Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Crítica literária brasileira.

Дисертації з теми "Crítica literária brasileira"

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 дисертацій для дослідження на тему "Crítica literária brasileira".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

MACIEL, K. M. S. A. "O ensaio na crítica literária brasileira contemporânea." Universidade Federal do Espírito Santo, 2017. http://repositorio.ufes.br/handle/10/9183.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-01T23:43:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_11409_Tese Keila M. de S. A. Maciel.pdf: 1883412 bytes, checksum: b33ee5eae384da2673e4b4cbff413fd1 (MD5) Previous issue date: 2017-09-29
Esta tese pretende compreender os motivos que fazem do ensaio a forma de escrita mais frequente na crítica literária brasileira do século XXI, num momento em que a crítica realiza uma revisão de sua atuação. Com esse intuito, os conceitos de dispositivo e contradispositivo, de Michel Foucault, tornam-se ponto de partida para a reflexão, o que permite reconhecer no ensaio a possibilidade de novos caminhos para a racionalidade no mundo contemporâneo, junto à literatura. O estudo acompanha o percurso do ensaio, que se desenvolve lado a lado com o processo de formação do pensamento crítico desde Michel de Montaigne, passando pela forte tradição crítica do Romantismo alemão, resgatada por Georg Lukács e Walter Benjamin, até encontrar, a partir da segunda metade do século XX, em Theodor Adorno e Roland Barthes desdobramentos ainda mais complexos para o ensaio crítico-filosófico. A partir dessas premissas, o trabalho de análise vai ao encontro de autores que exploram as possibilidades do ensaio em suas obras, tornando indissociáveis, em muitos momentos, texto literário e texto de crítica. As reflexões se voltam para os estudos teóricos e críticos de literatura, com destaque para os textos de Antonio Candido, Roberto Schwarz, Silviano Santiago, João Cezar de Castro Rocha, Alberto Pucheu e Nuno Ramos, com o objetivo de trazer à tona as contribuições do ensaio para os estudos literários no Brasil. Sobretudo no que se refere à inserção dos recursos estéticos da linguagem aos procedimentos de análise crítica, chegando a aproximar os extremos da constante flutuação entre a ordem objetiva e a ordem subjetiva da escrita literária, realçando a presença autoral e o posicionamento ético diante dos temas sobre os quais os autores arrolados nesta tese se propõem a pensar.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

NASCIMENTO, Maria de Fátima do. "Benedito Nunes e a moderna crítica literária brasileira (1946-1969)." Universidade Estadual de Campinas, 2012. http://repositorio.unicamp.br/handle/REPOSIP/270161.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Edisangela Bastos (edisangela@ufpa.br) on 2018-05-28T15:04:55Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Tese_BeneditoNunesModerna.pdf: 1796969 bytes, checksum: 318b60cf91297478c7d837f6805ba2b2 (MD5)
Approved for entry into archive by Edisangela Bastos (edisangela@ufpa.br) on 2018-06-01T18:24:29Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Tese_BeneditoNunesModerna.pdf: 1796969 bytes, checksum: 318b60cf91297478c7d837f6805ba2b2 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-06-01T18:24:29Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Tese_BeneditoNunesModerna.pdf: 1796969 bytes, checksum: 318b60cf91297478c7d837f6805ba2b2 (MD5) Previous issue date: 2012-02-28
CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
O presente estudo sobre a crítica literária de Benedito Nunes, dividido em dois volumes, parte de variados gêneros textuais (tentativa de romance, poemas, aforismos, crônicas sobre ciência, poesia, filosofia e religião, entrevistas, crítica de poesia e de romances), ou seja, seus primeiros textos nos seguintes periódicos de Belém do Pará: “Arte Suplemento Literatura”, do jornal Folha do Norte (1946-1951), onde ele inicia sua carreira de crítico de literatura, continuada nas revistas Encontro (1948) e Norte (1952); sua produção em outros periódicos do Brasil, como seus textos no “Suplemento Dominical” do Jornal do Brasil e nos suplementos de O Estado de São Paulo e O Estado de Minas Gerais (ensaios com análises de poemas, romances e filosofia); e ainda seus primeiros livros: O mundo de Clarice Lispector (1966) e O dorso do tigre (1969), livro que o consagra como um dos expoentes da moderna crítica literária da segunda metade do Século XX no Brasil, principalmente das obras de autores que publicam da década 1940 em diante, a exemplo de Clarice Lispector, Guimarães Rosa e João Cabral de Melo Neto. A compilação de textos nos periódicos, além de possibilitar a identificação das principais leituras de Benedito Nunes, incorporadas à concepção de sua crítica, com leituras iniciais dos filósofos cristãos, São Tomás de Aquino, Pascal e especialmente, um precursor do existencialismo, Kierkegaard, que vai ser uma constante nas análises do ensaísta brasileiro, permite traçar a trajetória intelectual de Benedito Nunes, particularmente como crítico literário. Este, posteriormente, vai acrescentar em suas análises as ideias de Sartre e Heidegger. Com relação especificamente a Heidegger, o qual Nunes estuda durante toda a sua vida, verifica-se a concepção ontológica da criação artística pela linguagem verbal, que, para o filósofo alemão corresponde à fundação do ser pela palavra. Com respeito à divisão deste estudo, o primeiro volume contém a trajetória intelectual de Benedito Nunes, bem como as análises do material compilado nos periódicos e de dois livros do crítico brasileiro (O mundo de Clarice Lispector (ensaio), de 1966 e O dorso do tigre, 1969), enquanto que o segundo volume contém uma amostra do material compilado.
This dissertation, about the literary criticism of Benedito Nunes, divided in two parts, is based on a variety of textual genres (attempts to write novels, poems, aphorisms, chronicles on science, poetry and philosophy, interviews, criticism on poetry and novels). In other words, this study is about Nunes‟ first texts on some newspapers of Belém do Pará: “Supplement of Art and Literature”, on the newspaper Folha do Norte (1946-1951), in which the author starts his career as a literary critic, also writing on magazines such as Encontro (1948) and Norte (1952). This study is also based on Benedito Nunes‟ writings on other newspapers of Brazil, such as the “Sunday Supplement” of Jornal do Brasil and on the supplements of journals like O Estado de São Paulo and O Estado de Minas Gerais (texts containing analysis of poems, novels and philosophy); and, still, Nunes‟ first books: O mundo de Clarice Lispector (1966) and O dorso do tigre (1969). The latter causes the writer to be considered one of the exponents of modern literary criticism in the second half of the twentieth century in Brazil, mainly of the works of art of writers who published from the decade of 1940 on, namely, Clarice Lispector, Guimarães Rosa and João Cabral de Melo Neto, just to name a few. The compilation of the texts published on journals, besides enabling the identification of the main readings of Benedito Nunes, which were incorporated to the conception of his criticism, considering some Christian philosophers as Saint Thomas Aquinas, Pascal, and, particularly, a precursor of existentialism, Kierkegaard, which will be constant in the analysis of the Brazilian author, makes it possible to trace the intellectual path followed by Benedito Nunes, specially as a literary critic. The writer will, lately, add the ideas of Sartre and Heidegger to his analysis. Specifically considering Heidegger, who Nunes studies throughout his whole life, it is possible to see the ontological conception of artistic creation by verbal language, which, to the German philosopher, corresponds to the foundation of the self by the word. Regarding the division of this study, the first part contains the intellectual path Benedito Nunes followed, as well as analysis of the material compiled from the newspapers and from the two books of this Brazilian critic. The second part contains a sample of the material which was compiled.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Salvador, Vitor Celso. "A "Crônica Literária" de Medeiros e Albuquerque : resenhas e notícias literárias publicadas no vespertino A Notícia de 1897 a 1908 /." Assis : [s.n.], 2012. http://hdl.handle.net/11449/94020.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Álvaro Santos Simões Junior
Banca: Ivan Marcos Ribeiro
Banca: João Luís Cardoso Tápias Ceccantini
Resumo: Medeiros e Albuquerque (1867-1934), autor nascido em Pernambuco, escreveu frequentemente não somente obras literárias, mas também de outras naturezas, revelando, com isso, ser dono de uma produção bastante ampla. Possuidor de um vasto conhecimento, Medeiros invadiu também o mundo jornalístico, onde se exercitou assiduamente até o final de sua vida. Desse modo, teve a direção de O Fígaro e O Clarim, além de ter escrito em periódicos famosos da época como, por exemplo, o vespertino carioca A Notícia. Nele, o jornalista colaborou muito, desdobrando-se em várias seções, tais como: "Notas", assinando como "Rifiúfio Singapura"; "Ecos", assinando como "Max", e também "Crônica literária", escrevendo com o pseudônimo "J. dos Santos", o seu único responsável. Nessa última colaboração, J. dos Santos informava semanalmente lançamentos de livros, com o intuito provável de persuadir o público leitor a adquiri-los, além de naturalmente divulgar iniciativas editoriais. Em 12 anos de publicação da "Crônica literária" (1897-1908), foram registradas exatas 981 resenhas, sendo que, em raros momentos, J. dos Santos usou seu espaço com outras finalidades. Ademais, o jornalista não apenas noticiava livros de vários gêneros, mas também criticava com grande sensibilidade, mostrando-se, consequentemente, um crítico bastante perspicaz e capacitado. O objetivo deste trabalho foi o enfoque sistemático de todo o trabalho do crítico no período da mencionada seção de A Notícia, observando inevitavelmente o seu método crítico. Além da indexação de todos os textos da "Crônica literária", resenharam-se 32 obras do escritor Medeiros e Albuquerque com o intuito de divulgar sua diversificada produção artística
Abstract: The author Medeiros e Albuquerque (1867-1934) was born in Pernambuco. He often wrote not only literary works, but also other types, revealing thereby a very large production. Possessing a vast knowledge, Medeiros also invaded the world of journalism and dedicated himself until the end of his life. Thus, he had the direction of O Fígaro and O Clarim, and wrote for some famous newspapers of his time, for example, the Rio evening A Notícia. In it, the journalist contributed much, unfolding in several sections, such as "Notas", signing as "Rifiúfio Singapura"; "Ecos", signing as "Max", and "Crônica literária" writing, solely, under the pseudonym "J. dos Santos". In this latest collaboration, J. dos Santos reported weekly book launches, probably all with the aim of persuading the readers to acquire them, and naturally promote publishing initiatives. In 12 years of publication of the "Crônica literária" (1897-1908), there were accurate 981 reviews, and, eventually, J. dos Santos used his space for other purposes. Moreover, the journalist have not only reported books of various genres, but also criticized them with great sensitivity, being therefore a very insightful and knowledgeable critic. The aim of this study is to analyse, with a systematic approach, all of Medeiros e Albuquerque's work in the critical period of that section of A Notícia, noting inevitably his critical method. In addition to indexing all the texts of the "Crônica literária", 32 works of the writer Medeiros e Albuquerque were reviewed in order to promote his various artistic production
Mestre
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Kreutz, Stefani Daiana. "O "eu" de Augusto dos Anjos em imagens: metáforas da crítica literária." Universidade Federal da Fronteira Sul, 2017. https://rd.uffs.edu.br/handle/prefix/727.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Jeferson Rodrigues de Lima (jeferson.lima@uffs.edu.br) on 2017-07-13T17:08:45Z No. of bitstreams: 1 KREUTZ.pdf: 1810055 bytes, checksum: 1f35ca1a13bd0aa6421f72084a68fa71 (MD5)
Approved for entry into archive by Diego dos Santos Borba (dborba@uffs.edu.br) on 2017-07-13T17:23:20Z (GMT) No. of bitstreams: 1 KREUTZ.pdf: 1810055 bytes, checksum: 1f35ca1a13bd0aa6421f72084a68fa71 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-07-13T17:23:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 KREUTZ.pdf: 1810055 bytes, checksum: 1f35ca1a13bd0aa6421f72084a68fa71 (MD5) Previous issue date: 2017
Esta pesquisa tem como tema o estudo de imagens produzidas pela crítica literária em torno da obra de Augusto dos Anjos. Temos como objetivo confrontar discursos diversos da crítica literária sobre a produção de Augusto dos Anjos e identificar as várias leituras e abordagens que se fizeram de sua obra em diferentes contextos, tendo como base algumas metáforas enunciadas por críticos. A base teórica é a concepção sobre o discurso desenvolvida por Mikhail Bakhtin. Ancoramo-nos em escritos do próprio filósofo russo e em pesquisadores brasileiros que são referência nessa teoria, tais como José Luiz Fiorin, Diana Luz Pessoa de Barros e Beth Brait, entre outros. Nessa perspectiva, entendemos o discurso como a língua em uso, materializado na relação dialógica entre indivíduos, no diálogo entre diferentes vozes sociais. Também, compreendemos a metáfora como geradora de efeitos de sentido, que traz ao texto um novo contexto, uma nova possibilidade de leitura, marcando a presença do outro, de diferentes vozes, no discurso. Ainda nesse contexto teórico, temos em vista a crítica literária como um gênero do discurso, com uma estrutura relativamente estável que se constitui, basicamente, da análise de determinada obra e/ou autor. Visualizamos o crítico como um enunciador que comunica a um enunciatário o seu próprio ponto de vista sobre o poeta. Seu texto apresenta um contexto, as condições de produção do discurso, e constitui-se numa voz que se afirma e se opõe a outras vozes discursivas. Esse processo produz sentidos no discurso da crítica e contribui na interpretação da própria obra literária. O corpus de pesquisa desta Dissertação é formado a partir de dezoito textos críticos, elaborados por catorze diferentes autores, publicados entre a década de 1910 e de 1990. Nossa metodologia compreende a operacionalização da teoria na interpretação dos textos, com pesquisa bibliográfica prévia e concomitante à análise do corpus. Da análise empreendida, especialmente, pela interpretação de metáforas e de relações dialógicas, produzimos seis grupos distintos de imagens, os quais permitem demonstrar como o poeta foi interpretado pela crítica literária. Denominamos esses grupos de manchas metafóricas, as quais marcam Augusto dos Anjos como cientificista, expressionista, místico, estranho, melancólico e um bom poeta. São imagens estratificadas que juntas dão um panorama do poeta do Eu. Ainda, destacamos que nos discursos críticos há grande quantidade de construções metafóricas, as quais permitem a identificação de diversas possibilidades de diálogo, ou seja, há inúmeras relações dialógicas, denotando diversas abordagens críticas sobre a obra de Augusto dos Anjos.
This research has as its thematic the study of imageries produced by Literary Criticism surrounding Augusto dos Anjos. It aims at confronting several discourses of Literary Criticism about Augusto dos Anjos’s production, and identifying the various readings and approaches made about his work in different contexts, based on some metaphors stated by critics. The theoretical background is the conception about discourse developed by Mikhail Bakhtin. The study is anchored in writings by the Russian philosopher himself and in Brazilian researchers who are themselves reference among the theory, such as José Luiz Fiorin, Diana Luz Pessoa de Barros and Beth Brait, among others. Thus, the discourse is understood as the language in use, materialized in the dialogic relation among individuals, in the dialogue among different social voices. In addition, the metaphor is understood as the generator of meaning effects, which brings a new context, a new possibility of reading to the text, remarking the presence of the other, of different voices in the discourse. Besides, in this theoretical context, we focus on Literary Criticism as a discourse genre, with structure that is relatively stable, which is constituted, basically, from the analysis of a certain author and/or work. The Critic is seen as an enunciator who communicates to an enunciatee his own point of view about the poet. His text presents a context, the conditions of discourse production, it is a voice that affirms and opposes to other discourse voices. Such a process produces meanings in the discourse and it contributes to the interpretation of the Literary work itself. The corpus of research in this dissertation is composed by eighteen texts, written by fourteen Literary Critics, published between the decade 1910 and 1990. The methodology is built with the operationalization of the theory for the interpretation of the criticism texts, with previous bibliographic research and during the corpus analysis. From the analysis performed, mainly, by the interpretation of metaphors and dialogical relations, we produced six different groups of images that allow us to show how the poet was interpreted by literary criticism. We call these groups metaphorical stains, which mark Augusto dos Anjos as scientific, expressionist, mystic, strange, melancholic and a good poet. They are stratified images that together give a panorama of the poet of Eu. Even, we highlight it is possible to admit that in the critics’ discourse there are several metaphor constructions, which allow the identification of several dialogue possibilities, that is, there are several dialogic relations, meaning several critical approaches about Augusto dos Anjos’s work.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Cunha, Rodrigo Ennes da. "Rumo ao abstrato: a importação de teorias anglo-americanas na crítica literária brasileira." Universidade de São Paulo, 2010. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8147/tde-27092010-161554/.

Повний текст джерела
Анотація:
Ao longo do século XX, houve um aumento significativo da importação de teorias anglo-americanas na crítica literária brasileira, nem sempre correspondendo a uma demanda interna. Uma das consequências desse processo foi o afastamento progressivo entre parte da pesquisa acadêmica e os recursos teóricos e metodológicos utilizados para o ensino da literatura na educação básica. Este trabalho trata de um momento importante desse fenômeno: a importação do New Criticism feita por Afrânio Coutinho. O objetivo é demonstrar como este caso pode ser interpretado como a primeira fase de um processo de abstração teórica que hoje está naturalizado no estudo da literatura nas universidades brasileiras.
Throughout the twentieth century, there was a significant increase in the import of Anglo-American theories in Brazilian literary criticism, not always corresponding to a domestic demand. One consequence of this process was the gradual withdrawal from part of academic research and the theoretical and methodological resources used for teaching literature in elementary education. This work deals with an important moment of this phenomenon: the import of the New Criticism made by Afrânio Coutinho. The goal is to demonstrate how this case can be interpreted as the first step in a process of theoretical abstraction that is now naturalized in the study of literature in Brazilian universities.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

Flores, Eiliko Lutz Pfeiffer. "Ironia e negatividade em "A Rainha dos Cárceres da Grécia", de Osman Lins." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2007. http://repositorio.unb.br/handle/10482/1127.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, 2007.
Submitted by Jaqueline Oliveira (jaqueoliveiram@gmail.com) on 2008-11-13T16:03:00Z No. of bitstreams: 1 DISSERTACAO_2008_EilikoLutzPFlores.pdf: 810629 bytes, checksum: 2aa7d8633b60c1dc87b3a338d0305585 (MD5)
Approved for entry into archive by Georgia Fernandes(georgia@bce.unb.br) on 2009-01-28T11:49:09Z (GMT) No. of bitstreams: 1 DISSERTACAO_2008_EilikoLutzPFlores.pdf: 810629 bytes, checksum: 2aa7d8633b60c1dc87b3a338d0305585 (MD5)
Made available in DSpace on 2009-01-28T11:49:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DISSERTACAO_2008_EilikoLutzPFlores.pdf: 810629 bytes, checksum: 2aa7d8633b60c1dc87b3a338d0305585 (MD5)
Este trabalho tem como objetivo a análise do romance A Rainha dos Cárceres da Grécia, de Osman Lins, procurando perceber de que modo a ironia que fundamenta seu procedimento formal e estético articula uma forte negatividade crítica. Essa negatividade articulada por meio da ironia, em muitas das diversas possibilidades e manifestações que esta permite, se dirige a várias esferas. Entre outros temas, em uma rara capacidade de abrangência e problematização, o romance de Osman Lins trabalha questões fundamentais ligadas ao sistema literário brasileiro; à literatura e aos problemas de representação; à crítica literária e aos complexos problemas políticos e culturais que a envolvem; ao estado-nação, à identidade de seus habitantes e à segregação social; à indústria cultural e aos meios de comunicação de massa; aos mecanismos ideológicos de dominação, junto à hipertrofia da razão instrumental; ao período ditatorial em que está inserido o livro e, de forma ampla, a questões que remetem ao quadro internacional, como o apagamento da história, a internacionalização do capital e a expansão de mecanismos hegemônicos e imperialistas bem como a posição peculiar e própria ao Brasil dentro desse panorama. ________________________________________________________________________________________ ABSTRACT
This research is an analysis of Osman Lins´s novel A Rainha dos Cárceres da Grécia. Irony is a fundamental figure in the novel. The main porpose is to indicate how irony in the novel is capable of reaching a powerfull and critic negativity. That negativity, spread in the novel through its irony, reaches many spheres. Among others, Osman Lins´s subjects in A Rainha dos Cárceres da Grécia include topics about the Brazilian literary system; literature in general and some problems about literary representation; literary criticism and the political and cultural issues that sorround it; Brazilian national state, the identity of its population and social segregation; cultural industry and mass-media; ideological instruments of social domination and the privilege given by those instruments to practical reason; the Dictatorship in Brazil in the seventies, when the book was conceived and released, and some topics concerning the global context at that time, such as the disappearance of history , the growth in the international circulation of monetary capital and the expansion of hegemonic and imperialist domination, as well as the Brazilian role in that global perspective, from that period to the present days.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Salvador, Vitor Celso [UNESP]. "A “Crônica Literária” de Medeiros e Albuquerque: resenhas e notícias literárias publicadas no vespertino A Notícia de 1897 a 1908." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/94020.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:51Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2012-01-27Bitstream added on 2014-06-13T19:55:16Z : No. of bitstreams: 1 salvador_vc_me_assis.pdf: 1391240 bytes, checksum: 2909d22c1667463b31106ce7f1d7fb06 (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Medeiros e Albuquerque (1867-1934), autor nascido em Pernambuco, escreveu frequentemente não somente obras literárias, mas também de outras naturezas, revelando, com isso, ser dono de uma produção bastante ampla. Possuidor de um vasto conhecimento, Medeiros invadiu também o mundo jornalístico, onde se exercitou assiduamente até o final de sua vida. Desse modo, teve a direção de O Fígaro e O Clarim, além de ter escrito em periódicos famosos da época como, por exemplo, o vespertino carioca A Notícia. Nele, o jornalista colaborou muito, desdobrando-se em várias seções, tais como: “Notas”, assinando como “Rifiúfio Singapura”; “Ecos”, assinando como “Max”, e também “Crônica literária”, escrevendo com o pseudônimo “J. dos Santos”, o seu único responsável. Nessa última colaboração, J. dos Santos informava semanalmente lançamentos de livros, com o intuito provável de persuadir o público leitor a adquiri-los, além de naturalmente divulgar iniciativas editoriais. Em 12 anos de publicação da “Crônica literária” (1897-1908), foram registradas exatas 981 resenhas, sendo que, em raros momentos, J. dos Santos usou seu espaço com outras finalidades. Ademais, o jornalista não apenas noticiava livros de vários gêneros, mas também criticava com grande sensibilidade, mostrando-se, consequentemente, um crítico bastante perspicaz e capacitado. O objetivo deste trabalho foi o enfoque sistemático de todo o trabalho do crítico no período da mencionada seção de A Notícia, observando inevitavelmente o seu método crítico. Além da indexação de todos os textos da “Crônica literária”, resenharam-se 32 obras do escritor Medeiros e Albuquerque com o intuito de divulgar sua diversificada produção artística
The author Medeiros e Albuquerque (1867-1934) was born in Pernambuco. He often wrote not only literary works, but also other types, revealing thereby a very large production. Possessing a vast knowledge, Medeiros also invaded the world of journalism and dedicated himself until the end of his life. Thus, he had the direction of O Fígaro and O Clarim, and wrote for some famous newspapers of his time, for example, the Rio evening A Notícia. In it, the journalist contributed much, unfolding in several sections, such as “Notas”, signing as “Rifiúfio Singapura”; “Ecos”, signing as “Max”, and “Crônica literária” writing, solely, under the pseudonym “J. dos Santos”. In this latest collaboration, J. dos Santos reported weekly book launches, probably all with the aim of persuading the readers to acquire them, and naturally promote publishing initiatives. In 12 years of publication of the “Crônica literária” (1897-1908), there were accurate 981 reviews, and, eventually, J. dos Santos used his space for other purposes. Moreover, the journalist have not only reported books of various genres, but also criticized them with great sensitivity, being therefore a very insightful and knowledgeable critic. The aim of this study is to analyse, with a systematic approach, all of Medeiros e Albuquerque’s work in the critical period of that section of A Notícia, noting inevitably his critical method. In addition to indexing all the texts of the “Crônica literária”, 32 works of the writer Medeiros e Albuquerque were reviewed in order to promote his various artistic production
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Braga, Fabio William Lopes. "A carta de Caminha e o conceito de literatura na historiografia literária brasileira /." Assis : [s.n.], 2009. http://hdl.handle.net/11449/94012.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Sílvia Maria Azevedo
Banca: Álvaro Santos Simões Junior
Banca: Ana Paula Franco Nóbile Brandileone
Resumo: Ao longo da história, muitos estudiosos tentaram definir o que distinguiria a literatura das demais manifestações culturais de uma sociedade. A distinção entre ficção e realidade, apesar de válida enquanto tentativa de caracterizar os textos literários, não deixa de ser problemática, pois que as histórias em quadrinhos são ficção, mas não são consideradas como literatura; os autores do Gênesis achavam que escreviam a verdade histórica, mas alguns o lêem hoje como fato e outros, como ficção. Se não existe um texto que seja de todo ficcional ou de todo realidade, há ainda a considerar que qualquer texto escrito pode ser lido subjetivamente. Tendo em vista as mudanças do conceito de literatura, o objetivo desta pesquisa é analisar algumas histórias da literatura brasileira, bem como as leituras que elas fazem da Carta de Pero Vaz de Caminha. Ainda hoje há controvérsias no tocante à classificação da obra, considerada literatura por alguns historiadores da literatura brasileira, enquanto outros a remetem para a história. A partir do estudo das concepções literárias presentes na historiografia literária brasileira, a análise das leituras de Sílvio Romero, José Veríssimo, Araripe Júnior, Afrânio Coutinho, Antonio Candido, Alfredo Bosi e Luiz Roncari, a respeito da Carta de Caminha, permitirá a apreensão da sensível modificação do conceito de literatura brasileira ocorrida ao longo do tempo.
Abstract: Over the history, many researchers tried to define what would distinguish the literature from the other cultural manifestations of the society. The distinction among fiction and reality, despite to be valid while attempt of characterization of literary works, is problematic, because comic strips are fiction, but they are not considered as literature; Genesis' authors thought they wrote the true story, but today some people read it as a fact and others as fiction. If there is not a fictional or true text, any writing can be read subjectively. Considering changes in the literature's concept, the aim of this work is to analyze the brazilian literary historiography and its reading about the Caminha's Letter. At present there is still different way of thinking about the classification of the work, considered literature by some historians of the brazilian literature, while others analyze it as an historical document. From study of the concept of literature present in the brazilian literary historiography, the analysis of the readings of Sílvio Romero, José Veríssimo, Araripe Júnior, Afrânio Coutinho, Antonio Candido, Alfredo Bosi and Luiz Roncari, about the Caminha's Letter, will let to understand the changes of the brazilian literature's concept over the time.
Mestre
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Oliveira, Schariza Pacheco Berny de. "Conexões literárias da vida urbana: cidade e sujeito em Cecília Giannetti e Paloma Vidal." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2010. http://hdl.handle.net/10923/4092.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:01:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000429722-Texto+Completo-0.pdf: 933022 bytes, checksum: a9ac8ce65d9c679201ea1bf8bc1080d7 (MD5) Previous issue date: 2010
This dissertation presents the analysis of the relationship of identity, as manifested in literary creation, established between urban subject and the city, with special attention to contemporary feminist writing. Through the theories composed of Roland Barthes, Walter Benjamin, Beatriz Resende, Kevin Lynch, Giulio Argan, Renato Cordeiro Gomes, Heloisa Buarque de Hollanda, James Hillman, among others, I have tried to check reflexes and influences of the urban environment in the inner world of the individual, and I have also tried to show the personal quest for identification with the place where one live. The literary corpus is formed by the novels entitled “Lugares que não conheço, pessoas que nunca vi”, by Cecilia Giannetti, and “Algum Lugar”, by Paloma Vidal. The main aspect of analysis and reflection in the first work is the result of urban violence drastically presented in the protagonist. Regarding the second narrative, the search will be highlighted by a character's personal correspondence and the establishment of an emotional feeling of comfort towards where you are living or visiting. From this perspective, it is observed the relationship between the identity of the protagonists and their path through the daily routine. Likewise, the study aims at highlighting the relationship between literary cities – Rio de Janeiro, Buenos Aires and Los Angeles – and their equivalent in the real and concrete world, highlighting the existence of this dialogue through the approach of the city presented in the text and the city known by writers and readers.
Esta dissertação apresenta a análise da relação identitária, manifestada na criação literária, estabelecida entre sujeito urbano e cidade, com especial atenção à escrita feminina contemporânea. À luz do aporte teórico composto por Roland Barthes, Walter Benjamin, Beatriz Resende, Kevin Lynch, Giulio Argan, Renato Cordeiro Gomes, Heloisa Buarque de Hollanda, James Hillman, entre outros, procurou-se verificar reflexos e influências do ambiente urbano no mundo interior do indivíduo, sobretudo no que diz respeito à busca pessoal de identificação com o lugar no qual se vive. O corpus literário é formado pelos romances intitulados Lugares que não conheço, pessoas que nunca vi, de Cecília Giannetti e Algum Lugar, de Paloma Vidal. O principal aspecto de análise e reflexão, na primeira obra, é a consequência traumática da violência urbana imprimida na protagonista. Em relação à segunda narrativa, será destacada a procura pessoal da personagem por uma correspondência afetiva e o estabelecimento de uma sensação de conforto frente ao lugar no qual está vivendo ou visitando. Sob essa perspectiva, será observada a relação entre identidade velada das protagonistas e suas trajetórias no cotidiano citadino. Da mesma forma, o estudo pretende evidenciar a relação entre as cidades literárias apresentadas – Rio de Janeiro, Buenos Aires e Los Angeles – e as cidades correspondentes no mundo real e concreto, destacando a existência desse diálogo por meio da aproximação da cidade no texto com a cidade conhecida por escritores e leitores.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Miguel, Maria Aparecida de Fátima. "Densa tessitura : uma leitura em contraponto, a visão da academia sobre a produção literária de Marina Colasanti /." Assis, 2015. http://hdl.handle.net/11449/134289.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: João Luís Cardoso Tápias Ceccantini
Banca: Thiago Alves Valente
Banca: Maira Angélica Pandolfi
Banca: Marilu Martens Oliveira
Banca: Sandra A. Ferreira
Resumo: Embora Marina Colasanti (1937) seja considerada pela crítica especializada como um dos expoentes da literatura infantojuvenil brasileira, tendo sua produção nesse segmento sido publicada desde o início da década de 1980 até o momento presente, ainda é bastante assistemático o estudo da fortuna crítica sobre a obra da escritora. O presente trabalho toma por objeto uma amostra significativa da produção acadêmica sobre a produção literária da escritora, debruçando-se tanto sobre dissertações e teses que analisam a obra infantojuvenil de Marina Colasanti quanto aquelas que se voltam aos textos literários que têm sido endereçados prioritariamente aos leitores adultos, considerando-se que, por vezes, esses dois universos literários se apresentam mesclados. Vinte trabalhos acadêmicos constituem o corpus deste trabalho, tendo sido identificado por meio do Banco de Dados da Capes e da consulta a bibliotecas físicas e virtuais de diversas Universidades. Do ponto de vista metodológico, o corpus recebeu um tratamento homogêneo para a coleta de dados, tendo sido submetido a uma grade (ou "tabela") composta por 15 diferentes categorias que orientaram o estudo de cada tese ou dissertação. Essa análise sistemática propiciou que, como resultado da pesquisa, se tenha chegado a uma espécie de balanço sobre a fortuna crítica, em que é possível divisar quatro principais tópicos de que se ocupam os estudos críticos sobre a obra de Marina Colasanti, segundo diferentes perspectivas teóricas: o específico feminino; o mito; a linguagem poética; e o amor
Abstract: Although Marina Colasanti (1937) is considered by the critics as one of the exponents of Brazilianchildren and youthful literature, and having her production, in this segment, publishedsince the outset 1980s until this moment, still is very unsystematic the study of literary criticismon the writer's work. This work takes as object a significant sample of academic productionabout the literary production of the writer, leaning on dissertations and on theses that analyzethe Children's and the youthful work of Marina Colasanti, as those that turn to literarytexts that have been priority addressed to adult readers, considering that, sometimes, these twoliterary universes are shown merged. Twenty academic papers constitute the corpus of thiswork, it has been identified through the database Capes and the query at physical and virtuallibraries of various universities. From a methodological point of view, the corpus received ahomogeneous treatment for data collection, have been subjected to a grid (or "chart") composeof 15 different categories that guided the study of each thesis or dissertation. That systematicanalysis propitiated, as research results, concludes in a kind of balance on the criticalfortune, being possible sight four main topics that concern to the critical studies on the workof Marina Colasanti, according to different theoretical perspectives: the female specific; themyth; the poetic language; and the love
Doutor
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
11

Silveira, Sinéia Maia Teles. "Múltiplas faces femininas da tessitura literária de Inês Sabino." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2014. http://hdl.handle.net/10923/6868.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-10-22T01:01:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000462115-Texto+Completo-0.pdf: 10092789 bytes, checksum: abcdca562f64b86ab1ce444a33e2a44e (MD5) Previous issue date: 2014
This paper is about Inês Sabino’s prose from the literary and gender’s perspective. The corpus is composed by the books Contos e lapidações (1891) and Lutas do coração ([1898] 1999). The text discusses the author’s process of identity construction, recognizing her as an ex-eccentric from the XIX century. The main purpose of this study is the analysis of the rhetoric’s resources that cooperate to lead Sabino’s prose to a more refined literary level, as the narrator, the implicit author, the use of metatextualities, metafictions and dialogues with the reader. She also uses elements that categorize her production as an example of woman’s Bildungsroman (PINTO, 1990). The analysis ratifies the formulated hypothesis, revealing, in the narrative construction, how the author breaks with the model of masculine romance from that age and initiates a reflection about the autonomy of woman’s character in her society, what is called the women’s Bildungsroman.
Este trabalho incursiona pela prosa de Inês Sabino, numa dupla perspectiva, literária e de gênero. O corpus consta dos volumes Contos e lapidações (1891) e Lutas do coração ([1898] 1999). O texto discute o processo de tessitura identitária da autora, reconhecendo-a como uma ex-cêntrica do século XIX. A preocupação central deste estudo é a análise dos recursos retóricos que cooperam para o avanço da prosa sabiniana a um patamar literário mais refinado, tais como a figura do narrador, o autor implícito, o uso de metatextualidades, de metaficções e da conversa com o leitor, além de elementos que permitem arrolar sua produção como um exemplo do Bildungsroman feminino (PINTO, 1990). A análise ratifica a hipótese formulada, revelando, na tessitura narrativa, os mecanismos pelos quais a autora, mantendo-se aparentemente fiel ao modelo de romance masculino da época, rompe, contudo, com o mesmo, abrindo espaços para a reflexão a respeito da autonomia da personagem feminina em sua sociedade, o que caracteriza o Bildungsroman feminino.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
12

Pacheco, Guilherme Pinheiro. "A crítica literária de Sérgio Buarque de Holanda entre os anos 1920-1926." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/31/31131/tde-05082016-115504/.

Повний текст джерела
Анотація:
O presente trabalho propõe-se investigar as primeiras produções da crítica literária de Sérgio Buarque de Holanda, percorrendo alguns dos artigos que foram redigidos entre os anos de 1920 e 1926. Lembremos que, em 1921, o jovem escritor filia-se ao então nascente movimento modernista, colocando sua atividade crítica a serviço da causa renovadora. Esta adesão foi fecunda, definindo uma relação que alcança a dimensão de uma intensa militância (1922-1923) e que, entre os anos de 1924-1926, revela um sujeito crítico capacitado para assinalar rumos para o modernismo. A pesquisa procura analisar artigos, ensaios e resenhas, buscando articular uma leitura que se situa próxima aos textos, acompanhando-os em seus movimentos e particularidades. A partir desta estratégia de abordagem, esforçamo-nos no sentido de compreender os temas e os procedimentos críticos de Buarque de Holanda, relacionando-os com o contexto modernista no qual esses escritos se inserem, e esboçando, finalmente, alguns dos traços mais marcantes do início de sua trajetória intelectual.
This work aims to investigate the early writings in Sérgio Buarque de Holanda\'s literary criticism, covering some of his articles written between 1920 and 1926. It is important to remember that in 1921 the young Holanda affiliated himself with the incipient Modernismo movement, devoting his critic activities to the service of the renewing modernist cause. This adhesion was fruitful, defining a relationship that reached the dimension of an intense militancy (1922-1923) and which, between 1924-1926, revealed a mature critic capable of determining the course of Mordernismo. This research seeks to analyze articles, essays and reviews, striving to articulate a reading that lies close to the text, following its movements and particularities. Using this approach strategy, we aim to understand Holanda\'s criticism\'s themes and procedures in relationship to the context in which these texts were inserted. Ultimately, in doing so, we will outline some of the most remarkable traits of Holanda\'s intellectual trajectory.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
13

Freire, Márcio dos Santos [UNESP]. "Assunto brasileiro: crítica acadêmica e nacionalismo literário. 1960-1990." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/106321.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:35:37Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-08-23Bitstream added on 2014-06-13T20:46:37Z : No. of bitstreams: 1 freire_m_dr_sjrp_parcial.pdf: 91125 bytes, checksum: 0cf37ec968cdcd0ec41f6276793cc3c5 (MD5) Bitstreams deleted on 2015-06-30T11:22:00Z: freire_m_dr_sjrp_parcial.pdf,. Added 1 bitstream(s) on 2015-06-30T11:23:02Z : No. of bitstreams: 1 000671357.pdf: 1042055 bytes, checksum: eabd76fafab999675749d6141c2cb23e (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Este estudo resulta de pesquisa que buscou estudar, analisar e interpretar a relação entre a crítica literária acadêmica brasileira e a presença e permanência de problemas críticos, teóricos e historiográficos próprios ao nacionalismo literário na cultura brasileira da segunda metade do século XX. Teve o objetivo de explorar a discussão de problemas críticos, teóricos e historiográficos na obra de três críticos literários acadêmicos brasileiros de grande importância: Antonio Candido, Roberto Schwarz e Haroldo de Campos. Essa exploração se deu através de um ponto de vista que pretende ser, simultaneamente, crítico, teórico e historiográfico. Também teve o objetivo de mostrar como permanece na crítica literária acadêmica alguns dos mesmos problemas e dos mesmos dilemas nacionalistas que têm origem na primeira metade do século XIX. Buscou-se historiar, criticamente, o processo da constituição e desenvolvimento do propalado mal-estar intelectual que afeta intelectuais brasileiros de todos os matizes em razão daquilo que chamamos de cultura de ajustamento cultural e intelectual, mostrando que a reflexão sobre o mal-estar intelectual se tornou um valor próprio ao pensamento crítico literário brasileiro. Buscou-se, por fim, analisar a importância e a influência da Formação da literatura brasileira graças ao fato de o livro ter burlado o formato tradicional da historiografia literária nacional
This study results from the research that aimed at studying, analyzing and interpreting the relationship between the Brazilian academic literary criticism and the presence and permanence of critical, theoretical and historiographical problems peculiar to the literary nationalism in the Brazilian culture of the second half of century XX. It aimed at exploring the discussion of critical, theoretical and historiographical problems in the work of three Brazilian academic literary critics of great importance: Antônio Cândido, Roberto Schwarz and Haroldo de Campos. This exploration was carried out through a viewpoint that intends to be, simultaneously, critical, theoretical and historiographical. It also had the purpose of showing how some of the same problems and of the same nationalisit dilemas stand in the academic literary critics, originated in the first half of century XX. The aim was to critically write down the process of constitution and development of the spread uneasiness that affects brazilian intellectuals of all shades due to the so called culture of cultural and intellectual adjustment, showing that the thought about the intellectual uneasiness has become a value peculiar to the brazilian critical literary thinking. Finally, one aimed at analyzing the importance and the influence of the Brazilian literature formation thanks to the fact that the book has cheated the traditional format of the national literary historiography
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
14

Lima, João Carlos Felix de. "Cultura, imaginação literária e resistência em Afredo Bosi." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2012. http://repositorio.unb.br/handle/10482/12875.

Повний текст джерела
Анотація:
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, Programa de Pós-Graduação em Literatura, 2012.
Submitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2013-04-23T16:32:32Z No. of bitstreams: 1 2012_JoaoCarlosFelixLima.pdf: 4330747 bytes, checksum: ed3143bb099e8999c138085bedb81073 (MD5)
Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2013-04-24T12:59:19Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2012_JoaoCarlosFelixLima.pdf: 4330747 bytes, checksum: ed3143bb099e8999c138085bedb81073 (MD5)
Made available in DSpace on 2013-04-24T12:59:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2012_JoaoCarlosFelixLima.pdf: 4330747 bytes, checksum: ed3143bb099e8999c138085bedb81073 (MD5)
A tese acompanha a carreira acadêmica de Alfredo Bosi a partir de suas duas teses inéditas defendidas na USP (uma de Doutorado, em 1964; outra de Livre Docência, em 1970). O eixo de apreciação resvala-se em cinco grandes campos da crítica literária: as análises em profundidade de dois autores italianos, Luigi Pirandello e Giacomo Leopardi, feitas por Bosi no início de carreira; os métodos de análise literária, depreendidos de sua obra posterior; a “verificação” desses métodos em autores outros, escolhidos no lastro do longo itinerário de Bosi; o movimento auscultado pelo estudo da cultura brasileira, da história e da poesia; e, finalmente, o conceito de “Literatura e Resistência” propriamente dito, que dimana para uma crítica da arte e da literatura pós- modernas, e se distende para o conceito filosófico de Ideologia. Este último conceito, “Literatura e Resistência”, me afigurou necessário seguir mais de perto no desenlace da análise, dada a constância com que apareceu no itinerário mentis do Autor. Essa constância acompanhava-se de um processo que não era apenas o da análise literária, mas se sentia ou se resvalava ainda e também nos modos da cultura por ele lida. Este conceito nasce e ganha tonus durante o período que denomino de “anos de formação” do Autor, precisamente os anos de defesa das teses. Amadurece, entretanto, a par de várias contribuições posteriores, chegando, a partir daí, a uma crítica do presente. Dois pontos me pareceram imprescindíveis analisar: o primeiro deles indica o respeito e o interesse, bem como a leitura da cultura, através da ideia de sujeito, eclipsada por algumas estéticas formalistas do século XX; o segundo, indica a busca por uma estética que possa ser requerida a partir de uma demanda formalizada pelo corpo, instância forte que origina e sente a literatura, de modo a impregnar tanto a Memória quanto o Corpo e a Fantasia. No 1º capítulo, esboçam-se as análises das teses de Bosi, tentando depreender delas alguns aspectos que se somam às perspectivas desenvolvidas na sua obra posterior. No 2º capítulo, verifico quais são as balizas de entendimento da análise interpretativa, compreendendo seus métodos e modos de entender a leitura da coisa literária. O 3º capítulo fundamenta os eventos da cultura, do Ser da poesia e do modo como Bosi dilata o entendimento do historicismo por ele defendido. No último capítulo desenvolve-se o conceito de “Literatura e esistência”, fulcro para onde converge a tese. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT
The thesis follows the academic career of Alfredo Bosi since his two unpublished theses defended at USP (one of Doctorate, in 1964; another of Full Professor, in 1970). The axis of appreciation slips into five major fields of literary criticism: the in-depth analysis of two Italian authors, Luigi Pirandello and Giacomo Leopardi, made by Bosi in his early career; the methods of literary analysis, inferred from his later work; the “verification” of these methods in other authors, chosen in the ballast of the long itinerary of Bosi; the movement auscultated by the study of Brazilian culture, of history and poetry; and, finally, the concept of “Literature and Resistance” itself, which flows to a critique of post-modern art and literature, and stretches to the philosophical concept of Ideology. It appeared necessary to me to follow this last concept, “Literature and Resistance”, closely in the conclusion of the analysis, given the constancy with which it appeared in the mentis itinerary of the Author. This constancy was followed up by a process that was not only of the literary analysis, but was felt or slid yet and also in the ways of the culture he read. This concept is born and gains tonus during the period I called “formative years” of the Author, precisely the years in which he defended his theses. It matures, however, along with several subsequent contributions, coming, thenceforth, to a critique of the present. Two points seemed indispensable to analyze: the first one indicates the respect and the interest, as well as the reading of culture, through the idea of subject, eclipsed by some formalist aesthetics in the twentieth century; the second, indicates the search for an aesthetic that can be required from a demand formalized by the body, strong instance that origins and feels the literature, in a way that impregnates as much the Memory as the Body and the Fantasy. In the first chapter, the analysis of Bosi’s theses are sketched up, in a tentative to infer some aspects of them that add to the perspectives developed in his later work. In the second chapter, I verify what are the landmarks to understand the interpretative analysis, including his methods and ways of understanding the reading of the literary thing. The third chapter substantiates the events of culture, of the Being of poetry and of the way that Bosi expands the understanding of the historicism that he advocates. In the last chapter it is developed the concept of “Literature and Resistance”, fulcrum to where the thesis converge.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Vellinho, Camila Lima. "Modernismo e regionalismo na crítica literária sul-rio-grandense." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2011. http://hdl.handle.net/10183/36036.

Повний текст джерела
Анотація:
O presente trabalho examina o conceito de “Modernismo” na literatura brasileira, bem como suas interações com o “Regionalismo” na produção crítica das décadas de 1920 a 1960. Contrastando a percepção do modernismo por críticos paulistas e gaúchos, além da análise crítica de Manuel Bandeira, acompanhamos o percurso de algumas vertentes que ajudaram a moldar a literatura brasileira como a concebemos hoje. Buscou-se analisar de que forma críticos gaúchos como João Pinto da Silva e Moysés Vellinho estavam enfrentando as transformações que ocorriam na literatura brasileira nas décadas de 1920 e de 1930, bem como a maneira como Vianna Moog e Moysés Vellinho elaboraram uma visão de conjunto da nossa literatura nas décadas de 1940 e de 1950, objetivando assim vislumbrar possíveis linhas interpretativas diversas das apresentadas pela historiografia literária tradicional.
The present work examines the concept of “Modernism” in the Brazilian literature, as well as its interactions with “Regionalism” in the critical production of the decades of 1920 to the 1960’s. By contrasting the perception of Modernism by critics from São Paulo and from Rio Grande do Sul, besides Manuel Bandeira’s critical analysis, we follow the path of some trends that helped to shape the Brazilian literature as we know it today. I tried to analyse how critics like João Pinto da Silva and Moysés Vellinho faced the transformations occurred in the Brazilian literature in the 1920’s and 30’s, as well as how Vianna Moog and Moysés Vellinho elaborated a view of the whole of our literature in the 1940’s and 50’s, thus aiming at glancing at possible interpretative lines diverse from the ones presented by the traditional literary historiography.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
16

Dornelles, Maria Conceição Nunes. "Poetas do campo literário paralelo: duas décadas, duas cidades 1980 e 1990 Porto Alegre e Curitiba." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2011. http://hdl.handle.net/10923/4099.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:01:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000431727-Texto+Parcial-0.pdf: 215796 bytes, checksum: dfccb898bb4f32ee5ad935b094e04420 (MD5) Previous issue date: 2011
Diese Arbeit organisiert und beschreibt den Werdegang von Dichtern der Städte Porto Alegre – RS und Curitiba – PR, Brasilien, der Jahrzehnte 1980 und 1990, in der Absicht, die Präsenz der Poesie zu offenbaren, die in ihrer Zeit als marginale Poesie, unabhängige Poesie und alternative Poesie angesehen wurde. Die wichtigste theoretische Unterstützung kam hier von, Die Regeln der Kunst von Pierre Bourdieu, und auf den Gebieten der Theorie und der Geschichte der Literatur, der visuellen Kunst, neben anderen Werken die in der Bibliographie verzeichnet sind, Teoria da poesia concreta; textos críticos e manifestos 1950-1960, von Augusto de Campos, Décio Pignatari und Haroldo de Campos, Konkrete Poesie, Worte sind Schatten und Visuelle Poesie von Eugen Gomringer, Text als Figur, Visuelle Poesie von der Antike bis zur Moderne, von Jeremy Adler und Ulrich Ernst, Poesía experimental estudios y teoría: imágenes letras texto, von Reinhard Döhl und Eugen Gomringer, Ideograma: lógica, poesia, linguagem, von Haroldo de Campos, Poesia de vanguarda no Brasil, von Antonio Sergio Lima und Álvaro de Sá, und Poesia marginal dos anos 70 von Samira Yousseff Campedelli. Als Quelle der Recherche zur Zusammenstellung des Corpus der These dienten Zeitungen und Zeitschriften, die zu der Zeit nicht nur die Poesie und den Standpunkt der Kritik ihr gegenüber verbreitet haben, sondern auch Interviews mit fünf der Poeten, die den Umkreis der vorliegenden Studie ausmachen. Von diesen Inhalten offenbart sich die Geschichte dieser Poeten: die erschaffenen poetischen Modalitäten, die Bildung von Gruppen, die von ihnen herausgebrachten Zeitschriften, Zeitungen und Sammlungen, weiterhin die Verlage um ihre Arbeiten zu publizieren, die Einrichtungen, die sie unterstützten, die Orte und Veranstaltungen wo solche Poesie die Runde machte. Am Schluss der Arbeit war es möglich zu realisieren, dass sich ein paraleler literarischer Bereich gebildet hatte, in Bezug auf die Poesie, die in den Städten Porto Alegre und Curitiba zwischen den Jahren 1980 und 1999 produziert wurde, welcher die instituierten kulturellen Grenzen überschritten hat, und manchen dieser Poeten literarischen Ruhm brachte.
Este trabalho organiza e descreve a trajetória de poetas das cidades de Porto Alegre-RS e de Curitiba-PR, nas décadas de 1980 e 1990, com vistas a evidenciar a presença da poesia considerada, na época, como marginal, independente e alternativa. Para tanto, foram utilizadas, como suporte teórico principal, As regras da arte, de Pierre Bourdieu, e, na área da teoria e da história literárias, das artes visuais, entre outras obras que constam na bibliografia, a Teoria da poesia concreta; textos críticos e manifestos 1950-1960, de Augusto de Campos, Décio Pignatari e Haroldo de Campos, Konkrete Poesie, Worte sind Schatten e Visuelle Poesie, de Eugen Gomringer, Text als Figur, Visuelles Poesie von der Antike bis zur Moderne, de Jeremy Adler e Ulrich Ernst, Poesía experimental estudios y teoría: imágenes letras texto, de Reinhard Döhl e Eugen Gomringer, Ideograma: lógica, poesia, linguagem, de Haroldo de Campos, Poesia de vanguarda no Brasil, de Antônio Sergio Lima e Álvaro de Sá, além de Poesia marginal dos anos 70, de Samira Youssef Campedelli. As fontes de pesquisa empregadas na organização do corpus desta tese foram jornais e revistas que, à época, divulgaram sua poesia e a posição da crítica sobre a mesma, bem como entrevistas realizadas com cinco dos poetas que constituem o âmbito do presente estudo. A partir desses dados, revela-se a história desses poetas: as modalidades poéticas criadas, a formação de grupos, revistas, jornais e coleções por eles lançados, além das editoras que formaram para poder divulgar seus trabalhos, as entidades que os apoiavam, os locais onde eram realizados os eventos onde tal poesia circulava. Ao final deste trabalho, foi possível se constatar que ocorreu a formação de um campo literário paralelo com relação à poesia produzida em Porto Alegre e em Curitiba, entre os anos de 1980 e 1999, a qual ultrapassou as barreiras culturais instituídas, alcançando, alguns desses poetas, a aceitação e até mesmo a consagração literária.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
17

Ribeiro, Roberto Carlos. "Duplo estilete: crítica e ficção em Silviano Santiago." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2008. http://hdl.handle.net/10923/4002.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:00:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000409528-Texto+Completo-0.pdf: 581638 bytes, checksum: 4be011bf5a992af08bf8bb9da003a18b (MD5) Previous issue date: 2008
This thesis is the result of research on the work of critic-writer Silviano Santiago. We have proposed that in his writing, the criticism as well as the fiction dialogue between themselves in a supplementary way. Both of the discourses become a relationship of mutual support in which the essayistic criticism retakes and suggests some explicit topics in fictional works as well as fiction provides an overview of new proposals for the author`s literary criticism, building up a textual network produced by certain concerns, ideas and problems of the contemporary culture. For the research corpus, we have selected the works of criticism: Carlos Drummond de Andrade; Uma literatura nos trópicos; Vale quanto pesa; Nas malhas da letra; O cosmopolitismo do pobre; A vida como literatura; and Ora (direis) puxar conversa; as well as the fiction books: O banquete; Salto; O olhar; Crescendo durante a guerra numa província ultramarina; Em liberdade; Stella Manhattan; Uma história de família; Viagem ao México; Keith Jarrett no Blue Note; and Histórias mal contadas.
Esta tese é o resultado de investigação da obra do crítico-escritor Silviano Santiago. Nela, propomos que na escrita desse autor, tanto a crítica quanto a ficção dialogam entre si como forma de suplemento. Os dois discursos se convertem em uma relação de apoio mútuo na qual a crítica-ensaística retoma e repropõe alguns temas explicitados na obra ficcional, assim como a ficção proporciona uma perspectiva de novas proposições literárias para a crítica-ensaística do autor, construindo uma rede textual elaborada por determinadas preocupações, idéias e problematizações da cultura contemporânea. Como corpus da pesquisa, elegemos as obras de crítica: Carlos Drummond de Andrade; Uma literatura nos trópicos; Vale quanto pesa; Nas malhas da letra; O cosmopolitismo do pobre; A vida como literatura; e Ora (direis) puxar conversa; assim como os livros de ficção: O banquete; Salto; O olhar; Crescendo durante a guerra numa província ultramarina; Em liberdade; Stella Manhattan; Uma história de família; Viagem ao México; Keith Jarrett no Blue Note; e Histórias mal contadas.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
18

Silva, Sandra Mara Alves da. "Formas Embrionárias dos Romances Indianistas Alencarinos: uma Contribuição à Nacionalidade Literária Brasileira." www.teses.ufc.br, 2014. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/8128.

Повний текст джерела
Анотація:
SILVA, Sandra Mara Alves da. Formas Embrionárias dos Romances Indianistas Alencarinos: uma Contribuição à Nacionalidade Literária Brasileira. 2014. 133f. – Dissertação (Mestrado) – Universidade Federal do Ceará, Programa de Pós-graduação em Letras, Fortaleza (CE), 2014.
Submitted by Márcia Araújo (marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2014-05-21T11:52:49Z No. of bitstreams: 1 2014_dis_smasilva.pdf: 1057471 bytes, checksum: ad2b12596d8cca433577efea1341b86f (MD5)
Approved for entry into archive by Márcia Araújo(marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2014-05-21T12:14:57Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_dis_smasilva.pdf: 1057471 bytes, checksum: ad2b12596d8cca433577efea1341b86f (MD5)
Made available in DSpace on 2014-05-21T12:14:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_dis_smasilva.pdf: 1057471 bytes, checksum: ad2b12596d8cca433577efea1341b86f (MD5) Previous issue date: 2014
The brazilian romantics sought to assure the independence of Brazil also into the cultural context, and, for that, used the indianist literature, which explored typically national elements, such as nature, the indigenous populations and their culture, making a distinction between what was properly Brazilian from what was alien to us. Such search was set by Gonçalves de Magalhães when writing the epic poem A Confederação dos Tamoios (1856), which was a target of harsh criticism by José de Alencar in a series of letters that emphasized the formal, thematic and linguistic weaknesses of the text which was intended to be the poem of our nation. The Cartas sobre A confederação dos tamoios (1856) also revealed flaws made by Magalhães and suggested likely “corrections” for them. An incisive reading of such writings allows the observation of estethic set-ups that would be present among our indianism and, consequently, present on the base of the indianist production of the Cearense writer. The intimate relationship between esthetic precepts seen on the epistles and the writing of Alencar’s indianist works took scholars such as Araripe Júnior, José Aderaldo Castello e Marcelo Peloggio to declare that the great indianist works of the writer, O guarani (1857) e Iracema (1865), would all had been based on the letters of 1856. Taking the discussion among the relation between epistolary writings and indianist romances, a parallel is seen between those texts that may identify the possible Embrionary Thematic Forms and Embrionary Structural Forms of the romances in the letters, observing how the ideas present in the letters collaborated with the creation process of the literary works, not giving away the most relevant discussion about the nationalization of Brazilian literature, deeply studying the romantic-age concept of nationality in Brazil and relating the thoughts of Alencar to the thoughts defended by his contemporary intellectuals, in order to showcase the importance of the alencarinas letters to the discussion around Brazilian literary formation. As a matter of fact, we believe that the discussion around the criteria of Brazilian literary nationality gets a new dimension, if once considered the esthetic premises of the letters objectified from works such as O guarani e Iracema, on which the indigenous peoples’ lives, their habits and cultural premises, ideas and feelings, as well as the exhibition of nature, earn relevance and are central to romantic Brazilian literature.
Os românticos brasileiros buscaram firmar a independência do Brasil também no âmbito cultural e, para isso, contaram com a literatura indianista, que explorava elementos caracteristicamente nacionais, a saber, a natureza, o índio e a sua cultura, diferenciando, assim, aquilo que era propriamente brasileiro daquilo que nos era estranho. Essa busca foi cunhada por Gonçalves de Magalhães ao compor o poema épico A confederação dos tamoios (1856), que foi alvo de severas críticas de José de Alencar numa série de cartas que destacavam a fraqueza formal, temática e linguística do texto que intencionava ser o poema da nossa nação. As Cartas sobre A confederação dos tamoios (1856) revelam “falhas” cometidas por Magalhães e sugerem possíveis “correções” para elas. Uma leitura atenta desses escritos permite observar preceitos estéticos que estariam na base do nosso Indianismo e, consequentemente, na base da produção indianista do escritor cearense. A íntima relação entre os preceitos estéticos presentes nas epístolas e a realização das obras indianistas de Alencar levou estudiosos como Araripe Júnior, José Aderaldo Castello e Marcelo Peloggio a afirmarem que as grandes obras indianistas do escritor, O guarani (1857) e Iracema (1865), teriam por fundamento as cartas de 1856. Partindo da discussão em torno da relação entre os escritos epistolares e os romances indianistas, traça-se um paralelo entre esses textos de modo a identificar as possíveis Formas Embrionárias Temáticas e Estruturais dos romances nas cartas, observando como as ideias contidas nas missivas colaboraram com o processo de criação das obras literárias, não deixando de lado a discussão maior sobre a nacionalização da literatura brasileira, estudando a fundo o ideal de nacionalidade da era romântica no Brasil e relacionando os pensamentos de Alencar aos pensamentos defendidos pelos intelectuais contemporâneos a ele, a fim de destacar a importância das cartas alencarinas para o debate em torno da formação literária brasileira. Destarte, acreditamos que a discussão acerca dos critérios da nacionalidade literária no Brasil ganha nova dimensão, uma vez consideras as premissas estéticas das cartas objetivadas em obras como O guarani e Iracema, nos quais a vida dos indígenas, seus usos e costumes, ideias e sentimentos, bem como a exaltação da natureza, ganham relevo e estão, ao mesmo, no centro da literatura romântica indianista.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
19

Doval, Camila Canali. "Mulheres escritas por mulheres: personagens femininas no romance brasileiro contemporâneo (2000-2014)." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2016. http://hdl.handle.net/10923/7997.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-04-08T03:07:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000477943-Texto+Completo-0.pdf: 587 bytes, checksum: df481233627b99e761dc027c91383ff6 (MD5) Previous issue date: 2016
This thesis confronts a corpus of Brazilian contemporary novels written by female authors with a feminist critiques research. The objective is to see if the female characters written by women have contributed to the women's empowerment project, observing the terms proposed by the Brazilian feminist movement and taking into account what it is inferred as a female perspective of the social world. For this, eleven female characters are analyzed, all them from ten novels published from 2000 to 2014, written by female authors born from the year 1970 that is considered the hallmark of feminism in Brazil. The analysis division into two themes, the body and the spaces, which permeate the novels and are discussed by critics as fundamental to both the feminist project as for female authors of literature, made it possible to observe the female characters as a representation of contemporary women in a society still subject to the patriarchal order. The analysis dialogues with Brazilian researchers and the confrontation between the critical discourse produced by them and the fictional production that makes up the corpus of the research headed this work for the conclusion that most of the characters contemplated by this study also corresponds to the status quo defined by male authorship, subverting only part of the hegemonic context regarding to a reductive and even a stereotyped representations of women in the literature.
Esta tese confronta um corpus de romances brasileiros contemporâneos de autoria feminina com pesquisas críticas feministas, a fim de observar se as personagens femininas escritas por mulheres têm contribuído para um projeto de emancipação das mulheres, observando os termos propostos pelo movimento feminista brasileiro e levando em consideração o que se infere como uma perspectiva feminina do mundo social. Para isso, são analisadas onze personagens femininas de dez romances publicados de 2000 a 2014, escritos por autoras nascidas a partir dos anos 1970, década que é considerada o marco do feminismo no Brasil. A divisão da análise em dois eixos temáticos, o corpo e os espaços, que permeiam os romances e são discutidos pela crítica como fundamentais tanto para o projeto feminista quanto para a literatura de autoria feminina, possibilitou observar as personagens femininas como representação das mulheres contemporâneas numa sociedade ainda submetida à ordem patriarcal. A análise dialoga sobremaneira com pesquisadoras brasileiras, sendo que o confronto entre o discurso crítico produzido por elas e a produção ficcional que compõe o corpus da pesquisa encaminharam este trabalho para a conclusão de que a maior parte das personagens contempladas por este estudo ainda corresponde ao status quo definido pela autoria masculina, subvertendo apenas em parte o contexto hegemônico no que concerne a representações redutoras e até mesmo estereotipadas das mulheres na literatura.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
20

Ferreira, Rony Márcio Cardoso. "Clarice Lispector : uma tradutora em fios de seda (teoria, crítica e tradução literária)." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2016. http://repositorio.unb.br/handle/10482/23169.

Повний текст джерела
Анотація:
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, Programa de Pós-Graduação em Literatura, 2016.
Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2017-03-31T19:15:42Z No. of bitstreams: 1 2016_RonyMárcioCardosoFerreira.pdf: 17895196 bytes, checksum: c5c6f95d89d8dd21ffe2ba9ab8de7dec (MD5)
Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2017-04-03T14:45:18Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2016_RonyMárcioCardosoFerreira.pdf: 17895196 bytes, checksum: c5c6f95d89d8dd21ffe2ba9ab8de7dec (MD5)
Made available in DSpace on 2017-04-03T14:45:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2016_RonyMárcioCardosoFerreira.pdf: 17895196 bytes, checksum: c5c6f95d89d8dd21ffe2ba9ab8de7dec (MD5)
Esta tese propõe o estudo da tarefa da tradutora Clarice Lispector no âmbito de seu projeto intelectual como um todo. Procura apresentar os 46 títulos traduzidos pela escritora entre 1941 e 1977, atrelando-os aos livros por ela publicados, cuja importância para a literatura brasileira no século XX a crítica literária fez notar com o passar dos tempos. Nesse sentido, ao traçar um perfil da escritora-tradutora, busca-se pôr em discussão uma face de seu projeto relegada a um segundo plano, visto que os seus ofícios de tradução ocupam um espaço lacunar e fragmentário nas páginas da crítica, em cuja imagem notam-se apenas rápidas e rasteiras menções sobre a tradutora, ainda que se tenha mais de 70 anos em que críticos e estudiosos têm se voltado à figura de Clarice e à sua produção. Enquanto, de um lado, seus trabalhos como escritora, jornalista, entrevistadora e, até mesmo, pintora têm proporcionado um aumento considerável da fortuna crítica especializada, de outro suas atividades de tradução continuam a espera de um trato mais apurado. Nesse sentido, esta tese averigua a hipótese de que o projeto literário da escritora não passa incólume em face de seus exercícios de tradução. Sob essa égide, analisar-se-á, comparativamente, uma versão por década das traduções assinadas por Clarice Lispector, com o objetivo de evidenciar até que ponto tradução e literatura dialogam na proposta intimista inaugurada pela escritora no cenário nacional. Dessa forma, a presente tese detém-se no exame das traduções publicadas por Lispector nos anos de 1941, 1969 e 1975, respectivamente, das narrativas “Le missionaire” (1921), de Claude Farrère; “História de los dos que soñaron” (1954), de Jorge Luis Borges; e La dentellière (1974), de Pascal Lainé. Para tanto, o aporte teórico desta pesquisa volta-se, basicamente, para os postulados da literatura comparada no que tange à relação entre literatura e tradução; além de considerar as contribuições de princípios norteadores da teoria da literatura e da crítica literária. A diretriz metodológica centra-se na análise de obras traduzidas segundo a abordagem dos estudos literários da tradução, bem como nas possíveis relações existentes entre elas e a produção literária da intelectual.
This thesis proposes the study of the task of the translator Clarice Lispector in the scope of her intellectual project as a whole. It presents the 46 titles translated by the writer between 1941 and 1977, linking them to the books she published, whose importance for Brazilian literature in the 20th century became clear for literature critics throughout time. In this sense, when tracing a profile of the writer-translator, a discussion is proposed of one of the tasks of her project relegated as a second plan, as her translation tasks would occupy a fragmentary and lacunar space in critique pages, which has only portrayed rapid and brief mentions concerning the translator, even though more than 70 years have gone by in which critics and scholars have focused on Clarice and her production. While on the one hand her work as a writer, journalist, interviewer and even as a painter has a considerable increase in critical literature, on the other hand, her translation activities are still waiting for a more accurate treatment. In this sense, this thesis examines the hypothesis that the writer's literary project is not intact by her translation exercise. Under this aegis, a version per decade of the translations signed by Clarice Lispector will be comparatively analyzed, with the aim of highlighting the extent to which literature and translation dialogue in the intimate proposal inaugurated by the writer on the national scene. Thus, the present thesis is examined in the translations published by Lispector in the years 1941, 1969 and 1975, respectively, of the narratives "Le missionaire" (1921), by Claude Farrère; "História de los dos que soñaron" (1954), by Jorge Luis Borges; and La dentellière (1974), by Pascal Lainé. To this end, the theoretical contribution of the research, basically relies on the postulates of the comparative literature regarding the relationship between literature and translation; In addition to considering the contributions of guiding principles of literature theory and literary criticism. The methodological guideline focuses on the analysis of works translated according to an approach of the literary studies of the translation, as well as in the possible relations between them and a literary production of the intellectual author.
Esta tesis propone el estudio de la tarea de la traductora Clarice Lispector en el ámbito de su proyecto intelectual por completo. Busca presentar a los 46 títulos traducidos por la escritora entre 1941 y 1977, relacionándolos a los libros por ella publicados, cuya importancia para la literatura brasileña en el siglo XX la crítica literaria hizo notar con el transcurrir del tiempo. En ese sentido, al trazar un perfil de la escritora-traductora, buscase poner en discusión una parte de su proyecto relegado a un segundo plano, visto que sus oficias de traducción ocupan un espacio vago y fragmentario en las páginas de la crítica, en cuya imagen se notan rápidas y superficiales menciones sobre la traductora, aunque se tenga más de 70 años en que críticos y estudiosos han puesto atención a la figura de Clarice y a su producción. Mientras, por un lado, sus trabajos como traductora, periodista, entrevistadora y, incluso, pintora tienen proporcionado un aumento considerable de la fortuna crítica especializada, de otro sus actividades de traducción continúan a la espera de un trato más apurado. En ese sentido, esta tesis averigua la hipótesis de que el proyecto literario de la escritora no estar incólume a sus ejercicios de traducción. Bajo esa perspectiva, serán analizadas, comparativamente, una versión por década de las traducciones firmadas por Clarice Lispector, con el objetivo de evidenciar hasta qué punto traducción y literatura dialogan en la propuesta intimista inaugurada por la escritora en el escenario nacional. De esa forma, la presente tesis se detiene en el examen de las traducciones publicadas por Lispector en los años de 1941, 1969 y 1975, respectivamente, de las narrativas “Le missionaire” (1921), de Claude Farrère; “História de los dos que soñaron” (1954), de Jorge Luis Borges; y La dentellière (1974), de Pascal Lainé. Para tanto, el aporte teórico de esta investigación se detiene, básicamente, en los postulados de la literatura comparada en lo que concierne a la relación entre literatura y traducción; además de considerar las contribuciones de los principios que guían la teoría de la literatura y la crítica literaria. La directriz metodológica está centrada en el análisis de obras traducidas segundo la perspectiva de los estudios literarios de la traducción, bien como en las posibles relaciones existentes entre ellas y la producción literaria de la intelectual.
La recherche de cette thèse propose l’étude de la tâche de la traductrice Clarice Lispector dans le cadre de l’ensemble de son projet intellectuel. On cherche à présenter les 46 titres traduits par l’écrivaine de 1941 à 1977, en les reliant aux livres qu’elle a publiés, dont l’importance pour la littérature brésilienne au XXème siècle la critique littéraire a fait noter au fil du temps. Dans ce sens, en traçant un profil de l’écrivaine-traductrice, on cherche à mettre en discussion une face de son projet reléguée au second plan, vu que ses offices de traduction occupent un espace lacunaire et fragmentaire dans les pages de la critique, dont l’image révèle seulement quelques mentions brèves et superficielles sur la traductrice, bien qu’il y ait plus de 70 ans que critiques et chercheurs se tournent vers la figure de Clarice Lispector et sa production. Tandis que d’un côté ses travaux comme écrivaine, journaliste, intervieweuse et même peintre ont proportionné une augmentation considérable de la fortune critique spécialisée, de l’autre côté ses activités de traduction demeurent à l’attente d’un traitement plus soigné. Dans ce sens, cette thèse vérifie l’hypothèse que le projet littéraire de l’écrivaine ne reste pas inalteré face à ses exercices de traduction. Sous cette égide, on analysera, comparativement, une version des traductions signées par Clarice Lispector par décennie, afin de mettre en évidence jusqu’à quel point littérature et traduction dialoguent dans la proposition intimiste inaugurée par l’écrivaine sur la scène brésilienne. Ainsi, cette thèse s’occupe à l’examen des traductions publiées par Lispector dans les années 1941, 1969 et 1975, respectivement, des narratives « Le missionaire » (1921), de Claude Farrère; « Historia de los dos que soñaron » (1954), de Jorge Luis Borges; et La dentellière (1974), de Pascal Lainé. À ce but, le cadre théorique de cette recherche se tourne, essentiellement, vers les postulats de la littérature comparée en ce qui concerne la relation entre littérature et traduction; en plus de considérer les contributions des principes directeurs de la théorie de la littérature et de la critique littéraire. La méthodologie se centre sur l’analyse des oeuvres traduites selon la démarche des études littéraires de la traduction, ainsi comme dans les possibles relations existantes entre elles et la production littéraire de l’intellectuelle.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
21

CAMPELO, Wanúbya do Nascimento Moraes. "Do periódico ao livro: originalidade da criação literária de Guimarães Rosa em Tutaméia." Universidade Federal do Pará, 2011. http://repositorio.ufpa.br/jspui/handle/2011/3017.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Edisangela Bastos (edisangela@ufpa.br) on 2012-09-19T18:04:21Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23898 bytes, checksum: e363e809996cf46ada20da1accfcd9c7 (MD5) Dissertacao_PeriodicoLivro.pdf: 892875 bytes, checksum: 238cf77fd8cdd9e23283ec8efdbc060a (MD5)
Approved for entry into archive by Ana Rosa Silva(arosa@ufpa.br) on 2012-10-02T14:33:39Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23898 bytes, checksum: e363e809996cf46ada20da1accfcd9c7 (MD5) Dissertacao_PeriodicoLivro.pdf: 892875 bytes, checksum: 238cf77fd8cdd9e23283ec8efdbc060a (MD5)
Made available in DSpace on 2012-10-02T14:33:39Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23898 bytes, checksum: e363e809996cf46ada20da1accfcd9c7 (MD5) Dissertacao_PeriodicoLivro.pdf: 892875 bytes, checksum: 238cf77fd8cdd9e23283ec8efdbc060a (MD5) Previous issue date: 2011
CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Este trabalho objetiva analisar o lugar de Tutaméia: terceiras estórias na obra de João Guimarães Rosa. Para tanto, far-se-á uma abordagem dos conceitos da Estética da recepção apresentados por Hans Robert Jauss em suas teses de 1967, que serão o embasamento teórico para a exposição de algumas recepções críticas da obra ao longo de sua trajetória histórica. Os autores utilizados para efetuarem esse diálogo com o texto rosiano foram: Benedito Nunes, Vera Novis, Paulo Rónai. O estudo mais centrado dessa narrativa levará em consideração a análise das principais inovações introduzidas por Guimarães Rosa em Tutaméia, a saber, a extensão e a origem dos contos, o título e o subtítulo da obra, a ordem alfabética do índice e o índice de releitura, a presença das epígrafes e a presença de quatro prefácios. Busca-se também fazer uma inédita comparação hermenêutica e estilística entre a publicação no periódico Pulso e a edição em livro de 1967. Assim, fez-se um recorte dentre os variados temas da obra, elegendo-se para a análise, alguns dos contos que abordam a temática amorosa, sendo eles: “A vela ao Diabo”; “João Porém, o criador de perus” e “Palhaço da boca verde”.
This aim‘s work is to analyses the place of Tutaméia: terceiras estórias in the João Guimarães Rosa‘s book. For that it will be done an approaching of Esthetical reception‘s concepts showed for Hans Robert Jauss in his studies of 1967, which will be the theorical base for the presentation about some critical receptions of the book in all its history. The authors used to make this dialogue with the text were: Benedito Nunes, Vera Novis, Paulo Rónay. The study focused in the stories will consider the analysis of the main innovation started by Guimarães Rosa in Tutaméia,to know, the size and origin of the stories, the title and subtitle of the book, the alphabetic order of the index and the reread index, the presence of epigraphs and four prefaces. We will do a inedited hermeneutic and stylistic comparison between the book and the Pulso magazine and the book edition from 1967. Thus, we make a cutting in all the themes presents in the book, then we choose to analyze, the stories that talk about the love, they are: “A vela ao Diabo”; “João Porém, o criador de perus” e “Palhaço da boca verde”.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
22

Martins, Anna Faedrich. "Autoficções: do conceito teórico à prática na literatura brasileira contemporânea." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2014. http://hdl.handle.net/10923/5746.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-04-11T02:01:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000456796-Texto+Completo-0.pdf: 2189221 bytes, checksum: f8e9600fe7fa43a3874fb191f6940a3a (MD5) Previous issue date: 2014
This study is guided by two questions: What is autofiction? What is the relationship between autofiction and contemporary Brazilian literature? Since the neologism was created by the French professor and writer Serge Doubrovsky, the concept of autofiction has been widely discussed in theoretical and literary studies, especially in France and in the French Canada. In order to discuss the original definition of autofiction (originally created in 1977) and the will of its creator to continue dictating what may or may not be considered autofiction this study presents a survey of the controversial debate around the subject and reflects on its updates as well as the multiplicity of the current autoficcional Brazilian literature. With this research, we intended to expand the existing debate and contribute to the theoretical and literary studies related to autofiction in Brazil, providing not only theoretical reflections in Portuguese, but also thinking about Brazilian literature. Our hypothesis is that autofiction is a new literary genre, still in process of being established. Therefore, it has been the focus of confusing and contradictory discussions, rejection and fascination. Thinking on autofictions in a plural form allow us to rethink the notion of a tight literary genre, making room for the different currents of this literary practice. We also propose the neologism alterfiction to designate a practice very close to autofiction, a "little sister" of the incipient genre, based on the concept of alterbiography proposed by Ana Maria Bulhões-Carvalho.
Este estudo é norteado por duas questões: O que é autoficção? Qual a relação entre a autoficção e a literatura brasileira contemporânea? Desde que o neologismo foi criado pelo professor e escritor francês Serge Doubrovsky, o conceito de autoficção tem sido amplamente discutido nos estudos teórico-literários, sobretudo na França e no Canadá francês. A fim de problematizar a definição original de autoficção (realizada nos anos 1977) e a vontade de seu criador (Doubrovsky) em continuar ditando o que pode ser ou não considerado autoficção, realizamos o levantamento do debate polêmico existente em torno do tema e refletimos sobre as atualizações desse conceito, assim como a multiplicidade do exercício autoficcional na atual literatura brasileira. Quisemos, com essa pesquisa, ampliar o debate já existente, problematizá-lo e contribuir para os estudos teóricos e literários sobre a autoficção já existentes no Brasil, disponibilizando as reflexões teóricas em língua portuguesa e pensando sobre a literatura brasileira. A nossa hipótese é a de que a autoficção é um novo gênero literário, ainda em processo de estabelecimento, e, por isso, tem sido foco de discussões confusas e contraditórias, de rejeição e de fascinação. Falar em autoficções, no plural, nos permite repensar a noção de um gênero literário tido como estanque, abrindo espaço para os diferentes perfis dessa prática literária. Também propomos o neologismo alterficção para designar uma prática muito próxima à autoficção, uma “irmã mais nova” do gênero incipiente, tendo por base o conceito de alterbiografia proposto por Ana Maria Bulhões-Carvalho.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
23

Abreu, Thomaz Antonio Santos. "Rastreando filosofemas, aberturas e filosofias no romance Avalovara de Osman Lins : sugestões de uma compreensão literária pluralista." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2012. http://repositorio.unb.br/handle/10482/12790.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, 2012.
Submitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2013-04-12T12:48:00Z No. of bitstreams: 1 2012_ThomazAntonioSantosAbreu.pdf: 6993341 bytes, checksum: e28e7518235f19d83577d7d666cceb3f (MD5)
Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2013-04-15T13:26:31Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2012_ThomazAntonioSantosAbreu.pdf: 6993341 bytes, checksum: e28e7518235f19d83577d7d666cceb3f (MD5)
Made available in DSpace on 2013-04-15T13:26:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2012_ThomazAntonioSantosAbreu.pdf: 6993341 bytes, checksum: e28e7518235f19d83577d7d666cceb3f (MD5)
Nesta dissertação, propomos uma compreensão do romance Avalovara, de Osman Lins, à luz da categoria estética da abertura, seguindo as problematizações de Umberto Eco. Procuramos destacar alguns pressupostos destas, de modo a indicar, no romance, instanciações destes bem como exemplos de aberturas. Indicamos, enfim, possibilidades de interpretação, sendo que o romance é fortemente constituído de alusões a perspectivas teóricas distintas, as quais, também, abrem-no. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT
With this research, we try to understand the novel Avalovara, by Osman Lins, considering it an open work, as Umberto Eco understands this concept, and, also, seeking the suggestions this category may bring to the novel. This way, we focus on opened possibilities of interpretation through the novel, giving examples of them as well as posing other examples of the conceptual background that category suggests. Finally, we raise possibilities of philosophical interpretation, provided that the novel is strongly constituted of different theorical perspectvives which, also, open it.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
24

Souto, Bernardo Valois. "Da crítica de poesia à poesia crítica: uma leitura dialógica da obra de Manuel Bandeira." Universidade Federal da Paraí­ba, 2011. http://tede.biblioteca.ufpb.br:8080/handle/tede/6171.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-05-14T12:39:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 arquivototal.pdf: 457608 bytes, checksum: e1f5f9717120aa60cb40c1ed47f86e89 (MD5) Previous issue date: 2011-03-25
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
The main aim of this dissertation is to investigate, through the survey of the critical work of Manuel Bandeira, the way that his prose essays influences his poetic. Considering his line of though as a poetry critic, we will study the work of the following pre-symbolist Brazilian poets that were studied by Manuel Bandeira in his critical prose: Raimundo Correia, Casimiro de Abreu and Gonçalves Dias. We also intend to verify, through the observation of intertextual characteristics and stylistic traits, the manner he constructs in his lyric the translation of the nineteenth century tradition. Our study will not take into account Bandeira s essays about Castro Alves work due to the fact that we do not agree that Alves has had a decisive influence on Bandeira s poetic.
Esta dissertação se propõe a investigar, mediante o levantamento da parcela viva e significativa da obra crítica de Manuel Bandeira, de que modo o resgate da prosa ensaística do escritor pernambucano lança luz sobre o seu métier poétique. Para tanto, tendo em vista as principais linhas de força do pensamento do Bandeira crítico de poesia, estudaremos a obra dos poetas pré-simbolistas brasileiros examinados mais detidamente pelo autor de Libertinagem em sua prosa crítica (Raimundo Correia, Casimiro de Abreu e Gonçalves Dias), verificando, através do levantamento de marcas intertextuais e dos traços estilísticos coincidentes, de que modo se constrói a tradução da tradição oitocentista na lírica de Manuel Bandeira. O nosso estudo não levará em consideração os ensaios escritos por Bandeira sobre a obra poética de Castro Alves, visto que, no nosso entendimento, o autor de Espumas Flutuantes, apesar de grande poeta, não exerceu influência decisiva sobre a poética de Manuel Bandeira.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
25

Santana, Gean Paulo Gonçalves. "Vozes e versos quilombolas: uma poética identitária e de resistência em Helvécia." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2014. http://hdl.handle.net/10923/6870.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-10-22T01:01:13Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000462117-Texto+Completo-0.pdf: 6677233 bytes, checksum: c13c2a26c0e2f4d73c7eb0b4395ad0c6 (MD5) Previous issue date: 2014
This thesis has as its object of study song-poems, an oral poetic expression of Helvécia Quilombo, located in the extreme south of Bahia. These song-poems, built from intersubjective experiences and voiced by black women singers, sometimes are answers and sometimes are questions about the historical, social-affective and confrontations of everyday life circumstances. To register, to describe and to analyze these poetic expressions that deal with the representation of African heritage, their identities, resignifications and resistance constitute the guiding objectives of this thesis. These song-poems, as a poetic instrument of struggles and of sacred celebrations, are able to activate memories of a lived and narrated time. When voiced by these specific singers to the beat of the lying drum, such poems take shape, rhythm and meaning in the performances of bate-barriga, of embarreiro, in the litanies by presenting ancestral stories, praises and prayers, conflict, love and work. Contextually, the song-poems illustrate the meaning of the voice in Helvécia, negotiations, discussions and struggles for citizenship and freedom from Cologne Leopoldina, an allotment established in 1818 and from which Helvécia Quilombo has its origin. It is highlighted in this thesis, the role that the song-poem reveals, from its poetic discourses and social voices related to Helvécia, its history and its people, and its outstanding importance in the maroon recognition process. This thesis promotes a direct dialogue between the discourses of such women singers and the theoretical basis and has culminated with a production of a dvd to demonstrate the performance so important to the poetic of these women singers of Helvécia and the transcription of every song-poem voiced by them, important to mention for the first time recorded. The results of this research and the analyzes that support this thesis dialogue with the conception of otherness proposed by Bakhtin; with the theories of the living tradition, according to Hampâté Bâ; the presence of voice and poetic orality in Paul Zumthor; the literalization of orality in Jean Derrive; concept of narrator and story in Walter Benjamin and, Walter Ong and the psychodynamics of orality.
Esta tese tem como objeto de estudo os cantos-poemas, uma expressão poética oral do quilombo de Helvécia, no Extremo Sul da Bahia. Estes cantos-poemas, construídos a partir de experiências intersubjetivas, e vocalizados pelas negras cantadoras, ora são respostas, ora são questionamentos às circunstâncias históricas, socioafetivas e aos confrontos da vida cotidiana. Registrar, descrever e analisar essa poética no que traz de expressões que lidam com a representação da herança africana, suas identidades, ressignificações e resistência se constituem objetivos norteadores dessa tese. Os cantos-poemas, como instrumento poético, de lutas e de celebrações sagradas, acionam memórias do tempo vivido e do contado. Tais cantos-poemas, quando vocalizados pelas cantadoras ao toque do tambor deitado, ganham corpo, ritmo e significação nas performances do bate-barriga, do embarreiro, nas litanias, ao explicitarem histórias ancestrais, louvores e orações, conflitos, amores e trabalho. Contextualmente, os cantos-poemas ilustram o sentido da voz em Helvécia, negociações, reflexões e lutas pela cidadania e pela liberdade desde a Colônia Leopoldina, uma sesmaria constituída em 1818 e da qual se originou o atual Quilombo de Helvécia. Destaca-se nessa tese, o papel que o canto-poema revela, a partir de seus discursos poéticos e vozes sociais, em relação a Helvécia, sua história e sua gente, e a sua devida importância no processo de reconhecimento quilombola. Esta tese, no percurso da escrita, promove um diálogo direto entre os discursos das mulheres cantadoras e o aporte teórico, assim como culminou com a produção de um dvd, para demonstrar a performance tão importante a poética das mulheres cantadoras de Helvécia e a transcrição de todos os cantos-poemas por elas vocalizados, importante destacar registrados pela primeira vez. Os resultados da pesquisa e as análises que sustentam esta tese dialogam com a concepção de alteridade, proposta por Bakhtin; com as teorias da tradição viva, segundo Hampâté Bâ; a presença da voz e oralidade poética, em Paul Zumthor; literalização da oralidade em Jean Derrive; conceito de narrador e história, em Walter Benjamin e, em Walter Ong, a psicodinâmica sobre a oralidade.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
26

Vizentin, Alana. "Os dissonantes mundos de Rubem Fonseca em Axilas e outras histórias indecorosas." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2013. http://hdl.handle.net/10923/4132.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:01:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000448603-Texto+Completo-0.pdf: 590501 bytes, checksum: b964fce93a353915b6e1cbd3925b3131 (MD5) Previous issue date: 2013
Rubem Fonseca is an important author on the national literary scene, his production crosses four decades representing the controversial issues of the contemporary times and of this experiences protagonists. His choking and brutal themes focus marginal and transgressor universes; his books are known by the brutality of its representation. The eighteen short stories in Axilas e outras histórias indecorosas are constitute as a literary representation of the conflicting relations that are established among subjects in contemporary. The present dissertation aims to investigate how the author portrays in his short stories the contemporary living between so different subjects that intersect, collide and somehow reflects on the narrative the symptoms of a system in economic and affective decadence of the actual global system. Our interest is to investigate how the author’s narrative has been changing through these four decades, with themes already known on the author’s narratives and how these short stories follow the contemporary world and the human insert on this context changes. For this reading were chosen, specially, the studies of Octavio Ianni, Fredric Jameson, Homi K. Bhabha, Zigmunt Bauman, Stuart Hall and Eric Landawsky.
Rubem Fonseca é um autor importante no cenário literário nacional, sua produção atravessa cinco décadas representando as controvertidas questões dos tempos contemporâneos e dos sujeitos que protagonizam essas vivências. Seus temas chocantes focalizam universos marginais e transgressores; sua obra é reconhecida pela brutalidade de sua representação. Os dezoito contos reunidos na obra Axilas e outras histórias indecorosas constituem-se como uma representação literária das conflituosas relações que se estabelecem entre os sujeitos na contemporaneidade. A presente dissertação busca investigar de que maneira o autor retrata em seus contos essas vivências contemporâneas entre sujeitos tão diferentes que se cruzam, se chocam e de alguma maneira refletem em sua narrativa os sintomas de um sistema em decadência econômica e afetiva do atual sistema global. Interessa investigar como sua narrativa se modificou ao longo desses cinquenta anos, no desdobramento de temas já conhecidos nas narrativas do autor e de que forma esses contos acompanharam as mudanças do mundo contemporâneo e do homem inserido nesse contexto. Foram realizadas leituras e reflexões especialmente dos estudos teóricos de Octavio Ianni, Fredric Jameson, Homi K. Bhabha, Zigmunt Bauman, Stuart Hall e Eric Landawsky.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
27

Freitas, Deise Joelen Tarouco de. "A composição do estilo do contista Machado de Assis." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/90720.

Повний текст джерела
Анотація:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2007
Made available in DSpace on 2012-10-23T14:28:22Z (GMT). No. of bitstreams: 1 271590.pdf: 8462038 bytes, checksum: 9cedb39e3939c66d389566d322b0182b (MD5)
Esta tese discute a percepção, ainda vigente em parte da crítica literária, de que a obra de Machado de Assis é cindida em duas partes, como se fosse possível a um autor ter dois estilos distintos. Amparada na revisão da fortuna crítica machadiana e com o método da estatística textual mediante a utilização do programa Hyperbase, compara bases de dados formadas pelo conjunto de contos de Machado, cotejando-os com os romances do autor e a base Portext. A análise exploratória dos dados permite descrever a anatomia do material que compõe o conto machadiano, enquanto as funções estatísticas viabilizam a busca de padrões e transformações no léxico e na distribuição do texto. Os resultados da análise qualitativa, ao indicarem que há poucas variações de classe gramatical e de vocabulário no material, contrapõem-se à ideia de ruptura estilística e reforçam a hipótese de que a transformação do estilo de Machado de Assis no conto é gradual e encontra-se fundamentalmente não no material linguístico, mas na composição.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
28

Lima, Márcia Edlene Mauriz. "O inacabamento do acabado: a reescrita de Teodoro Bicanca, de Renato Castelo Branco." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2009. http://hdl.handle.net/10923/7168.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-04-30T14:06:03Z (GMT). No. of bitstreams: 2 000418631-Texto+Completo-0.pdf: 20874908 bytes, checksum: 63025c52872e9f2dce7182eb22d6eab1 (MD5) 000418631-Texto+Completo+-+Anexo+A-1.pdf: 10039062 bytes, checksum: 9fda0665538dcee053758dc4b8a0942d (MD5) Previous issue date: 2009
Esta tese tem por objetivo estudar, com base na crítica genética, o processo de reescrita de Castelo Branco, analisando as rasuras e as notas no documento de Teodoro Bicanca, obra regional. Para tanto, procede-se a uma seleção e a uma classificação das rasuras e das notas, tendo como resultado o conhecimento do livro-manuscrito, formado, basicamente, por acréscimo de palavras, expressões, parágrafos e páginas do texto, assim como a supressão e a substituição de termos e trechos. Para destacar as rasuras, utilizou-se um programa do Word, que oferece efeito audiovisual. Tal metodologia proporcionou interpretar, descrever e analisar a reescrita do autor nos documentos de trabalho: exemplares de Teodoro Bicanca e o conteúdo do envelope. Por meio da análise, verificou-se que Castelo Branco pretendia fazer uma segunda edição, modificando o conteúdo do romance, tornando-o mais histórico do que regional.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
29

Mano, Carla da Silveira. "A tradição da negatividade na moderna lírica brasileira." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2006. http://hdl.handle.net/10923/4011.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:00:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000389685-Texto+Completo-0.pdf: 1839968 bytes, checksum: 6c07265fde2612cb194976d1e5e144db (MD5) Previous issue date: 2006
This thesis, concerning the analysis of the negativism tradition in the modern Brazilian poetry, proposes a reading of the three important books in this context: Eu e Outras Poesias by Augusto dos Anjos, A Rosa e o Povo by Carlos Drumond de Andrade e O Engenheiro by João Cabral de Melo Neto, through a critic view which considers, despite the characters of distinct composition, the negation as the essential element of its structures. The research using the books of the mentioned authors demanded a view of the culture and modernity paradigms, more specifically of the modern poetry, its precursors and its main characteristics. The tradition and specially, the negativism issue was theoretically examined in its semantic pragmatic nature and its artistic dimension, based in the reflections of Hugo Friedrich, Alfredo Bosi and Theodor Wiesengrund-Adorno. The reading of the three books started with the study of the poems under a thematic and formal linguistic point of view, and culminated with the exam of the breaking up and negation process undertaken by them. Intense interactions of calculus and fantasies, of explicit and immanent social criticism, of traditionalism and modernity, make such books ideal models in the brazilian poetry.
Esta tese, visando à análise da tradição da negatividade na moderna lírica brasileira, propõe uma leitura de três obras significativas desse contexto: Eu e outras poesias de Augusto dos Anjos, A rosa do povo de Carlos Drummond de Andrade e O engenheiro de João Cabral de Melo Neto, através de uma perspectiva crítica que considera, apesar dos caracteres de composição distintos, a negação como elemento fundamental de suas estruturas. As pesquisas dos livros dos respectivos autores demandou uma visão dos paradigmas da cultura da Modernidade, mais especificamente da lírica moderna, seus precursores e suas principais características. A tradição e, especialmente, a questão da negatividade foi teoricamente examinada na sua natureza semântico-pragmática e na sua dimensão artística, a partir das reflexões de Hugo Friedrich, Alfredo Bosi e Theodor Wiesengrund-Adorno. A leitura propriamente das três obras principiou com o estudo dos poemas sob o ponto de vista lingüístico-formal e temático, e culminou com o exame do processo de negação e ruptura empreendido pelas mesmas. Interações intensas de cálculo e fantasia, de crítica social explícita e imanente, de tradicionalismo e Modernidade, tornam tais obras exemplares dentro da poesia brasileira.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
30

Barbosa, Wilson Ferreira. "A recepção crítica da obra de Dalcídio Jurandir: Rio de Janeiro e Belém do Pará (1940 – 1980)." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2016. http://hdl.handle.net/10923/7833.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-02-20T01:04:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000477407-Texto+Completo-0.pdf: 1915856 bytes, checksum: d624204ab35e3f94197bfd351d676be2 (MD5) Previous issue date: 2016
Dalcídio Jurandir Ramos Pereira was born in Vila de Ponta de Pedras, Ilha de Marajó, in the state of Pará, Brazil, on 10 January 1909. He is a great exponent of Brazilian Literature since 1941, when his first novel, Chove nos campos de Cachoeira, was published by Editora Vecchi in Rio de Janeiro. His work has great value as a registration of Pará‟s culture. In that sense, the aim of this thesis is to do a literature review of his work, especially around what he wrote for newspapers and magazines of Rio de Janeiro and Belém (Pará‟s capital), the two cities in which he was most active. The newspapers due to be examined are those that were in circulation between 1940 and 1980, a phase that corresponds to the divulgation of his work. All the original documentation is archived in the “Fundação Casa Rui Barbosa”, in Rio de Janeiro, and the first editions (the originals) of each novel were found in a store held by the writer‟s family in the “Casa de Culture Dalcídio Jurandir”, located in Niterói, state of Rio de Janeiro. The thesis, which can be put in the field of Literary Criticism and History of Literature, is not just about analyzing the referred material but also gathering and transcribing the essays about the writer, presenting them in the appendix for researchers interested in his work to consult. Dalcídio Jurandir published eleven novels between 1941 and 1978. Ten of them became known as novels of the “Ciclo do Extremo Norte”, a name given by the writer himself, who also said they reveal “life in Pará in terms of fiction. ” In 1959, Dalcídio published Linha do parque, a novel that narrates the working class‟s struggles in Rio Grande do Sul; this novel was translated to Russian in 1962.Dalcídio Jurandir got many awards with these novels: in 1960 he won the Paula Brito award, from the Biblioteca do Estado da Guanabara and, in that same year, the Luiza Cláudio de Souza award. In 1972 won the Machado de Assis award, granted by the Academia Brasileira de Letras, for lifetime achievement.
Dalcídio Jurandir Ramos Pereira nasceu na Vila de Ponta de Pedras, Ilha de Marajó, no estado do Pará, em 10 de janeiro de 1909. É um nome da literatura paraense de grande destaque desde 1941, quando foi lançado no Rio de Janeiro, pela Editora Vecchi, seu primeiro romance Chove nos campos de Cachoeira. Sua obra reveste-se de um grande valor enquanto registro da cultura paraense. Nesse sentido, esta dissertação tem como objetivo realizar o levantamento da fortuna crítica a respeito de sua obra, especialmente daquela divulgada em jornais e revistas de Belém do Pará e do Rio de Janeiro, cidades em que atuou por maior tempo. Os periódicos a serem examinados serão aqueles em circulação entre os anos 1940 e 1980 do século XX, fase que corresponde à divulgação de sua obra. Toda a documentação original está arquivada na “Fundação Casa de Rui Barbosa”, no Rio de Janeiro e as primeiras edições (originais) de cada romance foram encontradas no acervo mantido pela família do escritor na “Casa de Cultura Dalcídio Jurandir”, situada na cidade de Niterói, no Rio de Janeiro.A pesquisa, situada no campo da crítica e da história da literatura, para além de proceder à análise do material referido, tem como objetivo reunir e transcrever os ensaios críticos sobre a obra do romancista paraense, apresentando-os na forma de anexo e, nessa medida, disponibilizando-os para consulta aos pesquisadores interessados no estudo de sua obra. Dalcídio Jurandir publicou de 1941 a 1978 onze romances. E dez ficaram conhecidos como obras do “Ciclo do Extremo Norte”, assim denominadas pelo próprio escritor; pois segundo ele mesmo, elas revelam “A vida paraense em termos de ficção”. Em 1959 publicou Linha do parque, um romance que narra as lutas da classe operária do Rio Grande do Sul, e traduzido para o russo, em 1962. Com essas obras o escritor marajoara recebeu vários prêmios: em 1960 recebeu o prêmio Paula Brito, da Biblioteca do Estado da Guanabara e o prêmio Luiza Cláudio de Souza. Em 1972 ganhou o prêmio Machado de Assis, pelo conjunto da obra, concedido pela Academia Brasileira de Letras.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
31

Colonetti, Milton Roberto Isé. "Incubadoras literárias: o lugar do contemporâneo no campo da literatura brasileira." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2014. http://hdl.handle.net/10923/6934.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-11-25T01:01:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000462832-Texto+Completo-0.pdf: 1876507 bytes, checksum: a3c41236c3421fc7da0b4e2155b32540 (MD5) Previous issue date: 2014
The studies made on contemporary Brazilian literature have a tendency to ignore the phenomenon of small publishers who gather, in their transitory existence, newcomers authors interested in their inclusion in the national cultural market. The literary field depends on a relatively autonomous system of valuation, consecration and canonization, responsible for the renewal of media and cultural mediators. The research undertaken here takes into account a synchronic perspective, using a comprehensive approach, and investigates the processes of self-legitimation and accumulation of symbolic capital, that are responsible for the insertion of new agents in the literary field, through the construction of the concept of literary incubators, with help of the sociological theories about the production and circulation of cultural products developed by Pierre Bourdieu.
Os estudos desenvolvidos sobre literatura brasileira contemporânea tendem a ignorar o fenômeno das pequenas editoras, que em sua existência transitória reúnem autores recém-chegados interessados em sua inserção no mercado cultural nacional. O campo literário depende de um sistema relativamente autônomo de valoração, consagração e canonização responsável pela renovação de meios e mediadores culturais. A investigação aqui empreendida leva em conta uma perspectiva sincrônica, utilizando uma abordagem de conjunto, e investiga os processos de autolegitimação e acumulação de capital simbólico responsáveis pelos movimentos de inserção de novos agentes no campo literário, através da construção do conceito de incubadoras literárias, com o auxílio das teorias sociológicas sobre a produção e circulação de produtos culturais desenvolvidas por Pierre Bourdieu.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
32

FERREIRA, Raul Azevedo de Andrade. "Raízes românticas de uma ciência da literatura: Denis, Romero e o discurso da crítica literária oitocentista brasileira." Universidade Federal de Pernambuco, 2016. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/17584.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Fabio Sobreira Campos da Costa (fabio.sobreira@ufpe.br) on 2016-07-29T13:54:33Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Tese_RaulFerreira_BC.pdf: 1769138 bytes, checksum: fc9a08552e3536553423dbd602e17779 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-07-29T13:54:33Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Tese_RaulFerreira_BC.pdf: 1769138 bytes, checksum: fc9a08552e3536553423dbd602e17779 (MD5) Previous issue date: 2016-03-09
Este trabalho oferece uma reflexão sobre o discurso produzido pela crítica literária que surge na primeira metade do século XIX e se desenvolve até as últimas décadas dos oitocentos. São considerados como seus marcos históricos duas publicações: o Resumé de l'histoire litteráire du Brèsil, de Ferdinand Denis, publicado em 1826, e a História da literatura Brasileira, de Sílvio Romero, publicada em 1888. Para certa historiografia recente da literatura brasileira, a crítica praticada no final do século XIX, a chamada crítica cientificista, diferiu radicalmente da que foi produzida durante o período romântico. Entre um e outro modelo haveria uma ruptura devida sobretudo à adoção das novas ideias científicas que vinham da Europa. Outras leituras, no entanto, preferiram enfatizar a continuidade da ideologia nacionalista e viram na passagem da crítica romântica para a crítica cientificista mais uma continuidade de ideias do que um rompimento traumático. A partir de uma reflexão sobre a teoria do discurso de linha francesa, a pesquisa que aqui é conduzida investiga as diversas possibilidades de dinâmica discursiva dos enunciados de forma a verificar o funcionamento dos discursos inerentes aos dois modelos de crítica literária. Isto permitiu avaliar a pertinência das leituras que alegam a ruptura e a continuidade e concluir que nenhuma das duas abordagens consegue dar conta da complexidade da questão. Ao invés de mera ruptura ou continuidade, conclui-se que as críticas romântica e cientificista constituem dois momentos distintos de uma mesma formação discursiva sobre a literatura. Elas constituem um discurso que se dinamiza em função das vicissitudes históricas e das transformações políticas atravessadas pela nação.
This research offers a reflection on the discourse produced by literary criticism that appears in the first half of the nineteenth century and develops until the last decades of the eight hundred. It is considered as its landmarks two publications: the Resumé de l'histoire litteraire du Bresil, by Ferdinand Denis, published in 1826, and the history of Brazilian literature, by Sílvio Romero, published in 1888. For some recent historiography of Brazilian literature, the criticism practiced in the late nineteenth century, the so called scientistic critical, radically differs from what was produced during the romantic period. Between one and another model there would be a break due mainly to the adoption of new scientific ideas coming from Europe. Other readings, however, preferred to emphasize the continuity of nationalist ideology and saw in the passage of the romantic critical to the scientistic criticism more a continuity of ideas than a traumatic breakup. From a reflection on the French theory of discourse, the research that is conducted here investigates the different possibilities of discursive dynamics of statements in order to verify the behavior of the discourses inherent in two models of literary criticism. This allowed to assess the relevance of the two hypotheses and to conclude that neither approach can account for the complexity of the issue. Rather than merely break or continuity, it is concluded that the romantic criticism and scientistic are two different moments of the same discourse on literature. A speech that oscillates depending on the historical events and political transformations crossed the nation.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
33

Lucena, Bruna Paiva de. "É fácil ver a chuva quando você não se molha : os gabinetes da historiografia literária e do cordel e as poéticas a céu aberto." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2016. http://repositorio.unb.br/handle/10482/22603.

Повний текст джерела
Анотація:
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, 2016.
Submitted by Camila Duarte (camiladias@bce.unb.br) on 2016-07-14T18:19:41Z No. of bitstreams: 1 2016_BrunaPaivadeLucena.pdf: 3535489 bytes, checksum: 0561aa2c50454d3a89e14a0c858b31c6 (MD5)
Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2017-02-15T21:33:56Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2016_BrunaPaivadeLucena.pdf: 3535489 bytes, checksum: 0561aa2c50454d3a89e14a0c858b31c6 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-02-15T21:33:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2016_BrunaPaivadeLucena.pdf: 3535489 bytes, checksum: 0561aa2c50454d3a89e14a0c858b31c6 (MD5)
Esta tese insere-se em um rol de estudos que discutem a historiografia da literatura e do cordel brasileiros em um âmbito de revisão e questionamento de seus valores, parâmetros, paradigmas e métodos, com o intuito de trazer à tona tradições culturais que, por diversas circunstâncias históricas, sociais e ideológicas, não integram os estudos oficiais. Dado o caráter abrangente da abordagem, recortou-se um corpus representativo desse cenário, com obras paradigmáticas do contexto de produção da historiografia literária brasileira. O corpus de análise consistiu nas obras de Sílvio Romero, José Veríssimo, Afrânio Coutinho e Antonio Candido, e o do cordel, nas pesquisas da Casa de Rui Barbosa, de Átila Almeida e José Alves Sobrinho, de Raymond Cantel e da Coleção Biblioteca de Cordel da editora Hedra. Estabelecendo um quadro suplementar a esse corpus, foi estudada a obra do poeta Domingos Caldas Barbosa, que é considerada por essa crítica como menor, em razão de seus atributos orais e populares. A exclusão desse e de outros e outras poetas de nossa história literária é pensada por meio do cordel, empregado por Sebastiana Gomes de Almeida Job e Salete Maria da Silva, cujas obras são pensadas com base em teorias feministas e de gênero.
This thesis is inserted in a list of studies that discuss the history of literature and Brazilian cordel in a sense of reviewing and questioning its values, parameters, paradigms and methods in order to bring out cultural traditions that, for various historical, social and ideological circumstances, do not constitute the official studies. Given the comprehensive nature of the approach, a representative corpus of this scenario was selected, consisting of paradigmatic works of the Brazilian literary history. The analytical corpus includes the works of Sílvio Romero, José Veríssimo, Afrânio Coutinho and Antonio Candido; in turn, regarding cordel, the corpus is composed by the researches developed in Casa de Rui Barbosa, and the works of Átila Almeida and José Alves Sobrinho, Raymond Cantel and from the collection Biblioteca de Cordel, published by Hedra. As a supplementary framework to this corpus, we analyzed the works of Domingos Caldas Barbosa, who is considered an inferior poet by the mentioned critics, due to his oral and popular attributes. The exclusion from our literary history of Barbosa and other poets is debated by Sebastiana Gomes de Almeida Job and Salete Maria da Silva, whose cordels are based on feminist and gender theories.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
34

Guadagnin, Marcelo Frizon. "O regionalismo na literatura brasileira : o diagnóstico de Antônio Cândido." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2007. http://hdl.handle.net/10183/10794.

Повний текст джерела
Анотація:
O presente estudo propõe-se investigar a maneira como Antonio Candido analisou o regionalismo na literatura brasileira. Para tanto, pesquisaram-se os livros e ensaios do estudioso, que também acabaram servindo como apoio teórico. O objetivo é descrever, por um lado, como a visão de Candido com relação ao tema alterou-se com o passar dos anos, e, por outro, o espaço do regionalismo dentro da literatura brasileira de acordo com a visão do crítico. Para tanto, examinaram-se cronologicamente os textos de Candido, levando-se em consideração a época em que foram escritos. Tal exame mostrou-se fundamental para fins de comparação e contraste, em suma, de embasamento para a leitura aqui proposta. A relação que se estabelece a partir da literatura regionalista até a situação política, econômica e social do Brasil foi igualmente discutida, objetivando uma visão mais abrangente do panorama cultural brasileiro. Os resultados evidenciam a permanência de problemas que caracterizaram o Brasil, durante muito tempo, como um país subdesenvolvido. No entanto, a maneira como esses problemas foram abordados pela literatura variou ao longo dos séculos. O que acabou sendo visto como traço de atraso social e cultural, antes era visto como elemento peculiar e de exaltação. O intuito, portanto, foi descrever como Candido explicou cada um desses fenômenos.
The present study offers an investigation on the way Antonio Candido has analyzed the regionalism in the Brazilian literature. Therefore, Candido’s books and essays were researched and also used as theoretical support. The objective is to outline, on the one hand, how the author’s view towards theme has changed throughout the years, and, on the other hand, the place of regionalism in the Brazilian literature according to his view. In order to do so, Candido’s texts were read chronologically, considering the time when they were written. This investigation was extremely important to compare and contrast the texts and to fundament the reading proposed here. The relation established from the regionalist literature to the political, economic and social situation in Brazil was equally discussed, in order to come to a broader Brazilian culture scenery. The results evidence the permanence of problems that have characterized Brazil, for a long time, as an underdeveloped country. However, the way this issued were treated by literature has varied throughout the centuries. What was once seen as peculiar exaltation element ended up being seen as a sign of social and cultural delay. Thus, the intention was to describe the way Candido has explained each of this phenomena.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
35

Silva, Andrea Catropa da. "Itinerância crítica: o ensaísmo de Flora Süssekind." Universidade de São Paulo, 2013. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8151/tde-19082013-160622/.

Повний текст джерела
Анотація:
Flora Süssekind constitui um exemplo ímpar na prática do nosso ensaísmo crítico, destacando-se como uma pesquisadora cujos vínculos com a Universidade, com a imprensa e com instituições de pesquisa resultaramem colaborações de natureza diversa, como artigos, resenhas e livros, entre outros. A sua reflexão -impulsionada por obras de diferentes gêneros e produzidas em épocas distintas -vem sendo constante nas últimas décadas, trazendo aos seus leitores uma visada crítica bastante particular sobre autores representativos do Romantismo, do Naturalismo, do Modernismo, da poesia concreta, da poesia marginal da década de 70 e de tantos outros fenômenos literários do país. Dentre um universo profícuo de ensaios muitos deles produzidos em um curto intervalo de tempo, sobretudo durante a década de 1980 abordaremos nesta tese aqueles que, sob nosso ponto de vista, permitirão apontar os elementos de destaque em seu percurso, sob uma perspectiva do estabelecimento de uma voz crítica singular que ainda está em plena atividade e, portanto, em constante processo de construção e mudança. O contato aprofundado com essa produção (englobando seus objetos, seus referenciais teóricos e suas reflexões) permitiu a elaboração da hipótese inicial de que Flora Süssekind não descarta a tradição que busca pensar as particularidades da literatura nacional, aproveitando-a, no entanto, de maneira cautelosa, rejeitando a ideia de origem de uma brasilidade unificadora das expressões culturais de um povo e, consequentemente, de uma literatura. Repercute insistentemente em sua obra, assim, uma questão de fundo: a maneira como uma determinada ideia de nacionalidade conforma a representação artística brasileira, dando destaque (por parte da crítica e dos próprios artistas) aos trabalhos que privilegiem um enfrentamento mais direto e menos transfigurador de fatoscorrentes no cotidiano problemático do país. Assim, com sua prática, defenderá caminhos teóricos que se contraponham a esse paradigma que identifica como sendo dominante em nossa literatura, de extração mimética (não no sentido de expressividade artística, mas de cópia). Acreditamos, portanto, que seu trabalho dê um sentido específico à concepção do intelectual atento à realidade local, privilegiando obras que não se circunscrevam a tal paradigma ou, ainda, que forneçam aportes para um recorte crítico quedeixe aparentes as engrenagens do aparelho reprodutor desse modelo. Para tanto, as suas referências teóricas são variadas, compreendendo a pesquisa de autores brasileiros do século XIX, da nossa tradição sociológica do século XX (em autores como Antonio Candido ou Roberto Schwarz), da teoria francesa que se projetou, sobretudo, a partir dos anos 1960 (com exemplos como Michel Foucault e Gilles Deleuze) e também intelectuais cuja relação com o marxismo se dê por vias mais reconhecidas (como Fredric Jameson e Theodor Adorno). Interpretamos esse gesto de constante pesquisa e inquietação teórica como uma disponiblidade de acompanhar o objeto, um desejo de persegui-lo para poder comentá-lo mais adequadamente e de forma mais aprofundada, recusando-se a observá-lo de maneira distante e inflexível. O percurso e a perseguição tornam-se, nesse viés, mais importantes do que a estabilidade do ensaísta, o que nos levou a denominar esse método praticado por Flora Süssekind de itinerância crítica.
Flora Süssekind is a unique example in Brazilian literary criticism, especially as a researcher whose bonds with the University, the press and the research institutions resulted in a vast array of collaborations, such as articles, reviews and books, among others. Her reflection on criticism in recent decades - improved by works produced in different genres and about distinct epochs - has been bringing her readers a very particular critical point of view about representative works from Romanticism, Naturalism, Modernism, concrete poetry, 1970\'s poesia marginal (marginal poetry) among many other Brazilian literary movements. Among a prolific universe of essays wrote by Süssekind - many of them produced in a short period of time, especially during the 1980\'s - this thesis will cover the texts that, in our opinion, point out the major elements of her career, considering the perspective of a singular critical voice that is still active and, therefore, has been under construction. The study of these essays (encompassing its objects, theoretical frames of references and reflections) support our initial hypothesis that Flora Süssekind does not put away the tradition of thinking about the particularities of a national literature, taking advantage of it. However, Süssekind cautiously rejects the idea of an original Brazilian cultural expression and does not support the concept of a unifying national literature. Therefore, it resonates strongly in her work a fundamental question: how can a certain frame of nationality shape the Brazilian artistic representation? This can be highlighted (by the critics and by the artists themselves) in works that emphasize a confrontation more direct and less transfiguring of Brazilian problematic daily events. Thereby, Süssekind will defend theoretical paths that defy the paradigm she identifies as dominant in Brazilian literature: the paradigm of mimetic extraction (not in the sense of 8 artistic expression, but mere copy). We believe, therefore, that her work gives a specific meaning to the concept of intellectual attention to local realities, favoring works that do not confine themselves to such a paradigm or even to provide critical inputs for a framework that leaves apparent the gears of the reproductive system of this model. We can also state that she applies theories of heterogeneous lines, comprising research by Brazilian authors of the nineteenth century, the sociological tradition of the twentieth century (in essayists such as Antonio Candido and Roberto Schwarz), the French theory from the 1960\'s (such as Michel Foucault and Gilles Deleuze) and Marxist intellectuals (as Fredric Jameson and Theodor Adorno). We interpret this gesture of restlessness as a theoretical availability to follow the object, a desire to pursue it in order to properly comment more and more thoroughly, refusing to observe it in an inflexible manner. The route and pursuit become more important than the stability of the essayist, which led us to call this method practiced by Flora Süssekind as critical roaming.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
36

Brandão, Laio Monteiro. "Carpeaux no espelho do brasil: perspectivas para uma leitura crítica da literatura brasileira." Universidade Federal de Viçosa, 2016. http://www.locus.ufv.br/handle/123456789/8209.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Reginaldo Soares de Freitas (reginaldo.freitas@ufv.br) on 2016-07-11T17:37:21Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1044471 bytes, checksum: 794dd31244d942a45235f3f24b7adf58 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-07-11T17:37:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1044471 bytes, checksum: 794dd31244d942a45235f3f24b7adf58 (MD5) Previous issue date: 2016-05-02
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
As histórias da crítica e da literatura misturam-se ao longo de um dado processo cultural. Entretanto, o processo de formação de cada uma tem suas particularidades. Sendo assim, buscar-se-á, ao traçar um resumido trajeto da história da crítica literária brasileira, situar a atividade crítica de Otto Maria Carpeaux, contrapondo-o a seus pares de ofício. Evidenciando algumas peculiaridades de outros autores nacionais, para que não se cometa a generalização de enquadrá-los em bloco, o trabalho busca ressaltar as grandes áreas de atuação crítica, as “instâncias de legitimação” de Bourdieu. Nas últimas décadas, a crítica literária jornalística vem encontrando alguns impasses, principalmente em relação à velocidade do mercado editorial e da informação, em detrimento do espaço físico cada vez menor, impedindo a possibilidade de aprofundamento nos temas abordados. A partir do debate sobre as funções, características e dificuldades da atividade crítica, o presente trabalho busca apresentar algumas sugestões sobre a crítica literária baseado nas contribuições feitas por Otto Maria Carpeaux ao longo de sua atividade como crítico, intelectual público, historiador da literatura e jornalista. Sendo assim, buscar-se-á destacar as características fundamentais de Carpeaux em função de seu método, fornecendo perspectivas para uma leitura da literatura brasileira a partir de seus Ensaios Reunidos.
The histories of criticism and literature are mixed over a given formation process and cultural development. However, the formation process of each one has its particularities. Therefore, the aim of this work, in tracing a brief trajectory of the history of Brazilian literary criticism, is to situate the critical activity of Brazilian author Otto Maria Carpeaux, contrasting him with his occupation peers. Evidencing some peculiarities of other national authors, in order not to commit the generalization to fit them as a single block, the work intends to emphasize the main areas of critical activity, the Bourdieu’s legitimation offices. In recent decades, the journalistic literary criticism has found some dead ends, especially for the speed of publishing and information, to the detriment of the over and over small physical space, hindering the possibility of to get deep into the discussed topics. From the debate about the functions, characteristics and difficulties of the criticism activity, the current study intends to introduce some suggestions upon the literary criticism based on the contributions done by Otto Maria Carpeaux along his activity as a critic, public intellectual, literature historian and journalist. Thus, it will intend to point the fundamental characteristics of Carpeaux in function of his method, providing some perspectives to read the Brazilian literature, according to his Collected Essays.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
37

Vicenzi, Flávia Adelina de Souza. "Cinzas do norte e a estética modernista." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2009. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/92776.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2009
Made available in DSpace on 2012-10-24T12:12:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 269439.pdf: 3147409 bytes, checksum: 3b15232f47ee010f4846a869650d0360 (MD5)
O escritor Milton Hatoum, que estreou no início da década de oitenta no cenário da literatura nacional, vem se destacando diante de boa parte da crítica, que já o considera um dos grandes autores contemporâneos. Três prêmios Jabutis atestam a aprovação geral. No entanto, uma outra figura importante, o analista cultural Silviano Santiago levanta um problema: a produção narrativa do autor estaria presa demais à estética modernista. Tomando como referência alguns artistas canônicos, Hatoum opta pelo caminho seguro de uma tradição já consagrada, deixando de lado questões importantes para o pensamento atual sobre arte.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
38

Ortolan, Leandro Henrique. "O que não tem limite: o erotismo na poesia de Chico Buarque de Hollanda." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2006. http://hdl.handle.net/10923/4270.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:03:00Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000388580-Texto+Completo-0.pdf: 1331741 bytes, checksum: 9aa20e5903a25a233e6fbfbf4274b9f5 (MD5) Previous issue date: 2006
The thesis deals with eroticism and its relations with men and society in Chico Buarque de Hollanda´s poetry, under Herbert Marcuse´s theories, specially in his work Eros and civilization: a philosophical inquiry into Freud, in which are questioned Freud’s “reality principle” and “pleasure principle”. The analysis of Chico Buarque’s poetry is developed under the assumption that social relations can be modified through a freer course of the libido, in which repression of pleasure instincts is attenuated with the consequent better adjustment of man and his erotic aspects.
A dissertação aborda a questão do erotismo e de suas relações com o homem e a sociedade na poesia de Chico Buarque de Hollanda, sob os postulados da teoria crítica de Herbert Marcuse, especialmente da sua obra Eros e civilização: uma crítica filosófica ao pensamento de Freud, em que é questionada a tese freudiana do princípio de realidade e do princípio de prazer. A análise do erotismo nos poemas de Chico Buarque é desenvolvida a partir do pressuposto de que as relações sociais podem ser modificadas através de um curso mais livre da libido, em que a repressão dos instintos prazerosos venha ser amenizada, o que, conseqüentemente, viria a gerar um melhor ajustamento entre o homem e seus aspectos eróticos.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
39

Germano, Julyanna de Sousa Barbosa. "Representações arquetípicas do feminino em uma lenda e dois contos literários." Universidade Estadual da Paraíba, 2013. http://tede.bc.uepb.edu.br/tede/jspui/handle/tede/1866.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-09-25T12:20:54Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PDF - Julyanna de Sousa Barbosa Germano.pdf: 851843 bytes, checksum: 571c6d03456f196921296417f3507aa5 (MD5) Previous issue date: 2013-03-21
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
This work studies the archetypical representations of the Feminine in a legend and two contemporary tales produced by the writers Anna Cláudia Ramos (1992), Mariana Colasanti (2005) and Ana Maria Machado (2002), respectively, holding as objects of studies archetypal Feminine aspects the Maid, the Mother and the Elderly. We have prioritized images, symbols and Feminine archetypes, looking forward to understand the characters experiences, their conflicts and existence transformations. The work has been built in three chapters that approached, separately, the study of the selected corpus. Subsidizing in Neumann s (1996), Durand s (1997), Estés (1994), Franz s (2008), Chinen s (2001), Gould s (2007), Warner s (1999), Downing s (1998) and other theoretical contributions, we have demonstrated the characters presentation forms, that we called Feminine archetypical forms and we have emphasized the Great Mother archetypal aspects that burst from them. In the tale Pra onde vão os dias que passam? were evidenced Feminine symbols, archetypes and images that contributed for the achievement of the results about the constitution of the archetypical being of the character Mariana. On the second tale, Debaixo da pele, a lua, the Mother archetype that became more evident and influenced upon the Woman, character of the plot. On the last analyzed narrative, Melusina, dama dos mil prodígios, the archetypical ways of presentation of the character Melusina connected to the Motherly, the Prodigious and the Weaver. Thus, the archetypes of the Mother, the Witch and the Destiny Spinner became more evident in the history. At the end of the analysis, were perceived some similarities between the characters of the three studied tales and between the own narratives that, even presenting diversified plots, intersected themselves at some points and primordial aspects.
Este trabalho estuda as representações arquetípicas do Feminino em uma lenda e dois contos contemporâneos produzidos pelas escritoras Anna Cláudia Ramos (1992), Marina Colasanti (2005) e Ana Maria Machado (2002), respectivamente, tendo como objeto de estudo aspectos do Feminino arquetípico a Donzela, a Mãe e a Anciã. Priorizamos as imagens, símbolos e arquétipos do Feminino, objetivando compreender a vivência das personagens, seus conflitos e suas transformações existenciais. O trabalho foi construído em três capítulos que abordaram, separadamente, o estudo das obras selecionadas. Subsidiado nos aportes teóricos específicos sobre o Feminino arquetípico, propostos por críticos e psicólogos junguianos, tais quais Neumann (1996), Durand (1997), Estés (1994), Von Franz (2008), Chinen (2001), Gould (2007), Warner (1999), Downing (1998), além de outros, demonstramos as formas de apresentação das personagens, que chamamos de formas arquetípicas do Feminino e enfatizamos os aspectos arquetípicos da Grande Mãe que nelas irromperam. No conto Pra onde vão os dias que passam?, foram evidenciados símbolos, arquétipos e imagens do Feminino que contribuíram para a obtenção dos resultados acerca da constituição do ser arquetípico da personagem Mariana. Na segunda obra, Debaixo da pele, a lua, foi o arquétipo do Materno que mais se tornou evidente e que mais exerceu influência sobre a Mulher, personagem da trama. Na última narrativa analisada, Melusina, dama dos mil prodígios, as formas arquetípicas de apresentação da personagem Melusina ligaram-se ao aspecto Materno, Prodigioso e Tecedor. Assim sendo, foram os arquétipos da Mãe, da Feiticeira e da Fiandeira do Destino que se tornaram mais evidentes na história. Ao fim das análises, foram percebidas certas semelhanças entre as personagens das três obras estudadas e entre as próprias narrativas que, mesmo apresentando enredos diversificados, se entrecruzaram em alguns pontos e aspectos primordiais.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
40

Teixeira, Júnior Nelson de Jesus. "Aspectos do interesse pela leitura literária : uma análise documental e ficcional dos escritos de Machado de Assis para O Cruzeiro (1878) /." São José do Rio Preto, 2019. http://hdl.handle.net/11449/180970.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Lucia Granja
Banca: Juliana Maia de Queiroz
Banca: Luciene Marie Pavanelo
Banca: Patrícia Kátia da Costa Pina
Banca: Priscila Renata Gimenez
Resumo: Esta pesquisa tem como objetivo mapear e analisar aspectos do interesse pela leitura literária, no Rio de Janeiro do final dos anos 1870, a partir das relações de aproximação e distanciamento entre os conteúdos divulgados pelo jornal O Cruzeiro e aqueles escritos por Machado de Assis em tal suporte. Partiremos do seguinte problema: como os escritos machadianos de 1878, em relação com alguns conteúdos das páginas jornalísticas do Jornal O Cruzeiro, que lhes serviam como suporte, concebia, documental e ficcionalmente, o interesse pela leitura literária do Oitocentos brasileiro e dialogava com seus leitores? Partimos da hipótese de que esses textos machadianos funcionavam como narrativas de passagem em que o leitor era preparado para provar de outras fontes de leitura, testando e formando o seu interesse pela leitura literária. Pretendemos, ainda, refletir acerca das relações entre literatura, jornalismo, ficção e história, tendo como recorte condutor a questão da recepção/leitura, tudo isso por meio da investigação bibliográfica e documental, análise das narrativas, além da reflexão a partir de textos críticos e teóricos que versam sobre a proposta em questão. Para tanto, esta pesquisa fundamentar-se-á em estudos sobre as narrativas de Machado de Assis (1878), o receptor/leitor, a recepção/leitura, o Oitocentos brasileiro e, a todo instante, recorrer-se-á aos estudos sobre o leitor implícito de Wolfgang Iser (1999), o leitor modelo de Umberto Eco (1986), o público indicado por...
Resumen: Esta pesquisa tiene como objetivo mapear y analizar aspectos del interés por la lectura literaria, en Río de Janeiro de finales de los años 1870, a partir de las relaciones de aproximación y distanciamiento entre los contenidos divulgados por el periódico O Cruzeiro y aquellos escritos por Machado de Assis en este soporte. Partiremos del siguiente problema: ¿como los textos machadianos de 1878, en relación con algunos escritos de las páginas periodísticas del Jornal O Cruzeiro, que les servían como soporte, concebía, documental y ficcionalmente, el interés por la lectura literaria de los ochocientos brasileños y dialogaba con sus lectores? Partimos de la hipótesis de que estos textos machadianos funcionaban como narrativas de paso en que el lector estaba preparado para probar de otras fuentes de lectura, probando y formando el su interés por la lectura literaria. Pretendemos, aún, refletar acerca de las relaciones entre literatura, periodismo, ficción e historia, teniendo como recorte conductor la cuestión de la recepción/lectura, todo eso por medio de la investigación bibliográfica y documental, analice de las narrativas, además de la reflexión a partir de textos críticos y teóricos que versan sobre la propuesta en cuestión. Para tanto, esta pesquisa fundamentarse en estudios sobre las narrativas de Machado de Assis (1878), lo receptor/lector, la recepción/lectura, el Ochocientos brasileño y, a todo instante, recorrerse a los estudios sobre el lector implícito de Wolfgang Iser (1999), el lector modelo de Umberto Eco (1986), el público indicado por Pierre Bourdieu (2007), a los horizontes de expectativas organizados por Robert Jauss (2002), a las reflexiones históricas sobre el lector expuestas por Roger Chartier (1998), a los lectores de Machado de Assis puntuados por Hélio Guimarães (2004), a la visión crítica sobre ―Notas semanais‖ sugerida ...
Doutor
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
41

Braga, Fabio William Lopes [UNESP]. "A carta de Caminha e o conceito de literatura na historiografia literária brasileira." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2009. http://hdl.handle.net/11449/94012.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:51Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-12-22Bitstream added on 2014-06-13T20:09:00Z : No. of bitstreams: 1 braga_fwl_me_assis.pdf: 482811 bytes, checksum: 039b4d92f5a7a0fb65d5e36867059eba (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Ao longo da história, muitos estudiosos tentaram definir o que distinguiria a literatura das demais manifestações culturais de uma sociedade. A distinção entre ficção e realidade, apesar de válida enquanto tentativa de caracterizar os textos literários, não deixa de ser problemática, pois que as histórias em quadrinhos são ficção, mas não são consideradas como literatura; os autores do Gênesis achavam que escreviam a verdade histórica, mas alguns o lêem hoje como fato e outros, como ficção. Se não existe um texto que seja de todo ficcional ou de todo realidade, há ainda a considerar que qualquer texto escrito pode ser lido subjetivamente. Tendo em vista as mudanças do conceito de literatura, o objetivo desta pesquisa é analisar algumas histórias da literatura brasileira, bem como as leituras que elas fazem da Carta de Pero Vaz de Caminha. Ainda hoje há controvérsias no tocante à classificação da obra, considerada literatura por alguns historiadores da literatura brasileira, enquanto outros a remetem para a história. A partir do estudo das concepções literárias presentes na historiografia literária brasileira, a análise das leituras de Sílvio Romero, José Veríssimo, Araripe Júnior, Afrânio Coutinho, Antonio Candido, Alfredo Bosi e Luiz Roncari, a respeito da Carta de Caminha, permitirá a apreensão da sensível modificação do conceito de literatura brasileira ocorrida ao longo do tempo.
Over the history, many researchers tried to define what would distinguish the literature from the other cultural manifestations of the society. The distinction among fiction and reality, despite to be valid while attempt of characterization of literary works, is problematic, because comic strips are fiction, but they are not considered as literature; Genesis’ authors thought they wrote the true story, but today some people read it as a fact and others as fiction. If there is not a fictional or true text, any writing can be read subjectively. Considering changes in the literature’s concept, the aim of this work is to analyze the brazilian literary historiography and its reading about the Caminha’s Letter. At present there is still different way of thinking about the classification of the work, considered literature by some historians of the brazilian literature, while others analyze it as an historical document. From study of the concept of literature present in the brazilian literary historiography, the analysis of the readings of Sílvio Romero, José Veríssimo, Araripe Júnior, Afrânio Coutinho, Antonio Candido, Alfredo Bosi and Luiz Roncari, about the Caminha’s Letter, will let to understand the changes of the brazilian literature’s concept over the time.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
42

Pin, Adriana. "A recepção da obra de Paulo Coelho pela crítica literária e pelo leitor." Universidade Federal do Espírito Santo, 2014. http://repositorio.ufes.br/handle/10/1271.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Maykon Nascimento (maykon.albani@hotmail.com) on 2015-01-15T16:37:29Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Tese Adriana Pin.pdf: 2424422 bytes, checksum: f860cda5542b63814262c8f7323c22e5 (MD5)
Approved for entry into archive by Elizabete Silva (elizabete.silva@ufes.br) on 2015-01-16T18:43:29Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Tese Adriana Pin.pdf: 2424422 bytes, checksum: f860cda5542b63814262c8f7323c22e5 (MD5)
Made available in DSpace on 2015-01-16T18:43:29Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Tese Adriana Pin.pdf: 2424422 bytes, checksum: f860cda5542b63814262c8f7323c22e5 (MD5) Previous issue date: 2014
Propõe-se um estudo acerca da recepção da obra de Paulo Coelho pela crítica literária e pelo leitor, envolvendo a indústria cultural, sob a perspectiva da Sociologia da Literatura. A pesquisa justifica-se pela grande proporção de leitores que a obra atinge: traduzida para 81 idiomas e lida em 168 países, tendo boa aceitação por diferentes perfis de leitores e por muitos críticos literários de outros países. No Brasil, a produção do escritor é recebida com uma certa reserva pela crítica literária. As intervenções da indústria cultural são discutidas por meio de um diálogo estabelecido entre Theodor W. Adorno, Max Horkheimer, Pierre Bourdieu, Umberto Eco, Luiz Costa Lima e Muniz Sodré. Em seguida, estabelece-se uma discussão sobre valor estético em relação à literatura contemporânea. Posteriormente, são mostradosos elementos temáticos recorrentes e a proximidade da narrativa coelhana com a oralidade, a partir da influência das canções compostas em parceria com Raul Seixas e da operação dos gêneros parábola e fábula.A recepção da crítica é analisada, baseando-se em estudos de Mário Maestri, Eloésio Paulo, teses e dissertações, artigos, entre outros. A recepção do leitor tem como aporte teórico Antonio Candido e Roger Chartier, dentre outros, apoiando-se na Estética da Recepção, especificamente nos estudos de Hans Robert Jauss e Regina Zilberman. É analisada a recepção da obra de Paulo Coelho pelos leitores da rede social Skoob, a fim de verificar o gênero, a idade,o nível de escolaridade, a condição socioeconômica e cultural e as impressões de leitura destes. Compreendendo esses sujeitos-leitores, historicamente, e valendo-se de outros aspectos (em vez dos estéticos) apontados pela Sociologia da Literatura, é possível estabelecer diálogos entre as preferências desses leitores com obras já legitimadas pela teoria e crítica literárias, ampliando o repertório destes e contribuindo para a mediação e a promoção da leitura, no Brasil.
We propose a study onthe reception of Paulo Coelho’s work by literary critics and readers, involving culture industry, from the perspective of Sociology of Literature.The research is justified by the large number of readers that Paulo Coelho’s work reaches: it is translated into 81 languages and it is read in 168 countries, with good acceptance by different readershipprofilesand by many literary critics from other countries.In Brazil, the writer’s productionis received with a littlereserve by literary criticism. The interventions of the culture industry are discussed through a dialogue established between Theodor W. Adorno, Max Horkheimer, Pierre Bourdieu, Umberto Eco, Luiz Costa Lima and Muniz Sodré. Then a discussion about aesthetic valueis established related to contemporary literature. Later, we discuss the recurring thematic elements and the closeness ofcoelhana’s narrative with orality, from the influence of songs written in partnership with Raul Seixas and the role of parable and fable genres.The critical reception is analyzed, based on studies of Mario Maestri, Eloésio Paulo, theses and dissertations, among others. The reader reception as theoretical contribution Antonio Candido and Roger Chartier, among others, supported on the Aesthetics of Reception, specifically in Hans Robert Jauss studies and Regina Zilberman.It is analyzed the reception of Paulo Coelho’ workby readers of thesocial network called Skoobin order to verify the level of gender, age, education, socioeconomic and cultural conditions and theirreading impressions. When we try to understand these subject readers, historically, and drawing on other aspects (rather than aesthetic) presented Sociology of Literature, it is possible to establish dialogues between the preferences of those readers with works already legitimized by theory and literary criticism, expanding their repertoire and also contributing to the mediation and promotion of reading in Brazil.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
43

Mendes, Algemira de Macêdo. "Maria Firmina dos Reis e Amélia Beviláqua na história da literatura brasileira: representação, imagens e memórias nos séculos XIX e XX." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2006. http://hdl.handle.net/10923/4207.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:02:27Z (GMT). No. of bitstreams: 3 000390035-Texto+Completo+Anexos+A-E-1.pdf: 16772990 bytes, checksum: 5d39337d046cf4db2535ddc0f31bbf4f (MD5) 000390035-Texto+Completo+Anexos+F-L-2.pdf: 16172746 bytes, checksum: c30970b607dc09631b4b30c8e125033b (MD5) 000390035-Texto+Completo-0.pdf: 1312796 bytes, checksum: cb879545e86e3e3f7df9672ac40eb609 (MD5) Previous issue date: null
Cette étude, Maria Firmina dos Reis et Amélia Beviláqua dans le cadre de l’histoire de la littérature brésilienne: des représentations, images et mémoires du XIX et XX siècles a eu comme support théorique L’ Histoire de la Littérature, L’ Histoire, L’Histoire des Femmes et la Théorie de la Littérature. Son but a été celui de rélever le processus d’inclusion et d’ exclusion des écrivains Maria Firmina dos Reis et Amélia Beviláqua dans l’historiographie littéraire brésilienne du XIX et XX siècle. Il a été réalisé une l’étude extra-textuelle et intra-textuelle des oeuvres «Úrsula», de Maria Firmina dos Reis, ainsi que des romans «Angústia» et «Jeanete», d’Amélia Beviláqua. Pendant cette étude, il a été vérifié les mémoires, les images et les représentations du statut de la femme dans le contexte sociopolitique et culturel dans lequel ces oeuvres s’ insèrent . fre
O presente trabalho, Maria Firmina dos Reis e Amélia Beviláqua na história da literatura brasileira: representação, imagens e memórias do século XIX e XX, tem como suporte teórico a História da Literatura, História, Histórias das Mulheres e Teoria Literária. Seu objetivo foi rastrear o processo de inclusão e de exclusão das escritoras Maria Firmina dos Reis e Amélia Beviláqua na historiografia literária brasileira do século XIX e século XX. Realizou-se estudo extratextual e intratextual das obras Úrsula, de Maria Firmina dos Reis, assim como dos romances Angústia e Jeanete de Amélia Beviláqua, verificando as memórias, imagens e representações do estatuto da mulher no contexto sociopolítico e cultural no qual as obras se inserem.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
44

Vélez, Escallón Bairon Oswaldo. "Grande Sertão: Veredas." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/94223.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2010
Made available in DSpace on 2012-10-25T07:44:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 279708.pdf: 1131149 bytes, checksum: 457e7f2a9269b8c21bf99d49a8a71e64 (MD5)
Grande Sertão: Veredas (1956), enquanto escritura, participa, ao mesmo tempo que foge, do gênero epopéia -salientado pela crítica rosiana como um dos seus referentes fundamentais. Esta dissertação de mestrado descreve essa paradoxal participação genérica ao menos em três níveis, imbricados e em extrema tensão: a ação, a narração e a transcrição ou passagem ao texto. Finalmente, reflete-se sobre como nessa "epopéia" da escrita algumas certezas e consensos são incessantemente interrompidos, sobre como nela se excreve (ou pesa fora da inscrição) uma existência comunitária sem um sentido "dado" ou a se impor -a aventura de uma convivência em um mundo de errância, sem retorno à origem nem destinação final, cuja consistência é o exílio.
Grande Sertão: Veredas (1956), as a written text, participates, and at the same time escapes, from the epic gender -highlighted by critics of Guimarães Rosa's work as one of its fundamental referentials. The present work describes this paradoxical participation at least on three levels, imbricated and in extreme tension: the action, the narration and the transcription. Finally, there is a reflection about how in that "epic" of the writing, several consensus and certainties are interrupted, about how in it a communitary existence is exscripted (or has a weight outside the inscription) without a "given" sense or without imposing itself, the adventure of a life together in a world of errancy, without return to the origin or final destination, whose consistence is the exile.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
45

Miranda, Hélio Rosa de. "O sertão no universo poético de João Guimarães Rosa: o recado cifrado da canção." Universidade de São Paulo, 1999. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8151/tde-18042013-114655/.

Повний текст джерела
Анотація:
Este trabalho de interpretação de \"O Recado do Morro\" trata da forma mesclada do conto com outras modalidades de narrativa, provindas da tradição oral, em consonância com o processo histórico-social que rege a realidade também misturada do sertão rosiano, múltiplo e labiríntico, fonte e origem do mito e da poesia. O estudo descreve e tenta apreender assim a mistura peculiar que define a singularidade do conto, intrinsecamente relacionada ao mundo misturado que tanto encanta quanto desconcerta. Na reconstrução da mistura como um todo orgânico, em que o conto parece renascer do interior da poesia do mais fundo do sertão brasileiro, se busca tornar inteligível um verdadeiro processo de esclarecimento, que culmina com o reconhecimento de sua própria identidade relacionado à terra natal à qual o herói retorna, de modo triunfal.
This interpretative work on \"O Recado do Morro\" discusses the mixture of this short story with other narratives modes, based on oral tradition, consistent with the socio-historical process orienting the also-mixed reality of Guimarães Rosa\'s backlands, plural and labyrinthine, where myth and poetry come from. This study reports and seeks to comprehend the peculiar mixture that defines the narrative\'s uniqueness which is intrinsically related to the hybrid style that amazes and disconcerts the reader. In reconstructing this mixture as an organic whole, where the short story seems to be reborn from the poetry of the deepest backlands of Brazil, this reading seeks to make intelligible a veritable process of the illumination, whose climax is the recognition of himself: a identity of the hero.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
46

Ribeiro, Elzimar Fernanda Nunes. "A reescrita da história em Calabar, o elogio da traição, de Chico Buarque e Ruy Guerra." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2002. http://repositorio.unb.br/handle/10482/1707.

Повний текст джерела
Анотація:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Letras, Departamento de Teoria Literária e Literaturas, 2002.
Submitted by Debora Freitas de Sousa (deborahera@gmail.com) on 2009-09-17T18:42:28Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_ElzimarFernandaNunesRibeiro.pdf: 599536 bytes, checksum: ed9a16e80251c92842cdac9bb79eff33 (MD5)
Approved for entry into archive by Luanna Maia(luanna@bce.unb.br) on 2009-09-18T12:10:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Dissertação_ElzimarFernandaNunesRibeiro.pdf: 599536 bytes, checksum: ed9a16e80251c92842cdac9bb79eff33 (MD5)
Made available in DSpace on 2009-09-18T12:10:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertação_ElzimarFernandaNunesRibeiro.pdf: 599536 bytes, checksum: ed9a16e80251c92842cdac9bb79eff33 (MD5) Previous issue date: 2002
A peça teatral Calabar, o elogio da traição, de Chico Buarque e Ruy Guerra, foi escrita durante a fase mais repressiva da ditadura militar com a intenção de discutir o conceito de “traição” a partir do mito histórico erigido em torno de Domingos Fernandes Calabar, homem que auxiliou os holandeses a conquistar parte do nordeste brasileiro no século XVII. Ela deveria ter sido apresentada em 1973, mas devido à ação da censura, só foi encenada em 1980. Apesar de sua trilha sonora ter ficado famosa (destacando-se canções como “Tatuagem”, “Fado tropical” e “Cala a boca, Bárbara”), a peça não tem sido objeto de análises mais detidas. Geralmente, Calabar tem sido interpretada como uma crítica alegórica ao governo militar. Embora não neguemos tal leitura, pretendemos acrescentar uma outra ao comparar o texto de Buarque e Guerra com os textos citados por eles na bibliografia histórica presente até à 22a edição do livro. Examinando tais obras históricas, percebemos que Calabar as reescreve na forma de uma paródia carnavalesca, conforme definida por Mikhail Bakhtin, a partir da técnica de colagem. Assim, concentramos nossa atenção no questionamento que Buarque e Guerra fizeram não só do mito de Calabar em si, mas também do discurso histórico que lhe deu origem. Pudemos então perceber que, além de condenar a ditadura militar, Calabar ataca uma tradição cultural que possibilita que discursos autoritários sejam assimilados de forma eficaz pela sociedade brasileira. _____________________________________________________________________________________ ABSTRACT
The play Calabar, o elogio da traição, by Chico Buarque and Ruy Guerra, was written during the most repressive phase of the Brazilian Military Dictatorship with the intention of discussing the concept of "betrayal" starting from the historical myth that was erected around Domingos Fernandes Calabar, man that helped the Dutchmen to conquer part of the Brazilian northeast at XVII century. It should have been exhibited in 1973, but due to the action of the censorship, it was staged in 1980. In spite of its soundtrack has became famous (standing out songs as "Tatuagem", "Fado tropical" and "Cala a boca, Bárbara"), the play hasn't been object of more exhaustive analyses. Usually, Calabar has been interpreted as an allegorical critic to the military government. Although we don't deny such reading, we intended to increase another one, comparing Buarque and Guerra’s text with the texts mentioned by them at the historical bibliography present until the 22nd edition of the book. Examining these historical texts, we noticed that Calabar rewrites them like a carnival parody, as defined by Mikhail Bakhtin, using the technique of collage. Therefore, we concentrated our attention on the queries that Buarque and Guerra did about the myth of Calabar itself and also about the historical discourse that gave it origin. Then we could notice that, besides condemning the Military Dictatorship, the play Calabar attacks a cultural tradition that makes authoritarian discourses can be assimilated in an effective way by the Brazilian society.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
47

Assis, Jamille Maria Nascimento de. "“Nem preto, nem branco, mas puro matiz”: um ensaio sobre a produção crítica do uspianista José Miguel Wisnik." reponame:Repositório Institucional da UFBA, 2013. http://www.repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/9286.

Повний текст джерела
Анотація:
223 f.
Submitted by Cynthia Nascimento (cyngabe@ufba.br) on 2013-03-27T16:08:46Z No. of bitstreams: 1 Jamille Maria Nascimento de Assis.pdf: 1476831 bytes, checksum: aacf2753291b5ece00755fccf54dd4e4 (MD5)
Approved for entry into archive by Alda Lima da Silva(sivalda@ufba.br) on 2013-03-27T17:40:17Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Jamille Maria Nascimento de Assis.pdf: 1476831 bytes, checksum: aacf2753291b5ece00755fccf54dd4e4 (MD5)
Made available in DSpace on 2013-03-27T17:40:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Jamille Maria Nascimento de Assis.pdf: 1476831 bytes, checksum: aacf2753291b5ece00755fccf54dd4e4 (MD5)
O trabalho tem como objetivo produzir um perfil intelectual do crítico José Miguel Wisnik, a partir da análise da sua produção ensaística e musical, do espaço que o formou e o acolheu como professor (a Universidade de São Paulo) e de depoimentos, entrevistas e alguns biografemas. Wisnik se destaca no meio crítico por assumir uma forma de leitura articulada com a especificidade da linguagem musical, sem deixar de levar em consideração os conhecimentos de outras áreas, como a psicanálise, a sociologia, a antropologia, a história, etc., sempre com o intuito de valorizar a criatividade das manifestações culturais brasileiras em seus trabalhos. Uma leitura alinhada a distintas matrizes analíticas não deixaria de gerar suas ambiguidades, até porque quem a produz é um uspiano que, à diferença de seus pares, tentou aplicar um approach teórico formal e sociológico à análise de objetos que não são usualmente analisados na USP, como a música e o futebol. Essa dupla valência leva-o, portanto, a estar alinhado com os Estudos Culturais no Brasil, mas de modo bastante singular. Estudar como essa singularidade se forjou constitui, pois, a principal meta deste trabalho.
Universidade Federal da Bahia. Instituto de Letras. Salvador-Ba, 2012.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
48

Quadros, Carla de. "A vocação memorialística de Isaías Alves: variantes (auto)biográficas." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2014. http://hdl.handle.net/10923/6897.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-11-04T01:02:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000462296-Texto+Completo-0.pdf: 15380938 bytes, checksum: f9eace3defe0866b190f1ae8582913db (MD5) Previous issue date: 2014
The memorialistic writing by Isaías Alves in Vida e obra do Barão de Macahubas (1942), Vocação pedagógica de Rui Barbosa (1959) and Matas do Sertão de Baixo (1967) has made a significant contribution to the discussion of stylistic boundaries, as well as to the analysis of rhetorical narrative of which he has made use, in a state of memorious narrator, intending to relate the memory report and the story writing. It is possible to observe the impressionist details of the narrator in his attempt to understand how Isaías Alves articulates his narrative production, considered memorialistic, reaching out to different text formats – biography, autobiography, and memoir – but always giving priority to the inscription of the self. This study has tried to map the stylistic boundaries among Literature, Social History, Social and Collective Memory, present in texts, considered hybrid, revisiting History, Literary Theory and concepts employed in genres such as (auto) biography, memoir and others in order to reconsider the paths which confirm the assertion that the presence of memory in Isaías Alves and his (auto) biographical variations adjust to an interdisciplinary dialogue that, although displaying a nostalgic slant, also commits to historiography, while signing a pact with himself. This suggests an intimate engagement marked by the place and position of the author/narrator. It is possible to observe in Isaías Alves an organic and positivist intellectual, who performed several public functions, without reaching the representativeness that others did, and which he rightly thought he deserved, in establishing relevant relations between history and memory through biographical and autobiographical reports.We defend, firstly, the initiative of placing the works mentioned here in the context of Brazilian literature, removing the classification wrappings mistakenly placed by scholars; reviewing the journey of a forgotten, or silenced, intellectual by virtue of his political choices, but admittedly a memorialist narrator who, mapping his sentimental impressions, could review the historic path of education in a tone which reminds us of the epics, in addition to the author’s concerns about organizing files – raising him to the category of guardian the memories of Recôncavo Sul Baiano and his own. To establish the analytical dialogue, theoreticians such as Philipe Lejeune (2008) Leonor Arfuch (2010), Francoise Dosse (2009), Diana Klinger (2012), Roland Barthes (1984), Luiz Costa Lima (1991) and Daniel Pécaut (1990), among others, have been examined.
A escrita memorialística de Isaías Alves em Vida e obra do Barão de Macahubas (1942), Vocação pedagógica de Rui Barbosa (1959) e Matas do Sertão de Baixo (1967), contribui decisivamente para a discussão de fronteiras estilísticas e para analisar as retóricas narrativas por ele utilizadas, na condição de narrador memorioso, com o intuito de relacionar o relato memorialístico e a escrita da história, observamos os detalhes impressionistas desse narrador exatamente na tentativa de compreender de que forma Isaías Alves articula a sua produção narrativa, considerada memorialística, dialogando com diferentes formatos textuais - biografia, autobiografia e memória - mas sempre priorizando a inscrição de si. Este estudo investiu seus esforços no mapeando de fronteiras estilísticas entre Literatura, História Social, Memória Social e Coletiva, presentes em textos, considerados híbridos, revisitando a história, a teoria da literatura e conceitos empregados para gêneros como a (auto)biografia, a memória e outras ciências a fim de reconsiderar caminhos que assegurassem a afirmação de que a presença do memorialismo em Isaías Alves e suas variantes (auto/memo)biográficas ajustam-se num diálogo interdisciplinar que, embora demonstre um viés saudosista, cantor de si, também assume compromisso com a historiografia, ao tempo em que firma um pacto consigo, o que supõe um engajamento íntimo demarcado pela função e pelo lugar do autor/narrador. Observa-se, aqui em Isaías Alves um intelectual orgânico, considerado por alguns críticos, como positivista, que desempenhou diversas funções públicas, sem ter alcançado a representatividade que outros tiveram, e que ele, muito acertadamente, julgava merecer, ao estabelecer relações importantes entre história e memória mediante o relato biográfico e autobiográfico.Defendemos, portanto, a iniciativa de, primeiro, situar as obras aqui elencadas no contexto da literatura brasileira, retirando-lhes os invólucros de classificação postos por estudiosos, bem como rever o percurso de um intelectual esquecido ou silenciado, em virtude da escolha política por ele assumida, mas reconhecidamente um narrador memorialista que, mapeando suas impressões sentimentais pôde rever o percurso histórico da educação, num tom que nos lembra o das narrativas épicas, somados à preocupação do autor em organizar arquivos, o que o eleva à condição de guardião de suas e das memórias do Recôncavo Sul Baiano. Para estabelecermos o diálogo analítico convocamos teóricos como: Philipe Lejeune (2008) Leonor Arfuch (2010), Francoise Dosse ( 2009), Diana Klinger (2012), Roland Barthes (1984), Luiz Costa Lima (1991) e Daniel Pécaut (1990) dentre outros também convidados.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
49

Oliveira, Leonardo Pereira de. "Moral e arte em Machado de Assis : da crítica e do teatro ao romance Esaú e Jacó." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2013. http://hdl.handle.net/10183/79445.

Повний текст джерела
Анотація:
Este trabalho busca reconstruir a visão que Machado de Assis formulou a respeito do trabalho artístico, a fim de analisar o papel da moral em sua estética. Fora m cotejados seus textos de jornal, as críticas de arte e as crônicas, com seus pareceres para o Conservatório Dramático, bem como com determinadas cartas que discutissem obras específicas ou o contexto artístico geral do Brasil. Analisamos o que esses textos analíticos revelavam frente à criação ficcional da juventude, para podermos ler sua ficção mais madura em busca de sinais da teoria que a embasasse, já que o autor passou a escrever cada vez menos cotidianamente sobre arte ou obras alheias. Interessava-nos nisso o reconhecimento de traços que, lidos em relação a um questionamento literário expresso na juventude, poderiam elucidar melhor seu pensamento. Buscamos reconhecer tanto os conceitos que eram utilizados de forma estável, ao longo da obra, quanto quais eram as mudanças daqueles que tiveram seu sentido alterado conforme o autor repensava o meio artístico e o fazer literário. Para analisar seu contexto, detivemo-nos particularmente na imprensa e no teatro, meios que na verdade viviam em relação íntima. Isolamos os conceitos que serviam de base a toda crítica escrita por ele e analisamos como eles estavam relacionados à moral. Para avançar aos últimos anos do escritor, explicitamos a transposição de conceitos formulados em outros gêneros para se pensar o romance e, por fim, analisamos Esaú e Jacó, indicando como a estética engajada de Machado podia ser percebida mesmo no fim de sua obra.
Our goal was to reconstruct Machado de Assis' point of view about the artistic work, to analyze the role of morality in its aesthetics. His newspaper articles (art critics and chronicles) were confronted to his Brazilian Conservatory of Dramatic Arts appraisals, as well as to certain letters analyzing specific works or the general Brazilian artistic context. We have compared what these analytic texts revealed on his early fictional work so we could read his more mature fiction searching for the theory that based it, once the author started writing less and less often about art or other people's works. We were interested in the recognition of characteristics more prominent in his early literary questionings which could elucidate his later line of thoughts. We recognized both the concepts used in a steady way, along his work, and what were the transformations suffered by those concepts that changed as the author reformulated his thoughts about the artistic community and the literary work. To analyze the context we lingered specifically on the press and on the theater, environments which were intimately entangled. We have isolated the concepts that served as base to all his written critics and analyzed how they were related to moral issues. Going to the lat er years of the writer we have made explicit the transposition of concepts formulated in other genres to think about his novels and to end it up we have analyzed Esaú e Jacó, indicating how Machado’s morally engaged aesthetics could be noticed even at the end of his career.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
50

Nascimento, Maria de Fatima do 1953. "Benedito Nunes e a moderna crítica literária brasileira (1946-1969) = Benedito Nunes and the Modern Brazilian Literary Criticism (1946-1969)." [s.n.], 2012. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/270161.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Suzi Franki Sperber
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem
Made available in DSpace on 2018-08-20T23:21:06Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Nascimento_MariadeFatimado_D.pdf: 1799333 bytes, checksum: 729e6f97401c4dd48cfcfe3116ab0df2 (MD5) Nascimento_MariadeFatimado_D_Volume_II.pdf: 3163844 bytes, checksum: 506f73bbb4718a2d2deff88138f762de (MD5) Previous issue date: 2012
Resumo: O presente estudo sobre a crítica literária de Benedito Nunes, dividido em dois volumes, parte de variados gêneros textuais (tentativa de romance, poemas, aforismos, crônicas sobre ciência, poesia, filosofia e religião, entrevistas, crítica de poesia e de romances), ou seja, seus primeiros textos nos seguintes periódicos de Belém do Pará: "Arte Suplemento Literatura", do jornal Folha do Norte (1946-1951), onde ele inicia sua carreira de crítico de literatura, continuada nas revistas Encontro (1948) e Norte (1952); sua produção em outros periódicos do Brasil, como seus textos no "Suplemento Dominical" do Jornal do Brasil e nos suplementos de O Estado de São Paulo e O Estado de Minas Gerais (ensaios com análises de poemas, romances e filosofia); e ainda seus primeiros livros: O mundo de Clarice Lispector (1966) e O dorso do tigre (1969), livro que o consagra como um dos expoentes da moderna crítica literária da segunda metade do Século XX no Brasil, principalmente das obras de autores que publicam da década 1940 em diante, a exemplo de Clarice Lispector, Guimarães Rosa e João Cabral de Melo Neto. A compilação de textos nos periódicos, além de possibilitar a identificação das principais leituras de Benedito Nunes, incorporadas à concepção de sua crítica, com leituras iniciais dos filósofos cristãos, São Tomás de Aquino, Pascal e especialmente, um precursor do existencialismo, Kierkegaard, que vai ser uma constante nas análises do ensaísta brasileiro, permite traçar a trajetória intelectual de Benedito Nunes, particularmente como crítico literário. Este, posteriormente, vai acrescentar em suas análises as ideias de Sartre e Heidegger. Com relação especificamente a Heidegger, o qual Nunes estuda durante toda a sua vida, verifica-se a concepção ontológica da criação artística pela linguagem verbal, que, para o filósofo alemão corresponde à fundação do ser pela palavra. Com respeito à divisão deste estudo, o primeiro volume contém a trajetória intelectual de Benedito Nunes, bem como as análises do material compilado nos periódicos e de dois livros do crítico brasileiro (O mundo de Clarice Lispector (ensaio), de 1966 e O dorso do tigre, 1969), enquanto que o segundo volume contém uma amostra do material compilado
Abstract: This dissertation, about the literary criticism of Benedito Nunes, divided in two parts, is based on a variety of textual genres (attempts to write novels, poems, aphorisms, chronicles on science, poetry and philosophy, interviews, criticism on poetry and novels). In other words, this study is about Nunes? first texts on some newspapers of Belém do Pará: "Supplement of Art and Literature", on the newspaper Folha do Norte (1946-1951), in which the author starts his career as a literary critic, also writing on magazines such as Encontro (1948) and Norte (1952). This study is also based on Benedito Nunes? writings on other newspapers of Brazil, such as the "Sunday Supplement" of Jornal do Brasil and on the supplements of journals like O Estado de São Paulo and O Estado de Minas Gerais (texts containing analysis of poems, novels and philosophy); and, still, Nunes? first books: O mundo de Clarice Lispector (1966) and O dorso do tigre (1969). The latter causes the writer to be considered one of the exponents of modern literary criticism in the second half of the twentieth century in Brazil, mainly of the works of art of writers who published from the decade of 1940 on, namely, Clarice Lispector, Guimarães Rosa and João Cabral de Melo Neto, just to name a few. The compilation of the texts published on journals, besides enabling the identification of the main readings of Benedito Nunes, which were incorporated to the conception of his criticism, considering some Christian philosophers as Saint Thomas Aquinas, Pascal, and, particularly, a precursor of existentialism, Kierkegaard, which will be constant in the analysis of the Brazilian author, makes it possible to trace the intellectual path followed by Benedito Nunes, specially as a literary critic. The writer will, lately, add the ideas of Sartre and Heidegger to his analysis. Specifically considering Heidegger, who Nunes studies throughout his whole life, it is possible to see the ontological conception of artistic creation by verbal language, which, to the German philosopher, corresponds to the foundation of the self by the word. Regarding the division of this study, the first part contains the intellectual path Benedito Nunes followed, as well as analysis of the material compiled from the newspapers and from the two books of this Brazilian critic. The second part contains a sample of the material which was compiled
Doutorado
Teoria e Critica Literaria
Doutora em Teoria e História Literária
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!

До бібліографії