To see the other types of publications on this topic, follow the link: Cemento de ionómero de vidrio.

Dissertations / Theses on the topic 'Cemento de ionómero de vidrio'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 22 dissertations / theses for your research on the topic 'Cemento de ionómero de vidrio.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Severino, Lazo Raisa Jordana Geraldine. "Sorción y solubilidad del cemento ionómero de vidrio y el cemento ionómero de vidrio modificado con resina." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2015. https://hdl.handle.net/20.500.12672/4452.

Full text
Abstract:
El objetivo de esta investigación fue determinar las diferencias en la sorción y solubilidad de un cemento ionómero de vidrio convencional y un cemento ionómero de vidrio modificado con resina a los 7, 15 y 30 días Materiales y Método: 24 discos de cada cemento fueron preparados y divididos en 3 subgrupos (7, 15 y 30 días) de 8 discos, seleccionados al azar. Se utilizó el protocolo establecido por la ISO 4049 para los test de sorción y solubilidad. Los discos fueron colocados en una estufa a 37 °C hasta obtener una masa constante (m1), luego fueron inmersos en 10 ml de agua destilada. Los discos fueron retirados del agua destilada en los días indicados, y pesados (m2), luego desecados y vueltos a pesar (m3). Al finalizar estos procesos, se evaluó su morfología en un microscopio electrónico de barrido. Resultados y Conclusiones: El cálculo de sorción y solubilidad se realizó mediante expresiones matemáticas interrelacionadas. Los test de Krustal Wallis, T-Student y U. de Mann-Whitney (p<0,05), mostraron diferencias estadísticamente significativas en ambos grupos tanto para sorción como solubilidad. El cemento ionómero de vidrio modificado con resina presentó los valores más altos de sorción (142,3195 ± 13,9402), mientras que el ionómero convencional obtuvo los valores más altos de solubilidad (36,4286 ± 14,5941). Palabras Claves: Sorción, solubilidad, cemento ionómero de vidrio, cemento ionómero de vidrio modificado con resina.
--- The aim of this study was to determine differences in sorption and solubility of a conventional glass ionomer cement and a resin-modified glass ionomer cement at 7, 15 and 30 days. Materials and Methods: 24 discs of each material were prepared and divided into 3 subgroups (7, 15 and 30 days) of 8 discs, randomly selected. The protocol established by the ISO 4049 for water sorption and solubility test was used. The discs were placed in an oven at 37 °C to constant mass (m1), then were immersed in 10 ml of distilled water. The discs were removed from the distilled water on the days indicated, and weighed (m2), then dried and re-weighed (m3). At the end of these process, their morphology was evaluated in a scanning electron microscope. Results and Conclusions: The sorption and solubility calculation was performed using mathematical expressions interrelated. The Krustal Wallis test, T-Student and U. de Mann-Whitney (p<0,05) showed statistically significant differences in both groups for both sorption and solubility. The resin-modified glass ionomer cement showed the highest sorption values (142,3195 ± 13,9402), while the conventional ionomer obtained the highest solubility values (36,4286 ± 14,5941) Keywords: Sorption, solubility, glass ionomer cement, resin-modified glass ionomer cement.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Dávila, Ramírez Carolina Melky, and Calderón Bruno Barandiarán. "Comparación in vitro de la resistencia a la compresión de diferentes marcas de cemento ionómero de vidrio autocurable en la técnica de art." Bachelor's thesis, Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas (UPC), 2018. http://hdl.handle.net/10757/625025.

Full text
Abstract:
Objetivo: Comparar in vitro, la resistencia compresiva de cinco cementos ionómeros de vidrio: KetacTM Molar Easymix (3M ESPE), Gc Fuji IX GP, GC EQUIATM Fil (Gc corporation), Maxxion R (FGM), y KetacTM Universal HM (3M ESPE); tras 24 horas, 7 y 60 días de mezclado. Materiales y métodos: Se seleccionaron tres cementos de ionómero de vidrio de alta viscosidad: KetacTM Molar Easymix (3M ESPE), Gc Fuji IX GP, GC EQUIATM Fil (Gc corporation), y dos cementos de ionómero de vidrio convencionales: Maxxion R (FGM), KetacTM Universal HM (3M ESPE), indicados para el Tratamiento Restaurador Atraumático (TRA). La manipulación fue realizada en estricto cumplimiento con las indicaciones del fabricante. La unidad de análisis fue conformada por cilindros de ionómero de vidrio (2 mm de alto x 4 mm de diámetro), elaborados en una matriz metálica. Se crearon 15 especímenes por cada grupo de estudio, obteniendo un total de 225 especímenes. La prueba de resistencia a la compresión se dio mediante la máquina universal Instron® colocando los especímenes uno por uno verticalmente. La carga compresiva inicial tuvo una velocidad de 1mm/min hasta que la muestra se fracturase, y los resultados se registraron en megapascales (MPa). Resultados: El ionómero encapsulado GC EQUIATM Fil (Gc corporation) mostró mayores valores de resistencia compresiva a las 24 horas (299.80 MPa), mientras que a los 7 y 60 días fue el KetacTM Universal HM (3M ESPE), 77.04 MPa y 75.48 MPa, respectivamente. Por otro lado, existen diferencias significativas en la comparación de cada cemento de ionómero de vidrio en los tres tiempos de evaluación. Así como también, existen diferencias significativas en los tres tiempos evaluados: 24 horas: GC GC EQUIATM Fil (Gc corporation), a los 7 y 60 días KetacTM Universal HM (3M ESPE). Conclusión: El ionómero encapsulado GC EQUIATM Fil (Gc corporation) mostró mayores valores de resistencia compresiva a las 24 horas. Existen diferencias significativas en la comparación de cada cemento de ionómero de vidrio a lo largo de los tres tiempos, asimismo en cada tiempo de evaluación: 24 horas: GC EQUIATM Fil (Gc corporation), a los 7 y 60 días KetacTM Universal HM (3M ESPE). Objective: The aim of the present research was to compare in vitro the compressive strength of five glass ionomer cements: KetacTM Molar Easymix (3M ESPE), Gc Fuji IX GP, GC EQUIATM Fil (Gc corporation), Maxxion R (FGM), and KetacTM Universal HM (3M ESPE); after 24 hours, 7 days and 60 days after the mixing process. Materials and methods: Three high-viscosity glass ionomer cements were selected for the present in vitro study: KetacTM Molar Easymix (3M ESPE), Gc Fuji IX GP, GC EQUIATM Fil (Gc corporation), and also two conventional glass ionomer cements: Maxxion R (FGM), and KetacTM Universal HM (3M ESPE), recommended for the Atraumatic Restorative Treatment (ART). The mixing process was performed strictly respecting the manufacturer recommendations. The analysis unit was made of glass ionomer cylinders of 2mm high and 4mm in diameter, prepared with a metallic matrix. 15 samples were created for each study group, obtaining a total of 225 samples. The compressive strength was evaluated by Instron® universal machine placing the specimens one by one vertically, with a speed of 1mm / min until the sample fractured, and the results were registered in MPa. Results: The encapsulated ionomer GC EQUIATM Fil (Gc corporation) showed higher values of compressive strength at 24 hours (299.80 MPa), while at 7 and 60 days it was KetacTM Universal HM (3M ESPE), 77.04 MPa and 75.48 MPa, respectively. On the other hand, there are significant differences in the comparison of each glass ionomer cement in the three evaluation times. As well as, there are significant differences in the three times evaluated: 24 hours: GC EQUIATM Fil (Gc corporation), at 7 and 60 days KetacTM Universal HM (3M ESPE). Conclusion: The encapsulated ionomer GC EQUIATM Fil (Gc corporation) showed higher values of compressive strength at 24 hours. There are significant differences in the comparison of each glass ionomer cement over the three times, also at each evaluation time: 24 hours: GC EQUIATM Fil (Gc corporation), at 7 and 60 days KetacTM Universal HM (3M ESPE).
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Pantoja, Huaynate Sayumi Jazmin. "Evaluación in vitro de la microfiltración del silicato de calcio usado como base cavitaria en dientes permanentes." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2018. https://hdl.handle.net/20.500.12672/8653.

Full text
Abstract:
Determina la presencia de microfiltración del silicato de calcio usado como base cavitaria en dientes permanentes. Se utiliza 60 premolares, en las que se realizan cavidades clase I y obturados con: Ionómero de vidrio (Fuji LINING™ LC) y Silicato de calcio (Biodentine™) de la siguiente manera: Grupo A (n=15): Ionómero de vidrio, evaluado a los 3 días, Grupo B (n=15): Ionómero de vidrio, evaluado a los 7 días, Grupo C (n=15): Silicato de calcio, evaluado a los 3 días, Grupo D (n=15): Silicato de calcio, evaluado a los 7 días. Posteriormente se realiza un proceso de termociclado manual cuyo régimen es de 200 ciclos entre 5º y 60ºC manteniendo las muestras 30 segundos en cada baño térmico, luego se procede a barnizar la parte radicular con esmalte de uñas transparente. Los dientes son sumergidos en azul de metileno al 1% y luego se transportan a una centrífuga a 3000 rpm por 5 minutos para posteriormente permanecer en inmersión pasiva a 37°C en la incubadora, los Grupos A y C por 3 días y los Grupos B y D por 7 días. Los dientes se seccionan sagitalmente y a nivel del cuello dentario, usando un disco diamantado. La lectura se realiza en el microscopio estereoscópico (Unitron Z730) a 25x y para la medición se utiliza el programa Imagen J. La evaluación estadística se aplica el programa SPSS v20, aplicando la prueba de U-Mann Whitney y T sudent. Considerando un nivel de significancia de α˂0.05. Los resultados presentan diferencias estadísticamente significativas en ambos grupos. Concluye que el ionómero de vidrio y el silicato de calcio presentan microfiltración evaluados a los 3 y 7 días. El silicato de calcio presenta menor microfiltración que el ionómero de vidrio.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Gil, Barreda Arlet Angelita, and Calero Olga Beatriz García. "Actividad antibacteriana de tres ionómeros de vidrio Ion Z®, Ketac Molar Easymix® y Fuji IX GP® sobre cultivos de Streptococcus mutans (ATCC 35668) y Lactobacillus acidophilus (ATCC 4366)." Bachelor's thesis, Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas (UPC), 2018. http://hdl.handle.net/10757/625106.

Full text
Abstract:
Objetivo: Evaluar la actividad antibacteriana de tres ionómeros de vidrio (CIVc) Ion Z®, Ketac Molar Easymix® y Fuji IX GP® sobre Streptococcus mutans (ATCC 35668) y Lactobacillus acidophilus (ATCC 4366). Materiales y métodos: El presente estudio fue experimental in vitro. Se realizó mediante el método de contacto directo y densidad óptica con una microplaca, donde se utilizó seis pocillos por cada ionómero de vidrio. Posteriormente, se adicionaron 150 ul de Streptococcus mutans y Lactobacillus acidophilus de manera independiente en agar BHI. Las muestras fueron incubadas a 37 °C en condiciones de anaerobiosis controlada. En el caso de la viabilidad bacteriana se utilizó el ensayo de MTT. Resultados: Se encontró que el efecto antibacterianode Ketac Molar Easymix® frente a la cepa de S. mutans tuvo 0.06 ± 0.01, mientras que Ion Z® 0.16 ± 0.03 ante la cepa de L. acidophilus, presentando diferencias estadísticamente significativas. Con respecto a la viabilidad bacteriana de S. mutans frente al Ketac Molar Easymix® obtuvo 0.92 ± 0.02, lo que corresponde a 29 % de bacterias viables, mientras que, L. acidophilus frente al Ion Z® tuvo 0.31± 16, que representa 19% de bacterias viables. Conclusiones: Los tres CIVs mostraron actividad antibacteriana, en el caso de Ketac Molar Easymix® demostró mayor efecto antibacteriano ante S. mutans, por otro lado, se evidenció que Ion Z® fue más eficaz frente L. acidophilus.
Objective: To evaluate the antibacterial activity of three glass ionomers cements (Ion Z®, Ketac Molar Easymix® and Fuji IX GP®) on Streptococcus mutans (ATCC 35668) and Lactobacillus acidophilus (ATCC 4366). Materials and methods: The present study was experimental in vitro. It was made out using the direct contact method and optical density with a microplate, using six wells for each glass ionomer cement. Later, 150 ul of Streptococcus mutans and Lactobacillus acidophilus were independently added on BHI agar. The samples were incubated at 37 °C under conditions of controlled anaerobiosis. In the case of bacterial viability, the MTT assay was used. Results: It was found that the antibacterial effect of Ketac Molar Easymix® against the strain of Streptococcus mutans had 0.06 ± 0.01, while in Z® it was 0.16 ± 0.03 before the strain of Lactobacillus acidophilus, presenting statistically significant differences. Regarding the bacterial viability of Streptococcus mutans against Ketac Molar Easymix® obtained 0.92 ± 0.02, what corresponds to 29% of viable bacteria, whereas Lactobacillus acidophilus against Ion Z® had 0.31± 16, which represents 19% of viable bacteria. Conclusions: The three glass ionomers cements showed antibacterial activity. Ketac Molar Easymix® demonstrated greater antibacterial effect against Streptococcus mutans; on the other hand, it was evidenced that Ion Z® was more effective against Lactobacillus acidophilus.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Basurto, Sampedrano Katherine Elizabeth, and Salazar Nathaly Carolina Barragán. "Comparación de la microfiltración del Ketac™ Molar e Ionofil Molar® con centrix y espátula TRA." Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas (UPC), 2016. http://hdl.handle.net/10757/621122.

Full text
Abstract:
Introducción: El tratamiento restaurador atraumático, es utilizado como parte de los programas preventivos de salud pública, por ello es importante evaluar las técnicas de aplicación del material restaurador utilizando cemento ionómero de vidrio de autocurado. Objetivo: Comparar la microfiltración de los cementos ionoméricos Ketac™ Molar Easy Mix e Ionofil Molar® con dos técnicas de aplicación: jeringa centrix y espátula TRA. Materiales y métodos: Estudio experimental in vitro. Se utilizaron 52 dientes de bovino con preparaciones cavitarias. Las muestras se dividieron en 2 grupos según los cementos ionoméricos y según la técnica de aplicación. Se colocó el material restaurador siguiendo las indicaciones del fabricante. Todas las muestras fueron termocicladas, sumergidas en azul de metileno al 0,05% y seccionadas mediante un corte longitudinal. Se evaluó la microfiltración a través del software del esteromicroscopio. Para comparar las técnicas de aplicación según los cementos ionoméricos se utilizaron las pruebas estadísticas de t de Student y la prueba de U de Mann- Whitney. Resultados: La microfiltración de los cementos ionoméricos Ketac TM Molar Easy Mix e Ionofil Molar® según las técnicas de aplicación jeringa centrix y espátula TRA, no mostraron diferencias estadísticamente significativas (valor p>0,05). El cemento Ketac TM Molar Easy Mix y la técnica con la jeringa centrix y su respectiva combinación fueron los que presentaron menor microfiltración. Conclusión: Todos los dientes presentaron microfiltración y entre ellos el grupo KetacTM Molar Easy Mix® con la jeringa centrix mostraron menores valores de microfiltración
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Zambrano, Capcha Shirley Liseth. "Influencia de dos revestimientos protectores sobre la propiedad de liberación de flúor del ionómero de vidrio convencional tipo II." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2017. https://hdl.handle.net/20.500.12672/6764.

Full text
Abstract:
Determina la influencia de dos revestimientos protectores sobre la liberaciòn de flúor del ionómero de vidrio convencional (IVC) tipo II. Se fabricaron 9 especímenes de IVC con forma de disco y se dividieron al azar en 3 grupos de 3 cada uno (Grupo I, II y III). Los especímenes del grupo I se dejaron sin revestimiento, a los del grupo II se les revistió con vaselina (Reuter) y a los del grupo III se les revistió con adhesivo (Prime&Bond 2.1) y se fotocuraron. Los discos fueron sumergidos en envases plásticos con 20 mL de agua destilada, los cuales fueron cambiados durante un periodo de 15 días para medir la liberación de flúor. Los valores promedio demostraron una disminución significativa en la liberación de flúor desde el día 1 al 15, en el grupo control y vaselina. La mayor cantidad de flúor fue liberado del grupo control, seguido en orden por la vaselina y el adhesivo con diferencias significativas.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Quispe, Ampuero Johana Milagro. "Influencia del grabado ácido en la resistencia a la compresión del ionómero de vidrio base convencional e híbrido." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2015. https://hdl.handle.net/20.500.12672/4318.

Full text
Abstract:
El objetivo de este estudio fue determinar la influencia del grabado ácido en la resistencia a la compresión del ionómero de vidrio base convencional (Ketac Bond) e híbrido (Vitrebond). Se elaboraron 40 probetas de 5mm de diámetro por 10mm de altura en un molde de plástico; divididas en dos grupos según el tipo de ionómero de vidrio base que su vez se subdividió en dos grupos según el grabado ácido. La preparación del ionómero se realizó bajo las indicaciones del fabricante. El grabado ácido se realizó con ácido fosfórico en gel al 37%, por 15 segundos, en la superficie superior de la probeta de ionómero, luego se procedió al lavado con agua destilada por 20 segundos y después se secó la superficie con papel toalla. Posteriormente, se calibraron las medidas de las probetas con un vernier y se comprobó el paralelismo de sus superficies, para luego ser almacenadas por 24 horas en una estufa a 37⁰ C hasta el momento de la prueba, la que se realizó en la máquina de ensayo universal (marca J. AMSLER). Los resultados obtenidos de la resistencia a la compresión promedio para cada grupo fue: ionómero de vidrio base convencional con grabado ácido fue 27.22 MPa, ionómero de vidrio base convencional sin grabado ácido fue 31.51 MPa, ionómero de vidrio base híbrido con grabado ácido fue 72.46 MPa y el ionómero de vidrio híbrido sin grabado ácido tuvo 95.54 MPa. Los resultados se analizaron mediante la prueba ANOVA de dos vías y para las comparaciones entre grupos se utilizó la prueba T Student. Se concluyó que el grabado ácido y el tipo de ionómero de vidrio influyen en la resistencia a la compresión.
The aim of this study was to determine the influence of acid etching on the compressive strength of convencional glass ionomer base (Ketac Bond) and hybrid glass ionomer base (Vitrebond). 40 specimens were elaborated of 5 mm in diameter by 10 mm in height and they were prepared in a plastic mold; divided into two groups according to the type of glass ionomer base and also, subdivided into two groups according to the etching. The preparation of the ionomer was performed under the manufacturer. The acid etching was performed with phosphoric acid 37%, for 15 seconds, on the upper surface of the specimen, then he proceeded to washing with distilled water for 20 seconds and then the surface wiped with paper towel. Subsequently, measures of the specimens were calibrated with a vernier and parallelism of the surfaces was found, and then be stored for 24 hours in an oven at 37⁰ C until the time of the test, which took place in the universal testing machine (Mark J. AMSLER). The results of resistance average compression for each group was: conventional glass ionomer base with acid etching was 27.22 MPa, conventional glass ionomer base without acid etching was 31.51 MPa, hybrid glass ionomer base with acid etching was 72.46 MPa and hybrid glass ionomer without acid etching was 95.54 MPa. The results were analyzed by two-way ANOVA and comparisons between groups, the Student t test was used. It was concluded that etching and glass ionomer type influence on the compressive strength. Keywords: Compressive strength, conventional glass ionomer base, hybrid glass ionomer base, acid etching.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Luna, Bastías Melisa Sofía. "Estudio comparativo in vitro del sellado marginal de dos tipos de vidrio ionómero modificados con resina." Tesis, Universidad de Chile, 2013. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/117465.

Full text
Abstract:
Trabajo de Investigación Requisito para optar al Título de Cirujano Dentista
Se realizó un estudio comparativo in vitro con el objetivo de evaluar la microfiltración marginal de dos cementos de vidrio ionómero modificados con resina. En el grupo (A) se realizaron restauraciones con el vidrio ionómero modificado con resina Fuji II LC® (GC America Inc., IL, USA) y en el otro grupo (B) se realizaron obturaciones con el vidrio ionómero modificado con resina Geristore® (Den-Mat Corporation, CA, USA). Para evaluar la microfiltración marginal se utilizaron 30 terceros molares sanos, recientemente extraídos a los cuales se les realizaron dos cavidades operatorias clase V estandarizadas, ubicadas en las caras vestibular (grupo A) y palatino/lingual (grupo B), con el margen gingival 1 mm sobre el límite amelocementario y el margen oclusal en esmalte. Posteriormente se obturaron las cavidades con los cementos de vidrio ionómero modificados con resina Fuji II LC® en las caras vestibulares y Geristore® en las caras palatino/ linguales de cada molar. Una vez realizadas las obturaciones se procedió a impermeabilizar las raíces de las piezas dentarias con cianocrilato, barniz y resina acrílica. Con el objetivo de visualizar el grado de microfiltración marginal de las restauraciones sometidas a prueba, los molares estudiados fueron expuestos a un proceso de termociclado entre 5° C-55° C en una solución acuosa de azul de metileno al 1% durante 100 ciclos. Cuarenta y ocho horas después de realizados los 100 ciclos las muestras fueron cortadas transversalmente pasando por la mitad de las restauraciones para así exponer la interfase diente restauración. Los cortes transversales se observaron en el microscopio óptico para medir el grado de microfiltración de azul de metileno en la interfase diente restauración. Los resultados obtenidos en porcentajes de los grupos de prueba, se sometieron al análisis estadístico con la prueba no paramétrica de U de Mann- Whitney, encontrándose que no hay diferencias significativas entre ambos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Olivares, Núñez Sergio David. "Estudio in vitro de la resistencia a la tracción de cilindros colados cementados a análogos de pilar de implantes con tres tipos de ionomero de vidrio." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2015. https://hdl.handle.net/20.500.12672/4545.

Full text
Abstract:
El propósito de este estudio fue comparar in vitro la resistencia a la tracción de cilindros colados; cementados a análogos de pilar de implante utilizando 3 diferentes ionómeros de cementación (GC Fuji I, Ketac Cem™ Easy Mix y RelyX™ Luting 2). Para ello, se prepararon 18 especímenes conformados por análogos de pilar de implante y cilindros colados, los cuales se dividieron aleatoriamente en 3 grupos (n=6) para cada uno de los ionómeros estudiados. Los cilindros colados fueron cementados sobre el respectivo análogo de pilar utilizando el cemento de ionómero correspondiente a su grupo. Luego se sometieron a los especímenes de cada grupo a la prueba de tracción utilizando una máquina de ensayo universal (zwickiLine by Zwick/Roell), hasta lograr el fracaso del cemento. Los resultados obtenidos por la máquina fueron registrados en la computadora para su posterior análisis. A continuación se realizaron las pruebas estadísticas correspondientes, determinándose que no existe una diferencia estadísticamente significativa entre los 3 tipos de ionómero. Presentaron de mayor a menor resistencia a la tracción; el cemento de ionómero de vidrio modificado con resina RelyX™ Luting 2, el ionómero de vidrio de cementación GC Fuji I y el ionómero de vidrio de cementación Ketac Cem™ Easy Mix respectivamente. Palabras clave: Ionómero – Resistencia a la tracción – Pilar – Cilindro colado – implante dental
--- The purpose of this study was to compare in vitro the resistance to the traction of cylinder casts, cemented to the implant abutment analogue utilizing 3 different ionomer cementations (GC Fuji I, Ketac Cem™ Easy Mix and RelyX™ Luting 2). For this, we prepared 18 specimens made up of implant abutment analogues and cylinder cast, which were divided randomly into 3 groups (n=6) for each of the ionomers studied. The cylinder casts were cemented on each abutment analogue respectively utilizing the ionomer cement corresponding to its group. Then the specimens of each group were subject to the traction test utilizing a universal rehearsal machine (zwickiLine by Zwick/Roell), until the cement failed. The results that were obtained by the machine were registered in the computer for later analysis. Next we made the corresponding statistical tests, determining that there was no significant statistical difference between the 3 types of ionomers. Presenting from greater to lesser resistance to the traction; the glass ionomer cement modified with resin RelyX™ Luting 2, the glass ionomer of cementation GC Fuji I and the glass ionomer of cementation Ketac Cem™ Easy Mix respectively. Key words: ionomer – resistance to traction - abutment – cylinder cast - dental implant
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Sepúlveda, Rebaudo Gabriela. "Evaluación de la bioactividad del cemento Biodentine TM modificado con nanopartículas de vidrio bioactivo." Tesis, Universidad de Chile, 2015. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/137670.

Full text
Abstract:
Trabajo de Investigación Requisito para optar al Título de Cirujano Dentista
La obtención de un adecuado sellado marginal diente/restauración, es una de las condiciones más relevantes para predecir éxito al reemplazar tejido dentario con un material dental (Masih y cols. 2011). Las brechas en la interfaz material-dentina son responsables de la sensibilidad post operatoria y caries secundarias que pueden llevar al fracaso de una restauración(Pashley y cols. 2002) (Mjor y Toffenetti 2000). Por años se ha estado en búsqueda de un material que enfrente el desafío de reemplazar denti na, logrando a su vez un buen sellado marginal, por lo que se han desarrollado diferentes tipos y estrategias, por ejemplo: los cementos de vidrio ionómero y su unión química con el tejido dentario , los sistema adhesivos de las resinas compuestas que forman una capa híbrida con tejidos dentarios (Camilleri 2013) (Raju y cols. 2014) (Auschill y cols. 2009). Sin embargo, ninguno de estos materiales permite obtener un sellado adecuado en situaciones donde no es posible controlar la humedad.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Saavedra, Brunod Sebastián Alejandro. "Estudio comparativo ex-vivo de la resistencia al cizallamiento de probetas de vidrio ionómero convencional en superficie dentaria grabada versus superficie dentaria no grabada." Tesis, Universidad de Chile, 2013. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/117276.

Full text
Abstract:
Trabajo de Investigación Requisito para optar al Título de Cirujano Dentista
Autor no autoriza el acceso a texto completo de su tesis en el Portal de Tesis Electrónicas
El propósito de este trabajo fue evaluar y comparar la resistencia al cizallamiento entre un cemento de vidrio ionómero convencional y la superficie dentaria tratada con grabado ácido previo y sin grabado ácido previo. Para este estudio se utilizaron 24 terceros molares sanos y recientemente extraídos, donde cada uno fue dividido en dos mitades, obteniéndose 48 segmentos con esmalte y dentina, y cuya superficie interna fue alisada. Estas muestras fueron separadas en dos grupos experimentales, en uno de los grupos se adhirieron probetas cilíndricas de vidrio ionómero convencional (Riva self cure, SDI) sobre la superficie interna del diente, la cual fue previamente grabada con ácido fosfórico al 37% por 20 segundos en el esmalte y 10 segundos en dentina; en el otro grupo se adhirieron probetas idénticas de vidrio ionómero pero la superficie dentaria no fue tratada con grabado ácido. Luego, a cada muestra se le confeccionó un vástago y posteriormente fueron almacenadas en una estufa a 37° C y a 100% de humedad relativa durante 7 días. Los 48 cuerpos fueron testeados en una máquina de ensayos universales Tinius Olsen y los valores obtenidos fueron analizados estadísticamente. El análisis de los resultados, mediante el t test, indicó que existen diferencias estadísticamente significativas (p-valor < 0,05) entre los 2 grupos experimentales. El grupo en que se realizó un grabado ácido previo obtuvo mayores valores promedio (1,97 MPa) de resistencia al cizallamiento que el grupo donde no se efectuó un grabado ácido previo (1,29 MPa). Se concluyó que existen diferencias estadísticamente significativas en la resistencia al cizallamiento entre el vidrio ionómero convencional y la superficie dentaria grabada y superficie dentaria no grabada.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Díaz, Rojas María Jesús. "Análisis exvivo de la microfiltración de restauraciones de resina compuesta con base cavitaria de vidrio ionómero modificado con resina al establecer una variación en la secuencia de grabado ácido." Tesis, Universidad de Chile, 2014. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/131280.

Full text
Abstract:
Trabajo de Investigación Requisito para optar al Título de Cirujano Dentista
Autor no autoriza el acceso a texto completo de su documento
El propósito de este estudio fue evaluar y comparar el grado de microfiltración exvivo, de restauraciones de resina compuesta con base cavitaria de vidrio ionómero modificado con resina, al realizar la técnica de grabado ácido antes y después de la colocación de ésta. Para dicho estudio se utilizaron 25 terceros molares sanos y recientemente extraídos, donde a cada uno le fueron realizadas 2 restauraciones clase V, una de ellas con base de vidrio ionómero modificado con resina colocado antes del grabado ácido y la segunda con el vidrio ionómero insertado en la cavidad posterior al proceso de grabado ácido. Se obtuvieron así 50 muestras, que para ser analizadas debieron ser selladas (con vidrio ionómero, cianocrilato y acrílico naranjo), para luego ser sometidas a un proceso de termociclado, consistente en su inmersión durante 100 ciclos en solución acuosa de azul de metileno al 1% a 4º C, temperatura ambiente y 60ºC. Se procedió a cortar las piezas dentarias con discos carburundum y a realizar las mediciones correspondientes del grado de microfiltración de las restauraciones, de acuerdo al porcentaje de tinción de las muestras. Los datos obtenidos se sometieron a análisis estadístico, descriptivo y análisis inferencial, en donde se determinó que no existen diferencias estadísticamente significativas entre ambos grupos estudiados. Se concluye que la diferencia no es estadísticamente significativa entre los grupos estudiados ya que ambas técnicas presentan el mismo grado de microfiltración.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Enriquez, Vivanco Jaime Gabriel Jesús, and Giagun Kioshi Alberto Shimabukuro. "Diseño de mezcla de concreto f’cr 210 kg/cm2 mediante la adición de vidrio molido reciclado en reemplazo parcial de cemento tipo I en Lima-Perú." Bachelor's thesis, Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas (UPC), 2019. http://hdl.handle.net/10757/628155.

Full text
Abstract:
Este proyecto tiene la finalidad de informar al lector sobre una forma en que el vidrio desaprovechado puede ser empleado en el sector construcción brindando beneficios para la ingeniería civil. Esta investigación se lleva a cabo utilizando vidrio molido reciclado como adición al concreto y logrando un diseño de mezcla con una resistencia requerida a la compresión de 210 kg/cm2 a los 28 días de curado y un asentamiento de 3 - 4 pulgadas. Para averiguar las ventajas de utilizar vidrio molido reciclado como adición al concreto, es necesario hacer una comparación entre un concreto patrón y los adicionados con polvo de vidrio. Se plantearon tres tipos de concreto con diferentes dosis de sustitución parcial de cemento Tipo I por polvo de vidrio, estas son 0%, 10% y 20%. Se realizaron múltiples diseños de mezcla hasta llegar a los diseños finales, los cuales cumplen con un asentamiento de 3 a 4 pulgadas y un f’cr de 210 kg/cm2 a los 28 días. Luego, se realiza un análisis de precios unitarios para los diseños finales y se procede a la comparación de estos. Finalmente, los resultados muestran que el concreto con 20% de sustitución tiene un costo de producción menor que el resto. Otro resultado importante es que, a más vidrio adicionado en el concreto, menor es su resistencia a edades tempranas. En resumen, al reemplazar el 20% del cemento por polvo de vidrio se puede obtener un beneficio económico.
This project aims to inform the reader about a way in which wasted glass can be used in the construction sector providing benefits for civil engineering. This investigation is carried out using recycled ground glass as an addition to concrete and achieving a mix design with a required compressive strength of 210 kg / cm2 after 28 days of curing and a 3-4 inch slump. To find out the advantages of using recycled ground glass as an addition to concrete, it is necessary to make a comparison between a standard concrete and those added with glass powder. Three types of concrete were proposed with different doses of partial replacement of Type I cement with glass dust, these are 0%, 10% and 20%. Multiple mixing designs were made until reaching the final designs, which comply with a 3 to 4 inch slump and a f’cr of 210 kg / cm2 at 28 days. Then, a unit price analysis for the final designs is carried out and these are compared. Finally, the results show that concrete with 20% replacement has a lower production cost than the rest. Another important result is that, the more glass added to the concrete, the lower its resistance at an early age. In summary, by replacing 20% of the cement with glass dust, an economic benefit can be obtained.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Tauquino, Álvarez Jaime Franco. "Evaluación in vitro de la microdureza superficial de una resina compuesta microhíbrida, una resina compuesta fluída y un cemento ionómero vitreo de restauración frente a la acción de una bebida carbonatada." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2002. https://hdl.handle.net/20.500.12672/1135.

Full text
Abstract:
En este estudio se analizó el efecto “in vitro” de una bebida carbonatada sobre la microdureza superficial de tres materiales restauradores no metálicos, una resina compuesta microhíbrida, una resina compuesta fluida y un ionómero vítreo de restauración. Se elaboraron ocho cilindros de 4mm de diámetro por 2mm de altura de cada uno de los materiales en estudio, cuatro de ellos fueron almacenados en una solución isotónica a temperatura ambiente y se utilizaron como grupo “control” y los otros cuatro como grupo de “estudio”, el cual fue sometido a la acción de una bebida carbonatada por 10 minutos durante 7 días a temperatura ambiente y mientras no se realizaba el experimento se almacenaba en una solución isotónica a temperatura ambiente. Se realizó una medición de la microdureza superficial inicial y final de todos los especimenes para analizar si hubo variación. Para determinar que esta variación fue significativa se realizó la prueba T-STUDENT y para hacer una comparación entre las variaciones de los tres materiales se utilizó la prueba de análisis de la varianza de ANOVA. Se concluyó que hubo disminución significativa de la microdureza superficial en los tres materiales sometidos a la acción de la bebida carbonatada. Pero a pesar de que la resina compuesta microhíbrida presentó mayor disminución de la microdureza con respecto a los otros dos materiales esta diferencia no fue significativa.
In this study the “in vitro” effect of a carbonated beverage on the superficial microhardness of three restorative esthetic material for direct restorations, a microhybrid composite, a fluid composite and a restorations glass ionomer was analyzed. Eight 4mm diameter and 2mm high cylindrical blocks were elaborated of each material in study. Four of them were stored in an isotonic solution and taken as a control group. The four ones left were submitted to the effect of a carbonated beverage 10 minutes for 7 days at environmental temperature, and while the experiment wasn’t made they were stored in an isotonic solution at environmental temperature. An initial and final superficial microhardness measurement were made to analyze if there was any variation. To determinate if the variations found were significant, the T- STUDENT test were applied, and to compare variations between the three materials the ANOVA test were used. This study concluded that there were significant decrease on superficial microhardness of all tested materials submitted to the carbonated beverage effect. But despite of microhybrid composite shows a greater decrease than the other two materials the difference is not significant.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Campos, Concha María Pilar. "Análisis in vitro de la efectividad de la transmisión de la luz a través de postes de fibra de vidrio en la polimerización de un cemento de resina compuesta." Tesis, Universidad de Chile, 2011. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/132049.

Full text
Abstract:
Trabajo de Investigación Requisito para optar al Título de Cirujano Dentista
Autor no autoriza el acceso a texto completo de su documento
Introducción: El objetivo de los postes de fibra de vidrio translúcidos es transmitir la luz a lo largo del conducto radicular, permitiendo una óptima polimerización del sistema adhesivo y de cemento de resina compuesta. El propósito de este estudio es determinar si los postes de fibra de vidrio translúcidos transmiten luz en intensidad suficiente para activar el cemento de resina compuesta a nivel apical. Materiales y métodos: Se realizó un estudio descriptivo. Se utilizó un segmento de raíz de 8 mm, teñido de negro y moldeado con silicona de impresión de consistencia masilla. Este molde se utilizó para posicionar tres postes de fibra de vidrio translúcidos: ParaPost Taper Lux, RelyX Fiber Post y Tenax Fiber White. Se realizaron fotografías de la luz que se proyectó en apical al iluminar mediante una lámpara de fotocurado la raíz sola y con cada poste. Se evaluó la profundidad de polimerización del cemento de resina compuesta RelyX ARC iluminando a través del conducto sin poste y con cada poste en distintos tiempos de polimerización, una muestra de 1mm de grosor de cemento de resina compuesta. Luego se realizó la técnica de raspado para obtener el valor ISO 4049 de las muestras. Los datos obtenidos fueron analizados de manera descriptiva. Resultados: En la comparación fotográfica se observaron diferencias entre la luz emitida entre los distintos postes. De acuerdo a los valores ISO 4049 obtenidos, a los 40, 60 y 90 segundos, el conducto sin el poste logró una polimerización de un 36%, 42% y 49% respectivamente. El poste ParaPost Taper Lux a los 60 y 90 segundos logró polimerizar en un 32% y un 46% respectivamente, Tenax Fiber White y RelyX Fiber Post no lograron polimerizar a nivel apical a ninguno de los tiempos sometidos. Conclusiones: 1.- Existen diferencias en la transmisión de la luz entre distintos postes de fibra de vidrio. 2.- Al aumentar el tiempo de fotopolimerización se logró mayor grosor de polimerización del cemento de resina compuesta, en el control sin el poste y el poste ParaPost Taper Lux.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Lalinde, Castrillón Luis Felipe. "Estudio de compuestos de GRC y adiciones activas: Propiedades mecánicas, envejecimiento acelerado y durabilidad." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2020. http://hdl.handle.net/10251/157637.

Full text
Abstract:
[ES] En el ámbito de los materiales compuestos o composites para la construcción, el cemento reforzado con fibras de vidrio (GRC, del inglés glass fiber reinforced cement) es el más extensamente utilizado, por sus excelentes propiedades mecánicas (resistencia a flexión y tenacidad). Sin embargo, la durabilidad de estos composites se ha demostrado crítica, y es necesario proponer alternativas. Las fibras usadas, de carácter álcali-resistente (fibras AR, formadas por agrupación de filamentos), son atacadas por el medio agresivo que impone el cemento hidratado. Una alternativa interesante, desde el punto de vista tecnológico, es la incorporación de materiales cementantes suplementarios de carácter puzolánico. El objetivo del presente trabajo es estudiar la influencia de las diferentes adiciones activas en morteros de GRC, observando el comportamiento de los elementos constitutivos del material en condiciones normales de curado, y también al ser sometidos a procesos de envejecimiento controlado. Asimismo, se analiza el comportamiento de los nuevos composites sometidos a diferentes medios agresivos, evaluando la durabilidad y la mejora de los compuestos por medio de la determinación de sus propiedades mecánicas, químicas y físicas. Se han elaborado probetas de GRC a través del procedimiento de premezcla (premix) y se han determinado sus propiedades mecánicas (resistencia a flexión, tenacidad y módulo de elasticidad). Adicionalmente, se han cuantificado las ganancias de resistencia al comparar composites GRC basados en cemento Portland (especímenes control) con otros en los que se ha sustituido hasta el 60% de dicho cemento por adiciones puzolánicas. Al objeto de mejorar la reactividad de las puzolanas, en algunos casos se ha implementado un aumento de su finura a través de la molienda (cenizas volantes molidas, CVm) o de procesos de sonicación (humo de sílice sonicado, HSS). Los especímenes de GRC han sido sometidos a un proceso de envejecimiento (tratamiento en agua a 55ºC durante un período prolongado) y se ha observado un empeoramiento muy importante de la resistencia a flexión y la tenacidad de aquellos que poseen solamente cemento Pórtland como componente cementante. Los composites GRC que contienen cantidades elevadas de puzolana (60% de CVm) o mezclas de puzolanas (50%CVm / 10%HSS, 50%CVm / 10%FCC) presentan una mejora sustancial de las propiedades mecánicas con respecto a los GRC control. La mejora de estos sistemas GRC con elevados porcentajes de puzolanas reactivas se han confirmado a través de estudios físicos y físico - químicos: evaluación de densidad, absorción, estudios microscópicos (lupa y microscopía electrónica de barrido) y análisis termogravimétrico. En cuanto a la respuesta de los composites GRC frente a diferentes disoluciones agresivas, se ha demostrado el efecto beneficioso de la presencia de puzolanas. Después de la exposición de los morteros de GRC a una disolución de NH4Cl, el comportamiento mecánico de los morteros puzolánicos se mantiene por encima del mortero GRC control: esto se debe a la relación directa existente con el incremento de la densidad y la disminución de grado de absorción del composite con la sustitución puzolánica. Al evaluar las propiedades de los morteros de GRC después de su exposición a una disolución de H2SO4, se observan diferencias muy importantes en la evolución de la masa, resistencia a flexión y tenacidad: los composites control son más afectados por la acidez del medio, de modo que la pérdida de masa es muy significativa si se compara con los GRC que presentan puzolanas. La estancia en la empresa Saint Gobain Vetrotex, ha permitido confirmar una gran similitud en los resultados obtenidos mediante los procedimientos seguidos en el laboratorio de la UPV (compuestos de GRC premezclado) comparados con las prácticas desarrolladas por el laboratorio de materiales de la empresa (composites de GRC proyectado). Se han evaluado
[CAT] En l'àmbit dels materials compostos o compòsits per a la construcció, el ciment reforçat amb fibres de vidre (GRC, de l'anglès glass fiber reinforced cement) és el més extensament utilitzat, per les seves excel·lents propietats mecàniques (resistència a flexió i tenacitat). No obstant això, la durabilitat d'aquests compòsits s'ha demostrat crítica, i cal proposar alternatives. Les fibres usades, de caràcter àlcali-resistent (fibres AR, formades per agrupació de filaments), són atacades pel medi agressiu que imposa el ciment hidratat. Una alternativa interessant des del punt de vista tecnològic és la incorporació de materials cimentants suplementaris de caràcter putzolànic. L'objectiu d'aquest treball és estudiar la influència de les diferents addicions actives en morters de GRC, observant el comportament dels elements constitutius del material en condicions normals de curat, i també quan son sotmesos a processos d'envelliment controlat. Així mateix, s'analitza el comportament dels nous compòsits sotmesos a diferents mitjans agressius, avaluant la durabilitat i la millora dels compostos mitjançant la determinació de les seves propietats mecàniques, químiques i físiques. S'han elaborat provetes de GRC a través del procediment de mescla prèvia (premix) i s'ha determinat les seves propietats mecàniques (resistència a flexió, tenacitat, mòdul d'elasticitat). Addicionalment s'han quantificat els guanys de resistència al comparar compòsits GRC basats en ciment Portland (espècimens control) amb altres en què s'ha substituït fins al 60% d'aquest ciment per materials putzolànics. A l'objecte de millorar la reactivitat de les putzolanes, en alguns casos s'ha implementat un augment de la seva finor a través de la mòlta (cendres volants mòltes, CVm) o de processos de sonicació (fum de sílice sonicat, HSS). Els espècimens de GRC han estat sotmesos a un procés d'envelliment (tractament en aigua a 55ºC durant un període prolongat) i s'ha observat l'empitjorament molt significatiu de la resistència a flexió i la tenacitat d'aquells que posseeixen solament ciment Pòrtland com a component cimentant. Els compòsits GRC que contenen quantitats elevades de putzolana (60% de CVm) o mescles de putzolanes (50% CVm / 10% HSS, 50% CVm / 10% FCC) presenten una millora substancial de les propietats mecàniques respecte als GRC control. La millora d'aquests sistemes GRC amb elevats percentatges de putzolanes reactives s'han confirmat a través d'estudis físics i fisicoquímics: avaluació de densitat, absorció, estudis microscòpics (lupa i microscòpia electrònica de rastreig) i anàlisi termogravimètric. Pel que fa a la resposta dels compòsits GRC enfront de diferents dissolucions agressives, s'ha demostrat l'efecte beneficiós de la presència de putzolanes. Després de l'exposició dels morters de GRC a una dissolució de NH4Cl, el comportament mecànic dels morters putzolànics es millor que el morter GRC control: això es deu a la relació directa existent amb l'increment de la densitat i la disminució del grau d'absorció del compòsit amb la putzolana. Quan s¿ha avaluat les propietats dels morters de GRC després de la seva exposició a una dissolució H2SO4, s'observen diferències molt importants en l'evolució de la massa, resistència a flexió i tenacitat: els compòsits control són més afectats per l'acidesa del medi, de manera que la pèrdua de massa és molt significativa si es compara amb els GRC que presenten putzolanes. L'estada a l'empresa Saint Gobain Vetrotex, ha permès confirmar una gran similitud en els resultats obtinguts mitjançant els procediments seguits en el laboratori de la UPV (compostos de GRC amb premescla) comparats amb les pràctiques desenvolupades pel laboratori de materials de l'empresa (compostos de GRC projectat). S'han avaluat prototips per a la indústria de l'GRC projectat.
[EN] In the field of composite materials for construction, glass fiber reinforced cement (GRC) is the most widely used, due to its excellent mechanical properties (resistance to bending and toughness). However, the durability of these composites has been demonstrated to be critical and alternatives need to be proposed. The used fibers, alkali-resistant (AR fibers, formed by grouping of filaments), are attacked by the aggressive medium imposed by the hydrated cement. An interesting alternative, from a technological point of view, is the incorporation of supplementary cementitious materials of pozzolanic behaviour. The purpose of this research is to study the influence of the different mineral additions in GRC mortars, observing the behaviour of the constituent elements of the material under normal curing conditions and controlled aging processes. Likewise, the behaviour of new composites subjected to different aggressive environments is analyzed, evaluating the durability and improvement of the compounds by determining their mechanical, chemical and physical properties. GRC specimens have been produced through the premix procedure and their mechanical properties (flexural strength, toughness, and modulus of elasticity) have been determined. Additionally, resistance gains have been quantified when comparing GRC composites based on Portland cement (control specimens) with others in which up to 60% of that cement has been replaced by pozzolanic additions. In order to improve the reactivity of pozzolans, in some cases an increase in its fineness has been implemented through grinding (ground fly ash, CVm) or sonication processes (sonicated silica fume, HSS). The GRC specimens have been subjected to an aging process (treatment in water at 55ºC for an extended period) and worsening of the flexural strength and toughness of those who only have Portland cement as cementitious component has been observed. GRC composites containing high amounts of pozzolan (60% CVm) or mixtures of pozzolans (50% CVm / 10% HSS, 50% CVm / 10% FCC) show a substantial improvement in mechanical properties compared to the control GRC. The improvement of these GRC systems with high percentages of reactive pozzolans have been confirmed through physical and physical-chemical studies: evaluation of density, absorption, microscopic studies (magnifying glass and scanning electron microscopy), and thermogravimetric analysis. Regarding the response of GRC composites against different aggressive solutions, the beneficial effect of the presence of pozzolans has been demonstrated. After the exposure of the GRC mortars to a NH4Cl solution, the mechanical behavior of pozzolanic mortars remains above that of the control GRC mortar: this is due to the direct relationship existing with the increase in density and the decrease in the absorption of the composite with the pozzolanic replacement. When evaluating the properties of GRC mortars after exposure to an H2SO4 solution, very important differences are observed in the evolution of the mass, flexural strength and toughness: the control composites are more affected by the acidity of the medium, so that the loss of mass is very significant when compared to the GRCs that present pozzolans. The stay at the Saint Gobain Vetrotex company has confirmed a great similarity to the results obtained by the procedures followed at the UPV laboratory (premixed GRC compounds) compared to the practices developed by the company's materials laboratory (composites of projected GRC). Scalable prototypes have been assessed for the projected GRC industry.
Lalinde Castrillón, LF. (2020). Estudio de compuestos de GRC y adiciones activas: Propiedades mecánicas, envejecimiento acelerado y durabilidad [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/157637
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Castillo, Alva Guillermo Ricardo. "Fuerza de adhesión a la dentina radicular de dos cementos resinosos para postes de fibra de vidrio en conductos tratados con un cemento sellador de endodoncia a base de bálsamo del Perú." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2012. https://hdl.handle.net/20.500.12672/2815.

Full text
Abstract:
En el presente estudio dos cementos resinosos son utilizados en la cementación de postes de fibra de vidrio en conductos previamente tratados con cemento sellador de endodoncia a base de bálsamo del Perú para poder cuantificar la fuerza de adhesión a la dentina radicular, lo que permitirá tener una referencia del uso de estos materiales dentro de la odontología restauradora.
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Uribe, Echevarria Leonardo. "Interfaces de adhesión a dentina de cementos de ionómeros de vidrio convencionales, de alta viscosidad y modificados con resinas, composición química, acción del ácido fosfórico y técnica laminar." Doctoral thesis, 2017. http://hdl.handle.net/11086/4789.

Full text
Abstract:
La evolución de los cementos de ionómeros de vidrio posibilita disponer de una variedad importante de productos, como CIV convencionales, CIVAV de alta viscosidad y CIVMR modificados con resina. Los cementos ionómeros de vidrio de alta viscosidad surgieron, ante la necesidad de la aplicación de un ionómero que pueda resistir las fuerzas de oclusión con mínimo deterioro superficial. Estos CIVAV, serían una solución para la restauración estética y aplicación en bloque en preparaciones de Clase 1, 2 y 5, no expuestas a stress oclusal; cuando predominan topes de oclusión intensos, se debería cubrir el CIVAV con una capa de 1.5 o 2.0mm de composite de alta densidad lo que se denomina técnica laminar o sandwich. Las incógnitas que se presentan con los CIVAV para restauración en bloque y las dudas sobre su comportamiento adhesivo y sellado cavitario en preparaciones profundas y extensas de Clase 1, llevó a la realización de este trabajo, utilizando microscopía de alta tecnología con la finalidad de investigar su estructura y composición química, la interface con las paredes cavitarias, la acción del ácido fosfórico y su unión a las resinas compuestas de restauración a través de la técnica laminar. Hipótesis:“Los cementos de ionómero de vidrio de alta viscosidad para restauración, programados para su aplicación en bloque aumentarían la adhesión y el sellado cavitario, en preparaciones cavitarias profundas y extensas de Clase 1, restauradas por técnica laminar o sandwich.” Al comparar las interfaces de adhesión a dentina de los CIV, CIVAV y CIVMR se pudo establecer que: a) interfaces abiertas mayores correspondieron a Vitremer e Ionofil Molar; b) interfaces de menor desadaptación se obtuvieron con EQUIA Fil y GC Gold Label 9; c) Interfaces con desadaptaciones intermedias fueron verificadas con Ketac Molar Easymix y Fuji Lining LC; d) Vitremer, Ionofil Molar y Fuji Lining LC mostraron fracturas adhesivas, con mínimo sellado dentinario; e) Ketac Molar Easymix reveló fracturas adhesivas y cohesivas, sin sellado dentinario; f) GC Gold Label 9 generó fracturas de tipo cohesivo dentro del material, sin afectar el sellado dentinario; g) EQUIA Fil presentó interfaces mínimas con fracturas de tipo cohesivo y correcto sellado de los túbulos dentinarios. Se pudo determinar la composición química y la estructura de todos los CIV investigados y la acción del ácido fosfórico sobre los CIV, donde se comprobó que el ácido fosfórico aplicado durante 15 segundos produce microporos de distinta profundidad y amplitud en todos los CIV investigados, no generando en los lapsos utilizados, grietas y fisuras en la estructura ionomérica; la interface de adhesión química o de unión micromecánica entre el sistema adhesivo y la resina compuesta de alta densidad, posibilitaría la utilización de la técnica laminar en los casos clínicos que lo requieran. Conclusión de Tesis: Los Cementos de Ionómero de Vidrio de alta viscosidad para restauración, programados por los fabricantes para su aplicación en bloque, aumentarían la adhesión-adaptación y el sellado cavitario.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Costa, Nuno Miguel Garrido Santos. "Alterações microestruturais de materiais restauradores sujeitos a bebidas gaseificadas." Master's thesis, 2017. http://hdl.handle.net/10316/82763.

Full text
Abstract:
Trabalho de Projeto do Mestrado Integrado em Medicina Dentária apresentado à Faculdade de Medicina
O estudo tem como propósito analisar a variabilidade de características dentárias como a dureza, rugosidade e peso, em função da absorção de um material restaurador estético, quando sujeito a condições ambientais como a imersão em cerveja, em refrigerante gaseificado e água. Filtek Supreme XTE™ (3M ESPE, St. Paul, MN, EUA), resina composta nanoparticulada, e Ketac Universal Aplicap™, ionómero de vidro, são os materiais selecionados para a consecução do estudo. O método aplicado no estudo foi análise comparativa, utilizando dados qualitativos e quantitativos das características dos espécimes selecionados. Trinta espécimes paralelepípedos (6 mm x 13 mm x 4 mm) de cada composto foram preparados, polidos e armazenados numa estufa a 37° C durante 336 horas (14 dias). Os espécimes foram divididos em 6 grupos (n = 60). Grupos 1, 2: armazenados em água (Penacova®). Grupos 3, 4: em cerveja (Super Bock®). Grupos 5, 6: em refrigerante gaseificado (Coca Cola®). Foi realizada uma primeira avaliação após 7 dias (168 horas); e uma segunda avaliação após 14 dias (336 horas). Em cada avaliação foi registado a rugosidade superficial num rugosímetro, o peso numa balança de precisão e a dureza num durómetro. Os dados foram registados em tabelas e transcritos para gráficos específicos. Foram utilizados métodos One-Way-ANOVA, Tukey e Bonferroni com um nível de significância de 5% para a análise estatística.Para o Filtek Supreme XTETM houve uma diminuição considerável da microdureza em todos os grupos. Para o Ketac Universal Aplicap™ houve uma grande diminuição da microdureza. Relativamente à rugosidade, o parâmetro da média de rugosidade (Ra), da profundidade de rugosidade única (Rz), de rugosidade da média quadrática da raiz (Rq) e de skweness (Rsk) apresentaram-se constantes para todos os grupos de Filtek Supreme XTETM. No entanto, os parâmetros Ra e Rq registaram um aumento significativo nos grupos de Ketac Universal Aplicap™, sujeitos à cerveja e Coca-cola® (grupo 3, 5). O contrário foi registado para o Rsk, onde houve uma diminuição significativa dos valores. O Rz não foi considerado para o Ketac Universal Aplicap™ devido à sua inviabilidade. O Filtek Supreme XTE™ apresenta maior resistência à erosão por bebidas gaseificadas e consegue manter as suas propriedades microestruturais, quando comparado com o Ketac Universal Aplicap™.
The purpose of this study was to analyze the variability of dental characteristics such as hardness, roughness and weight, due to the absorption of an aesthetic restorative material, when subjected to environmental conditions such as immersion in beer, carbonated refrigerant and water. Filtek Supreme XTE ™ (3M ESPE, St. Paul, MN, USA), nanofilled composite resin, and Ketac Universal Aplicap ™, glass ionomer, are the materials selected for the study. The method applied in the study was comparative analysis, using qualitative and quantitative data of the characteristics of the selected specimens. Thirty parallelepiped specimens (6 mm x 13 mm x 4 mm) of each compound were prepared, polished and stored in an oven at 37 ° C for 336 hours (14 days). The specimens were divided into 6 groups (n = 60). Groups 1, 2: stored in water (Penacova®). Groups 3, 4: in beer (Super Bock®). Groups 5, 6: in carbonated refrigerant (Coca Cola®). A first evaluation was performed after 7 days (168 hours); And a second evaluation after 14 days (336 hours). In each evaluation the surface roughness was recorded in a rugosimeter, the weight in a precision scale and the hardness in a durometer. Data were recorded in tables and transcripts for specific graphs. One-Way-ANOVA, Tukey and Bonferroni methods were used with a significance level of 5% for statistical analysis. For Filtek Supreme XTE there was a considerable decrease in microhardness in all groups. For Ketac Universal Aplicap there was a large decrease in microhardness. In relation to the roughness, the parameter of the roughness average (Ra), the single roughness depth (Rz), root mean square roughness (Rq) and skweness (Rsk) were constant for all Filtek Supreme groups XTE. However, the Ra and Rq parameters registered a significant increase in the Ketac Universal Aplicap groups, subject to beer and Coca-Cola® (group 3, 5). The opposite was recorded for Rsk, where there was a significant decrease in values. Rz was not considered for Ketac Universal Aplicap due to its non-viability. Filtek Supreme XTE ™ is more resistant to erosion by carbonated beverages and can maintain its microstructural properties when compared to Ketac Universal Aplicap ™.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Salciarini, Rafael Nascimento. "Tratamento restaurador atraumático: uma intervenção resolutiva em crianças sem acesso ao tratamento dentário convencional." Master's thesis, 2019. http://hdl.handle.net/10284/8846.

Full text
Abstract:
O objetivo deste trabalho foi reunir informações científicas sobre o uso do tratamento restaurador atraumático em crianças sem acesso ao tratamento dentário convencional. A metodologia utilizada consistiu numa revisão bibliográfica narrativa, baseada na análise das publicações encontradas na base de dados PubMed, realizando-se leitura exploratória, seletiva e interpretativa do material selecionado. O principal tópico abordado foi o tratamento restaurador atraumático, utilizado na prevenção e promoção da saúde oral de crianças residentes em áreas com difícil acesso aos serviços de medicina dentária. O tratamento restaurador atraumático é uma abordagem de intervenção mínima para tratar dentes cariados, utilizando-se apenas instrumentos manuais e o cimento de ionómero de vidro de alta viscosidade como o material restaurador aderente às estruturas dentárias. É uma abordagem menos traumática do que tratamento convencional, sendo, portanto, mais aceita pelas crianças, proporcionando-lhes menor dor e a interrupção do progresso da cárie dentária.
The goal of this work was to gather scientific information about the use of dental atraumatic restorative treatment in children without access to conventional dental treatment. The used methodology consisted in a narrative bibliographic review, based on the analysis of publications available in the PubMed database, performing an exploratory, selective and interpretative reading of the selected material. The main topic was the dental atraumatic restorative treatment, used in oral health prevention and promotion of children living in areas with difficult access to dental care services. The atraumatic restorative treatment is a minimal intervention approach to treat decayed teeth, using hand instruments only and the high-viscosity glass ionomer cement as the adhesive restorative material to the tooth structures. It is a less traumatic approach than conventional dental treatment and is therefore more acceptable by children, providing them less pain and the interruption of dental caries progress.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Montero, Eduardo. "Protocolos para a colocação e remoção de espigões." Master's thesis, 2016. http://hdl.handle.net/10284/5577.

Full text
Abstract:
A utilização de espigões em dentes tratados endodonticamente é um dos temas mais estudados em Medicina Dentária. As opiniões são divergentes em relação aos procedimentos clínicos e materiais a serem utilizados para a colocação e remoção de espigões. O objetivo deste trabalho foi realizar uma revisão bibliográfica de forma a organizar conceitos e princípios clínicos para melhor esclarecer os fatores que determinam a necessidade de colocação, utilização e escolha do tipo de espigão, sua cimentação e técnicas para a remoção. Foram analisadas as características e propriedades dos cimentos de fosfato de zinco, ionômero de vidro, cimentos resinosos de polimerização química, polimerização dupla, foto-polimerizável e os sistemas adesivos etch and rinse, self etch e autoadesivos, bem como as técnicas para a remoção de espigões cimentados com diferentes cimentos e sistemas adesivos para depois acessar o remanescente de guta percha para o retratamento endodôntico. Foi feita uma pesquisa bibliográfica na base de dados electrónica PubMed, Google Scholar e RCAAP com as seguintes palavras chave: “Espigões”; “Retratamento Endodôntico”; “Ionómero de Vidro”; “Fosfato de Zinco”; “Cimentos Resinosos”; “Posts”; “Endodontic Retreatment”; “Glass Ionomer”; Zinc-phosphate”; “Resin Cements"; “Push Out Test”; “Posts AND Removal”. Concluiu-se que a cimentação de espigões pré-fabricados de fibra de vidro com cimentos resinosos de dupla polimerização associados aos sistemas adesivos self etch estão gradualmente substituindo os outros tipos de espigões e demais cimentos e possibilitam restaurar o dente de forma adequada e duradoura. E o uso de ultrassons apresenta maior eficácia e segurança na remoção dos espigões.
The use of Posts in endodontically treated teeth is one of the most studied topics in dentistry. Opinions are divergent with respect to clinical procedures and materials to be used for placement and removal of Posts. The aim of this study was a literature review order to arrange concepts and clinical principles to clarify the factors that determine the need for placement, use and choose to Post type, your cementation and techniques for removal. The characteristics and properties of zinc phosphate cement, glass ionomer, resin cements chemical curing, dual curing, photo-curing and etch and rinse, self etch and self adhesive bonding agents were analyzed. Also, techniques for removing Posts cemented with different cements and adhesive systems and then access the remaining “gutta-percha” for the endodontic retreatment. A literature search was made in the electronic database PubMed, Google Scholar e RCAAP with the following keywords: “Espigões”; “Retratamento Endodôntico”; “Ionómero de Vidro”; “Fosfato de Zinco”; “Cimentos Resinosos”; “Posts”; “Endodontic Retreatment”; “Glass Ionomer”; Zinc-phosphate”; “Resin Cements"; “Push Out Test”; “Posts AND Removal”. It was concluded that the cement fiber Posts with resin cements dual curing associated with the self etch adhesive systems are gradually replacing other types of Posts and other cements and allow restoring the tooth proper and lasting manner. And the use of ultrasound is more effective and safe Posts removal.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Ermida, Edgar Cavalheiro. "Avaliação do desempenho clínico de restaurações cervicais de lesões não-cariosas em dentes com e sem desgaste oclusal efetuadas por alunos do MIMD da UCP." Master's thesis, 2015. http://hdl.handle.net/10400.14/18804.

Full text
Abstract:
Introdução: As lesões cervicais não-cariosas correspondem à perda da estrutura dentária, relacionada com processos não-cariosos. Apesar de etiologia questionável na literatura, são atribuídas a um conjunto de fatores que geralmente surgem combinados e que podem agir em sinergismo. Considera-se que a abrasão, a abfração e a erosão têm papéis fundamentais na origem destas alterações. Como principais formas de tratamento surgem os cimentos de ionómero de vidro e as resinas compostas com os sistemas adesivos associados. No entanto, estes tratamentos restauradores não demonstram eficácia a longo prazo, devido não só às características destas lesões, mas também às propriedades dos próprios materiais. Objetivos: Este estudo pretende avaliar o desempenho clínico das restaurações em lesões cervicais não-cariosas, utilizando compósito e ionómero de vidro no que diz respeito ao desempenho estético, funcional e biológico e sua associação com a presença ou ausência de desgaste oclusal. Materiais e Métodos: Foram restaurados 32 dentes vitais com lesões cervicais não-cariosas em dentes com e sem desgaste oclusal, com uma resina composta nanohíbrida (Synergy D6 (Coltene®)) e um cimento de ionómero de vidro convencional (Ketac™Fil Plus Aplicap™ (3M ESPE)), aleatoriamente. Avaliações iniciais e após 3 meses foram efetuadas com recurso aos critérios da USPHS. Os resultados foram avaliados estatisticamente pelo teste Wilcoxon. Resultados: Foram perdidas 6 restaurações após 3 meses. Os resultados, segundo as classificações Alfa, para o compósito e para o ionómero de vidro foram, respetivamente: retenção (100%; 83.3%), descoloração marginal (85.7%; 75%), adaptação marginal (50%; 58.3%), desgaste (92.9%; 75%), sensibilidade pós-operatória (71.4%; 83.3%) e cárie secundária (100%; 100%). Analisando a presença/ausência de desgaste oclusal, verificamos que o desempenho dos materiais foi semelhante, não se registando influência significativa desta característica nos resultados. Conclusão: Ambos os materiais apresentaram comportamentos semelhantes, porém, de uma forma geral, o cimento de ionómero de vidro registou perdas de qualidade ligeiramente superiores.
Introduction: Non-carious cervical lesions are defined by the loss of tooth structure related to non-carious processes. Despite its questionable aetiology in literature, it is believed to be caused by many factors that often arise combined and which can act in synergy. It is considered that abrasion, erosion and abfraction have key roles in the origin of these conditions. The main forms of treatments use glass ionomer cements and composite resins with adhesive systems. However, such restorative treatments, do not demonstrate long-term effectiveness due not only to the characteristics of these lesions, but also the properties of the materials themselves. Objectives: This study aims to assess the clinical performance of restorations in non-carious cervical lesions using composite resins and glass ionomer cements in terms of aesthetic, functional and biological performance and their association with the presence or absence of occlusal wear facets. Materials and Methods: A total of 32 vital teeth with non-carious cervical lesions, with and without occlusal wear facets were restored, using a nanohybrid composite resin (Synergy D6 (Coltene®)) and a conventional glass ionomer cement (Ketac ™ Fil Plus Aplicap ™ (3M ESPE)), randomly. Reviews were made at baseline and after 3 months-recall, carried out using the USPHS criteria. Statistically, the results were evaluated using the Wilcoxon test. Results: After 3 months, 6 restorations were lost. The results in term of Alfa score for composite and glass ionomer cement were, respectively: retention (100%; 83.3%), marginal discoloration (85.7%; 75%), marginal adaptation (50%; 58.3%), wear (92.9%; 75%), post-operative sensitivity (71.4%; 83.3%) and secondary caries (100%, 100%). By analysing the presence/absence of wear facet, it was found that the performance of both materials was similar, meaning that this feature didn’t influence significantly the results. Conclusion: Both materials showed similar performances, but in general, glass ionomer cement showed slightly higher quality losses.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography