To see the other types of publications on this topic, follow the link: Autolesión.

Dissertations / Theses on the topic 'Autolesión'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 15 dissertations / theses for your research on the topic 'Autolesión.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Roca, i. Tutusaus F. Xavier. "Estudi de les conductes autolesives en una mostra de subjectes drogoaddictes a les presons." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2009. http://hdl.handle.net/10803/83622.

Full text
Abstract:
Aquest treball pretén presentar un primer model en relació a la conducta autolesiva que es dona al medi penitenciari tenint en compte les relacions que poden haver entre la conducta autolesiva en el medi comunitari i el medi penitenciari així com poder confirmar els tipus de conductes autolesives d’altres treballs. En aquest treball es fa primer una revisió de les diferents definicions de conductes autolesives i la seva classificació així com els diferents models explicatius. Tot seguit fem una revisió bibliogràfica dels diferents treballs que relacionen les autolesions i diferents trastorns psicopatològics, així com de la seva incidència a les presons. A continuació s’elabora una proposta de model amb el capítol de metodologia, amb especial èmfasi amb els participants, instruments i procediment emprat. Els resultats s’analitzen i es presenten en el capítol 7 i la discussió i les conclusions en el capítol 8.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Tarragona, Medina Brenda. "Función de las autolesiones y su relación con la disociación y la organización de la personalidad." Doctoral thesis, Universitat Ramon Llull, 2020. http://hdl.handle.net/10803/670259.

Full text
Abstract:
Les Autolesions No Suïcides (ANS) són un fenomen creixent entre els adolescents de la població general. Són conductes amb gran variabilitat pel que fa a definició i comprensió dels seus mecanismes psicopatològics subjacents. Representen un problema de salut pública, perquè motiven un gran nombre de consultes a urgències. L'adolescència és una etapa evolutiva en què el jove ha de fer front a molts canvis que poden augmentar els nivells d'estrès i afectar el desenvolupament de la personalitat i la presència d'autolesions és un indicador de patiment psíquic. L'objectiu de la tesi és l'estudi i la comprensió de les ANS en el seu sentit més ampli, identificant aspectes de prevalença, comorbiditats, factors de risc, funcions i mecanismes psicopatològics i estructurals de la personalitat dels adolescents que presenten aquestes conductes. S'han dut terme tres estudis conceptualitzats en tres articles. El primer és una revisió sistemàtica entorn a conceptes fonamentals de les ANS. Els estudis II i III són amb una mostra d'adolescents d'instituts de la població general d'entre 14 i 18 anys. En l'estudi II es relacionen les ANS amb experiències adverses en les relacions familiars i amb experiències dissociatives i en l'estudi III s'analitza la relació entre les ANS i l'estructura de personalitat segons el model de Kernberg. Els resultats mostren que les ANS són un fenomen tan comú entre els adolescents que s'han proposat com un potencial trastorn independent. A més, els adolescents que van informar d'experiències traumàtiques en la infància i d'experiències dissociatives tenien més probabilitats de comprometre’s en ANS. Finalment, es va identificar una relació positiva entre les ANS i l'estructura de personalitat.<br>Las Autolesiones No Suicidas (ANS) son un fenómeno creciente entre los adolescentes de la población general. Son conductas con gran variabilidad en cuanto a definición y comprensión de sus mecanismos psicopatológicos subyacentes. Representan un problema de salud pública, porque motivan un gran número de consultas a urgencias. La adolescencia es una etapa evolutiva en la que el joven tiene que hacer frente a muchos cambios que pueden aumentar los niveles de estrés y afectar al desarrollo de la personalidad y la presencia de autolesiones es un indicador de sufrimiento psíquico. El objetivo de la tesis es el estudio y la comprensión de las ANS en su sentido más amplio, identificando aspectos de prevalencia, comorbilidades, factores de riesgo, funciones y mecanismos psicopatológicos y estructurales de la personalidad de los adolescentes que presentan estas conductas. Se han llevado cabo tres estudios conceptualizados en tres artículos. El primero es una revisión sistemática entorno a conceptos fundamentales de las ANS. Los estudios II y III son con una muestra de adolescentes de institutos de la población general de entre 14 y 18 años. En el estudio II se relacionan las ANS con experiencias adversas en las relaciones familiares y con experiencias disociativas y en el estudio III se analiza la relación entre las ANS y la estructura de personalidad según el modelo de Kernberg. Los resultados muestran que las ANS son un fenómeno tan común entre los adolescentes que se han propuesto como potencial trastorno independiente. Además, los adolescentes que informaron de experiencias traumáticas en la infancia y de experiencias disociativas tenían más probabilidades de comprometerse en ANS. Por último, se identificó una relación positiva entre las ANS y la estructura de personalidad.<br>Non-Suicidal Self-Injury (NSSI) is a growing phenomenon among adolescents in the general population. They are behaviors with great variability in terms of definition and understanding of their underlying psychopathological mechanisms. They represent a public health problem because they motivate a large number of emergency consultations. Adolescence is an evolutionary stage in which the young person has to face many changes that can increase stress levels and affect personality development, and the presence of self-harm is an indicator of psychic suffering. The objective of the thesis is the study and understanding of NSSI in its broadest sense, identifying aspects of prevalence, comorbidities, risk factors, functions, and psychopathological and structural mechanisms of the adolescents' personality that present these behaviors. We carried out three studies conceptualized in three articles. The first is a systematic review of fundamental NSSI concepts. Studies II and III are with a sample of high school adolescents of the general population between 14 and 18 years old. In study II, NSSI is related to adverse experiences in family relationships and dissociative experiences, and study III analyzes the relationship between NSSI and personality structure according to the Kernberg model. The results show that NSSI is such a common phenomenon among adolescents that it has been proposed as a potential independent disorder. Additionally, adolescents who reported traumatic childhood experiences and dissociative experiences were more likely to engage in NSSI. Finally, a positive relationship was identified between the NSSI and the personality structure.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Souza, Ellen Portilho de. "Análise funcional do comportamento autolesivo em uma pessoa com desenvolvimento atípico." Pontifícia Universidade Católica de Goiás, 2014. http://localhost:8080/tede/handle/tede/1869.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-07-27T14:20:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ellen Portilho de Souza.pdf: 1371955 bytes, checksum: 3ec9f0f9cb974638e8fca9566dbc2586 (MD5) Previous issue date: 2014-12-10<br>This study aimed to functionally analyze and assess a series of treatments for the reduction of self-injurious behavior on a person with development disability. The assignment was carried out in a special education institute in central Goiás, and the subject was a 26-years-old female. Two experimental designs, multiple elements and alternate treatments, were applied. In order to assess the antecedents and consequents of self-injuring behavior, a functional assessment process was used, which included (1) indirect assessment through interview, (2) direct observation, and (3) functional analysis, through the design of multiple conditions using the following: attention, demand, control, and alone. The attention condition was subdivided into three sub conditions: shared attention, attention-reprimand, and noncontingent attention. The demand condition was subdivided into two kinds of academic demand: shape fitting and reading activities. The alone condition was subdivided into: alone with activity and alone without activities. The use of an intervention program through the design of ABCAD alternate treatments was chosen to intervene in self injurious behavior. The results suggest selfinjurious behavior has the role of self-stimulation, i.e., automatic reinforcement. The demand condition as an establishing operation for the emission of these behaviors and negative reinforcement was also discussed. Conditions of 30-seconds fixed-time (B) and differential reinforcement of alternative behaviors (D) resulted in reduction on the frequency of these behaviors. Density reduction of the noncontingent design as the responsible for the increase of self-injurious behavior frequency on condition (C) was also discussed.<br>O presente estudo teve como objetivo avaliar uma série de tratamentos para diminuição do comportamento autolesivo de uma pessoa com desenvolvimento atípico após avaliação funcional. O trabalho foi realizado em uma instituição de ensino especial do interior de Goiás e teve como participante uma pessoa adulta, sexo feminino e 26 anos. Foram empregados dois delineamentos experimentais: o de múltiplos elementos e o de tratamentos alternados. Para avaliar os antecedentes e consequentes do comportamento autolesivo, foi usado processo de avaliação funcional que incluiu (1) avaliação indireta por meio de entrevista, (2) observação direta e, (3) análise funcional, por meio do delineamento de múltiplas condições utilizando as condições: atenção, demanda, e controle e sozinha. A condição de atenção foi subdivida em três subcondições: atenção-dividida, atenção-reprimenda e atenção não contingente. A condição demanda foi subdivida em: demanda encaixe e demanda leitura. A condição sozinha foi subdivida em: sozinha c atividade e sozinha sem atividades. Para intervir no comportamento autolesivo, optou-se pelo uso de um programa de intervenção por meio do delineamento de tratamentos alternados do tipo ABCAD. Os resultados sugerem que o comportamento autolesivo tem função de autoestimulação, ou seja, reforçamento automático. Também foi discutida a condição de demanda como operação estabelecedora para emissão desses comportamentos e reforçamento negativo. As condições de tempo-fixo 30 segundos (B) e reforçamento diferencial de comportamentos alternativos (D) ocasionaram redução na frequência desses comportamentos. Discute-se ainda a diminuição da densidade do esquema não-contingente como sendo responsável pelo aumento da frequência do comportamento autolesivo na condição (C).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Magán, Malafaya Marco Antonio. "El pensamiento autodestructivo en la conducta autolesiva tipo cutting de las adolescentes piuranas." Master's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2017. https://hdl.handle.net/20.500.12672/7661.

Full text
Abstract:
Publicación a texto completo no autorizada por el autor<br>El documento digital no refiere asesor<br>Describe y analiza el pensamiento autodestructivo, las emociones y sentimientos que están presentes en la conducta autolesiva tipo cutting de un grupo de alumnas adolescentes de la ciudad de Piura. Desarrolla un estudio exploratorio con enfoque de investigación cualitativa, mediante entrevistas en profundidad a las alumnas de primero al quinto año de secundaria de colegios públicos y privados de la ciudad de Piura durante el año lectivo 2016, todas ellas con conducta autolesiva tipo cutting. La técnica de recolección de datos fue por medio de una entrevista en profundidad que explora 15 aspectos y una ficha de datos sociodemográficos. Utiliza una muestra de 25 alumnas que fueron entrevistadas y tienen una edad promedio de 13.68 años. La edad de inicio de las autolesiones se ubicó a los 11 años. Pertenecían al nivel socioeconómico bajo (24%), medio (56%), y medio alto (20%). Las adolescentes integraban una familia nuclear (24%), familia extendida (72%), y ensamblada (4%). La presencia de disfuncionalidad familiar fue elevada (88%), el tipo de conflictividad fue intermitente (52%), y permanente (24%). La presencia de pensamientos negativos fue de tipo destructivo (52%), limitativo (28%), derrotista (12%), y catastrófico (8%). La presencia de ideación suicida alcanzó el 20 %; la presencia con clara intencionalidad suicida fue de 8%; y las que no tenían ideación suicida fue de 72%. La decisión de autolesionarse fue por iniciativa propia (44%), por imitación al personaje de una película, internet, serie de televisión (La Rosa de Guadalupe) (24%). Los motivos para autolesionarse fueron familiares (64%), personales (20%). Las emociones predominantes antes y durante la autolesión fueron ira (64%), tristeza (24%), miedo (12%); mientras que las emociones después de la autolesión fueron felicidad (80%), tristeza (8%), miedo (8%) y sorpresa (4%). Los sentimientos involucrados antes de lesionarse son el enfado (44%), tristeza o pena (24%). Los sentimientos después de la autolesión fueron satisfacción (68%), enfado (12%), tristeza o pena (12%). El segmento corporal más lesionado fue la pierna (33%), antebrazo (28%), brazo (27%). La frecuencia de autolesión: no puedo dejar de hacerlo (48%), lo hago algunas veces (40%), ya no lo hago (12%). El objeto usado para autolesionarse fue: cuchilla de tajador de lápiz (48%), cutter (16%), trozo de vidrio (12%), cuchillo de cocina o navaja (8%), hoja de afeitar o punta de arete (4%). El tiempo de espera para autolesionarse, luego de sentir una emoción negativa fue de segundos (52%), más de un minuto (28%). Las adolescentes señalaron que no ingieren nada antes de lesionarse (92%), y las que sí lo hicieron (8%), fueron analgésicos para atenuar el dolor. Concluye que la conducta autolesiva sin intencionalidad suicida está vinculada a las emociones negativas de tristeza e ira, siendo la ira la responsable de la conducta de cortarse. Las lesiones en las piernas señalan mayor severidad. La disfuncionalidad familiar es un factor condicionante del Cutting.<br>Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Vega, Moreno Daniel. "Neurophysiological correlates of reward processing and cognitive control in Borderline Personality Disorder patients with and without self-harm history." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2014. http://hdl.handle.net/10803/287912.

Full text
Abstract:
El trastorno límite de la personalidad (TLP) es un trastorno mental grave. Las profundas perturbaciones en la regulación del afecto y el control de los impulsos que se observa en estos pacientes han sido relacionadas con un pobre control inhibitorio prefrontal, lo que sugiere una desregulación de las redes fronto-límbicas responsables del control ejecutivo y el procesamiento de la recompensa. Esta tesis está dedicada al estudio del procesamiento de la recompensa y los mecanismos de control cognitivo en pacientes con TLP. En particular, se pretende examinar las posibles alteraciones en estas funciones cognitivas de orden superior mediante el uso de técnicas neurofisiológicas (resonancia magnética funcional: fMRI y Potenciales Evocados: ERP) y psicométricas, a fin de obtener una mejor comprensión de la fenomenología del TLP, y más concretamente, de las conductas autolesivas no suicidas (NSSI). Para este propósito, noventa y seis participantes, divididos en tres grupos (pacientes con TLP con los pacientes NSSI, BPD sin NSSI y controles sanos), fueron evaluados para su inclusión en el estudio. De esta muestra inicial, diferentes subgrupos de sujetos participaron en cuatro experimentos diferentes. En el primero, se analizaron dos componentes relacionadas con la recompensa en una muestra de dieciocho pacientes con TLP y dieciocho controles sanos mediante ERP. El segundo fue un estudio de fMRI en el que se estudiaron las regiones cerebrales relacionadas con el procesamiento de la recompensa en una muestra amplia de cuarenta pacientes con TLP (agrupados en función de la presencia o no de NSSI) y veinte controles sanos. En tercer lugar, se realizó un estudio de ERP en el que se analizó el procesamiento de errores en un grupo de treinta y cuatro pacientes con TLP (agrupados en función de la presencia de NSSI) y diecisiete controles sanos. Por último, la capacidad metacognitiva se evaluó en una muestra grande de treinta y seis sujetos con TLP y treinta y seis sujetos sanos. En resumen, los resultados obtenidos muestran que los pacientes con TLP presentan alteraciones relacionadas con el procesamiento de la recompensa. En concreto, estos pacientes presentan una disminución en la amplitud del componente Feedback Related Negativity y de la potencia de la actividad Theta. Además, los pacientes con TLP con NSSI presentan una mayor actividad en la corteza orbitofrontal en comparación con los pacientes con TLP sin NSSI y los controles sanos, asociada al procesamiento de la recompensa. Por otra parte, en relación con el control cognitivo, los mecanismos de monitorización del error están preservados en el TLP (incluso en aquellos con NSSI). Sin embargo, los pacientes con TLP muestran déficits en su capacidad metacognitiva de los procesos de autorregulación y control cognitivo implicados en sus actividades diarias. Todos estos resultados nos permiten una mejor comprensión del TLP y las NSSI, y sugieren nuevas líneas de investigación futuras.<br>Borderline Personality Disorder (BPD) is a serious mental disorder. The profound disturbances on affect regulation and impulse control observed in BPD patients have been related to a weakening of prefrontal inhibitory control, suggesting a dysregulation of the frontolimbic networks responsible of executive control and reward processing. This thesis is devoted to the study of reward processing and cognitive control mechanisms in BPD patients. In particular, this dissertation aims to examine possible alterations in these higher order cognitive functions by using neuropshysiological (functional MRI and Event Related Potentials: ERP) and psychometric techniques, in order to reach a better understanding of the BPD phenomenology, and most concretely, of non-suicidal self-injury behaviours (NSSI). For this purpose ninety-six participants, divided in three groups (BPD patients with NSSI, BPD patients without NSSI and healthy controls), were assessed for their participation in the study. Of this initial sample, different sub-groups of subjects participated in four different experiments. In the first one, we analyzed two specific reward-related ERP components in a sample of eighteen BPD patients and eighteen healthy controls. The second one was an fMRI study in which brain reward areas are investigated in a large sample of forty BPD patients (grouped in function of the presence of NSSI) and twenty healthy controls. Third, we conducted an ERP study in which the error processing was analyzed in a group of thirty-four BPD patients (grouped in function of the presence of NSSI) and seventeen healthy controls. Finally, the metacognitive capacity was assessed in a large sample of thirty-six BPD subjects and the corresponding thirty-six healthy subjects. In summary, the results obtained show that BPD patients present reward-related alterations. In particular, these patients exhibit a decrease in the amplitude of the Feedback Related Negativity ERP-component and of the power of theta activity. In addition, those BPD patients with NSSI present an enhanced activity in the Orbitofrontal Cortex compared to those BPD patients without NSSI and healthy controls. Moreover, in relation to cognitive control,, error monitoring mechanisms are preserved in BPD patients (even in those with NSSI). However, BPD patients show deficits in metacognitive monitoring on daily self-regulation and cognitive control processes. All these results allow us a better understanding of NSSI and BPD, and suggest new lines of future research.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Soares, Ana Filipa. "O suicídio na Guarda Nacional Republicana." Bachelor's thesis, [s.n.], 2019. http://hdl.handle.net/10284/8292.

Full text
Abstract:
Projeto de Graduação apresentado à Universidade Fernando Pessoa como parte dos requisitos para obtenção do grau de Licenciada em Criminologia<br>Este Projeto de Graduação é realizado para obtenção do grau de licenciada no curso de Criminologia, na Universidade Fernando Pessoa e tem como objetivo geral aperfeiçoar as valências já existentes no que toca à prevenção e intervenção do suicídio, criando gabinetes psicossociais em todos os Comandos Territoriais dos Países, de modo a facilitar o acesso a este meios e a agilizar os pedidos de ajuda, tornando-os mais rápidos e eficazes. Para implementar estes projetos é necessário o apoio de instituições ligadas à Guarda Nacional Republicana (GNR), a Associação dos Profissionais da Guarda (APG) e a Associação Socio-Profissional e Independente da Guarda (ASPIG).<br>This Graduation Project is carried out to obtain a degree in the Criminology course at the Fernando Pessoa University and its general objective is to improve the existing validities in the prevention and intervention of suicide by creating psychosocial offices in all Territorial Commands of the Country, in order to facilitate access to this means and to speed up calls for help, making them faster and more efficient. To implement these projects, the support of institutions linked to GNR, the APG and the ASPIG are required.<br>N/A
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Varona, Klioukina Sofía Adanovna. "Autolesiones en adolescentes : estilos de afrontamiento y afecto." Bachelor's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2015. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/6718.

Full text
Abstract:
La presente investigación tiene como objetivo estudiar los estilos de afrontamiento y el afecto en adolescentes con autolesiones y comparar sus diversas expresiones. Con este fin se evaluó a un grupo de 19 adolescentes entre 13 y 22 años, con una media de edad de 16.63, que asistieron a consulta ambulatoria en un hospital psiquiátrico de Lima y presentaron autolesiones. Se utilizó la Escala de Pensamientos y Conductas Auto-lesivas (EPCA), la adaptación al español del Positive and Negative Affect Schedule (PANAS) y la versión abreviada del inventario COPE. Adicionalmente, se analizaron variables sociodemográficas y datos de historia clínica. Los resultados mostraron en detalle las características de la conducta autolesiva. Se encontró que hacerse cortes en la piel era el método más utilizado y que el desahogo fue la principal razón que conllevó a la población a ejecutar dicha conducta. Asimismo, se halló mayor predominancia de afecto negativo y ligeramente de afrontamiento pasivo. Finalmente, se encontraron diferencias en los estilos de afrontamiento y afecto respecto a la edad de inicio de autolesión de los participantes y la cantidad de veces que realizaron la conducta en el último año.<br>This research aims to study coping styles and self-harm in adolescents with affectivity and compare their different expressions. For this purpose we evaluated a group of 19 teenagers between the ages of 13 and 22, with an average age of 16.63, who attended outpatient visits in a psychiatric hospital in Lima and had self-injurious behavior. The methods used were Thoughts Scale and self-injurious behaviors (EPCA) also the Spanish adaptation of Positive and Negative Affective Schedule (PANAS) and the abbreviated version of the inventory COPE. In addition, sociodemographic and medical history data were analyzed. Results showed in detail the characteristics of self-injurious behavior. We found that to cut your skin was the most used method and that the relief was the main reason which led people to run such conduct. Also, greater predominance of negative affect and slightly passive coping was found. Finally, differences in coping styles were found and affectivity regarding the age of onset of harming participants and the number of times the behavior performed in the last year.<br>Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Alvino, Advíncula Ivonne Rocio, and Pariona Ana Maria Huaytalla. "Inteligencia emocional en estudiantes que se autolesiónan, del nivel secundario en la I.E.P. Gelicich del Distrito de el Tambo-2015." Bachelor's thesis, Psicología, 2017. http://repositorio.continental.edu.pe/handle/continental/3375.

Full text
Abstract:
El objetivo de la presente investigación se enmarcó en identificar el nivel de inteligencia emocional en estudiantes que se autolesionan del nivel secundario en la I.E.P. Gelicich del distrito de El Tambo - 2015. La muestra estuvo conformada por 10 adolescentes mujeres cuyas edades fluctuaban entre los 12 y 17 años. Se aplicó el Inventario de Inteligencia Emocional de Bar-On ICE: NA, en niños y adolescentes, adaptado y aplicado en el Perú por Ugarriza y Pajares (2003). Los resultados indican que el nivel de Inteligencia Emocional de las estudiantes que se autolesionan se encuentra en un nivel bajo, mal desarrollado, por lo que necesita mejorarse.<br>Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Valencia, Agudo Fátima. "Correlates and prospective predictors of adolescent self-harm in community and sexually assaulted samples." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/670155.

Full text
Abstract:
Les autolesions en l’adolescència són un motiu de preocupació degut a l’augment de la seva prevalença i a la seva associació amb futurs intents de suïcidi. Els objectius d’aquest treball són: 1) revisar sistemàticament la literatura existent en referència als predictors, mediadors i moderadors prospectius d’Autolesions No Suïcides (NSSI) en adolescents de la població general, 2) examinar els correlats i els predictors d’autolesions després d’experimentar una agressió sexual en l’adolescència; 3) explorar el paper protector de les fortaleses percebudes front a l’ocurrència d’autolesions després d’una agressió sexual. Es van dur a terme tres estudis. L’estudi 1 va consistir en una revisió sistemàtica dels predictors longitudinals de NSSI en adolescents de la població general. Dos membres de l’equip van dur a terme una cerca independent en quatre bases de dades: Medline, PsycInfo, Embase i Web of Science. L’estudi 2 va consistir en un estudi prospectiu dut a terme a partir d’una mostra consecutiva d’adolescents que havien patit una agressió sexual i que van sol·licitar ajuda en els Havens (centres d’atenció a víctimes d’agressió sexual a Londres) durant 2 anys. Cent quaranta-un adolescents van ser reclutats i les dones que van completar la informació sobre les autolesions van ser incloses a l’estudi (n = 98). Es va recollir informació a T0 (4 setmanes de mitja després de l’agressió sexual) i a T1 (22 setmanes de mitja després de l’agressió). La informació es va recollir mitjançant una entrevista semiestructurada i qüestionaris validats. Es van dur a terme anàlisis bivariats i regressions logístiques. L’estudi 3 es va realitzar en la mateixa mostra que l’estudi 2, amb aquelles dones adolescents que van completar la informació d’autolesions i el Youth Strengths Inventory a T1, per tal d’avaluar les fortaleses percebudes (n = 63). Es va dur a terme un model de regressió logística, controlant variables rellevants. En l’estudi 1 es van trobar 39 estudis que complien amb els criteris d’inclusió. Les següents variables van mostrar capacitat de predir prospectivament NSSI: gènere femení, variables relacionades amb la família, victimització per iguals, depressió, historia de NSSI i autoconcepte. L’estudi 2 va mostrar una alta taxa d’autolesions tant abans (38,1%) com després (37, 8%) de l’agressió sexual. La història de disfunció familiar, símptomes depressius a T0 o a T1 i símptomes d’estrès posttraumàtic a T1 van estar associats amb autolesions a T1. Aquests efectes es van veure atenuats al controlar per altres variables, excepte en el cas de símptomes depressius a T0. A l’estudi 3, les fortaleses percebudes a T1 van estar associades amb una menor probabilitat d’autolesió després de l’agressió sexual, inclús després de controlar per símptomes depressius i posttraumàtics i per història d’autolesions. Els resultats apunten a factors de risc específics que haurien de ser valorats per a detectar aquells adolescents que presenten major risc tant en mostres comunitàries com en aquells que ha patit una agressió sexual. L’estudi 3 indica el potencial rol protector de les fortaleses percebudes. Els correlats d’autolesions (és a dir, psicopatologia, disfunció familiar, autoestima) haurien de ser abordats en programes d’intervenció per a prevenir la cronicitat.<br>Las autolesiones en la adolescencia son motivo de preocupación debido a su elevada prevalencia y a su asociación con futuros intentos de suicidio. Los objetivos de este trabajo son: 1) revisar sistemáticamente la literatura existente acerca de predictores, mediadores y moderadores prospectivos de Autolesiones no Suicidas (NSSI) en adolescentes de la población general, 2) examinar correlatos y predictores de autolesiones tras experimentar una agresión sexual en la adolescencia, 3) explorar el papel protector de las fortalezas percibidas frente a la ocurrencia de autolesiones tras una agresión sexual en la adolescencia. Se realizaron tres estudios. El estudio 1 consistió en una revisión sistemática de predictores longitudinales de NSSI en población general. Dos miembros del equipo llevaron a cabo búsquedas independientes en 4 bases de datos: Medline, PsycInfo, Embase y Web of Science. El estudio 2 consistió en un estudio prospectivo realizado en una muestra consecutiva de adolescentes que habían sufrido una agresión sexual y que solicitaron asistencia en los Havens (centros de atención a víctimas de agresión sexual en Londres) durante un periodo de 2 años. Ciento cuarenta y uno adolescentes fueron reclutados inicialmente y las mujeres que completaron la información acerca de autolesiones fueron incluidas en el estudio (n = 98). Se recogió información en T0 (4 semanas de media tras la agresión sexual) y en T1 (22 semanas de media tras la agresión sexual). La información se recogió mediante una entrevista semi-estructurada y cuestionarios validados. Se llevaron a cabo análisis bivariados y regresiones logísticas. El estudio 3 se realizó en la misma muestra que el estudio 2, con aquellas mujeres adolescentes que completaron información de autolesiones y el Youth Strengths Inventory en T1 para evaluar fortalezas percibidas (n = 63). Se llevó a cabo un modelo de regresión logística, controlando variables relevantes. En el estudio 1, se encontraron 39 estudios que cumplían con los criterios de inclusión. Las siguientes variables mostraron capacidad de predecir prospectivamente NSSI: género femenino, variables relacionadas con la familia, victimización por pares, depresión, historia de NSSI y autoconcepto. Los estudios analizando mediadores, moderadores y factores protectores fueron escasos. El estudio 2 mostró una alta tasa de autolesiones tanto antes (38.1%) como después (37.8%) de la agresión sexual. La historia de disfunción familiar, síntomas depresivos en T0 o en T1 y los síntomas de estrés postraumático en T1 estuvieron asociados con autolesiones en T1. Estos efectos se vieron atenuados al controlar por otras variables, excepto en el caso de síntomas depresivos en T0. En el estudio 3, las fortalezas percibidas en T1 estuvieron asociadas con una menor probabilidad de autolesión tras la agresión sexual, incluso después de controlar por síntomas depresivos y postraumáticos concurrentes y por la historia de autolesiones. Los resultados apuntan a factores de riesgo específicos que deberían ser valorados para detectar aquellos adolescentes que presentan mayor riesgo tanto en muestras comunitarias como en aquellos que han sufrido una agresión sexual. El estudio 3 indica el potencial rol protector de las fortalezas percibidas. Los correlatos de autolesiones (es decir, psicopatología, disfunción familiar, autoestima) deberían ser abordados en programas de intervención para prevenir la cronicidad de este comportamiento.<br>Self-harm in adolescence is a focus of concern given its increasing frequency and its association with future attempted and complete suicide. The main objective of this thesis is to review correlates and predictors of this behaviour in different samples of adolescents. The aims of this work are: 1) to systematically review the existing literature about prospective predictors, mediators and moderators of Nonsuicidal Self-injury (NSSI) in community adolescents, 2) to examine correlates and predictors of self-harm after experiencing sexual assault in adolescence, 3) to explore the protective role of self-perceived strengths on self-harm occurrence after sexual assault in adolescence. Three studies were carried out. Study 1 was a systematic review of longitudinal predictors of NSSI in community adolescents. Two members of the team carried out an independent search in four databases: Medline, PsycInfo, Embase and Web of Science. Quality of the studies was assessed by means of the New Castle Ottawa Quality Assessment Scale. Study 2 was a prospective study conducted in a consecutive sample of sexually assaulted adolescents who sought help at the Havens (Multiagency Sexual Assault Centres in London) over a period of two years. One hundred and forty-one young people were recruited at baseline and females who completed self-harm information were included in the study (n = 98). There was data collection at T0 (4 weeks on average post-assault) and T1 (22 weeks on average post-assault). Information was gathered by means of a semi-structured interview and validated questionnaires. Bivariate analyses and binary logistic regressions were conducted to ascertain correlates and predictors of self-harm. Study 3 was conducted in the same sample as Study 2, with those females who completed self-harm information at T0 and T1 the Youth Strengths Inventory at T1 to assess perceived strengths (n = 63). A logistic regression model was tested, controlling for other relevant variables. In Study 1, 39 studies were found matching inclusion criteria. The following variables were shown to prospectively predict NSSI: female gender, family-related variables, peer victimisation, depression, history of NSSI and self-concept. Studies analysing mediators and moderators, as well as protective factors, were scarce. Study 2 showed a high rate of self-harm both before (38.1%) and after (37.8%) sexual assault. History of family dysfunction, depressive symptoms at T0 or T1 and posttraumatic stress symptoms at T1 were associated with self-harm at T1. These effects were attenuated when adjusting for confounders, except for depressive symptoms at T0. In Study 3, perceived strengths at T1 were associated with less likelihood of engaging in self-harm after the assault, after controlling for concurrent depressive and PTSD symptoms and history of self-harm. Results point out to specific risk factors that should be assessed to detect the most at risk individuals both in community and assaulted samples of adolescents. Study 3 indicates the potential protective role of perceived strengths. Correlates of self-harm (e.g. psychopathology, family dysfunction, self-esteem) should be tackled in intervention programs to prevent chronic engagement in the behaviour.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

D'URSO, NAZARIO. "Profili epidemiologici e clinici di pazienti affetti da disturbi mentali in regime di detenzione." Doctoral thesis, Università degli Studi di Milano-Bicocca, 2013. http://hdl.handle.net/10281/49730.

Full text
Abstract:
Nel mondo ci sono più di 10 milioni di detenuti. Recenti studi evidenziano che in tale popolazione la prevalenza di disturbi mentali è da 2 a 10 volte superiore rispetto alla popolazione generale. Allo scopo di valutare la gravità sintomatologica dei soggetti detenuti affetti da una patologia mentale, oltre che le caratteristiche cliniche e socio-demografiche, abbiamo condotto uno studio trasversale, della durate di 12 mesi, di casi consecutivi su soggetti detenuti presso la Casa Circondariale di Monza inviati per una consultazione psichiatrica (N=202). Sono state raccolte le variabili cliniche e socio-demografiche. E' stata formulata una diagnosi clinica in accordo al DSM IV-TR e sono state somministrate la Clinical Global Impressions (CGI), la Global Assessment Functioning (GAF), la Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS), la Hamilton Rating Scale for Depression (HAM-D), la Hamilton Anxiety Scale (HAM-A), Mania Rating Scale (MRS) e la Barratt Impulsiveness Scale versione 11 (BIS-11). Tutti i pazienti sono stati seguiti prospetticamente fino al termine dello studio e sono state registrate le principali variabili cliniche. Inoltre, sono state indagate le differenze cliniche e socio-demografiche tra sottogruppi di pazienti suddivisi in base al genere, alla diagnosi psichiatrica, alla presenza/assenza di un uso di sostanze in comorbilità, alla gravità sintomatologica, alla detenzione in condizione d'isolamento ed alla presenza/assenza di condotte autolesive e/o tentati suicidio. Questo studio rappresenta uno spaccato della condizione clinica del paziente affetto da patologia mentale, detenuto nelle carceri italiane. Mette in luce alcune criticità del sistema psichiatrico penitenziario. I risultati sottolineano la necessità di introdurre nella normale pratica clinica nuove procedure di screening che prevedano l'utilizzo di interviste psicodiagnostiche strutturate ed una maggior integrazione tra i Dipartimenti di Salute Mentale e i Servizi per le Tossicodipendenze al fine di individuare correttamente tutti i soggetti che possono beneficiare di un trattamento psichiatrico. Infine, supportano l'evidenza dell'utilità di scale psicometriche nell'individuare la popolazione di soggetti con maggior rischio di compiere agiti autolesivi e tentati suicidio.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Rigo, Kate Fabiani. "Vamos começar pelo fim?: a pedagogia cemiterial como projeto educativo no espaço escolar." Faculdades EST, 2015. http://tede.est.edu.br/tede/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=662.

Full text
Abstract:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior<br>A tese tem o objetivo de apresentar a Pedagogia Cemiterial como proposta de ação a ser desenvolvida no ensino básico. A metodologia escolhida fundamenta-se na metanálise de dados do Censo de 2010, referentes ao perfil religioso dos/das adolescentes brasileiros e na pesquisa etnográfica virtual, através do monitoramento de Páginas Comunitárias do Facebook ligadas ao incentivo e extinção do comportamento autolesivo e suicidário entre adolescentes brasileiros (as) de 13-17 anos de idade. A estrutura foi dividida em quatro capítulos distintos. O primeiro apresenta o indivíduo, na fase da adolescência, a partir do modelo bioecológico de Bronfenbrenner e como este se insere nos estágios da fé e o Deus Google. O segundo verifica a percepção de morte e morrer do/da adolescente virtualizado (a), bem como sua interação com as Páginas Comunitárias do Facebook associadas ao incentivo e extinção do comportamento autolesivo. O terceiro analisa a importância do Ensino Religioso como componente curricular compatível ao desenvolvimento do tema da morte e do morrer no espaço escolar através da Pedagogia Cemiterial. Por fim, o último capítulo propõe um modelo de ação para a aplicação da Pedagogia Cemiterial com adolescentes no espaço escolar.<br>The goal of this dissertation is to present the Cemeterial Pedagogy as a proposal for action to be developed in primary education. The methodology chosen is founded on the meta-analysis of data from the 2010 Census, regarding the religious profile of Brazilian adolescents and on the virtual ethnographic research, through the monitoring of Community Facebook pages connected to the encouragement and extinction of self-injurious and suicidal behavior among Brazilian adolescents ages 13 to 17. The structure was divided into four distinct chapters. The first presents the individual, in the adolescent phase, based on the bio-ecological model of Bronfenbrenner and how this adolescent inserts him/herself in the faith stages and the Google God. The second verifies the perception of death and dying of the virtualized adolescent as well as his or her interaction with Community Facebook pages associated to the encouragement and extinction of self-injurious behavior. The third analyzes the importance of Religious Education as a curricular component that is compatible to the development of the theme of death and dying in the school space through the Cemeterial Pedagogy. Finally, the last chapter proposes a model of action for the application of the Cemeterial Pedagogy with adolescents in the school space.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Guitana, Carla Maria de Jesus Almeida. "Comportamento autolesivo na personalidade borderline." Doctoral thesis, 2018. http://hdl.handle.net/10451/38929.

Full text
Abstract:
A impulsividade, a raiva e a baixa autoestima caracterizam a personalidade borderline, mas parecem estar também presentes no comportamento autolesivo. Estas características associam-se à vulnerabilidade e aos sintomas mais frequentemente apresentados por aqueles que se autolesionam e apesar do comportamento autolesivo ser prevalente nesta personalidade e constituir um risco acentuado para tentativas de suicídio, não é claro o motivo pelo qual alguns destes sujeitos se autolesionam e outros não. Também tem sido sugerido a influência da raiva, da autoestima e da impulsividade no diagnóstico e prognóstico borderline. A literatura apresenta uma lacuna no que diz respeito à distinção destes sujeitos com diagnóstico borderline, e à influência destas características no seu diagnóstico e no comportamento autolesivo. Assim, este é o primeiro estudo que visa estes objetivos. A amostra, constituída por 41 pacientes de ambos os sexos com idades compreendidas entre os 19 e os 49 anos, foi recolhida no Serviço de Psiquiatria do Hospital de Santa Maria. Os pacientes foram avaliados para o diagnóstico de perturbação da personalidade borderline de acordo com o DSM-IV-TR (SCID-II), para a autoestima (RSES), impulsividade (BIS-11), e raiva (STAXI). Adicionalmente, os sintomas psicopatológicos também foram avaliados (SCL90). Formaram-se dois grupos, o grupo BCA (Borderline Com Autolesão) e o grupo BSA (Borderline Sem Autolesão). As autolesões incluíram cortes e queimaduras. Foram observadas diferenças entre os grupos. A autoestima revelou-se significativamente mais baixa naqueles que se autolesionam (p < .001) e o seu reforço mostrou um impacto significativo (p = .004) na explicação da gravidade do diagnóstico borderline destes mesmos pacientes. Curiosamente, existem outras diferenças entre os grupos. Os resultados também sugerem que o reforço da autoestima dos pacientes do grupo BCA parece contribuir para o aumento da vivência da raiva (p < .001), enquanto nos pacientes do grupo BSA parece contribuir para a diminuição da sintomatologia (p = .005) e da tendência para reagir com raiva (p = .006). Quanto ao comportamento autolesivo, a impulsividade mostrou-se como único fator importante (p = .007) para explicar a frequência das autolesões. Estas possíveis diferenças poderão ajudar a distinguir estes pacientes, contribuindo assim para a compreensão dos mecanismos subjacentes ao comportamento autolesivo. Estas também poderão influenciar a escolha das intervenções pela possibilidade de levar a diferentes resultados de acordo com a presença ou ausência de autolesões nesta patologia da personalidade. Os mecanismos de defesa poderão ter um papel importante e moderador entre a autoestima e a raiva, e ajudarem a explicar estas diferenças.<br>Impulsivity, anger and low self-esteem characterize Borderline Personality Disorder (BPD) but also seem to be present in Self-Injury Behavior (SIB). These variables are associated to the vulnerability and to the most frequent features present in those who self-injure, and despite SIB is prevalent in BPD and its presence appears to double the risk of suicidal behavior, it is not clear why some patients self-injure, and others don’t. It has also been suggested that anger, self-esteem and impulsivity may influence the BPD diagnosis and prognosis. There is a gap in literature concerning the distinguish of BPD subjects, the influence of these variables in their diagnosis and in the SIB. So, this is the first study aimed to investigate these goals. Forty-one patients, from both sexes, ages between 19 and 49, were recruited from the psychiatric service of Hospital de Santa Maria. Patients were evaluated to diagnose the borderline personality according to the DSM-IV-TR (SCID-II), for self-esteem (RSES), anger (STAXI) and impulsivity (BIS-11). Additionally, symptoms were evaluated (SCL90). Two groups were formed, one with SIB (BCA) and the other without it (BSA). Self-injuries included cuts and burns. Results suggested differences between groups. Data suggested that self-esteem appears to be significantly lower in borderline patients who injure themselves (p < .001), and its strengthening showed a significant impact explaining the severity of their borderline diagnosis (p = .004). Curiously, results showed other differences between groups. The strengthening of self-esteem in BCA patients seems to contribute to the increase of anger-state (p < .001), while in patients without SIB, it seems to contribute to the decrease of psychopathology (p = .005) and of anger-reaction (p = .006). Finally, it was found that impulsivity was the only variable that was significantly associated (p = .007) with the increase of frequency of SIB. These possible differences may help distinguish borderline patients by increasing the understanding of self-injury underlying mechanisms. These differences may influence intervention decisions because they may lead to different outcomes, according to the presence or absence of SIB in BPD. Defense mechanisms may play an important and moderating role between self-esteem and anger, and help explain these differences.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Oliveira, Claudia Camargo Numa de. "O papel da imagem corporal na relação com a ideação suicida e comportamento autolesivo." Master's thesis, 2021. http://hdl.handle.net/10400.12/8087.

Full text
Abstract:
Dissertação de Mestrado apresentada no ISPA – Instituto Universitário para obtenção de grau de Mestre na especialidade de Psicologia Clínica.<br>Este estudo procura entender qual o papel da apreciação corporal na relação em relação aos comportamentos autolesivos e a ideação suicida nos adolescentes. O método adotado é quantitativo, a partir de um estudo descritivo-correlacional e no qual participam 411 jovens, com idades entre os 12 e 19 anos. Foram utilizados três instrumentos de recolha de dados – o Questionário de Ideação Suicida (QIS); o Inventário de Comportamentos Autolesivos (ICAL) e a Escala de Apreciação Corporal (EAC-PT) – todos eles adaptados para a população portuguesa. Os dados encontrados revelam que os participantes, na sua generalidade, apresentam altos níveis de apreciação corporal e níveis significativos de comportamentos autolesivos, assim como de ideação suicida. A imagem corporal está negativamente correlacionada com a ideação suicida e com os comportamentos autolesivos nos adolescentes, e os comportamentos autolesivos aparecem positivamente correlacionados com a ideação suicida. Também foi encontrado diferença estatisticamente significativa entre os sexos na apreciação corporal sendo que os rapazes apresentavam uma melhor apreciação corporal e as raparigas maiores níveis de ideação suicida e maior prática dos comportamentos autolesivos de cortar e morder. Conclui-se que a imagem corporal é um fato de risco para a ideação suicida e para a prática de comportamentos autolesivos, e a apreciação corporal, quanto mais elevada, menores os níveis de ideias suicidas e de comportamentos autolesivos.<br>This study seeks to understand the role of body appreciation in relation to self-injurious behaviors and suicidal ideation in adolescents. The method adopted is quantitative, based on a descriptive-correlational study and in which 411 young people, aged between 12 and 19 years old, participate. Three data collection instruments were used - the Suicidal Ideation Questionnaire (QIS); the Inventory of Self-injurious Behaviors (ICAL) and the Body Appreciation Scale (EAC-PT) - all of them adapted for the Portuguese population. The data found reveal that the participants, in general, have high levels of body appreciation and significant levels of self-injurious behaviors, as well as suicidal ideation. Body image is negatively correlated with suicidal ideation and self-injurious behavior in adolescents, and self-injurious behavior appears positively correlated with suicidal ideation. There was also a statistically significant difference between the sexes in body appreciation, with boys showing better body appreciation and girls with higher levels of suicidal ideation and greater practice of self-injurious behaviors of cutting and biting. It is concluded that body image is a risk factor for suicidal ideation and for the practice of self-injurious behaviors, and the body appr
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Almeida, Maria Beatriz Antunes de. "A Nomofobia na Adolescência e o seu Papel Mediador na Relação entre a Vinculação aos Pares e o Comportamento Autolesivo Não Suicidário." Master's thesis, 2021. http://hdl.handle.net/10316/96479.

Full text
Abstract:
Dissertação de Mestrado Integrado em Psicologia apresentada à Faculdade de Psicologia e de Ciências da Educação<br>Ao medo ou fobia patológica de não conseguir comunicar por meio do smartphone e/ou perder oacesso a ele, dá-se o nome de nomofobia. Este comportamento de dependência tem vindo aaumentar na adolescência. A utilização do telemóvel na adolescência parece estar muitorelacionada com a necessidade de manter contacto com os pares, que se revelam figuras importantespara o bom funcionamento psicológico dos adolescentes. Uma fraca vinculação aos pares podecontribuir para o desenvolvimento de comportamentos de risco na adolescência nomeadamentepara a prática de comportamentos autolesivos não suicidários.A presente investigação, que contou com a participação de 302 adolescentes, de ambos os sexos ecom idades compreendidas entre os 12 e os 17 anos (M=13.55; DP= 1.058), teve como objetivoanalisar o fenómeno da nomofobia na adolescência e perceber se ele constitui uma variávelmediadora da relação entre a vinculação aos pares e a prática de comportamentos autolesivos nãosuicidários em adolescentes. Para o efeito foram utilizados, além de um questionáriosociodemográfico, o Questionário da Nomofobia (NMPQ), o Teste da Dependência do Telemóvel(TDM), o Questionário de Impulso, Auto-dano e Ideação Suicida na Adolescência (QIAIS-A) e oInventário de Vinculação na Adolescência (IPPA).Procurou-se analisar a expressão que este fenómeno possui entre os adolescentes da amostra, bemcomo a influência sobre eles exercida por variáveis sociodemográficas e pelo tipo de utilização dosmartphone. Os resultados obtidos revelaram que os níveis de nomofobia não são muito altos naamostra, mas que quando os pais impõem regras relativas ao uso dos smartphones, os valores aindasão mais baixos. Verificou-se que os adolescentes utilizam os smartphones maioritariamente paranavegar nas redes sociais, realizar tarefas escolares e jogar jogos. A nomofobia tem maior expressãoentre as raparigas do que entre os rapazes. A rejeição do adolescente pelos pares conduz a umcomportamento de risco, nomeadamente a comportamentos autolesivos não suicidários. Verificouse,também, que a nomofobia é mediadora dessa relação.No geral, concluiu-se que a informação relativa à nomofobia ainda é escassa, em Portugal. É, porisso, é importante a realização de estudos sobre esta temática tão atual e desconhecida por muitos.Palavras-chave: Nomofobia, vinculação, pares, autodano, adolescência.<br>The fear or the pathological phobia of not being able to communicate through the smartphoneand/or losing the access to it, is known as nomophobia. This dependant behaviour has beenincreasing during adolescence. The use of the smartphone during this period seems to be related tothe need of maintaining contact with their peers, who play a crucial role towards the goodpsychological functioning of adolescents. A weak peer attachment can contribute to thedevelopment of risky behaviours such as non-suicidal self-injuries.This investigation, in which 302 adolescent boys and girls aged between 12 and 17 (M=13.55; DP=1.058) participated, aimed to analyse the phenomenon of nomophobia in adolescence and tounderstand if it constitutes a mediating variable of the relation between peer attachment and thepractice of non-suicidal self-injury behaviours. Apart from a sociodemographic questionnaire, theNomophobia Questionnaire (NMPQ), the Test of Mobile Phone Dependence (TDM), thequestionnaire Impulse, Self-harm and Suicidal Ideation in Adolescents – (QIAIS-A) and theInventory of Parent and Peer Attachment (IPPA) were used.The expression that this phenomenon has between the studied adolescents as well as the influencethat sociodemographic variables and the types of smartphone use have over them was analysed.The results reveal that nomophobia levels are not very high in the sample. Moreover, when parentsestablish rules related with the use of smartphones, the values are even lower. It was concluded thatadolescents use their smartphones particularly to access social media, to do assignments and playgames. Furthermore, it was proven that girls have higher values of nomophobia than boys. Therejection of the adolescent by peers leads to risky behaviours, such as non-suicidal self-injuries. Itwas also established that nomophobia is the mediator of this relation.To sum up, we conclude that the information related to nomophobia is still scarce in Portugal. And,because of that, it is important to study this topic which is a current and unknown to many.Keywords: Nomophobia; attachment; peers; self-injury; adolescence.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Vasconcelos, Tatiana de Jesus. "Jovens-adultos com história de comportamentos suicidários: acontecimentos de vida negativos e caracteristicas psicologicas." Master's thesis, 2019. http://hdl.handle.net/10400.1/13892.

Full text
Abstract:
O comportamento autolesivo e a tentativa de suicídio constituem-se como parte de um complexo problema de saúde pública, o comportamento suicidário, influenciado por fatores intra e interpessoais. Estes fatores podem assumir-se como de risco ou de proteção e é importante identificá-los e distingui-los para cada um dos grupos. O objetivo geral desta investigação é a comparação dos fatores de risco e os fatores de proteção nos grupos: o grupo que realizou comportamento(s) autolesivo(s) - sem intenção de morrer “CAL” (n = 49) e o grupo que realizou tentativa(s) de suicídio - com intenção de morrer “TS” (n = 25). A amostra total constitui-se por 74 jovens- adultos, entre os 18 e os 35 anos. As variáveis analisadas e comparadas nos dois grupos foram a ideação suicida, a ansiedade, a depressão, o stresse, as razões para viver, o suporte social e os acontecimentos de vida negativos. Os principais resultados mostram que o grupo TS apresenta níveis mais elevados de Ideação Suicida e Depressão, em comparação com o Grupo CAL. O diagnóstico anterior de problemas psicológicos e/ou psiquiátricos também permitiu distinguir os grupos, sendo estes mais comuns no grupo TS. Observa-se ainda que a depressão e o suporte social contribuem de forma significativa para a explicação dos níveis de ideação suicida no grupo CAL, a primeira de forma positiva e o segundo de forma negativa. No grupo TS destaca-se o efeito positivo e significativo da depressão sobre a ideação suicida, e ainda, o efeito negativo das razões para viver sobre a ideação suicida. Concluiu-se assim que a ideação suicida, a depressão e o anterior diagnóstico de problemas psicológicos e/ou psiquiátricos, se constituem como fatores de risco para o comportamento suicidário. Ao nível dos fatores protetores, concluiu-se que o suporte social e as razões para viver têm influência no comportamento autolesivo e tentativa de suicídio, respetivamente. Assim, realça-se a importância do estudo mais aprofundado destes fatores para uma melhor eficácia de modelos de prevenção e intervenção suicida.<br>Self-injurious behavior and attempted suicide both arise as part of a complex public health problem, the suicidal behavior, which is influenced by intra and interpersonal factors. These factors can be assumed to be risky or protective and it is important to identify and distinguish them for each group. The general objective of this investigation is to compare risk factors and protective factors in the following groups: the group that performed self-injurious behavior (s) - without the intention of dying “CAL” (n = 49) and the group that performed suicide attempt (s) - with the intent of dying “TS” (n = 25). The total sample consisted of 74 young adults, between the ages of 18 and 35. The variables analyzed and compared in both groups were suicidal ideation, anxiety, depression, stress, reasons for living, social support and negative life events. The main results show that the TS group has higher levels of Suicidal Ideation and Depression when compared to the CAL Group. The previous diagnosis of psychological and / or psychiatric problems also presented significant results, and once again the TS group showed higher values. It was concluded that suicidal ideation, depression and previous diagnosis of psychological and / or psychiatric problems constitute risk factors for suicidal behavior. At the level of protective factors, it was concluded that social support and reasons for living influence self-injurious behavior and attempted suicide and suicide, respectively
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography