To see the other types of publications on this topic, follow the link: Autofagia.

Journal articles on the topic 'Autofagia'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Autofagia.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Milton-Laskibar, Iñaki, Leixuri Aguirre, and María Puy Portillo. "Autofagia eta haren erregulazioa osasunean eta gaixotasunean." EKAIA Euskal Herriko Unibertsitateko Zientzia eta Teknologia Aldizkaria, no. 34 (November 25, 2018): 157–70. http://dx.doi.org/10.1387/ekaia.19621.

Full text
Abstract:
Autofagia zelula eukariotikoetan berez gertatzen den prozesu bat da, zeinak oreka homeostatikoa mantentzea ahalbidetzen duen (kaltetutako egitura zelularrak degradatuz eta energia-oreka mantenduz) zelula estres edo energia eskuragarritasun mugatuko egoeretan dagoenean. Autofagiari buruz hitz egitean, apoptositik bereiztea komeni da. Oro har, autofagia babes-mekanismotzat hartzen da, zelulek estres maila ez-hilgarrietara egokitzeko ematen duten erantzuntzat. Zelulak pairatzen duen estresak muga jakin bat gainditzen duenean, edo estres maila bat denboran mantentzen denean, apoptosia aktibatuko da, zelula deuseztatzeko. Egundaino, hiru autofagia mota deskribatu dira: xaperoi bidezko autofagia, mikroautofagia eta makroautofagia. Hiru motek duten ezaugarri komuna da lisosoma bidez zitosoleko materialaren degradazioa gertatzen dela. Oro har, autofagiak zelularen funtzio egokia eta biziraupena bermatzen ditu, eta, ondorioz, horren asaldurak zelularen funtzionamendua kaskartzen du, zenbait gaixotasunen agerpenari bide eginez. Autofagiak (edo haren asaldurak) zenbait gaixotasun eta egoeraren (neuroendekapenezko gaixotasunak, diabetesa, obesitatea, gibel gantzatsu ez-alkoholikoa edo zahartzea) sorrera eta garapenarekin duen erlazioa dela eta, komunitate zientifikoa aspalditik dabil prozesu hau aktibatzen edo egoera normalera itzultzen duten molekula edo esku-hartzeen bila. Hala ere, gaur egun prozesu honen aktibazioak eragindako efektu guztiak oraindik ezagutzen ez direnez, beharrezkoa da gizakiekin ikerketa gehiago egitea mekanismo hau helburu terapeutikoekin erabili ahal izateko.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Kocot, Aleksandra, and Barbara Wróblewska. "Impaired autophagy as an etiological factor of various disease entities." Lekarz Wojskowy 100, no. 1 (March 7, 2022): 12–18. http://dx.doi.org/10.53301/lw/143317.

Full text
Abstract:
Autofagia jest konserwatywnym procesem polegającym na lizosomalnym trawieniu uszkodzonych organelli komórkowych, patogenów i niefunkcjonalnych białek, co warunkuje utrzymanie równowagi komórkowej. Proces ten stanowi alternatywne źródło energii dla komórki w warunkach stresowych indukowanych głodzeniem, czynnikami chemicznymi czy niedotlenieniem. W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie autofagią, a jej dysfunkcjonalność uznawana jest za jeden z czynników sprzyjających rozwojowi zróżnicowanych jednostek chorobowych. Prawdopodobieństwo występowania chorób, takich jak nowotwory, choroby układu sercowo-naczyniowego czy choroby neurodegeneracyjne wzrasta wraz z wiekiem, a proces autofagii ulega hamowaniu w starzejącym się organizmie, co dodatkowo wskazuje na udział upośledzonej autofagii w patogenezie wielu chorób. W związku z tym, działania ukierunkowane na modyfikację szlaków związanych z autofagią wskazywane są jako potencjalne narzędzie terapeutyczne. W niniejszym przeglądzie prezentujemy wybrane choroby, których przyczyn upatruje się w zaburzonej autofagii, wskazujemy także potencjalne możliwości terapeutyczne oraz podkreślamy dychotomiczną rolę autofagii, szczególnie w procesie nowotworzenia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Murati, Teuta, Martina Drenški, Marina Miletić, and Ivana Kmetić. "Molekularni mehanizmi i morfološka obilježja autofagije." Hrvatski časopis za prehrambenu tehnologiju, biotehnologiju i nutricionizam 17, no. 3-4 (2022): 65–71. http://dx.doi.org/10.31895/hcptbn.17.3-4.5.

Full text
Abstract:
Autofagija je evolucijski dobro očuvan katabolički proces koji se događa u svim eukariotskim stanicama, a u kojem stanica razgradnjom oštećenih makromolekula i organela, između ostalog, osigurava hranjive tvari i energiju za održavanje vitalnih funkcija. Radi održavanja homeostaze, autofagija se na bazalnoj razini odvija neprestano u gotovo svim stanicama. Različiti fiziološki podražaji (oštećenja organela, nakupljanja proteinskih agregata, hipoksija, oksidacijski stres, upala i dr.) induciraju proces autofagije. Ipak, dokazano je da su nedostatak nutrijenata i energetski stres najsnažniji regulatori procesa autofagije. Pokretanjem autofagije stanice se „brane“ recikliranjem hranjivih sastojaka i/ili razgradnjom oštećenih organela. Uslijed prekomjerne eliminacije organela i citoplazmatskog sadržaja, prekomjerne mitofagije (selektivne razgradnje mitohondrija) i posljedičnog nedostatka energije, aktivacija autofagije može rezultirati i staničnom smrću (tzv. stanična smrt ovisna o autofagiji). Istraživanja su ukazala na važnost autofagije u očuvanju zdravlja kod bakterijskih i virusnih infekcija, karcinoma, neurodegenerativnih, metaboličkih i upalnih bolesti. Pojam autofagije najčešće se odnosi na najviše istražen oblik autofagije - makroautofagiju. Osim o tom obliku autofagije, u ovom preglednom radu dan je uvid u mehanizme i obilježja mikroautofagije i autofagije posredovane šaperonom (CMA).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Silva, Gabriel Cortez da, Victor Angelo Martins Montalli, Ney Soares De Araújo, Vera Cavalcanti De Araújo, and João Augusto Vianna Goulart-Filho. "Autofagia e Câncer: uma revisão da literatura." Research, Society and Development 9, no. 9 (August 30, 2020): e584997493. http://dx.doi.org/10.33448/rsd-v9i9.7493.

Full text
Abstract:
Introdução: A autofagia, ou macroautofagia, é um fenômeno de degradação e reciclagem celular que ocorre constitutivamente em baixos níveis nas células eucarióticas. Tem ganhado destaque como via de mobilização de substratos metabólicos que permitem células cancerosas sobreviverem a microambientes com baixa oferta de nutrientes ou em condições de estresse oxidativo, onde o papel de proteínas como o Beclin-1 e LC3B tem sido amplamente pesquisado em diversos tipos de câncer. Objetivo: O objetivo do presente estudo foi fazer uma revisão de literatura acerca da atuação do processo de autofagia e sua relação com o desenvolvimento de câncer através da autofagia tumoral. Metodologia: Para concepção deste artigo foi realizado um levantamento bibliográfico que abrangeu o período de 1998 a 2019. Foram utilizados os portais de pesquisa Google Acadêmico, Scielo, LIlacs e Medline. Resultados e Conclusão: Nesta revisão tem como resultado que a autofagia tem papel dual no câncer pois pode prevenir a iniciação tumoral através da supressão de danos crônicos, inflamação, acúmulo de organelas danificadas e instabilidade genômica, porém a autofagia também mantém as funções metabólicas mitocondriais que fornece nutrientes para o crescimento das células tumorais, criando canceres agressivos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Botelho, Wesley Gabriel Novaes, Alcântara Ramos de Assis César, and Kádima Nayara Teixeira. "Influência da atividade física na indução da autofagia e redução da incidência do câncer: revisão crítica dos mecanismos fisiológicos e metabólicos." Research, Society and Development 10, no. 16 (December 15, 2021): e441101624223. http://dx.doi.org/10.33448/rsd-v10i16.24223.

Full text
Abstract:
Objetivo: Descrever os principais mecanismos da autofagia estimulada por atividade física e sua relação com a redução na incidência de câncer. Material e métodos: Foram realizadas coletas de dados através da análise da literatura científica disponível nas bases de dados da MEDLINE, ScienceDirect e Wiley, de maneira independente e manual. Foram utilizados como descritores de busca os termos: “cancer”, “autophagy” e “physical activity”, e o período de tempo para as publicações compreendeu os anos de 1990 a 2020. O critério de inclusão foi: “trabalhos publicados dentro do escopo do estudo, publicados no intervalo de tempo citado”. E como critério de exclusão: “trabalhos não relacionados ao tema de estudo e com relatos já ultrapassados de acordo com a literatura atual”. Resultados: A atividade física influência positivamente diversos sistemas, levando a alterações agudas e crônicas. Os benefícios em patologias metabólicas, imunes, cancerígenas, cardiovasculares, psiquiátricas e neurológicas são indiscutíveis e os mecanismos estão sendo elucidados. Autofagia medeia a digestão e reciclagem de partes obsoletas da célula durante a inanição e participa de uma variedade de processos fisiológicos de remoção residual. A autofagia é capaz de eliminar as microorganimos, agregados proteicos tóxicos, genotóxicos, desempenhando papéis durante a infecção, envelhecimento e patogênese de doenças. Conclusão: A partir da análise dos mecanismos envolvidos na autofagia induzida por atividade física ficaram postulados três pontos principais: 1) Via mTORC1 inativada por inanição, 2) Regulação por espécies reativas de oxigênio e hipóxia, 3) Regulação da autofagia por vias alternativas à mTORC1.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Guerra Giráldez, Cristina. "Yoshinori Ohsumi, las levaduras y la autofagia: El redescubrimiento de un proceso conocido." Acta Herediana 59 (April 3, 2017): 42. http://dx.doi.org/10.20453/ah.v59i0.3039.

Full text
Abstract:
El Premio Nobel de Fisiología o Medicina de 2016 se otorgó por el descubrimiento de la cascada de elementos que participan en la autofagia y cómo el proceso se regula. El trabajo de Yoshinori Ohsumi ha permitido conocer una función celular conservada en todos los eucariotas, esencial para renovar materiales y enfrentar situaciones de estrés. La autofagia escentral en el funcionamiento celular; de ella dependen su salud y enfermedad.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Giorgio, Selma. "Autofagia celular em processos patológicos." Semina: Ciências Biológicas e da Saúde 35, no. 1 (April 23, 2014): 125. http://dx.doi.org/10.5433/1679-0367.2014v35n1p125.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Dereń-Wagemann, Izabela, Marek Kiełbiński, and Kazimierz Kuliczkowski. "Autofagia – proces o dwóch obliczach." Acta Haematologica Polonica 44, no. 4 (October 2013): 383–91. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.05.003.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Velázquez-Paniagua, Mireya, Ignacio González-Sánchez, Alejandra Díaz-Tamariz, María Isabel García-Peláez, Lorelei Larissa Ángeles-Aguilar, Sofía Ximena Ayala-Orta, Alejandro de Jesús-Javier, and Cristina Coronel-Cruz. "Autofagia en las células beta pancreáticas." Revista de la Facultad de Medicina 64, no. 6 (November 11, 2021): 9–25. http://dx.doi.org/10.22201/fm.24484865e.2021.64.6.02.

Full text
Abstract:
Autophagy is a crucial mechanism for the functioning and survival of pancreatic beta cells. Its dysregulation has been associated with obesity, insulin resistance, and glucose intolerance. Furthermore, decreased autophagy in insulin-secret ing beta cells has been reported to contribute to the devel opment of type 2 diabetes mellitus (T2DM), which constitutes about 95% of all diabetes cases and is a chronic metabolic disease that it currently affects millions of people around the world. In different models of rodents, whether diabetic or obese, it has been observed that treatment with autophagy enhancers lowers glucose levels, increases insulin sensitivity, and protects beta cells from apoptosis. As stated above, it has recently been proposed to carry out an early intervention in patients with T2DM, using drugs that promote autophagy, which could help preserve the mass of beta cells and prevent the progression of the disease. This review provides an over view of the importance of the physiological process of auto phagy and its imminent role in the development of T2DM. Keywords: Pancreatic beta cells; autophagy; cell death; diabetes mellitus type 2
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Maellaro, Emilia. "Autofagia: un processo fisiopatologico di autodigestione cellulare." La Rivista Italiana della Medicina di Laboratorio - Italian Journal of Laboratory Medicine 14, no. 3 (July 27, 2018): 136–40. http://dx.doi.org/10.1007/s13631-018-0194-x.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Pereira, Juliana Andrade, Carla Dayana Durães Abreu, Luciana Durães Abreu, Paloma Gomes de Araújo Magalhães, Daniele Santos Almeida, Ada Lorrana Medeiros Antunes, Bianca Portugal Cardoso Rocha, et al. "Efeitos da poliamina espermidina no metabolismo e na longevidade." Research, Society and Development 11, no. 14 (November 7, 2022): e03111432266. http://dx.doi.org/10.33448/rsd-v11i14.32266.

Full text
Abstract:
A poliamina espermidina é encontrada em todos os seres eucariotos e na grande parte dos procariontes. Conforme sua natureza policatiônica, as poliaminas podem juntar facilmente a biomoléculas com carga negativa, especialmente o DNA, RNA, proteínas e fosfolipídios, modificando em muitas ocasiões a função dessas macromoléculas. Dada a sua habilidade em se ligar em outras moléculas, eles estão associados em diversas funções, sobretudo vinculadas ao crescimento, autofagia, sobrevivência e proliferação celular. Objetivou-se com este estudo identificar os efeitos da poliamina espermidinano metabolismo e na longevidade. Trata-se de um estudo de revisão de literatura integrativa, foi utilizada as seguintes bases de dados SciELO, PUBMED, LILACS e Periódicos da Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (Capes). A espermidina exerce nas atividades de promoção da longevidade sendo ligada à sua capacidade de manter proteostase por meio da estimulação da autofagia citoprotetora, ocasionando uma retirada do acúmulo intracelular de detritos tóxicos produzidos pelo envelhecimento e doenças. Além da indução da autofagia, a atuação da espermidina tem sido referente à modulação de espécies reativas de oxigênio, replicação, transcrição e tradução de DNA, propriedades antiinflamatórias, atividade mitocondrial modificada, proteostase melhorada, crescimento da hipusinação. As poliaminas têm uma relação complexa e difusa com as doenças. Podendo ser prejudiciais, neutras ou benéficas, variando de acordo com a poliamina e a doença específica. Contudo, parece que a espermidina expressou efeitos mais positivos, estando em concordância com seus efeitos benéficos expressados acerca do tempo de vida e o estresse.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Maciel-Herrerías, Mariana, and Sandra Cabrera-Benítez. "El papel de la autofagia en enfermedades pulmonares." NCT Neumología y Cirugía de Tórax 75, no. 3 (2016): 227–36. http://dx.doi.org/10.35366/67952.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Ramírez-Sagredo, Andrea, Larissa Aleman, Mónica Villa, Myra N. Chávez, Lorena García, and Sergio Lavandero. "Autofagia en el sistema cardiovascular: pasado, presente y futuro." Revista chilena de cardiología 35, no. 3 (2016): 228–41. http://dx.doi.org/10.4067/s0718-85602016000300004.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Clementino, M. A., H. B. P. Santos, S. A. Sousa, P. M. Alves, G. P. Godoy, and C. F. W. Nonaka. "Autofagia e sua Relação com Carcinoma de Células Escamosas Oral." Revista da Faculdade de Odontologia de Lins 25, no. 2 (December 30, 2015): 31–40. http://dx.doi.org/10.15600/2238-1236/fol.v25n2p31-40.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Ciechomska, Iwona Anna. "Rola autofagii w komórkach nowotworowych: charakterystyka wzajemnych zależności pomiędzy procesami autofagii i apoptozy; modulacja autofagii jako nowa strategia terapeutyczna w leczeniu glejaków." Postępy Biochemii 64, no. 2 (December 12, 2018): 119–28. http://dx.doi.org/10.18388/pb.2018_121.

Full text
Abstract:
W 2016 roku nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii otrzymał japoński naukowiec Yoshinori Ohsumi, za odkrycie molekularnych mechanizmów leżących u podstaw autofagii. Odkrycie to miało fundamentalne znaczenie w zrozumieniu w jaki sposób komórka poddaje recyklingowi swoją zawartość. Jego odkrycie utorowało drogę do zrozumienia wielu procesów fizjologicznych takich jak adaptacja do warunków niedoboru substancji odżywczych czy odpowiedz na infekcję patogenami. Ponadto mutacje genów regulujących proces autofagii mogą przyczyniać się do rozwoju wielu chorób, w tym nowotworów czy chorób neurodegeneracyjnych. Pokazuje to, jak ważne są badania dotyczące autofagii i jak istotną rolę odgrywa ten proces zarówno w stanach fizjologicznych i patologicznych. Wciąż wiele pytań pozostaje jednak bez odpowiedzi m.in. zagadnienie funkcji autofagii w komórkach nowotworowych. Celem omawianych prac było przybliżenie roli autofagii w komórkach nowotworowych poprzez ocenę niektórych metod detekcji autofagii, określenie molekularnych współzależności pomiędzy autofagią i apoptozą w komórkach nowotworowych, a także poszukiwanie nowych strategii leczenia najczęstszych nowotworów mózgu, glejaków.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Buchholz, Bruno. "Nuevos avances en el conocimiento de la autofagia en la patología cardíaca." Revista Argentina de Cardiologia 89, no. 2 (April 2021): 176. http://dx.doi.org/10.7775/rac.es.v89.i2.20181.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

De Carvalho, Paulo Archer. "Da antropofagia e autofagia, ou a colonização que (já) vem de dentro." Revista Estudos do Século XX, no. 19 (July 29, 2019): 177–80. http://dx.doi.org/10.14195/1647-8622_19_10.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

De Carvalho, Paulo Archer. "Da antropofagia e autofagia, ou a colonização que (já) vem de dentro." Revista Estudos do Século XX, no. 19 (July 29, 2019): 177–80. http://dx.doi.org/10.14195/1647-8622_19_11.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Esteve, Juan M., and Miguel Esteve-Esteve. "Vías moleculares de regulación de la autofagia por BRCA1: Implicaciones en cáncer." Revista Española de Patología 53, no. 4 (October 2020): 246–53. http://dx.doi.org/10.1016/j.patol.2019.08.005.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Amaral, Leonardo Brandão de oliveira. "AUTOFAGIA, ENREDO E DESENREDO EM A RAINHA DOS CÁRCERES DA GRÉCIA, DE OSMAN LINS." EntreLetras 12, no. 3 (December 31, 2021): 396–409. http://dx.doi.org/10.20873/uft2179-3948.2021v12n3p396-409.

Full text
Abstract:
Este trabalho, fundamentado nos conceitos propostos por Mikhail Bakhtin, empreende uma leitura de A rainha dos cárceres da Grécia, de Osman Lins, com o objetivo de demonstrar sua construção arquitetônica. Para tal, analisam-se as construções composicionais que realizam a forma arquitetônica, elencando como fundamentais à sua leitura crítica: a teorização estética realizada pela própria narrativa; a configuração do enredo em uma forma dissimuladora de sua literariedade e o processo de desenredo, operado e conceituado pelo próprio narrador. Nota-se que a obra se realiza arquitetonicamente como uma autofagia crítica, um romance que tenta explicar-se, completar-se em todos seus momentos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Arancibia, Javiera, Tomas P. Labbé, and Juvenal A. Ríos. "mTOR, autofagia y cáncer: ad portas del nuevo decreto de la Ley Ricarte Soto." Revista médica de Chile 147, no. 5 (May 2019): 674–76. http://dx.doi.org/10.4067/s0034-98872019000500674.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Macedo, BGS, DAP Martins, NP Fonseca, MA Melo, EV Paula, JA Machado-Neto, and F. Traina. "AVALIAÇÃO IN SILICO DA CORRELAÇÃO TRANSCRICIONAL ENTRE AUTOFAGIA, INFLAMASSOMA E HEMOSTASIA NA LEUCEMIA MIELOIDE AGUDA." Hematology, Transfusion and Cell Therapy 44 (October 2022): S170—S171. http://dx.doi.org/10.1016/j.htct.2022.09.288.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Márquez Covarrubias, Humberto. "Implosión de la universidad pública mexicana. La UAZ entre la austeridad neoliberal y la autofagia institucional." Observatorio del Desarrollo. Investigación, Reflexión y Análisis 8, no. 24 (November 28, 2019): 25–45. http://dx.doi.org/10.35533/od.0824.hmc.

Full text
Abstract:
El patrón de acumulación, las dinámicas de reproducción social y las estructuras de poder en Zacatecas dan cuenta de una entidad sumida en el capitalismo subdesarrollado y dependiente. Por la vía de una modernización neoliberal fallida, la entidad ha pasado de ser rememorada como «colonizadora del norte» a convertirse en el eslabón más débil del neocolonialismo. Bajo la premisa de que la universidad pública puede ser un espacio de crítica fundado en el conocimiento que contribuye al desarrollo y la transformación de la sociedad a la que se debe, es menester reconocer que en el México contemporáneo esta forma institucional atraviesa por una crisis estructural de grandes proporciones. Es necesario hacer una vivisección de la Universidad Autónoma de Zacatecas para detectar los efectos de la austeridad neoliberal que la han sometido a una crisis crónica y advertir los signos de autofagia institucional, que la condenan a sobrevivir como una universidad pequeña, localista y aislada. Más allá de los ciclos rituales de renovación de autoridades, resulta apremiante imprimirle un nuevo carácter como institución científica, investigadora, formadora de ciudadanos críticos y comprometidos con la transformación de la sociedad, en un ámbito de autonomía, democracia y libertad.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Meñaca Guerrero, Lorena, Amileth Suarez Causado, and Antonio José Díaz Caballero. "Especies reactivas de oxígeno, estrés oxidativo y su relación con la destrucción tisular en periodontitis." CES Odontología 33, no. 2 (December 31, 2020): 112–27. http://dx.doi.org/10.21615/cesodon.33.2.10.

Full text
Abstract:
Durante la periodontitis se liberan mediadores inflamatorios y especies reactivas de oxígeno (ROS), cuando se incrementan producen estrés oxidativo. Este artículo de revisión describe el papel que desempeñan las ROS y el estrés oxidativo en el desarrollo y evolución de la inflamación y lesión tisular durante la periodontitis. Para ello, se realizó una revisión de la literatura en bases de datos como PubMed, ScienceDirect, Wiley Online Library, Springer, Plos one, Nature, Sage journals, Hindawi y Taylor & Francis Online, mostrando los siguientes resultados: las ROS producen daño directo e indirecto a los tejidos periodontales. Los daños directos incluyen peroxidación de lípidos, oxidación de proteínas y del ADN. Los daños indirectos involucran la regulación de las vías de señalización del factor de transcripción nuclear kappa B (NF-κB), la vía de la quinasa c-Jun N-terminal (JNK), las vías del inflamasoma y autofagia provocando la destrucción tisular y creación de un estado proinflamatorio en la periodontitis.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Ribeiro, Giselle Ferreira, and Flavia Villaça Morais. "LEVEDURAS DE Paracoccidioides brasiliensis SUBMETIDAS À PRIVAÇÃO DE GLICOSE OU NITROGÊNIO EXIBEM VACÚOLOS AUTOFÁGICOS." Revista Univap 22, no. 40 (April 19, 2017): 779. http://dx.doi.org/10.18066/revistaunivap.v22i40.1582.

Full text
Abstract:
O Paracoccidioides sp. é o agente etiológico da paracoccidioidomicose, uma micose sistêmica adquirida por inalação de conídios do fungo que, quando se instalam nos pulmões e transitam para a forma leveduriforme, podem causar a doença. Durante o parasitismo, essas leveduras são submetidas a estresse nutricional. A autofagia, evento importante para adaptação das células às condições de estresse, pode ser um dos mecanismos regulatórios envolvidos na sobrevivência deste fungo dentro do hospedeiro. O objetivo deste trabalho foi avaliar a viabilidade celular, a morfologia e a presença de vacúolos autofágicos em leveduras do isolado 18 de P. brasiliensis, submetidas à estresse nutricional. Após 2h de incubação nos diferentes meios, foi possível observar marcações, por monodansilcadaverina (MDC), sugerindo presença de vacúolos autofágicos. A privação de nitrogênio promoveu após 48h a inviabilidade celular e o aumento no tamanho celular e no número de brotos. A privação de glicose provocou a inviabilidade celular após 120h, porém, não apresentou alterações morfológicas.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Pitta, Maurício Fernando. "Epidemia da insônia: Kopenawa e a equivocidade do esquecimento." Griot : Revista de Filosofia 21, no. 2 (June 1, 2021): 199–220. http://dx.doi.org/10.31977/grirfi.v21i2.2310.

Full text
Abstract:
Friedrich Nietzsche dizia que a transcendência e a negação da vida, próprias do niilismo reativo que caracteriza a autofagia do Ocidente, eram subprodutos do excesso de memória, plasmado em ressentimento e “espírito de vingança”. Por outro lado, o xamã yanomami Davi Kopenawa, liderança indígena e autor, junto ao antropólogo Bruce Albert, do livro A queda do céu, responsabiliza o esquecimento dos brancos (napë pë) por sua própria derrocada — derrocada que leva todos os povos não-brancos consigo, em um vertiginoso cataclisma ambiental e pandêmico de dimensões planetárias que Kopenawa e os Yanomami chamam de “queda do céu”. Neste artigo, pretendemos lidar com essa equivocidade perspectiva do olvido, vislumbrando nela uma questão filosófica crucial: como compreender esse duplo cruzamento entre olvido e memória, quando saímos do discurso filosófico ocidental e partimos para o discurso de um pensador yanomami? Haveria em jogo, aqui, uma equivocidade do olvido, no sentido em que o esquecimento é outro, a depender de sua direção?
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Paiva, Nielce Maria, Lívia Bitencourt Pascoal, Leandro Minatel Vidal de Negreiros, Claudio Saddy Rodrigues Coy, Maria de Lourdes Setsuko Ayrizono, Marciane Milanski, and Raquel Franco Leal. "RESERVATÓRIO ILEAL DE PACIENTES COM RETOCOLITE ULCERATIVA E POLIPOSE ADENOMATOSA FAMILIAR EXIBEM ALTERAÇÕES NA VIA DE AUTOFAGIA." Journal of Coloproctology 37 (October 2017): 22. http://dx.doi.org/10.1016/j.jcol.2017.09.349.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Marín Agustín, Concepció. "Concepto de enfermedad de parkinson. Nuevos aspectos patogénicos en la enfermedad de Parkinson: autofagia y lípidos. ¿Son decisivos?" Revista de Neurología 50, S04 (2010): 4. http://dx.doi.org/10.33588/rn.50s04.2010100.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Melo, MA, NP Fonseca, ABA Silva, BA Fenerich, BGS Macedo, JA Machado-Neto, and F. Traina. "A INIBIÇÃO DA AUTOFAGIA POTENCIALIZA O EFEITO ANTINEOPLÁSICO DE INIBIDORES DE FLT3 EM MODELO CELULAR DE LEUCEMIA MIELOIDE AGUDA." Hematology, Transfusion and Cell Therapy 44 (October 2022): S189—S190. http://dx.doi.org/10.1016/j.htct.2022.09.320.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Santos, Gustavo Bispo dos, Alexandre Fogaça Cristante, Raphael Martus Marcon, Fabiano Inácio de Souza, Tarcísio Eloy Pessoa de Barros Filho, and Marcelo Loquette Damasceno. "Modelo experimental de lesão medular e protocolo de avaliação motora em ratos wistar." Acta Ortopédica Brasileira 19, no. 2 (April 2011): 87–91. http://dx.doi.org/10.1590/s1413-78522011000200005.

Full text
Abstract:
OBJETIVOS: Determinar modelo de contusão medular padronizado e método de avaliação motora em ratos com quadro de paraplegia. MÉTODOS: Utilizados 20 ratos Wistar divididos em quatro grupos, diferenciado o nível de gravidade da lesão raquimedular; realizadas lesões intermediárias padronizadas, através do sistema "MASCIS IMPACTOR" (Multicenter Animal Spinal Cord Injury Study): grupo 1 - 12,5 mm (lesão leve); grupo 2 - 25 mm (lesão moderada); grupo 3 - 50 mm (lesão grave); grupo 4 - animais que não sofreram lesão (grupo controle). Após 48 horas foi avaliada função motora, segundo escala proposta por Basso, Beattie e Bresnahan. RESULTADOS: Utilizando o modelo, notamos que as contusões leves (12,5mm de altura) foram efetivas, e os animais apresentaram infecção urinária na fase aguda uma semana após a contusão. As contusões intermediárias (25 mm de altura) foram efetivas, os animais apresentaram infecção urinária até duas semanas após a contusão. As contusões graves (50mm de altura) foram efetivas, os animais apresentaram infecção urinária durante três a quatro semanas e autofagia. CONCLUSÃO: O modelo de lesão medular utilizando o sistema MASCIS IMPACTOR e a avaliação funcional proposta por Basso, Beattie e Bresnahan é reprodutível, podendo ser utilizada, propiciando troca de informações entre os diferentes pesquisadores.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Delgado, Mariangel, Mariajose Rodríguez, Zoila Moros, Olga Carolina Aristimuño, Christopher Franco, Esmeralda Vizzi, Ferdinando Liprandi, et al. "Estrés celular y SARS-CoV-2." Salus 25, no. 3 (February 16, 2022): 25–31. http://dx.doi.org/10.54139/salus.v25i3.129.

Full text
Abstract:
Introducción: El agente etiológico responsable de COVID-19, SARSCoV-2, es un virus ARN perteneciente a la familia Coronaviridae. Durante la replicación, los componentes virales interactúan con la maquinaria celular induciendo alteraciones en la fisiología celular, lo que contribuye a la patogénesis del virus. Método: Revisión bibliográfica en NCBI/Pubmed sobre estrés celular y SARS-CoV-2 Hallazgos de interpretación: Como respuesta a la infección, en la célula hospedadora se activan vías de señalización, cuyo principal objetivo es recuperar la homeostasis y de no lograrlo, inducir a la activación de la muerte celular. Entre las vías de señalización mejor caracterizadas, destacan las rutas de estrés celular como el estrés oxidativo, la UPR (Respuesta a proteínas no plegadas), y la autofagia, las cuales son evolutivamente bien conservadas y además están interconectadas entre sí. Hay fuerte evidencia teórica y experimental de diversas interacciones de algunos componentes de estas rutas con distintas proteínas virales de los coronavirus, y ya se han adelantado algunos estudios con SARS-CoV-2. En esta revisión, resaltamos algunas de las rutas celulares-virus que se han caracterizado hasta el momento. Reflexiones finales: Aún queda mucho por entender de estas rutas y su relación con las infecciones virales; esto pudiera constituir un importante blanco para la investigación y desarrollo de terapias antivirales.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Musso, Carla. "Simposio: Abordaje terapéutico. Cirugía bariátrica y célula beta." Revista de la Sociedad Argentina de Diabetes 55, no. 3Sup (November 25, 2021): 31. http://dx.doi.org/10.47196/diab.v55i3sup.504.

Full text
Abstract:
Múltiples estudios realizados en pacientes con obesidad que se sometieron a cirugía bariátrica (CB) -tanto con la técnica de by pass gástrico, derivación biliopancreática con switch duodenal o gastrectomía vertical (manga gástrica)- demostraron remisión de diabetes (DM). Las explicaciones para justificar dichas modificaciones beneficiosas incluyen el incremento de GLP-1 y GIP posintervención, el descenso de peso con disminución de tejido adiposo con modificaciones de citoquinas proinflamatorias, la disminución de ghrelina, el aumento de la insulinosensibilidad y el impacto de los ácidos biliares.Teniendo en cuenta el rol protagónico de la célula beta para mantener la normoglucemia, se realizó un estudio randomizado exponiendo suero de pacientes con obesidad y DM que fueron sometidos a CB (gastrectomía vertical) en un cultivo de células beta comparándolo con suero de pacientes con tratamiento convencional.En las células beta expuestas a suero de pacientes con CB se observó aumento en la viabilidad y proliferación celular, disminución de las especies reactivas del oxígeno y del p53, aumento de la expresión de proteínas relacionadas con autofagia, SIRT1 y p62/SQSTM1, reducción significativa de marcadores de estrés del retículo endotelial e incremento de la expresión de insulina. A los seis meses de la cirugía los pacientes lograron buen control de la DM, mientras no lo lograron aquellos bajo tratamiento convencional. Esto implica que factores circulantes en pacientes con mejor control metabólico pos-CB ejercen un efecto favorable en la función y sobrevida de la célula beta.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Barros, Brenna Fernanda Melo, Cayara Mattos Costa, Graça Maria Lopes Mattos, Natalia de Castro Corrêa, and Rosana Costa Casanovas. "Uso do laser de baixa potência no tratamento de lesões bucais em pacientes com doenças neurológicas: Relato de caso." Research, Society and Development 10, no. 6 (June 7, 2021): e47110616083. http://dx.doi.org/10.33448/rsd-v10i6.16083.

Full text
Abstract:
A Terapia de Fotobiomodulação com o Laser de Baixa Potência tem sido utilizada tanto na prevenção quanto no tratamento de lesões bucais. Objetivo: relatar um caso sobre o tratamento de lesão bucal traumática com a terapia de fotobiomodulação. Metodologia: Partindo da permissão por meio do Termo de Consentimento Livre e Esclarecido (TCLE) em partilhar as imagens para devido fim, o presente estudo trata de um relato de caso de cunho analítico descritivo. Relato de caso: Paciente do sexo masculino, 43 anos, proveniente de hospital em São Luís, foi diagnosticado com novo Acidente Vascular Cerebral isquêmico (AVCi). Durante internação evoluiu de tubo orotraqueal para traqueostomia, realizando autofagia do lábio inferior como consequência da falta de coordenação dos movimentos musculares e potencializados durante manipulação. Ao exame físico odontológico, os dentes 11 e 12 estavam vestibularizados, com lesão em lábio inferior extensa; foi utilizada a cânula de Guedel e prescrito Triancinolona Acetonida como terapia. Após avaliação odontológica, o plano terapêutico constituiu-se de remoção imediata de cânula, otimização da analgesia, confecção de placa oclusal, desgaste de faces incisais de dentes 11 e 12, suspensão da Triancinolona, higienização da área e aplicação de laser de baixa potência com comprimento de onda de 660 nm, potência de 100 mW, tempo 20 segundos, energia 2J, em 3 sessões. Resultado: Observou-se a regressão da lesão após 24 horas da aplicação do laser. Manteve-se o uso de placa e acompanhamento após alta da Unidade de Terapia Intensiva. Conclusão: O uso da terapia de fotobiomodulação mostrou-se uma ferramenta eficaz na cicatrização de lesão bucal traumática.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Teixeira, Henrique Couto, Lavínia da Silva Dias, Heloísa D'Avila da Silva Bizarro, and Juciane Maria de Andrade Castro. "Efeitos contrastantes da vitamina D sobre a resposta imune inata e adquirida e seu impacto na recuperação da tuberculose." HU Revista 44, no. 3 (June 21, 2019): 369–78. http://dx.doi.org/10.34019/1982-8047.2018.v44.22232.

Full text
Abstract:
A vitamina D é um hormônio essencial para o organismo, podendo ser obtida da dieta ou, principalmente, gerada pela pele após exposição à luz solar ultravioleta B. Na sua forma ativa (1,25(OH)2D) ela controla a absorção de cálcio e fósforo do intestino para a corrente sanguínea e participa de diversos processos celulares e fisiológicos. A ligação da 1,25(OH)2D ao receptor da vitamina D (VDR) presente em diversas células, como as células do sistema imunológico, induz a transcrição de genes que podem, por exemplo, modular a resposta imune inata e adquirida. A deficiência de vitamina D ou do VDR é associada a problemas de saúde como desordens esqueléticas, hipertensão, doenças cardiovasculares, diabetes mellitus, dislipidemias, doenças autoimunes e doenças infecciosas. Neste sentido, a suplementação com vitamina D tem sido proposta como uma possível medida preventiva, podendo ser aplicada em muitas patologias, em especial na tuberculose. Principal causa de morte por um único agente infeccioso, a tuberculose é responsável por cerca de 1,3 milhões de óbitos por ano no mundo. Publicações recentes apontam efeitos diversos da vitamina D na resposta imune inata e adquirida. A 1,25(OH)2D3 na presença do interferon (IFN)-γ é capaz de aumentar a atividade bactericida do macrófago contra o M. tuberculosis, aumentando a produção de peptídios antimicrobianos e estimulando a autofagia, favorecendo assim a lise de bacilos localizados em fagossomos. Por outro lado, a vitamina D em linfócitos T mostra efeito tolerogênico que favorece o controle de respostas inflamatórias excessivas. Neste trabalho de revisão são apresentados estudos recentes envolvendo efeitos da vitamina D na resposta imune inata e adquirida. Além disso, considerações sobre deficiência de vitamina D e maior risco de contrair tuberculose, e efeitos contrastantes da suplementação com vitamina D na prevenção e tratamento da TB, são discutidos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Vélez-Páez, Jorge Luis, Mario Montalvo-Villagómez, Santiago Aguayo-Moscoso, Fernando Jara-González, Pablo Andrés Vélez, Pedro Torres-Cabezas, Daniel Torres-Carpio, and José Luis Aguilar-Olano. "Presentación del libro “Tópicos selectos en ciencias básicas aplicados al enfermo crítico." Bionatura 7, no. 2 (May 15, 2022): 1–2. http://dx.doi.org/10.21931/rb/2022.07.02.57.

Full text
Abstract:
El arte de hacer medicina es producto de un intrincado y complejo proceso de razonamiento, conjuga los conocimientos básicos, que mediante la fisiopatología buscan explicar las manifestaciones clínicas que presenta un enfermo y con ello determinar un diagnóstico, tratamiento y pronóstico. El avance vertiginoso en el conocimiento médico, ha revolucionado la práctica sanitaria y ha permitido un crecimiento exponencial de información, cada vez más precisa y molecular; esto, aunque indudablemente es beneficioso, ha abierto importantes brechas entre los hallazgos en ciencias básicas y su aplicación en la práctica clínica. La pandemia actual, por COVID-19, ha sido la vitrina más clara sobre lo escrito en líneas anteriores, en dónde, fue dificultoso amalgamar los descubrimientos y publicaciones que diariamente eran mostrados sobre el impacto del virus a nivel molecular e inmunológico, con el manejo clínico asistencial. En el libro “TÓPICOS SELECTOS EN CIENCIAS BÁSICAS APLICADOS AL ENFERMO CRÍTICO”, planteamos temáticas que a nuestro juicio permitirán anclar conceptos inmunológicos claves, al arsenal de conocimientos de los médicos clínicos, con la finalidad de lograr un manejo holístico, razonado y basado en la evidencia. En siete capítulos, escribimos sobre temas como algunas de las distintas formas de muerte celular: la NETosis, la autofagia y la piroptosis; también, encontraran un espacio para los receptores de reconocimiento de patrón, de ellos, los de tipo TOLL y tipo NOD son explicados a profundidad; la vía JAK/STAT, se analiza con practicidad y se expone los blancos terapéuticos que de ella derivan, muchos ya en aplicación clínica. Finalmente, un tema de interés investigativo extremo, la microbiota y su rol en la enfermedad crítica y en patología humana en general, es abordado. Palabras clave: ciencias básicas, enfermedad crítica, muerte celular, microbiota, receptores de reconocimiento de patrón.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Paredes Rodríguez, Richard Santiago, Geovanna Dolores Mantilla Reyes, Rafael Raúl Silador Utrera, Eduardo Lino Bascó Fuentes, and Byron Omar Bejarano Lizano. "El ayuno intermitente en el tratamiento de la diabetes mellitus tipo 2." Mediciencias UTA 6, no. 4 (October 1, 2022): 84–94. http://dx.doi.org/10.31243/mdc.uta.v6i4.1837.2022.

Full text
Abstract:
El padecimiento de diabetes mellitus (DM) se ha caracterizado por ser una enfermedad no transmisible (ENT), que en la actualidad es el factor de morbimortalidad de mayor incidencia en un colectivo común. Tal es el caso de la diabetes mellitus tipo 2 (DM2), una enfermedad silenciosa, en gran parte asociado a un sobrepeso u obesidad, forjado por un estilo de vida sedentario, con hábitos alimenticios hipercalóricos. Objetivo: La presente investigación mantiene el propósito de determinar la efectividad del ayuno intermitente (AI) con el desarrollo de un esquema de alimentación de 21 días para el control del índice basal de glucemia (IBG) en DM2. Metodología: Es una investigación experimental correlacional de tipo descriptivo. En donde se evalúa el nivel de glucosa en sangre por medio de la hemoglobina glicosilada, bajo consentimiento informado, de quienes ejerzan el tratamiento del AI. La distinción estadística se llevó a cabo con las pruebas no paramétricas de K-S y Shapiro-Wilk cuyo propósito fue definir la distribución de las variables. Las hipótesis fueron comprobadas mediante la prueba de los rangos con signos de Wilcoxon que midieron las medias de los indicadores de la variable dependiente. Resultados: De 70 pacientes que engloba el objeto de estudio, el grupo femenino preponderó de 6 a 1 sobre el sexo masculino que padecen de DM2. Se pudo verificar cambios significativos en los indicadores glucosa en sangre. Hemoglobina Glicosilada, peso e índice cintura/cadera; las muestras fueron analizadas mediante la bioquímica sanguínea de los pacientes y evaluaciones antropométricas. Conclusiones: El tratamiento con AI determina efectos beneficiosos, como es el accionar de la autofagia, la cual demostró una regularización en la glucemia. Sin embargo, se requiere un control riguroso de su aplicación por los efectos secundarios de la inanición
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Herawati, Irma Erika, Ronny Lesmana, Jutti Levita, and Anas Subarnas. "INTERAKSI MOLEKULAR DARI RICIN-A DENGAN Beclin-1, LC3, DAN p62 PADA PROSES AUTOFAGI." Jurnal Ilmiah Farmako Bahari 13, no. 1 (January 31, 2022): 22. http://dx.doi.org/10.52434/jfb.v13i1.1450.

Full text
Abstract:
Autofagi merupakan proses adaptasi yang dilakukan sebagai pertahanan dalam respon seluler, seperti kekurangan nutrisi atau stress metabolik lain. Mekanisme autofagi diregulasi oleh protein yang dinamakan Autophagy-Related Genes (ATG). Autofagi juga telah banyak dikaitkan dengan berbagai penyakit pada manusia, misalnya kanker atau penyakit degeneratif lainnya. Ricin merupakan protein toksik yang berasal dari biji jarak Ricinus communis L. dan banyak dieksplorasi untuk aktivitas antikanker melalui jalur pensinyalan caspase (apoptosis), namun belum ada penelitian pada jalur autofagi. Penelitian ini dilakukan untuk menelaah mode ikatan yang terjadi antara ricin-A dan protein-protein yang berperan pada setiap tahap proses autofagi (Beclin-1, LC3 atau Light Chain 3, dan p62/Sequistrosome1). Metode yang digunakan adalah simulasi penambatan protein-protein menggunakan server online ClusPro (https://cluspro.org). Hasil penelitian menunjukkan bahwa ricin-A dapat berinteraksi dengan Beclin-1. LC3, dan p62 melalui pembentukan ikatan hidrogen dengan afinitas baik. Dapat disimpulkan bahwa ricin-A berperan penting dalam proses autofagi dan dapat dikembangkan menjadi fitofarmaka terapi kanker.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Jufri, Nurul Farhana, Siti Nurdiyana Mohd Saleh, Nor Atikah Safirah Juhari, Farah Wahida Ibrahim, and Asmah Hamid. "Potensi Pembangunan Kajian Autofagi dalam Fungsi Endotelium Otak Manusia." Sains Malaysiana 50, no. 5 (May 31, 2021): 1415–24. http://dx.doi.org/10.17576/jsm-2021-5005-20.

Full text
Abstract:
Autofagi adalah proses fisiologi yang terlibat dalam penggantian komponen sel dan berfungsi sebagai mekanisme kelangsungan hidup sementara semasa kebuluran sel akibat kekurangan sumber makanan. Proses ini melibatkan tapak jalan lisosom yang menguraikan bahan yang terdapat dalam sitoplasma seperti organel dan makromolekul. Keberlangsungan proses autofagi bergantung kepada fungsi normal lisosom untuk mengurai dan mengitar semula bahan yang terkumpul di dalam autofagosom. Kegagalan fungsi pada lisosom akan mempengaruhi fungsi autofagi. Secara in vitro, proses autofagi boleh direncat dengan menggunakan bahan kimia seperti amonium klorida yang akan mengganggu fungsi lisosom melalui peningkatan pH lisosom yang seterusnya menghalang keberkesanan enzim lisosom. Hal ini akan menyebabkan kandungan di dalam autofagosom tidak dapat diurai dan meningkatkan penimbunan autofagosom yang mengandungi protein yang rosak. Penimbunan protein yang rosak ini telah dikenal pasti sebagai salah satu patogenesis penyakit neurodegenerasi yang kini dikaitkan dengan ketidakfungsian sel endotelium di otak. Perencatan tapak jalan autofagi-lisosom ini akan menyebabkan gangguan pembentukan struktur autofagi dan lisosom yang seterusnya menyebabkan peningkatan atau penurunan ekspresi protein seperti LC3 dan p62 yang terlibat dalam tapak jalan ini. ICAM-1, eNOS dan Claudin-5 pada sel endotelium merupakan antara penanda yang berpotensi digunakan dalam pengenalpastian ketidakfungsian yang mungkin berlaku pada sel endotelium otak manusia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Cunha, Amanda Guimarães da, and Luiz Magno Pinto Bastos Júnior. "Fraudes à Cota de Gênero na Perspectiva do Direito Eleitoral Sancionador." Resenha Eleitoral 24, no. 1 (February 12, 2020): 57–84. http://dx.doi.org/10.53323/resenhaeleitoral.v24i1.5.

Full text
Abstract:
Para fomentar a participação feminina na política, o art. 10, § 3o, da Lei 9.504/97 impõe aos partidos políticos o dever de lançarem um mínimo de 30% de candidatas nos pleitos eleitorais. Entretanto, esse avanço na promoção formal da igualdade de gênero não foi acompanhado por mecanismos que coibissem o uso de “candidatas laranja”, nem de previsão legal que estabelecesse uma punição diante de seu descumprimento. Tal lacuna foi preenchida jurisprudencialmente, de forma que tais situações passaram a ser apuradas como fraudes às cotas de gênero ou como abuso de poder (político). Não obstante, a questão mais problemática diz respeito ao alcance da punição: se limitada àquelas e àqueles diretamente envolvidos no ilícito, aos vinculados ao partido político no qual ocorreu a fraude ou se deve atingir toda a coligação. A questão tramitou pelos tribunais regionais eleitorais do País, nos quais se formou o entendimento de que toda coligação deveria ser punida, tese acatada pelo Tribunal Superior Eleitoral (TSE) no julgamento do Recurso Especial Eleitoral no 193-92/PI. Com isso, estabeleceu-se uma fórmula de responsabilização objetiva, sem análises de elementos subjetivos para caracterização das condutas, tampouco com aferição do nexo de causalidade, o que permitiu inclusive que candidatas legitimamente eleitas fossem cassadas. O objetivo deste trabalho consistiu em analisar se a fórmula adotada e o alcance das punições são compatíveis com a garantia constitucional do devido processo legal, tendo em vista que se está diante do exercício do jus puniendi do Estado, qualificado como direito eleitoral sancionador. Chegou-se à conclusão de que a responsabilização pelo cometimento dessas fraudes não pode ultrapassar àquelas e àqueles que tenham concorrido diretamente para a perpetração do ilícito, podendo atingir excepcionalmente os filiados a partido político que tenham institucionalmente agido no sentido de fraudar a política afirmativa. Sustentam os autores que a solução fixada pelo TSE importa em malversação dos pilares democráticos e constitucionais e podem levar à autofagia da própria política afirmativa.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Husen, Susanti, Ronny Lesmana, Hanna Goenawan, and Setiawan Setiawan. "Role of Herbal Plants on Autophagy." Indonesian Journal of Clinical Pharmacy 9, no. 2 (June 29, 2020): 179. http://dx.doi.org/10.15416/ijcp.2020.9.2.179.

Full text
Abstract:
Autophagy is a biomolecular system known to play an important role in cell growth, development as well as defense mechanisms, and is also a physiological approach towards homeostasis maintenance. This phenomenon is an intermediary pathway in the pathogenesis and therapy of various disease types, and is currently a new treatment route in the medical world. Hence, it is necessary to deeply understand the regulations, to prepare a treatment strategy in the future. Conversely, there is a high utilization of drugs, in line with the numerous disease cases in the community. Some limited chemical forms have large but necessary side effects, including anticancer agents. The high incidence of resistance and polypharmacy has been implicated in adverse drug interactions, and exorbitant costs, thus the initiative to return back to natural means. Furthermore, herbal medicines have been used in treatments for thousands of years, prior to the discovery of modern medicine. The various types previously studied have been highly beneficial in various disease cases. This review on researches within the last 5 years identified some herbal research articles in the aspect of autophagy, which was then summarized in a table form. Meanwhile, autophagy has been used for cancer therapy, and many plants have the potential to be therapeutic for various diseases through this pathway. Hence, improving related knowledge adds a new dimension to herbal medicine application in the pharmaceutical industry.Keywords: Autophagy, herbal, cancer, metabolic diseases, liver injury, neurological disorderPeran Berbagai Tanaman Herbal pada AutofagiAbstrakAutofagi adalah sistem biomolekuler sel yang berperan penting dalam pertumbuhan sel, perkembangan dan mekanisme pertahanan, dan merupakan sebuah cara fisiologis untuk mempertahankan homeostasis. Autofagi digunakan sebagai jalur perantara untuk patogenesis dan terapi berbagai jenis penyakit, dan saat ini autofagi telah menjadi jalan pengobatan baru di dunia medis sehingga regulasi jalur autofagi harus dipelajari lebih dalam untuk mempersiapkan strategi pengobatan di masa depan. Di sisi lain, tingginya pemanfaatan obat-obatan sejalan dengan banyaknya kasus penyakit yang muncul di masyarakat. Beberapa obat kimia memiliki efek samping yang besar tetapi jumlahnya terbatas, misalnya pada obat antikanker. Selain itu, tingginya kasus resistensi obat dan polifarmasi menyebabkan interaksi obat yang merugikan dan biaya obat yang tinggi. Oleh karena itu, pengobatan kini telah kembali ke alam. Herbal telah digunakan sebagai pengobatan selama ribuan tahun sebelum pengobatan modern ditemukan. Berbagai jenis herbal telah dipelajari dan memiliki manfaat yang baik dalam berbagai kasus penyakit di masyarakat. Pada artikel review ini, ditelaah artikel-artikel penelitian herbal yang mengambil jalur autofagi dan hasilnya dirangkum dalam bentuk tabel. Studi yang dilakukan dalam kurun waktu 5 tahun terakhir dimasukkan dalam review ini. Sampai sekarang, autofagi telah lebih banyak digunakan untuk terapi kanker dibandingkan yang tanpa kanker. Banyak tanaman herbal yang memiliki potensi untuk menjadi terapi berbagai jenis penyakit melalui jalur autofagi. Pengetahuan tentang autofagi menambah dimensi baru pada pengobatan herbal dan dapat diterapkan dalam industri farmasi.Kata kunci: Autofagi, gangguan metabolisme, gangguan saraf, herbal, kanker, kerusakan hati
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Dewi, Nurrani M., Rina Triana, Angliana Chouw, and Siska Darmayanti. "Role of Autophagy in Preeclampsia." Indonesian Journal of Clinical Pharmacy 9, no. 1 (March 31, 2020): 50. http://dx.doi.org/10.15416/ijcp.2020.9.1.50.

Full text
Abstract:
Autophagy is essential in cell death decisions and can protect cells by preventing them from undergoing apoptosis. Autophagy contributes to a variety of physiological processes, including cell differentiation and various functions in embryogenesis. Some studies reported that the expressions of autophagy-related (Atg) proteins are found in placentas. This review article was focusing on the autophagy process and some Atg proteins which are involved in human placentation, especially in preeclampsia cases, since it has been well known that abnormal placentation and placenta dysfunction has crucial role in its development. Preeclampsia cannot be related to a single cause and the underlying mechanism of it is still not clearly understood. Recent hypothesis regarding the cause of preeclampsia is more focused on the inadequate trophoblast invasion and placentation. Scientists also suggested that other mechanism might be associated with this condition in preeclampsia, which is autophagy. Autophagy is a mechanism that essential for cellular remodeling which occurs during the development of multicellular organisms in the special process, by expressing an “eat-me” signal and cleared by neighboring cells. In preeclampsia patients, autophagy has an important role in trophoblast function under physiologically low oxygen conditions. The activation of autophagy in preeclampsia is shown by the different level of abundance of key protein of the Atg pathway. Some Atg proteins known to be related to preeclampsia are Beclin-1, LC3, and p62.Keywords: Atg proteins, cell death, embryogenesis, placentation Peran Autofagi dalam PreeklampsiaAbstrakAutofagi memiliki peran yang penting dalam keputusan kematian sel dan dapat melindungi sel dengan cara mencegahnya mengalami apoptosis. Autofagi berkontribusi pada berbagai proses fisiologis, termasuk diferensiasi sel dan berbagai fungsi dalam embriogenesis. Beberapa penelitian melaporkan bahwa ekspresi protein Atg ditemukan di plasenta. Artikel review ini berfokus pada proses autofagi dan beberapa protein autophagy-related (Atg) yang terlibat dalam plasentasi, terutama pada kasus preeklampsia, karena telah diketahui bahwa plasentasi abnormal dan disfungsi plasenta memiliki peran yang penting dalam perkembangan. Preeklampsia tidak dapat dikaitkan dengan satu penyebab saja, dan mekanisme yang mendasarinya masih belum dipahami secara jelas. Hipotesis terbaru mengenai penyebab terjadinya preeklampsia lebih terfokus pada invasi trofoblast yang tidak memadai dan kesalahan plasentasi. Para ilmuwan juga menyarankan bahwa mekanisme lain yang mungkin terkait dengan kondisi ini adalah autofagi. Autofagi adalah mekanisme yang penting untuk pemodelan ulang seluler yang terjadi selama perkembangan organisme multiseluler dalam proses khusus, dengan mengekspresikan sinyal “makan-saya” dan kemudian dibersihkan oleh sel tetangga. Pada pasien preeklampsia, autofagi memiliki peran penting dalam fungsi trofoblas di bawah kondisi oksigen rendah. Pengaktifan autofagi pada preeklampsia ditunjukkan oleh perbedaan tingkat kelimpahan protein utama dari pathway Atg. Beberapa protein Atg yang diketahui terkait dengan preeklampsia adalah Beclin-1, LC3, dan p62.Kata kunci: Embriogenesis, kematian sel, plasentasi, protein Atg
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Nascimento Filho, Antônio Carlos Silva do, Samuel Átila Rodrigues Nogueira, Hellen Karen Almeida Pereira, Sally Lacerda Pinheiro, and Roberto Flávio Fontenelle Pinheiro Junior. "MECANISMOS MOLECULARES DA METFORMINA COMO AGENTE TERAPÊUTICO NO TRATAMENTO DO CANCER DE MAMA." ID on line REVISTA DE PSICOLOGIA 12, no. 40 (March 10, 2018): 9. http://dx.doi.org/10.14295/idonline.v12i40.1062.

Full text
Abstract:
Introdução: O câncer de mama é o segundo tipo de câncer mais frequente no mundo e o mais comum entre as mulheres. Atualmente, surgiu diversos estudos que mostram a metformina como uma representante de bons resultados na apoptose de células cancerígenas e na prevenção do tumor. Objetivo: Buscar enumerar os efeitos celulares da metformina e como ela pode auxiliar no tratamento do câncer de mama. Metodologia: Uma revisão sistemática da literatura do período de 01 de janeiro de 2016 até 10 de janeiro de 2018 na base de dados MEDLINE. Os descritores (MeSH) utilizados foram metformin e breastcancer. Foram encontrados 122 artigos dos quais 26 foram inclusos por estarem diretamente relacionado com o tema. Resultados: Umas das primeiras linhas de estudo mostra que a metformina causa a ativação intracelular da AMPK(proteína quinase ativada com monofosfato de adenosina). Esta ativação gera dois efeitos em cascata: a inativação de mTOR (alvo de mamífero da rapamicina) que irá culminar na supressão de RNA mensageiro e a fosforilação da p53 de células mamárias neoplásicas gerando uma apoptose ou autofagia da célula. Outra ação observada da metformina é que ela interfere no ciclo celular por meio da diminuição da ciclina D1, a qual leva a célula da fase G1 para a fase S do ciclo celular. Observou-se também uma inibição da telomerase, impedindo uma reprodução sem controle do tumor. A metformina mostrou-se pró-apoptótica para células tumorais da mama, pois aumenta os níveis celulares de Bax e diminui os níveis de Bcl-2, além de aumentar a concentração intracelular de cálcio em alguns tipos celulares, que irá promover uma turgência da mitocôndria e ativação da apoptose. Outro ponto é que a ação observada no tratamento da diabetes mellitus tipo 2 de reduzir a resistência do organismo à insulina contribui para a prevenção da carcinogênese, dado que ao diminuir a concentração de glicose no sangue, reduz a nutrição das células tumorais. Por fim, estudos clínicos mostraram uma melhora no efeito de quimioterápicos quando associado com metformina, abrindo espaço para sua redução com a preservação dos resultados obtidos. Conclusão: Diversos artigos mostraram os efeitos antineoplásicos da metformina de forma concreta, no entanto ainda faltam estudos clínicos para determinar a real eficácia e a dose necessária para se ter o efeito desejado. Além disso, o sinergismo com alguns quimioterápicos mostra uma boa vertente a ser explorada.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

Fambrini, Gelson Luís, Renato Paes de Almeida, Liliane Janikian, and Claudio Riccomini. "Proveniência e paleocorrentes de conglomerados e arenitos do Grupo Santa Bárbara (Ediacarano) no Vale do Piquiri, Sub-bacia Camaquã Oriental, RS: implicações tectônicas." Geologia USP. Série Científica 18, no. 1 (March 1, 2018): 149. http://dx.doi.org/10.11606/issn.2316-9095.v18-433.

Full text
Abstract:
A Sub-bacia Camaquã Oriental compreende exposições da borda leste da Bacia do Camaquã, como o Vale do Piquiri, pertencentes ao Grupo Santa Bárbara (Ediacarano). Estudos estratigráficos de fácies, sistemas deposicionais, proveniência e paleocorrentes conduziram à subdivisão do Grupo Santa Bárbara na Sub-bacia Camaquã Oriental em duas unidades: (i) Formação Passo da Capela, formada por turbiditos de leques subaquosos; e (ii) Formação Rincão dos Mouras, constituída por arenitos e conglomerados de leques aluviais e sistemas fluviais entrelaçados. Este artigo propõe formular um modelo de evolução de altos estruturais durante o preenchimento de uma bacia rifte. Conglomerados de leques subaquosos da Formação Passo da Capela apresentam composição do arcabouço derivada da própria bacia (arenitos), indicando autofagia, além de rochas do embasamento (quartzitos, xistos, metarriolitos). Análises de paleocorrentes indicam dispersão dos sedimentos segundo NNE, compatível com litotipos do Complexo Porongos (quartzitos, metarriolitos, milonitos). A norte, análises de proveniência dos conglomerados indicam derivação principalmente do Sienito Piquiri, e também de outras litologias. Esse fato sugere que a proveniência reflete contribuição do embasamento adjacente (clastos do Sienito Piquiri), com pouco ou nenhum transporte. Conglomerados aluviais da Formação Rincão dos Mouras contam com proveniência diversificada. Na base ocorrem clastos metamórficos do Complexo Porongos (metarriolitos) e da própria bacia (arenitos). Análises de proveniência sugerem denudação do Complexo Porongos (altos de embasamento) e da bacia. A porção intermediária apresenta clastos de granitos róseos/muscovita leucogranitos correlacionáveis ao Batólito Pelotas, e litologias do Complexo Porongos. Sienitos e traquitos aparecem em pequena proporção, assim como arenitos. Análises de proveniência, aliadas às de paleocorrentes, indicam que áreas a leste estavam sendo soerguidas e erodidas, como Batólito Pelotas e Complexo Porongos, comportando-se como altos de embasamento fornecedores de sedimentos para a bacia. No topo predominam fragmentos do Complexo Porongos (mármores). Análises de paleocorrentes realizadas na Formação Rincão dos Mouras sugerem controle tectônico importante durante o preenchimento da unidade, com mudanças de fontes de detritos para a bacia e soerguimento de altos internos. As análises de proveniência levadas a efeito em todas as unidades (i) indicaram sempre fonte adjacente aos depósitos sedimentares; (ii) demonstraram as fontes de detritos; e (iii) auxiliaram na diferenciação entre as formações Passo da Capela e Rincão dos Mouras. A ocorrência na Formação Rincão dos Mouras de fragmentos de mármore e o aumento considerável da proporção de clastos do Granito Encruzilhada do Sul, situado a ENE da região do Vale do Piquiri, foi mais um dos critérios utilizados na separação das unidades, sobretudo quando conglomerados estratificados de ambas se acham contíguos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Kubánek, Miloš, Milan Elleder, Jakub Sikora, Marek Šramko, Jana Malušková, Lenka Dvořáková, Hana Vlášková, et al. "Danon disease - a disorder of autophagy as a cause of hypertrophic cardiomyopathy." Cor et Vasa 52, no. 11-12 (November 1, 2010): 706–12. http://dx.doi.org/10.33678/cor.2010.176.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Radovanović, Milan, and Zoran Džamić. "Autophagy and renal cell carcinoma: What do we know so far?" Medicinski podmladak 72, no. 1 (2021): 43–49. http://dx.doi.org/10.5937/mp72-31557.

Full text
Abstract:
Renal cell carcinoma (RCC) is the most common type of kidney tumor in adults, accounting for approximately 90% of kidney malignances, occurring usually between the ages of 60 and 70. The 5-year overall survival rate for all RCC types is 49%. Since RCCs are resistant to numeorus different radio and chemotherapeutics that act via apoptosis induction, the development of new approaches to RCC treatment is still in the focus of modern urology. In particular, in recent years, autophagy in RCC has been widely studied as a mechanism of cell extinction through which tumor cells can overcome resistance to apoptosis activation therapy. Autophagy is often referred to as a double-edged sword because it can be a process that allows cells of cancer to survive and, on the other hand and under other conditions, it can be a cell dying mechanism, independent or closely related to other cell death modalities, like apoptosis and necrosis. The central role in the tempering of the process of autophagy, in general, belongs to the mTOR complex (mammalian target of rapamycin), which integrates numerous signals that affect autophagy, such as growth factors, nutrients, various stressors and the energy status of the cell. In RCC, the most important is PI3K/AKT/mTOR signaling pathway, since activation of this signaling leads to survival of tumor cells through mTOR activation and thus, autophagy inhibition. Up to now, it was found that autophagy markers such as Beclin-1 and LC3-II can be considered as prognostic markers for RCC since the high level of Beclin-1 was detected in tissues and cells of RCC (A498 and ACHN cell lines) and that tumor cell mobility is promoted by the up-regulated expression of LC3. Therefore, a progress in RCC therapy can be expected from the development and synthesis of specific compounds targeting autophagy, as well as the therapy based on their combination.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Elez-Burnjaković, Nikolina, Lejla Pojskić, Sanin Haverić, and Ajla Smajlović. "The function of autophagy as a fundamental process of preserving cell homeostasis." Биомедицинска истраживања 12, no. 1 (2021): 81–89. http://dx.doi.org/10.5937/bii2101081e.

Full text
Abstract:
Autophagy is a dynamic process, conserved in all eukaryotes. It is responsible for the degradation of cytoplasmic content. Autophagy is crucial in cell survival and cell death. It plays a significant role in the cell response to stress, nutrient deficiencies, embryonic development, tumor suppression, response to pathogens and aging. The process of autophagy is also involved in the pathology of human diseases, such as cancer, diabetes, cardiomyopathy, and neurodegenerative diseases such as Alzheimer's and Parkinson's disease. Autophagy is a mechanism that involves degradation of cells, proteins, damaged organelles and pathogens through the lysosomal mechanisms, thus autophagy supports cell survival during starvation, hypoxia and metabolic stress. However, if extensive and/or excessive, autophagy can promote apoptosis (type I) or function as an alternative cell-death pathway, called autophagic cell death (type II). Autophagy can either promote cancer cell death, or serve as a survival mechanism against apoptosis or necrosis induced by various anticancer treatments. Given the contradictory role of autophagy during tumor initiation and progression, the use of autophagy in therapy depends on the context and must be approached individually
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Wysokińska,, Edyta, and Wojciech Kałas. "Metody badania autofagii oparte na przemianach białek MAP1LC3 i p62/SQSTM1." Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej 67 (May 20, 2013): 442–48. http://dx.doi.org/10.5604/17322693.1050029.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Anurogo, Dito. "Cancer Stem Cells." Cermin Dunia Kedokteran 48, no. 11 (November 1, 2021): 318. http://dx.doi.org/10.55175/cdk.v48i11.1549.

Full text
Abstract:
<p>This mini-review will discuss Cancer Stem Cells (CSCs) on their definition, history, characteristics, models, origin, tumorigenesis, targeting Cancer Stem Cells with nanomaterials, niche interactions, CSCs therapeutics, vaccination, the role of autophagy in CSCs, artificial intelligence, and clinical trials targeting CSCs.</p><p> </p><em>Mini review</em> ini membahas sel punca kanker (<em>Cancer Stem Cells</em>), meliputi: definisi, sejarah, karakteristik, model, asal-mula, tumorigenesis, menarget CSCs dengan nanomaterial, interaksi <em>niche</em>, terapeutik berbasis CSCs, vaksinasi, peran autofagi pada CSCs, kecerdasan buatan, dan uji klinik menarget CSCs.<strong></strong>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Bonello, Joseph, Ernest Cachia, and Nigel Alfino. "AutoFAIR-A portal for automating FAIR assessments for bioinformatics resources." Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Gene Regulatory Mechanisms 1865, no. 1 (January 2022): 194767. http://dx.doi.org/10.1016/j.bbagrm.2021.194767.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Uredništvo, U. "Erratum: Autophagy and renal cell carcinoma: What do we know so far? (2021, vol. 72, br. 1, pp. 43-49)." Medicinski podmladak 72, no. 4 (2021): 67. http://dx.doi.org/10.5937/mp72-35786.

Full text
Abstract:
In the paper titled "Autophagy and renal cell carcinoma: What do we know so far?" by Milan Radovanović et al. published in Medical youth journal volumen 72, number 1, there occurred a technical error on the title page, where in the upper left corner the type of manuscript is marked as "ORIGINAL SCIENTIFIC ARTICLE". The type of the mentioned manuscript is a mini-review article and in the upper left corner there should be written "Mini review article". On this occasion, we apologize to the authors and readers. With the consent of the author, we publish a correction in this issue.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography