Log in

Relevant bibliographies by topics / Angiogeneza / Journal articles

To see the other types of publications on this topic, follow the link: Angiogeneza.

Journal articles on the topic 'Angiogeneza'

Author: Grafiati

Published: 4 June 2021

Last updated: 18 June 2025

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Angiogeneza.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Tchorzewska, Magdalena, Malwina Kowalik, Adrianna Kuliś, and Wioletta Olejarz. "MECHANIZMY PROWADZĄCE DO ANGIOGEGNEZY W NOWOTWORACH." Prospects in Pharmaceutical Sciences 17, no. 10 (2019): 60–65. http://dx.doi.org/10.56782/pps.20.

Full text

Abstract:

Angiogeneza jest tworzeniem nowych naczyń krwionośnych z już istniejących. Jest to proces wieloetapowy podlegający ścisłej regulacji, tzn. można wyróżnić szereg czynników oraz substancji stymulujących i hamujących ten proces. Do głównych związków proangiogennych zaliczamy czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). Spośród wielu inhibitorów angiogenezy ważną rolę odgrywa: angiostatyna, endostatyna, trombospondyna. W warunkach prawidłowych występuje równowaga pomiędzy czynnikami pro- i antyangiogennymi. Przewaga czynników proangiogennych sprzyja rozwojowi transformacji złośliwej nowotworów. Własna sieć naczyń krwionośnych to bardzo ważny element mikrośrodowiska nowotworowego. Angiogeneza nowotworów pozwala na dostarczanie tlenu, składników odżywczych, czynników wzrostu i rozprzestrzeniania się nowotworów do odległych miejsc. Zahamowanie angiogenezy okazuje się być ważnym czynnikiem prognostycznym w leczeniu nowotworów.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Papuga, Wiktoria, Dominika Stencel, Jakub Rok, and Dorota Małgorzata Wrześniok. "Angiogenesis is an important factor in the process of cancerogenesis. The drugs infuence on angiogenesis." Farmacja Polska 80, no. 11 (2025): 759–66. https://doi.org/10.32383/farmpol/204017.

Full text

Abstract:

Przedmiot badań: Poznawanie mechanizmów molekularnych regulujących proces onkogenezy jest istotnym czynnikiem w leczeniu chorób nowotworowych. Angiogeneza jest definiowana jako tworzenie nowych naczyń włosowatych i zachodzi poprzez rozgałęzianie lub wydłużanie już istniejących naczyń krwionośnych. Proces ten umożliwia zwiększoną podaż tlenu i składników odżywczych co skutkuje nasiloną proliferacją i zwiększonym wzrostem komórek. Angiogeneza odgrywa istotną rolę zarówno w warunkach fizjologicznych np. podczas embriogenezy, jak i w przebiegu wielu chorób np. cukrzycy, reumatoidalnym zapaleniu stawów i nowotworach. Omawiany proces jest regulowany przez wiele czynników pro- oraz antyangiogennych. Czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego VEGF jest głównym stymulatorem angiogenezy, także w przebiegu nowotworów. Molekularne mechanizmy tego procesu znalazły się w ostatnich latach w centrum zainteresowania wielu naukowców oraz przyczyniły się do opracowania nowych leków o ukierunkowanym działaniu. Cel badań: Celem pracy było przedstawienie najważniejszych informacji na temat molekularnych mechanizmów angiogenezy w aspekcie aktualnie dostępnych możliwości terapeutycznych chorób nowotworowych. Materiał i metody: Dobór piśmiennictwa opierał się na analizie i przeglądzie literatury z zakresu biologii, farmacji i medycyny. Wybrane źródła obejmują głównie prace przeglądowe anglojęzyczne oraz polskojęzyczne, a także charakterystykę produktów leczniczych. Głównym miejscem w poszukiwaniu adekwatnego piśmiennictwa były bazy danych takie jak PubMed, czy Google Scholar, w oparciu o następujące słowa kluczowe: angiogenesis, targeted therapy, kinase inhibitors, monoclonal antibodies. Bazy danych przeszukano w okresie od czerwca 2024r. do stycznia 2025r. Większość wykorzystanej w pracy literatury pochodzi z ostatnich pięciu lat, jednak w celu uzupełnienia tematu pojawiają się starsze pozycje. Wyniki: Leki wpływające na hamowanie formowania się nowych naczyń krwionośnych pozwalają zarówno na ograniczenie tworzenia przerzutów oraz zahamowanie wzrostu guzów nowotworowych. Obecnie w ramach terapii celowanej, związanej z procesem angiogenezy, badane i stosowane są m.in. przeciwciała monoklonalne (bewacyzumab, ramucyrumab), inhibitory kinazy tyrozynowej (sunitynib, sorafenib, pazopanib, aksytynib, regorafenib, afatynib), białka fuzyjne receptorów (aflibercept) oraz inhibitor mTOR o działaniu antyangiogennym (ewerolimus). Talidomid i lenalidomid są środkami immunomodulującymi o działaniu antyangiogennym i należą do nieselektywnych leków hamujących angiogenezę w przebiegu chorób nowotworowych. Leki stosowane w ramach terapii celowanej poprawiły skuteczność leczenia nowotworów, jednakże często stosowane są z innymi lekami przeciwnowotworowymi i podobnie jak inne chemioterapeutyki mogą wywoływać wiele działań niepożądanych. Wnioski: Proces angiogenezy pełni istotną rolę w patogenezie chorób nowotworowych. Poznanie molekularnej charakterystyki mechanizmu angiogenezy przyczyniło się do rozwoju nowych, bardziej selektywnych metod terapii nowotworów. Kluczowym etapem opracowania nowych terapii celowanych jest zidentyfikowanie molekularnego celu działania leków: genu, enzymu, cząsteczki sygnałowej, receptora lub innego elementu systemu sygnalizacji zewnątrz- lub wewnątrzkomórkowej, który odgrywa istotną rolę w rozwoju określonych nowotworów. Proces angiogenezy może być selektywnie hamowany w przebiegu chorób nowotworowych przez np. leki hamujące działanie czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego, inhibitory oraz drobnocząsteczkowe inhibitory kinaz uczestniczących w sygnalizacji komórkowej. Złożoność molekularna angiogenezy niesie ze sobą szerokie możliwości poszukiwania nowych, selektywnie działających leków oraz opracowywania skutecznych terapii onkologicznych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Kobek, Mariusz, Rafał Skowronek, Zbigniew Jankowski, and Artur Pałasz. "Angiogenesis in brain contusion." Archives of Forensic Medicine and Criminology 2 (2015): 112–24. http://dx.doi.org/10.5114/amsik.2015.53227.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

BIEGUS, JAN, JAN SKÓRA, and ZBIGNIEW RYBAK. "Angiogenesis in blood vessels diseases." PRZEGLĄD FLEBOLOGICZNY 13, no. 5 (2005): 1–8. http://dx.doi.org/10.1066/s10003050036.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Markowska, Anna, Karolina Jaszczyńska-Nowinka, Joanna Kaysiewicz, Anna Makówka, and Janina Markowska. "Angiogenesis in gynecologic malignancies." Current Gynecologic Oncology 13, no. 4 (2015): 256–62. http://dx.doi.org/10.15557/cgo.2015.0028.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Porębska, Irena, and Renata Jankowska. "Angiogeneza w niedrobnokomórkowym raku płuca - implikacje kliniczne." Pneumonologia i Alergologia Polska 69, no. 5-6 (2008): 311–17. http://dx.doi.org/10.5603/arm.28292.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Severina, Anastasia Sergeevna, and Marina Vladimirovna Shestakova. "Sistema angiogeneza v norme i pri sakharnom diabete." Diabetes mellitus 7, no. 4 (2004): 38–42. http://dx.doi.org/10.14341/dm2004438-42.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Višnić, Alenka, Gordana Čanadi Jurešić, Dubravko Barišić, Nataša Smajla, Tina Sušanj Šepić, and Neda Smiljan Severinski. "Protein CYFRA 21-1 - potencijalni marker endometrioze." Medicina Fluminensis 59, no. 3 (2023): 251–55. http://dx.doi.org/10.21860/medflum2023_306342.

Full text

Abstract:

Endometrioza je kronična upalna bolest karakterizirana pojavom i rastom endometrija izvan maternice. Etiopatogeneza nije razjašnjena, a postoji više teorija nastanka endometrioze. Patološki procesi prisutni u endometriozi jesu adhezija, invazija, proliferacija, angiogeneza i promijenjena imunost. Moguće je da procesi invazije i proliferacije uzrokuju povećanu sintezu određenih proteina koji se zatim izlučuju urinom. Protein citokeratin 19-9 (CYFRA 21-1) pojačano se izlučuje u urinu pacijentica s endometriozom te je potencijalni marker u ranim stadijima ove bolesti kada nije moguće slikovnim metodama postaviti sumnju na bolest ili ciljanu dijagnozu.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Lackovic, Vesna, Vladimir Kostic, Nadezda Sternic, Vladimir Kanjuh, and Irena Vukovic. "Angiogeneza u centralnom nervnom sistemu - uloga faktora rasta vaskularnog endotela." Vojnosanitetski pregled 62, no. 1 (2005): 59–67. http://dx.doi.org/10.2298/vsp0501059l.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Devrishbekova, Z. M., L. A. Khaisheva, S. V. Shlyk, O. B. Dimarova, A. S. Samokaev, and L. Yu Samokhina. "Osobennosti angiogeneza u patsientov s ostrym infarktom miokarda posle tromboliticheskoy terapii." CardioSomatics 6, no. 1-1 (2015): 27. http://dx.doi.org/10.26442/cs45340.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Waltenberger, J. "Gentherapie bei koronarer Herzkrankheit." Hämostaseologie 20, no. 04 (2000): 162–66. http://dx.doi.org/10.1055/s-0037-1619494.

Full text

Abstract:

ZusammenfassungDas Fortschreiten der Arteriosklerose an den Herzkranzgefäßen kann zur Ausbildung einer symptomatischen, regionalen Myokardischämie führen. Im Falle einer diffusen Koronarsklerose stehen häufig keine invasiven therapeutischen Optionen mehr zur Verfügung. In einem solchen Falle könnte die Induktion des Wachstums kollateraler Blutgefäße zu einer möglichen Verbesserung der regionalen Myokardperfusion und damit zur klinischen Verbesserung des Patienten beitragen. Aus vorklinischen Untersuchungen der vergangenen Dekade wissen wir, daß ein Gefäßwachstum im Sinne einer Angiogenese (Kapillarsprossung) und einer Arteriogenese (Wachstum präformierter Kollateralen) zu einer verbesserten Gewebsperfusion beitragen kann. Die zellulären und molekularen Mechanismen der Angiogenese und der Arteriogenese sind bereits teilweise gut verstanden. Beide Prozesse können durch Wachstumsfaktoren stimuliert werden. Hierbei konnte im Tiermodell gezeigt werden, daß die Applikation eines Wachstumsfaktors, sowohl als Proteintherapie als auch als Gentherapie zu einer Verbesserung der regionalen Durchblutung führen kann. Ein wichtiger Faktor ist hierbei der »Vascular Endothelial Growth Factor-A « (VEGF-A). Mit diesem und verwandten angiogenen Molekülen konnten bereits erste klinische Erfahrungen gesammelt werden. Eine angiogene bzw. arteriogene Gentherapie ist aus heutiger Sicht mit vertretbaren Risiken umsetzbar, jedoch steht der Nachweis einer effizienten Wirkung beim Patienten mit fortgeschrittener Koronarsklerose noch aus. Die akute Toxizität erscheint gering, das mittel- und langfristige Nebenwirkungspotential ist allerdings noch unzureichend erforscht und birgt potentielle Gefahren. Zahlreiche klinische Studien sind derzeit im Gange und werden in Kürze zu einer deutlichen Ausweitung unseres Wissens über die Möglichkeiten und Grenzen einer kardialen Gentherapie beitragen.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Tasić, Desanka, Irena Dimov, Miloš Kostov, Nataša Vidović, and Dragan Dimov. "Angiogenesis in glioblastoma: Molecular and cellular mechanisms and clinical applications." Acta Facultatis Medicae Naissensis 37, no. 3 (2020): 211–30. http://dx.doi.org/10.5937/afmnai2003211t.

Full text

Abstract:

Glioblastoma (GBM) is the most common malignant primary brain tumor in adults and carries poor prognosis. Despite advances in therapy, no significant increase in survival has been achieved for GBM patients. These tumors inevitably recur in the majority of patients, and the therapeutic options for recurrent tumors are limited. GBMs are aggressive, fast-growing, and highly infiltrative tumors, with exuberant angiogenesis (microvascular proliferation) and necrosis. However, the newly formed tumor vessels are structurally and functionally abnormal, creating areas of hypoxia and ultimately necrosis, contributing to tumor progression and aggressiveness. Since GBMs are hypervascular in nature, targeting tumor angiogenesis emerged as a promising therapeutic strategy. In this review, we summarized the molecular and cellular mechanisms governing GBM angiogenesis, the other modes of tumor vascularization, and the key mediators of these processes. We also discussed the importance of tumor hypoxia in promoting angiogenic and vasculogenic processes, the contributions of GBM stem cells to tumor vasculature, the anti-angiogenic therapy for GBM, and the resistance to such therapy. A better understanding of the molecular and cellular basis of GBM neovascularization, the mechanisms of resistance to therapy, and the contributions of GBM stem cells to tumor vasculature will lead to the development of more effective treatment strategies.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Khaisheva, L. A., E. V. Khorolets, P. A. Beketov, S. V. Shlyk, and M. S. Ionova. "Kharakteristika faktorov angiogeneza u patsientov s arterial'noy gipertoniey i assotsiirovannymi klinicheskimi sostoyaniyami." CardioSomatics 4, no. 1-1 (2013): 104. http://dx.doi.org/10.26442/cs45741.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Obradović, Danilo, and Dejan Oprić. "Endometrial carcinoma: Angiogenesis and review of the role of vascular endothelial growth factor." Medicinski podmladak 73, no. 4 (2022): 8–13. http://dx.doi.org/10.5937/mp73-40248.

Full text

Abstract:

Endometrial carcinomas (EC) represent the most common malignant tumors of the female reproductive system and the sixth most common in the female population with an increased incidence of morbidity and mortality over the past three decades. In addition to stage, grade and type of tumor, these are the most significant prognostic factors of the biological behavior of EC and in current clinical practice are based on pathohistological examination. The shortcomings of the current histological classification are cited as one of the key limiting factors in further research, as well as in the understanding of EC carcinogenesis and improving therapeutic protocols. A new molecular classification of EC was formulated, based on the analysis of molecular biological features, recognized as highly related to the specific clinical course. Considerable efforts have been made to understand the process of angiogenesis as one of the key processes in tumor growth. The vascular endothelial growth factor (VEGF) family is a group of proangiogenic ligands that play a central role in the process of physiological and pathological angiogenesis. This factor is the most widely investigated angiogenic one as a potential biomarker and target for targeted therapy. After vast research, clinical studies have shown significant advances in the development of anti-angiogenic therapy directed at VEGF, predominantly in the form of combined therapy. In defining therapeutic groups, this therapy relies on the molecular classification of EC. Antiangiogenic therapy is limited to small specific groups of patients, associated with side effects, and numeorus patients who initially responded to targeted therapy develop resistance over time, which indicates the further need for a better understanding of the mechanisms and factors involved in the angiogenic process of EC. Potentially promising advances in the development of targeted therapeutic options for EC can be expected within the integration of molecular features of EC as a factor in the context of histological classification.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Alwani, Anna, and Monika Baj-Krzyworzeka. "mikroRNA jako cel terapeutyczny w chorobach nowotworowych." Postępy Biochemii 67, no. 3 (2021): 259–67. http://dx.doi.org/10.18388/pb.2021_390.

Full text

Abstract:

MikroRNA (miRNA) to krótkie, niekodujące, jednoniciowe cząsteczki RNA (21-23 nukleotydów), które regulują ekspresję genów na poziomie potranskrypcyjnym poprzez wiązanie się do mRNA. miRNA wpływają na szereg procesów biologicznych takich jak: proliferacja, różnicowanie, angiogeneza, migracja czy apoptoza. Badania udowodniły udział miRNA w rozwoju chorób nowotworowych; od etapu inicjacji do powstawania przerzutów. Szerokie spektrum genów regulowanych przez miRNA w przebiegu choroby nowotworowej pozwoliło na wyróżnienie wśród nich miRNA supresorowych oraz miRNA onkogennych (tzw. onkomirów). Detekcja wybranych miRNA oraz monitorowanie zmian w profilu ich ekspresji mogą pomóc we wczesnym wykrywaniu komórek nowotworowych, a także służyć jako czynnik rokowniczy przebiegu choroby lub leczenia. Zdefiniowanie w komórkach nowotworowych genów docelowych dla „rozregulowanych” miRNA oraz opracowanie metod ich selektywnego wyciszania jest obiecująca strategią terapeutyczną. W niniejszej pracy omówiona została dotychczasowa wiedza na temat możliwości zastosowania miRNA jako markera diagnostycznego oraz potencjalnego celu w nowoczesnych terapiach przeciwnowotworowych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Salafutdinov, I. I., M. N. Zhuravleva, E. E. Garanina, et al. "Vliyanie rekombinantnykh plazmidnykh konstruktsiy, ekspressiruyushchikh VEGF i FGF2, na sekretom kletok i induktsiyu angiogeneza." Genes & Cells 12, no. 3 (2017): 214. http://dx.doi.org/10.23868/gc121141.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

Kurowska, Patrycja, Ewa Mlyczyńska, Karolina Pich, Monika Dawid, Natalia Respekta, and Agnieszka Rak. "Rola waspiny w regulacji fizjologii i patologii komórek jajnika." Kosmos 71, no. 2 (2022): 119–33. http://dx.doi.org/10.36921/kos.2022_2848.

Full text

Abstract:

Metabolizm energetyczny jest dostosowany do potrzeb reprodukcyjnych a otyłość i niedowaga prowadzą do problemów z płodnością, takich jak zahamowanie wzrostu pęcherzyka jajnikowego, zespół policystycznych jajników (PCOS), czy niedobór fazy lutealnej. Propozycję markerów łączących płodność samic z metabolizmem energetycznym stanowią adipokiny, hormony tkanki tłuszczowej, które regulują funkcję całego organizmu. Waspina jest nową adipokiną, która pełni plejotropową rolę w organizmie, stymuluje różnicowanie preadipocytów, działa przeciwzapalnie i zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę, a jej wyższy poziom zaobserwowano u osób otyłych. Artykuł prezentuje aktualną wiedze dotyczącą ekspresji waspiny w strukturach jajnika oraz mechanizm jej wpływu na fizjologię komórek pęcherzyka jajnikowego (steroidogeneza, dojrzewanie oocytów) jak i ciałka żółtego (endokrynologia, angiogeneza, proliferacja, apoptoza). Omówiony został też związek waspiny z patologiami jajnika: PCOS, nowotworzenie, niedobór fazy lutealnej. Dane na temat roli waspiny w procesach niezbędnych dla prawidłowej fizjologii jajnika w przyszłości mogą być wykorzystane do optymalizacji cyklu rujowego/menstruacyjnego, czy zastosowania jej poziomu we krwi jako prostego kryterium diagnostycznego funkcji jajnika. Słowa kluczowe: waspina, jajnik, ciałko żółte, rozród, steroidogeneza, dojrzewanie oocytów, zespół policystycznych jajników

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Lyundup, A. V., T. Kh Tenchurin, A. D. Shepelev, et al. "Vliyanie modifitsirovannogo rostovymi faktorami biodegradiruemogo matriksa na proliferatsiyu kletok IN VITRO i stimulyatsiyu angiogeneza IN VIVO." Genes & Cells 12, no. 3 (2017): 119. http://dx.doi.org/10.23868/gc120944.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Khaisheva, L. A., S. V. Shlyk, I. V. Razumovskiy, et al. "Izuchenie faktorov angiogeneza (endotelial'nogo faktora rosta i endostatina) u patsientov, stradayushchikh arterial'noy gipertenziey i assotsiirovannymi klinicheskimi sostoyaniyami." CardioSomatics 6, no. 1-1 (2015): 95–96. http://dx.doi.org/10.26442/cs45804.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Танашян, М. М., А. А. Шабалина, Е. В. Ройтман, Т. В. Вавилова, and П. И. Кузнецова. "Trombogennost' u bol'nykh ishemicheskim insul'tom na fone istinnoy politsitemii." Вестник Российского государственного медицинского университета, no. 2020(4) (August 2020): 49–55. http://dx.doi.org/10.24075/vrgmu.2020.052.

Full text

Abstract:

Problema vozniknoveniya i vozmozhnyye prichiny trombogennosti u patsiyentov s ishemicheskim insul'tom (II) na fone istinnoy politsitemii (IP) ostayetsya aktual'noy. Tsel'yu issledovaniya bylo opredelit' kompleks faktorov, assotsiirovannykh s formirovaniyem vysokoy trombogennosti u patsiyentov s II na fone IP. Provedeno kompleksnoye kliniko-laboratornoye obsledovaniye 127 patsiyentov v ostreyshem periode II i spustya 16–18 mesyatsev: 68 patsiyentov s II na fone istinnoy politsitemii IP (osnovnaya gruppa) i 59 patsiyentov s II bez IP (gruppa sravneniya). Laboratornoye obsledovaniye vklyuchalo opredeleniye gemoreologicheskikh parametrov, pokazateley sistemy gemostaza, funktsii endoteliya, aktivnosti angiogeneza, tsitokinovogo i vospalitel'nogo ryada, molekulyarno-geneticheskoye issledovaniye mutatsii V617F v gene JAK2 i analiz vklada ikh izmeneniy v razvitiye trombogemorragicheskikh oslozhneniy. Obnaruzheno, chto nevrologicheskaya kartina v obeikh gruppakh byla bez znachimykh razlichiy so sredney otsenkoy po shkale NIHSS 12 i 13 ballov sootvetstvenno. Otmecheny osobennosti morfofunktsional'nykh kharakteristik eritrotsitov i trombotsitov, a takzhe gemostaziologicheskogo i tsitokinovogo profilya u patsiyentov s II na fone IP po sravneniyu s gruppoy sravneniya. Odnim iz klyuchevykh elementov v potentsiirovanii tromboticheskikh oslozhneniy u patsiyentov s II i IP stala velichina allel'noy nagruzki mutatsii V617F v gene JAK2. Poluchennyye dannyye svidetel'stvuyut o sovokupnom deystvii kompleksa faktorov, formiruyushchikh vysokuyu trombogennost' u perenesshikh II patsiyentov s IP i preodolevayushchikh summarnyy effekt antitromboticheskoy terapii.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Rojczyk-Gołębiewska, Ewa, Katarzyna Wilemska-Kucharzewska, Artur Pałasz, and Marek Kucharzewski. "The role of angiogenesis in wound healing." Leczenie Ran 12, no. 1 (2015): 1–7. http://dx.doi.org/10.15374/lr2015002.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

Spyrka, Kinga, Jakub Brela, Monika Rębisz-Kaszuba, Gadi Borkow, and Marek Kucharzewski. "Miedź – kolejny przełom w ewolucji gojenia ran?" Forum Leczenia Ran 3, no. 4 (2022): 67–73. http://dx.doi.org/10.15374/flr2022010.

Full text

Abstract:

Streszczenie: Miedź od wieków była używana do eradykacji zakażeń bakteryjnych. Pierwiastek ten ma nie tylko działanie bakteriobójcze, ale również przyśpiesza proces angiogenezy i epitelizacji. W niniejszej pracy omówiono rolę miedzi w procesie gojenia ran.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Becker, C. M., J. Bartley, S. Mechsner, and A. D. Ebert. "Angiogenese und Endometriose." Zentralblatt für Gynäkologie 126, no. 4 (2004): 252–58. http://dx.doi.org/10.1055/s-2004-822818.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Kalinski, T., and A. Roessner. "Angiogenese in Knorpeltumoren." Der Pathologe 31, S2 (2010): 177–82. http://dx.doi.org/10.1007/s00292-010-1331-0.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Bremer, C., A. A. Bogdanov, and R. Weissleder. "Bildgebung von Angiogenese." Der Radiologe 41, no. 2 (2001): 138–45. http://dx.doi.org/10.1007/s001170050956.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

red. "SPARCL1 hemmt Angiogenese." Info Onkologie 19, no. 8 (2016): 37. http://dx.doi.org/10.1007/s15004-016-5527-1.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Kressin, P., K. Diedrich, and E. Malik. "Endometriose und Angiogenese." Der Gynäkologe 35, no. 3 (2002): 224–31. http://dx.doi.org/10.1007/s00129-002-1162-z.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Weber, Marie. "Pravastatin – Ein Lipidsenker zur Präeklampsie-Prophylaxe und Therapieoption?" Zeitschrift für Geburtshilfe und Neonatologie 222, no. 01 (2018): 31–33. http://dx.doi.org/10.1055/s-0044-100789.

Full text

Abstract:

ZusammenfassungStatine scheinen durch ihre pleiotropen Eigenschaften das inflammatorische, anti-angiogene Milieu bei Schwangerschaften mit zugrundeliegender plazentarer Ischämie zu beeinflussen und können zu einer Erkrankungsprävention beziehungsweise Verzögerung sowie Abmilderung einer Präeklampsie führen. Die Abteilung für Geburtsmedizin des Universitätsklinikums Leipzig plant eine randomisierte, doppelverblindete, plazebokontrollierte Machbarkeitsstudie, um den Effekt von Pravastatin auf das Gestationsalter bei Entbindung, sowie klinische, angiogene und dopplersonografische Parameter bei Hochrisikopatientinnen zu beurteilen.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Aslanova, Xolida, and Gulsum Mamatkulova. "Jarohatlarning bitishi va to'qima tiklanishi." Journal of Science-Innovative Research in Uzbekistan 3, no. 1 (2025): 593–602. https://doi.org/10.5281/zenodo.14774186.

Full text

Abstract:

Ushbu maqolada jarohatlarning turlari haqida ma’lumot berilgan. Maqolada biologik jarayonlar hujayra bo‘linishi, angiogenez (yangi qon tomirlari hosil bo‘lishi) va yallig‘lanish reaksiyalari tushuntirib berilgan. Bundan tashqari maqolada inson jarohatlanganda birinchi ko’rsatiladigan yordamlar haqida ma’lumotlar keltirilgan.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Riesterer. "Angiogenese-Inhibitoren und Radiotherapie." Praxis 101, no. 16 (2012): 1031–37. http://dx.doi.org/10.1024/1661-8157/a001023.

Full text

Abstract:

Die Blutgefässneubildung (Angiogenese) in soliden Tumoren ist ein vielversprechendes therapeutisches Ziel. Während Angiogenese-Inhibitoren (AI) selektiv gegen die Blutgefässe gerichtet sind, schädigt die Radiotherapie (RT) Tumorzellen und Tumorvaskulatur. Eine biologische Interaktion beider Therapieformen wurde auf der Ebene der Tumorendothelzellen und des Tumormilieus nachgewiesen. Die klinische Testung dieses neuen kombinierten Therapieansatzes war bisher erschwert, da AI intuitiv die Tumorhypoxie erhöhen können und hypoxische Tumore radioresistent sind. Neue Forschungsergebnisse zeigen jedoch, dass AI vorübergehend sogar eine Normalisierung der Tumorvaskulatur bewirken können. Ausserdem ist die Konsolidierungstherapie mit AI nach Abschluss der Radiotherapie vielversprechend basierend auf der Biologie des bestrahlten Tumormilieus. Diese neuen Erkenntnisse werden nun in klinischen Studien untersucht.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Kovieraitė, Emilija, Erika Taujenytė, and Dovilė Buteikienė. "SERGANČIŲJŲ GELTONOSIOS DĖMĖS PABURKIMU DĖL CENTRINĖS TINKLAINĖS VENOS NEPRAEINAMUMO IR GYDYTŲ ANGIOGENEZĖS INHIBITORIŲ INJEKCIJOMIS Į STIKLAKŪNĮ, STRUKTŪRINIŲ IR FUNKCINIŲ POKYČIŲ ANALIZĖ." Health Sciences 33, no. 3 (2023): 50–57. http://dx.doi.org/10.35988/sm-hs.2023.084.

Full text

Abstract:

Tyrimo tikslas − išanalizuoti ir palyginti realius pacientų, gydytų angiogenezės inhibitoriais dėl geltonosios dėmės paburkimo (GDP), sukelto tinklainės venos nepraeinamumo (TVN), klinikinius duomenis. Retrospektyviai išanalizuota 117 pacientų, kuriems 2016- 2021 m. buvo diagnozuotas GDP dėl CTVN ir gydytų intravitrealinėmis kraujagyslių endotelio augimo faktorių (KEAF) inhibitorių injekcijomis į stiklakūnį Lietuvos sveikatos mokslų universiteto ligoninės Kauno klinikų (LSMUL KK) Akių ligų klinikoje. Buvo analizuojami medicininės dokumentacijos duomenys: amžius, lytis, gyvenamoji vieta, geltonosios dėmės centrinės tinklainės storis (CTS), geriausias koreguotas regėjimo aštrumas (GKRA), akispūdis (Tn), taikytas gydymas aflibercepto, ranibizumabo ar bevacizumabo injekcijomis. Rezultatai. Į 119 tiriamųjų (gydytų) akių iš viso buvo suleistos 796 angiogenezės inhibitorių injekcijos į stiklakūnį: 252 injekcijos – ranibizumabo, 240 – bevacizumabo ir 304 aflibercepto. Per minėtą laikotarpį vidutiniškai 1 akiai atiteko 6,7 injekcijos. Išanalizavus visą imtį, GKRA vidutinis pokytis po gydymo buvo statistiškai reikšmingas (p=0,01). Išskiriant pagal angiogenezės inhibitorių rūšį, GKRA vidutinis pokytis buvo didesnis tarp pacientų, kurie gydyti ranibizumabu nei bevacizumabu (p=0,02). Tarp aflibercepto grupės ir kitų KEAF inhibitorių grupių statistiškai reikšmingo skirtumo nebuvo (p>0,05). Visos imties GKRA po gydymo ir GKRA pokytis statistiškai reikšmingai priklausė nuo amžiaus (atitinkamai p=0,002, p=0,012). Po gydymo GKRA buvo statistiškai reikšmingai didesnis pacientų iki 60 m., nei per 70 m., o GKRA pokytis buvo didesnis pacientų iki 60 m., lyginant su pacientais per 80 metų. Analizuojant visa imtį, CTS po gydymo statistiškai reikšmingai sumažėjo (p0,05). GKRA pokytis statistiškai reikšmingai buvo didesnis gydytų ranibizumabu nei bevacizumabu (p=0,02), tarp aflibercepto ir kitų angiogenezės inhibitorių statistiškai reikšmingo skirtumo nebuvo (p>0,05). Statistiškai reikšmingo skirtumo tarp GKRA, CTS, Tn pokyčio prieš (po) gydymo bei lyties ir gyvenamosios vietos nebuvo, tačiau GKRA po gydymo buvo reikšmingai didesnis pacientų < 60 m., lyginant su ≥70 m., o GKRA pokytis buvo didesnis tarp pacientų 0,05).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Kwapisz, J., G. Gadomska, K. Stankowska, J. Boinska, and D. Rość. "Wybrane parametry angiogenezy w nowotworach mieloproliferacyjnych." Acta Haematologica Polonica 44 (July 2013): 88–89. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.056.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Mesters, R. M., T. Padró, M. Steins, et al. "Angiogenese bei hämatologischen Neoplasien." Oncology Research and Treatment 24, no. 5 (2001): 75–80. http://dx.doi.org/10.1159/000055192.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Felcht, Moritz, and Markus Thomas. "Angiogenese beim malignen Melanom." JDDG: Journal der Deutschen Dermatologischen Gesellschaft 13, no. 2 (2015): 125–36. http://dx.doi.org/10.1111/ddg.12580_suppl.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Berndt, Christina. "Anti-Angiogenese mit Trebananib." Info Onkologie 17, no. 7 (2014): 32. http://dx.doi.org/10.1007/s15004-014-0972-1.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Joussen, A. M., and B. Kirchhof. "Angiogenese in der Augenheilkunde." Der Ophthalmologe 100, no. 4 (2003): 281–83. http://dx.doi.org/10.1007/s00101-003-0811-5.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Reinmuth, N., D. Heigener, and M. Reck. "Anti-Angiogenese – therapeutische Konzepte." Atemwegs- und Lungenkrankheiten 38, no. 03 (2012): 99–104. http://dx.doi.org/10.5414/atx01760.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

Risau, W. "Endothel, Angiogenese und Metastasierung." Oncology Research and Treatment 10, no. 4 (1987): 260–62. http://dx.doi.org/10.1159/000216417.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

Ibing, R., A. Schneider, M. Popp, Th J. Stegmann, and Th Hoppert. "Klinische Ergebnisse der Behandlung der koronaren Herzkrankheit mit Wachstumsfaktoren." Hämostaseologie 20, no. 04 (2000): 167–72. http://dx.doi.org/10.1055/s-0037-1619488.

Full text

Abstract:

ZusammenfassungDie aktuellen Behandlungsmethoden der koronaren Herzkrankheit zielen auf Minimierung des Infarktrisikos und Reduktion der Symptome durch Senkung des myokardialen Sauerstoffbedarfs, durch Verbesserung der myokardialen Perfusion sowohl medikamentös als auch mechanisch durch PTCA oder Bypasschirurgie und durch Prävention einer weiteren Progression der Erkrankung. Trotz des hohen technischen Standards der interventionellen oder operativen Verfahren der myokardialen Revaskularisation sind diese bei Patienten mit diffuser Arteriosklerose und peripherem Gefäßbefall nicht anwendbar. Die Induktion der Angiogenese durch humane angiogenetische Wachstumsfaktoren entwickelt sich speziell bei dieser Patientengruppe zu einer neuen Therapiemodalität und stellt neben medikamentöser Therapie, PTCA und Bypasschirurgie ein viertes, neuartiges Behandlungsprinzip der koronaren Herzkrankheit dar. »Polypeptide Fibroblast Growth Factor« (FGF) und »Vascular Endothelial Growth Factor« (VEGF) scheinen einen besonders starken Effekt im Hinblick auf die Induktion der Angiogenese im hypoxischen Gewebe auszuüben.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Mróz, Magdalena. "Wykorzystanie macierzy zewnątrzkomórkowej opatrunku Endoform® w terapii ran przewlekłych – opis przypadków." Forum Leczenia Ran 3, no. 1 (2022): 49–53. http://dx.doi.org/10.15374/flr2022003.

Full text

Abstract:

Jednym z czynników hamujących proces leczenia ran przewlekłych jest nadmiar metaloproteinaz macierzy zewnątrzkomórkowej, skutkujący ciągłą fazą zapalną, uniemożliwiającą przejście na dalsze etapy gojenia ran, czyli angiogenezę i proliferację. Wyizolowana macierz zewnątrzkomórkowa w postaci opatrunku Endoform® znacznie skraca czas leczenia ran. Stanowi modulator metaloproteinaz odpowiedzialnych za degradację istotnych białek strukturalnych, ponadto wspomaga proces proliferacji komórkowej, a następnie epitelializacji. Celem niniejszej pracy było przedstawienie terapii ran przewlekłych z wykorzystaniem opatrunku Endoform®.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Shukurova, Umida Po'latovna, and Nargiza Nuritdinovna Umarova. "BUYRAK NEFROSKLEROZIDA ANGIOGENEZ MARKERLARINING EKSKRETSIYA DARAJASINI BAHOLASH." Role of agriculture and medicine in science Volume 2, Issue 3 (2025): 20–23. https://doi.org/10.5281/zenodo.15333485.

Full text

Abstract:

<strong>B</strong><strong>UYRAK NEFROSKLEROZI</strong><strong>DA</strong><strong> </strong><strong>ANGIOGENEZ</strong><strong> </strong><strong>MARKERLARINING</strong><strong> </strong><strong>EKSKRETSIYA</strong><strong> </strong><strong>DARAJASINI</strong><strong> </strong><strong>BAHOLASH </strong> <em> </em> PhD, EMU UNIVERSITY o‘quv-uslubiy departament boshlig‘i,<strong>              </strong> <strong>Shukurova Umida Po‘latovna</strong> <strong>     </strong>Respublika shoshilinch tibbiy yordam ilmiy markazi shifokori            <strong>      Umarova Nargiza Nuritdinovna</strong>        

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Zöller, M., and S. Matzku. "Tumorprogression: Adhäsion, Proteolyse und Angiogenese." Visceral Medicine 15, no. 2 (1999): 128–36. http://dx.doi.org/10.1159/000012544.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

Schumacher, Beate. "Wohin geht die Anti-Angiogenese?" Im Focus Onkologie 16, no. 1-2 (2013): 12–15. http://dx.doi.org/10.1007/s15015-013-0012-2.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

Musch, Annemarie. "mCRC: Angiogenese — ein wichtiges Target." Im Focus Onkologie 16, no. 12 (2013): 72. http://dx.doi.org/10.1007/s15015-013-0831-1.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Bruijnzeel, P. L. B. "Angiogenese bij diabetische retinopathie (DRP)." Medisch-Farmaceutische Mededelingen 44, no. 2 (2006): 53–54. http://dx.doi.org/10.1007/bf03058731.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

Cursiefen, Claus, and Ulrich Schönherr. "Angiogenese und Angiogenesehemmung im Auge." Klinische Monatsblätter für Augenheilkunde 210, no. 06 (1997): 341–51. http://dx.doi.org/10.1055/s-2008-1035072.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Schumacher, Beate. "Wohin geht die Anti-Angiogenese?" Uro-News 17, no. 9 (2013): 24–29. http://dx.doi.org/10.1007/s00092-013-0308-8.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Szala, S. "17 Strategia terapii genowej w hamowaniu angiogenezy nowotworów." Reports of Practical Oncology & Radiotherapy 3 (1998): 30. http://dx.doi.org/10.1016/s1507-1367(98)70191-9.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

Marmé, D. "Tumorangiogenese: Neue Ansätze in der Krebstherapie." Hämostaseologie 20, no. 03 (2000): 154–58. http://dx.doi.org/10.1055/s-0037-1619482.

Full text

Abstract:

ZusammenfassungSolide Tumoren können ohne Versorgung über das Blutgefäßsystem nur bis zu einem Durchmesser von wenigen Millimetern wachsen. Erst wenn der Tumor beginnt, angiogene Wachstumsfaktoren zu produzieren, setzt die Neubildung von Gefäßen durch Aussprossen aus dem bestehenden Gefäßsystem ein. Der Tumor wächst, und Krebszellen gelangen durch die neuen permeablen Kapillaren in den Kreislauf. Der »vascular endothelial growth factor« (VEGF) ist der für die Tumorangiogenese bedeutsamste angiogene Wachstumsfaktor. Er wird von fast allen soliden Tumoren gebildet. Seine Rezeptoren werden nur auf Gefäßendothelien und vornehmlich auf solchen in der Nähe des Tumors exprimiert. Das VEGF/VEGF-Rezeptorsystem bietet sich als Angriffsart für eine antiangiogene Krebstherapie an. Experimentelle Therapieversuche zeigen, dass eine Hemmung der VEGF-vermittelten Endothelzellaktivierung sowohl das Wachstum des Primärtumors als auch die Metastasierung hemmt. Entsprechende therapeutische Strategien werden derzeit klinisch erprobt.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Chan, Jenq-Shyong, Jaw-Wen Chen, and Tao-Cheng Wu. "MP482IVABRADINE IN ANGIOGENESS OF DIABETIC MICE." Nephrology Dialysis Transplantation 32, suppl_3 (2017): iii606—iii607. http://dx.doi.org/10.1093/ndt/gfx174.mp482.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!