To see the other types of publications on this topic, follow the link: Aktywne uczenie się.
Journal articles on the topic 'Aktywne uczenie się'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 25 journal articles for your research on the topic 'Aktywne uczenie się.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Hansen, Helle Krogh, Mariangeles Molpeceres, and Jan Jaap Rothuizen. "Uczenie się przez całe życie i aktywne uczestnictwo. Pedagogiczna zmiana w pracy i polityce społecznej." Praca Socjalna 33, no. 5 (October 31, 2018): 45–67. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.1540.
Full textAbstract:
Artykuł ten jest inspirowany projektem, sfinansowanym przez Unię Europejską, skupiającym się na międzypokoleniowym mentoringu: „HEAR ME” , który został przeprowadzony w latach 2009–2011 w pięciu europejskich krajach. Poczynając od demograficznych wyzwań, które dotyczą wszystkich rozwiniętych krajów europejskich, autorzy opisują postawy oraz możliwości zaangażowania starszych ludzi w charytatywną pracę społeczną jako mentorów dla młodych ludzi. Wyzwanie związane ze starzejącymi się społeczeństwami często określa się mianem „ciężaru, jaki stwarzają starzejący się ludzie” i postrzega przede wszystkim jako problem natury ekonomicznej. Jednakże temat ten nie ogranicza się do kategorii ekonomicznych, jest to także wyzwanie społeczne i kulturowe. Natomiast jednostronne skupianie się na aspektach ekonomicznych może spowodować rozpad spójności społecznej i zmniejszenie dobrobytu wielu ludzi. Projekt „HEAR ME” skupia się na rozwoju strategii służących uczeniu się przez całe życie oraz na rozwoju nowych ról, które mogą przyjąć starsi ludzie, wykorzystując swoje kompetencje, sieci kontaktów oraz zakładaną chęć „generatywności”. Nauka przez działanie wydaje się odpowiednią koncepcją uczenia w kontekście utrzymania zaangażowania seniorów w działalność na rzecz społeczności. Autorzy wskazują na aktywne uczestnictwo oraz na uczenie się przez całe życie jako część odpowiedzi na demograficzne wyzwania i proponują rozwiązanie, które można nazwać pedagogiczną zmianą w pracy i polityce społecznej.
2
Bielicka, Małgorzata. "Aktywacja pamięci autobiograficznej jako jeden z czynników wspierających aktywne uczenie się na lekcji języka obcego." Neofilolog, no. 35 (June 15, 2010): 85–94. http://dx.doi.org/10.14746/n.2010.35.9.
Full text
3
Błażejewski, Wojciech. "Wychowanie na lekcjach przedmiotów przyrodniczych i techniki." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 34, no. 2 (September 25, 2015): 151. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2015.34.2.151.
Full textAbstract:
W kanonie edukacji od zawsze było miejsce na uczenie przyrody. Przedmiot ten służy nam jako narzędzie do opisywania wszechświata jak również roli i miejsca człowieka w świecie. Zgłębianie tej wiedzy zaspokaja naturalną ciekawość człowieka dotyczącą otaczającego go świata. W dzisiejszych czasach przyrodoznawstwo i nauki techniczne dążą nie tylko do przekazania uczniom podstawowej wiedzy. Ich zadaniem jest również osiągnięcie różnych celów dydaktycznych, takich jak: rozwijanie pożądanych postaw, zainteresowań, cech charakteru, poczucia odpowiedzialności i wpajanie określonych wartości. Jedynie dobór odpowiednich metod nauczania, które umożliwiają uczniom aktywne zaangażowanie się w rozwiązywanie problemów edukacyjnych, podejmowanie indywidualnej inicjatywy, zgłębianie przedmiotu, dostrzeganie wartości pracy oraz docenianie osiągnięć naukowych, może przyczynić się do pełnego obrazu wartości edukacyjnych, ich zrozumienia i przyswojenia. Poznanie historii nauk przyrodniczych, techniki oraz biografii naukowców i wynalazców powinno skłonić uczniów do głębszej refleksji na temat roli człowieka w powiększeniu i udoskonaleniu historycznych osiągnięć kultury i cywilizacji, znaczenia poświęcenia, pasji i nieustępliwości w dążeniu do celu.
4
Kaczmarek, Leszek. "Od c-Fos do MMP-9 w kontroli plastyczności synaptycznej zdrowego i chorego umysłu, spojrzenie osobiste." Postępy Biochemii 64, no. 2 (December 12, 2018): 101–9. http://dx.doi.org/10.18388/pb.2018_119.
Full textAbstract:
c-Fos jest składnikiem czynnika transkrypcyjnego AP-1. Trzy linie dowodów wspierają kluczową rolę c-Fos w uczeniu się i pamięci: (i) uczenie się pobudza jego ekspresję; (ii) blokowanie c-Fos upośledza, podczas gdy optogenetyczna aktywacja neuronów wyrażających c-Fos wspomaga uczenie się i pamięć; (iii) docelowe geny dla c-Fos/AP-1 w pobudzonych neuronach, kodują tkankowy inhibitor metaloproteaz-1 (TIMP-1) oraz metaloproteazę macierzową 9 (MMP-9), które to białka odgrywają kluczową rolę w plastyczności synaptycznej, leżącej u podstaw uczenia się i pamięci. TIMP-1 i MMP-9 tworzą działający zewnątrzkomórkowo układ enzymatyczny, aktywny miejscowo wokół synaps pobudzających i modulujący ich morfologię, skład biochemiczny oraz efektywność. Badania na zwierzętach sugerują zaangażowanie MMP-9 w różnych stanach neuropsychicznych, np. rozwoju padaczki, zaburzeniach ze spektrum autyzmu, rozwoju uzależnienia i depresji. U ludzi MMP-9 przyczynia się do padaczki, uzależnienia od alkoholu i kokainy, zespołu łamliwego chromosomu X, schizofrenii i zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Łącznie wszystkie te sytuacje można uznać za przykładowe dla zdrowego lub chorego umysłu.
5
Miarecka, Anna, and Jolanta Wojtowicz-Żygadło. "Wybrane aspekty zarządzania ryzykiem projektu edukacyjnego – studium przypadku." Współczesne Problemy Zarządzania 8, no. 2(17) (December 31, 2020): 7–17. http://dx.doi.org/10.52934/wpz.118.
Full textAbstract:
W warunkach rosnącego znaczenia wiedzy w funkcjonowaniu wielu organizacji, uczelnia wyższa staje się aktywnym uczestnikiem życia społeczno-gospodarczego. Spośród typologii projektów realizowanych przez uczelnię wyższą, szczególną rolę przyjmują projekty edukacyjne oraz badawczo-rozwojowe. Bez względu na rodzaj projektów, ryzyko jest nieodłącznym czynnikiem ich realizacji. W artykule przedstawiono doświadczenia z obszaru zarządzania ryzykiem projektu edukacyjnego realizowanego na uczelni wyższej, dofinansowanego z funduszy zewnętrznych. Szczególne znaczenie w realizacji projektu miało ryzyko zewnętrzne, do którego zaliczono pandemię koronawirusa.
6
Cęcelek, Grażyna. "Środowisko uczenia się jako podstawa funkcjonowania współczesnej szkoły." Kultura i Wychowanie 18, no. 2(18)/2020 (February 12, 2021): 69–83. http://dx.doi.org/10.25312/10.25312/2083-2923.18/2020_05gc.
Full textAbstract:
Dynamika oraz złożoność współczesnego świata to ważne wyzwania dla systemów edukacyjnych przygotowujących młodych ludzi do uczestniczenia w otaczającej rzeczywistości i radzenia sobie w niej oraz do aktywnego współtworzenia przyszłości. Przyspieszony postęp technologiczny i globalna konkurencja to czynniki towarzyszące egzystencji współczesnego człowieka i jednocześnie istotne determinanty ścieżki życiowej zmierzającej do uzyskania odpowiedniego statusu społecznego. Priorytetem staje się więc antycypacja przyszłości oraz kształcenie do zmian zachodzących w każdej dziedzinie społecznego funkcjonowania. Potrzeby te dezaktualizują tradycyjne formy przekazu edukacyjnego i jednocześnie generują konieczność zastąpienia procesu wychowania adaptacyjnego wychowaniem innowacyjnym oraz antycypacyjnym, nastawionym na proces budowy i rozwijania nowych kompetencji. Ważnym zadaniem współczesnej szkoły jest więc otwarcie się na zmiany oraz poszukiwanie adekwatnych, dostosowanych do nowych potrzeb, wzorców pedagogicznego działania. Formułą nowej koncepcji kształcenia staje się preferowanie procesu uczenia się realizowanego w szkole jako organizacji uczącej się – w oparciu o założenia konstruktywistycznego modelu edukacji, zakładającego uznanie aktywności własnej dziecka za główny mechanizm jego zmian rozwojowych. Słowa kluczowe: szkoła, edukacja, nauczanie, uczenie się, konstruktywistyczny model edukacji, konstruowanie wiedzy
7
Rusek, Beata. "How to promote students active participation in the process of teaching and learning?" Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Pedagogika 25, no. 1 (2016): 255–66. http://dx.doi.org/10.16926/p.2016.25.18.
Full text
8
Gnizdilova, Olena, and Myroslaw Strelnikov. "Practice-oriented technology of the entrepreneurial competence development of Masters in Business Administration." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia 32, no. 1 (September 25, 2019): 69. http://dx.doi.org/10.17951/j.2019.32.1.69-76.
Full textAbstract:
<p>Artykuł dotyczy problemu szkolenia w zakresie przedsiębiorczości Master of Business Administration. Istnieją grupy technologii uczenia się, które skutecznie kształtują kompetencje Masters w dziedzinie przedsiębiorczości. Przedsiębiorczość uznaje się za działalność gospodarczą opartą na zasadzie samonośnej. Zajmuje się ona produkcją znaczącego produktu lub usługi z wykorzystaniem innowacyjnych rozwiązań, które przekształcają usługę publiczną lub mechanizmy ekonomiczne jej wdrożenia dla społeczeństwa. Fundacja Skoll zaproponowała frazę: „przedsiębiorcy – agenci zmian społecznych, twórcy innowacji, które przełamują status quo i zmieniają świat na lepsze”. W opracowaniu zaprezentowano, że ogólna kompetencja kulturowa i zawodowa w dziedzinie przedsiębiorczości najlepiej pasuje do interaktywnych technologii nauczania (badania w zakresie technologii uczenia się, projektowanie technologii uczenia się, edukacja projekcyjna wspólna dla Europy i USA). Wskazane technologie edukacyjne, w przeciwieństwie do dominującego systemu wykładowo-seminaryjnego dla Master in Business Administration, sprawiają, że uczeń jest aktywnym uczestnikiem nauki, badaczem.</p>
9
Głowacka, Ewa. "Polskie repozytoria instytucjonalne jako miejsce dla otwartych zasobów naukowych i edukacyjnych." Zagadnienia Informacji Naukowej - Studia Informacyjne 54, no. 1(107) (September 1, 2016): 44–54. http://dx.doi.org/10.36702/zin.286.
Full textAbstract:
Cel/teza: Otwarte repozytoria cyfrowe to obecnie bardzo dynamicznie rozwijający się rodzaj źródeł informacji naukowej. Celem artykułu jest omówienie wyników badań nad stanem funkcjonujących w Polsce naukowych repozytoriów tworzonych przez wyższe uczelnie i inne jednostki naukowe. Koncepcja/metody badań: Przedstawiono polskie repozytoria naukowe od strony ich rozwoju, liczebności, struktury zasobów oraz funkcji. Zdecydowano się na analizę jedynie takich inicjatyw, które gromadzą zasoby nowe, a nie – jak w przypadku licznie funkcjonujących w Polsce bibliotek cyfrowych – zdigitalizowane kolekcje dziedzictwa narodowego. Pomocą w wyborze serwisów były listy repozytoriów naukowych zawartych w portalu Uwolnij Naukę, EBIB oraz w bazie Agregator CEON. Każdy z serwisów przebadano oddzielnie. Dla przedstawienia liczby inicjatyw zagranicznych oraz funkcji repozytoriów polskich i obcych wykorzystano serwis OpenDOAR oraz literaturę przedmiotu. Wyniki i wnioski: Autorce udało się odnaleźć 33 aktualnie funkcjonujące polskie otwarte repozytoria naukowe. Ogółem zgromadziły one ok. 270 tys. różnorodnych zasobów, przede wszystkim prac dyplomowych i doktorskich, artykułów z czasopism oraz materiałów dydaktycznych. Projekty te rozwijają się bardzo aktywnie, zważywszy na to, że mają jeszcze bardzo krótką historię. Tworzenie repozytoriów przynosi wiele korzyści dla uczelni. Zaliczymy do nich wzrost jej prestiżu jako skutek wzrostu widoczności badań naukowych prowadzonych na wydziałach, promowanie kadry naukowej, wspieranie edukacji studentów poprzez ułatwienie im dostępu do materiałów dydaktycznych. Zastosowania praktyczne: Wyniki analizy polskich repozytoriów pokazują obraz ich obecnego stanu rozwoju oraz mogą stanowić zachętę do deponowania prac oraz korzystania z ich zasobów.
10
Kudlak, Izabela Joanna. "Społeczna odpowiedzialność biznesu banków w świadomości studentów lubelskich uczelni." Finanse i Prawo Finansowe 2, no. 18 (June 30, 2018): 25–36. http://dx.doi.org/10.18778/2391-6478.2.18.03.
Full textAbstract:
Współcześnie CSR – Społeczna odpowiedzialność biznesu (ang. Corporate Social Responsibility) – jest kluczowym elementem działalności strategicznej liczących się przedsiębiorstw. Banki, którym zależy na poprawie bądź utrzymaniu dobrego wizerunku, starają się aktywnie promować swoje działania wykorzystujące narzędzia CSR. Celem artykułu jest zbadanie znajomości pojęcia społecznej odpowiedzialności biznesu w banku wśród studentów, którzy studiują na lubelskich uczelniach. Artykuł zawiera analizę ankiet przeprowadzonych wśród badanej grupy oraz wnioski autora związane z poruszaną tematyką.
11
Hess, Grzegorz. "Niedobór snu a neuroplastyczność." Kosmos 69, no. 3 (November 4, 2020): 441–46. http://dx.doi.org/10.36921/kos.2020_2681.
Full textAbstract:
Niedobór snu wywiera negatywny wpływ na funkcje poznawcze mózgu, w tym zdolności do uczenia się i zapamiętywania. Szereg danych doświadczalnych wskazuje, iż sen ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania homeostazy mózgu oraz konsolidacji śladów pamięciowych. Obydwa zjawiska opierają się w dużej mierze na procesach plastyczności synaptycznej, uzależnionej od związanych ze snem wzorców aktywności bioelektrycznej mózgu. Niniejszy wykład koncentruje się na dwóch hipotezach, które zdominowały badania nad funkcją i znaczeniem snu w ostatnich latach ? hipotezą homeostazy synaptycznej i hipotezą aktywnej konsolidacji systemowej i przytacza dane uzyskane z badań na modelach zwierzęcych, które wykazały, jak deficyt snu wpływa na leżące u podstaw tych zjawisk, mechanizmy plastyczności synaptycznej.
12
Skubisz, Jolanta. "STRATEGICZNE WYZWANIA WSPÓŁCZESNEGO PARADYGMATU PEDAGOGIKI W SZKOŁACH WYŻSZYCH." Інноватика у вихованні 1, no. 13 (June 15, 2021): 6–17. http://dx.doi.org/10.35619/iiu.v1i13.356.
Full textAbstract:
Jednym z fundamentalnych wyzwań pedagogicznych początku XXI wieku w warunkach globalnego kryzysu epidemicznego staje się zagadnienie współczesnej strategii pedagogicznej w konwergencji tradycyjnych i technologicznych wymiarów pedagogiki sprzężonych z mechanicznymi i elektronicznymi ekstensjami umysłu «cyberstudentów». Tradycyjna pedagogika potrzebuje strategicznej innowacji dla dydaktyki, kształcenia, wychowania (profilaktyki) i szeroko pojętej edukacji oraz rozwoju pedagogicznego kadry naukowej (Drozdowicz, 2021: 55-57). Ale potrzebuje także rozmaitych racjonalnych, ale i konkurencyjnych koncepcji teoretycznych — wizji definiowania pedagogicznej rzeczywistości wirtualnej mobilności, które będą nie tylko naturalna kontynuacją dotychczasowego interpretowania przestrzeni edukacyjnej, lecz jednocześnie będą „żądać” zmiany wyjścia poza horyzont uprawianego modelu dydaktyki, kształcenia i wychowania. Próbą takiej zmiany jest autorska koncepcja autorki niniejszej publikacji pn. „Pedagogika wirtualna jako forma i specjalność pedagogiczna”. Pedagogika wirtualna jako jedna z form pedagogiki ogólnej staje się i będzie w przyszłości główną formą kształcenia na całe życie nie tylko studentów, ale i wymogiem cywilizacyjnym rozwoju, w tym i innowacji pedagogicznych.
Przecież e-kształcenie, e-dydaktyka, zdalne nauczanie, cyberprzestrzenne wychowanie, metody zdalnej dydaktyki są klasycznymi elementami tradycyjnej pedagogiki ogólnej, aczkolwiek w wymiarze wirtualnym. Przyjmowane przez uczelnie projekty — plany strategii — powinny być oparte właśnie na pedagogicznym paradygmacie wirtualności i mobilności, gdzie najważniejszym kluczem do aktywnego i atrakcyjnego kształcenia jest innowacyjność dydaktyczna w budowaniu potencjalnej mobilności zasobów intelektualnych Uczelni, tj. kadry pedagogicznej, administracyjnej i studentów. Nie ulega wątpliwości, iż współcześnie głównym celem strategicznym rozwoju instancjonalnego i teoretycznego dyscypliny Pedagogiki jest „budowa (konstruowanie) współczesnego kodu dydaktycznego akademickiej kreatywności”. W niniejszej publikacji starano się zatem przedstawić determinanty tegoż kodu w ramach współczesnych wyzwań społecznych.
13
Trzos, Paweł. "Kreatywność w myśleniu muzycznym jako przedmiot badań muzyczno-edukacyjnych studentów pedagogiki wczesnoszkolnej." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 38, no. 1 (November 22, 2019): 161. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2019.38.1.161-176.
Full textAbstract:
<p>W tekście zwrócono uwagę na wybrane kierunki badań podejmowanych przez studentów pedagogiki wczesnoszkolnej nad warunkami rozwijania kreatywnego myślenia w muzyce. Taką kreatywność analizuje się w kontekście rozwoju audiacji, co w świetle teorii uczenia się muzyki E. E. Gordona określane jest jako jeden z ważniejszych tropów w realizacji<br />procesu kształcenia muzycznego. Dotyczy to różnych form aktywności muzycznej i wpisuje się w zadania przygotowania dziecka do aktywnego uczestnictwa w kulturze muzycznej. Zawężenie refleksji na wczesnoszkolnym wieku uczniów jest konsekwencją poglądów, iż w tym <br />okresie rozwoju bardzo ważny jest dynamiczny program rozwijania myślenia w muzyce.</p>
14
Kwiatkowska, Elżbieta. "Drama w przedszkolu – jej zintegrowany potencjał." Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia de Cultura 11, no. 2 (July 7, 2019): 123–38. http://dx.doi.org/10.24917/20837275.11.2.10.
Full textAbstract:
Artykuł stanowi rozważania na temat stosowania metod dramowych w edukacji przedszkol- nej. Specyfika rozwoju dziecka w tym okresie oraz obowiązujący w edukacji dzieci młod- szych w Polsce tzw. zintegrowany model nauczania stwarza szerokie pole zastosowań dramy w pracy z najmłodszymi dziećmi. Przytoczone w artykule dane potwierdzają, iż aktywny udział w zajęciach dramowych (na przykładzie grupy wiekowej 13–16 lat) znacząco podwyż- sza funkcjonowanie w szkole, w domu, rozwija wyobraźnię, daje lepsze efekty uczenia się, rozwija postawy przedsiębiorcze, wpływa na rozwój empatii, zaangażowania, uczestnictwo w kulturze itd. Przedstawiony model pracy z wykorzystaniem dramy w programie wycho- wania w przedszkolu, wskazuje na wybrane spośród dużej puli aspekty wspierające, sty- mulujące rozwój dziecka. Drama w ujęciu projektowym to spektrum aktywności związanych z aktywnością plastyczną, muzyczną, literacką, społeczną, fizyczną, poznawczą itd. Ostatnia część artykułu skupia się na postaci nauczyciela edukacji przedszkolnej. Przedstawiono efek- ty pilotażowego sondażu diagnostycznego, którego wyniki mogą stać się podstawą do dalszych eksploracji badawczych.
15
Zaichko, Vladyslava. "Polityka językowa wobec zagranicznych studentów w ukraińskich instytucjach szkolnictwa wyższego." Studia Warmińskie 58 (December 13, 2021): 143–59. http://dx.doi.org/10.31648/sw.7011.
Full textAbstract:
W artykule przeanalizowano adaptację językową zagranicznych studentów uczelni na Ukrainie, w szczególności ich orientację językową, problemy z adaptacją oraz poziom zaangażowania w działalność naukową i społeczno-kulturalną. Na podstawie przeprowadzonych analiz można wyróżnić kilka typów zagranicznych studentów ukraińskich uczelni. Pierwszy (dominujący) typ stanowią „pragmatyści” zorientowani na język angielski. Studenci ci są aktywni zarówno w pracy akademickiej, jak i badawczej, biorą czynny udział w życiu uczelni. Pochodzą głównie z Afryki (Algieria, Nigeria itd.), Azji (Chiny, Indie itd.) i Ameryki Południowej (Ekwador itd.). Drugim typem są zorientowani prorosyjsko „flegmatycy”. Studenci ci nie wykazują prawie żadnej aktywności pozalekcyjnej. Pochodzą głównie z Turkmenistanu, Uzbekistanu, innych krajów postsowieckich, a także z Turcji. Trzecim typem zagranicznych studentów są „marzyciele” zorientowanymi na Ukrainę. Jest to grupa niejednorodna, zarówno pod względem geograficznym, jak i narodowym. Studenci ci nauczyli się języka ukraińskiego specjalnie w tym celu, aby podjąć studia na Ukrainie. Na podstawie przeprowadzonych badań zauważono także, że większość zagranicznych studentów podejmujących naukę na ukraińskich uczelniach wyższych wykazuje się stosunkowo niskim poziomem znajomości języka angielskiego. Podobnie niskimi kwalifikacjami w tym języku może się wykazać znaczna część uniwersyteckiej ukraińskiej kadry dydaktycznej. Brakuje również materiałów dydaktycznych w języku angielskim. Wskazane byłoby zatem organizowanie odpowiednich kursów języka angielskiego dla zagranicznych studentów podejmujących studia na Ukrainie. Autorka zauważa, że optymalną polityką językową wobec zagranicznych studentów wydaje się być model fiński, który przewiduje naukę języka angielskiego, a dla tych studentów, którzy opanowali już język fiński, nauka jest bezpłatna i istnieje możliwość otrzymania stypendiów.
16
Ceglarek, Michał. "Materialne ślady pedagogicznej działalności prof. Jana Hoffmana w zbiorach archiwalnych Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie." Biografistyka Pedagogiczna 6, no. 1 (December 8, 2021): 595–613. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2021.06.11.
Full textAbstract:
Muzeum Fryderyka Chopina mieszczące się w Zamku Ostrogskich w Warszawie i będące częścią Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina przechowuje w swoich bogatych zbiorach niezwykłą kolekcję archiwalną prof. Jana Hoffmana (1906-1995) – wybitnego pianisty i pedagoga, który przez całe swoje życie zawodowe związany był głównie z Krakowem i tamtejszą Akademią Muzyczną, której poświecił blisko 50 lat życia. Działalność Hoffmana nie ograniczała się jednak do murów uczelni. Był on aktywnym uczestnikiem gremiów różnych organizacji (Towarzystwo im. Fryderyka Chopina) oraz konkursów muzycznych, w których pełnił rolę jurora. W efekcie tak zarysowanej działalności, powstała dość bogata i ciekawa dla badaczy, spuścizna o charakterze archiwalnym. Najstarsza część dokumentacji datowana jest na 1948 r. Wśród archiwaliów uwagę zwracają te, które dotyczą Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, podczas którego prof. Jana Hoffman był pięciokrotnie jurorem. Stanowią one najobszerniejszą część kolekcji. Nie mniej istotne znaczenie posiada także dokumentacja dotycząca udziału krakowskiego pedagoga jako jurora w zagranicznych i krajowych konkursach muzycznych. Częste uczestnictwo w zespołach oceniających jest potwierdzeniem autorytetu jakim cieszył się prof. Jan Hoffman w środowisku pedagogów oraz wyrazem jego niezwykłej wrażliwości i troski o piękno muzyki.
17
Krochmal, Anna. "„Czarodziej klawiatury” w świecie dyplomacji. Rola Ignacego Jana Paderewskiego w walce o polskie granice (1919-1920)." Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL 17 (November 12, 2020): 27–59. http://dx.doi.org/10.18290/teka.20.3.
Full textAbstract:
Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) – światowej sławy pianista, kompozytor, polityk oraz mąż stanu i dyplomata odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu się odrodzonego państwa polskiego i jego granic. Aktywną działalność polityczną podjął w okresie pierwszej wojny światowej. W latach 1915-1918 pozyskał dla sprawy polskiej prezydenta Stanów Zjednoczonych, Woodrowa Wilsona i jego najbliższe otoczenie polityczne oraz ponad 4-milionową Polonię amerykańską. Realny wpływ na kształtowanie się terytorium i granic państwa polskiego zyskał po objęciu urzędu premiera polskiego rządu i ministra spraw zagranicznych, co miało miejsce 16 stycznia 1919 r. Doprowadził on do uznania odrodzonego państwa polskiego na arenie międzynarodowej przez Stany Zjednoczone (30 stycznia 1919 r.), Francję (23 lutego), Wielką Brytanię (25 lutego), Włochy (27 lutego), a następnie inne państwa. Reprezentował Polskę w Paryżu jako delegat na konferencję pokojową. W trakcie kilku miesięcy obrad walczył o włączenie do państwa polskiego Galicji Wschodniej, Śląska Cieszyńskiego i Górnego Śląska oraz Gdańska wraz z Pomorzem. Wspierali go w tych działaniach znani polscy uczeni, zarówno historycy (Szymon Askenazy, Oskar Halecki, Władysław Konopczyński), jak i geografowie (Eugeniusz Romer). Razem z Romanem Dmowskim podpisał w Wersalu w dniu 28 czerwca 1919 r. traktat pokojowy kończący I wojnę światową. Po rezygnacji z funkcji premiera w dniu 9 grudnia 1919 r. i wyjeździe z kraju, nadal interesował się sprawami polskimi. Do działalności politycznej powrócił w okresie inwazji bolszewickiej na Polskę. Od lipca 1920 r. do maja 1921 r. był na prośbę rządu polskiego i naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego polskim delegatem na konferencje międzynarodowe oraz przedstawicielem przy Lidze Narodów.
18
Wałek, Anna. "Zarządzanie danymi badawczymi i ich udostępnianie – nowe zadania bibliotek akademickich na przykładzie Biblioteki Politechniki Gdańskiej." Biblioteka, no. 25 (34) (December 30, 2021): 215–31. http://dx.doi.org/10.14746/b.2021.25.11.
Full textAbstract:
Biblioteki akademickie zawsze były pionierami, jeśli chodzi o wdrażanie zasad otwartości, tworzenie narzędzi w postaci platform i repozytoriów, a także prowadzenie szkoleń dla kadry naukowej. Również w wypadku coraz intensywniejszego wdrażania polityki otwartego dostępu, w tym do danych badawczych, rola bibliotek akademickich i ich pracowników staje się kluczowa. Powstają nowe specjalizacje, takie jak bibliotekarz danych (data librarian) i data steward. Pracownicy tych specjalizacji nie tylko odpowiadają za szkolenia dla kadry naukowej z zagadnień dotyczących otwartych danych badawczych, ale oferują również bezpośrednią pomoc, świadczoną na rzecz zespołów badawczych w zakresie zarządzania danymi badawczymi i ich udostępniania. Usługi bibliotek świadczone naukowcom i instytucjom badawczym w celu wspomagania ich w procesie zarządzania danymi badawczymi ewoluują. Nowe obowiązki bibliotek różnią się od dotychczasowych zadań. Uczestnicząc w zarządzaniu danymi, bibliotekarze stają się częścią procesu badawczego od samego początku cyklu życia danych. Ich wiedza i zaangażowanie są oczekiwane na różnych etapach, od tworzenia planów zarządzania danymi poprzez zbieranie, opisywanie, przechowywanie i udostępnianie danych. Dodatkowo bibliotekarze będą również odpowiedzialni za zapewnienie właściwego wykorzystania i cytowania zbiorów danych przygotowywanych przez zespoły badawcze. Największym wyzwaniem dla bibliotekarza przyszłości będzie zrównoważenie zapotrzebowania na zarządzanie danymi badawczymi ze wszystkimi innymi zadaniami, za które bibliotekarze są odpowiedzialni. Zwiększa się liczba zasobów elektronicznych, a drukowane książki nie znikną z większości bibliotecznych półek, więc bibliotekarze będą zmuszeni łączyć tradycyjne zadania z obowiązkami związanymi z szybko zmieniającą się technologią. Celem artykułu jest przedstawienie działalności Centrum Kompetencji Otwartej Nauki w Bibliotece Politechniki Gdańskiej – pierwszej w Polsce jednostki aktywnie wspierającej proces zarządzania danymi na uczelni, a także świadczącej usługi doradcze i szkoleniowe na rzecz środowiska naukowego i bibliotekarskiego. Ma to na celu przedstawienie nowej formy organizacyjnej i funkcjonalnej w bibliotekach akademickich. Zastosowano metodę badań jakościowych – studium przypadku, która umożliwia poznanie i opisanie przypadków skrajnych, odstających od innych, znanych. Ma to na celu poszerzenie wiedzy na temat opisywanego zjawiska, a także dostarczenie danych porównawczych do dalszych badań nad nim.
19
Masztalerz, Marek. "Od Zespołu Redakcyjnego." Zeszyty Teoretyczne Rachunkowości 108, no. 164 (September 21, 2020): 7–8. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.3592.
Full textAbstract:
Szanowni Autorzy i Czytelnicy, niniejszy tom „Zeszytów Teoretycznych Rachunkowości” (ZTR), nr 108 (164), za-wiera wybrane artykuły, które zostały przygotowane na Ogólnopolski Zjazd Katedr Rachunkowości 2020. Tegoroczny Zjazd został zorganizowany przez Katedrę Ra-chunkowości i Katedrę Rachunkowości Finansowej z Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie pod hasłem Egzogeniczne i endogeniczne uwarunkowania rachunkowości. Z uwagi na wyjątkowe okoliczności związane z pandemią koronawirusa COVID-19 Zjazd nie odbył się Krakowie, lecz w formie zdalnej (online) w dniach 23–25 września 2020 roku. Celem Zjazdu, jak co roku, była wymiana poglądów na temat aktualnych problemów dotyczących nauki, praktyki i dydaktyki rachunkowości oraz zacieśnienie współpracy między ośrodkami akademickimi, a także integracja środowiska naukowego. Tematyka nadsyłanych referatów miała dotyczyć w szczególności takich zagadnień jak: etyka zawodu księgowego i biegłego rewidenta, informacja niefinansowa w sprawozdawczości przedsiębiorstw, informacja sprawozdawcza a oczekiwania interesariuszy, kierunki zmian regulacji w zakresie rachunkowości i rewizji finansowej, krajowe i międzynaro-dowe standardy sprawozdawczości i rewizji finansowej, podatek dochodowy w systemie rachunkowości, problemy wyceny i polityki bilansowej w rachunkowości, system rachunkowości w uczelni, teoria rachunkowości oraz współczesne problemy rachunku kosztów i rachunkowości zarządczej. Na Zjazd Katedr nadesłano prawie 60 referatów przygotowanych przez pracowników naukowo-dydaktycznych z licznych ośrodków akademickich w kraju. Spośród zgło-szonych artykułów organizatorzy zarekomendowali czternaście artykułów do opubli-kowania w ZTR. Uwzględniając wyniki anonimowych recenzji, do niniejszego tomu zakwalifikowano trzynaście tekstów (jedenaście w języku polskim i dwa w języku angielskim). Dotyczą one różnych obszarów rachunkowości: sprawozdawczości i ra-chunkowości finansowej (czynników wpływających na raportowanie odpisów z tytułu utraty wartości rzeczowych aktywów trwałych, ujmowania praw majątkowych i praw do emisji CO2, ujawnień zobowiązań wymagalnych jednostek samorządu terytorialnego, motywów przejęć odwrotnych i zasad ich rozliczania, a także nowej perspektywy bilansu), raportowania niefinansowego (obszarów zmian Założeń koncepcyjnych spra-wozdawczości zintegrowanej w kontekście zmian w podejściu inwestorów do kwestii zrównoważonego rozwoju, raportowania niefinansowego banków z perspektywy społecznie odpowiedzialnej, kapitału ludzkiego jako obszaru raportowania niefinanso-wego, zastosowania standardów GRI 2016 w polskich przedsiębiorstwach, niefinanso-wych kluczowych wskaźników efektywności w regulacjach, wytycznych i praktyce przedsiębiorstw), a także etycznych aspektów rachunkowości (w tym etyki muzułmań-skiego audytora) oraz kwestii metodologicznych (metodyki analizy zdarzeń). Taki za-kres tematyczny artykułów świadczy o szerokim spektrum zainteresowań badawczych polskiego środowiska naukowego rachunkowości. Przyjęte artykuły są także różnorodne pod względem stosowanych metod badawczych. Znajdziemy wśród nich opracowania z wykorzystaniem zarówno metod ilościowych (w tym z zastosowaniem statystyki ma-tematycznej), a także jakościowych. Są to tradycyjne, jak i nowatorskie podejścia badawcze w polskiej nauce rachunkowości. Do tych drugich należy np. metodyka ana-lizy zdarzeń. Wokół tematów artykułów opublikowanych w niniejszym numerze ZTR, pozostałych zgłoszonych referatów oraz wygłoszonych podczas Ogólnopolskiego Zjazdu Katedr Rachunkowości toczyła się wielowątkowa i żywa dyskusja naukowa i wymiana poglądów między przedstawicielami poszczególnych ośrodków akademickich reprezentujących naukę rachunkowości w Polsce. Wszystko to stanowi istotny wkład w jej rozwój.
20
Jagusiak, Anna, and Anna Bentke. "Krótki kurs „Biochemia z elementami chemii” w ocenie studentów kierunku Ratownictwo Medyczne i propozycje zmian w jego nauczaniu." Postępy Biochemii, November 18, 2020. http://dx.doi.org/10.18388/pb.2020_339.
Full textAbstract:
Aktywne zaangażowanie studentów w proces uczenia się i zdobywania wiedzy sprawia, że nauka rozwija ich pasje i umiejętności. Celem nauczania powinno być zwiększenie liczby zaangażowanych i zadowolonych z procesu uczenia się studentów. Pozytywne efekty można osiągnąć przez stworzenie atrakcyjnych i przystępnych warunków do nauki. Poszukiwanie technik zwiększających zaangażowanie studentów, wprowadzanie nowych metod dydaktycznych i edukacja nakierowana na studenta powinny być stałymi elementami współczesnego nauczania.
Szczególne wyzwanie stanowią krótkie kursy, zwłaszcza te z niewielką liczbą uczestników. Słuchacze takiego kursu są mocno zróżnicowani pod względem bazowego przygotowania merytorycznego. W małym zespole łatwo wyodrębnić podgrupy z różnymi oczekiwaniami wobec kursu. Chcąc zainteresować wszystkich słuchaczy, należy wdrażać i stosować szereg nowoczesnych, aktywnych metod dydaktycznych. Dzięki temu osiągniemy zarówno założone dla kursu efekty kształcenia, a co za tym idzie – zaliczenie przedmiotu, jak i satysfakcję studentów. Jednak najważniejszym celem kursu jest dla studenta nabycie umiejętności i wiedzy, które będą dla niego przydatne i rozwijające.
Celem artykułu jest opis zmian planowanych w kursie „Biochemia z elementami chemii” na kierunku Ratownictwo Medyczne. Artykuł koncentruje się na przedstawieniu propozycji technik edukacyjnych, które wyrównają szanse w nauce wśród wszystkich studentów (ang. equal learning experience). Planowane modyfikacje pozwolą zwiększyć satysfakcję edukatorów z nauczania, a studentów z uczenia się. Podstawową zmianą koncepcji kursu będzie przejście z powszechnego prezentowania informacji i transferu wiedzy na linii nauczyciel – student na uczenie skoncentrowane na uczniu i jego aktywnym udziale w zajęciach. Planowane jest wprowadzenie nauczania zdalnego z użyciem platform e-learningowych i dostępnych narzędzi do interaktywnego uczenia online (ang. interactive learning tools), takich jak polleverywhere (https://www.polleverywhere.com/) czy perusall (https://perusall.com/inactivity). Wprowadzone zostaną techniki nauczania opartego na przypadku (ang. case based learning, CBL), techniki aktywizacji osadzone w kontekście przyszłego zawodu ratownika medycznego, jak np. odgrywanie ról (ang. role playing), krytyczna analiza wyników czy sporządzanie raportów.
21
Wistuba, Gabriela. "Czyn i cierpienie w służbie Prawdy. Sługa Boży o. Jacek Woroniecki na Uniwersytecie Lubelskim." Roczniki Pedagogiczne, July 3, 2020, 21–34. http://dx.doi.org/10.18290/rped20121-3.
Full textAbstract:
Sługę Bożego o. Jacka Woronieckiego związało z uczelnią lubelską dziesięć lat życia. Były to lata bardzo aktywnego i wszechstronnego zaangażowania. Zostawiły trwałe owoce w istnieniu i kształcie uniwersytetu, ale nie mniejsze, a może bardziej podstawowe – w jego osobowości, w jego świętości. Ojciec Woroniecki pełnił tu obowiązki wykładowcy, naukowca, pracownika administracji, a równocześnie duszpasterza: młodzieży akademickiej, kapłanów studiujących, powołań, osób konsekrowanych, harcerzy, mieszkańców miasta. Jako rektor zasłużył się skutecznymi wysiłkami w przekonywaniu Episkopatu i społeczności wiernych w Polsce o niezwykłym znaczeniu uniwersytetu zarówno dla niepodległej ojczyzny, jak i dla Kościoła powszechnego. Ustanowił trwałe struktury zdobywania środków finansowych na utrzymanie uczelni i podjął trud jej rozbudowania w wyjątkowo niesprzyjających warunkach gospodarczych kraju. Jako autorytet moralny wskazywał kierunki zaangażowania i podtrzymywał nadzieję w społeczeństwie polskim. Nie był jednak aktywistą, działaczem na zewnątrz. Poświęcając siły ducha i ciała uczelni, kształtował także siebie. Dziś trwa jego proces beatyfikacyjny. Heroiczny trud lubelskiej działalności zakonnika potwierdzają liczne dokumenty, dzieła oraz świadectwa pozostawione przez współpracowników i wychowanków.
22
Wojciech, Staniuk. "HISTORIA POWOŁANIA NATIONAL CENTER FOR FORENSIC SCIENCE JAKO PRZYKŁAD WYKORZYSTANIA POTENCJAŁU NAUKOWO-AKADEMICKIEGO." Public administration and state security aspects, Vol.1/2 2021 (2021). http://dx.doi.org/10.52363/passa-2021.2-13.
Full textAbstract:
Obecna sytuacja polskich ośrodków akademickich wymaga od władz uczelni poszukiwania nowych obszarów działania, dróg rozwoju i współpracy. Podobne trudności dotykają także szkolnictwo wyższe w innych krajach. Jak pokazuje historia, jednym ze skutecznych sposobów wyjścia z trudnej sytuacji jest aktywne włączenie się w działalność systemów obronności i reagowania kryzysowego państwa. Właśnie taką drogę obrały władze i rada nadzorcza Uniwersytetu w Orlando na Florydzie.
23
Jablońska, Marlena. "Rola nowoczesnego archiwum uczelnianego w budowaniu tożsamości szkoły wyższej." Archiwa - Kancelarie - Zbiory, no. 12 (14) (December 22, 2021). http://dx.doi.org/10.12775/akz.2021.002.
Full textAbstract:
Archiwa szkół wyższych to jednostki organizacyjne, których zadaniem jest zabezpieczenie dokumentacji wytworzonej przez szkołę po okresie jej bieżącego wykorzystania, ale także zabezpieczenie materiałów dokumentujących najważniejsze dla uczelni wydarzenia. Są miejscem, w którym teraźniejszość łączy się z przeszłością, technologia z tradycją a historia z bieżącą pracą administracyjną. Te atrybuty sprawiają, że archiwa odgrywają istotną rolę w procesie zachowania pamięci, budowania tożsamości i kształtowania wizerunku szkoły wyższej. Ich aktywna rola, współpraca z innymi podmiotami, zaangażowanie i wiedza pracowników oraz umiejętności wykorzystania dostępnych technologii komunikacyjnych definiują nowoczesne archiwum uczelniane. W artykule zostały omówione przykłady ilustrujące postawę proaktywną archiwów, które wpisują się idealnie w założenia teoretyczne działań wizerunkowych uczelni, przedstawiono ciekawe projekty i nieoczywiste inicjatywy.
24
Polak, Agnieszka, Robert Rejdak, Damian Czepita, Marek Rękas, and Andrzej Wróbel. "Medycyna i polityka w życiorysach Kazimierza Noiszewskiego, Józefa Piłsudskiego, Bolesława Wieniawy‑Długoszowskiego oraz Felicjana Sławoja Składkowskiego." Pomeranian Journal of Life Sciences 61, no. 3 (December 5, 2016). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.136.
Full textAbstract:
W konsekwencji zmian ekonomicznych, jakie dokonały się podczas XIX w., ukształtowała się grupa polskiej inteligencji pracującej, m.in. lekarzy. Studia podejmowała młodzież pochodzenia mieszczańskiego, a w II połowie XIX w. wzrosła liczba studentów wywodzących się z rodzin ziemiańsko‑szlacheckich. Polacy koń- czyli uczelnie wyższe poza granicami ziem polskich, spolonizowane po 1867 r. Uniwersytety w Krakowie i Lwowie. Artykuł przedstawia fragmenty biografii czterech Polaków: Kazimierza Noiszewskiego, Józefa Piłsudskiego i Bolesława Wieniawy‑Długoszowskiego, Felicjana Sławoja Składkowskiego, którzy po 1864 r. podjęli studia medyczne. Kazimierz Noiszewski, dziecko emigrantów politycznych, żył i pracował w Rosji, aktywnie wspierał działalność Polonii oraz rozwój polskiej nauki medycznej. Józefowi Piłsudskiemu i Felicjanowi Sławojowi Składkowskiemu studia medyczne otworzyły drogę do konspiracyjnej i politycznej działalności. Bolesław Wieniawa‑Długoszowski, postać o wszechstronnych zainteresowaniach, po ukończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie Lwowskim i krótkim pobycie w Paryżu zaangażował się w walkę o wyzwolenie Ojczyzny.
25
Dołowy-Rybińska, Nicole, and Cordula Ratajczak. "Languages and cultures in contact. The place of new speakers in the education system in Upper Lusatia." Cognitive Studies | Études cognitives, no. 19 (December 31, 2019). http://dx.doi.org/10.11649/cs.1901.
Full textAbstract:
Languages and cultures in contact. The place of new speakers in the education system in Upper LusatiaUpper Sorbs are a Slavic minority group living in eastern Germany. The number of Upper Sorbian speakers is diminishing. Upper Sorbs, the majority of whom are Catholics, have a strong ethnic identity based on language, faith, and tradition and they form a rather closed community in relation to the surrounding German population. To counteract the process of language loss, the Sorbs have established an educational project called ‘Witaj’. The continuation of this project is the `2 plus’ program of bilingual education in schools, which has been implemented by the federal state of Saxony. The idea behind these initiatives is to connect native Upper Sorbian speakers and learners in order to facilitate the achievement of language competence and to break down existing ethnic boundaries. The realisation of this concept has encountered numerous problems. The German-speaking pupils involved often feel unmotivated to learn Sorbian and are often rejected by the Sorbian-speaking community as (potential) members.This article presents the results of a research project examining the way young people from German-speaking homes who attend one of the Upper Sorbian middle schools acquire Sorbian language competence and how they create an identity in relation/opposition to their Sorbian-speaking peers. The analysis is based on the sociolinguistic observations of language practices conducted in the school in 2017 and on interviews with both native speakers and learners of Upper Sorbian. The article focuses on the following issues: relations between language practices, the necessary conditions for the active use of minority languages by learners, language and interpersonal contact, the acceptance of new speakers, and the creation of ‘communities of practice’. Języki i kultury w kontakcie. Miejsce nowomówców w systemie edukacji na Górnych ŁużycachŁużyczanie są słowiańską mniejszością zamieszkującą we wschodniej części Niemiec. Liczba osób posługujących się językami łużyckimi, w tym językiem górnołużyckim, stale maleje. Górnołużyczanie, w przeważającej mierze katolicy, tworzą raczej zamkniętą wspólnotę, opartą o silną tożsamość etniczną, język, wiarę i tradycje. Aby przeciwdziałać procesowi utraty języka, Łużyczanie stworzyli program „Witaj”, którego kontynuacją był stworzony przez land Saksonii program dwujęzycznego nauczania „2 plus”. Celem tych programów było połączenie rodzimych użytkowników łużyckiego oraz dzieci uczących się go, aby umożliwić tym ostatnim zdobywanie kompetencji językowych i przełamać istniejące granice etniczne. Realizacja tego pomysłu napotyka jednak liczne problemy. Uczniowie niemieckojęzyczni często czują się niezmotywowani do uczenia się górnołużyckiego, często są też odrzucani przez łużyckojęzyczną wspólnotę jako (potencjalni) użytkownicy łużyckiego.Artykuł przedstawia wyniki badań dotyczących sposobu, w jaki młodzi ludzie z niemieckojęzycznych domów chodzący do jednej z górnołużyckich szkół średnich, zdobywają kompetencje językowe i jak tworzą swoją tożsamość w relacji lub opozycji do ich łużyckojęzycznych kolegów. Analiza oparta jest o socjolingwistyczne obserwacje praktyk językowych, prowadzonych w szkole w 2017 roku, i na wywiadach z uczniami górnołużycko- i niemieckojęzycznymi. Tekst koncentruje się na relacji między praktykami językowymi, warunkami niezbędnymi do tego, żeby język mniejszościowy mógł być aktywnie używany przez uczących się i tworzeniem relacji między ludźmi, poczucia akceptacji oraz wspólnot praktyki.