Journal articles: 'Γνωστική ανάπτυξη'

1

Δρεμέτσικα, Βασιλεία. "Συγκλίσεις και αποκλίσεις των θεωριών των Piaget, Vygotsky και Επεξεργασίας πληροφοριών σχετικά με τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 8 (3 березня 2020): 222. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.2670.

Full text

Abstract:

ΠερίληψηΘέμα της παρούσας εργασίας είναι οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις των θεωριών των Piaget, Vygotsky και Επεξεργασίας Πληροφοριών σχετικά με τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών.Αρχικά, εξετάζεται η θεωρία του Piaget, ο οποίος ασχολήθηκε με τη νοητική ανάπτυξη του ατόμου, τη διαδικασία δόμησής της, καθώς και με τα στάδια μέσα από τα οποία επέρχεται η νοητική του εξέλιξη. Η γνώση αναπτύσσεται, καθώς το άτομο διαρκώς επενεργεί στο περιβάλλον και προσπαθεί να διαμορφώσει προοδευτικά όλο και συνθετότερες νοητικές δομές. Το άτομο δηλαδή προσπαθεί να εναρμονίσει νέες γνώσεις-εμπειρίες με τα γνωστικά του σχήματα. Για τον Piaget, η γνωστική ανάπτυξη είναι απαραίτητη συνιστώσα της μάθησης και επομένως προηγείται αυτής. Συγχρόνως θεωρεί, ότι οι νοητικές ικανότητες του ατόμου θα καθορίσουν το τι μπορεί να μάθει σε κάθε στάδιο της γνωστικής του ανάπτυξης, τα οποία προσδιόρισε σε τέσσερα, στο αισθησιοκινητικό, στο προεννοιολογικό ή προσυλλογιστικό, στο συγκεκριμένων λογικών πράξεων και στο τυπικών λογικών πράξεων.Ακολούθως, εξετάζεται η θεωρία του Vygotsky. Η έννοια της ανάπτυξης αναφέρεται στη νευροφυσιολογική ανάπτυξη του ατόμου, ενώ η έννοια της μάθησης συνιστά τη γνωστική διεργασία, κατά την οποία το παιδί εσωτερικεύει κοινωνικές και πολιτισμικές αξίες μιας δεδομένης κοινωνίας και η οποία επηρεάζει τόσο τη νοητική όσο και την εν γένει ανάπτυξη του ατόμου. Η εσωτερίκευση διαμεσολαβείται από «ψυχολογικά εργαλεία» του νου, όπως η γλώσσα, η γραφή, η αρίθμηση και η τέχνη. Βασική θέση της θεωρίας του είναι η Ζώνη Επικείμενης Ανάπτυξης (ΖΕΑ), η οποία στη βιβλιογραφία έχει ταυτιστεί με τον όρο scaffolding.Έπειτα, ακολουθεί σύγκριση των δύο θεωριών, όπου και εντοπίζονται ομοιότητες και διαφορές. Στις ομοιότητες αναφέρονται η επίδραση των κοινωνικών παραγόντων και η εσωτερίκευση ως μετασχηματιστική διεργασία, ενώ στις διαφορές τα όρια της γνώσης, η μάθηση και η πορεία της γνωστικής εξέλιξης, το πώς μαθαίνει το παιδί και η λειτουργία της αυτορρύθμισης, καθώς και ο ρόλος της γλώσσας.Τέλος, διερευνώνται και οι Προσεγγίσεις Επεξεργασίας Πληροφοριών, οι οποίες στηρίζουν τη θεωρία τους κυρίως στον τομέα των ηλεκτρονικών υπολογιστών και υποστηρίζουν ότι η γνωστική διεργασία και ανάπτυξη του παιδιού, αλλάζει όσο αναπτύσσονται.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Tzakosta, Marina. "Οντογένεση του λόγου: ανάπτυξη σε στάδια ή σταδιακή ανάπτυξη;". Preschool and Primary Education 8, № 1 (2020): 59. http://dx.doi.org/10.12681/ppej.20969.

Full text

Abstract:

Στο παρόν άρθρο προσπελάζουμε το ρόλο του σταδίου ως όρου ο οποίος έχει καθορίσει τη γνωστική ανάπτυξη, γενικά, και τη γλωσσική ανάπτυξη, ειδικά (και χρησιμοποιείται εκτενώς στην εγχώρια και διεθνή βιβλιογραφία) ιδωμένο μέσα από την παρουσίαση και ανάλυση αναπτυξιακών γλωσσικών δεδομένων. Συγκεκριμένα, παρουσιάζουμε τα μείζονα θεωρητικά μοντέλα τα οποία – στο πλαίσιο διαφορετικών επιστημονικών προσανατολισμών – χρησιμοπoίησαν εμμέσως ή αμέσως την έννοια του σταδίου με στόχο την ερμηνεία της σειράς της γλωσσικής ανάπτυξης και έπειτα προχωρούμε σε μια κριτική θεώρηση του σταδίου. Στη συνέχεια, παρουσιάζουμε τους άξονες μιας θεωρητικής πρότασης, εναλλακτικής της θεωρίας των σταδίων, αυτής του Μοντέλου των Πολλαπλών Παράλληλων Γραμματικών, η οποία ενσωματώνει τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της θεωρίας των σταδίων και ερμηνεύει όψεις της γλωσσικής ανάπτυξης, κυρίως την ποικιλία και την γλωσσική απόκλιση, στις οποίες η θεωρία των σταδίων έδωσε ελάχιστο χώρο. Η συζήτησή μας βασίζεται σε συγχρονικά δεδομένα παιδιών προσχολική ηλικίας από την κατάκτηση της μορφοφωνολογίας της ελληνικής καθώς και την εκμάθηση της πρώτης από διάφορες ομάδες αλλόγλωσσων ομιλητών. Η συζήτηση επεκτείνεται στην εξέταση του βαθμού εφαρμοστικότητας του Μοντέλου των Πολλαπλών Παράλληλων Γραμματικών για την ερμηνεία της διαχρονικής εξέλιξης αλλά και συγχρονικής διάστασης της γλώσσας.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Χαρίτου, Σοφία. "Η σημασία της ανάπτυξης των εκτελεστικών λειτουργιών στην προσχολική ηλικία". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 8 (3 березня 2020): 1250. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.2814.

Full text

Abstract:

H ανάπτυξη των εκτελεστικών λειτουργιών (αυτοσυγκράτηση, εργαζόμενη μνήμη και γνωστική ευελιξία) στην προσχολική ηλικία θεωρείται θεμελιώδους σημασίας, καθώς πρόκειται για γνωστικές λειτουργίες, που είναι πάρα πολύ στενά συνδεδεμένες με τη σχολική ετοιμότητα, ενώ σχετίζονται όχι μόνο με δεξιότητες που αφορούν στην μετέπειτα ακαδημαϊκή επιτυχία (π.χ. μαθηματικά, ανάγνωση), αλλά και με τη θετική ψυχική και σωματική υγεία. Δραστηριότητες, που ενισχύουν τις εκτελεστικές λειτουργίες είναι αυτές που κυρίως είναι προσανατολισμένες στην κίνηση, όπως τα παραδοσιακά παιχνίδια, οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες (π.χ. tae kwon do), η φυσική δραστηριότητα ή δραστηριότητες που συνδυάζουν άσκηση και έλεγχο του νου (π.χ. γιόγκα). Η ανάπτυξη αναλυτικών προγραμμάτων, που θα αναπτύσσουν τις εκτελεστικές λειτουργίες στην προσχολική ηλικία θα πρέπει να είναι εστιασμένη στο τρίπτυχο ΞΕΡΩ/ ΚΑΝΩ/ ΕΙΜΑΙ, καθώς και στη διδασκαλία μεταγνωστικών στρατηγικών, ώστε να ενισχύουν τη χαρά, την υπερηφάνεια, τη δημιουργικότητα και την αυτοπεποίθηση των παιδιών.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Μποζνού, Πηνελόπη, та Μαρία Χρήστου. "Η Τέχνη ως μέσο εξέλιξης της κριτικής σκέψης και της συνείδησης των μαθητών του Δημοτικού". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 2 (2016): 945. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.200.

Full text

Abstract:

Βασικός στόχος του σχολείου είναι η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, δηλαδή οι μαθητές να κατανοούν όχι μόνο τις έννοιες και τα σαφή νοήματα αλλά και τι κρύβεται πίσω από αυτά, να εξετάζουν δεδομένα και να καταλήγουν σε συμπεράσματα, να διατυπώνουν γενικεύσεις και ορισμούς. Ο Robert Kegan, σύγχρονος αναπτυξιακός ψυχολόγος, στη θεωρία του για τα στάδια ανάπτυξης της συνείδησης τονίζει ότι οι μαθητές του Δημοτικού βιώνουν διαρκείς μεταβάσεις σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη και εξέλιξη της συνείδησής τους. Σε κάθε στάδιο συνειδητοποίησης αναπτύσσονται και δομούνται ικανότητες που αποτελούν προϋπόθεση για τη σταδιακή ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών και μετέπειτα ενήλικων πολιτών. Με όρους της θεωρίας του Kegan, οι μαθητές στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού μεταβαίνουν από τη φαντασιακή αντίληψη του κόσμου στη συγκρότηση ενός κόσμου που βρίσκεται πιο κοντά στους φυσικούς νόμους, τα όρια και δυνατότητες του οποίου θέλουν να εξερευνήσουν. Στις τελευταίες τάξεις, ξεκινούν τη μετάβασή τους στο στάδιο του κοινωνικοποιημένου νου, το οποίο συμπίπτει ηλικιακά με την έναρξη της εφηβείας. Η αξιοποίηση της Τέχνης κατά τη διδασκαλία μπορεί να αποτελέσει τη γέφυρα μετάβασης από την απλή στην κριτική σκέψη και από το ένα στάδιο συνειδητοποίησης στο επόμενο, συμβάλλοντας στη γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών του Δημοτικού

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Ντίνου, Βερονίκη. "Παιχνίδι και καταστασιακή μάθηση σε παιδιά προσχολικής ηλικίας". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 8 (3 березня 2020): 832. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.2727.

Full text

Abstract:

Η παρούσα εργασία αφορά στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων παιδιών προσχολικής ηλικίας σε συνθήκες καταστασιακής μάθησης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Πιο συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε δίμηνη έρευνα σε έναν παιδικό σταθμό του Δήμου Ζωγράφου ανάμεσα σε 24 παιδιά ηλικίας 3 έως 5 ετών. Μέσω της μεθοδολογικής προσέγγισης της συμμετοχικής παρατήρησης, συγκεντρώθηκαν και διερευνήθηκαν περιπτώσεις-παραδείγματα τα οποία σχετίζονται με τη γνωστική ανάπτυξη, τη λεκτική συνεργασία, την κοινωνικοποίηση και το παιχνίδι ρόλων των παιδιών. Μέσα από τη μελέτη των εννοιών της καταστασιακής μάθησης και του παιχνιδιού επιχειρείται η σύνδεσή τους. Οι θεωρητικές και πρακτικές εφαρμογές της σύνδεσης αυτής συμβάλλουν στην περαιτέρω ανάλυση και κατανόηση των συγκεκριμένων περιπτώσεων-παραδειγμάτων/μοτίβων. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι το παιχνίδι ως βασική δραστηριότητα μάθησης, λειτουργεί ως μέσο καταστασιακής μάθησης που υποστηρίζει τη γνωστική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών. Σκοπός της εργασίας είναι να αναδειχθεί η σύνδεση της καταστασιακής μάθησης με το παιχνίδι προκειμένου να κατανοηθεί και να ενισχυθεί η αναπτυξιακή δραστηριότητα των παιδιών προσχολικής ηλικίας.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Γεωργαλά, Μαρία Γαρυφαλιά, та Γαρυφαλιά Χαριτάκη. "Διερεύνηση των Γλωσσικών Επιδόσεων των μαθητών με σύνδρομο Down". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 1 (2016): 340. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.188.

Full text

Abstract:

Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν χαρακτηριστεί ως μία ξεχωριστή υποομάδα που παρουσιάζουν ειδικό αναπτυξιακό προφίλ, σε γλωσσικό και γνωστικό επίπεδο και αυτό οφείλεται στην οργανικότητα, η οποία επηρεάζει την νευροφυσιολογία του εγκεφάλου τους (Rondal &amp; Comblain, 2002). Όπως αναφέρει ο Chapman (2006), στην γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών με σύνδρομο Down παρατηρείται ένα μειονέκτημα σχετικά με την προφορική έκφραση του λόγου. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνηθούν οι γλωσσικές επιδόσεις (ανάγνωση και γραφή) μαθητών με σύνδρομο Down, μέσης νοητικής αναπηρίας (IQ:40-55), που φοιτούν σε Ειδικά Δημοτικά της Αττικής. Στην παρούσα έρευνα χρησιμοποιείται τόσο η ποσοτική, όσο και η ποιοτική μεθοδολογία έρευνας. Πιο συγκεκριμένα, έγινε συνδυασμός της μη-δομημένης παρατήρησης 5 μαθητών από το σύνολο του δείγματος και της χρήσης ερωτηματολογίου στους εκπαιδευτικούς των 22 μαθητών που συμμετείχαν στην έρευνα. Ο συνδυασμός και των δύο μεθόδων έγινε ώστε να ερευνηθεί πολύπλευρα το θέμα. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν μέσω του ερωτηματολογίου και της παρατήρησης φανερώνουν την ικανότητα των παιδιών με σύνδρομο Down να κατακτήσουν στοιχειώδεις δεξιότητες γραφής και ανάγνωσης, αντιμετωπίζοντας ωστόσο αρκετές δυσκολίες. Δεν αναδεικνύεται συσχέτιση των γλωσσικών τους επιδόσεων με το φύλλο, ενώ υπάρχει θετική στατιστική συσχέτιση των γλωσσικών επιδόσεων με την χρονολογική και νοητική ηλικία τους. Οι δεξιότητες γραφής και ανάγνωσης είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Η ανάπτυξη της μιας επηρεάζει την ανάπτυξη της άλλης και καθορίζει την γενικότερη έκφραση αλλά και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού με σύνδρομο Down.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Μητσοπούλου, Ευτυχία, та Αλέξανδρος-Σταμάτιος Αντωνίου. "«Παιδιά-Θαύματα» με Εξαιρετικά Υψηλό Δείκτη Νοημοσύνης". Παιδαγωγικός Λόγος 27, № 1 (2021): 15. http://dx.doi.org/10.12681/plogos.27903.

Full text

Abstract:

Μία κατηγορία μαθητών για την οποία τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αυξημένο ερευνητικό ενδιαφέρον αποτελούν τα χαρισματικά παιδιά με Δείκτη Νοημοσύνης 160+ τα οποία συνήθως αποκαλούνται χαρισματικά παιδιά πολύ υψηλού επιπέδου ή εξαιρετικά χαρισματικά παιδιά. Στην καθημερινότητα οι άνθρωποι τείνουν να χαρακτηρίζουν αυτά τα παιδιά ως «παιδιά-θαύματα» ή ιδιοφυΐες και ανάμεσα στα ποικίλα χαρακτηριστικά που διαθέτουν τα εξαιρετικά χαρισματικά παιδιά είναι η πρώιμη ανάπτυξη του λόγου και της ανάγνωσης, τα υψηλά επίπεδα ενέργειας και η ωριμότητα του χιούμορ τους. Η πρώιμη ανάπτυξη σε αυτούς τους τομείς έχει θετικά αποτελέσματα στη γνωστική και κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη αυτών των παιδιών, ωστόσο, ειδικά στον τομέα της κοινωνικής ανάπτυξης, τα εξαιρετικά χαρισματικά παιδιά αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες σε σχέση με τα χαρισματικά παιδιά μέσου επιπέδου, όπως προβλήματα κοινωνικής απομόνωσης. Επιπρόσθετα, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των παιδιών δεν εντοπίζεται έγκαιρα ή μπορεί και να μην εντοπιστεί καθόλου. Γι’ αυτό και απαιτείται ειδική μέριμνα και εξειδικευμένες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις για τη συγκεκριμένη ομάδα μαθητών, όπως η συμβουλευτική, τα καλοκαιρινά προγράμματα, ο εμπλουτισμός της ύλης, η κατ’ οίκον διδασκαλία και η επιτάχυνση, παρεμβάσεις οι οποίες θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα για την εκπαίδευση ώστε τα εξαιρετικά χαρισματικά παιδιά να μπορέσουν να καινοτομήσουν, να δημιουργήσουν από το μηδέν και να αξιοποιήσουν στο μέγιστο το εγγενές δυναμικό τους.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Τσαμπούρη, Ανθή, Ειρήνη Μυτιληναίου, Χρήστος Γκιαούρης та Γιώργος Ευγενειάδης. "«Φτιάξε μαζί μας το δικό σου παραμύθι…»". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 2 (2016): 1438. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.366.

Full text

Abstract:

Στα χρόνια μας πλήθος μελετών και ερευνών έχουν καταδείξει την ανάγκη διδασκαλίας του παραμυθιού στην προσχολική και σχολική εκπαίδευση. Η επίδραση του παραμυθιού είναι αποδεδειγμένη, εκτός από τη γνωστική ανάπτυξη, ιδιαίτερα στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, καθώς και στην ανάπτυξη της δημιουργικής και κριτικής σκέψης τους (Αναγνωστόπουλος, 1994, 1997. Αυδίκος, 1999. Μαλαφάντης, 1996, 2006, 2011. Μερακλής, 1986, 2012. Bettelheim, 1995). Λαμβάνοντας υπόψη την μεγάλη και σημαντική συμβολή των παραμυθιών εμπνευστήκαμε μαζί με τους μαθητές μας το δικό μας «ξεχωριστό» παραμύθι. Ένα παραμύθι, αφιερωμένο στην διαφορετικότητα και την αναπηρία. Στα πλαίσια της σημερινής εκπαίδευσης που στρέφει, με ιδιαίτερη έμφαση, το βλέμμα της στην ανάπτυξη νοητικών ικανοτήτων αλλά και ιδιαίτερα στο χώρο της Ειδικής Εκπαίδευσης, εκτιμούμε πως η χρήση και η αξιοποίηση των παραμυθιών μπορεί να επιτελέσει ένα έργο ανεκτίμητης αξίας, παρέχοντας στα παιδιά πλούσιες ευκαιρίες για δημιουργικότητα.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Νικηφορίδου, Ζωή, та Τζένη Παγγέ. "Οι έννοιες του πιθανού και του «δίκαιου» σε παιδιά προσχολικής ηλικίας μέσα από σενάρια επίλυσης προβλημάτων". Επιστημονική Επετηρίδα Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων 5 (3 грудня 2015): 76. http://dx.doi.org/10.12681/jret.8677.

Full text

Abstract:

Η έννοια του «δίκαιου» χαρακτηρίζει τη γνωστική και ηθική, κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Ταυτόχρονα σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά αναπτύσσουν την πιθανολογική τους σκέψη και πιο συγκεκριμένα αποκτούν την ικανότητα να διαχωρίζουν πιθανά και απίθανα σενάρια και να εκτιμούν ότι ένα ενδεχόμενο είναι πιο πιθανό να συμβεί από ένα άλλο. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει εάν τα μικρά παιδιά (N=40), ηλικίας 46 χρόνων, εκφράζουν την έννοια του «δίκαιου» μέσα από σενάρια πιθανοτήτων. Εξετάστηκε και βρέθηκε πως μέσα από 3 διαφορετικά τεστ τα παιδιά εκτιμούν τα πιθανά αποτελέσματα και αποδίδουν μια «δίκαιη» λύση. Επιχειρείται σύνδεση στην ανάπτυξη της σκέψης που αφορά στη λήψη αποφάσεων μέσω της εκτίμησης της πιθανότητας συμβάντων και στην ανάπτυξη της ηθικής σκέψης και ιδιαίτερα της έννοιας του «δίκαιου» των νηπίων, με παιδαγωγικές και μεθοδολογικές διαστάσεις.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Αναστασοπούλου (Eleni Anastasopoulou), Ελένη, Έλενα Ζυγούρη та Αλίκη Καζταρίδου. "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ: ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ". Ερευνώντας τον κόσμο του παιδιού 13 (1 липня 2014): 13. http://dx.doi.org/10.12681/icw.17912.

Full text

Abstract:

Στην παρούσα ερευνητική εργασία διερευνώνται οι απόψεις νηπιαγωγών και δασκάλων Α΄ και Β΄ τάξεων του δημοτικού σχολείου σχετικά με την κοινωνική μάθηση και την ανάπτυξη μεθόδων και πρακτικών με τις οποίες επιτυγχάνεται η καλλιέργεια των απαιτούμενων κοινωνικών δεξιοτήτων στην καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία. Οι κοινωνικές δεξιότητες (social competences) αποτελούν σημείο αναφοράς για τη σχολική, προσωπική και επαγγελματική ζωή των ατόμων (Schaffer, 1996). Τόσο το ΑΠΣ και ΔΕΠΠΣ (2003) αλλά και το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών (2012) του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού Σχολείου δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην κοινωνική μάθηση και την ανάγκη ανάπτυξης κοινωνικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων, προκειμένου οι μαθητές ως αυριανοί πολίτες να αντιμετωπίσουν την κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας και να διαμορφώσουν ολοκληρωμένη προσωπικότητα (Cole & Cole, 2001). Μεθοδολογικά η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την ανάλυση ελεύθερου κειμένου, στο οποίο οι εκπαιδευτικοί κατέγραψαν την προσωπική τους άποψη για το θέμα: «Ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων στο σχολικό πλαίσιο». Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με τη μέθοδο της ποιοτικής και ποσοτικής ανάλυσης περιεχομένου και ως μονάδα καταγραφής επιλέχθηκε το θέμα (Berelson, 1952 Holsti, 1969 Krippendorf, 1980 Βάμβουκας, 1998 Titscher et al., 2000). Από τα ερευνητικά αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν στο σχολείο τον ιδιαίτερα σοβαρό και καθοριστικό κοινωνικοποιητικό ρόλο του και την ανάγκη να στρέψει το ενδιαφέρον του από τη γνωστική στην κοινωνική και συναισθηματική μάθηση. Αναγνωρίζοντας την ευθύνη του ρόλου τους και τη σημασία της συνεργασίας σχολείου και οικογένειας, θεωρούν ότι το Α.Π. διαθέτει ισχυρά μεθοδολογικά εργαλεία και διδακτικές προσεγγίσεις, που με την εφαρμογή τους μπορούν να συμβάλλουν στην κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Καραγιάννη, Κατερίνα. "Ομάδα παιχνιδιού στο πλαίσιο παρέμβασης σε αυτισμό υψηλής και μεσαίας λειτουργικότητας". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2016, № 1 (2017): 367. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.960.

Full text

Abstract:

Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές είναι μια ομάδα από νευροψυχιατρικές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από ειδικές καθυστερήσεις και αποκκλίσεις στην κοινωνική, επικοινωνιακή και γνωστική ανάπτυξη καθώς και από ένα περιορισμένο στερεοτυπικό , επαναλαμβανόμενο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων με έναρξη τα πρώτα χρόνια της ζωής. Η σημασία του παιχνιδιού στα παιδιά: Το παιχνίδι είναι μια διαδικασία που βοηθά στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού τόσο την πνευματική όσο και την κινητική. Προσφέρει συναισθηματική επικοινωνία και κοινωνικοποίηση, ενθαρρύνει την ανάπτυξη ανεξαρτησίας και αυτοεκτίμησης, και της δημιουργικότητας ενώ απελευθερώνει την ενέργεια των παιδιών. Επιπλέον, προσφέρει απαραίτητο χρόνο χαλάρωσης και λειτουργεί ως μηχανισμός μετριασμού του άγχους. Τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού δυσκολεύονται να αλληλεπιδράσουν κοινωνικά με άλλα παιδιά καθώς και δυσκολεύονται να κατανοήσουν τους κανόνες του παιχνιδιού καθώς και να διατηρήσουν την προσοχή τους σε μια κοινή δραστηριότητα. Πολλές φορές το παιχνίδι τους στερείται φαντασίας, είναι επαναλαμβανόμενο και μη λειτουργικό. Η προσοχή τους αποσπάται εύκολα από εσωτερικά και εξωτερικά ερεθίσματα και συχνά έχουν ιδέες και σκέψεις που αφορούν το παιχνίδι που όμως δεν καταφέρνουν να επικοινωνήσουν τις ιδέες αυτές αλλά και τις προθέσεις τους στους άλλους.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΔΗ, ΧΡΥΣΑΝΘΗ, та ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΤΣΑΜΠΙΚΑ. "ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΜΟΙΡΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ". Έρευνα στη Διδακτική των Μαθηματικών, № 9 (13 липня 2017): 59. http://dx.doi.org/10.12681/enedim.14181.

Full text

Abstract:

H έννοια της διαίρεσης εισάγεται μέσω καταστάσεων μοιρασιάς οι οποίες, για αυτόν τον λόγο, έχουν εκπαιδευτικό και ερευνητικό ενδιαφέρον. Από έρευνες έχει φανεί ότι οι απλές καταστάσεις μοιρασιάς είναι μέρος της καθημερινότητας των παιδιών και παρόλο που εμπλέκονται σε αυτές και έχουν την ικανότητα να ανταποκριθούν σε έναν βαθμό, καταγράφονται και αρκετές δυσκολίες τους. Με σκοπό λοιπόν τη διερεύνηση των ικανοτήτων νηπίων να ανταποκριθούν σε καταστάσεις επαναλαμβανόμενης μοιρασιάς, χρησιμοποιήθηκε εικονογραφημένο βιβλίο ως το πλαίσιο του οποίου ο ρόλος έχει αναδειχθεί τόσο για την κοινωνική και συναισθηματική όσο και για τη γνωστική ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με ζευγάρια νηπίων, διαφορετικών επιδόσεων και επικοινωνιακών ικανοτήτων. Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι υπήρχαν ζευγάρια νηπίων τα οποία ήταν ικανά να ανταποκριθούν, εν μέρει, σε καταστάσεις επαναλαμβανόμενης μοιρασιάς μέσω εικονογραφημένου βιβλίου. Στοιχεία του εικονογραφημένου όπως η επανάληψη των καταστάσεων μοιρασιάς, αλλά και η απάντηση σε κάθε κατάσταση φάνηκε να βοήθησε εν μέρει τα νήπια, ενώ το θέμα της ιστορίας και η εικονογράφηση φάνηκε να τα εμπλέκει περισσότερο κοινωνικά και συναισθηματικά παρά γνωστικά.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Μιγκίρου, Μαρία, та Αγγελος Τσουρουνάκης. "Χρωμόσωμα 18: Από τη γνωμάτευση στην οργάνωση της Καθημερινότητας και του Σχολείου και στην κοινωνική ένταξη". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 9 (28 липня 2020): 453. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.3147.

Full text

Abstract:

Στην παρούσα εργασία αρχικά παρουσιάζεται η κλινική εικόνα του παιδιού που έχει διαγνωσθεί με τη σπάνια χρωμοσωμιακή ανωμαλία που γενετικά ορίζεται ως «Τετρασωμία 18p». Η κλινική του εικόνα περιλαμβάνει τη εγκεφαλική λειτουργία-απεικόνιση, τη συνοδή συμπτωματολογία, τη συννοσηρότητα με άλλες διαταραχές καθώς και το βαθμό αυτοεξυπηρέτησης. Στη συνέχεια γίνεται παράθεση στοιχείων που αφορούν τη Φυσική, Γνωστική, Συναισθηματική και Κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, σύμφωνα με βιβλιογραφικές αναφορές, έρευνες, στοιχεία διαβίωσης και κατάκτησης αναπτυξιακών σταδίων, βασιζόμενοι στην κλινική – αναπτυξιακή εικόνα του διαγνωσθέντος παιδιού. Με βάση την ανάπτυξη του και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες καθορίζεται η οργάνωση της καθημερινότητας του (ρουτίνα) και του σχολείου, καθώς και της κοινωνικής του ένταξης σε σχέση πάντα με το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. Γίνεται αναφορά σε έρευνες σε διάφορα κοινωνικά περιβάλλοντα και σε διαφορετικές ηλικίες και συγκρίνονται με το την περίπτωση διάγνωσης του παιδιού.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Δούμα, Eλπίδα, та Μαρία Αδαμοπούλου. "Η επίδραση της μουσικής αγωγής σε παιδιά προσχολικής ηλικίας με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) : Μελέτη περίπτωσης – Μια παιδαγωγική αντιμετώπιση". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2016, № 1 (2017): 273. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.954.

Full text

Abstract:

Η Μουσική Αγωγή συμβάλλει στη γνωστική, ψυχοκινητική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και ο συνδυασμός της με την Ειδική Αγωγή ενισχύει και προωθεί τη δημιουργικότητα και την κοινωνική αλληλεπίδραση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Η παρούσα εργασία αποτελεί μία μελέτη περίπτωσης νηπίου με διάγνωση ΔΕΠ-Υ, που χρησιμοποίησε ως εργαλεία την αδόμητη συμμετοχική παρατήρηση και την καταγραφή στο περιβάλλον της τάξης ενός νηπιαγωγείου της Αθήνας. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η μελέτη της επίδρασης της μουσικοκινητικής αγωγής ως μια διδακτική επιλογή και στρατηγική παρέμβασης παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Sartori, Giovanni. "Πού βαδίζει η πολιτική επιστήμη;". Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης 26, № 1 (2017): 17. http://dx.doi.org/10.12681/hpsa.14686.

Full text

Abstract:

Παρά μιαν ευρέως διαδεδομένη παρανόηση, η πολιτική επιστήμη ως γνωστική πειθαρχία εμφανίστηκε στην Ευρώπη μόνο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Βασική επιδίωξη των νέων επιστημόνων που επιχείρησαν την ένταξή της στα εγκύκλια προγράμματα σπουδών (μεταξύ των οποίων δεσπόζων ήταν και ο ρόλος του Giovanni Sartori) ήταν η ανάπτυξη ειδικής μεθοδολογίας και εξειδικευμένης γλώσσας. Όμως ένας συνδυασμός μεθοδολογικών και )Ύωστικών στρεβλώσεων υπονόμευσαν τη δυναμική και τις προοπτικές της. Ο αντιθεσμικός συμπεριφορισμός, η προηετής και υπερβολική ποσοτικοποίηση και η υποτίμηση της πραξιακής αποστολής της επιστήμης οδήγησαν σε κενά, σφάλματα και παθο- γένειες που, όχι σπάνια, αντιμετωπίστηκαν με φάρμακα χειρότερα της ασθένειας. Ο Sartori καταλήγει και πάλι με μια συνθηματική έκκληση: σκέπτεστε προτού μετρήσετε, και, σκεπτόμενοι, χρησιμοποιείτε τη λογική.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Μαυράκης, Χριστογιάννος, та Παναγιώτα Γαζή. "Υποστήριξη μαθητών με σύνδρομο Asperger : Βασικές αρχές μειονεξίας-Στρατηγικές παρέμβασης. Μελέτη περίπτωσης μαθητή Α’ δημοτικού με Asperger". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 2 (2016): 834. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.169.

Full text

Abstract:

ΠερίληψηΤο σύνδρομο Asperger αποτελεί μια από τις εκφάνσεις των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών και καθιστά ένα αυτιστικό άτομο να είναι υψηλά λειτουργικό. Χαρακτηρίζεται από ποιοτική εξασθένιση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, της κοινωνικής φαντασίας αλλά και της κοινωνικής επικοινωνίας, από στερεότυπα και περιορισμένα πρότυπα συμπεριφοράς, δραστηριοτήτων και ενδιαφερόντων, και καμία κλινικά σημαντική καθυστέρηση στη γνωστική ανάπτυξη ή γενική καθυστέρηση στη γλώσσα. Μπορούν, όμως, κάλλιστα να υπάρχουν και δευτερογενείς μειονεξίες σε πολλαπλά επίπεδα, όπως η έκπτωση στον συναισθηματικό, κοινωνικό, επικοινωνιακό και γνωστικό άξονα. Το σύνδρομο αυτό, πλέον, μπορεί να διαγνωσθεί ακόμα και πριν την ηλικία των 3 ετών, κάτι το οποίο καθιστά σαφές πως όσο πιο νωρίς προτρέξει ένας γονέας για τη διάγνωση, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν για μία ενδεχόμενη λειτουργική αποκατάσταση του συνδρόμου.Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι η περιγραφική προσέγγιση των κύριων χαρακτηριστικών των παιδιών με Asperger, κυρίως μέσα από τη μελέτη ενός μαθητή με το εν λόγω σύνδρομο. Επί προσθέτως, η καταγραφή στρατηγικών παρέμβασης στην κατ’ οίκον διδασκαλία, σε μαθησιακό επίπεδο, μια και η διαφοροποίηση του από τις υπόλοιπες διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές τονίζει την σημασία εύρεσης ενός νέου διαφορετικού τρόπου αντιμετώπισης του. Παρατηρήσεις, συμπεράσματα, στρατηγικές που μπορούν να έχουν συμβουλευτικό ρόλο στο έργο ενός εκπαιδευτικού, που σχετίζεται με παιδιά με το σύνδρομο αυτό. Συμπληρωματικά, καταγράφονται στοιχεία, με στόχο την ενίσχυση της συμβουλευτικής γονέων των παιδιών με Asperger.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΟΦΙΑ, ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΗΡΗ та ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΜΖΗΣ. "Νευροεπιστήμες στην Εκπαίδευση: Κατοπτρικοί νευρώνες και ενίσχυση της ενσυναισθητικής ικανότητας των μαθητών". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 1328. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1745.

Full text

Abstract:

Με τη συνδρομή των Νευροεπιστημών είναι δυνατόν να διερευνηθεί το πώς οι µαθητές µπορούν να υποστηριχθούν διδακτικά, έτσι ώστε να αξιοποιήσουν όλες τους τις δυνατότητες για µάθηση, αλλά και το πώς η µάθηση µπορεί να γίνει πιο αποτελεσµατική για όλους τους µαθητές. Στην παρούσα εργασία γίνεται βιβλιογραφική ανασκόπηση στα ερευνητικά δεδομένα που αφορούν στη νευροβιολογική βάση της ενσυναίσθησης. Μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις στον κόσμο των Νευροεπιστημών είναι η ανακάλυψη των κατοπτρικών νευρώνων στους εγκεφάλους των μακάκων πιθήκων και η σύνδεσή τους με τη λειτουργία της ενσυναίσθησης στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Από μελέτες φαίνεται πως οι κατοπτρικοί νευρώνες, οι οποίοι βρίσκονται κυρίως στον κινητικό και στον αισθητηριακό φλοιό έχουν κάποια άμεση σχέση με τις κοινωνικές δεξιότητες των πρωτευόντων θηλαστικών, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται η μίμηση, η ενσυναίσθηση, η θεωρία του νου, αλλά και η ανάπτυξη της γλώσσας. Σχετικά με την ενσυναίσθηση έχει υποστηριχθεί ότι δεν είναι μια ενιαία λειτουργία, αλλά ένα σύνολο στοιχείων και επομένως διακρίνεται στους εξής τύπους: α)συναισθηματική ενσυναίσθηση, που εμπλέκει την ικανότητα να αισθανόμαστε ενσυναισθητικά τον άλλο, β)γνωστική ενσυναίσθηση, που εμπλέκει τη γνωστική κατανόηση της οπτικής του άλλου και γ)κινητική ενσυναίσθηση, που αναφέρεται στην ασυνείδητη αντανάκλαση των εκφραστικών κινήσεων του παρατηρούμενου προσώπου. Στη συνέχεια, προτείνονται δραστηριότητες που ενισχύουν την ενσυναισθητική ικανότητα των μαθητών, τις οποίες μπορεί να αξιοποιήσει ο/η εκπαιδευτικός στο πλαίσιο της σχολικής τάξης. Συμπερασματικά, οι νευροεπιστήμες τίθενται στην υπηρεσία της εκπαίδευσης και συμβάλλουν στην κατανόηση των τρόπων με τους οποίους ο μαθητής μπορεί να κατακτήσει τη γνώση και να καλλιεργήσει τις δεξιότητές του.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ. "Διδασκαλία των Μαθηματικών σε Δια-επιστημονικό (STEM) περι-βάλλον, για ανάπτυξη γνώσεων και δεξιοτήτων, κατάλληλη για παιδιά με και χωρίς Μαθησιακές Δυσκολίες". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 804. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1680.

Full text

Abstract:

Τα Ελλείματα στα Μαθηματικά έχουν πολλές αιτίες, το ζητούμενο είναι πως θα τις αντιμετωπίσουμε. Η Έρευνα έδειξε ότι η διδασκαλία των μαθηματικών σε περιβάλλον STEM δηλαδή: Science, Technology, Engineering & Mathematics, αποτελεί θετική απάντηση γιατί στηρίζεται στην Δια-επιστημονική και Βιωματική Μάθηση. Η STEM διδασκαλία, είναι αποτελεσματική/αποδοτική στην ολιστική κατάκτηση εννοιών ή/και θεμάτων, επειδή οι βασικές ιδιότητες της γνώσης ευνοούν τις συνδεδεμένες έννοιες, περισσότερο από ότι τις σκόρπιες και ανεξάρτητες. Οι πρώτες (συνδεδεμένες) είναι καλύτερα οργανωμένες για μια μελλοντική ανάκληση στην γνωστική διαδικασία. Άρα αναγκαία η ολοκληρωτική αξιοποίηση της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας. Οι ΤΠΕ (Τεχνολογία Πληροφοριών & Επικοινωνίας) στην εκπαίδευση προσέφεραν και προσφέρουν αρκετά, όμως είναι αναγκαίο να δούμε την σύγχρονη εξέλιξη και την αναβάθμισή τους σε Διδασκαλία STEM όπου και εκεί ο ρόλος των ΤΠΕ παραμένει σημαντικός. Ο συνδυασμός Άλγεβρας - Γεωμετρίας και Φυσικής - Χημείας με την υποστήριξη Λογισμικών, αξιοποιεί και συνδέει τις ανωτέρω επιστήμες.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Δημητροπούλου, Ιάνθη. "Το mind-wandering και η σχέση του με την ανάπτυξη του γνωστικού ελέγχου από την εφηβεία προς την ενηλικίωση. Master Thesis Research". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2016, № 1 (2017): 261. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.953.

Full text

Abstract:

Το φαινόμενο του mind-wandering (περιπλάνηση του νου) φαίνεται να συνδέεται στενά με την ανάπτυξη του γνωστικού ελέγχου, παρ’ όλα αυτά το πώς αυτό μεταβάλλεται κατά την διάρκεια της εφηβικής ηλικίας προς την ενηλικίωση παραμένει άγνωστο.Η παρούσα έρευνα εστιάζει στις αναπτυξιακές αλλαγές του mind-wandering και συγκεκριμένα πως αυτό συνδέεται με την ανάπτυξη του γνωστικού ελέγχου. Στην έρευνα μελετήθηκε το mind-wandering κατά την διάρκεια ενός εύκολου έργου (choice reaction time) και ενός δύσκολου έργου (working memory). Στη συνέχεια εξετάστηκε η επίδραση του γνωστικού ελέγχου στη συχνότητα εμφάνισης του mind-wandering. Σκοπός της έρευνας ήταν να διαπιστωθεί εάν οι έφηβοι οδηγούνται συχνότερα σε σκέψεις μη συνδεόμενες με το τρέχον έργο - διάσπαση προσοχής από το τρέχον ερέθισμα είτε λόγω εσωτερικών σκέψεων είτε λόγω εξωτερικών ερεθισμάτων- σε σχέση με τους ενήλικες και εάν αυτή η συχνότητα διαφοροποιείται ανάλογα με τη δυσκολία του τρέχοντος έργου. Τέλος, διερευνήθηκε εάν η ωρίμανση και η λειτουργία του γνωστικού ελέγχου επηρεάζει την συγκέντρωση στο τρέχον έργο. Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν ατομικά self-reports και emotional Go/NoGo task.Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες κάνουν περισσότερα λάθη και εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα mind-wandering κατά την διάρκεια του εύκολου έργου απ’ ότι κατά την διάρκεια του δύσκολου. Διαπιστώθηκε ότι οι έφηβοι συγκριτικά με τους ενήλικες οδηγούνται συχνότερα σε σκέψεις μη συνδεόμενες με το τρέχον έργο μόνο κατά την διάρκεια του εύκολου έργου. Αντιθέτως, στο δύσκολο έργο τα αποτελέσματα δεν διαφοροποιούνταν ανάλογα με την ηλικία. Τέλος, βρέθηκε ότι οι ατομικές διαφορές στο γνωστικό έλεγχο συνδέονται με την πιθανότητα τα υποκείμενα να οδηγηθούν σε συχνότερο mind-wandering. Όσο καλύτερος είναι ο γνωστικός έλεγχος τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες το μυαλό να «περιπλανιέται».Συμπερασματικά, απεδείχθη ότι η ηλικία δεν επηρεάζει τόσο τον γνωστικό έλεγχο, αντιθέτως η δυσκολία του τρέχοντος έργου παίζει σημαντικό ρόλο. Τέλος, το mind-wandering φαίνεται να προκύπτει εξαιτίας της αποτυχίας των εκτελεστικών λειτουργιών να διατηρήσουν την εσωτερική ροή σκέψεων και έτσι δημιουργούνται σκέψεις μη συνδεόμενες με το τρέχον έργο (executive failure hypothesis).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Γάκη, Ανδρονίκη, та Αλέξανδρος Σταμάτιο� Αντωνίου. "Πότε τα χαρισματικά παιδιά παρουσιάζουν χαμηλή επίδοση;". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 1 (2016): 310. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.177.

Full text

Abstract:

Στόχος της παρούσας εισήγησης είναι να εκθέσει το φαινόμενο της χαμηλής επίδοσης που παρατηρείται συχνά στην εκπαίδευση των χαρισματικών παιδιών. Συγκεκριμένα, χαρισματικότητα θεωρείται η ικανότητα του παιδιού να επιτύχει μια ιδιαίτερα υψηλή απόδοση σε έναν ή περισσότερους τομείς και συνήθως εκλαμβάνεται ως μια ασύγχρονη εξέλιξη, ανάμεσα στη γνωστική, τη συναισθηματική και τη βιολογική του ανάπτυξη. Ως υποεπίδοση νοείται η χαμηλή επίδοση ενός μαθητή, η οποία έρχεται σε αντίθεση με το νοητικό δυναμικό του και τις δυνατότητες που αυτό προμηνύει. Ουσιαστικά, πρόκειται για αναντιστοιχία δυνατοτήτων και επίδοσης και θυμίζει την εικόνα του μαθητή που ενώ έχει τις δυνατότητες, ωστόσο τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του δεν είναι τα αναμενόμενα. Τα αίτια αποδίδονται στον διαφορετικό τρόπο μάθησης που υιοθετούν τα χαρισματικά παιδιά, στην επιθυμία τους να γίνονται αρεστοί από τους συμμαθητές τους, ενώ δεν παύει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και το οικογενειακό περιβάλλον. Για το λόγο αυτό, κρίνεται σημαντικός ο ρόλος του εκπαιδευτικού, ο οποίος οφείλει να συνειδητοποιεί τη σημασία της έγκαιρης παρέμβασης και να οικειοποιείται τις κατάλληλες εκπαιδευτικές μεθόδους για την ένταξη του παιδιού στην ομάδα. Τέλος, η παροχή συμβουλευτικής υποστήριξης θεωρείται ότι μπορεί να λειτουργήσει επικουρικά και συμπληρωματικά, καθώς ενισχύει και ενθαρρύνει τόσο το ίδιο το χαρισματικό παιδί όσο και τον εκπαιδευτικό που συμμετέχει στην όλη προσπάθεια.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

ΚΟΥΒΑΡΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΖΙΩΤΗ та ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΤΖΟΥΛΗ. "Πρόταση Προγράμματος Εκπαίδευσης Χαρισματικών Μαθητών στη Φυσική στην Ελλάδα". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 454. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1755.

Full text

Abstract:

Τα τελευταία χρόνια η εκπαιδευτική και επιστημονική κοινότητα, διεθνώς, έχει αποδεχθεί την ανάγκη διαμόρφωσης ειδικών προγραμμάτων εκπαίδευσης για τους χαρισματικούς μαθητές. Το αποτέλεσμα είναι να έχει δημιουργηθεί μεγάλη ποικιλία εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Αν και τα προγράμματα στηρίζονται σε διαφορετικά μοντέλα και θεωρητικές προσεγγίσεις περί χαρισματικότητας, εντούτοις, τα περισσότερα από αυτά, τείνουν να ανταποκρίνονται στις εξής προσδοκίες: να είναι εξατομικευμένα και να βασίζονται στις ανάγκες και στις ικανότητες του μαθητή, να στοχεύουν στον εμπλουτισμό (Feldhusen, 1982), να απαιτούν ομαδικές και ατομικές ερευνητικές δραστηριότητες (Feldhusen, Kolloff, 1988), να χρησιμοποιούν ευέλικτες διδακτικές πρακτικές, να ενισχύουν την επίλυση προβλήματος σε ρεαλιστικές συνθήκες (Χαντζούλη, 2016), να επιτρέπουν την αυτονομία και να προτρέπουν στην αυτοκαθοδήγηση ( Feldhusen, Wyman, 1980, Feldhusen, Ruckman, 1988 ), να ενισχύουν τις ικανότητες της επικοινωνίας (Kaplan, 1974) και κοινωνικής συναστροφής (Feldhusen, Sokol, 1982).Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί στην Ευρώπη και στην Αμερική στον τομέα των Φυσικών επιστημών ( Summer 2017, βασισμένα στον Julian Stanley ιδρυτή του C.T.Y. του JohnsHopkins). Στόχος των εμπλουτιστικών αυτών προγραμμάτων είναι να καταστήσουν τους μαθητές ικανούς στην ενδοσκοπική παρατήρηση του περιβάλλοντος, στη διατύπωση υποθέσεων και συμπερασμάτων μέσω πειραμάτων με σκοπό την σε βάθος κατανόηση του φυσικού κόσμου.Τέλος, κατατίθεται μια πρόταση εμπλουτιστικού προγράμματος για τις Φυσικές Επιστήμες που απευθύνεται σε χαρισματικούς μαθητές στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα μπορεί να πραγματοποιηθεί σε δύο δίωρες εβδομαδιαίες συναντήσεις και να ολοκληρωθεί σε διάρκεια 7 εβδομάδων. Η εφαρμογή του θα μπορούσε να γίνει είτε στο ολοήμερο δημόσιο σχολείο, στο εργαστήρι Φυσικής είτε σε σαββατιανό εργαστήριο. Απευθύνεται σε μαθητές που βρίσκονται γνωστικά στο τέλος της Ε΄δημοτικού ανεξαρτήτως ηλικίας. Το πρόγραμμα αποσκοπεί στην ανάπτυξη της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων, στην καλλιέργεια κριτικής ικανότητας, στη σκέψη με προοπτική , στην κατασκευή πρωτότυπου προϊόντος, στον έλεγχο των υποθέσεων, στην πρόβλεψη, στη διαφορετική προοπτική, στον αναστοχασμό, στη γνωστική εμβάθυνση (Feldhusen, 1982, Feldhusen, Kolloff, 1988, Feldhusen, Wyman, 1980, Feldhusen, Ruckman, 1988, Kaplan, 1974, Feldhusen, Sokol, 1982, Χαντζούλη, 2016, Feldhusen, 1982, Felhusen, Wyman, 1980).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

ΓΕΩΡΓΙΤΣΑΝΑΚΟΥ, ΓΕΩΡΓΙΑ, та ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ ΧΑΡΙΤΑΚΗ. "Ανάπτυξη της Ενσυναίσθησης σε παιδί προσχολικής ηλικίας τυπικής ανάπτυξης". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 117. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1700.

Full text

Abstract:

Αρκετά συχνά γίνεται υποβιβασμός και υποτίμηση των συναισθημάτων των παιδιών. Αυτό συμβαίνει διότι τα παιδιά έχουν λιγότερο ορθολογική σκέψη και δύναμη από ότι ένας ενήλικα (Gottman, 2000). Τα συναισθήματα είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη, τη μάθηση, τις κοινωνικές σχέσεις και φυσικά την επικοινωνία. Η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων είναι μια αξία που διαθέτουν τα παιδιά από την στιγμή που θα γεννηθούν (Ηοffman, 1975). Σύμφωνα με τους Cole & Cole (2000), η ενσυναίσθηση δίνει τα σωστά θεμέλια για την συμπεριφορά υπέρ του κοινωνικού πλαισίου, διότι τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως ξεχωριστές οντότητες. Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά γίνεται φανερή η αναγκαιότητα της ανάπτυξης της ενσυναίσθησης και υπογραμμίζεται η σπουδαιότητα των συναισθημάτων στην ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών. Ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η μελέτη της επίδρασης παρέμβασης για την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης σε παιδί προσχολικής ηλικίας τυπικής ανάπτυξης. Για τις ανάγκες διερεύνησης του παραπάνω σκοπού χρησιμοποιήθηκε ποιοτική προσέγγιση. Πιο συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε Πρόγραμμα Παρέμβασης σε παιδί προσχολικής ηλικίας τυπικής ανάπτυξης μέσω της χρήσης εικονοκαρτών, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα ανάπτυξης διαλόγου με το παιδί προκειμένου να αναπτυχθεί η ενσυναίσθησή του. Κατά τη διεξαγωγή του πειράματος υπήρξαν δύο μετρήσεις (pre-Test και post-Test), με την χρήση του Emotion Awareness Questionnaire (EAQ-30), όπως χρησιμοποιήθηκε από την Charitaki (2015), στον ένα εκ των γονέων του παιδιού, για να αποτυπωθεί το επίπεδο ανάπτυξης της ενσυναίσθησης του παιδιού. Ακόμα, χρησιμοποιήθηκε η μεθοδολογική τεχνική της μη δομημένης παρατήρησης κατά την διάρκεια χορήγησης των εικονοκαρτών από τον ερευνητή, προκειμένου να καταγραφούν οι δυσκολίες του παιδιού στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης. Ο συνδυασμός των δύο τελευταίων μεθοδολογικών τεχνικών επέτρεψε την υλοποίηση μεθοδολογικής τριγωνοποίησης, έτσι ώστε να ερευνηθεί πολύπλευρα το ζήτημα και να προκύψουν αξιόπιστα και έγκυρα ευρήματα. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την ποιοτική ανάλυση των δεδομένων καταδεικνύουν αδυναμία γνωστικής ενσυναίσθησης, με άμεσο αποτέλεσμα την ύπαρξη ελλείμματος στην κατανόηση και αναγνώριση των συναισθημάτων των άλλων. Η χρήση εικονοκαρτών λειτούργησε επιβοηθητικά στα προαναφερθέντα ελλείμματα, βάζοντας το παιδί να μπει στην θέση του κάθε ήρωα που απεικονίζουν οι κάρτες και να καταλάβει πως μπορεί να νιώθει σε διάφορες καταστάσεις. Παρατηρήθηκε επίσης, αδυναμία άμεσης αναγνώρισης του συναισθήματος της λύπης, της απογοήτευσης και του θυμού σε αντιδιαστολή με το συναίσθημα της χαράς. Επιπλέον η χρήση εικονοκαρτών λειτούργησε επιβοηθητικά στην εκμάθηση έκφρασης και αναγνώρισης των συναισθημάτων του. Ιδιαιτέρως, για το συναίσθημα της λύπης και της απογοήτευσης όπου σημειώθηκε αρχικό έλλειμμα. Τέλος, σημειώθηκε αρχική δυσκολία στην μετάδοση και εξωτερίκευση των συναισθημάτων του παιδιού. Τα αποτελέσματα της έρευνας μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι αναγκαίο στο σχολείο να γίνεται προσπάθεια ανάπτυξης της γνωστικής και συναισθηματικής ενσυναίσθησης και της έκφρασης συναισθημάτων των παιδιών, διότι είναι φανερό πως τα βοηθούν στην πρόοδό, στην συμπεριφορά και τον χαρακτήρα τους και ως παιδιά, αλλά και ως μελλοντικούς ενήλικες. Σε επίπεδο παρέμβασης, η χρήση των εικονοκαρτών φάνηκε να λειτουργεί επιβοηθητικά.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Νόβα, Χρυσή. "Συγκριτική προσέγγιση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών με αυτισμό στην σχολική ηλικία". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 2 (2016): 1016. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.244.

Full text

Abstract:

ΠερίληψηΗ διαταραχή του αυτισμού και το συνδεόμενο με αυτή φαινόμενο της επιθετικότητας αποτελούν τον βασικό πυλώνα της εν λόγω ανακοίνωσης. Ειδικότερα, σύμφωνα με το DSM-IV-TR o αυτισμός ανήκει στην ομάδα των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών, οι οποίες χαρακτηρίζονται απο διάφορα ελλείματα στην γνωστική, κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη, αλλά και απο άσκοπες επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες που χαρακτηρίζουν το άτομο (Παπαδάτος, 2010). Ανάλογα συμπτώματα παρατηρούνται και στην περίπτωση του αυτισμού, αφού το άτομο εκτελεί παρόμοιες επαναλαμβανόμενες στερεοτυπικές κινήσεις καθώς και εμφανίζει δυσκολία στην επικοινωνία με κύριο χαρακτηριστικό την απουσία βλεμματικής επαφής (Συνοδινού, 2007). Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί με αυτισμό στην επικοινωνία έχουν επίπτωση και στην συμπεριφορά του στο σχολικό πλαίσιο και κυρίως στις κοινωνικές τους συναναστροφές με βασικό σύμπτωμα την απρόκλητη επιθετικότητα προς τους άλλους (Βάρβογλη, 2005). Στην συγκεκριμένη έρευνα πραγματοποιείται ποιοτική περιγραφική προσέγγιση μέσω της συμμετοχικής παρατήρησης σε δείγμα τεσσάρων παιδιών σχολικής ηλικίας, ήτοι, δύο αγοριών και δύο κοριτσιών απο οκτώ (8) έως δεκατεσσάρων (14) ετών. Στόχος αυτής συνίσταται στη συγκριτική διερεύνηση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών με αυτισμό, προκειμένου να καταστεί κατανοήσιμη και ορθά αντιμετωπίσιμη απο την επιστημονική κοινότητα, αλλα και απο τους δασκάλους και τους γονείς. Όπως φάνηκε από την ανάλυση της κλείδας παρατήρησης παρατηρήθηκε διαφορά στην επιθετική συμπεριφορά σε σχέση με την ανεξάρτητη μεταβλητή φύλο, όπως και σε σχέση με το ηλικιακό εύρος.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Ντίνου, Μάγδα Μπουμπουλίνα. "Ανάπτυξη γνωστικών και κοινωνικών δεξιοτήτων: μια ανθρωπολογική μελέτη του ρόλου του παιχνιδιού στα παιδιά νηπιακής ηλικίας". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 2 (2016): 1022. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.250.

Full text

Abstract:

ΠερίληψηΗ παρούσα εργασία αφορά στην ανάπτυξη των γνωστικών και κοινωνικών δεξιοτήτων στα παιδιά 3 έως 5 ετών μέσω του παιχνιδιού. Πιο συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε έρευνα σε έναν παιδικό σταθμό στο Λονδίνο με τη μεθοδολογική προσέγγιση δίμηνης συμμετοχικής παρατήρησης και μη δομημένων συνεντεύξεων. Σκοπός της εργασίας ήταν να εξετασθεί η ανάπτυξη των γνωστικών δεξιοτήτων κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, να διερευνηθεί η συμβολή των παιχνιδιών-ρόλων, να αξιολογηθεί η σύνδεση του παιχνιδιού με τις κοινωνικές δεξιότητες και να παρατηρηθεί η λεκτική συνεργασία στην αίθουσα και στην αυλή. Τα ευρήματα αναδεικνύουν το παιχνίδι σε βασική δραστηριότητα μάθησης καθώς επιτυγχάνονται ανώτερα επίπεδα γνωστικής και κοινωνικής εξέλιξης με αποτέλεσμα τα παιδιά να εμπεδώνουν τη γνώση ταχύτερα αλλά και να αποκτούν την ικανότητα της δημιουργίας φιλικών σχέσεων. Ο απώτερος σκοπός της εργασίας αυτής είναι η καλύτερη κατανόηση του ρόλου που διαδραματίζει το παιχνίδι στην προσχολική ηλικία.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

ΜΠΙΜΠΟΥΔΗ, ΜΑΡΙΑ. "Αναγνώριση και διαχείριση στοιχείων συναισθηματικής ανάπτυξης χαρισματικών παιδιών στο δημοτικό σχολείο. Μελέτη περίπτωσης." Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 773. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1677.

Full text

Abstract:

Στις ελληνικές, γενικές σχολικές τάξεις, φοιτούν συνήθως χαρισματικοί μαθητές, που εξαιτίας της έλλειψης γνώσεων από τους εκπαιδευτικούς, δεν ενισχύονται κατάλληλα με ειδικές παιδαγωγικές παρεμβάσεις τόσο σε γνωστικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο. Αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης είναι η εμφάνιση συναισθηματικών δυσκολιών και συχνά η χαμηλή επίδοση στα μαθήματα.Σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιαστούν, μετά από παρατήρηση στη σχολική τάξη από τον εκπαιδευτικό, στοιχεία συναισθηματικής ανάπτυξης σε χαρισματικό μαθητή και τρόποι διαχείρισης των στοιχείων αυτών επηρεάζοντας θετικά την συναισθηματική και κοινωνική του ανάπτυξη.Πρόκειται για μελέτη περίπτωσης μαθητή Ε΄ τάξη σε γενική τάξη με ιδιαίτερα γνωρίσματα χαρισματικού παιδιού, βάσει της μελέτης Silverman (2002), όπως: υψηλή επίδοση σε φύλλα αξιολόγησης όλων των γνωστικών αντικειμένων, ιδιαίτερη παρατηρητικότητα, αυξημένη μνημονική ικανότητα και ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, πλούσιο λεξιλόγιο, αυξημένες γνώσεις εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα, γρήγορο ρυθμό μάθησης και έντονη περιέργεια για νέα γνώση. Ωστόσο, παρουσίαζε έλλειψη ενδιαφέροντος σε θέματα που γνώριζε, δυσκολία στο διαφορετικό ρυθμό μάθησης των υπόλοιπων μαθητών, ανυπομονησία στις εξηγήσεις λαθών, γεγονός που δυσχέραινε την επικοινωνία.Οι μαθησιακές – συναισθηματικές ανάγκες απέκλιναν από μια μέση, φυσιολογική τάξη πράγμα που απαιτούσε την εφαρμογή μιας διαφοροποιημένης διδασκαλίας, ώστε να ενεργοποιηθεί το ενδιαφέρον για μάθηση. Δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στη συναισθηματική ανάπτυξη εφαρμόζοντας τεχνικές συναισθηματικής αγωγής βασισμένες στην ενσυναίσθηση.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Σταύρου, Λάμπρος, Bernard Gibello, and Δημήτριος Σαρρής. "Les problèmes de symbolisation chez l’enfant deficient mental: Approche conceptuelle et etude clinique." Επιστημονική Επετηρίδα Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων 1 (August 4, 2015): 187. http://dx.doi.org/10.12681/jret.946.

Full text

Abstract:

Το άρθρο αυτό εκπονήθηκε στο πλαίσιο της συνεργασίας του Εργαστηρίου Ειδικής και Θεραπευτικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Ιωαννί- νων (ΕΡ.Ε.Θ.Α.) με το Εργαστήριο Ψυχοπαθολογίας της Ταυτότητας, της Σκέψης και των Διαδικασιών της Υγείας (Laboratoire de psychopathologie de Γ Identité, de la Pensée et des Processus de santé) του Πανεπιστημίου Paris X, του οποίου προΐσταται ο καθηγητής B. Gibello. Ειδικότερα, σε μια πρώτη φάση επιχειρείται μια διεπιστημονική συνάρθρωση των θεωρητικών και κλινικών δεδομένων - πορισμάτων (της γνωστικής, κλινικής και πειραματικής ψυχολογίας), τα οποία αφορούν σε συγκεκριμένες διαταραχές της νοημοσύνης, όπως οι εξελικτικές και γνωστικές δυσαρμονίες, οι ψυχώσεις και η νοητική σύγχυση. Υποστηρίζουμε ότι η δομή της σκέψης συναρθρώνεται από: (ΐ) το περιεχόμενο της σκέψης (contenu de pensée) και (ii) το περιέχον της σκέψης (contenant de pensée). Τα περιέχοντα της σκέψης είναι στενά συνδεδεμένα με τους γνωστικούς μηχανισμούς μάθησης, γι’ αυτό η δυσλειτουργία τους επιφέρει έναν ορισμένο αριθμό μαθησιακών δυσκολιών. Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις κατηγορίες περιεχόντων της σκέψης, οι οποίες βρίσκονται σε στενή αλληλεπίδραση: (ί) τα φαντασιωτικά περιεχόμενα της σκέψης (contenants de pensée fantasmatiques), (ii) τα γνωστικά περιέχοντα της σκέψης (contenants de pensée cognitifs), (iii) τα ναρκισσιστικά περιέχοντα της σκέψης (contenants de pensée narcissiques). H δυσλειτουργία ενός περιέχοντος της σκέψης στο παιδί των πρώτων σχολικών χρόνων επιφέρει μια σειρά μαθησιακών δυσκολιών. Πιο συγκεκριμένα, η δυσλειτουργία των γνωστικών περιεχόντων της σκέψης προκαλεί σε μεγάλο βαθμό, δυσκολίες σε ειδικούς» γνωστικούς τομείς, η κανονική εξέλιξη και λειτουργία των οποίων αποτελούν προαπαιτούμενα για (ΐ) την έμεση εισαγωγή - μύηση στα γραπτά σύμβολα στο νηπιαγωγείο και την άμεση εισαγωγή, κατάκτηση και πρόσκτηση της γραφής και ανάγνωσης στο δημοτικό σχολείο, και (il) την κα- τάκτηση και πρόσκτηση των λογικομαθηματικών εννοιών στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο. Σημειώνουμε ότι η θεωρία του περιέχοντος και του περιεχομένου της σκέψης είναι απόρροια της κλινικής παρατήρησης παιδιών και εφήβων με μαθησιακές διαταραχές. Συνακόλουθα, η παραπάνω θεωρία μπορεί να συμ- βάλει στη δόμηση ενός θεσμικού πλαισίου εκπαίδευσης και επανεκπαίδευσης των παιδιών με γνωστικές διαταραχές. Σε μια δεύτερη φάση, επιχειρείται μια ψυχοπαθολογική, δυναμική και δομική προσέγγιση των προβλημάτων συμβολοποίησης και πνευματι- κοποίησης των παιδιών με νοητική υστέρηση (déficients mentaux). Τα αποτελέσματα των προβολικών και ψυχομετρικών δοκιμασιών αναδεικνύ- ουν μια καθυστέρηση στην ανάπτυξη των διαδικασιών αφαίρεσης και κατηγοροποίησης, όπως, επίσης, και αντικειμενικές ενδείξεις ενός φτωχού σχεσιοδυναμικού πεδίου.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

ΜΟΣΧΩΝΗ, ΜΑΡΙΑ, ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ ΧΑΡΙΤΑΚΗ та ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ. "Διερεύνηση της Πρώιμης Μαθηματικής Επάρκειας παιδιού με Διάταραχές Αυτιστικού Φάσματος : Μελέτη περίπτωσης". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 746. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1675.

Full text

Abstract:

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια σκιαγράφησης του γνωστικού προφίλ των παιδιών με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος (Δ.Α.Φ.) στα Μαθηματικά. Η διαφοροποίηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των μαθηματικών επιδόσεων του παιδιού με Δ.Α.Φ. σε δραστηριότητες που σχετίζονται με την πρώιμη μαθηματική επάρκεια συγκριτικά με παιδιά τυπικής ανάπτυξης, το επίπεδο των επιδόσεων του στις σχεσιακές δραστηριότητες, σε σύγκριση με τις δραστηριότητες καταμέτρησης καθώς και ο ρόλος της λειτουργίας των απεικονίσεων στη διαδικασία επίλυσης λεκτικών προβλημάτων πρόσθεσης και αφαίρεσης αποτελούν πεδίο ιδιαίτερου ερευνητικού ενδιαφέροντος καθώς συνδέονται άμεσα με την ανάπτυξη εκπαιδευτικών προσεγγίσεων. Σκοπό της παρούσας έρευνας αποτελεί η διερεύνηση της πρώιμης μαθηματικής επάρκειας παιδιού με Δ.Α.Φ. με έμφαση κυρίως στις γνώσεις και δεξιότητες που αφορούν κατά βάση στη δημιουργία της έννοιας του αριθμού. Για τις ανάγκες διερεύνησης του παραπάνω σκοπού χρησιμοποιήθηκε ποιοτική προσέγγιση. Πιο συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε χορήγηση του Κριτηρίου Πρώιμης Μαθηματικής Επάρκειας της Ουτρέχτης στο υπό μελέτη παιδί. Ακόμα, χρησιμοποιήθηκε η μη-δομημένη παρατήρηση για την καταγραφή των δυσκολιών του μαθητή κατά την ολοκλήρωση των δοκιμασιών, την ενδεχόμενη ύπαρξη στρατηγικών αποφυγής αλλά και του χρόνου ολοκλήρωσης των δραστηριοτήτων καθώς και η δομημένη συνέντευξη σε έναν από τους γονείς του παιδιού προκειμένου να καταγραφούν τα προσωπικά χαρακτηριστικά του. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την ποιοτική ανάλυση των δεδομένων καταδεικνύουν την ύπαρξη σημαντικών δυσκολιών στις σχεσιακές δραστηριότητες συγκριτικά με τις δραστηριότητες καταμέτρησης και συγκεκριμένα, δεν είχε αναπτυχθεί η ικανότητα της σειριακής αντιστοίχισης δεδομένου ότι οι ικανότητες αυτές συνδέονται με την έννοια της διατήρησης της ποσότητας. Τα αποτελέσματα της έρευνας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά με Δ.Α.Φ. διαθέτουν ένα ιδιαίτερο γνωστικό προφίλ στα μαθηματικά το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην τυπική ανάπτυξη της λογικομαθηματικής σκέψης.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

ΦΟΥΣΤΑΝΑ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ, та ΟΛΓΑ ΔΡΑΚΑΚΗ. "Καταγραφή και ανάλυση των γνώσεων Εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς τα γνωστικά και κοινωνικο-συναισθηματικά χαρακτηριστικά των ευφυών μαθητών". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 1554. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1765.

Full text

Abstract:

Οι ευφυείς μαθητές αποτελούν μια ειδική ομάδα του μαθητικού πληθυσμού, που χρήζει διαφοροποιημένης εκπαιδευτικής μεταχείρισης. Σημαίνων παράγοντας στην κατάλληλη και ολοκληρωμένη παρέμβαση είναι η γνώση τόσο του γνωστικού, όσο και του συναισθηματικού και κοινωνικού υπόβαθρου δεξιοτήτων των ευφυών μαθητών. Οι ευφυείς μαθητές διαθέτουν ιδιαίτερα γνωστικά χαρακτηριστικά, που τους διαφοροποιούν από τους μαθητές μέσης τυπικής ανάπτυξης. Η διαπίστωση αυτή αποτελεί κοινό τόπο σε κάθε ερευνητική και βιβλιογραφική αποτύπωση του γνωστικού τους προφίλ. Διαφωνία, ωστόσο, παρατηρείται στα ερευνητικά πορίσματα ως προς τα ψυχο-κοινωνικά τους γνωρίσματα. Σε αυτήν την περίπτωση οι απόψεις διίστανται και εμφανίζονται ευρήματα είτε ψυχικής υγείας ή ψυχο-παθολογίας στα ευφυή άτομα. Οι αξιολογικές κρίσεις των εκπαιδευτικών για τα ιδιαίτερα γνωρίσματα των ευφυών μαθητών τους αποτελούν έναν από τους σπουδαιότερους αξιολογικούς και διαγνωστικούς παράγοντες. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η καταγραφή και ανάλυση των γνώσεων και αντιλήψεων των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς τα ιδιαίτερα γνωστικά, κοινωνικά και ψυχο-συναισθηματικά γνωρίσματα των ευφυών μαθητών. Η μεθοδολογία της έρευνας αφορούσε στον σχεδιασμό και εφαρμογή δομημένου ερωτηματολογίου με κλειστού τύπου ερωτήσεις σε πεντάβαθμη κλίμακα Likert. Η στατιστική επεξεργασία πραγματοποιήθηκε με παραμετρικούς ελέγχους μέσων τιμών, μέσω ελέγχου συσχέτισης, καθώς και ελέγχου της αξιοπιστίας του ερευνητικού εργαλείου. Τα αποτελέσματα συζητιούνται σύμφωνα με τον έλεγχο των ερευνητικών υποθέσεων και τα πορίσματα αντίστοιχων διεθνών ερευνών στο πεδίο αυτό.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Ημέλλου, Όλγα. "Συνδιαμορφώνοντας το ‘δημοτικό σχολείο για όλους τους μαθητές’. Εκπαιδευτικές πολιτικές, διδακτικές πρακτικές και κριτικός αναστοχασμός: η περίπτωση του γνωστικού αντικειμένου των Μαθηματικών". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 1 (2016): 92. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.397.

Full text

Abstract:

Με την ψήφιση του ν. 3699/2008 και του ν. 4074/2012, η Πολιτεία αναλαμβάνει την υποχρέωση να: «…διασφαλίζει ένα εκπαιδευτικό σύστημα ένταξης, σε όλα τα επίπεδα, …στο οποίο να παρέχονται: εύλογη προσαρμογή, …υποστήριξη στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα και …αποτελεσματικά εξατομικευμένα μέτρα υποστήριξης σε περιβάλλοντα που μεγιστοποιούν την ακαδημαϊκή και κοινωνική ανάπτυξη, σύμφωνα με τους στόχους της πλήρους ενσωμάτωσης». Ο εκπαιδευτικός του γενικού σχολείου, ανταποκρινόμενος στο ρόλο του, υλοποιεί διδακτικές πρακτικές, στα πλαίσια του ισχύοντος για κάθε γνωστικό αντικείμενο Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών. Η παρούσα εισήγηση εστιάζεται στο γνωστικό αντικείμενο των Μαθηματικών. Εξετάζονται οι αποκλίσεις ανάμεσα στο επιδιωκόμενο από την Πολιτεία, το εφαρμοζόμενο από τον εκπαιδευτικό και το κατακτημένο από το μαθητή ΑΠΣ, με στόχο τον κριτικό αναστοχασμό και την κατάθεση ενδεικτικών προτάσεων-λύσεων. Οι λύσεις εμπνέονται από τη φιλοσοφία του Καθολικού Σχεδιασμού με Σκοπό τη Μάθηση -ΚαΣΣΜ (Universal Design for Learning-UDL) και βασίζονται σε πρότυπα (standards) επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών. Τέλος, αναδεικνύεται η αξία της διαμόρφωσης του περιβάλλοντος μάθησης της σχολικής τάξης, με έμφαση στην αναπτυξιακή διεργασία οικοδόμησης της μαθηματικής κατανόησης/γνώσης.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Δουκάκης, Σπυρίδων, та Γεωργία Μιχαλοπούλου. "Η ένταξη προγραμμάτων e-tutoring στην ελληνική σχολική εκπαίδευση. Το Pierce e-tutoring online program. Αποτίμηση της λειτουργίας του". Ανοικτή Εκπαίδευση: το περιοδικό για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση και την Εκπαιδευτική Τεχνολογία 12, № 2 (2016): 143. http://dx.doi.org/10.12681/jode.10867.

Full text

Abstract:

Τα προγράμματα/υπηρεσίες e-tutoring που υλοποιούνται σε πραγματικό χρόνο, προσφέρουν ευκαιρίες εκπαίδευσης και ανάπτυξης των μαθητών και μαθητριών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στην παρούσα εργασία, αρχικά θα επιχειρηθεί μία επισκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας σχετικά με την υλοποίηση προγραμμάτων etutoring. Στη συνέχεια θα παρουσιαστεί το Pierce e-tutoring online program, το οποίο ξεκίνησε την πιλοτική του λειτουργία το σχολικό έτος 2012-2013 και από το σχολικό έτος 2013-2014 μέχρι και σήμερα λειτουργεί καθημερινά σε τρία γνωστικά αντικείμενα: Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, Μαθηματικά και Φυσική, ενώ από το σχολικό έτος 2016-2017 εντάχθηκε και στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Μέσω του Pierce e-tutoring online program οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να λάβουν υποστήριξη κατά τις απογευματινές ώρες στο γνωστικό αντικείμενο που επιθυμούν. Ακολούθως, θα επιχειρηθεί αποτίμηση της λειτουργίας του προγράμματος/υπηρεσίας, η οποία αναδεικνύει τα πολλαπλά οφέλη που αποκομίζουν οι μαθητές τόσο στο γνωστικό αντικείμενο, όσο και στην εργασία τους σε online περιβάλλοντα μιας και τους παρέχετε η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν την αξία του ψηφιακού κόσμου. Τέλος, η εργασία θα ολοκληρωθεί με προτάσεις ένταξης σχετικών προγραμμάτων/υπηρεσιών στην ελληνική σχολική εκπαίδευση, οι οποίες θα συνεισφέρουν στην υποστήριξη των μαθητών και των οικογενειών τους.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Χριστίδου, Θεανώ, та Μαρία Χριστίδου. "Από την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (E.A.E) στη Συμπερίληψη: Η εκπαιδευτική πολιτική της Συμπερίληψης των «ΑΛΛΩΝ» και τα πλεονεκτήματα της στους μαθητές με και χωρίς αναπηρίες ή Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες (Ε.Ε.Α)". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 8 (3 березня 2020): 1275. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.2816.

Full text

Abstract:

Η Συμπερίληψη, αντιτιθέμενη σε αφομοιωτικά ημίμετρα προηγούμενων πολιτικών, εμφανίστηκε στο σύγχρονο νεωτερισμό σε μια προσπάθεια εκρίζωσης των πιέσεων αποκλεισμού που βίωναν τα παιδιά με αναπηρίες ή Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες (Ε.Ε.Α). Σήμερα, η Συμπερίληψη αναγνωρίζεται ως παιδαγωγικό εργαλείο κοινωνικο-γνωστικής ενθάρρυνσης όλων των μαθητών (με και χωρίς αναπηρίες) για την προώθηση της οποίας καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός. Ως εκ τούτου, η συγκεκριμένη μελέτη επιχειρεί διαμέσου της κριτικής επισκόπησης της βιβλιογραφίας να παρουσιάσει τα διάχυτα οφέλη της Συμπερίληψης των μαθητών με αναπηρίες τόσο για τα παιδιά της θεωρούμενης ως μη τυπικής ανάπτυξης όσο και για τους τυπικά αναπτυσσόμενους συμμαθητές τους σε μια προσπάθεια να ενημερώσει τους εκπαιδευτικούς και συνάμα να προσανατολίσει την κουλτούρα, την πολιτική και την πρακτική τους σε άξονες πιο συμπεριληπτικούς. Υποστηρίζεται πως μια τέτοια ουμανιστική προσέγγιση προς τη διαφορετικότητα δε θα ευνοήσει μοναχά την κοινωνικο-γνωστική ενθάρρυνση του συνόλου των μαθητών αλλά επίσης και τον κοινωνικά δίκαιο μετασχηματισμό του σύγχρονου σχολείου.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Παπαδημητρίου (Artemis Papadimitriou), Άρτεμις, Δήμητρα Κωτσιοπούλου (Dimitra Kotsiopoulou), Γεωργία Μούσιου (Georgia Moutsiou) та Γεωργία Πλιάκα (Georgia Pliaka). "MΕ ΤΟ ΜΙ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΡΟ ΣΥΝΑΝΤΑΩ ΤΟ ΜΙΡΟ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ". Ερευνώντας τον κόσμο του παιδιού 13 (1 липня 2014): 370. http://dx.doi.org/10.12681/icw.17987.

Full text

Abstract:

Η προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη αποτελεί βασικό στόχο της προσχολικής αγωγής και προϋπόθεση για την ανταπόκριση του παιδιού στα διάφορα γνωστικά ερεθίσματα. Στο νέο Π.Σ. οι τέχνες θεωρούνται βασικά εργαλεία για την προώθηση της προσωπικής και κοινωνικής ανάπτυξης και οι επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες αλλά και η αίσθηση της προσωπικής και πολιτιστικής ταυτότητας αναδύονται με φυσικό και αβίαστο τρόπο στο πλαίσιο της ενασχόλησης με τις τέχνες. Η παρούσα εργασία αφορά το σχεδιασμό, εφαρμογή και αξιολόγηση μιας διδακτικής πρότασης. Οι βασικοί στόχοι της πρότασης ήταν να εμφυσήσουμε στα παιδιά την αγάπη για τον πολιτισμό, να καλλιεργήσουμε το ομαδικό πνεύμα συνεργασίας, να ενεργοποιήσουμε τις αισθήσεις τους, να τα εισάγουμε σε εικαστικές εμπειρίες και να αποκτήσουν κοινωνική συνείδηση μέσα από διάφορους τρόπους επικοινωνίας. Επιπλέον στόχοι της παρούσας διδακτικής πρότασης ήταν να αναπτυχθεί η συνεργασία μεταξύ των νηπιαγωγών με σκοπό τη βελτίωση των εκπαιδευτικών πρακτικών τους. Μεθοδολογικά ακολουθήθηκε η βιωματική θεωρία μάθησης. Το πρόγραμμα εκπονήθηκε από τα παιδιά του 13ου ολοήμερου νηπιαγωγείου και του ολοήμερου νηπιαγωγείου Νίκαιας Λάρισας. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της διδακτικής πρακτικής ανέδειξαν την επίτευξη των διδακτικών στόχων που τέθηκαν και ταυτόχρονα την ανάπτυξη ενός ιδιαίτερου ενδιαφέροντος από τα παιδιά, γεγονός που μπορούμε να αποδώσουμε στην ενεργητική εμπλοκή τους στη διαδικασία της μάθησης, στο συγκινησιακό κλίμα που δημιουργήθηκε, στις ευχάριστες και παιγνιώδεις δράσεις και γενικότερα στη διαμόρφωση ενός δυναμικού και ευχάριστου περιβάλλοντος με πλούτο ερεθισμάτων που τροφοδότησαν τη σκέψη, έδωσαν έμπνευση στα παιδιά και καλλιέργησαν την προσωπική και κοινωνική τους ανάπτυξη.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Hambiaouris, Kostas, Aristotle Raptis та Athanasia Rapti. "Μία σύνθετη διδακτική παρέμβαση στα πλαίσια ενός υβριδικού – ομαδοσυνεργατικού μαθησιακού περιβάλλοντος με τη χρήση της δικτυακής τεχνολογίας". Ανοικτή Εκπαίδευση: το περιοδικό για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση και την Εκπαιδευτική Τεχνολογία 5, № 1 (2009): 88. http://dx.doi.org/10.12681/jode.9699.

Full text

Abstract:

Η εργασία αναφέρεται στον παιδαγωγικό σχεδιασμό μίας σύνθετης διδακτικής παρέμβασης με τη δημιουργία ενός καινοτόμου, ομαδοσυνεργατικού μαθησιακού περιβάλλοντος, που περιελάμβανε τηλεδιδασκαλία, αλλά και τηλεσυνεργασία1 του οποίου τα αποτελέσματα και οι διαδικασίες διερευνήθηκαν (με τη μεθοδολογία της ποιοτικής εκπαιδευτικής έρευνας) ως προς: α) το ψυχοκοινωνικό κλίμα της τάξης, β) την επίδοση και το επίπεδο της γνωστικής ανάπτυξης των μαθητών, καθώς και γ) την ανάπτυξη της παιδαγωγικής εμπειρίας των συμμετεχόντων εκπαιδευτικών. Με βάση τη μεθοδολογία του προγράμματος «ΟΔΥΣΣΕΑΣ»2 (Anastasiades, 2003) σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε ένα διδακτικό πλαίσιο, το οποίο όμως εστίασε περισσότερο στο ανώτερο επίπεδο της τηλεσυνεργασίας και σε διερευνητικές στρατηγικές με υιοθέτηση της μεθοδολογίας των κοινοτήτων μάθησης3 (Dillenbourg et al., 1995), που λειτουργούσαν τόσο μέσα στην τάξη, όσο και σε συνεργασία με αδελφοποιημένες ομάδες μαθητών από απομακρυσμένα σχολεία, στο πλαίσιο της κοινωνικο-εποικοδομιστικής και κριτικής - χειραφετικής προσέγγισης και της ομαδοσυνεργατικής στρατηγικής (Ράπτης και Ράπτη, 2007).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Δάλλας, Μάρκος. "Θεωρίες μάθησης και διδασκαλίας στη Διδακτική των Μαθηματικών: Συνύφανση των συμπεριφοριστικών και γνωστικών προσεγγίσεων με τις θεωρητικές προσεγγίσεις στην πλαισιοθετημένη μάθηση". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2015, № 1 (2016): 427. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.210.

Full text

Abstract:

Στην εργασία αυτή γίνεται μια προσπάθεια να καταγραφούν οι θεωρίες μάθησης και διδασκαλίας στη Διδακτική των Μαθηματικών δίνοντας έμφαση στις θεωρητικές προσεγγίσεις στην πλαισιοθετημένη μάθηση (situated learning). Καθορίζονται οι παράμετροι της συμμετοχής, της ταυτότητας και της πρακτικής και επιχειρείται μια συγκριτική αποτίμηση των βασικών σημείων της κάθε θεωρίας προκειμένου να αναδειχθεί η συσχέτισή τους. Τα συμπεράσματα της εργασίας αναδεικνύουν τη συμπληρωματική φύση των θεωριών μάθησης καθιστώντας δυνατή την ταυτόχρονη ανάπτυξη τόσο των δεξιοτήτων όσο και των στρατηγικών, καθώς και της συμμετοχής των μαθητών σε κοινότητες πρακτικής στην τάξη μετατρέποντας το μαθησιακό περιβάλλον σε πεδίο αλληλεπίδρασης και ανάπτυξης της γνώσης και της ταυτότητας του κάθε μαθητή/-τριας.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Κουτσούκου, Αθηνά, та Ελένη Χαντζούλη. "Παράδειγμα προγράμματος χαρισματικών παιδιών στις ανθρωπιστικές επιστήμες: Η περίπτωση της Λογοτεχνίας". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 8 (3 березня 2020): 588. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.2706.

Full text

Abstract:

Σκοπός της εν λόγω εργασίας είναι η διατύπωση ενός προγράμματος διδασκαλίας που εφαρμόζεται σε χαρισματικούς μαθητές και αφορά στη Λογοτεχνία. Πολλοί ερευνητές (Assouline & Gross 2004, Sternberg 1981, Van Tassel Baska & Stambough 2006, Dabrouski 1989, Winebrenner 2001) έχουν διατυπώσει απόψεις προκειμένου να περιγράψουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τα χαρισματικά παιδιά. Λόγω της ασύγχρονης ανάπτυξης που χαρακτηρίζει αυτά τα παιδιά, είναι φανερό ότι απαιτείται διαφοροποιημένη διδασκαλία και αξιολόγηση.Ειδικότερα, το μάθημα της Λογοτεχνίας θεωρούμε ότι αποτελεί για τους χαρισματικούς ένα πρόσφορο πεδίο ανάπτυξης της κριτικής και δημιουργικής τους ικανότητας λόγω της αναπτυγμένης γλωσσικής νοημοσύνης τους. Για το λόγο αυτό, το πρόγραμμα, το οποίο θα παρουσιάσουμε, θα απευθύνεται σε μαθητές Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, οι οποίοι διαθέτουν υψηλό νοητικό δυναμικό και ταυτόχρονα τα γνωστικά και συμπεριφοριστικά χαρακτηριστικά τους ταυτίζονται με αυτά των χαρισματικών μαθητών, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία. Για την αρχική επιλογή των μαθητών θα χρησιμοποιήσουμε λίστες με χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν τη χαρισματικότητα, καθώς και το Raven's Progressive Matrices Test. Μετά την ολοκλήρωση της αρχικής αξιολόγησης θα εφαρμόσουμε πρόγραμμα 6μηνης διάρκειας με δίωρες συναντήσεις εβδομαδιαία. Για την εκπόνηση του προγράμματος θα χρησιμοποιηθούν λογοτεχνικά κείμενα από τα βιβλία «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου. Με τεχνικές ερωτήσεων και ανάθεση εργασιών, θα εστιάσουμε στην ανάπτυξη της ικανότητά τους για κριτική ανάλυση των διδασκόμενων κειμένων και παραγωγή πρωτότυπου γραπτού λόγου. Η υπόθεση είναι να εμβαθύνουν σε επίπεδο εννοιών και να αναπτύξουν στοιχεία κριτικής και δημιουργικής ικανότητας. Με την εφαρμογή του προγράμματος υποθέτουμε ότι θα ενισχυθεί η φυσική ικανότητα των χαρισματικών μαθητών να ασχολούνται με την ανάλυση, σύνθεση και αξιολόγηση των πληροφοριών που διδάσκονται, καθώς και η ικανότητά τους να εμπλουτίζουν και να εμβαθύνουν σε διάφορα γνωστικά πεδία (Baska Van-Tassel,1992).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Βοσκοπούλου, Ευγενία. "Κινούμενα σχέδια και εκπαίδευση-Μελέτη περίπτωσης". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2014, № 1 (2016): 243. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.302.

Full text

Abstract:

Η τηλεόραση ως μέσο πληροφόρησης και ψυχαγωγίας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην καθημερινή μας ζωή. Τα παιδιά, ιδιαίτερα τα μικρότερα ηλικιακά, επηρεάζονται άμεσα τόσο σε γνωστικό επίπεδο όσο και ως προς τις κοινωνικές τους δεξιότητες από τις εκπομπές που παρακολουθούν. Ταυτίζονται με τους ήρωες που τους αρέσουν και τις περισσότερες φορές μπορεί να επιδεικνύουν ανάλογες συμπεριφορές ή να κάνουν χρήση του λεξιλογίου που ακούνε. Η χρήση βίας, το ακατάλληλο λεξιλόγιο και τα λανθασμένα πρότυπα είναι τρεις λόγοι για τους οποίους δέχονται κριτική τα περισσότερα κινούμενα σχέδια. Έρευνες υποστηρίζουν ότι συγκεκριμένα εκπαιδευτικά προγράμματα βοηθούν στην ενίσχυση της γνωστικής ανάπτυξης των παιδιών, ενώ προγράμματα που προορίζονται μόνο για διασκέδαση δεν έχουν αντίστοιχα αποτελέσματα. Στόχος της μελέτης περίπτωσης που παρουσιάζεται είναι να δειχτεί ότι ένας ήρωας κινουμένων σχεδίων χωρίς φαινομενικά εκπαιδευτική αξία, εάν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στο γνωστικό και λειτουργικό επίπεδο της τάξης. Μέσα από το πρόγραμμα διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά, (συμπεριλαμβανομένου και του παιδιού με ΔΕΠΥ) κινητοποιήθηκαν και συμμετείχαν ενεργά και ότι η τάξη έγινε λειτουργική. Η παρούσα εργασία δεν είναι αποτέλεσμα μιας συστηματικής έρευνας. Μπορεί να αποτελέσει αφορμή για περαιτέρω δράση.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Ξάνθη, Στυλιανή Βασίλειος. "Αξιολόγηση της ορθογραφικής δεξιότητας και γνώσης σε μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες". Έρευνα στην Εκπαίδευση 8, № 1 (2019): 92. http://dx.doi.org/10.12681/hjre.20614.

Full text

Abstract:

Η παρούσα μελέτη συνδυάζοντας ποσοτικές μεθόδους αξιολόγησης και ποιοτικές διαδικασίες ανάλυσης λαθών διερευνά την ικανότητα για ορθογραφημένη γραφή μαθητών Β΄ - ΣΤ΄ δημοτικού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα εξετάζει το στάδιο ανάπτυξης της ορθογραφικής δεξιότητας μαθητών δημοτικού δευτέρας, τρίτης, τετάρτης, πέμπτης και έκτης τάξης, αξιολογώντας την ορθογραφημένη γραφή 20 μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες με μία σταθμισμένη δοκιμασία γραφής λέξεων καθ’ υπαγόρευση και συγκρίνοντας τις επιδόσεις τους με τον μέσο όρο των επιδόσεων του γενικού πληθυσμού της ίδιας ηλικιακής ομάδας. Από την ποιοτική ανάλυση των λαθών σε αντίστοιχες κατηγορίες που αφορούν τη φωνολογική, μορφολογική και την οπτικό-ορθογραφική επίγνωση, καθώς και τη χρήση των συμβάσεων του γραπτού λόγου, διαπιστώνονται οι διαβαθμίσεις στην ανάπτυξη της ορθογραφικής ικανότητας των μαθητών που βρίσκονται οι συγκεκριμένοι μαθητές και παρέχονται χρήσιμες πληροφορίες για τις γνωστικές τους διεργασίες και τις ατομικές τους ανάγκες. Τα αποτελέσματα της μελέτης αναδεικνύουν χαμηλότερες επιδόσεις των περισσότερων μαθητών σε σχέση με τον μέσο όρο του πληθυσμού των συνομηλίκων τους. Επίσης, καταδεικνύουν περιορισμούς και ελλείμματα σε δεξιότητες φωνολογικής και μορφοσυντακτικής επεξεργασίας καθώς και περιορισμένες οπτικό-ορθογραφικές αναπαραστάσεις. Με βάση αυτά τα ευρήματα η εργασία πραγματεύεται το στάδιο ανάπτυξης της ορθογραφικής δεξιότητας των μαθητών, τους παράγοντες που επηρέασαν καθοριστικά την ορθογραφική τους επίδοση, τον βαθμό δυσκολίας του ορθογραφικού έργου και τον διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης της ορθογραφικής ικανότητας των μαθητών.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

ΦΟΥΣΤΑΝΑ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ. "Συνάρτηση του υψηλού διανοητικού δυναμικού και των δεξιοτήτων προσοχής των ευφυών μαθητών". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 1534. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1763.

Full text

Abstract:

Οι ευφυείς μαθητές αντιπροσωπεύουν μια ειδική ομάδα μαθητών, οι οποίοι έχουν ειδικά γνωρίσματα και διαφοροποιημένες εκπαιδευτικές ανάγκες. Ένα κατάλληλο σχέδιο ολοκληρωμένης παρέμβασης απαιτεί βαθιά γνώση των γνωστικών, συναισθηματικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών των ευφυών μαθητών. Οι δεξιότητες ή ανεπάρκειες στην προσοχή των ευφυών μαθητών αποτελούν ένα ζήτημα μεγίστης σημασίας. Πλείστα σημαντικά θέματα, σπανίως μελετημένα στη βιβλιογραφία των ελλειμμάτων προσοχής, προσφέρουν εναλλακτικές υποθέσεις για την αυξανόμενη συχνότητα της υπεκινητικότητας και των προβλημα΄των προσοχής των ευγυών νέων. Υπάρχουν διάφορες θεωρήσεις ότι πολλοί μαθητές υψηλών ικανοτήτων παραπέμπονται για προβλήματα παρορμητικότητας, υπεκινητικότητας και διατήρησης της προσοχής. Αυτές περιλαμβάνουν θεωρίες ως προς τη συναισθηματική ανάπτυξη και διεγερσιμότητα των ευφυών μαθητών, την ακαταλληλότητα των αναλυτικών προγραμμάτων για τους μαθητές υψηλών ικανοτήτων, τις επιπτώσεις της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης, καθώς και τις αντιδράσεις των ενηλίκων εξαιτίας της πρώιμης ανάπτυξης των ευφυών μαθητών. Τα θέματα αυτά αντιπροσωπεύουν περιβαλλοντικές – κοινωνικές επιδράσεις που ενδεχομένως αιτιολογούν ή επηρεάζουν τις συμπεριφορές των ευφυών μαθητών, που ομοιάζουν με το σύνδρομο Διάσπασης Προσοχής - Υπερκινητικότητας.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

Πατρινόπουλος, Ματθαίος. "Ψηφιακά Σενάρια Φυσικής για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση μέσα από την Πλατφόρμα ΑΙΣΩΠΟΣ. Παρατηρήσεις από την Εφαρμογή στην Τάξη". Ανοικτή Εκπαίδευση: το περιοδικό για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση και την Εκπαιδευτική Τεχνολογία 14, № 2 (2018): 62. http://dx.doi.org/10.12681/jode.19005.

Full text

Abstract:

Η πλατφόρμα Αίσωπος (AESOP - Advanced Electronic Scenarios Operating Platform) δημιουργήθηκε με τη φιλοδοξία να αποτελέσει όχι μόνο ένα κόμβο διαμοίρασης ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού αλλά και ενός χρηστικού εργαλείου σχεδιασμού, ανάπτυξης, αξιολόγησης και παρουσίασης ψηφιακών διδακτικών σεναρίων με χρήση εργαλείων web. Η δημιουργία της πλατφόρμας συνοδεύτηκε με την εκπόνηση προδιαγραφών για τα ψηφιακά σενάρια ανά γνωστικό αντικείμενο. Οι προδιαγραφές εκτός από τα θέματα τεχνολογικής συμβατότητας, οριοθετούν και τις σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις και μεθοδολογικές διαδικασίες με βάση τις οποίες δομούνται τα σενάρια, ώστε να επιτρέπουν τη βέλτιστη ένταξη του ψηφιακού υλικού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Για τη διασφάλιση της ποιότητας και της χρηστικότητας του υλικού, τα σενάρια που διατίθενται μέσα από τον Αίσωπο έχουν αξιολογηθεί σε πολλαπλούς τομείς. Ειδικότερα για τις Φυσικές Επιστήμες η προτεινόμενη προσέγγιση για την ανάπτυξη των σεναρίων είναι η διερεύνηση, μέσω συνεργατικών διαδικασιών. Στην εργασία αυτή, γίνεται παρουσίαση των μεθοδολογικών προτάσεων και των επιμέρους στοιχείων που δομούν ένα από τα δύο υποδειγματικά σενάρια φυσικής για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ καταγράφονται και σχολιάζονται οι διαφορετικές μεθοδολογικές προσεγγίσεις που εφαρμόστηκαν κατά την εφαρμογή του στην τάξη και οι παρατηρήσεις που προέκυψαν από αυτή την εφαρμογή.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Μπίρμπα, Αικατερίνη. "Παιδαγωγική και Διδακτική Παρέμβαση σε μαθητή ΥΨΙΜ – Η σύγχρονη πραγματικότητα 2014/2015". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 8 (3 березня 2020): 765. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.2721.

Full text

Abstract:

Τα χαρισματικά παιδιά «ορίζονται» κυρίως μέσα από τη σύνθεση των άνω του μέσου όρου γενικών ικανοτήτων, του υψηλού επιπέδου προσήλωσης σε ότι κάνουν και της δημιουργικότητάς τους (Renjuli & Reis, 1997). Η δική μας Μελέτη Περίπτωσης μάλλον αφορά έναν μαθητή που συνδυάζει τη χαρισματικότητα με αυτό που διεθνώς αποδίδεται με τον όρο ΥΨΙΜ (Υψηλών Ικανοτήτων Μάθησης). Αυτό, γιατί μέσα σ άλλα, ο Κ. λόγω των αναπτυγμένων γνωσιακών και γνωστικών του ικανοτήτων, προδιαθέσεων, κινήτρων και ενδιαφερόντων, κατάφερε να καλύψει τη διδακτέα ύλη του κοινού Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών του Δημοτικού με αισθητά ταχύτερους ρυθμούς και σε αισθητά ανώτερο επίπεδο αφαίρεσης και πολυπλοκότητας απ’ ό,τι η συντριπτική πλειονότητα των συνομηλίκων τους – κάτι που σύμφωνα με τον Η. Ματσαγγούρα (2008) χαρακτηρίζει τα High Ability Children. Όταν ο Κ. ξεκίνησε την Α’ Δημοτικού – και, αρχικά, με βάση άτυπο σταθμισμένο διερευνητικό τεστ που δόθηκε από την εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής του σχολείου και κατόπιν με βάση τα αποτελέσματα από το WISC III τα οποία και έδειξαν “γενικό δείκτη νοημοσύνης στα ανώτατα επίπεδα” – βρισκόταν γνωστικά σε επίπεδο Δ’ Δημοτικού τόσο στο μάθημα της Γλώσσα όσο και των Μαθηματικών. Έκτοτε ο μαθητής άρχισε να δουλεύει, στα χωρικά πλαίσια πάντα της τάξης της ηλικίας του, πάνω στην διδακτέα ύλη της Δ’ τάξης, με ένα πρόγραμμα καθαρά εξατομικευμένο και προσανατολισμένο στις αρχές της διαφοροποίησης της μάθησης και δομημένο επάνω σε ασκήσεις εμπλουτισμού, επιτάχυνσης και σχέδια εργασίας (project). Με την λήξη της 3ης ακαδημαϊκής του χρονιάς και αξιολογούμενος καθ όλη τη διάρκεια της περιόδου αυτής με εναλλακτικές μορφές αξιολόγησης καθώς και τη συμμετοχή του σε διαγωνισμούς για παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας (π.χ. βράβευση από την Μαθηματική Εταιρεία για την επιτυχία του στον σχολικό διαγωνισμό “Ευκλείδης” σε ηλικία μόλις 7 ετών), ο Κ. έχει ολοκληρώσει τη διδακτέα ύλη της Στ’ σε Γλώσσα και Μαθηματικά και φέρει τόσο εξαιρετικά αποτελέσματα σε γνωστικό, μαθησιακό επίπεδο όσο και θετικά αποτελέσματα σε συναισθηματικό, κοινωνικό επίπεδο (με βάση και τη Γνωμάτευση από τα ΚΕΔΔΥ Α’ Πειραιά, 30-3-2017). Σκοπός του προγράμματος που ακολουθήθηκε γα τον Κ. ήταν – και εξακολουθεί να είναι- αφενός η κάλυψη των ειδικών αναγκών του μαθητή και η εξέλιξη του, αφετέρου να δημιουργηθεί μια παιδαγωγική πρόταση για τους συναδέλφους που ανταμώνουν εργασιακά με παιδιά σαν κι αυτόν, προκειμένου η συνεργασία μαζί τους να μην αποτελεί παράγοντα στρες μα κίνητρο για δημιουργία και ανάπτυξη.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Μαρκόπουλος (Christos Markopoulos), Χρήστος. "Η Έννοια του Γεωμετρικού Στερεού: Ψυχολογική, Επιστημολογική και Διδακτική Προσέγγιση". Έρευνα στη Διδακτική των Μαθηματικών, № 5 (2 грудня 2017): 41. http://dx.doi.org/10.12681/enedim.15029.

Full text

Abstract:

Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η διαμόρφωση ενός θεωρητικού πλαισίου για την δημιουργία ενός περιβάλλοντος διδασκαλίας και μάθησης των γεωμετρικών εννοιών. Πιο συγκεκριμένα, προτείνεται ότι η διδασκαλία και μάθηση των γεωμετρικών εννοιών θα πρέπει να βασίζεται στην ανάλυση αλλά και σύνθεση τριών βασικών προσεγγίσεων, την ψυχολογική, επιστημολογική και διδακτική. Η ψυχολογική θεώρηση περιλαμβάνει την διερεύνηση των γνωστικών αντιλήψεων των μαθητών σχετικά με την έννοια του γεωμετρικού στερεού. Η επιστημολογική ανάλυση της έννοιας συμβάλει στην διερεύνηση και ανάδειξη των επιμέρους χαρακτηριστικών της συγκεκριμένης έννοιας. Τέλος η διδακτική προσέγγιση θέτει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ενός μαθησιακού περιβάλλοντος. Η σύνθεση των τριών προσεγγίσεων κρίνεται απαραίτητη για την δημιουργία ενός περιβάλλοντος διδασκαλίας και μάθησης της έννοιας του γεωμετρικού στερεού. Η διαμόρφωση λοιπόν του συγκεκριμένου θεωρητικού πλαισίου μελέτης της έννοιας του γεωμετρικού στερεού αποτελεί την βάση ανάπτυξης ενός δυναμικού περιβάλλοντος μάθησης. Τα δεδομένα που παρουσιάζονται στην συγκεκριμένη έρευνα περιορίζονται στην ανάλυση ενός διδακτικού επεισοδίου σε μια Στ΄τάξη Δημοτικού όπου εφαρμόστηκε το δυναμικό περιβάλλον μάθησης που αναπτύχθηκε. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης του διδακτικού επεισοδίου φανερώνουν ότι η δημιουργία ενός δυναμικού περιβάλλοντος στη σχολική τάξη συμβάλλει στην ανάπτυξη της γεωμετρικής γνώσης και σκέψης των μαθητών σχετικά με την έννοια του γεωμετρικού στερεού.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Μαλάμος, Θωμάς. "Η διδασκαλία της τέχνης μέσα από τη μελέτη ενός φυσικού φαινόμενου". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 2016, № 1 (2017): 559. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.977.

Full text

Abstract:

Ένας από τους σκοπούς της εκπαίδευσης είναι μεταξύ άλλων η υιοθέτηση θετικών στάσεων και συμπεριφορών απέναντι στα έργα τέχνης, η γνωριμία, ερμηνεία, κατανόηση της ελληνικής και παγκόσμιας κληρονομιάς, ο πειραματισμός και η δημιουργία έργων τέχνης από τους ίδιους τους μαθητές. Για την επίτευξη των παραπάνω μπορεί να αξιοποιηθεί όχι μόνο το μάθημα των Εικαστικών, αλλά και ενότητες πολλών και διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων. Σκοπός της παρούσας εισήγησης είναι να διερευνηθεί η δυνατότητα για τη διδασκαλία της τέχνης μέσα από τη διαθεματική προσέγγιση. Ως επίκεντρο της προσέγγισης αυτής επιλέχτηκε μία ενότητα από τη Μελέτη Περιβάλλοντος και συγκεκριμένα ο κύκλος του νερού. Για την επίτευξη του σκοπού της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν τα στάδια σχεδιασμού, ανάπτυξης και υλοποίησης ενός διδακτικού σεναρίου. Περιγράφονται αναλυτικά οι στόχοι του σεναρίου, οι φάσεις της ανάπτυξής του, οι δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν, ο τρόπος αξιολόγησής του. Η διαθεματική προσέγγιση μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο περιβάλλον μάθησης, να συνεισφέρει σε μία εναλλακτική πορεία κατάκτησης της γνώσης με επίκεντρο τον μαθητή και τα βιώματά του.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

Kontopoulou, Melanthia. "Ο κίνδυνος της αποφυγής του ρίσκου στο παιχνίδι". Διάλογοι! Θεωρία και πράξη στις επιστήμες αγωγής και εκπαίδευσης 2 (13 грудня 2016): 20. http://dx.doi.org/10.12681/dial.10512.

Full text

Abstract:

Το ρίσκο αποτελεί μια σημαντική διάσταση του παιχνιδιού. Παράλληλα θεωρείται μέσο μάθησης, εξοικείωσης με το περιβάλλον και προώθησης της κινητικής, γνωστικής, κοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών. Με την εμπλοκή τους σε ριψοκίνδυνες δραστηριότητες, τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται δυσκολίες και προετοιμάζονται για την αυτόνομη και ασφαλή λειτουργία τους. Ο περιορισμός του ριψοκίνδυνου παιχνιδιού στη σύγχρονη δυτική κοινωνία απασχολεί ιδιαίτερα τους επιστήμονες που ασχολούνται με την αγωγή των παιδιών. Όταν τα παιδιά δεν έχουν ευκαιρίες για αναπτυξιακά κατάλληλα ρίσκα, γίνονται πιο ανασφαλή, εξαρτημένα και ευάλωτα σε αντιξοότητες. Επομένως η υπερβολική προστασία των παιδιών και η αποφυγή του ρίσκου εμπεριέχει σοβαρότερους κινδύνους για την υγιή ανάπτυξή τους από τις πιθανές συνέπειές του. Στο άρθρο αυτό σχολιάζεται η σημασία του ρίσκου στο πλαίσιο του παιχνιδιού, οι παράγοντες που συμβάλλουν στον περιορισμό του και οι δυνατότητες επανένταξής του στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Υποστηρίζεται η αναγκαιότητα κατανόησης της συμβολής τόσο των κοινωνικών όσο και των ατομικών παραμέτρων στην αποτροπή του ρίσκου, αλλά και στην ενθάρρυνση των παιδιών να αναλαμβάνουν ρίσκα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας. Τέλος επισημαίνεται η ανάγκη διεύρυνσης της έννοιας του ρίσκου με την αναφορά σε ριψοκίνδυνες δραστηριότητες που σχετίζονται όχι μόνο με την σωματική αλλά και την ψυχική υγεία των παιδιών.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

ΠΑΠΠΑ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ. "Συναισθηματική νοημοσύνη και συναισθηματική ανάπτυξη των χαρισματικών μαθητών". Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης 1 (6 березня 2019): 1023. http://dx.doi.org/10.12681/edusc.1705.

Full text

Abstract:

Η πλειονότητα των ερευνητών, προσεγγίζει το θέμα των χαρισματικών παιδιών κυρίως από τη σκοπιά των ιδιαίτερων γνωστικών τους χαρακτηριστικών, των ακαδημαϊκών τους επιδόσεων και του δείκτη νοημοσύνης τους, παραβλέποντας το συναισθηματικό τους κόσμο.Η παρούσα έρευνα, σκοπό είχε να καταγράψει τους παράγοντες που επηρεάζουν τη συναισθηματική ανάπτυξη των χαρισματικών μαθητών ώστε, με την παρέμβαση επί αυτών, να προαχθεί η συναισθηματική τους νοημοσύνη.Αξιοποιώντας τη μέθοδο της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, αποτυπώθηκαν εκ πρώτης οι περιοχές που οι χαρισματικοί μαθητές παρουσιάζουν ελλείμματα στη συναισθηματική ανάπτυξη και εντοπίστηκαν εν συνεχεία, οι παράγοντες που πυροδοτούν αρνητικά την αδυναμία/υστέρηση αυτή.Τα αποτελέσματα της έρευνας, κατέδειξαν ότι η ομαλή συναισθηματική ανάπτυξη των χαρισματικών μαθητών παρακωλύεται από την ακαδημαϊκή τους υπεροχή. Επίσης βάλλεται από ψυχολογικές-αγχώδεις αντιδράσεις που απορρέουν από την ιδιαιτερότητά τους. Αρνητική επίδραση συνιστά και η συνύπαρξη μαθησιακών δυσκολιών. Καταγράφηκε επίσης ότι η ελλιπής συναισθηματική ανάπτυξη μπορεί να καταλήξει σε υπο-επίδοση και δυσπροσαρμοστικότητα στο σχολικό περιβάλλον.Συμπερασματικά, υπάρχει σημαντική ανάγκη υποστήριξης των χαρισματικών μαθητών προκειμένου για την ομαλή συναισθηματική τους ανάπτυξη. Η εφαρμογή των προτεινόμενων πρακτικών γι' αυτό το στόχο θα προάγει για τα χαρισματικά παιδιά την ενδοπροσωπική επάρκεια, τις αποτελεσματικές διαπροσωπικές σχέσεις και την αξιοποίηση του νοητικού τους δυναμικού.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Κουτζεκλίδου, Βασιλική Αναστάσιος, та Αντώνης Λιοναράκης. "Οι ανάγκες ομάδας έγκλειστων εκπαιδευόμενων ενηλίκων σε κοινωνικό και γνωστικό επίπεδο". Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση 10, № 3A (2020): 24. http://dx.doi.org/10.12681/icodl.2466.

Full text

Abstract:

Η εκπαίδευση έγκλειστων ενηλίκων, εκτός από θεμελιώδες δικαίωμα, μπορεί να αποτελέσει μέσο για τη γεφύρωση των κενών στην εκπαίδευση και τις δεξιότητες των ενηλίκων, τη βελτίωση της απασχολησιμότητάς τους και την αλλαγή της προσωπικής συμπεριφοράς και των αντιλήψεων τους. Το παρόν άρθρο παρουσιάζει τις ανάγκες των ενήλικων κρατουμένων σε γνωστικό και κοινωνικό επίπεδο σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στη Λάρισα. Η μελέτη της πορείας και η εστίαση της κατάρτισης υποστηρίζεται στο πρότυπο της διά βίου μάθησης και ο στόχος της είναι να μελετήσει τη δυνατότητα της εναλλακτικής εκπαίδευσης ως παιδαγωγική διαφοροποίησης, που προάγει την διαδικτυακή ένταξη μάθησης στο συγκεκριμένο πλαίσιο. Τα στοιχεία για την παιδαγωγική προσέγγιση, διδασκαλία και αξιολόγηση με τη χρήση ηλεκτρονικής μάθησης μέσω skype συγκεντρώθηκαν μέσω ερωτηματολογίων και ομάδων εστίασης. Η έρευνα έδειξε ότι η αναγκαιότητα της χρήσης των νέων τεχνολογιών κρίνεται στον απόλυτο βαθμό ως αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης των έγκλειστων ενηλίκων, καθώς η εξ αποστάσεως μάθηση μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη των ικανοτήτων τους.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

Τσαλαγιώργου, Ελένη, та Λίνα Βαλσαμίδου. "Ψηφιακά διδακτικά σενάρια με αντικείμενο τις Φυσικές Επιστήμες στην Προσχολική Εκπαίδευση: ένα παράδειγμα από την ψηφιακή πλατφόρμα «Αίσωπος»". Ανοικτή Εκπαίδευση: το περιοδικό για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση και την Εκπαιδευτική Τεχνολογία 14, № 2 (2018): 47. http://dx.doi.org/10.12681/jode.19004.

Full text

Abstract:

Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η ανάδειξη του ρόλου των ψηφιακών διδακτικών σεναρίων και των ψηφιακών εργαλείων που αυτά διαθέτουν στην επίτευξη των στόχων των Προγραμμάτων Σπουδών με αντικείμενο τις Φυσικές Επιστήμες στην Προσχολική Εκπαίδευση. Επιλέγεται η περίπτωση ενός «υποδειγματικού» ψηφιακού διδακτικού σεναρίου το οποίο σχεδιάστηκε στο πλαίσιο της Πράξης με τίτλο «Ανάπτυξη μεθοδολογίας και ψηφιακών διδακτικών σεναρίων για τα γνωστικά αντικείμενα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Γενικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης» που υλοποίησε το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). Το ψηφιακό διδακτικό σενάριο αντλεί από τις Φυσικές Επιστήμες και έχει ως αντικείμενο τον φυσικό κύκλο του νερού.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Μαστροθανάσης, Κωνσταντίνος. "Ανάπτυξη και ψυχομετρική επικύρωση κλίμακας αυτοαναφοράς στρατηγικών αναγνωστικής κατανόησης για δίγλωσσους μαθητές". Preschool and Primary Education 7, № 2 (2019): 116. http://dx.doi.org/10.12681/ppej.20212.

Full text

Abstract:

Η παρούσα εργασία περιγράφει την ανάπτυξη και την ψυχομετρική επικύρωση μιας κλίμακας αυτοαναφοράς για την εκτίμηση της χρήσης στρατηγικών αναγνωστικής κατανόησης από δίγλωσσους μαθητές ηλικίας 9 έως 12 ετών. Ο ψυχομετρικός έλεγχος του εργαλείου που κατασκευάστηκε περιλάμβανε εξέταση της εγκυρότητας της εννοιολογικής του κατασκευής και αξιοπιστίας σε δείγμα 247 δίγλωσσων μαθητών δημοτικού σχολείου με τα Ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα. Από τους παραπάνω ελέγχους προέκυψε μια αξιόπιστη και αξιολογήσιμη δομή δεκαεννιά ερωτήσεων και τεσσάρων παραγόντων, η οποία περιλαμβάνει ως συστατικά στοιχεία το κριτήριο των γνωστικών στρατηγικών, των μεταγνωστικών, των κοινωνικών και των συναισθηματικών στρατηγικών αναγνωστικής κατανόησης. Τέλος, παρέχονται οδηγίες για τη βαθμολόγηση του εργαλείου και προτείνονται τρόποι ερμηνείας των αποτελεσμάτων του.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Τριάντου (Ioanna Triantou), Ιωάννα, та Βασίλειος Πασχάλης. "Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΑΙΝΙΩΝ ANIMATION ΣΑΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ ΥΛΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΟΜΑΔΩΝ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ". Ερευνώντας τον κόσμο του παιδιού 13 (1 липня 2014): 532. http://dx.doi.org/10.12681/icw.18004.

Full text

Abstract:

Τα τελευταία χρόνια το σύγχρονο σχολείο ακολουθεί διδακτικές πρακτικές οι οποίες στο σύνολό τους διαφοροποιούνται από τις πρακτικές του παραδοσιακού σχολείου. Σε αυτό το πλαίσιο καθημερινά κερδίζουν έδαφος δραστηριότητες οι οποίες δεν βασίζονται στην παραδοσιακή μετωπική διδασκαλία, αλλά στη φιλοσοφία του «συνεργατικού σχολείου», η οποία ορίζει ως βασικό συστατικό της αποτελεσματικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, όχι τον εκπαιδευτικό αλλά την δυναμική της ομάδας και την συνεργασία ανάμεσα στους μαθητές. Μέσα από ομαδικές διαδικασίες αναπτύσσονται κοινωνικές δεξιότητες όπως είναι η συλλογική ευθύνη, η βοήθεια των μελών της ομάδας και η κατάθεση των προσωπικών ικανοτήτων στην διάθεση της επιτυχίας της ομάδας, πολύτιμες για την κοινωνικοσυναισθηματική του ανάπτυξη. Το animation είναι ένα είδος τέχνης, το οποίο εκτός από τις απεριόριστες δυνατότητες δημιουργικότητας και ανάπτυξης γνωστικών δεξιοτήτων που διαθέτει, είναι ένα αξιόλογο εργαλείο δημιουργίας ομάδων στο νηπιαγωγείο. Έχοντας στην φύση του την ομαδική εργασία, αφού η μεθοδολογία δημιουργίας μιας ταινίας βασίζεται στις ομάδες εργασίας και διαθέτοντας χαρακτηριστικά όπως η ελκυστικότητα, οι εκφραστικές δυνατότητες, και η δυνατότητα συμμετοχής όλων στην διαδικασία καθίσταται ένα πολύ σημαντικό εργαλείο συνοχής των ομάδων του νηπιαγωγείου. Στην εργασία αυτή θα παρουσιαστεί η διαδικασία δημιουργίας ομάδων εργασίας, με την μέθοδο της κοινωνιομετρίας, με στόχο την συμμετοχή των παιδιών στην παραγωγή μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων. Οι παιδαγωγικοί στόχοι οι οποίοι τέθηκαν ήταν αφενός η κατανόηση από τα νήπια της αναγκαιότητας της συνεργασίας μέσα σε μία ομάδα και αφετέρου η ενασχόληση των παιδιών με το animation σαν μορφή τέχνης.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

Γιατρά, Αγγελική Αντ, Φωτεινή Δ. Βενετσάνου та Μαρία Ι. Κουτσούμπα. "Χορός και κοινωνική-συναισθηματική νοημοσύνη παιδιών και εφήβων". Έρευνα στην Εκπαίδευση 8, № 1 (2019): 163. http://dx.doi.org/10.12681/hjre.20870.

Full text

Abstract:

Η Κοινωνική Συναισθηματική Νοημοσύνη (ΚΣΝ) είναι μια πολυδιάστατη εννοιολογική κατασκευή θεμελιώδους σημασίας ειδικά για τις αναπτυξιακές ηλικίες και η αναγνώριση και ρύθμιση των συναισθημάτων του εαυτού και των άλλων, η αυτο-αντίληψη, η αυτοεκτίμηση, η ενσυναίσθηση, η ικανότητα επικοινωνίας και ειρηνικής επίλυσης διαφωνιών, αποτελούν μερικά από τα συστατικά της στοιχεία. Η ανάπτυξη της ΚΣΝ, ως παράγοντας προσωπικής και κοινωνικής ευημερίας, συμβαδίζει με τον γενικότερο σκοπό της εκπαίδευσης για ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών ικανοτήτων των μαθητών. Από την άλλη, η τέχνη και οι μορφές της αποτελούν ένα σημαντικό μέσο για την ανάπτυξη αυτού του τύπου ευφυίας. Ειδικότερα, ο χορός αποτελεί μορφή τέχνης η οποία αφορά το σώμα αλλά και το πνεύμα και ενυπάρχει ως γνωστικό αντικείμενο της Φυσικής Αγωγής σε όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, στοχεύοντας στην ανάπτυξη του παιδιού τόσο σε σωματικό-κινητικό όσο και σε ψυχο-κοινωνικό επίπεδο. Σε αυτή τη βάση, σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη του ρόλου του χορού στη διαμόρφωση και ανάπτυξη στοιχείων της ΚΣΝ σε παιδιά και εφήβους, μέσα από την ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας. Για τον σκοπό αυτό, πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική αναζήτηση στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων Google Scholar, Eric και ScienceDirect, χρησιμοποιώντας λέξεις-κλειδιά που αφορούσαν τον χορό, την ΚΣΝ και συστατικά στοιχεία της, τα παιδιά και τους εφήβους, καθώς και συνδυασμούς αυτών, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. Από την αναζήτηση αναδείχθηκαν πενήντα έρευνες που αφορούσαν την ανάπτυξη της ΚΣΝ ή κάποιου στοιχείου της, μέσα από τη συμμετοχή στη χορευτική διαδικασία. Μεταξύ αυτών, επιλέχθηκαν είκοσι δύο μελέτες (άρθρα και μεταπτυχιακές/διδακτορικές διατριβές), οι οποίες πληρούσαν τα κριτήρια που τέθηκαν. Από τη μελέτη των ερευνών αυτών έγινε φανερή η θετική σχέση του χορού με στοιχεία της ΚΣΝ σε παιδιά και εφήβους, αλλά και η ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης ενδεχόμενης σύνδεσης μεταξύ παραγόντων όπως η διάρκεια της παρέμβασης, η μέθοδος διδασκαλίας του χορού, η ηλικία των συμμετεχόντων και των επιμέρους στοιχείων της Κοινωνικής Συναισθηματικής Νοημοσύνης..

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Ντούση, Ελευθερία, Ελευθερία Ν. Γωνίδα та Γρηγόρης Κιοσέογλου. "Γνωστική και μεταγνωστική επίδοση των παιδιών κατά την προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία: Ρυθμός ανάπτυξης και ατομικές διαφορές". Psychology: the Journal of the Hellenic Psychological Society 24, № 1 (2020): 157. http://dx.doi.org/10.12681/psy_hps.22419.

Full text

Abstract:

The paper presents the adaptation of the Metacognitive Awareness of ReadingStrategies Inventory (MARSI) in the Greek language. MARSI was designed toevaluate the metacognitive awareness and the perceived use of school andacademic content reading strategies by students. The tool measures three subscales: General strategies, problem-solving strategies, and support reading strategies. The present study examined the factorial structure and the psychometric properties of the Greek version of MARSI revealing good internal consistency and testretest reliability. The use of MARSI showed that the Greek students with and without learning difficulties use metacognitive reading strategies, but they score low in support reading strategies.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Journal articles on the topic 'Γνωστική ανάπτυξη'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles