Log in

Relevant bibliographies by topics / Autonarracja / Journal articles

To see the other types of publications on this topic, follow the link: Autonarracja.

Journal articles on the topic 'Autonarracja'

Author: Grafiati

Published: 24 April 2022

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 18 journal articles for your research on the topic 'Autonarracja.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Smuk, Maciej. "Pisemna autonarracja w badaniu różnic indywidualnych w glottodydaktyce." Neofilolog, no. 48/1 (March 15, 2017): 41–54. http://dx.doi.org/10.14746/n.2017.48.1.03.

Full text

Abstract:

In general terms, this article presents the practical aspects of narrative forms in research on the process of foreign language learning and teaching. In detail, its purpose is to describe the written auto-narration inquiry concerning the impact of individual factors (savoir-être) in the course of language learning. The article contains a description of the object, the purpose as well as the opinions and feelings of the respondents on the practical implementation of their auto-narrative inquiries.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Tuszyńska, Kamila. "Lesbijka, córka geja. Homoseksualizm – tabu – autonarracja w powieści graficznej "Fun Home. Tragikomiks rodzinny" Alison Bechdel." Napis Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej 1 (2012): 287–99. http://dx.doi.org/10.18318/napis.2012.1.18.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Ślósarska, Joanna. "Autonarracja jako strategia negocjowania tożsamości w tekstach polskich migrantów przebywających w Wielkiej Brytanii i Irlandii po roku 2004." Teksty Drugie 3 (2016): 273–87. http://dx.doi.org/10.18318/td.2016.3.15.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Dzwonkowska, Dominika. "Rola narracji filozoficznej w etyce cnót środowiskowych." Studia Ecologiae et Bioethicae 19, no. 2 (June 30, 2021): 5–15. http://dx.doi.org/10.21697/seb.2021.19.2.01.

Full text

Abstract:

Etyka cnót środowiskowych jest stosunkowo młodym obszarem badań, który podejmuje zagadnienie moralnych dyspozycji wspierających działania na rzecz ochrony środowiska. W niniejszym artykule przedstawiam i porządkuję tezy narracyjnej koncepcji etyki cnót środowiskowych. Celem moich analiz jest ukazanie podwójnej roli narracji w tej koncepcji etyki, to jest zarówno jako narzędzia transformacji indywidualnej, jak i społecznej. Takie ujęcie odpowiada rodzajom dyspozycji moralnych, w koncepcji Briana Treanora, twórcy narracyjnej etyki cnót. Przeprowadzone analizy pomogły pokazać narrację, jako narzędzie do poznawania siebie samego, a dokładniej odpowiadania na pytanie: kim jestem? By móc zdefiniować i dążyć do tego, kim chcę się stać. W ten sposób autonarracja staje się narzędziem osobistej przemiany (metanoi). Narracja nie tylko służy rozwojowi osobistemu, lecz także poprzez język mitów, metafor i obrazów wspiera promowanie pożądanych kodów kulturowych. W ten sposób narracja jest bardzo skutecznym narzędziem przemiany społecznej. Kluczowe w narracji są dwa narzędzia. Po pierwsze, na poziomie indywidualnym, istotne jest phronesis, które pomaga wybierać dobrą narrację i odpowiednio ją interpretować. Drugim narzędziem, ważnym na poziomie społecznym, jest edukacja moralna, która pozwala kształtować postawy moralne służące rozwojowi społeczeństwa w pożądanym kierunku.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Bachura-Wojtasik, Joanna, and Kinga Sygizman. "Autonarracje w reportażu radiowym." Media - Kultura - Komunikacja Społeczna 4, no. 12 (February 12, 2019): 107–19. http://dx.doi.org/10.31648/mkks.3010.

Full text

Abstract:

Autorki artykułu omawiają kwestię narracyjności reportażu radiowego oraz wyodrębniają – posiłkując się psychologiczną perspektywą badań nad opowiadaniem – autonarracje w przywołanym gatunku. Zaproponowane podziały: autonarracje płynne i fragmentaryczne oraz allocentryczne i ipsocentryczne zostały zilustrowane wybranymi egzemplifikacjami. Dialogiczna natura omawianego gatunku artystycznego ma bezpośredni wpływ na przedstawioną taksonomię.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Kowal, Justyna. "Teatralny ekwiwalent literackiej autonarracji – przypadek Kronosu Krzysztofa Garbaczewskiego." Załącznik Kulturoznawczy, no. 8 (2021): 343–62. http://dx.doi.org/10.21697/zk.2021.8.17.

Full text

Abstract:

The main assumption of the article is the interpretation of Kronos based on Witold Gombrowicz’s private journal, directed by Krzysztof Garbaczewski in Teatr Polski in Wrocław (2013). The author also seeks forms of transmitting and receiving relations in Gombrowicz’s diarism, (both in his Dziennik and Kronos) which are significant for performing arts and used in Garbaczewski’s staging. The director treated the structure of the writer’s intimate diary as a kind of creative method, attempting to translate the idea of self-narration into the language of theatre. The structure of Garbaczewski’s performance reflects the heterogeneous composition of Gombrowicz’s Kronos, despite treating its content only as a pretext. Garbaczewski’s staging can also be called an anti-spectacle, in which the vivid boundary between reality and mimicry, truth and confabulation, aesthetics and obscenum, a phenomenal and semiotic body is blurred.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Jaroszewska, Marta. "Strategie regulacji emocji i inklinacja autonarracyjna a efektywność zawodowa." Ogrody Nauk i Sztuk 4, no. 4 (February 11, 2020): 252–56. http://dx.doi.org/10.15503/onis2014.252.256.

Full text

Abstract:

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie związków pomiędzy strategią regulacji emocji i inklinacją autonarracyjną, a efektywnością zawodową, ze szczególnym uwzględnieniem wyników przeprowadzonego badania korelacyjnego. Badaniem objęci zostali konsultanci call center, których zadania zawodowe wymagają sprawnego radzenia sobie z sytuacjami emocjonalnie trudnymi. Uzyskane wyniki pozwalają przypuszczać, że tłumienie emocji wpływa negatywnie na poziom wykonywanych zadań.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Wojtak, Maria. "Możliwości wykorzystania wskaźników adaptacyjnych narracji autobiograficznych w pracy z osobami z diagnozą schizofrenii paranoidalnej." Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Psychologica 13 (December 30, 2020): 177–94. http://dx.doi.org/10.24917/20845596.13.10.

Full text

Abstract:

Niniejszy artykuł prezentuje wyniki badań z zakresu psychologii klinicznej zrealizowane z wykorzystaniem perspektywy oraz metodologii narracyjnej. Zdrowie psychiczne w ujęciu narracyjnym definiowane jest jako zdolność do tworzenia życiowej opowieści spełniającej określone kryteria formalne (Stemplewska-Żakowicz, Zalewski, 2010). Głównym celem badań było scharakteryzowanie – z perspektywy psychologii narracyjnej – autonarracji tworzonych przez osoby z diagnozą schizofrenii paranoidalnej oraz uchwycenie tzw. zdrowych/ adaptacyjnych wskaźników narracji autobiograficznych (beneficial life stories indicators). W badaniu wzięło udział 9 pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalnej w fazie remisji. Narracje autobiograficzne osób badanych pozyskane zostały w odpowiedzi na bodziec narracyjny: „Proszę o opowiedzenie mi historii swojego życia”, rozpoczynający wywiadna temat historii życia (The Life Story Interview) autorstwa Dana P. McAdamsa (1985, 2006). Rekonstrukcja strategii tworzenia opowieści o własnym życiu przez osoby badane pozwoliła określić stopień przystawalności narracji autobiograficznych osób chorych na schizofrenię do kryteriów sprzyjających zdrowiu narracji. Wyniki badań ujawniły także wewnętrzne zróżnicowanie historii życia pacjentów w obrębie całej grupy. Przytoczone w artykule kryteria oraz ich konceptualizacja w odniesieniu do opowieści o życiu konstruowanych przez pacjentów psychiatrycznych może stanowić podstawę teoretyczną dla różnicowania autonarracji charakterystycznych dla prawidłowego funkcjonowania jednostki. Wskaźniki te pełnią również potencjalnie rolę wskazówek dla klinicystów, psychiatrów oraz psychoterapeutów pracujących z pacjentami psychotycznymi. Ponadto identyfikacja zakłóceń bądź deficytów występujących na poziomie narracji autobiograficznych umożliwia wgląd w fenomenologię choroby z punktu widzenia osoby jej doświadczającej, co zaś wzbogaca psychologiczne strategie wyjaśniania zjawisk psychicznych zachodzących w osobach badanych o kategorię ich rozumienia.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Bucholc, Marta. "Warszawska szkoła historyków idei – o potrzebie porządku w myśleniu o historii myśli." Stan Rzeczy, no. 1(2) (April 1, 2012): 168–85. http://dx.doi.org/10.51196/srz.2.8.

Full text

Abstract:

Na początku artykułu omawiam powody, dla których pojęcie szkoły naukowej jest szeroko stosowane w historii nauki. Analizuję zwłaszcza metodologiczne i socjologiczne kryteria używane na ogół w celu zdefiniowania szkoły naukowej. W kolejnej części oceniam warszawską szkołę historyków idei za pomocą tych dwóch kryteriów, co prowadzi do wniosku, że nie można jej uznać za szkołę naukową w świetle żadnego z nich. W ostatniej części rozważam przyczyny, które sprawiły, że pomimo słabego uzasadnienia dla użycia terminu „warszawska szkoła historyków idei” zyskał on akceptację i popularność w polskiej historycznej naukowej autonarracji.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Karkowska, Magda. "Narracyjne strategie tworzenia tożsamości – wokół biograficznych opowieści." Biografistyka Pedagogiczna 5, no. 1 (September 8, 2020): 241–62. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2020.05.16.

Full text

Abstract:

Celem, jaki postawiła przed sobą autorka artykułu, jest przeanalizowanie procesu konstruowania tożsamości i pewnych jej strategii na szerszym tle, jakie tworzą rozważania o wybranych typach narracji i ich związkach z jaźnią jednostki. Istotnym punktem analizy jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jaką rolę w procesie konstruowania tożsamości pełnią schematy i wzorce narracyjne obecne w kulturze i jakie czynniki mogą definiować ów wpływ?Równie ważną kwestią wydają się być uwarunkowania tworzenia przez ludzi tzw. autonarracji proaktywnych i defensywnych, będących podstawą do rozwijania określonych strategii tożsamości jako pochodnej związków między jednostką, jej wyobrażeniami o własnym działaniu i jego motywach a otoczeniem.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Silva, Margarida do Amaral. "A paisagem sertão autonarrada: um diário de viagem na perspectiva feminina." Revista de História Regional 18, no. 1 (July 25, 2013): 178–205. http://dx.doi.org/10.5212/rev.hist.reg.v.18i1.0008.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Zagórska, Wanda, and Magdalena Majewska. "Rozpoznawanie podmiotowych znaczeń. Analiza hermeneutyczna autonarracji osób w późnej dorosłości z zastosowaniem oryginalnej metody interpretacji treści." Psychologia Rozwojowa 24, no. 2 (2019): 43–60. http://dx.doi.org/10.4467/20843879pr.19.009.10892.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Rzepkowska, Aleksandra. "„Pomieszany świat” dzieciństwa Johna Maxwella Coetzee. Pisarstwo autobiograficzne jako przedmiot zainteresowania antropologa kultury." Przegląd Socjologii Jakościowej 9, no. 4 (November 30, 2013): 104–19. http://dx.doi.org/10.18778/1733-8069.9.4.07.

Full text

Abstract:

Przedmiotem zainteresowania są w prezentowanym tekście wspomnienia wybitnego południowoafrykańskiego pisarza – Johna Maxwella Coetzee – zatytułowane Chłopięce lata. Sceny z prowincjonalnego życia. Lektura wybranego tekstu stanowi dla autorki pretekst, by zastanowić się nad tym, jak zapisywany jest w narracji autobiograficznej proces tworzenia własnej tożsamości, kształtowania własnego Ja, jaki jest wpływ dziedzictwa rodzinnego oraz otoczenia społecznego na los człowieka, a także, jakie obrazy dzieciństwa wyłaniają się z badanej opowieści oraz na ile są one zgodne z ugruntowanymi kulturowo wyobrażeniami tego okresu życia. Tym, czego autorka poszukuje w opowieści Coetzee i za czym podąża, nie jest jednak prawda faktów, ale tak zwana prawda narracyjna, powiązana z kategorią tożsamości narracyjnej, czyli wyobrażenia podmiotu o samym sobie, które to wyobrażenie podmiot ujawnia i udostępnia innym w formie autonarracji. Z uwagi na właściwe językowi oraz ludzkiej pamięci ograniczenia nikt nie jest bowiem w stanie dokonać wiernego odtworzenia własnej biografii, jest zdolny jedynie odsłonić jej aktualne wyobrażenie.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Chądzynska, Małgorzata, Anna Osuchowska-Kościjańska, and Agata Bednarek. "The perception of authorship in schizophrenia – the analysis of activity patterns in autonarrations." Psychiatria Polska 48 (2014): 1225–35. http://dx.doi.org/10.12740/pp/27597.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Lappo, Irina. "«Samarski smutek» Osterwy." Pamiętnik Teatralny 69, no. 2 (August 13, 2020): 73–97. http://dx.doi.org/10.36744/pt.331.

Full text

Abstract:

Artykuł jest próbą interpretacji znaczenia pobytu Juliusza Osterwy w Samarze (lipiec 1915–luty 1916) w procesie jego artystycznego rozwoju. Podstawę interpretacji stanowi literatura dokumentu osobistego: Zeszyt samarski i list do Makuszyńskiego z 1915 oraz wspomnienia artysty z lat trzydziestych. Obraz samarskiego życia Osterwy uzupełniają prace rosyjskich historyków rekonstruujących losy polskich uchodźców podczas I wojny światowej. Konfrontacja obrazu Samary wyłaniającego się z prac historycznych z obrazem nakreślonym w zapiskach Osterwy umożliwia ukazanie mechanizmu przesłaniania bolesnych doświadczeń konstrukcjami mentalnymi w autonarracjach artysty. W artykule postawiono hipotezę, że pobyt w Samarze wiązał się z poważnym kryzysem egzystencjalnym przezwyciężonym w grudniu 1915 dzięki zrealizowanemu razem z Drabikiem widowisku jasełkowemu. „Samarski smutek” pozwolił Osterwie zdobyć się na dystans wobec własnego statusu gwiazdy. Zderzenie z obcością wyostrzyło świadomość kulturową i uruchomiło nową perspektywę widzenia. Bożonarodzeniowe przedstawienie pomogło lepiej zrozumieć społeczną funkcję teatru jako miejsca przezwyciężania kryzysu tożsamościowego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Baumgart, Anna, Pola Dwurnik, Honorata Martin, and Magda Szcześniak. "Bombowniczki i inne wizualne autonarracje." Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej, no. 23 (2019). http://dx.doi.org/10.36854/widok/2019.23.1873.

Full text

Abstract:

Rozmowa artystek: Anny Baumgart, Poli Dwurnik i Honoraty Martin z badaczką kultury wizualnej, Magdą Szcześniak o kwesitach związanych z wizualnymi autobiografiami, sztuką kobiet, strategiami zapisu własnych hisorii, współpracą i oporem.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

"Obraz zaburzeń emocjonalnych w autonarracji K.R. Jamison." Zagadnienia Rodzajów Literackich 60, no. 3 (2017). http://dx.doi.org/10.26485/zrl/2017/60.3/7.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Dymarczyk, Waldemar. "Uwagi o jakościowym badaniu przestrzennych aspektów pracy oraz życia menedżerów i przedsiębiorców : propozycje metodologiczne." Przegląd Organizacji, November 30, 2012, 27–30. http://dx.doi.org/10.33141/po.2012.11.07.

Full text

Abstract:

W niniejszym artykule zaprezentowano zbiór tez i konkretnych metodologicznych propozycji dotyczących jakościowego (przykładowego) badania przestrzennych aspektów pracy i życia menedżerów oraz właścicieli przedsiębiorstw. Poszczególne metody i techniki mogą być potraktowane wybiórczo lub też, do czego zachęca autor, stanowić powiązane ze sobą etapy szerokiej eksploracji, mającej na celu uchwycenie wzajemnych relacji różnych wymiarów "przestrzennego uniwersum" ludzi zaangażowanych w działalność biznesową. Projekt badania obejmuje przede wszystkim zbiór dyspozycji do wywiadu narracyjnego, swobodnego oraz założenia "wizualnej autonarracji" opartej na materiałach ikonograficznych (głównie zdjęciach wykonanych przez badanych). Od strony paradygmatycznej autor nawiązuje do tradycji interakcjonizmu symbolicznego, a tym samym hołduje pragmatycznej wizji działania społecznego. Aktor społeczny (tu: menedżer/właściciel) jest postrzegany jako aktywny i świadomy podmiot, organizujący swoją aktywność. Aktor ów jest świadomy szans i możliwości, a jednocześnie ograniczeń, jakie są jego udziałem i jakie przynależą do natury rzeczywistości, w jakiej przyszło mu żyć i realizować swe zamierzenia. (abstrakt oryginalny)

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!