To see the other types of publications on this topic, follow the link: Arte barroco.

Dissertations / Theses on the topic 'Arte barroco'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 dissertations / theses for your research on the topic 'Arte barroco.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Calderón, Torres Iván Matheus Manuel Rodolfo. "Imágenes sobrevivientes: Muruk’ocha y lo barroco contemporáneo en Alfredo Márquez." Master's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2020. http://hdl.handle.net/20.500.12404/19641.

Full text
Abstract:
La presente investigación estudia la categorización de barroco andino contemporáneo en el proyecto Muruk’ocha (Laguna manchada) llevado a cabo por el artista peruano contemporáneo Alfredo Márquez (Lima, 1963) entre los años 2011 y 2018. Muruk’ocha consiste en un conjunto de instalaciones que toman como materia base una serie de planchas de bronce bañadas con ácido que reproducen e intervienen fotografías de identificación de mineros en el asentamiento Morococha durante la década de 1930, tomadas originalmente por el fotógrafo peruano Sebastián Rodríguez (Huancayo, 1896 – Morococha, 1968). A través de un método que integra análisis visual y conceptual de las piezas e instalaciones pero que incide en la producción material concreta de las mismas, esta tesis reconstruye primero la circulación de las imágenes de Rodríguez hasta apropiadas por Márquez en el contexto del circuito de arte contemporáneo de Lima, identificando las mediaciones e instituciones por las que estas imágenes pasaron; para luego preguntarse, a partir de los modos de producción concretos de Márquez y de análisis visuales de las propias piezas, cómo estas planchas de bronce se relacionan con la obra previa del artista y con la categoría de barroco andino contemporáneo. Finalmente, se propone leer Muruk’ocha como un inverso libidinal y una forma espectral del barroco andino contemporáneo planteado por Márquez y discutido por Mujica, Villar y Buntinx.
The present investigation aims to consider the categorization of contemporary Andean baroque in the Muruk'ocha (Laguna manchada) project, carried out by the contemporary Peruvian artist Alfredo Márquez (Lima, 1963) between the years 2011 and 2018. Muruk'ocha consists of a set of installations based on a series of acid-plated bronze plates that reproduce and intervene identification photographs of miners in the Morococha mining settlement, located in the heights of Perú’s central Andes during the 1930s, originally taken by the Peruvian photographer Sebastián Rodríguez (Huancayo, 1896 - Morococha, 1968). Through a method that integrates visual and conceptual analysis of the pieces and installations but that underlies their specific material production, this thesis first reconstructs the circulation of Rodríguez's images until appropriated by Márquez in the context of the Lima contemporary art circuit, identifying the mediations and institutions through which these images passed; and then asks, based on Márquez's specific modes of production and visual analysis of the pieces themselves, how these bronze plates relate to the artist's previous work and to the category of contemporary Andean baroque. Finally, we propose to read Muruk’ocha as a libdinal inverse and a spectral form of the contemporary Andean baroque envisaged by Márquez and discussed by Mujica and Buntinx.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Francischetti, Délcia Silva. "Conformação contemporânea do Barroco na identidade cultural brasileira." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2013. http://repositorio.unb.br/handle/10482/15178.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Comunicação, Pós-Graduação em Comunicação, 2013.
Submitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2014-02-14T13:12:36Z No. of bitstreams: 1 2013_DelciaSilvaFrancischetti.pdf: 8997441 bytes, checksum: b76ec55b65be24dbae95caa99d6d816b (MD5)
Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2014-02-14T13:50:23Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2013_DelciaSilvaFrancischetti.pdf: 8997441 bytes, checksum: b76ec55b65be24dbae95caa99d6d816b (MD5)
Made available in DSpace on 2014-02-14T13:50:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2013_DelciaSilvaFrancischetti.pdf: 8997441 bytes, checksum: b76ec55b65be24dbae95caa99d6d816b (MD5)
Na formação da identidade brasileira o Barroco, enquanto arte e conceito assumiu um papel preponderante. Os seus componentes estéticos foram utilizados para compor uma linguagem autônoma baseada na imagem, servindo como meio para a formulação de um discurso político-ideológico, visando facilitar a comunicação entre conquistadores e conquistados, e posterior domínio europeu sobre as populações nativas e os demais grupos étnicos incorporados ao processo de formação do povo brasileiro. A arte colonial brasileira, resultado do uso sistemático dessa linguagem, foi utilizada no século XVI como dispositivo a serviço da Contrarreforma, mostrando-se particularmente eficiente enquanto estratégia de aproximação e persuasão, propiciando a subjetivação de índios e negros baseada em valores essencialmente brancos e europeus. Este trabalho resgata o percurso do Barroco na história brasileira, enquanto arte, dispositivo e conceito, considerando-o nos contextos históricos que precedem e sucedem o descobrimento do Brasil até a atualidade, buscando elementos característicos cujos referenciais visuais coincidam com aqueles presentes na arte barroca e em suas recontextualizações presentes na comunicação de massa do Brasil do século XXI, propondo uma reflexão sobre o papel do Barroco como chave na conformação da identidade cultural brasileira. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT
In the building of Brazilian identity, the Baroque, as art expression and concept, took a preeminent role. Their aesthetic components were used to compose a language based on autonomous image that was applied in constructing a political-ideological discourse, in order to facilitate the communication between conquerors and conquered. In the same sense, Baroque was used to assure the European dominance over the native populations and other ethnic groups incorporated into the process of formation of the Brazilian people. The Brazilian colonial art, which resulted from the systematic use of this language, was taken in the sixteenth century as a device to Counter-Reform, being particularly effective as an approach and persuasion strategy, providing the subjectivity for Indians and Blacks based mostly in white and European values. This work recovers the path of the Baroque in Brazilian history, as art and device concept, considering the historical contexts that preceded and followed the Brazil’s discovery, in the XV century up to nowadays, seeking elements whose visual references characteristics matches to those present in the Baroque and in their reconfigurations within Brazilian mass communication in the XXI century, proposing a reflection on the role of the Baroque as key to shape the Brazilian cultural identity.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Garcia, Luciara Bruno [UNESP]. "Barroco paulista: novas possibilidades de documentação." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2015. http://hdl.handle.net/11449/132596.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-01-13T13:27:17Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-06-29. Added 1 bitstream(s) on 2016-01-13T13:32:35Z : No. of bitstreams: 1 000856099.pdf: 23903176 bytes, checksum: 270cac79e67507891207467cad1d754a (MD5)
Esta pesquisa trata do trabalho do fotógrafo Germano Graeser, que juntamente com Mário de Andrade e Luiz Saia iniciaram as atividades do Serviço do Patrimô- nio Histórico e Artístico Nacional - SPHAN em São Paulo. Foram levantados, identificados e registrados com documentação fotográfica os patrimônios arquitetônicos do Estado de São Paulo pesquisados pelo Serviço, entre os anos de 1937 - 1966. A pesquisa também propõe uma atualização documental dos registros criados durante aqueles anos, com a utilização da tecnologia da fotografia digital e da técnica da fotografia panorâmica 360 graus, com as quais criaram-se tour virtuais pelos lugares fotografados.
This research is about the work of photographer Germano Graeser who along with Mario de Andrade and Luiz Saia started the activities of the National Historical and Artistic Heritage Service - SPHAN in Sao Paulo. It was collected, identified and recorded with photographic documentation the architectural heritage of the State of Sao Paulo surveyed by SPHAN between the years 1937 - 1966. The research also proposes a documentary update of records created during those years, with the use of photography digital technology and technique of photography panoramic 360 degrees, used to create a virtual tour of the places photographed.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Garcia, Luciara Bruno 1978. "Barroco paulista : novas possibilidades de documentação /." São Paulo, 2015. http://hdl.handle.net/11449/132596.

Full text
Abstract:
Orientador: Percival Tirapeli.
Banca: Pelópidas Cypriano de Oliveira
Banca: Maria Eliza Cezaretti
Resumo: Esta pesquisa trata do trabalho do fotógrafo Germano Graeser, que juntamente com Mário de Andrade e Luiz Saia iniciaram as atividades do Serviço do Patrimô- nio Histórico e Artístico Nacional - SPHAN em São Paulo. Foram levantados, identificados e registrados com documentação fotográfica os patrimônios arquitetônicos do Estado de São Paulo pesquisados pelo Serviço, entre os anos de 1937 - 1966. A pesquisa também propõe uma atualização documental dos registros criados durante aqueles anos, com a utilização da tecnologia da fotografia digital e da técnica da fotografia panorâmica 360 graus, com as quais criaram-se tour virtuais pelos lugares fotografados.
Abstract: This research is about the work of photographer Germano Graeser who along with Mario de Andrade and Luiz Saia started the activities of the National Historical and Artistic Heritage Service - SPHAN in Sao Paulo. It was collected, identified and recorded with photographic documentation the architectural heritage of the State of Sao Paulo surveyed by SPHAN between the years 1937 - 1966. The research also proposes a documentary update of records created during those years, with the use of photography digital technology and technique of photography panoramic 360 degrees, used to create a virtual tour of the places photographed.
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Sousa, Evandro de. "Lição de anatomia." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/95676.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2011
Made available in DSpace on 2012-10-26T04:47:40Z (GMT). No. of bitstreams: 0Bitstream added on 2013-07-16T20:47:00Z : No. of bitstreams: 1 297381.pdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Este trabalho consiste em um estudo de "entrada" na relação entre o barroco e a fundação da nação, centrado nos escritos de Mário de Andrade. O corpus que se elege, portanto, é composto, sobretudo, pelos escritos de Mário de Andrade e seus posicionamentos estéticos e nos seus desdobramentos e retomadas da questão. O que está em jogo, neste estudo, é muito menos a recuperação monumental do barroco, do que a caracterização de uma leitura das condições da história nacional fundada na questão do pertencimento (ou não) do barroco. O que se opera então, ao conceber o barroco como sintoma de uma história que se histeriza, é justamente um atravessamento do barroco manipulado como símbolo. O problema assim ocorre, mediante ao trabalho que é cercar imagens, ao trabalho de corte efetuado por Mário de Andrade para entender o contra-fluxo dos tempos no que se elege como "o tempo modernista", ou ainda na cronologia que é própria do escritor paulista limitada, nas obras, entre 1917-1945, bem como nas publicações post-mortem realizadas através do Instituto de Estudos Brasileiros. O corpus Mário de Andrade que se ser quer capturar aqui se compõe na escritura fantasmática que prolifera e se impõe na maneira como institui uma direção ao Nacional, porém deixando lastros que impede que esta imagem seja totalizante.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Bedin, Andrea Gomes. "Igreja Nossa Senhora do Rosário, Embu das Artes (SP): arte e educação jesuíticas." Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2015. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/1941.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-04-25T19:20:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Andrea Gomes Bedin.pdf: 7640361 bytes, checksum: 95e62bc53d37ae7473a13bf0759d7ab4 (MD5) Previous issue date: 2015-02-09
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
The research focuses on the analysis of the performance of the Company of Jesus in the area of education and the production of Brazilian religious art throughout the seventeenth century and early eighteenth century, with the preliminary base historical documents of the period, mostly. We resorted, under observation and data collection, the Jesuit churches and relevant to the purpose of the survey monuments. Lent greater emphasis to Our Lady of the Rosary Church in Embu das Artes, São Paulo. In this Baroque religious complex, beyond the church, the museum and the sacristy were relevant to my research. Assuming that art constitutes element of relevance to the study of a particular historical moment and that education is one of the fundamental building blocks of a given society, it is possible to affirm the existence of a dialogue between these two elements, the fact that in the specific case of the Society of Jesus, have much contributed to the catechesis of natives and settlers who frequented the church of the Rosary, at the time, the central location of a Jesuit settlement. To do so, I sought theoretical references on authors whose works are focused on the production of sacred art in this period, especially from the Baroque and the authors argue that, in a singular manner, the role of Ignatian education during the colonial period in Brazil. In parallel, kept frequent contacts with historical sites, visits to churches and monuments. I managed a few interviews with experts and authorities on the subject
A Pesquisa concentra-se na análise da atuação da Companhia de Jesus na área da educação e na produção da arte sacra brasileira ao longo do século XVII e início do século XVIII, tendo como base preliminar documentos históricos do período, principalmente. Recorreu-se, em regime de observação e coleta de dados, às Igrejas jesuíticas e monumentos pertinentes ao objetivo da pesquisa. Deu-se maior destaque à Igreja Nossa Senhora do Rosário em Embu das Artes, São Paulo. Nesse complexo religioso Barroco, além da Igreja, o museu e a sacristia foram relevantes para a pesquisa. Partindo do pressuposto de que a arte constitui elemento de relevância para o estudo de um dado momento histórico e de que a educação é um dos alicerces fundamentais de uma dada sociedade, é possível afirmar a existência de uma interlocução entre estes dois elementos, fato que, no caso específico da Companhia de Jesus, teria em muito colaborado para a catequese de nativos e colonos que frequentavam a Igreja do Rosário, na época, localidade central de um aldeamento jesuítico. Para tanto, buscaram-se referenciais teóricos em autores cujas obras têm como foco a produção da arte sacra do referido período, em especial do Barroco, bem como nos autores que discutem, de maneira singular, o papel dos inacianos na educação durante o período colonial no Brasil. Em paralelo, foram mantidos frequentes contatos com locais históricos, visitas a igrejas e monumentos, bem como algumas entrevistas com especialistas e autoridades no assunto
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Rivera, Delgado Perla. "El barroco en Chile. De la dispersión a la unidad: La configuración del dispositivo barroco mediante el estudio de la serie de cuadros de la Vida de San Francisco (1647-1730)." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/109783.

Full text
Abstract:
El Barroco como estilo de arte ha generado una prolífera producción historiográfica bajo la mirada de la Historia del Arte y la Crítica Literaria, sin embargo, con la inclusión de nuevos marcos metodológicos, algunos autores como Sarduy, D’ors, Benjamin, Maravall, entre otros, han atisbado en esos trabajos, conceptos, valores, formas y prácticas comunes cuyas formas artísticas no serían sino una proyección alegórica de lo que los sujetos vivieron a fines de la Edad Media y el Renacimiento. En una Europa trastocada por disputas filosóficas, hallazgo de nuevos territorios, y reformas religiosas, el descubrimiento de América constituyó la inserción de un nuevo actor en la historia que, siendo el blanco de la sistematización que supuso el reordenamiento europeo, a saber, el dispositivo barroco, se habría posicionado no sólo como un sujeto receptor de las prácticas de poder español, sino como un sujeto activo que en una gradual constitución de su identidad, aprehendió los elementos de este barroco-híbrido-europeo para conferirle su propio sello, un barroco americano mestizo. El deslizamiento de límites entre la imposición de la cultura europea y la creación de una nueva identidad americana, sólo habría sido posible por la existencia de un imaginario mestizo-híbrido eclosionado a partir de estas nuevas realidades y puede ser detectado en la pintura, para nuestro caso, La Serie de Cuadros sobre la vida de San Francisco, pues su materialidad y composición revelaría la presencia de dicho imaginario en tanto que emisor y receptor encontrarían ahí su espacio de pugna y encuentro.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Checa, Liliana, Sergio Dextre, and Luis Villacorta. "Del ocaso al amanecer. Una breve historia. Arte de los siglos XIV al XVII - Segunda edición [Capítulo 1]." Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas (UPC), 2007. http://hdl.handle.net/10757/556131.

Full text
Abstract:
Ilustrado por los alumnos de la Facultad de Arquitectura de la Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas, este libro repasa la historia del arte desde fines de la Edad Media hasta el periodo barroco, considerando el contexto histórico y sus artistas más representativos. Toma en cuenta la escultura, la pintura, la arquitectura, con interpretaciones precisas sobre las obras de los italianos Giotto, Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Miguel Ángel, Rafael. También de artistas de los Países Bajos, como Jan Van Eyck, El Bosco, Rubens, Rembrandt, Vermeer; asimismo de España (Velázquez). El libro se abre con el epígrafe atribuido al filósofo griego Platón: «La belleza es el resplandor de la verdad». Ideal para cursos de Lenguajes Artísticos, Arte y Arquitectura de la Edad Media al Renacimiento, y Arte y Arquitectura del Barroco al Art Nouveau.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Holguín, Valdez Anthony Michael. "Los lienzos de San Diego de Alcalá de José María del Pozo y Téxada. El último pincel del barroco sevillano en el epílogo virreinal." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2019. https://hdl.handle.net/20.500.12672/11649.

Full text
Abstract:
Se busca demostrar que los cuadros San Diego de Alcalá en las Islas Canarias y Veneración del cuerpo de San Diego de Alcalá por el rey Felipe IV y su corte, del pintor sevillano José María del Pozo y Téxada revelan componentes formales vinculados a su experiencia científica en la expedición de Alejandro Malaspina y las convenciones barrocas de la pintura sevillana de la Real Escuela de las Tres Nobles Artes. Para ello la investigación se ha organizado entre tres capítulos en las cuales analizamos el contexto artístico virreinal limeño y el caso sevillano en el último tercio del siglo XVIII, para luego desarrollar su producción pictórica y las relaciones con el comitente Diego Antonio de la Casa y Piedra. En ese sentido, el estudio pretende aportar a los distintos trabajos y bibliografía general que ha tratado el tema del arte peruano en el periodo del epílogo virreinal.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Fernandes, Ana Candida Franceschini de Avelar. "Por uma arte brasileira: modernismo, barroco e abstração expressiva na crítica de Lourival Gomes Machado." Universidade de São Paulo, 2012. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27160/tde-17052013-153846/.

Full text
Abstract:
Por meio da organização e análise da crítica dispersa de Lourival Gomes Machado, textos em sua maioria pertencentes ao acervo do crítico, esta tese parte do pressuposto de que, para Gomes Machado, há uma arte brasileira autêntica, que se forma no século XVIII, sob o signo do barroco, e se estende até início de 1960, com a abstração expressiva, apresentando um interrompimento devido à implantação da Academia de Belas Artes, durante o século XIX. Nos anos 1940, apesar das preocupações do crítico envolverem sobretudo o modernismo brasileiro e a abstração aparecer apenas timidamente, no período de sua crítica madura, entre 1950 e início de 1960, passa a dedicar mais atenção à arte abstrata chegando, no fim desse período, a entender a abstração expressiva como vertente mais significativa, tanto da produção brasileira como internacional. Mário de Andrade era referência intelectual de destaque para Gomes Machado e ambos estavam em busca do que entendiam ser a configuração de uma arte propriamente brasileira. Para Andrade, a arte brasileira deveria carregar índices da natureza humana brasileira. Na crítica de Gomes Machado, a relação entre forma e lugar torna-se mais complexa, fazendo com que aquilo que antes transparecia na arte figurativa de deformação expressiva, relativa ao olhar de Andrade, passe a habitar a abstração não-geométrica, ou seja, a \"arte brasileira\" passa a ser caracterizada por formas, e não assuntos, que dizem respeito à mentalidade brasileira. Diante disso, optou-se por uma interpretação do pensamento crítico de Gomes Machado a partir de três momentos fundamentais de sua produção - modernismo, barroco e abstração expressiva -, cujos artigos revelam os contornos expressivos de sua concepção de \"arte brasileira\".
Through the organization and analysis of Lourival Gomes Machado\'s dispersed critical production, texts mostly belonging to the critic\'s personal archive, this thesis understands that, to Gomes Machado, there is an authentic Brazilian art, formed in the eighteenth century, under the sign of the Baroque, and which extends itself until early 1960, with informalism, presenting an interruption due to the implementation of the Academy of Fine Arts, during the nineteenth century. In the 1940s, despite the critic being mainly involved with Brazilian modernism and having abstraction appear only timidly, in the period of his mature critique between 1950 and early 1960, he devotes more attention to abstract art, understanding expressive abstraction as the most significant aspect of both Brazilian and international production. Mário de Andrade was an important intellectual reference to Gomes Machado and both sought to understand the configuration of an authentic Brazilian art. To Andrade, Brazilian art should carry aspects of Brazilian human nature. In Gomes Machado\'s critique, the relationship between form and space becomes more complex, so that what appeared in figurative art of expressive deformation - characteristic of Andrade\'s vision -, continues to inhabit non-geometric abstraction. In other words, \"Brazilian art\" becomes characterized by forms, and not themes that concern Brazilian mentality. Therefore, Gomes Machado\'s critical thinking was analyzed from three key moments of his production - modernism, baroque and expressive abstraction. His articles reveal the contours of his expressive conception of \"Brazilian art\".
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Baño, Martínez Francisca del. "Estancias de uso y representación al servicio de las catedrales españolas durante el Barroco." Doctoral thesis, Universidad de Murcia, 2008. http://hdl.handle.net/10803/10883.

Full text
Abstract:
Este trabajo se ha dedicado al análisis de los espacios de la catedral que no corresponden propiamente a la zona del templo, pero que han desarrollado una función imprescindible en el conjunto catedralicio, tanto en lo que se refiere a los aspectos litúrgicos, como a los de tipo institucional. De este modo, los principales ámbitos objeto de interés han sido las sacristías, salas capitulares, archivos, bibliotecas, claustros y contadurías. A partir de su estudio se ha indagado en el mecanismo interno de una catedral en la época mencionada, reflexionando sobre las cualidades y características de estos espacios, ya que eran los que estaban destinados a favorecer su funcionamiento.Aunque se centra fundamentalmente en el Barroco, se han incluido también algunos ejemplos precedentes, así como también otros de finales del siglo XVIII, que aunque trascienden claramente el estilo barroco, vinieron a ofrecer la solución a necesidades planteadas con anterioridad.
The present work has been devoted to the analysis of the additional rooms which together with the temple constitute a cathedral. These rooms have had an essential function not only in relation to the liturgy but also in relation to institutional aspects. Thus, sacristies, chapter rooms, archives, libraries, cloisters and accountant offices have been the main subjects of this work. Thanks to their study, the internal mechanism of cathedrals during the Baroque has been investigated; we have reflected on the qualities and characteristics of these rooms since they were aimed at favouring their functioning. Although this study centres mainly on the Baroque period, some examples from previous times as well as from the end of the 18th Century have been taken into account. The latter, though going beyond the Baroque style, offered a solution to the problems posed earlier
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Moreschi, Marcelo Seravali. "A inclusão de 'barroco' no Brasil : o caso dos catalogos." [s.n.], 2004. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/269894.

Full text
Abstract:
Orientador: Antonio Alcyr Bernardez Pecora
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem
Made available in DSpace on 2018-08-03T19:38:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Moreschi_MarceloSeravali_M.pdf: 8326078 bytes, checksum: 4aa4154752f42562e8cf2554a4555ddb (MD5) Previous issue date: 2004
Resumo: O propósito desta dissertação é o de estudar o emprego de uma determinada palavra em um dado conjunto de textos. A palavra é "barroco", e o conjunto de textos é constituído pelos catálogos das exposições de arte organizadas durante as comemorações dos 500 anos do Brasil. Propõe-se a discussão de como se produz nacionalidade por meio do termo "barroco" e de como se configura um objeto museológico num gênero específico de escrita: o catálogo de exposição
Abstract: This dissertation examines how the specific word "baroque" is used throughout the catalogues that accompanied the artwork exhibitions organized during the celebrations of the Five-Hundredth Anniversary ofthe "discovery" ofBrazil. We attempt to show not only how a specific writing geme, the exhibition catalogue, configures a museological object, but also how certain uses of the term "baroque" can produce a nationality definition as well
Mestrado
Teoria e Critica Literaria
Mestre em Teoria e História Literária
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Brandão, Angela. "Desenhos de Tarsila do Amaral : barroco mineiro atraves do olhar modernista." [s.n.], 1999. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/278650.

Full text
Abstract:
Orientador: Jorge Sidney Coli Jr
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-07-24T23:37:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Brandao_Angela_M.pdf: 12026203 bytes, checksum: 608150c4e30469e4a83d0689914022a2 (MD5) Previous issue date: 1999
Resumo: Não informado
Abstract: Not informed
Mestrado
Mestre em História
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Caredda, Sara. "El patronazgo español en la Cerdeña barroca: arte, poder y devoción." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2016. http://hdl.handle.net/10803/398534.

Full text
Abstract:
El hilo conductor de la tesis doctoral es el análisis del fenómeno del patronazgo español en Cerdeña en época barroca, a partir de las obras de arte que encargaron los virreyes y obispos de la isla. Estos personajes, escogidos directamente por el rey por su probada fidelidad a la Corona, formaban la élite que gozaba de la mayor visibilidad política y económica a nivel local. Conocedores del valor del arte como instrumento de poder, algunos de ellos patrocinaron importantes empresas artísticas durante su estancia sarda, como la decoración de iglesias y capillas, la ejecución de monumentos funerarios, el encargo de pinturas y esculturas para sus residencias particulares o la organización de fiestas efímeras. Algunas de estas obras, por su gran envergadura, son consideradas unánimemente como los ejemplos más interesantes de barroco en Cerdeña, por lo cual no son inéditas. Al contrario, a lo largo de las últimas décadas se han hecho avances importantes en su conocimiento, sobre todo gracias a una serie de estudios estilísticos y documentales que han permitido fecharlas e identificar sus autores. No obstante, faltaba una investigación que hiciese hincapié en su contenido intelectual, vinculándolas a los personajes que las patrocinaron y explorando de manera sistemática aspectos como su deseo de expresar riqueza o poder, la propaganda religiosa o política, la identidad nacional o cultural, etc. El objetivo principal de la tesis, pues, ha sido el de realizar un estudio de conjunto que abarque la labor de promoción artística de los patronos más importantes que residieron en Cerdeña, trazando una visión panorámica y evaluando el peso del arte que se hizo por su encargo. Por ello, el fundamento de la investigación se encuentra en los estudios de patronazgo artístico, que reivindican el papel del comitente en la gestación de la obra de arte, y las teorías que interpretan la imagen como documento histórico o testimonio visual, cuyo principal representante es Peter Burke. El diseño metodológico se ha desarrollado a través de dos fases paralelas. La primera ha consistido en la observación atenta y minuciosa de las obras, que ha sido acompañada por un riguroso análisis iconográfico-iconológico, para “leer” correctamente su significado simbólico. La segunda se ha resuelto en un trabajo de búsqueda y consulta de documentación primaria y secundaria relacionada con los patronos. Una vez recogidos los datos, se ha realizado una operación de análisis crítico para establecer los vínculos entre los materiales encontrados y las obras de arte. El trabajo de campo se ha realizado inicialmente utilizando los recursos disponibles en la ciudad de Barcelona, extendiéndose posteriormente a varios archivos y bibliotecas de ciudades como Cagliari, Madrid, Toledo, Ávila, Génova, Roma, Nápoles y Palermo. Es decir, teniendo en cuenta el perfil internacional de los patronos estudiados, que a lo largo de sus carreras políticas y eclesiásticas eran desplazados en distintos territorios bajo dominio español, se ha tratado fundamentalmente de ir siguiendo sus pasos. La decisión de centrar las búsquedas documentales en torno a las figuras de los comitentes, y no únicamente en los artistas, como se había hecho en la práctica totalidad de las investigaciones anteriores, ha permitido localizar numerosas fuentes inéditas que han ayudado en el proceso de lectura de la imagen y al mismo tiempo han revelado que los casos de patronazgo español en Cerdeña fueron más numerosos de los que se conservan hoy en día. La puesta en común de los casos particulares ha permitido apreciar la diversidad de los intereses artísticos de los virreyes y obispos estudiados, pero a la vez identificar divergencias y convergencias entre sus políticas culturales y, tras la correspondiente evaluación crítica, delinear unas tendencias comunes y proponer un modelo interpretativo del fenómeno del patronazgo español en Cerdeña.
This thesis analyses the artistic policy of the most important patrons who lived in Sardinia during the Baroque age: the viceroys and the Spanish bishops. During their stay in Cagliari, these aristocrats, chosen by the king for their loyalty to the Crown, promoted and supported many different forms of visual arts. Some of them concentrated on embellishing the town’s cathedral and royal palace, others made important donations to churches, others promoted the ephemeral arts and others acquired paintings, sculptures, relics or devotional objects that afterwards they brought with them back to Spain. Recently several stylistic and documentary studies have been published on these artworks, allowing to date them and to identify their authors. However, most researchers have focused their attentions on the artists, so that very little was known about their clients. The principal aim of the thesis, thus, is to propose an overall reflection on Spanish patronage in Sardinia. As far as the methodology is concerned, the research process started by observing and examining the artworks using the iconographic-iconological method, in order to investigate their intellectual and symbolic meaning. Afterwards, I carried out a meticulous research of primary and secondary sources related to the patrons, with the purpose of proposing a new approach to their artistic interests and establishing the links between their political and ecclesiastical career and the artworks they commissioned. The data collection process began in the archives and libraries of Barcelona. The second step was extending the research to other cities, such as Cagliari, Madrid, Toledo, Avila, Genova, Rome, Naples and Palermo. In fact, the Spanish viceroys and bishops were often displaced in different territories within the Spanish empire. In order to fully understand their artistic commissions, thus, it is necessary to “follow their footsteps” and consult widely scattered sources. Finally I analysed and compared the data with the purpose of offering a panoramic view of the artistic policy of viceroys and bishops. The analysis of individual case studies shows diversities, but at the same times reveals similarities within their artistic interests, allowing proposing an interpretative model of the phenomenon of Spanish patronage in Sardinia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Leal, Fabio de Freitas 1985. "O barroco no cinema latino americano : O dragão da maldade contra o santo guerreiro (Brasil) e La última cena (Cuba) /." São Paulo, 2016. http://hdl.handle.net/11449/141896.

Full text
Abstract:
Orientador: José Leonardo do Nascimento
Banca: Percival Tirapeli
Banca: João Eduardo Hidalgo
Resumo: Esta dissertação investiga se o barroco, comumente definido como a arte do bizarro e que teria entrado em declínio há mais de dois séculos, influenciou o cinema latino-americano nas décadas de 60 e 70, momento em que o nuevo cine latino-americano e o cinema novo brasileiro dialogavam em várias instâncias. O recorte para esta análise são duas obras dos mais renomados diretores deste momento: "O Dragão da maldade contra o santo guerreiro", de Glauber Rocha (Brasil - 1969) e "La última cena", de Tomás Gutiérrez Alea (Cuba - 1977). A pesquisa discutirá tanto os aspectos visuais do barroco quanto as narrativas deste estilo. As obras em questão são extremamente importantes para o cinema de seus respectivos países e foram reconhecidas mundialmente com vários prêmios, inclusive direção em Cannes para "O dragão da maldade contra o santo guerreiro". O diálogo com as artes plásticas é comum desde os primórdios do cinema, porém, quando Glauber e Tomás exprimem o drama do barroco, seus filmes aludem além de uma estética outrora chamada de bizarra, questões da América Latina, que teria sido moldada por séculos pelos colonizadores, pela igreja e por todos os artifícios artísticos que ela impunha.
Resumen: Esta disertación investiga si el barroco comúnmente definido como el arte del extravagante y que habría entrado en declinio hace dos siglos, influenció al cine latinoamericano en las décadas de 60 y 70, momento en que el nuevo cine latino-americano y el Cinema Novo brasileño dialogaron en varias instancias. El retazo para este análisis son dos obras de los más renombrados directores de este momento: "O Dragão da maldade contra o santo guerreiro", de Glauber Rocha (Brasil - 1969) y "La última cena", de Tomás Gutiérrez Alea (Cuba - 1977). La investigación discutirá tanto los aspectos visuales del barroco como las narrativas de este estilo. Las obras en cuestión son extremamente importantes para el cine de sus respectivos países y fueron reconocidas mundialmente con varios premios, incluso dirección en Cannes para "O dragão da maldade contra o santo guerreiro". El diálogo con las artes plásticas es común desde los principios del cine, pero cuando Glauber y Tomás revelan el drama del barroco, sus películas aluden además de una estética antes la llamada estravagante, cuestiones de América Latina que habrían sido moldeadas por siglos por los colonizadores, por la iglesia y por todos los sacrificios artísticos que ella imponía.
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Miralpeix, i. Vilamala Francesc. "El pintor Antoni Viladomat i Manalt (1678-1755): Biografia i Catàleg crític." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 2005. http://hdl.handle.net/10803/7839.

Full text
Abstract:
La tesi és un estudi integral de la figura i l'obra del pintor Antoni Viladomat i Manalt (1678-1755), un dels artífexs més destacats del panorama artístic català del Set-cents. El primer volum aborda la revisió de la seva biografia partint de les aportacions de la historiografia i de les noves dades inèdites d'arxiu. S'hi fa també un anàlisi de la seva cultura visual i figurativa, una panoràmica sobre la relació del pintor amb el seu ambient artístic més proper i immediat, i un estudi de l'encaix de la seva personalitat artística en el context de la pintura precedent i contemporània peninsular i europea. El primer volum inclou, també, un epíleg on s'aborden temes com els detonants i les conseqüències de la seva extraordinària fortuna crítica.
El segon volum és un catàleg crític de la seva obra, organitzat a partir de fitxes individuals de cadascuna de les obres. L'autor considera que dues-centes cinquanta obres conservades, comptant dibuixos i pintures, són autògrafes, quaranta-una de les quals són inèdites. El catàleg també te recull i classifica les obres descartades i les perdudes.
Les principals aportacions de la tesi, a banda de l'actualització del coneixement de la seva biografia i de l'elaboració per primera vegada d'un catàleg crític complet de la seva obra, són la localització del testament del pintor, la revisió de la relació de Viladomat amb els artistes de la cort de l'Arxiduc Carles d'Àustria, la proposta d'una nova cronologia per als treballs dels anys vint del segle XVIII, una interpretació nova dels plets contra el col·legi de pintors de Barcelona, la revisió de la seva intervenció a la Capella dels Dolors de Santa Maria de Mataró, bona part de la qual l'autor d'aquesta Tesi atribueix al pintor Joan Gallart; la definició dels usos que el pintor fa amb l'estampa de traducció, la relació amb la pintura siscentista dels Juncosa o la importància de l'aprenentatge en un context tradicional, etcètera.
The thesis is a complete study on the painter Antoni Viladomat Manalt (1678-1755). He is one of the most famous spanish painters in the eighteenth-century. The first volume is a biographic revision related to the historiography and the previously unknown information of the historical archives. Includes also an analysis of his visual and figurative culture, and an study on the relationship between the painter and his nearer artistical environment and a study on his artistical personality in relation with the spanish and european painting. In the first volume, there is a chapter about his critical opinions. The second volume is a critical catalogue of his works. It is organized in individual reports, one for each one of the works.
The writer considers that two hundred and fifty kept works, including drawings and paintings, are from the artist, and forty-one of them are previous by unknown. The catalogue also classifies the ruled out and lost works.
The main contributions of the thesis, a part from the updating of the biography and the creation of the critical catalogue, are the location of his will, the revision of the relation ships between Viladomat and the artists of Carles d'Àustria court, the proposal of a new chronology for the second decade of the XVIII century, a new interpretation of the lawsuit against the painters association of Barcelona, the revision of his interventions in Capella dels Dolors of Santa Maria de Mataró (the writer thinks that it belong to the painter Joan Gallart), the relationship with paintings of Juncosa family of the seventeenth-century or the importance of the learning in a traditional context.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Abad, González José Miguel. "Imago Mundi: las percepciones del Reino de Murcia: del Barroco a la Ilustración." Doctoral thesis, Universidad de Murcia, 2016. http://hdl.handle.net/10803/362914.

Full text
Abstract:
El objetivo general de esta Tesis doctoral es estudiar el territorio del Reino de Murcia en el siglo XVII, esencialmente entre los años 1630 a 1680, desde la percepción del mismo que tenía la sociedad local del Barroco y que después, tras un largo recorrido, daría paso a la de la Ilustración. No se pretende describir cómo era ese territorio y cómo evolucionó a lo largo de la Centuria, ya hay trabajos que han insistido en los procesos de conformación geográfica y económica, en su formación política o en su estructuración fiscal; trabajos que han indagado sobre todo por la evolución histórica de un espacio limitado que se ha caracterizado por su paulatina reducción desde el emirato a la actual Comunidad autónoma. Lo que se busca es intentar captar cómo la sociedad murciana del Seiscientos percibía el espacio en el que vivía y cómo a partir de esa percepción intentó adaptarse al medio y modificarlo en su provecho. La metodología empleada gira en torno a tres grandes apartados: una aproximación conceptual, una aproximación historiográfica y el análisis propio de la información conservada en las fuentes. En cuanto al primer apartado se realiza un estudio de la definición que se daba en los diccionarios del siglo XVII a determinados conceptos como: naturaleza, paisaje, medio geográfico, territorio, etc. En el segundo apartado se analiza cómo la historiografía ha abordado esta cuestión. Hasta ahora los historiadores sólo han confrontado de forma parcial el estudio sobre la percepción del territorio que han tenido las diversas sociedades y sobre la influencia que dicha percepción tiene en su actuación sobre el mismo; por lo que el ejemplo murciano puede servir de estímulo para investigaciones en este sentido. Y en el tercer apartado se busca la información que contienen las fuentes. Se intenta probar documentalmente cómo veían los murcianos del seiscientos el medio geográfico sobre el que vivían, cómo actuaban sobre el mismo para suplir sus defectos y protegerse de sus excesos; siempre asumiendo que la diversidad de los agentes, los interlocutores a quienes va destinado y la coyuntura condiciona el discurso movilizado, que desde luego no puede ser visto como objetivo. Las argumentaciones, los planes de protección y las descripciones de la naturaleza se van sumando de forma acumulativa de manera cada vez más densa a lo largo de todo el siglo. No sólo se van refinando y haciendo más técnicos, sino que se fundan en una afirmación radical de la posibilidad práctica de un conocimiento objetivo sobre la naturaleza y de la posibilidad de predecir sus reglas, unas reglas que empezaban a tomar forma de leyes. Siempre dentro del propio ámbito de los técnicos, el pensamiento de los administradores se estaba abriendo paso rápidamente, hasta el extremo que incluso parece evidente que influenciaba incluso a quienes en teoría fundaban su propia primacía en el discurso providencial. ¿Se trata de un pensamiento moderno? En realidad no, ya que la subordinación aunque fuera formal hacia el pensamiento religioso marcaba unos límites efectivos para su evolución. ¿Significa esto que nada había cambiado? En realidad no, la simple acumulación y la legitimidad que estaba adquiriendo la nueva forma de pensar había creado una base sólida sobre la que evolucionar una reflexión aún más autónoma. La imagen del mundo que se crearon los murcianos en el XVII, el siglo de la duda, les permitió compaginar sus miedos y sus desgracias con su fe y su voluntad de saber. Al hacerlo lograron superar un tiempo terrible y haciéndolo cambiaron su forma de ver el mundo, sin renunciar a nada de su antigua visión.
ABSTRACT. Our objective behind this doctoral dissertation is to study the territory of the Kingdom of Murcia in the 17th Century –especially between the years 1630 to 1680- through the perception that local Baroque society had of it, just before the Enlightenment period. We do not intend to describe the territory nor how it evolved along the century: there are already several works around the process of its geographical and economic conformation, of its political formation and its fiscal organization. These works have especially enquired into the historical evolution of a limited space, typified by its gradual evolution from the ancient emirate to the actual autonomous community. Our intention was then to trace how the Murcian society in the 17th Century perceived the space they lived in and how they tried, from that very perception, to adapt to their environment and change it for their own profit. The methodology employed hinges on three sections: a conceptual approach, a historiographical approach and the analysis of the information in the sources. In the first part we endeavor a study of the definition of certain concepts in the dictionaries of the 17th century: nature, landscape, environment, territory, etc. In a second part, we analyze how historiography has accosted this matter. Until now, historians have only partially confronted the study of perception of the territory in different societies and the influence of that perception over it; therefore, the example of Murcia can set the incentive for further research in this field. The third section analyzes the information derived from the sources to trace how the Murcians of the 17th Century defined their environment, how they acted to adapt to changes and protect themselves from its excesses. The circumstances have conditioned the discourse, as well as the diversity of the agents and the interlocutors to whom discourse is directed, so it can hardly be considered an objective fact. The arguments, the protection plans and the descriptions of nature begin to accumulate along the century: in contact with them, knowledge is refined and not only there are more technicians, but these agents even aspire to have the practical possibility of reaching an objective knowledge over nature, and to be able to predict its rules. Under the same influence, administrators were changing their way of thinking, affecting even those that centered their own certainties in the providential discourse. Can this be considered modern thought? Not really, since dependence to religious thought marked very clear limits to its development. Did it mean that nothing actually changed? Not really, since the simple accumulation of facts and the legitimacy that this new way of thinking was acquiring had set the basis to a more autonomous reflection. The image that the Murcians created of their world in the 17th Century –the century of doubt- allowed them to unite their fears and misfortunes to their faith and their will to know. This way they could surmount their difficulties and change the way they saw their world, without having to leave behind their previous vision of things.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Alarcón, Castillo Lorena. "Los vástagos de Clitemnestra." Tesis, Universidad de Chile, 2012. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/101566.

Full text
Abstract:
Este trabajo nace de la experiencia personal. Y apenas ésta emerge, se oculta tras el velo del artificio. Es una obra dividida en dos partes, y de distintas naturalezas: una está plenamente dedicada a la pintura, mientras que la otra pretende ser literatura. La primera está compuesta por doce retablos pintados al óleo, retablos que por lo demás tienen la característica de la orfandad, de maderas olvidadas en la calle o en algún rincón oculto dentro de una tienda de muebles antiguos. La segunda es un relato, quizá un cuento, que muestra las injusticias cometidas a diario en instituciones consagradas al develamiento de la verdad. En ambas se presenta la experiencia según corresponda; una la transmite, la otra relata, y en ambas se disfraza esa experiencia en capas y capas de penumbra, de volutas y ribetes, de violentos contrastes que solo pueden pertenecer a los artificios del arte Barroco.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Cardoso, Renato de Carvalho [UNESP]. "Repertório barroco e suas possibilidades ao violão: aspectos teóricos e métodos transcritivos a partir das cordas dedilhadas." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2014. http://hdl.handle.net/11449/110648.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-11-10T11:09:56Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-07-19Bitstream added on 2014-11-10T11:57:41Z : No. of bitstreams: 1 000795959.pdf: 3701442 bytes, checksum: e1cb5f51771d7d9cbaae39e61994febd (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Este trabalho propõe um diálogo entre as áreas de Música Antiga e de Práticas Interpretativas em instrumentos modernos. Para tal empreitada, discute as bases ideológicas do Movimento de PerformanceHistórica que tendem a um distanciamento entre as áreas, especialmente a associação paradigmática entre Música Antiga e instrumentos de época. Com a finalidade de elaboração de um método transcritivo para o violão do repertório de guitarra barroca, alaúde barroco e teorba,partiu-se da revisão bibliográfica de edições e textos acadêmicos que tratam da transcrição do repertório barroco ao violão, com ênfase nestes instrumentos. Essas publicações foram classificadas de acordo com seu método de transcrição, categorizando-as a partir da alteração da afinação do violão. Para o repertório dos instrumentos de cordas dedilhadas do Barroco, proponho como método a transcrição direta, que consiste na mudança da afinação do violão de acordo com o instrumento referencial do repertório, permitindo uma leitura direta da tablatura, com ferramentas delimitadas para adaptação do texto musical, sem a necessidade de confecção de uma edição musical.Essa proposta permite um contato perene com as fontes primárias e seus modos de escrita, além de propiciar uma facilidade de execução e um volume elevado de transcrições.
This study proposes a dialogue across fields of Early Music and the Interpretative Practices in modern instruments. For this, it discusses the ideological basis of the Historically Informed PerformanceMovement which tends to create a distance between such areas, especially the paradigmatic association between early music and period instruments. Aiming to develop a method of arrangement of the repertoire of baroque guitar, theorbo and baroque lute for the modern guitar, this study has departed from the literature review of editions and academic literature about guitar arrangement of the baroque repertoire, with emphasis on the aforementioned instruments. These publications have been classified according to their method of transcription, thus categorizing them from the alteration of the tuning of the guitar. I propose the direct arrangement method to the repertoire of plucked string instruments of the Baroque, which consists of changing the guitar tuning according to the reference instrument's repertoire, allowing a direct reading of the tablature, with delimited tools for adaptation of the musical text, without the need of editing the music. Thisproposal allows for a perennial contact with the primary sources and its notation forms, in addition to providing an ease of execution and a large amount of arrangement.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Cardoso, Renato de Carvalho 1987. "Repertório barroco e suas possibilidades ao violão : aspectos teóricos e métodos transcritivos a partir das cordas dedilhadas /." São Paulo, 2014. http://hdl.handle.net/11449/110648.

Full text
Abstract:
Orientador: Gisela Gomes Pupo Nogueira
Banca: Dorotéa Machado Kerr
Banca: Celina Bordallo Charlier
Resumo: Este trabalho propõe um diálogo entre as áreas de Música Antiga e de Práticas Interpretativas em instrumentos modernos. Para tal empreitada, discute as bases ideológicas do Movimento de PerformanceHistórica que tendem a um distanciamento entre as áreas, especialmente a associação paradigmática entre Música Antiga e instrumentos de época. Com a finalidade de elaboração de um método transcritivo para o violão do repertório de guitarra barroca, alaúde barroco e teorba,partiu-se da revisão bibliográfica de edições e textos acadêmicos que tratam da transcrição do repertório barroco ao violão, com ênfase nestes instrumentos. Essas publicações foram classificadas de acordo com seu método de transcrição, categorizando-as a partir da alteração da afinação do violão. Para o repertório dos instrumentos de cordas dedilhadas do Barroco, proponho como método a transcrição direta, que consiste na mudança da afinação do violão de acordo com o instrumento referencial do repertório, permitindo uma leitura direta da tablatura, com ferramentas delimitadas para adaptação do texto musical, sem a necessidade de confecção de uma edição musical.Essa proposta permite um contato perene com as fontes primárias e seus modos de escrita, além de propiciar uma facilidade de execução e um volume elevado de transcrições.
Abstract: This study proposes a dialogue across fields of Early Music and the Interpretative Practices in modern instruments. For this, it discusses the ideological basis of the Historically Informed PerformanceMovement which tends to create a distance between such areas, especially the paradigmatic association between early music and period instruments. Aiming to develop a method of arrangement of the repertoire of baroque guitar, theorbo and baroque lute for the modern guitar, this study has departed from the literature review of editions and academic literature about guitar arrangement of the baroque repertoire, with emphasis on the aforementioned instruments. These publications have been classified according to their method of transcription, thus categorizing them from the alteration of the tuning of the guitar. I propose the direct arrangement method to the repertoire of plucked string instruments of the Baroque, which consists of changing the guitar tuning according to the reference instrument's repertoire, allowing a direct reading of the tablature, with delimited tools for adaptation of the musical text, without the need of editing the music. Thisproposal allows for a perennial contact with the primary sources and its notation forms, in addition to providing an ease of execution and a large amount of arrangement.
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Xavier, Henrique Piccinato. "Eternidade sob a duração das palavras - simultaneidade, geometria e infinito na ética de Espinosa." Universidade de São Paulo, 2008. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8133/tde-14012009-160908/.

Full text
Abstract:
Pretendemos entender a filosofia de Espinosa, em especial, a sua Ética ordine geometrico demonstrata, a partir de uma operação conflituosa bem específica entre, por um lado, a perspectiva do transcendente (ou a teologia racional) e, por outro, um desejo de salvação mundana; entre o projeto da filosofia imanentista de Espinosa e um mundo submetido ao poder teológico-político; e entre o texto teológico e o método da escrita da filosofia de Espinosa. Tais operações estruturam o cerne de nosso trabalho, no qual visamos entender o nexo causal na passagem de um Deus sive natura absolutamente infinito para nós, os modos finitos desta mesma natureza, de maneira a chegarmos a um entendimento que possa nos garantir não apenas ser, mas tomar parte ativamente neste absolutamente infinito. Não só procuraremos caminhar neste solo conflituoso, mas ainda proporemos tratá-lo com um procedimento que em si enfatiza conflitos, pois visamos responder às nossas questões acerca da filosofia da imanência, de Deus, da passagem do infinito ao finito a partir de uma aproximação entre a obra de Espinosa e o complexo universo artístico da literatura, das artes plásticas e da música do século XVII barroco. Além disto, procuramos demonstrar a hipótese de que a singularidade da Ética enquanto texto, expressa por uma forma textual filosófica sem precedentes, produz uma questão conceitual extremamente complexa que se funde à própria idéia do absolutamente infinito. Pois se a síntese da geometria dos indivisíveis, do século XVII, fornece-nos uma nova idéia de infinito (como amplamente discutiremos) e se a ordem geométrica da demonstração da Ética é fruto desta mesma síntese, então o livro deve necessariamente trazer, já, em sua fartura textual esta idéia de infinito. (Continua)
We intended to understand Espinosa\'s philosophy, especially, his Ethics ordine geometrico demonstrata, starting from a very specific conflicting operation against, on one side, the perspective of the transcendent (or the rational theology) and, on other, a desire for a mundane salvation; between the project of Espinosa\'s immanentist philosophy and a world submitted to the theological-political power; and between the theological text and the method of writing of Espinosa\'s philosophy. Such operations structure the core of our work, in which we seek to understand the causal connection in the passage from a God sive natura, absolutely infinite, to us, the finite manners of his same nature, in way that we can arrive to an understanding that can guarantee to us not to be a part, but to take part actively in this absolutely infinite. Not only we will try to walk in this conflicting path, but we intend to treat it with a procedure that emphasizes conflicts in itself, for we aim to answer our subjects - concerning the philosophy of the immanence, God, and the passage from the infinite to the finite - dealing with an approach between Espinosa\'s work and the complex artistic universe of literature, visual arts and music from the Baroque XVII century. Farther, we intend to demonstrate the hypothesis that the singularity of the Ethics while a text, expressed by an unprecedented philosophical textual form, produces an extremely complex conceptual subject that merges to the same idea of the absolutely infinite present in the Ethics. For if the synthesis from the geometry of the indivisibles, of the XVII century, provide us a new idea of the infinite (as we will extensively discuss) and if the geometric order on the demonstration of the Ethics is a fruit of this same synthesis, then the book should necessarily bring, already, in its textual profusion 7 this idea of the infinite. In other words, the idea of the geometric-synthetic order, key to the formulation of the absolutely infinite, already takes place in the textual structure ordine geometric demonstrata of the Ethics. Thus, we look forward to demonstrate that the order of exposition of the text in the Ethics operates with the same idea expressed by its ontology (the idea that is also expressed in mathematics by the geometrical synthesis). Farther on, we will insist that the formal articulation of the Ethics renders to us patent the fruition of the infinite, because we believe that such work while a text and as text, already expresses to its reader the experience of this new synthesis of an indivisible absolutely infinite.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Esparza, Castillo Antonio. "Trascendencia de los artistas levantinos españoles en la formación de la academia de San Carlos en México o el predominio del Barroco." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2008. http://hdl.handle.net/10251/2907.

Full text
Abstract:
La tesis "Trascendencia de los artistas levantinos españoles en la formación de la Academia de San Carlos de México o el predominio del Barroco" está dirigida a estudiar tres aspectos fundamentales: el análisis de la fundación y formación de la Real Academia de las Tres Nobles Artes de San Carlos en México, el hecho insólito de que muchos artistas de una sola región española vinieran a México para aportar su capacidad creadora en el desarrollo de la misma, y la fata de éxito de ese centro educativo sin instaurar el predominio del Arte Neoclásico en su momento histórico. En el capítulo I dedicado a presentar el contexto histórico-político de fines del siglo XVIII, fue preciso hacer una breve semblanza de los reyes Carlos III y Carlos IV durante cuyos regímenes se dieron los primeros pasos de la Academia. Esta fue resultado de las reformas borbónicas puestas en práctica por Carlos III siguiendo los lineamientos de la ilustración y la iniciativa del Cirector de la Casa de Moneda, Jerónimo Antonio Gil. La visión global de esa época histórica abarca la interacción de los grupos humanos y factores financieros, ideológicos y culturales más influyentes en ese entonces, lo que obligó a una revisión de la secuencia de los virreyes y enciclopedistas. Se tratan aquí a los gremios, masones y jesuitas por sus nexos de oposición o a favor del funcionamiento de la Academia. El segundo capítulo versa sobre la estética universal, la institución de diversas academias y el carácter sociológico y cultural de la Nueva España en que tuvo lugar el acontecimiento toral de este estudio. Los distintos niveles sociales, donde campean personajes ilustres de las ciencias y las artes, reflejan así mismo la sujección de su psique al influjo de la religión y la Iglesia. Es en ese punto que se plantea el dominio del Arte Barroco como impedimento para satisfacer la imposición del Arte Clásico, el que carecía de la fuerza vital para transferir su esencia culta e intelectual en el medio espiritual
Esparza Castillo, A. (2002). Trascendencia de los artistas levantinos españoles en la formación de la academia de San Carlos en México o el predominio del Barroco [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/2907
Palancia
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Junior, Vilson Vieira da Silva. "Um estudo quantitativo sobre a evolução de movimentos artísticos." Universidade de São Paulo, 2014. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/76/76132/tde-22102014-074148/.

Full text
Abstract:
Enquanto muitos estudos são feitos para a análise e classificação de pinturas e outros ramos das Artes, este estudo não se detém somente a classificação. Estende-se aqui um método de análise já aplicado a Música e Filosofia (1), representando a evolução da Pintura como uma série temporal onde relações como oposição, inovação e dialética são medidas quantitativamente. Para isso, um corpus de pinturas de 12 artistas reconhecidos do período Barroco e de movimentos da Arte Moderna foram analisadas. Um conjunto de 99 atributos foi extraído e os atributos que mais contribuíram para a classificação das pinturas foram selecionados. O espaço de projeção obtido a partir desses atributos criou a base para a análise de medidas. Essas medidas quantitativas revelaram observações sobre a evolução dos estilos artísticos, especialmente quando comparados com outras áreas do conhecimento humano já analisados. A Música parece ter evoluído com a influência de uma tradição mestre-aprendiz (i.e. por apresentar alta dialética entre os músicos estudados). A Filosofia apresenta valores altos de oposição entre os representantes escolhidos (1), sugerindo que sua evolução apresenta constante oposição de ideias. Já na Pintura nota-se um outro padrão: aumento constante da inovação, baixa oposição entre membros do mesmo período artístico e picos de oposição no momento de transição entre estes períodos. Uma diferença entre os movimentos Barroco e movimentos da Arte Moderna foi também percebido no espaço projetado: enquanto as pinturas barrocas aparecem formando um agrupamento sobreposto, as pinturas modernas apresentam quase nenhuma sobreposição e estão dispostas espalhadas ao longo da projeção, mais que as barrocas. Essa observação encontra base na história da Arte onde os pintores barrocos compartilham características estéticas de suas pinturas, enquanto os modernos tendem a desenvolver seus próprios estilos e, por conseguinte, suas próprias estéticas.
While many studies were performed for the analysis and classification of paintings and other art venues, this study does not stop in the classification step. It extends an analysis method already applied to music and philosophy, representing the evolution of painting as a time-series where relations like opposition, skewness and dialectics were measured quantitatively. For that, a corpus of paintings of 12 well-known artists from Baroque and Modern art was analyzed. A set of 99 features was extracted and the features which most contributed to the classification of painters were selected. The projection space obtained from the features provided the basis to the analysis of measurements. This quantitative measures underlie revealing observations about the evolution of art styles, even when compared with other humanity fields already analyzed. (1) While music seems to evolve guided by a master-apprentice tradition (i.e. presenting high dialectics between composers) and philosophy by opposition, painting presents another pattern: constant increasing skewness, low opposition between members of the same movement and opposition peaks in the transition between movements. A difference between Baroque and Modern movements are also observed in the projected space: while Baroque paintings are presented as an overlapped cluster, the Modern paintings present minor overlapping and are disposed more scattered in the projection than baroques. This finds basis in arts history where Baroque painters share aesthetic characteristics while Modern painters tend to develop their own style and aesthetics.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Lissonger, André Luiz Ferreira. "A colina sagrada: por uma crítica puro visibilista." reponame:Repositório Institucional da UFBA, 2002. http://www.repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/8812.

Full text
Abstract:
186f.
Submitted by Suelen Reis (suziy.ellen@gmail.com) on 2013-03-04T13:07:18Z No. of bitstreams: 1 Lissonger.pdf: 1531731 bytes, checksum: 6c40d3267c8b3e3d53d8c56be435c651 (MD5)
Approved for entry into archive by Edilene Costa(ec@ufba.br) on 2013-03-06T23:00:44Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Lissonger.pdf: 1531731 bytes, checksum: 6c40d3267c8b3e3d53d8c56be435c651 (MD5)
Made available in DSpace on 2013-03-06T23:00:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lissonger.pdf: 1531731 bytes, checksum: 6c40d3267c8b3e3d53d8c56be435c651 (MD5) Previous issue date: 2002
O trabalho procura realizar uma crítica de matriz fenomenológica e método puro visibilista de uma parte da cidade de Salvador: a Colina Sagrada do Bonfim. Para tanto, parte do pressuposto que o objeto arquitetônico da Igreja do Bonfim, vai além da sua fisicidade; analisando-o sob uma matriz teórica rossiana, abrangendo no seu estudo: o locus, o genius loci, a sua espacialização, suas relações com a cidade, o ritual que o envolve, o percurso citadino, o traçado, suas permanências, etc. Esta dissertação é iniciada introduzindo a compreensão da crítica de arte, sobretudo de arquitetura, nas suas diferentes formas e a eleição natural de uma delas, no caso, o puro visibilismo. O primeiro capítulo procura dar conta do aprofundamento das possibilidades do puro visibilismo enquanto teoria e método visual, para sua posterior aplicação ao objeto selecionado. Antes do encontro metodológico crítico puramente visibilista com o objeto, torna-se necessário conceituá-lo [o objeto] enquanto arquitetura, passo esse realizado no segundo capítulo, sob a matriz rossiana. É aí que se procura provar que a Colina Sagrada é arquitetura e assim, torna-se objeto passível de crítica. O terceiro capítulo é justamente o encontro do método crítico puro visibilista com esse objeto de estudo já reconhecido enquanto arquitetura da cidade. Dá-se justamente através de exercícios figurativos que foram obrigados a serem realizados através da grande extensão de espacialização do objeto de estudo pela cidade. Tais exercícios sintetizam o supra-sumo da crítica em seu limite puramente visibilista e não apenas verbal ancorando uma poética estritamente pessoal na recriação do objeto. Então, sob a estética das aquarelas, temos o momento de reconhecimento metodológico da obra de arte. No quarto capítulo será o chamado Estado da Arte ou Crítica da Crítica sobre a arquitetura barroca, onde, procura-se concluir com a contribuição da crítica visibilista para a atualização do tema. É um capítulo que fora realizado após a verificação da proximidade dos valores da obra com os valores visuais da arquitetura da cidade barroca. O próximo passo, na busca de uma conclusão, procura-se verificar algumas coincidências entre a crítica puramente visibilista realizada no capítulo três e os valores visibilistas da arquitetura barroca. Pondo assim, em relevo, a possibilidade de vislumbrar alguns registros da arquitetura da Colina Sagrada, sob um olhar pura visibilista, coincidentes com a arquitetura barroca também vista sob esta matriz.
Salvador
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Rodríguez, Mansilla Fernando. "Zugasti, Miguel. La alegoría de América en el barroco hispánico: del arte efímero al teatro. Valencia: Pre-textos, 2005, 193 pp." Pontificia Universidad Católica del Perú, 2012. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/101438.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Zhang, Ying. "A chinoiserie na Europa nos séculos XVII e XVIII." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2016. http://hdl.handle.net/10773/17367.

Full text
Abstract:
Mestrado em Línguas, Literaturas e Culturas
O presente estudo pretende estudar o desenvolvimento e a influência da chinoiserie na Europa durante os séculos XVII e XVIII, através da análise de algumas das principais obras de arte deste género. Este período, que marcou o auge do desenvolvimento da chinoiserie na Europa, também foi um marco para os intercâmbios culturais entre Oriente e Ocidente. De acordo com o processo de divulgação da cultura chinesa na Europa, este estudo foi dividido em cinco partes: origem da chinoiserie na Europa, aceitação e imitação, ingresso na tendência predominante, os projetos da chinoiserie na Europa e o declínio da chinoiserie na Europa. Desde a sua origem ao seu declínio, este estudo pretende mostrar o processo de desenvolvimento da chinoiserie em alguns dos principais países europeus. Apresenta as características das obras de chinoiserie e o seu impacto sobre a arte europeia.
This study aims to study the development and influence of chinoiserie in Europe during the seventeenth and eighteenth century by analyzing the chinoiserie works and designs in Europe. The period of the seventeenth and eighteenth century was the boom of chinoiserie development in Europe, was also a landmark for cultural exchanges between East and West. According to the process of dissemination of Chinese culture in Europe, this study was divided into five parts: origin of chinoiserie in Europe, acceptance and imitation, entering the mainstream, the chinoiserie designs in Europe and the decline of chinoiserie in Europe. Since its origin to the decline, this study aims to study the development process of chinoiserie in Europe. Studies the characteristics of the works of chinoiserie in Europe and its impact on European art, by analyzing the works and chinoiserie designs in Europe.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Romero, Barragán Rocío. "Clamor de la Razón; Iconomía, Hiperbarroco y Transhistorias en la Obra de José Alejandro Restrepo." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2014. http://hdl.handle.net/10803/276163.

Full text
Abstract:
La obra del colombiano José Alejandro Restrepo es monumental. No solo por la hondura y complejidad de los problemas estéticos, históricos y artísticos que aborda, sino porque su actividad creadora es incansable, constante y llena de sorpresivos encuentros con lo real y con lo absurdo de lo real. La investigación parte de los inicios en el arte de Restrepo, indagando en las razones por las que ha llegado al escenario de la producción artística y cultural. José Alejandro Restrepo nació en Paris, quizás por la casualidad de la vida que llevo a su padre a vivir en la ciudad de los poetas y los artistas en 1959. Pese a que es parisino de nacimiento su trabajo se ha centrado en Bogotá, la capital de la Republica de Colombia. Inició sus estudios en Medicina, de donde se extrae ese interés perpetuo en el cuerpo como escenario de los encuentros, no solo de los circuitos y los tendones y fluidos, sino de las narrativas, los símbolos y las historias. En Paris asiste a los seminarios de Michel Foucault, historiador y filósofo francés que encabeza la lista de una buena cantidad de intelectuales nacidos en la posguerra con intereses renovados que se enmarcan en una filosofía del desencanto frente al proyecto moderno, son sus grandes ideales y grandes palabras: progreso, libertad, felicidad. Allí también conocerá al filósofo Gilles Deleuze, una de las personalidades más interesantes en esta pléyade de pensadores que inician una auténtica revolución en el pensamiento de su época. Con estos intereses descubiertos al lado de los pensadores franceses, regresa a Colombia, para trabajar con artistas de gran auge en el momento como Maria Teresa Hincapie, allí descubrirá su interés por la música, el teatro, el tiempo-duración y también las paradojas. La investigación busca ahondar en tres ejes del largo y riguroso despliegue artístico de Restrepo. El primero es Transhistorias, una autentica fabulación de lo que es el poder de la narrativa y la descripción y clasificación, en la escritura de la historia y la afectación que tiene esta en Colombia. La mirada sobre América cambia a la luz de quien esté narrando el discurso. Del mismo modo, la ciencia europea se pone en contradicción frente a las ficciones que se mezclan al factico conocimiento de la naturaleza que los grandes sabios proponen. El segundo módulo plantea siguiendo el contrapunteo del módulo anterior, la idea de que la historia es repetición y persistencia y que el progreso no es más que una entelequia. En este caso la fase de interés para Jose Alejandro Restrepo es el Barroco, no estudiado como un periodo de la historia del arte que va de 1600 a 1740, sino como acto operativo y así mismo como un aura fría, es decir, un Barroco que circula y que conecta creando chispas sorprendentes con asuntos como la violencia en Colombia. El Barroco es un estilo de pliegues abiertos y laberintos que se arraiga al modo de vida de los colombianos y puede percibirse en la literatura, la gastronomía, los usos cotidianos pero también en los absurdos de la guerra. La Gran Obra de José Alejandro Restrepo es Iconomia del año 2,000, esta obra engloba las anteriores investigaciones que el artista ha realizado con suma paciencia y rigor de arqueólogo de los relatos. Se divide en: Iconoclastia e Iconofilia. En esta obra se entretejen y se reviven los problemas históricos desarrollados en los inicios del cristianismo, cuando se desató la pugna iconoclasta en Bizancio. Restrepo llega a la conclusión de que el primer sistema económico es así mismo la administración de la imagen de Dios. De ello se sigue que en la Bizancio del siglo VIII, era lo mismo iconomia que economía, se administraba igual el flujo de dinero que el flujo de la imagen. Los iconoclastas, bando político contrario a quienes apoyan la idea de que las imágenes ayuda a los iletrados a comprender las escrituras, no eran muy diferentes de ellos. Ambos en si se muestran como grandes iconólatras y como grandes escritores y descriptores de signos visuales. Los tres ejes de trabajo se hallan conectados por los problemas de: la escritura de la historia, las grietas y rupturas de los discursos y los intersticios por donde se fugan los relatos que el poder construye. El clamor de la razón remite a ese teatro mundo donde la razón ha soñado y en este caso clama por una nueva voz y un pensamiento propio donde puede ser hallada más allá de la historia contada hasta ahora.
The work of Colombian José Alejandro Restrepo is monumental. Not only for the depth and complexity of the aesthetic, historic and artistic issues addressed, but because his creative activity is tireless, constant and full of surprising encounters with reality and the absurdity reality. Research in the early part of the art of Restrepo, investigating the reasons why it has reached the stage of artistic and cultural production. José Alejandro Restrepo was born in Paris, perhaps by chance in life that led his father to live in the city of poets and artists in 1959. Though birth is Paris has focused its work in Bogota, the capital of the Republic of Colombia. He began his studies in medicine, where the perpetual interest is extracted in the body as the scene of the encounters, not just circuits and tendons and fluids, but the narratives, symbols and stories. In Paris attends seminars Michel Foucault, French historian and philosopher who tops the list of a good number of intellectuals born after the war with renewed interest that are part of a philosophy of disenchantment with the modern project, are its high ideals and great words, progress, freedom, happiness. There will also meet the philosopher Gilles Deleuze, one of the most interesting personalities in this galaxy of thinkers that initiate a revolution in the thinking of his time . With these discovered interests alongside the French thinkers, returns to Colombia to work with artists of boom at the time as Maria Teresa Hincapie, there discover their interest in music, theater, time-duration and paradoxes. The research aims to delve into three axes of long and rigorous artistic display of Restrepo. The first is TransHistorias, a real fantasy of what the power of narrative and description and classification, in the writing of history and the effects that has this in Colombia. The look on America changed in the light of who is narrating the speech. Similarly, European science is put at odds against the fictions that mix the factual knowledge of nature that the great sages proposed. The second module poses following the counterpoint of the previous module, the idea that history is repeating and persistence and that progress is but a pipe dream. In this case the phase of interest to Jose Alejandro Restrepo is the Baroque, not studied as a period of art history ranging from 1600 to 1740, but as operative act and himself as a cold aura, ie a Baroque that flows and creating amazing sparks connecting with issues such as violence in Colombia. The Baroque is a style of open folds and mazes that is rooted way of life of the citizens and can be seen in the literature, gastronomy, but also in everyday uses the absurdities of war. The Great Work of José Alejandro Restrepo is Iconomía the year 2000, this Investigation covers the latest research that the artist has done with great patience and rigor of archaeologist stories. It is divided into: Iconoclasm and Iconophilia. In this work are interwoven and developed historical problems are revived in the early days of Christianity, when the iconoclastic conflict in Byzantium broke. Restrepo concludes that the first economic system is likewise managing the image of God. It follows that in the eighth century Byzantium, which was the same Iconomía economy, the flow of money flow in. administered equally. The iconoclasts, opposite political side to support the idea that the images helps to understand the scriptures illiterate, were not very different from them. Both in itself is as great as iconolaters descriptors great writers and visual signs. The three areas of work are connected with the problems of: the writing of history, the cracks and ruptures of the speeches and the interstices where the stories are leaking power constructs. The clamour of reason refers to the theater world where reason has dreamed and in this case cries out for a new voice and a thought which itself can be found beyond the story told so far.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Costa, Mozart Alberto Bonazzi da. "A talha no Estado de São Paulo: determinações tridentinas na estética quinhentista, suas projeções no barroco e a fusão com elementos da arte palaciana no rococó." Universidade de São Paulo, 2014. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/16/16133/tde-16102014-114447/.

Full text
Abstract:
Na Antiguidade Clássica oferendas efêmeras constituídas por guirlandas e festões de flores e frutos foram depositadas em frisos nas antigas construções dando origem aos relevos e esculturas ornamentais que, executados em pedra, foram aplicados sobre os frontispícios dos templos. Esse rico repertório ornamental foi reeditado na Renascença e, na Contra-Reforma, se tornaria representativo de uma estética oficializada pelo Concílio de Trento, dirigida à constituição da igreja enquanto expressão terrena da casa de Deus. No universo laico, a estética estaria subordinada ao poder real, configurando no espaço cortesão uma arte palaciana. No mundo ibérico esses motivos ornamentais seriam transpostos para a madeira, passando a recobrir as superfícies internas dos templos religiosos, também chamados de igrejas cintilantes de ouro, repertório este que chegou ao Brasil pelas mãos de mestres entalhadores, religiosos ou leigos provenientes do Reino. Nos templos construídos em São Paulo, entre os séculos XVII e XVIII, encontram-se exemplares de talha representativa das ocorrências estilísticas que se sucederiam no mesmo período na Europa, assumindo em alguns casos, particularidades regionais. O presente estudo parte dos tratados renascentistas, buscando identificar entre os conjuntos remanescentes do período colonial paulista, alguns dos elementos que teriam contribuído para a formação do repertório ornamental tridentino e palaciano que ocorreram primeiramente nos grandes centros europeus, geradores e difusores de estética, chegando a Portugal, e sendo editados na antiga Província de São Paulo de Piratininga, envolvendo aspectos que em muito ultrapassariam a materialidade dos suportes físicos.
In Classical Antiquity, ephemeral offers of wreaths and embroideries made of flowers and fruits were placed in the friezes of the ancient constructions, thus originating the ornamental engravings and sculptures that, worked in stone, were applied to the frontispiece of temples. This rich ornamental repertoire was reedited in the Renaissance and, in the Counter-Reformation, would become representative of a type of aesthetics made official by the Council of Trent with the intent of constituting the church as the earthly expression of the house of God. In the universe of laity, this aesthetic principle would be under royal power, configuring a palatial art in the court space. In the Iberian world, these ornamental motifs would be transferred to woodwork and cover the inner surfaces of the religious temples, which were also called shinny churches of gold. This repertoire arrived in Brazil through the hands of carving masters, both clergy and laymen coming from the Kingdom. In the temples built in São Paulo, between the seventeenth and the eighteenth centuries, we can find examples of this type of carving that represent the stylistic manifestation which occurred in Europe in the same period, but in some cases presenting regional particularities. This study begins with the Renaissance treaties, seeking to identify among the remaining sets of the colonial period in São Paulo some of the elements that would have contributed to the formation of the palatial and Tridentine ornamental repertoires that occurred firstly in the great European centers, which generated and spread aesthetic trends. These trends would reach Portugal and later the old Province of São Paulo de Piratininga in Brazil, where they found a new expression, involving aspects that greatly surpassed the simple materiality of physical supports.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Vallugera, Anna 1985. "El mercat artístic a Barcelona (1770-1808). Producció, consum i comerç d’art." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2016. http://hdl.handle.net/10803/398758.

Full text
Abstract:
Aquesta investigació pretén reconstruir les condicions del mercat artístic a la ciutat de Barcelona entre 1770 i 1808, coincidint amb un període històric en què la bonança econòmica va impulsar un moment d’auge de reforma urbanística, encàrrecs i activitats artístiques a la ciutat que va alentir-se entre 1796 i 1802, per aturar-se definitivament amb l’inici de la Guerra del Francès. La recerca s’ha estructurat en tres blocs principals que s’ocupen del reflectir els aspectes més determinants del mercat: la producció, el consum i el comerç d’art. En primer lloc, en l’àmbit de la producció cal situar-hi els artífexs, artesans i artistes, i la seva formació i corpus de coneixements especialitzats. Precisment, aquest període actuà com a frontissa entre el gremialisme i l’acadèmia amb l’entrada de les idees il·lustrades en les diferents àmbits artístics, per exemple, a través dels enginyers militars en l’arquitectura i seguides d’altres disciplines com el dibuix, la pintura i el gravat, principalment amb la creació de l’Escola Gratuïta de Dibuix de Barcelona, a l’ombra de les directrius de la Real Academia de San Fernando de Madrid. En segon lloc, el consum esdevé un altre tema cabdal, entès com un àmbit que permet conèixer la idiosincràcia de la clientela, els seus orígens socials, així com comprendre el mecenatge públic i privat, reflectint les disputes de poder de l’època a través de l’ostentació i els encàrrecs artístics, conformant per tant, el mercat primari. El tercer bloc, dedicat al comerç, mostra els sistemes de venda i revenda dels béns artístics existents en el període i aquells que hi aparegueren de bell nou, esmentant el mercat primari, però entrant de ple en les condicions de funcionament del mercat secundari a diferents nivells socials i econòmics. S’hi presenten diversos sistemes de venda com els encants i les subhastes; s’observa el funcionament d’alguns aspectes del mercat internacional; i es porten a debat alguns conceptes com el col·leccionisme en el món artístic de la Barcelona del segle XVIII. Com a tancament de la recerca, s’han inclòs tres annexos que s’han considerat fonamentals per al desenvolupament i comprensió de la investigació: un d’ells dedicat al context històric, econòmic, social i de pensament; un annex biogràfic del personatges i artífexs mes destacats en la recerca; i un tercer a mode de breu catàleg on es mostren fitxes d’alguns dels encàrrecs i obres més destacats dels esmentats al llarg de la investigació.
This research pretends to reconstruct art market conditions in Barcelona between 1770 and 1808, coinciding with a prosperous and wealthy historical period at the peak of the city’s urban reform and development, and the increasing quantity of assignments and artistic activities. This wealth slowed down between 1796 and 1802, coming to a stop at the beginning of the Spanish War of Independence in 1808. The research is structured in three main blocks referring to the most decisive art market aspects: production, consumption and art trade. Firsty, understanding the production conditions is necessary to recognise authors and makers, artisans and artists, their training and what kind of skills and knowledge they had. This period was a changeover from a Guilds system to an Academic system since the arrival of Enlightened ideas applied in different art disciplines. For example, so it was thanks architecture by military engineers and then followed by other artists in disciplines like drawing, painting and engraving, mainly since the foundation of the Barcelona’s Escola Gratuïta de Dibuix, led under the Real Academia de San Fernando de Madrid’s guideline. Secondly, consumption became another main subject, understanding who the patrons were and also their tastes, their social status and their actions in both private and public patronage, showing power disputes through ostentation and luxurious art assignments, on the primary market. Futhermore trade, which was also important, and showing sale systems and art goods re-sales, as good as new trade media in art beyond the primary market,which are secondary market, and its conditions in several social and economic levels. Several sale systems like almonedas or auctions were usual and thanks to this data it is possible to analyze some international market aspects or to understand some interesting concepts like collecting in 18th Century Barcelona. Finaly, three appendixes are included in the research with files considered fundamental in its development and understanding: a historical, economic and social appendix; a biographical appendix with the most important artist profiles; and a brief catalogue with the highlighted assignments and works of the period mentioned throughout the research.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Gilabert, Gaston. "El arte dramático de Bances Candamo. Poesía y música en las comedias del ocaso del Siglo de Oro." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/286632.

Full text
Abstract:
Bances Candamo se sitúa en un punto de inflexión clave para la historia de la literatura y del teatro, entre la poética barroca y la neoclásica. El análisis de la música en sus comedias permite observar desde una óptica privilegiada la evolución de algunos recursos acústicos que venían usándose en el Siglo de Oro y que a finales del siglo XVII han llegado a un punto de barroquismo hiperbólico que busca el colapso del oído. En las comedias de Bances vemos cómo se transforma lo heredado y cómo se anuncian nuevas inquietudes, sobre todo las provenientes de la corte del Rey Sol, que se implantarán definitivamente con Felipe V, pero que ya tuvieron antecedentes en esa década de regencia de María Luisa de Orleáns, primera esposa de Carlos II, época coincidente con el cargo de dramaturgo real de Bances Candamo. Esta tesis profundiza sobre la dramaturgia del postrer gran hombre de teatro del Siglo de Oro, autor además de la última preceptiva dramática áurea. Este discípulo de Calderón, que extrema el ingrediente musical tanto en cantidad como en recursos estéticos, es uno de los protagonistas de la controversia sobre la licitud de las comedias, y su Teatro de los teatros es un documento excepcional en este sentido. A partir de este tratado y de sus comedias, este estudio analiza la música vocal, la música instrumental y los bailes dramáticos desde un punto de vista totalmente original, hecho que permite revisar las categorías clásicas y arrojar luz sobre procedimientos poético-musicales en los que hasta ahora la crítica filológica y musicológica no había reparado, ni a propósito de Bances, ni a propósito de ningún otro dramaturgo del Siglo de Oro, a los que pueden aplicarse muchas de las propuestas de esta tesis.
Bances Candamo is to be found at a key inflection point for the history of literature and drama, between the baroque and the neoclassical poetry periods. The analysis of the music in his plays allows us to observe, from a privileged point of view, the evolution of some of the acoustic techniques that were being used during the Spanish Golden Age, and which by the end of the XVIIth Century had reached a point at which hyperbolic baroque style sought the collapse of the ear. In Bances' plays we can notice how the legacy is transformed and how the new concerns present themselves, especially those coming from the court of the Sun King, which will be permanently established during the kingdom of Philip V. It is important to note that these already had its antecedents during the regency of Marie Louise of Orléans, Charles II's first wife, coinciding with Bances Candamo's status as royal playwright. This doctoral thesis delves on the drama of the ultimate playwright of the Spanish Golden Age Theatre, also author of the last essay on dramatic theory. Being one of Calderón de la Barca's disciples, he takes the musical ingredient to the limit both in terms of quantity and of aesthetic means, and it is one of the main figures of the controversy over the morality of the theatre. His Teatro de los teatros is an outstanding piece of evidence on this respect. From this essay and his comedias, this thesis analyses the vocal music, the instrumental music and the dramatic dances from an innovative perspective, which allows us to revisit the classic categories and shed some light on the poetic-musical methods that had been forgotten by the philological and musicological criticism at this time, not concerning Bances nor any other playwright of the Spanish Golden Age to whom many aspects of this thesis apply.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

FREITAS, Antonio Flavio Guerra Barreto Gomes de. "Uma análise pragmática da linguagem audiovisual da TV Justiça: a imagem do direito na era do barroco digital." Universidade Federal de Pernambuco, 2016. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/24727.

Full text
Abstract:
Submitted by Alice Araujo (alice.caraujo@ufpe.br) on 2018-06-04T19:08:23Z No. of bitstreams: 1 DISSERTAÇÃO Antonio Flavio Guerra Barreto Gomes de Freitas.pdf: 2029075 bytes, checksum: 150e259502db65916f08f2833b2909fb (MD5)
Made available in DSpace on 2018-06-04T19:08:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DISSERTAÇÃO Antonio Flavio Guerra Barreto Gomes de Freitas.pdf: 2029075 bytes, checksum: 150e259502db65916f08f2833b2909fb (MD5) Previous issue date: 2016-04-15
A perspectiva do pragmatismo evoca uma noção de que a verdade se constrói através da percepção de sua utilidade, revelando uma compreensão de que a linguagem se faz presente em uma pluralidade de mecanismos, dos quais o direito, a arte e a televisão fazem parte e têm na imagem um ponto de interseção muito importante. Por outro lado, não é possível desprezar a percepção de que as tecnologias audiovisuais têm modificado a compreensão de agir comunicativo, para estruturar a realidade de maneira diferenciada, ensejando um novo ambiente onde o espaço público, ao modelo habermasiano, vai além dos limites da materialidade fático-social. Nesse ambiente, Richard Sherwin, com o movimento do Realismo Jurídico Visual, identifica o chamado “Barroco Digital”, ao perceber a semelhança que a sedução das imagens na contemporaneidade guarda com a construção de realidade que ocorria no mundo Barroco dos Séculos XVII e XVIII. Diante desta realidade observada por Sherwin é que se tomará uma postura de indagação perante a TV Justiça brasileira, através de uma análise pormenorizada de seu surgimento dentro da evolução da cultura televisiva do Brasil, diante da qual será perquirido acerca de sua natureza enquanto emissora pública, e a sua grade de programação será analisada de maneira detida, para que se possa averiguar se este instrumento comunicativo pode ser identificado como fruto de um mundo seduzido por uma dobra binária que hipnotiza do mesmo modo que os quadros e igrejas do continente europeu do Século XVII e do Brasil Colônia.
The perspective of pragmatism, reveals a comprehension that language makes itself present on plenty mechanisms, among which are Law and television. On the other side, it is not possible to take for granted the perception that audiovisual Technologies have been modifying the comprehension of communicative acting, to struture a new environment of public space, as the habermasian model. On this environment, which Richard Sherwin, with the Visual Legal Realism movement, identifies as Digital Baroque, for keeping similar conceptions of reality with the Baroque from XVII and XVIII centuries, that it will be taken an inquiring position towards brazilian TV Justiça, through a detailed analysis of its emergence in the evolution of the country’s television culture, of its nature as a public broadcaster and its program schedulle, whether this communication tool can be identified as the result of a world seduced by a binary fold that hypnotizes the same way as the paintings and churches on the European continent of the seventeenth century and colonial Brazil.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Peris, Medina Mercedes Consuelo. "La figura humana voladora en la Edad Moderna. Expresión de su movimiento en la plástica italiana." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2016. http://hdl.handle.net/10251/60153.

Full text
Abstract:
[EN] The flight of the flying human figure must be situated, because of its abundance and dynamic particularities, in the art of the Modern Age, especially in the Italian art. In a context in which modern physics are calling into question the validity of the previous Aristotelian theories, and flying machines (which have a fantastic aspect in the literature) are invented, visual art develops a flight free from all the earthly obstacles that prevent the man from elevating. In this work we have inquired about the configuration of the flying human figure in the visual depiction (mainly Italian) from the XV century until the first half of the XVIII century, about the process of creation that allows to picture this movement which does not exist in external reality, about the visual resources involved in its expression, and about how the expression of flight evolves along this period. The flight of the aerial figures is an invention, in real life there is no actual reference of this kind of movement. In spite of its connection to flight, floatation, and weightlessness, it is not fully identifiable with neither of these dynamic phenomena. The mobile possibilities that flying figures exhibit support the idea that this kind of movement is detached from the everyday action of human beings: total freedom of trajectories which contradicts physical reality, elasticity and flexibility, constant movement, and changes in the nature and substance; moreover, it is a movement that appears to occur in a specific space-time. Its dynamism is attractive because of its visual character and also because of the ideas it conveys, which reveal a connection with the ideas in angelology and classic mythology. In the expression of flight within each artistic style, the taste and interests of the time are manifested. During the Quattrocento the change takes place, and the most significant features that are developed later appear in that moment. The presence of flying figures becomes progressively more abundant, mainly with the depictions of putti and cherubim. Also, from the XVI century onwards, the symbolism of flight as an approach to the spiritual world and physical emancipation becomes settled. In the final stage of this period, during the Rococo, flight becomes less abundant, and the visual complexity it had reached in previous stages is simplified and becomes subtler. The creative process to represent flight is based on intuition as a generator of internal and sensory experiences, visual memory and invention; from all these we find, under different terminologies, evidence in the texts of the Modern Age. Moreover, the use of visual information from different real actions (both in moving and static objects) and its transformation reveals itself in numerous pieces, especially in sketches. The dynamic resources of the artistic language are used to transmit the mobile characteristic of flying figures, mainly by stressing its dynamism, and prolonging the art work observation time. In ceiling pictures, these resources concentrate in the expressive use of the space of representation, and, frequently, in generating the sensation that the flying figures are part of the material reality of the spectator, merging the real and the fantasy world through both the symbolism and the material elements involved. The floating figure of the human figure cannot be dissociated from the Italian cultural context in the Modern Age, and to a great extent our knowledge of flight is defined by the art works coming from this period.
[ES] El vuelo de la figura humana se localiza, por sus particularidades dinámicas y abundancia, en el arte de la Edad Moderna, especialmente en el arte italiano. En un contexto en el que la Física cuestiona las teorías aristotélicas y se inventan máquinas voladoras (que tienen una faceta fantástica en la literatura), el arte plástico desarrolla un vuelo libre de todos los obstáculos terrenales que impiden al hombre elevarse. En este trabajo nos preguntamos cómo ha sido configurado el vuelo de la figura humana en la plástica (principalmente la italiana) desde el siglo XV hasta la mitad del siglo XVIII, cuál es el proceso de creación que permite dar imagen a este movimiento que no existe en la realidad externa, qué recursos plásticos participan en su expresión y cómo evoluciona la expresión del vuelo a lo largo de este periodo. El vuelo de la figura humana es una invención, en la vida material no existe un referente real de este movimiento. A pesar de su conexión con el vuelo, la flotación y la ingravidez, no es identificable plenamente con ninguno de estos fenómenos dinámicos. Las posibilidades móviles que exhiben las figuras voladoras apoyan la idea de que su movimiento está alejado de las acciones cotidianas del ser humano: libertad total de trayectorias que contradice la realidad física, elasticidad y flexibilidad, movimiento constante y cambios en la naturaleza de su sustancia; además, se trata de un movimiento que parece transcurrir en un espacio-tiempo también específico. Su dinamismo es atractivo por su visualidad y también por las ideas que transmite, las cuales manifiestan una conexión con ideas de la angelología y de la mitología clásica. En la expresión del vuelo de cada estilo artístico se manifiestan los gustos e intereses del momento. En el Quattrocento tiene lugar el momento de cambio y surgen las características más significativas, que posteriormente se desarrollan. La presencia de figuras voladoras es progresivamente más abundante, sobre todo las representaciones de putti y querubines. Asimismo, desde el siglo XVI se consolida el simbolismo del vuelo como acercamiento al mundo espiritual y a la liberación física. En la fase final de este periodo, durante el Rococó, el vuelo es menos abundante, y la complejidad visual que había alcanzado se simplifica y serena. El proceso creativo para representar el vuelo se basa en la intuición como generadora de experiencias internas y sensoriales, la memoria visual y la invención; de todo ello encontramos, bajo otros términos, evidencias en los textos de la Edad Moderna. Además, el uso de información visual a partir de diversas acciones reales (tanto con modelos en movimiento como estáticos) y su transformación se trasluce en numerosas obras, especialmente en dibujos preparatorios. Los recursos dinámicos del lenguaje plástico se orientan a transmitir las características móviles de las figuras voladoras, principalmente acentuando su dinamismo y prolongando el tiempo de observación de la obra. En las pinturas cenitales, estos recursos se centran en el uso expresivo del espacio de representación, y con frecuencia, en generar la sensación de que las figuras voladoras forman parte de la realidad material del espectador, fusionando el mundo real y el de la fantasía, tanto a través del simbolismo como de la materia. El movimiento flotante de la figura humana no puede desligarse del contexto cultural italiano de la Edad Moderna, y en gran medida nuestro conocimiento del vuelo está definido por las representaciones de esta época.
[CAT] El vol de la figura humana es localitza, per les seues particularitats dinàmiques i abundància, en l'art de l'Edat Moderna, especialment en l'art italià. En un context en el qual la Física qüestiona les teories aristotèliques i s'inventen màquines voladores (que tenen una faceta fantàstica en la literatura), l'art plàstic desenvolupa un vol lliure de tots els obstacles terrenals que impedeixen a l'home elevar-se. En aquest treball ens preguntem com ha sigut configurat el vol de la figura humana en la plàstica (principalment la italiana) des del segle XV fins a la meitat del segle XVIII, quin és el procés de creació que permet donar imatge a aquest moviment que no existeix en la realitat externa, quins recursos plàstics participen en la seua expressió i com evoluciona l'expressió del vol al llarg d'aquest període. El vol de la figura humana és una invenció, en la vida material no existeix un referent real d'aquest moviment. Malgrat la seua connexió amb el vol, la flotació i la ingravitació, no és identificable plenament amb cap d'aquests fenòmens dinàmics. Les possibilitats mòbils que exhibeixen les figures voladores recolzen la idea que el seu moviment està allunyat de les accions quotidianes de l'ésser humà: llibertat total de trajectòries que contradiu la realitat física, elasticitat i flexibilitat, moviment constant i canvis en la naturalesa de la seua substància; a més, es tracta d'un moviment que sembla transcórrer en un espai-temps també específic. El seu dinamisme és atractiu per la seua visualitat i també per les idees que transmet, les quals manifesten una connexió amb idees de la angelologia i de la mitologia clàssica. En l'expressió del vol de cada estil artístic es manifesten els gustos i interessos del moment. En el Quattrocento té lloc el moment de canvi i sorgeixen les característiques més significatives, que posteriorment es desenvolupen. La presència de figures voladores és progressivament més abundant, sobretot les representacions de putti i querubins. Així mateix, des del segle XVI es consolida el simbolisme del vol com a acostament al món espiritual i a l'alliberament físic. En la fase final d'aquest període, durant el Rococó, el vol és menys abundant, i la complexitat visual que havia aconseguit se simplifica i serena. El procés creatiu per a representar el vol es basa en la intuïció com a generadora d'experiències internes i sensorials, la memòria visual i la invenció; de tot açò trobem, sota altres termes, evidències en els textos de l'Edat Moderna. A més, l'ús d'informació visual a partir de diverses accions reals (tant amb models en moviment com a estàtics) i la seua transformació es reconeix en nombroses obres, especialment en dibuixos preparatoris. Els recursos dinàmics del llenguatge plàstic s'orienten a transmetre les característiques mòbils de les figures voladores, principalment accentuant el seu dinamisme i perllongant el temps d'observació de l'obra. En les pintures zenitals, aquests recursos se centren en l'ús expressiu de l'espai de representació, i amb freqüència, a generar la sensació de que les figures voladores formen part de la realitat material de l'espectador, fusionant el món real i el de la fantasia, tant a través del simbolisme com de la matèria. El moviment flotant de la figura humana no pot deslligar-se del context cultural italià de l'Edat Moderna, i en gran manera el nostre coneixement del vol està definit per les representacions d'aquesta època.
Peris Medina, MC. (2016). La figura humana voladora en la Edad Moderna. Expresión de su movimiento en la plástica italiana [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/60153
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Dilla, Martí Ramon. "Sant Ramon de Penyafort. Imatge, devoció i santedat." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/418807.

Full text
Abstract:
La present recerca doctoral es dedica a les representacions de Ramon de Penyafort (c.1185-1275) dins del marc de la construcció de la imatge religiosa en època moderna. El punt de partida és l’anàlisi de les primeres figuracions medievals del dominic català, amb l’objectiu d’observar d’una manera àmplia i transversal la gènesi, evolució i variants experimentades en la seva iconografia d’ençà del 1601, quan el personatge assoleix definitivament la santedat. Els continguts de la tesi s’han organitzat a partir de tres blocs principals, precedits per la introducció i les conclusions pertinents. El primer bloc presenta un recull biogràfic de Ramon de Penyafort com a personatge històric, tot subratllant les principals fites que contribuïren a la seva fama com a jurista i predicador de prestigi, abans d’afrontar detalladament la història del procés de canonització del personatge des de la seva mort l’any 1275, fins a la solemne canonització de 1601, celebrada a la nova Basílica de Sant Pere, sota la cúpula dissenyada per Michelangelo. El segon bloc de la tesi gira a redós de la difusió del culte a sant Ramon de Penyafort després de 1601 a Catalunya, però també a les penínsules ibèrica i itàlica, completant el marc geogràfic de l’anomenat Mediterrani catòlic. En aquests territoris es constata com durant les primeres dècades del segle XVII el culte a sant Ramon de Penyafort esdevé emergent i genera esplendoroses festes de canonització, però també nous encàrrecs artístics destinats a la veneració del dominic català, entre els quals destaca la desapareguda capella del sant al convent de Santa Caterina de Barcelona. El tercer bloc temàtic analitza sis qüestions vinculades directament a la imatge raimundiana, que abracen des de la gènesi de les representacions del frare dominic en època medieval, fins a la fixació de la seva iconografia arran de la canonització de 1601. Entre les problemàtiques plantejades, hi ha un especial èmfasi en la creació i difusió de la Transfretació, o viatge miraculós del sant sobre la seva capa entre Mallorca i Barcelona, però també en el seu impacte dins del cicle fundacional de l’Orde de la Mercè de Redempció de captius, així com en els seves conseqüències en època moderna.
The thesis analyses the representations of the catalan Dominican Raymond of Penafort (c.1185-1275). Raymond was probably the most famous and respected jurist in canon law of his time. After occupying the Chair of canon law at the University of Bologna, he received the Dominican habit in Barcelona in 1222, and begun a promising career inside the Order of Preachers, that reached the nomination as Great Master in 1239. During those years, Raymond also became a famous writer after his Summa de casibus poenitentiae, a book of cases for confessors. Knowing Raymond's reputation in the juridical sciences, Gregory IX appointed him chaplain and grand penitentiary, and also commissioned him the compilation of the Decretales, the most important collection of canon laws approved officially in 1234, that became a Standard until 1917. After Raymond’s death in the convent of Santa Caterina of Barcelona, his tomb was the scenario of different miraculous healings attributed to the friar’s intercession. This fact attracted many pilgrims and encouraged his brothers to begin a canonization process to ascend Raymond to the glory of the altars. The main objective of the thesis is the study of Raymond’s representations as confluence between art, sanctity and devotion in the modern era. Although the work is chronologically focused in the seventeenth and eighteenth centuries, in first instance are closely studied the medieval representations of the friar, in order to observe in a wide and transverse view the genesis, evolution and variants experienced on the iconography of the friar before and after his canonization, held in Rome in 1601.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Suez, Suez Samir Marge. "Elementos de teoría musical al servicio de la interpretación históricamente informada de los repertorios italianos del Renacimiento y del Barroco temprano: análisis de fuentes y nuevos antecedentes." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2022. http://hdl.handle.net/10251/158620.

Full text
Abstract:
[ES] Elementos de teoría musical al servicio de la interpretación históricamente informada de los repertorios italianos del Renacimiento y del Barroco temprano: análisis de fuentes y nuevos antecedentes. La práctica de la interpretación musical históricamente informada nos enfrenta continuamente a la necesidad de herramientas que permitan abordar y reconstruir los repertorios anteriores al siglo XVIII y, especialmente, aquellos italianos del Renacimiento y del Barroco temprano objeto de este estudio. La teoría musical tonal, el solfeo y el análisis moderno parecieran no bastar: la lejanía espacio-temporal y la falta de referencias estéticas, éticas y poéticas dificulta su interpretación. Es que, queriendo interpretar dichos repertorios de forma históricamente informada, lo mejor sería hacerlo con las mismas herramientas con las que los músicos de aquella época lo hacían. A estas se puede acceder a través del análisis de la composición y de las fuentes, mediante elementos de teoría musical que en muchos casos se alejan de los actuales: quizás uno de los más importantes sea la solmisación. Inicialmente concebida en el siglo XI como un método nemotécnico de aprendizaje de los intervalos, ésta se desarrolla por más de siete siglos con la contribución de músicos y teóricos de diversos orígenes y culturas. En este sentido, al igual que el solfeo parece aludir a los rudimentos teóricos de la tonalidad, una gran parte de la teoría musical antigua se transmite por generaciones a través de la solmisación. Sin embargo, a este tradicional carácter pedagógico podemos agregar una dimensión de herramienta de la interpretación musical y de elemento de la composición. No obstante, estas dos últimas perspectivas incidan directamente en la interpretación musical, hoy en día la solmisación se utiliza poco en la actividad musical profesional. Por ello, a través de un renovado análisis, pretendemos adentrarnos en las noticias que las fuentes teóricas y prácticas de la época nos ofrecen de la solmisación, tanto como herramienta de interpretación musical, como elemento de la composición. Algunas de estas noticias han sido ya estudiadas como parte de la teoría musical modal: las revisamos ahora desde el punto de vista interpretativo. Otras son nuevos antecedentes de incidencias del método guidoniano útiles a la interpretación musical históricamente informada de estos repertorios.
[CAT] Elements de teoria musical al servici de la interpretació històricament informada dels repertoris italians del Renaixement i del Barroc enjorn: anàlisi de fonts i nous antecedents. La pràctica de la interpretació musical històricament informada ens enfronta contínuament a la necessitat d'eines que permeten abordar i reconstruir els repertoris anteriors al segle XVIII i, especialment, aquells italians del Renaixement i del Barroc primerenc objecte d'aquest estudi. La teoria musical tonal, el solfeig i l'anàlisi moderna semblen no bastar: la llunyania espacial i temporal i la falta de referències estètiques i èmiques dificulta la seua interpretació. És que, volent interpretar aquests repertoris de forma històricament informada, el millor seria fer-ho amb les mateixes eines amb les quals els músics d'aquella època ho feien. A aquestes es pot accedir a través de l'anàlisi de la composició i de les fonts, denotant elements de teoria musical allunyats dels actuals: potser un dels més importants és la solmització. Inicialment concebuda en el segle XI com un mètode mnemotècnic d'aprenentatge dels intervals, aquesta es desenvolupa per més de set segles amb la contribució de músics i teòrics de diversos orígens i cultures. En aquest sentit, igual que el solfeig sembla al·ludir als rudiments teòrics de la tonalitat, una gran part de la teoria musical antiga es transmet per generacions a través de la solmització. No obstant això, a aquest tradicional caràcter pedagògic podem agregar una dimensió d'eina de la interpretació musical i d'element de la composició. No obstant això, aquestes dues últimes perspectives incideixen directament en la interpretació musical, en l'actualitat la solmització s'utilitza poc en l'activitat musical professional. Per això, a través d'una renovada anàlisi, pretenem endinsar-nos en les notícies que les fonts teòriques i pràctiques de l'època ens ofereixen de la solmització, com eina d'interpretació musical i com a element de la composició. Algunes d'aquestes notícies han sigut ja estudiades com a part de la teoria musical modal: les revisem ara des del punt de vista interpretatiu. Unes altres són nous antecedents d'incidències del mètode guidonià útils a la interpretació musical històricament informada d'aquests repertoris.
[EN] Elements of Music Theory at the Service of Historically Informed Performance of Italian Renaissance and Early Baroque Repertories: analysis of sources and new antecedents. The practice of historically informed musical performance continually confronts us with the need for tools that allow us to address and reconstruct the pre-18th century repertoires and, especially, those italians of the Renaissance and early Baroque period, that are the object of this study. Tonal music theory and modern analysis seem not enough: the spatio-temporal distance and the lack of aesthetic, ethics and poetics references make their interpretation difficult. Therefore, to perform these repertoires in an historically informed way, the best thing would be to do it with the same tools as the musicians of that time. These can be accessed through the analysis of the composition and the sources, but also by denoting elements of music theory differents from the current ones: worthy of note in particular is solmisation. Initially conceived in the 11th century as a mnemonic method to do intervals learning, it has been developed for more than seven centuries with the contribution of musicians and theorists from various origins and cultures. In this sense, just as music theory seems to allude to the theoretical rudiments of tonality, a large part of ancient music theory is passed, down through generations, through solmisation. However, to this traditional pedagogical character we can add a dimension of a musical interpretation tool and element of the composition. Even if these last two perspectives have a direct incidence on musical performance, today solmisation isn't widely used in professional musical activity. For this reason, through a renewed analysis, we intend to get into the notices that the theoretical and practical sources of that time offer us about solmisation, both as a tool for musical interpretation and as an element of composition. Some of this news has already been objet of study as a part of modal music theory: we now review it from an interpretive point of view. Others are new incidences of the guidonian method useful to the historically informed performance of these repertoires.
Suez Suez, SM. (2020). Elementos de teoría musical al servicio de la interpretación históricamente informada de los repertorios italianos del Renacimiento y del Barroco temprano: análisis de fuentes y nuevos antecedentes [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/158620
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Costa, Rodrigo Henrique Araújo da. "Luz sobre o fundo escuro: Caravaggio, São Mateus e o Anjo e Amor Vitorioso (1601-1602)." Universidade Federal da Paraí­ba, 2013. http://tede.biblioteca.ufpb.br:8080/handle/tede/5999.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2015-05-14T12:23:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 arquivototal.pdf: 13316888 bytes, checksum: fa2ac3263bf506f7836c208dcf7d907c (MD5) Previous issue date: 2013-08-06
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES
Between 1601 and 1602, the Italian painter Michelangelo Merisi, known as Caravaggio, received one of his most important orders. It was the last job to finish the series dedicated to the apostle Matthew in Contarelli Chapel in Rome, a painting called St. Matthew and the Angel. By decision of the Church, Caravaggio's version lacked decorum and had to be replaced. With a new contract, Caravaggio painted a second version of St. Matthew and the Angel, which was immediately put in its destination place. Following this event, a Marquis from the Roman nobility named Vincenzo Giustiniani, who had bought the unwelcomed version of St. Matthew and the Angel, ordered Caravaggio a painting that excelled all of the paintings in the world, Love Triumphant (Amor Vincit Omnia). The reason for the change in perspective between the three paintings, the representation of subjects so diverse among themselves and the abrupt transformation of approach, aesthetic and configuration, formed the scope of this work. These three paintings by the Italian artist Michelangelo Merisi da Caravaggio (1571-1610) revealed in this dissertation a dissident and provocative artist between the sixteenth and seventeenth centuries, in a Rome recognized in historical literature for its splits and political-religious conspiracies, deeply marked by the Religious Reforms of the period. In this conjuncture, the paintings of Caravaggio made it possible to study not only the Baroque artist, but also the social relations involved, the influences of the Baroque, the idiosyncrasies of Caravaggio, the Artistic Culture, expanding what we understand as History of Paintings and covering concepts pertinent to objectives and methodology adopted, as evidence-based analysis (Clue Paradigm), Memory, Imaginary and the allegorical and pictorial representations. Notably, in the production of historical consciousness of work, we permeate our writing with printed sources from the seventeenth century and the fundamental and specific works on Caravaggio and Art History. Through the performance of the object of study we came to conclusions on Modern History, Tridentine Rome, Catholic cosmogony, the body, religious beliefs, paganism, sacred and profane, signs and clues that reveal the clash between the artist's vision and the vision of Church and society.
Entre 1601 e 1602, o pintor italiano Michelangelo Merisi, conhecido como Caravaggio, recebeu uma de suas encomendas mais importantes. Era o último trabalho para a finalização da série dedicada ao apóstolo Mateus na Capela Contarelli, em Roma, pintura chamada São Mateus e o Anjo. Por decisão da Igreja, a versão de Caravaggio não possuía decoro e teve de ser substituída. Diante de novo contrato, Caravaggio pintou uma segunda versão de São Mateus e Anjo, que prontamente foi posta no lugar de destino. Em seguida a este certame, um Marquês do seio nobiliárquico romano de nome Vicenzo Giustiniani, que havia comprado a versão malquista do São Mateus e o Anjo, encomendou a Caravaggio uma pintura que sublimasse a todas do mundo, o Amor Vitorioso (Amor Vincit Omnia). O porquê da mudança de perspectiva entre as três telas, a representação de temas tão diversos entre si e a transformação abrupta de abordagem, estética e configuração, formaram o escopo do presente trabalho. Estas três pinturas do artista italiano Michelangelo Merisi, o Caravaggio (1571-1610) revelaram na presente dissertação um artista dissidente e provocativo entre os séculos XVI e XVII, em meio a uma Roma reconhecida na literatura histórica como de cisões e conchavos político-religiosos, profundamente marcada pelas reformas religiosas do período. Através desta conjuntura, as pinturas de Caravaggio possibilitaram estudar não somente o artista barroco, mas também as relações sociais envolvidas, as influências do Barroco, as idiossincrasias de Caravaggio, a Cultura Artística, ampliando aquilo que entendemos como História das Pinturas e abrangendo conceituação pertinente aos objetivos e metodologia adotados, como Indiciarismo, Memória, Imaginário e as representações alegórica e pictórica. Notadamente, na produção de consciência histórica do trabalho, permeamos nossa escrita com as fontes impressas do século XVII e com as obras fundamentais e específicas sobre Caravaggio e a História da Arte. Por meio do desempenho sobre o objeto de estudo chegamos a conclusões sobre a História Moderna, Roma tridentina, cosmogonia católica, o corpo, concepções religiosas, paganismo, sagrado e profano, signos e indícios que revelaram o choque entre a visão do artista e a visão da Igreja e da sociedade.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Dias, Marcos Horácio Gomes. "O palácio de Deus e o templo do rei: a iconografia religiosa mineira e sua relação com os poderes constituídos." Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2012. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/12736.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-04-27T19:30:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Marcos Horacio Gomes Dias.pdf: 72936304 bytes, checksum: d4c6858e7871e463f4e212c10a2d4105 (MD5) Previous issue date: 2012-05-18
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
ABSTRACT: The objective of this research is regarding the context of the appearance of Minas Gerais s art in the 18th century, marked by the Portuguese colonization and e statement of the Christian Catholic values. The works of that period are defined by the rhetoric and they are conditioned by the economy of the gold and for a society based on canons aristocrats and slavocrats. The history of Minas Gerais is characterized, above all, by a specific religiosity inside the Portuguese colonial territory marked by the secular organization of the orders third, brotherhoods and fraternities. In that sense, an entire artistic apparatus was important to show, to distinguish and to order that society that had been rich quickly, at the same time, that great sections of that same society were poor, enslaved and without perspective of life. The general objective of the research was to promote an analysis of the religious iconography of those different fraternities by analyzing the speech of the power of the monarch instituted at that time through the symbols and allegories crystallized in the artistic works of those groups. The more significant secular associations in Minas Gerais, due to the amount and quality of their temples and chapels, are: Order Third of Nossa Senhora do Carmo, Order Third of São Francisco de Assis, Fraternity of Nossa Senhora do Rosário and Fraternity of Nossa Senhora das Mercês. Specifically, it was aimed at determing the hagiografic narrative located in a colonial context as a result of a narrow relationship between Roman Catholicism and the Portuguese absolutist State
A problemática desta pesquisa é referente ao contexto do surgimento da arte mineira no século XVIII, marcada pela colonização portuguesa e a afirmação dos valores católicos cristãos. As obras desse período são definidas pela retórica e são condicionadas pela economia do ouro e por uma sociedade baseada em cânones aristocratas e escravocratas. A história de Minas Gerais caracteriza-se, acima de tudo, por uma religiosidade específica dentro do território colonial português assinalada pela organização laica das ordens terceiras, confrarias e irmandades. Nesse sentido, todo um aparato artístico foi importante para mostrar, distinguir e ordenar essa sociedade que ficara rica rapidamente, ao mesmo tempo em que grandes setores dessa mesma sociedade estivessem pobres, escravizados e sem perspectiva de vida. O objetivo geral da pesquisa foi promover uma análise da iconografia religiosa dessas diferentes irmandades analisando o discurso do poder instituído nessa época por meio dos símbolos e alegorias cristalizados nas obras artísticas desses grupos. As associações leigas mais significativas em Minas Gerais, por conta da quantidade e qualidade de seus templos e capelas, são: Ordem Terceira de Nossa Senhora Do Carmo, Ordem Terceira de São Francisco de Assis, Irmandade de Nossa Senhora do Rosário e Irmandade de Nossa Senhora das Mercês. Especificamente, objetivou-se determinar a narrativa hagiográfica localizada num contexto colonial fruto de uma relação estreita entre catolicismo romano e o Estado absolutista português
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Azara, Pedro. "Furor divino : contribución a la historia de la teoría del arte : análisis de la evolución del concepto de furor divino en relación con las facultades del alma, en la tratadística, del Renacimiento al Barroco." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de Catalunya, 1986. http://hdl.handle.net/10803/5873.

Full text
Abstract:
La tesis estudia la relevancia del concepto de furor divino en la creación plástica clásica muestra como el furor divino concepto que proviene del campo de la poética pasa de tener un origen externo a uno interno bajo la modalidad de Capriccio. Destaca como el furor divino es rechazado en las artes plásticas bajo la modalidad del furor divino externo en Albeerti y como es progresivamente aceptado es el maniesrismo bajo la forma interna (es Vasani Armemini y Lomozao) hasta llegar a ser considerado como la única causa del arte verdadero es la tratadistica francesa barroca (de Pilas Felibien du Bas).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Mañas, García Alejandro. "Arte y mística en el siglo XXI. La creación artística como una aproximación a la espiritualidad." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2017. http://hdl.handle.net/10251/90530.

Full text
Abstract:
Art and mysticism in the 21st century. Artistic creation as an approach to spirituality is the result of a deep study carried out from the point of view of artistic creation. A study based on mysticism, on the mystics of the 16th and 17th centuries and on the associated symbology and its influence in the art of the 21st century. A research work that takes as reference an endless range of fields such as philosophy, psychology, theology, history, aesthetics and art among others, to go in depth into mysticism, mystery and spirituality. The main objective of the work is the study of mysticism and its influence in art, focusing more intensely on the process of creation of the artistic project that has been carried out for this thesis. From references such as Santa Teresa de Jesus and San Juan de la Cruz, it has been developed a whole poetic and symbolic universe that has been used to generate the proposed sculptural resources. Starting from this analysis, the concepts of spirituality and contemplation, dialogue, pain and silence have been taken to make each one of the personal artistic proposals. In our case this process has helped us, on the one hand, to discover our own inside, our being, in order to search for the absolute and, on the other hand, to propose new methods of creation, new ways of dealing with art itself. A whole field of concepts and references that have helped us to build our own artistic and plastic discourse. This study serves to demonstrate the influence of these authors, themes and symbologies in contemporary art. Good evidence of this are the exhibitions that reveal these concepts, as well as the artists who make use of them. This Doctoral Thesis is a place for reflection on methods of creation and it allows us to appreciate the similarities of the creative process between the mystic and the artist. Both paths bring us closer to our inner world and show that both art and mysticism imply a transforming dimension in mankind.
Arte y mística en el siglo XXI. La creación artística como una aproximación a la espiritualidad es la consecuencia de un profundo estudio, llevado a cabo desde el punto de vista de la creación artística, sobre la mística, sobre los místicos del siglo XVI y XVII y sobre la simbología asociada, y su influencia en el arte del siglo XXI. Una investigación que toma como referente un sin fin de campos como la filosofía, la psicología, la teología, la historia, la estética y el arte, entre otros, para adentrarse en la mística, en el misterio y en la espiritualidad. El trabajo tiene como objetivo principal el estudio de la mística y su influencia en el arte, centrándose, más intensamente, en el proceso de creación del proyecto artístico que se ha realizado para esta tesis. A partir de referentes como santa Teresa de Jesús y san Juan de la Cruz, se ha elaborado todo un universo poético y simbólico que ha servido para generar los recursos plásticos propuestos. Partiendo de este análisis, se han tomado los conceptos de espiritualidad y contemplación, diálogo, dolor y silencio, para elaborar cada una de las propuestas artísticas personales. En nuestro caso, este proceso, nos ha ayudado, por un lado, a descubrir nuestro propio interior, nuestro ser, con el fin de la búsqueda de lo absoluto y, por otro, a plantear nuevos métodos de creación, nuevas maneras de enfrentarse al hecho artístico. Todo un campo de conceptos y referentes que nos han servido para construir nuestro propio discurso artístico y plástico. Este estudio sirve para evidenciar la influencia de estos autores, estas temáticas y estas simbologías en el arte contemporáneo, prueba de ello son las exposiciones que ponen de manifiesto actualmente estos conceptos, así como los artistas que hacen uso de ellos. Esta Tesis Doctoral supone un lugar para la reflexión sobre métodos de creación y nos permite apreciar las semejanzas del proceso creativo entre el místico y el artista. Ambos caminos nos acercan a nuestro mundo interior y ponen de manifiesto, que tanto el arte como la mística conllevan una dimensión transformadora en el hombre.
Art i mística al segle XXI. La creació artística com una aproximació a l'espiritualitat és la consequ¿ència d'un profund estudi, dut a terme des del punt de vista de la creació artística, sobre la mística, sobre els místicos del segle XVI i XVII i sobre la simbologia associada, i la seva influència en l'art del segle XXI. Una recerca que pren com a referent un sense fi de camps com la filosofia, la psicologia, la teologia, la història, l'estètica i l'art, entre uns altres, per endinsar-se en la mística, en el misteri i en l'espiritualitat. El treball té com a objectiu principal l'estudi de la mística i la seua influència en l'art, centrant-se, més intensament, en el procés de creació del projecte artístic que s'ha realitzat per a aquesta tesi. A partir de referents com a Santa Teresa de Jesús i Sant Joan de la Creu, s'ha elaborat tot un univers poètic i simbòlic que ha servit per generar els recursos plàstics proposats. Partint d'aquesta anàlisi, s'han pres els conceptes d'espiritualitat i contemplació, diàleg, dolor i silenci, per elaborar cadascuna de les propostes artístiques personals. En el nostre cas, aquest procés, ens ha ajudat; d'una banda, a descobrir el nostre propi interior, el nostre ésser; amb la finalitat de la cerca de l'absolut i, per un altre, a plantejar nous mètodes de creació, noves maneres d'enfrontar-se al fet artístic. Tot un camp de conceptes i referents que ens han servit per construir el nostre propi discurs artístic i plàstic. Aquest estudi serveix per evidenciar la influència d'aquests autors, aquestes temàtiques i aquestes simbologies en l'art contemporani. Prova d'això són les exposicions, que posen de manifest actualment aquests conceptes, així com els artistes que fan ús d'ells. Aquesta Tesi Doctoral suposa un lloc per a la reflexió sobre mètodes de creació i ens permet apreciar les semblances del procés creatiu entre el místic i l'artista. Tots dos camins ens acosten al nostre món interior i posen de manifest, que tant l'art com la mística comporten una dimensió transformadora en l'home.
Mañas García, A. (2017). Arte y mística en el siglo XXI. La creación artística como una aproximación a la espiritualidad [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/90530
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Pereira, Danielle Manoel dos Santos [UNESP]. "Autoria das pinturas ilusionistas do estado de São Paulo: São Paulo, Itu e Mogi das Cruzes (Brasil)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2017. http://hdl.handle.net/11449/150703.

Full text
Abstract:
Submitted by DANIELLE MANOEL DOS SANTOS PEREIRA null (30278641814) on 2017-05-19T14:55:01Z No. of bitstreams: 1 TESE (Final).pdf: 35554767 bytes, checksum: aed74bf8ff15e822c2ad95b7784ed554 (MD5)
Approved for entry into archive by Luiz Galeffi (luizgaleffi@gmail.com) on 2017-05-19T14:59:34Z (GMT) No. of bitstreams: 1 pereira_dms_dr_ia.pdf: 35554767 bytes, checksum: aed74bf8ff15e822c2ad95b7784ed554 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-05-19T14:59:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 pereira_dms_dr_ia.pdf: 35554767 bytes, checksum: aed74bf8ff15e822c2ad95b7784ed554 (MD5) Previous issue date: 2017-03-23
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
A presente pesquisa tem por objetivo buscar, nas fontes primárias, as autorias das pinturas ilusionistas de algumas igrejas coloniais do Estado de São Paulo. Foram selecionadas as igrejas das cidades de São Paulo - igreja da Venerável Ordem Terceira de São Francisco da Penitência da cidade de São Paulo (pintura no forro da capela-mor, medalhão da nave e zimbório) e a igreja da Venerável Ordem Terceira de Nossa Senhora do Carmo (pintura no painel do forro da sacristia, biblioteca, nave, coro e capela-mor); na cidade de Itu - igreja Matriz de Nossa Senhora da Candelária (pintura no forro da capela-mor) e a igreja de Nossa Senhora do Carmo (pintura no forro da capela-mor, nave e o forro em caixotão da “capela velha”); na cidade de Mogi das Cruzes - igreja de Nossa Senhora do Carmo (pintura no forro da capela-mor) e a igreja da Ordem Terceira de Nossa Senhora do Carmo (pinturas no forro da capela-mor, nave e vestíbulo). Com base em tal documentação é possível discutir e rever as atribuições estabelecidas por Frei Adalberto Ortmann (1951) e Mário de Andrade (1963), legitimando ou refutando-as. Inventariar e/ou catalogar os pintores atuantes entre as cidades de São Paulo, Itu e Mogi das Cruzes do período colonial e os pintores que interferiram nas obras primitivas a partir de 1850. Realizar um inventário dos forros pintados no Estado de São Paulo (períodos barroco e rococó), estabelecendo fases para a pintura paulista colonial dentro de seu conjunto e contexto, apresentando as obras e as qualidades de cada grupo tipológico, consagrando-as dentro do território brasileiro num conjunto único de obras de alta qualidade que escapam à tradicional linha evolutiva.
This resarch aims to search into the primary sources the ilusionist paintings’ authorship of some colonial churches of São Paulo State. In São Paulo city - Venerável Ordem Terceira de São Francisco da Penitência da cidade de São Paulo church (paintings on the ceiling of the presbytery, nave medallion and the dome) and Venerável Ordem Terceira de Nossa Senhora do Carmo church (paintings on the panel of the ceiling of the sacristy, library, nave, choir and presbytery); in Itu city - Nossa Senhora da Candelária main church (painting on the ceiling of the presbytery) and the Nossa Senhora do Carmo church (paintings on the ceiling of the presbytery, nave, and the panels ceiling of the “old chapel”); in Mogi das Cruzes city - Nossa Senhora do Carmo church (painting on the ceiling of the presbytery) and Ordem Terceira de Nossa Senhora do Carmo church (paintings on the ceiling of the presbytery, nave and vestibule of the sacristy). Based on these documents, it is possible to discuss an to review the atributions established by Frei Adalberto Ortmann (1951) and Mário de Andrade (1963), legitimating or refuting them. To catalogue the active painters in São Paulo, Itu and Mogi das Cruzes cities in the colonial period and the painters interfered in the primitive works since 1850. To make a catalogue of the ceilings painted in São Paulo State (baroque and rococo period), establishing phases for the colonial paulista painting inside the whole setting and context, presenting the works and the qualities of each typological group, consecrating them in the brazilian territory in a single group of high quality works which escaped from the traditional evolutive line.
FAPESP: 2013/04082-1
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Pedrosa, Velasco Dionicia Lizbeth. "Camino hacia la perfección espiritual: los azulejos de la sacristía del antiguo Colegio Máximo de San Pablo (ca. 1655-1659)." Master's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2021. http://hdl.handle.net/20.500.12404/20392.

Full text
Abstract:
La sacristía del antiguo Colegio Máximo de San Pablo es considerada uno de los más grandes exponentes del barroco limeño. Según los estudios de Vargas Ugarte, Bailey y Wuffarden, se sabe que los azulejos de la mencionada sacristía son del siglo XVII. Sin embargo, pese a que estudiosos del arte virreinal, como el ya mencionado Bailey, consideran a dichos azulejos una importante obra de arte, estos no han sido estudiados ni en su aspecto artístico ni en su materialidad. La presente tesis busca llenar estos vacíos. Así, se contextualizan los azulejos de la sacristía tanto en su entorno físico como en el contexto espiritual de la orden jesuita en Lima. Posteriormente, se estudia el repertorio decorativo, el origen y sentido de las imágenes, así como se relacionan estas con los personajes retratados en los azulejos y los ideales de la orden jesuita, para concluir que se trataría de un camino a la santidad mediante la vida misionera y el perfeccionamiento espiritual. Finalmente, se estudia la materialidad de los azulejos, lo que nos lleva a concluir que son limeños y no sevillanos y, por sus características artísticas, se propone a Juan del Corral como su posible autor
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Quagliato, Adriana Novaes. "Mostra do Redescobrimento : Arte Barroca e Espetacularização." [s.n.], 2007. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/285010.

Full text
Abstract:
Orientador: Maria Jose de Azevedo Marcondes
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes
Made available in DSpace on 2018-08-09T11:44:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Quagliato_AdrianaNovaes_M.pdf: 5683316 bytes, checksum: 4794c083ac1325203ea073eb9e94a5fc (MD5) Previous issue date: 2007
Resumo: Esta dissertação de mestrado tem como objetivo analisar a interação entre as obras barrocas e a cenografia e assim, compreender o caráter da espetacularização da arte barroca conferido na Mostra do Redescobrimento ¿ Brasil 500 anos. Através desse projeto procurou-se pesquisar e analisar se esses dois pontos eram ¿compatíveis¿ e poderiam ser complementares. O início desta pesquisa se deu com a investigação sobre a origem e os princípios da arte barroca para conhecer as características estéticas e ¿funcionais¿ dessa arte. Em seguida, considerando que a mostra era constituída especificamente por obras brasileiras, buscou-se entender como esta ¿arte barroca¿ chegou ao Brasil e como esta produção artística se desenvolveu nas diversas regiões hegemônicas de nosso país. Além disso, como essa Mostra foi montada em um Museu, pesquisouse também, a origem dos museus e quais as inovações em relação à arquitetura e à organização do espaço museólogico que contribuíram para a criação e o planejamento da exposição Mostra do Redescobrimento ¿ Brasil + 500 anos. Por fim, foram reunidos todos os catálogos, artigos e críticas sobre a Mostra e o módulo propriamente ditos
Abstract: This essay has the purpose of analysing the interaction between the baroque workmanships and scenography. It aims to understand the character of the baroque art spectacle presented on the ¿Brazil Rediscovery Exhibition¿. Through this project it was researched and analysed the compatibility and complementation (harmony) between the two areas. This research started with the investigation of the origin and principles of the baroque art, in order to better understand the characteristics, aesthetics and functionality of the art. Subsequently, since the sample contained only of Brazilian workmanships, it was researched the reason of how the baroque art arrived in Brazil and how this art production developed in different hegemonic regions in the country. Furthermore it was also studied how this sample was mounted in the museum, the origin of the museums and which innovations related to architecture and distribution of the space in the museum contributed to the creation and planning of the exposition ¿Brazil Rediscovery Exhibition¿. At last, it was gathered the catalogues, articles and critiques about the sample and the module itself
Mestrado
Mestre em Artes
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Garrido, Lecca De La Piedra Patricio. "Museo de Arte Contemporáneo en Barranco." Bachelor's thesis, Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas (UPC), 2013. http://hdl.handle.net/10757/305112.

Full text
Abstract:
Un museo de arte contemporáneo es aquella institución dedicada al fomento, exposición, promoción y resguardo del arte de última generación. Da a conocer en tiempo real la producción contemporánea vinculada al arte en sus múltiples facetas. “Si hablamos de arte contemporáneo como aquel hacer artístico que se desarrolla en un mismo lapso temporal a un referente, es decir en un presente circunstancial guiado por las tendencias artísticas locales e internacionales, un museo de arte contemporáneo debería entonces exhibir, promover y provocar polémica, mas no adoctrinar”. 1 Este presente circunstancial puede abarcar un amplio espacio de tiempo, desde el post modernismo en adelante, como uno tan corto como el presente actual. En así como la definición exacta de que es un museo de arte contemporáneo depende de la manera en que los museos enfrentan la definición de arte contemporáneo. Por este motivo existen museos que se limitan a exhibir arte producida en los últimos 15 años como el MUSAC de León o el Museo de arte contemporáneo de Graz en Austria, o museos que cuentan con colecciones que abarcan el siglo XX y XXI en su totalidad como el centro Pompidou en Paris o el proyecto mismo de el museo de arte contemporáneo en Lima (MAC Lima), que cuenta con una colección de arte Latinoamericana integrada por obras de la segunda mitad del siglo XX en adelante.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

Solà, Colomer Xavier 1972. "La Reforma Catòlica a la muntanya catalana a través de les visites pastorals: els bisbats de Girona i Vic (1587-1800)." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 2005. http://hdl.handle.net/10803/7887.

Full text
Abstract:
La present tesi vol explicar la implantació de la Reforma Catòlica en una sèrie de parròquies rurals dels bisbats de Girona (valls de Ridaura, Bas, Hostoles i Amer) i Vic (El Collsacabra i les valls de Susqueda i Sau), entre 1587 i 1800, des dels bisbes posttrentins Jaume Caçador i Pedro Jaime als il·lustrats Tomàs de Lorenzana i Francisco de Veyan. La documentació principal són les sèries de les visites pastorals conservades a l'Arxiu Diocesà de Girona i l'Arxiu Episcopal de Vic; paral·lelament, s'ha reforçat amb documentació parroquial (llibres sagramentals, consuetes, llibres d'obra i confraries), protocols notarials (notaries de Rupit, Sant Feliu de Pallerols, El Mallol i Amer) i impresos episcopals. Els manaments de les visites pastorals s'han contrastat, amb semblances i diferències, amb els decrets del concili de Trento, de les constitucions provincials tarraconenses i les sinodals gironines i vigatanes, i amb les evidències artístiques, arquitectòniques i arqueològiques. Tots ells han servit per demostrar la lentitud en la implantació del programa tridentí, que s'assoleix, de fet, amb força retard (ben entrat el segle XVIII).
The present thesis tries to explain the implantation of the Catholic Reform in a few rural parish churches in the bishoprics of Girona (Valleys of Ridaura, Bas, Hostoles and Amer) and Vic (El Collsacabra and Valleys of Susqueda and Sau), from 1587 to 1800, from the post-Trent bishops Jaume Caçador and Pedro Jaime to Illustrated Tomàs de Lorenzana and Francisco de Veyan. The main sources of information are the pastoral bishop visits. These series are well preserved in the Arxiu Diocesà de Girona and the Arxiu Episcopal de Vic. We also have added some other documents: parish registers, notary books (from Rupit, Sant Feliu de Pallerols, El Mallol i Amer) and bishop printed material. We have contrasted the orders from the bishops visits with the decrees from the Council of Trent, the Constitutions of the Tarraconense Province and the Synodal Constitutions of Girona and Vic, and the artistic, architectural and archaeological evidences. All of them have shown the slow pace and the delay of the enterprise.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Venta, Leonardo. "Lo barroco lezamesco en Paradiso." Scholar Commons, 2011. http://scholarcommons.usf.edu/etd/3392.

Full text
Abstract:
In this thesis I argue that José Lezama Lima's Paradiso is unique among Latin-American novels of the 1960s because it is a hybrid of literary genres - narrative and essay, as well as a "poetic system." Through an open literary framework, the author explores the essence of "cubanía" though language that is both colloquial and elaborate, both devoted to traditions and aiming for transgressions: a novel that reaches for the pinnacle of neobaroque prose. To sustain my argument, I have performed an exhaustive exegesis of my primary text, as well as extensive external research in secondary texts of the highest canonical reputation, about the baroque and the neobaroque including the works of Eugene D'Ors, Mariano Picón Salas, Severo Sarduy, Guillermo Sucre, Irlemar Chiampi, and the novel in discussion so well examined by Iván González Cruz, Julio Cortázar, and the sister of the author, Eloísa Lezama Lima, among others. I have considered broadly the features and peculiarities that cause Paradiso to excel as a novel, always keeping in mind Lezama Lima's distinctiveness as a writer of ironies implicit in the discourse of Latin-American otherness. In Paradiso, this discourse of copy and model, as well as of revenge on the dominant metropolitan center--all within the surroundings of a paradoxical challenge to European baroque patterns--takes root by means of a seldom-expressed and playful hybridism unparalleled in twentieth-century Spanish literature. My argument operates from the broad to the specific, first by defining and explaining, sometimes in dissenting terms, the baroque, its historical evolution and Spanish roots, its arrival in Spanish America, its new identity when synthesized with native traditions there, and its neo-baroque profile in the twentieth century. Finally we arrive at a meeting with "el Señor Barroco", Lezama Lima, himself, as he promenades the paved streets of old Havana under a gigantic, colorful parasol, buffeted by a dancing, tropical breeze, and holding in one hand a volume of Paradiso. He walks absentmindedly until he reaches the esplanade of the malecón. There, he puts aside his book, asks us to approach him, and then confesses to us the impetus of his lifelong obsession to lay the foundation of a poetic system of the universe in Paradiso.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Schunk, Rafael [UNESP]. "Frei Agostinho de Jesus e as tradições da imaginária colonial brasileira: séculos XVI-XVII." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/86903.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:22:28Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2012-08-23Bitstream added on 2014-06-13T18:49:10Z : No. of bitstreams: 1 schunk_r_me_ia.pdf: 17928712 bytes, checksum: a7f5fef580d8ac17a8c1699102d9cc03 (MD5)
Universidade Estadual Paulista (UNESP)
Na história da colonização brasileira, a produção de imagens sagradas representou um importante papel didático no processo de ensino e conversão religiosa do território conquistado, sobretudo incentivado nas oficinas conventuais jesuíticas, beneditinas, franciscanas e carmelitas. No planalto de Piratininga, as pioneiras relações sociais estabelecidas por meio de laços matrimoniais entre tupis e portugueses foram de encontro à secular sociedade paraguaia formada por espanhóis e guaranis, gerando uma mescla de culturas que resultaram na idéia de sertão: local onde a miscigenação e liberdade fugiram de tratados ibéricos e controles metropolitanos. Pelos velhos caminhos indígenas Peabirus, os bandeirantes paulistas avançaram no interior do continente em busca de riquezas, levando consigo suas experiências e retornando com a prata de Potosí e mão de obra missioneira. No meio deste caminho estava Santana de Parnaíba e a arte do primeiro grande artista brasileiro: Frei Agostinho de Jesus. Residindo no Mosteiro dos Beneditinos desta localidade a partir de 1643 transforma o panorama cultural do Brasil, um significativo momento das artes plásticas nacionais. Em Parnaíba, o mestre encontrou uma sociedade original, miscigenada, criando obras-primas, testemunhos da arte sacra paulista, berço da identidade nacional. A série de imagens em terracota desenvolvidas nesta região integra umas das primeiras tradições brasileiras de escultura religiosa somando contribuições de artistas como Frei Agostinho da Piedade, Mestre de Angra dos Reis e entalhadores missioneiros. A partir desse evento forma-se um conjunto de santeiros que seguirão estéticas eruditas e populares formando a Escola Cultural do Vale do Rio Tietê e Paraíba do Sul. Toda essa agitação social irá acompanhar os pioneiros no processo de expansão do país rumo a Minas Gerais, Mato Grosso e Goiás...
The production of sacred images played important role for the teaching process and religious conversion for the history of the Brazilian colonization. Jesuits, Benedictines, Franciscans and Carmelites, had encouraged the production of sacred images in their handcrafts spaces. At the Piratininga plateau, the first social relationships have been born through marriages between Tupis and Portugueses. The opposite of the secular Paraguayan society, made up of Spanish and Guaranis. These relationships, turned into a mix of cultures resulting in an idea of backwoods: miscegenation and freedom, ran away from Iberic control. The pioneers from São Paulo “paulistas” used the old indigenas ways, looking for wealth. They returned to the silver of Potosi, bringing their experience and missionary labor. Through the middle of the way, in Santana de Parnaíba, was Frar Agostinho de Jesus, the first, and most important Brazilian artist. From 1643, Frar Agostinho living with the Benedictines transformed the culture of Brazil, into a significant moment of national art. In Parnaíba, the master found an original and mixed society, creating masterpieces, standarts of sacred art in São Paulo, birth of national identity. The series of images in terracotta developed in this region includes one of the first Brazilian traditions of religious sculpture by adding contributions from artists such as Frar Agostinho da Piedade, Master of Angra dos Reis and carvers missionaries. This event result in the foundation of the important “The School Culture of the Tietê and Paraíba do Sul River Valley”. All this unrest will follow the pioneers in the expansion of the country towards Minas Gerais, Mato Grosso and Goiás... (Complete abstract click electronic access below)
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Matos, Sonia Missagia. "Artefatos de Genero na arte de barro." [s.n.], 1998. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/280701.

Full text
Abstract:
Orientador: Maria Suely Kofes
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-07-25T18:16:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Matos_SoniaMissagia_D.pdf: 32610292 bytes, checksum: 5a00df7a75e3e9028ce54447c0103043 (MD5) Previous issue date: 1998
Resumo: Este é um estudo sobre gênero na produção artística de peças de cerâmica, em algumas comunidades de artesãos do Vale do Jequitinhonha, situado no Noroeste do Estado de Minas Gerais, Brasil. O Vale do Jequitinhonha é conhecido por manter uma forte tradição na Arte do Barro. Na região, tradicionalmente, apenas as mulheres chamadas "paneleiras" praticavam esse oficio que era transmitido de mãe para filha. Essa produção costumava ser vendida, ou trocada, nas feiras e mercados regionais. Nos anos 70 a Codevale, uma agência de desenvolvimento rural que atuava sob orientação do Governo brasileiro, contratou algumas dessas "paneleiras" para ensinar a arte da cerâmica e passou a comprar toda a produção dos artistas e a colocá-la no mercado mais amplo dos grandes centros urbanos. O desenvolvimento alterou o contexto no qual a arte do bano era produzida e vendida. O impacto se fez sentir, além de nos artefatos produzidos que passaram a incorporar elementos até então estranhos à cultura local, também nas relações sociais. Assim que a arte do barro se tornou uma fonte alternativa de renda, vários homens decidiram entrar para o ofício. Mas a tradição permanece e a arte do barro ainda é um ofício considerado feminino. A entrada de homens na arte do barro tem provocado reelaborações de no sistema simbólico de gênero. Através das histórias de vida dos ceramistas se pode detectar que no universo no qual eles vivem e interagem, a dicotomia masculino-feminino é uma metáfora de poder, de base sexual, para determinar lugares e capacidade de ação para homens e mulheres. Mas, mesmo em lugares assim vemos que essas metáforas não podem ser sobrepostas a homens e mulheres concretos. A vida cotidiana mostra que as pessoas se movimentam entre categorizações masculinizantes e feminilizantes. Aqueles que estão fazendo tal movimento são vistos como se suas ações não contivessem estereótipos de gênero, mas é justamente nesse ponto, onde o modelo de referência é mudado que se pode detectar gênero, não como corporificações fixas, mas como algo em permanente construção. Foi buscando sujeitos concretos, e também ações, artefatos, categorizações, ou seja, mantendo gênero com a referência sexual, mas desnaturalizando sexo que esta pesquisa procurou entender o modo através do qual o simbolismo de gênero estrutura conceitos e relações naquelas comunidades. Através do discurso dos ceramistas se pode observar que gênero funciona em ressonância com várias outras expressões que organizam as experiências diárias daquelas comunidades para produzir a sensibilidade na qual a arte do barro é formada. Como símbolos os artefatos de barro adquirem seus referentes na dinâmica das experiências cotidianas daquelas comunidades e nas experiências de seus criadores. Naqueles artefatos se pode ver que os corpos gendered são performativos, no sentido de que a identidade aparente deles são 'fabricações' manufaturadas e sustentadas por símbolos que estão na superfície desses corpos, e por outros meios dicursivos. Apesar de transmitida por mulheres e ação feminina, a arte do barro tem incorporado valores de masculinidade, sendo que os homens ao se aproximarem de um ofício tradicionalmente feminino passaram a retirar dele recursos simbólicos de representação de masculinidade
Abstract: This is a gender study on the artistic production of ceramic in some of the communities that produced clay art in the Valley of Jequitinhonha's River, in the Northeastern of Minas Gerais, Brazil. This region is well known for preserving a tradition in ceramic art. Traditionally only women, who were called 'potters', produced this kind of craft, which pratice used to be taught from mothers to daugthers. All the production used to be sold or exchanged in local markets or fairs. Date to the 1970s that the rural development agency, called Codevale, under the auspices of the Brazilian government, asked some of these "potters" to teach ceramic art in many of those communities. Codevale started purchasing all the artifacts produced by the artists and placing them in larger markets in urban areas. The development altered the context in which clay art was produced and sold. This impact was felt not only in clay artifacts that incorporated elements that were strange to the local culture, but also in the social relations. As clay art was turned in an alternative source of income men decided to produce ceramic artifacts. But the tradition has remained and it is still considered a feminine task. The entering of men in clay art has caused many reelaborations on gender. By the stories of ceramists' life one can detect that, in the universe in which they live and interact the dichotomy maleness and femaleness is a strong metaphor to determine places and competence of social actions for men and women. But even in places like those one can see that these metaphors can not be overlaid to real men and women. Daily life shows people shifting from a maleness to femaleness reference and vice versa. By the discourses of the ceramists one can also observe that gender functions in resonance with many others expressions that organize the daily experiences of that communities to produce the sensibility in which clay art is formed. And as symbols, the clay artifacts acquire their referents in the dynamic of the daily experiences of those communities and in the experiences of each one of their creators. One can see that in those artifacts the gendered bodies are performatives, in the sense that the identity they claim to be, are 'fabrications' manufactured and sustained through signs that are in their surface and in other discursive means. It was searching for real subjects, and also searching for actions, artifacts, categorizations, in other words, keeping gender in a sexual reference but, denaturalizing sex, that this study looks for the way by which the symbolism of gender frames conceptions and relations in those comunities. Although transmitted by women and by feminine action clay art has been incorporating incorporate maleness values. And at the same time the approaching of men to made possible to them to take off from a specific feminine craft meanings of maleness representation
Doutorado
Doutor em Antropologia Social
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Schunk, Rafael 1979. "Frei Agostinho de Jesus e as tradições da imaginária colonial brasileira : séculos XVI-XVII /." São Paulo, 2012. http://hdl.handle.net/11449/86903.

Full text
Abstract:
Orientador: Percival Tirapeli
Banca: Alcindo Moreira Filho
Banca: Elaine da Graça de Paula Caramella
Resumo: Na história da colonização brasileira, a produção de imagens sagradas representou um importante papel didático no processo de ensino e conversão religiosa do território conquistado, sobretudo incentivado nas oficinas conventuais jesuíticas, beneditinas, franciscanas e carmelitas. No planalto de Piratininga, as pioneiras relações sociais estabelecidas por meio de laços matrimoniais entre tupis e portugueses foram de encontro à secular sociedade paraguaia formada por espanhóis e guaranis, gerando uma mescla de culturas que resultaram na idéia de sertão: local onde a miscigenação e liberdade fugiram de tratados ibéricos e controles metropolitanos. Pelos velhos caminhos indígenas Peabirus, os bandeirantes paulistas avançaram no interior do continente em busca de riquezas, levando consigo suas experiências e retornando com a prata de Potosí e mão de obra missioneira. No meio deste caminho estava Santana de Parnaíba e a arte do primeiro grande artista brasileiro: Frei Agostinho de Jesus. Residindo no Mosteiro dos Beneditinos desta localidade a partir de 1643 transforma o panorama cultural do Brasil, um significativo momento das artes plásticas nacionais. Em Parnaíba, o mestre encontrou uma sociedade original, miscigenada, criando obras-primas, testemunhos da arte sacra paulista, berço da identidade nacional. A série de imagens em terracota desenvolvidas nesta região integra umas das primeiras tradições brasileiras de escultura religiosa somando contribuições de artistas como Frei Agostinho da Piedade, Mestre de Angra dos Reis e entalhadores missioneiros. A partir desse evento forma-se um conjunto de santeiros que seguirão estéticas eruditas e populares formando a Escola Cultural do Vale do Rio Tietê e Paraíba do Sul. Toda essa agitação social irá acompanhar os pioneiros no processo de expansão do país rumo a Minas Gerais, Mato Grosso e Goiás... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The production of sacred images played important role for the teaching process and religious conversion for the history of the Brazilian colonization. Jesuits, Benedictines, Franciscans and Carmelites, had encouraged the production of sacred images in their handcrafts spaces. At the Piratininga plateau, the first social relationships have been born through marriages between Tupis and Portugueses. The opposite of the secular Paraguayan society, made up of Spanish and Guaranis. These relationships, turned into a mix of cultures resulting in an idea of backwoods: miscegenation and freedom, ran away from Iberic control. The pioneers from São Paulo "paulistas" used the old indigenas ways, looking for wealth. They returned to the silver of Potosi, bringing their experience and missionary labor. Through the middle of the way, in Santana de Parnaíba, was Frar Agostinho de Jesus, the first, and most important Brazilian artist. From 1643, Frar Agostinho living with the Benedictines transformed the culture of Brazil, into a significant moment of national art. In Parnaíba, the master found an original and mixed society, creating masterpieces, standarts of sacred art in São Paulo, birth of national identity. The series of images in terracotta developed in this region includes one of the first Brazilian traditions of religious sculpture by adding contributions from artists such as Frar Agostinho da Piedade, Master of Angra dos Reis and carvers missionaries. This event result in the foundation of the important "The School Culture of the Tietê and Paraíba do Sul River Valley". All this unrest will follow the pioneers in the expansion of the country towards Minas Gerais, Mato Grosso and Goiás... (Complete abstract click electronic access below)
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Santiago, Alexander de Cerqueira. "Experiência e educação na obra de Jorge Menna Barreto." Universidade de São Paulo, 2017. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27160/tde-22022018-151942/.

Full text
Abstract:
A presente pesquisa propõe um olhar reflexivo sobre os papéis exercidos pela experiência direta e pela mediação cultural na relação entre a arte contemporânea e o seu público. Buscando, para isso, apoio em teorias e proposições que primem pela participação, e apresentando um recorte das investigações artísticas de Jorge Menna Barreto como terreno fértil para o florescimento de experiências que estimulem o pensamento sensível e reflexivo. Alicerçado por uma abordagem crítica dos pressupostos de John Dewey e Nicolas Bourriaud, o conceito de experiência será delimitado com base na interação atenta entre sujeitos, obras e contextos. Por seu turno, a ideia de mediação será expandida a fim de posicionar-se como um esforço educacional não diretivo, mas provocativo e vinculado à noção de experiência aqui defendida.
This research proposes a reflexive view on the role of direct experience and cultural mediation exerted on the relation between contemporary art and its public. Searching support in theories and propositions that prioritizes participation, and presenting a clipping of the artistic investigations of Jorge Menna Barreto as a fertile field to flourish experiences which stimulate sensitive and reflexive thinking. Supported by a critical approach of the assumptions of John Dewey and Nicolas Bourriaud, the concept of experience will be delimitated based on the concerned interaction among subjects, works and contexts. The idea of mediation, in turn, will be expanded in order to be placed as an educational and non directed effort, but provocative and linked to the notion of experience defended here.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Costa, Sabrina Albuquerque de Araújo. "O artista Zenon Barreto e a arte pública na cidade de Fortaleza." [s.n.], 2010. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/284925.

Full text
Abstract:
Orientador: Maria de Fátima Morethy Couto
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes
Made available in DSpace on 2018-08-17T10:12:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Costa_SabrinaAlbuquerquedeAraujo_M.pdf: 4834519 bytes, checksum: d61f8e8e98414d10c3535b098e7c5b2c (MD5) Previous issue date: 2010
Resumo: Esta pesquisa teve por finalidade analisar os trabalhos do artista cearense Zenon Barreto na cidade de Fortaleza, no Ceará. Considerando a metade do século 20 como recorte histórico e artístico, foram analisadas as limitações e especificidades das obras do artista de acordo com os valores estéticos do modernismo brasileiro. Inicialmente, foi delineado um panorama do meio artístico cearense da época com o objetivo de contextualizar o artista e as obras em questão. Em seguida, foram apresentadas algumas considerações a respeito do conceito de arte pública e suas ressignificações no decorrer do tempo, que contribuíram para uma melhor compreensão dos trabalhos em espaços públicos da capital cearense. Por fim, as obras do artista em questão foram apresentadas e analisadas, estabelecendo sempre que necessário um diálogo com a produção artística cearense e brasileira
Abstract: This research had for purpose analyze the works of the artist Zenon Barreto in the city of Fortaleza, in Ceará. Considering the half of the century 20 as artistic and historical cutting, were analyzed the limitations and specificities of the works of the artist according to the esthetic values of the Brazilian modernism. Initially, it was delineated a panorama of the local artistic environment of the epoch with the objective of put into context the artist and the works in question. Right away, were presented some considerations about the concept of public art and its meanings in elapse of the time, that contributed for a better comprehension of the works in public spaces of the capital of Ceará. Finally, the works of the artist in question were presented and analyzed, establishing whenever necessary a dialogue with the local and Brazilian artistic works
Mestrado
Artes
Mestre em Artes
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

CORDEIRO, Cristiana Dias. "Preparando o salto: processo criativo de Gilvan Barreto do fotojornalismo à arte." Universidade Federal de Pernambuco, 2015. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/16659.

Full text
Abstract:
Submitted by Fabio Sobreira Campos da Costa (fabio.sobreira@ufpe.br) on 2016-04-18T13:28:00Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) CristianaDias_Artes Visuais_2015.pdf: 3625608 bytes, checksum: a0e8cf5d18d70cf3d7cf2ce585ec46e7 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-04-18T13:28:00Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) CristianaDias_Artes Visuais_2015.pdf: 3625608 bytes, checksum: a0e8cf5d18d70cf3d7cf2ce585ec46e7 (MD5) Previous issue date: 2015-05-28
O trabalho objetiva investigar a poética nas obras e no processo criativo que deram legitimação artística ao fotógrafo Gilvan Barreto. Trata-se de uma pesquisa com enfoque principal em seus dois primeiros livros de fotografia: Moscouzinho (2012) e O Livro do Sol (2013). Verificamos modificações no processo criativo do período em que a fotografia do autor era voltada para publicações editoriais,- cuja linguagem predominate é o fotojornalismo, - e quando as publicações foram direcionadas aos espaços de legitimação artística. A intencionalidade artística o levou a um processo de pesquisa e experimentações até o amadurecimento gradual da sua linguagem, ultrapassando os limites do fotográfico. A partir de um exercício de reflexão, indicaremos as possibilidades de, no campo fotográfico editorial, fazermos um caminho de retorno às fronteiras entre o fotojornalismo e a fotografia artística.
The dissertation aims at examining the poetry in the works and the creative process providing artistic legitimacy to photographer Gilvan Barreto. The research focus mainly on his two photography books: Moscouzinho (2012) and O Livro do Sol (2013). Modifications have been found in the creative process when the author’s photography was intended to editorial publications – which language is predominantly photojournalism – and when the publications were directed to the artistic spaces of legitimacy. Artistic intentionality led him to a process of research and experimentation until the gradual maturing of his language, overcoming the photographic limits. A reflexion exercise indicates the possibilities of, in the editorial photography field, making a way back to the boundaries of photojournalism and art photography.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography