To see the other types of publications on this topic, follow the link: Cechy prawa administracyjnego.
Journal articles on the topic 'Cechy prawa administracyjnego'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 16 journal articles for your research on the topic 'Cechy prawa administracyjnego.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Bieś-Srokosz, Paulina. "Kierunek działań prawodawczych ustawodawcy w stosowaniu prywatnej i hybrydowej formy działania w administracji publicznej." Zeszyty Naukowe KUL 61, no. 4 (September 25, 2020): 65–75. http://dx.doi.org/10.31743/zn.2018.61.4.65-75.
Full textAbstract:
Działania prawodawcze ustawodawcy w ostatnich latach można podzielić na te, które ukierunkowane są na stanowienie umowy cywilnoprawnej jako jednej z dominujących form działania w administracji publicznej oraz na te, które ukierunkowane są na stanowienie hybrydowych prawnych form działania w przepisach prawa administracyjnego. Obydwa kierunki działalności normodawcy nie spotykają się z aprobatą w środowisku naukowym. W związku z tym, podnoszony jest w doktrynie głos dokonania ponownej klasyfikacji prawnych form działania z uwzględnieniem, tych form, które ze względu na mieszane cechy (prawa publicznego i prawa prywatnego) przysparzają wiele wątpliwości interpretacyjnych oraz przyczyniają się do zwiększenia chaosu terminologicznego w siatce podstawowych pojęć prawa administracyjnego.
2
Gołębiowski, Krzysztof. "Ustawowe wymogi stawiane nabywcy prawa podmiotowego a nabycie prawa do majątku wspólnego małżonków." Przegląd Prawa i Administracji 120 (July 1, 2020): 323–38. http://dx.doi.org/10.19195/0137-1134.120.73.
Full textAbstract:
W określonych sytuacjach nabycie prawa podmiotowego wymaga, oprócz wystąpienia odpowiedniego zdarzenia prawnego (na przykład zawarcia umowy), spełnienia przez nabywcę szczególnych wymogów, takich jak uzyskanie zezwolenia administracyjnego lub działania w dobrej wierze. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się przeważnie, że w wypadku małżonków pozo-stających w ustroju wspólności ustawowej do wejścia prawa do majątku wspólnego wystarczające jest posiadanie odpowiedniej cechy przez jednego tylko małżonka. Teza ta nie zasługuje jednak w pełni na aprobatę, pomija bowiem brzmienie i funkcję przepisów prawnych wprowadzających wspomniane wymogi.
3
Piskorz-Ryń, Agnieszka. "Jawność życia publicznego jako atrybut współczesnej administracji publicznej i prawa administracyjnego." Zeszyty Prawnicze 20, no. 4 (December 15, 2020): 295–318. http://dx.doi.org/10.21697/zp.2020.20.4.15.
Full textAbstract:
Artykuł ten prezentuje jawność życia publicznego jako atrybutu współczesnej administracji publicznej i współczesnego prawa administracyjnego. W artykule tym opisano korzenie jawności, tak by pokazać ją w szerszym kontekście rozwoju społecznego, politycznego i administracyjnego. W artykule przedstawiono okres monopolu informacyjnego państwa, wskazując jego cechy charakterystyczne. Na tym tle pokazano zmiany zachodzące w życiu społecznym, które doprowadziły do wprowadzenia do porządków prawnych różnych państw regulacje gwarantujące dostęp do informacji o działaniu władzy publicznej. Były one związane z działaniami dziennikarzy, prawników administratywistów, polityków, socjologów, którzy walczyli o jawne państwo, używając haseł i deklaracji jako skutecznego oręża. Następnie omówiono zmiany zachodzące w prawie administracyjnym i samej administracji publicznej. Na koniec przedstawiono przekształcenia zachodzące na początku XXI w. związane z rozwojem nowych technologii, przede wszystkim „rewolucji internetowej” oraz rozwojem serwisów sieciowych nowej generacji, opartych na zasadach Web 2.0.
4
Bębenek, Dominika, Nicole Deneka, and Weronika Wójcik. "Opodatkowanie silosów podatkiem od nieruchomości – glosa krytyczna do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. II FSK 3126/17." Kwartalnik Prawa Podatkowego, no. 3 (September 30, 2020): 9–19. http://dx.doi.org/10.18778/1509-877x.2020.03.01.
Full textAbstract:
Glosa zwraca uwagę na problem opodatkowania podatkiem od nieruchomości obiektów budowlanych, które posiadają wszystkie cechy budynku, przez organy kwalifikowane są jednak jako budowle. W omawianym wyroku w sprawie opodatkowania silosu na cukier podatkiem od nieruchomości NSA zgadza się z organami administracyjnymi oraz sądem niższej instancji co do zakwalifikowania obiektu jako budowli, a nie budynku, w rozumieniu art. 1a ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Argumentacja NSA oparta jest głównie na wykładni celowościowej przepisów prawa podatkowego i budowlanego, przez co Sąd dochodzi do kontrowersyjnego wniosku i stawia tezę, że aby zakwalifikować dany obiekt budowlany jako budynek, należy brać pod uwagę jego elementy funkcjonalne, takie jak przeznaczenie, wyposażenie oraz sposób i możliwość wykorzystania tego obiektu jako całości. W glosie wskazano, że wykładnia taka powoduje dodanie kolejnej, pozaustawowej przesłanki kwalifikowania obiektów budowlanych jako budynków. Omawiany wyrok stanowi utrwalenie stosunkowo jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, którą autorki pragną poddać krytyce. Glosa ma na celu ukazanie, że podobnie jak poprzednie orzeczenia w analogicznych sprawach wydane po wyroku TK z dnia 13 grudnia 2017 r. (sygn. SK 48/15), rozstrzygnięcie to powiela dorobek orzecznictwa sprzed wyroku TK i zawiera tezy niezgodne zarówno z jego treścią, jak i literalną wykładnią przepisów.
5
Chlabicz, Kama. "POSTĘPOWANIE SPORNE PRZED URZĘDEM PATENTOWYM W PRZEDMIOCIE UNIEWAŻNIENIA PRAW WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ." Zeszyty Prawnicze 17, no. 3 (March 15, 2018): 205–29. http://dx.doi.org/10.21697/zp.2017.17.3.08.
Full textAbstract:
StreszczeniePrzedmiotem podjętych rozważań jest analiza postępowania spornego przed Urzędem Patentowym w sprawach z zakresu prawa własności przemysłowej, do którego mają zastosowanie odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach nieuregulowanych w ustawie – Prawo własności przemysłowej jako ustawie szczególnej. Artykuł ma charakter interdyscyplinarny, gdyż jego przedmiot dotyczy zagadnień prawa publicznego i prywatnego, a mianowicie ogólnego postępowania administracyjnego oraz prawa własności przemysłowej, który stanowi dział prawa cywilnego – prawa na dobrach niematerialnych. W artykule skoncentrowano się na postępowaniu spornym w przedmiocie unieważnienia prawa jako postępowaniu, w którym rozstrzygnięcia Urzędu Patentowego RP są najczęściej poddawane kontroli sądów administracyjnych.Postępowanie sporne w przedmiocie unieważnienia prawa zalicza się do szczególnych postępowań administracyjnych. Postępowanie to charakteryzuje się istotnymi odrębnościami w porównaniu z ogólnym postępowaniem administracyjnym. Rola Urzędu Patentowego jako organu administracji publicznej rozstrzygającego spór jest zbliżona do sądu cywilnego. Urząd Patentowy pełni rolę arbitra rozstrzygającego spór. Postępowanie sporne ma charakter kontradyktoryjny. Postępowanie to jest specyficznym typem postępowania administracyjnego z uwagi na występowanie wielu odrębności i cech upodabniających to postępowanie do postępowania sądowego.
6
Możyłowski, Piotr. "Zasady ogólne administracyjnego postępowania egzekucyjnego." Studia Prawnicze KUL, no. 1 (March 6, 2016): 107–24. http://dx.doi.org/10.31743/sp.4927.
Full textAbstract:
Przedmiotem badań w niniejszym opracowaniu były zasady charakterystyczne dla postępowania egzekucyjnego. Są to zasady wynikające wprost z przepisów ustawy egzekucyjnej i obowiązujące tylko w postępowaniu przymusowym. Analiza zasad ogólnych postępowania egzekucyjnego pozwala stwierdzić, że nie mają one tylko cech wytycznych pozostawionych bez sankcji procesowych. Są one normami prawa, których naruszenie wywołuje określone skutki prawne dla wszystkich uczestników postępowania. Ich ocena dokonywana jest przez uczestników postępowania i sądy administracyjne z takim skutkiem prawnym, jak naruszenie jakiegokolwiek przepisu prawa materialnego. W ramach omawiania każdej z zasad starano się w sposób syntetyczny ująć ich najważniejsze elementy ze szczególnym uwzględnieniem ochrony osoby zobowiązanego.
7
Główczewska, Aleksandra, and Karolina Rokicka-Murszewska. "Konkretny akt administracyjny w polskim prawie administracyjnym oraz poszczególny akt administracyjny w prawie kanonicznym – analiza prawno-porównawcza." Prawo Kanoniczne 63, no. 3 (September 20, 2020): 41–60. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2020.63.3.03.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest omówienie głównych cech poszczególnych aktów administracyjnych Kościoła i porównanie ich z aktami administracyjnymi znanymi w polskim prawie administracyjnym. Zostaną przeanalizowane ważne aspekty podziału obowiązków i kompetencji władzy kościelnej. Autorzy przybliżą definicję kościelnego aktu administracyjnego i przeanalizują odpowiednie przepisy prawa kanonicznego. Głównym założeniem artykułu jest wskazanie cech wspólnych aktów administracyjnych w prawie kanonicznym i administracyjnym.
8
Mania, Kamil. "O prawidłowym kształtowaniu postanowień w regulaminie przyznawania pomocy materialnej." Studia Prawnicze KUL, no. 2 (June 30, 2017): 109–20. http://dx.doi.org/10.31743/sp.3325.
Full textAbstract:
Artykuł w swojej treści porusza kwestie odnoszące się do jednego z najważniejszych aktów prawnych o charakterze wewnętrznym, funkcjonującym na uczelni- regulaminie przyznawania pomocy materialnej. Aspekt ten został przedstawiony przez pryzmat ogólnego pojęcia regulaminu, jego cech, a także specjalistycznej literatury i orzecznictwa sądowo administracyjnego. Wskazano, jakich postanowień autorzy powinni unikać, a jakie powinny obowiązywać tak aby procedura przyznawania pomocy materialnej odbywała się zgodnie z przepisami prawa.
9
Dobkowski, Jarosław. "Indukcja funkcjonalna prof. Jerzego Panejki jako metoda badań porównawczych nad samorządem w Europie." Prawo 331 (November 9, 2020): 71–83. http://dx.doi.org/10.19195/0524-4544.331.8.
Full textAbstract:
W artykule omówiono sposób badania istoty samorządu terytorialnego w kontekście porównawczym stosowany blisko sto lat temu przez prof. Jerzego Panejkę. Metoda ta nosi nazwę indukcji funkcjonalnej. Pozwoliła ona ustalić istotę samorządu terytorialnego na podstawie wyróżnienia cech charakterystycznych samorządu terytorialnego państw europejskich i eliminacji właściwości, które nie mają znaczenia. Metoda ta stała się podstawą późniejszego rozwoju jednego z kierunków nauki prawa administracyjnego w Polsce oraz miała znaczenie dla procesu legislacyjnego. To oryginalna i stosunkowo rzadko spotykana metoda.
10
Radzikowski, Krzysztof. "Dobra wiara à rebours – uwagi o konstrukcji podatku akcyzowego w świetle orzecznictwa." Doradztwo Podatkowe - Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych 4, no. 296 (April 30, 2021): 4–7. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.8543.
Full textAbstract:
Cechą konstrukcyjną VAT i akcyzy jest przerzucenie odpowiedzialności za podatek, którego wbrew prawu nie zadeklarowali ani nie odprowadzili inni podatnicy (odpowiedzialność quasi-solidarna). W zakresie VAT odpowiedzialność tę łagodzi klauzula dobrej wiary wynikająca z orzecznictwa TSUE, niemniej nie ma ona zastosowania do akcyzy. Sądy administracyjne odwołują się jednak do tej klauzuli à reburs, wywodząc negatywne dla podatnika konsekwencje z okoliczności odpowiadających brakowi dobrej wiary w rozumieniu VAT.
11
Smyk, Grzegorz. "Próby zdefiniowania pojęć „administracja” i „prawo administracyjne” w piśmiennictwie prawno-administracyjnym przełomu XIX i XX w." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius) 66, no. 1 (July 17, 2019): 363. http://dx.doi.org/10.17951/g.2019.66.1.363-377.
Full textAbstract:
<p>Rozwój nowożytnych nauk prawno-administracyjnych w XIX w. pociągnął za sobą konieczność określenia ich przedmiotu badawczego oraz zdefiniowania podstawowych pojęć. Wśród tych ostatnich centralnym zagadnieniem stało się zdefiniowanie pojęć „administracja” i „prawo administracyjne” wraz z określeniem ich podstawowych cech i funkcji. Największe trudności napotykały próby zdefiniowania pojęcia „administracja” i określenia jego istoty prawnej. W literaturze przedmiotu dominowało dwojakie podejście do tego zagadnienia. Administrację próbowano określać od strony podmiotowej – jako osoby lub zespoły osób wykonujące funkcje administracyjne, organy i inne jednostki administrujące, lub od strony przedmiotowej (funkcjonalnej) – wiążąc pojęcie administracji z aktywnością tych osób, ich zespołów, organów i jednostek administrujących lub też z działalnością państwa i innych podmiotów władzy publicznej. Definicje podmiotowe łączyły pojęcie administracji z zespołem ludzi powiązanym w pewną całość organizacyjną z uwagi na wspólne cele, wyposażonym w pewien zakres uprawnień władczych. W ujęciu tym punktem wyjścia był człowiek działający w ramach szczególnego układu organizacyjnego. W ramach definicji przedmiotowych nawiązywano natomiast do różnych sfer aktywności państwa, podkreślając, że administracja to nie tylko wykonywanie ustaw, ale także działalność twórcza, będąca jedną z form realizacji funkcji państwa, polegającą na bezpośrednim, praktycznym wykonywaniu zadań państwa.</p>
12
Melnychuk, Kateryna. "The Polish and Jewish People in the Work of Peasant Self-Government in the Right-Bank Ukraine in the Second Half of the 19th and the Beginning of the 20th Centuries." Res Historica, no. 51 (June 30, 2021): 387. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2021.51.387-402.
Full textAbstract:
<p>Zniesienie pańszczyzny w 1861 r. było początkiem globalnych przemian, dotyczących podziału administracyjnego imperium. Zgodnie z nowym podziałem w województwach kijowskim, podolskim i wołyńskim najniższą jednostką terytorialną była „gmina wiejska” (hromada terytorialna), najwyższą – włość. Zarządzaniem gminami wiejskimi zajmowały się organy samorządu wiejskiego – zarząd włości i wsi, które tworzyli i zapewniali ich działalność chłopi (członkowie hromady). Jednak oprócz spraw hromady, ustawodawca zobowiązał samorząd wiejski do pełnienia szeregu funkcji niezbędnych w zarządzaniu publicznym (skarbowa, prawna, policyjna, statystyczna, oświatowa). Więc, administracje chłopskie zostały faktycznie najniższym ogniwem w hierarchii zarządzania publicznego. Samodzielność samorządu wiejskiego ograniczały uchwały i okólniki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Generał-gubernatora, gubernatora, komisarze prowincjonalni ds. obecności oraz mediatora. Nawet dobór kadr dla instytucji samorządu wiejskiego odbywał się z uwzględnieniem szeregu ograniczeń przewidzianych w „Przepisach o uwolnieniu chłopów od pańszczyzny” z 1861 r.</p><p>Cechą szczególną Ukrainy Prawobrzeżnej było zróżnicowanie narodowe regionu, na drugim miejscu po Ukraińcach byli Żydzi, na trzecim Polacy. Znaczna część przedstawicieli narodowości polskiej i żydowskiej żyła w środowisku chłopskim, więc pojawił się problem ich udziału w działalności samorządu wiejskiego. Aby uniemożliwić „obcym” (nie członkom hromady, osobom innej wiary) zajmowanie ważnych stanowisk w administracjach wiejskich, wprowadzano lokalne ograniczenia. Jednak stanowisko pisarza urzędowego pozostawało stosunkowo dostępne dla osób pragnących pracować we włości lub w zarządzie wsi.</p><p>Proponowane badanie dotyczy problemu obsady kadrowej i obecności przedstawicieli narodowości polskiej i żydowskiej w samorządach wiejskich w południowo-zachodnim regionie Cesarstwa Rosyjskiego w drugiej połowie XIX i na początku XX w. Scharakteryzowano kolejność rotacji pracowników administracji wiejskich, ich wykształcenie, poziom profesjonalizmu, warunki pracy i płacy. Opisano niektóre przypadki służby Żydów i Polaków w charakterze pisarzy urzędowych w administracjach wiejskich.</p>
13
mirosław wincenciak. "Znaczy upływ czasu jako okoliczność wyłączająca stwierdzenie nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa." Forum Prawnicze, no. 1(63) (February 15, 2021). http://dx.doi.org/10.32082/fp.v0i1(63).362.
Full textAbstract:
Regulacja określająca maksymalny termin stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, której to decyzji przypisuje się wadę wydania z rażącym naruszeniem prawa wymaga oceny w kontekście zasad i wartości sytemu prawa administracyjnego. W prawie administracyjnym tkwią bowiem różne wartości, na których ono się opiera i z których się ono wywodzi. Tym samym również decyzje administracyjne dotyczą różnych interesów i wartości prawem chronionych, które wymagają oceny i wartościowania. Samo prawo, przez swoje istnienie i obowiązywanie, dostarcza na zewnątrz „swoich” nowych wartości, a więc samo jest wartością i wartości konstruuje. Wartości przez prawo administracyjne chronione, to takie, dla których ochrony prawo administracyjne jest tworzone. Ich źródłem jest sama Konstytucja RP, ustawy oraz konkretne normy. W doktrynie wskazuje się, że system prawa administracyjnego powinien odpowiadać na potrzeby dobrze zorganizowanego społeczeństwa, powinien przystosowywać się do nieprzerwanie dokonujących się zmian. Określenie maksymalnego okresu wzruszalności decyzji administracyjnej z powodu wydania jej z rażącym naruszeniem prawa musi uwzględniać funkcje i przedmiot regulacji. Należy także zastanowić się, czy biorąc pod uwagę cechy prawa administracyjnego można wskazać obszary prawa i kategorie stosunków prawnych, w których upływ czasu nie powinien powodować niemożności stwierdzenia nieważności decyzji z powodu wydania jej z rażącym naruszenia prawa, na przykład z uwagi na ważny interes państwa albo oczywiste skrzywdzenie podmiotu administrowanego.
14
Bieś-Srokosz, Paulina. "Tendencja przenikania się prawa publicznego z prawem prywatnym na przykładzie porozumienia administracyjnego." Studia Prawnoustrojowe, no. 53 (September 30, 2021). http://dx.doi.org/10.31648/sp.6791.
Full textAbstract:
Dynamicznie zmieniający się katalog zadań administracji publicznej przyczynia się do nieustannej przebudowy form prawnych, z których może korzystać administracja publiczna. Zauważalna jest tendencja przenikania prawa publicznego z prawem prywatnym, a dokładniej mówiąc: prawa administracyjnego z prawem cywilnym. Z założenia takie przenikanie się nie powinno być negatywnym zjawiskiem, ponieważ w konsekwencji będzie się ono przyczyniać do powstawania nowych form realizacji zadań publicznych. Czy jednak to zjawisko powinno być oceniane pozytywnie? Otóż to pytanie, będzie stanowić przedmiot rozważań, w niniejszym artykule, na przykładzie porozumienia administracyjnego, które należy uznać za formę prawną o cechach charakterystycznych zarówno dla prawa administracyjnego, jak i cywilnego. Zostaną przedstawione i omówione cechy porozumienia w rozumieniu prawa cywilnego, które będą zestawione z cechami porozumienia w rozumieniu prawa administracyjnego, jak również zostanie udzielona odpowiedź o przynależności porozumienia administracyjnego do konkretnej gałęzi prawa.
15
Radyszewska, Oksana. "Koncepcja dobrej administracji: od soft law Rady Europy do prawa administracyjnego Ukrainy." Studia Prawnoustrojowe, no. 48 (June 15, 2020). http://dx.doi.org/10.31648/sp.5528.
Full textAbstract:
Celem niniejszego artykułu jest analiza treści pojęcia i cechy koncepcji dobrej administracji – good administration i jej wpływ na wspòłczesne prawo administrayjne Ukrainy. Podkreśla się, że jest ona częścią szerszej koncepcji good governance, której merytoryczne i proceduralne zasady określają podstawy działalności krajowych organów administracji publicznej w większości krajów europejskich (państw członkowskich Rady Europy). Należy zauważyć, że przepisy miękkiego prawa Rady Europy, w szczególności Rekomendacja Komitetu Ministrów Rec (2007) 7 w sprawie dobrej z 2007 r., poprzez interpretację Europejskiej Konwencji z praw człowieka z 1950 r. przez Europejski Trybunał Praw Człowieka ma bezpośredni wpływ na kształtowanie orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych, opartych na europejskich standardach procedur administracyjnych. Stwierdzono, że stosowanie standardów traktatowych Rady Europy przez Europejski Trybunał Praw Człowieka i sąd instancji kasacyjnej Ukrainy jest czynnikiem determinującym europeizację prawa administracyjnego Ukrainy.
16
Łaszczyca, Grzegorz. "Realność terminu załatwienia sprawy w ogólnym postępowaniu administracyjnym." Studia Prawnoustrojowe, no. 54 (December 29, 2021). http://dx.doi.org/10.31648/sp.6683.
Full textAbstract:
Efektywność postępowania należy do podstawowych wartości procesowych w ogólnym postępowaniu administracyjnym. Dla jej osiągnięcia Kodeks postępowania administracyjnego wprowadził różne mechanizmy i konstrukcje prawne, tak o charakterze prewencyjnym, jak i represyjnym. Do rozwiązań prewencyjnych należy m.in. regulacja wyznaczająca maksymalne terminy załatwiania spraw. Pełni ona funkcję pierwotną, zapewniając dynamikę postępowania administracyjnego. Pojęcie „termin załatwienia sprawy” występuje w przepisach k.p.a. w dwóch znaczeniach: jako jednostka czasu (okres) oraz jako konkretna data, jako „termin kalendarzowy. Cechą terminu załatwienia sprawy – wynikającą z art. 35 § 5 k.p.a. – jest jego realność, efektywność. Sposób obliczania terminu zapewnia organowi administracji publicznej czas rzeczywisty do załatwienia konkretnej sprawy. Przepis wskazuje pięć okresów, które nie są wliczane do terminu załatwienia sprawy: a) terminy przewidziane w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, b) okresy zawieszenia postępowania, c) okresy trwania mediacji, d) okresy opóźnień spowodowanych z winy strony oraz e) okresy opóźnień z przyczyn niezależnych od organu. Realność terminu nie sprzeciwia się istocie zasady szybkości postępowania, lecz ją potwierdza. Wyraża prawne oczekiwanie, by sprawa została rozstrzygnięta, zapewniając jednocześnie organowi administracji czas efektywny, a nie pozorny. Służy także osiągnięciu tej wartości, którą kodeks postępowania administracyjnego wyodrębnia i łączy z wymogiem działania szybkiego i prostego, czyli działania wnikliwego (art. 12 § 1 k.p.a.).