To see the other types of publications on this topic, follow the link: Composto organoclorado.

Dissertations / Theses on the topic 'Composto organoclorado'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 48 dissertations / theses for your research on the topic 'Composto organoclorado.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Cunha, Alaine Santos da. "Aplicação de técnicas químicas de remediação em áreas contaminadas por compostos organoclorados." Universidade de São Paulo, 2010. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/44/44138/tde-08012011-183046/.

Full text
Abstract:
Grande parte das áreas contaminadas conhecidas atualmente advém de práticas passadas onde os cuidados com a proteção à saúde humana e ao meio ambiente eram desconhecidos ou ignorados. O uso indiscriminado de produtos solventes clorados fez com que tais compostos se tornassem uma das principais fontes de contaminação no setor industrial. Por serem compostos de alta toxicidade, quando presentes na água subterrânea, mesmo em baixas concentrações, a tornam imprópria para o consumo. Técnicas de remediação como atenuação natural, ou que envolvam bombeamento e tratamento de água subterrânea contaminada por solventes clorados, vêm sendo substituídas por metodologias químicas destrutivas, por apresentarem resultados satisfatórios em um período de tempo inferior às técnicas utilizadas anteriormente. Este trabalho objetiva apresentar os resultados obtidos em duas áreas industriais onde foram aplicadas técnicas de remediação, envolvendo a redução química in situ, através da injeção de polisulfeto de cálcio e a oxidação química in situ, com a injeção de permanganato de potássio. Em ambas as áreas, os contaminantes organoclorados são os principais compostos de interesse presentes na água subterrânea. A redução química in situ é uma metodologia que utiliza um agente químico para reduzir óxidos de ferro III, presentes naturalmente no aquífero sedimentar, e transformá-los em ferro II que, por sua vez reduzirá contaminantes organoclorados. A principal característica desta metodologia é a eliminação contígua de dois átomos de cloro das moléculas dos contaminantes, o que tende e diminuir ou eliminar o acúmulo de subprodutos tóxicos como cloreto de vinila. Na oxidação química in situ, o agente promove a transferência de elétrons, onde os íons Cl- das moléculas dos contaminantes são substituídos por H+. Devido à baixa reatividade entre o permanganato de potássio e a matriz do aquífero durante as reações de oxidação química, este oxidante pode ser transportado pelos processos advectivo e dispersivo juntamente com o fluxo da água subterrânea e persistir por um período maior de tempo, reagindo com os contaminantes orgânicos. Ensaios de bancada com solo saturado contaminado de uma das áreas de estudo mostraram excelentes resultados na utilização do polisulfeto de cálcio, mas o mesmo não foi observado no teste piloto realizado em campo. Embora tenha sido observada dispersão do produto nas proximidades de pelo menos um dos pontos onde a solução foi injetada, notou-se que não houve redução significativa dos contaminantes, evidenciando que o ferro II não foi eficaz no processo de degradação. Isto pode ter sido ocasionado por uma série fatores, como possíveis reações, características hidráulicas, ou geológicas do meio. Portanto, o prosseguimento desta metodologia como alternativa de remediação para toda a área impactada foi descontinuado, tornando necessário novos estudos para avaliar a melhor técnica aplicável na área. Quanto à área onde foi aplicada a oxidação química, a remediação foi considerada eficiente. Ao longo do período de vinte e dois meses, quando foram realizadas atividades de monitoramento da água subterrânea, observou-se a presença do permanganato de potássio nas áreas mais impactadas das plumas de contaminação, fato que permitiu o processo de transferência de elétrons e consequentemente a oxidação dos contaminantes. Vinte e dois meses após as atividades de injeção, o principal contaminante identificado na área, o 1,-1-dicloroeteno, foi detectado em apenas um ponto com concentração superior a meta de remediação obtida anteriormente à injeção. Considerando que durante a sequência das atividades relacionadas à remediação, este contaminante sofreu alterações em seus valores toxicológicos estabelecidos pela Agência de Proteção Ambiental dos Estados Unidos, e passou a ser considerado um composto não carcinogênico, todos os poços apresentaram-se com concentrações inferiores a nova meta de remediação calculada. Como efeito colateral, foi observado o aumento das concentrações de metais dissolvidos, como: alumínio, bário, cromo e ferro. Tal mobilização de metais para a água subterrânea pode ser considerada temporária. Após o total consumo do permanganato de potássio pelos contaminantes ainda presentes no meio, as características físico-químicas do aquífero retornarão à situação identificada naturalmente, permitindo a precipitação dos metais.<br>Most of the currently known contaminated areas are the result of past practices, where precautions regarding protection of human health and the environment were either unknown or ignored. The indiscriminate use of chlorinated solvents is the driving factor that has led to such compounds becoming one of the main sources of contamination in the industrial sector. Chlorinated solvents are highly toxic and, when present at even low concentrations in groundwater, they make this resource unfit for human consumption. Such remediation techniques as natural attenuation, or that involve pumping and treatment of groundwater contaminated by chlorinated solvents, are currently being replaced by destructive chemical methods, as they show satisfactory results in a shorter period of time than previously used techniques. This study has the objective of showing the results obtained at two industrial sites where remediation techniques have been used involving in-situ chemical reduction, through injection of calcium polysulfide, and in-situ chemical oxidation, with injection of potassium permanganate. At both sites, organochlorine contaminants are the main compounds of concern present in groundwater. In-situ chemical reduction is a methodology that uses a chemical agent in order to reduce iron III oxides, naturally present in the sedimentary aquifer, and transform them into iron II which, in turn, reduces the organochlorine contaminants. The principal characteristic of this methodology is that of contiguous elimination of two chlorine atoms from contaminant molecules, which tends to reduce or eliminate accumulation of such toxic byproducts as vinyl chloride. In in-situ chemical oxidation, the chemical agent brings about a transfer of electrons, where the Cl- ions of contaminant molecules are replaced by H+ ions. Due to the low degree of reactivity between potassium permanganate and the aquifer matrix during chemical oxidation reactions, this oxidizing agent can be transported via groundwater flow, by advective and dispersive processes, and persist for a longer period of time, reacting with organic contaminants. Bench tests performed with contaminated saturated soil from one of the sites under study showed excellent results through the use of calcium polysulfide; however, the same results were not observed during a pilot test performed in the field. Although product dispersion was observed in the vicinity of at least one of the points where the solution had been injected, it was found that there was no significant reduction of contaminants, showing that iron II was not effective in enhancing the degradation process. This could have been the result of a series of factors, for example, possible reactions or the hydraulic or geological characteristics of the medium. Therefore, it was decided not to continue with use of this methodology as a remediation alternative for the whole impacted area, making it necessary for further studies in order to assess the best technique applicable at the site. With respect to the site where a chemical oxidation approach was adopted, remediation was considered to be effective. Over a period of twenty-two months, during which groundwater monitoring activities were performed, the presence of potassium permanganate was observed in the most impacted areas of the contamination plumes, a fact that allowed for the electron transfer process and, consequently, contaminant oxidation. Twenty-two months after initiation of injection activities, the main contaminant identified at the site (1,1-dichloroethene) was only detected at one point at a concentration exceeding the post-remediation target value established prior to commencing these activities. Considering that, during the sequence of activities related to the remediation process, this contaminant underwent changes in its toxicological values established by the United States Environmental Protection Agency, and came to be considered a non-carcinogenic compound, all wells showed concentrations below the new calculated post-remediation target. As a collateral effect, there was found to be an increase in concentrations of such dissolved metals as aluminum, barium, chromium and iron. Such mobilization of metals to groundwater can be considered a temporary effect. Following complete consumption of potassium permanganate by contaminants still present in the medium, the physical-chemical characteristics of the aquifer will return to the situation occurring naturally, allowing for the precipitation of these metals.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Cubas, Anelise Leal Vieira. "Eliminação de organoclorados por plasma térmico de corrente contínua." Florianópolis, SC, 2004. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/87929.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Físicas e Matemáticas. Programa de Pós-Graduação em Química.<br>Made available in DSpace on 2012-10-22T03:46:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 205781.pdf: 1354840 bytes, checksum: 5d23071bfdca7ae2115496ec44bfcc8e (MD5)<br>No presente trabalho, os organoclorados tetracloreto de carbono e clorofórmio foram pirolisados em dois sistemas a plasma, ambos constituídos por tochas de plasmas de arco não transferido: tocha com eletrodo de grafite (TEG) e tocha com eletrodo de tungstênio (TET). As tochas se diferenciam pelo material empregado para a construção dos eletrodos e pela forma de inserção de amostra. Para ambas as tochas foi construído um sistema para amostragem e coleta dos sub-produtos gasosos gerados pelo processo. Os produtos formados em grandes quantidades foram carbono sólido e gás cloro. O carbono sólido foi identificado através de microscopia eletrônica de varredura (MEV). Nos gases, além do cloro outros compostos presentes nos gases foram analisados através da cromatografia gasosa acoplada a espectrometria de massa - CG-SM, após pré-concentração através da técnica de micro-extração em fase sólida # SPME. O presente trabalho comprovou que a tecnologia de plasma térmico, empregada para a eliminação dos organoclorados tetracloreto de carbono e clorofórmio não conduz à formação de dioxinas e furanos embora ocorra a formação de pequenas quantidades de organoclorados com menor grau de toxidade. Ambas as tochas apresentaram simplicidade operacional e dimensões reduzidas, viabilizando a construção de equipamentos móveis para o tratamento de resíduos líquidos em pequena escala.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Costa, Carla Regina. "Degradação oxidativa de contaminantes organoclorados." Universidade de São Paulo, 2005. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/59/59138/tde-12012007-151030/.

Full text
Abstract:
A contaminação do meio ambiente por compostos organoclorados persistentes constitui um problema da sociedade moderna. A geração de resíduos nos laboratórios de ensino e pesquisa também é preocupante. Reagentes como 2,3-dicloro-5,6-diciano-p-benzoquinona (DDQ) e 2,3,5,6-tetracloro-p-benzoquinona (p-cloranil) são bastante utilizados em síntese orgânica, principalmente na síntese de porfirinas onde são empregados em excesso. Essa é uma atividade rotineira no Laboratório de Bioinorgânica onde este trabalho foi desenvolvido, o que tornou necessário o estudo de métodos para o tratamento de resíduos que contenham estes compostos como constituintes principais. Além disso, estes compostos podem ser úteis como moléculas modelo nos estudos de degradação de organoclorados em meio aquoso. Neste trabalho foram estudados dois métodos de degradação para a DDQ e o p-cloranil em meio aquoso: (1) Processo Oxidativo Avançado que utiliza H2O2 e radiação UV e (2) Processo bioinspirado que utilizada ferro(III)tetrassulfoftalocianina (FeIIIPcS) como catalisador e H2O2 como oxidante. Nesse último, FeIIIPcS foi utilizada em meio homogêneo e suportada em sílica funcionalizada com grupos N-trimetoxissililpropil-N,N,N-trimetilamônio. No processo que utiliza H2O2/UV foi utilizado um reator em batelada que possui como fonte de radiação uma lâmpada de vapor de Hg de alta pressão sem o bulbo. Esse processo mostrou-se bastante eficiente na fotodegradação da DDQ e do p-cloranil em meio básico, possibilitando atingir baixos valores de Carbono Orgânico Total (COT). Para uma solução 100 ppm de C preparada a partir da DDQ, foram obtidos 1,6% de COT em 2 h de irradiação, quando foram utilizados 60 mmol L-1 de H2O2. Nessa mesma condição foram obtidos 4,4% de COT em 4 h de irradiação da solução 100 ppm de C preparada a partir do p-cloranil. Ácido cloranílico (solução ácida), principal produto da hidrólise básica do p-cloranil, também foi submetido à fotodegradação utilizando 60 mmol L-1 de H2O2. Partindo-se de uma solução 100 ppm de C de ácido cloranílico obteve-se 0,7% de COT em 1 h de irradiação. O sistema FeIIIPcS/H2O2 possibilitou, em pH ácido, a degradação do produto originado da hidrólise da DDQ (2-ciano-5,6-dicloro-3-hidroxi-1,4-benzoquinona) e do ácido cloranílico em meio aquoso homogêneo. No entanto, ocorreu degradação do catalisador nesse sistema. Isso não ocorreu quando foi utilizado o catalisador suportado. O ácido cloranílico mostrou-se mais resistente à degradação do que a DDQ hidrolisada. Na degradação dessa última, a melhor taxa de conversão foi obtida utilizando a razão molar catalisador:oxidante:substrato igual a 1:500:50, condição na qual a taxa de conversão de substrato foi 79% em 2 h de reação. Nessa condição observou-se, por espectrofotometria UV/Vis, uma degradação mais acentuada do anel quinônico. Este trabalho também apresenta alguns experimentos realizados com o objetivo de melhor compreender o comportamento químico da DDQ, p-cloranil e FeIIIPcS em solução aquosa.<br>The environmental contamination by persistent organochloride compounds is a problem of modern society. The production of chemical wastes in the teaching and research laboratories is also worrying. Reagents like 2,3-dichloro-5,6-dicyano-p-benzoquinone (DDQ) and 2,3,5,6-tetrachloro-p-benzoquinone (p-chloranil) are frequently used in organic synthesis, mainly in the synthesis of porphyrins where these reagents are employed in excess. This kind of synthesis is frequently performed in the Bioinorganic Laboratory, where this research was developed, and therefore the main objective of this work was to study possible methods to treat chemical wastes containing such compounds as main constituents. Moreover, these compounds can be useful as model molecules in the study of organochlorides degradation in aqueous media. In this work, two degradation methods for DDQ and p-cloranil in aqueous solution were studied: (1) advanced oxidation process using H2O2 and UV radiation and (2) bioinspired process using iron(III)tetrasulfophthalocyanine (FeIIIPcS) as the catalyst and H2O2 as the oxidant. FeIIIPcS was used in a homogeneous system and was supported in functionalized silica containing N-trimetoxisililpropil-N,N,N-trimethylamonium groups. A batch reactor equipped with high-pressure Hg vapor lamp with the bulb removed, as the radiation source, was used in the advanced oxidation processes. These processes revealed to be quite efficient for the photodegradation of DDQ and p-chloranil in alkaline solution, reaching low values of Total Organic Carbon (COT). For a solution containing 100 ppm of C prepared from DDQ and 60 mmol L-1 of H2O2, after 2 hours of irradiation, the COT went down to 1.6%. Under the same conditions, it was obtained 4.4% of COT after 4 hours of irradiation of the solution of 100 ppm of C prepared from p-chloranil. Chloranilic acid (acid solution), the main product obtained from alkaline hydrolysis of p-chloranil, was also submitted to photodegradation using 60 mmol L-1 of H2O2. From a solution of 100 ppm of C of chloranilic acid, 0.7% of COT was obtained after 1 hour of irradiation. The FeIIIPcS/H2O2 system, in acid pH, made possible the degradation of the resulting product of DDQ hydrolysis (2-cyano-5,6-dichloro-3-hydroxy-1,4-benzoquinone) and of chloranilic acid in a aqueous homogeneous solution. However, the degradation of the catalyst occurred in that system. That did not happen when the supported catalyst was used. Chloranilic acid revealed to be more resistant to degradation than hidrolysed DDQ. For the degradation of that one, the best conversion ratio was obtained using the molar ratio catalyst:oxidant:substratum of 1:500:50, condition under which the substratum conversion ratio was 79% after 2 hours of reaction. Under that condition was observed, for UV/Vis spectrophotometry, a more prominent degradation of the quinonic ring. This work also presents some experiments aiming to better understand the DDQ, p-chloranil and FeIIIPcS chemical behavior in aqueous solution.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Moraes, Sandra Gomes de. "Fotodegradação de compostos organoclorados aromaticos : caracterização e toxidade de intermediarios." [s.n.], 1995. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/249839.

Full text
Abstract:
Orientador: Wilson de Figueiredo Jardim<br>Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Quimica<br>Made available in DSpace on 2018-07-20T06:19:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Moraes_SandraGomesde_M.pdf: 2610703 bytes, checksum: 229ae056d7db8e898586f7adddcd7c63 (MD5) Previous issue date: 1995<br>Mestrado
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Junqué, Martínez Eva 1988. "Vies d'exposició a compostos organoclorats i metalls en infants." Doctoral thesis, Universitat Pompeu Fabra, 2019. http://hdl.handle.net/10803/668428.

Full text
Abstract:
En aquest estudi s’avaluen algunes de les vies d’exposició principals a diversos contaminants, concretament als compostos organoclorats (OCs) i metalls traça, en infants. La recerca se centra en tres poblacions localitzades al sud d’Europa: Menorca, Astúries i Tarragona. Aquestes tres cohorts han servit de model poblacional per avaluar l’exposició a través de la dieta, l’exposició ambiental i la transferència mare-nen durant l’embaràs, respectivament. S’ha realitzat una anàlisi química en més de 600 mostres humanes, concretament en sèrum i orina, i de productes alimentaris per determinar un ampli ventall d’OCs i metalls traça, tot emprant Cromatografia de Gasos amb Detector de Captura d'Electrons (GC-ECD) i Espectrometria de Masses per Plasma d'Acoblament Inductiu (ICP-MS), respectivament. Els resultats més destacables d’aquesta tesi es descriuen a continuació. La meitat dels peixos capturats al mar Mediterrani han sobrepassat els nivells de mercuri establerts per la Unió Europea pel consum humà. Així mateix, les ingestes estimades de mercuri en la cohort de Menorca també han sobrepassat les ingestes tolerables establertes per l’Autoritat Europea de Seguretat Alimentària (EFSA), essent el peix la principal font d’incorporació d’aquest metall (entorn el 80%). Per contra, les concentracions d’OCs en els aliments han estat molt per sota dels límits establerts. S’ha observat que el pes i el nivell tròfic dels peixos són factors clau per descriure els patrons d’acumulació d’aquests compostos, degut als processos de bioacumulació i biomagnificació. D’altra banda, els nivells de metalls traça en la població infantil d’Astúries han estat més alts que els trobats en estudis previs, probablement com a conseqüència de l’elevada activitat industrial i minera de la zona. En aquesta cohort, també s’han relacionat les concentracions altes d’arsènic en orina amb el consum de peix, tot i que aquest arsènic està en forma química no tòxica. Tanmateix, s’ha observat una correlació inversament significativa entre els nivells de cobalt en orina i de ferritina en sang. En situacions d’alta demanda de ferro, com en l’època de creixement en la que es troben aquests nens, l’organisme augmenta l’expressió del transportador d’ions divalent DMT1, que també incorpora cobalt. També s’ha observat una concentració de cobalt molt més alta en els nens amb anèmia per dèficit de ferro. Finalment, a la cohort de Tarragona, s’ha vist per primera vegada un augment significatiu de les concentracions dels OCs en sèrum matern entre el primer trimestre de l’embaràs i el part, probablement degut a una mobilització de les reserves de greix i a l’augment del volum de sang durant aquest període. Els nivells d’OCs mesurats en sang de cordó s’han correlacionat significativament amb les concentracions d’aquests composts en sèrum matern. Aquesta distribució resulta d'una font materna predominant que transfereix els contaminants al fetus. S’ha determinat l’edat i l’índex de massa corporal de les mares com els factors principals que determinen les concentracions d’OCs en el cos humà. Des d’un punt de vista de salut pública i de la regulació ambiental, cal dedicar una atenció especial a aquests contaminants, per la seva persistència en el medi ambient i facilitat d’incorporar-se al cos humà, particularment mitjançant l’alimentació i la respiració. Tot i que una part dels compostos estudiats estan prohibits o regulats, aquest estudi confirma la presència d’aquests contaminants ja en les primeres etapes de la vida infantil i, per tant, posa de manifest la necessitat d’ampliar la recerca sobre els factors que en determinen la distribució ambiental i exposició humana. Això permetrà millorar la informació disponible a l’hora de millorar la salut de la població des de les accions de la política sanitària.<br>The present research assesses some of the main routes of exposure to various pollutants, specifically organochlorine compounds (OCs) and trace metals, in infants. It focuses on three populations, located in southern Europe: Menorca, Asturias and Tarragona. These three cohorts have served as a population model to evaluate exposure through diet, environment and mother-child transfer during pregnancy, respectively. A chemical analysis has been carried out in more than 600 serum and urine human samples, along with food products to determine a wide range of OCs and trace metals. This was undertaken using Gas Chromatography with Electron Capture Detector (GC- ECD) and Inductively Coupled Plasma Mass Spectrometry (ICP-MS), respectively. The most remarkable results of this Ph.D. are described below. Half of the fish caught in the Mediterranean Sea have exceeded the levels of mercury established by the European Union for human consumption. Likewise, the estimated ingestion of mercury in the cohort of Menorca has also exceeded tolerable intakes established by the European Food Safety Authority (EFSA), with being the main source of incorporation of this metal (approximately 80%). Conversely, concentrations of OCs in foods have been well below the established limits. It has been observed that weight and trophic level of fish are key factors in the accumulation patterns of these compounds, due to the bioaccumulation and biomagnification processes. On the other hand, the levels of trace metals in the population of Asturias have been higher than those found in previous studies. This is likely a result of the high industrial and mining activity in the area. In this cohort, the high concentrations of arsenic in urine with fish consumption has also been identified. This form of arsenic, though, is not toxic. An inversely significant correlation, however, between levels of urinary cobalt and ferritin in the blood has been observed. In situations of higher iron demand -as occurring during the growth stage in which these children are - the body increases the expression of the DMT1 divalent ion transporter, which also incorporates cobalt. It has also been observed that cobalt concentrations are much higher in children with iron deficiency anaemia. Finally, in the cohort of Tarragona, a significant increase in OC concentrations in maternal serum has been found for the first time between the first trimester of pregnancy and childbirth. This is likely due to a mobilization of the fat reserves and the increase in blood volume during this period. The levels of OCs measured in cord blood have been significantly correlated with the concentrations of these compounds in maternal serum. This distribution is the result of a predominantly maternal source that transfers contaminants to the foetus. The age and the body mass index of mothers have been determined as the main factors that determine the concentrations of OCs in the human body. From a point of view of public health and environmental regulation, special attention must be given to these pollutants; due to their persistence in the environment and the ease of incorporation into the human body- mostly thorough the diet and reparation. Despite most of the studied compounds currently being banned or strictly controlled, this study confirms the presence of these pollutants already in the early stages of childhood life. This highlights the need to expand research on the factors that determine the environmental distribution and human exposure. Through this, it is anticipated that there will be an improvement in the health of the population; as a result of the advances in available information.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Silveira, Josiane Perin. "Parametro da resposta imunologica em individuos com exposição ocupacional a compostos organoclorados." [s.n.], 1995. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/311302.

Full text
Abstract:
Orientador: Mary Luci Souza Queiroz<br>Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas<br>Made available in DSpace on 2018-07-20T22:52:54Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silveira_JosianePerin_M.pdf: 2900540 bytes, checksum: 55f0f2037f67a65e1cc1726ba61582d8 (MD5) Previous issue date: 1995<br>Resumo: Este trabalho faz parte de um projeto maior intitulado "Projeto Integrado de Estudo da Hemotoxidade do Benzeno e Pesticidas", um estudo multidisciplinar que visa uma avaliação sistêmica de funcionários e ex-funcionários das Empresas Químicas e Siderúrgicas de Cubatão, São Paulo, Brasil. Estudamos um grupo de trabalhadores expostos aos compostos organoclorados. Avaliamos a imunidade inespecífica através da atividade fagocitária e lítica de neutrófilos e a imunidade humoral através dos níveis séricos das imunoglobulinas. A função hepática e a dosagem dos níveis sangüíneos de hexaclorobenzeno (HCB) foram realizadas por um outro grupo dentro deste projeto. Todos os indivíduos avaliados apresentaram níveis detectáveis de HCB no sangue, sendo que este foi utilizado como o indicador biológico de exposição. Nossos resultados demonstraram redução significativa na atividade lítica de neutrófilos frente aos antígenos Candida albicans e Candida pseudotropicalis. Este fato pode estar relacionado a um desequilíbrio nos mecanismos anti-oxidantes da célula provocada pelos compostos organoclorados, levando a uma condição tóxica e conseqüente redução na atividade funcional da mesma. Observamos também, um aumento nos níveis séricos de IgG e IgM que foi associada com a alteração hepática destes trabalhadores. Estes resultados indicaram que o estudo da função lítica de neutrófilos e os níveis séricos das imunoglobulinas, constituem indicadores sensíveis de efeitos tóxicos dos compostos organoclorados na população exposta<br>Abstract: This work is part of a larger project intitled "Integrated Project for the Study of the Hematotoxicity of Benzene and Pesticides", which is a multidisciplinary study for the systemic evaluation of workers and ex-workers of the Empresa Química de Cubatão, São Paulo, Brazil. We have studied in a group of workers exposed to chlorinated compounds the inespecific immune response, as measured by the evaluation of the engulfment and killing capabilities of the neutrophils, and humoral immune response, as measured by the levels of immunoglobulins in serumo Hepatic function and the blood levels of hexachlorobenzene (HCB), which was chosen as a biological indicator of exposure, were determinated by other scientists in the group. Ali the workers studied had detectable levels of HCB in the blood. Our results demonstrated a significant reduction in the litic activity of the neutrophils in the presence of both antigens, Candida albicaons and Candida pseudotropicalis. These findings might be related to a derangement in the qntioxidant mechanisms of the cell caused by the chlorinated compounds. This would lead to a toxic condition with consequent reduction. in the functional activity of the cell. The have also observed an increase in the levels of IgG and IgM in the serum, which was associated with the changes in hepatic function observed in these workers. The results indicate that the study of the litic function of the cell and the serum levels of immunoglobulins provide a sensitive functional indicator of the toxic effects of chlorinated compounds in exposed populations<br>Mestrado<br>Mestre em Farmacologia
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Santos, Allan Patrick dos. "Determinação de compostos organoclorados e hidrocarbonetos poliaromáticos na Lagoa de Carapicuíba - SP." Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/75/75132/tde-29082007-172436/.

Full text
Abstract:
Em 2002, deu-se início na região metropolitana de São Paulo às obras de alargamento e rebaixamento da calha do rio Tietê, como um instrumento para evitar as periódicas enchentes que acontecem nesta região. O andamento da obra contou com a retirada de grande quantidade de sedimentos, rochas e lixo de dentro do rio e com o depósito deste mesmo material na lagoa de Carapicuíba que deveria ser parcialmente aterrada segundo o projeto que prevê a implantação de um parque público no local. Compostos organoclorados e hidrocarbonetos poliaromáticos são classificados como micropoluentes para ecossistemas. Seus impactos sobre o meio ambiente e toxicidade aos seres humanos têm sido amplamente discutidos pela comunidade científica nas últimas décadas. Neste trabalho obtiveram-se dados ambientais referentes ao diagnóstico de organoclorados e hidrocarbonetos poliaromáticos em amostras retiradas da lagoa de Carapicuíba. O método de extração dos compostos estudados (gama-BHC, Heptacloro, Aldrin, Heptacloro-epóxido; Benzo(a)pireno, Fluoreno, Naftaleno) dos sedimentos foi realizado por aparelho Soxhlet e de amostras de lixiviados e solubilizados por Extração em Fase Sólida. Uma etapa de \"clean-up\" se mostrou necessária para a remoção de interferentes. Para a identificação de organoclorados e hidrocarbonetos poliaromáticos nos extratos de lixiviados e solubilizados foi utilizada a cromatografia gasosa acoplada a espectrometria de massas. Os extratos dos sedimentos foram injetados em um cromatógrafo a gás com detector de captura de elétrons para a identificação e quantificação de organoclorados. A metodologia para extração e quantificação se mostrou satisfatória com índices de recuperação e desvio padrão relativo aceitos internacionalmente. Os valores de concentração dos organoclorados encontrados nos extratos de lixiviados e solubilizados ficaram abaixo do limite de detecção do aparelho. Os valores de concentração de organoclorados encontrados nos extratos dos sedimentos variaram de 9 a 175 µg kg-1. Foram identificados resíduos de hidrocarbonetos poliaromáticos em poucos extratos de lixiviados e solubilizados.<br>In 2002, started the workmanships of widening and deepening of the gutter of the river Tietê in the metropolitan area of Sao Paulo, as a tool to prevent the periodic floods that happen in this region. A large amount of sediment, rocks and garbage have been removed from the river and this same material has been deposited in the lagoa de Carapicuíba, which should be partially filled with earth according to a project that foresees the implement of a public park in the place. Organochlorine compounds and polycyclic aromatic hydrocarbons are classified as micropollutants to the ecosystems. Their impacts on the environment have been widely discussed by the scientific community in the past decades. Environmental data were obtained from the diagnosis of organochlorine compounds and polycyclic aromatic hydrocarbons in samples of water and sediment from this lagoon. The extraction method of the studied compounds (gama-BHC, Heptachlor, Aldrin, Heptachlor epoxid, Benzo(a)Pirene, Fluorine, Naphatalene) of the sediments has been made by Soxhlet apparatus and Solid Phase Extraction method were used for the leached and solubilizated extracts. A stage of clean-up was necessary to remove substances which could modify results. Gas Chromatography/Mass Spectrometry has been used to identify organochlorine compounds and polycyclic aromatic hydrocarbons in the leached and solubilizated extracts. The extracts of the sediment have been injected in a Gas Chromatograph apparatus with detector of eletron capture for the identification and quantification of organochlorine compounds. The methodology used in the extraction and quantification was considered satisfactory, with recovery indexes and relative standard deviation values internationally accepted. The concentration values of the organochlorines obtained in the leached and solubilizated extracts were under the chromatograph detection limits. The concentration of organoclhorine compounds found in extracts of the sediments values varied from 9 to 175 ?g kg-1. Polycyclic aromatic hydrocarbons were identified in few leached and solubilizated extracts.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Bravo, Villarraso Natalia. "Contaminants organoclorats, organobromats i organofosforats en població general." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/668124.

Full text
Abstract:
Durant les dècades dels anys 50 i 60 del segle XX es van utilitzar arreu del món diferents tipus de compostos organoclorats i organobromats, que pertanyen als contaminants orgànics persistents (COPs), com a pesticides, retardants de flama o aïllants tèrmics. El 2001 la Convenció d’Estocolm sobre COPs va reconèixer els efectes adversos d’aquestes compostos sobre la salut i el medi ambient i va proposar controls amb l’objectiu d’eliminar o reduir el seu ús. Com a conseqüència d’aquesta prohibició altres compostos s’han anat sintetitzat per substituir-los, alguns d’ells són els pesticides organofosforats i els piretroides, que tot i que no són persistents el fet que s’utilitzin en grans quantitats fa que siguin un risc pel medi ambient i la salut. Aquest estudi avalua, per una banda, l’abast de diferents contaminants orgànics persistents (COPs), especialment els compostos organoclorats (OCs) i els polibromodifenil èters (PBDEs), en dones. I per altra banda, la càrrega i exposició de diferents pesticides organofosforats i piretroides en població general de tres països europeus, dos països on l’agricultura esta molt present per tant s’utilitzen molts pesticides, Espanya i Itàlia, i un en el que es consumeixen menys, Eslovènia. La recerca sobre COPs es centra en dues poblacions de l’Argentina (Salta i Ushuaia) i una de Rússia (Chukotka), Ushuaia i Chukotka es poden considerar remotes. S’ha realitzat una anàlisi química d’un ampli ventall de COPs en mostres de sèrum de dones embarassades, emprant cromatografia de gasos i espectrometria de masses. A més, les concentracions de COPs han estan contrastades amb una sèrie de factors sociodemogràfics. El resultat més destacable es que totes les dones en totes tres poblacions tenen nivells detectables d’algun COP tot i que es van prohibir fa anys. A més, tant la residència de cada una d’elles com l’edat, paritat i l’IMC son uns factors que influencien les concentracions d’OCs. També s’ha trobat una associació positiva entre les concentracions de 4,4’-DDT amb l’edat gestacional, el pes i la longitud dels nadons, suggerint una interacció a nivell metabòlic entre aquest compost i el fetus. L’estudi sobre pesticides organofosforats i piretroides determina la exposició de diferents tipus de poblacions, nens de Trieste (Itàlia), parelles de dones i els seus nens de Ljubljana (Eslòvenia), dones embarassades de Tarragona (Espanya) i població general de zones rurals de Carbia i Sucs a Galícia i Catalunya, respectivament. S’ha desenvolupat una metodologia analítica que permetés les anàlisis dels diferents metabòlits dels pesticides organofosforats i piretroides en l’orina dels grups esmentats. S’ha vist que tant els treballadors agrícoles de Sucs, com les persones que viuen a un entorn rural (Sucs i Carbia) estan més exposats a pesticides organofosforats i piretroides. A més, s’ha trobat una distribució diferent en quant als pesticides organofosforats respecte a altres estudis, el pirimifos té un pes molt important en la població de dones embarassades de Tarragona i nens d’Itàlia. Finalment, s’ha avaluat l’exposició a pesticides organofosforats i piretroides i la seva relació amb la manipulació i utilització d’equips de protecció individual en la població agrícola de Sucs, concloent que l’ús d’EPI es útil i necessari en aquests tipus de treballs.<br>Over the 50s and 60s different organochlorine and organobromate compounds, classified as persistent organic pollutants, were used all around the world, as pesticides, flame retardants or thermal insulators. In 2001 the Stockholm Convention on POPs recognized their toxicity towards human health and environment and suggested controls with the aim of eliminating and reducing their use. As a consequence new compounds have been synthetized to replace the banned ones, some of them are the organophosphate pesticides (OP) and pyrethroids (PYR). The present research assesses, on one hand, the extent of several persistent organic pollutants (POPs), specifically organochlorine compounds (OCs) and polybrominated diphenyl ethers (PBDEs) in women. And on the other hand, the body burden and exposure of the most important OPs and PYR in general population from three European countries. The study on POPs focuses on two Argentinean populations (Salta and Ushuaia) and one from Russia (Chukotka). A chemical analysis of a wide range of POPs in serum samples from women has been conducted, using gas chromatography and mass spectrometry. Moreover, the POP concentrations were then contrasted with a set of socio-demographic factors. Certain OCs accumulate differently depending on the residence, age, parity and BMI. It has also been found a positive association between 4,4’-DDT with the gestational age, the weight and length of newborns, suggesting a metabolic interaction between this compound and the foetus. The study on OPs and PYR determines the exposure over three different populations, children from Trieste (Italy), mother-child couples from Ljubljana (Slovenia), pregnant women from Tarragona (Spain) and general population from Catalonia and Galicia (Spain). A methodoly has been developed for the quantification of OP and PYR urinary metabolites. A different distribution, according to other studies, has been found, where pirimifos represent an important part of the total OPs in pregnant women from Tarragona and Italian children. Finally, the exposure to these compounds has been assessed according to their manipulation and use among an agricultural population from Catalonia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Toledo, Michele Cavalcanti. "Avaliação probabilística de riscos à saúde humana em área contaminada por compostos organoclorados." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/6/6134/tde-15032016-140545/.

Full text
Abstract:
Introdução: Áreas contaminadas por agentes químicos perigosos em regiões urbanas representam riscos importantes à saúde humana e ao ambiente. Vila Carioca, localizada na cidade de São Paulo, é uma área contaminada por pesticidas organoclorados considerada crítica, pela magnitude da contaminação, pela presença de pessoas residentes e pela complexidade de fontes da contaminação. Vários estudos de riscos já foram realizados por uma das empresas contaminadoras, no entanto, ainda há muita incerteza e controvérsias sobre os riscos à saúde da população. Objetivo: Avaliar o incremento de risco de câncer no tempo de vida para população exposta por meio de uma avaliação probabilística. Método: Foram utilizados dados secundários das contaminações obtidos nos estudos de riscos efetuados pela empresa produtora de pesticidas organoclorados e também em documentos oficiais dos órgãos de saúde e meio ambiente do Estado de São Paulo, resultantes do monitoramento da água e do solo na área residencial no período de 1997 a 2012, para 335 substâncias. Foram selecionadas substâncias carcinogênicas presentes na água subterrânea e solo com melhor conjunto de dados. Para a avaliação probabilística foi empregado o método de simulação de Monte Carlo, por meio do software comercial ModelRisk. Foram utilizados os métodos recomendados pela United States Environmental Protection Agency para a avaliação de risco de exposição dérmica e de incremento de riscos de câncer para substâncias mutagênicas. Foram consideradas a ingestão de água e solo, e contato dérmico com água. Resultados: O incremento de risco de câncer no tempo de vida (IRLT) foi de 4,7x10-3 e 4,1x10-2 para o percentil 50% e 95%, respectivamente. As rotas de exposição mais importantes foram ingestão e contato dérmico com a água subterrânea, seguido da ingestão de solo. O grupo etário que apresentou maior risco foi o das crianças de 0 a 2 anos de idade. Conclusão: Os riscos estimados são superiores aos valores considerados toleráveis. A avaliação realizada foi conservativa, mas ressalta-se que a restrição do uso da água subterrânea deve ser mantida e que a população deve ser devidamente informada dos riscos envolvidos na área, em especial, relacionados ao solo contaminado<br>Introduction: Contaminated areas by hazardous chemical agents represent risks to human health and the environment. Vila Carioca, a neighborhood of Sao Paulo city, is a contaminated area by organochlorine compounds. This area is considered critical because of the high levels of contamination, the people exposed and the sources of contamination. A organochlorine pesticides company, one of the sources of contamination, have conducted some risks studies, however there is still controversy and uncertainty about the health risks. Objective: Conduct a cancer risk assessment to the exposed people, following a probabilistic approach. Method: It were used the data of contaminant concentration values in soil and water, obtained of the environmental studies conducted from 1997 to 2012, for 335 chemicals. The carcinogenic substances with better set of data were selected. For the probabilistic assessment were used the Monte Carlo simulation, by means of commercial software ModelRisk (Vose Software). The methods recommended by the United States Environmental Agency were used, including its recent recommendations for the risk assessment of dermic exposure and increment of cancer risk for mutagenic substances. Results: The risk of cancer found were 4,7x10-3 and 4,1x10-2 , to the percentile 50% and 95%, respectively. The most important exposure routes were ingestion and dermic contact with water, followed by ingestion of soil. The age group that showed highest risk was child group with age between 0 and 2 years. Conclusion: The estimated risks are not tolerable. This study was conservative, but is important maintain the restriction of the water use, and people resident have to be informed about the health risks, principally in relation to the contaminated soil
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Silva, Sérgio Alves da. "Contaminação por compostos organoclorados da água de distribuição da região metropolitana do Rio de Janeiro: validação de metodologia." reponame:Repositório Institucional da FIOCRUZ, 2004. https://www.arca.fiocruz.br/handle/icict/5171.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2012-09-06T01:12:08Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 681.pdf: 349511 bytes, checksum: c11d45243856d9bf7b1881208789a609 (MD5) Previous issue date: 2004<br>As bacias hidrográficas formadas pelos rios Paraíba do Sul e Rio Guandu são as principais fontes de abastecimento de água da cidade do Rio de Janeiro; e vem recebendo grande volume de resíduos industriais e domésticos levando a altos níveis de contaminação das águas, pondo em risco mais de 10 milhões de pessoas que utilizam a água destes rios para consumo e uso doméstico. Podemos encontrar estudos que mostram a contaminação por pesticidas organoclorados nestas águas uma vez que este rio corta regiões de intensa atividade agrícola. Este trabalho teve como objetivo implementar uma metodologia para análise de compostos organoclorados em água, eselecendo através de estudos sistemáticos de laboratório, que o método é adequado à finalidade, ou seja, suas características de desempenho são capazes de produzir resultados correspondentes às necessidades do problema analítico e que estes resultados, através de uma cadeia sucessiva de comparação com padrões nacionais e internacionais, possam ser reconhecidos como válidos. Para validação do método analítico, fez-se uma avaliação das fontes de incerteza envolvida no método.Também teve como objetivo fazer uma avaliação preliminar do grau de contaminação por estes compostos na água consumida na cidade do Rio de Janeiro de acordo com os limites de tolerância eselecidos pela portaria 518 do Ministério da Saúde. Esta portaria define o padrão de poilidade em água de distribuição para fins de consumo. Nesta avaliação adotou-se como foco de estudos uma região da cidade do Rio de Janeiro que fosse abastecida apenas pelo sistema guandu. Para esta avaliação coletou-se, de forma aleatória, 18 amostras de água chegando a um resultado que 2 destas apresentaram um nível de contaminação por beta e gama-HCH e outras 3 amostras apresentaram apenas gama-HCH.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Velosa, Adriana Correia de. "Uso de nanopartículas de ferro zero na remediação ambiental de águas contaminadas por compostos organoclorados /." Araraquara, 2012. http://hdl.handle.net/11449/105697.

Full text
Abstract:
Orientador: Raquel Fernandes Pupo Nogueira<br>Banca: Renato Sanches Freire<br>Banca: Antonio Carlos Silva Costa Teixeira<br>Banca: José Ermínio Ferreira de Moraes<br>Banca: Valquíria de Campos<br>Resumo: Avaliou-se neste trabalho a degradação oxidativa do contaminante modelo 2,4-D, um herbicida, pelo sistema Fe0/ O2. Para isto foram estudados diversos parâmetros como: concentração de Fe0, variação de pH, concentração de 2,4-D, presença de ligantes, variação de pH na presença de ligantes, efeito da concentração dos ligantes EDTA e DTPA, variação da velocidade de agitação e borbulhamento de ar, efeito do tamanho de partícula de Fe0 e da presença de ânions comumente encontrados em efluentes ou águas subterrâneas contaminadas. Os resultados obtidos mostram que a degradação de 2,4-D, na ausência de ligantes, alcança ca. de 50% para concentrações de 1 ou 2% (m/V) de Fe0 em 60 ou 150 minutos, respectivamente, sendo a velocidade de degradação inversa ao aumento da concentração de Fe0 para reações com ajuste de pH inicial em 3. Nas reações com pH ajustado ao longo de todo o período observou-se um aumneto da velocidade de reação com a diminuição do pH. A presença de EDTA e DTPA aumentou a velocidade de degradação de 2,4-D em todos os valores de pH estudados e expandiu a faixa de aplicação do sistema para pHs neutros. O aumento da concentração de EDTA resulta no aumento da velocidade de degradação de 2,4-D. A degradação de EDTA também foi observada durante a reação. A diminuição da velocidade de agitação, assim como a retirada do borbulhamento de ar do sistema, diminuem a velocidade de degradação de 2,4-D. O Fe0 microparticulado apresentou uma cinética de degradação bimodal e bem mais lenta em relação ao nanoparticulado. A presença de cloreto, sulfato, bicarbonato ou hidrogenofosfato não alterou a velocidade de degradação de 2,4-D no sistema com DTPA, entretanto o nitrato exibiu uma leve inibição do processo. Foram avaliados também a reatividade e o tempo de vida de diferentes... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)<br>Abstract: The oxidative degradation of the herbicide 2,4-D promoted by Fe0/O2 system has been evaluated. Several parameters have been studied like: Fe0 and 2,4-D concentrations, pH, effect of different ligands, EDTA and DTPA concentrations, speed rate and air bubbling, Fe0 particle size and presence of anions usually found in wastewater or contaminated groundwater. The results show that, in absence of ligands, 2,4-D degradation reaches up to 50% in 150 minutes for 2% Fe0 and that the degradation rate decreased as the Fe0 concentration increased. In stabilized pH reactions the degradation rate increased as the pH decreased. The presence of EDTA or DTPA enhanced 2,4-D degradation for all pH values evaluated and enlarged the reactive zone to neutral pH. Increasing EDTA concentration resulted in an increase of 2,4-D degradation rate. EDTA degradation is also observed during the reaction. Decreasing speed rate, as well as turning the air bubbling off, resulted in lower 2,4-D degradation. The use of microparticulated Fe0 turned the 2,4-D degradation kinetics in a bimodal process besides slowing it down. Sulfate, chloride, bicarbonate and phosphate didn't change 2,4-D degradation rate, however nitrate slightly inhibited the process in presence of DTPA. The reactivity and lifetime of some commercial Fe0 nanoparticles (Nanofer 25, Nanofer 25S and Zloy) were also evaluated for TCE reduction. The TCE reduction by different materials showed that kobs has decreased in synthetic groundwater in comparison to deionized water. The stabilizing polymer shell on the surface of Nanofer 25S protected the metallic iron from water corrosion and prevented the inhibition action of anions on TCE reduction. Zloy showed the highest reduction rate for TCE and for water as well, having a very short lifetime (5 days) in deionized water. However the... (Complete abstract click electronic access below)<br>Doutor
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Velosa, Adriana Correia de [UNESP]. "Uso de nanopartículas de ferro zero na remediação ambiental de águas contaminadas por compostos organoclorados." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2012. http://hdl.handle.net/11449/105697.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:35:06Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2012-07-18Bitstream added on 2014-06-13T20:06:26Z : No. of bitstreams: 1 velosa_ac_dr_araiq_parcial.pdf: 147046 bytes, checksum: ca1e7944fa7f305374a31b7431eaafe8 (MD5) Bitstreams deleted on 2014-08-22T14:57:13Z: velosa_ac_dr_araiq_parcial.pdf,Bitstream added on 2014-08-22T15:02:13Z : No. of bitstreams: 1 000710042.pdf: 1214453 bytes, checksum: 9a89f857cd03c2d145ac4fba85171062 (MD5)<br>Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)<br>Avaliou-se neste trabalho a degradação oxidativa do contaminante modelo 2,4-D, um herbicida, pelo sistema Fe0/ O2. Para isto foram estudados diversos parâmetros como: concentração de Fe0, variação de pH, concentração de 2,4-D, presença de ligantes, variação de pH na presença de ligantes, efeito da concentração dos ligantes EDTA e DTPA, variação da velocidade de agitação e borbulhamento de ar, efeito do tamanho de partícula de Fe0 e da presença de ânions comumente encontrados em efluentes ou águas subterrâneas contaminadas. Os resultados obtidos mostram que a degradação de 2,4-D, na ausência de ligantes, alcança ca. de 50% para concentrações de 1 ou 2% (m/V) de Fe0 em 60 ou 150 minutos, respectivamente, sendo a velocidade de degradação inversa ao aumento da concentração de Fe0 para reações com ajuste de pH inicial em 3. Nas reações com pH ajustado ao longo de todo o período observou-se um aumneto da velocidade de reação com a diminuição do pH. A presença de EDTA e DTPA aumentou a velocidade de degradação de 2,4-D em todos os valores de pH estudados e expandiu a faixa de aplicação do sistema para pHs neutros. O aumento da concentração de EDTA resulta no aumento da velocidade de degradação de 2,4-D. A degradação de EDTA também foi observada durante a reação. A diminuição da velocidade de agitação, assim como a retirada do borbulhamento de ar do sistema, diminuem a velocidade de degradação de 2,4-D. O Fe0 microparticulado apresentou uma cinética de degradação bimodal e bem mais lenta em relação ao nanoparticulado. A presença de cloreto, sulfato, bicarbonato ou hidrogenofosfato não alterou a velocidade de degradação de 2,4-D no sistema com DTPA, entretanto o nitrato exibiu uma leve inibição do processo. Foram avaliados também a reatividade e o tempo de vida de diferentes...<br>The oxidative degradation of the herbicide 2,4-D promoted by Fe0/O2 system has been evaluated. Several parameters have been studied like: Fe0 and 2,4-D concentrations, pH, effect of different ligands, EDTA and DTPA concentrations, speed rate and air bubbling, Fe0 particle size and presence of anions usually found in wastewater or contaminated groundwater. The results show that, in absence of ligands, 2,4-D degradation reaches up to 50% in 150 minutes for 2% Fe0 and that the degradation rate decreased as the Fe0 concentration increased. In stabilized pH reactions the degradation rate increased as the pH decreased. The presence of EDTA or DTPA enhanced 2,4-D degradation for all pH values evaluated and enlarged the reactive zone to neutral pH. Increasing EDTA concentration resulted in an increase of 2,4-D degradation rate. EDTA degradation is also observed during the reaction. Decreasing speed rate, as well as turning the air bubbling off, resulted in lower 2,4-D degradation. The use of microparticulated Fe0 turned the 2,4-D degradation kinetics in a bimodal process besides slowing it down. Sulfate, chloride, bicarbonate and phosphate didn’t change 2,4-D degradation rate, however nitrate slightly inhibited the process in presence of DTPA. The reactivity and lifetime of some commercial Fe0 nanoparticles (Nanofer 25, Nanofer 25S and Zloy) were also evaluated for TCE reduction. The TCE reduction by different materials showed that kobs has decreased in synthetic groundwater in comparison to deionized water. The stabilizing polymer shell on the surface of Nanofer 25S protected the metallic iron from water corrosion and prevented the inhibition action of anions on TCE reduction. Zloy showed the highest reduction rate for TCE and for water as well, having a very short lifetime (5 days) in deionized water. However the... (Complete abstract click electronic access below)
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Watthier, Elizabeth Aparecida Koltz, Marcos Rivail da Silva, and Universidade Regional de Blumenau Programa de Pós-Graduação em Química. "Método de pré-concentração e extração de agroquímicos organoclorados em águas superficiais utilizando a técnica de microextração líquido-líquido /." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações FURB, 2006. http://www.bc.furb.br/docs/TE/2006/311077_1_1.pdf.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Cal, Rodríguez Agustina de la. "Análisis, biodisponibilidad y vigilancia de contaminantes orgánicos hidrofóbicos en el medio acuático." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/379545.

Full text
Abstract:
En un periodo de tiempo determinado, solamente una fracción de la cantidad total de una sustancia química presente en la columna de agua o en el sedimento está en forma bioaccesible o biodisponible. Por otra parte, aun cuando la fracción disuelta de un contaminante puede ser muy baja y a veces indetectable, una exposición muy larga puede dar lugar a su acumulación por parte de los organismos. Esta cuestión es especialmente relevante para los contaminantes hidrofóbicos, que tienden a persistir en el ambiente uniéndose a las partículas de sedimento y a ser acumulados por la biota. Una determinación precisa del riesgo asociado a la presencia de estos contaminantes en el medio acuático debe partir de medidas que tengan en cuenta su disponibilidad espacial y temporal para los seres vivos en cada circunstancia. La tesis se enmarca en este contexto y se centra en dos grupos de contaminantes haloaromáticos: el histórico pesticida diclorodifeniltricloroetano (DDT) y sus productos de transformación (DDX, en conjunto) y los retardantes de llama difeniléteres polibromados (PBDE), incluidos más recientemente en la legislación. El objetivo general era el desarrollo y aplicación de métodos analíticos con los que medir sus concentraciones en las distintas fases o compartimentos del medio acuático que fuesen representativas exposición real de los organismos vivos. En la primera parte de la tesis, se empleó una técnica moderna para la extracción cuantitativa en sedimento y en peces, adecuada a los requisitos normativos actuales de exhaustividad para la vigilancia de contaminantes. Para ello, se optimizó un método analítico mediante extracción selectiva con líquidos presurizados (SPLE) acoplada a cromatografía de gases y espectrometría de masas (GC-MS) que permitió realizar una extracción y purificación simultánea de las muestras con una reducción importante del tiempo de análisis, la manipulación de la muestra y el uso de disolventes frente a métodos tradicionales. Los métodos optimizados fueron aplicados para el análisis de PBDE y DDX en muestras de sedimentos y peces procedentes de distintos puntos de la costa peninsular y en la cuenca del río Ebro. La metodología desarrollada permitió, además, la detección en estas muestras de hexabromociclododecano (HBCD), un retardante de llama que comenzaba a utilizarse como sustituto de los PBDE y cuya presencia en el medioambiente apenas había sido descrita en ese momento. El análisis de las muestras demostró las diferencias relativas con que los peces acumulan cada uno de los analitos respecto a sus cantidades en el sedimento. Posteriormente, se evaluaron dos tipos de técnicas biomiméticas que utilizan una fase sustituta para cuantificar el contaminante bioaccesible y bioacumulable en el medio. En primer lugar, la extracción exhaustiva de los contaminantes presentes en los sedimentos realizada mediante el método de SPLE fue comparada con la extracción acuosa con Tenax®, lo que permitió cuantificar la fracción susceptible de pasar a la fase disuelta en periodos concretos de tiempo o fracción bioaccesible. La existencia de fracciones residuales de contaminante que mantienen asociados a la fase particulada de manera casi irreversible, diferentes según los analitos, es una de las causas que contribuyen a la formación de los patrones diferenciales entre biota y sedimento. Por último, dentro de la línea de trabajo de técnicas biomiméticas, se evaluó la aplicabilidad de distintas versiones de un dispositivo de muestreo pasivo en fase experimental, el Chemcatcher®, capaz de acumular los PBDE y DDX disueltos en el medio y proporcionar una medida promediada en el tiempo. Los límites de detección obtenidos indican que este sistema podría ser apto para el monitoreo de estos contaminantes en cuerpos de agua muy contaminados como efluentes de depuradoras, pero no para determinar las concentraciones en que se suelen encontrar en aguas superficiales.<br>In a given period of time, only a fraction of the total amount of a chemical present in the water column or in the sediment is bioaccesible or bioavailable. In turn, even though the dissolved fraction of a contaminant may be very low, sometimes undetectable, a long exposure can lead to accumulation by the organisms. This issue is especially relevant for hydrophobic contaminants, as they tend to persist in the environment bound to sediment particles and to be accumulated by biota. The thesis is focused on two groups of pollutants haloaromatics: the historical pesticide dichlorodiphenyltrichloroethane (DDT) and its transformation products, and the flame retardants polybrominated diphenyl ethers (PBDEs), most recently included in legislation. The overall objective was the development and application of analytical methods by which to measure their concentrations in different phases or compartments in the aquatic environment that take into account the spatial and temporal availability for living beings. In the first part of the thesis, a modern technique for quantitative extraction from sediment and fish, adapted to current regulatory requirements of exhaustiveness for monitoring of pollutants, was used. In order to do so, an analytical method by selective extraction with pressurized liquids (SPLE) coupled to gas chromatography and mass spectrometry (GC-MS) was optimized. Optimized methods were applied for the analysis of sediment and fish samples from different parts of the mainland coast and the Ebro river basin. The developed methodology also allowed detection of hexabromocyclododecane (HBCD), a flame retardant that was just beginning to be used as a substitute for PBDEs and whose presence in the environment had just been described in that time. Afterwards, two types of biomimetic techniques using a surrogate phase for measuring the bioavailable and bioaccumulative pollutant in the medium were evaluated. First, the exhaustive extraction of contaminants in the sediment carried by SPLE method was compared with the aqueous extraction with Tenax®, allowing to quantify the fraction susceptible of passing to the dissolved phase in specific time periods or bioaccessible fraction. Finally, within the line of work of biomimetic techniques, the applicability of different versions of an experimental passive sampling device, the Chemcatcher®, able to accumulate PBDEs and DDX dissolved in the medium and provide a time-averaged measure was assessed.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Soares, Marcos Afonso 1988, Edésio Luiz 1962 Simionatto, Endler Marcel Borges de 1982 Souza, and Universidade Regional de Blumenau Programa de Pós-Graduação em Química. "Quantificação de trialometanos e organoclorados em água utilizada para consumo humano." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações FURB, 2017. http://www.bc.furb.br/docs/DS/2017/362252_1_1.pdf.

Full text
Abstract:
Orientador: Edésio Luiz Simionatto.<br>Coorientador: Endler Marcel Borges de Souza.<br>Dissertação (Mestrado em Química) - Programa de Pós-Graduação em Química, Centro de Ciências Exatas e Naturais, Universidade Regional de Blumenau, Blumenau.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Lourencetti, Carolina. "Resíduos de pesticidas organoclorados e bifenilas policloradas em compostos de resíduos sólidos urbanos : metodologia e aplicação /." Araraquara : [s.n.], 2004. http://hdl.handle.net/11449/97749.

Full text
Abstract:
Resumo: Os resíduos sólidos urbanos (RSU) têm se tornado um problema relevante, principalmente na última década, devido a grande quantidade gerada e as limitações de área para sua disposição. Além da reciclagem de materiais como papel, plástico e vidro, a compostagem, processo de degradação e humificação da matéria orgânica, é uma forma de tratamento desses resíduos e tem como objetivo a reutilização da fração orgânica através do seu produto final o composto. O uso do composto para fins agrícolas tem sido considerado promissor por pesquisas recentes. Pelo fato do composto ser lançado ao ambiente é fundamental a avaliação da sua qualidade, o que envolve investigação de alguns parâmetros já bem estabelecidos, tais como: pH, umidade, matéria orgânica, nitrogênio total e relação C/N. Entretanto, a presença de contaminantes orgânicos persistentes, como pesticidas organoclorados e bifenilas policloradas, tem sido pouco estudada nesta matriz. Tendo em vista as considerações acima descritas, este trabalho teve como objetivos desenvolver e validar um método analítico simples e eficiente para a determinação simultânea de resíduos de dez pesticidas organoclorados (α-HCH, β-HCH, γ-HCH, p,p'-DDT, o,p'-DDT, p,p'- DDD, p,p'-DDE, aldrin, endrin, dieldrin) e seis congêneres das bifenilas policloradas (PCB 28, 52, 118, 138, 153 e 180) no composto de RSU e avaliar a presença desses contaminantes em amostras de composto de algumas usinas de compostagem do Estado de São Paulo. O procedimento em pequena escala proposto baseia-se na extração e purificação de 1,0g da matriz em uma única etapa, empregando extração em fase sólida com alumina (2g) e celite (1g) e eluição com n-hexano:diclorometano (7:3). Após concentração do eluato enxofre foi eliminado com cobre em pó ativado. A análise foi realizada por GC-ECD empregando o método do padrão externo...(Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)<br>Abstract: Municipal solid waste has been a significant problem, mainly in the last decade, due to the large amount produced and the limited places for it to be deposited. Besides the recycling of materials such as paper, plastic, and glass, the composting, process of degradation and humification of organic matter, is a way to treat those wastes and its purpose is to reutilize the organic fraction through the final product, the compost. Recent research has deemed the use of compost in agriculture as being promising. Considering the fact that compost is strewn upon the environment, its quality evaluation is fundamental, which involves investigation of some parameters already established, such as: pH, moisture, organic matter, total nitrogen and C/N ratio. However, in this matrix, the presence of persistent organic pollutants such as organochlorine pesticides and polychlorinated biphenyls have been studied little. Taking into consideration the parameters described above, the aims of this study were to develop and validate a simple and efficient method for the simultaneous determination of ten organochlorine pesticides (α-HCH, β-HCH, γ-HCH, p,p'-DDT, o,p'-DDT, p,p'-DDD, p,p'-DDE, aldrin, endrin, and dieldrin) and six congeners PCBs (PCB 28, 52, 118, 138, 153, and 180) in municipal solid waste compost and evaluate the presence of these contaminants in compost samples from some São Paulo State composting plants. The proposed small-scale method combines extraction and clean-up of matrix (1g) in a single step involving solid phase extraction with alumina (2g) and celite (1g) and hexane:dichloromethane (7:3). After eluate concentration, sulphur is removed with active copper. The analysis is performed by GC-ECD using external standard mode for quantitation...(Complete abstract click electronic access below)<br>Orientador: Mary Rosa Rodrigues de Marchi<br>Coorientador: Maria Lúcia Ribeiro<br>Banca: Eny Maria Vieira<br>Banca: Luciana Polese<br>Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Arruda, Tatiana Langbeck de. "Uso de processos oxidativos avançados e ferro elementar na remediação de agua subterranea contendo compostos organoclorados." [s.n.], 2005. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/249620.

Full text
Abstract:
Orientador: Wilson de Figueiredo Jardim<br>Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Quimica<br>Made available in DSpace on 2018-08-05T13:56:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Arruda_TatianaLangbeckde_M.pdf: 1545576 bytes, checksum: 2e2b76b3f7f23e5e8b1087d0e9dc7912 (MD5) Previous issue date: 2005<br>Mestrado<br>Quimica Analitica<br>Mestre em Química
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Cipro, Caio Vinicius Zecchin. "Ocorrência de compostos organoclorados em Euphausia superba e em ovos gorados de pingüins do gênero Pygoscelis." Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/21/21133/tde-19072007-110620/.

Full text
Abstract:
Bifenilos policlorados (PCBs) e pesticidas organoclorados são compostos que não ocorrem naturalmente no ambiente e não são facilmente degradados química ou microbiologicamente. Seu estudo no ambiente é importante devido à sua persistência, toxicidade, lipossolubilidade e conseqüente biomagnificação. Por isso, representam a maioria dos poluentes orgânicos persistentes (POPs) considerados prioritários pela UNEP (United Nations Environmental Programme) e banidos ou restritos pela Convenção de Estocolmo, de maio de 2001. Tais poluentes podem ser facilmente emitidos para a atmosfera, atingindo áreas remotas como a Antártida, integrando um processo cíclico de contaminação conhecido como destilação global. No presente trabalho otimizou-se uma metodologia analítica capaz de detectá-los em ovos gorados de pingüins e indivíduos de krill coletados na Baía do Almirantado, Ilha Rei Jorge, Antártida. Tal metodologia foi avaliada e enquadrou-se em critérios internacionais de controle de qualidade. Os compostos mais presentes foram, de um modo geral, os PCBs, DDTs e o HCB e a ocorrência pareceu ser espécie-específica dentro do gênero Pygoscelis. Em todos os casos, o teor dos compostos não foi superior ao de aves árticas em nível trófico semelhante. A análise do krill permitiu estimar a biomagnificação dos compostos encontrados nos ovos, cuja única fonte de contaminação é a transferência fêmea-filhote.<br>Polychlorinated biphenyls (PCBs) and organochlorine pesticides are compounds that do not occur naturally in the environment and are not easily degraded by chemical or microbiological action. Their study in the environment is important due to persistence, toxicity, liposolubility and consequent biomagnification. For these reasons, they represent the majority of the persistent organic pollutants (POPs), considered to have priority by the UNEP (United Nations Environmental Programme) and banished and/or restricted by the Stockholm Convention of May, 2001. Such pollutants can be easily ejected into the atmosphere and reach areas as remote as Antarctica, integrating a cyclical contamination process known as ?global distillation?. In the present work an analytical methodology capable of detecting such compounds in unhatched penguin eggs and whole krill was optimized. The samples were collected in Admiralty Bay, King George Island, Antarctica. This methodology was evaluated and fitted international quality control criteria. The compounds found in higher levels were, in most of the samples, the PCBs, DDTs and HCB and the occurrence seemed to be species-specific for the Pygoscelis genus. In all of the cases, the levels found were not higher than the ones in arctic birds in a similar trophic level.The krill samples analysis made it possible to estimate the biomagnification of the compounds found in eggs, whose only source of contamination is the female-offspring transfer.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Lourencetti, Carolina [UNESP]. "Resíduos de pesticidas organoclorados e bifenilas policloradas em compostos de resíduos sólidos urbanos: metodologia e aplicação." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2004. http://hdl.handle.net/11449/97749.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:29:06Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2004Bitstream added on 2014-06-13T20:59:10Z : No. of bitstreams: 1 lourencetti_c_me_araiq.pdf: 1449222 bytes, checksum: bd08a9cd92ef9f8d43d1ca49575c852f (MD5)<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)<br>Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)<br>Os resíduos sólidos urbanos (RSU) têm se tornado um problema relevante, principalmente na última década, devido a grande quantidade gerada e as limitações de área para sua disposição. Além da reciclagem de materiais como papel, plástico e vidro, a compostagem, processo de degradação e humificação da matéria orgânica, é uma forma de tratamento desses resíduos e tem como objetivo a reutilização da fração orgânica através do seu produto final o composto. O uso do composto para fins agrícolas tem sido considerado promissor por pesquisas recentes. Pelo fato do composto ser lançado ao ambiente é fundamental a avaliação da sua qualidade, o que envolve investigação de alguns parâmetros já bem estabelecidos, tais como: pH, umidade, matéria orgânica, nitrogênio total e relação C/N. Entretanto, a presença de contaminantes orgânicos persistentes, como pesticidas organoclorados e bifenilas policloradas, tem sido pouco estudada nesta matriz. Tendo em vista as considerações acima descritas, este trabalho teve como objetivos desenvolver e validar um método analítico simples e eficiente para a determinação simultânea de resíduos de dez pesticidas organoclorados (α-HCH, β-HCH, γ-HCH, p,p’-DDT, o,p’-DDT, p,p’- DDD, p,p’-DDE, aldrin, endrin, dieldrin) e seis congêneres das bifenilas policloradas (PCB 28, 52, 118, 138, 153 e 180) no composto de RSU e avaliar a presença desses contaminantes em amostras de composto de algumas usinas de compostagem do Estado de São Paulo. O procedimento em pequena escala proposto baseia-se na extração e purificação de 1,0g da matriz em uma única etapa, empregando extração em fase sólida com alumina (2g) e celite (1g) e eluição com n-hexano:diclorometano (7:3). Após concentração do eluato enxofre foi eliminado com cobre em pó ativado. A análise foi realizada por GC-ECD empregando o método do padrão externo...<br>Municipal solid waste has been a significant problem, mainly in the last decade, due to the large amount produced and the limited places for it to be deposited. Besides the recycling of materials such as paper, plastic, and glass, the composting, process of degradation and humification of organic matter, is a way to treat those wastes and its purpose is to reutilize the organic fraction through the final product, the compost. Recent research has deemed the use of compost in agriculture as being promising. Considering the fact that compost is strewn upon the environment, its quality evaluation is fundamental, which involves investigation of some parameters already established, such as: pH, moisture, organic matter, total nitrogen and C/N ratio. However, in this matrix, the presence of persistent organic pollutants such as organochlorine pesticides and polychlorinated biphenyls have been studied little. Taking into consideration the parameters described above, the aims of this study were to develop and validate a simple and efficient method for the simultaneous determination of ten organochlorine pesticides (α-HCH, β-HCH, γ-HCH, p,p’-DDT, o,p’-DDT, p,p’-DDD, p,p’-DDE, aldrin, endrin, and dieldrin) and six congeners PCBs (PCB 28, 52, 118, 138, 153, and 180) in municipal solid waste compost and evaluate the presence of these contaminants in compost samples from some São Paulo State composting plants. The proposed small-scale method combines extraction and clean-up of matrix (1g) in a single step involving solid phase extraction with alumina (2g) and celite (1g) and hexane:dichloromethane (7:3). After eluate concentration, sulphur is removed with active copper. The analysis is performed by GC-ECD using external standard mode for quantitation...(Complete abstract click electronic access below)
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Moro, Celso Camilo. "Análise de compostos organoclorados em efluentes de branqueamento de celulose por cromatografia gasosa com colunas capilares." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 1987. http://hdl.handle.net/10183/130109.

Full text
Abstract:
Constituintes quimicos de amostra de licor preto, não-tratado, proveniente de efluentes industriais de polpa de celulose do Sul do Brasil foram extraidos utilizando a resina macroreticular Amberlite XAD-4. Foram identificados os seguintes . compostos, alguns com concentrações determinadas, utilizando-se cromatografia gasosa com coluna capilar de SE-30: fenol; guaiacol; catecol; 3,4-diclorocatecol (288 ug/l); triclorocatecol (5885 ug(l); tetraclorocatecol (16461 ug/l); 4,5,6- tricloroguaiacol (500 ug/1); 3,4,5-tricloroguaiacol; pentaclorofenol (21 ug/1); tetracloroguaiacol (423 ug/1) e triclorosirin gol (173 ug/1). Foram tamb~m determinados os indices de retenção com programação linear de temperatura sendo encontrados os seguintes valores: fenol (935); guaiacol (993); catecol (1192); 4,5, 6-tricloroguaiacol (1623); 3,4-diclorocatecol (1668); 3,4,5- tricloroguaiacol (1693), pentaclorofenol (1730); 3,4,5-triclorocatecol (1751); triclorosiringol (1764); tetracloroguaiacol (1769) e tetraclorocatecol (1908). Foi feita uma comparação entre o efluente não-trata do com o que sofreu tratamento primário e secundário e verificou-se que mesmo apos o referido tratamento persistia a existência dos compostos acima mencionados apenas em menor concentração. Também foi feita uma comparação dos efluentes industriais com um efluente"artificial" obtido em laboratório através de branqueamento de papelão com hipoclorito de sódio. Verificou-se que os efluentes são bastante semelhantes. O estudo destes compostos organoclorados nos efluentes industriais e de suma importância uma vez que eles geralmente apresentam elevado grau de toxidez e mutagenidade. Não sendo eliminados pelos processos convencionais de tratamento de efluentes terão efeito cumulativo no meio ambiente causando graves danos a fauna e a flora.<br>Chemical components of untreated black liquor from industrial effluents of cellulose pulp from Southern Brazil were extracted using macroreticularJI.mberlite XP..C-4 resin. The followin9 compounds were identified qualitatively and/or quantitatively by capillary 9as chromato9raphy on a SE-30 co1umn: phenol; guaiacol catechol; 3,4-dichlorocatecho1 (288 119!1); 4, 5, 6 5-trichlorocate(hol (5885 11911); pentachlorophenol (21 l-1911) tetrachloro9uaiacol (423 11911); trich1orosyringol(173 '11911) and tetra ch 1 o r o cate c h o 1 ( 1 6 4 6 1 lJ g !l) . The retention índices were also determined usin9 linear temperature programmin9 for the following compounds and the values obtained are indicated in parenthesis: pheno1 (935); guaiacol (993); catechol (1192); 4,5,6-trichologuaiacol (1623); 3 , 4- di c h 1 o r o cate cho 1 (1668}; 3,4,5-trichloroguaiacol (1663); pentachlorophenol (1739); 3,4,5-trich1orocatechol (1751) trichlorosyrin9ol (1764); tetrachloroguaiacol (1769) and chlorocatechol (1908). Comparison between untreated samples of black liquor and samples subjected to primary and secondary treatment showed that the effluent continues containing all the above mentioned compounds, only in lesser quantity. A comparison was also made between the industrial effluents and an "artificial" one obtained in tfte laboratory by bleaching of cardboard with sodium hypochlorite. It was found that the effluents are rather similar. The study of these chlorinated organic compounds in industrial effluents is of great importance because they are generally toxic and mutagenic. Since they are not eliminated by conventional treatment of effluents, they have a cumulative effect in the environment and cause serious damage to flora and fauna.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Matos, Ervalino Sousa. "Sintetização, caracterização e aplicação do ferro metálico nanoparticulado na redução de compostos organoclorados para a recuperação ambiental." Instituto Nacional de Pesquisas Espaciais, 2009. http://urlib.net/sid.inpe.br/mtc-m19@80/2009/10.30.21.43.

Full text
Abstract:
O objetivo deste trabalho foi de sintetizar, caracterizar e aplicar o ferro metálico nanoparticulado na redução de compostos organoclorados, visando a recuperação ambiental. Este estudo demonstrou que, (1) partículas de ferro metálico (Fe$ ^0$ ), com dimensões nanométricas (70 nm, em média), podem ser sintetizadas utilizando-se cátion férrico Fe (III) como precursor, através de reação química em solução aquosa e que, (2) partículas de ferro metálico, de diferentes dimensões, podem ser utilizadas para eliminação de compostos organoclorados contaminantes de águas e ainda, que, (3) a velocidade de reação de dealogenação de tricloroeteno (TCE) e monoclorobenzeno (MCB), é inversamente proporcional ao tamanho das partículas, portanto, sendo maior, quanto maior for a área superficial das mesmas. A caracterização das partículas obtidas, através da microscopia eletrônica de varredura (MEV), da microscopia eletrônica de varredura de emissão de campo MEV-FEG, de alta resolução, e da energia dispersiva de raios X (EDX), demonstrou que foram obtidas partículas com tamanhos na escala nanométrica, formando longos encadeamentos uniaxiais de nanopartículas, com pureza química elevada. O acompanhamento da reação de dealogenação do tricloroetileno e do monoclorobenzeno, em solução aquosa concentrada, através da cromatografia gasosa, associada à espectrometria de massa, evidenciou que o rápido desaparecimento destes compostos é tanto maior quanto menor for a dimensão das partículas metálicas redutoras.Os ensaios realizados em laboratório, resultaram na dealogenação de clorobenzeno e tricloroeteno, em temperatura e pressão ambientes, por simples contato com partículas nanométricas de ferro valência zero, produzidas e caracterizadas no decorrer deste trabalho de pesquisa. Esses ensaios comparativos, realizados simultaneamente com massas semelhantes de ferro nanoparticulado e de ferro metálico microparticulado, demonstraram que o tempo de descontaminação e, consequentemente, a velocidade da reação do metal com os compostos halogenados são funções do tamanho das partículas metálicas e, portanto, da área superficial das mesmas.<br>The objective of this work was the synthesizing, characterization and application of nanoscale iron particles to dehalogenation of organic compounds for environmental remediation. In this study, laboratory assessment has demonstrated that (1) metallic iron nanoparticles (Fe$ ^0$ ) can be prepared by the solution method from common precursor Fe (III) and that, (2) metallic iron particles are effective to eliminate environmental contaminants, such monochlorobenzene (MCB) and trichloroethene (TCE) in water and that, (3) reaction with nanoparticles are faster than iron microparticles with, when considering the same mass rate. So, dehalogenation reaction is size dependent or, seeing for other side, this fenomenous is function of iron particles total specific area. Characterization of metallic iron nanoparticles, by scanning electron microscopy (SEM), high-resolution scanning electron microscopy (MEV-FEG) and energy disperse X-ray analysis (EDX), has demonstrated that iron nanoparticles were obtained and were further aggregated into the chains, with high chemistry purity.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Ribas, Fitó Núria. "Exposició a compostos organoclorats i efectes sobre la salut infantil durant el primer any de vida." Doctoral thesis, Universitat Pompeu Fabra, 2003. http://hdl.handle.net/10803/7070.

Full text
Abstract:
L'hexaclorobenzè (HCB) és un compost organoclorat àmpliament distribuït per tot el planeta, altament lipofílic que s'acumula als sistemes biològics. Els nounats s'exposen a aquests compostos organoclorats (OCs) a través de la placenta i de la lactància materna. Tot i que l'HCB és un dels OCs més comuns, la seva transferència a través de la placenta de la mare al fetus durant la gestació i a través de l'alletament matern està poc documentada. El coneixement sobre els seus possibles efectes sobre la salut infantil és també bastant limitat. A Flix, un poble de la Ribera d'Ebre, es van detectar nivells molt elevats d'HCB a l'atmosfera degut a la seva proximitat a una empresa electroquímica. Els objectius del present treball són els d'avaluar l'exposició a OCs a través de la placenta i de la lactància materna i els seus efectes sobre la salut infantil durant el primer any de vida en el conjunt de nounats d'aquesta població.<br>Hexachlorobenzene (HCB) is an organochlorine compound widely spread in the environment, highly lipophyilic which accumulates in all biological systems. Newborns are exposed to organochlorine compounds (OCs) through placenta and via breastfeeding. Although HCB is one of the most common OCs, its transference from the mother to the child through placenta and via breastfeeding is poorly documented. The knowledgement of the possible adverse effects on infant's health is also limited. In Flix, a small village in the Ribera d'Ebre area, high levels of HCB were detected in the atmosphere of the village due to the vicinity of an electrochemical factory. The objectives of the present study are to evaluate OCS exposition through placenta and breastfeeding and its effects on infant's health during the first year of life.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Vacondio, Bruna. "Biodegradação do pesticida pentaclorofenol por uma linhagem de fungo marinho isolado da ascídia Didemnun ligulum." Universidade Federal de São Carlos, 2014. https://repositorio.ufscar.br/handle/ufscar/2102.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-06-02T19:32:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 5793.pdf: 2202297 bytes, checksum: 747359b5bd140047bbb32daf90dd91aa (MD5) Previous issue date: 2014-02-27<br>Financiadora de Estudos e Projetos<br>Environmental contamination by pesticides in agriculture has caused many irreparable damage environmental to the ecosystem. Pentachlorophenol (PCP), the class of organochlorines, is a phenolic compound and a dangerous pollutant, that although banned in Brazil since 1985, there are many contaminated areas. This pesticide is the subject of much concern because it has high toxicity and power of persistence in the environment due to their resistance to biotic and abiotic degradation. The use of microorganisms as degrading agents of several chemical is considered an effective method to reduce the adverse effects of contaminants on the environment. The fungi derived from marine environment are adapted to extreme conditions, developing attributes that give them the ability to produce various of biologically active compounds differentes of their respective representatives who inhabit the land environment. In addition, marine fungi present an excellent bioenzimatic potential to be explored in the biotransformation of xenobiotics such as, for example, pesticides. In this work, fifteen strains of fungi isolated from a marine invertebrate, the ascidian Didemnun ligulum were evaluated according to their resistance, ability to grow in the presence of the pentachlorophenol (PCP) pesticide and its enzymatic potential against biodegradation of the pesticide and its metabolites. Concentrations were evaluated 10, 25, 30, 40 and 50 mgL-1 in solid media 3% malt. Nine among the tested strains showed growth in at least one concentration, but the DL2B strain (identified as Trichoderma harzianum) obtained optimal growth in most (50 mgL-1), proving be resistant to its toxicity and suggesting its potential for biodegradation. Therefore, it was selected for reactions in liquid medium in the presence of the pesticide with an initial concentration of 20 mgL-1 of PCP, to measure biodegradation. he biodegradation were evaluated after 7, 14 and 21 days of incubation. In 7 days of incubation it was no longer detected the presence of PCP in the samples, indicating the biodegradation of the pesticide by the fungus. The pentachloroanisole (PCA) metabolites and 2,3,4,6- tetrachloroanisole (2,3,4,6-TeCA) were identified by gas chromatography coupled with mass spectrometry (GC-MS), indicating degradation of the pesticide by the fungus. In a second step, the strain of Trichoderma harzianum was subjected to biodegradation reactions in liquid medium containing metabolites PCA and 2,3,4,6-TeCA. It was observed that these compounds possibly cause some toxic effect on this micro-organism, but not enough to cripple the biodegradation by fungi. The fungus didn't degrade these compounds completely as occured with the PCP, but got reduce the concentrations of metabolites in the samples. These results confirm the efficiency of fungi derived from marine environment to biodegrade persistent compounds and enables the improvement methodologies using these microorganisms in techniques for decontamination of polluted environments with xenobiotics.<br>A contaminação ambiental pelo uso de pesticidas na agricultura tem causado muitos danos ambientais irreparáveis ao ecossistema. O pentaclorofenol (PCP), da classe dos organoclorados, é um composto fenólico e um perigoso poluente. Este pesticida é objeto de muita preocupação por possuir elevada toxicidade e poder de persistência no meio ambiente, devido à sua resistência à degradação biótica e abiótica. Apesar de proibido no Brasil desde 1985, existem ainda muitas áreas contaminadas por ele. A utilização de micro-organismos como agentes degradadores de diversas substâncias químicas é considerada uma forma eficiente para reduzir os efeitos adversos dos contaminantes sobre o ambiente. Os fungos derivados do ambiente marinho são adaptados à condições extremas e possuem atributos que lhes conferem a capacidade de produzir compostos biologicamente ativos diferentes dos seus respectivos representantes que habitam o meio terrestre. Além disso, os fungos marinhos apresentam um excelente potencial bioenzimático a ser explorado na biotransformação de xenobióticos como, por exemplo, os pesticidas. Neste trabalho, quinze linhagens de fungos isoladas de um invertebrado marinho, a ascídia Didemnun ligulum, foram avaliadas segundo sua resistência à toxicidade, habilidade de crescer e biodegradar o pesticida pentaclorofenol (PCP) e seus metabólitos. Foram avaliadas as concentrações 10, 25, 30, 40 e 50 mgL-1 de PCP, em meio de cultura sólido Malte 3%. Nove, dentre as linhagens avaliadas, apresentaram crescimento em pelo menos uma das concentrações, mas a linhagem DL2B (identificada como Trichoderma harzianum) apresentou ótimo crescimento na concentração mais drástica (50 mgL-1), mostrando ser resistente à sua toxicidade e sugerindo seu potencial para biodegradação do composto. Sendo assim, foi selecionada para reações em meio líquido na presença do pesticida com concentração inicial de 20 mgL-1 de PCP, para quantificar sua biodegradação. As avaliações da biodegradação foram realizadas após 7, 14 e 21 dias de incubação. Com 7 dias de incubação já não foi detectada a presença do PCP nas amostras. Os metabólitos pentacloroanisol (PCA) e 2,3,4,6-tetracloroanisol (2,3,4,6-TeCA) oriundos das biotransformação do PCP foram identificados por cromatografia a gás acoplada ao espectrômetro de massas (CG-EM), indicando a biotransformação do pesticida pelo fungo. Em uma segunda etapa, a linhagem de Trichoderma harzianum foi submetida à reações de biodegradação em meio líquido contendo os metabólitos PCA e 2,3,4,6-TeCA. Observou-se que esses compostos possivelmente causam algum efeito tóxico sobre este micro-organismo, mas não o suficiente para inviabilizar a biodegradação pelo fungo. O fungo não degradou esses compostos completamente no período de 21 dias, como ocorreu com o PCP, mas conseguiu reduzir as concentrações dos metabólitos nas amostras. Estes resultados confirmam a eficiência de fungos derivados do ambiente marinho em biodegradar compostos persistentes e possibilitam o aprimoramento de metodologias utilizando esses micro-organismos em técnicas para descontaminação de ambientes poluídos com xenobióticos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Ávila, Luciano. "Remediação de águas subterrâneas contaminadas por compostos organoclorados (PCE/TCE) através do uso de carvão ativado e permanganato de potássio." reponame:Repositório Institucional da UFPR, 2018. http://hdl.handle.net/1884/47740.

Full text
Abstract:
Orientador : Prof. Dr. Jorg Metzger<br>Coorientadores: Prof. Dr. Marielle Feilstrecker e Profª Drª Patrícia Charvet<br>Dissertação (mestrado) - Universidade Federal do Paraná, Setor de Tecnologia, Programa de Mestrado Profissional em Meio Ambiente Urbano e Industrial, em parceria com o Serviço Nacional de Aprendizagem Industrial e a Universität Stuttgart. Defesa: Curitiba, 30/10/2012<br>Inclui referências : f. 80-84<br>Resumo: Este trabalho aborda os estudos realizados para remediação de águas subterrânea contaminada principalmente por tetracloroeteno (PCE) e tricloroeteno (TCE) no terreno de uma antiga indústria química. O desenvolvimento foi em três etapas distintas: remediação através da adsorção em carvão ativado; escala laboratorial para avaliação da degradabilidade dos compostos PCE/TCE com permanganato de potássio; e por fim aplicação de permanganato diretamente no freático na área da empresa. A remediação no terreno consistiu através de bombeamento da água subterrânea de nove poços, passando por uma coluna de carvão ativado. Na escala laboratorial foram realizados experimentos com amostras sintéticas e originais do poço de monitoramento de maior contaminação. A contaminação inicial diagnosticada era de 89.234 ?g/L de PCE e 65.567 de TCE. O emprego do permanganato ocorreu durante 10 campanhas de aplicação diretamente nos poços mais contaminados, em concentrações de 1, 4 e 10%. A adsorção em carvão ativado granular foi muito eficiente nos primeiros dez meses de operação obtendo uma remoção de 95% de PCE e 90% de TCE. O uso de permanganato em escala laboratorial foi muito eficiente para TCE e de difícil contato com o PCE. A aplicação em campo do permanganato, comprovou a necessidade de injeção sob pressão, a fim de aumentar o raio de influência do oxidante em solos argilosos. Os resultados obtidos comprovaram o êxito do tratamento de águas subterrâneas contaminadas com PCE/TCE mediante processos de oxidação com permanganato (in situ) e adsorção em carvão ativado granular (on site). Palavras-chave: PCE; TCE, remediação, carvão ativado e oxidação in-situ com permanganato.<br>Abstract: The present study was on the remediation of groundwater contaminated mainly by tetrachloroethene (PCE) and trichloroethene (TCE), in an area of an old chemical industry. The development was in three distinct steps: remediation through activated carbon, laboratory studies to evaluate the degradability of PCE/TCE with potassium permanganate and use of potassium permanganate directly on groundwater in the industry's area. The on-site remediation involved the pumping of groundwater from nine wells through an activated carbon column. Laboratory scale experiments were carried out with synthetic and original samples taken from the most contaminated monitoring well. The initial contamination diagnosed was of 89.234 ?g/L for PCE and of 65.567 ?g/L for TCE. The potassium permanganate was applied directly in the most contaminated wells in ten campaigns and in concentrations that varied from 1,4 to 10%. The granulated activated carbon adsorption was very efficient in the first months of operation and reached a removal of 95% of PCE and of 90% of TCE. The use of potassium permanganate was efficient for TCE removal but non effective for PCE. During the on-site applications it was concluded the need for pressurized injection and that there is a limit on the influence radius of the oxidant in clay soils. The results obtained were successful on the treatment of groundwater contaminated by PCE and TCE through granulated activated carbon and potassium permanganate oxidation. Keywords: PCE; TCE, remediation, activated charcoal, permanganate in-situ oxidation.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Fonfria, Subirós Elena. "Mecanismes de neurotoxicitat "in vitro" dels compostos de mercuri i pesticides organoclorats: alteracions en la neurotransmissió per aminoàcids." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2002. http://hdl.handle.net/10803/855.

Full text
Abstract:
La toxicologia és l'estudi dels efectes adversos que causen compostos químics en organismes vius. Certs tòxics són específics per a neurones o grups de neurones resultant en el seu dany o la seva mort. La present tesi doctoral tracta aspectes neurotoxicològics de plaguicides organoclorats i compostos de mercuri. Els pesticides organoclorats produeixen en mamífers un síndrome d'hiperexcitabilitat acompanyat de convulsions mentre que el mercuri produeix malalties neurodegeneratives. Al sistema nerviós central de mamífers el glutamat és el neurotransmissor excitador principal, mentre que l'àcid gamma-aminobutíric (GABA) i glicina són els neurotransmissors inhibidors principals. Els pesticides organoclorats inhibeixen els corrents induïts per GABA interaccionant al lloc de la picrotoxinina del receptor GABAA, i d'altra banda els compostos de mercuri afecten a la transmissió sinàptica a través de múltiples accions en receptors i canals iònics, actuant selectivament sobre les cèl·lules granulars de cerebel in vivo. Els objectius de la tesi van ser: (1) l'estudi del bloqueig del receptor de glicina en comparació al receptor GABAA per part dels compostos organoclorats i (2) l'alteració del sistema GABAèrgic i glutamatèrgic així com la viabilitat neuronal per part dels compostos de mercuri. Cultius primaris de cèl·lules granulars de cerebel glutamatèrgiques que expressen funcionalment el receptor GABAA i el receptor de glicina van ser utilitzats al llarg de tot l'estudi. La inhibició del flux de clorur induït per glicina diferencia el lindà dels ciclodiens. El lindà va inhibir amb potència similar tant el flux de clorur induït per GABA com l'induït per glicina, mentre que l'&#61537;-endosulfà i el dieldrin van ser molt més potents al receptor GABAA que al receptor de glicina. Un model farmacofòric obtingut mitjançant anàlisis computacionals va mostrar una regió formadora de ponts d'hidrogen responsable de l'acció diferencial dels ciclodiens al receptor GABAA, mentre que cinc regions hidrofòbiques estarien mediant l'acció dels ciclodiens i el lindà en ambdós receptors. Metilmercuri i clorur de mercuri alteraren la farmacologia del receptor GABAA potenciant la unió de flunitrazepam al lloc modulador de les benzodiazepines. A més a més, ambdós compostos de mercuri van inhibir el transport de glutamat i van produir paral·lelament a aquest efecte un increment del glutamat alliberat al medi i la oligomerització del transportador de glutamat neuronal EAAT3. La pèrdua de viabilitat mitocondrial produïda per metilmercuri i clorur de mercuri va ser prèvia a la neuronal i no relacionada amb excitotoxicitat. El metilmercuri va produir una mort neuronal dependent de mitocondri però independent de caspases a través de la translocació del factor iniciador de l'apoptosis (AIF) del mitocondri cap al nucli. Al llarg d'aquest treball els efectes d'ambdós compostos de mercuri han estat mimetitzats per un agent alquilant de grups sulfhidril i revertits per agents reductors indicant un mecanisme d'acció universal d'oxidació de les cisteïnes per a aquests compostos. Malgrat aquest mecanisme comú, metilmercuri i clorur de mercuri tenen accions diferencials en alguns dels seus efectes així com en la seva potència, que podria estar determinada per la capacitat del mercuri en un o dos llocs d'acomplexació (CH3Hg+ i Hg+2). Ambdós compostos de mercuri van causar un increment de clorur intracel·lular, i la omissió de clorur al medi d'assaig o bé la presència d'un bloquejant de canals de clorur no dependent de receptor van determinar alguns dels efectes dels compostos de mercuri observats. <br/>En conclusió, els pesticides organoclorats produeixen una neurotoxicitat mediada per receptor actuant sobre la neurotransmissió inhibidora mentre que els compostos de mercuri tenen un ampli ventall d'accions en diferents dianes tant al sistema de neurotransmissió inhibidor com excitador així com a nivell de les vies de mort neuronal.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Yogui, Gilvan Takeshi. "Ocorrência de compostos organoclorados (pesticidas e PCBs) em mamíferos marinhos da costa de São Paulo (Brasil) e da Ilha Rei George (Antártica)." Universidade de São Paulo, 2002. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/21/21133/tde-17032002-115002/.

Full text
Abstract:
Os compostos organoclorados causam grande impacto na natureza devido a três características básicas: persistência ambiental, bioacumulação e alta toxicidade. Os mamíferos marinhos estão entre os organismos mais vulneráveis à toxicidade crônica desses contaminantes porque, além de concentrá-los em grande quantidade, a fêmea transfere parte de sua carga ao filhote durante a gestação e a lactação. Assim, o presente trabalho teve como objetivos otimizar uma metodologia para determinação de organoclorados (pesticidas e PCBs) em matrizes gordurosas e verificar a ocorrência dos mesmos na gordura subcutânea de mamíferos marinhos amostrados na costa de São Paulo (Brasil) e na Ilha Rei George (Antártica). No protocolo metodológico otimizado, a extração foi realizada em extrator Soxhlet (8 h) com uma mistura de n-hexano e diclorometano. A etapa de purificação foi feita através de tratamento ácido e o extrato final analisado em cromatógrafo a gás equipado com detector de captura de elétrons (GC-ECD). A performance do método foi avaliada com material de referência certificado, enquadrando-se dentro de padrões internacionais de controle de qualidade. O limite de detecção do método foi em média 2 ng g-1. As análises apontaram DDTs e PCBs como os grupos que mais causam impacto nos cetáceos da costa de São Paulo. Isso refletiu o histórico de ambos no Brasil, tanto em indústria como em agricultura e saúde pública. Em contrapartida, HCHs e HCB não apresentaram concentrações elevadas, fato que pode ser atribuído à volatilidade dos mesmos em regiões de clima tropical. Da mesma maneira, a-clordano, g-clordano e mirex não foram detectados em níveis significativos. A foca de Weddell (Leptonychotes weddelli), habitante do continente antártico, evidenciou as menores cargas de contaminante entre os animais estudados. As toninhas (Pontoporia blainvillei) e o golfinho-nariz-de-garrafa (Tursiops truncatus) também apresentaram baixos níveis de organoclorados. Os botos-cinza (Sotalia fluviatilis) revelaram concentrações de DDT iguais ou superiores a cetáceos da Índia, país onde esse pesticida ainda não está proibido. Já o golfinho-de-dentes-rugosos (Steno bredanensis) mostrou a maior contaminação entre os animais analisados, comparável a espécies estudadas em águas costeiras de países desenvolvidos (onde os organoclorados foram muito utilizados).<br>Organochlorine compounds cause strong impact on the nature, as a consequence of three basic characteristics: environmental persistence, bioaccumulation, and high toxicity. The marine mammals are one of the most vulnerable organisms to the chronic toxicity of these contaminants. Besides the high concentration in the body, the female transfers part of her load to the offspring during gestation and lactation. The aim of this study was (1) the optimization of a methodology for determining chlorinated hydrocarbons (pesticides and PCBs) in fatty biological matrices and (2) the analysis of organochlorines in marine mammals blubber sampled along São Paulo coast (Brazil) and King George Island (Antarctica). According to the optimized methodology, the extraction was carried out in Soxhlet apparatus (8 h) with a mixture of n-hexane and dichloromethane. The clean-up was carried out with acid treatment and the resulting extract injected into gas chromatography coupled to electron capture detector (GC-ECD). The method performance was evaluated with certified reference material and fitted for international standards of control quality. The mean method detection limit was 2 ng g-1. DDTs and PCBs were the most concentrated organochlorines in the cetaceans from São Paulo coast. These findings reflected their past usage in Brazil by industry, agriculture, and public health. On the other hand, both HCHs and HCB were not found in high concentration likely due to their volatility in tropical climate areas. Mirex, a-chlordane and g-chlordane were not detected in elevated levels. The Weddell seal (Leptonychotes weddelli), from Antarctic continent, presented the smallest load among the studied animals. As the same way, the franciscanas (Pontoporia blainvillei) and the bottlenose dolphin (Tursiops truncatus) presented low organochlorine levels. The marine tucuxi (Sotalia fluviatilis) showed equal or higher DDT concentration than Indian cetaceans where that pesticide is still in use. The rough-toothed dolphin (Steno bredanensis) revealed the greatest contamination among the analyzed animals, comparable to species studied in the coastal waters of developed countries (where organochlorines were extensively used).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Cotta, Jussara Aparecida de Oliveira. ""Diagnóstico ambiental do solo e sedimento do Parque Estadual Turístico do Alto Ribeira (PETAR)"." Universidade de São Paulo, 2004. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/75/75132/tde-17082004-110811/.

Full text
Abstract:
O Parque Estadual Turístico do Alto Ribeira - PETAR - localizado no vale do Ribeira de Iguape, a 315 km de São Paulo, é uma das últimas áreas de mata Atlântica preservada e com uma diversidade enorme de fauna e flora. Por se tratar de uma região bastante complexa do ponto de vista ambiental, vários são os conflitos existentes no que se refere ao planejamento do uso e ocupação do solo, dado que a região apresenta quase 40% de seu território bloqueado por força do que dispõem as legislações ambientais que, a partir da década de 80, criaram várias unidades de conservação ambiental. No entanto, cerca de 30% da área ocupada do PETAR é utilizada para atividades impróprias à preservação desse patrimônio público. Essas atividades são representadas basicamente por: agricultura, exploração mineral, descarga de esgoto doméstico não tratado e expansão populacional. A utilização de compostos organoclorados na agricultura e exploração intensa de metais durante anos na região têm contaminado o ecossistema. Desta forma, o objetivo deste trabalho foi estabelecer uma metodologia para avaliar a qualidade ambiental do solo e sedimento da região do PETAR. Considerando-se as características econômicas da região - agricultura, mineração e ecoturismo - o solo e sedimento foram analisados com respeito a compostos organoclorados e metais pesados. Os metais avaliados foram o chumbo, devido aos problemas com a mineração e, em adição, cádmio, cobre, zinco, níquel, cromo, alumínio, manganês e ferro, sendo estes analisados por absorção atômica. Foram avaliados os compostos organoclorados lindano, HCB e os PCBs. Para suas determinações foi utilizado um cromatógrafo a gás com detector de captura de elétrons. Os resultados mostram que, de modo geral, a região do PETAR encontra-se impactada por Pb, Zn e Cu, principalmente nos sedimentos, com alto grau de contaminação. Foram também encontradas concentrações de compostos organoclorados acima do valores permissíveis.<br>The Parque Estadual Turístico do Alto Ribeira - PETAR - located in the Vale do Ribeira de Iguape, distant 315 km from São Paulo, is one of the last preserved areas of Atlantic forest. It has an enormous diversity of fauna and flora. This is a region with a great complexity under the environmental point of view, so there are lot of conflicts referring to the land usage and occupation planning, once the region presents almost 40% of its territory blocked by force of what environmental legislation dispose, which since the 80’s decade, have created several environmental conservation units. However, about 30% of the PETAR occupied area are used for activities that are unsuitable to the preservation of this common wealth. These activities are represented basically by agriculture, mineral exploration, discharge of non treated domestic sewage and population expansion. The usage of organochlorine compounds in agriculture and intensive metal exploration in the region during years contaminated the ecosystem. In this way, the purpose of this work was to establish a methodology to evaluate the environment quality of the soil and sediment from PETAR region. Considering the economic characteristics of the region - agriculture, mining and ecotourism - the soil and sediment had been analyzed with respect to organochloride compounds and heavy metals. The evaluated metals had been lead, due to the problems with the mining and, in addition, cadmium, copper, zinc, nickel, chromium, aluminium, manganese and iron, having these been analyzed by atomic absorption. The organochloride compounds &#61543;HCH, HCB and the PCBs had been evaluated. For its determination a gas chromatograph with electron capture detector was used. The result shows that, in a general way, the PETAR region find impacted by Pb, Zn and Cu, mainly in the sediments, with high contamination intensity. Organochloride compound concentrations also had been found above the permissible values.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Legat, Leticiaà Nadine Alves. "Acumulação de compostos organoclorados (PCBs, DDTs e HCB) em tecido hepático de delfinídeos (Cetacea, Mammalia) do Estado do Rio de Janeiro." Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2011. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=2667.

Full text
Abstract:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior<br>No decorrer das últimas décadas a pesquisa relacionada à contaminação de organismos marinhos por compostos organoclorados (OCs) se intensificou aliada à utilização de algumas espécies como sentinelas da qualidade ambiental quanto aos poluentes orgânicos. Dentre essas espécies, podem-se destacar os cetáceos, animais que entre outras características possuem grande longevidade, alta porcentagem lipídica em seus tecidos e são predadores de topo de cadeia trófica, tendendo assim a acumular altos níveis de OCs em seus tecidos. O presente estudo teve por objetivo determinar as concentrações de OCs de origem industrial e agrícola (PCBs, HCB e DDTs) em tecido hepático de oito diferentes espécies de cetáceos delfinídeos pertencentes a três distintas áreas oceânicas do Estado do Rio de Janeiro, são elas a região costeira, a plataforma continental e a região oceânica. A determinação foi realizada em cromatógrafo a gás (GC - Agilent 6890) conectado a um espectrômetro de massa (MS - Agilent 5973). Os valores de DDTs (1263617272 ng.g -1 lip.) e PCBs (7648877288 ng.g -1 lip.) aqui encontrados estão entre os mais altos já reportados para o táxon. Em todas as áreas observou-se uma predominância do &#931;PCB, seguida do &#931;DDT e HCB, em níveis que refletem o caráter fortemente industrial da região analisada. Entre os PCBs, a maior contribuição advém dos hexabifenis, seguida dos hepta e pentabifenis, sendo os congêneres 153, 138 e 180 os principais em todas as áreas. A razão p,pDDE/&#931;Dp,pDDT foi alta em todas as regiões (0,9), refletindo um input antigo do poluente na área. Foram realizadas correlações entre as concentrações de OCs e os parâmetros biológicos das espécies, como idade, sexo e comprimento total. A transferência placentária de OCs foi analisada em dois pares de fêmea-feto de Sotalia guianensis, mostrando uma maior transferência dos compostos com menor log Kow. Como esperado, foi encontrada uma diferença significativa no perfil de contaminação entre as espécies das diferentes regiões, relacionada à proximidade da fonte, características espécie-específicas e ao arranjo trófico das espécies.<br>Over the past decades the research on marine organisms contamination by organochlorine compounds (OCs) has been intensified, allied to the utilization of some species as sentinels of the environmental quality related to organic pollutants. Among these species, cetaceans stand out as animals that, between other characteristics, have great longevity, high lipid percentage on their tissues and are top predators in food chains, therefore having the tendency to accumulate high OCs levels in their tissues. The present study aimed to determine OCs concentrations from industrial and agricultural sources (PCBs, HCB and DDTs) in hepatic tissue of eight different species of delphinid cetaceans belonging to three different oceanic areas of Rio de Janeiro State, namely, coastal region, continental shelf and oceanic region. The determination was performed in an Agilent 6890 gas chromatograph (GC) connected to an Agilent 5973 mass spectrometer (MS). DDTs (1263617272 ng.g -1 lip.) and PCBs (7648877288 ng.g -1 lip.) values reported here are amongst the highest values ever reported for the taxon. In all areas &#931;PCB predominance was observed, followed by &#931;DDT and HCB in levels that reflect the highly industrial character of the analyzed region. Amongst PCBs, the largest contribution comes from hexa biphenyls, followed by hepta and penta biphenyls, being the 153, 138 and 180 the main congeners in all areas. The p,pDDE/&#931;Dp,pDDT ratio was high in all regions (0,9), reflecting an ancient input of the pollutant in the area. Correlations between OCs concentrations and biologic parameters such as age, sex and total body lenght were performed. OCs placental transfer was analyzed in two Sotalia guianensis mother-fetus pairs, showing a higher transfer of compounds with lower log Kow. As expected, a significant difference was found on the contamination profile between species from the different regions, related to source proximity, species-specific characteristics and the species trophic arrangement.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Simões, Elke Cliquet. "Diagnóstico ambiental em manguezais dos complexos estuarinos da Baixada Santista e de Cananéia - São Paulo, no tocante a metais e compostos organoclorados." Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/75/75132/tde-14042008-093253/.

Full text
Abstract:
Os manguezais, grandes berçários da natureza que se encontram em quase todo o litoral brasileiro, são áreas que requerem o máximo de proteção contra distúrbios ambientais. Na Baixada Santista e na região de Cananéia - Iguape, a atividade pesqueira é o principal subsídio para muitas famílias, porém vêm sendo ameaçada nos últimos anos pelo descaso com que esses ambientes são tratados. Este tão importante ecossistema que controla o clima de cidades litorâneas e oferece madeiras, remédios, óleos e uma rica variedade de alimentos, também retém poluentes com muita facilidade, o que coloca em risco tanto a vida vegetal quanto animal, a qual se inclui o homem. Diante desta preocupação, este trabalho visou avaliar substâncias potencialmente tóxicas, como metais e pesticidas organoclorados, em amostras de sedimento, água, folhas e raízes de três espécies de mangues nas áreas de manguezais dos complexos estuarinos da Baixada Santista e de Cananéia - São Paulo. O diagnóstico foi realizado em cinco pontos de cada uma destas regiões e as técnicas utilizadas para as análises foram a cromatografia gasosa com detector de captura eletrônica (GC-ECD) e a espectrometria de emissão atômica com fonte de plasma indutivamente acoplado (ICP-AES). Os resultados obtidos demonstraram que, dentre os 10 metais estudados, apenas alguns pontos de coleta apresentaram valores de concentrações acima dos limites estabelecidos pelas legislações, entretanto, para os 18 compostos organoclorados determinados, foram obtidas concentrações acima dos limites de tolerância na maioria das amostras, indicando a necessidade de uma maior atenção das autoridades responsáveis, uma vez que estas não são substâncias naturais de manguezais ou até mesmo da fisiologia de plantas que habitam estes ecossistemas.<br>The mangrove, great nurseries of the nature that can be find in almost all the Brazilian coast, are areas that require the maximum protection against ambient riots. In the Baixada Santista and the region of Cananéia - Iguape, the fishing activity is the main subsidy for many families, however this have being affected in the last years by the indifference with these environments are treated. This so important ecosystem that controls the climate of littoral cities and offers wood, remedies, oils and a rich variety of foods also holds back pollutants with much easiness, what it puts at risk even the vegetal or animal life, which includes the man. Ahead this concern, this work aimed at to evaluate potentially toxic substances, as metals and organochlorine pesticides, in sediment samples, water, leaves and roots of three mangrove species in the Baixada Santista and Cananéia - São Paulo estuary complexes areas. The diagnosis was done in five points of each region and the techniques used for the analyses had been the gas chromatography with electron capture detector (GC-ECD) and the atomic emission spectrometry with inductively coupled plasma (ICP-AES). The results obtained had demonstrated that amongst 10 studied metals, only some sample points had presented concentrations values above of the limits established by the legislation, however, for 18 determined organochlorine compounds, had been concentrations above of the tolerance limits in the samples majority, indicating the need of a better attention of the responsible authorities, considering that these compounds are not natural substances of mangrove or even though of the plants physiology that inhabit these ecosystems.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Vieira, Eliane. "A influência do efeito matriz na determinação dos pesticidas organoclorados e organofosforados em amostras de manga." Universidade de São Paulo, 2003. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46133/tde-28022018-122057/.

Full text
Abstract:
Devido à importância da agricultura para a economia do Brasil e para a dieta da população brasileira, um esforço contínuo tem sido feito para preservar a qualidade dos alimentos. Um dos mais importantes critérios de qualidade é a concentração correta dos pesticidas ou a não detecção destes nos alimentos. O objetivo deste trabalho é estudar o efeito matriz na analise de resíduos de pesticidas por cromatografia à gás em manga, a contaminação de mangas compradas na cidade de São Paulo por pesticidas e a otimização de um método multiresíduo neste tipo de matriz. O método empregado foi o utilizado pelo Governo Holandês adaptado de Lucke (1975), e constou da extração com acetona e partição em uma mistura diclorometano:hexano 1:1. O extrato foi concentrado e injetado em cromatógrafo à gás com detector de captura de elétrons e detector fotométrico de chama. Foram analisados 23 princípios ativos diferentes entre herbicidas, inseticidas, fungicidas e acaricidas; a metodologia empregada permitiu um limite de quantificação que variou de 0,01 mg/Kg a 0,30 mg/Kg. A recuperação de amostras fortificadas variou de 70 a 120%. Os resultados mostraram que a matriz apresenta uma grande influência na determinação dos princípios ativos Procloraz, Difenoconazol, Fosmete, Azoxistrobina e sulfato Endosulfam; o único princípio ativo encontrado nas amostras compradas no varejo foi o fungicida Procloraz com valores permitidos pela Legislação Brasileira.<br>Due to the importance of Agriculture for the economy of Brazil and for the diet of Brazilian population, a continuous effort is being made to preserve its high quality characteristics. One of the most important quality criteria is the right concentration or better not detectable pesticide residues. This work had the objective to study the matrix enhancement effect in gas chromatographic analysis of pesticide residue in mango fruit; the contamination of mango fruit by pesticide bought in Sao Paulo city and the optimization of the multiresidue method in this matrix. The employed method in the analysis was adapted from Lucke (1975), used by Netherlands Government; extraction with acetone and partition in a dichlorometane:hexane (1:1), and Gas Chromatographic determination with ECD and FPD. We studied about 23 active substances among herbicides, fungicides, insecticides and acaricides, the developed method allowed a quantification limit ranging from 0,01 mg/Kg to 0,30 mg/Kg. The recoveries of fortified samples ranged from 70 to 120%. The results showed that the matrix had a effect in the determination of the pesticides: prochoraz,difenoconazol, Fosmete, Azoxistrobina and Endosulfam Sulfate. It was found that the mango fruit were contaminated only by Procloraz; according to the Brazilian legislation, this pesticide can be present in mango.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Carreiro, Lorena Mendes. "RISCO DE CONTAMINAÇÃO DE SOLOS E ÁGUAS SUBTERRÂNEAS NO ESTADO DO MARANHÃO POR ORGANOCLORADOS: SUSCETIBILIDADE DE ÁREAS DE PRESERVAÇÃO." Universidade Federal do Maranhão, 2016. http://tedebc.ufma.br:8080/jspui/handle/tede/529.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-08-17T15:00:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lorena Mendes Carreiro.pdf: 2755956 bytes, checksum: 6882b0f4c199c14ab0ebf1c7bf21c1bb (MD5) Previous issue date: 2016-02-23<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior<br>Test of risk of contamination of soil and groundwater in Maranhão by organochlorines. Analysis of the susceptibility of ecological interest areas of the state.<br>Trabalho sobre o risco de contaminação de solos e águas subterrâneas no Maranhão por substâncias organocloradas. Análise da suscetibilidade de áreas de relevante interesse ecológico do Estado.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Neto, Eliezer Fares Abdala. "Prà e PÃs-Tratamento por Eletro-OxidaÃÃo Associada à FotocatÃlise HeterogÃnea em uma ETA por FiltraÃÃo Direta Visando a ReduÃÃo dos Precursores dos Compostos Organoclorados." Universidade Federal do CearÃ, 2012. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=8587.

Full text
Abstract:
FundaÃÃo Cearense de Apoio ao Desenvolvimento Cientifico e TecnolÃgico<br>O objetivo desta pesquisa foi avaliar o desempenho da fotocatÃlise heterogÃnea associada à eletro-oxidaÃÃo compondo um fotoreator hÃbrido (tempo de contato: 2,75; 5,5 e 11 min.) prÃ-tratando Ãgua eutrofizada, comparando com o uso do cloro (5 e 10 mg.L-1) e diÃxido de cloro (1,2 mg.L-1), submetidas à filtraÃÃo direta descendente (hidroxicloreto de alumÃnio a 5,4 mg.L-1 e polÃmero polyDADMAC a 2,0 mg.L-1). TambÃm foi avaliado o fotoreator pÃs-tratando Ãgua prÃ-oxidada com cloro e diÃxido de cloro. O fotoreator foi equipado com fontes UV-VÃcuo/UV-C (fotoativando TiO2 imobilizado) e conjunto de eletrodos metÃlicos (7,33 mA.cm-2). Avaliou-se a qualidade da Ãgua tratada, no que se refere à reduÃÃo de concentraÃÃo para os precursores dos organoclorados, principalmente: DQO, Clorofila âaâ e a formaÃÃo dos trihalometanos totais (TTHM) e Ãcidos haloacÃticos totais (AHAT). As anÃlises seguiram as diretrizes do Standard Methods for Examination of Water and Wastewater (APHA, 2005). O fotoreator como alternativa de prÃ-oxidaÃÃo proporcionou melhores resultados mÃdios de remoÃÃo, alcanÃando para turbidez 99,50%, cor aparente 97,5%; clorofila âaâ 98,89% e para DQO a remoÃÃo foi de 65,47%. Enquanto que, com prÃ-oxidaÃÃo quÃmica a remoÃÃo de cor aparente foi de 85,94% e 92,19%, cloro e diÃxido de cloro, respectivamente. Para turbidez o resultado com o uso do cloro foi de 95,57% e 96,23% com diÃxido de cloro. Em termos de DQO a remoÃÃo foi de 37,45% para o cloro e, 49,45% com diÃxido de cloro. Em termos de clorofila a remoÃÃo foi de 91,94% e 94,04%, com o uso do cloro e diÃxido de cloro, respectivamente. Para as concentraÃÃes remanescentes dos TTHM, considerando os algarismos significativos, tal como consta no padrÃo de potabilidade vigente no Brasil, Portaria no 2914 (BRASIL, 2011), com valor mÃximo permissÃvel de 0,1 mg.L-1, todas as condiÃÃes de prÃ-tratamento (fotoreator, cloro e diÃxido de cloro), atenderam a este limite e, estatisticamente nÃo apresentaram diferenÃas significativas entre os valores obtidos. Para a formaÃÃo mÃdia dos AHAT, tambÃm nÃo houve diferenÃas significativas entre os valores obtidos nas diferentes condiÃÃes estudadas, porÃm, todos os valores se apresentaram acima do limite de potabilidade, alcanÃando para Ãguas prÃ-oxidadas com o fotoreator 0,164 mg.L-1, com cloro 0,151 mg.L-1, e para Ãguas prÃ-oxidadas com diÃxido de cloro 0,139 mg.L-1. O emprego do fotoreator pÃs-tratando Ãgua prÃ-oxidada com cloro ou diÃxido de cloro, nÃo apresentou reduÃÃo significativas nas concentraÃÃes de TTHM e AHAT, apresentando-se acima dos limites da Portaria no 2914.<br>This study evaluated the performance of the heterogeneous photocatalysis combined with electrooxidation compounding a hybrid photoreactor (contact time: 2.75; 5.5 and 11 min.) to pre-treat eutrophic water, comparing the use of chlorine (5 and 10 mg.L-1) and chlorine dioxide (1.2 mg.L-1), subjected to descending direct filtration (aluminum hydroxychloride at 5.4 mg.L-1 and polymer polyDADMAC at 2.0 mg.L-1). It was also evaluated the photoreactor in the post-treatment of water pre-oxidized with chlorine and chlorine dioxide. The photoreactor was equipped with Vacuum-UV sources (photoactivating immobilized TiO2) and set of metal electrodes (7.33 mA.cm-2). The quality of the treated water was analyzed regarding the reduction in concentration of organochlorine precursors, especially COD, chlorophyll-a, and the formation of total trihalomethanes and total haloacetic acids. The analyses followed the guidelines of the Standard Methods for Examination of Water and Wastewater (APHA, 2005). The photoreactor as an alternative for pre-oxidation has promoted the best mean results of removal reaching for turbidity 99.50%, 97.5% for the apparent color, 98.89% for chlorophyll-a, and 65.47% for COD. Meanwhile by using the chemical pre-oxidation, the removal of apparent color was 85.94% and 92.19%, with chlorine and dioxide chlorine, respectively. As regard with turbidity, the result with the use of chlorine was 95.57% and 96.23% with chlorine dioxide. For the COD, the result was 37.45% for chlorine and 49.45% with chlorine dioxide. In relation to chlorophyll, the removal reached 91.94% and 94.04%, with chlorine and dioxide chlorine, respectively. For the remaining concentrations of total trihalomethanes, considering the significant digits as given by the current potability standards in Brazil, Ordinance # 2914 (BRASIL, 2011), with maximum allowable value of 0.1 mg.L-1, all pre-treatment conditions (photoreactor, chlorine and chlorine dioxide) have met this limit, and presented no significant difference between obtained values. As for the average formation of total haloacetic acids, no significant difference was detected between values obtained under different conditions studied, but all values were above the potability limit, reaching for water pre-oxidized with the photoreactor 0.164 mg/L, for water pre-oxidized with chlorine, 0.151 mg/L, and for water pre-oxidized with dioxide chlorine, 0.139 mg/L. The use of the photoreactor in the post-treatment of water pre-oxidized with chlorine or dioxide chlorine has not significantly reduced the concentrations of total trihalomethanes and total haloacetic acids, which were above the limits set by the Ordinance # 2914.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Abdala, Neto Eliezer Fares. "Pré e pós-tratamento por eletro-oxidação associada à fotocatálise heterogênea em uma ETA por filtração direta visando a redução dos precursores dos compostos organoclorados." reponame:Repositório Institucional da UFC, 2012. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/4040.

Full text
Abstract:
ABDALA NETO, E. F. Pré e pós-tratamento por eletro-oxidação associada à fotocatálise heterogênea em uma ETA por filtração direta visando a redução dos precursores dos compostos organoclorados. 2012. 239 f. Tese(Doutorado em Engenharia Civil: Saneamento Ambiental) - Centro de Tecnologia, Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2012.<br>Submitted by Marlene Sousa (mmarlene@ufc.br) on 2012-11-07T17:05:17Z No. of bitstreams: 1 2012_tese_efabdalaneto.pdf: 5633587 bytes, checksum: 30796ddf05353087f05f53d399f11373 (MD5)<br>Approved for entry into archive by Marlene Sousa(mmarlene@ufc.br) on 2012-11-07T18:44:57Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2012_tese_efabdalaneto.pdf: 5633587 bytes, checksum: 30796ddf05353087f05f53d399f11373 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2012-11-07T18:44:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2012_tese_efabdalaneto.pdf: 5633587 bytes, checksum: 30796ddf05353087f05f53d399f11373 (MD5) Previous issue date: 2012-10-11<br>This study evaluated the performance of the heterogeneous photocatalysis combined with electrooxidation compounding a hybrid photoreactor (contact time: 2.75; 5.5 and 11 min.) to pre-treat eutrophic water, comparing the use of chlorine (5 and 10 mg.L-1) and chlorine dioxide (1.2 mg.L-1), subjected to descending direct filtration (aluminum hydroxychloride at 5.4 mg.L-1 and polymer polyDADMAC at 2.0 mg.L-1). It was also evaluated the photoreactor in the post-treatment of water pre-oxidized with chlorine and chlorine dioxide. The photoreactor was equipped with Vacuum-UV sources (photoactivating immobilized TiO2) and set of metal electrodes (7.33 mA.cm-2). The quality of the treated water was analyzed regarding the reduction in concentration of organochlorine precursors, especially COD, chlorophyll-a, and the formation of total trihalomethanes and total haloacetic acids. The analyses followed the guidelines of the Standard Methods for Examination of Water and Wastewater (APHA, 2005). The photoreactor as an alternative for pre-oxidation has promoted the best mean results of removal reaching for turbidity 99.50%, 97.5% for the apparent color, 98.89% for chlorophyll-a, and 65.47% for COD. Meanwhile by using the chemical pre-oxidation, the removal of apparent color was 85.94% and 92.19%, with chlorine and dioxide chlorine, respectively. As regard with turbidity, the result with the use of chlorine was 95.57% and 96.23% with chlorine dioxide. For the COD, the result was 37.45% for chlorine and 49.45% with chlorine dioxide. In relation to chlorophyll, the removal reached 91.94% and 94.04%, with chlorine and dioxide chlorine, respectively. For the remaining concentrations of total trihalomethanes, considering the significant digits as given by the current potability standards in Brazil, Ordinance # 2914 (BRASIL, 2011), with maximum allowable value of 0.1 mg.L-1, all pre-treatment conditions (photoreactor, chlorine and chlorine dioxide) have met this limit, and presented no significant difference between obtained values. As for the average formation of total haloacetic acids, no significant difference was detected between values obtained under different conditions studied, but all values were above the potability limit, reaching for water pre-oxidized with the photoreactor 0.164 mg/L, for water pre-oxidized with chlorine, 0.151 mg/L, and for water pre-oxidized with dioxide chlorine, 0.139 mg/L. The use of the photoreactor in the post-treatment of water pre-oxidized with chlorine or dioxide chlorine has not significantly reduced the concentrations of total trihalomethanes and total haloacetic acids, which were above the limits set by the Ordinance # 2914.<br>O objetivo desta pesquisa foi avaliar o desempenho da fotocatálise heterogênea associada à eletro-oxidação compondo um fotoreator híbrido (tempo de contato: 2,75; 5,5 e 11 min.) pré-tratando água eutrofizada, comparando com o uso do cloro (5 e 10 mg.L-1) e dióxido de cloro (1,2 mg.L-1), submetidas à filtração direta descendente (hidroxicloreto de alumínio a 5,4 mg.L-1 e polímero polyDADMAC a 2,0 mg.L-1). Também foi avaliado o fotoreator pós-tratando água pré-oxidada com cloro e dióxido de cloro. O fotoreator foi equipado com fontes UV-Vácuo/UV-C (fotoativando TiO2 imobilizado) e conjunto de eletrodos metálicos (7,33 mA.cm-2). Avaliou-se a qualidade da água tratada, no que se refere à redução de concentração para os precursores dos organoclorados, principalmente: DQO, Clorofila “a” e a formação dos trihalometanos totais (TTHM) e ácidos haloacéticos totais (AHAT). As análises seguiram as diretrizes do Standard Methods for Examination of Water and Wastewater (APHA, 2005). O fotoreator como alternativa de pré-oxidação proporcionou melhores resultados médios de remoção, alcançando para turbidez 99,50%, cor aparente 97,5%; clorofila “a” 98,89% e para DQO a remoção foi de 65,47%. Enquanto que, com pré-oxidação química a remoção de cor aparente foi de 85,94% e 92,19%, cloro e dióxido de cloro, respectivamente. Para turbidez o resultado com o uso do cloro foi de 95,57% e 96,23% com dióxido de cloro. Em termos de DQO a remoção foi de 37,45% para o cloro e, 49,45% com dióxido de cloro. Em termos de clorofila a remoção foi de 91,94% e 94,04%, com o uso do cloro e dióxido de cloro, respectivamente. Para as concentrações remanescentes dos TTHM, considerando os algarismos significativos, tal como consta no padrão de potabilidade vigente no Brasil, Portaria no 2914 (BRASIL, 2011), com valor máximo permissível de 0,1 mg.L-1, todas as condições de pré-tratamento (fotoreator, cloro e dióxido de cloro), atenderam a este limite e, estatisticamente não apresentaram diferenças significativas entre os valores obtidos. Para a formação média dos AHAT, também não houve diferenças significativas entre os valores obtidos nas diferentes condições estudadas, porém, todos os valores se apresentaram acima do limite de potabilidade, alcançando para águas pré-oxidadas com o fotoreator 0,164 mg.L-1, com cloro 0,151 mg.L-1, e para águas pré-oxidadas com dióxido de cloro 0,139 mg.L-1. O emprego do fotoreator pós-tratando água pré-oxidada com cloro ou dióxido de cloro, não apresentou redução significativas nas concentrações de TTHM e AHAT, apresentando-se acima dos limites da Portaria no 2914.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Simão, Livia Pedrino. "Avaliação da contaminação e destino de multirresíduos de pesticidas organoclorados em água e sedimento utilizando cromatografia gasosa com detector de captura de elétrons (CG/ECD)." Universidade Federal de São Carlos, 2010. https://repositorio.ufscar.br/handle/ufscar/6992.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-08-17T18:39:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 3999.pdf: 1632042 bytes, checksum: b8e3d99058c0785179cfeb15eabf0dc9 (MD5) Previous issue date: 2010-11-18<br>The use of pesticides for the purpose of improving agricultural productivity during the last century, played a key role in environmental contamination especially in surface water and sediment. Pesticides used on a large scale are the organochlorines, which, once present in the soil can be transported in large quantities by the rain, mainly reaching surface water. This study aimed to evaluate the contamination of water in the River Basin Monjolinho mutirressíduos by organochlorine pesticides, through physical, chemical, and also using gas chromatography with electron capture detector (GC / ECD) for detection of organochlorine compounds . Therefore, we sampled water and sediment at five points along the River Basin Monjolinho. The method presented achieved Imitating of detection (LOD) of 0.0039 to 0.86 mg L-1, limit of quantification (LOQ) of 0.07 to 2.59 mg L-1 and determination coefficient of 0.99. Through the results of chromatographic analysis, physico-chemical water and sediment, we found the presence of organochlorine compounds in all sampling points, a fact which may be related to persistent use of these compounds near the basin. These results support the view that the organochlorine pesticides are still part of the products used in agriculture of our country and also that the proposed methodology for the determination of organochlorine compounds multiressíduos is profitable and satisfactory.<br>A utilização de pesticidas com a finalidade de melhorar a produtividade agrícola, durante o ultimo século, teve papel fundamental na contaminação ambiental sobretudo em água superficiais e sedimento. Dos pesticidas usados em grande escala, encontramse os organoclorados, os quais, uma vez presentes no solo podem ser transportados em grandes quantidades, pelas águas das chuvas, atingindo principalmente, águas superficiais. O presente trabalho teve como objetivo avaliar a contaminação de água na Bacia do Rio do Monjolinho por mutirressíduos de pesticidas organoclorados, através de análises físicas, químicas e também utilizando cromatografia gasosa com detector de captura de elétrons (GC/ECD) para detecção de compostos organoclorados. Para tanto foram realizadas coletas de água e sedimento em cinco pontos ao longo da Bacia do Rio do Monjolinho. O método apresentado obteve lmite de detecção (LD) de 0,0039 à 0,86 Pg L-1 , limite de quantificação (LQ) de 0,07 à 2,59 Pg L-1 e coeficiente de determinação de 0,99. Através dos resultados obtidos das análises cromatográficas, parâmetros físico químicos de água e sedimento, constatou-se a presença de compostos organoclorados em todos os pontos coletados, fato o qual pode estar relacionado ao uso persistente destes compostos próximos a bacia. Estes resultados permitem considerar que aos pesticidas organoclorados ainda fazem parte dos produtos utilizados na agricultura de nosso país e, também, que a metodologia proposta para a determinação de multiressíduos de compostos organoclorados é proveitosa e satisfatória.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Tagliaferro, Aline Fernanda. "Avaliação da toxicidade aguda do inseticida endosulfan em alevinos de pacu (Piaractus mesopotamicus), com o emprego de biomarcadores histologicos." [s.n.], 2009. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/317910.

Full text
Abstract:
Orientador: Sarah Arana<br>Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia<br>Made available in DSpace on 2018-08-15T00:25:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tagliaferro_AlineFernanda_M.pdf: 13833602 bytes, checksum: 8ff9e6fc1f703f847914ff9a4284c900 (MD5) Previous issue date: 2009<br>Resumo: Dado o registro de endosulfan nas bacias do Pantanal Mato-Grossense, o risco para os organismos aquáticos que esse agrotóxico promove e a falta de informações sobre sua ação na ictiofauna dessa região, esta pesquisa objetivou verificar a sensibilidade do pacu, Piaractus mesopotamicus, ao endosulfan. Para a realização da intoxicação aguda (96h) em sistema estático, alevinos foram expostos às seguintes concentrações de endosulfan: 0; 0,71; 1,43; 2,14; 2,86; 3,57; 4,29 e 5µgL-1. Após 96h, os exemplares sobreviventes foram necropsiados e amostras de brânquia, fígado e rim foram colhidas para análise histopatológica, qualitativa e semi-quantitativa. A Concentração Letal Média (CL50) obtida foi de 5,66µgL-1 (24h) e 4,33µgL-1 (96h). Alterações branquiais e hepáticas foram perceptíveis à microscopia de luz (ML) e à microscopia eletrônica de transmissão (MET), já no rim somente alterações à MET foram detectadas. Nas brânquias, lamelas secundárias com hipertrofia do epitélio, telangectasia e destacamento epitelial foram as principais alterações. Já no fígado notaram-se degeneração hidrópica, inclusão nuclear, inclusão hialina e vacuolização citoplasmática, como as alterações mais frequentes. Entre as alterações à MET, de modo geral, as mais frequentes foram: alterações mitocondriais, presença de figura de mielina, alteração e/ou perda de microvilos e aumento do espaço intercelular. Embora, alguns exemplares apresentaram alterações celulares frequentes e severas, sugerindo sério dano induzido pelo endosulfan, a análise semi-quantitativa indicou grande variabilidade interindividual. Este último dado sugere fortemente, que a avaliação de biomarcadores histológicos de contaminação aquática deve ser acompanhada de avaliação semi-quantitativa das alterações induzidas associada à análise estatística, para uma fiel indicação do dano provocado à população de organismos-teste. Finalmente, o pacu mostrou-se um bom bioindicador de contaminação aquática por endosulfan o qual se mostrou extremamente tóxico para essa espécie. Assim, espera-se que esta pesquisa venha contribuir efetivamente para o estabelecimento de normas mais rigorosas, ou até mesmo a proibição, da utilização do endosulfan em território brasileiro à semelhança de outros países.<br>Abstract: The records of endosulfan in river basins of the Patanal wetlands in the state of Mato Grosso (Brazil), the risk to aquatic organisms and lack of information on the action of this pesticide on fish fauna in this region stimulated the present study, which aim was to determine the sensitivity of the pacu (Piaractus mesopotamicus) to endosulfan. For the acute intoxication test (96h) in a static system, fingerlings were exposed to the following concentrations of endosulfan: 0; 0.71; 1.43; 2.14; 2.86; 3.57; 4.29 and 5µgL-1. After 96h, the specimens were necropsied and samples were taken from the gill, liver and kidney for qualitative and semi-quantitative histopathological analysis. The Mean Lethal Concentration (LC50) was 5.66µgL-1 (24h) and 4.33µgL-1 (96h). Gill and liver alterations were visible through light microscopy and transmission electron microscopy (TEM); alterations in the kidney were only detected through TEM. The main alterations in the gills were secondary lamellae with epithelial hypertrophy, telangiectasis and epithelial lifting. The most frequent alterations in the liver were hydropic degeneration, hyaline inclusion and cytoplasmic vacuolization. The most frequent TEM findings were mitochondrial alterations, the presence of myelin figure, alterations in and/or loss of microvilli and increase in intercellular space. Although some specimens frequently exhibited severe cell alterations suggesting serious damage induced by endosulfan, the semi-quantitative analysis revealed considerable interindividual variability. This strongly suggests that the evaluation of histological biomarkers of aquatic contamination should be accompanied by a semi-quantitative assessment of alterations associated with statistical analysis in order to obtain a faithful indication of the damage caused to the population of test organisms. The pacu proved to be a good bioindicator of aquatic contamination by endosulfan, which proved to be extremely toxic to this species. It is hoped that the present study can effectively to contribute toward the establishment of stricter norms or even the banning of the use of endosulfan in Brazil, as has occurred in other countries.<br>Mestrado<br>Histologia<br>Mestre em Biologia Celular e Estrutural
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Baptista, Tatiana Cláudia Amorim Nogueira. "Análise da incidência de TCA e seus precursores em cortiça e sua relação com as características edafoclimáticas de origem." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2016. http://hdl.handle.net/10773/21171.

Full text
Abstract:
Mestrado em Bioquímica<br>A cortiça é um material de excelência e dos produtos com maior destaque na economia portuguesa, quer pelo elevado nível de exportações quer pela criação de emprego associada a este setor. A aplicação dada à cortiça com maior relevância económica é a rolha natural para vedação de vinhos. Contudo, alguns compostos halogenados presentes na cortiça, ao migrarem para o vinho, podem comprometer a sua qualidade levando a perdas significativas tanto para a indústria corticeira como para os produtores de vinho. Neste sentido, é de extrema importância o desenvolvimento e a aplicação de métodos de análise que permitam a quantificação simultânea das principais moléculas identificadas como responsáveis pelos desvios organoléticos dos vinhos. O presente trabalho surge com o objetivo de validar um método para análise simultânea de 2,4,6-tricloroanisol (TCA) e clorofenóis em cortiça e a sua posterior aplicação na análise de cortiças provenientes de diferentes locais da Península Ibérica, de forma a verificar uma possível relação entre a concentração destes compostos e as características edafoclimáticas de origem da cortiça. Com o objetivo de validar o método de análise, foram realizados estudos de linearidade, limiares analíticos, precisão, exatidão e robustez. Estes estudos permitiram considerar o método analítico como validado e implementá-lo nas análises de rotina do laboratório. Ao longo deste trabalho analisaram-se 46 amostras de cortiça, das quais 32 eram provenientes de Portugal e 14 de Espanha. Os resultados obtidos permitiram concluir que a cortiça da região da Andaluzia é aquela com valores médios e máximos mais elevados tanto para o TCA como para os clorofenóis, sendo a densidade do montado uma possível explicação para esta ocorrência, uma vez que, nesta região, o montado de sobro é muito denso (elevado número de árvores, pouca luz e exposição solar e mau arejamento), possivelmente propiciando o desenvolvimento fúngico e consequente formação destes compostos.<br>Cork is an excellence material and one of the most relevant products of the portuguese economy, either by the high level of exports and the number of jobs created by this industrial sector. The most important application of cork is as cork stopper for sealing wine bottles. However, some halogen containing compounds, by migrating to the wine, can compromise its quality causing significant financial losses for both the cork industry and winemakers. In this way, it’s extremely important the development and application of methods of analysis to allow the quantification of those molecules responsible for the sensory deviations of wine. This work arises with the aim of validating a method for the simultaneous analysis of 2,4,6-trichloroanisole (TCA) and chlorophenols in cork and it’s subsequent application in the analysis of cork samples from different locations in the Iberian Peninsula, to verify a possible relationship between the concentration of these compounds and the characteristics of the climate and the soil of the original cork tree. In order to validate the analytical method, linearity, analytical precision, accuracy and robustness studies have been performed. These studies allowed the validation of the analytical method and its implementation in the laboratory routine analysis. Throughout this thesis 46 cork samples were analyzed; 32 of them came from Portugal and 14 from Spain. The obtained results allow to conclude that the cork from Andalusian region is the one with higher values for both TCA and chlorophenols, being the density of the cork oak forest one possible explanation for this manifestation, once in this region the forest is denser (high number or trees, few light and sun exposure and bad aeration) providing, possibly, a higher fungi development and consequently the formation of these compounds.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Barrot, i. Feixat Carme. "Anàlisi de l'acumulació de residus organoclorats en teixit adipós humà en mostres procedents del Partit Judicial de Lleida." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2000. http://hdl.handle.net/10803/2854.

Full text
Abstract:
1) INTRODUCCIÓ<br/><br/>El grup dels organoclorats (OCs) són compostos que començaren a sintetitzar-se durant la segona meitat del segle passat. De totes formes llur utilització no començà a difondre's fins després de la Segona Guerra Mundial.<br/><br/>S'usaren com a plaguicides a l'agricultura, la ramaderia i també a la llar; formaren part dels programes de salut pública per prevenir malalties infeccioses transmeses per insectes i també s'empraren en certs processos industrials.<br/><br/>La utilització d'aquests productes comportà la seva arribada al medi ambient, on a causa de llur baixa degradabilitat romanen durant llargs períodes de temps, facilitant llur difusió cap a altres ecosistemes gràcies als diferents factors meteorològics i els corrents d'aigua. L'elevada lipofília dels OCs comporta llur incorporació a la biomassa i gràcies a les diferents relacions tròfiques entre els organismes han arribat a tots els éssers vius, que els acumulen als sistemes rics en lípids; i a través dels cicles biològics retornen al medi.<br/><br/>D'entre tots els OCs coneguts només tractarem aquells que en estudis anteriors han presentat unes concentracions elevades a nivell de teixit adipós humà a la zona motiu d'estudi:<br/><br/>* El <i><i>p,p'</i></i>-diclorodifeniltricloroetà (<i><i>p,p'</i></i>-DDT) i del seu principal metabolit el <i><i>p,p'</i></i>-diclorodifenildicloroetè (<i><i>p,p'</i></i>-DDE). El primer s'ha utilitzat com a insecticida a l'agricultura, la ramaderia i la llar, també per controlar infeccions transmeses per insectes, per exemple la malària. Els efectes associats al <i>p,p'</i>-DDT són a nivell de la transmissió dels impulsos axonals. A nivell experimental se'l relaciona amb tumors hepàtics i segons la classificació de productes cancerígens, definida per la IARC, es troba al grup 2B. També a nivell experimetal el <i>p,p'</i>-DDT i el <i>p,p'</i>-DDE han presentat una marcada acció xenoestrogènica i antiandrogènica. El <i>p,p'</i>-DDE se l'associa amb càncers mamaris i, a igual que el <i>p,p'</i>-DDT, es troba al grup 2B definit per la IARC.<br/><br/>* Un altre OC important, a la zona, és l'hexaclorobenzè (HCB), que s'utilitzà com a fungicida i també en alguns processos industrials. A nivell humà provoca porfíria cutània, demostrat a rel de la intoxicació que tingué lloc a Turquia entre els anys 1956-1959. A nivell experimental se l'associa amb càncers hepàtics i de tiroides, també el trobem classificat al grup 2B de possibles cancerígens.<br/><br/>* Un altre tipus d'OC el formen els 9 isòmers d'hexaclorociclohexà; de tots ells ens centrarem amb els més abundants: el beta i el gamma. El gamma-HCH s'ha utilitzat com a plaguicida, mentre el beta-HCH no es coneix que hagi format part com a principi actiu de cap plaguicida. L'isòmer gamma afecta, també, a la transmissió dels impulsos nerviosos, encara que el mecanisme d'acció és diferent al del <i>p,p'</i>-DDT. Ambdós isòmers es relacionen amb càncers a nivell experimental, el gamma amb tumors hepàtics i el beta amb tumors mamaris; a igual que els anteriors OCs també es consideren de la classe 2B de productes cancerígens.<br/><br/>* Per últim parlarem dels PCBs; amb aquest nom es coneixen 209 compostos diferents. Cada un d'ells rep el nom de congènere i es diferencien pel nombre de clors, entre 1 i 10, i per la seva distribució espacial. Són els únics dels OCs analitzats, que s'utilitzen principalment a la indústria i de forma més concreta a la relacionada amb l'electricitat. Alguns dels PCBs tenen una estructura espacial i un mecanisme d'acció semblant a les dioxines són els anomenats coplanaris (no-<i>orto</i>) i considerats els més tòxics. En humans, els PCBs s'associen amb immunodepressions, afeccions hepàtiques, irritacions cutànies i infertilitats. Certs experiments els apunten com a possibles promotors hepatocarcinògens.<br/><br/>2) OBJECTIUS<br/><br/>Els objectius del treball foren:<br/><br/>1. Anàlisi de residus organoclorats en teixit adipós humà d'una mostra de la població del Partit Judicial de Lleida seleccionada durant el període 1989 i 1994.<br/>2. Relacionar els resultats obtinguts amb les variables edat i sexe.<br/>3. Relacionar els resultats obtinguts dels diferents organoclorats entre ells mateixos.<br/>4. Comparar els resultats actuals amb els obtinguts en anys anteriors.<br/>5. Comparar els resultats obtinguts amb els d'altres zones de l'Estat Espanyol i internacionals.<br/><br/>3) MATERIAL I MÈTODES<br/><br/>a) Descripció de la població: Les mostres procedeixen de les comarques: Garrigues, Noguera, Pla d'Urgell, Segarra, Segrià i Urgell.<br/><br/>La població d'aquestes comarques presenta un percentatge de gent de més de 55 anys superior a la mitjana de Catalunya i el percentatge de menys de 55 es troba per sota de la mitjana, reflexe d'una població amb un grau d'envelliment superior a la mitiana de Catalunya.<br/><br/>Econòmicament en aquestes comarques tenen un important pes totes les activitats relacionades amb l'agricultura i la ramaderia; Només durant els últims anys a les comarques de la Segarra i l'Urgell ha pres rellevància la indústria.<br/><br/>b) Descripció de la mostra: S'analitzaren 84 mostres procedents d'autòpsies realitzades al Partit Judicial de Lleida. En seleccionar-les es tingué en compte: que tots els individus fossin residents a la zona motiu d'estudi; que haguessin nascut a l'Estat Espanyol i que haguessin mort per traumatisme o accident i que en cap cas no estessin relacionades, amb intoxicacions químiques.<br/><br/>La mostra consta d'un 32% de dones i un 68% d'homes. Per edats hi ha un 24% entre 15 i 34 anys, un 15% entre 35 i 54 anys, un 39% entre 55 i 74 anys i un 22% entre 75 i 94 anys.<br/><br/>El mètode d'extracció ha estat validat per estudis anteriors al nostre laboratori i també per estudis internacionals.<br/><br/>c) Processament: Es parteix de 0,5 g. de teixit adipós, extret de la zona subcutània abdominal, se'n extreuen els compostos lipòfils amb hexà i es neteja l'extracte amb sulfúric (mètode descrit per Bierof - Aronson). En el cas dels plaguicides, un cop lliures de lípids, es concentra el volum i es passa a cromatografia de gasos. En el cas dels PCBs es realitza una 2a neteja amb un cartutx de gel de sílice i com a fase mòbil el toluè, es concentra el volum i es passa a determinar per cromatografia de gasos. Per a l'anàlisi s'utilitza un aparell de cromatografia de gasos 5890 II de HP i una columna de Supeco SPB-5 (30m x 0,25mm x 0,25mm).<br/><br/>4) RESULTATS I DISCUSSIÓ:<br/><br/>Segons els resultats obtinguts podem veure que el 100% de les mostres contenen <i>p,p'</i>-DDE, HCB, beta-HCH i PCBs, un 93% contenen<i>p,p'</i>-DDT i un 57% contenen gamma-HCH.<br/><br/>El més abundant continua sent el<i>p,p'</i>-DDE i el menys abundant el gamma-HCH. En respecte la suma global de tots els residus OCs, cada un representa: el <i>p,p'</i>-DDE 39,4%, els PCBs 22,2%, el beta-HCH 20,97%, l' HCB 13,07%, el <i>p,p'</i>-DDT 3,98% i el gamma-HCH 0,35%.<br/><br/>En analitzar els diferents congèneres de PCBs identificats, aquests es van caracteritzar per tenir tots entre 5 i 9 àtoms de clor, encara que majoritàriament en tenien entre 6 i 7. Els PCBs més majoritaris van ser: el PCB 153, el PCS 180, el PCS 138 i el PCS 170; entre tots quatre representen el 50% de la concentració total de PCBs. Segons la toxicitat que Safe (1985) defineix per cada PCB, es comprova que els PCBs coplanaris, els més tòxics, no es troben a nivells detectables, dels <i>mono-orlo</i> (una mica menys tòxics) se'n troben cinc (105, 118, 167, 156 i 157) i per últim dels di-<i>orto</i> (molt menys tòxics) se'n troben diversos; destacarem els quatre més abundants (l53, 180, 138 i 170).<br/><br/>En comparar els resultats per sexes es va veure que tots els OCs presentaven una concentración superior en dones que en homes, amb l'única excepció del gamma-HCH. Però només tres mostraren diferències estadísticament significatives, el <i>p,p'</i>-DDE, el beta-HCH i l'HCB.<br/><br/>Aquests tres mateixos OCs van presentar relació amb l'edat. Corroborant el que ja s'havia trobat en estudis anteriors com el realitzat per M. Lezaun a la població de Navarra dels anys 1991-92.<br/><br/>A la mateixa unitat s'havien fet unes determinacions anteriors, els anys 1985-87, amb mostres de la mateixa procedència, autòpsies. Al comprovar els resultats es va veure que tots els nivells d'OCs havien disminuït a excepció dels PCBs. No es pogué arribar a trobar un motiu per aquest lleuger augment.<br/><br/>També miraren les relacions entre les diferents concentracions d'OCs. Els resultats obtinguts foren que a part de la relació, ja esperada, entre <i>p,p'</i>-DDE i <i>p,p'</i> -DDT, existien relació entre els OCs HCB i beta-HCH, HCB i <i>p,p'</i>-DOE i per últim entre beta-HCH i <i>p,p'</i>-DDE. Són els tres OCs que mostren una més clara relació amb l'edat i el sexe, es probable que això faciliti l'existència d'una relació entre ells.<br/>En comparar els resultats amb altres zones es pot comprovar que globalment el nivell d'OCs al Pla de Lleida i l'Urgell no són molt diferents a la resta de Catalunya. En canvi són molt més alts que els de països com Gran Bretanya, U.S.A. o Canadà.<br/><br/>De forma individual cada producte presenta una concentració més o menys remarcable segons el país o l'àrea amb que es compari. Així per exemple, a l'àrea del pla de Lleida i de l'Urgell els PCBs i el beta-HCH són els OCs amb concentració més alta respecte les dades d'altres zones trobades a la bibliografia; els PCBs, un tòxic més aviat industrial; i el beta-HCH, un compost no utilitzat com a principi actiu en cap dels plaguicides: llur procedència es relaciona més aviat amb l'alimentació. Malgrat tot no es poden descartar altres procedències desconegudes fins aquest moment.<br><i>The organochloride compounds are, at the moment, some of the most important toxic products in the world due to their low degradation and easy bioaccumulation. In the long term, these products could produce some toxic effects, such as immunodeficiency, infertility or cancer. For these reasons the purpose of this study was to analyse the evolution of these compounds in human tissues.<br/><br/>Samples were obtained from autopsies in the area of Pla de Lleida and Pla d'Urgell (west Catalonia, north-east Spain) during the period 1989-1994.<br/><br/>The results obtained confirmned the presence of P.P'-DDE, HCB, beta-HCH and PCBs in all samples. While p.p'-DDT was present in 93% of samples, gamma-HCH was only present in 57%.<br/><br/>P.P'-DDE was the most important OCs present in samples and gamma-HCH was the least important. Other remarkable concentrations were PCBs and beta-HCH, which were bigger than those found in any other country.<br/><br/>The organochloride levels obtained in this area were similar to the previously published results for the rest of Catalonia and were higher than the levels published for other European countries, the U.S.A. or Canada.<br/><br/>HCB, beta-HCH and P.P'-DDE levels are inter-related and correlated with sex and age.<br/><br/>Nevertheless, pesticides and PCBs levels had decreased in comparison with concentrations determined during the period 1985-87 in the same area. There is only one exception for the PCBs concentrations observed, because the results obtained were slightly higher than those previously published. </i>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Tornero, Álvarez María Victoria. "Retinoides como biomarcadores de contaminación en pequeños cetáceos." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2004. http://hdl.handle.net/10803/792.

Full text
Abstract:
Los retinoides, también conocidos como vitamina A, son compuestos esenciales para muchas funciones biológicas. Los retinoides se clasifican entre los biomarcadores apropiados para el control de los contaminantes ambientales porque algunos contaminantes químicos, principalmente los compuestos organoclorados, alteran su metabolismo y concentraciones en los tejidos. En los mamíferos marinos, y especialmente en cetáceos, la información sobre estos compuestos es muy escasa. Así, la presente investigación se centra en la evaluación de la aplicabilidad de los niveles de retinoides como biomarcadores de exposición a contaminantes organoclorados en poblaciones de cetáceos. <br/>El primer paso fue seleccionar el tejido más apropiado para evaluar los niveles de retinoides en cetáceos. El estudio de la distribución corporal de retinoides en el delfín común (Delphinus delphis) mostró que la grasa es el tejido más aconsejable para tal fin, ya que presenta concentraciones de retinoides suficientemente elevadas y, dada su elevada contribución a la masa corporal total, representa un sustancioso depósito corporal de estos compuestos. Además, la grasa puede ser fácilmente obtenida mediante técnicas de recolección de biopsias no destructivas y ampliamente experimentadas. <br/><br/>Las concentraciones de retinoides diferían significativamente entre las distintas posiciones y secciones de grasa analizadas, siendo la región anterior-ventral la que presentaba las concentraciones más altas y la posterior-dorsal las más bajas. Por tanto, es necesario utilizar siempre la misma posición corporal para poder asegurar fiabilidad al comparar los niveles de retinoides en grasa de cetáceos de diferentes estudios. <br/><br/>Los retinoides son moléculas extremadamente sensibles a la luz, oxidación y excesivo calor, por lo que sus concentraciones pueden sufrir alteraciones desde la muerte de un individuo hasta la recolección de sus tejidos. El estudio del efecto del tiempo post-mortem sobre las concentraciones de retinoides en la grasa de seis marsopas comunes (Phocoena phocoena) mostró que los niveles de retinoides se mantienen estables durante 48 horas tras la muerte del animal. Por tanto, las muestras de grasa procedentes de animales capturados muertos, no preservados, son adecuadas para monitorear retinoides en cetáceos, siempre que sean recogidas durante las 48 horas post-mortem. Esta afirmación no puede extenderse a los cetáceos encontrados varados, ya que suelen localizarse pasadas las 48 horas desde su muerte, tras haber permanecido un tiempo fuera del agua y, además, después de haber padecido largas enfermedades que pueden haber afectado su estatus corporal de retinoides. <br/><br/>Para evaluar el efecto que los contaminantes producen sobre los niveles de retinoides en los delfines, es necesario estudiar la influencia de las variables biológicas (sexo, edad, condición nutritiva o actividad reproductiva) sobre las concentraciones de ambos compuestos. Se observó que el efecto del sexo y la edad sobre los niveles de retinoides en la grasa de delfín común y de delfín mular (Tursiops truncatus) variaba sustancialmente en función de la especie y colectivo investigado y que las concentraciones de retinoides y lípidos estaban íntimamente relacionadas. Cuantas más potenciales variables influyentes puedan ser minimizadas, más se ajustará la búsqueda de la utilidad de los retinoides como biomarcadores. <br/><br/>Las investigaciones de la presente tesis determinaron una relación causa-efecto entre exposición a contaminantes organoclorados y disminución de retinoides corporales únicamente en machos de delfines mulares y a partir de un umbral moderado-alto de exposición a los organoclorados. Los estudios deberían extenderse a otras especies de odontocetos, concentrándolas en los individuos machos adultos (con concentraciones más altas) y en poblaciones sometidas a unos niveles de exposición superiores a los umbrales de respuesta aquí determinados. De este modo será posible discernir si las variaciones de retinoides observadas son originadas por factores naturales o son un efecto directo de la contaminación.<br><i>Retinoids, also known as Vitamin A, are non-endogenous molecules that are essential in a number of physiological functions. Since their metabolism and tissue concentration are affected by exposure to organochlorine compounds, they have been proposed as biomarkers of the impact of this group of pollutants. <br/><br/>Blubber retinoid concentrations in the common dolphin (Delphinus delphis) were found to be high and to represent a significant contribution to total retinoid body load. Given that blubber can be readily obtained using non-invasive biopsy techniques, this tissue is proposed as a tissue of choice for monitoring retinoid status in cetaceans. However, blubber topographical variation in retinoids should be taken into account to ensure consistent sampling. <br/><br/>Blubber can be regarded as a reliable tissue for the assessment of the retinoid status of unpreserved specimens kept up to 48 under natural conditions. Nevertheless, this conclusion should not be unreservedly extended to stranded individuals. In this case, corpses are usually found over 48 hours post-mortem, they are directly exposed to sunlight and may have been subjected to temperature rises due to sun irradiation.<br/><br/>A number of biological traits (age, sex, diet, incidence of disease, occurrence of lactation or lipid composition) may have influenced the retinoid and organochlorine levels detected in the bottlenose (Tursiops truncatus) and common dolphins examined. Therefore, these factors should be taken into account when attempting the use of retinoids as biomarkers of organochlorine pollutants. <br/><br/>Male bottlenose dolphins showed a significant negative correlation between organochlorine and retinoid concentrations. This observation indicates that effects on blubber retinoid levels occurred at high OC exposures. Pollutant levels in female bottlenose and common dolphins were moderate and likely to be below threshold levels above that a toxicological response is to be expected. Further research is required, focusing initially on male dolphins and with higher sample size, to clarify the potential cause-effect relationship between high levels of organochlorines and retinoid depletion in dolphins.</I>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Tominaga, Maria Yumiko. "Caracterização de valores de referência de qualidade de sedimentos para compostos orgânicos no sistema estuarino da baixada santista, São Paulo." Universidade de São Paulo, 2010. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/46/46133/tde-06062016-141332/.

Full text
Abstract:
Em regiões altamente contaminadas como a região da Baixada Santista, é importante estabelecer metas para a recuperação do ambiente. Apesar da ausência da contaminação ser a meta ideal, as implicações e os custos associados a esse objetivo, demanda o estabelecimento de metas de recuperação realistas em relação aos contaminantes presentes na região. Com o objetivo de caracterizar valores de referência de qualidade de sedimentos para compostos orgânicos na região da Baixada Santista, o Canal de Bertioga foi escolhido como local de referência por ser uma região sem fontes industrais ou outras fontes pontuais relativas aos compostos analisados. Amostras de água, sedimento e ostras foram coletadas e os hidrocarbonetos policíclicos aromáticos (PAHs), bifenilos policlorados (PCBs) e pesticidas organoclorados (OCPs) foram determinados por técnicas cromatográficas. A avaliação dos resultados de análises de PAHs, permite afirmar com alguma segurança, que os valores da somatória de PAHs das amostras sedimentos são, na sua grande maioria, inferiores a 1.000 &#181;g/kg, não superando 1.600 &#181;g/kg, concentrações abaixo dos limites estabelecidos na Resolução CONAMA 344/04 e abaixo dos valores que possam causar algum efeito adverso à biota, conforme valores descritos na literatura. Resultados de análise de PCBs, OCPs, compostos fenólicos e compostos orgânicos voláteis (VOCs) em amostras de sedimento, indicaram concentrações destes compostos abaixo dos limites de quantificação, exceto DDE (5,30 g/kg) e HCB (2,34 g/kg), que foram detectados em apenas um ii sítio de amostragem. Não houve evidências de possíveis fontes de emissão próximas à região de referência para PCBs, OCPs, compostos fenólicos e VOCs. Finalizando, espera-se que os resultados obtidos neste estudo possam fornecer subsídios para futuramente estabelecer uma área de referência para qualidade de sedimento na região da Baixada Santista, ou ainda serem utilizados em conjunto com as avaliações de contaminantes inorgânicos, testes ecotoxicológicos e indicadores biológicos, como ferramenta para avaliação da qualidade de sedimento e/ou para a classificação de material a ser dragado na região da Baixada Santista.<br>In highly contaminated places like Baixada Santista region, it is important to establish goals for cleaning the environment. Although the absence of contamination would be the ideal goal, the implications and costs related to this goal, demand the establishment of realistic recovery goals for the contaminants presents in the region. Aiming to characterize sediment quality reference values for organic compounds in Baixada Santista region, Bertioga´s Channel was chosen as reference site because there is no direct industrial sources related to the compounds of interest in that region. Water, sediment and oister samples were collected and polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs), polychlorinated biphenyls (PCBs) and organochlorinated pesticides (OCPs) were determined by chromatographic techniques. From the PAHs results evaluation, is possible to conclude with some degree of confidence, that the sum of PAHs of sediment samples are in the majority lower than 1,000 &#181;g/kg and not higher than 1,600 &#181;g/kg, and these values are below the regulated value (CONAMA 344/04) and lower than those values that may cause any adverse effects for the biota as indicated in the literature. Results of PCBs, OCPs, phenols and VOCs analysis in sediment samples, were below the quantitation limits of the specific methods, except for DDE (5.30 &#181;g/kg) and HCB (2.34 &#181;g/kg) each, detected only in one sampling site. There was no evidence of possible emission source near the reference site for PCBs, OCPs, phenolic compounds and VOCs. Finally, the results obtained in this study may be used as subsidy for the establishment of a reference area for sediment quality in the Baixada Santista region, or still be used together with inorganic contamints, ecotoxicological and biological indicators evaluations as tool for the sediment quality evaluation and/or for dredged material classification in the Baixada Santista region. For the compounds not detected, the suggestion is to use the quantitation limits as the reference value.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Huertas, López David. "Estudi de la distribució dels compostos organoclorats en els organismes fluvials sota la influència dels efluents d’una planta clor-àlcali (riu Ebre, entre Mequinensa i el Delta)." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/336970.

Full text
Abstract:
Els compostos orgànics persistents (COPs) són un conjunt de contaminants que comparteixen una sèrie de característiques comuns. Com el seu nom indica, poden romandre en el medi ambient durant llargs períodes de temps, són molt estables i no es degraden amb facilitat. D'altra banda són tòxics i a causa de les seves propietats fisico-químiques es distribueixen per tot el planeta transportant-se a llocs remots allunyats dels focus emissors. A més, en ser lipofílics, tenen una gran capacitat de bioacumulació en els organismes i per tant es biomagnifiquen al llarg de les xarxes tròfiques. La producció de compostos organoclorats durant el darrer segle per part de l'empresa cloro¬àlcali situada a Flix (al sud oest de Catalunya), ha donat lloc a l'acumulació de fangs contaminats a l'embassament d'aquesta població. Tradicionalment, en relació a les concentracions de contaminants orgànics, els organismes han estat tractats de forma parcial en tot aquest tram final del riu Ebre. Es per aquesta raó que en aquesta tesi s'ha realitzat un estudi més complet de la seva distribució i impacte sobre tots els nivells de les xarxes tròfiques fluvials tot començant pels nivells tròfics inferiors i incloent els principals depredadors. Això ha representat l'anàlisi de diversos compostos organoclorats en diferents matrius biòtiques i abiòtiques: els clorobenzens (PeCB i HCB), els policlorobifenils (PCBs), els hexaclorociclohexans (HCHs), el diclorodifeniltricloroetà (DDT) i els seus metabòlits, així com també els policloroestirens (PCEs). Per complementar la recerca s'ha volgut estudiar la presència d'aquests compostos a llocs allunyats de les principals fonts d'emissió. Per fer això, s'han analitzat mostres al llarg de tot el tram baix del riu Ebre, per comprovar si hi havia diferències de concentracions respecte a l'embassament de Flix, diferències en els patrons de distribució de COPs, o en els fenòmens de biomagnificació d'aquests compostos. Així mateix aquesta tesi estudia l'impacte que ha tingut la fàbrica clor-àlcali situada a l'embassament de Flix sobre les xarxes tròfiques del darrer tram del riu Ebre, i com aquest focus de contaminació puntual, ha afectat els llocs situats a distàncies llargues de les emissions i abocaments. Primer s'estudien les concentracions de COPs i les relacions entre els nivells tròfics inferiors de l'embassament de Flix. En segon lloc s'avaluen els nivells de contaminants que tenen els peixos tant a l'embassament com aigües avall. En tercer lloc es determina l'efecte que tenen els compostos organoclorats en els estadis superiors de les xarxes tròfiques fluvials: els ocells. Per finalitzar, es condensa tota la informació relacionada amb la biomagnificació dels contaminants al llarg de la xarxa tròfica dins de l'embassament de Flix.<br>Persistent organic pollutants (POPs) are a well-known group of contaminants that have in common some characteristics. As its name indicates, they can remain in the environment for long periods of time, they are stable and do not degrade easily. Furthermore, they are toxic and because of their physical and chemical properties they can be distributed throughout the planet reaching remote places far away from pollution sources. In addition, they are lipophilic and with great capacity to bioaccumulate inside the organisms so they are biomagnified along food webs. The production of organochlorine compounds during the last century by the chlor-alkali plant located at Flix (South West Catalonia) has generated an accumulation of polluted muds inside the water reservoir from this locality. Concerning the concentrations of organic pollutants, so far the organisms living in the last stretch of the Ebro River have only been considered partially. This thesis includes a complete study of the distribution and accumulation of these compounds in fluvial food webs starting from the lower trophic levels and including main predators. Different organochlorine compounds have been analyzed in a wide range of biotic and non-biotic matrices: chlorobenzenes (PeCB and HCB), polychlorobiphenyls (PCBs), hexachlorocyclohexanes (HCHs), dichlorodiphenyltrichloroethane (DDT) and its metabolites, as well as the polychlorostyrenes (PCSs). To complement this research, the presence of these compounds has been assessed in sites located far away from main pollution sources. To achieve this, samples from the last stretch of the Ebro River have been analysed in order to assess if there were differences in concentrations in comparison to samples from the Flix water reservoir, differences in distribution patterns of POPs, or differences at the biomagnification processes of these compounds. Firstly it studies concentrations of POPs and the relationships between lower trophic levels from the Flix water reservoir. Secondly it evaluates levels of contaminants from fish inside the Flix water reservoir and downstream. Third, it determines the effect that POPs have at higher trophic levels from fluvial food webs: birds. Finally, it integrates all the information related to the biomagnification of pollutants along the food web within the Flix water reservoir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Vidal, Lara Gama. "O uso do boto-cinza (Sotalia guianensis) como sentinela da poluição continental por compostos organoclorados (DDT, PCB, HCH, HCB e Mirex) em baías costeiras do Estado do Rio de Janeiro." Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2010. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=2787.

Full text
Abstract:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior<br>Concentrações de compostos organoclorados (DDTs, PCBs, HCHs, Mirex e HCB) foram determinadas em camadas externas e internas do tecido adiposo subcutâneo de 17 botos-cinza (Sotalia guianensis) da região Sudeste do Brasil. Não houve diferenças estatísticas significativas entre os estratos, relativo aos 37 compostos determinados, assim como &#931;DDT, &#931;PCB, &#931;HCH, e as razões p,p-DDE/&#931;DDT e &#931;DDT/&#931;PCB. Entretanto, foram observadas diferenças significativas nas concentrações de alguns compostos organoclorados de animais encalhados ou capturados acidentalmente quando comparados com animais biopsiados remotamente, sendo assim as comparações entre esses dois conjuntos de dados, devem ser vistas com cuidado. No presente estudo, as concentrações dos compostos organoclorados foram determinadas em biópsias de botos-cinza obtidas de 2007 a 2009, nas baías de Sepetiba (n=13) e Ilha Grande (n=11), Sudeste do Brasil. As concentrações (ng/g de lipídio) variaram de <LD a 26 621 para o &#931;DDT, de 256 a 60 195 para o &#931;PCB; de <LD a 2 296 para &#931;HCH; de 142 a 1 088 para o Mirex, bem como de <LD a 35 para o HCB. Com relação à análise discriminante, os dados dos machos capturados acidentalmente gerados no presente estudo foram analisados juntamente com dados dos machos de um estudo recente que utilizou amostras do tecido adiposo subcutâneo de botos-cinza capturados acidentalmente. Através dessa análise, foi possível verificar que as populações de boto-cinza de 2 baías costeiras vizinhas (Sepetiba e Guanabara), bem como da Baía de Paranaguá, apresentaram padrões distintos de acumulação dos compostos organoclorados. O último achado demonstra a existência de separações ecológicas entre os botoscinza a partir de diferentes áreas, o que constitui informação de grande importância para a conservação e o manejo da espécie<br>Organochlorine compound (OC) concentrations (DDTs, PCBs, HCHs, Mirex and HCB) were determined in inner and outer strata from blubber of 17 Guiana dolphins (Sotalia guianensis) from southeast Brazil. There was no statistically significant difference between the strata concerning the 37 determined compounds, &#931;DDT, &#931;PCB, &#931;HCH as well as regarding the p,p-DDE/&#931;DDT and the &#931;DDT/&#931;PCB ratios. However, significant differences were found in concentrations of some organochlorine compounds in stranded or incidentally captured animals and remotely biopsied , thus comparisons between these two sets of data should be viewed with caution. In the present study, OC concentrations were determined in biopsy samples from Guiana dolphins obtained from 2007 to 2009, in Sepetiba (n=13) and Ilha Grande (n=11) bays, southeast Brazil. Concentrations (ng/g lipids) varied from <LD to 26 621 for &#931;DDT, from 256 to 60 195 for &#931;PCB; from <LD to 2 296 for &#931;HCH; from 142 to 1 088 for Mirex; as well as from <LD to 35 for HCB. Concerning the discriminant analysis, the data from males incidentally captured generated by the present study were analyzed together with data from males to a recent study that dealt with blubber samples from males incidentally captured Guiana dolphins. Through this analysis, it was possible to verify that the Guiana dolphin populations from 2 neighboring coastal bays (Sepetiba and Guanabara), as well as from Paranaguá Bay, present differentiation on the OC accumulation patterns. This latter finding demonstrates the existence of ecological separations among Guiana dolphins from different areas, which constitutes information of importance for conservation and management purposes.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Ruas, Diego Botelho. "Aplicação do processo oxidativo avançado \'H IND.2\'O IND.2\'/UV como pós-tratamento de reator anaeróbio em efluentes de indústrias de celulose kraft branqueada." Universidade de São Paulo, 2008. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/18/18138/tde-19052008-104235/.

Full text
Abstract:
A proposta desta pesquisa foi avaliar a aplicação do processo oxidativo avançado (POA), peróxido de hidrogênio (\'H IND.2\'O IND.2\') e radiação ultravioleta (UV), como pós-tratamento de um reator anaeróbio utilizado para tratar efluentes de branqueamento de indústrias de celulose kraft. O principal objetivo do pós-tratamento químico foi aumentar a biodegradabilidade e a remoção de compostos recalcitrantes nos efluentes. O tratamento biológico foi realizado por meio de reator anaeróbio horizontal de leito fixo (RAHLF), em escala de bancada, seguido pelo tratamento \'H IND.2\'O IND.2\'/UV dos efluentes. As doses do agente oxidante variaram de 50 a 500 mg \'H IND.2\'O IND.2\'/L e as aplicações de energia pela lâmpada de radiação ultravioleta foram variadas, principalmente, de 3,8 a 15,0 kWh por \'M POT.3\' de efluente tratado. Desta forma, amostras de efluentes foram coletadas de duas indústrias brasileiras de celulose kraft branqueada, originando respectivamente duas fases experimentais. Na primeira fase, o RAHLF apresentou boa estabilidade de operação, obtendo adequadas eficiências de remoção de DQO (61 ± 3%), COT (69 ± 9%), \'DBO IND.5\' (90 ± 5%) e AOX (55 ± 14%). Todavia, não ocorreu boa remoção dos compostos de absorbância na \'UV IND.254\'. Além disso, houve aumento de constituintes da lignina do afluente para o efluente do RAHLF. Por sua vez, o pós-tratamento com \'H IND.2\'O IND.2\'/UV no efluente anaeróbio proporcionou eficiência de remoção variada nos parâmetros DQO (0 a 11%), \'UV IND.254\' (16 a 35%), lignina (0 a 29%) e AOX (23 a 54%). Em relação a melhoria da biodegradabilidade, todas as dosagens de \'H IND.2\'O IND.2\' estudadas promoveram aumento na relação \'DBO IND.5\'/DQO. Para uma relação \'DBO IND.5\'/DQO média inicial igual a 0,09, correspondente ao efluente do RAHLF, o maior aumento obtido foi de 131% aplicando 500 mg \'H IND.2\'O IND.2\'/L e 7,5 kWh/\'M POT.3\'. O tratamento conjugado biológico e químico foi necessário para atingir ao padrão europeu de emissão de AOX (< 0,4 kg AOX por tonelada de polpa de celulose seca produzida). Na segunda fase, o RAHLF apresentou alguns problemas operacionais, tais como entupimento nas conexões e quebras do reator de vidro, pelo possível aumento da carga orgânica volumétrica aplicada presente nos efluentes coletados na segunda indústria de celulose. O pós-tratamento com \'H IND.2\'O IND.2\'/UV mostrou menor desempenho nessa fase experimental, o que pode ser explicado também pelo maior teor de matéria orgânica residual, lignina, alcalinidade e íons cloretos ainda remanescentes nos efluentes tratados biologicamente. Visando complementar os estudos, testes em reatores aeróbios nos efluentes do RAHLF, tratados e não tratados pelos processos \'H IND.2\'O IND.2\'/UV, foram avaliados. Os resultados demonstraram que os melhores resultados (menor tempo de aeração necessário para atingir a mesma concentração dos parâmetros avaliados) foram alcançados pelos reatores que receberam efluentes previamente tratados pelo POA. Uma avaliação simplificada do custo operacional associado com a aplicação do tratamento \'H IND.2\'O IND.2\'/UV, em escala plena, indicou um custo de R$ 1,87 por \'M POT.3\' de efluente tratado.<br>The purpose of this research was to assess the application of the advanced oxidation processes (AOP), hydrogen peroxide (\'H IND.2\'O IND.2\') and ultraviolet radiation (UV), as post-treatment for an anaerobic reactor used to treat bleaching effluents from kraft pulp mills. The main objective of the chemical post-treatment was to increase the biodegradability and remove recalcitrant compounds from the wastewater. The biological treatment was performed in a fixed bed anaerobic horizontal reactor (FBAHR), in bench scale, followed by \'H IND.2\'O IND.2\'/UV treatment of the effluents. The oxidizer dosage varied from 50 to 500 mg \'H IND.2\'O IND.2\'/L while the energy applied by the UV lamp ranged, mainly, from 3.8 to 15.0 kWh per \'M POT.3\' of treated effluent. This way, wastewater samples were collected from two brazilian bleached kraft pulp mills thus the results were reported as two different experimental phases. In the first phase the FBAHR showed good operational stability and reached the expected removal efficiencies for COD (61 ± 3%), TOC (69 ± 9%), \'BOD IND.5\' (90 ± 5%) and AOX (55 ± 14%). However, the anaerobic treatment did not provide good removal of compounds indicated by \'UV IND.254\' absorbency. Furthermore, there was an increase of lignin from the affluent to effluent of the FBAHR. In its turn the \'H IND.2\'O IND.2\'/UV post-treatment provided a wide range of removal depending upon the dosage: COD (0 to 11%), \'UV IND.254\' (16 to 35%), lignin (0 to 29%) and AOX (23 to 54%). Regarding to the improvement in biodegradability, all dosages of \'H IND.2\'O IND.2\' applied in this work promoted an increase in the \'BOD IND.5\'/COD ratio. For an average initial \'BOD IND.5\'/COD ratio equal to 0.09, which corresponds to the FBAHR effluent, the greatest increase was 131% with 500 mg \'H IND.2\'O IND.2\'/L and 7.5 kWh/\'M POT.3\'. It was necessary to couple the anaerobic and the oxidative treatment to reach the current European allowable AOX emission load (< 0.4 kg AOX per ton of produced dried cellulose pulp). During the second phase of the experiments, the FBAHR had operational problems as plugging of the tubes and cracking of the reactor wall that may be partially attributed to the higher organic load applied, as the effluents from the second mill were stronger. The AOP post-treatment also had lower performance during this experimental phase, which may be explained by the higher concentration of the organic matter, lignin, alkalinity and chloride ions, still present in the biologically treated effluents. To complete the experiments samples from effluents of the FBAHR and AOP process were submitted to aerobic assays. By tests done in aerobic reactors in the FBAHR effluents, treated and non-treated by the processes \'H IND.2\'O IND.2\'/UV, it was verified that the best results, shorter aeration time requirement to reach the same concentration of the evaluated parameters, were obtained from reactors that received previously treated by AOP effluents. A simplified evaluation of the operational cost associated with the use of the tested AOP, in full scale, indicated a cost of R$ 1.87 per \'M POT.3\' of treated effluent.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

Soriano, Junior Roberto [UNESP]. "Avaliação da presença de vapores no solo em antiga área industrial contaminada por hidrocarbonetos: concentrações medidas e simuladas." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2009. http://hdl.handle.net/11449/92755.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:26:10Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-06-09Bitstream added on 2014-06-13T19:54:11Z : No. of bitstreams: 1 sorianojunior_r_me_rcla.pdf: 1949675 bytes, checksum: a6d5cc4f07790ee2fa65e002e7a11372 (MD5)<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)<br>A contaminação de solos e água subterrânea por hidrocarbonetos derivados de petróleo tende a liberar vapores que migram da subsuperfície para o ar, expondo, principalmente o ser humano à inalação de compostos que podem oferecer risco a sua saúde. Porém a volatilização destes compostos pode indicar as possíveis fontes de contaminação em subsuperfície. As agências de proteção ambiental, como a EPA (Environmental Protection Agency), nos Estados Unidos, e os órgãos ambientais no Brasil, como a CETESB - Companhia de Tecnologia de Saneamento Ambiental, tem recomendado a avaliação dos Compostos Orgânicos Voláteis – VOC, por meio da técnica denominada Soil Gas Survey. Esta técnica vem sendo largamente utilizada por empresas de consultoria ambiental. Consiste na verificação de concentrações anômalas de VOC no solo in-situ, por meio de analisadores portáteis como FID, PID e Oxidação Catalítica, balizando os trabalhos de investigação e direcionando a quantidade de sondagens e poços de monitoramento para coletas de amostras de solo e água subterrânea para análises químicas. Desta forma o presente trabalho avaliou a presença de possíveis vapores em uma antiga área industrial abandonada contaminada por BTEX e Organoclorados. Esta avaliação foi feita por meio da técnica Soil Gas Survey com a utilização do analisador portátil de Oxidação Catalítica e simulou a volatilização dos contaminantes presentes na água subterrânea por meio do modelo matemático RBCA – Risk- Based Corrective Action Tool Kit Version 2. Os baixos resultados da modelagem da volatilização dos compostos confirmaram os resultados nulos na campanha de avaliação dos VOC no solo pela técnica Soil Gas Survey. Estes resultados sugerem à não capacidade destes compostos chegarem até a superfície.<br>The contamination of soils and underground water by hydrocarbonates of petroleum derivatives tend to release vapors that migrate from the subsurface to the air, exposing, mainly the human being to the inhalation of compounds that can offer risk to their health. However this volatilization of this compounds can indicate possible sources of contamination in the subsurface. The agencies of environmental protection, like the EPA (Environmental Protection Agency), in the United States, and the environmental organizations in Brazil, like CETESB – Company of Technology of Environmental Sanitation, has recommended the evaluation of Volatile Organic Compounds – VOC, through the technique called Soil Gas Survey. This technique has been largely used by companies of environmental consulting. It consists on the verification of VOC anomalous concentration in the soil in-situ, by portable analyzers like FID, PID and Catalytic Oxidation, beaconing the investigation work directing the quantity of polls and monitoring wells to the collection of samples of soil and underground water to chemical analyses. This way the present work evaluated the presence of possible vapors in an old abandoned industrial area contaminated by BTEX and organochlorines. This evaluation was made through the Soil Gas Survey technique with the use of the portable analyzer of Catalytic Oxidation and simulated the volatilization of the contaminants presented in the underground water through the mathematical model RBCA – Risk- Based Corrective Action Tool Kit Version 2. The low results of the simulation of the compounds volatilization confirmed the null results in the evaluation campaign of the VOC in the soil through the technique Soil Gas Survey. This results suggest the non capacity of this compound reaching the surface
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

PIGNATI, Marina Teófilo. "Contaminação de Podocnemis unifilis (Testudines: Podocnemididae) por agrotóxicos e mercúrio na bacia do Rio Xingu, Brasil." Universidade Federal do Pará, 2017. http://repositorio.ufpa.br/jspui/handle/2011/10046.

Full text
Abstract:
Submitted by JACIARA CRISTINA ALMEIDA DO AMARAL (jaciaramaral@ufpa.br) on 2018-06-19T19:41:49Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) TESE - Marina T. Pignati (Versão Final Maio-2017).pdf: 2131103 bytes, checksum: 1543d4db9295bb47103aa4d869870159 (MD5)<br>Approved for entry into archive by JACIARA CRISTINA ALMEIDA DO AMARAL (jaciaramaral@ufpa.br) on 2018-06-19T19:42:46Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) TESE - Marina T. Pignati (Versão Final Maio-2017).pdf: 2131103 bytes, checksum: 1543d4db9295bb47103aa4d869870159 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2018-06-19T19:42:47Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) TESE - Marina T. Pignati (Versão Final Maio-2017).pdf: 2131103 bytes, checksum: 1543d4db9295bb47103aa4d869870159 (MD5) Previous issue date: 2017-02-16<br>A política de ocupação no norte do estado de Mato Grosso e no estado do Pará, através de atividades como mineração, pecuária e posteriormente agricultura, causou a alteração da paisagem e a contaminação do habitat. Os agrotóxicos, por exemplo, estão no ambiente em decorrência de seu uso na agricultura, e o mercúrio (Hg) é mobilizado para o ambiente através das atividades de mineração, desmatamento e queimadas. Estes contaminantes são altamente persistentes e se biomagnificam na cadeia alimentar. Quelônios, por serem organismos de vida longa e poderem acumular substâncias tóxicas por longos períodos, têm se mostrado importantes monitores de contaminação. Podocnemis unifilis, uma espécie de quelônio com ampla distribuição na bacia amazônica, representa um importante recurso proteico para populações ribeirinhas e indígenas, com ampla distribuição na bacia do rio Xingu. Este estudo investigou as alterações da paisagem e a contaminação de agrotóxicos e Hg em P. unifilis na bacia do rio Xingu. Selecionamos localidades que apresentavam nascentes ou afluentes na bacia do rio Xingu, nos estados do Mato Grosso e Pará, sendo descritas quanto à área plantada e o consumo de agrotóxicos nas culturas de algodão, cana-de-açúcar, milho e soja, bem como os focos de calor e desmatamento na série histórica dos anos 2005 a 2014. Entre setembro e dezembro de 2014 cinquenta indivíduos de P. unifilis foram capturados para coleta de amostras de fígado, músculo e tecido adiposo. Avaliamos 14 princípios ativos de agrotóxicos organoclorados, através de um cromatógrafo gasoso com detector de captura de elétrons (GC-ECD) e o Hg total (HgT) nos tecidos de P. unifilis, através de aparelho espetrômetro de absorção atômica vapor a frio. Evidenciou-se que a produção agrícola, bem como o uso de agrotóxicos na bacia do Xingu no estado do Mato Grosso vem aumentando a cada ano, sendo o princípio ativo de agrotóxico mais utilizado o Glifosato em 2014 (8.055.248 litros). Analisando-se os estados separadamente, o Glifosato, Metamidofós, Atrazina, 2,4 D e Endosulfan foram os princípios ativos mais utilizados no estado do Mato Grosso e nos municípios do estado do Pará foram Atrazina, Glifosato, Endosulfan, Clorpirifós e Tebuconazol respectivamente. Os estados do Mato Grosso e do Pará tiveram um aumento significativo no desmatamento e focos de calor entre os anos pesquisados (2005-2014), com destaque para o município de São Félix do Xingu com 17.686,20 km² desmatados apenas em 2014 e Feliz Natal com 272% de aumento nos focos de calor no último ano pesquisado (2014). Foram encontrados oito tipos de agrotóxicos nos tecidos de P. unifilis, incluindo isômeros e metabólitos (valores como média ± desvio padrão): Lindano = 1,39 ± 8,46 ng/g-1; pp`DDT = 20,32 ± 24,54 ng/g-1; pp`DDD = 4,00 ± 6,96 ng/g-1; pp`DDE = 0,95 ± 1,15 ng/g-1; op`DDT = 0,90 ± 3,97 ng/g-1; α-Endosulfan = 3,45 ± 17,73 ng/g-1; β-Endosulfan = 3,81 ± 8,01 ng/g-1; e Sulfato de Endosulfan = 7,12 ± 12,05 ng/g-1. Detectamos HgT em todos os indivíduos (fígado: 134,20 μg/g-1; músculo: 24,86 μg/g-1). O tipo de tecido influenciou na concentração de agrotóxicos e Hg, sendo que as variações da contaminação de P. unifilis por agrotóxicos e Hg nos tecidos não foram explicadas pela interação entre o sexo e o comprimento retilíneo da carapaça. Comparando-se os resultados com a legislação vigente nacional e internacional para recursos proteicos, verificamos que os indivíduos de P. unifilis apresentaram concentrações de agrotóxicos maiores que o limite máximo de resíduo para Lindano e ΣEndosulfan e concentração de Hg 100 vezes superior ao máximo aceitável. Concluímos que as culturas são "agroquímico-dependentes“ e que os indivíduos de P. unifilis estão contaminados por agrotóxicos organoclorados e Hg. A população ribeirinha e indígena da bacia do rio Xingu que consome estes quelônios pode estar sendo gradativamente contaminada, com consequências futuras para saúde.<br>The occupation policy in the north of the state of Mato Grosso and in the state of Pará, through activities such as gold mining, pasture and subsequent agricultural activities, caused a landscape change and habitat contamination. Pesticides, for example, are on the environment as a result of their use in agriculture and mercury (Hg) is mobilized into the environment through mining, deforestation and biomass burning activities. These contaminants are highly persistent and biomagnifies at each trophic level. Chelonian, because they are long lived organisms can accumulate toxic substances for long periods, are important contamination monitors. Podocnemis unifilis, a chelonian species with wide distribution in the Amazon basin, represent an important resource for riparian and indigenous populations, with wide distribution in the Xingu River basin. This study investigated the landscape changes, contamination of pesticides and Hg in P. unifilis in the Xingu River basin. We selected locations with rivers sources or tributaries in the Xingu River basin, in the states of Mato Grosso and Pará, describing the planted area and the use of pesticides in cotton, sugarcane, corn and soybean crops, as well as deforestation and biomass burned in the historical series from the years 2005 to 2014. Between September and December 2014 fifty specimens of P. unifilis were captured for liver, muscle and adipose tissue. Were evaluated 14 active ingredients of organochlorine pesticides by gas chromatography/electron capture detector (GC/ECD), and total Hg (THg) in the tissues of P. unifilis by cold-vapor atomic absorption (CVAA) spectroscopy. It has been shown that agricultural production as well as the use of pesticides in the Xingu river basin in the state of Mato Grosso are increasing every year, and the most commonly used pesticide was Glyphosate in 2014 (8,055,248 liters). Analyzing the states separately, Glyphosate, Metamidofos, Atrazine, 2,4 D and Endosulfan were the pesticides most used in the state of Mato Grosso and, in Pará state, were Atrazine, Glyphosate, Endosulfan, Chlorpyrifos and Tebuconazole respectively. The states of Mato Grosso and Pará had a significant increase in deforestation and biomass burning between the years researched (2005-2014), especially the city of São Félix do Xingu with 17,686.20 km² deforested only in 2014 and Feliz Natal with a 272% increase in the biomass burning in the last year researched (2014). Eight pesticides were found in the tissues of P. unifilis, including isomers and metabolites (values as mean ± standard deviation): Lindane = 1.39±8.46 ng/g-1; p,p’-DDT = 20.32±24.54 ng/g-1; p,p’-DDD = 4.00±6.96 ng/g-1; p,p’-DDE = 0.95±1.15 ng/g-1; o,p’-DDT = 0.90±3.97 ng/g-1; α-Endosulfan = 3.45±17.73 ng/g-1; β-Endosulfan = 3.81±8.01 ng/g-1; and Endosulfan sulfate = 7.12±12.05 ng/g-1. THg was detected in all specimens (liver: 134.20 μg/g-1, muscle: 24.86 μg/g-1). The type of tissue influenced the concentration of pesticides and THg, and the contamination variations of P. unifilis by pesticides and THg in the tissues were not explained by the interaction between sex and the straight-line carapace length. Comparing the results with current national and international legislation for protein resources, it was verified that the specimens of P. unifilis presented concentrations of pesticides greater than the maximum residue limit for Lindane, ΣDDT and ΣEndosulfan and Hg concentration 100 times greater than the acceptable maximum. It was concluded that the crops are "agrochemical-dependent" and that specimens of P. unifilis are contaminated with organochlorine pesticides and Hg. Riparian and indigenous population of the Xingu River basin that consumes these chelonians may be gradually contaminated, with future consequences for health.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Fernandes, Diego Luiz de Sousa. "Estudo da formação de sub-produtos da degradação de clorobenzeno e 1,2-dicloroetano a partir da reação com reagente de Fenton em solução aquosa utilizando diferentes fontes de ferro." Universidade do Estado do Rio de Janeiro, 2015. http://www.bdtd.uerj.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=9347.

Full text
Abstract:
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior<br>Poluições da água e do solo são duas das cinco categorias básicas de poluição ambiental. As outras três são do ar, ruído e luz. Poluição ocorre quando um material/produto químico é adicionado ao meio ambiente afetando-o adversamente. Uma vez que a poluição existe, retornar a matriz impactada para o seu estado anteriormente não poluído torna-se muito difícil ou até mesmo impossível em alguns casos. Os compostos organoclorados (OC) representam um importante grupo de poluentes orgânicos persistentes (POP), devido à sua toxicidade e elevada persistência no ambiente. Diferentes técnicas de remediação de solo e água subterrânea têm sido desenvolvidas com o objetivo de reparar as áreas contaminadas em menor tempo e custo possíveis e, assim, a oxidação química in situ tem se mostrado uma técnica cada vez mais atraente devido sua simplicidade e baixo custo. A degradação de dois compostos organoclorados via oxidação química por reagente de Fenton em solução aquosa é o objeto do presente trabalho. Para tanto, foram selecionados dois compostos, sendo um alifático e outro aromático. Assim, foram avaliadas as condições de degradação dos compostos organoclorados em relação às concentrações do oxidante em diferentes tempos reacionais, diferentes fontes de catalisador e, de forma qualitativa, quais foram os principais subprodutos formados. Os ensaios oxidativos foram realizados em meio aquoso com temperatura controlada a 25 C e em 3 configurações de [Fe2+] e [H2O2]. A extração dos compostos de interesse para a fase orgânica também foi estudada. A análise dos extratos revelou que o acetato de etila foi o solvente que melhor extraiu os compostos de interesse da fase aquosa. Além destes ensaios, foram avaliadas outras duas fontes de Fe(II), sendo 11 óxidos de manganês dopados com ferro e a classe de solo predominante no território nacional, que é caracterizada pela sua alta concentração de ferro endógeno (latossolo). O ensaio entre as fontes de ferro revelou que tanto o óxido de Mn quanto o latossolo produziram menos subprodutos em relação à reação com a solução de sulfato Fe(II). Entretanto, em termos quantitativos, a redução na concentração de clorobenzeno foi mais efetiva na reação com a solução de Fe(II) (cerca de 63%). A identificação dos sobprodutos foi realizada a partir da análise em cromatógrafo a gás acoplado a espectrômetro de massas e em análise comparativa dos espectros com a biblioteca NIST. Os ensaios oxidativos revelaram que em baixas concentrações de oxidante, há a possibilidade de geração de subprodutos mais tóxicos que os reagentes, sendo produzido bifenilas policloradas e hexaclorociclohexano nas reações com clorobenzeno e 1,2-dicloroetano, respectivamente
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

"Uso de processos oxidativos avançados e ferro elementar na remediação de agua subterranea contendo compostos organoclorados." Tese, Biblioteca Digital da Unicamp, 2005. http://libdigi.unicamp.br/document/?code=vtls000375852.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

"Exposició a compostos organoclorats i efectes sobre la salut infantil durant el primer any de vida." Universitat Pompeu Fabra, 2003. http://www.tesisenxarxa.net/TDX-0204104-124430/.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

"Ocorrência de compostos organoclorados (pesticidas e PCBs) em mamíferos marinhos da costa de São Paulo (Brasil) e da Ilha Rei George (Antártica)." Tese, Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da USP, 2002. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/21/21133/tde-17032002-115002/.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography