To see the other types of publications on this topic, follow the link: Cerason.

Dissertations / Theses on the topic 'Cerason'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 dissertations / theses for your research on the topic 'Cerason.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Pamphilon, Lindsay Victoria. "The biological control of Myzus cerasi." Thesis, University of Greenwich, 2000. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.325268.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Oliveira, Aline Lima de. "Estudos estruturais e dinamicos da proteina elicitora cerato-platanina." [s.n.], 2008. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/314702.

Full text
Abstract:
Orientadores: Thelma de Aguiar Pertinhez, Celso Eduardo Benedetti
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-12T14:11:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Oliveira_AlineLimade_D.pdf: 9722926 bytes, checksum: ed4754fa74fbf62fbf6092d5ec8dfd53 (MD5) Previous issue date: 2008
Resumo: Um dos desafios que envolvem a patologia de plantas é determinar as bases moleculares que relacionam a patogenicidade do fungo na planta hospedeira. Em geral, o mecanismo pelo qual a planta se defende contra uma variedade de patógenos envolve o reconhecimento de moléculas específicas codificadas por esses microorganismos. A ceratoplatanina (CP) é uma proteína moderadamente hidrofóbica que é secretada, porém também está localizada na parede celular do fungo ascomiceto Ceratocystis fimbriata. Esse fungo é o agente causador de severas doenças de cancro que atinge um grande número de plantas como Platanus acerifolia, Theobroma cacao, Coffea Arabic, entre outras. A proteína secretada por culturas de Ceratocystis fimbriata f. sp. platani é capaz de elicitar a síntese de fitoalexinas em folhas de Platanus acerifolia e causar morte celular. De acordo com o banco de dados de família de proteínas CP é indicada como a fundadora da "Família Cerato-Platanina", que inclui outras várias proteínas secretadas por fungos envolvidos em fenômenos fitopatológicos e/ou reações imunológicas. Buscas em banco de dados de proteínas mostram que não existe nenhuma proteína similar a CP com estrutura conhecida. Assim, a elucidação estrutural de moléculas possivelmente envolvidas interação fungohospedeiro é de primária importância para a compreensão dos eventos iniciais que levam às respostas de defesa. A CP foi clonada e expressa em sistema eucariótico e marcada isotópicamente com 13C e 15N. Experimentos de ressonância magnética nuclear multinucleares e muiltidimensionais foram usados para determinar sua estrutura 3D em solução. A estrutura da CP é composta por duas fitas-ß paralelas e cinco fitas-ß antiparalelas, reunidas em uma única folha-ß, e três elementos helicoidais. A dinâmica da CP foi determinada e os dados experimentais mostraram que a proteína apresenta uma estrutura caracterizada por uma limitada mobilidade interna. Além disso, a proteína apresenta alta estabilidade, mantendo a sua conformação mesmo em temperaturas elevadas ou em uma larga escala de pH e de concentração de uréia. Com o objetivo de procurar outras proteínas ou domínios conformacionalmente similares ao da CP, sua estrutura foi submetida a análises estruturais utilizando-se a ferramenta ProFunc. Os resultados de alinhamento estrutural mostram que a CP não possui similaridade conformacional a nenhuma proteína conhecida envolvida em avirulência de microorganismos ou a proteínas elicitoras de fungos ou bactérias patógenas. Porém, surpreendentemente, o enovelamento da CP mostrou-se similar a moléculas pertencentes às famílias das quimiocinas e do complexo de histocompatibilidade principal de classe I (MHC-I). De fato, a estrutura de menor energia da CP se sobrepõe melhor a forma dimérica da interleucina-8 (IL-8) e do peptídeo ativador de neutrófilos-2 (NAP-2), da família de quimiomicinas, e aos domínios a1, a2 da proteína MHC-I. Interessante notar que ambas famílias de proteínas que possuem enovelamento similar ao da CP estão relacionadas com respostas de defesa a patógenos em animais. A semelhança estrutural entre CP e essas moléculas sinalizadoras de defesa sugere que, na célula do hospedeiro, o alvo da CP pode ter similaridade estrutural aos receptores das proteínas IL-8/NAP-2 ou MHC-I. Buscas no genoma de Arabdopsis usando a sequência desses receptores forneceram alguns potenciais alvos. A maioria desses alvos são proteínas intracelulares ou de membrana que estão envolvidos na percepção de proteínas de avirulência e de padrões moleculares associados a patógenos, corroborando com a hipótese de que a CP agiria como um elicitor de respostas de defesa e poderia interagir com essas classes de receptores. Embora a função da CP ainda seja desconhecida, com a elucidação da sua estrutura 3D surgiram novas hipóteses sobre o mecanismo molecular pelo qual a CP interagiria com seus hospedeiros.
Abstract: One of the most challenging problems facing plant pathology is to understand the molecular basis of the interaction between fungal plant pathogens and their host. Often, the mechanisms by which plants defend themselves against a variety of pathogens involve the recognition of specific molecules encoded by these microorganisms. Cerato-platanin (CP) is a moderately hydrophobic protein that is secreted and localized in the cell wall of Ceratocystis fimbriata produced by the ascomycete fungus Ceratocystis fimbriata, which is the causative agent of canker stain, a severe disease with incidence in a great number of plants, such as Platanus acerifolia, Theobroma cacao, Coffea Arabic, among others. The protein secreted by culture of Ceratocystis fimbriata f. sp. platani in the medium is able to elicit phytoalexin synthesis in Platanus acerifolia leaves and to enhance cell death. According to protein family database CP has been indicated as the founder of the "Cerato-Platanin Family" that includes other secreted fungal proteins involved in a variety of phytopathological phenomena and/or immunological reactions. The search in the Protein Data Bank revealed this protein family is not structurally characterized. In this way, the resolution of 3D structure of molecules involved in the host-fungus interaction is important to the comprehension of the initial events in the plant defence response. CP has been cloned and expressed in eukaryotic systems in its 13C, 15N isotopically labelled form. Multinuclear and multidimensional nuclear magnetic resonance has been used to determine its 3D solution structure. The CP structure is composed of two ß-strand parallel and five ß-strands antiparallel, assembled in a seven-stranded ß-sheet, facing three helical elements. The CP dynamics has been determined and the experimental data reveal that CP shows a structure characterized by limited internal mobility. Moreover, the protein has a good stability, keeping its conformation even at high temperature or in a wide rage of both pH and urea concentration. With the aim to search for other protein or domains conformationally similar to the CP, its 3D structure was submitted to structural analysis using ProFunc Server. The results of structure alignment show that CP does not share 3D structural similarity with any known avirulence proteins or elicitors from bacterial or fungal pathogens. However, surprisingly, the core of CP has a fold similar to molecules belonging to the chemokines and to the major histocompatibility complex class I (MHC-I) families. Indeed, the minimum energy CP structure superposes better to the dimeric form of interleunkin-8 (IL-8) and of the neutrophil activating peptide-2 (NAP-2), from the chemokines family, and to the a1, a2- domains of MHC-I protein. Interestingly, both families of proteins which have a similar fold to CP are related with defense response to pathogens in animals. The structural resemblance between CP and these defense signaling molecules suggests that, in the host cells, CP targets might have structural similarities to the human IL-8/NAP-2 or MHC-I proteins receptors and a search in the Arabidopsis genome with them produced a few hits. Not surprisingly, most of these proteins are surface or intracellular receptors implicated in the recognition of molecular patterns associated to pathogens or avirulence, a finding consistent with the hypothesis that CP, acting as an elicitor, should interact with such class of receptor proteins. In summary, although the biological function of the CP is still unknown, the elucidation of its 3D structure provides some insights about the molecular mechanism by which CP interact with their hosts.
Doutorado
Bioquimica
Doutor em Biologia Funcional e Molecular
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Enriore, Jean-Marc. "Etude de la liaison ceramo-metallique sur alliage precieux." Lyon 1, 1992. http://www.theses.fr/1992LYO1DS01.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Zaparoli, Gustavo Henrique Alcalá 1983. "Uma segunda familia de proteinas indutoras de necrose encontrada em Moniliophthora perniciosa, causador da doença Vassoura-de-Bruxa em cacaueiros." [s.n.], 2007. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/316772.

Full text
Abstract:
Orientador: Gonçalo Amarante Guimarães Pereira
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-10T08:30:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Zaparoli_GustavoHenriqueAlcala_M.pdf: 1165845 bytes, checksum: 3216f460da7ecd604e45a6b880dd2d75 (MD5) Previous issue date: 2007
Resumo: O fungo basidiomiceto hemibiotrófico Monilophthora perniciosa é o agente causador da doença Vassoura-de-Bruxa em cacaueiros. A infecção é caracterizada pela hipertrofia e hiperplasia dos tecidos da planta durante a fase biotrófica do fungo, formando as denominadas vassouras-verdes, que sofrem necrose e completa degradação durante a fase saprotrófica do fungo, formando as vassouras-secas. Encontramos no genoma de M. perniciosa pelo menos cinco seqüências codificando possíveis proteínas similares aos membros da família Cerato-platanina, uma classe de proteínas inicialmente encontrada no fitopatógeno Ceratocystis fimbriata. Um dos genes de M. perniciosa cerato-platanina (MpCP1) foi expresso ¿in vitro¿ e mostrou ter capacidade de induzir necrose em folhas de tabaco e cacaueiro. A proteína apresenta-se em solução como um dímero e é capaz de recuperar a capacidade de necrose após tratamento de denaturação térmica. Análises de transcrição ¿ex planta¿ mostraram que MpCP1 é mais expresso no micélio biotrófico do que no saprotrófico. O perfil de necrose apresentado é diferente do causado pelas MpNEPs (outra família de elicitores presente em M. perniciosa), mas quando aplicadas em conjunto nas plantas, MpCP1 e MpNEP2 apresentam um efeito sinergético muito semelhante ao encontrado em plantas naturalmente infectadas pelo fungo
Abstract: The hemibiotrophic basidiomycete Moniliophthora perniciosa is the causal agent of the Witches¿ Broom Disease of cacao. The infection in pod is characterized by the formation of hypertrophic and hyperplasic tissues in the biotrophic phase, forming the green broom, which is followed by necrosis and complete degradation of the organ, causing the dry broom. We found in the fungus genome at least five sequences encoding putative proteins similar to cerato-platanin-like proteins, a class of proteins initially found in the phytopathogen Ceratocystis fimbriata. One M. perniciosa cerato-platanin gene (MpCP1) was expressed ¿in vitro¿ and proved to have necrosis inducing ability in tobacco and cacao leaves. The protein is present in solution as dimers and is able to recover necrosis activity after heat treatment. Transcription analysis ¿ex planta¿ showed that MpCP1 is more expressed in biotrophic-like mycelia in comparison to saprotrophic mycelia. The necrosis profile presented is different from that caused by MpNEPs (other family of elicitors also found in M. perniciosa). Most remarkable, mixture of MpCP1 with MpNEP2 led to a synergic necrosis effect very similar to that found in naturally infected plants
Mestrado
Genetica Animal e Evolução
Mestre em Genética e Biologia Molecular
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Cilek, Betul. "Microencapsulation Of Phenolic Compounds Extracted From Sour Cherry (prunus Cerasus L.) Pomace." Master's thesis, METU, 2012. http://etd.lib.metu.edu.tr/upload/12614748/index.pdf.

Full text
Abstract:
The main objective of the study was to encapsulate the phenolic compounds from sour cherry pulp in micro size, to investigate the physicochemical properties of capsules and their digestability in simulated gastric and intestinal fluid. The effect of different coating materials, ultrasonication time and core to coating ratio on encapsulation of phenolic compounds from sour cherry pomace was investigated. Maltodextrin and gum Arabic were chosen as coating materials. Coating material was prepared with different maltodextrin:gum Arabic (MD:GA) ratios of 10:0, 8:2, 6:4 to make the total solid content 10%. In addition, two different core to coating ratios of 1:10 and 1:20 were used. Emulsions were prepared by homogenization through ultrasonication at 160 W power and 20 KHz frequency for different time periods (5-30 min). Then, the emulsions were freeze dried for 48 hours to obtain the microcapsules. Encapsulation efficiency, antioxidant activity, surface morphology, particle size, color, digestability and glass transition temperatures of the microcapsules were determined. The microcapsules with a core to coating ratio of 1:20 were found to have higher encapsulation efficiencies (78.80-92.26%) than those with a core to coating ratio of 1:10 (69.38-77.83%). Increasing the gum Arabic ratio in the coating material increased encapsulation efficiency. Optimum conditions for encapsulation with the highest efficiency and the lowest particle size were sonication time of 22.5 min, MD:GA ratio of 8:2 and core to coating ratio of 1:20. Encapsulation was effective in preventing the release of the phenolic compounds in gastric fluid. On the other hand, phenolic compounds were released from the capsules into the intestinal fluid.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Aldazábal, Orué Oscar Roberto. "Evaluación de la estabilidad dimensional de los diferentes tipos de ceras para registro interoclusal." Bachelor's thesis, Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2015. https://hdl.handle.net/20.500.12672/4382.

Full text
Abstract:
El presente estudio experimental fue conducido para evaluar y comparar la estabilidad dimensional de las ceras para registro interoclusal Aluwax, Cavex Up y Koriwax en diferentes tiempos, estos materiales comúnmente utilizados en las facultades de odontología para obtener las relaciones intermaxilares céntricas o excéntricas antes y durante el tratamiento odontológico. Se utilizo un aparato para simular el maxilar y la mandíbula. Se prepararon 30 registros interoclusales en cada una de las ceras, estos fueron sometidos a los procedimientos indicados por el fabricante previo al registro. Se coloco un peso de un kg sobre el aparato para simular la fuerza ejercida durante el registro. Las diferencias verticales se midieron con ayuda micrómetro manual, los registros se midieron después de 10seg, 1hora, 24 horas y 48 horas estas fueron conservados a temperatura ambiente. Para el análisis estadístico se utilizó la prueba T-Student. Los resultados mostraron variaciones de hasta 1mm en las ceras Aluwax en las superficies empinadas, y de 0.1 mm en superficies cóncavas, mientras que Cavex y Koriwax presentaron valores similares en ambos tipos de superficies 0.5mm ± 0.2. dentro de las 24 horas. Se concluyó que Las diferencias encontradas son de interés clínico en ambos tipos de superficies y en los tres tipos de cera para registro interoclusal, presentando mayor variación en superficies empinadas la cera aluwax y en superficies cóncavas la cera cavex Palabras Clave: Estabilidad Dimensional, ceras de Registro, Ceras patrón, ceras de impresión
--- This experimental study was conducted to evaluate and compare the dimensional stability of the wax interocclusal record Aluwax, Cavex Up and Koriwax at different times, these materials commonly used in dental schools for the centric or eccentric jaw relations before and during the dental treatment. A custom made metal apparatus with upper and lower members simulating maxillary and mandibular prepared was fabrited. 30 interocclusal records in each of the waxes, underwent these procedures specified by the manufacturer prior to registration were prepared. Weighing one kg on the apparatus to simulate the force exerted during registration. Vertical differences were measured with manual micrometer, records were measured after 10 sec, 1 hour, 24 hours and 48 hours, Its were at room temperature. For statistical was used analysis t-Student's. The results showed variations of up to 1mm in Aluwax waxes on steep surfaces and concave surfaces 0.1 mm, while Koriwax, Cavex and had similar values for both types of surfaces 0.2 ± 0.5mm, within 24 hours. It was concluded that the differences are of clinical interest in both types of surfaces and in all three types of wax interocclusal record, showing greater variation in the Aluwax steep surfaces wax and wax Cavex concave surfaces Keywords: Dimensional stability, Registration waxes, waxes pattern, wax printing
Tesis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Sirrine, J. Robert. "Tart cherry (Prunus cerasus L.) production in Northern Michigan : agroecological and social issues /." Diss., Digital Dissertations Database. Restricted to UC campuses, 2006. http://uclibs.org/PID/11984.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Manhães, Lussara Azevedo. "Análise comparativa da adaptação marginal de componentes pré-fabricados e fundidos sobre pilares ceraone." Universidade de São Paulo, 1999. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/25/25131/tde-15032005-093201/.

Full text
Abstract:
O critério mais importante para a aceitabilidade clínica de uma restauração indireta é o grau de adaptação marginal. Em próteses sobre implantes também torna-se necessária a obtenção de adequada adaptação marginal para a manutenção da saúde periimplantar e obtenção da longevidade da prótese. Avaliou-se “in vitro” a adaptação marginal na interface intermediário CeraOne(Nobel Biocare- Gotemburgo, Suécia) e cinco tipos de coifas: coifa cerâmica pré-fabricada CeraOne(DCA 127), In Ceram(Vita-Alemanha), coifa préfabricada poliacrílica do sistema CeraOne(DCA 131), IPS Empress(Ivoclar- Schaan, Liechtenstein) e Fortune(Williams- Amherst, NY, Labordental-São Paulo). As coifas obtidas foram assentadas em um intermediário CeraOne(SDCA 334) e a adaptação marginal foi avaliada, segundo critérios de ajuste e desajuste marginal, em 6 pontos, determinados pelo sextavado do intermediário. De acordo com a análise estatística dos resultados, foi possível concluir que as coifas cerâmicas pré-fabricadas CeraOne(DCA 127) exibiram a maior quantidade de ajustes e os menores valores de desajuste, sendo consideradas a melhor opção restauradora sobre intermediários CeraOne. As coifas In Ceram apresentaram resultados muito satisfatórios, assim como as coifas IPS Empress. Esses dois sistemas são considerados aceitáveis para a utilização sobre intermediários CeraOne, como segunda opção e em casos selecionados. As coifas de porcelana fundida sobre refratário não exibiram resultados satisfatórios, quando comparadas aos demais grupos, sendo considerada uma técnica desaconselhável para ser utilizada sobre intermediários CeraOne.
The most important rule in the clinical acceptability of na indirect restoration is the marginal fit. Implant-supported restorations also need acceptable margins for the maintenance of peri-implant health and protheses longevity. The purpose of this study is to evaluate marginal fit of the abutment CeraOne(Nobel Biocare SDCA 334- Gotemburg, Sweden) “in vitro” as well as five kinds of ceramic caps: CeraOne prefabricated ceramic cap(DCA 127), In Ceram(Vita-Germany), CeraOne prefabricated polymethyl methacrylate cap(DCA 131), IPS Empress(Ivoclar- Schaan, Liechtenstein) and Fortune(Williams- Amherst, NY, Labordental, São Paulo). The caps were seated on the CeraOne abutment and the marginal fit was examined under microscope according to the fit and misfit criteria in six faces around the margins. The results have shown that the best marginal fit was CeraOne prefabricated ceramic caps. This system is considered the first choice in the protocol for CeraOne restoration. The In Ceram and IPS Empress caps have presented satisfactory results, but IPS Empress has shown less fit and more discrepancy in comparison with In Ceram, probably due to the previous misfit of CeraOne prefabricated polymethyl methacrylate cap. These last two systems are considered acceptable to use in abutment CeraOne, but as a second option and in selected cases. The Fortune caps have not presented satisfactory results. Thus, this system is considered inadvisable for use with abutment implants.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Pimentel, Bruna Silvestroni. "Constituintes de ceras cuticulares de espécies de Croton L." Universidade de São Paulo, 2014. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41132/tde-06032015-150145/.

Full text
Abstract:
O gênero Croton possui aproximadamente 1300 espécies amplamente distribuídas em zonas tropicais e subtropicais do novo e velho mundo e é o segundo maior gênero de Euphorbiaceae. No presente trabalho, foram analisadas a composição e a morfologia das ceras foliares cuticulares de 13 espécies de Croton. Para a maioria das espécies, foram amostrados três indivíduos. A morfologia das ceras foi analisada por microscopia eletrônica de varredura. Diversos tipos de depósitos cerosos foram observados (amorfos, plaquetas, grânulos), principalmente na face adaxial e caracterizando grupos de espécies. A observação dos padrões de depósitos cerosos de várias espécies foi prejudicada na face abaxial, devido à alta densidade de tricomas. As ceras foram extraídas por três imersões consecutivas das folhas em diclorometano e a separação das classes dos constituintes foi feita por cromatografia em camada delgada preparativa. A análise da distribuição dos constituintes foi realizada por cromatografia a gás acoplada a espectrometria de massas. n-Alcanos e álcoois primários foram detectados em todos os indivíduos analisados. Triterpenos também são muito comuns, não tendo sido detectados em apenas uma espécie. Os esteroides são constituintes raros nas espécies analisadas. Os resultados da distribuição de n-alcanos, álcoois primários e triterpenos foram utilizados para o estabelecimento de afinidades químicas por meio de análises de agrupamento pelo método UPGMA, empregando-se distâncias euclidianas (n-alcanos e álcoois) e coeficiente de DICE (triterpenos), baseando-se na distribuição de cada classe de constituinte isoladamente e combinando-se as distribuições de n-alcanos e álcoois primários. Não se notou congruência entre as topologias dos dendrogramas de afinidades químicas e a filogenia molecular do gênero. Observou-se coerência entre algumas afinidades químicas e características morfológicas, como tipos de tricomas foliares e presença de glândulas peciolares. A distribuição de n-alcanos, álcoois primários e triterpenos mostraram-se úteis como caracteres da maioria das espécies analisadas. Entre os constituintes analisados, distribuição de álcoois primários revelou-se o melhor marcador para a caracterização de espécies. A variação intraespecífica, no entanto, impede que esses caracteres sejam úteis como marcadores taxonômicos de algumas espécies de Croton
Croton comprises nearly 1300 species distributed in tropical and subtropical areas of either the New or Old Worlds, making up the largest genus of Euphorbiaceae. In the present work, the chemical composition and the morphology of the foliar cuticular waxes of 13 species of Croton were analized. Three individuals were sampled for analyses of most species. The morphology of the waxes was analyzed by scanning electron microscopy. Several types of wax deposits were observed (amorph, platlets, granules), chiefly on the adaxial side, characterizing groups of species. The observation of wax deposits on the abaxial side was hampered in several species due to the high density of trichomes. The cuticular wax was extracted by three successive immersions of the leaves in dichloromethane, and the separation of the constituent classes was achieved by preparative thin layer chromatography. The analyses of the distribution of the constituents were performed by gas chromatography coupled to mass spectrometry. n-Alkanes and primary alcohols were detected in all analyzed individuals. Triterpenes were also very common, having not been detected in only one species. Steroids are rare constituents in the analyzed species. The results of the distribution of n-alkanes, primary alcohols and triterpenes were used for the establishment of chemical affinities using cluster analysis by the UPGMA method and Euclidean distances (n-alkanes and alcohols) and DICE coefficient, based on the distribution of each constituent class alone and combining the distribution of n-alkanes and primary alcohols. No congruence was noted between the topologies of the dendrograms of chemical affinity and the molecular phylogeny of the genus. Coherence was observed between chemical affinities and morphologic characteristics, such as types of foliar trichomes and petiolar glands. The distribution of n-alkanes, primary alcohols and triterpenes were shown to be useful as characters for most analyzed species. Among the constituents analyzed, the distribution of primary alcohols was the best marker for species characterization. Intraspecific variation, however, precludes the use of these characters as taxonomic markers of some Croton species
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Mirante, Fátima Isabel Cordeiro. "Caracterização por cromatografia gasosa de óleos vegetais e ceras parafínicas." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2007. http://hdl.handle.net/10773/2996.

Full text
Abstract:
Mestrado em Métodos Instrumentais e Controlo de Qualidade Analítica
Grande parte da energia consumida no mundo provém do petróleo, do carvão e do gás natural. A escassez das fontes de energia, especialmente da energia fóssil, devido à impossibilidade de renovação, tem motivado o desenvolvimento de novas tecnologias que permitam utilizar fontes renováveis de energia e menos poluentes. O biodiesel é composto por ésteres metílicos ou etílicos de ácidos gordos, obtido de fontes renováveis através de uma reacção de transesterificação. Este combustível é biodegradável, renovável e tem baixos níveis de emissão de CO2, comparado com os combustíveis convencionais, apresentando características físico-químicas semelhantes às do diesel fóssil. Sendo o sector habitacional, um dos grandes responsáveis, junto com os transportes pelos elevados consumos energéticos, uma forma de minimizar consumos é através da utilização de sistemas de armazenamento de energia ou isolamentos térmicos mais eficientes. Os óleos e gorduras vegetais saturados, tal como as ceras parafínicas, fundem a temperaturas ideais para serem utilizados como armazenadores de energia sob a forma de calor latente. As gorduras vegetais podem assim ser um biomaterial renovável alternativo aos materiais de mudança de fase (PCM) convencionais. Neste trabalho foram caracterizadas por CG-MS várias amostras de óleos e gorduras vegetais transesterificadas, assim como de algumas amostras de biodiesel. As concentrações dos ácidos gordos presentes nos óleos e gorduras vegetais analisadas encontram-se dentro dos intervalos apresentados na literatura. A amostra de óleo de coco foi derivatizada e analisada directamente no GC-MS sem transesterificação, de modo a determinar-se a composição dos triglicerídeos. Algumas das gorduras estudadas foram caracterizados por DSC e verifica-se que as manteigas de cacau, kpangnan, karité e o óleo de coco virgem apresentam uma entalpia de fusão elevada o que permite que possam ser utilizadas como PCM. Foram ainda caracterizadas por GC-MS algumas amostras de ceras parafínicas extraídas de crudes, que também podem ser utilizadas como PCMs. Desenvolveu-se ainda, um método fiável para análise de ceras em GCFID. ABSTRACT: Most of the energy consumed in the world comes from petroleum, charcoal and natural gas. The scarceness of energy sources, especially fossil ones, has been a strong incentive towards the development of new and less pollutant technologies based on renewable energy resources. Biodiesel is constituted by methyl or ethyl esters of fatty acids obtained from renewable resources through a transesterification reaction. This fuel is biodegradable, renewable, results in low CO2 emission levels, (unlike other common fuels) and has similar physical-chemical properties when compared with fossil diesel. Since housing and transportation are among the main energetic consumption sources, the use of some form of energy storage systems or more efficient thermal isolation can be important ways to minimize consumption. Saturated vegetable oils and fats, such as paraffinic waxes, have melting temperatures that render them ideal for latent heat energy storage. Vegetable fats can therefore constitute an alternative renewable biomaterial to common phase change materials (PCM). In the present work, several samples of transesterificated vegetable oils and fats, as well as some biodiesels, were characterized by CG-MS, the concentrations of fatty acids in vegetable oils and fats being in agreement with available literature. Coconut oil was directly analysed in GC-MS without transesterification in order to determine its triglyceride composition. Some of the studied fats were characterized by DSC. It was observed that cocoa, kpangnan, karité butter and virgin coconut oil show high fusion enthalpies, which allows their use as PCM. Some paraffinic waxes extracted from crude were also characterized by GC-MS, indicating possible usage as PCM. Furthermore, a method for the analysis of waxes using the GC-FID was also developed.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Tsai, Emily. "Validation of Tissue Nutrient Status for Tart Cherry (Prunus cerasus) and Peach (Prunus persica) in Utah." Thesis, Utah State University, 2015. http://pqdtopen.proquest.com/#viewpdf?dispub=1605547.

Full text
Abstract:

Nutrient concentrations in plant tissues are directly correlated with the nutritional status and productivity of fruit trees. Plant tissue testing is one of the most effective and accurate methods to determine nutritional status of perennial plants. Tissue test analyses were performed on tart cherry (Prunus cerasus) and peach (Prunus persica) leaves to validate tissue sufficiency levels used in Utah and to determine optimal timing of tissue sampling for prediction of harvest nutrient status, focusing on phosphorus (P), potassium (K), calcium (Ca), iron (Fe), and zinc (Zn). Sufficiency limits that were adopted in Utah were developed in the 1960s from research data accumulated from the primary fruit growing regions in the United States. Limited research has been conducted under Utah growing conditions. Tissue nutrient concentrations over time correlated well with current sufficiency limits and observed nutrient deficiencies in the field. Tissue concentrations of P, K, Fe, and Zn were found to be chronically low in Utah orchards. Plant tissue data demonstrates that mid-season sampling can predict nutrient status at harvest. Mid-season sampling also allows time for corrective adjustments to maintain sufficiency levels and reach optimal fruit production. Nutrient management practices are commonly applied annually to increase yield, fruit quality, and overall health of an orchard. Yield was measured on previously treated tart cherry orchards to determine residual effect on tree nutrient status. Orchards were treated 2 to 3 years prior with rate-response formulations of P and K; one has since adopted recommended fertilizer rates for optimizing tart cherry production in Utah and the other continued with their less aggressive management practices. The less aggressively managed orchard showed trends across treatments, but differences were not significant. Annual fertilizer applications may not immediately show effect during year of application, but long term management is essential for overall productivity of orchards.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Euzébio, Junior Silvio Hendez. "Influência das ceras orgânicas nas propriedades de filmes tubulares de PEBD." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2017. http://hdl.handle.net/10183/186153.

Full text
Abstract:
As poliolefinas, em especial os polietilenos (PE) são materiais poliméricos muito utilizados para a produção de filmes tubulares, sendo um dos materiais mais amplamente empregado na indústria de embalagens flexíveis. Dentre os diversos PE industriais, o polietileno de baixa densidade (PEBD) apresenta propriedades reológicas únicas em comparação aos PE lineares e os de alta densidade. A alta viscosidade e as numerosas ramificações longas encontradas neste polímero influenciam na redução da produtividade quando processados. Aditivos das mais variadas composições são adicionados ao polietileno durante o processo de extrusão tubular a fim de melhorar suas propriedades. Um dos aditivos mais empregados para facilitar o fluxo do fundido para processamento de filmes são as ceras sintéticas, sendo a mais usada a de polietileno oxidado (CP). Na procura de alternativas de cera de fonte orgânica e/ou de fonte natural, o objetivo deste trabalho é avaliar a influência do tipo e teor de cera na processabilidade e propriedades finais de filmes tubulares de PEBD. Foram usados 3 tipos de ceras: CP (cera de polietileno), a carnaúba (CC) e o monoestearato de glicerol (CM), sendo processadas 4 formulações de PEBD/cera nas proporções mássicas de 99,5/0,5; 99/1; 98/2 e 96/4 m/m com os três tipos de cera e comparados com o PEBD sem cera. Os filmes foram caracterizados através de ensaios físicos, ópticos, químicos, térmicos, reológicos e mecânicos. Propriedades ópticas como o brilho e opacidade foram alteradas pela adição das ceras pois um aumento na concentração das ceras aumenta o grau de cristalinidade dos filmes. A cera de carnaúba apresentou amarelamento nos filmes produzidos com maiores concentrações. Resultados deste estudo mostraram que o uso da cera sintética, CP e da natural de carnaúba, aumentam a produtividade do filme tubular de PEBD, sendo o teor ótimo de 1% de cera, sem ter influência significativa na espessura e largura do filme tubular. O uso de agentes de fluxo alternativos de natureza orgânica é viável pois obtiveram resultados similares e superiores ao padrão nos filmes testados.
Polyolefins, especially polyethylenes (PE) are widely used polymeric materials for the production of tubular films, being one of the most widely used materials in the flexible packaging industry. Among the various industrial PE, low density polyethylene (LDPE) has unique rheological properties compared to linear and high density PE. The high viscosity and the numerous long branches found in this polymer influence the reduction of productivity when processed. Additives of the most varied compositions are added to the polyethylene during the tubular extrusion process in order to improve their properties. One of the most used additives to facilitate the flux of melt for film processing is synthetic waxes, the most used being oxidized polyethylene (CP). In the search for organic and / or natural source wax alternatives, the objective of this work is to evaluate the influence of the type and content of wax on the processability and final properties of tubular films of LDPE. Three types of waxes were used: CP (polyethylene wax), carnauba (CC) and glycerol monostearate (CM), and 4 formulations of LDPE / wax were processed in mass proportions of 99.5 / 0.5; 99/1; 98/2 and 96/4 m / m with the three types of wax and compared with LDPE without wax. The films were characterized by physical, optical, chemical, thermal, rheological and mechanical tests. Optical properties such as brightness and opacity are altered by the addition of waxes as an increase in the concentration of the waxes increases the degree of crystallinity of the films. Carnauba wax shows a yellowing in the films produced with higher concentrations. Results of this study showed that the use of synthetic wax, CP and natural carnauba, increase the productivity of the tubular film of LDPE, being the optimal content of 1% of wax, without having a significant influence on the thickness and width of the tubular film. The use of alternative flow agents of organic nature is feasible because they obtained similar and superior results to the standard in the films tested.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Tiendrebeogo, Wenceslas Michel. "La CERAO et l'édification d'une église régionale en Afrique de l'Ouest." Doctoral thesis, Université Laval, 2015. http://hdl.handle.net/20.500.11794/25787.

Full text
Abstract:
La question des Églises régionales africaines est la préoccupation majeure de cette réflexion. L’auteur aborde la question en trois grandes parties. En posant la question de savoir ce qu’est une Église régionale et quel est son rôle aujourd’hui, l’auteur s’attache à présenter d’abord des pratiques de collaboration et de communion à l’intérieur d’une conférence épiscopale régionale d’Afrique de l’Ouest (CERAO). Les pratiques contemporaines de communion significatives mises en lumière ne sont pas sans rappeler les pratiques qui avaient cours à l’intérieur des organes supra locaux de coordination ecclésiale et des regroupements territoriaux et régionaux des Églises durant les six premiers siècles du christianisme. Après cette approche historique, l’auteur met en œuvre une approche systématique qui lui permet d’aborder la question du fondement théologique et canonique de l’Église régionale. Il se réfère ainsi à l’enseignement du Concile Vatican II et à l’élaboration canonique postconciliaire sur les regroupements d’Églises. Il prend également en compte l’enseignement du magistère et les travaux d’un certain nombre de théologiens et de canonistes en la matière. Et puisque c’est la question des Églises régionales africaines qui le préoccupe, l’auteur, à travers une réflexion critique, termine sa réflexion en mettant en lumière comment concrètement, dans un contexte particulier d’intégration ecclésiale, mais aussi politique, humaine, économique et culturelle, la CERAO met en œuvre la solidarité pastorale organique en référence à Ecclesia in Africa (16, 63, 72, 131) du pape Jean-Paul II. L’auteur inscrit sa réflexion dans le cadre de Lumen Gentium 23 qu’il croit encourager une véritable synodalité à l’intérieur des grands espaces culturels du monde. Cette réflexion permet de faire connaître et puis de réfléchir sur les pratiques de communion et de solidarité pastorale organique en Afrique. Elle permet aussi de réfléchir sur la portée historique, théologique et canonique de la fusion des deux conférences épiscopales régionales ouest-africaine : l’AECAWA et la CERAO. Pour l’auteur, il y a là une opportunité à saisir pour approfondir la question de l’émergence d’un nouveau sujet ecclésial et autour de ce qu’il appelle un véritable apprentissage pour l’édification d’une Église régionale en Afrique de l’Ouest.
The subject of the regional African Churches is the major preoccupation of this reflection. The author divides that subject into three major sections. Asking what a regional Church and its role are today, the author first introduces the current practices of collaboration and communion found in one modern episcopal conference of West Africa (CERAO). The significant contemporary practices that are brought in focus do recall the practices that were customary within the local networks of ecclesial coordination, territorial or regional, during the first six centuries of Christianity. After this historical introduction, the author moves on to a systematic approach apt to clarify the theological and canonical foundation of a regional Church. He also considers the teaching of the Council of Vatican II and the post-conciliar canonical elaborations on the regrouping of Churches. He also takes due account of the teaching of the Magisterium as well as of the works of some theologians and canon lawyers on the matter. Since he is primarily concerned with the African regional Churches, the author concludes his critical reflection on how, within the concrete perspective and the particular context of ecclesial, political, human, economical and cultural integration, the CERAO brings to realization pastoral, organic solidarity in reference to Ecclesia in Africa (16, 63, 72, 131) of Pope John Paul II. The author offers his reflection in the perspective of Lumen Gentium 23, which he believes encourages a genuine solidarity within the large cultural areas of the world. His work allows for a better knowledge and eventually for rewarding reflection on the practices of communion and organic pastoral solidarity in Africa. It also leads to a better understanding of the historical, theological and canonical value of the fusion between two important regional episcopal conferences in West Africa: AECAWA and CERAO. For the author, it is also an opportunity to assess the emergence of a new ecclesial object of study, which he calls a genuine apprenticeship in the task of the edifying a regional Church in West Africa.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Stamm, Matthew T. "Particle Dynamics and Particle-Cell Interaction in Microfluidic Systems." Diss., The University of Arizona, 2013. http://hdl.handle.net/10150/308886.

Full text
Abstract:
Particle-laden flow in a microchannel resulting in aggregation of microparticles was investigated to determine the dependence of the cluster growth rate on the following parameters: suspension void fraction, shear strain rate, and channel-height to particle-diameter ratio. The growth rate of an average cluster was found to increase linearly with suspension void fraction, and to obey a power-law relationships with shear strain rate as S^0.9 and channel-height to particle-diameter ratio as (h/d)^-3.5. Ceramic liposomal nanoparticles and silica microparticles were functionalized with antibodies that act as targeting ligands. The bio-functionality and physical integrity of the cerasomes were characterized. Surface functionalization allows cerasomes to deliver drugs with selectivity and specificity that is not possible using standard liposomes. The functionalized particle-target cell binding process was characterized using BT-20 breast cancer cells. Two microfluidic systems were used; one with both species in suspension, the other with cells immobilized inside a microchannel and particle suspension as the mobile phase. Effects of incubation time, particle concentration, and shear strain rate on particle-cell binding were investigated. With both species in suspension, the particle-cell binding process was found to be reasonably well-described by a first-order model. Particle desorption and cellular loss of binding affinity in time were found to be negligible; cell-particle-cell interaction was identified as the limiting mechanism in particle-cell binding. Findings suggest that separation of a bound particle from a cell may be detrimental to cellular binding affinity. Cell-particle-cell interactions were prevented by immobilizing cells inside a microchannel. The initial stage of particle-cell binding was investigated and was again found to be reasonably well-described by a first-order model. For both systems, the time constant was found to be inversely proportional to particle concentration. The second system revealed the time constant to obey a power-law relationship with shear strain rate as τ∝S^.37±.06. Under appropriate scaling, the behavior displayed in both systems is well-described by the same exponential curve. Identification of the appropriate scaling parameters allows for extrapolation and requires only two empirical values. This could provide a major head-start in any dosage optimization studies.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Alenquer, Rita Duarte do Vale. "Avaliação de um pomar de ginja no primeiro ano de instalação e análise comparativa das variedades na exploração." Master's thesis, ISA/UL, 2018. http://hdl.handle.net/10400.5/17987.

Full text
Abstract:
Mestrado em Engenharia Agronómica - Instituto Superior de Agronomia
A ginja é a materia principal para a produção de ginjinha, um licor tradicional português de grande importância, sendo assim importante aumentar a sua produção. Sabendo que os porta-enxertos têm grande influência no crescimento e desenvolvimento das plantas, bem como na produtividade e qualidade da fruta, realizou-se um estudo para avaliar a influência de dois porta-enxertos (Prunus avium e Maxma 60), em comparação com pé franco, para determinar qual o mais adequado para a produção de ginja na região de Arruda dos Vinhos. Procedeu-se então ao acompanhamento de um pomar recém-instalado com duas variedades de ginja, uma mais precoce (variedade de maio) e uma mais tardia (variedade de junho). O estudo contemplou plantas da variedade de junho em pé franco e enxertadas em cada um dos porta-enxertos referidos e também plantas da variedade de maio em pé franco, avaliando-se o seu crescimento através de medições de diâmetro e comprimento do tronco e ramos, realizando-se medições da clorofila das folhas e contabilizando-se o número de gomos e de flores. Procedeu-se também a uma análise de alguns parâmetros químicos qualitativos dos frutos das duas variedades (TSS, AT, teor em vitamina C e em compostos fenólicos totais), de forma a determinar a sua importância na produção do licor. Os resultados obtidos mostraram que as plantas com maior produtividade potencial foram as enxertadas em Maxma 60 (24,8 flores/ramo), verificando-se maior vigor vegetativo nas plantas em pé franco (278,6 cm de crescimento médio dos lançamentos do ano). Relativamente às análises dos frutos, a variedade de maio apresentou maior teor de fenóis (2301 ± 431 mg/L a 1902 ± 9 mg/L na data final) e a de junho maior acidez (23,6 ± 1,7 g/L a 21,7 ± 1 g/L, na data final) e grau Brix (15,7 ± 1,2 a 25,1 ± 0,5 na data final)
N/A
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Sfeir, Elia. "Une nouvelle approche biofonctionnelle et esthetique de la restauration des molaires temporaires : la couronne ceramo-composite." Université Louis Pasteur (Strasbourg) (1971-2008), 1989. http://www.theses.fr/1989STR1SO01.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Brincefield, Ada. "Comparison of methods to remove fit-disclosing residue on the retention of cast ceramo-metal crowns." Thesis, NSUWorks, 2011. https://nsuworks.nova.edu/hpd_cdm_stuetd/22.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Barsottini, Mario Ramos de Oliveira 1987. "Estudos funcionais de proteínas cerato-plataninas e Necrosis- and Ethylene-inducing Proteins do fungo causador da vassoura-de-bruxa do cacaueiro, Moniliophthora perniciosa = Functional studies on cerato-platanins and necrosis- and ethyleneinducing proteins from the causal agent from the witches' broom disease of cocoa, Moniliophthora perniciosa." [s.n.], 2013. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/316803.

Full text
Abstract:
Orientadores: Gonçalo Amarante Guimarães Pereira, Sandra Martha Gomes Dias
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-23T22:03:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Barsottini_MarioRamosdeOliveira_M.pdf: 16356564 bytes, checksum: 9cf8e738f13f95639e35471c9a7da160 (MD5) Previous issue date: 2013
Resumo: O fungo Moniliophthora perniciosa desperta grande interesse agroeconômico, pois é o agente etiológico da Vassoura-de-Bruxa do cacau. A cultura do cacaueiro é de grande importância no cenário nacional e na América Latina, sendo o entendimento dos mecanismos moleculares desta doença de grande valia. Durante a interação entre patógeno e hospedeiro, o primeiro produz moléculas para evadir ou alterar as respostas normais de defesa do segundo. O sequenciamento do genoma de M. perniciosa levou à identificação de proteínas-chave potencialmente envolvidas no processo patogênico do fungo, dentre as quais, estão: proteínas pertencentes à família das Cerato-plataninas (MpCPs), bem como proteínas pertencentes à família das Necrosis- and Ethylene-inducing Proteins (MpNEPs). As CPs são amplamente associadas à interação fungo-hospedeiro, agindo como toxinas, indutoras de resposta de defesa ou alergenos. As NEPs induzem morte celular e necrose em plantas dicotiledônes através da permeabilização da membrana celular. O objetivo desse projeto foi caracterizar funcionalmente as MpCPs e as MpNEPs, determinando assim sua relevância durante a Vassoura-de-Bruxa. A partir do transcriptoma de M. perniciosa e da análise filogenética das doze MpCPs encontradas, foi revelada uma correlação entre grupos de MpCPs e sua expressão diferencial ao longo da doença. Quatro MpCPs foram clonadas, expressas em sistema heterólogo e tiveram sua estrutura cristalográfica resolvida. Ensaios bioquímicos e biofísicos confirmaram que as MpCPs presentes em diferentes grupos filogenéticos apresentam capacidades distintas no tocante à interação com o açúcar N-acetilglicosamina e de formar agregados ordenados. Estudos funcionais indicaram que estas características estão potencialmente relacionadas ao bloqueio de resposta de defesa da planta e ao crescimento do fungo, respectivamente. Quanto às MpNEPs, somente a isoforma MpNEP2 foi detectada durante a Vassoura-de-Bruxa. A partir da estrutura cristalográfica dessa proteína e ensaios de mutação sítio-dirigida, foi identificado um hairpin hidrofóbico exposto ao solvente, possivelemte associado à ancoragem da MpNEP2 na membrana celular, o qual é tão importante quanto o sítio ativo da proteína para a atividade biológica da mesma
Abstract: Moniliophthora perniciosa is the causal agent of Witches' Broom Disease of cocoa and a major agroeconomic concern in Brazil and Latin America. In order to efficiently control this disease, it is crucial to understand the molecular basis underlying its progression. During the attack to the plant, a pathogen releases molecules to suppress or alter the regular defense response of the host. Results obtained from the genome sequencing of M. perniciosa lead to the identification putative virulence factors belonging to the Cerato-platanin protein family (MpCPs), and to the Necrosis- and Ethylene-inducing Proteins (MpNEPs). CPs are important to fungus-host interaction process, acting as toxins, defense response-inducing molecules or allergens. NEPs are toxin-like pore-forming proteins, which affect only dicot plants. This project aimed at the functional characterization of the MpCPs and MpNEPs, as well as understanding their importance for the Witches' Broom Disease progression. Twelve MpCP-coding genes were identified, and comprehensive transcriptome and phylogenetic analyses showed a correlation between MpCPs evolutionary clusters and their expression patterns throughout the disease. Four representative MpCPs had their crystal structure resolved. Biophysical and biochemical characterizations showed a correlation between the MpCP clusters, regarding sugar (N-acetylglucosamine) binding and protein self-assembling, which are possibly related to plant defense response suppression and hyphal growth, respectively. As for the MpNEPs, only the isoform MpNEP2 was shown to be expressed during the Whitches' Broom Disease. Its crystalloghaphic structure, along with site-directed mutagenesis and functional assays revealed that, besides the protein's active site, an hydrophobic hairpin exposed to te solvent is important to the necrosis-promoting activity, probably mediating the contact of MpNEP2 with the cell membrane
Mestrado
Genetica de Microorganismos
Mestre em Genética e Biologia Molecular
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Martins, Carlos Alberto Medeiros. "Conduta diagn?stica e terap?utica frente aos tumores odontog?nicos ceratoc?sticos na S?ndrome de Gorlin-Goltz." Pontif?cia Universidade Cat?lica do Rio Grande do Sul, 2007. http://tede2.pucrs.br/tede2/handle/tede/967.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2015-04-14T13:29:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 397724.pdf: 31852 bytes, checksum: 7d01184e2770e23cbda44f3f48d24eaf (MD5) Previous issue date: 2007-12-10
Esta pesquisa foi desenvolvida dentro do paradigma qualitativo construtivista, por meio da descri??o de casos de pacientes com S?ndrome de Gorlin-Goltz j? tratados e em acompanhamento no programa de p?s-gradua??o em Cirurgia e Traumatologia Bucomaxilofacial da FO-PUCRS. Este estudo teve por objetivo realizar uma abordagem descritiva e comparativa de pacientes com S?ndrome de Gorlin-Goltz que foram diagnosticados precocemente daqueles com diagn?stico tardio. Nesta avalia??o comparativa procurou-se dar maior ?nfase ao diagn?stico precoce e tratamento cir?rgico dos Tumores Odontog?nicos Ceratoc?stico, por serem, segundo a literatura, as primeiras les?es a surgirem nos pacientes portadores da s?ndrome. Haja vista que as primeiras les?es surgem na cavidade bucal, cabem ao cirurgi?o bucofacial a responsabilidade do diagn?stico precoce e encaminhamento a outras especialidades. Tamb?m procurou-se abordar as m?ltiplas anomalias cong?nitas que os pacientes apresentam e as in?meras dificuldades com que os pacientes com a s?ndrome padecem frente ? necessidade do tratamento multidisciplinar nas varias institui??es p?blicas de sa?de at? obterem o diagn?stico definitivo da s?ndrome.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Rodrigues, Luciano. "Caracterización morfológica, isoenzimática y molecular de variedades de cerezo (Prunus avium L.) y de guindo (Prunus cerasus L.) portuguesas." Doctoral thesis, UPM, 2003. http://hdl.handle.net/10198/6007.

Full text
Abstract:
Los cerezos y guindos son cultivos de zona templada, de interés creciente en la actualidad debido a sus calidades nutricionales y de uso industrial. Hoy en día, la gran mayoría de las variedades cultivadas son fruto de planes de mejora llevados cabo en países con tradición en estos cultivos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Oliveira, de Costa Filho Luiz. "Interação trófica, composição química e ultraestrutura de ceras epicuticulares em espécies de euphorbiaceae." Universidade Federal de Pernambuco, 2011. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/427.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-12T15:02:41Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo3035_1.pdf: 6293152 bytes, checksum: 9480487bffe7ac5c1979371aaef8096a (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2011
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico
Galhas são crescimentos diferenciados do tecido vegetal induzidos por diferentes agentes como vírus, bactérias, fungos, nematóides, ácaros e insetos, podendo ocorrer em diferentes órgãos da planta. Estudos sobre insetos indutores de galha e plantas hospedeiras tem se concentrado mais em vegetações de Cerrado e Restinga, sendo poucos os registros para o semiárido brasileiro. Assim, o presente estudo busca registrar a ocorrência de galhas em espécies de Euphorbiaceae no Parque Nacional do Catimbau, PE, Brasil. Três gêneros de Euphorbiaceae (Croton, Cnidoscolus e Jatropha), foram investigados quanto à presença e ausência de galhas, por um período de dois anos, com visitas periódicas em quatro áreas do Parque (Trilha Pedra da Concha, Trilha Pedra do Camelo, Trilha Pedra da Igrejinha e Casa de Farinha). No total foram amostrados 1.600 indivíduos e a presença de galhas foi registrada em média para 31% deles. As espécies de Cnidoscolus foram as mais atacadas por insetos galhadores, seguido das espécies de Croton. Por outro lado, não foi registrada a ocorrência de galhas nas espécies de Jatropha em nenhuma das áreas de estudo durante o período de observações. Entre as espécies de Cnidoscolus, C. vitifolius foi a mais galhada (71%), enquanto para as espécies de Croton, C. adamantinus apresentou maior abundância de galhas (56%). As variações na ocorrência de galhas entre as diferentes áreas e espécies indicam a necessidade de estudos complementares, levando-se em conta outras variáveis que podem interferir nos padrões de distribuição desses insetos
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Anglada, Cantarell José María. "Estudio rugosimétrico de la superficie de la cerámica feldespática utilizada en la elaboración de restauraciones ceramo-metálicas." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 1992. http://hdl.handle.net/10803/1182.

Full text
Abstract:
1) HIPÓTESIS DE TRABAJO:

Plantea que los diferentes acabados de la superficie de la cerámica dental de fase leucita confieren superficies distintas que pueden evaluarse mediante rugosimetría o perfilometría.

2) OBJETIVOS:

- Evaluar la fiabilidad del método de recogida y procesado de datos, así como el método experimental utilizado.

- Evaluar el perfil rugosimétrico de las cerámicas feldespáticas usadas en restauraciones ceramo-metálicas con los siguientes acabados: Bizcocho, Sobreglaseado o glaseado extrínseco, Autoglaseado o glaseado intrínseca y Pulido.

3) MATERIAL Y MÉTODO:

Se emplearon dos cerámicas feldespáticas de fase leucita de gran difusión en el mercado nacional, en concreto cerámicas de cuerpo o dentina Ivoclar Ips classic ® y Vita VMK-68 ®. Con ellas se elaboraron 160 discos, ochenta de cada clase.

Para elaborar estos discos se utilizó una placa Williams de Ivoclar ®; en ella se condensó cada uno de los discos mediante vibración, con ayuda del mango de una espátula de LeCron, hasta conseguir que no apareciera humedad en superficie. Luego se situaron los discos condensados en una almohadilla de fibra sintética y se cocieron en un horno P-90 de lvoclar ® calibrado previamente. Así se obtuvieron un total de 160 discos de cerámica, 80 de cada clase estudiada.

Cada grupo de ochenta discos fue subdividido en cuatro grupos de veinte discos, el primer grupo de cada cerámica fue estudiado en fase de bizcocho, obtuvimos dos grupos identificados como IB y VB numerados del uno al veinte. El segundo grupo fue sometido a un pulida con gomas Shofu ® de grano de grosor decreciente mediante una pulidora de laboratorio a 1000 r.p.m. durante un minuto con cada goma, posteriormente fue pulido con pasta diamantada Yeti ® durante medio minuto, los grupos fueron identificados como IP y VP, con veinte discos en cada uno. El tercer grupo fue sometido a un glaseado intrínseco, para ella volvieron a cocerse a presión atmosférica, se identificaron con las iniciales IA y VA, con 20 discos cada uno. Finalmente el cuarto grupo fue glaseado por método extrínseco, con Vita Chrom L en el caso de Vita VMK-68 ®, y Universal Glassur en el caso de Ips-classic ®, sometiéndose a una nueva cocción a presión atmosférica. Estos grupos se identificaron como IG y VG con 20 discos cada uno de ellos.

Todos los discos fueron sometidos a análisis de superficie mediante el rugosímetro o perfilómetro Perthometer M4P ®, cada disco fue sometido a tres registros, uno según el eje mayor del disco y otros siguiendo las diagonales mayores, siempre evitando 1.5 mm. de la periferia del mismo por ser una zona fácilmente erosionable durante la elaboración y cocción del disco. Se seleccionó un recorrido del palpador de 4.8 mm. a causa de las dimensiones del disco.
Los valores que nos aporta este instrumento son: RA, que consiste en la desviación respecto a la media del registro en micrómetros; RZ, que es la media de la altitud pico-sima del registro en micrómetros; RMAX, que nos da la profundidad máxima del registro; RPM, que es la altura media de los picos del registro; y finalmente PC, que es el recuento de picos por centímetro. Ésta última puede ser limitada: en nuestro caso sólo se consideraron los picos de más de 1.3 milimicras. De cada registro se obtuvo el gráfico del perfil.

Para el procesado de datos y su posterior análisis estadístico se utilizó un ordenador con un microprocesador Intel 386 a 25 MHz y el paquete estadístico Mystat ®.

2) RESULTADOS

La cerámica en fase de bizcocho presenta picos superiores a 15 milimicras; ello supone que el gráfico sale fuera de los límites del papel del registro, la cerámica pulida presenta abundantes picos aunque de amplitud menor; lo mismo sucede con el acabado mediante glaseado intrínseco. Finalmente el glaseado habitual presenta un trazado suave sin observarse irregularidades. El análisis estadístico mediante las pruebas de Wilcoxon y Friedman, comprueban que todos los acabados mejoran la superficie original, los mejores valores son los de las cerámicas con superficie glaseada de modo extrínseco.

3) CONCLUSIONES

1. - El método de elaboración de los discos de cerámica mediante el empleo de la placa Williams, permite elaborar discos de medidas y características homogéneas y comparables.
2.- La rugosimetría o perfilometría se revela como un método eficaz para el estudio y análisis de la superficie de las restauraciones en odontología.
3.- De los diversos acabados estudiados, la superficie de la cerámica en fase de bizcocho es la más rugosa, y por tanto la menos adecuada para su uso en restauraciones odontológicas.
4.- La cerámica glaseada por el método extrínseco o habitual ofrece, en el presente estudio, la superficie más lisa con perfil más regular.
5. - Con el método empleado por nosotros, el glaseado extrínseco o habitual de la cerámica Ips-classic ®, presenta una superficie más suave y regular que la cerámica Vita VMK-68 ® con el mismo tipo de acabado.
6.- Ambas cerámicas pulidas y autoglaseadas nos muestran unas superficies de perfil muy similar y comparable, siendo además similar entre ambas cerámicas objeto de nuestro estudio.
We have studied the feldspathic dental ceramic surface under the following finishing techniques: biscuit, rubber polished, autoglazed and overglazed. For this purpose we have the following ceramics Vita VMK-68 and Ivoclar Ips-classic. With those materials we have made 80 ceramic discs, 160 in total.

The surface analyzer was the Perthometer M4P, each disc was analyzed three times, and the variables recorded were RA, RZ, RPM, RMAX and PC, measured in pm. The profile was also recorded.
The mean of the RA of the overglazed Ips-classic was 0'43 milimicras with an standard deviation of 0'0l milimicras. The overglazed surfaces could be clinically tolerable.

The best results were obtained with the overglazed surfaces in both ceramics, especially in the case of Ivoclar Ips-classic. In the other hand all of the techniques used were capable to bring us a smoother surface than biscuit surface. With our results we can say that the overglazed surfaces are the best in dental ceramics restorations.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Yamane, Hisayo. "Molecular and biochemical studies on self-incompatibility of two commercially important cherry species (Prunus avium L. and P. cerasus L.)." Kyoto University, 2003. http://hdl.handle.net/2433/78147.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Janaína, Carvalho de Souza Renata. "Ceras epicuticulares de genótipos de Arachis hypogaea L.: composição e efeito do estresse hídrico." Universidade Federal de Pernambuco, 2009. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/386.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-12T15:02:28Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo1748_1.pdf: 588111 bytes, checksum: e2616c032097182504e2446969d9106a (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2009
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
A superfície aérea primaria das plantas é recoberta pela cutícula, uma camada hidrofóbica que desempenha um papel importante na restrição a perda de água. Um dos principais componentes funcionais da cutícula, as ceras epicuticulares, têm sido muito investigadas em espécies de interesse econômico. O objetivo deste trabalho foi analisar a composição química da cera epicuticular foliar em quatro genótipos de Arachis hypogaea L. (BR1, BRS 151 L-7, BRS Havana e LiGO-PE06) e de duas espécies selvagens (A. monticola e A. stenosperma) e verificar o efeito do estresse hídrico na biossíntese dos componentes cuticulares. A cera epicuticular foi obtida de folíolos provenientes de seis indivíduos adultos cultivados em condições normais de suprimento hídrico e sob estresse, e analisada por cromatografia gasosa. O teor de cera variou de 3,9 a 9,0 μg.cm-2 (nos genótipos) e de 6,0 a 7,4 μg.cm-2 para as espécies selvagens (A. monticola e A. stenosperma), respectivamente. Três classes lipídicas foram identificadas tanto nos genótipos como nas espécies selvagens: nalcanos, álcoois alifáticos e ácidos graxos. Não foram observadas diferenças significativas entre os teores de cera para os genótipos e/ou espécies e o tratamento adotado e as respostas das plantas ao estresse hídrico são dependentes do genótipo. Ácidos graxos e n-alcanos se mostraram sensíveis a restrição hídrica. A distribuição quantitativa dos homólogos cuticulares difere dependendo do regime hídrico adotado
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Alberto, Fernando Joâo Tanleque. "Características diferenciadoras de mieles y ceras de abeja del Norte y Centro de Mozambique." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2020. http://hdl.handle.net/10251/120474.

Full text
Abstract:
[ES] Mozambique, ubicado en la costa este de África, es un país en vías de desarrollo con un gran potencial en términos de disponibilidad de recursos agroecológicos. En este país, la apicultura no juega un importante papel social, económico o ambiental, pero tiene potencial para aumentar la sostenibilidad de las comunidades rurales pobres. En los últimos años, el mercado mundial viene exigiendo productos agroalimentarios diferenciados con características específicas basadas en los siguientes criterios: origen botánico o geográfico, calidad y seguridad, propiedades específicas organolépticas o nutricionales, entre otros. Por lo tanto, el objetivo de esta tesis doctoral es caracterizar la miel y la cera de abejas de cuatro provincias de Mozambique: Nampula (ubicada en el norte) y Manica, Sofala y Zambezia (en el Centro), y establecer sus características diferenciadoras, junto con el conocimiento de Estos productos de abeja como base para una mejor explotación y comercialización. En general, todos los parámetros fisicoquímicos analizados en las muestras de miel cumplían con las regulaciones internacionales. En la mayoría de los casos, se trataba de miel de mielada, ya que eran oscuras y con valores de conductividad superiores a 0,800 mS/cm. La flora que rodea las colmenas y las prácticas apícolas influyen en la variabilidad de sus parámetros de calidad fisicoquímica, color, azúcares, antioxidantes totales, análisis de polen y perfil volátil. En las muestras se encontraron siete ácidos fenólicos (chlorogenic, caffeic, ellagic, ferulic, gallic, p-coumaric y synapic) y ocho flavonoides (catechin, chrysin, kaempferol, luteolin, naringenin, pinocembrin, quercetin y rutin). La miel de Nampula mostró un contenido mayor para la mayoría de los ácidos fenólicos y flavonoides en comparación con el de las otras provincias. El comportamiento newtoniano de la miel de Mozambique es similar al de otros tipos de miel comercializados a nivel mundial. Los módulos G ', G "y ¿ * disminuyeron con el aumento de la temperatura. G' y G" fueron fuertemente influenciados por la frecuencia aplicada, mientras que ¿ * no dependió de este parámetro, lo que demuestra el comportamiento newtoniano. Además de la miel, este trabajo se centra en la caracterización de cera de abeja procedente de las cuatro provincias de Mozambique en términos del perfil de hidrocarburos saturados (por HT-GC/FID) y de las propiedades térmicas (por DSC); y en la comparación con ceras de diferentes orígenes (España, Honduras y "referencia analítica"). Independientemente del origen, se identificaron un total de 15 hidrocarburos comprendidos entre C21H44 a C35H72 (todos ellos componentes típicos de la cera de abeja pura). La cantidad de hidrocarburos con número de carbonos impares fue mucho mayor a la de carbonos pares, siendo los más abundantes: C27 H56 (valores promedio 4.18-5.25 g/100 g) seguidos de C29H60 (2.15-4.10 g/100 g) y C31H64 (2.69-3.42g/100 g). Este trabajo contribuye a difundir el conocimiento de dos productos apícolas prácticamente desconocidos como son la miel y la cera de abeja de Mozambique. El hecho de que la miel de Mozambique es una importante fuente de antioxidantes naturales, puede ser aprovechado por la población local no solo por los beneficios que implica para la salud, sino además por las posibilidades económicas que conllevaría su explotación. La cera de abeja, por otro lado, posee las características típicas que se requieren para la comercialización de este producto, motivo por el cual puede plantearse como una buena opción para ser introducida en un futuro próximo en los mercados, ya que se sabe que está prácticamente libre de residuos veterinarios. En definitiva, esta tesis doctoral puede constituir un primer paso para promover la comercialización de los productos apícolas de Mozambique en los mercados locales e internacionales y apoyar y desarrollar la apicultura en este país.
[CAT] Moçambic, situat en la costa est d'Àfrica, és un país en vies de desenvolupament amb un gran potencial en termes de disponibilitat de recursos agroecològics. En aquest país, l'apicultura no juga un important paper social, econòmic o ambiental, però té potencial per a augmentar la sostenibilitat de les comunitats rurals pobres. En els últims anys, el mercat mundial ve exigint productes agroalimentaris diferenciats amb característiques específiques basades en els següents criteris: origen botànic o geogràfic, qualitat i seguretat, propietats específiques organolèptiques o nutricionals, entre altres. Per tant, l'objectiu d'aquesta tesi doctoral és caracteritzar la mel i la cera d'abelles de quatre províncies de Moçambic: Nampula (situada en el nord) i Manica, Sofala i Zambezia (en el Centre), i establir les seues característiques diferenciadores, juntament amb el coneixement d'aquests productes d'abella com a base per a una millor explotació i comercialització. En general, tots els paràmetres fisicoquímics analitzats en les mostres de mel complien amb les regulacions internacionals. En la majoria dels casos, es tractava de mel de melada, ja que eren fosques i amb valors de conductivitat superiors a 0,800 ms/cm. La flora que envolta els ruscos i les pràctiques apícoles influeixen en la variabilitat dels seus paràmetres de qualitat fisicoquímica, color, sucres, antioxidants totals, anàlisis de pol·len i perfil volàtil. En les mostres es van trobar set àcids fenòlics (chlorogenic, caffeic, ellagic, ferulic, gallic, p-coumaric i synapic) i huit flavonoides (catechin, chrysin, kaempferol, luteolin, naringenin, pinocembrin, quercetin i rutin). La mel de Nampula va mostrar un contingut major per a la majoria dels àcids fenòlics i flavonoides en comparació amb el de les altres províncies. El comportament newtonià de la mel de Moçambic és similar al d'altres tipus de mel comercialitzats a nivell mundial. Els mòduls G ', G "i ¿ * van disminuir amb l'augment de la temperatura. G' i G" van ser fortament influenciats per la freqüència aplicada, mentre que ¿ * no va dependre d'aquest paràmetre, la qual cosa demostra el comportament newtonià. A més de la mel, aquest treball se centra en la caracterització de cera d'abella procedent de les quatre províncies de Moçambic en termes del perfil d'hidrocarburs saturats (per HT-GC/FID) i de les propietats tèrmiques (per DSC); i en la comparació amb ceres de diferents orígens (Espanya, Hondures i "referència analítica"). Independentment de l'origen, es van identificar un total de 15 hidrocarburs compresos entre C21H44 a C35H72 (tots ells components típics de la cera d'abella pura). La quantitat d'hidrocarburs amb nombre de carbonis imparells va ser molt major a la de carbonis pares, sent els més abundants: C27 H56 (valors faig una mitjana de 4.18-5.25 g/100 g) seguits de C29H60 (2.15-4.10 g/100 g) i C31H64 (2.69-3.42g/100 g). Aquest treball contribueix a difondre el coneixement de dos productes apícoles pràcticament desconeguts com són la mel i la cera d'abella de Moçambic. El fet que la mel de Moçambic és una important font d'antioxidants naturals, pot ser aprofitat per la població local no solament pels beneficis que implica per a la salut, sinó a més per les possibilitats econòmiques que comportaria la seua explotació. La cera d'abella, d'altra banda, posseeix les característiques típiques que es requereixen per a la comercialització d'aquest producte, motiu pel qual pot plantejar-se com una bona opció per a ser introduïda en un futur pròxim en els mercats, ja que se sap que està pràcticament lliure de residus veterinaris. En definitiva, aquesta tesi doctoral pot constituir un primer pas per a promoure la comercialització dels productes apícoles de Moçambic en els mercats locals i internacionals i donar suport i desenvolupar l'apicultura en aquest país.
[EN] Mozambique, located on the east coast of Africa, is a developing country with great potential in terms of the availability of agroecological resources. In this country, apiculture does not play an important social, economic or environmental role but it has potential to increase the sustainability of poor rural communities. In the last years, the world market has been demanding differentiated agro-alimentary products with specific characteristics based on the following criteria: botanical or geographical origin, quality and safety, specific organoleptic or nutritional properties, among others. Therefore, the objective of this doctoral thesis is to characterize honey and beeswax of four provinces of Mozambique: Nampula (located in the North) and Manica, Sofala and Zambezia (in the Center), and establish their differentiating characteristics, along with providing knowledge of these bee products as a basis for better exploitation and marketing. In general, all the physicochemical parameters analysed in the honey samples were in agreement with the international regulations. In most cases, they dealt with honeydew honey since they were dark and with conductivity values above 0.800 mS/cm. Flora that surrounds the hives, and the apicultural practices influence in the variability of their physicochemical quality parameters, colour, sugars, total antioxidants, pollen analysis and volatile profile. Seven phenolic acids (chlorogenic, caffeic, ellagic, ferulic, gallic, p-coumaric and synapic) and eight flavonoids (catechin, chrysin, kaempferol, luteolin, naringenin, pinocembrin, quercetin and rutin) were found in the samples. Honey from Nampula had a higher content of the most phenolic acids and flavonoids compared to the other provinces. The Newtonian behaviour of Mozambican honey is similar to those of other types of honey commercialized globally. The moduli G', G" and ¿* decreased with increasing temperature. G ' and G" were strongly influenced by the applied frequency, whereas ¿* did not depend on this parameter, demonstrating Newtonian behaviour. In addition to honey, this work is focused on the characterization of beeswax from the four provinces of Mozambique in terms of saturated hydrocarbon profile (by HT-GC/FID) and thermal properties (by DSC); and to compare them with others from different origins (Spain, Honduras and "analytical reference"). A total of 15 hydrocarbons ranging from C21H44 to C35H72 (typical components of pure beeswax), identifying a much higher amount of odd than even carbon numbers, being the most abundant: C27 H56 (average values 4.18-5.25 g/100 g) followed by C29H60 (2.15-4.10 g/100 g) and C31H64 (2.69-3.42 g/100 g). This work contributes to expanding the knowledge of practically unknown apiculture products, specifically honey and beeswax from Mozambique. The honey could achieve the proper quality physicochemical characteristics according to international mandatory fulfilment, as long as the apiculture practices are carried out correctly. As an added value, this honey is a source of natural antioxidants, which concern the health benefits and its exploitation as a viable and sustainable income for the local population. Beeswax, on the other hand, possess the typical characteristics that are required by the retail sector making it a good option to consider for the near future since it is well known that it is practically free of veterinary residues. This will pave the way to promoting the commercialization in local and international markets and to support and further develop the apiculture in this country.
Alberto, FJT. (2019). Características diferenciadoras de mieles y ceras de abeja del Norte y Centro de Mozambique [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/120474
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Chinali, Ana Luisa Giacometti [UNESP]. "Uma hora em comunhão com a Pátria: o canto orfeônico na atuação pedagógica da Professora Lúcia Gissi Ceraso na escola pública de Franca de 1950 a 1971." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2010. http://hdl.handle.net/11449/93188.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:20Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2010-03-03Bitstream added on 2014-06-13T18:30:02Z : No. of bitstreams: 1 chinali_alg_me_fran.pdf: 485543 bytes, checksum: eac9d888007496b252c8fbf9d22e326f (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
Esta pesquisa tem como proposta estudar o canto orfeônico, que foi uma pedagogia musical desenvolvida no Brasil durante os anos 1930. O canto orfeônico foi uma disciplina curricular das escolas públicas brasileiras e buscava “civilizar” os costumes, favorecer a construção de uma identidade nacional, desenvolver a sensibilidade estética e o gosto musical dos educandos associados a padrões de música ocidental, moderna e erudita, ao mesmo tempo em que resgatava elementos das memórias coletivas dos brasileiros, buscando nas tradições populares a semente da brasilidade. Estas relações serão estudadas a partir da prática pedagógica efetuada na sala de aula entre 1950 e 1971. Para tanto, serão utilizadas fontes escritas da época e orais de ex-alunos da professora Lúcia Gissi Ceraso, que lecionou canto orfeônico na cidade de Franca de 1950 a 1971
This research has as a proposal to study the orpheonic singing, that was the musical pedagogy developed in Brazil during the 1930´s. The orpheonic singing was a curricular matter of the brazilian public schools and hoped to “civilized” the costumes, in favor of a national identity, develop the static sensibility and the taste for music of the students associated to patterns of western music, modern and erudite, at the same time that recaptured elements of the collective memories of the Brazilians, searching on popular traditions the seeds of Brazil. These relations are study on pedagogic practice in the classroom between 1950 and 1971. Therefore, are used written sources of the time and oral of former students of the teacher Lúcia Gissi Ceraso, that taught the orpheonic singing at the city of Franca from 1950 to 1971
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Chinali, Ana Luisa Giacometti. ""Uma hora em comunhão com a Pátria" : o canto orfeônico na atuação pedagógica da Professora Lúcia Gissi Ceraso na escola pública de Franca de 1950 a 1971 /." Franca : [s.n.], 2010. http://hdl.handle.net/11449/93188.

Full text
Abstract:
Orientador: Teresa Maria Malatian
Banca: Maria Augusta de Castilho
Banca: Tânia da Costa Garcia
Resumo: Esta pesquisa tem como proposta estudar o canto orfeônico, que foi uma pedagogia musical desenvolvida no Brasil durante os anos 1930. O canto orfeônico foi uma disciplina curricular das escolas públicas brasileiras e buscava "civilizar" os costumes, favorecer a construção de uma identidade nacional, desenvolver a sensibilidade estética e o gosto musical dos educandos associados a padrões de música ocidental, moderna e erudita, ao mesmo tempo em que resgatava elementos das memórias coletivas dos brasileiros, buscando nas tradições populares a semente da brasilidade. Estas relações serão estudadas a partir da prática pedagógica efetuada na sala de aula entre 1950 e 1971. Para tanto, serão utilizadas fontes escritas da época e orais de ex-alunos da professora Lúcia Gissi Ceraso, que lecionou canto orfeônico na cidade de Franca de 1950 a 1971
Abstract: This research has as a proposal to study the orpheonic singing, that was the musical pedagogy developed in Brazil during the 1930's. The orpheonic singing was a curricular matter of the brazilian public schools and hoped to "civilized" the costumes, in favor of a national identity, develop the static sensibility and the taste for music of the students associated to patterns of western music, modern and erudite, at the same time that recaptured elements of the collective memories of the Brazilians, searching on popular traditions the seeds of Brazil. These relations are study on pedagogic practice in the classroom between 1950 and 1971. Therefore, are used written sources of the time and oral of former students of the teacher Lúcia Gissi Ceraso, that taught the orpheonic singing at the city of Franca from 1950 to 1971
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Brym, Zachary T. "An Allometric Approach to Evaluate Physiological and Production Efficiencies in Tree Size for Tart Cherry and Apple Orchard Systems." DigitalCommons@USU, 2016. https://digitalcommons.usu.edu/etd/4970.

Full text
Abstract:
Improving production efficiency is a major challenge for modern orchard systems. The primary response in horticulture is to develop high-density orchard systems that use dwarfing rootstocks and intense management strategies to maintain small tree size. As development and evaluation of novel orchard systems may help improve understanding of plant physiology for the development of high-density systems. The effect of tree size and architecture on physiological and production efficiency was evaluated for tart cherry (Prunus cerasus, P. mahaleb) and apple (Malus spp.) orchard systems using a physiologically driven modeling approach, called allometry. Branch dimensions, canopy dimensions and biomass were measured for 24-year-old tart cherry individuals and 10-year-old 'Golden Delicious' apple individuals on various rootstocks in experimental blocks at the Kaysville Research Farm in Davis Co., Utah. Tree size was related to annual fruit biomass that had been collected over the duration of the apple trial. Branch dimensions, canopy dimensions, yield, and fruit quality were collected in commercial tart cherry orchards of Utah Co. Tree size, architecture, and biomass of tart cherry and apple expressed strong allometric relationships that were broadly consistent among the two orchard tree species and the theoretical expectations derived from wild plants. The most consistent relationship was the trunk diameter (or trunk cross sectional area) - stem biomass relationship, which broadly followed the 8/3-power law. Branch and canopy dimensions that include a measure of length, such as branch length and canopy height, demonstrated architecture indicative of high water efficiency and metabolic activity that is relieved from biomechanical constrains of weight bearing. The apple rootstocks differed from each other in production efficiency with individuals that express smaller branch and canopy dimensions producing a higher proportion of fruit relative to tree size. In the commercial tart cherry orchards, smaller individuals with relatively higher canopy height and spread expressed higher yield and fruit quality. Overall, this research supported the continued development of training systems that maintain small trees to improve physiological and production efficiency. Further research must reconcile other consequences of intense management and overproduction that arise with the increased efficiency facilitated by small tree size and high-density orchard systems to maintain sustainable fruit production.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Pammersperger, Ralf. "Zum Frakturverhalten vollkeramischer Seitenzahnbrücken aus In-Ceran (Celay) nach unterschiedlicher Bearbeitung - eine In-vitro-Studie-." Diss., lmu, 2006. http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bvb:19-55002.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Temple, Bradley Owen. "The biological role of the hydrophobin cerato-ulmin in the life history of Ophiostoma ulmi and O. novo-ulmi." Thesis, National Library of Canada = Bibliothèque nationale du Canada, 1997. http://www.collectionscanada.ca/obj/s4/f2/dsk1/tape11/PQDD_0022/MQ51583.pdf.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

PAYAN, JACQUES. "Comportement des alliages precieux ou semi-precieux et verdissement des porcelaines au cours de la realisation de protheses ceramo-metalliques." Aix-Marseille 2, 1988. http://www.theses.fr/1988AIX21701.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Ceran, Canan [Verfasser]. "Wirksamkeit und Verträglichkeit von Cholincitrat bei postoperativer Darmatonie : Ergebnisse einer prospektiven, randomisierten, doppelblinden Multicenterstudie / Canan Ceran." Berlin : Medizinische Fakultät Charité - Universitätsmedizin Berlin, 2012. http://d-nb.info/1026883504/34.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Pailahueque, Coliqueo Liliana María. "Evaluación de la diversidad genética de accesiones de guindos (Prunus cerasus L.) de la Región del BíoBío, mediante el uso de marcadores microsatélites." Tesis, Universidad de Chile, 2014. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/148264.

Full text
Abstract:
Memoria para optar al Título Profesional de Ingeniero Agrónomo Mención Fruticultura
En Chile, los guindos han sido utilizados principalmente como portainjerto para cerezos por los pequeños y medianos productores de la Región del Biobío. La propagación de esta especie se ha realizado ya sea mediante estacas o semillas, con escaso control para luego ser utilizados en la implementación de huertos presentando inconvenientes al momento de expresar las características esperadas. Debido a la escasa información sobre el germoplasma existente una caracterización de éste contribuiría a la organización inicial del material. Se utilizaron marcadores del tipo microsatélites (SSRs) con el fin de determinar la diversidad genética de 19 accesiones de guindos recolectados en diversos lugares de la Región del Biobío. Se incluyeron también una accesión proveniente de Mulchén, dos guindos genéticamente conocidos (‘St. Morello’ y ‘Montmorency’), un híbrido (‘Gisela 5’) y dos cerezos (‘Canindex’ y ‘Compact Stella’) como control. Se realizó una breve descripción morfológica de las hojas de 17 accesiones de guindos presentando diferencias entre ellos. Para el análisis mediante microsatélites fueron utilizados 15 partidores, desarrollados en duraznos, cerezos y guindos, los cuales demostraron ser útiles en la amplificación dentro del género. Los microsatélites no presentaron polimorfismo dentro de las accesiones recolectadas en la Región del Biobío, por lo tanto, el árbol de diversidad genética agrupó a las 19 accesiones, más la accesión de Mulchén en una rama, indicando que no existen diferencias entre ellos.
Microsatellite markers (SSRs) were used to determine the genetic diversity of 19 samples of sour cherries collected in different places in Region of Biobío. One sample from Mulchén, two sweet cherries, two genetically known sour cherries (‘St. Morello’ and ‘Montmorency’), a hybrid (‘Gisela 5’) and two sweet cherries (‘Canindex’ and ‘Compact Stella’) as a control were also included. A brief morphological description of the leaves of 17 samples of sour cherries showing differences between them was given. For the molecular analysis, 15 microsatellite primers developed in peach, sweet cherry and sour cherry were used, which proved useful in the amplification within the genus. The microsatellites did not show polymorphism within accessions collected from the Region of Biobío, therefore the genetic diversity tree grouped the 19 accessions and the Mulchén sample more on a branch, indicating that there are no differences between them.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Rezende, Anivaldo Ferreira de. "Estudo da condutividade protônica do eletrólito sólido de cerato de bário dopado para uso em células a combustível de óxido sólido." Universidade Federal de Goiás, 2018. http://repositorio.bc.ufg.br/tede/handle/tede/8839.

Full text
Abstract:
Submitted by Liliane Ferreira (ljuvencia30@gmail.com) on 2018-08-29T11:07:49Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Anivaldo Ferreira de Rezende - 2018.pdf: 2439249 bytes, checksum: 8832fb5b5eacb78452f2010aa69f4789 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2018-08-29T14:15:02Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Anivaldo Ferreira de Rezende - 2018.pdf: 2439249 bytes, checksum: 8832fb5b5eacb78452f2010aa69f4789 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2018-08-29T14:15:02Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Anivaldo Ferreira de Rezende - 2018.pdf: 2439249 bytes, checksum: 8832fb5b5eacb78452f2010aa69f4789 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2018-08-22
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de Goiás - FAPEG
The proton conductors have wide applications, such as in solid oxide fuel cells, hydrogen separation membranes, hydrogen bombs, among others. These technologies are intended to generating clean and sustainable energy. Among the materials with this property is the BaCeO3 barium cerate, which presents low thermal activation energy for proton conductivity in intermediate working temperature. However, due to its highly basic character, when in operation in atmospheres with acid gases, such as CO2, SO2 and H2O this presents a certain chemical instability. It is known in the literature that doping of BaCeO3 improves this instability. In this work, pure BCO and yttrium doped cerium (BaCe1-xYxO3- δ / BCYO) was synthesized by the polymer precursor method. The powders obtained in the syntheses will be characterized by XRD and a mean crystallite size of 23 nm was obtained which indicates the nanometric particle size. The pellets conformed and sintered at 1600 ºC with a 4-hour plateau at a rate of 5 °C / min were then subjected to impedance spectroscopy tests and showed where it was verified that doping with the 15% yttrium content presented the best result with similar conductivity and activation energy lower than the pure sample.
Os condutores protônicos apresentam amplas aplicações, tais como em células a combustíveis de óxido sólido, membranas de separação de hidrogênio, bombas de hidrogênio, entre outras. Estas aplicações tecnológicas estão voltadas a geração de energia limpa e sustentável. Dentre os materiais com essa propriedade encontra-se o cerato de bário BaCeO3, com baixa energia de ativação térmica para condutividade protônica em temperatura intermediária de trabalho. Porém, em função do seu caráter altamente básico, quando em operação em atmosferas com gases ácidos, tais como CO2, SO2 e H2O este apresenta uma certa instabilidade química. Da literatura tem-se que a dopagem do BaCeO3 o torna mais estável quimicamente. Neste trabalho, o cerato de bário puro BCO foi sintetizado pelo método dos precursores poliméricos e dopado com ítria (BaCe1-xYxO3- δ/ BCYO). Os pós obtidos nas sínteses foram caracterizados por DRX e obteve-se um tamanho médio de cristalito de 23 nm que indica tamanho nanométrico das partículas. As pastilhas conformadas e sinterizadas a 1600 ºC com patamar de 4 horas e taxa de 5°C / min foram então submetidas a ensaios de espectroscopia de impedância onde verificou-se que a dopagem com o teor de 15% de ítria apresentou o melhor resultado de condutividade e energia de ativação menor comparado a outras amostras. Desta forma, foi possível concluir que a dopagem com íons ítrio e a quantidade deste melhoram as propriedades de condutividade e estabilidade química.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Hasegawa, Fabio. "Microfiltração e ultrafiltração aplicadas ao processamento de oleo de milho." [s.n.], 2000. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/254683.

Full text
Abstract:
Orientador: Lireny Aparecida Guaraldo Gonçalves
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-07-26T20:26:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Hasegawa_Fabio_M.pdf: 13087145 bytes, checksum: 4fbeee207a994be728f31abd0e5575ec (MD5) Previous issue date: 2000
Resumo: Óleos vegetais contêm substâncias como fosfolipídios, pigmentos e ácidos graxos livres que podem afetar a qualidade do produto final. Separação por membranas na indústria de óleos e gorduras tem sido estudado como processo alternativo. Este estudo reporta o processamento de óleo de milho bruto através de membranas de microfiltração (polipropileno, O,O36m2de área de membrana e tamanho médio de poro de 0,2j.t.m)e ultrafiltração (polifluoreto de vinilideno, massa molecular de corte de 150 kDa e 0,018 m2 de área) sem a adição de solventes orgânicos. As membranas foram avaliadas em relação às propriedades de fluxo e coeficiente de retenção. Os parâmetros de processo avaliados foram pressão, temperatura e fator de concentração volumétrica. Verificou-se que no sistema combinado de membranas de microfiltração e ultrafiltração houve separação de fosfolipídios em até 78%, redução de unidades de vermelho da cor de óleo de milho e pouca influência sobre a retenção de ácidos graxos livres e ceras do óleo de milho.
Abstract: Crude vegetable oils contain substances such as phosholipids, colouring pigments and free fatty acids that may affect the quality of finished oil. Reduction of energy costs and waste disposal are major concerns for many oil refiners. Application of membrane separation process in fats and oils industry have recently attracted atention as an altemative method. This study reports processing of crude com oil using microfiltration and ultrafiltration membranes without the addition of organic solvents. Two membranes were evaluated for the flux and rejection properties. Process parameters including pressure, temperature and volumetric concentration factor were examined. The membranes rejected phospholipids, color pigments while permeated fatty acids and waxes. A 78% rejection of phospholids was achieved at pressure of 2,5 bar, temperature 50°C, and significant reduction of red color was observed as well. However, the membrane process does not seem to separate ftee fatty acids ftom triglycerides and the permeate flux also needs to be improved.
Mestrado
Mestre em Tecnologia de Alimentos
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Bisanha, Leandro Duarte. "Proteção contra a corrosão das ligas de alumínio AA7075-T6 e AA8006-F utilizando bicamadas do tipo polianilina e camadas de cerato." Universidade de São Paulo, 2014. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/75/75134/tde-24022014-115703/.

Full text
Abstract:
O desenvolvimento de novos revestimentos ou métodos de proteção considerados ambientalmente amigáveis é extremamente importante para a substituição das eficientes camadas de conversão do cromo, as quais são amplamente utilizadas para proteção anticorrosiva do alumínio e suas ligas. Entre as alternativas relatadas na literatura, podemos destacar a aplicação de filmes de polianilina (PAni) e o uso de camadas de conversão de cério. Neste trabalho é proposta a utilização de revestimentos do tipo bicamadas formada pela combinação de: 1) duas camadas de polianilina ou 2) camadas de conversão de cério (depositadas pelo método electroless ou catodicamente) e filmes de PAni para proteção contra a corrosão das ligas de alumínio AA7075-T6 e AA8006-F em meio aquoso contendo íons cloreto. Nos ensaios de corrosão foram utilizados o monitoramento do potencial de circuito aberto e a polarização potenciodinâmica em meio de NaCl 0,6 mol L-1. A superfície das ligas com e sem os recobrimentos foram analisadas por microscopia óptica e microscopia eletrônica de varredura. Também foi realizado o teste de aderência dos filmes de PAni presentes nas bicamadas sobre as ligas estudadas. O revestimento bicamada composto por uma camada de filme de PAni quimicamente depositada e um filme casting de PAni apresenta excelente aderência sobre as ligas AA7075-T6 e AA8006-F e combina a proteção oferecida pelos filmes casting com a boa aderência dos filmes de PAni depositados quimicamente. O uso da bicamada de cerato electroless e PAni apresenta propriedades anticorrosivas inferiores quando comparadas ao filme de PAni aplicado diretamente sobre o substrato metálico, entretanto, o uso de cerato electroless melhora a aderência dos filmes casting de PAni sobre as ligas estudas. O uso de bicamadas formadas por cerato depositado catodicamente e PAni sobre a liga AA8006-F apresenta valores de potencial de corrosão e potencial de pite inferiores ao do filme casting de PAni aplicado diretamente sobre o substrato metálico, enquanto que para a liga AA7075-T6 foram obtidas melhores propriedades anticorrosivas quando utilizada uma camada de cerato espessa (obtida utilizando uma solução de cério contendo 8 ou 25 µL mL-1 de H2O2).
The development of new coatings or protection methods considered environmentally friendly is extremely important to replace the efficient conversion layers of chromium, which are widely used for corrosion protection of aluminum and its alloys. Among the alternative methods reported in the literature, it can be highlighted the application of polyaniline (PAni) films and the use of cerium conversion layers. This work proposes the use of bi-layers based on: 1) two layers of polyanilines or 2) combination cerium conversion layers (deposited by electroless or cathodic electrodeposition) and PAni films for corrosion protection of AA7075-T6 and AA8006-F alloys in aqueous solutions containing chloride ions. Open circuit potential and potentiodynamic polarization curves were used for the corrosion tests, which were performed in 0.6 mol L-1 NaCl solution. The surface of the alloys with and without the coatings were characterized by optical microscopy and scanning electronic microscopy. It was also performed the adhesion test of the PAni films present in the bi-layers on the studied alloys. The bi-layers formed by a layer of PAni chemically deposited and a layer of PAni film exhibited excellent adhesion to the AA7075-T6 and AA8006-F alloys and combined the protection offered by the cast film of PAni with the good adhesion of PAni chemically deposited. The use of a bi-layer formed by cerium oxides (deposited by electroless) with PAni film as coating presented lower anticorrosive properties compared to the PAni films applied directly on the substrate, however, the use of the cerium layer improves the adhesion of the PAni films on the alloys. The use of bi-layers formed by electrodeposited cerium oxides and PAni films on AA8006-F showed corrosion potential and pitting potential lower when compared with the PAni film directly applied on the substrate, whereas for AA7075-T6, the best anticorrosive properties was obtained using a thick cerium layer (cerium solution containing 8 or 25 µL mL-1 of H2O2).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Sansot, Jean-Marc Robert René André. "Medição e modelação da cristalização de ceras parafínicas em petróleos brutos e condensados de gás a alta pressão." Doctoral thesis, Universidade de Aveiro, 2003. http://hdl.handle.net/10773/21467.

Full text
Abstract:
Doutoramento em Física
MEDIÇÃO E MODELAÇÃO DA CRISTALIZAÇÃO DE CERAS PARAFÍNICAS EM PETRÓLEOS BRUTOS E CONDENSADOS DE GÁS A ALTA PRESSÃO O aparecimento de ceras nos petróleos é provocado principalmente pelo abaixamento de temperatura aquando do transporte ou da produção do fluido. No entanto a influência da pressão na formação dos depósitos parafínicos é também importante. Para prevenir o aparecimento destes depósitos sólidos é necessário desenvolver modelos termodinâmicos predictivos capazes de prever o comportamento dos fluidos nos domínios de temperatura e pressão encontrados durante a sua exploração e transporte (0,1 – 100 MPa). Com esta finalidade foram desenvolvidas duas técnicas experimentais para medir dados a alta pressão sobre o aparecimento e a natureza da fase sólida de sistemas sintéticos complexos. Estas técnicas experimentais foram de seguida aplicadas a fluidos reais. Usando os dados experimentais medidos a altas pressões foi possível desenvolver um modelo, completamente predictivo, baseado numa equação de estado cúbica usando regras de mistura clássicas. Este novo modelo permite a representação dos equilíbrios de fase sólidofluido assim como a caracterização da fase sólida de sistemas complexos sintéticos e reais a altas pressões.
MESURE ET REPRÉSENTATION DE LA CRISTALLISATION DES CIRES PARAFFINIQUES DANS LES HUILES BRUTES ET DANS LES GAZ À CONDENSAT SOUS HAUTE PRESSION L’apparition des cires dans les pétroles est principalement provoquée par l’abaissement de la température lors du transport ou la production du fluide. Toutefois, l’influence du paramètre pression sur la formation des dépôts cireux n’est pas négligeable. Pour prévenir l’apparition de ces dépôts solides, il est nécessaire d’élaborer des modèles thermodynamiques prédictifs capables de prédire le comportement de phase de tels fluides dans les domaines de température mais aussi de pression dans lesquels ces derniers sont amenés à se trouver lors de leur exploitation (0,1 – 100 MPa). Dans cette optique, deux techniques ont été développées afin d’acquérir des données expérimentales sous pression sur l’apparition et la nature de la phase solide de systèmes complexes synthétiques ; ces techniques ont ensuite été appliquées sur des systèmes complexes réels. Grâce à ces données expérimentales collectées sous pression, nous avons pu développer un modèle totalement prédictif basé sur une équation d’état cubique couplée à des règles de mélange classique. Ce nouveau modèle est destiné à la représentation des équilibres de phase fluide – solide ainsi qu’à la caractérisation de la phase solide de systèmes complexes synthétiques, mais aussi réels, maintenus sous haute pression.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Silva, Rafael Innocenti Vieira da [UNESP]. "Síntese e caracterização da cerâmica de [BaZr0,1Ce0,7Y0,1Yb0,1O3-δ] para uso como eletrólito de Células a Combustível de Cerâmicas Protônicas (PCFCs)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2016. http://hdl.handle.net/11449/138220.

Full text
Abstract:
Submitted by Rafael Innocenti Vieira da Silva null (rivs83@ibb.unesp.br) on 2016-05-02T14:50:37Z No. of bitstreams: 1 TESE Rafael I V da Silva.pdf: 3134322 bytes, checksum: bde81f0826ba0df023c61849b0d46861 (MD5)
Approved for entry into archive by Felipe Augusto Arakaki (arakaki@reitoria.unesp.br) on 2016-05-04T14:06:39Z (GMT) No. of bitstreams: 1 silva_riv_dr_bot.pdf: 3134322 bytes, checksum: bde81f0826ba0df023c61849b0d46861 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-05-04T14:06:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 silva_riv_dr_bot.pdf: 3134322 bytes, checksum: bde81f0826ba0df023c61849b0d46861 (MD5) Previous issue date: 2016-04-19
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
O presente trabalho teve por objetivo preparar a cerâmica de BaZr0,1Ce0,7Y0,1Yb0,1O3-δ considerando a aplicação como eletrólito de Células a Combustível de Cerâmicas Protônicas (PCFCs). A cerâmica foi preparada pelo Método do EDTA-Citrato e avaliou-se a influência do pH na estrutura, após a calcinação. Avaliou-se também sua influência na densificação, condutividade elétrica e estabilidade química em atmosfera de CO2. Os resultados de caracterização físico-química do material em pó indicaram a formação da fase perovskita sob sistema monoclínico em temperaturas de 700ºC-1000ºC, mas que contem resíduos de carbonatos, independente da faixa de pH da síntese. Em temperaturas de calcinação de maiores que 1200ºC/3h, os materiais sintetizados em 5≤pH≤6 mantiveram sob estrutura cristalina perovskita do sistema monoclínico (menos simétrico), porém, os materiais sintetizados em 8≤pH≤9 organizaram-se sob estrutura cristalina perovskita no sistema ortorrômbico (mais simétrico). Para ambas as faixas de pH de síntese, resíduos de carbonatos estáveis foram encontrados até uma temperatura de 1200ºC. Os materiais obtidos em ambas as faixas de pH apresentaram alto grau de densificação (densidades relativas >97%), requerendo temperaturas de 1450oC. Os resultados de espectroscopia de impedância elétrica na faixa de 400ºC-600ºC mostraram que o material sintetizado em 8≤pH≤9 apresentou altos valores de condutividade protônica (0,601-4,17 mS/cm) em atmosfera de 20%O2/N2 e 20%H2/N2 umidificadas. Os resultados de estabilidade térmica em atmosfera de 10% em mol de CO2 mostraram que o material possui adequada estabilidade química em temperaturas de 500ºC, podendo ser utilizado como eletrólito de PCFC sob esta condição.
This work aimed to prepare the BaZr0,1Ce0,7Y0,1Yb0,1O3-δ ceramic for the application as electrolyte of Protonic Ceramic Fuel Cell (PCFCs). The ceramic was synthesized by EDTA-Citrate Method and the pH influence (5≤pH≤6 and 8≤pH≤9) was evaluated. After, densification, electrical conductivity and chemical stability (in CO2 10mol% atmosphere) were studied. Concerning to physicochemical characterization results of powder, it was observed the formation of perovskite phase with monoclinic system when treated at 700ºC-1000ºC and it was observed the presence of stable carbonates up to 1200ºC/3h for both pH synthesis conditions. At 1200ºC/3h, the materials synthesized at 5≤pH≤6 range maintained under perovskite monoclinic system (less symmetrical). On the other hand, the materials synthesized at 8≤pH≤9 range structured under perovskite orthorhombic system (more symmetrical). After the densification process at 1450ºC/3h the materials maintained the previous crystalline structures. The materials showed high level of the densification (relatives densities >97%) for the both pH range. The electric impedance spectroscopy analysis of the materials synthesized at 8≤pH≤9 range showed high protonic conductivity (0,601-4,17 mS/cm) at humidified atmosphere of 20%O2/N2 and 20%H2/N2, at 400ºC-600ºC range. The chemical stability results (in CO2 10mol% atmosphere) showed that the material has adequate chemical stability in temperatures of 400-500ºC and that it can be used as PCFCs electrolyte in this temperature range.
CNPq: 141413/2015-8
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Tavaud, Muriel. "Diversité génétique du cerisier doux (Prunus avius L. ) sur son aire de répartition : comparaison avec ses espèces apparentées (P. cerasus et P. x gondouinii) et son compartiment sauvage." Montpellier, ENSA, 2002. http://www.theses.fr/2002ENSA0008.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Monteiro, Mariana Moronari. "Caracterização termofísica de bio materiais de mudança de fase por meio da metodologia T-History." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2018. http://repositorio.unb.br/handle/10482/32591.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Tecnologia, Departamento de Engenharia Mecânica, 2018.
Submitted by Fabiana Santos (fabianacamargo@bce.unb.br) on 2018-09-03T18:20:27Z No. of bitstreams: 1 2018_MarianaMoronariMonteiro.pdf: 3966672 bytes, checksum: 915e17bd9ebae5b0b37e00ceeafb3002 (MD5)
Approved for entry into archive by Raquel Viana (raquelviana@bce.unb.br) on 2018-09-10T21:37:55Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2018_MarianaMoronariMonteiro.pdf: 3966672 bytes, checksum: 915e17bd9ebae5b0b37e00ceeafb3002 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-09-10T21:37:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2018_MarianaMoronariMonteiro.pdf: 3966672 bytes, checksum: 915e17bd9ebae5b0b37e00ceeafb3002 (MD5) Previous issue date: 2018-09-03
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) e Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPQ).
O armazenamento de energia térmica vem sendo considerado como uma viável solução para reduzir os problemas associados à natureza intermitente e variável dos recursos renováveis. Os materiais utilizados nos sistemas de armazenamento térmico de calor latente são denominados materiais de mudança de fase (PCM), os quais armazenam e liberam energia durante sua mudança de fase. As ceras de palma, soja e carnaúba foram estudadas neste trabalho como bio materiais de mudança de fase e suas propriedades termofísicas foram determinadas por meio da metodologia experimental T-History. Um aparato experimental foi desenvolvido para a obtenção do histórico de temperatura dos materiais analisados. A parafina eicosano, por ser um material amplamente estudado no meio cientíco e possuir suas propriedades termofísicas definidas e reportadas na literatura, também foi caracterizada neste trabalho para validar tanto o sistema de medição quanto a metodologia utilizada. O método T-History original e modificado foram aplicados para a comparação dos resultados obtidos por diferentes metodologias de análise. A influência da taxa de resfriamento sobre comportamento térmico dos materiais e sobre o valor das propriedades calculadas foi analisada por meio do uso de diferentes ambientes de resfriamento. Baseando-se nos resultados apresentados, o método T-History original foi apropriado para a caracterização termofísica do eicosano e sua aplicação gerou resultados consistentes, apresentando boa concordância com os valores reportados na literatura. Em geral, os comportamentos térmicos das ceras vegetais estudadas foram diferentes. Dentre as ceras vegetais estudadas no trabalho, a cera de carnaúba do tipo 4 apresentou o maior calor latente de fusão e as ceras de carnaúba tipo 3 e de soja apresentaram os maiores valores para condutividade térmica. Por meio dos ensaios realizados em diferentes ambientes de resfriamento, verificou-se experimentalmente que de fato o aumento da taxa de resfriamento influenciou os dados obtidos, resultando em grandes desvios e baixa precisão na determinação das propriedades termofísicas dos PCMs. Devido à escassez de dados referentes ao uso da metodologia T-History para a determinação das propriedades das ceras vegetais, foi difícil identificar qual o método de análise mais apropriado para a caracterização das ceras. No entanto, como o método modificado foi desenvolvido especificamente para analisar materiais que não apresentam sua mudança de fase em um patamar bem definido, ele se tornou mais adequado para a determinação das propriedades termofísicas das ceras vegetais estudadas este trabalho. Apesar do método modificado possuir limitações, ele apresentou grandes avanços com relação à metodologia T-History original.
Thermal energy storage has been considered as a viable solution to reduce the problems associated with the intermittent and variable nature of renewable resources. The materials used in the latent heat storage systems are called phase change materials (PCMs), which store and release energy during their phase change. The palm, soybean and carnauba waxes were studied in this work as bio phase change materials and their thermophysical properties were determined using the T-History methodology. An experimental apparatus was developed to obtain the temperature history of the analyzed materials. Eicosano paraffin, because it is a material widely studied in the scientific milieu and has its defined thermophysical properties and reported in the literature, was also characterized in this work to validate both the measurement system and the methodology used. The original and modified T-History method were applied to compare the results obtained by different analysis methodologies. The influence of the cooling rate on the thermal behavior of the materials and on the value of the calculated properties was analyzed through the use of different cooling environments. Based on the presented results, the original T-History method was appropriate for the thermophysical characterization of eicosano and its application generated consistent results, presenting good agreement with the values reported in the literature. In general, the thermal behavior of the studied vegetable waxes was different. Among the vegetable waxes studied in the study, carnauba type 4 wax presented the highest latent heat of fusion and the waxes of carnauba type 3 and soybean had the highest values for thermal conductivity. By means of the tests performed in different cooling environments, it was verified that in fact the increase in the cooling rate influenced the obtained data, resulting in large deviations and low precision in the determination of the thermophysical properties of the PCMs. Due to the lack of data regarding the use of the T-History methodology to determine the properties of vegetable waxes, it was difficult to identify the most appropriate method of analysis for the characterization of waxes. However, because the modified method was specifically developed to analyze materials that did not present their phase change at a well defined level, it became more suitable for the determination of the thermophysical properties of the vegetable wax studied in this work. Although the modified method has limitations, it has made great strides in relation to the original T-History methodology.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Pansarin, Emerson Ricardo. "Sistematica filogenetica e biologia floral de Pogoniinae sul-americanas, e revisão taxonomica e analise das ceras epicuticulares do genero Cleistes Rich. ex Lindl. (Orchidaceae)." [s.n.], 2005. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/315412.

Full text
Abstract:
Orientador: Marlies Sazima
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-08-04T22:48:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Pansarin_EmersonRicardo_D.pdf: 5740977 bytes, checksum: b8a38716f8e2e6697ba77e6ff49e8303 (MD5) Previous issue date: 2005
Resumo: Neste trabalho foi realizada a revisão taxonômica, o estudo químico e micromorfológico das ceras epicuticulares, bem como estudados os processos de polinização e os polinizadores de representantes sul-americanos do gênero Cleistes. Foi, também, elaborada uma hipótese filogenética da subtribo Pogoniinae com base em caracteres morfológicos e moleculares, através do seqüenciamento das regiões ITS (nrDNA), e rps16 e trnL-F (cpDNA). O gênero Cleistes apresenta 17 espécies distribuídas entre as Américas Central e do Sul, ocorrendo principalmente em regiões de cerrado do Brasil central. Três dessas espécies foram descritas durante a elaboração do presente trabalho e estão aqui apresentadas. Através do estudo da hipótese filogenética de Pogoniinae foi verificado que essa subtribo apresenta dois clados bem sustentados. Um clado é norte-americano-asiático, e inclui os gêneros Pogonia, Isotria e as espécies norte-americanas de Cleistes. O outro é centro-sul-americano e inclui as espécies de Cleistes distribuídas entre as Américas Central e do Sul. Com o desenvolvimento do presente estudo, incluindo a maioria das espécies de Cleistes nas análises, pode ser demonstrado que esse gênero é parafilético, concordando com os dados publicados por Cameron & Chase (1999). As espécies norte-americanas de Cleistes estão mais relacionadas com os gêneros norte-americano-asiáticos Isotria e Pogonia do que com as espécies centro-sul-americanas de Cleistes. A subtribo Pogoniinae também é parafilética. O saprofítico gênero Pogoniopsis está mais relacionado com representantes dos gêneros Galeola e Cyrtosia (Galeolinae) do que com os demais gêneros pertencentes à subtribo Pogoniinae. Duckeella, um gênero endêmico da Amazônia e irmão das Pogoniinae, não apresenta os caracteres sinapomórficos que define essa subtribo, devendo ser transferido para a subtribo Duckeellinae. Espécies de Cleistes apresentam micromorfologia das ceras epicuticulares existentes nas folhas variando desde lisas, com grânulos, ou até formando placas. As ceras epicuticulares de Cleistes são constituídas principalmente por álcoois, ácidos e ésteres. A composição química das ceras epicuticulares das folhas de espécies de Cleistes é muito variável entre espécies, podendo ser usada na delimitação específica dentro do gênero. Espécies de Cleistes, assim como as demais Pogoniinae, são polinizadas principalmente por abelhas, embora C. libonii apresente beija-flores do gênero Phaethornis como co-polinizadores. Espécies sul-americanas de Cleistes apresentam picos de floração, em que todos os botões maduros de cada planta abrem simultaneamente no mesmo dia. As flores das espécies estudadas são pouco duráveis (geralmente um dia), e oferecem néctar aos polinizadores. O néctar é produzido em nectários glandulares da base do labelo das flores. Para os gêneros norte-americano-asiáticos esses nectários estão ausentes e as abelhas são atraídas às flores por engano. Esse estudo sustenta a hipótese de evolução de flores de engano para flores de néctar
Abstract: The taxonomic revision, the micromorphological and chemical study of the epicuticular waxes, as well as the pollination processes and pollinators of the genus Cleistes were reported. A phylogenetic inference within Cleistes and among genera of subtribe Pogoniinae was also established, based on morphology and nrDNA (ITS) and cpDNA (trnL-F and rps16) sequence data, and using maximum parsimony. The genus Cleistes includes 17 species distributed among Central and South America, occurring mainly in ¿cerrado¿ areas of Central Brazil. Three of these species are new and were described in the present study. The phylogenetic study of Pogoniinae showed that this subtribe presents two well-supported clades. One clade is North-American-Asiatic and includes the genera Isotria, Pogonia and the North-American species of Cleistes. The other clade is Central-South-American and includes the species of Cleistes occurring in Central and South America. The genus Cleistes, in agreement to Cameron & Chase (1999), is paraphyletic. The North American species of Cleistes are more related to the North American-Asiatic genera Isotria and Pogonia than to the remaining species of Cleistes. The subtribe Pogoniinae is also paraphyletic. The saprophytic genus Pogoniopsis is more related with Galeola and Cyrtosia (Galeolinae) than to the remaining genera currently recognized within subtribe Pogoniinae. The Amazonian genus Duckeella, sister of all remainder of Pogoniinae, lacks the synapomorphic characters that define this subtribe, and should be transferred to the subtribe Duckeellinae. Species of the genus Cleistes present micromorphology of the epicuticular waxes of the leaves varying from a singular film to forming granules or platelets. The epicuticular waxes in Cleistes are constituted mainly by alcohols, acids and esters. The chemical compounds of epicuticular waxes of Cleistes were very variable among species, and may be used for specific delimitation within the genus. Species of Cleistes, as for remaining Pogoniinae, are pollinated mainly by bees, although C. libonii is co-pollinated by hermit hummingbirds. The South American species of Cleistes presents flowering peaks, in which all mature buds of each plant flowering simultaneously on the same day. The studied species produced short-lived flowers (generally one day), which offer nectar as reward produced by two nectariferous glands on the basis of the lip. For the North American-Asiatic genera these nectariferous glands are absent and the floral visitors are attracted by deceit. This study supports the evolution of deceptive flowers to nectar flowers
Doutorado
Biologia Vegetal
Doutor em Biologia Vegetal
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Ceran, Faruk [Verfasser], Horst [Akademischer Betreuer] Entorf, and Volker [Akademischer Betreuer] Caspari. "Migrantenökonomie in Deutschland Mikroökonomische und volkswirtschaftliche Aspekte sowie eine empirische Untersuchung der Determinanten, Erfolgsfaktoren und gesamtwirtschaftlichen Auswirkungen der Migrantenökonomie / Faruk Ceran ; Horst Entorf, Volker Caspari." Darmstadt : Universitäts- und Landesbibliothek Darmstadt, 2018. http://d-nb.info/1177992221/34.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

Ferreira, Andrea Helena. "Efeito da adição de surfactantes e do ajuste de pH sobre filmes a base de gelatina, triacetina, acidos graxos e ceras de carnauba e de cana-de-açucar." [s.n.], 2006. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/255983.

Full text
Abstract:
Orientador: Carlos Raimundo Ferreira Grosso
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-08-05T19:14:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ferreira_AndreaHelena_M.pdf: 4903421 bytes, checksum: fd80a241ebcaf4fba8db2edc9f0f90f0 (MD5) Previous issue date: 2006
Resumo: Várias pesquisas nestas ultimas décadas surgiram sobre os filmes biodegradáveis e/ou comestíveis devido a suas características para reduzir a poluição ambiental e melhorar as propriedades organolépticas, funcionais e nutricionais dos alimentos. A gelatina uma proteína de origem animal é muito usada na produção nos biofilmes como matriz formadora por apresentar excelentes propriedades funcionais além de ser produzida em larga escala e de baixo custo no Brasil. O objetivo deste trabalho foi desenvolver e caracterizar filmes de gelatina contendo triacetina como plastificante, blenda de ácidos graxos (palmítico e esteárico), cera de carnaúba e cana-de-açúcar utilizando-se Tween 80 e Dodecil sulfato de sódio (SDS) como surfactantes e também o ajuste de pH (8,5) da solução filmogênica na tentativa de melhorar a introdução dos lipídios na matriz filmogênica protéica. Estes filmes foram caracterizados quanto às propriedades mecânicas (tensão na ruptura - TR e elongação - E), solubilidade, permeabilidade ao vapor de água (PVA), opacidade e quanto sua morfologia superficial (microscopia eletrônica de varredura - MEV). Para os melhores filmes obtidos, foi realizada avaliação calorimétrica utilizando a calorimetria diferencial de varredura (DSC), adsorção de água (isotermas de adsorção), além da análise da microestrutura por microscopia confocal de varredura a laser (MCVL). A adição da cera (carnaúba ou cana-de-açúcar) nos filmes a base de gelatina em pH ácido provocou uma diminuição nos valores de PVA e RT e um aumento nos valores de elongação, solubilidade em água, opacidade e de adsorção de água, em relação ao filme simples de gelatina. Ajustando-se o pH destes filmes para 8,5 os valores de PVA, elongação e opacidade aumentam, já os valores de RT, solubilidade em água e a adsorção de água diminuem em relação ao filme simples de gelatina. O ajuste de pH nos filmes emulsionados contendo cera tendem de forma geral a diminuir os valores de PVA, RT, solubilidade e aumentar a elongação, em relação aos filmes sem ajuste de pH. A adição da mistura de surfactantes nos filmes com pH alcalino tende a diminuir os valores de RT, elongação, opacidade e a adsorção em água e aumentar a PVA e a solubilidade em água, com relação ao filme sem a adição de surfactante. Em pH natural o surfactante age nos filmes diminuindo a PVA, RT, opacidade e aumenta a elongação, solubilidade em água e a adsorção de água, em relação aos filmes sem a adição de surfactante. Os resultados microestruturais (MEV e MCVL) indicaram que o ajuste de pH e a adição da mistura de surfactante nos filmes emulsionados promoveram boa distribuição e diminuição do tamanho dos glóbulos de lipídios, enquanto a adição da cera nos filmes causou um aumento na irregularidade da morfologia. Com relação à análise térmica (DSC) a adição da cera, o ajuste de pH e a adição de surfactante nos filmes emulsionados promoveram aumento no número de picos de fusão (2 a 3 picos), exceto para os filmes contendo a mistura de surfactante 160S (3:1 Tween 80/SDS, na concentração de 160g/g de gelatina) em pH alcalino apresentando apenas um pico de fusão e sugerindo maior homogeneidade na estrutura do filme
Abstract: Innumerous researches on the production of biofilms have been developed lately considering the possibility of reduction in the amount of non biodegradable waste compounds and also because of the opportunity to improve organolepic, functional and nutrition properties of foods when associated with biofilms. Gelatin is an animal protein and largely used to produce filmogenic materials and also it is produced in large amount in Brazil with a low cost. The goal of this work w as to develop and to characterize the composite films produced with gelatin, triacetin as a plasticizer, a blend of fatty acids (palmitic and stearic), carnauba wax or sugar cane wax and surfactants, including Tween 80 and sodium lauryl sulphate (SDS). Also the effect of the pH was studied. Thus films characterization included: mechanical properties (tensile strength ¿ TR and Elongation ¿ E), water solubility, water vapour permeability (PVA), opacity and morphology of the surface (scanning electric microscopy ¿ MEV). After the first screening, the best films were evaluated using differential calorimetry (DSC), adsorption curves, and microstructure using laser scanning confocal microscopy (MCVL). The addition of waxes (carnauba and sugar cane waxes) considering the natural pH of the filmogenic solution, decreased the PVA and RT and increased the E, water solubility, opacity and water adsorption compared to gelatin film. When the pH was increased to 8,5, PVA, E and opacity increased and RT, water solubility and water adsorption decreased compared to gelatin film. In general, the pH adjustment for films containing waxes decreased the PVA, RT and water solubility and increased elongation compared to films without pH adjustment. The addition of surfactants on the filmogenic solutions (pH=8,5) seems decrease RT, elongation, opacity and water adsorption and to increase PVA and water solubility compared to the same formulation without surfactants. At natural pH the surfactants decreased the PVA, RT and opacity and increased E, water solubility and water adsorption compared to films without surfactants. The microstructural evaluation (MEV and MCVL) indicated that the pH adjustment and the inclusion of surfactants improved the lipidic distribution and decreased the size of emulsion drops inside the filmogenic matrix. On the other hand the addition of waxes to the films, made the films matrix more heterogeneous. Thermal analysis showed that the addition of wax, the pH adjustment and the surfactants addition promoted a higher number of melting point peaks, except when 160S surfactants mixture (3:1 Tween 80/SDS, in the concentration of 160g/g of gelatin) was used which produced more homogeneous films as was showed by DSC
Mestrado
Mestre em Alimentos e Nutrição
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Verdaguer, i. Serrat Roger. "Estudi de la funció del factor de transcripció StNAC103 en el fel·lema." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/668781.

Full text
Abstract:
The results obtained in this thesis indicate that StNAC103 promoter activity is induced in tissues undergoing suberin synthesis. Moreover StNAC103 transcript accumulation is concomitant to that of CYP86A33 and takes place after that of FHT. Nonetheless, an increase of the suberin and wax accumulation in the silenced periderms for StNAC103 suggests its role as a repressor in suberin and wax accumulation. Altogether these studies support the hypothesis that there exists a very fine regulation of the suberin and wax synthesis in the periderm, in which StNAC103 plays an important role.
Els resultats obtinguts en aquesta tesi indiquen que l’activitat del promotor d’StNAC103 s’indueix en teixits on és activa la síntesi de suberina i l’acumulació del transcrit corresponent es dóna concomitantment a la de l'ω-hidroxilasa d’acids grassos CYP86A33 i s’inicia posteriorment a la de la feruloïl transferasa d’ω-hidroxiacids i alcohols FHT. Tanmateix, l’augment en l’acumulació de suberina i ceres en els peridermes silenciats per StNAC103 suggereix un paper repressor d’aquest factor de transcripció. Tot plegat fa pensar que hi ha d’haver una regulació molt fina de la síntesi de suberina i ceres en el periderma i que StNAC103 hi té un paper destacat.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Vieira, Thais Maria Ferreira de Souza. "Obtenção de cera de cana-de-açucar a partir de subproduto da industria sucro-alcooleira : extração, purificação e caracterização." [s.n.], 2003. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/256100.

Full text
Abstract:
Orientador: Daniel Barrera-Arellano
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-08-03T17:38:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Vieira_ThaisMariaFerreiradeSouza_D.pdf: 1857639 bytes, checksum: 8162b6f98ed8403230373b00af16e8d5 (MD5) Previous issue date: 2003
Resumo: As ceras possuem propriedades importantes para o uso nos setores alimentício, cosmético, de limpeza e polimento. O conhecimento de suas características é essencial para sua aplicação. A cera de cana-de-açúcar (Saccharum officinarum) extraída da torta de filtro, um resíduo da indústria sucro- lcooleira, pode ser uma alternativa às ceras de carnaúba, abelha e ceras sintéticas. Considerando a larga disponibilidade de torta de filtro nos países produtores de cana, o potencial de produção desta cera é bastante grande. Neste trabalho foram estudadas as etapas de extração e fracionamento de cera de cana-de-açúcar com solventes. Os rendimentos da extração de dois tipos de tortas filtro com hexano foram de 4,32 e 7,11% em cera bruta. Os índices analíticos apresentados pelas ceras purificadas de cana foram comparáveis aos das ceras comerciais de abelha e carnaúba. As ceras purificadas apresentaram alta pureza quanto à composição em classes de lipídios, observada pelas análises de DSC, cujas curvas de fusão e cristalização mostraram picos únicos e estreitos. As propriedades térmicas dessas ceras (temperatura de pico de fusão entre 80,9 e 81,7ºC) aproximaram-se das da cera de carnaúba (picos de fusão a 82,0 e 88,1ºC). Os ácidos graxos das ceras de cana foram principalmente os saturados de cadeia normal e longa, com uma predominância do ácido palmítico (C16:0) e octacosanóico (C28:0). As amostras de cera de cana apresentaram álcoois graxos saturados de 24 a 34 carbonos. O principal álcool graxo foi o octacosanol (C28H57OH), cujos teores variaram de 118,57 a 224,89 mg.g-1
Abstract: Waxes have important specific properties for food and cosmetic uses, and for cleaning and polishing applications. The knowledge of the characteristics of waxes is essential for their application. Wax recovered from sugarcane (Saccharum officinarum) filter cake, a by-product of the sugar and alcohol industry, represents a potential alternative to carnauba, beeswax, and synthetic waxes, considering the enormous resources of raw material in sugarcane growing countries. Crude wax solvent extraction and fractionation were studied in this project. Two types of filter cake extracted with hexane yielded 4.32 and 7.11% crude sugarcane wax, respectively. Purified sugarcane waxes presented analytical indexes similar to those of commercial bee and carnauba waxes. Purified sugarcane wax appeared to be homogeneous in terms of composition, containing few lipid classes, as indicated by DSC analysis. Single narrow peaks were observed during melting and crystallization of these samples. The thermal properties of purified sugarcane wax (melting peak between 80.9 and 81.7ºC) closely resembled those of carnauba wax (melting peaks at 82.0 and 88.1ºC). Fatty acids of sugarcane waxes were mainly normal and long-chain saturated compounds, predominantly C16:0 (palmitic) and C28:0 (octacosanoic). Long-chain saturated fatty alcohols, ranging from C24 to C34, were observed in sugarcane wax samples, with a large redominance of octacosanol (C28H57OH). Octacosanol content ranged from 118,57 to 224,89 mg.g-1
Doutorado
Doutor em Tecnologia de Alimentos
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Rozario, Claudia Helena Ribeiro do. "Desenvolvimento de um processo para a obtenção de policosanol a partir de cera de cana-de-açucar (Saccharum officinarum)." [s.n.], 2003. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/256078.

Full text
Abstract:
Orientador: Daniel Barrera Arellano
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-08-05T16:00:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rozario_ClaudiaHelenaRibeirodo_M.pdf: 746633 bytes, checksum: 09b06bd81821694a0159e905ae2e7722 (MD5) Previous issue date: 2006
Resumo: A cera de cana-de-açúcar (Saccharum officinarum), extraída da torta de filtração, um subproduto da indústria sucro-alcooleira, tem sido uma matéria de interesse não somente pela sua aplicação industrial como alternativa para as ceras de carnaúba, abelha e sintéticas, mas também pela sua composição química. A cera de cana-deaçúcar é uma fonte natural de álcoois alifáticos primários de cadeia longa, com 24 a 34 átomos de carbono, com predominância do octacosanol. Essa mistura de álcoois de alto peso molecular, denominada ¿policosanol¿, tem chamado a atenção pelas suas propriedades farmacológicas, sendo comercializada industrialmente como componente ativo em diversas formulações com efeitos anti-plaquetários, anti-trombóticos e redutores de colesterol. Neste trabalho, foram estudadas as etapas envolvidas no processo de obtenção de uma mistura de álcoois a partir de cera de cana-de-açúcar, compostas de (1) purificação da cera bruta de cana-de-açúcar pelo método do álcool a quente; (2) saponificação da cera purificada com NaOH, na presença de etanol como solvente; (3) separação da mistura de álcoois da cera saponificada, utilizando solução salina e etanol, para obtenção do produto denominado ¿policosanol 50¿ e, (4) purificação com acetona do produto obtido em (3), para obtenção do produto denominado ¿policosanol 90¿. Como a reação de saponificação pode interferir no rendimento do composto de interesse, foram aplicadas técnicas de planejamento experimental nesta etapa e, de acordo com os resultados obtidos, novos testes foram realizados para se determinar as condições mais favoráveis para a reação. A proporção cera:solução de NaOH foi mantida em 1:1 (p:v) e, com este parâmetro fixado, as condições determinadas para a reação de saponificação foram: concentração da solução alcoólica de NaOH de 2M, temperatura de 80ºC e tempo de 15 minutos. Nestas condições, o produto denominado ¿policosanol 50¿ apresentou um rendimento de 55% e uma pureza em álcoois de 50% e o produto denominado ¿policosanol 90¿ apresentou um rendimento de 25,7% e uma pureza em álcoois de 92,3%
Abstract: Sugarcane wax (Saccharum officinarum), extracted from filter cake, a by-product of the sugar and alcohol industry, has been a material of interest, not only for its industrial application, as an alternative to ¿carnaúba¿ wax, bees wax and synthetic waxes, but also for its chemical composition. Sugarcane wax is a natural source of long-chain primary aliphatic alcohols, with 24 to 34 carbon atoms, with a predominance of octacosanol. This mixture of high molecular weight alcohols called policosanol, has been investigated due to its pharmacological properties, being industrially commercialized as an active component in various formulations, with anti-platelet, anti-trombotic and cholesterolreducing effects. In this work, the stages involved in the process of obtaining a mixture of alcohols from sugarcane wax, composed of (1) purification of the raw sugarcane wax by the hot alcohol method; (2) saponification of the purified wax with NaOH in the presence of ethanol as solvent; (3) separation of the mixture of alcohols in the saponified wax using a salt solution and ethanol to obtain the product called ¿policosanol 50¿; and, (4) purification with acetone of the product obtained in (3), to obtain the product called ¿policosanol 90¿, were studied. As the saponification reaction can interfere in the yield of the composite of interest, experimental planning techniques were applied in this stage and, in accordance with the results obtained, new tests were conducted to determine the most favorable reaction conditions. The proportion wax:NaOH solution was maintained at 1:1 (w:v) and, with this parameter fixed, the conditions for the saponification reaction were: concentration of the NaOH alcoholic solution of 2M, temperature of 80ºC and time of 15 minutes. Under these conditions, the product denominated ¿policosanol 50¿ presented a yield of 55% and a purity in alcohols of 50%, and the product called ¿policosanol 90¿ presented a yield of 25.7% and a purity in alcohols of 92.3%
Mestrado
Mestre em Tecnologia de Alimentos
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Pires, Elcio Liberato. "Obtenção e caracterização estrutural, microestrutural e elétrica do condutor protônico BaCe1-xYxO3-δ com e sem aditivo de sinterização." Universidade Federal de São Carlos, 2016. https://repositorio.ufscar.br/handle/ufscar/8843.

Full text
Abstract:
Submitted by Aelson Maciera (aelsoncm@terra.com.br) on 2017-06-05T20:20:51Z No. of bitstreams: 1 TeseELP.pdf: 16549429 bytes, checksum: 8564c0e7a4dbc3f95cb21b3270edf754 (MD5)
Approved for entry into archive by Ronildo Prado (ronisp@ufscar.br) on 2017-06-06T18:43:55Z (GMT) No. of bitstreams: 1 TeseELP.pdf: 16549429 bytes, checksum: 8564c0e7a4dbc3f95cb21b3270edf754 (MD5)
Approved for entry into archive by Ronildo Prado (ronisp@ufscar.br) on 2017-06-06T18:44:56Z (GMT) No. of bitstreams: 1 TeseELP.pdf: 16549429 bytes, checksum: 8564c0e7a4dbc3f95cb21b3270edf754 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-06-08T19:45:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TeseELP.pdf: 16549429 bytes, checksum: 8564c0e7a4dbc3f95cb21b3270edf754 (MD5) Previous issue date: 2016-12-19
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
The study of solid electrolytes (SE) is important to the scientific and technological development of materials used in application related to clean energy generation, such as Solid Oxide Fuel Cells (SOFCs). Yttrium-doped Barium Cerate is a SE with perovskite structure and great potential for this application because of its high values of protonic conductivity in temperatures between 350 and 600°C, which would allow the replacement of the currently used Zirconia based SE that operate above 800 °C, reducing the manufacturing cost of SOFCs. In the present work, eighteen compositions of BaCe1-xYxO3-δ system with x ranging from 0 to 0.2 were synthesized via modified citrate process and for half of the compositions an addition of 1 wt% ZnO as sintering aid was made. With the goal of establishing a correlation between structure, microstructure and electrical conductivity with the yttrium concentration and in the presence or absence of the sintering aid, all compositions were characterized with X-ray Powder Diffraction, Raman Spectroscopy, Scanning and Transmission Electron Microscopy (TEM), Energy-dispersive X-ray Spectroscopy (EDS) and Impedance Spectroscopy. Secondary phases were characterized using TEM, EDS and Electron Diffraction. All samples presented relative bulk density values above 95%. The bulk electrical conductivity is proportional to the yttrium concentration in the grain and, in general, the ZnO addition promoted grain growth, increasing its average size up to five times in some compositions. The ZnO acts mainly at the grain boundary region and it is effective as sintering aid only when the composition has some yttrium content. Among all synthesized compositions, BaCe0.8Y0.2O3-δ without ZnO addition showed the highest electrical conductivity value at 600°C (≈ 31.5 mS/cm). In the group of samples with ZnO, the highest values (close to 18.4 mS/cm), were obtained for compositions with Yttrium content above 14 at.%.
O estudo de eletrólitos sólidos (ES) é importante para o desenvolvimento científico e técnológico de materiais para aplicações relacionadas à geração de energia limpa, como por exemplo, células a combustível de óxido sólido (CaCOS). O cerato de bário dopado com ítrio é um ES com estrutura perovskita com grande potencial de aplicação por apresentar valores altos de condutividade protônica em temperatura entre 350 e 600 °C, o que possibilitaria substituir os atuais ES à base de Zircônia que operam acima de 800 °C, reduzindo o custo de fabricação das CaCOS. Neste trabalho, dezoito composições do sistema BaCe1-xYxO3-δ com x variando entre 0 e 0,2 foram sintetizadas via processo citrato modificado e para metade das composições, uma adição de 1% em massa de ZnO como aditivo de sinterização foi feita. Visando estabelecer uma correlação entre estrutura, microestrura e condutividade elétrica com a concentração de ítrio e a presença ou não de aditivo de sinterização, todas as composições foram caracterizadas por meio de difração de raios X, espectroscopia Raman, microscopia eletrônica de varredura e transmissão (MET), espectroscopia de raios X por dispersão em energia (EDS) e espectroscopia de impedância. Fases secundárias foram caracterizadas por MET, EDS e difração de elétrons. Todas as composições apresentaram valores de densidade relativa acima de 95%. A condutividade elétrica do grão é proporcional a concentração de ítrio na matriz e, no geral, a adição de ZnO favoreceu o crescimento de grão, aumentando o seu tamanho médio em até cinco vezes. O ZnO atua principalmente na região de contorno de grão e é eficiente como aditivo apenas na presença ítrio. Dentre as composições sintetizadas, a BaCe0,8Y0,2O3-δ sem ZnO apresentou o maior valor de condutividade a 600°C (≈ 31,5 mS/cm). No grupo das amostras com ZnO, os valores mais altos, próximos a 18,4 mS/cm, foram obtidos para composições com teor de Y acima de 14% at.
CNPq: 207073/2014-7
CNPq: 160534/2012-7
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Righi, Adne Abbud. "Perfil químico de amostras de própolis brasileiras." Universidade de São Paulo, 2008. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41132/tde-02022009-141706/.

Full text
Abstract:
A própolis é uma substância resinosa, formada por produtos coletados de plantas e substâncias produzidas pelas abelhas, cuja textura e coloração varia dependendo da fonte de coleta e respectiva fenologia. É utilizada na colméia para diversas finalidades: vedar aberturas, forrar a entrada da colméia e envolver invasores. O interesse por própolis tem crescido muito, devido à comprovação experimental de suas atividades biológicas, tais como citotóxica, anti-herpes, anti-HIV, antitumoral, antimicrobiana e antioxidante. A composição química da própolis é complexa, compreendendo, além de cera de abelha, flavonóides, ácidos fenólicos, terpenóides, substâncias voláteis, entre outros constituintes. A composição depende de vários fatores, principalmente da região onde é produzida. Neste trabalho, estabeleceu-se o perfil químico de amostras de própolis brasileiras, baseando-se nos teores de substâncias fenólicas totais, flavonóides totais e ceras de amostras de distintas regiões do território brasileiro: Ponta Grossa (PR), Bauru e Pariquera-Açu (SP), Lavras e Mira Bela (MG), Pirenópolis (GO), Cabo Verde (BA), Maceió (AL) e Picos (PI). Os teores de fenóis totais foram determinados pelo no método de Folin Ciocalteau, utilizando-se ácido p-cumárico como referência. A dosagem de flavonóides totais baseou-se em dois métodos espectrofotométricos complementares: cloreto de alumínio e dinitrofenil-hidrazina, usando-se quercetina e pinocembrina, respectivamente, como referências. Os teores de ceras foram obtidos por extração com clorofórmio, tratamento com metanol e pesagem do resíduo. Os resultados demonstraram grande diversidade química entre as amostras estudadas, inclusive entre amostras do mesmo estado. Tal é o caso das amostras de Lavras e Mira Bela, e Bauru e Pariquera-Açu. Os teores de fenóis totais variaram de 0,91% a 41,63%, sendo o maior percentual referente à amostra de própolis vermelha (Maceió). Esses resultados são superiores aos obtidos com própolis do Uruguai, Argentina, Paraguai, China e países da Europa, e também de própolis verde brasileira. Os valores obtidos para flavonóides totais variaram entre 0,31% e 4,43%, valores próximos aos encontrados por outros pesquisadores de própolis brasileiras, porém inferiores aos relatados para própolis européia, que variam entre 1,1% e 22,3%. Os teores de ceras determinados, variando entre 5,37% e 45,88%, são superiores aos relatados para outras amostras de própolis brasileiras, sendo comparáveis apenas às própolis chinesas, cujo teor é de aproximadamente 30%. Com base nos teores dosados, foi feita análise de componentes principais (PCA). As amostras de Maceió, Cabo Verde, Pirenópolis e Bauru emergiram isoladamente das demais. Pariquera-Açu e Mira Bela sobressaíram-se no outro extremo do gráfico, devido a baixos teores de compostos fenólicos e altos índices de ceras. As amostras de Picos, Lavras e Ponta Grossa agruparam-se em função de teores de fenóis totais expressivos e de ceras relativamente altos. Foram analisadas as frações clorofórmicas e metanólicas de todas as amostras por HPLC-MS e CG-EM. Essas análises revelaram que as amostras de Bauru, Lavras e Cabo Verde têm composição típica de própolis verde, com muitos fenilpropanóides prenilados e derivados de ácido cafeoilquínico. A composição da própolis de Maceió diferiu muito das demais, incluindo a presença de chalconas. Tais substâncias nunca foram relatadas em própolis anteriormente. As própolis de Pirenópolis e Picos assemelham-se pela presença de muitos flavonóides glicosilados, substâncias nunca reportadas anteriormente para própolis. As amostras de Ponta Grossa, Pariquera-Açu e Mira Bela têm perfil químico intermediário entre a própolis verde e própolis com flavonóides glicosilados. Essas afinidades químicas ficaram bem evidenciadas por meio de análise de agrupamento, usando-se as substâncias identificadas como variáveis e o método de agrupamento UPGMA. Os resultados evidenciam que os tipos de própolis brasileiras não se restringem a doze, como proposto anteriormente. As análises químicas revelaram três tipos adicionais: Maceió, Pirenópolis / Picos e Ponta Grossa / Pariquera-Açu / Mira Bela. A enorme diversidade da composição da própolis produzida no Brasil realça a importância da realização de estudos para a determinação de perfis químicos e fontes botânicas de resinas. Esses conhecimentos são essenciais para o uso adequado de produtos da própolis no mercado nacional e internacional.
Propolis is a resinous substance comprising exsudates collected from plants and substances produced by bees, with texture and colour varying according to the plant source of resin and respective phenology. This product is used in the hive with various purposes: to seal holes and line the hive entrance and to embalm the bodies of killed invaders. The interest in propolis has increased recently, mainly due to experimental evidences of its biological activities, such as cytotoxic, anti-herpes, anti-HIV, antitumoral, anti-microbial and antioxidant. The chemical composition of propolis is complex, including, in addition to beeswax, flavonoids, phenolic acids, terpenoids and volatile substances, among other constituents. The composition depends on many factors, mainly the region, where it was produced. In the present work the chemical profile of the Brazilian propolis was established based on the content of total phenolic substances, total flavonoids and waxes of samples from distinct regions of the Brazilian territory: Ponta Grossa (PR), Bauru and Pariquera-Açu (SP), Lavras and Mira Bela (MG), Pirenópolis (GO), Cabo Verde (BA), Maceio (AL) and Picos (PI). The contents of total phenols were obtained by the Folin-Ciocalteau method, using p-coumaric acid as reference. Determination of total flavonoids was based on two spectrophotometric complementary methods: alluminum chloride and dinitrophenyl-hydrazine, using quercetin and pinocembrin, respectively, as references. Determination of wax contents was carried out by extraction with chloroform, treatment with methanol and weight of the residue. The results revealed a wide chemical variety among the samples, even between samples from the same state, as are the cases of samples from Lavras and Mira Bela and from Bauru and Pariquera-Açu. Total phenol contents varied in the range 0,91%-41,63%, highest figures corresponding to red propolis from Maceio. The contents determined are higher than those obtained with propolis from Uruguai, Argentina, Paraguai, China and Europe, and also with Brazilian green propolis. Regarding values of total flavonoids, they ranged from 0,31% to 4,43%, similar to results reported by other researchers with Brazilian propolis, but lower than contents of European propolis, which has varied in the range 1,1%-22,3%. Wax contents varied from 5,37% to 45,88%, such figures being higher than values of Brazilian propolis reported by other authors, but comparable with Chinese propolis, which content is close to 30%. Based on the results obtained a Principal Components Analysis (PCA) was carried out. Samples from Maceio, Cabo Verde, Pirenópolis and Bauru emerged isolated. Pariquera-Açu and Mira Bela standed out as a group in the other end of the graphic, due to low contents of phenolic compounds and high levels of waxes. The samples from Picos, Lavras and Ponta Grossa comprised another group, based on salient contents of total phenols and relatively high contents of waxes. Chloroform and methanolic fractions from each sample were analyzed by HPLC-MS and GC-MS. These analyses showed that samples from Bauru, Lavras and Cabo Verde have composition typical of green propolis, with many prenylated phenylpropanoids and cafeoylquinic acid derivatives. The composition of the Maceio propolis differed very much, standing out by having exclusive constituents, such as chalcones, a class of flavonoids never reported for propolis. Propolis from Pirenopolis and Picos are alike due to many glycosilated flavonoids, substances also never reported for propolis. Samples from Ponta Grossa, Pariquera-Açu and Mira Bela have chemical profiles intermediate between green propolis and those with glycosilated flavonoids. The commented chemical affinities were evident in clustering analysis carried out with the identified substances as variables and UPGMA method. These results constitute evidence that Brazilian propolis cannot be grouped in only twelve types, as has been suggested. The present chemical analyses revealed three additional types: Maceió, Pirenópolis/Picos e Ponta Grossa/Pariquera-Açu/Mira Bela. The huge diversity of the composition of propolis produced in Brazil highlight the importance of studies for determination of chemical profiles and resin botanical sources. Such findings are essential for adequate use of propolis products both in the national and international market.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Crizel, Rosane Lopes. "Prospecção de pigmentos produzidos por cochonilhas Ceroplastes spp. para aplicação em alimentos." Universidade Federal de Pelotas, 2017. http://repositorio.ufpel.edu.br:8080/handle/prefix/3260.

Full text
Abstract:
Submitted by Gabriela Lopes (gmachadolopesufpel@gmail.com) on 2017-03-24T14:37:29Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao Rosane final.pdf: 2301533 bytes, checksum: 2fc4bd0ff969749c8f703a087ac0bc93 (MD5)
Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2017-03-28T20:19:27Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertacao Rosane final.pdf: 2301533 bytes, checksum: 2fc4bd0ff969749c8f703a087ac0bc93 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2017-03-28T20:19:27Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertacao Rosane final.pdf: 2301533 bytes, checksum: 2fc4bd0ff969749c8f703a087ac0bc93 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-02-20
Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq
O extrato de cochonilha, ou carmim, é um corante produzido por Dactylopius coccus (Costa) (Hemiptera: Dactylopiidae) amplamente utilizado pelas indústrias alimentícias, cosméticas e têxteis. Entretanto existem outras espécies de insetos que também produzem produtos naturais incluindo pigmentos com potencial para aplicação comercial. Porém, as informações sobre o conteúdo de metabólitos especializados destas espécies ainda são limitadas. Nesse sentido, técnicas cromatográficas acopladas à espectrometria de massas, podem ser utilizadas a fim de identificar e quantificar estes compostos. Com isso, objetivou-se identificar duas espécies de cochonilhas de ocorrência no Sul do Brasil e caracterizá-las quimicamente por cromatografia líquida acoplada a espectrometria de massas (LCMS) e cromatografia gasosa acoplada a espectrometria de massas (GC-MS). Foram utilizadas análises de características moleculares e morfológicas para identificação dos insetos. Os extratos semi-polares foram avaliados por LC-MS, enquanto que a GC-MS foi utilizada para avaliação da fração lipofílica. A identificação molecular revelou que ambos os insetos coletados pertencem à família Coccidae e com o uso de uma chave taxonômica, foi inferido que as espécies são Ceroplastes glomeratus e Ceroplastes grandis. A análise por LC-MS demonstrou diferenças majoritariamente quantitativas entre as espécies. Em C. grandis o principal constituinte do extrato semi-polar foi o ácido ceroalbolínico, enquanto que para a espécie C. glomeratus foi o ácido carmínico - o principal composto presente no carmim produzido por D. coccus. A análise por GC-MS do material ceroso também distinguiu as duas espécies. Em C. grandis hidrocarbonetos foi o grupo predominante enquanto em C. glomeratus predominaram açúcares. Com base nos resultados, pode-se concluir que a espécie C. glomeratus é uma potencial fonte de extrato de vermelho carmim, no entanto, a extração e o rendimento do composto podem ser limitados devido à grande quantidade de camada cerosa no corpo dos insetos.
O extrato de cochonilha, ou carmim, é um corante produzido por Dactylopius coccus (Costa) (Hemiptera: Dactylopiidae) amplamente utilizado pelas indústrias alimentícias, cosméticas e têxteis. Entretanto existem outras espécies de insetos que também produzem produtos naturais incluindo pigmentos com potencial para aplicação comercial. Porém, as informações sobre o conteúdo de metabólitos especializados destas espécies ainda são limitadas. Nesse sentido, técnicas cromatográficas acopladas à espectrometria de massas, podem ser utilizadas a fim de identificar e quantificar estes compostos. Com isso, objetivou-se identificar duas espécies de cochonilhas de ocorrência no Sul do Brasil e caracterizá-las quimicamente por cromatografia líquida acoplada a espectrometria de massas (LCMS) e cromatografia gasosa acoplada a espectrometria de massas (GC-MS). Foram utilizadas análises de características moleculares e morfológicas para identificação dos insetos. Os extratos semi-polares foram avaliados por LC-MS, enquanto que a GC-MS foi utilizada para avaliação da fração lipofílica. A identificação molecular revelou que ambos os insetos coletados pertencem à família Coccidae e com o uso de uma chave taxonômica, foi inferido que as espécies são Ceroplastes glomeratus e Ceroplastes grandis. A análise por LC-MS demonstrou diferenças majoritariamente quantitativas entre as espécies. Em C. grandis o principal constituinte do extrato semi-polar foi o ácido ceroalbolínico, enquanto que para a espécie C. glomeratus foi o ácido carmínico - o principal composto presente no carmim produzido por D. coccus. A análise por GC-MS do material ceroso também distinguiu as duas espécies. Em C. grandis hidrocarbonetos foi o grupo predominante enquanto em C. glomeratus predominaram açúcares. Com base nos resultados, pode-se concluir que a espécie C. glomeratus é uma potencial fonte de extrato de vermelho carmim, no entanto, a extração e o rendimento do composto podem ser limitados devido à grande quantidade de camada cerosa no corpo dos insetos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Botelho, Ana do Espírito Santo da Silveira. "Alterações anátomo-patológicas em aves de rapina : estudo comparativo entre a eletrocussão e outras causas de ingresso em centros de recuperação." Master's thesis, Universidade de Lisboa, Faculdade de Medicina Veterinária, 2017. http://hdl.handle.net/10400.5/14627.

Full text
Abstract:
Dissertação de Mestrado Integrado em Medicina Veterinária
A eletrocussão é uma das mais importantes causas de mortalidade de aves de rapina e do seu ingresso nos centros de recuperação de animais selvagens. Trata-se de uma temática amplamente estudada no âmbito da biologia da conservação mas pouco abordada em medicina veterinária. O principal objetivo deste trabalho consistiu na identificação de alterações resultantes de eletrocussão ao exame de necropsia e histopatológico. Para isso, foram realizadas necropsias a 29 aves de rapina, que foram divididas em 2 grupos, um de aves eletrocutadas (n = 17) e outro de aves não eletrocutadas (n = 12), por forma a averiguar se existiriam diferenças significativas nas alterações encontradas entre os dois grupos. Ao exame externo, foi identificada a presença de pele e penas queimadas, necrose de tecidos moles e a presença de fraturas, verificando-se uma associação estatística significativa (p <0,05) entre estas alterações e a eletrocussão. A nível do exame interno predominaram alterações de natureza vascular e inflamatória, não tendo sido observadas diferenças significativas entre os grupos. Uma possível explicação para estes resultados prende-se com a natureza inespecífica dos achados, que são semelhantes em aves vítimas de eletrocussão e trauma. Como tal, neste trabalho foram encontradas alterações compatíveis com eletrocussão já descritas na literatura, contudo, devido ao seu cariz inespecífico, não foi possível a sua distinção de outras causas de morte, como o trauma. Justifica-se continuar a investigação da presença de alterações resultantes de eletrocussão, particularmente ao exame interno, com vista a uma melhor compreensão dos mecanismos fisiopatológicos de lesão elétrica.
ABSTRACT - ANATOMOPATHOLOGICAL FINDINGS IN BIRDS OF PREY – COMPARATIVE STUDY BETWEEN ELECTROCUTION AND OTHER ADMISSION CAUSES IN WILDLIFE REHABILITATION CENTRES - Electrocution is one of the main causes of mortality of birds of prey and their admission into wildlife rehabilitation centres. This thematic is the focus of extensive research in the scope of wildlife conservation biology but there is scarce information in the field of veterinary medicine. The main purpose of this work was to identify, at necropsy and histopathological exam, lesions possibly caused by. For that, 29 birds of prey were divided into 2 groups, one of electrocuted raptors (n = 17) and the other of non-electrocuted raptors (n =12), with the aim of determining if there were significant differences between the findings of both groups. At necropsy, external findings such as the presence of burnt feathers/skin, soft tissue necrosis and presence of fractures/luxations had a significant statistical association (p <0,05) with electrocution. As for the internal examination, there was a predominance of vascular and inflammatory lesions and there were no significant statistical differences between both groups. One possible justification for this is that the findings of electrocution are non-specific and therefore very similar to those that can be found as a consequence of other causes of mortality, such as trauma. Thus, there were observed lesions compatible with electrocution which have been previously reported in the literature, however, due to their non-specific nature it wasn’t possible to differentiate them from other causes of mortality. For this reason it would be importante to continue the investigation of electrocution lesions, specially at internal examination, for a better understanding of the physiopathological mecanisms involved in electrical injury.
N/A
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography