Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Romanian Historians.

Дисертації з теми "Romanian Historians"

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-44 дисертацій для дослідження на тему "Romanian Historians".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Bergkvist, Daniel. "Resande genom historien : Framställningen av romer i grundskolans läroböcker för historia mellan åren 1964–2014." Thesis, Umeå universitet, Institutionen för idé- och samhällsstudier, 2020. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:umu:diva-171668.

Повний текст джерела
Анотація:
The aim of this essay is to analyze the portrayal of the Romani people in 23 history textbooks marketed towards the Swedish lower secondary school between the years 1964–2014, but also which uses of history emerge from within these descriptions. During this period, the curriculum has passed through five different stages with varying approaches towards ethnic minorities. The method used to compare different textbooks, passages and time-periods was a qualitative and comparative content analysis based on a model by Professor Lennart Hellspong. This was supported by a theoretical framework focused around the typologies of uses of history by Professor Klas-Göran Karlsson. The findings show that Romani people are portrayed in similar themes or contexts over different curriculum-stages and many of the written passages focuses on the victimization and mistreatment of Romani by either Swedish or international actors. A comprehensive account of an objective and cultural history is only found in a few of the most current textbooks. The Romani and their history are often overlooked in favor of the majority society’s historical narrative if not a specific duty is charged towards their inclusion in the schools control documents. In the year 2000 the Framework Convention for the Protection of National Minorities was ratified by the Swedish government and the subsequent revision of the curriculum made this inclusion a permanent fixture. However, some textbooks keep minority history brief and unsatisfying. The uses of history regarding Romani people vary over time and appear to be subject to the overarching sociopolitical landscape. An excluding and existential nationalistic narrative is identified to be common during the 1960’s but transforms towards a more including variety over time. Non-use and political-pedagogical use are both partial in varying degrees during all the curriculum-periods coupled with a perceived scientific presentation of historical facts, but not scientific use of history. The current curriculum introduces a widely moral and conciliatory use of history. This study confirms earlier research to an extent, but at the same time it extends to focus on the Romani people, a wider variety of books and a longer time-period compared with earlier studies on the subject. The findings open the possibility for future research on other Swedish or international minorities – or the Romani from other methodological or theoretical standpoints.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
2

Sanfelice, Pérola de Paula. "Amor e sexualidade em ruínas." reponame:Repositório Institucional da UFPR, 2012. http://hdl.handle.net/1884/27365.

Повний текст джерела
Анотація:
Resumo: Desde o final do século XIX até meados do XX, os estudos clássicos foram permeados de conceitos racistas e excludentes, ideias de superioridade e dominação eram muito comuns entre os estudiosos. Buscando uma relação imediata com o passado e formando uma linha de tempo ininterrupta e teleológica, os estudiosos do mundo clássico, durante os períodos imperialistas e totalitários, uniram antigo e moderno, misturando-os de acordo com os interesses políticos nacionalistas e transformando a Antiguidade, principalmente romana, em um espelho de suas aspirações ideológicas. O mesmo ocorreu do âmbito da religiosidade romana, em que as literaturas canônicas, sobretudo as que tratam do Império Romano, preponderavam sempre às lembranças de um passado permeado por feitos políticos e militares, delegando à marginalidade os elementos da vida cotidiana e do ordinário, essenciais para compreender a construção das experiências humanas. Partindo desses princípios, nossa investigação se concentrará nas maneiras como se dão as expressões religiosas e as suas especificidades na cidade de Pompeia, focando, sobretudo, na deusa do amor, Vênus. Desse modo, uma releitura da relação entre amor, erotismo e religiosidade se torna necessária, na medida em que Roma antiga, por muitos anos, foi filtrada pelos olhos dos modernos historiadores, imbuídos de uma visão judaíco-cristã na qual se considera as esferas do sexual e do religioso como separadas. Assim, os exemplos de pinturas destacadas em contextos materiais distintos, em especial no interior de casas espalhadas por Pompeia, nos desafiam a desvincular sexualidade romana pagã da noção cristã de pecado e reinserí-la no universo religioso para uma percepção menos anacrônica da experiência romana em geral e pompeiana em particular.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
3

Bondioli, Nelson de Paiva [UNESP]. "Religião Romana nas Fronteiras da Romanidade: um estudo sobre a construção e manutenção de identidades romanas durante o principado Júlio-Claudiano." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/114021.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-01-26T13:21:28Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-07-31Bitstream added on 2015-01-26T13:30:23Z : No. of bitstreams: 1 000796542_20160731.pdf: 132884 bytes, checksum: 4ed5a0898e27a0d8d03c5a62dbb04a08 (MD5) Bitstreams deleted on 2016-08-01T11:29:56Z: 000796542_20160731.pdf,. Added 1 bitstream(s) on 2016-08-01T11:30:54Z : No. of bitstreams: 1 000796542.pdf: 1244679 bytes, checksum: fff71d0ef058366d992c7882da124e51 (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
O presente trabalho é um estudo que busca analisar as relações entre religião, política e identidade no mundo romano durante o principado Júlio-Claudiano. Para tanto, propomos, de um lado, uma reflexão acerca dos sacra publica realizados na cidade de Roma e o papel do Princeps na construção e manutenção de comportamentos religiosos ideais. Por outro lado, refletimos sobre o desenvolvimento dos cultos imperiais nas províncias, com especial atenção ao culto ao Princeps vivo. Para alcançar os objetivos propostos em nosso trabalho utilizamo- nos da teoria pós-colonial e a visão que essa crítica traz à compreensão dos processos de identificação, de dominação e manipulação de símbolos do poder, considerando sua viabilidade e importância para o estudo da Antiguidade. Com a análise da documentação, através da análise dos discursos que a constitui, tanto no que tange o textual quanto o advindo da cultura material que são apresentados, e considerado nosso marco teórico, o papel desempenhado pela religião e o Princeps, que defendemos que podemos encontrar visões paralelas da romanidade. Romanidades em Paralelo são essas construções que ocorrem simultaneamente em Roma e nas Provinciais sobre o “ser romano”. Torna-se, portanto, necessário deslocarmos de uma posição tradicionalmente pensada enquanto central, a visão das elites da cidade de Roma sobre o que consiste esse “ser romano” e refletirmos sobre essa(s) construção(ões) para além da urbs
This thesis is a study that aims at analyzing the relations between religion, politics and identity in the Roman world during the Julio-Claudian Principate. To that end we propose an assessment of the sacra publica in the city of Rome and the development of the imperial cults in the provinces, paying special attention to the worship of the living Princeps. To achieve the aims proposed by this study, we turn ourselves to the postcolonial theory and the vision that this critique brings to the comprehension of processes of identification, domination and manipulation of the symbols of power, considering its viability and importance to studies of Antiquity. Through an analysis of both the written and material sources concerning the period, we assert that it is possible to find parallel visions of Romanness, becoming necessary to displace Rome from its the traditional perspective, that the Romanness as seen by the elites of the city takes a central, hierarchical and imposing position to the entire Empire. Hence, we aim at understanding how Romanness was constructed and operated outside the urbs
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
4

Solovera, San Juan María Esther. "Estudios sobre la historia económica de La Rioja romana /." Logroño : Gobierno de La Rioja, Instituto de estudios riojanos, 1987. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb35418796p.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
5

Mendel, Maurice. "Edition avec traduction, notes et commentaires de historia romana de montesquieu. Manuscrit inedit." Montpellier 3, 1995. http://www.theses.fr/1995MON30021.

Повний текст джерела
Анотація:
Histoira roman : la recherche qui a ete effectuee sur ce document porte a la fois sur la question de son authenticite ( est-il bien de la main de montesquieu ?), et de son originalite (est-il ou n'est-il pas une creation de montesquieu?) et constitue une etude de de document - temoin. A l'issue de cette etude, il apparait autant qu'il est possible que ce manuscrit est bien de la main de montesquieu, qu'il a ete pris sous la dictee, et qu'on y trouve un certain nombre de themes recurrents de sa pensee posterieure. Montesquieu, eleve du college oratorien de juilly de 1700 a 1705, y recueillit, en quatrieme, l'histoira romana. Nous donnons l'edition et la traduction de ce texte latin. Nombreuses sont les fautes du cahier. Nous les comparons a celles commises ulterieurement par montesquieu adulte. Ce cours d'histoire porte la marque de juilly, etablissement scolaire repute pour sa modernite. On y retrouve les methodes du temps, et les auteurs anciens apprecies par les oratoriens. Le texte s'inscrit en outre dans une longue continuite pedagogique valorisant les ideaux republicains. Le cahier de juilly est a l'origine de l'ideologie que developpa montesquieu, comme le montrent des reminiscences formelles. La revolution francaise en fut l'heritiere
Historia romana : two questions have been considered here about this document : first, is it genuine, i. E. By the hand of montesquieu himself? il so, is it original, i. E. A creation of montesquieu, or not? after a careful study of this reference document, it appears, as far as can be ascertained, that it is actually by the hand of montesquieu, taken down as a dictation, and that a number of themes recurrent in his later trend of throught are to be found in it. Montesquieu, a pupil of the oratorians of the college de juilly from 1700 to 1075, gathered the historia romana there, when he was in third form. Here we give an edition with a french translation of this latin text. In this copybook of a schoolboy, many mistakes can be found : we compare them with those committed later by the author as an adult. This course in history bears the mark of the college de juilly, a school famous for his modernity. The methods of that time arte to be found in it, as well as the latin authors appreciated by the oratoains. Moreover, this text takes his place in the long pedagogical tradition enhancing republican standards. This paper from juilly is the starting point of the ideology that montesquieu developed later on, as shown by formal reminiscencs. And the french revolution inherited this ideology
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
6

ALMEIDA, João Paulo Pereira de. "As cunhagens de GALBA (68-69 d.C): propaganda do poder nas moedas romanas." Universidade Federal de Alfenas, 2017. https://bdtd.unifal-mg.edu.br:8443/handle/tede/1090.

Повний текст джерела
Анотація:
A presente dissertação tem como tema a construção e legitimação do poder imperial através da propaganda utilizada pela numária romana. Baseada em uma análise das moedas cunhadas no principado de Galba, buscamos analisar aquelas que obtinham mensagens relativas às virtudes, à Hispania e Roma Renasc e o vínculo destas escritas com a construção da imagem pública do princeps. Pois acreditamos que Galba introduziu um novo meio de sua legitimação ao poder, criando uma propaganda que o torna apto a governar. Assim, levando-nos a concluir que Galba utilizava de uma estratégia distinta de consolidação do seu poder comparada à dinastia que governava anteriormente. Logo, compreendido o processo de montagem da representação de Galba, podemos então conhecer as expectativas que ele tinha sobre ser o imperador romano, pós Nero, em seu imaginário.
This dissertation aims to approach the building and legitimisation of imperial authority through the propaganda that was employed by the Roman numismatics. Based upon an analyzis of the coins minted during the principality of Galba, we have sought to examine those that carried messages regarding the virtues of Hispania and Roma Renasc and the link between these prints with the construction of the public image of the princeps. Because we believe that Galba inserted a new way of validating his power creating a propaganda that misled the people into thinking he was able to rule. Thus, leading us to conclude that Galba used a differring strategy of consolidating his power, in contrast to the dinasty that governed previously. Thereby, upon understanding the process of development of Galba’s depiction, we can get to know the expectations he had in mind on what was necessary to be the Roman emperor post-Nero.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
7

Blanco, López Ricardo. "La historia del pueblo Peonio: recogida y análisis crítico de las fuentes literarias griegas y romanas." Doctoral thesis, Universitat Rovira i Virgili, 2018. http://hdl.handle.net/10803/665976.

Повний текст джерела
Анотація:
Aquesta tesi doctoral, que es presenta per compendi d'articles, tracta sobre la Història del poble peoni. El poble peoni habitava en la antiguitat (s. XIII/XII a.C.- V d.C) entre les conques dels rius Axio (actual Vardar-Axios) i Estrimó (actual Struma-Strimonas), i a més a més, estava format per diverses tribus peònies, anomenades agrians, derrones, doberos, leeus, peonis originaris, peoples i siriopeonis, documentades en les fonts textuals gregues i romanes i la numismàtica peònia. A l'actualitat, el territori de Peònia, estaría repartit entre els estats de Macedònia, Bulgària i Grècia. L'objectiu principal d'aquesta tesi ha estat recollir, classificar, traduir i comentar tota la informació històrica y arqueològica que documenta al poble peoni, i així reconstruir la seva història, des de la seva fundació fins l'època romana. La metodologia seguida tant per a l'estudi de les fonts literàries, epigràfiques com numismàtiques, recollides en els capítols segon, tercer i cinquè segueix un mètode de treball cronològic. La tesi que presentem s'inicia amb el capítol primer que és la introducció, per passar a continuació al capítol segon que recull l'arqueologia del poble peoni que desenvolupa tres temes: ciutats peònies històriques, numismàtica de les tribus peònies i textos epigràfics grecs que recullen informació sobre la seva història. El capítol tercer està format per set articles, que desenvolupen la història del poble peoni i constitueixen la part fonamental d'aquesta tesi. S'inicia amb un article general a la seva història, per passar després a un altre que parla sobre el seu origen, i a continuació desenvolupar la seva història en diferents articles (primeres notícies de la història del poble peoni, tribus peònies i desaparició del poble peoni). El capítol quart recull les conclusions finals, per passar després al capítol cinqué que recull el Corpus de fonts textuals sobre els peonis, (literàries i epigràfiques gregues i romanes i llegendes de les monedes de les tribus peònies). La tesi doctoral acaba amb la Bibliografia i un índex temàtic.
Esta tesis doctoral, que se presenta por compendio de artículos, trata sobre la Historia del pueblo peonio. El pueblo peonio habitaba en la antigüedad (s. XIII/XII a.C.- V d.C) entre las cuencas de los ríos Axio (actual Vardar-Axios) y Estrimón (actual Struma-Strimonas), y además estaba formado por diversas tribus peonias, denominadas agrianes, derrones, doberos, leeos, peonios originarios, peoples y siriopeonios, documentadas en las fuentes textuales griegas y romanas y la numismática peonia. En la actualidad, el territorio de Peonia, está repartido entre los estados de Macedonia, Bulgaria y Grecia. El objetivo principal ha sido recoger, clasificar, traducir y comentar toda la información histórica y arqueológica que documenta al pueblo peonio, y así reconstruir su historia desde su fundación hasta la época romana. La metodología seguida tanto para el análisis de las fuentes literarias, epigráficas como numismáticas, recogidas en los capítulos, segundo, tercero y quinto sigue un método de trabajo cronológico. Esta tesis que presentamos se inicia con el capítulo primero que es la introducción; a continuación el capítulo segundo que recoge la arqueología del pueblo peonio que incluye tres temas: ciudades peonias históricas, numismática de las tribus peonias y textos epigráficos griegos que recogen información sobre su historia. El capítulo tercero está formado por siete artículos, que desarrollan la historia del pueblo peonio y constituyen la parte fundamental de esta tesis. Se inicia este capítulo con un artículo general a la historia del pueblo peonio, para pasar después a otro que habla sobre su origen. A continuación se desarrolla su historia en diferentes artículos (primeras noticias de la historia del pueblo peonio, tribus peonias y desaparición del pueblo peonio). En el capítulo cuarto, se encuentran las conclusiones finales, y el capítulo quinto recoge el Corpus de fuentes textuales sobre los peonios, (literarias y epigráficas griegas y romanas y leyendas monetales de las tribus peonias). La tesis doctoral acaba con la Bibliografía y un índice temático.
This octoral thesis deals with the history of the Paionian people. The Paionian people lived in ancient times between the basins of the rivers Axios and Strymon. This people was formed by different tribes, called Agrianes, Derrones, Doberes, Laeaei, Paionians, Paioplae and Siriopaionians, documented in Greek and Roman textual sources and in the Paionian numismatics. In present times, the territory of Paeonia is divided between the states of Macedonia, Bulgaria and Greece. The main objective of this doctoral is to collect, classify, translate and comment on the textual sources (literary and epigraphic) in Latin and Greek on the Paionian people, as well as the numismatic of the Paionian tribes, and thus learn more about the history of this people. The methodology of this thesis has followed a method of chronological work in literary, epigraphic and numismatic sources. The thesis has the format of a compendium of articles, previously published in several scientific journals, to which is added and archaeological overwiew, a corpus of textual sources and an updated bibliography. After an introduction in chapter, the second chapter develops an overwiew of the archaeology of the Paionian people, which includes three themes: historical Paionian towns, the numismatics of Paionian tribes and the Greek epigraphic texts containing information on the history of Paionians. The third chapter is made up of seven articles, which develop the history of the Paionian people and constitute the fundamental part of this thesis. This chapter begins with a general article on the history of the Paionian people, followed by an article about their origin. The rest of the articles deal with various topics concerning the history of the Paionians (first news of their history, Paionian tribes and disappearance of this people). The fourth chapter, contains the final conclusions, and in the fifth, the Corpus of textual sources on the Paionian people is collected (Greek and Roman literary and epigraphic sources and the numismatic inscriptions of the Paionian tribes). This thesis ends with a bibliography and a thematic index.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
8

Cornford, B. D. P. "The idea of the Roman past in early medieval Italy : Paul the Deacon's Historia Romana." Thesis, University of Cambridge, 2002. https://www.repository.cam.ac.uk/handle/1810/272094.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
9

Kretschme, Marek Thue. "Rewriting Roman history in the Middle Ages : the 'Historia Romana' and the Manuscript Bamberg, Hist. 3 /." Leiden : Brill, 2007. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb411011516.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
10

Zavatti, Francesco. "Writing History in a Propaganda Institute : Political Power and Network Dynamics in Communist Romania." Doctoral thesis, Södertörns högskola, Historia, 2016. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:sh:diva-29855.

Повний текст джерела
Анотація:
In 1990, the Institute for Historical and Socio-Political Studies of the Central Committee of the Romanian Communist Party was closed, since the Party was dissolved by the Romanian Revolution. Similar institutions had existed in all countries belonging to the Soviet bloc. This Institute was founded in 1951 under the name of the Party History Institute, and modelled on the Marx-Lenin-Engels Institute in Moscow. Since then, it served the Communist Party in producing thousands of books and journals on the history of the Party and of Romania, following Party orders. Previous research has portrayed the Institute as a loyal executioner of the Party’s will, negating the agency of its history-writers in influencing the duties of the Institute. However, the recent opening of the Institute’s archive has shown that a number of internal and previously obscured dynamics impacted on its activities. This book is dedicated to the study of the Party History Institute, of the history-writers employed there, and of the narratives they produced. By studying the history-writers and their host institution, this study re-contextualizes the historiography produced under Communist rule by analysing the actual conditions under which it was written: the interrelation between dynamics of control and the struggle for resources, power and positions play a fundamental role in this history. This is the first scholarly inquiry about a highly controversial institute that struggled in order to follow the constantly shifting Party narrative canon, while competing formaterial resources with rival Party and academic institutions. The main actors in this study are the history-writers: Party veterans, young propagandists and educated historians, in conflicting networks and groups, struggled in order to gain access to the limited resources and positions provided by the Party, and in order to survive the political changes imposed by the leadership. By doing so they succeed, on many occasions, to influence the activities of the Institute.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
11

Heath, Christopher Timothy. "Narrative structures in the works of Paul the Deacon." Thesis, University of Manchester, 2013. https://www.research.manchester.ac.uk/portal/en/theses/narrative-structures-in-the-works-of-paul-the-deacon(9c4d4231-7196-4449-a89d-ee3bb8bca1d5).html.

Повний текст джерела
Анотація:
Paul the Deacon wrote at a time when the Regnum Langobardorum was on the cusp of downfall and attachment to the Carolingian empire. Paul’s narratives (the Historia Langobardorum in particular) have become vital sources for Italian medieval history and a window on the world of the eighth century in the West. Recent approaches to Paul have projected modern perceptions onto his works in the quest to identify his politico-ethnic viewpoint. Consequently his personal ‘voice’ has been lost in modern treatments. The narrative structure of his work, and analysis of the kind of dramatic events that interested him, are areas that have hitherto been largely ignored by scholars. This thesis seeks to provide the context for both Paul’s Life and Works and to present an analysis of what it was that Paul actually said rather than trying to conjure an analysis from what he did not say. It will demonstrate that there is not only a ‘multi-vocality’ within the works of Paul, but links, connections, even contradictions that in themselves serve to present and show Paul’s singularity as both a writer and an individual in challenging times for both him personally and for Italy generally. Yet analysing Paul by using Paul alone is a teleological cul-de-sac and thus this thesis will seek to compare his narrative approach with that of other early medieval authors.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
12

Barnabé, Luis Ernesto [UNESP]. "Lívio e os reis romanos: a defesa de uma identidade Romana." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2006. http://hdl.handle.net/11449/93427.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:38Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2006-06-23Bitstream added on 2014-06-13T18:07:48Z : No. of bitstreams: 1 barnabe_le_me_assis.pdf: 1081865 bytes, checksum: 94a1f842970e33f260ef1ade9b1cddd0 (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
No primeiro livro de sua obra, o historiador romano Lívio se dedica ao período lendário da fundação de Roma e ao período monárquico que se sucede. A publicação deste volume ocorre paralelamente aos primeiros anos do principado de Augusto. Ao caracterizar sua época como um período de decadência da sociedade, o historiador incita seus contemporâneos a recuperarem o respeito às antigas tradições através da sua história de Roma. Esta pesquisa visa analisar a construção das personagens históricas dos reis e identificar as influências do presente do historiador na sua composição, principalmente no que tange à defesa de um modelo de identidade romana calcado nas tradições do mos maiorum.
In his first book, the Roman historian Livy dedicates himself to the legendary period of the foundation of Rome and to the monarchic period that follows on. The publication of this volume takes place in the first years of Augustus' principality. In characterizing his age as a period of society decadence, the historian incites his contemporaries to recover the respect for the old traditions through the history of Rome. This research aims to analyze the construction of historical characters of kings and identify the influences of the historian's present in its composition, especially regarding the defense of a model of Roman identity based on the traditions of the mos maiorum.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
13

Lledó, Cardona Nuria. "El uso de la moneda en las ciudades romanas de Hispania en época imperial: el área mediterránea." Doctoral thesis, Universitat de València, 2004. http://hdl.handle.net/10803/10172.

Повний текст джерела
Анотація:
La tesis doctoral que presentamos ha tenido como objeto esencial el conocimiento del uso monetario del área litoral tarraconense en el período romano-imperial a partir de todos aquellos testimonios numismáticos y arqueológicos publicados que dejaron constancia de él. Consideramos interesante realizar este estudio como objeto de nuestra tesis básicamente por dos motivos:· aunque los estudios numismáticos de excavaciones y yacimientos romanos de la Península Ibérica son numerosos, son casi inexistentes las visiones generales de uso monetario en ella que permitan caracterizarlo· los estudios globales existentes se han basado en recopilaciones parciales de las fuentes, centrándose en los hallazgos monetarios sin contexto y en los tesoros, sin considerar otros testimonios como los hallazgos monetarios recuperados en un contexto cronológico determinado, en general prácticamente inexistentes hasta fechas muy recientes, que como veremos aportan una valiosa información para el conocimiento del uso de monedaNuestro estudio se ha centrado así en tres grandes objetivos:- otorgar una visión de conjunto de la circulación monetaria romano-imperial de una de las áreas más activas de Hispania. Han sido consideradas las 8 ciudades costeras mediterráneas (que incluyen 10 yacimientos) que permiten un estudio global de su uso monetario, así como sus respectivos ámbitos rurales. Las ciudades son, de norte a sur, Emporiae, Iluro, Baetulo, Barcino, Tarraco, Saguntum (en cuyo estudio incluimos el yacimiento de Saguntum propiamente dicho y el de su puerto, el Grau Vell), Ilici (para cuyo estudio hemos considerado el yacimiento de l'Alcúdia d'Elx y el Portus Ilicitanus) y Carthago Noua- integrar para ello la información otorgada por todos aquellos elementos que testimonian un uso de moneda, tanto los propiamente numismáticos (los propios hallazgos de monedas, sin contexto, con contexto y los tesoros) como los extranumismáticos (epigráficos, literarios y arqueológicos)- realizar una valoración final, a modo de epílogo, del grado de monetización del litoral tarraconense en el contexto del debate historiográfico sobre la monetización del Imperio romano, es decir, hasta qué punto la moneda estaba inserta en las transacciones comerciales.La caracterización del uso monetario de las ciudades consideradas ha sido realizado básicamente en función de 6 parámetros: 1. El volumen de aprovisionamiento de moneda, medido a partir, fundamentalmente, del volumen de los hallazgos esporádicos sin contexto recuperados, cuya información completan los hallazgos esporádicos contextualizados y los tesoros formados en cada período. Este parámetro permite acercarnos a la evolución del volumen de moneda recibida en cada yacimiento en los diferentes períodos2. La composición de la masa monetaria circulante de las diferentes etapas romano-imperiales que conoceremos, esencialmente, a partir de la composición numismática de los contextos arqueológicos fiables formados en cada una y de los tesoros. Este aspecto ha proporcionado información sobre elementos como el tiempo en que las monedas permanecieron en circulación o el ritmo con el que las emisiones de cada período se incorporaban a la masa monetaria circulante.3. Las denominaciones utilizadas4. La procedencia de los hallazgos, que revelan las tendencias de movilidad de las piezas5. Otros rasgos puntuales del uso monetario, como las particiones, contramarcado e imitación. 6. Como testimonios indirectos de disponibilidad monetaria incluimos otros dos indicadores: la actividad económica y comercial de cada ciudad y las actuaciones municipales y evergéticas llevadas a cabo en ellas, testimoniadas de forma arqueológica o epigráfica.La valoración de cada parámetro en las ciudades del área estudiada nos ha permitido caracterizar el uso monetario urbano y rural de la misma, en función, básicamente, de sus dos aspectos fundamentales, el volumen de aprovisionamiento y la composición de la masa monetaria. A. Con respecto al volumen de aprovisionamiento de los ámbitos urbanos de la costa tarraconense podemos concluir lo siguiente1. Durante los siglos I y II, el índice de aprovisionamiento en los grandes puertos tarraconenses (Emporiae, Tarraco, Saguntum, Carthago Noua y, durante el siglo II, Barcino) debió de ser elevado. El aprovisionamiento monetario durante el siglo primero y, posiblemente, el siglo segundo en los enclaves secundarios del litoral tarraconense (Iluro, Baetulo, Ilici/Portus Ilicitanus), si bien inferior en términos absolutos con respecto al de los grandes centros portuarios, debió de ser también elevado en términos relativos, es decir, el hábito monetario en ellos fue también intenso. Ello se deduce a partir de los hallazgos recuperados en Baetulo en los períodos julio-claudio y flavio, cuyos numerosos estratos de abandono y colmatación permiten también observar un aprovisionamiento importante en la ciudad, que creemos compartirían el resto de enclaves citados de sus características.2. En general, podemos decir que las ciudades del litoral tarraconense estuvieron insertas dentro de los circuitos monetarios mediterráneos durante todo el período imperial, reflejándose en la evolución de sus hallazgos el perfil general de la evolución monetaria imperial. 3. Se documenta el mantenimiento de un cierto aprovisionamiento en el siglo V.B. Con respecto a la composición de la masa monetaria, ésta se caracteriza por la presencia en cada período de un porcentaje elevado de monedas acuñadas con anterioridad al mismo, que excepto en el caso del período 253-284 (por la rápida velocidad de la circulación durante el mismo) es en término de hallazgos superior al 60% en todas las muestras obtenidas. Finalmente, podemos concluir que la caracterización del uso monetario del litoral tarraconense obtenida parece apuntar hacia una monetización importante de su economía (quizá algo inferior en el ámbito rural), dado: el importante volumen de hallazgos recuperado; el mantenimiento del uso monetario en el siglo V; la presencia de un porcentaje significativo de monedas con valor inferior al as y la existencia de una organización comercial compleja, que implica un capital líquido importante. Si bien es cierto que existieron límites importantes a la plena monetización, que pueden verse a través de los fenómenos que indican una fuerte demanda de moneda que no pudo ser satisfecha por las cecas oficiales (particiones, contramarcado e imitaciones), estos signos responden más bien a límites materiales de aprovisionamiento y no a una escasa mentalidad monetaria, pues pretenden subsanar las deficiencias de abastecimiento de moneda, testimoniano el arraigo de la moneda en el hábito económico del litoral tarraconense romano-imperial.
This thesis has had the aim of studying coin use in the coastal Tarraconensis area during the Roman Imperial period starting from the numismatic and archaeological published evidences which have placed this use on record. We have so studied the eight cities (including ten sites) which have a numismatic recording broad enough to inform us about its coin use: Emporiae, Iluro, Baetulo, Barcino, Tarraco, Saguntum and Grau Vell, Ilici (l'Alcúdia d'Elx and Portus Ilicitanus) and Carthago Noua. Two main parameters have been valued in order to characterize coin use in each city: the volume of coin supply (measured from the coins recovered out of an archaeological context, thus considering them from its date of minting) and the composition of the monetary mass in every period of the Empire in each site and in the whole of them, composition known through the coin composition of the different archaeological levels and through hoards. By means of this study, we have been able to typify the main lines of coin circulation in the littoral area of the Roman Imperial Tarraconenis. Between them, we must underline the large and stable volume of supply during the first two centuries of the Empire, the keeping of the supply even in the fifth century and the long permanence of the coins in circulation. All this trends lead us to conclude that coin use was very deep-rooted in the economy of the coastal Tarraconensis during the Empire.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
14

Gonçalves, Bruna Campos. "Constructos identitários entre os conceitos de realeza de Temístio e Amiano Marcelino ( Século IV D.C. /." Franca : [s.n.], 2012. http://hdl.handle.net/11449/93200.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Margarida Maria de Carvalho
Banca: Claudio Umpierre Carlan
Banca: Carlos Augusto Ribeiro Machado
Resumo: No contexto da Antiguidade Tardia, observamos os ideais de Realeza que se propagaram no Império Romano no século IV d.C., mais especificamente, nos relatos de dois autores que partilharam dos acontecimentos políticos ocorridos entre os governos de Constâncio II a Teodósio (337-395 d.C.), sendo eles: o filósofo Temístio (317-388 d.C.) com seus discursos políticos; e o militar Amiano Marcelino (325/330-395 d.C.) com sua obra Res Gestae. Ao longo de nossa pesquisa, buscamos observar as características de cada autor, e confluímos suas experiências de vida para encontrarmos os pontos convergentes e divergentes de seus conceitos em torno das responsabilidades Imperiais. Nesse ínterim, ressaltarmos o entrelaçamento entre romanos e bárbaros, muito perceptível nesse momento; e como este processo de interação de culturas influenciou no pensamento dos escritores tardo-antigos aqui estudados. Também, preocupamo-nos em observar como um filósofo e um militar desenvolveram tais ideais em relação a dois governantes distintos: Joviano (363-364 d.C.) e Valentiniano I (364-375 d.C.), para tanto fizemos uma análise mais especifica dos Discursos V - A Joviano - e VI - ao Amor Fraterno ou Sobre a Humanidade - de Temístio e dos Livros XV a XXX de Amiano Marcelino, por serem Imperadores eleitos diretamente pelo Exército Romano, sem o auxilio de outros órgãos da sociedade romana. Além disso, são eles, até o momento, os imperadores romanos menos explorados pelas historiografias ibérica, francesa, britânica e nacional consultadas até o momento. Em geral, tais historiografias quando se referem a esses governantes, os mencionam de maneira pejorativa. Assim, em um momento de grande efervescência sócio-político cultural, dois autores não cristãos escrevem seus trabalhos, com o intuito de relembrarem seu público ... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: In the context of Late Antiquity, we observe the ideals of Royalty which spread throughout the Roman Empire in the IV century AD, especially the reports of two writers who shared political events which occurred between the governments of Constantius II and Theodosius (337-395 AD), they are: the philosopher Themistius (317-388 AD) with his political speeches and the military Ammianus Marcellinus (325/330-395 AD) with his work Res Gestae. Throughout our research, we aimed to observe the characteristics of each writer and merge their life experiences to find the convergent and divergent points of their concepts around the imperial responsibilities. Meanwhile, we highlight the interlinking between Romans and barbarians, very perceptible at that time; since this process of culture interaction influenced the thoughts of the ancient late writers here studied. We also sought to observe how a philosopher and a military developed such ideals in relation to two distinct rulers: Jovian (363-364 AD) and Valentinian I (364-375 AD), for this a more specific analysis of the Speeches V was made - to Jovian - and VI - to Fraternal Love or on Humanity - Themistius‟ and Books XV to XXX by Ammianus Marcellinus for being Emperors directly elected by the Roman Army, without any help from other agencies of the Roman society. Moreover, they are, so far, the least explored Roman emperors by the Iberian, French, British and national historiographies checked so far. In general, when such historiographies refer to these rulers, they are mentioned in a pejorative way. Thus, in a time of great socio-political and cultural excitement, two non-Christian writers write their papers in order to remind their audience of the importance of virtues and, because of that, both of them base themselves in examples from the classical tradition; the same way we perceive other elements that permeate the structure of both good rulers: Themistius and Ammianus Marcellinus
Mestre
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Lundmark, Lisa. "De anormalas plats i skapelsen : Religiösa teman i romanen Ensamhetens brunn." Thesis, Uppsala universitet, Religionshistoria, 2017. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-323368.

Повний текст джерела
Анотація:
The purpose of this essay is to examine religious themes in the novel The Well of Loneliness by author Radclyffe Hall. The novel has been analysed using a hermeneutic method, with focus on the religious world picture of the novel and the faith of the lgbt characters. Conclusions regarding the religious world picture is a world where God is closely linked to nature. All humans, including lgbt people, are a natural part of his creation. The hatred towards lgbt people can be traced to humans, not God. The novel centers around the religious beliefs of lgbt people outside the realm of institutional religion. Their religious beliefs are often closely linked to their lgbt experiences, and characterized by belief in a god who does not condemn them. Their close relationship to nature can be interpreted as a part of their relationship to God.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
16

Gris, Jeremias Ferran. "Escenografía del poder en la arquitectura romana. Una reflexión metodológica para su estudio." Doctoral thesis, Universitat Rovira i Virgili, 2015. http://hdl.handle.net/10803/402485.

Повний текст джерела
Анотація:
Aquesta tesi té com objectiu estudiar la arquitectura romana, tant la gran arquitectura pública com la privada, des del punt de vista de la construcció de la seva imatge visual. Això suposa aproximar-nos als processos de disseny arquitectònic dels espais interiors. Estudiar la dimensió espacial fa necessària una representació més pròxima a l’experiència personal; els instruments de representació virtual són una plataforma amb molt potencial però és important no perdre la visió analítica i conceptual en la seva aplicació. En aquest sentit, la tradició dels estudis de l’arqueologia de l’arquitectura, que com veurem es remunta al segle XVIII, pot ser un bon referent. La interpretació i reconstrucció de la imatge de diferents edificis romans ens permetrà aproximar-nos a l’experiència personal d’aquests espais, a la percepció de l’escenografia i representativitat. Amb això ens introduïm en l’estudi del valor semàntic de l’arquitectura romana: la decoració, les formes del llenguatge clàssic, la composició, la concepció espacial i jerarquització d’espais. Es tracta d’entendre la imatge visual de l’edifici des del punt de vista de l’espectador, el ciutadà romà que transitava per aquests edificis. L’arquitectura, com tot objecte cultural, reflexa la societat que la va construir. En l’època republicana, l’arquitectura pública i privada romana eren compartiments estancs. L’aspiració del poder va portar a les grans famílies aristocràtiques a incorporar a les seves residències elements que reflectien la imatge de l’arquitectura pública, tot aspirant a instituir-se del seu prestigi i solemnitat. Aquest procés va culminar en la Casa d’August, la residencia privada del jove Octavià i que es va convertir en la seu del poder de Roma.
Esta tesis tiene como objetivo estudiar la arquitectura romana, tanto la gran arquitectura pública como la privada, desde el punto de vista de la construcción de su imagen visual. Esto supone aproximarnos a los procesos de diseño arquitectónico de los espacios interiores. Estudiar la dimensión espacial hace necesaria una representación más próxima a la experiencia personal; los instrumentos de representación virtual son una plataforma con mucho potencial pero es necesario no perder la visión analítica y conceptual en su aplicación. En este sentido, la tradición de los estudios de la arqueología de la arquitectura, que como veremos se remonta al siglo XVIII, puede ser un buen referente. La interpretación y reconstrucción de la imagen de distintos edificios romanos nos permitirá aproximarnos a la experiencia personal de estos espacios, a la percepción de la escenografía y representatividad. Con ello nos introducimos en el estudio del valor semántico de la arquitectura romana: la decoración, las formas del lenguaje clásico, la composición, la concepción espacial y jerarquización de espacios. Se trata de entender la imagen visual del edificio desde el punto de vista del espectador, el ciudadano romano que transitaba por estos edificios. La arquitectura, como todo objeto cultural, refleja la sociedad que la construyó. En época republicana, la arquitectura pública y privada romana eran compartimentos estancos. La aspiración del poder llevó a las grandes familias aristocráticas a incorporar en sus residencias elementos que reflejaban la imagen de la arquitectura pública, aspirando a instituirse de su prestigio y solemnidad. Este proceso culminó en la Casa de Augusto, la residencia privada del joven Octaviano y que se convirtió en la sede del poder de Roma.
This thesis aims to study the Roman architecture, both large public and private architecture, from the point of view of building its visual image. This approach involves the processes of architectural design of the interior spaces. Study the spatial dimension calls for a closer representation to personal experience; virtual representation instruments are a platform with great potential but we must not lose the analytical and conceptual vision in his application. In this sense, the tradition of studies of the archaeology of the architecture, as we will be back to the eighteenth century, can be a good reference. Interpretation and image reconstruction of various Roman buildings allow us to approach the personal experience of these spaces, the perception of the scenery and representativeness. Thus we get into the study of the semantic value of Roman architecture: the decor, the forms of classical language, composition, spatial design and hierarchy of spaces. It is about understanding the visual image of the building from the point of view of the viewer, the Roman citizen who was passing through these buildings. Architecture, like any cultural object, reflects the society that built it. In republican era, the Roman public and private architecture were closed compartments. Aspiration of power led to the great aristocratic families to incorporate elements in their homes that reflect the image of public architecture, aspiring to be instituted of its prestige and solemnity. This process culminated in the House of Augustus, the private residence of the young Octavian and became the seat of power of Rome.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
17

de, Oliveira Julio Cesar Magalhães. "Igreja, mobilização popular e ação coletiva na Africa romana do seculo IV ao seculo V." [s.n.], 2001. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/279196.

Повний текст джерела
Анотація:
Orientador: Pedro Paulo A. Funari
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-07-29T05:17:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Oliveira.JulioCesarMagalhaesde_M.pdf: 10602387 bytes, checksum: 311b826b4dc434b9d08a18d8ba5323d1 (MD5) Previous issue date: 2001
Resumo: Este é um estudo sobre algumas das formas da atuação do povo nas cidades do Império Romano Tardio. O texto se concentra numa análise do caso particular das relações entre a plebe cristã e a Igreja no norte da África, mas apresenta essas relações no contexto mais amplo da política urbana do Império tardio (do século IV às primeiras décadas do século V). O objetivo é compreender como, neste contexto, as multidões urbanas podiam ser mobilizadas e engajadas e quais eram as expectativas, as motivações e as formas de ação coletiva da plebe urbana
Abstract: This study is about some of the (political and religious) activities of the common people in the cities of the Later Roman Empire. We focus our attention to the relations between the Christian plebs and the Church in Northern Africa. Our approach, though, is by presenting the relations in the broader context of the urban policies of the Later Empire. We aim to understand how the urban mob would be mobilized and led to take an active part in political and religious disputes, what its motivations and expectations were, and how it would act in order to achieve certain goals
Mestrado
Mestre em História
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
18

Palahí, Grimal Lluís. "El suburbium de Gerunda. Evolució històrica del pla de Girona en època romana." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 2013. http://hdl.handle.net/10803/126304.

Повний текст джерела
Анотація:
This doctoral thesis aims to go deep on the knowledge of the city of Gerunda in the Roman period using as a main source of information the data about its suburbium, especially thanks to several archaeological projects developed for the last years. Roman suburbium was different from the present-day meaning of the word suburb. It was not a secondary or supplementary space, but an integral part of the city. Indeed some activities, as funerary ones, must only take place legally in this area, never within the pomerium. The study and knowledge of the suburban spaces are essential for understanding the evolution of the cities in Roman times. If the knowledge of this space is important for understanding any ciuitas, in cases such of the city of Gerunda where archaeological and written documents are scanty for providing information concerning the town
El present treball de tesi doctoral pretén aprofundir en el coneixement de la ciutat de Gerunda en època romana emprant com a principal font d’informació les dades referents al seu suburbium, especialment gràcies als projectes arqueològics desenvolupats els darrers anys. El suburbium romà era diferent del que actualment se sol entendre amb aquest terme. No era un espai secundari ni complementari; el suburbi romà era part integral de la ciutat, fins al punt que algunes de les activitats, com la funerària, només es podien desenvolupar legalment en aquest espai i mai dins el pomerium. El coneixement i estudi dels espais suburbials resulta essencial per entendre la pròpia evolució de les ciutats en època romana. Si el coneixement d’aquest espai és important per a la comprensió de qualsevol ciuitas, en casos com el de la ciutat de Gerunda, on l’arqueologia i la documentació han estat molt gasives a l’hora d’aportar-nos informacions referents al propi nucli urbà
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
19

Silva, Suiany Bueno da. "Usos do passado em Tito Lívio: a construção de uma memória romana à época de Augusto (século I a.C.)." Universidade Federal de Goiás, 2015. http://repositorio.bc.ufg.br/tede/handle/tede/4458.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2015-04-24T13:56:27Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Suiany Bueno Silva - 2015.pdf: 1923214 bytes, checksum: e3824af9d8821bf7181c439cc0496ac0 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5)
Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2015-04-24T13:58:05Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Suiany Bueno Silva - 2015.pdf: 1923214 bytes, checksum: e3824af9d8821bf7181c439cc0496ac0 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5)
Made available in DSpace on 2015-04-24T13:58:05Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Suiany Bueno Silva - 2015.pdf: 1923214 bytes, checksum: e3824af9d8821bf7181c439cc0496ac0 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Previous issue date: 2015-02-12
Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq
We will discuss the role of the writing of History in Titus Livius (Livy) and how it defines and consolidates a Roman memory. We have to observe how the narrative structure leads to the understanding of a History conceived as “the master of life” (magistra vitae), that is, the use of the examples; to look at the past is to take from it the examples of behavior. In other words, the importance of studying History is not only in specific lessons, but also in the practice of how and what to look at in this past. In this sense, when he reuses an old historiography and apply it to his writings, Livy aims to develop a historiographic work that reaches his people’s dignity, an aspect that allows the definition of civic Roman behaviors, as well as a definition of a Roman latinity, linked to the troubles of his contemporary context at the time of Augustus, during centuries I B.C to I A.D. We will understand how Livy’s historical speech expresses the political demands of his time, from the relationship among discourse, rethorics, memory, power.
Discutiremos o papel da escrita da História em Tito Lívio e como a mesma define e consolida uma identidade romana, o ser romano. Trata-se de observar como a estrutura da narrativa aponta para a compreensão de uma História concebida como “mestra da vida” (magistra vitae), ou seja, a utilidade dos exemplos; olhar para o passado é extrair dele exemplos de comportamento. O valor do estudo da história, em outras palavras, não reside apenas em lições específicas, mas também no exercício de como e o que se olhar desse passado. Neste sentido, ao retomar uma historiografia antiga e aplicá-la em sua escrita, Tito Lívio pretende realizar um trabalho historiográfico que realce a dignidade de seu povo, um aspecto que permite a definição dos comportamentos cívicos romanos, bem como a definição de uma latinidade romana associada às inquietações do contexto presente de Lívio à época de Augusto, durante o século I a.C. - I d.C. Compreenderemos como o discurso histórico de Lívio expressa as demandas políticas de sua contemporaneidade, a partir da relação entre discurso, memória, poder e identidade.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
20

Ratti, Stéphane. "Les livres 7 à 9 du "Bréviaire" d'Eutrope : introduction, traduction et commentaire." Besançon, 1994. http://www.theses.fr/1994BESA1011.

Повний текст джерела
Анотація:
Le Bréviaire d'Eutrope, résumé de l'histoire romaine de Romulus à Jovien (trois cent soixante-quatre ap. J-c. ), a été publié en trois cent soixante-dix après j-c. La thèse comporte une introduction générale aux livres sept à dix, qui contiennent les biographies des cinquante-trois empereurs d'Auguste à Diocletion et Maximien, une traduction nouvelle des quatre livres et un commentaire des livres set a neuf. Une juste appréciation de l'originalité de ces pages nécessitait de déterminer ce qui dans le Bréviaire appartenait en propre à Eutrope et ce qui avait pu être emprunté aux auteurs antérieurs (Suétone, Periochae de Tite live, Aurelius Victor entre autres). L'identification des sources du Bréviaire accorde un large crédit à l'hypothèse de la Kaisergeschichte d'Enmann qu'eutrope aurait utilisée et conduit à examiner les rapports entre la biographie d'auguste et un texte qu'on n'avait jamais rapproché du Bréviaire, les res gestae diui augusti. Toutefois la Guellenforschung doit être mise au service de l'évaluation raisonnée et rigoureuse de l'originalité du Bréviaire par rapport à ses devanciers afin de mettre en évidence les intentions politiques d'Eutrope. Sont examinées également les dettes à l'égard du Breviaire des auteurs qui, à la charnière des quatrième et cinquième siècles, l'ont lu : Festus, l'histoire Auguste et Orose notamment Eutrope, en définitive, n'est pas l'auteur scolaire d'un simple résumé, mais le Bréviaire, destiné d'abord à être lu par l'empereur Valens qui en avait commandé la rédaction, contient un certain nombre d'idées personnelles de l'abréviateur sur la définition de l'optimus princeps. Eutrope, haut fonctionnaire de l'empire, écrit une histoire de coloration pro sénatoriale dont les concepts politiques les plus importants sont fournis par le sens souvent original qu'il donne à l'idéologie du prouatus, a la ciuilitas et a la felicitas. Les modèles à cet égard sont Auguste et Trajan, ou encore les empereurs du troisième siècle choisis consensu senatus militumque. Le Bréviaire propose donc une image cohérente et en partie originale du prince idéal.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
21

Lima, Junio Cesar Rodrigues. "Flavio Josefo e o paradigma de circularidade cultural entre as comunidades judaicas e a sociedade romana na Urbs do século I d.C." Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2013. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=5720.

Повний текст джерела
Анотація:
O paradigma de circularidade cultural entre a comunidade judaica e a sociedade romana foi construído pela historiografia através da análise do contato sociocultural e embates entre romanos e judeus que, ao longo da história, ocuparam o mesmo espaço em diversas regiões anexadas ao Império Romano. As relações de poder estabelecidas entre Roma e Jerusalém, após a ocupação da Judéia, apontam para uma hierarquização nas relações sociais, culturais e políticas entre romanos e judeus. O conceito de circularidade cultural de Carlo Ginzburg nos permite, a partir da trajetória de Flávio Josefo, identificar a dualidade no mundo social de Josefo, na qual, de um lado estavam as culturas dominantes (sociedade romana) e, do outro, as culturas subalternas (comunidades judaicas) que, apesar da marcação das diferenças, se influenciavam reciprocamente.
The paradigm of cultural circularity between the Jewish community and Roman society built by historiography through analysis of the cultural contact and clashes between Romans and Jews. They occupied same space in different regions of the Roman Empire. Power relations established between Rome and Jerusalem after the occupation of Judea indicate a hierarchy in social, cultural and political relations between Jews and Romans. The concept of cultural circularity of Carlo Ginzburg identifies a duality in the Josephus social world. The influence of dominant cultures (Roman society) and subordinate cultures (Jewish communities) was reciprocal.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
22

Marimon, Ribas Pau. "Entre el Mediterráneo y el limes germánico: el río Ródano como factor de comunicación e integración económica." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/420864.

Повний текст джерела
Анотація:
Esta tesis doctoral se centra principalmente en evaluar la importancia del río Ródano durante el alto imperio romano. Se tienen en cuenta de un modo especial las relaciones entre el Mediterráneo y el limes renano y se busca determinar de qué modo el eje formado por los ríos Ródano y Rin intervino en el modelo de distribución de los productos mediterráneos. La mayoría de trabajos, que de una manera u otra han tratado este tema, se han basado únicamente en analizar el número total de ánforas presentes en un determinado lugar o, como mucho, a comparar determinados contextos, sin entrar en enjuiciar el valor histórico real de la vía del Ródano como nexo de unión entre el mundo mediterráneo y el germano. Asimismo, se ha dejado de lado el análisis de los principales personajes encargados de llevar a cabo buena parte de estos intercambios, por lo que las conclusiones a las que han podido llegar solamente reflejan una parte de la realidad. De manera paralela esta investigación pretende averiguar en qué medida la intervención del Estado romano sobre el eje Ródano-Rin condicionó la organización del abastecimiento militar y hasta qué punto dicho suministro supuso un estímulo económico para el conjunto de las provincias galas y germanas y un motor para el crecimiento de la región. Los resultados obtenidos han permitido ver cómo la reorganización administrativa de la Galia y la conquista de Germania supusieron un empuje fundamental para el eje Ródano-Rin en la distribución de productos mediterráneos. Las nuevas colonias establecidas a lo largo del río Ródano generaron todo un conjunto de dinámicas sociales y económicas que se fueron desarrollando bajo el amparo del Estado romano que, en todo momento, supervisó y reguló el funcionamiento de las actividades económicas en función de sus necesidades y en beneficio de sus conciudadanos.
Cette thèse de doctorat a pour principal objectif de démontrer l’importance du Rhône au cours du Haut-Empire. Les liens entre la Méditerranée et le limes rhénan en forment le point fort, et notre enquête s’attache à déterminer dans quelle mesure l’axe Rhône-Rhin est intervenu dans le modèle de distribution des produits méditerranéens. La majorité des travaux traitant ce thème, de près ou de loin, s’appuie sur l’analyse des amphores d’un site particulier, ou, au mieux, sur la comparaison de divers contextes, sans apprécier toutefois la valeur historique réelle du Rhône en tant que lien entre le monde méditerranéen et le monde germanique. De la même manière, ces études s’intéressent peu aux personnages responsables de ces échanges, de sorte que leurs conclusions reflètent une réalité tronquée. Cette recherche vise en parallèle à évaluer de quelle manière l’intervention de l’État romain sur cet axe a conditionné l’organisation de l’approvisionnement militaire et jusqu’à quel point ce ravitaillement a constitué un stimulant économique pour les provinces gauloises et germaniques, et un moteur de croissance pour la région. Enfin, cette étude met en lumière le développement de la diffusion des marchandises méditerranéennes sur l’axe Rhône-Rhin, consécutif à la réorganisation administrative de la Gaule et la conquête de la Germanie. Les nouvelles colonies établies le long du Rhône ont généré un ensemble de dynamiques sociales et économiques, alimentées grâce à la protection de l’État romain qui, à tout moment, a supervisé et réglementé le commerce en fonction de ses propres besoins et au profit de ses concitoyens.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
23

De, Le?o Nat?lia Munaro. "Influ?ncias greco-romanas na Hisp?nia: coloniza??o, arquitetura e urbanismo de Emerita Augusta (s?culos I a.C. ao II d.C.)." Pontif?cia Universidade Cat?lica do Rio Grande do Sul, 2015. http://tede2.pucrs.br/tede2/handle/tede/2526.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2015-04-14T13:48:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 467139.pdf: 4247294 bytes, checksum: 2622c28db85958fdafc67fdf27752cdb (MD5) Previous issue date: 2015-03-05
This study analyzes the trajectory of expansion of Western Greco-Roman colonization along the Mediterranean, until reaching Iberian Peninsula. Therefore, it verified political-strategic importance and wealth of resources Hispania territory used to offer, attracting Mediterranean colonizers who founded several colonial towns in order to settle at the peninsular territory. Through the phenomenon of colonization, trades and inter-ethnic contacts, Greco-Roman colonial towns have achieved great success and led Iberian Peninsula to a long process of cultural influences by both Hellenism and Romanization, culminating, thus, in Greek-Roman culture spreading in Hispania. Ancient colonial towns have registered Greco-Roman influences that has remained expressed via urbanism and architecture, legated to posterity mainly by its ruins of monuments and buildings found in situ. Process of Romanization was highlighted in this study based on analysis of archaeological, architectural and urban vestiges evidence of the capital of Province of Hispana Ulterior of Lusitania the Roman colonial town of Emerita Augusta during the High Roman Empire period. Characteristics that used to comprise a Roman colonial town can show how magnificent and influent this provincial town was then, besides revealing the importance of that culture in antiquity and their influence to the present.
Esse estudo analisa a trajet?ria da expans?o da coloniza??o greco-romana ocidental pelo Mediterr?neo, at? chegar ? Pen?nsula Ib?rica. Para tanto, verificou-se a import?ncia pol?tica-estrat?gica e riqueza de fonte recursal que o territ?rio hispano oferecia, atraindo colonizadores mediterr?neos que se utilizaram da funda??o de diversas cidades coloniais para se estabelecerem pelo territ?rio peninsular. Atrav?s deste fen?meno colonizador, das trocas comerciais e dos contatos inter?tnicos, as cidades coloniais greco-romanas alcan?aram grande ?xito e implicaram que a Pen?nsula Ib?rica sofresse um longo processo de influ?ncias culturais tanto do helenismo como da romaniza??o, culminando portanto, na difus?o da cultura grecoromana pela Hisp?nia. As antigas cidades coloniais registraram as influ?ncias grecoromanas que permaneceram expressas via urbanismo e arquitetura, legados ? posteridade, principalmente, atrav?s de suas ru?nas de monumentos e edif?cios encontrados in situ. O processo de romaniza??o foi destacado neste estudo a partir da an?lise de evid?ncias de vest?gios arqueol?gicos, arquitet?nicos e urbanos da capital da Prov?ncia Hispana Ulterior da Lusit?nia, a cidade colonial romana de Emerita Augusta, em per?odo do Alto Imp?rio Romano. Tais caracter?sticas que compunham uma cidade colonial romana podem apontar a magnific?ncia e influ?ncia de uma cidade provincial em seu tempo, al?m de revelar a import?ncia desta cultura na Antiguidade e tamb?m seus reflexos em per?odo atual.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
24

Gonçalves, Bruna Campos [UNESP]. "Constructos identitários entre os conceitos de realeza de Temístio e Amiano Marcelino ( Século IV D.C." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/93200.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:21Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2012-03-23Bitstream added on 2014-06-13T19:46:55Z : No. of bitstreams: 1 goncalves_bc_me_fran.pdf: 768800 bytes, checksum: 37cf9888eb563591567993930430a9b7 (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
No contexto da Antiguidade Tardia, observamos os ideais de Realeza que se propagaram no Império Romano no século IV d.C., mais especificamente, nos relatos de dois autores que partilharam dos acontecimentos políticos ocorridos entre os governos de Constâncio II a Teodósio (337-395 d.C.), sendo eles: o filósofo Temístio (317-388 d.C.) com seus discursos políticos; e o militar Amiano Marcelino (325/330-395 d.C.) com sua obra Res Gestae. Ao longo de nossa pesquisa, buscamos observar as características de cada autor, e confluímos suas experiências de vida para encontrarmos os pontos convergentes e divergentes de seus conceitos em torno das responsabilidades Imperiais. Nesse ínterim, ressaltarmos o entrelaçamento entre romanos e bárbaros, muito perceptível nesse momento; e como este processo de interação de culturas influenciou no pensamento dos escritores tardo-antigos aqui estudados. Também, preocupamo-nos em observar como um filósofo e um militar desenvolveram tais ideais em relação a dois governantes distintos: Joviano (363-364 d.C.) e Valentiniano I (364-375 d.C.), para tanto fizemos uma análise mais especifica dos Discursos V – A Joviano – e VI – ao Amor Fraterno ou Sobre a Humanidade – de Temístio e dos Livros XV a XXX de Amiano Marcelino, por serem Imperadores eleitos diretamente pelo Exército Romano, sem o auxilio de outros órgãos da sociedade romana. Além disso, são eles, até o momento, os imperadores romanos menos explorados pelas historiografias ibérica, francesa, britânica e nacional consultadas até o momento. Em geral, tais historiografias quando se referem a esses governantes, os mencionam de maneira pejorativa. Assim, em um momento de grande efervescência sócio-político cultural, dois autores não cristãos escrevem seus trabalhos, com o intuito de relembrarem seu público...
In the context of Late Antiquity, we observe the ideals of Royalty which spread throughout the Roman Empire in the IV century AD, especially the reports of two writers who shared political events which occurred between the governments of Constantius II and Theodosius (337-395 AD), they are: the philosopher Themistius (317-388 AD) with his political speeches and the military Ammianus Marcellinus (325/330-395 AD) with his work Res Gestae. Throughout our research, we aimed to observe the characteristics of each writer and merge their life experiences to find the convergent and divergent points of their concepts around the imperial responsibilities. Meanwhile, we highlight the interlinking between Romans and barbarians, very perceptible at that time; since this process of culture interaction influenced the thoughts of the ancient late writers here studied. We also sought to observe how a philosopher and a military developed such ideals in relation to two distinct rulers: Jovian (363-364 AD) and Valentinian I (364-375 AD), for this a more specific analysis of the Speeches V was made – to Jovian – and VI – to Fraternal Love or on Humanity – Themistius‟ and Books XV to XXX by Ammianus Marcellinus for being Emperors directly elected by the Roman Army, without any help from other agencies of the Roman society. Moreover, they are, so far, the least explored Roman emperors by the Iberian, French, British and national historiographies checked so far. In general, when such historiographies refer to these rulers, they are mentioned in a pejorative way. Thus, in a time of great socio-political and cultural excitement, two non-Christian writers write their papers in order to remind their audience of the importance of virtues and, because of that, both of them base themselves in examples from the classical tradition; the same way we perceive other elements that permeate the structure of both good rulers: Themistius and Ammianus Marcellinus
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
25

Tonidandel, Simone Demboski. "A construção das imagines de Lívia Drusila e/ou Júlia Augusta nas letras e nas artes figurativas romanas." Universidade de São Paulo, 2012. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8143/tde-10122012-092947/.

Повний текст джерела
Анотація:
Esta pesquisa atenta-se à importância da representação imagética feminina no período Júlio-claudiano, mais especificamente de Lívia Drusila e/ou Júlia Augusta, identificando as principais características encontradas em seus retratos a cada sucessão imperial. Para tanto, fazse necessário não só o estudo de suas respectivas construções verbais e imagéticas, como também, das funções atribuídas às mulheres, tanto nas relações do poderio romano como nos contextos público e privado. Em suma, o trabalho abrangerá o estudo dos retratos imagéticos femininos romanos; suas histórias; as relações entre a imagem e o poder; os aspectos e as teorizações consideradas relevantes em suas figurações; a intencionalidade inserida nessas construções e em que medida a participação feminina influenciou nos governos de Augusto, Tibério, Calígula, Cláudio e Nero.
This research focuses on the importance of the imagery representation of women on the Julio-Claudian period, more specifically on those about Livia Drusila and / or Julia Augusta, identifying the main characteristics that can be found on their pictures on each imperial succession. Not only the study of their respective verbal and image constructions is necessary, but also the tasks assigned to women, as in relationships of Roman power as in public and private contexts. In short, this work will involve the study about imagetic Roman portraits of women; their respective histories; the relationships between image and power; theories and aspects considered relevant on their imagetic constructions; the intentionality presented on these constructions and how women\'s participation influenced governments of Augustus, Tiberius, Caligula, Claudius and Nero.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
26

Valdés, Matías Pau. "La logística del ejército romano durante la República Media (264-188 a.C.)." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/434479.

Повний текст джерела
Анотація:
La tesis doctoral “La logística del ejército romano en la república media (264-188 a.C.)” plantea como objetivo principal ofrecer una visión de conjunto de la logística romana desde la Primera Guerra Púnica (264 a.C.) hasta la Paz de Apamea (188 a.C.), así como del coste e impacto en las estructuras socioeconómicas de los territorios donde tuvo lugar y de la propia Roma. A nivel cronológico el trabajo cuenta con unos límites claramente definidos. El punto de partida es el inicio de la expansión de Roma fuera de la península ibérica a raíz de la Primera Guerra Púnica. El punto final del trabajo está marcado por la Paz de Apamea. Este tratado de paz entre la monarquía seleucida y Roma marca la confirmación de Roma como potencia hegemónica a escala mediterránea. A nivel geográfico el ámbito de estudio del trabajo se extiende a toda la zona mediterránea. Para llevar a cabo este estudio hemos decidido dividir nuestro trabajo en cinco capítulos. El primer capítulo plantea un recorrido historiográfico de la historia militar y la logística del ejército romano. Partiendo de diversos de los problemas que se han apuntado en el repaso historiográfico, en el segundo capítulo planteamos una revisión de los datos con los que contamos para el estudio de la logística. El tercer capítulo se centra en definir qué elementos formaban parte de la logística del ejército romano en base a las evidencias con las que contamos a nivel escrito y arqueológico. En el cuarto capítulo plantea un estudio de los mecanismos que empleaba Roma como estado y los ejércitos para la obtención y gestión de los recursos. En el último capítulo planteamos cinco estudios de caso. En el primero de ellos nos centramos en el asedio de Agrigento y la problemática que planteó para la logística romana. En el segundo caso de estudio analizamos el despliegue de las fuerzas romanas del 225 a.C. Éste se ha planteado como una respuesta a las acciones de Cartago. Por esta razón, llevamos a cabo una contraposición entre la disposición de ese año y los del año 218 a.C. En el tercer caso nos centramos en la logística de los ejércitos romanos durante la Segunda Guerra Púnica en la península ibérica tomando como base la información obtenida del yacimiento de La Palma. En cuarto lugar, analizamos la importancia del estrés bélico sobre Roma a raíz del final de la Segunda Guerra Púnica y el inicio de la Segunda Guerra Macedónica. Finalmente, el último caso de estudio, se corresponde con la importancia que tuvo el saqueo dentro de la logística de Vulso en Asia Menor en el 189 a.C. El trabajo realizado aporta una revisión profunda de los datos con los que contamos sobre la logística de época republicana. De este modo, una de las principales conclusiones que se extrae es la enorme complejidad de la logística y el gran impacto que tuvo tanto para el estado como para la zona donde actuaba el ejército. Partiendo de esta premisa, convienen destacar varios puntos clave en las aportaciones de este trabajo. En primer lugar, la complejidad que queda patente a raíz del apartado 3 implica que la logística debe ser considerada como un elemento básico en la definición de las estrategias y organización tanto de las campañas como territorios por parte de Roma. Si bien por factores historiográficos ha contado con un papel secundario, creemos que a raíz de nuestro trabajo debe empezar a gozar de mayor protagonismo. En segundo lugar, la variedad de recursos implican diferentes métodos de captación. De este modo, no existe un patrón fijo sobre la gestión de los recursos ni un método predominante para obtener abastecimientos. Por consiguiente, asignarle un rol preponderante a elementos como el saqueo plantea problemas. Desde nuestro trabajo planteamos una revisión de las diferentes prácticas y su interrelación con aspectos políticos, tácticos y logísticos. En tercer lugar, y como apunte final, hay que resaltar el carácter temporal de la logística. Las estructuras, métodos de obtención de recursos e incluso las rutas están sujetas a fuertes variaciones y cambios en función de las demandas estratégicas.
“La logística del ejército romano en la república media (264-188 a.C.)” (The logistics of the roman army during the Middle Republic (264-188 BC) offers an overview of the logistics of the roman army from the First Punic War (264 BC) to the Apamea Treaty (188 BC), as well as a study concerning the impact in the economical and social structures of the areas and Rome during this period. Our research is framed within defined chronological boundaries. The starting point is marked by the expansion of Rome outside the Italian Peninsula as consequence of the First Punic War. The ending point of our research is defined by the Treaty of Apamea. This treaty between the Seleucid monarchy and Rome signals the moment Rome became a hegemonic power in the Mediterranean. The geographical area of this work encompasses all the Mediterranean. To develop our research aims we divided our study in five chapters. The first chapter offer a survey of the development of the military history and the study of roman logistics, highlighting the most relevant historiographical problems. The second one examines the evidences available and the issues concerning the acquisition, management and consumption. The third chapter focuses on defining what elements were supplied and required by the army and the problems they posed. In the final chapter we develop five study cases which deal with a specific problem highlighted in the previous chapters.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
27

Álvarez, Tortosa Juan Francisco. "Modelos de producción en la agricultura comercial del noreste de la provincia Hispania citerior." Doctoral thesis, Universidad de Alicante, 2017. http://hdl.handle.net/10045/82433.

Повний текст джерела
Анотація:
Se presenta un análisis de los modelos de producción que subyacen bajo la agricultura comercial. El área de estudio escogida, por cuestiones de idoneidad científica, es la franja litoral de la actual provincia de Barcelona, integrada en la provincia Hispania citerior y el periodo de estudio abarca desde el siglo II a. C. hasta el siglo II d. C. Además de indagar acerca de los distintos modelos de producción, se analiza el proceso de romanización al completo, desde la fractura de la región ibérica hasta la configuración de los distintos territoria romanos en los que fue dividida. Junto a otras unidades de centros rurales, el objeto de estudio preferente serán las uillae rusticae, unidades productivas que sustentan el sistema uilla.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
28

Ogawa, Milena Rosa Araújo. "Tácito e a retórica da decadência: um estudo sobre memória, identidade e educação à época de Domiciano." Universidade Federal de Pelotas, 2017. http://guaiaca.ufpel.edu.br:8080/handle/prefix/4183.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Kenia Bernini (kenia.bernini@ufpel.edu.br) on 2018-10-22T21:54:01Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Milena_Rosa_Araújo_Ogawa_Dissertação.pdf: 2244885 bytes, checksum: cd3bbd46fad2fc99f2db0148d4a3dd07 (MD5)
Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2018-11-06T18:49:57Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Milena_Rosa_Araújo_Ogawa_Dissertação.pdf: 2244885 bytes, checksum: cd3bbd46fad2fc99f2db0148d4a3dd07 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2018-11-06T18:50:05Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Milena_Rosa_Araújo_Ogawa_Dissertação.pdf: 2244885 bytes, checksum: cd3bbd46fad2fc99f2db0148d4a3dd07 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2018-11-06T18:50:13Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Milena_Rosa_Araújo_Ogawa_Dissertação.pdf: 2244885 bytes, checksum: cd3bbd46fad2fc99f2db0148d4a3dd07 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-06-21
Sem bolsa
Nesta dissertação, investigamos a ação política através do emprego da oratória, seu ensino, transformação e sua influência durante o primeiro século de nossa era, no Principado romano no governo de Tito Flávio Domiciano (81-96 d.C.). Utilizamos como principal fonte de investigação O Diálogo dos Oradores, do historiador e senador romano Públio (Caio) Cornélio Tácito (55-117? d.C.). Nosso estudo procurou analisar a trajetória política de Tácito e abordar algumas das principais temáticas de suas cinco obras (Agrícola, Germânia, O Diálogo dos Oradores, História e Anais); discutir os aspectos pessoais e políticos da vida do autor por meio dos conceitos de memória e identidade; apresentar a biografia e compreender as reformas moralizantes do último governante Flaviano; e refletir sobre a oratória romana, o estudo desta e a atuação política em Domiciano.
In this dissertation, we investigate the political action through the use of oratory, its teaching, transformation and its influence during the first century of our era, in the Roman Principality under the government of Tito Flavio Domitian (81-96 A.D). In order to do so, The Dialogue of the Orators of the historian and Roman senator Publio (Caio) Cornélio Tacitus (55-117? A.D.) was used as a main source of investigation. The study sought to analyze the political trajectory of Tacitus and to address the main themes of his five works (Agricola, Germany, A Dialogue on Oratory, The History and The Annals); to discuss the personal and political aspects of the author's life through the concepts of memory and identity; to introduce the biography and to understand the moralizing reforms done by the last Flavian ruler; and to reflect on Roman oratory, its study and the political activity in Domitian.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
29

Tunsoiu, Luminita Felicia. "La enseñanza del francés y el español en Rumanía a partir de 1950: historia y metodología. Del método tradicional a la enseñanza por tareas." Doctoral thesis, Universitat Rovira i Virgili, 2014. http://hdl.handle.net/10803/284088.

Повний текст джерела
Анотація:
El nostre estudi es basa essencialment en l'anàlisi de manuals, pel que considerem oportú, en primer lloc, fer un breu recorregut per les metodologies més importants utilitzades al llarg del temps. En el capítol dos hem tingut en compte tant a autors romanesos com a espanyols que han tractat el tema i als quals hem pogut tenir accés. En el tercer capítol, basant-nos en estudis previs d'autors romanesos, hem exposat les dades històriques més significatives de la presència i ensenyament de les dues llengües estrangeres. En el quart capítol utilitzem com a fonts primàries els manuals publicats sota el règim comunista i en els anys que van seguir a la seva caiguda; manuals que no s'utilitzen actualment més que de forma esporàdica en alguns centres. Amb el desig de completar la informació proporcionada pels manuals entrevistem a diversos estudiants per tal d'esbrinar quin tipus de materials utilitzen i els mètodes que empren tant ells com els seus professors.
Nuestro estudio se basa esencialmente en el análisis de manuales, por lo que consideramos oportuno, en primer lugar, hacer un breve recorrido por las metodologías más importantes utilizadas a lo largo del tiempo. En el capítulo dos hemos tenido en cuenta tanto a autores rumanos como españoles que han tratado el tema y a los que hemos podido tener acceso. En el tercer capítulo, basándonos en estudios previos de autores rumanos, hemos expuesto los datos históricos más significativos de la presencia y enseñanza de ambas lenguas extranjeras. En el cuarto capítulo utilizamos como fuentes primarias los manuales publicados bajo el régimen comunista y en los años que siguieron a su caída; manuales que no se utilizan actualmente más que de forma esporádica en algunos centros. Con el deseo de completar la información proporcionada por los manuales entrevistamos a varios estudiantes con el fin de averiguar qué tipo de materiales utilizan y los métodos que emplean tanto ellos como sus profesores.
Our study is essentially based on the analysis of coursebooks, so first of all we consider appropriate to write a brief overview of the most important methods used over time. In chapter two we have taken into account both Romanian and Spanish authors who have dealt with the issue and that we have been able to access. In the third chapter, based on previous studies of Romanian authors, we have shown the most significant historical data of the presence and teaching of both foreign languages. In the fourth chapter we use as primary sources manuals published under communism and in the years that followed its fall; manuals that are currently sporadically used in educational centers,such as schools or universities.. With the desire to complete the information provided by the manuals we interviewed several students in order to find out what type of materials they use and the methods employed by them and by their teachers.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
30

Pérez, González Jordi. "El comercio de lujo en Roma. Elaboración y comercio de objetos de lujo en Roma en el Alto Imperio: joyería, vestidos, púrpuras y ungüentos." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2018. http://hdl.handle.net/10803/461167.

Повний текст джерела
Анотація:
La conquista romana del Mediterráneo oriental y de Egipto amplió los horizontes de los mercaderes ítalo-romanos como nunca antes. A los pocos años de ocupar el territorio, eran cientos las caravanas y barcos que partían anualmente hacia la India y el lejano Oriente desde las ciudades y puertos ubicados en los límites del Imperio romano. Será con Augusto cuando se sienten las bases de un mercado cada vez más globalizado, permitiendo la libre circulación de los productos más deseados por las élites urbanas de la metrópolis romana. Esta investigación aborda mediante el análisis epigráfico de más de doscientas inscripciones funerarias quienes fueron los personajes ligados al comercio y fabricación de joyas, vestidos, tintes y ungüentos en la ciudad de Roma. Estos productos se comercializaron entre la élite de la capital y entre los consumidores selectivos que emulaban la conducta de la aristocracia romana. El marco cronológico de estudio comprende la etapa que va desde finales del periodo republicano a finales del siglo tercero d.C. Y es precisamente el momento relacionado con el cambio de era y el primer siglo d.C. cuando se ha podido relacionar cronológicamente un mayor número de inscripciones. A su vez, poder identificar la localización de sus tiendas o talleres nos ha permitido conocer de primera mano los diversos cambios en la topografía urbana de la ciudad. Asimismo, con el objetivo de conocer los lugares de producción o extracción de estos bienes de carácter suntuarios se han descrito las diferentes rutas intercontinentales de aprovisionamiento de estos productos. En este punto, el análisis de los diferentes agentes implicados en este comercio permite conocer las diferentes áreas de actuación, cuáles fueron los mercados más visitados y cuál fue el rol que jugó cada una de las potencias implicadas en este intercambio. Para ello se ha estudiado cuál fue el marco común de entendimiento para establecer estas relaciones. Los resultados obtenidos han permitido ampliar la descripción tenida hasta ahora sobre un comercio tan selecto, así como proponer nuevas hipótesis interpretativas del tema.
With these words the Roman author Juvenal evokes the evils associated with unbridled lust which had pushed Rome after the conquest of the so far known world. In this sense, the conquest of the Eastern Mediterranean and the annexation of Egypt under direct control by Rome resulted in the restoration and improvement of trade routes to the East, place of origin of most luxury goods markets as valued in Rome. As part of our thesis about the luxury trade in the city of Rome during the Early Roman Empire, where we look specifically at luxury products, we wish to introduce how new access to these goods sparked a change in Roman society. In this respect, thanks to the study of lapidary inscriptions related with actors linked to the development and sale of exotic products can be examined a series of changes that occurred from the new Roman state-run establishment under the principality of Augustus. The classical tradition will oppose a new order marked by the Roman elites demand for expensive products, creating fashions and customs unexplored to date, trying to slow it down with the enactment of laws against excess and access. These changes will be accompanied by other observable also in this work, highlighting, the emergence of new commercial characters and their existential increase in Rome: margaritarii, coronarii, vascularii, vestiarii, etc. In this process, indirectly new terms will be minted for defining new jobs and others will vary depending on use. Also, there is a growing desire to show the life and personal work on the tombstones, making clear a new cultural fashion. Finally, this cultural transformation will extend to an urban modification of the Urbs, lifting exclusive spaces for the purchase and sale of these products.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
31

Mateo, Corredor Daniel. "El comercio en Hispania Ulterior durante los siglos II a. C. y II d. C. Tráfico anfórico y relaciones mercantiles." Doctoral thesis, Universidad de Alicante, 2014. http://hdl.handle.net/10045/56121.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
32

Souza, Alice Maria de. "Entre vícios e virtudes: as caracterizações de Lúcio Cornélio Sula na República e no Principado (Sécs I a.C./II d.C.)." Universidade Federal de Goiás, 2016. http://repositorio.bc.ufg.br/tede/handle/tede/5783.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2016-08-02T11:50:25Z No. of bitstreams: 2 Tese - Alice Maria de Souza - 2016.pdf: 1675996 bytes, checksum: 417613aa0943619025d9571a8a642520 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2016-08-02T11:51:55Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Tese - Alice Maria de Souza - 2016.pdf: 1675996 bytes, checksum: 417613aa0943619025d9571a8a642520 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2016-08-02T11:51:55Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Tese - Alice Maria de Souza - 2016.pdf: 1675996 bytes, checksum: 417613aa0943619025d9571a8a642520 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2016-07-21
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
This work aims to analyze the different ways in which Lucius Cornelius Sulla, protagonist of two Civil Wars and Roman Dictator at the beginning of the first century BC, was characterized throughout Roman history. In order to do so, we have chosen three textual documents written in different contexts, whose interpretations of this Roman figure clearly diverge. By understanding the elements outside the text itself – such as context, author's aims and genre – we interpret these documents not only as products of appropriations of the past but also as producers of new representations of it, serving as transmitters and reframers of memory. Thus, the Jugurthine War that Sallust wrote during the Second Triumvirate, the Parallel Lifes written by Plutarch of Chaeronea in the last decades of the first century AD and the Roman History that Appian wrote during the reign of the Antonines at the end of the second century AD are studied to demonstrate how, over time, the view on the Sulla's trajectory have undergone significant change.
O presente trabalho objetiva analisar as diferentes maneiras que Lúcio Cornélio Sula, protagonista de duas Guerras Civis e Ditador romano no início do século I a.C., foi caracterizado ao longo da história romana. Para tanto, elegemos três documentos textuais escritos em diferentes contextos, cujas interpretações sobre esse romano divergem claramente. Compreendendo os elementos exteriores ao texto em si – tais como contexto, objetivos do autor e gênero – interpretamos esses documentos não somente como produtos de apropriações do passado mas também como produtores de novas representações dele, servindo como veículos de transmissão e ressignificação da memória. Assim, a Guerra de Jugurta que Salústio escreveu durante o Segundo Triunvirato, a Vida de Sula escrita por Plutarco de Queronéia nas últimas décadas do século I d.C. e a História Romana que Apiano escreveu durante o governo dos Antoninos, no final do século II d.C., foram estudadas para demonstrar como, ao longo do tempo, a visão relativa à trajetória de Sula sofreu significativas mudanças.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
33

Retamales, Manríquez Mauricio. "Cicerón: su pensamiento político y razones personales detrás de su repudio hacia los Gracos y los populares en plena crisis y fin de la República romana." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/167975.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
34

Góes, Gustavo Cangussu. "A família como construção de memória: o uso da imagem da família em De Vita Caesarum de Suetônio e a construção da memória de Nero (Séculos I e II d.C.)." Universidade Federal de Goiás, 2015. http://repositorio.bc.ufg.br/tede/handle/tede/5095.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by Cláudia Bueno (claudiamoura18@gmail.com) on 2016-01-13T15:14:34Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Gustavo Cangussu Góes - 2015.pdf: 1157282 bytes, checksum: 1618e1ead4589d8d24462a8fbfdc5aa7 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5)
Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2016-01-14T11:02:27Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Gustavo Cangussu Góes - 2015.pdf: 1157282 bytes, checksum: 1618e1ead4589d8d24462a8fbfdc5aa7 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-01-14T11:02:27Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Gustavo Cangussu Góes - 2015.pdf: 1157282 bytes, checksum: 1618e1ead4589d8d24462a8fbfdc5aa7 (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Previous issue date: 2015-08-17
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
In this research we will discuss the family role and how Suetonius, in his work De Vita Caesarum, makes use of that to construct a negative memory of the Emperor Nero. For that we will observe the imperial ambience at which the biographer was inserted and we will also try to understand how that, with its political program, influenced the work writting. Because it is a research specially toward to family role, we will have an unfolding about the family centrality in many roman domestic attitudes and the public effects of such actions. However, for considering the biography of an Emperor, we will focus on the way such family values have their potentiality enlarged and modified in imperial family. Then we will see in which aspects Suetonius arranges them in order to present the searched nefarious image about Nero.
Neste trabalho discutiremos o papel da família e como Suetônio, em sua obra De Vita Caesarum, se utiliza desta para a construção de uma memória negativa do Imperador Nero. Para tanto observaremos o ambiente imperial no qual o biógrafo estava inserido e também buscaremos compreender como tal, com seu programa político, influenciou a escrita da obra. Por se tratar de uma pesquisa voltada especialmente para o papel da família, teremos um desdobramento acerca da centralidade familiar nas diversas atitudes domésticas de um romano e os efeitos públicos dessas ações. Contudo, por considerarmos a biografia de um Imperador, iremos focar no modo como tais valores familiares tem sua potencialidade ampliada e modificada na família imperial. Então veremos em que aspectos Suetônio os arranja a fim de apresentar a buscada imagem nefasta acerca de Nero.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
35

Fantuzzi, Leandro. "Caracterización arqueométrica de ánforas tardorromanas del nordeste de la península ibérica." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/397680.

Повний текст джерела
Анотація:
En este trabajo se presentan los resultados del estudio de caracterización arqueométrica de un conjunto de ánforas tardorromanas halladas en tres centros de consumo del nordeste de la Península Ibérica: Emporiae/Sant Martí d'Empúries, Tarraco/Tarragona e Iluro/Mataró. Se estudiaron un total de 219 ánforas, que fueron analizadas arqueométricamente mediante una combinación de distintas técnicas: análisis petrográfico por Microscopia Óptica (MO), estudio mineralógico por Difracción de Rayos X (DRX) y análisis químico por Fluorescencia de Rayos X (FRX). Del yacimiento de Emporiae se analizaron un total de 53 ánforas, procedentes de un importante vertedero hallado en la Plaga Major (de primera mitad del siglo V) y de diversos niveles posteriores (siglos VI-VII) excavados en la misma plaza y en la Plaga Petita. En el caso de Tarragona, se analizaron 70 ánforas, correspondientes sobre todo a los contextos de Vila-roma (mediados del siglo V) y de la Catedral Medieval de Tarragona (mediados/segunda mitad del siglo VI), así como una menor cantidad procedentes de otros contextos. Asimismo, se analizaron 96 ánforas procedentes de contextos de la Iluro tardoantigua, halladas en diversas excavaciones realizadas entre los años 1981 y 2004 y corresponden a contextos con cronologías que abarcan desde inicios de la Antigüedad Tardía hasta el siglo VI. Se examinaron de esta manera materiales de distintos momentos dentro de la Tardoantigüedad, lo que ha permitido analizar también la variabilidad temporal de las ánforas en los tres yacimientos. El estudio arqueométrico de este extenso conjunto de ánforas tardoantiguas halladas en centros receptores del nordeste peninsular ha permitido realizar una caracterización de las mismas y avanzar en la definición de su proveniencia, así como en el conocimiento de algunos aspectos de su tecnología de producción. De este modo, a través del análisis de la proveniencia de las ánforas, la presente investigación ofrece información útil para el estudio de las redes comerciales en las que se insertaban dichos centros de consumo de la Hispania Tarraconensis en la Antigüedad Tardía. Al mismo tiempo, proporciona además —desde la perspectiva del análisis de materiales hallados en centros receptores— datos significativos sobre los centros y áreas de producción de ánforas a lo largo del Mediterráneo durante dicho período.
In the present study, the results of the archaeometric characterisation of a Late Roman amphora assemblage from three consumption centres in the northeastern Iberian Peninsula (Emporiae/Sant Marti d'Empti.ries, Tarraco/Tarragona and Huro/Matar6) are presented. A total of 219 amphorae were archaeometrically analysed through a combination of techniques: petrographic analysis through Optical Microscopy (OM), mineralogical study by means of X-Ray Diffraction (XRD) and chemical analysis through X-Ray Fluorescence (XRF). From the site of Emporiae, a total of 53 amphorae were studied, coming from a large rubbish dump found in Placa Major (dated to the first half of the 5th century) and from some other later contexts (6th-7th centuries) in the same square and in Placa Petita. In the case of Tarragona, 70 amphorae were analysed, corresponding mainly to the contexts of Vila-roma (mid-5th century) and the Medieval Cathedral (mid/second half of the 6th century), as well as a few amphorae from other contexts. In addition, 96 amphorae from Late Antique contexts of Iluro were analysed; these had been found in several excavations conducted between 1981 and 2004 and come from contexts with chronologies from the beginning of the Late Antiquity to the 6th century. In this way, materials from different moments of the Late Antiquity are comprised in this analysis, what allows to examine the temporal variability of the amphorae at the three sites. The archaeometric analysis of this large assemblage of Late Roman amphorae from consumption centres in the northeastern Iberian Peninsula provides significant information on their characterisation and provenance, as well as on some aspects of their technology of production. Through the provenance approach, the present research contributes new evidence for the study of the trade networks to which these consumption centres of Hispania Tarraconensis were related during the Late Antiquity. In addition, it provides information —from the perspective of the analysis of consumption centres—about the amphora production in various centres and areas throughout the Mediterranean.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
36

Louren?o, Lais da Silva. "O retorno dos jesu?tas ao Brasil: o caso ituano entre 1856-1918." Pontif?cia Universidade Cat?lica de Campinas, 2017. http://tede.bibliotecadigital.puc-campinas.edu.br:8080/jspui/handle/tede/1078.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by SBI Biblioteca Digital (sbi.bibliotecadigital@puc-campinas.edu.br) on 2018-04-12T17:21:23Z No. of bitstreams: 1 LAIS DA SILVA LOUREN?O.pdf: 3680367 bytes, checksum: b27c93094653f6877ebbe136d185e51d (MD5)
Made available in DSpace on 2018-04-12T17:21:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 LAIS DA SILVA LOUREN?O.pdf: 3680367 bytes, checksum: b27c93094653f6877ebbe136d185e51d (MD5) Previous issue date: 2017-12-11
Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior - CAPES
The present research, looks for analyze the trajectory of Jesuit clergy, settled down in Itu since the ?return? of the Order in 1856 to 1918, when themselves moved to S?o Paulo. Before, as one of the most important shelters of the regalist clergy formation ? like Diogo Ant?nio Feij? ? Itu, became one of the focal point of Jesuits? setting in the moment of the Order?s return to Brazil. This fact reveals itself inside the ultramontane revolts context, starting in 1844, when the priority guidelines was the normalization of clergy formation, the affirmation papal infallibility and the subordination of the church to Rome. Those remodels were realized through the actions from different people, including the laymen ? presents inside the Christian brotherhood ? and religious orders, that settled in Brazil since the second half of XIX century, as well. Between of them, the Jesuits had a remarkable role inside south of Brazil and then, in Itu small village, where it used to be the stage of ultramontane actions. Using the background of that moment, when happened the transition related of the mindset changing about the church and its relationship with the state ? process called ?Romanization? by historiography ? this research, attempts to understand which were the methods of Itu's Jesuits Clergy, figuring out the intern strategies suggested by them and between them which ones, the education and the media were the most fundamental ones. Through the analyze of the religious speech proposed by Orlandi (1983), it looks to comprehend the articulations between the fundamental elements of Order, the instructions from Rome (the dictates of Pope Pio IX, since the Encyclical Quanta Cura by the September convention od 1864, followed by Syllabus Errorum) and, the local contingencies of Itu?s society. It still aims observing the conflict of the dynamic between the representative of the Order and the power instances in local and provincial aspects, minding this action did not restrict only the religious field, ?cause this relation was determined also by the deep and complex relationship of religion and politics as Pierre Bourdieu alerts. In the same way, seeks to understand how the doctrine aspect, based in the order tradition, was modeled and influenced by new representative ideals in occidental modernity, as the progress, the science and the education. Therefore, this research shall collaborate with the comprehension of the assumed directions by ultramontanes reforms happened in Brazil during the XIX century, and the problematization of concepts solidified in historiography about the ?Romanization? process.
A presente pesquisa busca analisar a trajet?ria dos cl?rigos jesu?tas instalados em It?, desde o retorno da Ordem, em 1856, at? 1918, quando transferem-se para S?o Paulo. Antes um dos principais redutos da forma??o regalista de cl?rigos ? como de Diogo Antonio Feij? ?, It? tornou-se um dos locais de fixa??o dos jesu?tas no momento do retorno da Ordem ao Brasil. Tal fen?meno se insere no contexto das reformas ultramontanas, iniciadas em 1844, cujas principais diretrizes eram: a normatiza??o da forma??o clerical, a afirma??o da infalibilidade papal e a subordina??o da Igreja a Roma. Tais reformas foram realizadas atrav?s da a??o de diversos atores, n?o podendo dispensar a participa??o de leigos ? presentes nas irmandades ? e das Ordens Religiosas, as quais instauraram-se no Brasil a partir da segunda metade do s?culo XIX. Dentre estas, os jesu?tas exerceram papel marcante no sul do Brasil e na ent?o Vila de It?, local que se tornara palco da atua??o ultramontana. Tomando como pano de fundo o momento em que se verificava uma transi??o em rela??o ? orienta??o do modelo de Igreja Cat?lica proposto, bem como de seu relacionamento com o Estado - processo denominado pela historiografia como ?romaniza??o? -, a presente pesquisa buscar? compreender quais as estrat?gias de atua??o adotadas pelos cl?rigos jesu?tas instalados em It?, dentre as quais a imprensa e a educa??o demonstraram-se fundamentais. Atrav?s da an?lise do discurso religioso proposta por Orlandi (1983), buscou-se compreender as articula??es entre os princ?pios fundamentais da Ordem, as orienta??es provindas de Roma (os ditames do Papa Pio IX, a partir da enc?clica Quanta Cura de 8 de dezembro de 1864, seguida pelo Syllabus errorum) e as conting?ncias locais da sociedade ituana. Visa, ainda, observar a din?mica conflitiva entre os representantes da Ordem e as inst?ncias do poder local e provincial, compreendendo que sua a??o n?o se restringiu ao campo religioso, j? que tamb?m fora determinada pelas profundas e complexas rela??es entre este campo e o pol?tico, conforme alerta Pierre Bourdieu. Da mesma forma, visa compreender como o aspecto doutrin?rio, baseado na tradi??o da Ordem, fora moldado e influenciado pelos novos ideiais em voga representativos da modernidade ocidental, tais como o progresso, a ci?ncia e a educa??o. Dessa forma, a presente pesquisa busca colaborar na compreens?o dos rumos assumidos pelas reformas ultramontanas ocorridas no Brasil durante o s?culo XIX, bem como na problematiza??o de interpreta??es consagradas pela historiografia sobre o processo de ?romaniza??o?.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
37

Amela, Valverde Luis. "El nomen Pompeius en Hispania." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2021. http://hdl.handle.net/10803/671038.

Повний текст джерела
Анотація:
Pompeius es uno de los gentilicios romanos más frecuentes y abundantes del Imperio Romano. Se encuentra extendido por todo el territorio, y no sólo en inscripciones en latín, sino también en otras grafías, como la griega (Пομπήιος) y la neopúnica. De manera especial, este nomen figura de manera destacada en Hispania y la Galia Narbonense. Pompeyo es un nombre que se sigue utilizando en la actualidad, sea como nombre propio o como apellido, o en ambas formas, en diversos idiomas, preferentemente en el primer caso, como ocurre con otros nomina. Este nombre recuerda a Cn. Pompeyo Magno (cos. I 70 a.C.), uno de los líderes políticos y militares más importantes de la República tardía, el personaje más conocido con este gentilicio, cuya actividad en la guerra sertoriana (83-72 a.C) puede explicar en parte la frecuencia de este gentilicio en los territories anteriormente mencionados. De esta forma, uno de los elementos que ha sido utilizado para señalar la presencia, la frecuencia y la importancia de la clientela de la gens Pompeia en Hispania es el registro de los testimonios epigráficos donde aparecen individuos que tenían como gentilicio Pompeius y Pompeianus. Este planteamiento se basa en la idea de que la importancia y extensión de una clientela se expresa en el número de personas que ostentarían el nomen de la gens en cuestión, criterio que se ha utilizado en un gran número de familias de época republicana que han tenido una actuación destacada en la Península Ibérica. El análisis de las evidencias existents indica que la aparición del nomen Pompeius en Hispania puede deberse a cuatro causas: la concesión de la ciudadanía romana por parte de Pompeyo Magno o sus hijos; la adaptación de la onomástica romana por parte de los indígenas a través del proceso de aculturación; la inmigración itálica, y los libertos que adoptaron el nombre de su patrón. Pero, ante todo, la presencia del nomen Pompeius (y, por extensión, en otros de importantes personajes de época republicana e incluso imperial) responde a una adaptación de la onomástica por la aculturación (mimetismo, como lo ha denominado J. Gómez-Pantoja) por parte de la población indígena. Esto puede observarse claramente en los numerosos casos que hemos presentado procedentes del Occidente peninsular. El nombre Pompeius se nos presenta como un elemento de “romanidad”, de la utilización de un gentilicio muy conocido entre los habitantes de la Península como elemento de integración dentro de la sociedad provincial. Así mismo, hay que tener en cuenta el fenómeno de los “nombres de contacto”, es decir, el de aquellos antropónimos que pueden ser interpretados por más de una lengua a la vez. Así, este fenómeno se ha señalado para el caso de Pompeius, ya que no sólo podría aludir al conocido gentilicio de la familia de los Pompeii Magni sino que también pudiera hacer referencia al numeral “cinco” en lenguas paleohispánicas, es decir, que los personajes de este nombre quisieran reflejar en realidad un antropónimo prerromano que habría sido romanizado, por parecerse a su forma latina. Sea como fuere, no hay que descartar que ciertos casos individualizados estén más estrechamente relacionados con la actuación de Pompeyo Magno, en especial con aquellos lugares en que tenemos documentado a individuos con este gentilicio. Pero ni mucho menos puede admitirse por definición que el portador del gentilicio Pompeius hubiera obtenido la ciudadanía romana de Pompeyo Magno o hubiera sido cliente de éste.
Pompeius is one of the most frequent and abundant Roman names of the Roman Empire. Notably, this nomen figures prominently in Hispania and Gaul Narbonense. Pompey is a name that is still used today, either as a proper name or as a surname, or in both forms, in various languages, preferably in the first case, as is the case with other Roman nomina. This name remembers to Cn. Pompey the Great (cos. I 70 BC), one of the most important political and military leaders of the late Republic, the best-known personage with this gentilice, whose activity in the Sertorian war (83-72 BC) can partly explain the frequency of this name in the aforementioned territories. In this way, one of the elements that has been used to indicate the presence, frequency and importance of the clientela of the gens Pompeia in Hispania is the record of epigraphic testimonies where individuals appear who had the name Pompeius and Pompeianus. This approach is based on the idea that the importance and extent of a clientela is expressed in the number of people who would hold the nomen of the gens in question, a criterion that has been used in a large number of Republican-era families that have had an outstanding performance in the Iberian Peninsula. The analysis of the existing evidence indicates that the appearance of the nomen Pompeius in Hispania may be due to four causes: the granting of Roman citizenship by Pompey the Great or his sons; the adaptation of the Roman onomastics by the natives through the process of acculturation; Italic immigration, and freedmen who adopted their patron's name. But, above all, the presence of the nomen Pompeius (and, by extension, in others important figures of the republican and even imperial times) responds to an adaptation of the onomastics by acculturation (mimicry, as J. Gómez-Pantoja has called it ) by the indigenous population. The name Pompeius is presented to us as an element of "Romanity", of the use of a name well known among the inhabitants of the Peninsula as an element of integration within the provincial society.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
38

Beltran, Rizo Enric. "La correspondencia de Símaco. Interpretación, cronología y cartas no conservadas (libros III-IV)." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2013. http://hdl.handle.net/10803/125443.

Повний текст джерела
Анотація:
Para la correcta valoración del acervo documental del epistolario de Quinto Aurelio Símaco resulta fundamental el análisis de las cronologías de las misivas conservadas, así como la detección de cartas perdidas: documentos que, por distintas razones, no han llegado hasta nosotros. Esta revisión en profundidad de dichos parámetros, así como un nuevo enfoque en la interpretación de los textos, son los pilares básicos de esta tesis doctoral. A partir de esta premisa, la necesidad de acotar ha requerido la selección de un elenco de documentos a partir de dos volúmenes del epistolario simaquiano, los libros III y IV, cuyo contenido comprende un total de 165 epístolas que hemos sometido a un exhaustivo análisis para precisar su cronología. A partir de estos parámetros, el estudio consta de tres partes fundamentales. En primer lugar, una introducción breve a la trayectoria y la carrera política de Símaco, así como a su producción literaria. La segunda parte del estudio analiza el corpus epistolar y constituye la parte central y de mayor extensión de la investigación. Un tercer bloque, compuesto por índices y tablas, tiene como objetivo clarificar el contenido y facilitar la consulta de los datos plasmados. Las epístolas analizadas mantienen la división por corresponsales pero su orden es alterado para ofrecer una sucesión cronológica, tanto de las conservadas, como de las que no han llegado hasta nosotros. Se otorga a cada una de ellas una numeración propia para dotar al corpus de una coherencia interna y facilitar la remisión de los documentos. En el análisis de cada misiva, se toman en consideración el estudio cronológico, la reconstrucción del contenido de las epístolas perdidas, la modalidad de envío, así como los lugares de origen y destino de cada misiva, el estatus político de los corresponsales y los nombres que aparecen en las epístolas. El desarrollo de esta metodología permite sentar las bases para revisar la datación, la sucesión y, finalmente, la reinterpretación de los documentos analizados: se han modificado (o precisado) las fechas de 72 de las cartas conservadas. A partir del análisis de estas fuentes, también ha sido posible detectar un gran número de epístolas perdidas: 80 en total, cuya existencia se constata a partir de los textos conservados, así como cuatro grupos de documentos que no han llegado hasta nuestros días, compuestos por cartas cuyo número resulta imposible de precisar. Este trabajo ha permitido establecer una sucesión diacrónica de envíos de epístolas, así como de sus respuestas. Esta concatenación, no obstante, es fragmentada e incompleta, hasta el punto que demuestra la desaparición de una gran parte de la información que contenía la obra simaquiana. Esta conclusión se fundamenta en cuatro hechos: la constatación de la existencia segura de 12 cartas perdidas escritas por el propio Símaco, así como cuatro grupos de cartas desaparecidas, los cuales también incluían misivas del orador; la ausencia mayoritaria de una carta introductoria, o de presentación, que sirva como inicio del establecimiento de una relación epistolar; la presencia de importantes interrupciones en la relación epistolar del orador con los diversos corresponsales; y las irregularidades que se observan en la sucesión de las epístolas en función de su temática. Finalmente, la tesis central del trabajo ha permitido también reinterpretar la lectura de muchos de los documentos conservados y las relaciones del orador con sus corresponsales, así como establecer importantes apuntes en aspectos distintos a la cronología, a nivel prosopográfico, a nivel geográfico e incluso al respecto de la publicación original de las misivas.
For a proper assessment of the Quintus Aurelius Symmachus’ epistolary, both an analysis of the chronology of the preserved letters and the detection of lost letters are required. The review of these parameters and a new approach to the interpretation of texts are the cornerstones of this doctoral thesis. The need to establish limits has required the selection of documents from two volumes of Symmachus’ correspondence, books III and IV, which contain 165 letters. The study consists of three main parts. The first one is a brief introduction to Symmachus’ life, his political career and his literary production. The second and most extensive part of the research, analyzes the corpus of the letters. The third part of the content includes indexes and tables. The succession of letters is changed in order to provide a chronological sequence of both the conserved and the lost documents. The study takes into consideration a chronological revision of each letter, a content reconstruction of lost epistles, the delivery method of all letters, the political status of their correspondents, and the names as they appear in the text. The development of this methodology provides the basis for reviewing the dating, the progress and the reinterpretation of the documents analyzed. The study changes (or clarifies) the chronology of 72 preserved letters. The analysis of these sources has made possible the detection of a large number of lost letters: 80 in total, and four sets of documents that have not survived, consisting of an undetermined number of letters. This work has established a diachronic succession of epistle shipments and their answers. However, this concatenation is fragmented and incomplete. Finally, the central thesis of the work has also allowed the reinterpretation of many preserved documents and Symmachus’ relationships with his correspondents, the establishment of important notes on different aspects, and the prosopography, geography and even original publication of the letters.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
39

Piacente, Leonardo Henrique. "O encontro do Cristianismo com a cultura cl?ssica: a quest?o em Irineu de Li?o." Pontif?cia Universidade Cat?lica de Campinas, 2016. http://tede.bibliotecadigital.puc-campinas.edu.br:8080/jspui/handle/tede/963.

Повний текст джерела
Анотація:
Submitted by SBI Biblioteca Digital (sbi.bibliotecadigital@puc-campinas.edu.br) on 2017-06-28T12:49:58Z No. of bitstreams: 1 LEONARDO HENRIQUE PIACENTE.pdf: 1178258 bytes, checksum: ff6627db41d7b7353cfeec2f755778a1 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-06-28T12:49:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 LEONARDO HENRIQUE PIACENTE.pdf: 1178258 bytes, checksum: ff6627db41d7b7353cfeec2f755778a1 (MD5) Previous issue date: 2016-12-14
The encounter of nascent Christianity with classical Greco-Roman culture in the second century AD had points of confluence, dispersion and conjugation. The thought of Irenaeus of Lyons (130-208 AD) in Adversus haereses shows that the relation between Christian religion and classical culture came close to the Christian gnostic groups. These, when evangelized and adept at the good news of Jesus Christ, brought with them their cultural framework, and thus Christianity marked by Jewish customs, was gaining nuances of the diverse cultures, religions, peoples and languages present in the Roman Empire. The research was not intended to value this relation Greco-Roman culture and nascent Christianity, but rather to show the importance and the tensions present in this relation, from the first book of the Demonstration and refutation to the false gnosis. Irenaeus constructed his thought in order to make clear the thinking of the various gnostic groups, in order to refute them, and in the meantime presented a systematization of the Christian faith not yet seen in his time. Its Demonstration and Refutation of the Gnostic theses was not only a way of fighting the controversies that arose in the first centuries of the Church, but was also, as presented in this research, a means of showing the interaction between Christians, especially the thinkers, with The intellectual and cultural environment that they were inserted. As a process of conjugation, Christianity and the classical culture had mutual influences, differences and points in common, in the formation from initial Christian thought. The hermeneutics of the first book of the Adversus haereses, and classical thinking, made it possible to understand and deepen the relationship between culture and religion in the second century AD.
O encontro do cristianismo nascente com a cultura cl?ssica greco-romana, no s?culo II d.C., teve pontos de conflu?ncia, de dispers?o e de conjuga??o. O pensamento de Irineu de Li?o (130-208 d.C) na obra Adversus haereses mostra que a rela??o religi?o crist? e cultura cl?ssica teve uma aproxima??o grande em virtude dos grupos gn?sticos crist?os, que evangelizados e adeptos ? boa nova de Jesus Cristo, traziam consigo seu arcabou?o cultural, sendo assim o cristianismo marcado pelos costumes judaicos, foi ganhando matizes das diversas culturas, religi?es, povos e l?nguas presentes no Imp?rio Romano. A pesquisa n?o pretende valorar esta rela??o cultura greco-romana e cristianismo nascente, mas sim mostrar a import?ncia e as tens?es presentes nessa rela??o, a partir do primeiro livro da Demonstra??o e refuta??o ? falsa gnose. Irineu construiu seu pensamento em busca de tornar claro o pensamento dos diversos grupos gn?sticos, para assim refut?-los, e neste ?nterim apresentou uma sistematiza??o da f? crist? ainda n?o vista no seu tempo. A sua Demonstra??o e Refuta??o das teses gn?sticas, foi n?o s? um caminho de combate ?s controv?rsias, que surgiram nos primeiros s?culos da Igreja, mas tamb?m foi, como apresentado nesta pesquisa, um meio de mostrar a intera??o entre os crist?os, principalmente os pensadores, com o meio intelectual e cultural que estavam inseridos. Como um processo de conjuga??o, o cristianismo e a cultura cl?ssica tiveram influ?ncias m?tuas, diferen?as e pontos em comum, na forma??o desde pensamento crist?o inicial. A hermen?utica do primeiro livro da Adversus haereses, e do pensamento cl?ssico, possibilitou compreender e aprofundar-se na rela??o cultura e religi?o no s?culo II d.C.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
40

Sartorelli, Cesar Augusto. "O espaço sagrado e o religioso na obra de claudio Pastro." Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2005. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/1888.

Повний текст джерела
Анотація:
Made available in DSpace on 2016-04-25T19:20:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 CesarSartorelli.pdf: 82712403 bytes, checksum: 53117bf040d047558c5f13fe79e7bff9 (MD5) Previous issue date: 2005-11-25
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Overall this sciences of religions essay is about architecture and art, but mainly its object is to treat specifically the fields wich refer to both the construction of religious spaces, and the hole art contained inside them and rised from them as well. These fields encircle painting, sculpture and, in addition, furniture and special pieces designed for the indoor spaces. More specifically, this essay also builts and reports its reflections based on the contemporary christian artwork and architectural spaces, produced and projected by artist and vernacular architect Claudio Pastro. The analysis in this essay approaches Pastro's biography through his unique process of working and criating, as a painter, pictorial artist, architect and sacred art expert. The second chapter explores Pastro's conceptions between sacred art and religious art, which are indeed different: each conception is clearly refeared, explained, discussed, compared to the other ones, and looked over through the eyes of Mircea Eliade's and Rudolf Otto's fenomenology. Still in the field of the Teology of the Art, the thinking of Romano Guardini about the sacred and the religious is also shown. In the third chapter we have a timeline brief of the history of art and sacred architecture, the bases of Pastro's work; then, a comparative study between his conception about the modern project related to the architecture and the vanguard arts. We also comment some brazilian architects projects, wich he admire and influenced him. Furthermore we comment the II Council of the Vatican and its propositions of liturgical renewal, wich led to the renew of sacred architeture and art, home of Pastro's realm of inspiration and concepts. We end with the analysis and critical reviewing of nine of his chapels and churches already built. In the conclusion, we comment the repercussion of Claudio Pastro's works, and the importance of his figure within the brazilian artistic and architectural panorama, as well as the concerns and limits of his concepts. Alongside with these questions, we leave to open minds some other further questions to be treated, about the relationships between art and religion, and art and the sacred.
Este trabalho em ciências da religião trata de arte e arquitetura, num campo especializado de ambas, que é a construção de espaços religiosos e a arte que nele se insere, abrangendo pintura, escultura, e o design de peças e mobiliário de seu interior. Mais especificamente estaremos tratando de arte e arquitetura sacras cristãs, contemporâneas, através da obra do artista sacro e arquiteto vernacular Claudio Pastro. A análise se inicia através de sua biografia e desenvolvimento de processo de trabalho, como artista plástico, gráfico, arquiteto vernacular e estudioso de arte sacra e espaço litúrgico. A seguir suas concepções, que colocam uma diferenciação entre arte sacra e arte religiosa, serão explicadas e discutidas, observadas através da fenomenologia de Mircea Eliade e Rudolf Otto. No âmbito da Teologia da Arte também exporemos o pensamento de Romano Guardini, citado como fonte dos conceitos de Claudio Pastro sobre sagrado e religioso. No terceiro capítulo fazemos um breve histórico da história da arte e arquitetura sacras, sobre o qual se apoia seu trabalho, acrescido de um estudo comparativo de sua concepção de arquitetura em relação ao projeto moderno , e com as vanguardas artísticas em artes plásticas. Comentamos também alguns projetos de arquitetos brasileiros que o influenciaram e que admira. De dentro da Igreja trataremos do Concílio Vaticano II e suas propostas de renovação litúrgica, que implicaram em renovações na arte e arquitetura sacras, a qual se filia Claudio Pastro. Encerramos com a análise e crítica de nove projetos de capelas e igrejas por ele realizados. Na conclusão situamos a repercussão de seus trabalhos e seu papel dentro da arte e arquitetura sacras católicas brasileiras, na prática, assim como a pertinência e limites de suas concepções e conceitos. No questionamento destes conceitos e concepções situamos questões em aberto, pertinentes à relação entre arte e religião, arte e o sagrado.
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
41

Sarachu, Pablo. "Las relaciones de patronazgo en la Galia romana." Tesis, 2005. http://hdl.handle.net/10915/2849.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
42

Olivares, Pedreño Juan Carlos. "Divinidades indígenas de la Hispania romana." Doctoral thesis, 2000. http://hdl.handle.net/10045/3782.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
43

Arrizabalaga, Lafuente Ignacio. "Circulación monetaria en Hispania de Vespasiano a Adriano." Doctoral thesis, 1994. http://hdl.handle.net/10045/14079.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
44

Molina, Vidal Jaime. "Las relaciones centro-periferia: el comercio entre Italia e Hispania durante la época tardorrepublicana." Doctoral thesis, 1995. http://hdl.handle.net/10045/9858.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Ми пропонуємо знижки на всі преміум-плани для авторів, чиї праці увійшли до тематичних добірок літератури. Зв'яжіться з нами, щоб отримати унікальний промокод!

До бібліографії