Добірка наукової літератури з теми "Aedes; Culex"

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся зі списками актуальних статей, книг, дисертацій, тез та інших наукових джерел на тему "Aedes; Culex".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Статті в журналах з теми "Aedes; Culex":

1

Lataha, Lataha, and Nur Inang. "KEMAMPUAN EKSTRAK DAUN PEPAYA (Carica papaya L.) UNTUK MEMATIKAN LARVA NYAMUK Aedes aegypti dan Culex sp." Sulolipu: Media Komunikasi Sivitas Akademika dan Masyarakat 18, no. 2 (October 15, 2019): 189. http://dx.doi.org/10.32382/sulolipu.v18i2.1157.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Vektor merupakan serangga atau hewan lain yang biasanya membawa agent salah satunya nyamuk Aedes aegypti merupakan nyamuk penyebab penyakit demam berdarah dengue (DBD) serta nyamuk Culex sp dapat menyebabkan penyakit Japanese Entephalitis (radang otak) dan Filiriasis. Tahun 2015 Kabupaten Bone termasuk dalam kategori tertinggi penyakit DBD di Sulawesi Selatan sebanyak 777 kasus. Dan untuk kasus filariasis kategori tertnggi pada kabupaten Pangkep sebanyak 116 kasus.Tujuan penelitian ini adalah untuk mengetahui kemampuan ekstrak daun papaya (Carica papaya L.) untuk mematikan larva Aedes aegypti dan Culex sp. Jenis penelitian yang digunakan adalah bersifat eksperimen, yaitu untuk mengetahui kemampuan ekstrak daun papaya (Carica papaya L) untuk mematikan larva nyamuk Aedes aegypti dan Culex sp dengan jumlah sampel sebanyak 480 ekor.Hasil penelitian ini menunjukkan bahwa larva Aedes aegypti dan Culex sp ekstrak daun papaya untuk mematikan larva Aedes aegypti dengan konsentrasi 10% sebanyak 43,3%, 15% sebanyak 73% dan konsentrasi 20% sebanyak 98,1% dan Culex Sp dengan konsentrasi 10% sebanyak 28,3%, konsentrasi 15% sebanyak 44,9% dan konsentrasi 20% sebanyak 69,8%Kesimpulan dari penelitian ini menunjukkan bahwa Ekstrak Daun Pepaya (Carica papaya L.) mampu mematikan larva instar III nyamuk Aedes aegypti dan Culex sp dengan konsentrasi 15% dan 20% dengan waktu 12 jamKata Kunci : Ekstrak Daun Pepaya, Culex, Aedes Aegypti.
2

Qudsi, Hasnawiyah. "PREFERENSI NYAMUK Aedes sp. DAN Culex sp. MENGGUNAKAN MEDIA CAIR LIMBAH RUMAH TANGGA DI BANJARBARU." BIOSCIENTIAE 9, no. 2 (August 1, 2021): 40. http://dx.doi.org/10.20527/b.v9i2.3872.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The aim of this study is to assess the preferences of Aedes sp and Culex sp onbreeding place using wastewater of rice and liquid soap waste. This study used purposivesampling method, the sample taken from yard of 6 villages in the district of North andsouth Banjarbaru. Sample taking by placing the sample retrieval ovitrap containing wasteliquid soap, sewage wastewater of rice and water wells. The number of larvae obtained inliquid soap waste media for Aedes sp is up to 3140 and Culex sp larvae is up to 67 larvae,while the wastewater of rice for Aedes sp amounted to 1863 larvae and Culex spamounted to 1539 larvae. t test showed that the effect of liquid soap waste andwastewater of rice against Aedes sp and Culex sp larvae are different but not real. Wasteliquid soap and wastewater of rice favored by Aedes sp and Culex sp larvae, so, both thewaste liquid soap and wastewater of rice can be used as breeding media for Aedes sp. andCulex sp.
3

Lourenço-de-Oliveira, Ricardo, Rosemarie Heyden, and Teresa Fernandes da Silva. "Alguns aspectos da ecologia dos mosquitos (Diptera, Culicidae) de uma área de planície (granjas Calábria), em Jacarepaguá, Rio de Janeiro: V. Criadouros." Memórias do Instituto Oswaldo Cruz 81, no. 3 (September 1986): 265–71. http://dx.doi.org/10.1590/s0074-02761986000300003.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Apresentamos os resultados de observações sobre os criadouros dos mosquitos, que realizamos numa fazenda - Granjas Calábria, da Baixada de Jacarepaguá, Rio de Janeiro, no período de agosto de 1981 a julho de 1983. A maioria das espécies locais preferiu coleções líquidas no solo, particularmente as de caráter natural, não deixando, entretanto, de procurar aquelas propiciadas pelas atividades humanas. Os criadouros transitórios foram mais freqüentados por Culex saltanensis e pelas espécies da tribo Aedini, como Aedes scapularis, Aedes taeniorhynchus, Psorophora ciliata e Psorophora confinnis, enquanto os de caráter permanente foram mananciais de formas imaturas de Mansonia titillans, Culex amazonensis, Culex chidesteri, Culex bidens, Culex declarator, Culex nigripalpus e Culex plectoporpe. Algumas espécies foram coletadas em recipientes naturais: Culex ocellatus, os Culex (Microculex), Phoniomyia davisi, Phoniomyia deanei e Wyeomyia forcipenis, em bromélias; Aedes terrens, Culex gairus e Culex imitador, em buraco em árvore; e Wyeomyia leucostigma, em axilas submersas das folhas de taboas (Thypha dominguensis). Culex gairus foi encontrado pela primeira vez criando em recipientes artificiais, locais também preferidos por Culex corniger, Culex quinquefasciatus e Limatus durhami.
4

Díaz Nieto, Leonardo Martín, Alberico Fernando Murúa, Florencia Andrea Cano, Magdalena Laurito, Walter Ricardo Almirón, and Liliana Salvá. "New records of Culicidae (Diptera) in agricultural oases of San Juan province, Argentina." Check List 16, no. 4 (August 28, 2020): 1085–93. http://dx.doi.org/10.15560/16.4.1085.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
We report eight new Culicidae records from San Juan province, Argentina: Anopheles argyritarsis Robineau-Desvoidy, 1827; Anopheles neomaculipalpus Curry, 1931; Culex acharistus Root, 1927; Culex apicinus Philippi, 1965; Culex maxi Dyar, 1928; Culex quinquefasciatus Say, 1823; Culex saltanensis Dyar, 1928; and Haemagogus spegazzinii Brethes, 1912. The geographic distribution of Aedes aegypti (Linnaeus, 1762), Aedes albifasciatus (Macquart, 1838), Anopheles pseudopunctipennis Theobald, 1901, Culex pipiens Linneaus, 1758, Culex tramazayguesi Duret, 1954, and Psorophora cyanescens (Coquillet, 1902) is extended. Data on collection localities, types of breeding sites and health importance are also presented.
5

Noureldin, Elsiddig, Denise Tan, Ommer Daffalla, Hatim Almutairi, Jaber Ghzwani, Majhalia Torno, Omar Mashi, et al. "DNA Barcoding of Potential Mosquito Disease Vectors (Diptera, Culicidae) in Jazan Region, Saudi Arabia." Pathogens 11, no. 5 (April 19, 2022): 486. http://dx.doi.org/10.3390/pathogens11050486.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The conventional morphological characterization of mosquito species remains heavily used for species identification in Jazan, Saudi Arabia. It requires substantial expertise and time, as well as having difficulty in confirming identity of morphologically similar species. Therefore, to establish a reliable and accurate identification system that can be applied to understanding spatial distribution of local mosquito species from the Jazan region, DNA barcoding was explored as an integrated tool for mosquito species identification. In this study, 44 adult mosquito specimens were analyzed, which contain 16 species belong to three genera of potential mosquito disease vectors (Aedes, Anopheles, and Culex). The specimens were collected from the Jazan region located in southwest Saudi Arabia. These included old and preserved mosquito voucher specimens. In addition, we assessed the genetic distance based on the generated mitochondrial partial COI DNA barcodes to detect cryptic diversity across these taxa. Nine mosquito species belonging to three genera were successfully barcoded and submitted to GenBank, namely: Aedes aegypti, Aedes caspius, Aedes vexans, Aedes vittatus, Anopheles arabiensis, Culex pipiens, Culex quinquefasciatus, Culex sitiens, and Culex tritaeniorhynchus. Of these nine species, Aedes vexans, Aedes vittatus, Culex sitiens, and Culex tritaeniorhynchus were registered in GenBank for the first time from Saudi Arabia. The DNA barcodes generated a 100% match to known barcodes of these mosquito species, that also matched with the morphological identification. Ae. vexans was found to be either a case of cryptic species (subspecies) or a new species from the region. However, more research has to be conducted to prove the latter. This study directly contributes to the development of a molecular reference library of mosquito species from the Jazan region and Saudi Arabia. The library is essential for confirmation of species in support of existing mosquito surveillance and control programmes.
6

Wasilah, Siti Zainatun. "EFEKTIFITAS LARVASIDA EKSTRAK BUAH BELIMBING MANIS (Averrhoa carambola L) TERHADAP LARVA NYAMUK Aedes aegypti DAN Culex Sp." MEDIA BINA ILMIAH 14, no. 4 (November 7, 2019): 2481. http://dx.doi.org/10.33758/mbi.v14i4.359.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Ekstrak buah belimbing manis (Averrhoa carambola L) berpotensi sebagai larvasida alami karena mengandung senyawa kimia flavonoid, alkaloid, saponin. Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui efektifitas larvasida ekstrak buah belimbing manis terhadap larvasida Aedes aegypti sp dan Culex sp serta nilai LC50 setelah pengamatan 24 jam. Penelitian ini menggunakan konsentrasi dengan vareasi konsentrasi 1,5%, 2%, 2,5%, 3%, 3,5% dan 1 kontrol negatif menggunakan air kran dan 1 kontrol positif menggunakan temefos 0,01%. Jenis Penelitian ini adalah penelitian eksperimental murni dengan rancangan penelitian post test only with control group design, jumlah sampel larva keseluruhan sebanyak 525 larva instar III Aedes aegypti dan 525 larva instar III Culex sp. Kemudian akan dihitung mortalitas larva setelah 24 jam. Data yang diperoleh dianalisis dengan analisis one way annova. Dari hasil penelitian didapatkan bahwa tidak ditemukan kematian pada control negatif. Persentase rerata kematian pada konsentrasi 1,5%, 2%, 2,5%, 3%, 3,5% larva Aedes aegypti yaitu 0; 10,68; 21,36 ;30,68 ;54,68 ;61,36 dan larva Culex sp yaitu 14,67 ;14,67 ;21,34 ;57,34 ;60. Dari hasil uji Annova didapatkan P<0,05 yang berarti bahwa ada perbedaan yang bermakna antara jumlah kematian larva Aedes aegypti maupun larva Culex sp dengan berbagai konsentrasi ekstrak belimbing manis (Averrhoa carambola L) yang diberikan.Nilai LC50 dari uji probit berturut turut untuk larva Aedes aegypti maupun larva Culex sp adalah 3,035% dan 2,92%. Dapat di simpulkan bahwa ekstrak buah belimbing manis (Averrhoa carambola L) efektif dalam membunuh larva Culex sp daripada larva larva nyamuk Aedes aegypti
7

Lopes, José, Mario A. N. da Silva, Angela M. Borsato, Vania D. R. B. de Oliveira, and Francisco J. de A. Oliveira. "Aedes (Stegomyia) aegypti L. e a culicideofauna associada em área urbana da região sul, Brasil." Revista de Saúde Pública 27, no. 5 (October 1993): 326–33. http://dx.doi.org/10.1590/s0034-89101993000500002.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Foram mostrados alguns aspectos sobre a ecologia de 11 espécies de Culicidae que procriam em recipientes, em uma área urbana do Sul do Brasil. Os mais variados tipos de recipientes foram listados como eficientes criadouros para larvas de culicídeos. Aedes aegypti apareceu como espécie recém-introduzida e limitada somente a duas áreas da cidade. As espécies predominantes foram: Culex quinquefasciatus, Culex coronator, Aedes aegypti, Aedes fluviatilis e Limatus durhamii.
8

Lourenço-de-Oliveira, Ricardo, Tereza Fernandes da Silva, and Rosemarie Heyden. "Alguns aspectos da ecologia dos mosquitos (Diptera: Culicidae) de uma área de planície (Granjas Calábria), em Jacarepaguá, Rio de Janeiro: II. Frequência mensal e no ciclo lunar." Memórias do Instituto Oswaldo Cruz 80, no. 2 (June 1985): 123–33. http://dx.doi.org/10.1590/s0074-02761985000200001.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Neste artigo publicamos os resultados de coletas semanais de mosquitos adultos em isca humana, realizadas no extradomicílio, em uma área de planície litorânea (Granjas Calábria), em Jacarepaguá, Rio de Janeiro, de agosto de 1981 a julho de 1982, com o intuito de conhecer sua freqüència mensal e no ciclo lunar. Das 32 espécies obtidas, Aedes scapularis, Culex crybda, Culex declarator, Culex nigripalpus, Culex saltanensis, Mansonia titilans, Phoniomya davisi, Phonyomyia deanei e Phoniomyia theobaldi estiveram presentes em todos os meses do ano. Conforme a variação estacional reunimos as espécies nos seguintes grupos: espécies cuja densidade foi diretamente proporcional à quantidade de chuvas e à temperatura, desenvolvendo-se em criadouros temporários e semipermanentes, como Aedes scapularis, Aedes taeniorhynchus e Culex nigripalpus; espécies ecléticas, cuja freqüência não acompanhou a das chuvas e temperatura, criando-se em coleções aquáticas permanentes, como Culex amazonensis, Culex declarator e Coquillettidia venezuelensis; e espécies com densidade inversamente proporcional à pluviosidade e à temperatura, evoluindo em águas perenes, como Mansoni titillans e Wyeomyia leucostigma. As coletas feitas durante a lua minguante foram as mais produtivas, porém pelos resultados obtidos não pudemos concluir que haja um nítido controle da lua sobre a densidade dos mosquitos.
9

Mei Yuana, Dia Bitari, Wahjoe Tjatur Sesulihatien, Achmad Basuki, Tri Harsono, Akhmad Alimudin, and Etik Ainun Rohmah. "Mobile sensing in Aedes aegypti larva detection with biological feature extraction." Bulletin of Electrical Engineering and Informatics 9, no. 4 (August 1, 2020): 1454–60. http://dx.doi.org/10.11591/eei.v9i4.1993.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
According to WHO, Dengue fever is the most critical and most rapidly mosquito-borne disease in the world over 50 years. Currently, the presence and detection of Aedes aegypti larvae (dengue-mosquitoes vector’s) are only quantified by human perception. In large-scale data, we need to automate the process of larvae detection and classification as much as possible. This paper introduces the new method to automate Aedes larvae. We use Culex larva for comparison. This method consists of data acquisition of recorded motion video, spatial movement patterns, and image statistical classification. The results show a significant difference between the biological movements of Aedes aegypti and Culex under the same environmental conditions. In 50 videos consisting of 25 Aedes larvae videos and 25 Culex larvae videos, the accuracy was 84%.
10

Djimde, Binta, MaliYoussouf F Keit, Alpha Seydou Yaro, Mouneri Maiga, and Bernard Sodio. "Susceptibilité D’adaptation d’Anopheles Coluzzii Aux Conditions Écologiques De Ponte Et De Développements Larvaires Des Culex Et Aedes." European Scientific Journal, ESJ 18, no. 14 (April 30, 2022): 195. http://dx.doi.org/10.19044/esj.2022.v18n14p195.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introduction: Le paludisme demeure encore un problème majeur de santé public au Mali. Les mécanismes de transmission du paludisme en zones rurales sont bien connus mais restent encore tres mal connus en conditions urbaine. La présente étude a pour but de tester la susceptibilité d’adaptation d’An. coluzzii aux conditions écologiques de ponte et de développements larvaires des Culex et Aedes. Méthodes : Trois répétitions ont été conduites en conditions de laboratoire dans un insectarium ayant 26-27ºC comme temperature et 80-95% d’humidité relative. Résultats : Les taux d’éclosion étaient d’environ 90% pour le gîte témoins, 73% et 7% respectivement pour les gîtes Aedes et Culex avec un apport alimentaire. Mais sans apport de nourriture, ces taux sont de 22% pour les gîtes d’Aedes et 2% pour les gîtes de Culex. Les larves d’An. coluzzii étaient incapables de survivre dans les gîtes de Culex, avec ou sans apport alimentaire. Par contre dans les gîtes d’Aedes, leur taux de survie à varié de 53% au 1er jour à seulement 4% au 10e jour sans apport de nourriture. Mais avec un apport alimentaire, le taux de survie dans les gîtes d’Aedes a varié de 63% le 4e jour jusqu’à 21% le 10e jour. Les Mâles et les femelles d’Aedes adultes ont pu survivre jusqu’à 25 jours sans apport alimentaire. Par contre les adultes provenant des gîtes d’Aedes avec apport alimentaire peuvent survivre jusqu’à 39 jours. Conclusion : Cette étude a montré qu’An. coluzzii n’a pas la capacité de survivre dans les gîtes d’eau de Culex, mais il est susceptible de se développer dans les gîtes d’eau d’Aedes. Introduction: Malaria still remains a major public health problem in Mali. The mechanisms of malaria transmission in rural areas are well known but still remain very poorly understood in urban conditions. The current study aims to test the adaptive susceptibility of An. coluzzii to the ecological conditions of egg-laying and larval development of Culex and Aedes. Methods: Three replicates were conducted under laboratory conditions in an insectary with 26-27°C temperature and 80-95% relative humidity. Results: The hatching rates were about 90% for the control breeding site, 73% and 7% respectively for the Aedes and Culex breeding site with food supply. But without food, these rates are 22% for Aedes breeding site and 2% for Culex breeding site. The larvae of An. coluzzii were unable to survive in Culex breeding site, with or without food supply. On the other hand, in Aedes breeding sites, their survival rate varied from 53% on the 1st day to only 4% on the 10th day without food supply. But with a food supply, the survival rate in Aedes breeding site varied from 63% on the 4th day to 21% on the 10th day. Males and females of adult Aedes were able to survive up to 25 days without food supply. On the other hand, adults from Aedes breeding sites with food can survive up to 39 days. Conclusion: This study showed that An. coluzzii does not have the ability to survive in Culex breeding site, but it is likely to grow very well in Aedes breeding site.

Дисертації з теми "Aedes; Culex":

1

Gonçalves, Gabriel Gazzoni Araújo. "Caracterização da resposta imunológica de Aedes aegypti e Culex quinquefasciatus à infecção pelo sorotipo 1 do Dengue vírus." Centro de Pesquisas Aggeu Magalhães, 2014. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/14348.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-05-19T13:08:21Z (GMT). No. of bitstreams: 2 174.pdf: 454680 bytes, checksum: 9c562dcb6ffa461994ffc34ce6b10bbd (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2014
Fundação OSwaldo Cruz. Centro de Pesquisas Aggeu Magalhães. Recife, PE, Brasil
Os insetos podem atuar como pragas agrícolas e vetores de patógenos causadores de doenças ao homem e outros animais. Investigações a respeito do sistema imunológico de Ae. aegypti e Cx. quinquefasciatus poderão contribuir para o desenvolvimento de métodos de controle das doenças veiculadas por estes insetos, principalmente a dengue, enfermidade causadora de sério problema de saúde pública no mundo. Apesar de Ae. aegypti ser a única espécie vetora confirmada na transmissão do vírus Dengue no Brasil, considera-se também importante um melhor entendimento dos mecanismos imunológicos de Cx. quinquefasciatus tido como refratário ao vírus. Neste estudo foram utilizadas linhagens de Ae. aegypti e Cx. quinquefasciatus mantidas no Insetário do Departamento de Entomologia do CPqAM/FIOCRUZ. Três grupos experimentais de fêmeas com 10 dias de idade foram formados para cada espécie. Grupo I, composto por fêmeas alimentadas com solução sacarose (10 por cento); grupo II, fêmeas alimentadas com sangue limpo e grupo III, fêmeas alimentadas com sangue infectado com o sorotipo DENV-1. De cada grupo foram obtidos hemolinfa, glândula salivar, intestino médio e corpo gorduroso para avaliação da expressão dos antimicrobianos defensina e transferrina. Essa avaliação foi realizada através de PCR em Tempo Real utilizando o kit QuantiFast SYBR Green - One-Step qRT-PCR. A avaliação da hemodinâmica foi realizada utilizando 10 microlitros de hemolinfa de cada grupo, através da contagem das células em câmara de Neubauer. Nossos resultados demonstraram que o Cx. quinquefasciatus tem um maior aumento da expressão de defensina e um maior número total de hemócitos quando infectados com DENV-1 em relação ao Ae. aegypti e a transferrina teve sua expressão alterada somente no Ae. aegypti. Em ambas as espécies estudadas, apenas a alimentação sanguínea não interfere na produção de hemócitos ou quanto na indução de defensina e transferrina. Esses dados sugerem que fêmeas de Cx. quinquefasciatus parecem apresentar uma resposta imune celular e humoral mais intensa do que Ae. aegypti quando infectados com DENV-1
2

Melo, Tatiany Patrícia Romão Pompílio de. "Base molecular da interação da toxina binária do biolarvicida Bacillus shaericus com a-glicosidases de larvas de culicídios vetores." Centro de Pesquisas Aggeu Magalhães, 2010. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/10521.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-05-27T13:35:00Z (GMT). No. of bitstreams: 2 579.pdf: 3990633 bytes, checksum: fe870db4eac6748eba2af6524ffbf216 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2010
Fundação Oswaldo Cruz. Centro de Pesquisas Aggeu Magalhães. Recife, PE, Brasil
O principal fator larvicida do Bacillus sphaericus (Bs) para culicídeos é a toxina binária (Bin), produzida sob a forma de um cristal, durante a esporulação. Esta toxina, ativada por meio da ação de proteases no lúmen intestinal, reconhece e liga-se a receptores específicos no intestino de larvas por meio de suasubunidade BinB, etapa crítica no seu modo de ação e essencial para a atividade larvicida. Os receptores em Culex pipiens, C. quinquefasciatus e Anopheles gambiae, denominados Cpm1, Cqm1, e Agm3, respectivamente, são alfa glicosidases de 66 kDa ligadas à membrana apical do epitélio intestinal por uma âncora de glicosilfosfatidilinositol (GPI). Larvas de Aedes aegypti expressam a alfaglicosidase Aam1, ortóloga ao receptor Cqm1 que, no entanto, não apresenta capacidade de ligação à toxina Bin. O principal objetivo deste trabalho foi caracterizar a base molecular da interação da toxina Bin do Bs com alfaglicosidases em larvas de culicídeos vetores. Para tal, a sequência protéica de Cqm1 foi alinhada a sequências ortólogas e parálogas de Ae. aegypti e An. gambiae, o que indicou trechos mais conservados na porção N-terminal e divergentes na porção C-terminal. A banálise funcional de fragmentos protéicos de 45 kDa da porção N-terminal de proteínas ortólogas e parálogas à Cqm1 sugeriu que o epitopo de ligação à toxina Bin está potencialmente localizado nesta região e que o estado conformacional nativo das proteínas é determinante para sua funcionalidade. Em seguida, foram avaliadas algumas características das alfa glicosidases Cqm1 e Aam1 de 66 kDa que podem estar envolvidas na sua capacidade de ligação à toxina Bin. Os resultados mostraram que as proteínas possuem diferenças estruturais e conformacionais que podem ter um papel determinante para a interação com a toxina Bin. Aanálise do padrão de glicosilação das proteínas revelou que a Aam1 posssui glicosilações em sua cadeia polipeptídica ao contrário da Cqm1 e que a ligação do receptor Cqm1 à toxina Bin não envolve N-glicanos. Na segunda parte do trabalho, foram investigados os motivos da subunidade BinB envolvidos na interação com o receptor Cqm1, através do estudo da funcionalidade de proteínas BinB mutantes com deleções nas regiões N- e C-terminal ou substituições de blocos de aminoácidos por alaninas. Os resultados obtidos indicam que o epitopo 147FQF149 da toxina é essencial a ligação ao receptor Cqm1 e que esta interação depende ainda do segmento N-terminal da BinB, compreendendo os primeiros 82 aminoácidos, uma região predita de segmentos não estruturados e de alfa hélices
3

Oliveira, Iêda Ferreira de. "Expressão diferencial de genes que codificam peptídeos antimicrobianos de aedes aegypti em resposta`a infecção por Wuchereria bancrofti." reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2008. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/3935.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2012-05-07T14:43:56Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 000036.pdf: 25978686 bytes, checksum: fb761a85d8fd97f160b282be8450893d (MD5) Previous issue date: 2008
No Brasil, a filariose linfática causada por Wuchereria bancrofti ainda é um grave problema de saúde pública. O mosquito Culex quinquefasciatus é o principal vetor nas áreas onde este nematódeo tem periodicidade noturna, enquanto Aedes aegypti é uma espécie naturalmente refratária. Os mecanismos responsáveis pela refratariedade a W. bancrofti nesta espécie de mosquito são desconhecidos. Desse modo, estudos sobre a resposta imune de Ae. aegypti à W. bancrofti são importantes para compreender os mecanismos que limitam o desenvolvimento deste patógeno nesta espécie de mosquito. O objetivo deste trabalho foi avaliar o padrão de expressão temporal dos genes defensina, cecropina e transferrina de Ae. aegypti infectados artificialmente com W. bancrofti, assim como observar o desenvolvimento do filarídeo neste mosquito comparado com Cx. quinquefasciatus. Fêmeas de Ae. aegypti Rec Lab e Cx. quinquefasciatus CqSF foram alimentadas artificialmente com amostras de sangue venoso de voluntários infectados e não infectados com W. bancrofti. Após o repasto sanguíneo, foi extraído o RNA total de pools Ae. aegypti - tanto do grupo controle, quanto do grupo infectado, coletados nos seguintes tempos: 2h, 24h, 48h, 72h e 7 dias. Os RNAs foram submetidos a reações de RT-PCR em tempo real com primers específicos para os genes da defensina, cecropina, transferrina e rpL8 (controle endógeno), separadamente e em duplicata. A expressão relativa destes genes foi calculada pelo método 2- C T. Nas observações microscópicas, a cabeça, tórax e abdômen de mosquitos Ae. aegypti e Cx. Quinquefasciatus foram dissecados durante os 15 dias pós-infecção, a fim de avaliar a migração, o desenvolvimento e o movimento dos parasitas. Os resultados mostraram que a transcrição da defensina, cecropina e transferrina aumentou em Ae. aegypti logo após a infecção com W. bancrofti, apresentou picos às 2h (cecropina) ou 24h (defensina e transferrina), e diminuiu a partir de 48h. Os picos de transcritos imunes coincidiram com o período de migração da microfilária para o tórax de Ae. aegypti, que ocorreu nas primeiras 24h. Após a migração, vermes filarídeos diferenciaram-se em larvas de primeiro estádio salsichóide, mas interromperam o desenvolvimento a partir desse momento, diferentemente de Cx. quinquefasciatus, cujo desenvolvimento de W. bancrofti foi normal. É possível que defensina, cecropina e transferrina estejam envolvidas na resposta imune de Ae. aegypti à infecção por W. bancrofti
4

Mina, Petrić. "Modelling the influence of meteorological conditions on mosquito vector population dynamics (Diptera, Culicidae)." Phd thesis, Univerzitet u Novom Sadu, Prirodno-matematički fakultet u Novom Sadu, 2020. https://www.cris.uns.ac.rs/record.jsf?recordId=114757&source=NDLTD&language=en.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Meteorological  conditions  have  a  significant influence on the time of occurrence, abundance and activity of the mosquito vector. In the current context of climate change, it is of great importance to assess the  impact  of  shifts  in  climatic  conditions  on  the suitability for the establishment and annual activity of  the  vector  species.  Moreover,  changes  in  the variability  of  meteorological  elements  and  their extremes  can  generate  unexpected  changes  in  the mosquito  vector  population  which  in  turn  have  an  important effect on human health. One of the ways to put  these  causes  and  effects  into  perspective  is  to simulate the activity of the vector within a processbased framework which allows for the analysis of the contribution of individual factors on the different life stages of the vector. Such analysis is presented by use of  sophisticated  dynamical  models  simulating  the characteristics of the biological population, forced by observed  meteorological  data,  capturing  the  localmicro-environment  of  the  vector  habitat,  and validated by the observed entomology.Numerical  models  are  being  developed  to  model vector  population  dynamics  and  the  expected circulation of the virus within a closed system. Two modelling  approaches  are  standardly  applied  to modelling vector population dynamics: Mechanistic and  Stochastic.  The  advantage  of  mechanistic  overstatistical  models  is  that  they  can  provide  a deterministic  framework  allowing  for  the  isolated evaluation of each input parameter and their effect on the modelled system. Mechanistic dynamical models are used to describe the biophysical processes or partof  the  process  as  a  response  to  changes  in  the meteorological conditions.The  work  carried  out  in  this  thesis  can  be summarized as follows: (i) Analysis of the association between  the  most  important  abiotic  drivers influencing the population dynamics, annual activity and  time  of  occurrence  of Culex  pipiens and Aedes aegypti;  (ii)  Identifying  the  most  important  climatic factors and model settings as a function of climatic characteristics of the study region; (iii) Modelling the vector population dynamics and stability analysis of the  dynamical  system  (iv)  Analysis  of  different verification techniques and implications in terms of model  application;  (v)  Feasibility  analysis  ofimproving  the  model  with  a  Land-Surface Parametrization scheme and short-range forecasting of pest population dynamics.
Meteorološki  uslovi  bitno  utiču  na  vreme  pojave, brojnost  vektora  i  njihovu  aktivnost.  U  uslovima evidentnih promene klime, od ogromne je važnosti sagledati  uticaj  očekivanih  promena  klime  na pogodnost  uslova  na  pojavu  izabranih  vektora.Takodje, značajne promene kolebanja meteoroloških elemenata  u  odnosu  na  višegodišnji  prosek  i  sve češće pojave nepovoljnih vremenskih prilika dovode do neočekivanog ponašanja populacije komarca što značajno  utiče  na  kvalitet  života  i  zdravlje  ljudi. Jedini  način  da  se  sagledaju  uzroci  i  posledice navedenih pojava zasniva se na simulaciji aktivnosti i  brojnosti  vektora  uz  mogućnost  testiranja  uticaja svakog  pojedinačnog  faktora.  Ovu  mogućnost pružaju samo visoko sofistikovani dinamički modeli koju su prošli proces kalibracije i validacije zasnovanna izmerenim vrednostima meteoroloških elemenata i karakteristika biološke populacije.Sofistikovani  modeli  za  simulaciju  dinamike populacije vektora i očekivane cirkulacije vektorskih transmisivnih bolesti se koriste sa ciljem modeliranja potencijalnog rizika od zaraze i epidemije. Modeli zasimulaciju dinamike vektora mogu da se podele na dve  glavne  grupe:  Mehanističke  i  Statističke. Prednost  mehanističkih  modela  nad  statističkim  je što  mogu  da  se  koriste  za  evaluaciju  uticaja izolovanog  faktora  na  dinamički  sistem  i odgovarajuće promene brojnosti unutar svake faze u razvoju  vektora.  Mehanistički  dinamički  sistemi  se koriste  kako  bi  se  opisao  mehanizam  biofizičkog procesa  ili  dela  procesa  u  zavisnosti  od  forsirajuće veličine.Predmet  istraživanja  u  ovom  radu  jeste identifikovanje  najznačajnijih  bioloških  i  fizičkih procesa  kao  i  odgovarajućih  faktora  koji  utiču  na brojnost i aktivnost vektora roda Aedes i Culex. Ciljevi istraživanja mogu da se sumiraju na sledeći način: (i)analiza najznačajnijih meteoroloških parametara koji utiču na vreme pojave, brojnost i aktivnost vektora Aedes  i  Culex  roda;  (ii)  definisanje  najznačajnijih klimatskih  faktora  i  stepena  osetljivosti  procesa  na njih; (iii) modeliranje dinamike populacije vektora i analiza  stabilnosti  dinamičkog  sistema;   (iv) verifikacija  i  analiza  metoda  verifikacije  i  validacije dinamičkog  modela;  (v)  kratkoročna  prognoza dinamike  populacije  komarca  i  formulacija hidrološkog modula upotrebom SURFEX površinskešeme sa ECOCLIMAP fiziogeografskim podacima.
5

Rivas, Gustavo Bueno da Silva. "Análise comparativa dos ritmos de atividade locomotora e expressão circadiana de Aedes aegyptie Culex quinquefasciatus." reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2010. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/6059.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Tatiana Silva (tsilva@icict.fiocruz.br) on 2012-12-26T17:36:08Z No. of bitstreams: 1 gustavo_b_s_rivas_ioc_bcm_0009_2010.pdf: 11697677 bytes, checksum: 8a7bcdbcf8c6a40fb417768c6ec46e62 (MD5)
Made available in DSpace on 2012-12-26T17:36:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 gustavo_b_s_rivas_ioc_bcm_0009_2010.pdf: 11697677 bytes, checksum: 8a7bcdbcf8c6a40fb417768c6ec46e62 (MD5) Previous issue date: 2010
Fundação Oswaldo Cruz.Instituto Oswaldo Cruz. Rio de Janeiro, RJ, Brasil
A grande maioria dos seres vivos complexos apresenta um relógio endógeno, conhecido como relógio circadiano, responsável por dirigir as oscilações rítmicas de fisiologia e comportamento dentro de um período de aproximadamente 24 horas. Em insetos, as bases genéticas deste marcapasso têm sido elucidadas em Drosophila melanogaster. Diversos loci já foram identificados e o mecanismo molecular regulando o relógio circadiano consiste de alças regulatórias interligadas que controlam a expressão rítmica de muitos genes. Muitas espécies de mosquitos são vetores de doenças. Elas exibem uma variedade de padrões de atividade e hematofagia, de diurnos a crepusculares e noturnos e estes ritmos são importantes para a dinâmica da transmissãode doenças. Entretanto, apesar da sua importância epidemiológica, pouco se sabe quanto à genética molecular do relógio circadiano que controla seus ritmos de atividade. Nosso grupo tem estudado as bases moleculares do relógio circadiano em duas espécies de mosquitos, Aedes aegyptie Culex quinquefasciatus. Ambos são importantes vetores de doenças tropicais, mas com diferentes padrões de atividade. Ae. aegyptié o vetor diurno da Dengue e da Febre amarela, enquanto Cx. quinquefasciatusé o vetor noturno da Filariose e da Febre do Oeste doNilo. Análises preliminares indicaram uma conservação dos padrões de expressão entre as duas espécies em alguns dos mais importantes genes do relógio em claro-escuro e escuro constante. Entretanto, nós achamos diferenças na expressão do gene cryptochrome2(cry2), um ortólogo dos genes codificando criptocromos de mamíferos e que foi encontrado em muitos insetos, mas que não está presente em Drosophila. Nós sugerimos que cry2pode estar envolvido no controle dos padrões de atividade de Ae. aegyptie Cx. quinquefasciatus, e propusemos um modelo para explicar as diferenças na expressão de cry2. Nós também estudamos a expressão circadiana dos principais genes de relógio, além dos ritmos de atividade locomotora destas duas espécies em ciclos de temperatura. Observamos que ambas são arrastadas pela temperatura e mostram diferenças em seus comportamentos de atividade. Em ciclos de temperatura, a atividade locomotora de Ae. aegyptié mais restrita a termofase, enquanto Cx. quinquefasciatusapresenta sua atividade mais restrita a criofase. Além disso, após o arrastamento em ciclos de claro-escuro, Ae. aegypti mostrou um padrão transiente de atividade por alguns dias em escuro constante com ciclos de temperatura, enquanto Cx. quinquefasciatuspermaneceu estável nesta condição. Também foram observadas, em ciclos de temperatura, algumas diferenças espécies-específicas nos padrões de expressão de cyclee cry2. Finalmente, nós observamos diferenças na fase da expressão circadiana de Ae. aegyptiem ciclos de temperatura e escuro constante entre mosquitos criados com uma combinação de ciclos de claro-escuro e de temperaturacom mosquitos criados em ciclos de claro-escuro com temperatura constante. Isto sugere um importante papel do desenvolvimento na determinação dos padrões de expressão circadiana de insetos adultos submetidos a oscilações de temperatura.
The great majority of complex living organisms present an endogenous timekeeper, known as the circadian clock, responsible for driving rhythmic oscillations in their physiology and behaviour within a period of approximately 24 hours. In insects, the genetic bases of this pacemaker have been elucidated in Drosophila melanogaster. A number of loci have already been identified and themolecular mechanism regulating the circadian clock consists of interlocked feedback loops that control the rhythmic expression of many genes. Many species of mosquitoes are disease vectors. They show a range of activity and blood-feeding patterns, from diurnal to crepuscular and nocturnal, and these rhythms are essential for the dynamics of disease transmission. However, despite their epidemiologic importance, little is known about the molecular genetics of the circadian clock controlling their activity rhythms. Our group has been studying the molecular bases of the circadian clock in two mosquito species, Aedes aegyptiand Culex quinquefasciatus. Both are important vectors of tropical diseases but with different activitypatterns. Ae. aegyptiis a diurnal vector of Dengue and Yellow fever, while Cx. quinquefasciatusis a nocturnal vector of Filariasis and West-Nile fever. Previous analysis has indicated conserved expression patterns between the two species in some of themost important clock genes in light-dark and constant dark. However, we founddifferences in the expression in the mammalian-like cryptochrome2(cry2), a gene found in many insects but missing in Drosophila. We suggest that cry2might be involved in the control of the activity patterns in Ae. aegyptiand Cx. quinquefasciatus, and we proposed a model to explain the differences in cry2expression. We also studied the circadian expression of the main clock genes and locomotor activity rhythms of these two species under temperaturecycles. We observed that both are entrained by temperature and showed some differences in their activity behaviour. Under temperature cycles, the locomotor activity of Ae. aegyptiis more restricted to the termophase while Cx. quinquefasciatushas your activity more restricted to the cryophase. Moreover, after entrainment in light-dark cycles, Ae. aegyptishown a transient activity pattern for a few days in constant dark with temperature cycles, while Cx. quinquefasciatusremains stable in this condition. We also observed under temperature cycles some species-specific differences in cycle and cry2expression patterns. Finally, we observed differences in the phase of Ae. aegypticircadian expression in temperature cycles and constant dark between mosquitoes raised under combined light-dark and temperature cycles to those raised in light-dark cycles with constant temperature. This suggests an important role of development in determining the patterns of circadian expression of adult insects under temperature oscillations.
6

Zamble, Bi Zamblé Hubert. "Biomarqueurs immuno-épidémiologiques d’exposition de l’homme aux piqûres des moustiques Aedes et Culex : application à l'évaluation du risque de transmission des arboviroses." Thesis, Université de Montpellier (2022-….), 2022. http://www.theses.fr/2022UMONT017.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Les arboviroses, transmises par les moustiques Aedes et Culex, continuent de menacer la santé et la vie des populations des zones où elles sont endémiques et représentent des risques d’émergence dans nouveaux territoires colonisés par ces vecteurs. L’objectif principal de nos travaux était i) d’évaluer le niveau d’exposition des populations aux piqûres des Aedes aegypti et Ae. albopictus et le risque de transmission des maladies qu’ils transmettent, en milieu urbain en Afrique de l’Ouest et au Sud de la France métropolitaine et ii) d’évaluer et valider les réponses IgG anti-EGS et anti-protéine recombinante de 30 kDa de Culex quinquefasciatus comme biomarqueur d’exposition potentiel des Hommes aux piqûres des Culex. Nous avons dosé dans les sérums des individus exposés, les réponses anticorps : i) IgG anti-Nterm-34 kDa et les IgG anti- antigènes d’arbovirus (LUMINEX) chez les enfants d’Anoumabo, de Bromakoté et de Petit-Bassam, à d’Abidjan, , ii) IgG et IgM anti-Nterm-34 kDa d’Ae. aegypti à l’’Auvergne, de Corse, d’Occitanie et de PACA, en France, et iii) IgG anti-EGS et la protéine recombinante 30 kDa chez les enfants de Dar-es-Salam, N’Gattakro, Kennedy à Bouaké.A Abidjan, les IgG anti-Nterm-34 kDa étaient significativement différentes entres les quartiers d’étude avec un fort niveau à Bromakoté. Les IgG spécifiques étaient associées aux données des pièges collants. Selon la technique LUMINEX les arbovirus circulaient dans les quartiers, avec à une détection majoritaire de DENV3. Petit-Bassam était le plus affecté. L’ensemble de ces résultats démontraient que l’exposition aux Aedes et ainsi le risque de transmission étaient variables entre quartiers au sein d’une même ville africaine.En France métropolitaine, les IgG spécifiques étaient plus élevées dans les régions colonisées que dans la région non colonisée. La réponse IgG spécifique était plus élevée en Occitanie et en PACA par rapport à la Corse. Les IgM anti-peptide salivaire, indiquait une différence significative entre les régions exposées. En Occitanie, les niveaux médians des réponses IgG anti-peptide des départements 30 et 34, étaient plus élevés que celles des départements 31 et 66. En PACA, une différence significative du niveau des IgG spécifique était détectée entre le département 04 et 13 et entre les départements 05 et 13. Les IgG des départements 13 et 83 plus élevées que ceux des autres départements. Les départements colonisés entre 2010 et 2012 présentaient un taux d’IgG anti-peptide statiquement plus élevés que celui des départements non colonisés. Les IgM entre les individus des 4 régions était pratiquement nul. Ces résultats indiquaient la pertinence du biomarqueur IgG anti-peptide salivaire pour discriminer les régions et les départements les plus exposés aux piqûres d’Ae. albopictus et ainsi d’évaluer l’hétérogénéité des risques de transmission des arboviroses en France métropolitaine.Pour les Culex, les réponses IgG anti-EGS et anti-30 kDa étaient significativement plus élevées chez les enfants vivant dans les sites de forte densité de Culex quinquefasciatus. Les IgG anti-30 kDa étaient significativement plus élevées chez les enfants ne dormant pas sous les moustiquaires imprégnées d’insecticide par rapport à ceux dormant dessous. De plus, une corrélation positive a été observée entre les réponses IgG anti-EGS et les Ac IgG anti 30 kDa au sein de la population totale.Cette étude a montré que l’utilisation des biomarqueurs d’exposition aux piqûres des Aedes pourraient un outil pertinent pour l’évaluation de l’hétérogénéité d’exposition aux vecteurs d’arbovirus dans le contexte urbain africain et entre les départements d’une même région dans le Sud de la France métropolitaine. Les réponses IgG anti-EGS et anti-protéine 30 kDa représenteraient des candidats biomarqueurs potentiels aux piqûres de Culex. Toutefois, leur validation comme de ce biomarqueur d’exposition aux Culex, des études complémentaires sont nécessaires
Arboviruses, transmitted by the Aedes and Culex mosquitoes, continue to threaten the health and lives of populations in areas where they are endemic and represent risks of emergence in new territories colonised by these vectors. The main objective of our work was i) to assess the level of exposure of populations to the bites of Aedes aegypti and Ae. albopictus and the risk of transmission of the diseases they transmit, in an urban environment in West Africa and in the South of metropolitan France and ii) to evaluate and validate the anti-EGS IgG and anti-recombinant 30 kDa protein responses of Culex quinquefasciatus as a potential biomarker of human exposure to Culex bites. We measured in the sera of exposed individuals, the antibody responses: i) IgG anti-Nterm-34 kDa and IgG anti arbovirus antigens (LUMINEX) in children from Anoumabo, Bromakoté and Petit-Bassam, in Abidjan, ii) IgG and IgM anti-Nterm-34 kDa of Ae. aegypti in Auvergne, Corsica, Occitania and PACA, France, and iii) anti-EGS IgG and recombinant 30 kDa protein in children from Dar-es-Salam, N'Gattakro, Kennedy in Bouaké.In Abidjan, anti-Nterm-34 kDa IgG was significantly different between the study districts with a high level in Bromakoté. Specific IgG was associated with sticky trap data. According to the LUMINEX technique, arboviruses were circulating in the districts, with a majority detection of DENV3. Petit-Bassam was the most affected. All these results showed that exposure to Aedes and thus the risk of transmission varied between neighbourhoods within the same African city.In metropolitan France, specific IgG was higher in the colonised areas than in the uncolonised area. The specific IgG response was higher in Occitania and PACA compared to Corsica. The anti-salivary peptide IgM, indicated a significant difference between the exposed regions. In Occitanie, the median levels of anti-peptide IgG responses in departments 30 and 34 were higher than those in departments 31 and 66. In PACA, a significant difference in the level of specific IgG was detected between departments 04 and 13 and between departments 05 and 13. IgG levels in departments 13 and 83 were higher than in the other departments. Departments colonised between 2010 and 2012 had statically higher anti-peptide IgG levels than non-colonised departments. IgM between individuals in the 4 regions was practically zero. These results indicated the relevance of the salivary anti-peptide IgG biomarker to discriminate the regions and departments most exposed to Ae. albopictus bites and thus to assess the heterogeneity of arbovirosis transmission risks in metropolitan France.For Culex, anti-EGS and anti-30 kDa IgG responses were significantly higher in children living in sites of high Culex quinquefasciatus density. Anti-30 kDa IgG was significantly higher in children not sleeping under insecticide-treated nets compared to those sleeping under them. In addition, a positive correlation was observed between anti-EGS IgG responses and anti-30 kDa IgG Ac in the total population.This study showed that the use of biomarkers of exposure to Aedes bites could be a relevant tool for the assessment of heterogeneity of exposure to arbovirus vectors in the African urban context and between departments of the same region in southern France. Anti-EGS IgG and anti-30 kDa protein responses would represent potential biomarker candidates for Culex bites. However further studies are needed, to validate them as a biomarker of Culex exposure
7

Ferreira, Luana Cristina Farnesi. "Culicídeos vetoresdiferenças e semelhanças fisiológicas e estruturais relacionadas ao processo de resistência dos ovos à dessecação." reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2014. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/13047.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-03-08T14:03:47Z (GMT). No. of bitstreams: 2 luana_ferreira_ioc_dout_2014.pdf: 11732289 bytes, checksum: 1ef56f743ff0c803375a1307f2379adc (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2016-01-13
Fundação Oswaldo Cruz. Instituto Oswaldo Cruz. Rio de Janeiro, RJ, Brasil
Diversos parasitas, agentes etiológicos de uma série de agravos, são transmitidos por mosquitos vetores em todo o mundo. A despeito de sua importância médica, ainda existem muitas lacunas no conhecimento da embriogênese desses insetos. Ovos de espécies do gênero Aedes resistem à dessecação, e são capazes de sobreviver vários meses no seco em estado de quiescência ao final da embriogênese. Entretanto, ovos de espécies de outros gêneros, como Anopheles e Culex, não possuem capacidade de resistir a longos períodos de exposição ao seco, apesar de adquirirem algum grau de impermeabilidade. Nos mosquitos Aedes aegypti e Anopheles gambiae tem sido mostrado que, durante a embriogênese, a síntese da cutícula serosa (CS), que contém quitina, coincide com a aquisição da resistência dos ovos à dessecação (ROD). O objetivo deste trabalho foi investigar, comparativamente, a embriogênese de diferentes mosquitos vetores, para elucidar semelhanças e diferenças na ROD. A maior parte do trabalho foi realizada com as espécies Ae. aegypti, An. aquasalis e Cx. quinquefasciatus. Verificamos que para An. aquasalis e Cx. quinquefasciatus a formação da CS também é simultânea à aquisição de ROD e contém quitina. O tempo requerido para a finalização da embriogênese de Ae. aegypti, An. aquasalis e Cx. quinquefasciatus é, respectivamente, 77,4, 51,3, e 34,2 horas após a postura A formação da CS ocorre em estágio embrionário equivalente para Ae. aegypti e An. aquasalis e um pouco mais tardio para Cx. quinquefasciatus. Ao final da embriogênese diferentes níveis de ROD foram detectados: alto para Ae. aegypti, médio para An. aquasalis e baixo para Cx. quinquefasciatus. Com o objetivo de entender essas diferenças, avaliamos, comparativamente, alguns aspectos físicos dos ovos: comprimento, largura, área, volume, peso e a superfície da casca. Apesar de diferenças interessantes e significativas terem sido observadas, não foi possível estabelecer correlação direta entre ROD e tais aspectos, quando avaliados individualmente. Quantificação do polissacarídeo quitina revelou tendência de maior conteúdo em cascas de ovos de espécies mais resistentes ao seco. Além disso, diferenças significativas foram encontradas no grau de melanização dos ovos das diferentes espécies, sugerindo que ovos mais melanizados são mais resistentes ao seco. Essa hipótese foi testada utilizando o mutante GORO da espécie An. quadrimaculatus. Nesta linhagem a melanização não ocorre corretamente, e as cascas de seus ovos têm aparência dourada. Em contraste, seu equivalente selvagem (WT) possui ovos de casca escura Ovos GORO possuem ROD deficiente: quando expostos ao seco por 10 horas após a formação da CS, apenas 12,3% são viáveis, em contraste com 66,5% de ovos WT. Nossos resultados confirmam de forma direta que, além da quitina da CS, a melanização da casca dos ovos é importante para a impermeabilização dos ovos de insetos
Several parasites, etiologic agents of a number of diseases, are transmitted by mosquito vectors worldwide. Despite their medical importance, many gaps in our knowledge about the embryogenesis of these insects still remain. Eggs from the Aedes genus resist to desiccation, and are able to survive several months in dry conditions in a quiescent status at the end of embryogenesis. In contrast, eggs belonging to other genera, like Anopheles and Culex, do not withstand long periods of exposure in dry conditions, although they acquire some degree of impermeability. It has already been demonstrated that, in the course of Aedes aegypti and Anopheles gambiae embryogenesis, the synthesis of the serosal cuticle (SC), which contains chitin, coincides with the acquisition of egg resistance to desiccation (ERD). The aim of the present work was to investigate, under a comparative basis, the embryogenesis of different mosquito vectors, in order to elucidate ERD similarities and differences. Most of the work was performed with Ae. aegypti, Anopheles aquasalis and Culex quinquefasciatus. We found that, for An. aquasalis and Cx. quinquefasciatus, ERD acquisition is also simultaneous to the development of SC, a layer containing chitin. Time required for embryogenesis completion is 77.4, 51.3, and 34.2 hours after egglaying for respectively Ae. aegypti, An. aquasalis and Cx. quinquefasciatus. The formation of SC occurs in an equivalent embryonic stage for Ae. aegypti and An. aquasalis, but a little later for Cx. quinquefasciatus. At the end of embryogenesis different ERD levels were detected: high for Ae. aegypti, medium for An. aquasalis and low for Cx. quinquefasciatus. In order to understand these differences, we comparatively evaluated some physical aspects of the eggs: length, width, area, volume, weight and eggshell surface appearance. Although interesting and significant differences have been observed, it was not possible to establish any direct correlation between ERD and these physical aspects, when individually considered. Quantification of chitin revealed tendency of higher amount of this polysaccharide in the eggshells of species more resistant to desiccation. Furthermore, significant differences were found in the degree of melanization of eggs from the different species, suggesting that more melanized eggs are also more resistant to dry conditions. This hypothesis was tested using the An. quadrimaculatus GORO mutant. In this strain, melanization does not occur properly, and the eggs have a golden appearance. Eggshells from the wild type (WT) strain, in contrast, are dark. GORO eggs exhibit a defective ERD: when exposed to dry conditions during 10 hours after the SC formation only 12.3% are viable, in contrast with 66.5% of WT eggs. Our results confirm, directly, that beyond the chitin present in the SC, the eggshell melanization is an important factor towards insect eggs impermeability
8

Gaona, Jairo Campos. "Analise citologica de populações de Aedes aegypti (Linnaeus, 1762) e Culex quinquefasciatus Say, 1823 (Diptera, Culicinae)." [s.n.], 2002. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/317212.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientadores : Carlos Fernando Salgueirosa de Andrade, Shirlei Maria Recco Pimentel
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-02T11:23:00Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Gaona_JairoCampos_D.pdf: 9246280 bytes, checksum: 639dfd56ca55e2ebca3da8bdcc45116d (MD5) Previous issue date: 2002
Resumo: No presente estudo foram feitas avaliações da susceptibilidade de Aedes aegypti e Culex quinquefasciatus a inseticidas organofosforados, carbamato e piretróides por meio de bioensaios. Isto permitiu monitorar a resistência em populações destas espécies em Campinas,SP, Campo Grande,MS e Cuiabá,MT. Adicionalmente, foi realizada uma avaliação citológica dos cromossomos politênicos dos túbulos de Malpighi em larvas, pupas e adultos de A. aegypti para as populações de Campinas,SP (Aea-Campus, Aea-Lab, Aea-Unicamp) e Campo Grande,MS (Aea-UFMS, Aeacemitério)- Brasil, para as populações Aea-INS-Bogotá e Aea-Palmira,VA-Colômbia, e para a linhagem padrão Rockefeller. Da mesma forma foram avaliados os cromossomos politênicos de C. quinquefasciatus em populações de Campinas,SP (UNI-R1, UNI-R2), Campo Grande,MS (UFMS-R) e Cuiabá,MT (Cuiabá-R)- Brasil, nas populações Cxq-Palmira,VA e Cxq-INS-Bogotá- Colômbia, e na linhagem padrão IAL. A partir de larvas criadas em baixas temperaturas (18-24°C), bem alimentadas e com pouco estresse por alta densidade populacional foram feitos estudos citológicos usando a técnica convencional de coloração com orceína. Os melhores resultados na obtenção e reproducibilidade dos cromossomos politênicos de A. aegypti e C. quinquefasciatus foram alcançados com túbulos de Malpighi de pupas fêmeas grandes recém formadas (0-4h/18-24°C). Lâminas adequadas também foram obtidas com imagos fêmeas e larvas de 4° estádio avançado. Pode-se considerar que as dificuldades registradas na literatura para estas espécies foram contornadas em 80% para as linhagens avaliadas neste trabalho. Mapas dos cromossomos politênicos para A. aegypti e C. quinquefasciatus foram elaborados. Isto permitiu identificar marcadores cromossômicos para uso na diferenciação dos cromossomos e caracterização citológica das espécies. Em C. quinquefasciatus as regiões centroméricas e a região organizadora do nucléolo são os principais marcadores para identificar os cromossomos, outros grupos de bandas e puffs são característicos nesta espécie como assinalado. O grau de politenia variou entre as linhagens de C. quinquefasciatus, sendo menor na linhagem padrão. Embora o padrão de bandas em C. quinquefasciatus apresente maior resolução que aquele de A. aegypti, nas duas espécies foi possível identificar marcadores cromossômicos característicos e específicos. Nos mapas das linhagens resistentes de C. quinquefasciatus, foi observado na seção 31 do cromossomo 2L, marcador cromossômico do gene amplificado para esterases já associado com a resistência aos organofosforados. Discute-se que o monitoramento de populações de mosquitos de importância médica pode ser viável por meio de bioensaios bem como citologicamente, evidenciando mudanças na susceptibilidade aos inseticidas e levantando a necessidade de vigilância da resistência nas populações avaliadas. Sugere-se que desta forma, estudos populacionais e mapeamento físico de genes poderão ser realizados com cromossomos politênicos de espécies de Culicinae
Abstract: In the present study, evaluations of the susceptibility to organophosphorus, carbamate and pirethroid insecticides of Aedes aegypti and Culex quinquefasciatus were made by means of bioassays. This allowed monitoring the resistance in populations of these species in Campinas, SP, Campo Grande, MS and Cuiabá, MT. Moreover, a cytological evaluation of the polytene chromosomes from Malpighi tubules was undertaken in larvae, pupae and adults from A. aegypti populations: Campinas, SP (Aea-campus, Aea-Lab, Aea-Unicamp) and Campo Grande, MS (AeaUFMS, Aea-cemetery) - Brazil, for the populations Aea-INS-Bogota and Aea-Palmira, VA - Colombia, and for the Rockefeller susceptible standard strain. In the same way the polytene chromosomes from C. quinquefasciatus populations were appraised: Campinas, SP (UNI-R1, UNI-R2), Campo Grande, MS (UFMS-R) and Cuiabá, MT (Cuiabá-R) - Brazil, Cxq-Palmira, VA and Cxq-INS-Bogota - Colombia, and in the IAL susceptible standard strain. Starting with larvae reared in low temperatures (18-24°C), well fed and with little stress due to overcrowding, cytological studies were made using the conventional technique of orcein staining. The best results for obtaining and reproducing the polytene chromosomes of A. aegypti and C. quinquefasciatus were reached with Malpighi tubules of recently emerged big female pupae (O to 4 h / 18-24°C). Adequate slides were also obtained with female adults and 4th advanced instar larvae. It can be considered that the difficulties registered in the literature for these species were avoided in 80% for the strains evaluated in this work. Polytene chromosome maps from A. aegypti and C. quinquefasciatus were also elaborated. This allowed identifying chromosomallandmarks for use in the differentiation of the chromosomes and cytological characterization of species. In C. quinquefasciatus the centromere regions and the nucleolar organizing region (NOR) are the main landmarks to identify the chromosomes. In this species, other groups of bands and puffs are also characteristic landmarks. The degree of politenization varied among the strains of C. quinquefasciatus, being smaller in the standard lineage. Although the pattern of bands in C. quinquefasciatus provides greater resolution than that of A. aegypti, in the two species identification of characteristic and specific chromosome landmarks was possible. In the maps of the resistant strains of C. quinquefasciatus, chromosomal marker of the amplified gene for esterase was associated with resistance to the organophosphorus insecticides and observed in section 31 of chromosome arm 2L. The monitoring of medically important mosquito populations appears to be viable by means of bioassay as well as cytological evaluations, showing changes in the susceptibility to the insecticides and demonstrating the need of surveillance of resistance in the appraised populations. It is suggested that in this way, population studies and physical mapping of genes in species of Culicinae, can be undertaken based on polytene chromosomes
Doutorado
Biologia Celular
Doutor em Biologia Celular e Estrutural
9

Wright, Joshua P. "Geospatial and Negative Binomial Regression Analysis of Culex nigripalpus, Culex erraticus, Coquillettidia perturbans, and Aedes vexans Counts and Precipitation and Land use Land cover Covariates in Polk County, Florida." Scholar Commons, 2017. http://scholarcommons.usf.edu/etd/6983.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Although mosquito monitoring systems in the form of dry-ice bated CDC light traps and sentinel chickens are used by mosquito control personnel in Polk County, Florida, the placement of these are random and do not necessarily reflect prevalent areas of vector mosquito populations. This can result in significant health, economic, and social impacts during disease outbreaks. Of these vector mosquitoes Culex nigripalpus, Culex erraticus, Coquillettidia perturbans, and Aedes vexans are present in Polk County and known to transmit multiple diseases, posing a public health concern. This study seeks to evaluate the effect of Land use Land cover (LULC) unique features and precipitation on spatial and temporal distribution of Cx. nigripalpus, Cx. erraticus, Cq. perturbans, and Ae. vexans in Polk County, Florida, during 2013 and 2014, using negative binomial regression on count data from eight environmentally unique light traps retrieved from Polk County Mosquito Control. The negative binomial regression revealed a statistical association among mosquito species for precipitation and LULC features during the two-year study period, with precipitation proving to be the most significant factor in mosquito count numbers. The findings from this study can aid in more precise targeting of mosquito species, saving time and resources on already stressed public health services.
10

Kurosaka, Jeffrey Allan. "Vector Competence of Aedes sierrensis and Culex pipiens complex (Diptera: Culicidae) for Dirofilaria immitis (Spirurida: Onchocercidae) in Northern California." Scholarly Commons, 2017. https://scholarlycommons.pacific.edu/uop_etds/2979.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Dirofilaria immitis Leidy (dog heartworm) is a life-threatening parasite transmitted by mosquitoes to domestic dogs. Endemic in the eastern United States, cases have become more prevalent over the last few decades. While prevalence in California is generally low, Lake and San Joaquin Counties have reported rates comparable to the East Coast at 3.73% and 0.71%(CAPC 2017), respectively. Aedes sierrensis is thought to be responsible for transmission in California, but in some cases, it exists in inadequate quantities and temporal ranges to explain parasite activity. Based on Huang et al. (2013) and Tran (2016), bloodfeeding patterns, and other vector criteria, Culex pipiens complex and Culiseta incidens were chosen to evaluate for vector competence. Female field-caught mosquitoes were reared, infected (2.5-5 mff/μl), and decapitated at 15, 18, or 21 days post infection (dpi). Cs. incidens was reluctant to feed using an artificial feeding system and will require additional trials. On the contrary, trials on Ae. sierrensis and Cx. pipiens complex were both completed successfully. Both species were determined to be competent vectors of D. immitis. Based on our findings, more than half of Ae. sierrensis females produced emerging L3s by 21 dpi, while Cx. pipiens complex never produced L3s in more than 5% of females. In conjunction with other factors such as the detection of D. immitis in wild mosquitoes, host-seeking preferences for domestic dogs, and appropriate temporal overlap, this suggests that both Ae. sierrensis and Cx. pipiens complex may play central roles in Lake or San Joaquin Counties, CA when abundant. Targeted control efforts are necessary to reduce the incidence of canine heartworm in these areas. While Lake and San Joaquin Counties, CA were the focus of this study, our results may be applicable to the western United States when these species are relevant.

Книги з теми "Aedes; Culex":

1

Service, M. W. Handbook to the Afrotropical toxorhynchitine and culicine mosquitoes, excepting Aedes and Culex. London: British Museum (Natural History), 1990.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

US DEPARTMENT OF AGRICULTURE. Rift Valley fever: a mosquito-borne exotic disease of sheep, cattle, and humans. [Washington, D.C.]: U.S. Dept. of Agriculture, 1989.

Знайти повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.

Частини книг з теми "Aedes; Culex":

1

Ragavendran, Chinnasamy, and Devarajan Natarajan. "Larval Toxicity of Entomopathogenic Bacteria Bacillus cereus against Aedes aegypti, Anopheles stephensi, and Culex quinquefasciatus Mosquitoes." In Microbial Control of Vector-Borne Diseases, 113–35. Boca Raton : Taylor & Francis, 2018.: CRC Press, 2018. http://dx.doi.org/10.1201/b22203-7.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Paul, Python Ndekou Tandong, Alassane Bah, Papa Ibrahima Ndiaye, and Jacques André Ndione. "An Agent Based Model to Study the Impact of Intra-annual Season’s Variability on the Dynamics of Aedes Vexans and Culex Poicilipes Mosquito Populations in North Senegal (Ferlo)." In Applied Computational Intelligence and Mathematical Methods, 381–91. Cham: Springer International Publishing, 2017. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-67621-0_35.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Al-Thukair, Assad, Yasin Jemal, and Alexis Nzila. "Influence of Climatic Factors on the Abundance and Profusion of Mosquitoes in Eastern Province, Saudi Arabia." In Mosquito Research - Recent Advances in Pathogen Interactions, Immunity, and Vector Control Strategies [Working Title]. IntechOpen, 2022. http://dx.doi.org/10.5772/intechopen.104615.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
This study was performed to evaluate the change in seasonal abundance and distribution of individual mosquito vectors (Culex, Anopheles, and Aedes) in relation to the climatic factors in Eastern Province, Saudi Arabia, for the study period of 2014. The association between mosquito abundance and environmental parameters was investigated using bivariate and multivariate analysis. The study showed the range of temperature and relative humidity required for individual mosquito larvae abundance varies for Culex, Anopheles, and Aedes. However, no variation was observed in the range of temperature and relative humidity required for the abundance of adult Culex and Anopheles. The results revealed a negative relationship between mosquito larval/adult abundance and temperature (Total number of larva/adult is 671/11 in July, While it is 2462/221 in January). There is a link between relative humidity and rainfall, as the three climatic factors together were responsible for 33.1% (R2 = 0.331), 54.6% (R2 = 0.546), and 86.6% (R2 = 0.866) of the variance on Culex, Anopheles, and Aedes larvae, respectively. The effects of the three climatic parameters of temperature, relative humidity, and rainfall on mosquito larval and adult abundance were discussed. In addition, influences of other environmental factors on larval/adult mosquito distribution and abundance were also explained.
4

Luna-Gonzalez, Jose Alvaro, Daniel Robles-Camarillo, Mariko Nakano-Miyatake, Humberto Lanz-Mendoza, and Hector Perez-Meana. "A CNN-Based Mosquito Classification Using Image Transformation of Wingbeat Features." In Knowledge Innovation Through Intelligent Software Methodologies, Tools and Techniques. IOS Press, 2020. http://dx.doi.org/10.3233/faia200559.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
In this paper, a classification of mosquito’s specie is performed using mosquito wingbeats samples obtained by optical sensor. Six world-wide representative species of mosquitos, which are Aedes aegypti, Aedes albopictus, Anopheles arabiensis, Anopheles gambiae and Culex pipiens, Culex quinquefasciatus, are considered for classification. A total of 60,000 samples are divided equally in each specie mentioned above. In total, 25 audio feature extraction algorithms are applied to extract 39 feature values per sample. Further, each audio feature is transformed to a color image, which shows audio features presenting by different pixel values. We used a fully connected neural networks for audio features and a convolutional neural network (CNN) for image dataset generated from audio features. The CNN-based classifier shows 90.75% accuracy, which outperforms the accuracy of 87.18% obtained by the first classifier using directly audio features.
5

Ayoade, Femi, and Tosin S. Ogunbiyi. "The Potential for Wolbachia-Based Mosquito Biocontrol Strategies in Africa." In Mosquito Research - Recent Advances in Pathogen Interactions, Immunity, and Vector Control Strategies [Working Title]. IntechOpen, 2022. http://dx.doi.org/10.5772/intechopen.104099.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
The three foremost medically important mosquito species of public health importance belong to the genera Anopheles, Aedes, and Culex. The Anopheles mosquito is the most important in the transmission of human malaria, while members of the genera Culex and Aedes are more important in the transmission of arboviruses. Reducing the number of competent vectors has been identified as a logical method for the control of malarial and arboviral vector-borne diseases. This chapter provides an update on the potentials of biological vector control, specifically the release of endosymbionts to help limit the reproductive capability of mosquitoes, thereby reducing the population of the disease vectors in Africa. There are examples of successful suppression of mosquito-borne diseases by the establishment of Wolbachia in mosquito populations elsewhere, however, there has been no such report from the African continent. Although the establishment of stable maternally transmissible Wolbachia in natural mosquito populations is yet to be achieved in Africa, this area of research is experiencing unprecedented progress within the past decade. Many of the research efforts are hereby highlighted, including the problems and prospects of establishing a Wolbachia-based biocontrol program in Africa.
6

Colbert, Dom. "Selected Arthropods." In MCQs in Travel Medicine. Oxford University Press, 2012. http://dx.doi.org/10.1093/oso/9780199664528.003.0007.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
It is important that the travel health provider has some knowledge of medically important arthropods. While visual identification of some of the most common arthropods, e.g. Culex pipiens, is difficult, identification of others is easy, e.g. a resting female Anopheles spp. or an Aedes albopictus (tiger mosquito). There is hardly a more neglected field in the undergraduate curriculum of nurses, doctors, and pharmacists than medical entomology. Many well-qualified professional healthcare workers do not know that a spider has eight legs (class arachnida) or that an insect (class insecta) has six legs. Although it may seem that this information borders on trivia sometimes it may be extremely important.
7

Javed, Zeeshan, Saira Mansha, Usama Saleem, Asad Mangat, Bilal Rasool, Muhammad Imran, Amna Batool, et al. "Innovative Methods of Mosquito Management." In Advances in Diptera - Insight, Challenges and Management Tools [Working Title]. IntechOpen, 2022. http://dx.doi.org/10.5772/intechopen.107364.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
As the global human and animal population increases, deadly pathogens and parasites may be transmitted by arthropods. There are a number of vectors that pose a threat to human health due to their role in transmitting dangerous pathogens, including mosquitoes (Diptera: Culicidae). The most important drawback of these products is the incidence of insecticide resistance, which has increased rapidly in recent years. New approaches and vector-control tools targeting aquatic stages and adults are urgently needed. The three main mosquito genera, Anopheles, Aedes, and Culex, transmit the causative agents of numerous important diseases to humans as well as animals. A technique that involves the use of genetically modified (GM) mosquitoes for the purpose of vector control is another potential option. Other best ways to control the mosquito are by chemical, biological and genetic means.
8

Xavier, Morgana do Nascimento, Rosângela Maria Rodrigues Barbosa, and Cláudia Maria Fontes de Oliveira. "BR-OVT, STICKY BR-OVT E DOUBLE BR-OVT: POUCAS ADAPTAÇÕES, MÚLTIPLAS FUNCIONALIDADES." In Pesquisa e Aplicação em Ciências Biológicas, 141–52. Bookerfield Editora, 2021. http://dx.doi.org/10.53268/bkf21060510.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Culex quinquefasciatus e Aedes aegypti (Diptera: Culicidae) são insetos de grande importância para a saúde pública, pois estão envolvidos na veiculação de diferentes patógenos. Embora existam vacinas comercialmente disponíveis para a febre amarela e a dengue, novos casos destas doenças vêm sendo registrados. Além disso, apesar de existir tratamento medicamentoso para a filariose linfática, esta doença ainda não foi eliminada no Brasil. Dessa forma, o controle de culicídeos assume uma importância fundamental na redução do contato entre o patógeno e o homem. Nesse sentido, apresentamos o desenvolvimento de três armadilhas, que têm a capacidade de coletar mosquitos em diferentes fases do seu ciclo de vida - BROVT, Sticky BR-OVT e Double BR-OVT - e que podem contribuir com ações de vigilância e controle de culicídeos vetores. A primeira é uma armadilha de oviposição desenvolvida para a coleta de ovos de C. quinquefasciatus. A Sticky BR-OVT é um modelo de armadilha proveniente de adaptações da BR-OVT e que além de retirar ovos de C. quinquefasciatus do ambiente, também aprisiona os mosquitos adultos. A Double BR-OVT é uma armadilha que tem capacidade para coletar concomitantemente ovos e mosquitos adultos de C. quinquefasciatus e Aedes spp., o que pode gerar um importante retorno social, visto que agrega no mesmo instrumento a captura de duas espécies entomológicas de importância médica, em diferentes fases de seu ciclo vida. Estas armadilhas apresentam pequenas modificações entre si. Contudo, são sensíveis e eficazes ao que se propõem e por isso, podem ser facilmente empregadas em estratégias de vigilância entomológica.
9

Sulesco, Tatiana. "ORDINUL DIPTERA Culicidele (Diptera: Culicidae) din Rezervația „Plaiul Fagului”." In Fauna Rezervației „Plaiul Fagului”. Nevertebrate, 209–21. Institute of Zoology, Republic of Moldova, 2022. http://dx.doi.org/10.53937/9789975347792.10.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Studii referitoare la diversitatea și ecologia speciilor de țânțari din Rezervația „Plaiul Fagului” nu au fost făcute până în 2010, deci se cunoaște foarte puțin despre speciile de Culicidae, dar și despre habitatele preferate din rezervație. Cu scopul studierii diversității speciilor de Culicidae din Rezervația „Plaiul Fagului” au fost inspectate corpurile acvatice permanente și temporare, potențiale locuri de reproducere a larvelor de țânțari. Adulții de țânțari au fost colectați în diverse habitate în septembrie 2010, iunie 2011, octombrie 2012, iunie 2018 și mai-iunie 2021. Stadiile imature ale țânțarilor au fost colectate din lacuri, bălți și acumulări de apă temporare rămase în urma ploilor abundente și din scorburile arborilor bătrâni. Colectările țânțarilor adulți au fost efectuate cu ajutorul aspiratorului manual din sediul rezervației și alte construcții augziliare ale Rezervației „Plaiul Fagului”. În timpul cercetărilor au fost identificate cinci tipuri de habitate favorabile pentru dezvoltarea larvelor de țânțari. Larvele și adulții au fost identificați până la specie sau complex de specii în conformitate cu cheile taxonomice publicate de Gutsevich ș.a., 1970 și Becker ș.a., 2010. La Culex pipiens pipiens și Culex torrentium identificarea s-a făcut pe baza structurii organelor genitale ale masculului. Pentru nomenclatura și prezentarea sistematică a speciilor de țânțari s-a folosit „Catalogul sistematic al culicidelor” de pe site-ul Unității de biosistematică Walter Reed. Ca rezultat al cercetărilor efectuate în Rezervația „Plaiul Fagului” au fost identificate 13 specii de țânțari din familia Culicidae, care aparțin la patru genuri: Anopheles, Aedes, Culex și Culiseta. Au fost colectați 361 de țânțari, în stadii diferite de dezvoltare, 343 dintre acestea reprezintă forme imature, adică 95%. Femelele au fost colectate de pe oameni, în procesul de căutare a sângelui uman (n = 16), iar masculii (n = 2), au fost prinși cu aspiratorul manual în timp ce se odihneau pe vegetația ieracee. Până în prezent pe teritoriul Republicii Moldova au fost semnalate 41 de specii de țânțari. Dintre acestea, 13 specii (32%), sunt menționate pentru prima dată din Rezervația „Plaiul Fagului”. Ecosistemele studiate includ corpuri de apă variabile, atât permanente, cât și temporare, favorabile pentru dezvoltarea larvelor de țânțari. Este de așteptat ca diversitatea speciilor de țânțari din rezervația „Plaiul Fagului” să fie cu mult mai mare și monitorizarea ulterioară cu studii suplimentare ar putea extinde lista speciilor de țânțari, care sunt parte componentă a rețelei trofice a altor insecte și animale.
10

Toledo, Edmundo, Jose Gonzalez, Mariko Nakano, Daniel Robles, Adrian Hernandez, Hector Perez, Humberto Lanz, and Jorge Cime. "LSTM-Based Mosquito Genus Classification Using Their Wingbeat Sound." In Frontiers in Artificial Intelligence and Applications. IOS Press, 2021. http://dx.doi.org/10.3233/faia210028.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
In this paper, we propose Long-Short Term Memory (LSTM)-based mosquito’s genus classification, in which the time-frequency features are extracted from the wingbeat sound of mosquitos of three genera, Aedes, Anopheles and Culex. The extracted features are fed into the proposed LSTM-based classifier. We evaluated three time-frequency features, which are: Mel Spectrogram, Log-Mel spectrogram, and Mel-frequency Cepstral Coefficients (MFCC). The proposed scheme is composed by two LSTM layers and one Fully Connected layer connected to a SoftMax activation function. The classification accuracies using the three features are 92.97(±0.2)%, 96.71(±0.2)% and 96.65(±0.2)%, respectively. The Area Under Curve (AUC) of the Receiver Operating Characteristics (ROC) for each feature are also obtained, which are 0.9944, 0.9986 and 0.9987, respectively. The proposed classifier requires approximately 62,000 trainable parameters. This number is much smaller than that required for the state-of-arts CNNs, such as AlexNet and Vgg16. This compact configuration of the proposed scheme takes advantage of the mobile and IoT implementation, because the number of trainable parameters is directly proportional to the amount of memory and CPU required.

Тези доповідей конференцій з теми "Aedes; Culex":

1

Sesulihatien, Wahjoe Tjatur, Dia Bitari Mei Yuana, and Achmad Basuki. "Kinematic Feature for Classifying Larvae: Aedes Larvae and Culex Larvae." In 2020 International Electronics Symposium (IES). IEEE, 2020. http://dx.doi.org/10.1109/ies50839.2020.9231938.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Lukman, Achmad, Agus Harjoko, and Chuan-Kay Yang. "Classification MFCC feature from Culex and Aedes aegypti Mosquitoes Noise using Support Vector Machine." In 2017 International Conference on Soft Computing, Intelligent System and Information Technology (ICSIIT). IEEE, 2017. http://dx.doi.org/10.1109/icsiit.2017.28.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

SANTANA, ANA LUIZA COUTINHO MATOS, NATANAEL FALQUETTO DE SA RAPOSA, VICTOR NEVES DOS SANTOS, and GISELE LOPES DE OLIVEIRA. "ATIVIDADE INSETICIDA DO ÓLEO ESSENCIAL DE PIPER MACEDOI YUNCK. CONTRA MOSQUITOS DOS GÊNEROS AEDES E CULEX." In Anais do Congresso de Iniciação à Pesquisa, Criação e Inovação. Pró-Reitoria de Pesquisa e Pós-Graduação - PROPPG - USFB, 2021. http://dx.doi.org/10.4322/2595-9328.6cipcisb0026.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Lima, Glória Fernandes, and Hélcio Silva dos Santos. "CONSERVAÇÃO DA DIVERSIDADE: TIPOS DE CONTROLE BIOLÓGICO." In I Congresso Brasileiro On-line de Estudos Ecológicos. Revista Multidisciplinar de Educação e Meio Ambiente, 2022. http://dx.doi.org/10.51189/rema/3228.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: O controle populacional feito de forma natural pode ser aplicado em vários contextos, em ambientes degradados, urbanos e como controle de pragas no meio agrícola, a técnica de controle biológico tem o objetivo reduzir a população de espécies que causam prejuízo ao meio ambiente e a outras espécies. Objetivo: apresentar a diversidade de controles biológicos no ambiente rural e urbano. Material e métodos: revisão bibliográfica crítica-informativa, com estudos recentes sobre o controle biológico abordando de forma geral e posteriormente a aplicação mais específica com técnicas que envolve microrganismo, relações ecológicas de predação, parasitoide, e controle genético. Os artigos foram pesquisados nos bancos de dados: Periódicos Capes, Web Science, Scorpus. Resultados: o controle biológico por predação bem-sucedido foi realizado com o uso das larvas pelas espécies de camarões das espécies M. pantanalense, M. amazonicum, M. brasiliense e M. Jelskii para o controle das atividades predatórias em todos os estágios larvais, pupa e fase adulta, das espécies Anopheles darlingi, Aedes aegypti e Culex quinquefasciatus, são mosquitos vetores de doenças como malária, dengue, vírus Zica, febre amarela, Chikungunya. Os microrganismos foram utilizados no controle da população mosquitos vetores de doenças na forma de biolarvicidas, as espécies de Lysinibacillus sphaericus (Lsp) e Bacillus thuringiensis, têm sido aplicados em criadouros de Culex quinquefasciatus e Aedes aegypti para controlar esses vetores que transmitem a filariose. Uma nova espécie vespa Diolcogaster flammeus sp. apresentou comportamento eficiente como inimigo natural, parasitando 90% das pragas da lagarta A. minuta. O controle genético associado ao Inseto Estéril e Insetos Incompatível foi utilizada com sucesso para o controle Anastrepha ludens, espécie de interesse econômico na área da fruticultura. A propagação de doenças em áreas urbanas e no meio rural, o controle biológico surge como alternativa para a resolução destes problemas. Conclusão: na maioria dos artigos os pesquisadores destacaram novas caminhos de lidar com seres que exercem o papel como vetores de doenças, praga na área da agricultura, de forma mais ecológica e menos agressiva com o meio ambiente. São métodos com baixa ou nenhuma toxicidade, e apresentam especificidade.
5

Silva, Débora Nascimento Gomes da. "AVALIAÇÃO DA TRANSMISSÃO DA FILARIOSE LINFÁTICA EM ÁREAS NÃO SUBMETIDAS AO TRATAMENTO EM MASSA NO MUNICÍPIO DO JABOATÃO DOS GUARARAPES/PE: PARTE 3." In I Congresso Brasileiro de Doenças Infectocontagiosas On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/2194.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A filariose linfática é uma doença parasitária endêmica, a qual no Brasil, o estado de Pernambuco, é o único endêmico com casos comprovados nos municípios do Recife, Olinda, Paulista e Jaboatão dos Guararapes. Sendo causada em grande parte das infecções pelos vermes Wuchereria bancrofti. Esses parasitas são transmitidos por mosquitos fêmeas dos gêneros Aedes, Anopheles, Culex , Mansonia e Ochlerotatus infectados após ingestão de sangue de pacientes microfilarêmicos. A Filariose Linfática continua a ser uma das principais causas de morbidade e incapacidade permanente em populações endêmicas. O município de Jaboatão dos Guararapes merece destaque, pois apresentou 14 áreas elencadas como prioritárias ao tratamento em massa. Entretanto, a intervenção ocorreu em quatro destas localidades. Nas outras 10 áreas que não receberam MDA foi implantado um plano de intervenção integrado. Um dos bairros o qual não foi passado o MDA, foi o bairro de Jardim Jordão, o qual apresentou uma das maiores taxas de microfilaremia e risco socioambiental. Objetivo: Sendo assim, o objetivo geral do trabalho foi investigar a infecção vetorial por Wuchereria bancrofti no bairro de Jardim Jordão, no município de Jaboatão dos Guararapes. Material e Métodos: Para a construção do indicador de risco socioambiental foram utilizadas as variáveis que refletissem as condições de vida da população. O estudo foi do tipo descritivo transversal, cuja medida de frequência foi definida para verificar a prevalência de infecção da filariose linfática. Os domicílios foram definidos usando o software de imagens de satélite e sistemas de informação geográfica (GIS). Resultados: A amostra foi composta por cerca de 5.000 fêmeas grávidas e/ou ingurgitadas de sangue, coletadas nos domicílios dentro dos limites geográficos do bairro. Foram capturados 10.742 mosquitos, sendo 10.112 (94,13%) do gênero Culex e 630 (5,86%) do gênero Aedes. Dentre os 10.112 mosquitos coletados de C. quinquefasciatus, 6.220 eram fêmeas e destas 5.068 apresentavam-se grávidas e/ou ingurgitadas no momento da separação, em seguida foram acondicionadas em pools de 10 fêmeas totalizando 506 pools para pesquisa de DNA de W. bancrofti. Conclusão: Assim, conclui-se a importância do acompanhamento de áreas elencadas como endêmicas no município de Jaboatão, em especial as que não passaram pelo MDA, para monitorar casos de filariose linfática.
6

Braga, Felipe Nery Saldanha, Jose Joaquin Carvajal Cortes, Ayrton Sena Gouveia, Carla Ferreira Almeida, Samylla Suany de Souza Soares, JUAN CAMILO GRISALES NIETO, Jander Rubens Menezes, and Sérgio Luiz Bessa Luz. "Controle de Aedes spp. e Culex spp. com Estações Disseminadoras de Larvicida em Pontos Estratégicos dos distritos de saúde da cidade de Manaus – AM." In Parasitologia na perspectiva da Saúde Única. Recife, Brasil: Even3, 2021. http://dx.doi.org/10.29327/133503.27-3.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Silva, Mirela Claudia da, Milena Maria Andrade De Oliveira, Sarytha Ediyh Harrys De Lemos Dos Santos Silva, and Israyane Nascimento Do Santos. "FILARIOSE LINFÁTICA E SUAS MANIFESTAÇÕES CLÍNICAS." In II Congresso Nacional Multidisciplinar em Enfermagem On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/255.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A Filariose Linfática (FL) causada por vermes que parasitam os vasos linfáticos da Mulher. Ficou sendo conhecida popularmente como elefantíase devido ao aspecto dos membros do paciente. Tem como transmissor os mosquitos dos gêneros Culex, Anopheles, Mansonia ou Aedes, sendo no Brasil o culex quinquefasciatus o principal transmissor. Estima-se que seja mais de 120 milhões o número de indivíduos parasitados, destes, aproximadamente 112 milhões são portadores de Wuchereria bancrofti. Objetivo: Realizar uma breve análise histórica, focando na Filariose Linfática, sintomas, atendimento do profissional de enfermagem, reações e sequelas sobretudo na mulher. Material e Métodos: Um material de cunho bibliográfico realizando sua base em dados científicos, nas fontes: Biblioteca Virtual Scielo (Scientific Eletronic Library Online) Pudmed (national Library of medicine (NLM), e na base de dados Lilacs (Literatura Latino - Americana em Ciências da Saúde).Resultados: Os vermes adultos vivem nos vasos linfáticos e nos linfonodos onde machos e fêmeas encontram-se em enrolados constituindo novelos. O percentual de vermes nesses novelos pode ser de uma vintena, como predominância de fêmeas na proporção de cinco para cada macho. A doença pode acometer homens e mulheres, atingindo diferentes partes do organismo, como os membros inferiores e os superiores, as mamas, a região escrotal, o pênis e, raramente, a vulva. No homem, o porta-voz da doença é o trato urogenital. Na mulher, a FL é a mais desfigurante dentre todas as manifestações crônicas que localiza-se, predominantemente, nos membros inferiores. Estima-se que cerca de 10 a 15% dos indivíduos infectados irão evoluir para a cronicidade gerando, no universo dos doentes, uma parcela importante da população que precisará de cuidados especiais relacionados com a recuperação de sua saúde física e mental. Conclusão: Pesquisas foram sendo realizadas para aprofundar o conhecimento sobre a doença FL, influência infecciosa parasitária crônica e suas consequências no individuo. Desta forma, o cuidado e a orientação do diagnóstico é de extrema importância para que o portador de Filariose Linfática e sua família se sinta acolhida pela equipe multidisciplinar, uma vez que o indivíduo será submetido aos cuidados especiais ao longo da vida.
8

Xavier, Gabriela Reis, Gustavo De Oliveira Alves Pinto, Ivina De Almeida Freitas, and Miriam Nogueira Teixeira. "EFUSÃO PLEURAL EM CÃES COM SÍNDROME DA VEIA CAVA PARASITADOS POR DIROFILARIA IMMITIS." In I Congresso On-line Nacional de Clínica Veterinária de Pequenos Animais. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2021. http://dx.doi.org/10.51161/rems/1842.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A dirofilariose é uma doença parasitária causada pelo agente etiológico Dirofilaria immitis, que tem como hospedeiro final os cães que são infectados após a picadura de vetores, sendo estes os mosquitos dos gêneros Aedes, Anopheles e Culex. Esse parasito é potencialmente fatal, pois os vermes possuem afinidade pelas artérias pulmonares, causando doença cardiorrespiratória grave nos animais. A presença desses parasitos no coração direito leva a insuficiência cardíaca direita, ocasionando os típicos sinais clínicos de dispneia, tosse, fadiga, perda de peso e intolerância ao esforço físico. As alterações vasculares evoluem de acordo com carga parasitária, no qual é iniciado as manifestações mais graves da doença, desenvolvendo a síndrome da veia cava e, por consequência, o aparecimento da efusão pleural. Objetivo: Correlacionar a presença dos vermes nas artérias pulmonares com o desenvolvimento da síndrome da veia cava e o mecanismo de formação da efusão pleural. Materiais e métodos: A Realização da pesquisa foi desenvolvida com base em literaturas e em plataformas cientificas como Pubvet®, SciELO e Google Acadêmico (Scholar), utilizando os seguintes descritores: dirofilariose, síndrome da veia cava e efusões pleurais. Resultados: A pesquisa demonstrou que cães portadores de dirofilariose desenvolvem a síndrome clínica conforme a sua carga parasitária. A alta carga parasitária estimula o desenvolvimento da síndrome da veia cava, causada pelo movimento retrógado dos parasitos, obstruindo o fluxo sanguíneo para o coração direito e regurgitação da tricúspide diminuindo o retorno venoso. O retorno sanguíneo aumenta a pressão sanguínea da veia cava tendenciando a saída do líquido do meio intravascular para o meio extravascular, ocasionando o acúmulo do líquido na cavidade pleural. Além da efusão pleural, pode haver congestão hepática e ascite. A efusão pleural resulta nos sinais clínicos de taquipneia ou dispneia, dificultando a hematose, consequentemente causando hipóxia, sendo a causa mortis em diversos casos. Conclusão: É importante elucidar a relação entre o surgimento da síndrome da veia cava, da formação de efusões cavitarias e da parasitose por Dirofilária immitis, a fim de facilitar e direcionar o tratamento, manejo e prevenção devido seu grande potencial fatal nas populações de caninos.
9

Oliveira, João Carlos de, Paulo Irineu Fernandes Barreto, João Carlos Pereira Maia, Maria Eduarda Gonçalves Valadão, and Regina Pereira da Silva. "A IMPORTÂNCIA DO MONITORAMENTO DE ARBOVÍRUS (VETORES), ANTES E DURANTE A PANDEMIA DA COVID-19: POSSIBILIDADES E DESAFIOS." In I Congresso Brasileiro On-line de Ensino, Pesquisa e Extensão. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2022. http://dx.doi.org/10.51161/ensipex/48.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: Esse trabalho refere-se a estudos comparativos, antes e durante a pandemia da COVID-19, no monitoramento de arbovírus por meio da mobilização social e ovitrampas, coordenado pelos Cursos Técnicos (Controle Ambiental e Meio Ambiente) da Escola Técnica de Saúde (ESTES/UFU) em parceria com o Instituto Federal do Triângulo Mineiro (IFTM, rural), Uberlândia/MG. A pandemia impossibilitou na realização de atividades de campo e laboratório, nos preocupando quanto aos riscos epidemiológicos dos arbovírus - Aedes e Culex, responsáveis pela Dengue, Chikungunya e Zika. Objetivo: Apresentar resultados dos monitoramentos no IFTM. Material e métodos: Os procedimentos estão na Educação Popular em Saúde. Foram monitoradas, semanalmente, 18 ovitrampas, considerando os dias de coleta; nome dos responsáveis pela residência; condições de cada Ovitrampa (palhetas onde há oviposição, 200ml de água, presença de larvas, pupas); condições atmosféricas e local de instalação. No laboratório, em estereomicroscopia, as palhetas foram analisadas na contagem dos ovos viáveis, eclodidos e danificados. Paralelamente realizávamos atividades educativas, por meio de desenhos e/ou escritas, sempre a partir do que sabe e do que precisa saber sobre vetores e importância dos monitoramentos. Durante a pandemia as atividades foram realizadas em redes sociais e com modelos estatísticos por meio dos Índice de Positividade de Ovos, Índice de Positividade de Ovitrampa, Índice de Densidade de Ovos, Índice de Infestação Predial e distribuição normal gaussiana. Resultados: Em campo encontramos 3.345 larvas. No laboratório as palhetas totalizaram 40.225 ovos, sendo 29.782 viáveis, 7.345 eclodidos e 3.093 danificados. Os desenhos e/ou escritas evidenciaram o modelo biomédico/flexneriano, associado às mídias, escola, família e religião. Durante a pandemia realizamos Lives (10) e entrevistas (14) para rádios e TVs. Conclusão: As palhetas detectaram a presença de vetores em todas as estações do ano e lugares, indicando um perfil epidemiológico multicausal e multifatorial influenciados pelos comportamentos dos vetores, da população e condições do local de cada ovitrampa. As vivências nas redes sociais não foram fáceis, não sabemos o nível de sensibilização e mobilização social. Por isso, a importância da Educação Popular em Saúde como reconhecimento das atitudes e desejos das pessoas diante das novas informações mais comunicativas e dialogadas.
10

CHERVENKA, TALITA SANT'ANA. "DIROFILARIOSE E SUA IMPORTÂNCIA NA CLÍNICA MÉDICA." In I Congresso Nacional de Especialidades Veterinárias On-line. Revista Multidisciplinar em Saúde, 2022. http://dx.doi.org/10.51161/convesp/5626.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Introdução: A Dirofilariose é uma doença zoonótica parasitária, sendo causada pelo verme nematódeo Dirofilaria immitis, conhecido também como verme do coração. Esses parasitas medem de 12 a 30 centímetros de comprimento. Sua prevalência é maior em regiões tropicais, subtropicais, possuindo maior incidência no verão. Objetivo: Abranger o conhecimento sobre a doença Dirofilariose para todos os profissionais da área de medicina veterinária, visando a ampliação do conhecimento de todos. Metodologia: Revisão de literatura realizada em 2022 empregando as informações da Revista Científica Eletrônica De Medicina Veterinária e Livros. Resultados: O parasita possui como hospedeiros o cão e canídeos selvagens, sendo mais raro em gatos, furões e humanos. O agente etiológico da Dirofilariose é transmitido por mosquitos hematófagos, como por exemplo o Aedes sp. e Culex sp. O ciclo biológico da Dirofilaria immitis, ocorre quando um mosquito pica um hospedeiro que já está contaminado, ingerindo as microfilárias (larvas de primeiro estágio/L1), essas larvas irão para os tubos de Malpighi e sofrerão duas mudas, L2 e L3. A larva infectante (L3) voltará para o hospedeiro por meio de outra picada do mosquito, transformando-se em L4 e L5 (adulto). O verme adulto situa-se na artéria pulmonar, no ventrículo e átrio direito, enquanto as microfilárias podem migrar para outros órgãos por meio da corrente sanguínea. Muitos animais podem permanecer assintomáticos. Contudo, os sinais clínicos mais comuns associados à Dirofilariose são: tosse, letargia, dispneia, sincope, perda de peso, intolerância a exercício, ascite. É possível encontrar também insuficiência cardíaca direita e hemoptise devido ao tromboembolismo pulmonar. O diagnóstico ocorre por meio do exame radiográfico do tórax, sorologia e técnica de Knott, que detecta microfilárias no sangue. O tratamento é por meio de terapia medicamentosa, mais comumente utilizado avermectinas, sua dosagem depende da carga parasitária. Em casos mais graves, o tratamento cirúrgico torna-se uma opção. O prognóstico é de óbito em 12 meses nos casos mais graves. Conclusão: Portanto, a atenção deve ser redobrada, devido ao fato de se tratar de uma doença em que os sinais clínicos se manifestam somente em animais intensamente parasitados, e a possibilidade de óbito em menos de um ano após sua infestação.

До бібліографії