Dissertations / Theses: 'Affen'

1

Uhl, Dorothee. "Untersuchung zur funktionellen Bedeutung von VDAC in weiblichen Gameten des Rindes und des Marmoset-Affen." Giessen : VVB Laufersweiler, 2008. http://d-nb.info/989910423/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Refisch, Johannes. "Einfluß der Wilderei auf Affen und die sekundären Effekte auf die Vegetation im Taï-Nationalpark, Elfenbeinküste /." Bayreuth : Selbtsverl. des Bayreuther Institutes für Terrestrische Ökosystemforschung, 2001. http://www.gbv.de/dms/bs/toc/347265804.pdf.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Ademoglu-Chamza, Bahar [Verfasser], and Barbara [Akademischer Betreuer] Braunger. "Identifizierung BrdU positiver Zellen im Trabekelwerk des Affen Hinweis auf mögliche Trabekelwerksstammzellen? / Bahar Ademoglu-Chamza. Betreuer: Barbara Braunger." Regensburg : Universitätsbibliothek Regensburg, 2015. http://d-nb.info/1075642159/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Rose, Karin. "Speziesspezifische proteomische Aspekte der axonalen Regeneration retinaler Ganglienzellen am Beispiel der Ratte (Rattus norvegicus) und des Affen (Callithrix jacchus)." [S.l.] : [s.n.], 2004. http://archiv.ub.uni-marburg.de/diss/z2004/0695/.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Uhl, Dorothee [Verfasser]. "Untersuchung zur funktionellen Bedeutung von VDAC in weiblichen Gameten des Rindes und des Marmoset-Affen / eingereicht von Dorothee Uhl." Giessen : VVB Laufersweiler, 2008. http://d-nb.info/989910423/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Klippert, Antonina [Verfasser], and Gerd [Akademischer Betreuer] Sutter. "Untersuchungen zur Bedeutung der akzessorischen Gene nef und vpr des Affen-Immundefizienz-Virus bei der Immunpathogenese in infizierten Makaken / Antonina Klippert. Betreuer: Gerd Sutter." München : Universitätsbibliothek der Ludwig-Maximilians-Universität, 2016. http://d-nb.info/1088318169/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Naumann, Nedye [Verfasser], and F. [Akademischer Betreuer] Czubayko. "Einfluss der SIV-Infektion und einer antiretroviralen Therapie auf die Expression von vesikulären Transmitterproteinen im Striatum von Rhesus Affen / Nedye Naumann. Betreuer: F. Czubayko." Marburg : Philipps-Universität Marburg, 2015. http://d-nb.info/1081215720/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Loosen, Stephanie van [Verfasser]. "Die Immunschwäche der Katze Eine zeitgeschichtlich-vergleichende Literaturstudie zur Infektion mit dem FIV (Feline Immunodeficiency Virus) der Katzen, der HIV-Infektion des Menschen und der SIV-Infektion der Affen / Stephanie van Loosen." Hannover : Bibliothek der Tierärztlichen Hochschule Hannover, 2010. http://d-nb.info/1004172729/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Wiese, Kristina [Verfasser], and Solon [Akademischer Betreuer] Thanos. "Entwicklungsabhängige Expression von regenerationsspezifischen Proteinen in der Netzhaut des Affen Callithrix jacchus und der Einfluss des ROCK-Inhibitors Y-27632 auf das axonale Wachstum der RGC in Marmosetaffen und Ratten / Kristina Wiese. Betreuer: Solon Thanos." Münster : Universitäts- und Landesbibliothek der Westfälischen Wilhelms-Universität, 2012. http://d-nb.info/1027019161/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Fredenhagen, Sigrid. "Nichtlineare Spline-Kurven unter affin-linearen Restriktionen." [S.l. : s.n.], 2001. http://deposit.ddb.de/cgi-bin/dokserv?idn=963603175.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Christophe, Jean. "Le polytope des sous-espaces d'un espace affin fini." Doctoral thesis, Universite Libre de Bruxelles, 2006. http://hdl.handle.net/2013/ULB-DIPOT:oai:dipot.ulb.ac.be:2013/210798.

Full text

Abstract:

Le polytope des m-sous-espaces est défini comme l'enveloppe convexe des vecteurs caractéristiques de tous les sous-espaces de dimension m d'un espace affin fini. Le cas particulier du polytope des hyperplans a été étudié par Maurras (1993) et Anglada et Maurras (2003), qui ont obtenu une description complète des facettes. Le polytope général des m-sous-espaces que nous considérons possède une structure plus complexe, notamment concernant les facettes. Néanmoins, nous établissons dans cette thèse plusieurs familles de facettes. Nous caractérisons également complètement le groupe des automorphismes du polytope ainsi que l'adjacence des sommets du polytope des m-sous-espaces. Un tangle est un ensemble d'hyperplans d'un espace affin contenant un hyperplan par classe d'hyperplans parallèles. Anglada et Maurras ont montré que les tangles définissent des facettes du polytope des hyperplans et que toutes les facettes de ce polytope proviennent de tangles. Nous tentons d'établir une généralisation de ce résultat. Nous élaborons une classification des tangles en familles pour de petites dimensions d'espaces affins.
Doctorat en sciences, Spécialisation mathématiques
info:eu-repo/semantics/nonPublished

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Panayides, Aliki Maria. "Von Affe bis Zebu : Tierdarstellungen und Tierverständnis im Hellenismus /." [S.l.] : [s.n.], 1997. http://www.ub.unibe.ch/content/bibliotheken_sammlungen/sondersammlungen/dissen_bestellformular/index_ger.html.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Burgard, Stefan [Verfasser], and Romanus [Akademischer Betreuer] Dyczij-Edlinger. "Effiziente Methoden der parametrischen Ordnungsreduktion für affin und nicht-affin parametrierte Modelle mit Anwendungen in der Finite-Elemente-Simulation von Mikrowellenstrukturen / Stefan Burgard. Betreuer: Romanus Dyczij-Edlinger." Saarbrücken : Saarländische Universitäts- und Landesbibliothek, 2014. http://d-nb.info/1053983743/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Stenzel, Petra-Sibylle. "Affe, Kolibri und Spinne – die Geoglyphen im Wüstensand von Nasca." Saechsische Landesbibliothek- Staats- und Universitaetsbibliothek Dresden, 2011. http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bsz:14-qucosa-66303.

Full text

Abstract:

Wen faszinieren sie nicht – die geheimnisvollen Linien und Figuren im Staub der Pampa von Nasca im Süden Perus. Weithin bekannt sind der Affe mit dem Ringelschwanz, der Kolibri oder die Spinne, nur erkennbar aus großer Höhe und verstreut auf einem Territorium von mehr als 500 km2. Bis heute konnte ihr Geheimnis nicht gelüftet werden. Welchen Zweck haben diese Gebilde, wer kratzte sie mühevoll, in sengender Hitze einstmals in den kargen Boden? Sicher ist nur, dass sie in der Zeit zwischen 200 v. Chr. und 650 n. Chr. von hoch begabten Menschen einer heute nicht mehr existierenden Kultur geschaffen worden sind. Ein spannendes Thema und damit wie geschaffen, als erste Ausstellung in den neu erworbenen Vitrinen der Bibliothek der Hochschule für Technik und Wirtschaft (HTW) Dresden präsentiert zu werden. Auf Initiative des Vereins „Dr. Maria Reiche – Linien und Figuren der Nasca-Kultur in Peru“ e.V. (http://www2.htw-dresden.de/nazca/) wurden unter der Leitung von Prof. Dr.-Ing. Bernd Teichert, Fakultät Geoinformation der HTW Dresden, Exponate zusammengestellt, die über das Weltkulturerbe der Linien von Nasca, Leben und Arbeit der Dresdnerin Maria Reiche sowie das Nasca-Projekt der HTW Dresden facettenreich informieren.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Laaroubi, Khalid. "Étude biochimique et moléculaire du facteur de croissance heparin affin regulatory peptide (HARP)." Paris 12, 1995. http://www.theses.fr/1995PA120013.

Full text

Abstract:

Depuis plusieurs annees, notre laboratoire s'interesse aux facteurs de croissance ayant une affinite pour l'heparine. Notre experience dans ce domaine, ainsi que la disponibilite tres recente de differentes techniques d'analyses, nous a amenes a la detection puis a la purification a partir d'extraits de cerveau de buf adulte, d'une nouvelle molecule de 18 kda nommee harp. Nous avons decrit harp comme un facteur de croissance ayant des activites mitogene et neurotrophe. Son activite mitogene a par la suite ete remise en question par certains groupes qui, pour des raisons inconnues n'ont pu la mettre en evidence. Ils pretendaient, sans pourtant le demontrer, que l'activite mitogene de l'harp pourrait etre due a une contamination par du fgf ou par d'autres molecules ayant des proprietes identiques. Dans le but de lever cette controverse, nous avons clone l'adn complementaire de l'harp et apres transfection de cet adn dans des cellules nih 3t3, nous avons etudie les proprietes biologiques de la molecule recombinante ainsi produite. Nous avons montre que la proteine harp recombinante stimulait un grand nombre de cellules, notamment les cellules epitheliales et endotheliales et que cette activite mitogene est modulee par l'heparine. De plus, nous avons etabli dans un modele in vitro le role preponderant de l'harp dans les mecanismes participant a l'angiogenese. L'etablissement de la sequence peptidique de la proteine recombinante biologiquement active a revele l'existence d'une nouvelle forme d'harp, possedant trois acides amines supplementaires du cote n-terminal par rapport a la forme initialement decrite. Cette nouvelle forme moleculaire a ete recemment isolee a partir de surnageant d'une culture primaire de cellules epitheliales de cristallin de buf. Concernant l'implication physiologique et physiopathologique de l'harp, deux etudes ont ete menees au niveau de la prostate et du placenta

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Rousse, Pascal. "Penser le montage avec Sergueï Mikhaïlovitch Eisenstein : architectonique et affet : de l'architecture aux arts contemporains." Paris 8, 2010. http://octaviana.fr/document/150172176#?c=0&m=0&s=0&cv=0.

Full text

Abstract:

Selon Eisenstein, le montage est une anamnèse de l'"imagicité" de la perception. Ce qui pose la question de l'"autre scène" de l'inconscient : la théâtralité et la spatialisation de l'affect entre Eros et Thanatos chez Freud. L'Idée esthétique de montage connote la construction, mais aussi sa critique et sa transformation architectonique, entre image et langage, vers un constructivisme artistique qui nous est contemporain. L'écriture labyrinthique d'Eisenstein le rapproche du monologue intérieur de Joyce, espace figural d'une image globale eidétique, dont l'architecture est la métonymie déplacée, le substrat déconstruit et l'index d'écriture. Les figures qu'elle appelle renvoient à la mètis Grecque, l'intelligence technique. Avec l'appareil cinématographique, selon Jean-Louis Déotte, les masses s'adressent aux agissants politiques. Selon Walter Benjamin, la distraction est le substrat collectif et inconscient de la perception dans le milieu urbain. Suivant Eisenstein, le spectateur y accède au transfert ek-statique par une provocation de l'expérience émotionnelle de l’'espace, dans une dialectique du pathétique et de l'extase : il s'agit de lier la pulsion de mort à la pulsion de vie et, depuis l'Éthique de Spinoza, du salut des Idées de la raison face à l'immaîtrisable. Mais comment l'épreuve de l'indéterminé se manifeste-t-elle dans ce cinéma pour en présenter qu'il y a de l’imprésentable ? En quoi Eisenstein témoigne-t-il alors de l'Idée de justice et du sublime ? Il s'agira d'ouvrir le présent à l'anachronie de figures archaïques, à travers des formes allégoriques capables de le déchiffrer entre folie et utopie
According to Eisenstein, montage is an anamnesis of the "imagicity" of perception. This raises the question of the "other scene" of the unconscious : the theatricality and the spatializing of the affect between Eros and Thanatos in Freud. The aesthetic Idea of montage connotes construction, but also its criticism and its architectonic transformation, between image and language, towards an artistic constructivism which is contemporary to us. Eisenstein's labyrinthine writing brings him close to Joyce's inner monologue, a figural space of a global eidetic image, of which architecture is the displaced metonymy, the deconstructed substratum and the index of writing. The figures evoked return to the Greek mètis, as technical intelligence. With cinematographic apparatus, according to Jean-Louis Déotte, the masses address themselves to political actives. According to Walter Benjamin, distraction is the collective and unconscious substratum of perception in the urban medium. Following Eisenstein, the spectator reaches via it to the ek-static transfer by a provocation of the emotional experience of space, in a dialectic of the pathetic and the ecstasy : it means binding the death instinct to the life instinct and, ever since the Ethic by Spinoza, the salvation of the Ideas of reason in front of the uncontrollable. But how does the trial of the indeterminate occur in this cinema to present that is unpresentable ? In what does Eisenstein testifies to the Idea of justice and the sublime ? It will be a question of opening the present to the anachrony of archaic figures, through allegorical forms capable of deciphering between madness and utopia

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

Steyn, Taryn Samantha. "The role of gender in the relationship between emotional intelligence and psychological well–being / Taryn S. Steyn." Thesis, North-West University, 2010. http://hdl.handle.net/10394/4932.

Full text

Abstract:

The relationship between emotional intelligence (EI) and psychological well–being has been empirically and theoretically elaborated. This suggests that highly emotional intelligent individuals are likely to experience higher psychological well–being if compared to individuals with lower EI (Gallagher & Vella–Brodrick, 2008; Mikolajczak, Nelis, Hansenne, & Quoidbach, 2008; Mavroveli, Petrides, Rieffe, & Baker,2007; Schutte, Malouff, Thorsteinsson, Bhullar, & Rooke, 2007; Zeidner, Matthews, & Roberts, 2009). On the other hand, the role of gender has been found to be influential as well as contradictory in both EI and psychological well–being. Gender has been shown to differentially influence both emotional intelligence and psychological well–being (Castro–Schilo & Kee, 2010; McIntryre, 2010; Schutte, Malouf, Simunek, McKenly & Holland, 2002;Thomsen, Mehlesen, Viidik, Sommerlund & Zachariae, 2005). Therefore, the aim of this study was to explore the role of gender as moderator in the relationship between emotional intelligence and aspects of psychological well–being (positive affect, negative affect and satisfaction with life). EI was measured with the Emotional Intelligence Scale (Schutte et al., 1998) while psychological well–being was measured with the Satisfaction With Life Scale (Diener, Emmons, Larsen & Griffen (1985) and the Affectometer 2 (Kamman & Flett, 1983). A cross–sectional survey design based on the study by Williams, Wissing, Rothmann and Temane (2009) was implemented after informed consent had been obtained. A sample of 459 participants consisting of both males (n= 59.5%) and females (n=32.9%) with an average age between 25 to 44 years. A 2–step hierarchical regression analysis was conducted to determine, in the first place, the influence of EI on psychological well–being, followed by the interaction between gender and EI. The findings indicate that gender moderated only the relationship between EI and negative affect. The influence of EI on the two dependent variables, namely positive affect and satisfaction with life, was not moderated by gender. The conclusion is thus made that gender’s role as a moderator between EI and psychological well–being is evaluated only between EI’s ability to reduce the perception and experience of negative components on one’s life. Limitations of the study include the use of a cross–sectional design that lacks continuous monitoring of variables across time. The use of self–report measures indicating only subjective self–report by the participants themselves without other triangulating or collateral information is another limitation. As well as the lack of control for other moderator variables such as age, urban–rural context, and educational attainment that may play a role, but have not been taken into account. Future research can investigate other possible predicting variables (e.g. interpersonal relationships, social skills, coping and social support) on gender as moderator. These predicting variables can possibly explain additional variance in psychological well–being. The outcomes of the moderating role of gender in the relationship between EI and psychological well–being can be investigated by means of alternative measures that would explore the different levels of functioning along the mental health continuum for males and females alike.
Thesis (M.Sc. (Clinical Psychology))--North-West University, Potchefstroom Campus, 2011.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Adamson, Jasper. "Dimensionality-property relationships in functional hexahydroxytriphenylene- and cyanide-containing materials." Thesis, University of Oxford, 2014. http://ora.ox.ac.uk/objects/uuid:e6f6b877-fc37-43ac-affe-f4dc090a4fa0.

Full text

Abstract:

This thesis focuses on materials whose properties are directly linked with the dimensionality of their structures. We utilise diffraction techniques to characterise three systems. The first of these is an organic crystal, 2,3,6,7,10,11-hexahydroxytriphenylene tetrahydrate that contains one-dimensional water channels. These channels are polar and net polarity is achieved at low temperatures. The structure undergoes a phase transition to a non-polar state at higher temperatures. Mapping this finding onto an Ising model is undertaken in this thesis. We also investigate the possibility of transforming the same crystals to an organic metal with oxidation. Furthermore, this work characterises two-dimensional layered structures silver(I) tricyanomethanide and nickel(II) cyanide. We show that the former possesses the unprecedented property of negative area compressibility and the latter shows ordinary compressibility behaviour. Both these structures exhibit area negative thermal expansion. Finally, we investigate copper(II) and cobalt(II) doping into the structure of nickel(II) cyanide and demonstrate that the latter leads to a 10-fold increase in area negative thermal expansion.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Bowman, Anna. "Interim spaces : reshaping London : the role of short life property, 1970 to 2000." Thesis, University of Bristol, 2004. http://hdl.handle.net/1983/595c8531-65c2-46b6-affe-b03ff9444253.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Burchardt, Birgit [Verfasser]. "Erstellung von Interspezieschimären mit induzierten pluripotenten Stammzellen (iPSCs) von Maus, Schwein und Affe / Birgit Burchardt." Hannover : Bibliothek der Tierärztlichen Hochschule Hannover, 2017. http://d-nb.info/113615289X/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Ruddat, Helge P. "Partielle Auflösung eines torischen log-Calabi-Yau-Raumes." [S.l. : s.n.], 2008. http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bsz:25-opus-61622.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

Pervez, Affan [Verfasser], Dongheui [Akademischer Betreuer] Lee, John [Gutachter] Folkesson, and Dongheui [Gutachter] Lee. "Task parameterized robot skill learning via programming by demonstrations / Affan Pervez ; Gutachter: John Folkesson, Dongheui Lee ; Betreuer: Dongheui Lee." München : Universitätsbibliothek der TU München, 2018. http://d-nb.info/1173322744/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Bailey, Nigel J. "ANSA bridged metallocene chemistry of niobium." Thesis, University of Oxford, 1998. http://ora.ox.ac.uk/objects/uuid:9bd76a85-ba44-42d8-affe-317bc98be368.

Full text

Abstract:

This thesis is concerned with the synthesis and characterisation of new ansa bridged bis-η-cyclopentadienyl derivatives of niobium. Chapter 1 provides an introduction to the area of early transition metal bent metallocene derivatives and charts the development of ansa bridged metallocenes. Chapter 2 presents the synthesis and characterisation of some new ansa niobocene derivatives prepared from niobium(IV) chloride. The compounds [Nb(η-C₅H₄-CMe₂- η-C₅H₄)(η²-BH₄)],* [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η-C₅H₄)(PMe3)H],* [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η- C₅H₄)(PPh₃)H], [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η-C₅H₄)(SPh)₂] and [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η- C₅H₄)(CH2Ph)2]* are described. An asterisk indicates that the X-ray crystal structure was determined. Chapter 3 describes the synthesis and characterisation of some ansa niobocene derivatives containing ancillary imido ligands. The compounds [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η- C₅H₄)(NSiMe₃)Cl],* [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η-C₅H₄)(NBu')X] (X = Cl,* Br,* I,* Me), [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η-C₅H₄)(NHBu')Cl][BF₄)]and[Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η-C₅H₄)(O)Cl]* are described. An asterisk indicates that the X-ray crystal structure was determined. Photoelectron spectra were recorded for [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η-C₅H₄)(NBu')X] (X = Cl, Me) and compared to a geometry optimisation calculation obtained using density functional theory. In these formally twenty electron compounds the HOMO has negligible metal contribution and the eighteen electron rule is not violated. Chapter 4 describes the results of a preliminary investigation into ansa niobium(III) bis-η-cyclopentadienyl derivatives containing phosphorus donor ligands. The compound [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η-C₅H₄)(PMe₃)Cl] is characterised spectroscopically. The synthesis and full characterisation details of the compound [Nb(η-C₅H₄-CMe₂-η- C₅H₄){P(OMe)₃}Cl] are given, including the X-ray crystal structure. Chapter 5 provides the experimental details for the preceding Chapters and Chapter 6 contains the characterising data for the new compounds described in this thesis. Full details of the X-ray crystallographic structure determinations are given in Appendices A -1.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Bernard-Pierrot, Isabelle. "Mise en évidence de déterminants structuraux impliqués dans les activité biologiques du facteur de croissance HARP (Heparin affin regulatory peptide)." Paris 11, 2002. http://www.theses.fr/2002PA11T027.

Full text

Abstract:

L'HARP (Beparin Affin Regulatory Peptide) est un facteur de croissance de 18 kDa, se liant à l'héparine, fortement exprimé dans les tumeurs primaires humaines d'origine mammaire, gastro-intestinale et prostatique. L'HARP est considéré comme un facteur angiogène favorisant la progression tumorale et la dissémination métastasique. Son implication dans le processus tumoral est liée à ses activités mitogène, angiogène et transformante. L'HARP induit également, in vitro, la croissance neuritique de neurones embryonnaires de rat. Nos travaux, visant à corréler la structure de la protéine avec ses activités biologiques, montrent que l'HARP est capable de former des dimères non covalents en présence d'héparine ou de glycosaminoglycanes et suggèrent que cette forme dimérique est responsable des activités mitogène, angiogène et transformante de la protéine. Nous avons, par ailleurs, mis en évidence l'importance des résidus C-terminaux 111-136 de l'HARP dans le maintien de ces trois activités, alors qu'ils ne sont pas impliqués dans l'activité neurotrope de la protéine. Cette activité semble être exercée par les deux domaines en feuillet de la molécule, contenant chacun un motif de type TSR-1. Nos travaux démontrent également que l'HARP tronqué de ses 25 derniers acides aminés côté C-terminal (HΔ111-136), inhibe les activités mitogène, angiogène et transformante de l'HARP sauvage via une hétérodimérisation avec cette molécule. Le peptide synthétique P111-136 correspondant à cette délétion présente in vitro les mêmes propriétés inhibitrices vis à vis de l'HARP sauvage. Cependant, dans ce cas, l'inhibition est réalisée par compétition avec la protéine HARP au niveau de son site de fixation sur le récepteur cellulaire de haute affinité ALK (Anaplastie Lymphoma Kinase)
Heparin-binding Growth-associated Molecule (HB-GAM) is a heparin-binding molecule involved in neurite outgrowth and is closely related the mammalian produced growth factors Pleiotrophin or HARP reported to stimulate proliferation of several cell types including endothelials. Here, we report that HB-GAM inhibited the biological activity induced by the 165-amino acid form ofvascular endothelial growth factor (VEGF165) on human umbilical vein endothelial cells (HUVEC). Endothelial-cell proliferation induced by VEGFI65 showed about 50% inhibition in the presence of HB-GAM in a concentration of 2. 7 nM (ICso). In similar concentrations, HB-GAM blocked HUVEC migration and tube formation induced by VEGF165 in three-dimensional angiogenesis assays. In addition, HB-GAM inhibited binding of 125I-VEGF l65 to the VEGF receptors of HUVEC (IC50 : 35 nM). Additional studies using heparan sulfate deficient CHO cells that overexpressed VEGF receptors indicated that binding of 125I-VEGF165 to fms-like tyrosine kinase-1 receptor, kinase insert domaincontaining receptor and neuropilin receptor was inhibited by HB-GAM with an IC50 in the nanomolar range. We then investigated the mechanisms of this inhibition. Using a solid-phase ligand-binding assay, we found that HB-GAM interacted directely with VEGF165, with a dissociation coefficient of 1. 38 nM. Further studies indicated that the two HB-GAM -sheet domains containing the thrombospondin type-1 repeats were involved in this interaction

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Héroult, Mélanie. "Etude de la modélisation de l'angiogénèse par le facteur de croissance "Heparin Affin Regulatory Peptide" : implication dans les pathologies arthritiques." Paris 12, 2002. http://www.theses.fr/2002PA120002.

Full text

Abstract:

L'angiogenèse est un processus dynamique par lequel de nouveaux capillaires sanguins sont formés par excroissance de vaisseaux pré-existants et qui est associé au développement de nombreuses pathologies prolifératives. Le but de cette étude a é d'identifier les différents domaines structuraux du facteur de croissance Heparin Affin Regulatory peptide (HARP) impliqués dans 1' angiogenèse et de rechercher la présence d'HARP dans certaines pathologies rhumatismales où le processus angiogène est déterminant. Dans cette étude, nous avons mis en évidence que I'HARP et des peptides correspondants aux extrémités N- et C-terminales de la molécule induisent selon le type de cellules endothéliales, des effets différents sur la prolifération, la migration et la différenciation. Sur les cellules endothéliales de veine ombilicale humaine, nous avons étudié le mécanisme d'action inhibiteur de l'HARP sur l'activité angiogène du VEGFI L'HARP se lie au VEGF et inhibe la fixation du VEGFI à ses récepteurs. Une étude portant sur les relations structure- fonction de l'HARP a mis en évidence que la séquence d'interaction met en jeu les domaines comportant des motifs d'homologie de type 1 de la thrombospondine-1 (TSR1) présents dans l'HARP. Parallèlement, nous avons étudié le rôle de I'HARP dans les pathologies arthritiques. L'HARP est surexprimé dans les liquides synoviaux et les membranes synoviales de patients atteints de pathologies arthritiques. Les résultats sur la distribution de ce facteur et différentes études in vitro sur le mécanisme d'action de l'HARP sur les synoviocytes, nous ont conduits à formuler l'hypothèse que l'HARP serait un facteur de croissance impliqué dans l'angiogenèse associée aux arthrites chroniques.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Bouderlique, Thibault. "Etude des propriétés ostéoinductrices et chondroinductrices de "l'Heparin affin regulatory peptide" sur les cellules stromales mésenchymateuses humaines, application en régénération osseuse." Phd thesis, Université Paris-Est, 2012. http://tel.archives-ouvertes.fr/tel-00904131.

Full text

Abstract:

La régénération osseuse est un processus impliquant de nombreux types cellulaires comme les ostéoblastes, les chondrocytes ou les cellules stromales mésenchymateuses (CSM). Les CSM possèdent des capacités de différenciation suggérant leur implication dans ce processus de réparation. La régénération osseuse est le fruit de la coordination complexe de l'activité de nombreux facteurs de croissance. Parmi eux, l'" Heparin affin regulatory peptide " (HARP) est fortement exprimé dans le callus durant la régénération mais son rôle n'est pas clairement établi. Le but de ce travail de thèse a été (1) d'évaluer les effets de HARP sur les propriétés de migration, de prolifération et de différenciation des CSM in vitro ; (2) évaluer la capacité de HARP à induire une formation osseuse ou une régénération osseuse in vivo.Nos résultats démontrent que HARP est chémoattractant pour les CSM et potentialise leur prolifération. De plus, nous montrons pour la première fois que le traitement de CSM par HARP durant leur chondroinduction conduit à une différenciation chondrocytaire de type hypertrophique. Ce type cellulaire est primordial dans les derniers stades de la formation osseuse endochondrale qui se met en place durant la croissance osseuse, mais également durant la réparation. L'implantation de biomatériaux associés à HARP dans un défaut osseux de condyle fémoral a conduit à la formation de cartilage et d'os dans l'implant, reproduisant le mécanisme physiologique de formation osseuse endochondrale. Le biomatériau seul n'a été envahi que par du tissu fibreux.Durant les processus de réparation tissulaire, les glycosaminoglycannes (GAG), des chaînes polysaccharidiques sulfatées, composants majeurs de la matrice extracellulaire, participent à la modulation des effets des facteurs de croissance durant la réparation. Récemment, des mimétiques structuraux et fonctionnels des GAG ont été développés. Durant ma thèse, j'ai été associé au travail d'un doctorant de l'équipe de P.Albanese, qui a montré que des mimétiques de GAG induisent une différenciation ostéoblastique des CSM en l'absence de traitement ostéoinducteur. L'implantation sous-cutanée de biomatériaux covalemment associés aux mimétiques ont également été menées, et ont permis d'observer des potentialisations des processus de vascularisation de l'implant et de l'activité ostéoclastique. Ces resultats ont permis de valider l'interêt des GAG mimétiques dans le cadre des thérapies de régénération osseuse.Cette étude démontre pour la première fois les effets chondroinducteurs directs de HARP sur la production de molécules de la matrice cartilagineuse par les CSM in vitro, mais également sur la synthèse de tissu cartilagineux in vivo. Les effets de HARP observés sur la régénération osseuse confirment qu'il pourrait être un bon candidat en chirurgie orthopédique en permettant une régénération de type endochondrale typique de la réparation physiologique. De plus les nouvelles stratégies developpées dans le laboratoire sur la fonctionnalisation covalente de biomateriaux par des GAG mimétiques, meriteraient d'etre testées en association avec HARP, afin d'augmenter sa demi-vie et de controler son relarguage et ses activités biologiques in vivo.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Xu, Meide [Verfasser]. "Rebhuhn, Affe und Elefant: : Die Tierfabeln des Avadāna und des Vinaya, analysiert auf Grund ihrer chinesischen Übersetzungen / Meide Xu." Düren : Shaker, 2019. http://d-nb.info/1190526026/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Elahouel, Rania. "Le Fibroblast Growth Factor 2 ( FGF-2 ) et la neuropiline-1 (NRP-1) : nouveaux partenaires moléculaires de Heparin Affin Regulatory Peptide ( HARP)." Thesis, Paris Est, 2012. http://www.theses.fr/2012PEST0066.

Full text

Abstract:

HARP (Heparin Affin regulatory peptide) est un facteur de croissance qui constitue avec la midkine une sous-famille des Heparin Binding Growth Factors (HBGFs). HARP est impliqué dans de nombreux processus physiologiques comme la neurogenèse et la vasculogenèse mais aussi dans des processus physiopathologiques comme l’angiogenèse et la progression tumorale. HARP interagit avec différents récepteurs (N-syndécan, RPTPβ/ζ, et ALK). Plus récemment, il a été montré au laboratoire que la nucléoline, protéine navette entre le noyau, le cytoplasme, et la surface cellulaire est un nouveau récepteur à HARP. Malgré les avancées dans ce domaine, l’interaction de HARP avec ses récepteurs n’est pas totalement élucidée. L'objectif de ce projet de thèse était la recherche de nouveaux partenaires moléculaires qui interagissent avec HARP, de comprendre le mécanisme de leurs interaction et d’analyser les effets biologiques. A ce titre, j’ai participé à l’étude de l’interaction de HARP avec le facteur de croissance des fibroblastes, le FGF-2. Ce facteur liant l’héparine est également mitogène et angiogène. En utilisant des techniques de biocapteurs optiques et d’interaction protéine-protéine, nous avons montré une interaction directe entre HARP et le FGF-2 et qui implique les domaines C-TSR-I et C-terminale de HARP. De plus, cette interaction inhibe la migration et la prolifération des cellules endothéliales, induites par le FGF-2 ou par HARP seuls. En parallèle, j’ai mis en évidence l’interaction entre HARP et la NRP-1. NRP-1 est une protéine transmembranaire, ayant comme ligands principaux, les sémaphorines de classe 3 (SEMA 3A), le facteur de croissance endothélial vasculaire (VEGF) et le FGF-2. En plus de son rôle crucial dans le développement des systèmes nerveux et cardiovasculaires, la NRP-1 est impliquée dans les processus physiopathologiques tels que l’angiogenèse et l’invasion tumorale. Ainsi, la NRP-1 présente un profil biologique similaire à HARP. En utilisant des tests d’ELISA, d’immunoprécipitation et de « pull-down », nous avons montré que HARP interagit avec la NRP-1. Cette interaction semble être directe et s’effectue via les domaines de liaison à l’héparine TSR-I. HARP induit l’internalisation de la NRP-1 au bout de 15 minutes et son recyclage partiel à la surface cellulaire au bout d’une heure. L’internalisation de la NRP-1 s’accompagne par la phosphorylation des voies MAPK (ERK1/2), Akt et FAK. L’interaction HARP/NRP-1 est cruciale pour la migration des cellules endothéliales et l’invasion des cellules tumorales. En conclusion, ces résultats apportent de nouvelles avancées concernant les partenaires moléculaires de HARP en particulier et montrent également la complexité des interactions des facteurs de croissance entre eux et avec leurs récepteurs. Plus généralement, cette étude permet d'envisager des stratégies thérapeutiques ciblant l’interaction de la NRP-1 avec HARP et aussi les autres facteurs de croissance
HARP (Heparin Affin regulatory peptide) is a growth factor that constitutes with midkine a subfamily of Heparin Binding Growth Factors (HBGFs). HARP is involved in many physiological processes such as neurogenesis and vasculogenesis but also in pathophysiological processes such as angiogenesis and tumor progression. HARP interacts with different receptors (N-syndecan, RPTPβ / ζ and ALK). More recently, it has been shown in the laboratory that nucleolin, a protein shuttle between the nucleus, cytoplasm, and cell surface, is a new HARP receptor. Despite the advances in this field, the interaction of HARP with its receptors is not fully understood. The aim of this thesis was the search for new molecular partners that interact with HARP, to understand the mechanism of their interaction and analyze the biological effects. My work was firstly to participate to the study of the interaction of HARP with the fibroblast growth factor-2, FGF-2. This factor is also an heparin-binding factor, with mitogenic and angiogenic activities. Using techniques of optical biosensors and protein-protein interaction, we have shown a direct interaction between HARP and FGF-2 that involves C-TSR-I and C-terminus domains of HARP. In addition, HARP inhibits the migration and proliferation of endothelial cells induced by FGF-2. In parallel, I highlighted the interaction between HARP and NRP-1. NRP-1 is a transmembrane protein having as main ligands, semaphorins class 3 (SEMA 3A), the vascular endothelial growth factor (VEGF) and FGF-2. In addition to its crucial role in the development of the nervous and cardiovascular systems, the NRP-1 is involved in physiopathological processes such as angiogenesis and tumor invasion. Thus, NRP-1 has a biological profile similar to HARP. Using ELISA, immunoprecipitation and "pull-down" tests, we have shown that HARP interacts with NRP-1. This interaction appears to be direct and occurs via heparin binding domains of HARP: TSR-I. HARP induces internalization of NRP-1 after 15 minutes and partial recycling to the cell surface after one hour. The internalization of the NRP-1 is accompanied by the phosphorylation of MAPK pathways (ERK1 / 2), Akt and FAK. HARP/NRP-1 interaction is crucial for endothelial cell migration and invasion of tumor cells. In conclusion, these results provide new advances on molecular partners of HARP in particular and also show the complexity of the interactions between these growth factors and their receptors. More generally, this study allows considering therapeutic strategies targeting the interaction of NRP-1 with HARP as well as other growth factors

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Vacherot, Francis. "Étude de l'activité mitogène du facteur de croissance Heparin Affin Regulatory Peptide (HARP) et de son implication dans la physiologie et la physiopathologie de la prostate." Paris 12, 1996. http://www.theses.fr/1996PA120020.

Full text

Abstract:

Notre laboratoire a purifie a partir de cerveau de buf un facteur de croissance ayant une forte affinite pour l'heparine appele harp (heparin affin regulatory peptide) egalement connu sous le nom de ptn (pleiotrophin). In vitro, cette molecule induit la croissance neuritique des neurones embryonnaires et des cellules pc12. Harp est egalement capable d'induire la croissance des cellules endotheliales, fibroblastiques, epitheliales et musculaires lisses. Cependant cette activite mitogene est contestee, certains auteurs pretendant qu'elle reflete la presence de contaminants de type fgfs dans les fractions purifiees d'harp. Dans le but de lever cette controverse, nous avons clone et les cellules nih-3t3 sont transfectees avec l'adnc humain de l'harp. Nous avons ainsi pu montrer que la proteine harp recombinante (harpr) purifiee a partir des surnageants de culture est neurotrope, mitogene et angiogene. Les analyses structurales revelent que la proteine recombinante purifiee existe sous deux formes. Une forme longue qui possede trois acides amines supplementaires du cote nh#2-terminal de la proteine se distingue d'une forme courte. Seule la forme longue induit la proliferation cellulaire. Nous avons ensuite montre que l'activite mitogene de l'harp etait modulee par l'heparine et que cette proteine est liee a des heparanes sulfates des structures pericellulaires des cellules qui le produisent. Dans le but d'etudier le role physologique et physiopathologique de l'harp, nous avons choisi un modele d'etude hormono-sensible qui est la prostate. In vitro, la dihydrotestosterone induit l'expression des arnm de l'harp par des cellules epitheliales de prostate normales (pnt-1a). Ces cellules comme d'autres cellules de lignees tumorales (du-145 et lncap) repondent a l'effet mitogene de ce facteur. Nous avons egalement montre, qu'in situ les arnm de l'harp sont localises exclusivement au niveau des cellules du stroma fibro-musculaire de prostates humaines normales ou atteintes d'adenomes comme de cancers. La proteine harp est localisee dans le mesenchyme. Elle n'est pas detectee dans les epitheliums de prostates normales et d'adenomes alors qu'elle l'est fortement au niveau des cellules epitheliales de cancers de prostate. Nous avons, apres transfection de l'adnc de l'harp dans les cellules epitheliales normales de prostate pnt-1a, montre que ces cellules surexpriment ce facteur de croissance et presentent une transformation de leur phenotype, caracterisee par une croissance en agar mou et une croissance clonale a faible quantite de serum. L'ensemble de ces resultats suggere d'une part que ce facteur de croissance soit implique dans les interactions mesenchyme-epitheliales via un mecanisme d'action de type paracrine vis a vis des cellules epitheliales, et d'autre part que l'harp ait un role important dans les processus de transformation cellulaire

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Schröck, Evelin, P. Zschieschang, Peter O’Brien, Anne Helmrich, T. Hardt, A. Matthaei, and Karen Stout-Weider. "Spectral karyotyping of human, mouse, rat and ape chromosomes – applications for genetic diagnostics and research." Saechsische Landesbibliothek- Staats- und Universitaetsbibliothek Dresden, 2014. http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bsz:14-qucosa-137653.

Full text

Abstract:

Spectral karyotyping (SKY) is a widely used methodology to identify genetic aberrations. Multicolor fluorescence in situ hybridization using chromosome painting probes in individual colors for all metaphase chromosomes at once is combined with a unique spectral measurement and analysis system to automatically classify normal and aberrant chromosomes. Based on countless studies and investigations in many laboratories worldwide, numerous new chromosome translocations and other aberrations have been identified in clinical and tumor cytogenetics. Thus, gene identification studies have been facilitated resulting in the dissection of tumor development and progression. For example, different translocation partners of the TEL/ETV6 transcription factor that is specially required for hematopoiesis within the bone marrow were identified. Also, the correct classification of complex karyotypes of solid tumors supports the prognostication of cancer patients. Important accomplishments for patients with genetic diseases, leukemias and lymphomas, mesenchymal tumors and solid cancers are summarized and exemplified. Furthermore, studies of disease mechanisms such as centromeric DNA breakage, DNA double strand break repair, telomere shortening and radiation-induced neoplastic transformation have been accompanied by SKY analyses. Besides the hybridization of human chromosomes, mouse karyotyping has also contributed to the comprehensive characterization of mouse models of human disease and for gene therapy studies
Dieser Beitrag ist mit Zustimmung des Rechteinhabers aufgrund einer (DFG-geförderten) Allianz- bzw. Nationallizenz frei zugänglich

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Schröck, Evelin, P. Zschieschang, Peter O’Brien, Anne Helmrich, T. Hardt, A. Matthaei, and Karen Stout-Weider. "Spectral karyotyping of human, mouse, rat and ape chromosomes – applications for genetic diagnostics and research." Karger, 2006. https://tud.qucosa.de/id/qucosa%3A27746.

Full text

Abstract:

Spectral karyotyping (SKY) is a widely used methodology to identify genetic aberrations. Multicolor fluorescence in situ hybridization using chromosome painting probes in individual colors for all metaphase chromosomes at once is combined with a unique spectral measurement and analysis system to automatically classify normal and aberrant chromosomes. Based on countless studies and investigations in many laboratories worldwide, numerous new chromosome translocations and other aberrations have been identified in clinical and tumor cytogenetics. Thus, gene identification studies have been facilitated resulting in the dissection of tumor development and progression. For example, different translocation partners of the TEL/ETV6 transcription factor that is specially required for hematopoiesis within the bone marrow were identified. Also, the correct classification of complex karyotypes of solid tumors supports the prognostication of cancer patients. Important accomplishments for patients with genetic diseases, leukemias and lymphomas, mesenchymal tumors and solid cancers are summarized and exemplified. Furthermore, studies of disease mechanisms such as centromeric DNA breakage, DNA double strand break repair, telomere shortening and radiation-induced neoplastic transformation have been accompanied by SKY analyses. Besides the hybridization of human chromosomes, mouse karyotyping has also contributed to the comprehensive characterization of mouse models of human disease and for gene therapy studies.
Dieser Beitrag ist mit Zustimmung des Rechteinhabers aufgrund einer (DFG-geförderten) Allianz- bzw. Nationallizenz frei zugänglich.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Dos, Santos Célia. "Implication de la région C-terminale de l'Héparin Affin Regulatory Peptide (HARP) dans l'inhibition de la prolifération des glioblastomes et mise en évidence d'interactions entre ce facteur de croissance et d'autres Heparin Binding Growth Factors (HBGFs)." Paris 11, 2010. http://www.theses.fr/2010PA11T082.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Pichon, Maëva. "Conception et synthèse d’iminosucres multivalents bioactifs à motif glycoimidazole : développement d’une méthode de déshydroxylation sélective." Thesis, Strasbourg, 2018. http://www.theses.fr/2018STRAF054.

Full text

Abstract:

La multivalence est reconnue en tant qu’outil permettant d’augmenter le pouvoir d’inhibition d’un inhibiteur. La mise en évidence, en 2010, d’un effet multivalent puissant sur l’inhibition des glycosidases par un iminosucre multivalent a ouvert la voie vers la synthèse de clusters toujours plus puissants. En 2016, un composé multivalent a permis d’atteindre une inhibition 173000 fois meilleure que le composé monovalent correspondant, ce qui équivaut à une augmentation record du pouvoir d’inhibition par iminosucre de 4800. La synthèse d’une nouvelle génération d’iminosucres multivalents à ligand affin pour sa cible, pour parvenir à augmenter encore l’effet multivalent, était mon objectif de thèse. Au cours de ce travail, de nouveaux iminosucres multivalents à motif gluco- ou mannoimidazole, très affin des mannosidases, ont été synthétisés. Ces composés multivalents ont permis de travailler sur deux projets parallèles : un projet fondamental et un projet appliqué. Le premier a consisté en l’étude de l’influence de l’affinité du ligand sur l’effet multivalent par mesure du pouvoir d’inhibition sur l’enzyme commerciale répondant le mieux à l’effet multivalent, l’α-mannosidase de Jack-bean. Les résultats montrent l’existence d’un effet multivalent notable mais sa valeur n’est pas aussi importante comparée aux études précédentes. Les iminosucres multivalents pouvant également cibler les glycosidases d’intérêt thérapeutique, nous nous sommes intéressés, dans le cadre du projet appliqué, au traitement de la mucoviscidose. L’idée était de viser les mannosidases I et II du réticulum endoplasmique pour permettre de secourir la protéine CFTR déficiente impliquée dans cette maladie. Malheureusement, aucun effet correcteur ni potentiateur n’a pu être observé pour nos composés. En marge de ces axes principaux, une méthode de déshydroxylation sélective a été optimisée et développée en élargissant son champ d’application et en apportant des preuves mécanistiques
Multivalency is known to be a tool to drive inhibitors more potent. The multivalent effect, evidenced in 2010 with multivalent iminosugar on glycosidase inhibition, paved the way to the synthesis of multimeric inhibitors even more powerful. In 2016, an iminosugar cluster was reported to be 173 000 times more potent inhibitor compared to the monovalent reference. This is equal to an inhibitory potency enhancement of 4800 per iminosugar. The goal of my PhD was the synthesis of a new generation of multivalent iminosugars very potent towards their target, to keep increasing multivalent effect. New multivalent iminosugars with glycoimidazole motifs, with high affinity towards mannosidases, were synthetised. Those multivalent compounds allowed us to work on two parallel projects: a fundamental and an applied one. The first one focused on the influence of ligand affinity on multivalent effect by measuring the inhibition potency on the most sensitive to multivalent effect commercially available enzyme: the Jack-bean α-mannosidase. Results showed that multivalent effect was maintained but at a lower level than those reported previously. Multivalent iminosugars being also able to target glycosidases of therapeutic interest, we were interested in the treatment of cystic fibrosis. Targeting endoplasmic reticulum mannosidases I and II could restore the CFTR protein whose deficiency is the root cause of the disease. Unfortunately, no corrective or potentiation effect were observed. Aside those principal lines, a selective dehydroxylation method was optimized and developed widening the scope and providing mechanistic proofs

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Hassan, Nazir Ahmed. "An investigative study on the affect and concerns of mathematics student teachers with special reference to social-context based learning packages / Nazir Ahmed Hassan." Thesis, North-West University, 2013. http://hdl.handle.net/10394/8698.

Full text

Abstract:

This investigative study was undertaken against the background of the recent calls for back to basics by the Schooling 2025 initiative, as well as to address the 2000 and 2009 Review Committees’ reports on the training and development of teachers and on the variable quality of learning support materials. The act of systemic transformation has led to two curriculum revisions taking place within the South African education sector and has inevitably culminated in the identification of shortcomings in teacher development and learning materials. This study has positioned itself to address these shortcomings at pre-service level through the preparation of Mathematics student teachers as prospective Mathematics teachers. In addressing the issue of inadequate training, the focus of the study was not only on cognition, but also on how affect could influence the learning of Mathematics so as to ensure a more encompassing approach in understanding how student teachers learn and do Mathematics. Integrated research on affect and cognition could lead to optimal performance in the teaching and learning of Mathematics and researchers in mathematics education need to acknowledge the role and impact of the affective domain and integrate it into studies of cognition. If learners are going to become competent learners of Mathematics, their affective responses to Mathematics are going to be much more intense than if they are merely expected to achieve satisfactory levels of performance in low-order mathematical skills. In the studies on mathematics cognition, the focus of mathematical competencies is on abilities and capabilities while, in the affective domain, competencies in mathematics are more than the abilities to perform observable tasks. Rather, the focus of the affective competencies lies in the direction, the degree and the levels of intensities of affect constructs (or their variables) that will define mathematical competencies within the affective domain. Evidentiary (qualitative) data from this study supported the contention that affect does influence the learning of mathematics since there were distinct patterns in the overall expressions of participants towards this aspect of the research. The acknowledgment of the concerns of student teachers during field practicum could possibly help in ameliorating these concerns through the identification of what student teachers were mostly concerned about when teaching Mathematics and how, by addressing these concerns, could help improve their teaching skills and abilities. Based on the quantitative evidence, the three subscales of self, task and impact used in the Student Concerns Questionnaire (SCQ) were modified on the basis of factor analysis to a two-factor model (concerns about self-benefit and concerns about learner-benefit). Some of the statistical results were integrated with the narrative data to provide substantive support for the expressions of student teachers. No classical trends, as noted in the concerns theory, could be detected in this study. It was statistically inferred that a majority of Mathematics student teachers who participated in this study were moderately concerned about most of the concerns statements noted in each of the items on the SCQ. In addressing the variable quality of the learning material the study focused on the development and the use of social context learning packages. The utilisation of these learning packages (in an intervention strategy) was aimed at strengthening social context knowledge and education, and explored its role in the translation (if any) of student teacher concerns within a hierarchical spectrum. The evidence on how student teachers perceived the use of these learning packages was recorded during the interviews. Analyses of the verbal data revealed that the participating student teachers agreed with the use of social context learning packages as part of their Mathematics lessons. In sum, the need to prepare effective Mathematics teachers and raise the academic calibre of prospective Mathematics teachers was fundamental to the overall design of this study. It is trusted that curriculum planners and designers will consider the recommendations of this study to address the so-called inadequacies within the education system of South Africa.
Thesis (PhD (Mathematics Education))--North-West University, Potchefstroom Campus, 2013

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Schäfer, Silke. "Die Effekte von K-111, einem Antidiabetikum, auf Leberperoxisomen der Cynomolgus-Affen /." 2004. http://bvbr.bib-bvb.de:8991/F?func=service&doc_library=BVB01&doc_number=013138722&line_number=0001&func_code=DB_RECORDS&service_type=MEDIA.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Baumeister, Volker. "Heilungsverlauf der Entnahmestelle von freien Schleimhaut- und Bindegewebstransplantaten im Gaumen : eine histologische und histometrische Studie am Affen." Doctoral thesis, 2003. https://nbn-resolving.org/urn:nbn:de:bvb:20-opus-10649.

Full text

Abstract:

Die vielfältigen Einsatzmöglichkeiten von freien Schleimhaut- und Bindegewebstransplantaten in der Parodontologie, Perioprothetik und Implantologie erweitern heute das Behandlungsspektrum in der ästhetischen Zahnheilkunde. Die Einheilung der Transplantate an der Empfängerstelle ist inzwischen gut untersucht. Dem Wundheilungsverlauf der Entnahmestelle hingegen wurde bisher wenig Aufmerksamkeit geschenkt. Ziel dieser Studie war es, den Heilungsverlauf der Entnahmestelle im harten Gaumen nach Entnahme von freien Schleimhauttransplantaten und freien Bindegewebstransplantaten unter Denudation des Knochens histologisch und histometrisch näher zu beschreiben. Die Untersuchungen wurden an ausgewachsenen Langschwanzmakaken (Macaca fascicularis) durchgeführt. Die Entwicklung von Granulationsgewebe, Epithel und Bindegewebe und die Veränderungen des Knochens wurden 2 Wochen, 1, 3 und 6 Monate nach der Transplantatentnahme histologisch beschrieben und histometrisch vermessen. Über den Entzündungszustand, die Differenzierung der Gewebe und den Wundheilungsfortschritt wurde berichtet. Die unoperierte kontralaterale Gaumenseite diente als Negativkontrolle. Eine Exposition von Knochen bei der Entnahme freier Schleimhaut- und Bindegewebstransplantate führte zu deutlichen Wundheilungsverzögerungen und Veränderungen am Knochen. Der Knochen zeigte nach einer anfänglichen Resorption eine über mindestens 6 Monate persistierende Hyperplasie. Die Wundheilung der Weichgewebe resultierte in der Ausbildung von hochdifferenziertem Narbengewebe. Eine restitutio ad integrum fand nicht statt. Um das Risiko einer Denudation von Knochen bei der Entnahme von freien Schleimhaut- und Bindegewebstransplantaten möglichst gering zu halten, sollte deshalb minimalinvasiven Operationstechniken, die einen primären Wundverschluss der Entnahmestelle erlauben, der Vorzug gegeben werden
The use of free gingival grafts and free connective tissue grafts in periodontology, perio-prosthesis and implantology widens the treatment options in today's esthetic dentistry. Whereas the healing process in the recipient sites of such grafts is already well known, only little attention has been given so far to the wound healing in the donor sites. This study describes the temporal and spatial wound healing process in palatal donor sites after harvesting free gingival grafts and free connective tissue grafts with denudation of bone. Cynomolgous monkeys (Macaca fascicularis) were used for this investigation. The formation of granulation tissue, connective tissue and epithelium and the bony reactions were histologically described and histometrically measured 2 weeks, 1, 3, and 6 months after graft harvesting. The unoperated contralateral palatal side served as negative control. Exposition of bone leads to significant delays in wound healing and to changes in bone architecture. After an initial resorption, hyperplasia of bone persisted over 6 months. The soft tissue healing resulted in a highly differentiated scar tissue. A restitutio ad integrum did not take place. To prevent the risk of bone denudation, minimally invasive surgical techniques with primary closure of the donor site should be the first choice for harvesting free gingival grafts and free connective tissue grafts

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Depboylu, Candan. "Die zellulären Reaktionen des Gehirns von Rhesus Affen auf die SIV-Infektion und der Einfluß einer antiretroviralen Therapie /." 2003. http://bvbr.bib-bvb.de:8991/F?func=service&doc_library=BVB01&doc_number=012933664&line_number=0001&func_code=DB_RECORDS&service_type=MEDIA.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

Kuhnert, Stefan [Verfasser]. "Quantitative Bestimmung von ZPA-, ZPB- und ZPC-mRNA in Oozyten unterschiedlicher Follikelgröe des Marmoset-Affen / vorgelegt von Stefan Kuhnert." 2007. http://d-nb.info/986843423/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

Triantafyllou, Georgios [Verfasser]. "Untersuchungen zur Morphologie, Größe und Verteilung der retinalen Ganglienzellen im Auge des Affen Macaca fascicularis / vorgelegt von Triantafyllou, Georgios." 2010. http://d-nb.info/1005142521/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Baumeister, Volker [Verfasser]. "Heilungsverlauf der Entnahmestelle von freien Schleimhaut- und Bindegewebstransplantaten im Gaumen : eine histologische und histometrische Studie am Affen / vorgelegt von Volker Baumeister." 2004. http://d-nb.info/972768645/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Volk, Gerd Fabian [Verfasser]. "Geschwindigkeitsmessung axonaler Regeneration retinaler Ganglienzellen am Beispiel des Affen (Callithrix Jacchus) und der Ratte (Rattus Norvegicus) in vitro / vorgelegt von Volk, Gerd Fabian." 2007. http://d-nb.info/988238713/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Rose, Karin [Verfasser]. "Speziesspezifische proteomische Aspekte der axonalen Regeneration retinaler Ganglienzellen am Beispiel der Ratte (Rattus norvegicus) und des Affen (Callithrix jacchus) / vorgelegt von Karin Rose." 2004. http://d-nb.info/973888873/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

Spahr, Carina. "Investigations on the occurrence of infections with hepatitis E virus and related viruses in zoo animals." 2019. https://ul.qucosa.de/id/qucosa%3A38886.

Full text

Abstract:

Introduction Hepatitis E is a worldwide distributed disease, which is caused by the hepatitis E virus (HEV). In addition to humans, domestic pigs, wild boars, rabbits and dromedaries can be subclinically infected as reservoir animals with the zoonotic HEV genotypes 3, 4 and 7. In addition, HEV and HEV-like viruses have been described sporadically in other mammals, as well as in birds and fish, although their distinct role as reservoirs or carriers of the virus is still unclear. Aims The aim of the study was therefore to analyse in more detail the importance of different mammalian species, which do not belong to the known HEV reservoirs, for the epidemiology of HEV infections, thus enabling a better assessment of the risk of virus transmission by these animal species. Material and Methods Fourteen non-human primate species and 66 other mammal species, as well as Norway rats (Rattus norvegicus) and feeder rats (Rattus norvegicus forma domestica) from German zoos were selected for the investigations. In total 259 individual non-human primate sera and 244 individual mammalian sera of clinically healthy zoo animals were analysed for the presence of HEV-specific antibodies (ab) using a species-independent double-antigen sandwich ELISA. The non-human primate sera were additionally examined using a commercial human ELISA. Real-time reverse-transcription (RT)-PCR, nested broad-spectrum RT-PCR and a rat HEV-specific RT-PCR were used to detect the HEV genome in sera of mammals and rat liver samples. A commercial and an in-house method were used for the DNA sequencing. Results HEV-specific ab were detected in 3.9% (10/259) of the non-human primate sera (4 species) and 11.5% (28/244) of the mammalian sera (16 species). The highest detection rates were recorded with 33.3% (9/27) in porcines and with 27.0% (10/37) in carnivores. HEV-RNA was detected in a clinically healthy female Syrian brown bear (Ursus arctos syriacus) and in 8 of the investigated Norway rats. Sequence analysis identified the virus as rat HEV; the viruses from the bear and the free-ranging rats from the same zoo showed a high nucleotide sequence identity (94.6%–97.8%). Because of the small number of samples due to the small populations within the individual zoos, further statistical evaluations were not carried out. Conclusions The results show that non-human primates in zoos may be infected with HEV or HEV-like viruses; however, the low ab detection rates together with the negative genome detection argue against a high risk of virus transmission to humans. The study in other zoo-housed mammalian species was able to significantly increase the number of animal species with indications of HEV infections. In most animal species, only rare evidence and low detection rates were available, which can best be explained by “spillover-infections”. In addition to the expected high detection rate in porcine species, the high percentage of HEV antibody-positive carnivores is remarkable. Their role as possible HEV reservoir animals should therefore be clarified in further investigations. The detection of rat HEV in the serum of the bear and its high nucleotide sequence identity with the HEVs of the pest rodents provides first evidence of transmission of this virus species between rodents and carnivores.:List of content List of figures List of tables List of abbreviations 1 General introduction 1.1 Discovery of HEV 1.2 Taxonomy 1.3 Morphology 1.4 Genomic organisation 1.5 Viral replication 1.6 Hepatitis E in humans 1.7 Tools for HEV diagnosis 1.8 Therapy 1.9 Animal infections with HEV and HEV-like viruses 1.10 Experimental infections of animals 1.11 Geographical distribution 1.12 Transmission pathways 1.13 Epidemiology 1.14 Prevention 2 Aims of the study 3 Publications 3.1 Publication I 3.1.1 Summary of Publication I 3.1.2 Key messages of Publication I 3.1.3 Own contribution to Publication I 3.2 Publication II 3.2.1 Summary of Publication II 3.2.2 Key messages of Publication II 3.2.3 Own contribution to Publication II 3.3 Publication III 3.3.1 Summary of Publication III 3.3.2 Key messages of Publication III 3.3.3 Own contribution to Publication III 4 General discussion 4.1 HEV infections in various animal species 4.2 Prevalence of natural HEV infections in non-human primates 4.3 Prevalence of natural HEV infections in other zoo-housed mammals 4.4 Transmission pathways of HEV in a zoo-setting 4.5 Risk of virus transmission from zoo animals to humans 5 Conclusion and perspectives 6 Summary 7 Zusammenfassung 8 References List of animals investigated in the study List of publications Acknowledgements
Einleitung Hepatitis E ist eine durch das Hepatitis E-Virus (HEV) verursachte, weltweit verbreitete Erkrankung. Neben dem Menschen können Hausschwein, Wildschwein, Kaninchen und Dromedar als Reservoirtiere subklinisch mit den zoonotischen HEV-Genotypen 3, 4 und 7 infiziert werden. Darüber hinaus wurden HEV und HEV-ähnliche Viren vereinzelt bei weiteren Säugetieren, sowie Vögeln und Fischen beschrieben, wobei deren genaue Rolle als Reservoir oder Überträger des Virus bislang unklar ist. Ziele Ziel der Arbeit war es deshalb, die Bedeutung verschiedener Säugetierarten, die nicht zu den bekannten HEV-Reservoiren gehören, für die Epidemiologie der HEV-Infektionen besser zu erfassen und dadurch das Risiko einer Virusübertragung durch diese Tierarten besser abzuschätzen. Material und Methoden Vierzehn Affenarten und 66 weitere Säugetierarten, sowie Wanderratten (Rattus norvegicus) und Futterratten (Rattus norvegicus forma domestica) aus deutschen Zoos wurden für die Untersuchungen ausgewählt. Insgesamt wurden 259 individuelle Affenseren und 244 individuelle Säugerseren klinisch gesunder Zootiere mittels eines Spezies-unabhängigen Doppel-Antigen-Sandwich-ELISAs auf das Vorhandensein von HEV-spezifischen Antikörpern (AK) untersucht. Die Affenseren wurden zusätzlich mittels eines kommerziellen humanen ELISAs untersucht. Real-time reverse-transcription (RT)-PCR, nested broad-spectrum RT-PCR sowie eine Ratten-HEV-spezifische RT-PCR wurden für den HEV-Genomnachweis in Seren der Säuger und in Ratten-Lebern verwendet. Für die DNA-Sequenzierungen wurden eine kommerzielle und eine In-house-Methode verwendet. Ergebnisse In 3,9% (10/259) der Affenseren (4 Arten) und 11,5% (28/244) der Säugerseren (16 Arten) wurden HEV-spezifische AK nachgewiesen. Die höchsten Nachweisraten wurden mit 33,3% (9/27) in Schweineartigen und 27,0% (10/37) in Fleischfressern ermittelt. HEV-RNA wurde in einer klinisch gesunden Syrischen Braunbärin (Ursus arctos syriacus), sowie in 8 der untersuchten Wanderratten nachgewiesen. Die Sequenzanalyse identifizierte das Virus als Ratten-HEV; die Viren aus der Bärin und aus den wildlebenden Ratten desselben Zoos zeigten eine hohe Nukleotidsequenz-Identität (94,6%–97,8%). Weitergehende statistische Auswertungen wurden wegen der geringen Probenzahlen aufgrund der kleinen Populationen innerhalb der einzelnen Zoos nicht durchgeführt. Schlussfolgerungen Die Ergebnisse zeigen, dass Affen in Zoos mit HEV oder HEV-ähnlichen Viren infiziert sein können, jedoch sprechen die geringen AK-Nachweisraten zusammen mit den negativen Genomnachweisen gegen ein hohes Übertragungsrisiko auf den Menschen. Die Studie an anderen Säugetierarten in Zoos konnte die Zahl der Tierarten mit Hinweisen auf HEV-Infektionen deutlich erhöhen. Bei den meisten Tierarten lagen nur seltene Nachweise und niedrige Detektionsraten vor, die am besten durch „Spillover-Infektionen“ erklärt werden können. Neben der erwarteten hohen Nachweisrate bei Schweineartigen ist der hohe Prozentsatz an HEV AK-positiven Fleischfressern bemerkenswert, weshalb deren Rolle als mögliche HEV-Reservoirtiere in weiteren Untersuchungen geklärt werden sollte. Der Ratten-HEV-Nachweis im Serum der Bärin, sowie dessen hohe Nukleotidsequenz-Identität zu den HEVs der Schadnager geben erstmals Hinweise auf eine Übertragung dieser Virusart zwischen Nagern und Fleischfressern.:List of content List of figures List of tables List of abbreviations 1 General introduction 1.1 Discovery of HEV 1.2 Taxonomy 1.3 Morphology 1.4 Genomic organisation 1.5 Viral replication 1.6 Hepatitis E in humans 1.7 Tools for HEV diagnosis 1.8 Therapy 1.9 Animal infections with HEV and HEV-like viruses 1.10 Experimental infections of animals 1.11 Geographical distribution 1.12 Transmission pathways 1.13 Epidemiology 1.14 Prevention 2 Aims of the study 3 Publications 3.1 Publication I 3.1.1 Summary of Publication I 3.1.2 Key messages of Publication I 3.1.3 Own contribution to Publication I 3.2 Publication II 3.2.1 Summary of Publication II 3.2.2 Key messages of Publication II 3.2.3 Own contribution to Publication II 3.3 Publication III 3.3.1 Summary of Publication III 3.3.2 Key messages of Publication III 3.3.3 Own contribution to Publication III 4 General discussion 4.1 HEV infections in various animal species 4.2 Prevalence of natural HEV infections in non-human primates 4.3 Prevalence of natural HEV infections in other zoo-housed mammals 4.4 Transmission pathways of HEV in a zoo-setting 4.5 Risk of virus transmission from zoo animals to humans 5 Conclusion and perspectives 6 Summary 7 Zusammenfassung 8 References List of animals investigated in the study List of publications Acknowledgements

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

Fredenhagen, Sigrid [Verfasser]. "Nichtlineare Spline-Kurven unter affin-linearen Restriktionen / vorgelegt von Sigrid Fredenhagen." 2001. http://d-nb.info/963603175/34.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Δρόσου, Γεωργία. "Μελέτη του ρόλου του αυξητικού παράγοντα HARP (Heparin Affin Regulatory Peptide) στην αγγειογένεση in vivo." Thesis, 2007. http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/753.

Full text

Abstract:

H HARP (heparin-affin regulatory peptide), γνωστή και ως πλειοτροπίνη (PTN), είναι ένας 18 kDa αυξητικός παράγοντας, ο οποίος έχει υψηλή συγγένεια για την ηπαρίνη. Η HARP έχει πολλαπλές βιολογικές δράσεις, όπως συμμετέχει στη ρύθμιση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού, στη μετανάστευση και τη διαφοροποίηση. Επιπλέον η έκφραση της σχετίζεται με την φυσιολογική και καρκινική αγγειογένεση in vitro και in vivo. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η έκφραση της HARP και των υποδοχέων της, ALK και RPTPβ/ζ, στις διάφορες ημέρες ανάπτυξης της CAM εμβρύου όρνιθας. Επίσης, μελετήθηκε η μείωση της έκφρασης της ενδογενούς HARP, με πλασμίδιο που φέρει την αντινοηματική αλληλουχία (AS-HARP), στην αγγειογένεση in vivo, στη φωσφορυλίωση των Εrk1,2 και στη λεμφαγγειογένεση της CAM εμβρύου όρνιθας. Ανάλυση κατά Western και RT-PCR στις διάφορες ημέρες ανάπτυξης του εμβρύου έδειξε ότι η έκφραση της HARP συμβαδίζει με τη δημιουργία νέων αγγείων στη CAM, ενώ η έκφραση των υποδοχέων της HARP στην CAM φαίνεται να είναι αυξημένη στα πρώτα στάδια ανάπτυξης του ιστού. Επίσης, η μείωση της έκφρασης της HARP μετά τη χορήγηση του πλασμιδίου AS-HARP, μείωσε τα επίπεδα της πρωτεΐνης, το μήκος των αγγείων και τη φωσφορυλίωση των Erk1/2 στο in vivo μοντέλο της CAM εμβρύου όρνιθας. Αντίθετα, η μείωση της έκφρασης της HARP μετά τη χορήγηση του πλασμιδίου AS-HARP, δεν επηρέασε τη λεμφαγγειογένεση της CAM εμβρύου όρνιθας. Σαν τελικό συμπέρασμα προκύπτει ότι η έκφραση της ενδογενούς HARP στην CAM εμβρύου όρνιθας είναι σημαντική για τη φυσιολογική αγγειογένεση in vivo.
Heparin-affin regulatory peptide (HARP), also known as pleiotrophin or heparin-binding growth-associated molecule, is an 18 kDa growth factor that has a high affinity for heparin. HARP is involved in the control of cellular proliferation, migration and differentiation. Moreover, there is a strong correlation between HARP expression and tumor growth and angiogenesis. In the present work, we studied the expression of HARP and its receptors, ALK and RPTPβ/ζ, during development of the chicken embryo chorioallantoic membrane (CAM), in relation to angiogenesis. By western blot analysis and RT-PCR, it was shown that HARP, ALK and RPTPβ/ζ expression increased at days of on-going angiogenesis and decreased at later time points. Transfection of CAMs with an anti-sense HARP gene construct led to a significant decrease in HARP amounts compared to vector control transfected CAMs, a significant decrease in the length of CAM blood vessels, and a decrease in the phosphorylation of Erk1/2. Contrary, transfection of CAMs with the anti-sense HARP gene construct had no influence in lymphangiogenesis of the chicken embryo chorioallantoic membrane (CAM). These data suggest that endogenous HARP is involved in angiogenesis in vivo.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

Τριπολιτσιώτη, Δήμητρα. "Ο αυξητικός παράγοντας HARP (Heparin Affin Regulatory Peptide) ενεργοποιεί έμμεσα τον υποδοχέα ALK (Anaplastic Lymphoma Kinase)." 2013. http://hdl.handle.net/10889/6264.

Full text

Abstract:

Η HARP (Heparin Affin Regulatory Peptide) είναι ένας αυξητικός παράγοντας που δεσμεύεται στην ηπαρίνη και εμπλέκεται στη ρύθμιση της κυτταρικής διαφοροποίησης, του κυτταρικού πολλαπλασιασμού καθώς και της αγγειογένεσης. Υψηλές συγκεντρώσεις του αυξητικού παράγοντα HARP έχουν βρεθεί σε ανθρώπινους καρκινικούς όγκους, σε καρκινικές κυτταρικές σειρές, όπως επίσης και σε ορό ασθενών με διάφορους τύπους καρκίνου. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι η HARP αποτελεί υπόστρωμα για διάφορα πρωτεολυτικά ένζυμα του κυτταρικού μικροπεριβάλλοντος, με αποτέλεσμα την παραγωγή ενεργών πεπτιδίων που μπορούν να έχουν παρόμοιες ή και αντίθετες δράσεις από το ολικό μόριο. Η HARP ασκεί τις βιολογικές τις δράσεις ύστερα από πρόσδεση στους διαμεμβρανικούς υποδοχείς SDC3, RPTPβ/ζ και ALK. Παρά την ταυτοποίηση του υποδοχέα ALK ως λειτουργικού υποδοχέα της HARP, μέχρι σήμερα υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις αναφορικά με την αλληλεπίδρασή του με τη HARP. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η αλληλεπίδραση του αυξητικού παράγοντα HARP και του υποδοχέα ALK σε καρκινικά κύτταρα PC3 ανθρώπινου προστάτη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η HARP επάγει τη φωσφορυλίωση του ALK σε κύτταρα PC3, ωστόσο δεν είχε καμία επίδραση στην ενεργοποίηση του συγκεκριμένου υποδοχέα σε κύτταρα PC3 στα οποία είχε μειωθεί η συσσώρευση του RPTPβ/ζ. Παράλληλα χρησιμοποιήθηκαν ανασυνδυασμένα πεπτίδια που είχαν εκφραστεί ως πρωτεΐνες σύντηξης με τη θειοτρανσφεράση της γλουταθειόνης (GST) και αντιστοιχούσαν σε περιοχές του αυξητικού παράγοντα HARP [P(9-110), P(9-59), P(60-110)] που προκύπτουν ύστερα από πέψη με πλασμίνη. Ύστερα από πειράματα συγκατακρήμνισης βρέθηκε ότι ο ALK αλληλεπιδρά ισχυρά με το πεπτίδιο P(60-110) αποτέλεσμα το οποίο προέκυψε και ύστερα από μεωρύθμιση των επιπέδων έκφρασης του RPTPβ/ζ. Συμπερασματικά, στην παρούσα εργασία καταδεικνύεται η έμμεση αλληλεπίδραση του υποδοχέα ALK και του αυξητικού παράγοντα HARP, η οποία βρέθηκε ότι διαμεσολαβείται από τον υποδοχέα RPTPβ/ζ. Αποδεικνύεται επίσης ότι παρόλο που η αλληλεπίδραση των δύο αυτών μορίων δεν είναι ικανή να οδηγήσει στη φωσφορυλίωση του υποδοχέα ALK, τα δύο αυτά μόρια αλληλεπιδρούν βιοχημικά καθώς η αλληλουχία 60-110 των αμινοξέων της HARP αλληλεπιδρά ισχυρά και με τις δύο μορφές του υποδοχέα, με μοριακό βάρος 220 και 140 kDa αντίστοιχα.
HARP (Heparin Affin Regulatory Peptide) is a heparin-binding growth factor, involved in the regulation of cell differentiation, cell proliferation as well as in angiogenesis. Elevated concentrations of HARP have been detected in malignancies, in cancer cell lines, as well as in the plasma of patients with different types of cancer. It is also known that HARP is substrate for different proteases of the cell microenvironment, leading to the production of biological active peptides which can exert similar or even opposite biological activities to HARP. HARP exerts its biological actions after binding to the transmembrane receptors SDC3, RPTPβ/ζ and ALK. Even though ALK has been defined as a functional HARP receptor, contradictory results have been published concerning HARP-ALK interaction. In the present work, we studied the interaction of HARP growth factor with ALK transmembrane receptor using PC3 prostate cancer cells. It was shown that HARP induces the phosphorylation of ALK in PC3 cells, however no effect on ALK activation was observed in PC3 cells after RPTPβ/ζ knockdown. We also used recombinant gst-fused peptides corresponding to various fragments of HARP [P(9-110), P(9-59), P(60-110)] which result after cleavage with plasmin. After GST pull-down assays it was shown that ALK strongly binds to the P(60-110), result that was also taken after RPTPβ/ζ knockdown. Cumulatively, our results indicate that HARP-induced ALK phosphorylation is mediated by RPTPβ/ζ. It is also demonstrated that HARP interacts biochemically with ALK, since P(60-110) strongly binded both species of ALK (220 and 140 kDa).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Vo, Thai Dan. "Assessing genetic diversity in Vietnam tea [Camellia sinensis (L.) O. Kuntze] using morphology, inter-simple sequence repeat (ISSR) and microsatellite (SSR) markers." Doctoral thesis, 2007. http://hdl.handle.net/11858/00-1735-0000-0006-AFFE-8.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Πολυκράτης, Απόστολος. "Μελέτη της βιολογικής δράσης και του μηχανισμού μεταγωγής σήματος του αυξητικού παράγοντα HARP (Heparin Affin Regulatory Peptide) σε ενδοθηλιακά κύτταρα." 2005. http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/266.

Full text

Abstract:

Η Heparin affin regulatory peptide (HARP) είναι ένας αυξητικός παράγοντας με μοριακό βάρος 18 kDa, που έχει μεγάλη συγγένεια με την ηπαρίνη. Είναι συντηρημένη μεταξύ διαφόρων ειδών και παρουσιάζει 50% ομολογία με τη Midkine και την RI-HBP. Οι πρωτεΐνες αυτές συγκροτούν μια σχετικά νέα οικογένεια αυξητικών παραγόντων που έχουν συγγένεια με την ηπαρίνη. Η HARP απομονώθηκε για πρώτη φορά από τον εγκέφαλο νεογέννητου βοός ως ένα μόριο που μπορεί να επάγει την προέκταση των νευρικών κυττάρων. Επίσης, εκφράζεται στη μήτρα, στους χόνδρους και στα οστά. Αρκετές αναφορές αποδεικνύουν ότι υπάρχει μεγάλη συσχέτιση μεταξύ της έκφρασης της HARP και της ανάπτυξης καρκινικού όγκου και της αγγειογένεσης. Υψηλά επίπεδα της πρωτεΐνης έχουν ανιχνευθεί σε πολλούς καρκινικούς όγκους, αλλά και κυτταρικές σειρές που προέρχονται από διάφορους τύπους καρκίνου σε ανθρώπους. Η HARP αποτελεί μιτογόνο παράγοντα για διάφορους τύπους ενδοθηλιακών κυττάρων, ενώ μπορεί να επάγει την αγγειογένεση in vivo και in vitro. Ασκεί τη βιολογική της δράση μετά από αλληλεπίδραση με πρωτεογλυκάνες της επιφάνειας του κυττάρου, όπως η N-συνδεκάνη, ή μετά από δέσμευση σε πιο ειδικούς υποδοχείς. Η RPTPβ/ζ, η εκκρινόμενη μορφή της (φωσφακάνη), αλλά και η κινάση ALK, έχει αναφερθεί ότι μπορούν να δεσμεύουν τη HARP και να συμμετέχουν στη μεταγωγή του σήματός της. Παλαιότερες αναφορές έχουν δείξει ότι η HARP μπορεί να επάγει τις MAP-κινάσες και το μονοπάτι PI3K-Akt, ενώ αναστολείς των Erk½, ή της PI3K καταστέλλουν τη σύνθεση του DNA που επάγεται από τη HARP. Επιπλέον, η Shc και οι Erk ½ φωσφορυλιώνονται μετά από επώαση κυττάρων με HARP. Ωστόσο, τα ενδοκυτταρικά σήματα ειδικών υποδοχέων της HARP προς την PI3K ή τις MAPK δεν έχουν ακόμα χαρακτηριστεί ικανοποιητικά. Στην εργασία αυτή μελετήσαμε την επίδραση της HARP στη μετανάστευση κυττάρων HUVEC, στη δημιουργία αυλών σε υπόστρωμα matrigel, καθώς και το μονοπάτι μεταγωγής σήματος που ενεργοποιείται από τη HARP. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η HARP επάγει τη μετανάστευση και τη διαφοροποίηση των ενδοθηλιακών κυττάρων HUVEC μετά από δέσμευσή της στην RPTPβ/ζ. Η δέσμευση αυτή οδηγεί σε ενεργοποίηση της Src, της FAK, της PI3K και των Erk ½. Το ορθοβαναδικό νάτριο, η θειική χονδροϊτίνη-C, το ΡΡ1, η wortmannin, το LY294002 και το U0126 αναστέλλουν τη μεταγωγή σήματος της HARP, καθώς και την επαγωγή της μετανάστευσης και διαφοροποίησης των HUVEC. Επιπλέον, η μείωση της έκφρασης της RPTPβ/ζ με τη χρησιμοποίηση παρεμβαλλόμενου RNA παρεμποδίζει τα ενδοκυτταρικά σήματα, καθώς και την επαγωγή της μετανάστευσης και της διαφοροποίησης που επάγεται από τη HARP. Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι η RPTPβ/ζ αποτελεί υποδοχέα της HARP σε ενδοθηλιακά κύτταρα και αποσαφηνίζουν το μονοπάτι μεταγωγής σήματος της HARP στα κύτταρα αυτά.
Heparin affin regulatory peptide (HARP) is an 18 kDa growth factor that has a high affinity for heparin. HARP is highly conserved among species and shares 50% homology with Midkine and RI-HBP. The above proteins constitute a relatively new family of growth factors with high affinity for heparin. HARP has been originally purified from perinatal rat brain as a molecule that induces neurite outgrowth. HARP is also expressed in uterus, cartilage and bone extracts. Several reports have established a strong correlation between HARP expression and tumour growth and angiogenesis. High levels of this protein were found in many human cancers and cell lines derived from human tumours. HARP has been reported to be mitogenic for different types of endothelial cells and angiogenic in vivo and in vitro. HARP exerts its biological activity through interactions with cell surface proteoglycans, such as N-syndecan, or binding to more specific cell surface receptors. Receptor-type protein tyrosine-phosphatase β/ζ (RPTPβ/ζ) and its secreted variant phosphacan, as well as ALK, have been recently reported to bind HARP and to be implicated in its signalling.HARP has been previously shown to activate both the MAPK and PI3K - Akt signalling axes. Inhibitors of Erk½ or PI3K inhibit DNA synthesis stimulated by HARP. Additionally, analysis of tyrosine phosphorylated proteins following HARP stimulation, revealed induction of Shc and Erk ½ phosphorylation. Nevertheless, the signals from specific receptors to PI3K or MAPK are not well documented. In the present work, we examined the effect of HARP on migration and tube formation on matrigel of HUVEC and investigated the signalling pathway induced by HARP. We report that HARP induces migration and differentiation of endothelial cells through binding to RPTPβ/ζ, leading to activation of Src, FAK, PI3K and Erk½. Sodium orthovanadate, chondroitin sulfate-C, PP1, wortmannin, LY294002 and U0126 inhibit HARP-mediated signalling and HARP-induced HUVEC migration and differentiation. In addition, RPTPβ/ζ suppression using siRNA technology, interrupts intracellular signals, as well as HUVEC migration and differentiation that are induced by HARP. These results establish the role of RPTPβ/ζ as a receptor of HARP in HUVEC and elucidate the HARP signalling pathway in endothelial cells.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

Κίτσου, Παρασκευή. "Η συνδεκάνη-3 διαμεσολαβεί τις βιολογικές δράσεις της HARP." Thesis, 2011. http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/4761.

Full text

Abstract:

Η HARP (Heparin Affin Regulatory Peptide) είναι ένας αυξητικός παράγοντας ο οποίος εμφανίζει πλειάδα βιολογικών δράσεων εμπλεκόμενος στη διαφοροποίηση, τον πολλαπλασιασμό και τη μετανάστευση πολλών τύπων κυττάρων, καθώς και στην αγγειογένεση και την ανάπτυξη όγκων. Η HARP έχει χρονοειδικό και ιστοειδικό πρότυπο έκφρασης, υπερεκφράζεται όμως σε καρκινικές κυτταρικές σειρές, σε ανθρώπινους καρκινικούς όγκους και βρίσκεται σε υψηλή συγκέντρωση στον ορό του αίματος ασθενών με διάφορες μορφές καρκίνου. Η HARP ασκεί τις βιολογικές της δράσεις μετά από δέσμευση στους διαμεμβρανικούς υποδοχείς, SDC3, ALK και RPTPβ/ζ. Οι βιολογικές της δράσεις προσδιορίζονται από τη συνισταμένη των δράσεων που έχει κάθε υποδοχέας της, αντικατοπτρίζοντας τον περίπλοκο μηχανισμό δράσης της. Στη συγκεκριμένη εργασία μελετήσαμε τον τρόπο με τον οποίο η SDC3 διαμεσολαβεί τις βιολογικές δράσεις της HARP σε κύτταρα DU145 και PC3, κυτταρικές σειρές από καρκίνο ανθρώπινου προστάτη. Χρησιμοποιώντας την RNAi τεχνολογία, διαμολύναμε παροδικά τα κύτταρα με siRNA ειδικά σχεδιασμένο έναντι της SDC3, μειώνοντας τα επίπεδα έκφρασης της. Καλλιεργήσαμε κύτταρα, φυσιολογικά και μετασχηματισμένα, επιδράσαμε εξωγενώς με HARP και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και στις δύο καρκινικές κυτταρικές σειρές, η SDC3 είναι θετικός ρυθμιστής της επαγόμενης από τη HARP κυτταρικής προσκόλλησης και μετανάστευσης. Παράλληλα, μελετήσαμε την ενεργοποίηση μορίων που εμπλέκονται στο μονοπάτι μεταγωγής σήματος της SDC3 όπως της Src, Fak, Akt, Pten και Erk1/2. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ενεργοποίησή της SDC3 από τη HARP οδηγεί στην αύξηση των επιπέδων των pSrc, pFak, pAkt και p Erk1/2, ενώ, βρέθηκε ότι μειώνεται η φωσφορυλίωση της Pten. Συμπερασματικά, στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η συμμετοχή της συνδεκάνης 3 στις βιολογικές δράσεις της HARP, καθώς και μόρια του σηματοδοτικού μονοπατιού μεταγωγής σήματος του υποδοχέα αυτού. Βρέθηκε ότι η HARP προσδενόμενη στον υποδοχέα αυτό, επάγει την προσκόλληση και μετανάστευση των κυττάρων, δράσεις που συνδέονται με την ανάπτυξη όγκων και τη μετάσταση καρκινικών κυττάρων.
HARP (Heparin Affin Regulatory Peptide), also known as Pleiotrophin, is a growth factor involved in several biological actions such as induction of cellular proliferation, migration and angiogenesis. Elevated concentrations of this growth factor are found in many tumours, as well as in the plasma of patients with different types of cancer. HARP exerts its actions after binding to the transmembrane receptors RPTP β/ζ, ALK and N-Syndecan (SDC3). In the present work, we studied the role of the transmembrane receptor SDC3 in the biological actions of HARP. We used DU145 and PC3 transiently transfected with specific siRNA to downregulate the accumulation of SDC3. Our results show that HARP binds to SDC3 and induces the cell adhesion and migration of DU145 and PC3 cells. We also studied the signal transduction through SDC3 receptor and the activation of signaling molecules such as Src, Fak, Akt, Pten and Erk 1/2. Our results revealed that HARP induces the phosphorylation of Src kinase, Fak and Erk1/2 after binding to SDC3 in both DU145 and PC3 cells. Also, HARP increases Akt signaling cascade in PC3 cells, while it suppresses the signaling cascade induced by PTEN in DU145 cells. Consequently, HARP interaction with SDC3, results in the activation of SDC3, which in turn triggers a signal transduction pathway that leads to specific biological cell responses activates other cytoplasmic effectors. Therefore, there starts a signaling cascade that targets specific genes and cell response. In conclusion, our results indicate that SDC3 contributes, as a positive regulator, to HARP-dependent cell adhesion and migration in both DU145 and PC3 cells.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Ηλιάδου, Ελένη. "Σχεδιασμός, σύνθεση και μελέτη βιολογικών δράσεων πεπτιδίων της HARP." Thesis, 2010. http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/3209.

Full text

Abstract:

Η Heparin affin regulatory peptide (HARP) είναι ένας αυξητικός παράγοντας με μοριακό βάρος 18 kDa, που έχει μεγάλη συγγένεια με την ηπαρίνη. Είναι συντηρημένη μεταξύ διαφόρων ειδών και παρουσιάζει 50% ομολογία με τη Midkine και την RI-HBP. Οι πρωτεΐνες αυτές συγκροτούν μια σχετικά νέα οικογένεια αυξητικών παραγόντων που έχουν συγγένεια με την ηπαρίνη. Η HARP απομονώθηκε για πρώτη φορά από τον εγκέφαλο νεογέννητου βοός ως ένα μόριο που μπορεί να επάγει την προέκταση των νευρικών κυττάρων. Επίσης, εκφράζεται στη μήτρα, στους χόνδρους και στα οστά. Αρκετές αναφορές αποδεικνύουν ότι υπάρχει μεγάλη συσχέτιση μεταξύ της έκφρασης της HARP και της ανάπτυξης καρκινικού όγκου και της αγγειογένεσης. Η HARP αποτελεί μιτογόνο παράγοντα για διάφορους τύπους ενδοθηλιακών κυττάρων, ενώ μπορεί να επάγει την αγγειογένεση in vivo και in vitro. Ασκεί τη βιολογική της δράση μετά από αλληλεπίδραση με πρωτεογλυκάνες της επιφάνειας του κυττάρου, όπως η N-συνδεκάνη, ή μετά από δέσμευση σε πιο ειδικούς υποδοχείς. Η RPTPβ/ζ, η εκκρινόμενη μορφή της (φωσφακάνη), αλλά και η κινάση ALK, έχει αναφερθεί ότι μπορούν να δεσμεύουν τη HARP και να συμμετέχουν στη μεταγωγή του σήματός της. Ο κύριος σκοπός αυτής της διατριβής είναι η μελέτη της δομής και της δράσης της HARP, χρησιμοποιώντας μικρότερα τμήματα της HARP τα οποία τα έχουμε βιοτινυλιώσει για να διερευνήσουμε τις περαιτέρω δράσεις της, τους διάφορους μηχανισμούς και με ποιους υποδοχείς αλληλεπιδρά. Τα βιοτινυλιωμένα-σεσημασμένα πεπτίδια αποτελούν χρήσιμα εργαλεία για την βιοτεχνολογία, σε διάφορες εφαρμογές στερεής φάσης ανοσολογικών δοκιμών καθώς και τον εντοπισμό των υποδοχέων. Τα συνθετικά πεπτίδια της HARP συντέθηκαν με μεθοδολογία Fmoc/t-Bu σε στερεά φάση χρησιμοποιώντας ως στερεό υπόστρωμα τη 2-χλωροτρίτυλ-ρητίνη για την παραλαβή μιας ελεύθερης αμινοομάδας (ΝΗ2) και C-τελικού καρβοξυλικού οξέος αντίστοιχα. Για την παραγωγή βιοτινυλιωμένων πεπτιδίων, περιλαμβάνει τον σχηματισμό ενός δεσμού: της ελεύθερη αμινοομάδα με την βιοτίνη στην διάρκεια της πεπτιδικής σύνθεσης στερεής φάσης. Επειδή η βιοτίνη έχει μικρή διαλυτότητα στα διαλύματα της πεπτιδικής σύνθεσης χρησιμοποιούμε τους προσχηματισμένους ενεργοποιημένους εστέρες όπως την βιοτίνη- ONp (biotin p-nitrophenyl ester ). Τα συνθετικά πεπτίδια P(13-39) και Ρ (65-97), που αντιστοιχούσαν στην Ν-CTR-I και C-TSR-I περιοχή της HARP μελετήθηκαν ως προς την επίδρασή τους στον πολλαπλασιασμό και στην μετανάστευση των καρκινικών κυττάρων του προστάτη (PC3).
Heparin affin regulatory peptide (HARP) is an 18 kDa growth factor that has a high affinity for heparin. HARP is highly conserved among species and shares 50% homology with Midkine and RI-HBP. The above proteins constitute a relatively new family of growth factors with high affinity for heparin. HARP has been originally purified from perinatal rat and bovine brain as a molecule that induces neurite outgrowth. HARP is also expressed in uterus, cartilage and bone extracts. Several reports have established a strong correlation between HARP expression and tumour growth and angiogenesis. HARP has been reported to be mitogenic for different types of endothelial cells and angiogenic in vivo and in vitro. HARP exerts its biological activity through interactions with cell surface proteoglycans, such as N-syndecan, or binding to more specific cell surface receptors. Receptor-type protein tyrosine-phosphatase β/ζ (RPTPβ/ζ) and its secreted variant phosphacan, as well as ALK are implicated in HARP signalling. The main target of this study is to investigate the structure and the biological activities of HARP, using smaller fragments of HARP which are biotinylated in order to study its further activities, the mechanisms and the interactions with the receptor. Biotin-labelled peptides are extremely useful tools for biochemistry, with applications in solid-phase immunoassays, affinity purification and receptor localization. The synthetic peptides of HARP were synthesized by Fmoc/t-Bu solid phase methodology utilizing a 2-chlorotrityl-chloride resin to provide a free NH2- amino-group and carboxyl acid, respectively. The simplest approach for the production of biotin-labelled peptides involves capping of a resin-bound free amino group with biotin, prior to cleavage of the peptide from the resin and side-chain deprotection. Because of the poor solubility of biotin in peptide synthesis solvents, biotin is most frequently introduced using a pre-formed active ester, such as biotin p-nitrophenyl ester. The synthetic peptides, P(13-39) and P(65-97) with amino acids sequence corresponding to the N- and C-TSR-I domains of HARP, were studied for their impact to the proliferation and chemotactic (migration) on prostate cancer cells (PC3).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Dissertations / Theses on the topic 'Affen'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles