Academic literature on the topic 'Arte plástica'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Arte plástica.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Arte plástica"

1

Castro, Noel. "El arte plástico que no es elástico." Revista de Museología "Kóot", no. 1 (July 7, 2013): 79–82. http://dx.doi.org/10.5377/koot.v0i1.1142.

Full text
Abstract:
Según la etimología, los términos plástica y plástico tienen origen griego; pero del latín, plastica transmite las ideas de “arte de plasmar, o formar cosas de barro, yeso, etc.”; y plasticus: 1) perteneciente o relativo a la plástica, y 2) capaz de ser modelado. DOI: http://dx.doi.org/10.5377/koot.v0i1.1142 Revista de Museología "Kóot" No.1 2010: 79-82
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Martins, Paulo. "Artes, perenidade, novidade e memória sob Augusto." Classica - Revista Brasileira de Estudos Clássicos 33, no. 2 (December 31, 2020): 187–202. http://dx.doi.org/10.24277/classica.v33i2.949.

Full text
Abstract:
RESUMO: Este artigo opera a relação entre a arte plástica produzida, a partir do culto imperial de Otávio Augusto, e as tópicas da perenidade e da novidade observadas pela poesia augustana. Essa arte plástica, que era útil ao serviço de Augusto, opera imortalidade e memória do princeps. A poesia não só reverbera a poesia grega antiga e helenística como também é dependente daquela produzida pelos poetae noui. O novo estilo plástico, por sua vez, distancia-se da arte plástica republicana e aproxima-se daquela produzida na Grécia clássica e helenística. O trabalho também se ocupa da compreensão de como a imagem do poeta, agente de sua arte, interage com a figura imortal de Augusto, agente da imortalidade da urbs, de sua arquitetura e de seus lugares sagrados.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Avendaño, Ayansi. "Integración del arte mural en la arquitectura residencial de Ricardo Carbonell." Realidad: Revista de Ciencias Sociales y Humanidades, no. 150 (December 15, 2017): 91–117. http://dx.doi.org/10.5377/realidad.v0i150.6169.

Full text
Abstract:
Durante la modernidad arquitectónica en El Salvador, que tuvo su momento álgido entre 1940 y 1980, se produjo un reencuentro de la arquitectura con las artes plásticas. En este proceso, existió un caso particular de integración de la plástica en la vivienda, el del arquitecto y artista salvadoreño Ricardo Carbonell (1929), quien realizó obras murales en viviendas de carácter privado y en algunos edificios públicos. El presente trabajo se centra en el análisis de la integración plástica en la arquitectura de Ricardo Carbonell, como una forma de contribuir directamente al enriquecimiento de la identidad arquitectónica salvadoreña. Se fundamenta el abordaje de su obra desde tres aspectos clave: primero, definir la “arquitectura” como parte del “arte”, para así comprender la obra mural como contribuyente en la construcción de la identidad. En segundo lugar, destacar referentes concretos de América Latina en el movimiento plástico-arquitectónico paralelos a la obra de Carbonell y, por último, se realizará un acercamiento y reflexión a la obra del arquitecto Carbonell desde sus influencias artísticas, su formación y su trabajo arquitectónico en el contexto de la modernidad.Realidad: Revista de Ciencias Sociales y Humanidades No. 150, 2017: 91-117
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Aguerre, Natalia. "Edgardo Antonio Vigo. Del arte plástico a la estética del proceso creativo." Tram[p]as de la comunicación y la cultura, no. 82 (June 25, 2018): 021. http://dx.doi.org/10.24215/2314xe021.

Full text
Abstract:
Este artículo presenta la trayectoria del artista experimental platense Edgardo Antonio Vigo con el propósito de visualizar y estudiar cómo sus creaciones problematizaron la cuestión de la imagen plástica, a partir de la concepción del objeto plástico como un puente hacia la estética del proceso creativo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Munteanu Colán, Dan. "Comunicación verbal y comunicación plástica." Boletín de Arte, no. 19 (June 6, 2022): 49–63. http://dx.doi.org/10.24310/bolarte.1998.vi19.14778.

Full text
Abstract:
El texto, como unidad lingüística comunicativa fundamental, y la obra de arte, como unidad plástica comunicativa fundamental, presentan una serie de paralelismos, debido a su condición de productos de la actividad humana. El proceso de comprensión de los dos requiere destinatarios dotados con competencia semántica y semiótica, que les permitan entender el texto/obra de arte más allá de la semántica referencial; competencia textual y plástica; y competencia intertextual, que les ayuden a desmontar los mecanismos de coherencia en la estructura latente y a establecer relaciones entre el texto/obra de arte y otros textos, expresados o no, siempre virtuales en la mente del usuario.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Figueiredo, Carolina Ferreira de. "Construindo novos sentidos para os palestinos." Fronteiras: Revista Catarinense de História, no. 21 (June 1, 2013): 27–47. http://dx.doi.org/10.36661/2238-9717.2013n21.8124.

Full text
Abstract:
Este artigo aborda a arte contemporânea palestina a partir de obras da artista plástica Manal Deeb. Presente em diversas mídias Ocidentais, a Palestina, inserida no "Mundo Árabe‟, é alvo de estereótipos e generalizações. Esta pesquisa analisa como Manal Deeb utiliza sua arte para veicular outros tipos de informações acerca da Palestina e, porquanto, apresenta outras histórias dos sujeitos desta região. Ao problematizar identidades, Manal se apropria dos sentidos de positividade em relação ao palestino, e a partir de sua própria trajetória, desafia as notícias midiáticas homogeneizadoras. Palavras-chave: Palestina, Artes plásticas, Identidades.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Pereira, Carla Sofia Prata Ramos. "Contemporaneidade e identidade: um caminho para a educação artística no ensino básico." EDUCA - Revista Multidisciplinar em Educação 6, no. 14 (May 10, 2019): 3. http://dx.doi.org/10.26568/2359-2087.2019.4156.

Full text
Abstract:
Acreditando que a relação com a arte constitui um precioso auxílio para o processo educativo, na medida em que proporciona experiências promotoras de criatividade, flexibilidade e iniciativa, reflexão crítica e perceção, este estudo desenvolve-se no sentido de encontrar alguns caminhos para que a disciplina de Educação Visual se torne um melhor veículo da educação artística, para as artes plásticas, no ensino básico. Trata-se de um estudo empírico, uma Investigação-Ação que tem como finalidade melhorar uma situação educativa concreta, inovando e estimulando o processo de ensino-aprendizagem, no sentido de aproximar os alunos da arte, e da arte contemporânea em particular, proporcionando-lhes todos os benefícios colaterais desse contacto. Os dados apurados permitiram-nos concluir que as estratégias de contacto direto com a arte, a realização de exercícios de agilização do pensamento criativo e a abordagem de conteúdos relacionados com as artes plásticas e arte contemporânea, a par da realização de experiências de produção plástica, proporcionaram o aumento dos níveis de literacia em artes plásticas, promovendo os conhecimentos sobre arte contemporânea e o desenvolvimento do potencial criativo. A apreciação estética estimulou a capacidade de observação, interpretação e sentido crítico, destes alunos, contribuindo para um melhor entendimento das manifestações artísticas.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Campuzano Cruz, Olivia. "La etnicidad como agente de producción del arte plástico en América Latina: discriminación y multiculturalidad." Cuadernos Inter.c.a.mbio sobre Centroamérica y el Caribe 16, no. 2 (July 24, 2019): e38234. http://dx.doi.org/10.15517/c.a..v16i2.38234.

Full text
Abstract:
El presente trabajo se realizó con el propósito de analizar la etnicidad, desde su carga simbólica y sus implicaciones sociales, como una potente influencia en el arte plástico latinoamericano; esto con la intención de reflexionar y dimensionar sus implicaciones y los efectos culturales que producen. Se utilizaron, en general, los métodos analítico, sintético y de concordancia para el establecimiento, estructuración y desarrollo de la investigación, particularmente se aplicaron métodos iconográficos e iconológicos para el análisis de la obra plástica de Gustavo Toaquiza (1971, Ecuador) y Gilberto Delgado (1987, México). Nuestros resultados muestran al arte plástico indígena como un reflejo de los entes colectivos que le dan origen, como un producto cultural que debate, denuncia y se coloca como un elemento de combate de la discriminación y coadyuva a la comprensión de una América Latina multicultural.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Da Silva, Acir Dias. "As Tessituras do Tempo e a Arte da Memória no Cinema." Guará 6, no. 1 (June 14, 2017): 16. http://dx.doi.org/10.18224/gua.v6i1.5672.

Full text
Abstract:
Resumo: as imagens do cinema incorporam experiências humanas e tecem sentidos entrelaçados aos elementos da realidade. As histórias narradas no cinema compõem, de forma plástica, reverberações da arte da memória descrita por Cícero e Quintiliano. Diante disso, falaremos sobre os estilhaços da cultura nos movimentos estéticos e éticos ocorridos na modernidade e a conservação de ícones e emblemas que persistem na atualidade das imagens do cinema. Para tanto, pontuaremos, nessas imagens, elocuções e ornamentos alusivos ao tempo e ao passado. Destacam-se os mitos e suas personificações precárias materializados em sentidos, tanto nas formas plásticas como nas literárias. Palavras-chave: Alegoria. Cinema. Memória.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Almeida, Carla. "Fayga Ostrower, uma vida aberta à sensibilidade e ao intelecto." História, Ciências, Saúde-Manguinhos 13, suppl (October 2006): 269–89. http://dx.doi.org/10.1590/s0104-59702006000500017.

Full text
Abstract:
Este texto discute a contribuição da artista plástica, educadora e humanista Fayga Ostrower (1920-2001) ao tema ciência e arte. Fayga dedicou sua vida às artes plásticas e à educação artística. Entre 1948 e 2001, expôs suas obras em diversos museus brasileiros e estrangeiros. Lecionou durante 16 anos no Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro, ministrou cursos nas principais instituições artísticas do país e proferiu palestras - para estudantes, artistas, operários e empresários - por todo o mundo, com carisma, didatismo e clareza. Além de uma breve biografia da artista, pretende-se apresentar aqui suas principais idéias sobre as relações entre a arte e a ciência, um tema que a fascinava. Muitas dessas reflexões foram registradas por ela em seu penúltimo livro, A sensibilidade do intelecto: visões paralelas de espaço e tempo na arte e na ciência, pelo qual recebeu o Prêmio Literário Jabuti, da Câmara Brasileira do Livro, em 1999.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Dissertations / Theses on the topic "Arte plástica"

1

Herrero, Lozano María Natalia. "Acerca del espacio: obra plástica de Carmen Puente." Thesis, Universidad de las Américas Puebla, 2010. http://catarina.udlap.mx/u_dl_a/tales/documentos/lha/herrero_l_mn/.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Torres, Marília Marcondes de Moraes Sarmento e. Lima. "O cristo no terceiro milênio : a visão plástica da arte sacra atual de Cláudio Pastro /." São Paulo : [s.n.], 2007. http://hdl.handle.net/11449/87013.

Full text
Abstract:
Orientador: José Leonardo do Nascimento
Resumo: Este trabalho mostra a evolução da arte cristã através dos séculos, notadamente das representações da face de Cristo, passando por alguns movimentos da arte na Europa e pelo barroco aqui no Brasil. A representação pictórica de Jesus surgiu no início da era cristã, junto às catacumbas romanas, ainda influenciada pela arte realizada na antiguidade grego-romana. A preocupação dos artistas de então era somente com os ensinamentos da nova religião que estava surgindo e não com a arte em si. Com o decorrer dos séculos, essa arte passou por diversas modificações. Entretanto, a face de Cristo com o rosto oval, nariz afilado, olhos amendoados e barba bifurcada, que cohecemos e que se mantém até hoje, é baseada no Mandilion de Edessa, imagem aquiropita (do grego, não feita por mãos humanas) que se tornou o modelo de representação para os artistas do período bizantino. O artista Cláudio Pastro, convidado pelo Vaticano para produzir a obra "O Cristo Evangelizador do Terceiro Milenio", nascido em São Paulo, não se deixa influenciar pela arte barroca, mais marcante do povo brasileiro, mas segue o que pede o Concílio Vaticano II, isto é, um retorno às fontes. Pastro vai buscar essa maneira de representar Jesus no periódo da arte realizada em Bizâncio. Jesus é, então, representado como o Pantocrátor, o soberano que tudo vê e tudo rege, o legislador do Universo - o Cristo Vitorioso. Não se preocupa com a perspectiva, usa a frontalidade, a obra é repleta de símbolos usados em diversos tipos de cultura e estes foram analisados para o melhor entendimento de como a obra foi concebida e realizada. Os símbolos usados são o círculo, o quadrado, o ouro, a madeira, as cores, os gestos e as incisas. A obra, encomendada pela Sé Romana para as comemorações do Jubileu do ano 2000, encontrea-se no Vaticano.
Abstract: This work reports the evolution of the centuries - notably of the representations of the face of christ - throughout some art movements in Europe and the baroque in Brazil. The pictorial representation of Jesus appeared at the Roman catacombs in the beginning of the Christian era, yet influenced by the ancient greek-roman art. The artist concern at that time was mostly to teach concepts of the newly founded religion and not the art itself. Over the centuries this art suffered many modifications. However, the face of Christ with the oval shape, straight nose, almond eyes and divided beard, that we know and remains until today, is based on the Mandilion of Edessa, an acheiropoieta image (the greek "not made by human hands") that became the model the artists of the byzantine period. The artist Cláudio Pastro - invited by the Vatican to produce the workmanship "the Christ Evangelizador of the Third Millenium"- born in São Paulo, is not influence by the baroque art, well known by the Brazilian people, but follows the deamands of II Vatican Council, that is a return to the origins. Pastro searches inspiration to represent Jesus in the period of the christuan art in the early Byzantium. Jesus was then represented as the Pantocrátor, the sovereign that see everything and rules over all, the legislator of the Universe - the Victorious Christ. Pastro in not concerned about the perspective and uses the frontality. This work of art is full of symbols common to different cultures which were analyzed for better comprehension of how this piece was conceived and accomplished. The used symbols are the circle, the square, the gold, the wood, the colors, the gestures and incisions. The workmanship, ordered for the Roman See for the celebration of the Jubilee of the year 2000 Jubilee - is exposed inside the Vatican.
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Velasco, Sebastián Raquel. "LA CREACIÓN PLÁSTICA AUTOBIOGRÁFICA CONTRA LOS MODELOS IDEALIZADOS DEL INDIVIDUO." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2016. http://hdl.handle.net/10251/61491.

Full text
Abstract:
[EN] The main goal of this investigation has been to highlight the transcendence and social struggle which we believe as inherent to the genre of autobiographical plastic creation, contextualizing and relating it to the evolution of the occidental philosophical thinking and culture, as well as to the theoretical investigations on essential contemporary questions in our society. This investigation places the autobiographical plastic creation carried out by artists such as Louise Bourgeois, Tracy Emin, Wolfgang Tillmans, Josef Beuys or Sophie Calle, among others, on the opposite side to the widespread idealized models of the human being. We explain that the origin of those idealized models, of and for the human being, lies in the platonic idealism belonging to the classical culture, which has lived on vigorously to our days as a structural thinking of our occidental culture. Its legacy has turned out to be the imposition of an ideal model of the human beings, whom it considers hardly interesting, but for their use as projects of moral, physical or intellectual perfection, which can be seen in the influence, sometimes devastating, of advertising and media models over sexuality, ethnic identity and interpersonal relationships. Autobiographical creation cannot be fully comprehended as it is nowadays without understanding that it has been necessary to accomplish a progressive historical change of the conception of the individual, who has been moving away, step by step, from the achievement of the ideals in order to start giving more relevance both to the personality and to the development of the potentialities and particularities of human beings. We have presented three fundamental theorists in the history of occidental thinking: Friedrich Nietzsche, Sigmund Freud and the philosophical theories of Karl Marx, in order to search for the philosophical origin of the rupture with idealism and the beginning of a global and real conformation of the individual, including their most unconscious and animal aspects, such as their urges. Their theses reply to the platonic and former religious idea of the ideal model existing just by itself, as a materialization of an intangible divinity, denouncing that it is the human being who creates it, with a clear intention and belonging to a certain group of power. The rupture of these theorists with the longing for an idealized model of individuals offers an alternative way, reflected on an essential change in the autobiographical creation, from its confirmation as just a reflection of an illustrious and exemplary life to a place marked by the individual itself, far away from homogenizing and stigmatizing visions on individuals and collectives. The key question risen from the study of the opposition of these philosophical theses against idealism, Who runs the public domain and with which intention?, will be related to the conclusive idea of this thesis: What matters in this kind of creation is not so much who is creating or whether the autobiographical data are really true, but from where and with which intention, inasmuch as all the autobiographical artists studied and presented have contributed with their works to the deconstruction of prejudices that were affecting negatively the peripheral groups they belong to, due to their genre, ethnicity or sexuality.
[ES] El objetivo principal de esta investigación ha sido dotar al género de la creación plástica autobiográfica de la trascendencia y combatividad que nos parecía portar, contextualizándola y vinculándola tanto a la evolución de la cultura y del pensamiento filosófico occidental, como a las investigaciones teóricas sobre cuestiones fundamentales y contemporáneas de nuestra sociedad. Esta investigación sitúa a la creación plástica autobiográfica de artistas como Louise Bourgeois, Tracy Emin, Wolfgang Tillmans, Josef Beuys o Sophie Calle entre otros, en el extremo opuesto de la difusión de modelos idealizados del ser humano. Para ello explicamos cómo las raíces de la creación de modelos ideales del y para el ser humano se ubica en el idealismo platónico de la cultura clásica que ha pervivido con fuerza hasta nuestros días, como pensamiento estructural de nuestra cultura occidental. Su legado es la imposición de un modelo ideal al ser humano, dado que se considera a éste imperfecto y poco o nada interesante si no es por su proyecto de perfeccionamiento moral, físico o intelectual, reflejándose en la influencia en ocasiones devastadora de los modelos publicitarios y mediáticos sobre la sexualidad, la identidad étnica y las relaciones interpersonales. No podemos entender la creación autobiográfica como se entiende en la actualidad sin comprender que ha sido esencial un cambio histórico progresivo en la concepción del individuo, que se ha ido separando poco a poco de la consecución de ideales, para ir concediendo más importancia a la personalidad y al desarrollo de las potencialidades y particularidades del ser humano. Hemos presentado tres teóricos fundamentales de la historia del pensamiento occidental, para plantear el origen filosófico de la ruptura con el idealismo y el inicio de una conformación global y real del individuo, con su parte más inconsciente y animal reflejada en sus pulsiones. Sus tesis contestan la idea platónica y religiosa de que el modelo ideal existe por sí, como una materialización de lo intangible divino, denunciando que es el ser humano quien lo crea con una intención y desde un grupo de poder. La ruptura de estos teóricos con el idealismo platónico abre una vía alternativa que se refleja en un cambio esencial en la creación autobiográfica, de su validación únicamente como reflejo de una vida ilustre y ejemplarizante hacia un lugar marcado por el propio individuo, alejándose de las visiones homogeneizantes y estigmatizantes tanto individuales como colectivas. La pregunta clave que desde estas tesis filosóficas que planteamos se ha hecho contra el idealismo ha sido "¿quién maneja lo público y con qué interés?", lo que conecta con el planteamiento conclusivo de la tesis: lo importante en este tipo de creación no es tanto quién crea o si sus datos son veraces, sino desde dónde y con qué intención, dado que todos los artistas autobiográficos que hemos expuesto han contribuido mediante sus obras a deconstruir los prejucios que recaen sobre los colectivos periféricos a los que pertenecen, ya sea por su género, su etnicidad o su sexualidad.
[CAT] L'objectiu principal d'aquesta recerca ha estat dotar al gènere de la creació plàstica autobiogràfica de la transcendència i combativitat que ens semblava portar, contextualitzant-la i vinculant-la a l'evolució de la cultura i el pensament filosòfic occidental i a les recerques teòriques sobre qüestions fonamentals i contemporànies de la nostra societat. Aquesta recerca situa a la creació plàstica autobiogràfica d'artistes com LouiseBourgeois, TracyEmin, Wolfgang Tillmans, Josef Beuys o SophieCalle entre uns altres, en l'extrem oposat de la difusió de models idealitzats de l'ésser humà. Per a això expliquem com les arrels de la creació de models ideals del i per a l'ésser humà, se situa en l'idealisme platònic de la cultura clàssica que ha perviscut amb força fins als nostres dies com un pensament estructural de la nostra cultura occidental. El seu llegat és la imposició d'un model ideal a l'ésser humà, atès que es considera a aquest imperfecte i poc o gens interessant si no és pel seu projecte de perfeccionament moral, físic o intel·lectual, reflectint-se en la influència en ocasions devastadora dels models publicitaris i mediàtics sobre la sexualitat, la identitat ètnica i les relacions interpersonals. No podem entendre la creació autobiogràfica com s'entén en l'actualitat sense comprendre que ha estat essencial un canvi històric progressiu en la concepció de l'individu, que s'ha anat separant a poc a poc de la consecució d'ideals, per anar concedint més importància a la personalitat i al desenvolupament de les potencialitats i particularitats de l'ésser humà. Hem presentat tres teòrics fonamentals de la història del pensament occidental, per plantejar l'origen filosòfic de la ruptura amb l'idealisme i l'inici d'una conformació global i real de l'individu, amb la seva part més inconscient i animal reflectida en les seves pulsions. Les seves tesis contesten la idea platònica i religiosa que el model ideal existeix per si, com una materialització de l'intangible diví, denunciant que és l'ésser humà qui ho crea amb una intenció i des d'un grup de poder. La ruptura d'aquests teòrics amb l'idealisme platònic obre una via alternativa que es reflecteix en un canvi essencial en la creació autobiogràfica, de la seva validació únicament com a reflex d'una vida il·lustre i exemplar, cap a un lloc marcat pel propi individu, allunyant-se de les visions homogeneïzants i estigmatitzants tant individuals com a col·lectives. La pregunta clau que des d'aquestes tesis filosòfiques que plantegem s'ha fet contra l'idealisme, ha estat "qui maneja el públic i amb quin interès?", la qual cosa connecta amb el plantejament conclusiu de la tesi: l'important en aquest tipus de creació no és tant qui crea o si les seves dades són veraces, sinó des d'on i amb quina intenció, atès que tots els artistes autobiogràfics que hem plantejat han contribuït mitjançant les seves obres a deconstruir els prejudicis que requeien sobre els col·lectius perifèrics als quals pertanyen, ja sigui pel seu gènere, la seva etnicitat o la seva sexualitat.
Velasco Sebastián, R. (2016). LA CREACIÓN PLÁSTICA AUTOBIOGRÁFICA CONTRA LOS MODELOS IDEALIZADOS DEL INDIVIDUO [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61491
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

BRITO, NETO José Bezerra de. ""Educar para o belo": arte e política nos salões de Belas Artes de Pernambuco 1929-1945." Universidade Federal Rural de Pernambuco, 2011. http://www.tede2.ufrpe.br:8080/tede2/handle/tede2/4745.

Full text
Abstract:
Submitted by (lucia.rodrigues@ufrpe.br) on 2016-06-15T13:17:50Z No. of bitstreams: 1 Jose Bezerra Brito Neto.pdf: 2867191 bytes, checksum: e84f38c130b7a90bcebb96c338604486 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-06-15T13:17:50Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Jose Bezerra Brito Neto.pdf: 2867191 bytes, checksum: e84f38c130b7a90bcebb96c338604486 (MD5) Previous issue date: 2011-02-21
The limits that relate to art and politics imply the enunciation of territories which question the artistic production according to their own power of action, so that its existence in different times in history will suit the "regulations" in a certain order dominant . This work has as central problem to analyze the political negotiations and exercised in the daily cultural arts Pernambuco from 1930 to 1945, between the painters and government policies in the state of Pernambuco. This by examining the competitive space and socio-cultural, entitled Salon de Bellas Artes de Pernambuco, created to reward those artists that met the standards required by edicts drafted according to the political position of the government in power.
Os limites que relacionam a arte com a política implicam na enunciação de territórios que interrogam a produção artística segundo sua própria potência de ação, de modo que sua existência, em diversos momentos da história irá adequar-se às regulamentações de uma certa ordem dominante. Este trabalho tem como problema central analisar as negociações políticas e culturais exercidas no cotidiano das artes plásticas pernambucanas no período de 1929 à 1945, entre os pintores e as políticas governamentais no estado de Pernambuco. Isto através da análise dos espaços competitivos e intitulados de Salões de Belas Artes de Pernambuco, como forma de projetos de educação estética que propunham uma inserção das Belas Artes na vida da sociedade pernambucana do período analisado.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Castro, Sajami Carlos. "Concepción de un arte peruano en la obra plástica inicial de Jorge Eielson." Master's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2016. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/7458.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Veludo, Eliana Carolina Sánchez. "Educação pela Arte: um contributo para uma educação multicultural." Master's thesis, Faculdade de Ciências Sociais e Humanas, Universidade Nova de Lisboa, 2013. http://hdl.handle.net/10362/10205.

Full text
Abstract:
Dissertação apresentada para cumprimento dos requisitos necessários à obtenção do grau de Mestre em Ciências da Educação
A presente dissertação pretende contribuir para a análise das temáticas relacionadas com a educação plástica e visual e o desenvolvimento de valores num contexto educativo multicultural. A partir da análise de um caso concreto do exercício desta disciplina, num contexto de sala de aula, foi nosso objectivo compreender de que forma a educação plástica e visual contribui para a educação de valores abordando a questão das diferenças culturais. Nesta pesquisa pretendeu-se estabelecer uma aproximação entre a educação plástica e visual e as interacções multiculturais num contexto educativo. Através de uma pesquisa de carácter qualitativo, estabeleceram-se como instrumentos metodológicos para recolha de dados: a entrevista focus group, a cinco grupos de cinco elementos, a entrevista individual ao Professor da disciplina de Educação Plástica e Visual e o exercício da dinâmica de imagens. A análise dos dados recolhidos foi realizada segundo a metodologia da análise de conteúdo proposta por Bardin (2004). Os participantes neste estudo pertencem a uma turma do 1º ano do 3º ciclo do ensino básico, com idades compreendidas entre os 12 e os 14 anos, durante o ano lectivo 2011/12. A análise dos resultados parece permitir confirmar a existência de uma relação entre a aprendizagem realizada na disciplina de EPV e o desenvolvimento do significado dos valores de ‘respeito’ e ‘igualdade’. A valorização do pluralismo cultural entre os alunos parece despertá-los para o conhecimento, o respeito e a expressão cultural. A Educação pela Arte, um dos veículos de formação e transformação do ser humano, parece ser capaz de permitir aos alunos a compreensão e o respeito pelas diferentes manifestações culturais, ligando o contexto escolar à história e aos valores dos alunos, incentivando e ampliando o debate sobre as diversas culturas.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Torres, Marília Marcondes de Moraes Sarmento e. Lima [UNESP]. "O cristo no terceiro milênio: a visão plástica da arte sacra atual de Cláudio Pastro." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2007. http://hdl.handle.net/11449/87013.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:22:30Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2007-06-18Bitstream added on 2014-06-13T18:48:00Z : No. of bitstreams: 1 torres_mmmsl_me_ia.pdf: 3949713 bytes, checksum: 8fc8351bf257724d2e6d3cc4fc9c049f (MD5)
Este trabalho mostra a evolução da arte cristã através dos séculos, notadamente das representações da face de Cristo, passando por alguns movimentos da arte na Europa e pelo barroco aqui no Brasil. A representação pictórica de Jesus surgiu no início da era cristã, junto às catacumbas romanas, ainda influenciada pela arte realizada na antiguidade grego-romana. A preocupação dos artistas de então era somente com os ensinamentos da nova religião que estava surgindo e não com a arte em si. Com o decorrer dos séculos, essa arte passou por diversas modificações. Entretanto, a face de Cristo com o rosto oval, nariz afilado, olhos amendoados e barba bifurcada, que cohecemos e que se mantém até hoje, é baseada no Mandilion de Edessa, imagem aquiropita (do grego, não feita por mãos humanas) que se tornou o modelo de representação para os artistas do período bizantino. O artista Cláudio Pastro, convidado pelo Vaticano para produzir a obra O Cristo Evangelizador do Terceiro Milenio, nascido em São Paulo, não se deixa influenciar pela arte barroca, mais marcante do povo brasileiro, mas segue o que pede o Concílio Vaticano II, isto é, um retorno às fontes. Pastro vai buscar essa maneira de representar Jesus no periódo da arte realizada em Bizâncio. Jesus é, então, representado como o Pantocrátor, o soberano que tudo vê e tudo rege, o legislador do Universo - o Cristo Vitorioso. Não se preocupa com a perspectiva, usa a frontalidade, a obra é repleta de símbolos usados em diversos tipos de cultura e estes foram analisados para o melhor entendimento de como a obra foi concebida e realizada. Os símbolos usados são o círculo, o quadrado, o ouro, a madeira, as cores, os gestos e as incisas. A obra, encomendada pela Sé Romana para as comemorações do Jubileu do ano 2000, encontrea-se no Vaticano.
This work reports the evolution of the centuries - notably of the representations of the face of christ - throughout some art movements in Europe and the baroque in Brazil. The pictorial representation of Jesus appeared at the Roman catacombs in the beginning of the Christian era, yet influenced by the ancient greek-roman art. The artist concern at that time was mostly to teach concepts of the newly founded religion and not the art itself. Over the centuries this art suffered many modifications. However, the face of Christ with the oval shape, straight nose, almond eyes and divided beard, that we know and remains until today, is based on the Mandilion of Edessa, an acheiropoieta image (the greek not made by human hands) that became the model the artists of the byzantine period. The artist Cláudio Pastro - invited by the Vatican to produce the workmanship the Christ Evangelizador of the Third Millenium- born in São Paulo, is not influence by the baroque art, well known by the Brazilian people, but follows the deamands of II Vatican Council, that is a return to the origins. Pastro searches inspiration to represent Jesus in the period of the christuan art in the early Byzantium. Jesus was then represented as the Pantocrátor, the sovereign that see everything and rules over all, the legislator of the Universe - the Victorious Christ. Pastro in not concerned about the perspective and uses the frontality. This work of art is full of symbols common to different cultures which were analyzed for better comprehension of how this piece was conceived and accomplished. The used symbols are the circle, the square, the gold, the wood, the colors, the gestures and incisions. The workmanship, ordered for the Roman See for the celebration of the Jubilee of the year 2000 Jubilee - is exposed inside the Vatican.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Weinreb, Mara Evanisa. "Imagem e desrazão: estudo da produção plástica de Manoel Luiz da Rosa (1961-2002)." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2003. http://hdl.handle.net/10183/2435.

Full text
Abstract:
Esta dissertação aborda questões sobre a imagem e a desrazão construídas no contexto da história da Arte Reclusa no Brasil, desde os anos vinte do século passado, até o ano de 2002, inserindo e discutindo neste panorama um estudo sobre a produção plástica de Manoel Luiz da Rosa, portador de deficiência mental. Os fundamentos teóricos têm como origem as pesquisas dos pioneiros nestes estudos no Brasil, como Osório César, Nise da Silveira e Mario Pedrosa, que estimularam e apoiaram as atividades dos ateliês de arte em instituições psiquiátricas, com debates, críticas e publicações, construído assim um campo de conhecimento, conhecido como Arte e Loucura. A relevância da proposta é dada pelo destaque que se confere, hoje, aos espaços que lidam com arte em instituições da saúde, da educação e da cultura, que propiciam a reabilitação pessoal e social dos indivíduos portadores de necessidades especiais, discutindo as limitações dos indivíduos com prejuízo mental, como capazes de desenvolver uma expressão própria, e dar sentido a sua produção, no momento em que estabelecem uma comunicação com o mundo Estas discussões nos conduzem ao questionamento do quanto uma produção plástica pode ficar oculta no cotidiano marcado pelas relações familiares e diagnósticos insuficientes, e que não fornecem informações sobre a real condição das pessoas diferenciadas. É o caso de Manoel Luiz da Rosa, que freqüentou por 41 anos, e ainda freqüenta, um centro de Arte-educação livre de imposições curriculares formais, criado segundo Augusto Rodrigues. Sua produção plástica remete à expressão do corpo, como um lugar desenhado ou pintado, que cria significados, meios de apreensão do mundo e mediação com este mesmo mundo. Até o presente momento Manoel parece percorrer os caminhos da arte savant, naif, bruta, e da desrazão, mas sem pertencer totalmente a nenhuma destas categorias classificatórias. Sua produção em alguns momentos questiona conceitos teóricos a respeito da doença mental como incapacitante e limitante dos sentidos e da imaginação, onde o apelo criador não desaparece, ao contrário, muitas vezes se intensifica.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Silva, Mércia Gomes da. "A presença da linguagem plástica na ação clínica: diálogos com a perspectiva fenomenólogica existencial." Universidade Católica de Pernambuco, 2015. http://www.unicap.br/tede//tde_busca/arquivo.php?codArquivo=1113.

Full text
Abstract:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Este estudo parte de interrogações provenientes da experiência da autora como psicóloga em diferentes contextos clínicos, nos quais utilizou a expressão plástica. Objetiva compreender como se dá a presença da linguagem plástica na ação clínica em uma perspectiva fenomenológica existencial, além de apresentar a presença da linguagem plástica em diferentes práticas clínicas e discutir a ação clínica psicológica sob uma perspectiva fenomenológica existencial. Sua base fenomenal acolhe a experiência da pesquisadora e de psicólogas clínicas que se dispuseram a participar como interlocutoras. O procedimento de colheita das narrativas aconteceu via entrevista/depoimento, que permitiu o compartilhamento de experiências sobre o fazer clínico das participantes e via Diário de Bordo para registro da experiência da autora/pesquisadora. Através deste contexto, percorre-se sentidos traçados em diferentes modalidades de práticas clínicas desenvolvidas pelas quatro interlocutoras, objetivando oferecer suporte psicológico àqueles que buscam (re) pensar sobre o cuidado e o modo como conduzem suas existências. A aproximação e interpretação das experiências, inspirada na Analítica do Sentido desenvolvida por Dulce Critelli, aponta como a linguagem plástica pode assumir uma posição de presença e entrelaçamento com o trabalho clínico, de modo que, de tão entremeadas que se apresentam e acontecem, não é possível reduzi-las a uma lógica de mero uso ou aplicação técnica. Nessa direção, a linguagem plástica é refletida como mais próxima de uma dimensão poética e gestual, uma vez que foge às relações causais e explicativas tal como cotidianamente a linguagem tem sido moldada em nosso tempo. São tecidas considerações que apontam para um entendimento de que a ação clínica − em um movimento de errância e construção de sentidos − contribui para que as pessoas possam implicar-se e cuidar de suas existências a partir da ampliação da experiência que fazem com a própria linguagem. Perspectiva esta atrelada a uma noção que considera a íntima relação entre ser, sentir, pensar e agir no mundo. Desse modo, compreende a ação clínica como uma oportunidade de escuta e acolhimento às dimensões ética, estética/sensível e poética que compõem a existência, valorizando o horizonte compreensivo do cliente/usuário/grupo para que possa se apropriar do modo como está sintonizado no mundo.
This study starts from questions originated by the authors experience as a psychologist in different clinical contexts, in which the plastic expression was used. The study aims to understand how the presence of the plastic language works on the clinical action under an existential phenomenological perspective, to present the presence of the plastic language in different clinical practices and discuss the clinical psychology action under an existential phenomenological perspective. The phenomenal basis is given by the researchers experience and by clinical psychologists who accept to participate as interlocutors. The narratives collection procedure happened through interviews/testimonials, that allowed the exchange of experiences regarding the clinical practices of the participants and through a field report where the author/ researchers experiences were registered.Through this context it is possible to go along different senses outlined in different clinical practices modalities developed by the four interlocutors. Aiming to offer psychological support for those who look toward (re)thinking about care and the way they lead their existences. The approaching and interpretation of the experiences, inspired on the analytics sense developed by Dulce Critelli points how plastic language can assume a position of presence and interlacement with the clinical work, so that, presenting and happening in a so interspersed way, is not possible to reduce to a logic of mere use or technical application. On this direction, plastic language is reflected as being closer to a poetic and gestural dimension, once that it runs away from causal and explicative relations as language has been daily molded in our times. Considerations are set concerning an understanding that clinical action in an errant movement and senses building contributes for the people to imply and care about their existences starting from the experiences expansion they make with their own language. This perspective is linked to a notion that considers the intimal relation among being, feeling, thinking and acting in the world. This way, understand the clinical action as an opportunity of listening and embracement to ethical, esthetic/sensible and poetical dimensions that composes existence. Giving value to the client/user/groups comprehensive horizon so they can appropriate the way they are connected to the world.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Oliveira, Míriam Andréa. "Abijail de Andrade: artísta plástica do Rio de Janeiro no século xix." Universidade Federal do Rio de Janeiro, 1993. http://hdl.handle.net/11422/2455.

Full text
Abstract:
Submitted by Miguel R. Amorim Neto (miguel@sibi.ufrj.br) on 2017-07-20T22:21:55Z No. of bitstreams: 1 416349.pdf: 2087041 bytes, checksum: cfa7ece6ac4b141507019b9a8a7b09f6 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-07-20T22:21:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 416349.pdf: 2087041 bytes, checksum: cfa7ece6ac4b141507019b9a8a7b09f6 (MD5) Previous issue date: 1993
Caracteriza o Rio de Janeiro, no século XIX, marcado pelo estabelecimento e desenvolvimento do ensino das artes plásticas no país, transformando o Brasil em importante centro de produção artística das Américas. A ritualização do ensino Acadêmico, havia atingido o seu apogeu. O estilo neoclássico é o que predominava nas Academias de artes neste século. Fazia-se presente, a cada ato, a autoridade masculina, colocando dificuldades à mulher de se projetar nas artes. Neste contexto, apresentamos a biografia da artista Abigail de Andrade, precursora do Realismo Social - forma de expressão usada pela artista. O enfoque dado busca a sua visão de mundo e o sentimento próprio de uma determinada época. Enfatiza temas extraídos do cotidiano dos segmentos menos favorecidos na escala social. Seus trabalhos se definem pelo recolhimento e conservação de elementos básicos que coleciona através de mensagens pré transmitidas e que, quando há necessidade, lança mão destes conhecimentos para a execução da obra.
It features the city of Rio de Janeiro, in the XIX century, was proeminent for the introduction and development of formal apprenticeship of the fine arts. As a consequence, Brazil became an important center of artistic production in the Americas. It was in this city that strict ritualism of academic teaching reached its peak, imposing neoclassicism as a predominant style. As masculine authority ruled society, it was difficult for women to exceed in the fine arts. In this context, we present the biography of the artist Abigail de Andrade, precursor of Social Realism was this painter's forro of expression and style and was used to convey her views of the world and her feelings and concerns for those less fortuna te in society. Ready to carry out any artistic challege regarding the painter's craft, but she often resorted to the use of a preconcieved technique and iconographical repertoire drawn frorn the Acaderny.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Books on the topic "Arte plástica"

1

La Escuela nacional de arte y la plástica Cubana contemporánea. Habana, Cuba: Centro de Investigación y Desarrollo de la Cultura Cubana Juan Marinello, 2001.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Díaz, Enrique Anleu. Historia social del arte: Ensayos sobre plástica y música en Guatemala, 1871-2004. Guatemala: Centro de Estudios Folklóricos de la Universidad de San Carlos de Guatemala, 2004.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

El arte en Misiones 1540-2012: Una aproximación a cinco siglos de plástica misionera. 2nd ed. Posadas, Misiones [Argentina]: EDUNAM, Editorial Universitaria, Universidad Nacional de Misiones, 2021.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

La plástica en Chiapas: El tránsito desde el color hasta la explosión de la forma. Tuxtla Gutiérrez, Chiapas, México: Universidad de Ciencias y Artes de Chiapas, 2010.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Principales itinerarios artísticos en la plástica y la arquitectura del siglo XX: Una aproximación a la teoría del arte contemporáneo. Castelló de la Plana: Universitat Jaume I, 2008.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Castilla y León (Spain). Junta. Arte plásticas: Memoria, 1995/1998. [Valladolid?]: Junta de Castilla y León, 1999.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Bahamón, Astrid. Plástica joven. San Salvador, El Salvador: Vila Nova Fine Art, 2001.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Martorell, Carmen. Vida plástica salteña. Salta: Fundación del Banco del Noroeste, 1989.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Margarita, Lotufo, ed. Vida plástica salteña. 2nd ed. Salta, Argentina: Ministerio de Educación de la Provincia de Salta, Secretaría de Cultura, Dirección General de Acción Cultural, 2005.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Sosabravo, Alfredo. Visiones plásticas en el arte del vitral. [Havana?]: Consejo Nacional de las Artes Plásticas ; Museo Nacional de Bellas Artes, 2004.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Book chapters on the topic "Arte plástica"

1

"RELIGIÓN Y ARTE: ALGUNOS MOMENTOS SINCRÉTICOS EN LA PLÁSTICA CUBANA." In Alma cubana / The Cuban Spirit, 37–52. Vervuert Verlagsgesellschaft, 2006. http://dx.doi.org/10.31819/9783964563781-004.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Ribeiro, Ana Vieira. "ENRIQUECER OS TEMPOS LIVRES: O CLUBE DE PLÁSTICA DA ESCOLA BÁSICA DE 2º E 3º CICLO PAULA VICENTE, EM BELÉM." In Arte comentada 2, 114–23. Antonella Carvalho de Oliveira, 2019. http://dx.doi.org/10.22533/at.ed.56819180110.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

"APRENDER DEL ARTE LATINOAMERICANO. SOBRE LA NECESIDAD DE UNA ESTÉTICA PLÁSTICA DE LAS IMÁGENES CINEMATOGRÁFICAS." In El andar tierras, deseos y memorias, 669–78. Vervuert Verlagsgesellschaft, 2008. http://dx.doi.org/10.31819/9783964565952-052.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Ángel San José, Miguel. "Bellas artes y artes plásticas / Fine Arts and Plastic Arts." In Using Spanish Vocabulary, 563–91. Cambridge University Press, 2003. http://dx.doi.org/10.1017/cbo9781139173407.018.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

"Artes visuales y plásticas." In Once miradas económicas a la cultura, 231–44. ITESO, 2022. http://dx.doi.org/10.2307/j.ctv2xqndrj.13.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Joly, Frédérique. "As artes plásticas nas escolas de arte: uma prática definitivamente generificada?" In Arte e vida social. OpenEdition Press, 2016. http://dx.doi.org/10.4000/books.oep.1468.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

"Capítulo 7. Las artes plásticas." In Sebastián Salazar Bondy: Pasión por la cultura, 181–94. Institut français d’études andines, 2005. http://dx.doi.org/10.4000/books.ifea.4740.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Garduño, Ana. "Mexico's Museo de Artes Plásticas." In Art Museums of Latin America, 31–44. Routledge, 2018. http://dx.doi.org/10.4324/9781315200057-3.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Venâncio, José Carlos. "Turismo, Arte e Contextos Periféricos. Considerações em Torno das Artes Plásticas Africanas." In Culturas e Turismo: Reflexões Sobre o Património, as Artes e a Comunicação Intercultural, 25–33. UMinho Editora/CECS, 2021. http://dx.doi.org/10.21814/uminho.ed.48.3.

Full text
Abstract:
Na sequência do crescente peso que a cultura tem vindo a assumir nas economias dos países mais desenvolvidos, a arte contemporânea africana é entendida como um potencial fator de desenvolvimento da indústria do turismo em África e, especi- ficamente, em Moçambique. A comercialização a que a arte está ou passará a estar sujeita não representa, no contexto desta discussão, qualquer perigo de empobreci- mento estético, desde que as políticas públicas incentivem, por um lado, a produção artística com os meios e as condições necessárias à garantia de qualidade e, por outro, providenciem informação adequada aos potenciais compradores.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Makowiecky, Sandra. "AMÉRICA LATINA, CUBISMO E CIDADES EM NARRATIVAS PLÁSTICAS MODERNISTAS." In Arte comentada 2, 31–44. Antonella Carvalho de Oliveira, 2019. http://dx.doi.org/10.22533/at.ed.5681918013.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Conference papers on the topic "Arte plástica"

1

Pugliese, Vera. "Explorações metodológicas do campo plástico da pintura do pósguerra." In Encontro da História da Arte. Universidade Estadual de Campinas, 2006. http://dx.doi.org/10.20396/eha.2.2006.3907.

Full text
Abstract:
Discussão metodológica de curso sobre o Pós-Guerra (Brasília, 2005) para abordar a exploração da pintura como linguagem. Seu método focou a trajetória de alguns artistas fundamentais, cuja escolha foi baseada na exemplaridade dos processos de criação e repercussão de suas obras. Trabalhou-se com as fases do desenvolvimento do processo de criação de De Kooning como centro funcional e metodológico para a abertura conceitual do campo plástico do Expressionismo Abstrato, campo triangulado a princípio com Bacon e Iberê Camargo, e cotejado plástica e conceitualmente com outros artistas importantes para discutir os processos poéticos da crise da pintura no limite figuração-abstração, a alteração do processo formador da imagem, o colapso da relação figura-fundo e espaço mimético e o deslocamento de seu fundamento para a linguagem.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Takami, Marina. "Fotografia na História da Arte." In Encontro da História da Arte. Universidade Estadual de Campinas, 2006. http://dx.doi.org/10.20396/eha.2.2006.3950.

Full text
Abstract:
A produção artística atual requer uma revisão das terminologias e das formas de abordar o objeto. Os limites que separavam as diferentes linguagens artísticas foram diluídos. A imagem fotográfica tem presença marcante na produção de arte contemporânea. Neste sentido é relevante que as discussões alcancem as fronteiras mais amplas das artes visuais. Na ocasião da aceitação da fotografia pelo mercado tradicional de arte, ela perdeu, oportuna e momentaneamente, uma de suas características principais: a reprodutibilidade. A fotografia garantiu sua entrada na história da arte por meio de empréstimos estéticos da pintura. Este ensaio aponta algumas reflexões sobre a imagem fotográfica a partir da leitura dos textos “O fotográfico”, de Rosalind Krauss, e “La fotografía plástica: un arte paradójico”, de Dominique Baqué.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Machado, Vanessa Rosa. "Anarquia e crítica em Lygia Pape." In Encontro da História da Arte. Universidade Estadual de Campinas, 2006. http://dx.doi.org/10.20396/eha.2.2006.3857.

Full text
Abstract:
A ainda pouco estudada trajetória da artista plástica Lygia Pape (1927-2004) pode revelar interessantes aspectos sobre as radicais transformações ocorridas nas últimas cinco décadas, período em que ela produziu. Embora parte de sua produção tenha sido voltada ao trabalho poético dos materiais, outra vertente despertou nosso maior interesse: a que se relaciona ao tratamento das questões exteriores, de fora, do cotidiano e da cidade. Sua obra foi marcada pelo experirnentalisrno e pelo engajamento; como artista concreta e neoconcreta esteve envolvida no amplo "projeto cultural moderno", de reconstrução do país em outras bases. Tal engajamento assumiu outras formas no final dos anos 1960, período de recrudescimento das medidas ditatoriais, e se traduziu em obras participativas realizadas em espaços alternativos. Entretanto, e apesar da dura realidade, a grande maioria de suas propostas foge do tom sisudo da denúncia panfletária e da crítica direta. Trabalhos como "Ovo" (1968) e "Divisor" (1968), embora possam ser lidos numa vertente política, apresentam essa questão de modo indireto, filtrado esteticamente. Obras posteriores, de meados da década de 1970, como seu projeto "Eat me: a gula ou a luxúria?" (1976), sobre a transformação da mulher em objeto sexual, já incorporam questões ligadas à cultura de massa e à indústria cultural. Seus anárquicos filmes em super-8, que ora criam uma realidade distinta, ora registram poeticamente a realidade, se apóiam no humor, na insolência e no grotesco para trazer à tona espinhosos aspectos contemporâneos, como o domínio da imagem e a agonia do espaço público. Nesse trabalho pretendemos investigar as inusitadas formas assumidas pela crítica no trabalho de Lygia Pape, uma vez que diante de um contexto repressivo, humor e anarquia podem ter assumido o papel de abrir uma possibilidade para trazer ao debate, através da arte, as questões mais candentes daquele período.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

LEIVA DEL VALLE, ALFIA. "Nacer en la Liquidez." In IV Congreso Internacional de Investigación en Artes Visuales. ANIAV 2019. Imagen [N] Visible. Valencia: Universitat Politècnica de València, 2019. http://dx.doi.org/10.4995/aniav.2019.9184.

Full text
Abstract:
Debido al rampante desarrollo tecnológico, y los cambios en la forma de entender nuestro día a día, han surgido nuevos abordajes explicando el ahora, la “liquidez” y la “ligereza”, términos acuñados por Gilles Lipovetzky y Zygmund Bauman, son una constante en diversas áreas del conocimiento, filosófico, artístico, sociológico, tecnológico incluso económico. El lenguaje se transforma por una necesidad, que refleja un profundo cambio en la sociedad. En este trabajo se analiza como estas descripciones de nuestra realidad, como “fake news”, “binge wathching”, “retropia”, “bullying”, “polite sex”, “pendulum liberty”, y, específicamente como características de las Diosas primigenias y el imaginario femenino de nuestros días, se retoman con fuerza en ámbitos de las artes plásticas , la mass media y los videos y videojuegos. Hemos clasificado a las generaciones como baby boomers (1946 – 1964), millenials generación Y, generación X (1980–2000) y ahora la generación líquida( 2000-2019). Como se ve el mundo líquido, por un no líquido y un líquido. Enormes diferencias en la forma de entender el mundo que nos rodea y sus características, en todos los ámbitos, y específicamente, motivo de esta investigación, específicamente se refiere a el cuerpo femenino, el amor líquido y sus vínculos con el arte. Como entender al que ha nacido líquido, su relación con el amor, las relaciones efímeras y como esto se ve reflejado en el arte. Las transformaciones en el entendimiento del cuerpo femenino, como ejemplos señalo el extendido uso del los tatuajes, la cirugía plástica y las costumbres hípsters, como se ve la moda en las nuevas diosas primigenias, las actitudes de la generación líquida ante los vínculos humanos, el análisis de las relaciones on-line, la transformación de la agresividad “el bullying “ la inestabilidad emocional y su reflejo en el arte líquido.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Lourés Miranda, Blanca Nieves. "Prácticas poscoloniales: la importancia de la apariencia." In V Congreso Internacional de Investigacion en Artes Visuales ANIAV 2022. RE/DES Conectar. València: Editorial Universitat Politècnica de València, 2022. http://dx.doi.org/10.4995/aniav2022.2022.15452.

Full text
Abstract:
El poscolonialismo es un término que habitualmente se emplea para definir una postura crítica que analiza dos efectos que produjo la colonización de diversos países por metrópolis europeas. Esta herramienta crítica cobró gran relevancia en los años 1980, y aún hoy en día sigue empleándose para evaluar las difíciles relaciones internacionales en diferentes ámbitos. Además, es una de las principales líneas de trabajo de varios artistas contemporáneos de gran relevancia como por ejemplo la artista brasileña Adriana Varejão (Río de Janeiro, 1964).Las obras de Varejao se caracteriza por una fuerte presencia plástica en las que incorpora múltiples narrativas. Estas narrativas se sobre-escriben generando tensiones visuales que sirven de metáfora a las situaciones sociales e históricas que la artista quiere tratar. De forma plástica, la artista trae a la superficie cuestiones largo tiempo enterradas.Para este comunicación plantemos un estudio de caso basado en diversas obras de esta artista que tienen como base argumental el período colonial brasileño, descifrando las estrategias que la artista emplea para tratar una cuestión tan delicada y sensible a través de la creación de obras potentes y plenas de significado. Para ello estableceremos una serie de tipologías de obra, creando una cartografía de su amplia actividad que nos permita además poner en relación su trabajo con las poéticas de otros artistas que estén tratando estos temas en la actualidad.Con todo ello, pretendemos no solo hacer un análisis de la obra de esta artista, sino establecer las posibilidades del arte como espacio de reflexión para cuestiones sociales que sobrepasan los límites de un ámbito concreto de la humanidad. Palabras clave: poscolonialismo, arte contemporáneo, apariencia, superficie
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

dos Santos, Camila, and Andreia Machado Oliveir. "Zonas de Ação da Comunicação em Arte e Tecnologia - ZACAT." In LINK 2021. Tuwhera Open Access, 2021. http://dx.doi.org/10.24135/link2021.v2i1.101.g142.

Full text
Abstract:
Zonas de Ação Comunicativa em Arte e Tecnologia – ZACAT, é uma pesquisa de mestrado desenvolvida no âmbito do Programa de Pós-Graduação em Artes Visuais da Universidade Federal de Santa Maria (PPGART-UFSM), dentro da área de concentração de Arte Contemporânea e linha de pesquisa Arte e Tecnologia, sob a orientadora da Dra. Andrea Machado Oliveira. ZACAT é um conjunto de poéticas sonoras e visuais, que consiste numa investigação sobre práticas comunicacionais artísticas de caráter ativista. Em primeiro lugar, através de estratégias e propostas diversificadas para diferentes interlocutores vividos em 2019, em diferentes espaços da cidade de Santa Maria — ruas, museus, galerias de arte, universidade, escola, redes sociais, espaço das ondas de rádio. Posteriormente, devido ao cenário mundial apresentado desde 2020, com a pandemia de COVID-19, a poética passa por transformações significativas. Além das estratégias artísticas e comunicacionais passarem por mudanças de abordagem, o espaço Santa Maria desloca-se para o do Clube Naturista Colina do Sol (CNCS), localizado no município de Taquara, também no Rio Grande do Sul — não urbanizado e imerso no meio selvagem, com menos interferência da ação humana, o que proporciona outras formas de escuta e conexão, além da relação com o corpo, comunicação e tecnologia, como o uso de plataformas on-line de realidade virtual para compartilhar o trabalho realizado. Para abordar a construção desta pesquisa, são utilizados estudos sobre metodologia da pesquisadora e artista plástica Sandra Rey (1953). Como fundamentação teórica, faz-se referência à ideia de micropolítica, conceito que remete aos filósofos Michel Foucault (1926-1984) e Gilles Deleuze (1925-1995), e à crítica de arte Suely Rolnik (1948). As práticas artísticas ativistas baseiam-se nas experiências de coletivos brasileiros da década de 1990 até a atualidade, conforme visto na historiografia do Art Ativismo dos anos 1950, com filósofos autonomistas italianos como Giorgio Agamben (1942) e Franco Berardi (1949). Para apoiar a noção de Arte e Comunicação, partimos de autores como Mario Costa (1936), Fred Forest (1933), Mônica Tavares, Priscila Arantes, Christine Mello e Giselle Beiguelman. O conceito de dispositivo surge da investigação teórica e é um mediador das práticas artísticas, tendo como referência Agamben, Foucault, Vilém Flusser (1920-1991) e Gilbert Simondon (1924-1989). Desde performances, passando por instalações, áudios, vídeos e experiências interativas presenciais ou via redes virtuais, esta pesquisa busca dar visibilidade à micropolítica cotidiana, com suas memórias, afetos, impulsos de vida formalizados ou efêmeros em momentos de encontro.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Siso Monter, Montserrat. "Marga Clark la última Roësset. Arte a través del tiempo y de las fronteras." In III Congreso Internacional de Investigación en Artes Visuales :: ANIAV 2017 :: GLOCAL. Valencia: Universitat Politècnica València, 2017. http://dx.doi.org/10.4995/aniav.2017.5677.

Full text
Abstract:
La fotógrafa Marga Clark, última descendiente de la saga familiar Roësset, donde destacan las artistas femeninas, es una poeta y fotógrafa que combina ambas disciplinas en su obra, la misma, destaca por un lirismo único, que traspasa fronteras y unifica sentimientos en un mundo globalizado. Resultando ser un claro exponente de la plástica artística actual. En la comunicación que propongo, pretendo realizar un recorrido por sus cuarenta años de trayectoria profesional y sus tres etapas más destacadas, analizando la evolución de su realización artística.Marga Clark ha publicado varios libros de sus obras, el primero de ellos, Static Movement/Movimiento Estático, fue adquirido por el MOMA de Nueva York con el fin de ser vendido en su librería. En 1991 publica Impresiones Fotográficas, un libro ensayo sobre el lenguaje fotográfico. Esta artista colabora con diversos medios de comunicación desde la década de los 80 como reportera gráfica, entre ellos La Vanguardia o El País.A lo largo de su carrera ha expuesto su obra fotográfica en numerosas exposiciones, tanto individuales como colectivas en América y Europa. En estos momentos se puede apreciar su exposición retrospectiva Marga Clark, Cosmología (1976-2016) en la Fundación Antonio Pérez, y en el Museo de la Fotografía de Huete, Cuenca. Por otro lado, cabe destacar que su obra se puede encontrar de modo permanente en colecciones como la del Museo de Brooklyn de Nueva York, la Biblioteca Nacional de Paris, el Museo Español de Arte Contemporáneo de Madrid, la Col.lecció Testimoni de la Caixa de Barcelona, la Sociedad Estatal para Exposiciones Internacionales, la Fundación Telefónica o la Colección Helga de Alvear, entre otras.Se puede decir que esta fotógrafa-poeta destaca por su obra, que une países y los interrelaciona, a la vez que unifica de manera magistral fotografía y poesía.http://dx.doi.org/10.4995/ANIAV.2017.5677
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Bernal Molina, Alicia, and Claudio Aldaz Casanova. "Prolongación del alcance del significado de una obra plástica (o visual) mediante su sonorización." In III Congreso Internacional de Investigación en Artes Visuales :: ANIAV 2017 :: GLOCAL. Valencia: Universitat Politècnica València, 2017. http://dx.doi.org/10.4995/aniav.2017.4930.

Full text
Abstract:
Nuestro encuentro como colaboradores surge a partir del trabajo que desarrollamos dentro del colectivo Corporación Bacilö. Este grupo multidisciplinar desarrolla sus trabajos desde el 2003 en torno a la acción performativa o performance artística en la que el sonido tiene un gran protagonismo. La corporación está compuesta por distintas plataformas o microcorporaciones que desarrollan, cada una y paralelamente, su trabajo. Dos de ellas (Consume ESTO y LOCAL MODE) son los autores de esta propuesta de trabajo. La propuesta de producción teórico-práctica, desarrollada junto a la línea de trabajo plástica del creador Claudio Aldaz*, se basa en la relación entre lo plástico-visual y lo sonoro. El proyecto se realizó por primera vez en la clausura de la exposición TIMOCRACIA (Noviembre de 2012) llevando a cabo una sesión audio-visual y que partía de los trabajos de Aldaz que eran explicados en vivo por el propio autor con el acompañamiento de una pautas sonoras improvisadas y ejecutadas en vivo. La línea de producción artística que planteamos consiste en la hibridación entre lo visual y lo sonoro. Proponemos un tipo de presentación de obra plástica (exposición) en la que intervenimos a partir de una sesión sonora improvisada que desarrollamos en vivo. Más que de un acompañamiento musical, se trata de la creación de un nuevo formato o pieza que conjuga la obra expuesta con la creación de ambientes o atmósferas que denominamos SONOVISUALIZACIÓN, en los que se amplia el término de escucha al estar vinculado a lo visual. El sonido nos remite a una dramaturgia que se materializa en la piezas plásticas que se exhiben. El espectador/observador se convierte en un escuchante de lo visual. La poética de lo visual y lo sonoro proponen un nuevo espacio expositivo donde el espectador está inmerso en una “puesta en escena total”. *[que desarrolla su trabajo en dos vertientes, una que podríamos definir como propiamente plástica y otra centrada en nuevos media con su plataforma consume ESTO]http://dx.doi.org/10.4995/ANIAV.2017.4930
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Monleón Oliva, Vicente. "ARTE Y EDUCACIÓN EN DIVERSIDAD SEXUAL. LA PERCEPCIÓN DE LA HOMOSEXUALIDAD EN UNA CLASE DE 6º CURSO A TRAVÉS DE LA TÉCNICA DEL DIBUJO." In IV Congreso Internacional de Investigación en Artes Visuales. ANIAV 2019. Imagen [N] Visible. Valencia: Universitat Politècnica de València, 2019. http://dx.doi.org/10.4995/aniav.2019.9100.

Full text
Abstract:
La sexualidad es uno de los temas tabú de los que adolece la educación en el territorio occidental. Se manifiesta una latente reticencia hacia su tratamiento en las aulas, más aún cuando se apuesta por abordarla desde la diversidad. Pero precisamente para avanzar es necesario apostar por esta pluralidad, romper con la norma establecida y desmontar el patriarcado que construye una única identidad entre el colectivo infantil que aparece diferenciado según su sexo. Apostando por superar los convencionalismos de la temática cuando esta se relaciona con el uso del preservativo o la menstruación. No obstante, con la iniciativa propuesta “Arte y educación en diversidad sexual” se pretende posicionar al grupo de estudiantes de sexto curso de una escuela pública de inclusión de Valencia desde un posicionamiento que permita entender la diversidad y respetarla, incluso normativizarla. Este conjunto tiene que contestar a una cuestión a través de la expresión plástica: “Dibuja a dos personas del mismo sexo mostrando su amor en público, ¿cómo te las imaginas?”. El ejercicio permite conocer cuáles son los conocimientos de un grupo mixto formado por 18 estudiantes. Averiguando como es la percepción de la clase hacia quienes forman parte del colectivo LGBT. Iniciativas como la presentada son necesarias para que el conjunto de discentes de las escuelas sea educado de una manera global, integral y conducido hacia valores de tolerancia y respeto. La educación debe de apostar por una diversidad sexual que prevenga los comportamientos homofóbicos que se desarrollan a medida que quien estudia crece, como consecuencia de no haber recibido una educación que contemple posibilidades más allá de la heteronormatividad.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Rey Villaronga, Gonzalo José, and Juan Carlos Meana Martínez. "La negación de la representación como estrategia creativa del dividuo." In IV Congreso Internacional de Investigación en Artes Visuales. ANIAV 2019. Imagen [N] Visible. Valencia: Universitat Politècnica de València, 2019. http://dx.doi.org/10.4995/aniav.2019.9040.

Full text
Abstract:
Consideramos que en la actualidad el vacío en la creación plástica goza de una oportunidad idónea para legitimarse como categoría procesual singular. El sujeto de la hipermodernidad se mueve entre el deseo y la apariencia y las ficciones sobre las que se construye están llenas de vacíos. Estos espacios por un lado son consecuencia de unas imágenes sin referencias orientadas a saciar el hambre del deseo; y por otro constituyen el deterioro y la depresión del sujeto. Ambas orientaciones, tanto la del vacío de la imagen como la del vacío del sujeto, pueden ser corregidas desde la activación y el entendimiento del vacío como una categoría creadora. En este sentido, las estrategias artísticas de reducción, ocultación, desmaterialización y resonancia permiten hacer del vacío una práctica creadora y constructora, no solo del imaginario, sino también de la identidad. Estas estrategias contextualizan lo que hemos denominado como vacío creador, que por un lado cuestiona el vacío generado por la pérdida de la identidad, y por otro, activa el reencuentro con la imagen de la sombra que nos pertenece. El vacío así entendido, permite un reencuentro con el espacio situado entre las cosas, con el recuerdo a través de la resonancia, de la memoria de lo que el sujeto es más allá de su apariencia. Sin tocarlo, nos acerca al mundo imaginario del acontecimiento y a los fragmentos que perduran de nuestra identidad con lo real. Entendemos que esta práctica sitúa al sujeto como un ente dividido y fragmentado, contrario a toda visión del mundo unitaria y totalizadora, y por tanto, como una realidad frágil pero llena de posibilidades. El vacío creador ofrece la posibilidad al sujeto de transformarse en posibilidad, en acontecimiento. Las estrategias del vacío en el arte son la mecha para la posibilidad de la dividualización, del ser potencia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Reports on the topic "Arte plástica"

1

García-Dereix, María Beatriz. La programación cultural en artes plásticas del Banco de la República de Cartagena, 1980-1984. Banco de la República, October 2021. http://dx.doi.org/10.32468/chee.54.

Full text
Abstract:
Este documento estudia el periodo 1980-1984 durante el cual el Banco de la República comenzó su programación cultural en Cartagena y, en particular, cómo esta se incorporó en sus dinámicas artísticas previas. La investigación se centra en el estudio de las circunstancias que se dieron en la ciudad y el país para que las políticas gubernamentales cambiaran la forma de ver las regiones y su empoderamiento con respecto a los proyectos artísticos que se generaron, especialmente al interior del Banco de la República. Este documento tiene dos propósitos: (i) recolectar archivos para documentar un momento particular del arte en Cartagena y en la historia institucional del Banco de la República como actor cultural; y (ii) retroalimentar la gestión cultural del Banco de la República. Estudiar estos procesos históricos es fundamental para evaluar proyectos y trayectorias con miras a pensar el presente y el futuro de la gestión en artes de la Sucursal Cartagena del Banco de la República.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography