Academic literature on the topic '1430-1482'

Cet article se propose d’étudier la genette et la janette comme devises de Jeanne de France (1430–1482), sœur de Louis XI et épouse de Jean II de Bourbon ainsi que celles de sa nièce Jeanne (?–1519), fille de Louis XI et épouse de Louis Bâtard de Bourbon. La genette et les fleurs de janette (lychnis dioïque) associées apparaissent dans deux manuscrits appartenant à Jeanne, sœur de Louis XI et sur un dessin de son sceau de 1474. Ces devises sont aussi représentées sur un vitrail de la chapelle neuve de Souvigny, nécropole familiale des Bourbons dans l’Allier. Comme sa tante, la fille naturelle de Louis XI semble avoir choisi la genette – à laquelle elle a ajouté des ailes – entourée de janettes comme l’atteste la tapisserie aux armes de Louis, grand Bâtard de Bourbon. Ces devises arborées répondent à un double jeu de mots: Jeannette (le surnom de Jeanne) = genette (écrit souvent “janette” dans les inventaires de ménageries) = janette (la fleur). Cette association pourrait peut–être se répéter pour d’autres princesses de cette famille ou pour d’autres femmes prénommées Jeanne.

Pierwszą trwałą instytucją katolicką w Kijowie był od lat 80-tych XIV w. klasztor dominikanów z drewnianym kościołem św. Mikołaja. Powstał z inicjatywy misyjnej organizacji zakonu (Societas Fratrum Peregrinantium propter Christum inter gentes, SFP) z poparciem niewielkiej wspólnoty wiernych, przeważnie kupców polskich i genueńskich, urzędników i żołnierzy litewskich oraz Ormian tego wyznania. Do 1456 r. należał do wikariatu ruskiego SFP, ale jak w innych klasztorach tego wikariatu zakonnicy rekrutowali się niemal całkowicie ze środowiska dominikanów polskich. Stabilizację klasztoru zapewniła dotacja dzielnicowego księcia kijowskiego Włodzimierza Olgierdowicza, przyrodniego brata i lennika króla Polski Władysława II Jagiełły, przekazana po objęciu tronu przez Jagiełłę w lutym 1386 r. Uposażenie to obejmowało nieodległe dobra ziemskie oraz intratne dochody z handlu zbożem w Kijowie. Przywilej w.ks. Aleksandra Jagiellończyka z 1495 r. powiększał udział dominikanów w dochodach z obrotów kupieckich w Kijowie. Od 1456 r. po likwidacji SFP klasztor należał do kontraty ruskiej w prowincji polskiej zakonu. W XV w. nie posiadał ani nowicjatu, ani studium konwentualnego. Kapłani zakonni prowadzili misje wśród tamtejszych prawosławnych Rusinów oraz sprawowali opiekę duszpasterską nad imigrantami katolickimi, głównie Polakami i Ormianami.Biskupi katoliccy, stale lub przynajmniej często rezydujący w Kijowie, pojawili się dopiero od lat 80-tych XIV w., gdyż ich jedynym oparciem był klasztor dominikanów. Do 1430 r. byli powoływani wyłącznie z kręgu dominikanów polskich. Po raz ostatni dominikanin polski (Michał ze Lwowa) zasiadał na tronie biskupim w Kijowie w latach 1486-1494. W 1412 r. biskupstwo kijowskie zostało wcielone do lwowskiej prowincji kościelnej. Diecezja ta formalnie objęła cały obszar ziem kijowskiej i czernihowskiej. W 1411 r. król Władysław II Jagiełło fundował osobną katedrę (w drewnianym budynku) na Górze Zamkowej w Kijowie, w pobliżu siedziby namiestników litewskich, a od 1471 r. wojewodów kijowskich. Przyznał też biskupstwu słabo zaludnione grunty, przynoszące mizerny dochód. Katedra kijowska przez cały wiek XV pełniła też funkcje parafii miejskiej. Kler przy niej pracujący był nieliczny. Od 1430 r. godność biskupią z prezenty królewskiej otrzymywali duchowni Polacy z obu prowincji kościelnych, gnieźnieńskiej i lwowskiej. Jedynie w latach 1473-1474 biskupstwo to posiadał ksiądz z diecezji wileńskiej, Litwin Wojciech Narbut z rodziny szlacheckiej. Za jurysdykcji biskupa Klemensa z Widawy (1451-1473) powstały dwie parafie miejskie, w Żytomierzu i Cudnowie. Ta pierwsza istniała do 1492 r., a druga nie przeżyła najazdu tatarskiego w 1482 r. W czasie tego najazdu spłonęła też kaplica na zamku kijowskim, założona przez wojewodę Marcina Gasztołda w 1471 r.

The first permanent Catholic institution in Kiev was – from the 1380s – a Dominican monastery with a wooden church of St Nicholas. It was founded on the initiative of the missionary organization of the order (Societas Fratrum Peregrinantium propter Christum inter gentes, SFP) with the support of a small community of the faithful, mostly Polish and Genoese merchants, Lithuanian officials and soldiers, as well as the Armenians of that confession. Until 1456, it belonged to the Ruthenian Vicariate of the SFP, but the monks – as in other monasteries of this Vicariate – were recruited almost entirely from the environment of the Polish Dominicans. The stability of the monastery was guaranteed by the subsidy of Włodzimierz Olgierdowicz, the prince of Kiev district, half-brother and vassal of the Polish king Władysław II Jagiełło. That subsidy was given after he had assumed the throne in February 1386. The endowment included nearby landed estates and lucrative income from the grain trade in Kiev. The privilege of Grand Duke Alexander Jagiellończyk from 1495 increased the share of Dominicans in the income from trade in Kiev. From 1456, after the liquidation of the SFP, the monastery belonged to the Ruthenian contrata in the Polish province of the order. In the 15th century, it had neither novitiate nor conventual studies. The religious priests conducted missions among the local Orthodox Ruthenians and provided pastoral care for Catholic immigrants, mainly Poles and Armenians. The Catholic bishops, permanently or at least frequently residing in Kiev, appeared at the same time, for the Dominican monastery was their only support. Until 1430, they were appointed exclusively from the circle of the Polish Dominicans. The last time when a Polish Dominican (Michał of Lviv) sat on the bishop’s throne in Kiev was in the years 1486-1494. In 1412, the diocese of Kiev was incorporated into the ecclesiastical province of Lviv. This diocese formally encompassed the entire area of Kiev and Czernichów. In 1411, King Władysław II Jagiełło founded a separate cathedral (in a wooden building) on the Castle Hill in Kiev, near the seat of Lithuanian governors, and from 1471, Kiev voivodes. He also granted the diocese a sparsely populated land, bringing meagre income. Throughout the 15th century, the Kiev cathedral also served as a local parish. The clergy working there were few in number. From 1430, from the royal gifts, the bishop’s dignity was given to the Polish clergy from both ecclesiastical provinces, Gniezno and Lviv. Only in the years 1473-1474 a bishop was a Lithuanian priest from the diocese of Vilnius, Wojciech Narbut, who came from a noble family. Under the jurisdiction of bishop Klemens of Widawa (1451-1473), two city parishes were established, in Żytomierz and Cudnów. The first one existed until 1492, while the latter did not survive the Tatar invasion in 1482. During this invasion, the chapel in the Kiev castle, founded by voivode Marcin Gasztołd in 1471, also burned down.