Academic literature on the topic 'Badanie urazowe'

Wprowadzenie: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii jelitowej jest rak jelita grubego. Stomia jelitowa stanowi dla pacjenta nie tylko bardzo duży problem zdrowotny, ale także życiowy. Wyłonienie stomii zmienia dotychczasowe funkcjonowanie, znacznie ogranicza aktywność i w decydujący sposób wpływa na jakość życia. Dlatego też we współczesnym procesie terapeutycznym rozpatrywane są wszystkie sfery życia człowieka, wraz z jego otoczeniem. Ocena jakości życia i stopnia akceptacji choroby wśród pacjentów z wyłonioną stomią pozwala stwierdzić, w której z płaszczyzn pacjenci wymagają uwagi i pomocy, oraz na którą z nich skierować promocję zdrowia. Cel pracy: Zbadanie wpływu akceptacji choroby na jakość życia pacjentów z wyłonioną stomią. Materiał i metody: Badaniem objęto chorych po wyłonieniu stomii przebywających w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym we Wrocławiu przy ulicy Kamieńskiego na oddziałach Chirurgii Ogólnej z Pododdziałem Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej, Pododdziałem Chirurgii Metabolicznej, Pododdziałem Chirurgii Endokrynologicznej oraz Chirurgii Onkologicznej. W badaniach posłużono się dwoma kwestionariuszami: ankietą oceny jakości życia (HRQOL) oraz skalą akceptacji choroby (AIS). Ankiety były anonimowe. Badania przeprowadzano od lutego 2015 roku do lutego 2016 roku wśród 101 osób z wyłonioną stomią, z czego 60% pacjentów (60,4% osób) stanowiły kobiety, a 40% (39,60% osób) mężczyźni. Średnia wieku osób ankietowanych wyniosła 48 lat. Najmłodszy z respondentów miał 20 lat, natomiast najstarszy 79 lat. Wśród badanych pacjentów: 16,83% (wykształcenie podstawowe) , 24,75% zawodowe, 32,67% średnie i 25,74% wyższe. Wyniki: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii wśród respondentów był nowotwór jelita grubego (43,56%).Kolejne to: niedrożność mechaniczna jelita (25,74%), uszkodzenie jelita w następstwie urazów (24,75%), nieswoiste zapalenie jelit (5,95%). Jakość życia pacjentów ze stomią oceniano w odniesieniu do stanu zdrowia, sposobu wypoczynku po operacji, występowania utrudnień i ograniczeń w życiu codziennym, samooceny zaobserwowanych zmian w wyglądzie. Na wyraźne obniżenie jakości życia w tych aspektach wskazała większość badanych. Akceptacja choroby była wyższa u mężczyzn (75%) niż u kobiet (61%). Na stopień akceptacji choroby wpływało również wykształcanie – swojego stanu nie akceptowało 41% osób z wykształceniem wyższym oraz zaledwie 6% osób z wykształceniem podstawowym. Prowadząc badania, zwrócono uwagę na czynniki socjologiczne mające wpływ na ocenę poziomu jakości życia i akceptacji choroby: płeć, wiek, wykształcenie, charakter wykonywanej pracy i miejsce zamieszkania. Wnioski: Płeć i wykształcenie pacjentów wpływają na stopień akceptacji choroby, ale nie mają wpływu na jakość życia. Im wyższy stopień akceptacji choroby, tym lepsza jakość życia. Badania wskazują na potrzebę pogłębienia edukacji pacjentów w zakresie ich funkcjonowania w społeczeństwie.

Odkrycie powszechności przeżyć traumatycznych w życiu ludzi było początkiem rozwoju badań nad wpływem różnego rodzaju urazów na stan zdrowia społeczeństwa. Pierwsze badania korelacji między występowaniem doświadczeń traumatycznych w dzieciństwie (ACE) a miarą dolegliwości zdrowia fizycznego i psychicznego w późniejszym wieku wskazało na znaczenie urazów w rozwoju człowieka. Z powodu istotnego wpływu traumy na zdrowie stwierdzono, że żadna pomoc osobom, które doświadczyły urazów, nie może prowadzić do retraumatyzacji. W tym celu określono podstawowe zasady działania dowolnej placówki ochrony zdrowia zorientowanej na traumę (TIC). W pracy przedstawiono sześć podstawowych zasad TIC oraz metody ich zastosowania w celu stworzenia bezpiecznego miejsca pomocy ofiarom traumy. Oprócz specjalnych warunków, jakim powinien podlegać ośrodek TIC, w pracy przedstawiono również wyniki badań dotyczących różnych obrazów zapisu traumy w świadomości człowieka. Uznano, że odmienność zapisu powinna mieć znaczenie w wyborze odpowiednich podejść terapeutycznych.

Streszczenie Wstęp: Współczesny ruch paraolimpijski (Paralympics) obejmuje swoim działaniem osoby z dysfunkcjami narządu ruchu, porażeniem mózgowym, niewidome i słabowidzące, a także osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Do jednych z zagrożeń sportu paraolimpijskiego można zaliczyć urazy sportowe. Uraz jest nieodłącznym elementem sportu pełno- i niepełnosprawnych. Rolą ekspertów jest eliminowanie każdego ryzyka z nim związanego. Celem pracy była charakterystyka urazów występujących w sporcie paraolimpijskim. Materiał i metody: Dokonano przeglądu literatury polskiej i zagranicznej poświeconej problematyce urazów sportowych w różnych dyscyplinach paraolimpijskich. Wyniki: Przegląd badań wskazuje na powszechność występowania zjawiska niemalże we wszystkich dyscyplinach paraolimpijskich. Wyniki potwierdzają, że paraolimpijczycy, podobnie jak olimpijczycy, są narażeni na urazy sportowe, aczkolwiek w większości urazy sportowe nie są związane z długotrwałą rekonwalescencją. W sporcie paraolimpijskim dominują drobne urazy, których konsekwencją jest przerwa w treningach nieprzekraczająca 7 dni. Badania potwierdzają tendencję zmniejszania się liczby urazów w dyscyplinach na wózkach, co związane jest najprawdopodobniej ze zmianą przepisów gry oraz postępem technologicznym. Wnioski: Krytyczne spojrzenie na problem urazów w sporcie niepełnosprawnych potwierdza brak wprowadzania nowych metod badawczych. Większość badań została przeprowadzona w latach 90. XX wieku, a nieliczne publikacje z ostatniego dziesięciolecia zazwyczaj potwierdzają wcześniejsze doniesienia. Konieczne jest również sprecyzowanie metod prewencji i określenie mechanizmów urazów sportowych.

Elektroterapia to dział medycyny fizykalnej, który wykorzystuje energię elektryczną w celach leczniczych i diagnostycznych. Jednym z najnowocześniejszych zabiegów z zakresu elektroterapii, który wykorzystuje prądy wielkiej częstotliwości to terapia Indiba. Jest to zabieg oparty na zastosowaniu przepływu elektrycznego prądu radiofrekwencyjnego o częstotliwości 448 kHz. Prądy o częstotliwości radiowej stały się jednym z podstawowych metod leczenia dolegliwości bólowych i urazów mięśniowo-szkieletowych. Badania kliniczne pokazują, że terapia prądami wielkiej częstotliwości zmniejszają dolegliwości bólowe, przyspieszają przepływ krwi, dotleniają organizm oraz przyspieszają metabolizm komórkowy. W literaturze można spotkać także artykuły, w których przedstawione są znakomite rezultaty takie jak: szybsze zdrowienie tkanek i powrót do aktywności fizycznej.

ABSTRAKTWstęp: Część czynników wpływających na urazowość jest powszechnie znana, np. występowanie zawrotów głowy predysponuje do upadków, a one zwiększają prawdopodobieństwo urazów. Wpływ alkoholu na urazowość jest również potwierdzony przez liczne badania naukowe. Inne zaś czynniki są różnie oceniane przez naukowców. Taka wątpliwość istnieje w stosunku do otyłości.Celem pracy było określenie wpływu różnych czynników na urazowość.Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 800 pacjentów zaopatrywanych na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym oraz hospitalizowanych na Oddziale Ortopedii Traumatologii i Onkologii Narządu Ruchu Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr 1 Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Pacjenci zostali poddani badaniu sondażem diagnostycznym metodą ankiety.Wyniki: W badanej grupie stłuczeń częściej doznawały kobiety. W trakcie opadów śniegu w badanej grupie kobiety częściej doznawały urazów niż mężczyźni. Mężczyźni częściej niż kobiety doznawali urazów w pracy, częściej też doznawali urazu tułowia. Osoby młodsze w chwili wypadku były częściej przemęczone niż osoby starsze. Osoby śpiące dłużej miały więcej złamań niż śpiące krócej.Wnioski: 1. Najbardziej narażone na uraz były kobiety w wieku od 46 lat z nadciśnieniem tętniczym. Wśród mężczyzn najbardziej narażone były osoby do 30. r.ż., pracujące. 2. Najczęściej urazów doznały osoby w związku małżeńskim, posiadające 2 dzieci, mieszkające w dużym mieście >200 000 mieszkańców, mające dochód 1000–2000 zł na członka rodziny, z wykształceniem wyższym lub zawodowym, niepracujące. 3. Czynniki zewnętrzne, np. pogoda, miały największy wpływ na występowanie urazów w trakcie wypadków komunikacyjnych.

ABSTRAKTWstęp: Celem pracy było ustalenie klinicznych wskazań do wykonania tomografii komputerowej głowy bez kontrastu (TKGbK) u dzieci z lekkim urazem głowy (LUG).Materiały i metody: Retrospektywnej analizie poddano dokumentację 1615 dzieci leczonych w latach 2010–2015 z powodu urazów głowy. Do grupy badanej zakwalifikowano 162 pacjentów z LUG w różnym wieku, u których wykonano TKGbK. Lekki uraz głowy zdefiniowano w oparciu o wytyczne Scandinavian Neurotrauma Committee. Stan świadomości dziecka oceniano za pomocą skali Glasgow (GCS), przeznaczonej zarówno dla osób dorosłych, jak i dzieci. Analizie poddano wiek i płeć dziecka w chwili urazu, mechanizm urazu, odchylenia stwierdzone w badaniu przedmiotowym i w badaniu tomografii komputerowej głowy. Na podstawie analizy statystycznej ustalono kryteria kliniczne wysokiego ryzyka zmian pourazowych w badaniu TKGbK dla dzieci z LUG.Wyniki: Średni wiek pacjenta w dniu urazu wynosił 9 lat i 10 miesięcy. Przeważali chłopcy, którzy stanowili 60% analizowanego materiału (98/162). Najczęstszym mechanizmem urazu był upadek z wysokości notowany w 25% i wypadek komunikacyjny w 22% przypadków. U 149 (92%) dzieci oceniono stan świadomości po urazie na 15 pkt GCS. Najczęściej notowanym wskazaniem do wykonania TKGbK był ból głowy (50%) i utrata przytomności (39%). Analiza dokumentacji dotyczącej TKGbK wykazała złamanie czaszki/obrażenie wenątrzczaszkowe u 50 (31%) dzieci. U 7 (4%) dzieci stwierdzono istotne zmiany w badaniu TKGbK, co było wskazaniem do leczenia neurochirurgicznego. Sugestie płynące z analizy danych dotyczących zmian stwierdzonych w badaniu TKGbK wskazują na wysokie prawdopodobieństwo zmian pourazowych u dzieci, które doznały urazu głowy w wypadku komunikacyjnym i miały wymioty pourazowe, a także w grupie pacjentów z klinicznymi objawami złamania czaszki.Wnioski: Uraz głowy doznany w wypadku komunikacyjnym, wymioty oraz kliniczne objawy złamania twarzoczaszki/podstawy czaszki wydają się istotnym wskazaniem do wykonania TKGbK u dzieci z LUG.