกต่างกันแสดงถึงกลุ่มประชากรเชื้อ MRSA ที่หลากลายและวิวัฒนาการของเชื้อที่กระจายในเขตภาคกลางของประเทศ การตรวจติดตามและการจัดการฟาร์มร่วมกับการใช้ยาต้านจุลชีพอย่างสมเหตุผลมีความจำเป็นในการลดการอุบัติและแพร่กระจาย เช่นเดียวกันการรักษาสุขศาสตร์และการป้องกันตนเองของบุคลากรเป็นสิ่งที่ต้องปฏิบัติเพื่อป้องกันการได้รับเชื้อจากปศุสัตว์

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

ประภัสระกูล, ณุวีร์, สิริลักษณ์ สุรเชษฐพงษ์, ภัทรรัฐ จันทร์ฉายทอง y วารี นิยมธรรม. การวิเคราะห์เปรียบเทียบระบาดวิทยาของเชื้อสตาฟฟิโลคอคคัสก่อโรคบนผิวหนังสุนัข ผู้เลี้ยงสุนัข และสัตวแพทย์และมาตรการป้องกันการติดต่อจากสุนัขสู่คน : รายงานการวิจัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2014. https://doi.org/10.58837/chula.res.2014.68.

Texto completo

Resumen

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการกระจายตัวและระบาดวิทยาโมเลกุล รวมถึงรูปแบบการดื้อยาของเชื้อ methicillin-resistant coagulase-positive staphylococci (CoPS) สปีชีส์ต่างๆในสุนัข ผู้เลี้ยงสุนัขและสัตวแพทย์ ได้แก่ Staphylococcus pseudintermedius, S. schleiferi subsp. coagulans และ S. aureus ด้วยการระบุสปีชีส์ด้วยคุณสมบัติทางชีวเคมีและพันธุกรรมของเชื้อ วิธีการดำเนินการวิจัยครั้งนี้ได้แบ่งออกเป็น 1) ขออนุญาตทำการเก็บตัวอย่างในคนและในสัตว์จากกรรมการจริยธรรม 2) เก็บเชื้อจากสัตว์และในคน 3) ทำการคัดแยกเชื้อ 4) วิเคราะห์ผลการทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือสุนัข ผู้เลี้ยงสุนัขและสัตวแพทย์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์คือ เปอร์เซ็นต์ไทล์ โดยเชื้อ S. pseudintermedius และ S. schleiferi subsp. coagulans เป็นสปีชีส์ที่สามารถแยกได้จากผู้ที่เกี่ยวข้องกับสุนัข ได้แก่ ผู้เลี้ยงสุนัขและสัตวแพทย์ แต่ไม่พบในผู้ที่ไม่สัมผัสใกล้ชิดสุนัข อีกทั้งสามารถแยกเชื้อ methicillin-resistant CoPS (MRCoPS) ได้จากสุนัขและผู้ที่สัมผัสใกล้ชิดสุนัขด้วย โดยเชื้อ methicillin-resistant S. pseudintermedius (MRSP) แยกได้มากที่สุด ตามด้วย methicillin-resistant S. schleiferi subsp. coagulans และ methicillin-resistant S. aureus ตามลำดับ จากการหาความสัมพันธ์ของเชื้อด้วยคุณลักษณะทางพันธุกรรมด้วยเทคนิค multilocus sequence typing (MLST), pulsed-field gel electrophoresis (PFGE) และการจำแนกชนิด staphylococcal cassette chromosome mec (SCCmec) พบเชื้อ MRSP หลากหลายสายพันธุ์ และพบสายพันธุ์ร่วมกันในกลุ่มสุนัขและผู้ที่เกี่ยวข้องกับสุนัข อันแสดงถึงหลักฐานของการส่งผ่านเชื้อระหว่างคนและสุนัข จากการทดสอบความไวรับต่อยาต้านจุลชีพแสดงให้เห็นว่าเชื้อมากกว่า 80% ที่แยกได้จากกลุ่มประชากรที่ศึกษาแสดงการดื้อยาต้านจุลชีพหลายชนิด ได้แก่ tetracycline, aminoglycoside, erythromycin, clindamycin, chloramphenicol, trimethoprim, ciprofloxacin และ sulfamethoxazole ซึ่งเป็นยาพื้นฐานที่ใช้ในทางการแพทย์และสัตวแพทย์ ดังนั้นจึงควรมีการสร้างมาตรการทางสุขศาสตร์ การวินิจฉัย และการส่งเสริมให้มีการใช้ยาต้านจุลชีพอย่างสมเหตุสมผล รวมถึงการติดตามการดื้อยาอย่างต่อเนื่องเพื่อรับมือกับปัญหาเชื้อแบคทีเรียดื้อยาในสัตว์เลี้ยงและลดโอกาสการแพร่กระจายเชื้อสู่คน

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Sordillo, Lorraine, Don Wojchowski, Gary Perdew, Arthur Saran y Gabriel Leitner. Identification of Staphylococcus aureaus Virulence Factors Associated with Bovine Mastitis. United States Department of Agriculture, febrero de 2001. http://dx.doi.org/10.32747/2001.7574340.bard.

Texto completo

Resumen

Staphylococcus aureus is a major cause of mastitis in dairy cattle. The organism is able to adhere to and penetrate mammary epithelium, forming deep seated abscesses that result in chronic infections. This study was based on the observation that certain genotypes of S. aureus are isolated more frequently from field cases of bovine mastitis than others and the most prevalent genotypes of S. aureus have an increased ability to resist neutrophil phagocytosis and killing compared to the rare variants. It was hypothesized that these predominating genotypes differentially express virulence factors that allow them to overcome or suppress essential host defense mechanisms and successfully colonize mammary parenchyma. The overall objective of this study was to determine the mechanisms by which predominating S. aureus genotypes were able to resist mammary gland defense mechanisms. The following specific aims were accomplished to address the overall objectives of this project: 1. Analyze and compare cell surface and secreted protein profiles of common and rare S. aureus genotypes isolated from field cases of bovine mastitis. 2. Purify and sequence selectively synthesized proteins unique to the most prevalent genotypes of S. aureus . 3. Determine the in vitro effects of isolated proteins on essential host defense mechanisms. Results from each specific aim showed that these redominating genotypes differentially express factors that may allow them to overcome or suppress essential host defense mechanisms and successfully colonize mammary parenchyma. Using complementary approaches, both the US and Israeli teams identified differentially expressed S. aureus factors that were positively correlated with virulence as determined by the ability to modify host immune cell responses and increase disease pathogenesis. Several candidate virulence factors have ben identified at both the molecular (US team) and protein (Israeli team) levels. Components of the phosphotransferase system were shown to be differentially expressed in prevalent strains of S. aureus and to modify the growth potential of these strains in a milk microenvironment. Evidence provided by both the Israeli and US teams also demonstrated a potential role of Staphylococcal enterotoxins in the pathogenesis of mastitis. Certain enterotoxins were shown to directly affect neutrophil bactericidal activities which can profoundly affect the establishment of new intramammary infections. Other evidence suggests that S. aureus superantigens can suppress mammary defenses by enhancing lymphoid suppressor cell activity. Collectively, these data suggest that unique factors are associated with predominating S. aureus genotypes that can affect in vitro and in vivo virulence as related to the pathogenesis of bovine mastitis. The potential development of a subunit mastitis vaccine which incorporates only relevant antigenic determinants has not been investigated in depth. Experiments outlined in this proposal has identified putative virulence factors which contribute to the pathogenesis of S. aureus mastitis and which may be used to formulate an efficacious subunit mastitis vaccine. Results from these studies may lead to the development of new methods to prevent this costly disease, providing a viable alternative to less effective mastitis control procedures based on chemotherapy.

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Cheng, Xin, Juntong Zhou, Fan Yuan, Jingxin Ma, Shuilong Guo y Jianrong Su. Diagnostic Value of BHI-V4 for Heterogeneous and Vancomycin-Intermediate Staphylococcus aureus Isolates. INPLASY - International Platform of Registered Systematic Review and Meta-analysis Protocols, diciembre de 2023. http://dx.doi.org/10.37766/inplasy2023.12.0069.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

ศรีอุบลมาศ, นงลักษณ์, อารี ลออปักษา y สารี วิรุฬหผล. ฤทธิ์ต้านจุลชีพของน้ำผึ้ง. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1991. https://doi.org/10.58837/chula.res.1991.7.

Texto completo

Resumen

น้ำผึ้งทดสอบ 10 ตัวอย่าง มีฤทธิ์ยับยั้งการเจริญเติบโตของ Trichophyton mentagrophytes, Microsporum gypseum, และ Epidermophyton flocccosum โดยมีค่าเฉลี่ยเส้นผ่าศูนย์กลางของโซนใสอยู่ในช่วง 19.58 ? 0.29, 17.00 ? 0.61 ถึง 29.62 ? 0.29 และ 20.40 ? 1.59 ถึง 46.36 ? 1.06 มิลิลิตร ตามลำดับ น้ำผึ้งจากต่างประเทศมีฤทธิ์ยับยั้งการเจริญต่ำสุด ในขณะที่น้ำผึ้งตัวอย่างจากจังหวัดชุมพรให้ค่าสูงสุดจากตัวอย่างน้ำผึ้งอื่นๆ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ตัวอย่างน้ำผึ้งทั้งหมดไม่มีผลยับยั้งการเจริญเติบโตของ Aspergillus niger และเชื้อยีสต์ 2 ชนิด Saccharomyces cerevisiae และ Candida albicans เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมซึ่งประกอบด้วยกลูโคส : ฟรักโทส ในอัตราส่วน 1 : 1 พบว่า ไม่มีฤทธิ์ต้านเชื้อทดสอบทุกชนิดในการหาความเข้มข้นต่ำสุดที่สามารถยับยั้งการเจริญเติบโต (MICs) โดยใช้น้ำผึ้ง 2 ตัวอย่าง ได้ค่า MICs ต่อ Trichophyton mentagrophytes เท่ากับ Microsporum gypseum คือ อยู่ในช่วง 10-30 มิลลิกรัม/มิลลิลิตร ส่วน MIC ต่อเชื้อ Epidermophyton floccosum มีค่า 10-20 -มิลลิกรัม/มิลลิลิตรThe antifungal activity of ten honey samples against Trichophyton mentagrophytes, Microsporum gypseum and Epidermophyton floccousum was studied. The average inhibition zones were found to be in the range of 19.58 1.05 to 31.00 0.92, 17.00 0.61 to 29.62 0.29 and 20.40 1.59 to 46.36 1.06 mullimeters, respectively. The imported honey provided the lowest antifungal activity whereas the sample from Chumporn provided the highest activity. All samples had no effect on Aspergillus niger and the two yeasts : Saccharomyces cerevisiae and Candida albicans. The control sugar (Glucose : Fructose in ratio 1 : 1X showed no antifungal effect against all test organisms. The minimal inhibitory concentrations (MICs) of the two selected honey samples against Trichophyton mentagrophytes and Microsporum gypseum were both in the range of 10 - 30 milligrams/milliter while the MICs against Epidermophyton floccosum were in the range of 10 - 20 milligrams/milliliterการศึกษาฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของน้ำผึ้ง 10 ตัวอย่าง โดยเปรียบเทียบความแรงกับยาเพนิซิลลิน และเตตราซัยคลิน พบว่า ฤทธิ์ต้านเชื้อ Staphy lococcus aureus ของน้ำผึ้งสมมูลกับเพนิซิลลินความแรง 0.675 - 1.45 หน่วย/มิลลิลิตร และฤทธิ์ต้านเชื้อ Escherichia coli ของน้ำผึ้งสมมูลกับเตตราซัยคลินความแรง <14.7 - 28.1 ไมโครกรัม/มิลลิลิตร เลือกน้ำผึ้งมา 5 ตัวอย่าง ทีมีฤทธิ์สมมูลกับความแรงของเพนิซิลลินในช่วงต่างๆ ต่อเชื้อ Staphy lococcus aureus นำมาหาค่าความเข้มข้นต่ำสุดที่ยับยั้งการเจริญของเชื้อ Staphy lococcus aureus และ Escherichia coli ชนิดละ 30 สายพันธุ์ รวมทั้งสายพันธุ์มาตรฐาน เชื้อทดสอบส่วนใหญ่เป็นสายพันธุ์ที่ต้านยาปฏิชีวนะ ความเข้มข้นต่ำสุดของน้ำผึ้งที่ยับยั้งการเจริญของเชื่อ Staphy cococcus aureus และ Escherichia coli มีค่าอยู่ระหว่าง 0.1 - 0.3 กรัม/มิลลิลิตร และ 0.15 - 0.35 กรัม/มิลลิลิตร ตามลำดับ สำหรับกลุ่มควบคุมซึ่งประกอบด้วยน้ำตาล 80% คือ กลูโคส : ฟรักโทสในอัตราส่วน 1 : 1 ไม่สามารถยับยั้งการเจริญของแบคทีเรียได้ จากผลการทดลองแสดงให้เห็นว่าน้ำผึ้งต้วอย่างต่างๆ มีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียใกล้เคียงกัน และมีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียสายพันธุ์ที่ดื้อยาปฏิชีวนะTen samples of honey were studied for the antibiotic equivalent potency. The antibacterial activity of honey was equivalent to 0.675 - 1.45 units/ml of pencillin against Staphylococcus aurenus and to <14.7 - 28.1 mcg/ml of tetracycline against Escherichia coli. Five selected samples, having low to high equivalent potency of penicillin against Staphylococcus aureus, were determined for MICs against 30 strains of Staphylococcus aureus and Escherichio coli including standard strains. Most strains were antibiotic - resistant organisms. The MICs against Staphylococcus sureus and Escherichia coli of honey samples were 0.1 - 0.3 g/ml and 0.15 - 0.35 g/ml, respectively. For control solution containing 80% of glucose and fructose in the ratio of 1 : 1, the growth of test organisms was not inhibited. Our study showed that the various samples of honey had approximately the same antibacterial activity.น้ำผึ้ง 10 ตัวอย่าง และกลุ่มควบคุมซึ่งประกอบด้วยน้ำตาล 80% โดยมีกลูโคสและฟรักโทสในอัตราส่วน 1 : 1 ทำให้ร้อนที่อุณหภูมิ 63 องศาเซียเซียส, 80 องศาเซียเซียส, 100 องศาเซียเซียส และ 121 องศาเซียเซียส เป็นเวลา 30 นาที วัดความหนืด และหาฤทธิ์ด้านแบคทีเรียโดยวิธีดัดแปลงจาก disc susceptibility test ตัวอย่างน้ำผึ้งที่ไม่ได้ทำให้ร้อน มีความหนืดแตกต่างกันมาก คือ ระหว่าง 80.43 - 7,507.77 cps แต่เส้นผ่าศูนย์กลางของโซนใส่เชื้อไม่ขึ้นของน้ำผึ้งส่วนใหญ่แตกต่างกัน ความร้อนมีผลต่อ ฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของน้ำผึ้ง โดยเฉพาะความร้อนที่อุณหภูมิ 100 องศาเซียเซียส และ 121 องศาเซียเซียส ผลนี้อาจเกิดจากการที่ความร้อนทำลายสารต้านแบคทีเรียบางชนิดในน้ำผึ้ง ความร้อนทำให้น้ำผึ้งมีความหนืดมากขึ้น อย่างไรก็ตามความหนืดไม่มีความสัมพันธ์กับฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของน้ำผึ้ง

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

สิโรตมรัตน์, สัตถาพร. การผลิต การแยก และคุณสมบัติของสารปฏิชีวนะจากแบคทีเรียจำพวกแอคติโนมัยสีท (Act inomycetes) : รายงานการวิจัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1994. https://doi.org/10.58837/chula.res.1994.9.

Texto completo

Resumen

ได้แยกสารปฏิชีวนะจากน้ำหมัก (fermentation broth) และเส้นใย (mycelia) ของเชื้อ Streptomyces sp. 74-3 ซึ่งแยกได้จากดินในประเทศไทย โดยเลี้ยงเชื้อในอาหารเหลวดัดแปลงจาก glucose soybean meal medium มีแป้งมันสำปะหลังเป็นแหล่งคาร์บอนและถั่วเหลืองบดเป็นแหล่งไนโตรเจน ให้สารปฏิชีวนะซึ่งสามารถยับยั้งการเจริญของแบคทีเรียแกรมบวก คือ Staphylococcus aureus ATCC 6538P ได้ดี สารปฏิชีวนะที่ผลิตได้นำมาทำให้บริสุทธิ์โดยการสกัดด้วยตัวทำละลายคลอโรฟอร์มและเอธิลอะวิเตต พบว่าสารปฏิชีวนะเป็นสารพวก non-polar นำมาทำให้บริสุทธิ์ยิ่งขึ้นด้วยวิธีทางโครมาโตกราฟฟีได้สารบริสุทธิ์ คือ N₅ เมื่อได้ศึกษาคุณสมบัติของสารในการยับยั้งการเจริญของเชื้อจุลินทรีย์ (MIC) ทราบว่ายับยั้งการเจริญของเชื้อแกรมบวกได้ดีกว่าแกรมลบ แต่ไม่สามารถยับยั้งการเจริญของเชื้อราและยีสต์ได้

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

แสงเกียรติยุทธ, กนกวรรณ, ปราณี รัตนวลีดิโรจน์ y ธนิต สิงหบุญพงศ์. การเตรียมแผ่นฟิล์มไฮโดรเจลที่มีอนุภาคเงินนาโน : รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2012. https://doi.org/10.58837/chula.res.2012.83.

Texto completo

Resumen

การเตรียมแผ่นฟิล์มไฮโดรเจลที่มีสมบัติยับยั้งเชื้อจุลินทรีย์ทำได้โดยเตรียมสารละลายที่ประกอบด้วยคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส พอลิเอธิลีนไกลคอล พอลิไวนิลไพโรลิโคน ซิลเวอร์ไนเตรท และใช้กรดซิทริกเป็นสารเชื่อมโยงพันธะ จากนั้นจึงทำการขึ้นรูปด้วยวิธีหล่อแบบ ทำให้แห้งและอบผนึก จากผลการวิเคราะห์ด้วยเทคนิคอินฟราเรดสเปกโตรสโกปี การทดสอบการดูดซับน้ำ การละลายน้ำ และสมบัติเชิงกลของแผ่นฟิล์มไฮโดรเจล พบว่า นอกจากการเกิดพันธะเชื่อมโยงระหว่างคาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสกับกรดซิทริกแล้ว ยังมีอันตรกิริยาเกิดขึ้นระหว่างพอลิไวนิลไพโรลิโคนกับกรดซิทริกด้วย ส่วนการเพิ่มปริมาณพอลิเอธิลีนไกลคอนนั้นมีผลทำให้แผ่นฟิล์มมีการดูดซับน้ำเพิ่มขึ้น การเกิดปฏิกิริยาดักชันของซิลเวอร์ไอออนไปเป็นอนุภาคเงินในสารละลายที่ใช้เตรียมไฮโดรเจนสามารถยืนยันได้จากเทคนิคยูวี-วิสิเบิลสเปกโตรสโกปี จากผลการทดลองพบว่า การมีอนุภาคเงินเป็นองค์ประกอบในแผ่นฟิล์มไฮโดรเจลมีผลทำให้ค่าการดูดซับน้ำและค่าความแข็งแรงของแผ่นฟิล์มลดลง อย่างไรก็ตามจากการทดสอบสมบัติการยับยั้งเชื้อจุลินทรีย์พบว่า แผ่นฟิล์มที่มีอนุภาคเงินเป็นองค์ประกอบที่ระดับความเข้มข้น 5,000 และ 10,000 ส่วนในล้านส่วน มีประสิทธิภาพในการยับยั้งเชื้อ Staphylococcus aureus เชื้อ Escherichia coli และเชื้อ Pseudomonas aeruginosa ได้ดีในขณะที่มีความเป็นพิษต่อเซลล์สิ่งมีชีวิตต่ำกว่าแผ่นปิดแผลเกรดการค้าที่มีโลหะเงินเป็นองค์ประกอบ

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Spencer, Jessica y Uzo Chukwuma. Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus (MRSA) Infections in the Department of Defense (DOD): Annual Summary 2013. Fort Belvoir, VA: Defense Technical Information Center, enero de 2015. http://dx.doi.org/10.21236/ada612614.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Timms, Leo L. y Phil Sears. Field Trial Evaluation of Extended Pirlimycin Therapy With or Without Vaccination for Staphylococcus Aureus Mastitis. Ames (Iowa): Iowa State University, enero de 2004. http://dx.doi.org/10.31274/ans_air-180814-981.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Ju, Mohan, Yueying Huang, Xiaofeng Xu, Yiyi Qian, Yingmin Bi, Shuang Liu, Xiangyu Li, Shuaiyue Dong, Jinyi Yuan y Dongfang Lin. Predictors of mortality in patients with Methicillin-resistant Staphylococcus aureus bloodstream infection: A meta-analysis. INPLASY - International Platform of Registered Systematic Review and Meta-analysis Protocols, febrero de 2021. http://dx.doi.org/10.37766/inplasy2021.2.0082.

Texto completo

Los estilos APA, Harvard, Vancouver, ISO, etc.

Ofrecemos descuentos en todos los planes premium para autores cuyas obras están incluidas en selecciones literarias temáticas. ¡Contáctenos para obtener un código promocional único!