To see the other types of publications on this topic, follow the link: Aberracja.
Journal articles on the topic 'Aberracja'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 25 journal articles for your research on the topic 'Aberracja.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Huculak, Łukasz. "Sztuka i adaptacja. Adoracja, aberracja, abominacja." Studia Philosophica Wratislaviensia 16, no. 1 (November 8, 2021): 49–60. http://dx.doi.org/10.19195/1895-8001.16.1.4.
Full textAbstract:
The text, commenting on The Art Instinct: Beauty, Pleasure, and Human Evolution by Denis Dutton, and the premises contained in it that aesthetic preferences derive from individual and social adaptation mechanisms, will attempt to consider the aspect of the usefulness of art less emphasised by Denis Dutton as a tool for developing and deepening individual perceptual competences. The effective functioning of the nervous system, including efficient handling of individual senses (i.e. the degree of sensitivity to stimuli) and the ability to critically analyse them, provides organisms not only with spatial orientation, but also allows them to plan and predict potential cause-effect sequences.
2
Grygalewicz, Beata. "Metody cytogenetyki molekularnej w różnicowaniu agresywnych B-NHL." Acta Haematologica Polonica 50, no. 3 (September 28, 2019): 109–15. http://dx.doi.org/10.2478/ahp-2019-0018.
Full textAbstract:
StreszczenieB-komórkowe agresywne chłoniaki nieziarnicze (B-cell non-Hodgkin lymphoma – B-NHL) to heterogenna grupa nowotworów układu chłonnego, wywodząca się z obwodowych limfocytów B. Aberracje cytogenetyczne towarzyszące B-NHL to najczęściej translokacje onkogenów takich jak MYC, BCL2, BCL6 w okolice genowych loci dla łańcuchów ciężkich lub lekkich immunoglobulin. W niektórych przypadkach dochodzi do wystąpienia kilku wymienionych aberracji jednocześnie, tak jak w przypadkach przebiegających z równoczesną translokacją genów MYC i BCL2 (double hit), niekiedy także z obecnością rearanżacji BCL6 (triple hit). Takie chłoniaki cechuje szczególnie agresywny przebieg kliniczny. Obecnie molekularna diagnostyka cytogenetyczna przy użyciu techniki fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH) oraz, w niektórych przypadkach, aCGH jest niezbędnym narzędziem rozpoznawania, klasyfikowania i oceny stopnia zaawansowania agresywnych, nieziarniczych chłoniaków B-komórkowych. Technika mikromacierzy CGH (aCGH) była kluczowym elementem wyróżnienia prowizorycznej grupy chłoniaków Burkitt-like z aberracją chromosomu 11q (Burkitt-like lymphoma with 11q aberration – BLL, 11q) w najnowszej klasyfikacji nowotworów układu chłonnego Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO) z 2016 r. Omówione zostaną sposoby różnicowania na poziomie cytogenetycznym takich chłoniaków jak: chłoniak Burkitta (Burkitt lymphoma – BL), chłoniak rozlany z dużych komórek B (diffuse large B-cell lymphoma – DLBCL) oraz 2 nowych jednostek klasyfikacji WHO 2016, czyli chłoniaka z komórek B wysokiego stopnia złośliwości z obecnością translokacji MYC i BCL2 i/lub BCL6 (high-grade B-cell lymphoma HGBL, with MYC and BCL2 and/or BCL6 translocations) oraz chłoniaka BLL, 11q.
3
Kogut, Marta, Mona Bidier, Alexander Enk, and Jessica C. Hassel. "Axilläre Mamma aberrata - eine Fallbeschreibung und Literaturübersicht." JDDG: Journal der Deutschen Dermatologischen Gesellschaft 12, no. 6 (May 29, 2014): 499–501. http://dx.doi.org/10.1111/ddg.12285_suppl.
Full text
4
Giggel, Silke, and F. Schier. "Axilläre Mamma aberrata - eine Fallbeschreibung und Literaturübersicht." Klinische Pädiatrie 211, no. 06 (November 1999): 473–75. http://dx.doi.org/10.1055/s-2008-1043838.
Full text
5
Lisowska, H., A. Lankoff, A. Banasik, A. Padjas, A. Wieczorek, T. Kuszewski, S. Góźdź, and A. Wójcik. "95/Wzrost częstości popromiennych aberracji chromosomowych w limfocytach pacjentów z nowotworem krtani." Reports of Practical Oncology & Radiotherapy 9 (2004): S312—S313. http://dx.doi.org/10.1016/s1507-1367(04)70951-7.
Full text
6
Chrzanowska, N., K. Skonieczka, B. Mucha, W. Piszczek, and M. Całbecka. "Nietypowe aberracje cytogenetyczne u pacjenta z ostrą białaczką limfoblastyczną (ALL) – analiza przypadku." Acta Haematologica Polonica 46 (September 2015): 74–75. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2015.07.153.
Full text
7
Mały, Ewa, Marta Przyborska, Tomasz Nowak, Jerzy Nowak, and Danuta Januszkiewicz. "Analiza aberracji chromosomowych we wczesnej diagnostyce wznowy ALL i przełomu blastycznego CML – opis dwóch przypadków." Pediatria Polska 85, no. 5 (September 2010): 520–22. http://dx.doi.org/10.1016/s0031-3939(10)70548-5.
Full text
8
Mercé Klein, Jordi, Ainhoa Torrens, Marta Juan, and Faustino Miranda-Guardiola. "Flutter auricular 1:1 conducido con aberrancia en una paciente tratada con flecainida." Revista Española de Casos Clínicos en Medicina Interna 4, no. 3 (December 2019): 121–22. http://dx.doi.org/10.32818/reccmi.a4n3a7.
Full textAbstract:
Los fármacos antiarrítmicos de clase IC son ampliamente utilizados para el tratamiento y prevención de arritmias supraventriculares. Aunque son fármacos seguros en pacientes sin enfermedad cardíaca estructural, la proarritmia es un efecto secundario potencialmente grave. Describimos el caso de una paciente que presentó un flutter auricular 1:1 inducido por flecainida, y que además se condujo con aberrancia y morfología de bloqueo de rama izquierda. En estos casos, se plantea el diagnóstico diferencial con taquicardias de origen ventricular, siendo esencial preguntar sobre el uso concomitante de fármacos antiarrítmicos.
9
Przybyłowicz-Chalecka, A., B. Ratajczak, J. Czerwińska-Rybak, M. Komarnicki, and M. Jarmuż-Szymczak. "Zaangażowanie długiego ramienia chromosomu pary 11 w aberracje występujące u pacjentów z ostrą białaczką szpikową (AML)." Acta Haematologica Polonica 44 (July 2013): 78. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.034.
Full text
10
Osmańska, Katarzyna, Maria Pilarska-Deltow, and Olga Haus. "Znaczenie techniki aCGH w nowotworach mieloproliferacyjnych – przegląd literatury." Acta Haematologica Polonica 50, no. 3 (September 28, 2019): 135–41. http://dx.doi.org/10.2478/ahp-2019-0022.
Full textAbstract:
StreszczenieNowotwory mieloproliferacyjne (MPN) są klonalnymi chorobami komórek macierzystych szpiku, które charakteryzują się proliferacją jednej lub więcej linii mieloidalnych krwiotworzenia: granulocytowej, czerwonokrwinkowej i/lub megakariocytowej. Do MPN BCR-ABL1(-) zalicza się m.in. czerwienicę prawdziwą (PV), nadpłytkowość samoistną (ET) oraz pierwotną mielofibrozę (PMF). Nowotwory mieloproliferacyjne BCR-ABL1(-) należą do najmniej poznanych nowotworów układu krwiotwórczego pod względem nabytych zmian genetycznych. Badania nad MPN trwają od ponad 60 lat. Podobieństwo objawów klinicznych wskazuje na wspólną patogenezę PV, ET i PMF. Głównym celem prowadzonych badań jest wytypowanie markerów, które nie tylko pomogą w diagnostyce poszczególnych typów MPN czy w klasyfikacji chorych do grup ryzyka, ale mogłyby być także celem terapeutycznym. Głównym celem terapii jest przedłużenie życia pacjentów, w tym także zminimalizowanie prawdopodobieństwa transformacji w ostrą białaczkę. aCGH jest niewątpliwie techniką bardzo przydatną klinicznie, która, choć nie znalazła jeszcze rutynowego zastosowania w klinice hematoonkologii, to wykorzystywana jest w coraz większej liczbie badań, zwłaszcza do analizy nowotworów, w których istotne są aberracje niezrównoważone. Niniejsza praca przedstawia zastosowanie techniki aCGH w nowotworach mieloproliferacyjnych.
11
Andrzejewska, Marta, Marta Lubarska, Jakub Czerwik, Anna Kipka, and Klaudia Kowalczuk. "current knowledge on ASXL1-mutated acute myeloid leukemia." Journal of Education, Health and Sport 12, no. 2 (February 3, 2022): 27–33. http://dx.doi.org/10.12775/jehs.2022.12.02.003.
Full textAbstract:
Ostra białaczka szpikowa jest nowotworem złośliwym układu krwiotwórczego, w patogenezie której centralną rolę pełnią mutacje genów kontrolujących dojrzewanie i apoptozę komórek progenitorowych szpiku. Istotna rokowniczo jest mutacja w genie ASXL1, którego produkt białkowy bierze udział w regulacji ekspresji genów. Jest ona negatywnym czynnikiem prognostycznym i predykcyjnym. Szacuje się, że mutacja genu ASXL1 występuje u 14,4-19,1% pacjentów z AML i jest częstsza u mężczyzn powyżej 60 roku życia. Aberracje chromosomów 8 i 11 często współwystępują z mutacją genu ASXL1 w AML i mogą stanowić dodatkową, istotną prognostycznie informację. Leczenie chorych z AML dopasowywane jest do pacjenta w zależności od grupy ryzyka, zmian kariotypu oraz współistniejących mutacji. Duża liczba chorych nie kwalifikuje się do allo-HSCT, choć ta metoda znacznie poprawia przeżywalność pacjentów z AML z mutacją genu ASXL1. Zastosowanie w terapii tych pacjentów może mieć również gilterytynib, jednak mnogość towarzyszących mutacji zmusza do bazowania na chemioterapii opartej na niespecyficznych lekach cytotoksycznych. Celem pracy jest podsumowanie najważniejszych informacji dotyczących patogenezy, cech szczególnych, diagnostyki i terapii AML z współistniejącą mutacją ASXL1.
12
Link-Lenczowska, Dorota, Łukasz Dryja, Barbara Zapała, Dorota Krochmalczyk, and Tomasz Sacha. "Wykrywanie mutacji w genie CALR oraz w genie ASXL1 u chorych na nadpłytkowość samoistną i samoistne włóknienie szpiku przy pomocy sekwencjonowania Sangera oraz analizy długości fragmentów DNA." Acta Haematologica Polonica 49, no. 3 (December 31, 2018): 128–39. http://dx.doi.org/10.2478/ahp-2018-0020.
Full textAbstract:
StreszczenieMutacje w eksonie 9 genu CALR oraz w eksonie 13 genu ASXL1 należą do markerów molekularnych o znaczeniu diagnostycznym i rokowniczym u chorych na nadpłytkowość samoistną (essential thrombocythemia – ET) oraz samoistne włóknienie szpiku (myelofibrosis – MF). Celem pracy było opracowanie i wdrożenie metod wykrywania mutacji w obu genach przy użyciu techniki sekwencjonowania Sangera oraz analizy długości fragmentów DNA. Przebadano 20 chorych na ET oraz 20 na MF. Sekwencjonowanie Sangera stosowano w wykrywaniu mutacji w obu genach, a analizę długości fragmentów DNA w wykrywaniu mutacji genu CALR. Typ 1 mutacji w genie CALR wykryto u 67% chorych na ET i u 86% chorych na MF, typ 2 mutacji potwierdzono u 15% ET i MF. Czułość diagnostyczna analizy długości fragmentów DNA wynosiła 3% obciążenia nieprawidłowym allelem, przy dolnej granicy detekcji 7-10% dla sekwencjonowania Sangera. Mutacje eksonu 13 genu ASXL1 wykryto u 25% chorych na MF (czułość 25%). Uzyskane wyniki wskazują na duże zalety praktyczne analizy długości fragmentów DNA jako techniki przesiewowej w diagnostyce ET oraz MF. Jej zastosowanie wraz z konwencjonalnym sekwencjonowaniem pozwala na wiarygodne wykrywanie i identyfikację aberracji genu CALR. Jednoczesna analiza mutacji somatycznych w genach CALR oraz ASXL1 ułatwia diagnostykę różnicową chorych na MPN Ph- i służy stratyfikacji ryzyka w ich przebiegu.
13
Jakóbczyk, M., J. Komenda, E. Zdzilowska, K. Kamska, A. Dyrka, S. Czekalska, M. Piotrowska, and A. B. Skotnicki. "Wpływ wielkości klonu z aberracjami w technice FISH na rokowanie u chorych z przewlekłą białaczką limfocytową." Acta Haematologica Polonica 46 (September 2015): 4. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2015.07.009.
Full text
14
Zgórecki, Przemysław. "Zapomnienie bycia jako zagrożenie bycia według Jean-Yves Lacoste’a." Studia Philosophiae Christianae 55, no. 4 (December 30, 2019): 115–36. http://dx.doi.org/10.21697/spch.2019.55.4.05.
Full textAbstract:
Artykuł stawia tezę, że według Jean-Yves Lacoste’a zapomnienie bycia prowadzi do zagrożenia bycia. Problem zapomnienia bycia pojawia się we wczesnych dziełach Lacoste’a, jednak dopiero w książce Présence et parousie filozof po raz pierwszy przedstawia go szeroko w kontekście możliwości więcej niż egzystencji. Zwracając uwagę na fenomeny stanowiące aberrację w stosunku do bycia-w-świecie, takie jak: radość, nadzieja i liturgia, pokazuje, że bycie wykazuje nadmiar. Na tej podstawie autor niniejszego artykułu dochodzi do wniosku, że nadmiar bycia w stosunku do świata pokazuje, że nie ma w świecie nic, co przeczyłoby możliwości bycia-wobec-Boga. W książce Être en danger Jean-Yves Lacoste rozwija koncepcję zapomnienia bycia jako bycia-w-zagrożeniu. Na jej podstawie autor artykułu stawia tezę, że zapomnienie nie tyle zagraża byciu, co pokazuje, że bycie jest raczej niedostępne niż dostępne. Nadmiar niedostępnego w stosunku do dostępnego w byciu pokazuje, że nie ma w nim nic, co przeczyłoby możliwości pełni bycia. Na koniec autor stawia tezę, że pamięć o byciu otwiera możliwość ostatecznego, czyli eschatologicznego rozumienia bycia. Bycie jest wolą bycia, a nie tylko bycia po części. Dlatego możliwość pełni bycia jest wpisana w bycie i z konieczności się spełnia, prowadząc bycie do rozumienia siebie w kategoriach definitywnych, czyli eschatologicznych, a nie jedynie prowizorycznych. Pełnia bycia natomiast to Bóg. Dlatego bycie jest wolą bycia-wobec-Boga o wiele bardziej niż bycia-w-świecie.
15
Worsaae, Katrine, Arne Nygren, Greg W. Rouse, Gonzalo Giribet, Jenny Persson, Per Sundberg, and Fredrik Pleijel. "Phylogenetic position of Nerillidae and Aberranta (Polychaeta, Annelida), analysed by direct optimization of combined molecular and morphological data." Zoologica Scripta 34, no. 3 (May 2005): 313–28. http://dx.doi.org/10.1111/j.1463-6409.2005.00190.x.
Full text
16
Ritter, L., I. Sorge, H. Till, and W. Hirsch. "Accessory Breast Tissue (Mamma Aberrata) as a Rare Differential Diagnosis of Soft Tissue Swelling in the Axilla." RöFo - Fortschritte auf dem Gebiet der Röntgenstrahlen und der bildgebenden Verfahren 185, no. 01 (September 21, 2012): 74–75. http://dx.doi.org/10.1055/s-0032-1313210.
Full text
17
Schütz, Stefan Andreas, John E. Brittain, and Leopold Füreder. "Diverging life cycle patterns of two Diamesa species (Diptera, Chironomidae) in High Arctic streams, Svalbard." Polar Biology 45, no. 2 (December 21, 2021): 285–96. http://dx.doi.org/10.1007/s00300-021-02987-1.
Full textAbstract:
AbstractThe fauna of streams in the High Arctic, dominated by chironomids, is shaped by extreme environmental conditions that represent the physiological limits for benthic invertebrates. Despite their ecological importance, little is known of chironomid life histories, development strategies and the key abiotic drivers limiting larval growth in High Arctic streams. We investigated the larval development and growth in three High Arctic rivers with contrasting water sources, thermal regimes and nutrient characteristics. Populations of the larvae of Diamesa bohemani (Goetghebuer 1932) and Diamesa aberrata (Lundbeck 1898) from two sampling occasions in July and August 2016 were morphometrically analysed to determine life history patterns and instream productivity. Water temperature differences lead to diverging development patterns on local spatial scales. The lowest larval growth was in a groundwater/snowmelt fed stream with low food concentration and quality, suggesting that stream productivity is not primarily water source dependant, but is dependent on the nutrient supply. Glacially influenced streams are clearly more productive than previously assumed, resulting in comparable secondary production to groundwater/snowmelt-fed streams.
18
Sakowicz, Eugeniusz. "Integracja w kontekście różnorodności kulturowej i religijnej." Teologia i Moralność 12, no. 1(21) (December 17, 2017): 29–46. http://dx.doi.org/10.14746/tim.2017.21.1.2.
Full textAbstract:
Pluralizm kulturowy i religijny na Zachodzie stał się faktem. Zresztą stare europejskie państwa od samego początku istnienia skupiały na swoich terytoriach nie tylko „swoich”, ale również „obcych”. Z biegiem czasu „obcy” – przedstawiciele odmiennych kultur, wyznawcy innych religii – stawali się w pewnym sensie „swoimi”. Doświadczenie pluralizmu w życiu publicznym wiąże się ze wzajemnym poznawaniem się, co prowadzi do wyzwolenia się z wszelkich uprzedzeń.Chrześcijanie oraz ci, którzy nimi kiedyś byli, żyją w otoczeniu kultur oraz niechrześcijańskich tradycji religijnych. Przez wieki kultury i religie niechrześcijańskie zajmowały określone terytoria geograficzne o ściśle wyznaczonych granicach. Współcześnie obecne są one „w rozproszeniu” na wszystkich kontynentach świata. Integralną częścią kultur niechrześcijańskich są religie. Każda z nich wyróżnia się oryginalną doktryną, specyficznym kultem i moralnością, nadto specyficzną organizacją z określoną władzą na czele. Wyznawcy różnych religii oraz zwolennicy określonych ideologii żyją w tych samych środowiskach – multikulturowych kręgach.Fenomen „inności” wpisany jest w dzieje ludzkości oraz cywilizacji i kultury. Już opisy antropogenezy, podawane przez różne tradycje religijne ludzkości, wypowiadają się o tym, co „inne”, a co tworzy jakąś bardziej lub mniej zwartą całość. Człowiek nigdy nie byłby sobą, gdyby wokół niego zabrakło „innych”. Dzięki nim jesteśmy sobą.Wiek XX był czasem eskalacji nienawiści do „innego”. Wygenerowana została ona przez utopijne systemy gloryfikujące jednych ludzi, a unicestwiające drugich. Utopie, fikcje filozoficzne, mitologie XX stulecia były wykwitem wcześniejszych aberracji myśli ludzkiej. Druga połowa tego stulecia była czasem otrząsania się ze skutków wojen zawsze będących apoteozą przemocy, okrucieństwa, bezwzględności.Droga integracji wyznaczona może być wśród „innych” przez: odkrywanie zapoznanego braterstwa, „oczyszczanie pamięci”, afirmację tożsamości własnej i cudzej, tolerancję. Sposobem pokonywania obcości i metodą integracji jest dialog, w jego różnych wyrazach i formach.Księgą dialogu oraz „integracji” starożytnych kultur oraz człowieka z Bogiem była Biblia. Dzieło to ogniskowało przez wieki wiele różnych kultur. Pismo Święte stanowi księgę dialogu człowieka z Bogiem oraz dzieło „integracji” kultur. Wzorem dialogu oraz integracji jest Jezus Chrystus. Ewangelie doskonale ilustrują sposób dialogu Jezusa. Jego spotkania z „innymi” ludźmi nie były nigdy obojętne. Jezus nigdy nikogo nie odrzucał. Zawsze otwarty był na dialog, również najtrudniejszy. Jezus Chrystus objawia się tu bardzo wyraźnie jako Ten, który „integruje” człowieka z samym sobą, z drugim człowiekiem, z mniejszą czy większą społecznością ludzką – od rodziny poczynając, na narodzie i Kościele kończąc. Jest wzorem integracji w jej różnych wzorcach, odniesieniach czy ucieleśnieniach.
19
Rossaro, B., and V. Lencioni. "A key to larvae of Diamesa Meigen, 1835 (Diptera, Chironomidae), well known as adult males and pupae from Alps (Europe)." Journal of Entomological and Acarological Research 47, no. 3 (December 16, 2015): 123. http://dx.doi.org/10.4081/jear.2015.5516.
Full textAbstract:
A key to species belonging to the genus <em>Diamesa</em> Meigen, 1835 (Diptera, Chironomidae) well known as adult males and pupal exuviae from European Alps, is presented; the characters useful in species identification are pictured. The key considers both qualitative and quantitative characters. Thirteen morpho-species are distinguished, probably more species have a very similar larva and can be separated only in the adult or pupal stage. The most discriminant quantitative characters are the length and thickness of anal setae, among qualitative characters the most discriminant ones are the head capsule colour and the split of setae anteriores of labrum. The shape of mental and mandibular teeth are good taxonomic characters, but can be rarely used because teeth are often worn out in samples collected in the field. Quantitative characters show variability within each species, differing according to the sampled site and season, and must be used with caution. The following species groups can be easily separated in the larval stage: i) <em>dampfi</em>, including <em>D. dampfi</em> and <em>D. permacra</em>; ii) <em>latitarsis</em> including <em>D. modesta</em> and <em>D. latitarsis</em>; iii) <em>zernyi</em> including <em>D. zernyi</em> and <em>D. vaillanti</em>. <em>D. starmachi</em>, <em>D. steinboecki</em>, <em>D. goetghebueri</em>, <em>D. bertrami</em>, <em>D. aberrata</em>, <em>D. incallida</em>, <em>D. cinerella</em>, <em>D. tonsa</em> and <em>D. insignipes</em> can be separated from all the other known species in larval stage, but some of them, <em>D. cinerella</em> and <em>D. insignipes</em> for example, have a very similar larva, so are better separated on the basis of their distribution and collection of adults and pupae are strongly recommended to support identifications. A new character bound to head capsule colour is proposed to separate <em>D. insignipes</em>, <em>D. cinerella</em>, <em>D. tonsa</em> and <em>D. zernyi.</em>
20
Lisiecki, Mirosław Jan. "HOMOSEKSUALIZM W ASPEKCIE WYBRANYCH TEORII KRYMINOLOGICZNO-SOCJOLOGICZNYCH." PRZEGLĄD POLICYJNY 1, no. 121 (March 1, 2016): 88–105. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.5678.
Full textAbstract:
Artykuł przedstawia problematykę homoseksualizmu na tle wybranych teorii kryminologiczno-socjologicznych. W pierwszej części ukazano funkcjonowanie mniejszości seksualnych na tle teorii zachowań dewiacyjnych. Realizacja popędu homoseksualnego może czasami naruszać zarówno przyjęte normy moralne, jak i prawne w danej społeczności. Są to tzw. zachowania dewiacyjne uznane za szkodliwe w aspekcie moralnym i obyczajowym. W ocenie opinii społecznej kultury dominującej takim zachowaniem może być właśnie homoseksualizm. Fenomenologię i etiologię tego rodzaju zachowań próbują zgłębić i wyjaśnić różne teorie socjologiczno-kryminologiczne, m.in. teoria naznaczenia społecznego. U homoseksualistów poddanych procesowi stygmatyzacji może wytworzyć się negatywny obraz samego siebie (ang. negative self-image), mający duży wpływ na ich przyszłe aspołeczne zachowanie. Źródłem dewiacji mogą być więc determinanty sytuacyjne lub kulturowe oraz dążenie do ukształtowania własnej tożsamości i stres psychiczny, ale również uleganie normom subkultury uważanej za dewiacyjną. W drugiej części scharakteryzowano homoseksualizm w aspekcie tzw. dewiacji pozytywnej, czyli aprobowanej przez grupę społeczną, której teoria naznaczenia społecznego nie określa. W kategoriach dewiacji pozytywnej można rozpatrywać obecną działalność organizacji gejowskich w Polsce stawiających sobie m.in. za cel szerzenie tolerancji wobec mniejszości seksualnych, kreowanie pozytywnego wizerunku geja i lesbijki w społeczeństwie oraz konsolidację środowiska homoseksualnego, a także prowadzenie w szerokim zakresie działalności prewencyjnej, informacyjnej i populizatorskiej. Cechą dewiacji Keywords: homosexuality, criminology, sociology, deviation, subculture, the dominant culture, the confl ict of cultures Summary: The article presents the problematic aspects of the homosexuality arising in connection with chosen criminological and sociological theories. In the fi rst part one showed the functioning of sexual minorities against the background of the theory of deviation behaviour. The realization of the homosexual urge can sometimes violate accepted moral norms as well as legal norms existing in the community. This is called deviation behaviour and is harmful in the moral aspect. The homosexuality can be perceived as such behaviour in the evaluation of the dominant social culture opinion. Some sociological and criminological theories, for example the theory of social marking, try to deepen the phenomenology and the etiology of this kind of behaviour. These homosexuals who are socially marked may form the negative self-image which has a large impact on their future social behaviour. Thus the source of the deviation can be situational or cultural determinants as well as the aspiration to form their own identity and the psychical stress but also the compliance to standards of the subculture considered that is deviation. In the second part one characterized the homosexuality in the aspect so-called the positive deviation that is approved by the social group whose theory of social marking does not determine. The present activity of gay organizations in Poland which purpose is the propagation of the tolerance towards sexual minorities, creating of the positive image of gays and lesbians in the society and the unifi cation of homosexuals and also conducting the preventive and informational activities, may be considered as positive deviation. However, the unselfi sh character of the mo- Nr 1(121) Homoseksualizm w aspekcie wybranych teorii… 105 pozytywnej powinien być jednak nieegoistyczny charakter motywacji działań nonkonformistycznych wykraczających poza granice tolerancji lub obojętności społecznej oraz dążenie do prospołecznie ukierunkowanego przezwyciężenia sytuacji anomii społecznej. W przeciwieństwie do konformizmu nonkonformizm nie cieszy się popularnością w sytuacji tego rodzaju zachowań. Obecnie homoseksualizm jest traktowany jako normalna orientacja płciowa w tzw. kulturze zachodniej i nie jest uznawany za dewiację społeczną. Wiele środowisk traktuje jednak homoseksualizm jako aberrację z biologicznego punktu widzenia. Trzecia część artykułu omawia problem funkcjonowania mniejszości seksualnej na tle teorii konfl iktu kultur. Społeczeństwo stanowi konglomerat różnych kultur, grup i stylów życia oraz uznawanych wartości nadrzędnych, przy czym jedna z tych podkultur może być dominująca lub nie. Implikuje to traktowanie określonych zachowań jako dewiacyjnych albo nakazanych, względnie tolerowanych w zależności od rodzaju kultury i grupy społecznej. Podkultura homoseksualna domagająca się pewnych praw, a przede wszystkim równego we wszystkim traktowania zgodnie z zasadą konstytucyjną określoną w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wnosi do kultury dominującej sprzeczne z nią normy zachowania, wzory i wartości, które nie są pożądane, ale mogą być tolerowane, o ile nie naruszają dóbr chronionych przez prawo. Domaganie się przez homoseksualistów akceptacji i tolerancji jest obecnie odbierane jako słuszne wobec norm konstytucyjnych, jednak bardzo kontrowersyjne wydają się żądania uznania instytucji małżeństwa i adopcji dzieci, bowiem uderza to w istniejący dotychczas porządek moralny i społeczny, co nie jest jeszcze w Polsce i w większości państw na świecie akceptowane.
21
BROCK, PAUL D., and JACK HASENPUSCH. "Studies on the Australian stick insects (Phasmida), including a checklist of species and bibliography." Zootaxa 1570, no. 1 (August 31, 2007): 1–84. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.1570.1.1.
Full textAbstract:
The Australian phasmid fauna has been revised prior to publication of a field guide by the same authors. Six new genera are described: Austrosipyloidea Brock & Hasenpusch, Cornicandovia Hasenpusch & Brock, Davidrentzia Brock & Hasenpusch, Micropodacanthus Brock & Hasenpusch, Paratropidoderus Brock & Hasenpusch and Spinosipyloidea Hasenpusch & Brock. Sixteen new species from various parts of Australia are described and figured: Candovia robinsoni Brock & Hasenpusch, Rhamphosipyloidea palumensis Hasenpusch & Brock, Scionecra milledgei Hasenpusch & Brock, Sipyloidea brevicerci Hasenpusch & Brock, Sipyloidea garradungensis Hasenpusch & Brock, Sipyloidea larryi Hasenpusch & Brock, Sipyloidea lewisensis Hasenpusch & Brock, Sipyloidea rentzi Brock & Hasenpusch, Sipyloidea whitei Brock & Hasenpusch, Spinosipyloidea doddi Hasenpusch & Brock [all Necrosciinae], Pachymorpha spinosa Brock & Hasenpusch [Pachymorphinae], Davidrentzia valida Brock & Hasenpusch [Platycraninae], Micropodacanthus mouldsi Brock & Hasenpusch, Micropodacanthus sztrakai Brock & Hasenpusch, Paratropidoderus spinosus Brock & Hasenpusch and Podacanthus keyi Brock & Hasenpusch [Tropidoderinae]. A number of new combinations are proposed, new synonyms and incorrect synonymy corrected following detailed examination of type and other material: 1. (Lonchodinae): Austrocarausius Brock, 2000: Carausius macerrimus Brunner, 1907 is a new synonym of Austrocarausius nigropunctatus (Kirby, 1896). Denhama Werner, 1912: D. austrocarinata (Otte & Brock, 2005), D. longiceps (Brunner, 1907), D. striata (Sjöstedt, 1918) and D. eutrachelia (Westwood, 1859) are transferred from Hyrtacus Stål, 1875, the latter species also removed from synonymy with Hyrtacus coenosa (Gray, 1833). D. gracilis (Sjöstedt, 1918), a former Marcenia species, is also transferred. Hyrtacus Stål, 1875 (= Marcenia Sjöstedt, 1918 syn. n.): H. caurus (Tepper, 1905) comb. n. transferred from Lonchodes Gray, 1835 (three new synonyms also reported for this species: Bacillus peristhenellus Tepper, 1905, Hyrtacus cunctatrix (Sjöstedt, 1918) and Hyrtacus nigrogranulosus Sjöstedt, 1918). Marcenia frenchi (Wood-Mason, 1877) is a new synonym of Hyrtacus tuberculatus Stål, 1875. 2. (Necrosciinae): Austrosipyloidea Brock & Hasenpusch, gen. n.: A. carterus (Westwood, 1859) comb. n., transferred from Sipyloidea Brunner, 1893 (= Sipyloidea filiformis Redtenbacher, 1908 syn. n.). Candovia Stål, 1875 is removed from synonymy with Hyrtacus, along with the type species, C. coenosa. This has resulted in all former Australian species placed in Parasipyloidea Redtenbacher, 1908 being transferred to Candovia i.e. C. aberrata (Brunner, 1907) comb. n., C. annulata (Brunner, 1907) comb. n., C. granulosa (Brunner, 1907) comb. n., C. pallida (Sjöstedt, 1918), comb. n., C. spurcata (Brunner, 1907) comb. n. and C. strumosa (Redtenbacher, 1908) comb. n. In addition, C. evoneobertii (Zompro & Adis, 2001) comb. n. and C. peridromes (Westwood, 1859) comb. n. (including its new synonyms Clitarchus longipes Brunner, 1907, Bacunculus tener Brunner, 1907 and E. cercatus (Redtenbacher, 1908)) are transferred from Echetlus Stål, 1875. Cornicandovia Hasenpusch & Brock gen n.: C. australica (Redtenbacher, 1908) comb. n. Sipyloidea Brunner, 1893: S. bella (Tepper, 1905) comb. n. (new synonym S. ovabdita Rentz & John, 1987) is transferred from Necroscia Serville, 1838, S. caeca Sjöstedt, 1918 rev. stat., is removed from synonymy with Sipyloidea carterus (Westwood, 1859). Rhamphosipyloidea Redtenbacher, 1908: R. queenslandica (Sjöstedt, 1918) comb. n. is transferred from Sipyloidea, also removed from synonymy with carterus. 3. (Pachymorphinae): Pachymorpha Gray, 1835: P. pasithoe (Westwood, 1859) is a new synonym of P. simplicipes Serville, 1838. 4. (Eurycanthinae). Eurycantha Boisduval, 1835: E. sifia (Westwood, 1859) is a new synonym of E. calcarata Lucas, 1870. 5. (Phasmatinae): Vetilia Stål, 1875 is a new synonym of Acrophylla Gray, 1835, resulting in the transfer of these species to Acrophylla: A. enceladus (Gray, 1835) comb. n. and A. thoon (Stål, 1875) comb. n. Vetilia ligia Redtenbacher, 1908 is a new synonym of Acrophylla wuelfingi Redtenbacher, 1908. A. paula (Tepper, 1905) and A. aliena Redtenbacher, 1908 are new synonyms of A. nubilosa Tepper, 1905. A. caprella (Westwood, 1859) comb. n. is transferred from Ctenomorpha Gray, 1833. Anchiale Stål, 1875 (= Ctenomorphodes Karny, 1923 syn. n.), resulting in the transfer of A. briareus (Gray, 1834) comb. n. and A. tessulata (Gray, 1835) which is renamed Anchiale austrotessulata name nov., as tessulata Gray is preoccupied by Anchiale tessulata (Goeze, 1778). Austroclonistria Redtenbacher, 1908 is a new synonym of Arphax Stål, 1875, as A. serrulataa Redtenbacher, 1908) is a new synonym of Arphax dolomedes (Westwood, 1859). Ctenomorpha Gray, 1833: Paractenomorpha macrotegmus (Tepper, 1887) is confirmed as a synonym of Ctenomorpha marginipennis Gray, 1833. Hermarchus Stål, 1875: H. polynesicus Redtenbacher, 1908 is a new synonym of H. insignis (Kaup, 1871). Paronchestus Redtenbacher, 1908: P. cornutus (Tepper, 1905) comb. n. is transferred from Acrophylla Gray, 1835 and P. pasimachus (Westwood, 1859) from Onchestus Stål, 1875. 6. (Platycraninae): Megacrania batesii (Kirby, 1896) is removed from synonymy with Megacrania alpheus (Westwood, 1859). 7. (Tropidoderinae): Didymuria Kirby 1904: D. virginea Stål, 1875 is removed from synonymy with D. violescens (Leach, 1814). Lysicles Stål, 1877: L. periphanes (Westwood, 1859) comb. n. is transferred from Echetlus Stål, 1875. Tropidoderus Gray 1835: T. michaelseni Werner, 1912 is removed from synonymy with T. childrenii (Gray, 1833). 8. (Xeroderinae): Cooktownia Sjöstedt, 1918 becomes a new synonym of Xeroderus Gray, 1835, as Cooktownia plana Sjöstedt, 1918 is a new synonym of Xeroderus kirbii Gray, 1835.Lectotypes are designated for Clitarchus longipes Brunner, 1907, Sipyloidea filiformis Redtenbacher, 1908 and Vetilia ligula Redtenbacher, 1908.As a result of this work, there are now 104 Australian species (+ 1 subspecies) and in order to facilitate further research on these insects, an updated checklist is provided, also a detailed bibliography.
22
Gibka, Magdalena. "Analiza cytogenetyczna zespołów mielodysplastycznych*." Pomeranian Journal of Life Sciences 64, no. 3 (September 26, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.438.
Full textAbstract:
ABSTRAKTWstęp: Zespoły mielodysplastyczne (myelodysplastic syndromes – MDS), wg klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia nowotwory mielodysplastyczne, to heterogenna grupa klonalnych chorób komórki macierzystej szpiku charakteryzująca się nieefektywną hematopoezą, cytopeniami we krwi obwodowej oraz skłonnością do transformacji w ostrą białaczkę szpikową. Celem pracy była ocena aberracji chromosomowych dorosłych pacjentów z zespołem mielodysplastycznym metodami cytogenetyki klasycznej i molekularnej. Materiały i metody: Materiał badawczy stanowił wynik badania szpiku kostnego. Dla każdego pacjenta została założona 24-godzinna niestymulowana hodowla szpiku kostnego. Na preparatach uzyskanych po hodowli in vitro wykonano analizę technikami cytogenetyki klasycznej GTG oraz fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH). Poszczególne etapy pracy obejmowały analizę wyników badania kariotypu oraz wybranych aberracji chromosomów Y, 3, 5, 7, 8 i 20 pary za pomocą techniki FISH. Porównano skuteczność metod klasycznych i molekularnych w diagnostyce cytogenetycznej zespołów mielodysplastycznych oraz przeprowadzono analizę statystyczną badającą korelację uzyskanych wyników cytogenetycznych z danymi klinicznymi pacjentów. Badanie cytogenetyczne przeprowadzono u wszystkich 38 pacjentów, analizy statystycznej dokonano u 30, u których potwierdzono klinicznie zespół mielodysplastyczny. Wyniki: Aberracje chromosomowe wykryto u 14 (47%) chorych. Do najczęściej występujących zmian cytogenetycznych należały: delecja długiego ramienia chromosomu 5 pary (13,3%), trisomia chromosomu 8 pary (6,6%) oraz delecja długiego ramienia chromosomu 20 pary (6,6%). Wyniki analizy statystycznej wykazały istotny statystycznie związek pomiędzy wiekiem zachorowania na MDS a płcią pacjentów (p = 0,035) oraz zbliżony do progu istotności statystycznej związek pomiędzy wiekiem zachorowania pacjentów z prawidłowym wynikiem badania kariotypu i pacjentów z wynikiem kariotypu obejmującym charakterystyczne aberracje chromosomów (p = 0,07). Wnioski: Powyższe wyniki dowodzą zasadności wykonywania badań kariotypu oraz badań techniką FISH u pacjentów z podejrzeniem MDS. Analiza cytogenetyczna w połączeniu z innymi kryteriami diagnostycznymi zwiększa skuteczność diagnostyczną, a także pozwala na dokładniejsze określenie grup ryzyka oraz wybór odpowiedniej metody leczenia pacjentów z MDS.
23
Tarutta, Elena, Sona Harutyunyan, Anusch Khandzhyan, and Narine Khodzhabekyan. "Correlation analysis of wavefront aberrations and accommodations in myopia and hyperopia." Pomeranian Journal of Life Sciences 64, no. 1 (March 30, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.375.
Full textAbstract:
ABSTRAKTWstęp: Celem badania było przeprowadzenie analizy porównawczej dotyczącej akomodacji, pseudoakomodacji (PA) i aberracji wyższego rzędu (higher order optical aberrations – HOA) u dzieci oraz młodzieży z krótkowzrocznością i nadwzrocznością.Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 88 pacjentów w wieku 5–24 lat (średnia 12,5 ±0,7). Zbadano 123 oczu z krótkowzrocznością (średnia −5,27 ±1,6 D) i 53 oczu z nadwzrocznością (średnia +3,1 ±1,15 D). Dokonano pomiaru obiektywnej odpowiedzi akomodacyjnej i względnej rezerwy akomodacyjnej. Wartość amplitudy pseudoakomodacyjnej (pseudoaccomodation amplitude – PA) oszacowano na podstawie różnicy między obliczoną mocą dodatkowej soczewki +3.0 D a najmniejszą mocą soczewki dodatniej umożliwiającą czytanie po wywołaniu cykloplegii (1% chlorowodorku cyklopentolanu × 2) z odległości 33 cm. Obliczono również wartości aberracji wyższego rzędu (średni kwadrat reszt, root mean square – RMS), pionowego i poziomego trefoil, pionowej i poziomej coma (coma7, coma8), oraz aberracji sferycznej (spherical aberration – SA).Wyniki: Obiektywne i subiektywne parametry akomodacji były znacząco niższe w krótkowzroczności niż w dalekowzroczności, natomiast wartości aberracji fali (RMS HOA, pionowy trefoil, coma7) oraz PA były znacząco wyższe. Stwierdzono różnice w zależnościach między parametrami aberracji i akomodacji w krótkowzroczności i nadwzroczności. W przypadku krótkowzroczności wykazano dodatnią korelację między RMS oraz pionową coma i akomodacją, natomiast pionowy trefoil oraz SA były dodatnio skorelowane z PA. W nadwzroczności stwierdzono dodatnią korelację między wartością pionowego trefoil a akomodacją oraz PA, odwrotną korelację między pionową coma a PA, oraz odwrotną korelację między poziomym trefoil i SA a akomodacją.Porównanie pacjentów krótkowzrocznych i nadwzrocznych wykazało odmienne zależności między aberracją sferyczną mierzoną po wywołaniu cycloplegii a akomodacją. Nie stwierdzono zależności między krótkowzrocznością a obiektywną odpowiedzią akomodacyjną, natomiast zaobserwowano dodatnią korelację z wartością PA. Nadwzroczność była ujemnie skorelowana z obiektywną odpowiedzią akomodacyjną, jednak nie stwierdzono zależności z wartością PА. U osób krótkowzrocznych zaobserwowano istotnie wyższe wartości SA oraz szerszą amplitudę PA. Natomiast w nadwzroczności wartość SA malała istotnie w kierunku wartości ujemnych przy wyższej amplitudzie PA.Wnioski: W krótkowzroczności stwierdzono obniżenie parametrów akomodacji oraz podwyższenie wartości HOA i PA. Porównanie oczu krótkowzrocznych i nadwzrocznych wykazało zróżnicowane powiązania między parametrami akomodacji oraz fali. Stwierdzone cechy należy uwzględnić przy opracowywaniu metod korekcji ukierunkowanych na refraktogenezę.
24
Pudło, Filip. "Wojciech Bruszewski. Transmisyjne aberracje." Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej, no. 27 (2020). http://dx.doi.org/10.36854/widok/2020.27.2250.
Full text
25
Prodan, Delia Ionela. "Transició, aberració... pseudofotogrames de la societat postcomunista en el cinema romanès de començament de mil·leni." Quaderns de Cine, no. 11 (2016). http://dx.doi.org/10.14198/qdcine.2016.11.02.
Full text