To see the other types of publications on this topic, follow the link: Cartaghe.

Dissertations / Theses on the topic 'Cartaghe'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 29 dissertations / theses for your research on the topic 'Cartaghe.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Kerr, Alexander Ferguson. "A critical edition of Anseis de Cartage." Thesis, University of Reading, 1995. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.298414.

Full text
Abstract:
Ansei:'1de Cartage is a chanson de geste which belongs to the cycle du Roi and probably dates from the period 1230-50. Unlike the only previous edition of this poem, published in ]892, which was based on an idiosyncratic manuscript and followed the principles of the 'Scientific' school, this edition aims to provide a faithful reading of the text in the chosen base manuscript, Paris, Bibliotheque Nationale, fonds francais, 12548, with the minimum of editorial intervention. All known manuscripts of the poem have been used in constructing a full corpus of variant readings for the first eighty-four laisses (vv. 1-3014) and for certain later sections. including samples which contain lines appearing in the surviving fragments as well as in the manuscripts of the complete or nearly complete text. The introduction begins with a chapter giving a summary of the poem, differences in the narrative according to the various manuscripts being noted. The next chapter comprises a description and classification of the manuscripts, the reasons for the choice of the base manuscript, and the principles and conventions adopted in establishing the text. The third contains sections on the style and versification of the poem, the poet's language, and the language of the base manuscript. The fourth chapter surveys the sources from which the poem draws its material. Evidence for dating the work and the question of authorship are examined in the fifth chapter. Finally, references to the poem and material derived from it in other works are studied in Chapter 6. Notes on the text, a bibliography, a full table of proper names, which lists all references to each name, and a selective glossary complete the edition.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Frutos, Reyes Gregorio de. "Cartago y la política colonial : los casos norteafricano e hispano /." Sevilla : Ed. Grafícas sol, 1991. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb361495838.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Salcedo, Gómez Ricard. "El "Corpus" epistolar de Cipriano de Cartago (249-258): estructura, composición y cronología." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2007. http://hdl.handle.net/10803/2600.

Full text
Abstract:
El estudio centra su interés en el epistolario de Cipriano, obispo de Cartago del 249 al 258. Las aportaciones más destacadas cabe situarlas en una nueva ordenación lógica de las cartas siguiendo el criterio cronológico; la nueva datación de muchas misivas o la precisión de su segmento temporal; la identificación y reconstrucción parcial de cartas que en su día formaron parte del corpus epistolar ciprianeo, pero que la tradición manuscrita no ha conservado. Efectivamente, se han detectado 46 epístolas actualmente no conservadas, con las cuales se eleva la cifra total del epistolario a, como mínimo, 127 cartas.
En otro orden de cosas, el corpus epistolar ciprianeo contiene diversas cartas sinodales: las referidas al concilio de primavera del 251; las que se coligen de los celebrados durante la primavera del 252 y del 253; la carta 67 que evidencia la existencia de la asamblea episcopal convocada en el otoño del 254; la epístola 70 que refleja la asistencia de 31 obispos en el sínodo celebrado en Cartago en la primavera del 255. Disponemos, además, de un testimonio epistolar que apunta la posibilidad de la existencia de un concilio celebrado en Cartago durante la primavera del 257. El estudio de la carta 1 nos ha proporcionado indicios suficientes para sugerir -aunque con cautela- la posibilidad de la celebración de un concilio en Cartago durante la primavera del 257, cuya existencia nunca se ha postulado. Para apuntar dicha probabilidad, hemos tenido presente la costumbre mantenida por Cipriano, durante todo su episcopado, de convocar un sínodo después de la festividad de Pascua.
La investigación contiene un elenco de todos los personajes que aparecen en el epistolario ciprianeo. Este estudio exhaustivo ha permitido precisar la identidad de 325 personajes, corrigiendo, cuando ha sido posible, algunas afirmaciones defendidas por otros investigadores. En el apéndice 4.6 quedan recogidos, por primera vez, todos los nombres mencionados, ejercieran o no algún cargo eclesiástico y cualquiera que fuera su procedencia. Además, hemos creído conveniente añadir a la lista todos los obispos que participaron en el concilio cartaginés celebrado el 1 de septiembre del 256, por ser coetáneos de Cipriano y por haber afrontado conjuntamente el conflicto del rebautismo.
The Epistolar corpus of Ciprianus of Carthago (249-258): Estructure, Composition, and Chronology

The main interest of this study is the epistolary of Ciprianus, bishop of Carthage since 249 until 258. The most remarkable contributions of our work consist in: a new logical ordination of the letters following chronological criteria; a new date -or a major temporal accuracy- for many of these writings; and finally, the identification and partial reconstruction of the letters which once were part of the epistolar corpus of Ciprianus but has not been preserved by the manuscript tradition. Indeed, we have detected forty-six not preserved epistles which increase the total figure of his epistolary to one hundred twenty-seven letters at least.

On the other hand, the epistolar corpus of Ciprianus contains several synodical letters: those referred to the council of spring 251; those we can conclude that are in relation with the councils celebrated during the spring 252 and 253; the epistle 67, which confirms the existence of an episcopal assembly summoned in autumn 254; and the epistle 70, which shows the attendance of thirty-one bishops at the synod celebrated in spring 255. Besides, we dispose of an epistolar testimony which makes possible the existence of a council celebrated in Carthage in spring 257; certainly, the study of the epistle 1 has provided evidence enough to suggest -even with caution- the celebration of this council, a possibility that has never been postulated.

Our research includes a list of all the individuals appearing in the epistolary of Ciprianus. This exhaustive study has allowed us to determine the identity of three hundred twenty-five persons, and to correct, when possible, some afirmations defended by other authors. In appendix 4.6, we collect -for the first time- every name mentioned in his correspondence, be they ecclesiastic or not and whatever their origin was. Also, we find it convenient to include in this list all the bishops attending to the council of Carthage celebrated in September 1st 256 for they are contemporary with Ciprianus and so they faced together the conflict of rebaptism.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Riera, Vargas Roger. "Relaciones militares y diplomáticas de Cartago en el Mediterráneo Occidental (410 - 221 a.n.e.)." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2016. http://hdl.handle.net/10803/368211.

Full text
Abstract:
La tesis doctoral que se presenta a continuación tiene como propósito investigar la red diplomática y las relaciones de índole militar que se establecieron en el Mediterráneo Occidental a través de la ciudad de Cartago. El marco cronológico se enmarca entre los siglos V y III a.n.e., coincidiendo con el momento de mayor apogeo político de la ciudad. Es, por tanto, un estudio de amplio espectro cronológico y espacial, que abarca este fenómeno desde sus inicios hasta su culminación en época de Aníbal, aunque sin entrar propiamente en ésta última. Este análisis histórico se realizará a través del estudio de varios aspectos: el mercenariado, los tratados diplomáticos, las alianzas políticas y el estudio de la guerra en su papel de motor histórico. La metodología que utilizaremos en el desarrollo de la investigación es de carácter multidisciplinar. Debido a la escasez de evidencias arqueológicas y literarias acerca de la civilización púnica -en comparación con otras culturas o periodos-, ésta parece ser la mejor vía de aproximación a su conocimiento histórico. Aun reconociendo un papel preponderante de la literatura clásica en el discurso que sigue, hemos tratado de explotar y combinar todos los datos posibles procedentes de la arqueología, la numismática, la epigrafía y la filología. Así, trataremos de organizar un discurso que armonice todos estos datos para satisfacer el objetivo final: demostrar la existencia de un Mare Punicum, antes que el Mare Nostrum. La investigación ha sido dividida en capítulos que abordan la problemática desde un área geográfica con entidad propia: el norte de África, Iberia, la Galia meridional, la península Itálica y Sicilia. Cada una de estas regiones albergó a un número heterogéneo de pueblos, todos ellos en distintas etapas de evolución cívica. A fin de poder analizar con rigor las relaciones de cada uno de estos pueblos con Cartago, los capítulos se dividen en tres bloques. El primero de ellos aporta una contextualización histórica y geográfica para todos aquellos pueblos, con especial hincapié en las relaciones que tuvieron con el comercio fenicio en épocas anteriores al siglo V. Posteriormente se analizan las relaciones militares y diplomáticas con el estado cartaginés en sí. Finalmente se extrapolan los resultados al contexto mediterráneo a fin de valorar la evolución de estas relaciones. Se aborda también la organización política y militar de la propia Cartago. Entendemos que si queremos analizar los fenómenos diplomático y mercenario, parece obvio que debamos conocer cuál era la naturaleza de estos aspectos en la entidad que los impulsó. Se trata fundamentalmente de temas poco conocidos y muy debatidos en el sino de la historiografía actual, que expondremos a debate. Finalmente el fenómeno en conjunto será analizado en un capítulo final, tratando de aportar una visión global y dinámica. Se incide también sobre la importancia de interpretar este proceso histórico como un fenómeno multipolar, y no como un patrimonio exclusivo cartaginés; mientras Cartago tejía su compleja y extensa red de alianzas, muchas otras ciudades, con mayor o menor fortuna, trataron de impulsar el mismo proceso. Roma, Siracusa o Masalia fueron algunas de ellas. Creemos que tan sólo conociendo las dinámicas, los objetivos y la evolución de todos estos territorios de forma conjunta, podremos entender muchos de los aspectos o episodios que no parecen explicarse por sí mismos, sin el contexto general adecuado.
The purpose of this dissertation is to investigate the diplomatic network and military relations that were established in the Western Mediterranean by the city of Carthage. The chronological framework is defined between the 5th and 3rd centuries BCE, which coincides with the time of the city’s political peak. Thus, this paper will study a wide chronological and spatial spectrum, which spans this era from its beginnings until its culmination at the time of Hannibal (221), but without covering the latter fully. This historical analysis will be conducted by studying various aspects: mercenaries, diplomatic treaties, political alliances and the study of war in its role as a driving force of history. A multidisciplinary methodology will be used to develop this research. Due to the shortage of archaeological and literary artefacts pertaining to the Punic civilization, in comparison to other cultures and eras, this seems to be the best way to approach its historical discovery. Whilst recognising the prevailing role of classical literature in the following discourse, we have tried to utilise and combine all possible data originating from archaeology, numismatics, epigraphy and philology. In this way, we will try to arm a discourse that reconciles all the data in order to achieve the final objective: to prove the existence of a Mare Punicum, before a Mare Nostrum. The PhD dissertation has been divided into chapters that each address the core issue from a geographical region with its own identity: North Africa, Iberia, Southern Gaul, the Italian peninsula and Sicily. Each of these regions was home to a number of diverse peoples, all in different states of civic evolution. In order to thoroughly analyse the relations between each of these nations with Carthage, the chapters are divided into three segments. The first segment provides a historical and geographical context for all these nations with particular emphasis on the relationship they had with Phoenician trade prior to the 5th century. Subsequently, we will analyse military and diplomatic relations with the Carthaginian state itself. Finally, the results will be compared to a Mediterranean context with the aim of assessing the evolution of these relations. The political and military organization of Carthage is also addressed. We realise that if we wish to analyse diplomatic and mercenary phenomena, it seems clear that we should also discover what was the nature of these aspects in the organization that drove them. It essentially deals with issues that have been highly debated but where very little is known about in current historiography, which we will put forward for discussion. Lastly the phenomenon as a whole will be analysed in the final chapter, aiming to piece together a global and dynamic vision. It also has a direct bearing on the importance of interpreting this historical process as a multipolar phenomenon and not as an exclusive Carthaginian heritage. Whilst Carthage was weaving its complex and extensive network of alliances, many other cities for better or worse, were trying to fuel the same process. Rome, Syracuse and Massalia were among these. We believe that by merely discovering the dynamics, objectives and evolution of all these territories collectively, we will be able to understand many of the aspects or incidents that seemingly cannot be explained by themselves without the appropriate general context.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Madrigal, Eduardo. "Cartago Republica Urbana : elites y poderes en la Costa Rica colonial 1564-1718." Toulouse 2, 2006. http://www.theses.fr/2006TOU20107.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

SOARES, C. S. "Separando a Palha do Bom Grão: Autoridade Episcopal e Disciplina Eclesiástica em Cartago Segundo o Testemunho de Cipriano (século III d.C.)." Universidade Federal do Espírito Santo, 2016. http://repositorio.ufes.br/handle/10/9300.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2018-08-01T23:45:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_5873_TESE FINAL - CAROLLINE DA S. SOARES .pdf: 3499082 bytes, checksum: 1ecbbb898563331b38ebc2d38b9a65a0 (MD5) Previous issue date: 2016-07-08
O episcopado de Cipriano, em Cartago, durou apenas nove anos, de 249 a 258. Nesse curto espaço de tempo, no entanto, o bispo produziu um grande número de obras que nos informam acerca da vida e dos problemas enfrentados pelos cristãos numa época de instabilidade no Império Romano e de crise dentro da igreja cartaginesa, uma vez que o período em que Cipriano escreveu suas obras foi marcado pelas primeiras perseguições oficiais aos cristãos, primeiramente com Décio, em 249, e, depois, com Valeriano, em 253. O corpus Cypriani nos possibilita observar o modo como se davam os contatos, os conflitos e as negociações no espaço da cidade antiga, o que permite uma investigação do jogo das relações capilares de poder entre os cristãos e as recomendações disciplinares estabelecidas por Cipriano no âmbito de Cartago. Diante disso, analisamos o conflito no interior da congregação de Cartago em torno do rebatismo dos lapsi, que veio à tona com as perseguições de Décio e Valeriano, e as interações socioculturais e religiosas existentes entre cristãos, pagãos e judeus na cidade de Cartago, em meados do século III d.C., com a intenção de elucidar a formação das fronteiras religiosas entre os adeptos do cristianismo, paganismo e judaísmo. Com o intuito de orientar a congregação cartaginesa que julgava ter relaxado nos costumes e práticas, Cipriano recomendou aos cristãos alguns códigos disciplinares que deveriam ser adotados. Em virtude do anseio de regular a congregação cartaginesa é que destacamos a importância das obras de Cipriano no que concerne à tentativa de apartar os cristãos dos adeptos de outras crenças e dos espaços citadinos que o bispo avaliava como perigosos, impuros e, por isso, capazes de poluir a assembleia. Identificamos as recomendações de Cipriano que visavam à formação de um cristão legítimo, livre de hibridismos e impurezas, ou seja, um cristão que zelasse pela continência sexual, pela esmola e caridade, pela oração e disciplina. Para o bispo cartaginês, o cristão legítimo deveria ser um devoto que respeitasse a autoridade episcopal, a legitimidade do bispo e não frequentasse os espaços proibidos da cidade, próprios de pagãos e judeus. Diante desse quadro, defendemos as hipóteses de que o período de crise e perseguições, característico de meados do século III, deflagrou um conflito na igreja de Cartago no qual Cipriano tentou intervir como agente regulador dos comportamentos com a finalidade de definir o legítimo cristão; e, de que as determinações disciplinares de Cipriano visavam à organização e pureza da igreja cartaginesa no século III frente ao comportamento inadequado dos fiéis que transitavam entre a crença cristã e os hábitos e costumes inerentes ao modus uiuendi pagão e/ou judaico, próprio da cidade clássica.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Giammarco, Thais Maria. "Dido, rainha de Cartago : uma proposta de tradução para a obra de Christopher Marlowe." [s.n.], 2009. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/269971.

Full text
Abstract:
Orientador: Fabio Akcelrud Durão
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudo da Linguagem
Made available in DSpace on 2018-08-14T02:37:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Giammarco_ThaisMaria_M.pdf: 836335 bytes, checksum: b775f67546a5b131746e2e35237bd2f3 (MD5) Previous issue date: 2009
Resumo: Frente à escassez de traduções da obra de Christopher Marlowe para o português, este trabalho tem o objetivo de apresentar uma proposta de tradução da peça Dido, Queen of Carthage, do dramaturgo elisabetano. O primeiro capítulo traz uma breve análise da obra, comparando-a com os dois principais textos que serviram como base para sua composição, a saber, a Eneida, de Virgílio, e As Heróides, de Ovídio, e, à luz do conceito latino de imitatio, defende a originalidade do texto, em detrimento de um caráter tradutório que lhe atribuem alguns críticos, ratificando, dessa maneira, a validade da empresa a que se propõe este trabalho. No segundo capítulo, faz-se uma distinção entre os sistemas poéticos do português e do inglês, bem como uma exposição das dificuldades de tradução que um texto deste tipo acarreta, seguida de uma apresentação das estratégias empregadas na resolução de tais dificuldades, ilustradas por exemplos extraídos da tradução. O terceiro capítulo compõe-se do texto traduzido, interpolado com o original e acrescido de notas de rodapé
Abstract: Due to the lack of works by Christopher Marlowe translated into Portuguese, this paper aims at presenting a translation proposal to the Elizabethan playwright's Dido, Queen of Carthage. Its first chapter brings a brief analysis of the play, comparing it to two of the principal texts that served as bases for its composition, namely, Virgil's epic Aeneis, and Ovid's Heroides, and, based on the latin concept of imitatio, supports the originality of the text, in opposition to a translation work status attributed to it by some critics, thus confirming the validity of this translation. In the second chapter, there is a distinction between the poetic systems of Portuguese and English, as well as an exposition of the difficulties involved in the translation process of a text such as this one, followed by a presentation of the strategies used to solve these difficulties, illustrated by parts of the translation. The third chapter is composed by the translated text into Portuguese, intertwined with the original text in English, furnished with footnotes
Mestrado
Teoria e Critica Literaria
Mestre em Teoria e História Literária
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Mattioli, Simone. "Riconoscimento di Testo da Ricevute Cartacee con Tecnologie Tradizionali e di Deep Learning mediante Client Android." Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2020. http://amslaurea.unibo.it/21639/.

Full text
Abstract:
Sempre più aziende hanno necessità di digitalizzare ciò che fino a qualche hanno fa veniva scritto o stampato su carta. Questa tesi presenta una nuova soluzione che permette di digitalizzare il contenuto di un documento cartaceo ed analizzare quelle esistenti in letteratura. Vengono passo passo illustrate tutte le fasi dello sviluppo, dall'architettura client- server, alla divisione in micro-servizi, dalla creazione dell'applicazione mobile, al dialogo con il server. In particolare viene approfondito il framework Tesseract insieme con i propri punti di forza, limiti e come rendere il suo output il migliore possibile. Infine sono eseguiti una serie di test per analizzare il pre-processing di immagini tramite la libreria OpenCV e come il risultato influenza l'output di Tesseract.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

BAPTISTA, N. H. T. "A glória atlética entre o desejo e a censura: spectāculum, conflito urbano e representação corporal do auriga na África romana (séc. III-IV)." Universidade Federal do Espírito Santo, 2015. http://repositorio.ufes.br/handle/10/3544.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-08-29T14:12:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_7650_Dissertação final - Natan Baptista.pdf: 8037656 bytes, checksum: d0cd0153bb81397bcae6072ae663c04b (MD5) Previous issue date: 2015-04-14
Com o presente estudo objetivamos comparar os discursos e as funções socialmente construídas relativas ao corpo nas ciuitates romanas de Cartago e Hadrumeto, do Norte da África, durante os terceiro e quarto séculos. Isso se deu pois entendemos que o corpo é moldado por meio de discursos e práticas no contexto histórico, social e cultural em que o indivíduo está inserido. O corpo é, portanto, mediador e instrumento de ação e prática social objeto no qual se organizam os significados culturais de uma sociedade. Assim, não seria diferente que, no complexo cotidiano urbano das sociedades do mundo do Mediterrâneo Antigo, vários desses discursos concorressem por legitimidade e, por consequência, por estabelecimento da sua linguagem de poder, inclusive no que concernia a construção, uso e forma da dimensão corporal. Tendo isso em vista, correlacionamos dois discursos concomitantes, relativos ao corpo o de uma identidade tradicional romana pagã e uma contestatória e, em construção, chamada paleocristã. Durante nosso exame, estudamos o aspecto sociocultural das corridas entre aurigas e seus cavalos nos circi e hipódromos, que levou à cobiça das características humanas vitoriosas entre as equipes esportivas (factiones) e ao consequente conflito e à desordem social. Relacionamos a esse primeiro aspecto a manifestação da identidade pagã pelo estudo da intervenção mágica inscrita nas tábuas execratórias, como um dos mecanismos utilizados para reinstituição da ordem dentro da cidade. Interpretamos também a constituição da identidade paleocristã através da obra disciplinar De spectaculis, escrita por volta de 202-206, pelo apologista Tertuliano (c. 160-225). Essa obra, em nossa opinião, expressou um contraponto no que se referia ao corpo atlético masculino, rejeitando-o, entre outros motivos, pela sua associação aos espetáculos públicos. De modo a responder de maneira mais satisfatória possível os questionamentos que emergiram do objeto e da hipótese por nós escolhidos, utilizamos o instrumental teórico referente principalmente ao conceito de representação, de Roger Chartier, juntamente com a perspectiva de identidade, espaço e cotidiano. Esses, por sua vez, relacionados ao corpo, ao lazer e à cidade. Trabalhamos correlacionando tais conceitos com os de conflito social, discurso e magia para melhor apreensão da problemática proposta. De modo a harmonizar com nossa opção teórica e com nossos corpos documentais, empregamos a adoção do exame textual crítico da Análise de Conteúdo por meio do método proposto por Laurence Bardin.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Zoghlami, Karima. "Las areniscas miocénicas de la formación fortuna utilizadas en la construcción del acueducto romano de Zaghouan-Cartago." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2003. http://hdl.handle.net/10803/3435.

Full text
Abstract:
En esta tesis, se ha estudiado el estado de conservación de la roca utilizada en la construcción del acueducto romano de Zaghouan-Cartago (areniscas miocénicas de la unidad superior de la formación Fortuna).
Se ha realizado una serie estratigráfica de la zona donde se encuentran parte de las canteras romanas que suministraron el material necesario para la construcción de los monumentos de la zona. De este estudio se desprendió que los diferentes frentes de cantera abiertos en la serie explotan en realidad el mismo nivel estratigráfico (nivel 3 del tramo inferior). También se desprendió que de toda la serie es este nivel el único posible que puede ser explotado como material de construcción, puesto que, es el único que presenta un grado de litificación adecuado y una potencia de estratos que permite extraer con facilidad sillares de las dimensiones deseadas. El estudio petrográfico detallado de esta roca mostró que corresponde a una cuarzoarenita no cementada y litificada por compactación, compuesta esencialmente por cuarzo (69-84 %), porosidad (14- 28 %), matriz arcillosa (0-10 %) y como componentes accesorios (0-1%) feldespato potásico y turmalina. Texturalmente, se trata de areniscas de tamaño fino a medio-grueso con una selección que varía de extremadamente buena a muy buena en el caso de las finas y que es moderada en el caso de las gruesas.
La ausencia casi total de fase cementante, genera un sistema poroso único definido tan solo por la disposición de los granos de cuarzo y el grado de compactación de la roca. Esto confiere a la roca un carácter macroporoso y otorga a la porosidad una alta comunicabilidad.
El carácter monomíctico cuarzoso de la roca la hace muy resistente a la alteración química o a cualquier mecanismo de alteración que implique la presencia de agua, puesto que, éste es el agente principal que interviene en la mayoría de los procesos de alteración físico-químicos del material pétreo.
Estas características petrográficas se reflejan perfectamente en el comportamiento tanto físico como de alterabilidad de esta roca. El carácter macroporoso y la alta comunicabilidad del sistema poroso otorgan a la roca un excelente comportamiento hídrico. La ausencia de una fase cementante junto con la baja litificación de la roca hace que ésta sea muy débil mecánicamente y por tanto, muy vulnerable a cualquier tipo de mecanismo de alteración que implique fuerzas físicas o mecánicas disruptivas como es el caso de las sales solubles y el hielo-deshielo.
Si la roca del monumento tiene un estado aceptable de conservación, es que porque ha estado en equilibrio con el medio ambiente en el cual esta ubicada. Por lo tanto, los factores que han ayudado a que la roca del monumento persista intacta durante tantos siglos son:
- La indiferencia de la roca a la presencia de agua.
- La ausencia de sales.
- La ausencia de gelificación del agua.
Si las condiciones ambientales cambian y la roca entra en contacto con sus agentes de alteración más agresivos (sales), entonces habrá que protegerla contra los efectos disruptivos que amenazan su integridad textural, intentando mejorar su cohesión interna. Para ello se ha optado a ensayar diferentes tratamientos de conservación para testar su idoneidad en el caso preciso de esta roca.
Los consolidantes, no sólo no han perjudicado el comportamiento hídrico de la roca, sino que le han otorgado una mejora de alrededor del 200 % en sus características mecánicas, lo que indica un aumento de la cohesión entre los componentes de la roca. También se ha querido testar la idoneidad de estos consolidantes frente a la acción disruptiva de las sales. Los resultados obtenidos mostraron una mejora importante en la resistencia de la roca tratada con consolidante en relación a la roca sin tratar. Pero esta mejora es insuficiente para que se pueda considerar la consolidación como una solución eficaz y suficiente, para hacer frente a los daños que se pueden producir por la cristalización de sales.
En el caso de los tratamientos de hidrofugación, los resultados han sido satisfactorios, puesto que, los productos utilizados impiden la entrada del agua casi en un 100% y sin producir ningún cambio en la red porosa ni en la permeabilidad al vapor de agua. Aunque la eficacia de estos tratamientos ha sido probada, su aplicación no tiene sentido en este caso, ya que, el agua en su estado líquido no perjudica la roca debido a su composición mineralógica prácticamente inalterable.
The state of conservation of the rock used in the construction of the Roman aqueduct of Zaghouan-Carthage is the core of this work. This rocks are Miocene sandstones of the upper unit of the Fortuna formation).
A petrologic study, with all the diagnostic techniques required, was the main methodology of this work.
Reconstruction of the stratigraphic series was performed in the zone where part of the Roman quarries, used in the construction of the monuments, is found. This study revealed that the different fronts of opened quarry in the series exploit the same stratigraphic level (level 3 of the lower section). It was also evidenced that this level is the only one of the whole section that can be exploited as construction material, since it is the only one that presents the appropiate degree of litification and thickness of strata. This allows the extraction of ashlars with easiness and wanted dimensions.
The detailed petrographic study of this rock showed that it is a quartz-arenite that has not been cemented, and is lithified by compaction It is composed essentially of quartz (69-84%), porosity (14 - 28%), matrix (0-10%) and K-feldspar and tourmaline are the accessory components (0-1%). Texturally, sandstones are fine- to medium-coarse size with a selection that varies from extremely good to very good, in the case of the fine ones, and that it is moderated in the case of the coarse ones.
The almost total absence of cement phase generates unique porous net that is defined by the disposition of the quartz grains and the compaction degree of the rock. This confers to the rock a macroporosic character and a highly connected porosity.
The quartzitic character of the rock makes it very resistant to chemical mechanisms since water is the main agent that intervenes in most of the physico-chemical alteration processes of the rock material and quartz is basically an unreactive mineral.
These petrogrphic characteristics are perfectly reflected in the physical behavior (hydric and mechanic) as well as in the alterability of the rock. The character macroporous and the high connectability of the porous system give the rock an excellent hydric behavior
The absence of a cement phase together with the low lithification of the rock, makes it to be very weak mechanically. Therefore, it is very vulnerable to any type of alteration mechanism that implies physical or mechanical disruptive forces, like the case of soluble salts and ice-thaw.
If the monument rock has an acceptable state of conservation, this is because it has been in equilibrium with the environment where it is located. Therefore, the factors that have helped the monument rock to persists intact during so many centuries are:
- The indifference of the rock to the presence of water.
- The absence of salts.
- The absence of gelification of water.
If the environmental conditions change and the rock enters in contact with more aggressive alteration agents (salts), then it will be necessary to protect it against the disruptive effects that threaten its textural integrity, improving its internal cohesion. Therefore, different conservation treatments has been tested in this rock.
The consolidants not only did not harmed the hydric behavior the rock, but also improved its mechanical characteristics by 200%, indicating an increase in the cohesion among the components of the rock. This is due to the operatins way of the consolidant among the grains, joining the nearest ones and increasing the number of contacts among grains and in consequently, the cohesion of the rock.
The suitability of these consolidants versus the disruptive action of the salts has also been tested. Although the obtained results showed an important improvement in the resistance of the rock treated, this improvement is insufficient to consider the consolidation as an effective and efficient solution in avoiding the damages that can take place by the crystallization of salts inside the porous system of the rock.
In the case of the hydrophobing treatments, the results have been satisfactory, since the used products impeded the entrance of water by almost 100% without producing any changes in the porous system or in the permeability to the water vapor. Although the efficiency of these treatments has been proven, their application is not valuable in this case, since, water in its liquid state does not harm the rock because its mineralogical composition is practically unalterable.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Hori, Tsuneki. "Enhancing Local Disaster Risk Management Capacity in the Context of Increasing Climate-related Hazards in Cartago, Costa Rica." 京都大学 (Kyoto University), 2013. http://hdl.handle.net/2433/175206.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Garcia, Willian Fernandes. "Em defesa de uma identidade cristã : o "herege" Marcião pelos olhos de Tertuliano de Cartago na obra Adversus Marcionem." Universidade Estadual de Londrina. Centro de Letras e Ciências Humanas. Programa de Pós-Graduação em História Social, 2016. http://www.bibliotecadigital.uel.br/document/?code=vtls000218852.

Full text
Abstract:
Nesta dissertação analisamos questões de identidade no cristianismo antigo a partir do impacto da figura do cristão considerado herege, Marcião, para o desenvolvimento do movimento cristão nos século II d.C. e III d.C.. A partir da ótica do autor cristão Tertuliano de Cartago analisamos o processo de construção, em termos do discurso, de uma certa identidade cristã tendo por premissa a oposição entre o “verdadeiro” cristianismo e os “falsos cristianismos”, neste caso representados pelo marcionismo. Levando em conta as Teorias da Etnicidade pudemos apresentar o processo de construção, ou desconstrução, de um adversário levado a cabo por Tertuliano ao mesmo tempo em que ele construía as premissas de sua identidade cristã através da comparação entre as ideias que ele julgava corretas em oposição ao que supostamente seus oponentes pregavam.
In this thesis issues of identity in Early Christianity are analysed based on Marcion and his impact over the development of Christianity in the 2nd and 3rd centuries AD. Through the view of Tertullian of Carthage we show how Christian identity was built up fundamentally by the oposition between the “true” Christianity against “false Christianities”, in this case represented by Marcionism. Relying on the Teories of Etnicity we presented the process of construction, or deconstruction, of an adversary carried out by Tertullian at the same time as he built up the premises of his Christian identity through the comparison between the ideas he judged correct in oposition to what was supposedly preached by his oponents.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Murta, Maria Luísa da Costa Falcão. "El Libro de Cartago: diario de una tristeza irrazonable : polivalência simbólica da imagem na poesia de Juan Eduardo Cirlot." Master's thesis, Universidade de Évora, 2008. http://hdl.handle.net/10174/18284.

Full text
Abstract:
O presente trabalho tem como objectivo o estudo das imagens simbólicas e da sua polivalência na obra El Libro de Cartago de Juan-Eduardo Cirlot. Tomando como pontos de partida as concepções estéticas do autor no que diz respeito ao ritmo comum, pontes verticais e simbologia da imagem tentaremos analisar e demonstrar de que forma estas se articulam com o texto, tentando criar uma linha que conduza à Cartago imaginada por Cirlot bem como à sua simbologia. O nosso propósito é o de reflectir através da profunda afinidade com o surrealismo onírico, sobre a obsessão por imagens simbólicas recorrentes: a cidade de Cartago e a donzela omnipresente, como núcleos originais da poesia Cirlotiana, como verdadeiros motores de um ciclo sobre o tema do que se destrói e deveria renascer. – ABSTRACT; The purpose of this thesis is to study the symbolic images and their polyvalence in the work El Libro de Cartago by Juan Eduardo Cirlot. Starting with the author's esthetical concepts regarding common rhythm, vertical bridges and image symbolism we will try to analyze and demonstrate these relations with the text, aiming to create a line that leads to Cirlot’s imagined Carthage and its symbolism. Our purpose is to understand through the profound affinity with oneiric surrealism, about the recurrent symbolic image obsession: the city of Carthage and the omnipresent lady, as original nuclei of Cirlot’s poetry, as real motors of a cycle about the subject of what is destroyed and should be reborn.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Isaksson, Camilla. "HTML5-based Travel HabitApplication: Investigation of VectorWeb Mapping Possibilities." Thesis, KTH, Geodesi och geoinformatik, 2013. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:kth:diva-126937.

Full text
Abstract:
The subject of the report is to review and evaluate the potential for vector graphics in web maps. It ishoped that a web mapping only should display vector graphics. Compared to the traditional webmapping approach, that has raster tiles pre-rendered on the server side for each zoom level. Thedrawback with raster data is that it lacks in information content compared to vector data, which interms can contribute to a richer user interface. However, vector graphics, in comparison to raster datahave a complex data structure and are inefficient to handle such as raster data traditionally is managed.Thanks to new rendering techniques for vector graphics, such as by VML, SVG, but mainly throughthe canvas element, web maps can be improved since vector graphics can be drawn directly in theclient through the browser without the need to generate data on the server side and sent it to the client.By selecting three vector-based mobile mapping libraries that use HTML5, in particular the canvaselement, each library is examined and evaluated based on their ability to use vector graphics, bothperformance-wise, by randomly generating vector data on a map comprising of the world, but alsoaccording to a number of usability criteria. Thereafter, a mobile travel habit implementation isdeveloped based on one of the libraries that meets the criteria the best. The travel habit application isdesigned to register the user’s geographical movements and subsequently display the user’s completedtrip in terms of vector data on a map. The application is developed with the ASP.NET technique thatconsists of HTML, JavaScript and C# languages. Results show that each library is superior / comparesfavourably to the others for at least one of the assessment criteria. Based on the performance test forthe rendering of vector data, the Tile5 library performed best with a rendering time corresponding toapproximately half the time it took for the second best library Leaflet. However, since Tile5 indicatesdeficiencies in the documentation, Leaflet fits the overall established assessment criteria best and isselected for the implemented of the mobile application for travel habits. For future development, Tile5has the potential to become a useful and effective tool for vector web mapping and to compete withthe traditional mapping platforms that renders raster data.
Motivet till rapporten är att granska och utvärdera möjligheterna för vektorgrafik i webbkartor,förhoppningen är att i en webbkarta endast visa vektorgrafik. Istället för på det traditionella sättet medraster data som genererats färdigt på server-sidan för varje zoom-nivå av kartan. Nackdelen medrasterdata är att den är fattig på information jämfört med vektordata, som i sin tur kan bidra till ettrikare användargränssnitt. Dock har vektorgrafik jämfört med rasterdata en komplex datastruktur ochär ineffektivt att hantera så som rasterdata traditionellt görs.Tack vare nya rittekniker för vektorgrafik, så som genom VML, SVG men främst via canvaselementet, kan webbkartor förbättras i och med att vektorgrafik kan ritas upp direkt genom browserutan att behöva generera data på server-sidan. Genom att välja ut tre vektor-baserade utvecklingsbibliotek som använder sig utav HTML5 och speciellt canvas elementet, så undersöks och utvärderasrespektive bibliotek utifrån deras möjlighet att använda vektorgrafik, både prestandamässigt, genomatt slumpmässigt generera vektor data på en karta omfattande av hela världen, men också utifrån ettantal användbarhetskriterier. Därefter utvecklas en test implementation, d.v.s. en applikation för resvanor,baserat på den utav biblioteken som uppfyller kriterierna bäst. Res-vane applikationen ärinriktad på att registrera användarens geografiska rörelser och kan sedan visa användarens genomfördaresa i form av vektordata på en karta. Applikationen är utvecklad med ASP.NET tekniken som bestårutav HTML, JavaScript och C# språken. Resultatet från den empiriska undersökningen visar attkartbiblioteken utmärker sig på förmånligt men på olika områden. Utifrån prestandatestet förrendering av vektordata, presterade Tile5 bibliotek bäst med en renderingstid motsvarande ungefärhäften av tiden det tog för det näst bästa biblioteket, Leaflet. Dock ledde bristande dokumentation förTile5 till att Leaflet, till det stora hela sett, passade bedömningskriterierna bäst och kom attimplementeras i den mobila test applikationen för resvanor. För framtida utvecklings, har Tile5potential att utvecklas till ett användbart och effektivt verktyg för vektorkartläggning och för attkonkurrera med traditionella webbkartor som renderar rasterdata.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Santos, Luciana Ferracini dos. "Caracterização bioquimica da protease litica produzida por Cellulomonas Cartae 191 e estudo da lise enzimatica de leveduras." [s.n.], 2000. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/254330.

Full text
Abstract:
Orientador: Helia Harumi Sato
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-07-26T11:02:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Santos_LucianaFerracinidos_M.pdf: 13388923 bytes, checksum: cd35266d3c3b8581dfbadb10b379543c (MD5) Previous issue date: 2000
Resumo: A lise enzimática de células de microrganismos é um método brando de degradação que tem se tornado atrativo para o uso na digestão de polissacarídeose proteínas da parede celular de leveduras,produção de enzimas intracelulares, isolamento de produtos de recombinação de DNA,no tratamento de doenças provocadas por fungos e como um insumo essencial para a fusão, transformação e engenharia genética de leveduras. A célula pode ser rompida por métodos mecânicos ou não mecânicos, como os métodos químicos ou enzimáticos. Atualmente,o método industrial mais utilizado é a ruptura mecânica de células de levedura. Mas, nas condições extremas de pressão e temperatura requeridas, as proteínas e outros produtos podem ser desnaturados ou perdidos.Em comparação com a lise mecânica, alise enzimáticade células de levedura é um método brando e altamente seletivo ...Observação: O resumo, na íntegra poderá ser visualizado no texto completo da tese digital.
Abstract: EnzymaticIysis of microbial cells is a mild disruption method which is becoming increasingly attractive for the digestion of yeast cell wall polysaccharides and proteins, production of intracellular enzymes, isolation of recombinant DNA products, in the treatment of fungal diseases and as an essential tool for cell fusion, transformation and gene engineering of yeast. The cell can be ruptured by mechanical or non-mechanical means, such as the chemical or enzymatic methods. Currently, the most used industrial method is the mechanical rupture of the yeast cells. However, due to the extreme conditions of the high pressure and temperature proteins and other products may be lost. Compared to mechanical rupture, enzymatic lysis of yeast cells is a gentle and highly selective method ...Note: The complete abstract is available with the full electronic digital thesis or dissertations.
Mestrado
Mestre em Ciência de Alimentos
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Braggion, Stefano. "Programmazione di sistemi multi-agente: la piattaforma Jason come caso di studio." Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2015. http://amslaurea.unibo.it/8998/.

Full text
Abstract:
L’obiettivo principale di questo elaborato è di mostrare in un primo momento i concetti fondamentali che stanno alla base del paradigma ad agenti. Una volta introdotti, essi verranno collocati in un determinato ambiente di programmazione attraverso una piattaforma specifica chiamata Jason. Come sarà facile capire dalla lettura di questa trattazione, un sistema ad agenti è costituito dagli agenti stessi e dall’ambiente in cui sono situati. L’ambiente risulta quindi un altro tassello fondamentale ed è stato introdotto allo scopo un nuovo paradigma per la programmazione di ambienti chiamato Agent & Artifact. Nello specifico, verrà ampiamente descritto il framework di riferimento di tale paradigma: CArtAgO. Dopo aver illustrato i concetti e gli strumenti per poter agilmente programmare e progettare sistemi ad agenti, verrà infine mostrato un esempio di applicazione di tale tecnologia attraverso un case study. Il progetto del sistema in questione riguarda un reale caso aziendale e integra la tecnologia RFID con quella ad agenti per fornire la soluzione ad un problema noto come quello del controllo periodico delle scorte.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Soares, Giselle Alessandra Martins. "Enzimas que lisam a parede celular de leveduras : clonagem e sequenciamento do gene da [beta]-1,3-glucanase litica de Cellulomonas cartae 191." [s.n.], 2002. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/254336.

Full text
Abstract:
Orientador: Helia Harumi Sato
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-08-02T07:40:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Soares_GiselleAlessandraMartins_D.pdf: 21761311 bytes, checksum: b025fb09b15cc9f9ce31fb3d50e33aa6 (MD5) Previous issue date: 2002
Resumo: A linhagem 191, isolada previamente no laboratório de Bioquímica da FEA-UNICAMP e identificada como Cellulomonas cartae, é uma boa produtora da enzima 'beta' 1,3-glucanase envolvida na lise da parede celular de levedura. O objetivo deste trabalho foi o estudo da 'beta'-1,3-glucanase lítica produzida pela linhagem C. cartae 191; sua produção em meio de cultura, purificação e a clonagem molecular do gene que codifica essa enzima. A linhagem 191 foi crescida em meio contendo diferentes indutores e as condições de cultivo foram otimizadas através de planejamento experimental para o aumento da produção dessa enzima. A 'beta'-1,3-glucanase lítica foi purificada do sobrenadante do meio de cultura através de ultrafiltração (membrana de exclusão de 10 kDa), cromatografia de troca iônica em coluna de DEAE-Sepharose equilibrada em tampão acetato de sódio O,OIM, pH 5,5 e eletroforese em SDS-PAGE. A região N-terminal dessa proteína foi seqüenciada e o gene da 'beta'-1,3-glucanase foi isolado do genoma de C. cartae 191. O gene que codifica essa enzima foi seqüenciado e clonado em células de Escherichia coli DH5a ...Observação: O resumo, na íntegra poderá ser visualizado no texto completo da tese digital.
Abstract: The strain Cellulomonas cartae 191, which was previously isolated by the Biochemistry laboratory at FEA-UNICAMP, shows a good 'beta' -1,3-glucanase production. The 'beta'-1,3-glucanase enzyme has an important role in yeast celllysis. The aim ofthis work was to study the lytic 'beta'-1,3-glucanase from C. cartae 191; its production, purification and molecular cloning of this gene. The strain 191 was grown on a medium containing different carbon sources and the 'beta'-1,3-glucanase production was studied by experimental design. The lytic enzyme was purified from the crude supematant by ultrafiltration (10 kDa cut off membrane), ion exchange chromatography with a DEAE-Sepharose column, equilibrated in 0.01 M sodium acetate buffer at pH 5.5 and SDS-PAGE electrophoresis. The N-terminal sequence ofthe lytic enzyme was obtained and the 'beta'-1,3-glucanase gene was isolated from C. cartae 191 genome and subsequently cloned in Escherichia coli DH5a cells ...Note: The complete abstract is available with the full electronic digital thesis or dissertations.
Doutorado
Doutor em Ciência de Alimentos
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Mordenti, Andrea. "Programming Robots with an Agent-Oriented BDI-based Control Architecture: Explorations using the JaCa and Webots Platforms." Master's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2012. http://amslaurea.unibo.it/4803/.

Full text
Abstract:
La crescente disponibilità di dispositivi meccanici e -soprattutto - elettronici le cui performance aumentano mentre il loro costo diminuisce, ha permesso al campo della robotica di compiere notevoli progressi. Tali progressi non sono stati fatti unicamente per ciò che riguarda la robotica per uso industriale, nelle catene di montaggio per esempio, ma anche per quella branca della robotica che comprende i robot autonomi domestici. Questi sistemi autonomi stanno diventando, per i suddetti motivi, sempre più pervasivi, ovvero sono immersi nello stesso ambiente nel quale vivono gli essere umani, e interagiscono con questi in maniera proattiva. Essi stanno compiendo quindi lo stesso percorso che hanno attraversato i personal computer all'incirca 30 anni fa, passando dall'essere costosi ed ingombranti mainframe a disposizione unicamente di enti di ricerca ed università, ad essere presenti all'interno di ogni abitazione, per un utilizzo non solo professionale ma anche di assistenza alle attività quotidiane o anche di intrattenimento. Per questi motivi la robotica è un campo dell'Information Technology che interessa sempre più tutti i tipi di programmatori software. Questa tesi analizza per prima cosa gli aspetti salienti della programmazione di controllori per robot autonomi (ovvero senza essere guidati da un utente), quindi, come l'approccio basato su agenti sia appropriato per la programmazione di questi sistemi. In particolare si mostrerà come un approccio ad agenti, utilizzando il linguaggio di programmazione Jason e quindi l'architettura BDI, sia una scelta significativa, dal momento che il modello sottostante a questo tipo di linguaggio è basato sul ragionamento pratico degli esseri umani (Human Practical Reasoning) e quindi è adatto alla implementazione di sistemi che agiscono in maniera autonoma. Dato che le possibilità di utilizzare un vero e proprio sistema autonomo per poter testare i controllori sono ridotte, per motivi pratici, economici e temporali, mostreremo come è facile e performante arrivare in maniera rapida ad un primo prototipo del robot tramite l'utilizzo del simulatore commerciale Webots. Il contributo portato da questa tesi include la possibilità di poter programmare un robot in maniera modulare e rapida per mezzo di poche linee di codice, in modo tale che l'aumento delle funzionalità di questo risulti un collo di bottiglia, come si verifica nella programmazione di questi sistemi tramite i classici linguaggi di programmazione imperativi. L'organizzazione di questa tesi prevede un capitolo di background nel quale vengono riportare le basi della robotica, della sua programmazione e degli strumenti atti allo scopo, un capitolo che riporta le nozioni di programmazione ad agenti, tramite il linguaggio Jason -quindi l'architettura BDI - e perché tale approccio è adatto alla programmazione di sistemi di controllo per la robotica. Successivamente viene presentata quella che è la struttura completa del nostro ambiente di lavoro software che comprende l'ambiente ad agenti e il simulatore, quindi nel successivo capitolo vengono mostrate quelle che sono le esplorazioni effettuate utilizzando Jason e un approccio classico (per mezzo di linguaggi classici), attraverso diversi casi di studio di crescente complessità; dopodiché, verrà effettuata una valutazione tra i due approcci analizzando i problemi e i vantaggi che comportano questi. Infine, la tesi terminerà con un capitolo di conclusioni e di riflessioni sulle possibili estensioni e lavori futuri.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Martins, Carlos Henrique Sales. "Desigualdade isoperimétrica: aspectos históricos e uma abordagem para o ensino médio." reponame:Repositório Institucional da UFC, 2016. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/22151.

Full text
Abstract:
MARTINS, C. H. S. Desigualdade isoperimétrica: aspectos históricos e uma abordagem para o ensino médio. 2016. 30f. Dissertação (Mestrado Profissional em Matemática) - Departamento de Matemática, Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2016.
Submitted by Jessyca Silva (jessyca@mat.ufc.br) on 2017-03-06T15:32:24Z No. of bitstreams: 1 2016_dis_chsmartins.pdf: 555526 bytes, checksum: 8868d747ffd7a013dc7e9a39950f6b99 (MD5)
Rejected by Rocilda Sales (rocilda@ufc.br), reason: Ficha catalográfica e o Sumário não estão de acordo com os padrões adotados na UFC. on 2017-03-06T15:39:46Z (GMT)
Submitted by Jessyca Silva (jessyca@mat.ufc.br) on 2017-03-08T13:51:28Z No. of bitstreams: 1 2016_dis_chsmartins.pdf: 14646883 bytes, checksum: ffc10a0c4a1110c572c44d1d66359c38 (MD5)
Approved for entry into archive by Rocilda Sales (rocilda@ufc.br) on 2017-03-08T15:16:29Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2016_dis_chsmartins.pdf: 14646883 bytes, checksum: ffc10a0c4a1110c572c44d1d66359c38 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-03-08T15:16:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2016_dis_chsmartins.pdf: 14646883 bytes, checksum: ffc10a0c4a1110c572c44d1d66359c38 (MD5) Previous issue date: 2016-01-15
This dissertation aims to know the historical process of the emergence of mathematics and isoperimetric inequalities, as well as to present approaches of isoperimetric problems that can be used in high school. On order to achieve the objective of this research, bibliographical research was adopted as methodology. Despite the long existence of the study of the isoperimetric problem over time this is still the focus of many mathematicians. Many generalizations of isoperimetric inequalities in the most varied mathematical contexts are much studied in different areas of mathematical investigation. Ot is pertinent to note that demonstrations can be made in various ways and the approach to these formulas is scarcely mentioned in the books. The organization of school knowledge allows us to introduce a new pedagogical practice of the teacher, in which the process of reflection and interpretation about different procedures allows us to establish a relation between theory and everyday life. With the proposals here reported it is desired to continue adding new elements capable of enriching and making more accessible the process of construction of mathematical knowledge in this area. Since all mathematical theoretical knowledge that has existed before by actual experience, our preoccupation with contextualizing isoperimetric inequalities in their initial event, as well as punctuating some questions of the development of mathematics, proving how much it has arisen, is and will be relevant to the development of man.
Essa dissertação tem como objetivo conhecer o processo histórico do surgimento da matemática e das desigualdades isoperimétricas, bem como apresentar abordagens de desigualdades isoperimétricas que podem ser utilizadas no ensino médio. Para concretização do objetivo dessa pesquisa adotou-se como metodologia a pesquisa bibliográfica. Apesar da longa existência do estudo do problema isoperimétrico ao longo dos tempos este ainda é alvo da atenção de muitos matemáticos. Muitas generalizações de desigualdades isoperimétricas nos mais variados contextos matemáticos são muito estudadas em diferentes áreas de investigação matemática. Sendo pertinente observar que as demonstrações podem ser feitas de várias maneiras e a abordagem dessas fórmulas é pouco citada nos livros. A organização dos conhecimentos escolares permitem introduzir um novo fazer pedagógico do professor, na qual o processo de reflexão e interpretação sobre diferentes procedimentos permitem estabelecer uma relação entre a teoria e o cotidiano. Com as propostas aqui relatadas deseja-se continuar agregando novos elementos capazes de enriquecer e tornar mais acessível o processo de construção do conhecimento matemático nessa área. Visto que todo conhecimento teórico matemático que existe passou antes pela experiência real, daí nossa preocupação de contextualizar as desigualdades isoperimétricas em seu evento inicial, bem como pontuar algumas questões do desenvolvimento da matemática, provando o quanto seu surgimento foi, é e será relevante para o desenvolvimento do homem.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Bravo, Cóppola Laura Inés. "Percepciones y opiniones hacia la educación inclusiva del profesorado y de las/os equipos directivos de los centros educativos de la Dirección Regional de Enseñanza de Cartago en Costa Rica." Doctoral thesis, Universidad de Alicante, 2013. http://hdl.handle.net/10045/31675.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Mordenti, Brando. "Agenti autonomi e artefatti per la simulazione del traffico in una Smart City." Master's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2018. http://amslaurea.unibo.it/15737/.

Full text
Abstract:
Lo scopo di questa tesi è in primo luogo quello di identificare e classificare le tecnologie e le pratiche connesse alla smart mobility, aspetto cruciale delle moderne smart cities, dopodichè di descrivere l’analisi e la progettazione di un simulatore del traffico urbano in una determinata zona sfruttando le potenzialità della programmazione ad agenti. Se da un lato non si può prescindere da una serie di fattori abilitanti per la smart mobility quali connettività a banda larga, tecnologie mobile ed embedded e sensoristica, è altrettanto vero che la mancanza di un approccio strutturato alla materia e il ventaglio enorme di possibilità offerto dall’evoluzione tecnologica e dal continuo emergere di nuovi framework concettuali rendono possibile e necessaria l’esplorazione e l’applicazione di queste nuove tecnologie a supporto della smart mobility. L’obiettivo di questo elaborato è quindi quello di utilizzare un framework composto da agenti ed artefatti (JaCaMo) per simulare l’andamento del traffico e il comportamento degli utenti della strada, fornendo un middleware a supporto delle scelte di chiunque dedichi tempo e risorse a un progetto di smart mobility, stimando a priori il comportamento dei cittadini e analizzando i dati raccolti nel corso della simulazione. L’adozione del paradigma ad agenti autonomi ed artefatti, oltre a modellare efficacemente il dominio urbano grazie al concetto di workspace, ha dato origine a una MAS-based simulation, dove gli utenti della strada (automobilisti, mezzi pubblici, mezzi di soccorso, forze dell’ordine) sono fortemente autonomi e gli elementi dell’infrastruttura stradale (stazioni, fermate, semafori) trovano una ideale corrispondenza con gli artefatti. In definitiva, questo lavoro si pone come un punto di partenza per la modellazione e la simulazione di un contesto di traffico urbano e più in generale rappresenta un piccolo mattoncin nella grande opera di costruzione e ampliamento delle smart cities.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

MARTÍ, MATIAS MIQUEL RAMÓN. "El genoma de una ciudad: Valencia. (Bioarquitectura, orígenes hasta época foral)." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2014. http://hdl.handle.net/10251/43591.

Full text
Abstract:
Hace 13.800 millones empezó el Universo teniendo como origen el Bing Bang. Todo tiene ahí su principio, el tiempo, el espacio y el material del que está todo formado también. Compartimos con las estrellas el material que forma nuestro cuerpo. Empezó con una Arquitectura inorgánica, que pasó a orgánica, en lo que hemos acuñado como “Arquitectura somática”, la que forma un cuerpo (por muy diminuto que sea).Pero el siguiente paso fue la “Arquitectura exosomática”, la que se realiza fuera del cuerpo. En este sentido, hubo una revolución arquitectónica y social hace 130 millones de años, la revolución realizada por los insectos sociales en el Cretácico. He aportado un aspecto hasta hoy no realizado, equivalencias culturales humano-insectos. El Paleolítico, de cazadores-recolectores humanos, equivale al género de hormigas Eciton que viven de una forma semejante. Pero he acuñado un nuevo término, el Paleolítico Superior Cerámico, ya que ha aparecido en China cerámica 8000 años antes que en Próximo Oriente (que tomamos como referente), ahí entraría la avispa alfarera que es cazadora pero fabrica su cerámica. Un Neolítico Precerámico A (8000- 7000) con los géneros de hormigas Lasius Feliginosus y Atta, con sus campos de “hongos”, su agricultura subterránea. Un Precerámico B (7000-6000) con la ganadería y sus establos de las hormigas del género Crematogaster pilosa y Acropyga maribensis. Puede aducirse que no hay edad de los metales, pero la araña puede realizar material más duro que el acero sin fusión. Seguidamente, la civilización egipcia y mesopotámica, tan recientes en el tiempo, las primeras muestras de avance social humano de grandes proporciones, quedan atrás en muchos aspectos comparados con el mundo de las abejas, avispas y termitas que abruman con su arquitectura, jerarquía y organización social, pero todo en armonía con su ecosistema, perdurabilidad durante millones de años, al contrario que la frágil sociedad humana. Estas últimas, por su lapso de tiempo existente como tales, su éxito de dispersión y sus características como sociedades son un rival, cuestionan nuestro liderazgo como especie. Las hormigas esclavistas del Amazonas del género Polyergus y las españolas de Sierra Nevada, del género Rossomyrmex minuchae, que ataca los nidos de Proformica longiseta, recuerdan a la sociedad esclavista que llega al siglo XVIII pero que tiene en las épocas de la Antigüedad sus más claros ejemplos. He añadido más términos arquitectónicos, Arquitectura “genética” y Arquitectura “cerebral”. Estas sociedades de insectos complejas, como la abeja melífera (Apis mellifera), no estudian arquitectura ni agricultura,etc, cosa que en los humanos “que pueden estudiar” absorve mucho tiempo vital. Estos insectos, tienen un corto tiempo de vida, y suplen eso, naciendo con lo más importante aprendido. Se sabe que el “cuerpo central” existente en la cabeza del insecto, es el “disco duro” de estos insectos, por lo que puedo decir que desde que nacen, lo hacen aprendidos, su arquitectura y sociedad, es genética. El cuerpo seta del insecto, corpora pedunculata en latín también en la cabeza, se centraría en el comportamiento y el aprendizaje, un equivalente de córtex en los humanos y otros vertebrados, algo secundario, pero que en nosotros es el cerebro, de este modo, nuestra arquitectura es “cerebral”, aprendida por unos pocos durante mucho tiempo, algo que supone realmente una desventaja. En los alrededores de Valencia, los primeros restos de “Arquitectura exosomática” serían los nidos que tuvieron los hadrosaurios de Tous, hace 70 millones de años. Para los humanos, debemos esperar a un humanoide, el homo erectus, cuyos restos aparecen a 25 km al sur de Valencia, en Sueca, en la parte del lago de l'Albufera, que empleó cuevas y que pudo realizar estructuras perecederas vegetales, hace más de medio millón de años. Hubo gente de la edad del bronce en Valencia y en el siglo VII-VI a.C, recibieron contactos comerciales por parte de griegos y fenicios, como prueban las cerámicas importadas, tanto de territorio griego como fenicio. El fragmento cerámico del pintor de Aqueloos,encontrado en l'Almoina (centro de Valencia) que se encuentra entre los más destacados del “Grupo de Leagros”, el último y más destacado grupo de pintores de grandes vasos de figuras negras entre el 520 y el 500 a.C o la máscara fenicia de la orilla norte del río, son prueba de ello. Estas importaciones hablan de dos santuarios en Valencia, uno en la orilla sur y otro en la norte, donde indígenas y foráneos intercambian productos y ideas. Edeta, centro político y económico más cercano a Valencia, utiliza Valencia como su puerto. El solar de Valencia sería aprovechado como campos de silos de grano, como sucede en toda la costa catalana y del sur de Francia, alrededor de la órbita de Ibiza, portaviones económico del control fenicio-púnico que hace girar como satélites las poblaciones ibéricas del litoral. En Valencia, alrededor de la mitad del siglo III a.C, se construye el templo-santuario ibérico. Este templo domina el entramado portuario y ideológico. La empalizada de la calle cisneros, también debemos relacionarla con este siglo, pero en época alrededior de la Guerra Púnica . Arse-Saguntum, lleva la delantera comercial y acuña moneda, teniendo incluso armadores que comercian con los griegos ampuritanos. Edeta se siente amenazada en sus intereses y choca en el siglo IV a.C, como demuestra el Tos Pelat fortaleza arrasada en este momento, en el que Arse- Sagunt se fortifica. Este malestar llegará al siglo III a.C, en el que he aportado un elemento clave, el que Edeta fue la ciudad que Anibal ayudó (y no una ciudad lejana ciudad indígena andaluza), para que con sus agravios manipulados, poder destruir Arse-Sagunt. En el 205 a.C (cosa hasta ahora nunca dicha tampoco), es destruida Edeta como venganza. Los edetanos ibéricos son obligados a bajar a Valencia, de ahi su nombre de Valencia de los edetanos. Algo destacable también son las tres necropolis ibéricas de Valencia, junto con sus ustrina para quemar los huesos. También he reconstruido el ritual, la evolución y las creencias funerarias ibéricas desde la prehistoria gracias a la iconografía y los restos materiales, que también aparecen en Valencia ciudad. La guerra en Italia contra Aníbal termina y vienen a nuestro territorio gente de allí, de dos ciudades, Valentia y Turia, que darán nombre a nuestra ciudad y río, así como la iconografía de las monedas republicanas de Valencia. Esta iconografía se relaciona además con Quintus Máximus Fabius Cunctator, que expulsó a Anibal de Italia, defendió a Arse-Sagunt ante el senado cartaginés antes de su destrucción, y después recibió a la embajada saguntina que agradeció la destrucción de su enemiga, Edeta. Los que ayudaron a Aníbal en Italia fueron traidores, y sus cadáveres aparecen echados como perros en la necrópolis de Valencia, y los gratos a Roma los encontramos en hipogeos ricos en ofrendas. De este modo, las cerámicas, tesoros de monedas ibéricas en la ciudad que muestran temor, y los hechos históricos muestran que los itálicos que se establecieron en Valencia, lo hicieron en la década del 180 a.C, no en el 138 a.C que tan dañino ha sido para la historia de Valencia por su errónea interpretación. Sin olvidar el paralelo como asentamiento que es Ca l'Arnau en Cataluña, que ofrece unas termas gemelas de Valencia de la primera mitad del siglo II a.C y un urbanismo equivalente al nuestro, asentamiento que no prosperaría. En el 146 a.C con la destrucción de Cartago, coincide con la destrucción del templo ibérico cuyas piedra serán reaprovechadas para convertirlo en lo que hoy se considera granero (horreum). También se aportan los datos de la verdadera localización del muelle romano imperial de Valencia , de su puente, y del cardo (o eje principal que recorría la ciudad de Norte a sur hasta hoy también equivocado). Destaca también la reconstrucción y rectificación de los recorridos de los acueductos romanos de Valencia y Saguntum, aportándose pruebas hasta hoy olvidadas, algunas de ellas monumentales, como la del nacimiento del acueducto sur de Sagunt que empezaba en el río Túria, concretamente en Vilamarxant (Valencia) y que es el precedente de la Acequia Real de Moncada. Es decir, los romanos, crearon el sistema hidráulico valenciano, que los musulmanes adaptaron a sus propias necesidades, seguidos por los cristianos. Relacionado con esto, la destrucción de estos acueductos, vitales para la vida de las ciudades romanas, como razón de gran peso, provocaron la huida de la población saguntina en el siglo V d.C hacia un nuevo lugar, Almenara, donde hay agua fresca, creando el Punt del cid, la nueva Sagunt, donde se acuña moneda con el nombre de Saguntum y se levantan murallas con restos de la desaparecida Saguntum romana , ahora Murus veteris o muros antiguos. Al mismo tiempo se levanta un lugar religiosos en los Estanys d'Almenara. Valencia, con la llegada bizantina, se recupera en el siglo VI momentáneamente, saliendo un tiempo de una crisis brutal que se observa en la arqueología de la ciudad. Ese siglo ofrece la creación de edificios religiosos monumentales, abase del saqueo d ellos mejores bloques de edificios romanos abandonados y también vemos la presencia del rey visigodo Leovigildo , en el 583 d.C, que arrebata Valencia a los bizantinos y hace matar a su hijo, autoproclamado rey católico, Hermenegildo, en Cullera (Valencia) donde se ha refugiado con su mujer e hijo pequeño, confundiéndose esto con el mito de San Vicente Martir, cuyo cadáver se dice apareció también en Cullera. De todo esto se ofrece la reconstrucción de los hechos. También de esta cronología de la segunda mitad del siglo VI d.C, vemos la aparición de una nueva ciudad amurallada, Valencia la vella, en Ribarroja del Túria, 24 km al este de Valencia cauce arriba del río. La antigua Valencia no tiene murallas en esta época, la gente vive entre escombros romanos y hacinados en la única muralla existente, el circo romano abandonado. Se decide desplazarse cerca de donde nacen los acueductos, hay defensa, comida y vías naturales ganaderas. El abandono de Valencia ciudad, coincide con el abandono bizantino de la Península (620). En la segunda mitad del siglo VII d.C, Valencia es un cadáver solo acompañado de un puñado de familias marginales, y así, en este siglo vemos aparecer la sustituta de la Valencia religiosa, el Plà de Nadal, un edificio que aglutina la mayor colección d piezas de época visigoda valenciana y de carácter religioso, también en Riba-rroja. La presencia musulmana evita las nuevas ciudades de desplazados del Punt del Cid y Valencia la Vella. Abd-al-Rahman al-Balansí (el valenciano), con la construcción de una Ruzafa en el casco abandonado de Valencia a finales del siglo VIII, ofrece los primeros síntomas de recuperación del casco urbano. El siglo IX es el momento cuando se construye un nueva acequia de agua (primero desde la caída de la ciudad, la acequia de Rovella), un molino (el más antiguo musulmán hasta ahora catalogado en España, una noria, empezando así a recuperarse el sistema hidráulico . En el 929-920, el punt del Cid y Valencia la Vella, son destruidos por Abd-al-Rahman III, obligando a esa población cristiana (o conversa ya), a desplazarse a los nuevos centros islámicos, esto es, a la nueva ciudad de Almenara, y a la antigua ciudad de Valencia, viéndose ya la recuperación de Valencia (la del llano) como ya se observa en elementos de lujo como el capitel de marmol valenciano encontrado en el Palacio Real de Valencia. De época cristiana, un adn perfecto para poder reconstruir ese período a nivel constructivo lo tenemos el Archivo de la ciudad de Valencia, que puede competir con los mejores del mundo en el tema de la construcción medieval, gracias al detallismo con que se encuentran escritos todos los materiales y personas. Las canteras de diferentes tipos de piedra con sus importantes particularidades también quedan señaladas, así como las procedencias de otros materiales como la cal, esparto (para capazos y cuerdas), etc, y los nombres de miles de personas, su sexo, religión y procedencia, así como los días de trabajo, descubriéndose que la mayoría de la gente que trabajaba en una obra, especialmente los obreros sin otra preparación, solo estaban un dia o pocos más . Se puede reconstruir la población masculina de las morerías de muchos pueblos valencianos, o de canteros de piedra de diferentes lugares de la Península incluso extranjeros. Aportándose además, como en el año 1380, las trabajadoras en la obra como obreras cobraron lo mismo que los hombres, algo que cuestiona la imagen de discriminación de la mujer que teníamos y que muestra signos de mayor modernidad en ese aspecto. Acaba la tesis con las esférulas, concreciones minerales que he hallado en el río Palancia de hace 250 millones de años, del triásico inferior y que tienen sus paralelos más cercanos en Utah (EEUU) y el planeta Marte. Estas aparecen también como piedra de construcción en construcciones romanas y medievales al norte de Valencia, especialmente alrededor de Sagunt, y es el material más antiguo en nuestro territorio, ofreciendo relaciones paralelas geológcas con otros lugares del planeta y situándose, por ahora, como las esférulas más antiguas del planeta Tierra, emparentadas en muchos aspectos con las encontradas en el planeta Marte. Así, empieza la tesis en el espacio infinito y acaba en él.
Martí Matias, MR. (2014). El genoma de una ciudad: Valencia. (Bioarquitectura, orígenes hasta época foral) [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/43591
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Malunga, Francis. "A penitência no De Lapsis de São Cipriano de Cartago." Master's thesis, 2021. http://hdl.handle.net/10400.14/32465.

Full text
Abstract:
O trabalho pretende abordar a disciplina penitencial no De lapsis de São Cipriano de Cartago, dividindo-se em três capítulos, tendo em conta a relevância histórica e teológica desta obra para a história da pastoral e doutrina penitencial da Igreja. No primeiro capítulo, abordaremos o contexto histórico e eclesial em que surgiu esta obra. No segundo capítulo, estudaremos, a partir de uma leitura atenta da obra, a resposta que o bispo deu à lapsi) durante a perseguição de Décio (250). No terceiro capítulo, tentaremos fazer uma síntese da doutrina penitencial e sacramental proposta pelo bispo de Cartago, com o olhar na presente pastoral da Igreja.
The present dissertation, divided into three chapters, intends to approach the penitential discipline in the De lapsis of Saint Cyprian of Carthage, taking into account the historical and theological relevance of this work for the history of the Church's pastoral and penitential doctrine. In the first chapter, we will approach the historical and ecclesial context in which this work was written. In the second chapter, we will study, from a careful reading of the work, the response that , motivated by the question of apostates or lapsi) during the persecution of Decius (250). In the third chapter, we will try to summarize the penitential and sacramental doctrine proposed by the bishop of Carthage, with a view to the present pastoral of the Church.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Moayedi-Nia, Saeedeh. "Occupational exposures and lung cancer risk : an analysis of the CARTaGENE study." Thesis, 2020. http://hdl.handle.net/1866/25696.

Full text
Abstract:
Problématique. Le tabagisme est le facteur de risque le plus important de cancer du poumon, cependant, d'autres facteurs comme les combinaisons de prédispositions génétiques, d'expositions environnementales et d'autres facteurs liés au mode de vie peuvent également contribuer au risque. Cette étude vise à déterminer les associations entre les expositions professionnelles courantes et le risque de cancer du poumon. Méthodes. Une étude cas-cohorte nichée dans l'étude CARTaGENE a été utilisée. Les cas comprenaient tous les participants avec un diagnostic incident de cancer du poumon de 2009 à 2016 (n= 147). Au départ, une sous-cohorte de 1 032 individus a été échantillonnée. La matrice d'exposition professionnelle du Canada (CANJEM) a été utilisée pour déterminer les expositions professionnelles de l’emploi occupé le plus longtemps par les participants. Vingt-huit agents avec ≥ 5 cas exposés ont été retenus pour les analyses. Différents modèles de régression logistique multivariée avec des estimateurs de variance robuste ont été utilisés pour estimer les ratios des côtes (RC) et les intervalles de confiance (IC) à 95% pour les associations entre chaque agent et le risque de cancer du poumon tout en contrôlant pour les facteurs de risque établis. Résultats. Un risque accru de cancer du poumon a été observé chez les personnes exposées aux cendres (RC = 4.42; IC 95%: 1.75-11.15), au sulfate de calcium (RC = 4.13; IC 95%: 1.20-14.20), au chlorure d'hydrogène (RC = 3.79; 95% IC: 1.07-13.41), au formaldéhyde (RC = 3.73; IC 95%: 1.51-9.19), aux fumées de cuisson (RC = 2.92; IC 95%: 1.33-6.42), aux alcanes (RC = 4.33; IC 95%: 1.41-13.29), aux aldéhydes aliphatiques (RC = 3.94; IC 95%: 1.41-10.98) et aux agents de nettoyage (RC = 2.60; IC 95%: 1.50-4.52). Une diminution de l'incidence du cancer du poumon a été observée chez les participants exposés au monoxyde de carbone (RC = 0.29; IC 95%: 0.12-0.74) et aux hydrocarbures aromatiques polycycliques de pétrole (RC = 0.18; IC 95%: 0.05-0.60). Conclusion. Nos résultats soutiennent le rôle de plusieurs agents professionnels, pour lesquels nous avons des connaissances limitées, dans la contribution au risque de cancer du poumon.
Background. Smoking is the strongest risk factor for lung cancer; however, other factors like the combinations of genetic predisposition, environmental exposures, and other lifestyle factors may also contribute to risk. This study aims to determine associations between prevalent occupational exposures and lung cancer risk. Methods. A case-cohort design was nested within the CARTaGENE study. Cases included all participants with an incident diagnosis of lung cancer from 2009-2016 (n=147). A sub-cohort of 1,032 individuals was sampled at baseline. The Canadian Job Exposure Matrix was used to determine occupational exposures in participants’ longest-held job. Twenty-eight agents with ≥5 exposed cases were retained for analysis. Separate multivariable logistic regression models with robust variance estimators were used to estimate odds ratios (OR) and 95% confidence intervals (CI) for the associations between each agent and lung cancer risk while controlling for established risk factors. Results. Increased lung cancer risk was found among those exposed to ashes (OR=4.42; 95% CI: 1.75-11.15), calcium sulfate (OR=4.13; 95% CI: 1.20-14.20), hydrogen chloride (OR=3.79; 95% CI: 1.07-13.41), formaldehyde (OR=3.73; 95% CI: 1.51-9.19), cooking fumes (OR=2.92; 95% CI: 1.33-6.42), alkanes (OR=4.33; 95% CI:1.41-13.29), aliphatic aldehydes (OR=3.94; 95% CI: 1.41-10.98), and cleaning agents (OR=2.60; 95% CI: 1.50-4.52). A decrease in lung cancer incidence was found among participants exposed to carbon monoxide (OR=0.29; 95% CI:0.12-0.74) and polycyclic aromatic hydrocarbons from petroleum (OR=0.18; 95% CI: 0.05-0.60). Conclusion. Our findings support the role of several occupational agents, for which we have limited knowledge, in contributing to lung cancer risk.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Goupil, Rémi. "L’évaluation des déterminants des paramètres hémodynamiques centraux à l’aide de la cohorte populationnelle CARTaGENE." Thèse, 2016. http://hdl.handle.net/1866/16259.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Costa, Celestino da. "Morte e imortalidade segundo São Cipriano de Cartago : uma leitura atualizante do Tratado De Mortalitate." Master's thesis, 2021. http://hdl.handle.net/10400.14/33439.

Full text
Abstract:
A experiência e o medo da morte foram sempre motivo de reflexão. Mas passaram a sê-lo ainda mais em contexto cristão, depois que a fé em Cristo conferiu à morte corporal um novo significado. Os cristãos das primeiras comunidades eram vistos como aqueles que não tinham medo de morrer, isto porque a morte deixou de estar “diante deles”, mas “atrás”, isto é, no batismo. Desde então, para o batizado, foi a vida que passou a estar diante dele. Para averiguarmos esta tese, tomámos como fonte do nosso estudo a obra de São Cipriano de Cartago intitulada De mortalitate. Desenvolveremos a reflexão em três momentos: no primeiro, falaremos do contexto que levou São Cipriano a redigir essa obra e a abordar o tema da morte. Numa segunda parte, refletiremos sobre a resposta do bispo de Cartago à crise provocada pela “mortalidade” pessoal e social. Num terceiro momento, refletiremos sobre a atualidade da teologia da morte de S. Cipriano tendo em conta a resposta que a Igreja deu à “peste” do século XXI provocada pelo Covid 19.
The fear of death has always been cause for reflection. It became even more so in the Christian context since faith in Christ has given new meaning to bodily death. The Christians of the early Church are understood to have been unafraid of death, because it was no longer an experience ahead of them, but behind them, through baptism. For the baptised, it is only life that lies ahead of them. To establish this thesis, we will look at the work of St. Cyprian of Carthage, De Mortalitate. We will develop our reflection in three points: firstly, we will explore the context that inspired Cyprian to produce this work and elaborate on the theme of ‘death.’ Secondly, we will reflect on the Bishop of Carthage’s response to the crisis of personal and social morality. Thirdly, we will reflect on the topicality of the ‘death’ theology of St. Cyprian, in the response that the church has been giving to the “plague” of the 21st century, caused by Covid19.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Leotta, Marco. "A retórica ao serviço da unidade no De Catholicae Ecclesiae Unitate de São Cipriano de Cartago." Master's thesis, 2020. http://hdl.handle.net/10400.14/31520.

Full text
Abstract:
A fé cristã sempre se encontrou entre a novidade da revelação de Deus que ela mesma transporta e a realidade do mundo onde essa mesma fé é anunciada e vivida. A Igreja procurou articular esta relação e encontramos São Cipriano como exemplo de homem que pertenceu a estas duas realidades: por um lado, professor de retórica antes da conversão, por outro lado, chamado a desempenhar a missão de bispo depois da conversão. Na sua obra escrita desenvolverá a sua reflexão pastoral e teológica, unindo os seus conhecimentos de retórica à defesa da fé cristã e, no caso desta investigação, da unidade da Igreja. No primeiro capítulo analisa-se a ação de Cipriano na situação socio-cultural do seu tempo. No segundo capítulo, elabora-se o desenvolvimento retórico do seu pensamento e obra. Finalmente, no terceiro capítulo, analisa-se o De Catholicae Ecclesiae Unitate à luz das noções de retórica e da elaboração temática da reconstrução da unidade.
The Christian faith has always found itself between the newness of the revelation of God that it carries and the reality of the world where that same faith is announced and lived. The Church sought to articulate this relationship and we found Saint Cyprian as an example of a man who belonged to these two realities: on the one hand, professor of rhetoric before conversion, on the other hand, called to carry out the mission of a bishop after conversion. In his written work he will develop his pastoral and theological reflection, combining his knowledge of rhetoric with the defense of the Christian faith and, in the case of this investigation, of the unity of the Church. In the first chapter, Cyprian's action on the socio-cultural situation of his time is analyzed. In the second chapter, the rhetorical development of his thinking and work is elaborated. Finally, in the third chapter, the De Catholicae Ecclesiae Unitate is analyzed in the light of the notions of rhetoric and the thematic elaboration of the reconstruction of the unity.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Gomes, Daniela Maria Dantas. "Do domínio cartaginês do Mediterrâneo aos primeiros passos da talassocracia romana." Master's thesis, 2015. http://hdl.handle.net/10451/24520.

Full text
Abstract:
Os estudos relativos à história de Cartago têm sido feitos, na maior parte, do ponto de vista da sua relação com Roma. Nos últimos anos, novas abordagens que focam o mundo púnico na sua identidade própria têm sido cada vez mais frequentes, atribuindo particular atenção aos vestígios arqueológicos. Tal contribuiu para novas interpretações relativas à cidade e aos seus processos de colonização do Mediterrâneo. Este mar, que toca uma vasta área dos continentes Europeu e Africano, tem um papel central na Antiguidade, bem como os seus territórios insulares, pontos de cruzamento de rotas e de crescimento de cidades. No contexto desta dissertação, que pretende observar o período de transição entre as talassocracias cartaginesa e romana, a Sicília tem grande importância. Além de ser o palco da Primeira Guerra Púnica, esta ilha é, desde cronologias recuadas, ocupada por numerosas e variadas populações, assistindo a múltiplas tentativas de domínio e colonização. Observar-se-á a ilha desde a chegada dos primeiros habitantes até ao início da guerra, para compreender a sua posição de centralidade e espaço de charneira. Além da colonização do Mediterrâneo, observar-se-á também o papel da esfera militar. Será atribuída particular relevância ao mundo dos mercenários ao serviço de Cartago, procurando compreender as suas origens e utilizações, bem como a sua capacidade frente ao exército romano. Discutir-se-á a possibilidade da existência de um exército de cidadãos-soldados em Cartago e respectiva evolução. Será também observada a Marinha romana (especificamente, o seu nascimento, evolução e capacidade durante a Primeira Guerra Púnica). Todos estes pontos, que são um conjunto de conceitos em torno da problemática do mar na Antiguidade, culminarão na observação da questão dos impérios e da utilização do espaço marítimo como seu sustentáculo, procurando explorar perspectivas menos observadas pela historiografia tradicional e tentando fornecer um estudo consistente e coerente dos problemas da guerra e da diplomacia, da política e da economia, e sobretudo da forma como Roma e Cartago se relacionam entre si e com o mar Mediterrâneo.
Abstract: The studies regarding the History of Carthage have been made, for the most part, from the point of view of its relation to Rome. In the last few years, new approaches that focus the Punic world in its own identity have grown more frequent, paying particular attention to the archaeological remains. Such has contributed to new interpretations regarding the city and its processes of colonizing the Mediterranean. This sea, which touches a vast area of the European and African Continents, has a central part in Antiquity, as do its insular territories, points of crossing routes and growth of settlements. In the context of this dissertation, which intends to observe the transition period between the Roman and Carthaginian Thalassocracies, Sicily has a great importance. Aside from being the stage of the First Punic War, this island has been, since early chronologies, occupied by numerous and diverse populations, witnessing several attempts of domination and colonization. The island will be observed since the arrival of its first inhabitants until the beginning of the war, to understand its central position and as hinge area. Besides the colonization of the Mediterranean, the role of the military sphere will also be observed. Particular relevance will be given to to the world of mercenaries under Carthaginian service, in an attempt to understand their origins and ways of use, as well as their capacity when facing the Roman army. The possibility of the existence of an army of citizen-soldiers in Carthage and its respective evolution will be discussed. The study of the Roman navy will also be addressed (specifically its birth, evolution and capacity throughout the First Punic War). All these points, which are a sum of concepts surrounding the problematics of the sea in Antiquity, will culminate in the observation of the issue of empires and the use of the maritime space as their support, by attempting to explore perspectives less observed by traditional historiography and providing a consistent and coherent study on the subjects of war and diplomacy, politics and economy, and above all, of the way in which Rome and Carthage relate among themselves and with the Mediterranean sea.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Mathieu, Alex-Ane. "Association entre l’accessibilité géographique aux commerces d’alimentation et la consommation de fruits et légumes chez les adultes québécois : analyse de la banque de données de santé CARTaGENE." Thesis, 2020. http://hdl.handle.net/1866/25691.

Full text
Abstract:
Une alimentation malsaine compromet la santé et génère des coûts importants sur les plans individuels et sociaux ainsi qu’en services en santé. L’adoption d’une saine alimentation est tributaire de déterminants individuels et environnementaux liés aux caractéristiques des environnements physique, économique, politique et socioculturel. Cette étude transversale a pour objectif d’évaluer l'effet de l’environnement physique, plus précisément l’effet de l'accessibilité géographique de commerces alimentaires, sur l'alimentation. Pour répondre à cet objectif, un échantillon composé de 7783 adultes âgés de 40 à 70 ans résidant dans quatre villes du Québec (Canada) a été utilisé. Des indicateurs de proximité ainsi que des indicateurs absolus et relatifs de densité de commerces alimentaires, de restaurants-minute et de dépanneurs situés aux alentours du domicile des participants ont été associés à la consommation de fruits et légumes (F&L). Les données des analyses de régressions logistiques univariées suggèrent que la consommation du nombre de portions minimales de F&L (5 portions) était associée de façon significative aux sept mesures de l'environnement alimentaire (RC variant entre 0.76 et 1.27). Cependant, ces relations étaient pour la plupart non significatives lorsque des variables confondantes étaient prises en compte. En multivarié, les variables les plus significativement corrélées à la consommation de F&L étaient des variables individuelles du sexe, du revenu et de l'éducation. Notre modèle de régression n'explique que 12,4 % de la variance de consommation de F&L, même en tenant compte de tous les facteurs confondants significatifs. Ces résultats démontrent que des recherches supplémentaires sont nécessaires pour mieux cerner les facteurs d’influence de la consommation de F&L chez cette population.
Unhealthy eating habits can compromise one’s health and generate significant individual, social and health services costs. The adoption of healthy eating habits depends on individual and environmental determinants related to the characteristics of the physical, economic, political and socio-cultural environments. The objective of this cross-sectional study was to assess the effect of the physical environment, more precisely the effect of food outlet accessibility, on diet. To meet our objective, a subsample of the CARTaGENE database, composed of 7,783 adults aged 40 to 70 years old residing in four cities in Quebec (Canada) was used. Measures of proximity as well as absolute and relative measures of density of retail food outlets, fast-food outlets and convenience stores near participants’ residences were used to analyze fruit and vegetable (F&V) intake. Univariate logistic regression showed that the minimal recommended portions of F&V intake (5 or more portions) was significantly associated with all seven measures of the retail food environment (OR between 0.76 and 1.27). However, these relations were mostly non-significant when confounding variables were considered in the analysis. Variables most significantly correlated to F&V intake were individual-level confounding variables of sex, income and education. Women were 3.13 (CI 2.85 – 3.45) times more likely than men to eat the recommended number of F&V portions. Only 12.4% of the F&V variance was explained by our regression model when considering all significant confounding factors. These results show that more research is needed to understand factors explaining F&V intake in this population.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography