To see the other types of publications on this topic, follow the link: Czas snu.
Journal articles on the topic 'Czas snu'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 26 journal articles for your research on the topic 'Czas snu.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Suliga, Edyta, Dorota Kozieł, Elżbieta Cieśla, Dorota Rębak, and Stanisław Głuszek. "Sleep duration and the risk of metabolic syndrome – a cross-sectional study." Medical Studies 3 (2017): 169–75. http://dx.doi.org/10.5114/ms.2017.70342.
Full text
2
Suliga, Edyta, Dorota Koziel, Elżbieta Cieśla, Dorota Rębak, and Stanisław Głuszek. "Sleep duration and the risk of obesity – a cross-sectional study." Medical Studies 3 (2017): 176–83. http://dx.doi.org/10.5114/ms.2017.70343.
Full text
3
Parysek, Jerzy. "Dobowa aktywność mieszkańców Poznania." Studia Miejskie 12 (October 27, 2020): 9–34. http://dx.doi.org/10.25167/sm.2374.
Full textAbstract:
Funkcjonowanie organizmów żywych, w tym także istot ludzkich, cechuje się rytmiką wyznaczaną przez rotacyjny ruch obrotowy Ziemi wokół własnej osi (rytmika dobowa), jak również ruch obiegowy wokół Słońca (rytmika roczna). Rytmika określa pewien porządek aktywności ludzkiej w trakcie doby oraz w trakcie roku. Szczególną rolę odgrywa wyznaczana przez Słońce rytmika dzienna, kiedy to następują po sobie kolejno pora spoczynku i czuwania aktywności). W porze aktywności ludzie organizują różne aspekty swojego życia rodzinnego i pracy zawodowej, uczą się, rozwijają zainteresowania, utrzymują kontakty międzyludzkie, relaksują się itp. Czynności, którym się poświęcają, wypełniają interwał czasowy pomiędzy wstaniem z łóżka rano a położeniem się spać wieczorem. O ile ogólna struktura aktywności mieszkańców miast jest z zasady podobna, o tyle występują tu pewne różnice determinowane przez ich płeć, wiek, stan cywilny i rodzinny, poziom wykształcenia, pory (zmiany) i specyfikę wykonywanej pracy, odległość pomiędzy miejscem zamieszkania i pracy lub nauki, obowiązki, zainteresowania, sytuację materialną itp. Aktywność różni się także w dni robocze, soboty i niedziele, różne Święta czy dni urlopowe. Niniejszy artykuł koncentruje się na dobowej aktywności mieszkańców Poznania. Kolejno omówione zostały: pora wstawania, czynności wykonywane przed opuszczeniem domu, pora opuszczenia domu, czas dotarcia do pracy i szkoły, czynności wykonywane po opuszczeniu domu a przed pracą i nauką, czas pracy i nauki, czynności wykonywane po pracy i nauce, powrót do domu, czynności wykonywane przed pójściem spać, czas spoczynku. Szczegółową analizę zamyka syntetyczne dobowe podsumowanie czasu „pomiędzy dniem a spoczynkiem” (przy uwzględnieniu pory snu).
4
Pniewski, Dariusz. "Czas „czarnego słońca”." Studia Norwidiana 37 (November 14, 2019): 263–73. http://dx.doi.org/10.18290/sn.2019.37-15.
Full textAbstract:
Tematem tekstu jest charakterystyczne dla romantyków literackie przedstawienie doświadczenia czasu. O czasie jako problemie rozważanym przez XIX-wiecznych twórców napomyka kilkakrotnie w swojej najnowszej książce Piotr Śniedziewski. W artykule kwestię tę zaprezentowano, wykorzystując aktualną refleksję na temat doświadczenia („historical sublime experience” Franka Ankersmita) i ustalenia dotyczące wpływu gwałtowanie rozwijającej się po 1839 r. fotografii na sposób kształtowania literackiego świata przedstawionego, a także używania fotografii jak narzędzia analizy czasu („wizualnego modelu czasu”).
5
Pniewski, Dariusz. "The time of the “black sun”." Studia Norwidiana 37 English Version (2020): 261–70. http://dx.doi.org/10.18290/sn.2019.37-15en.
Full textAbstract:
The text concerns the literary presentation of experiencing time that was characteristic of Romantics. In his latest book, Piotr Śniedziewski mentions time as a problem considered by 19th-century artists several times. The article presents this issue using the current reflection on the experience (Frank Ankersmit’s “historical sublime experience”) and the findings concerning the impact of photography that has been developing rapidly since 1839, on the way the literary represented world is shaped, as well as the use of photography as a tool of analysing time (“the visual model of time”).
6
Gucka, Agnieszka. "Krakowski dziennik „Czas” o chorwackich roszczeniach do Bośni i Hercegowiny w dobie „wielkiego kryzysu wschodniego” (1875–1878)." Sprawy Narodowościowe, no. 39 (February 15, 2022): 191–208. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2011.029.
Full textAbstract:
Cracow’s Journal Czas on Croatian Territorial Claims to Bosnia and Herzegovina at the Time of the Great Eastern Crisis, 1875–1878The conservative journal Czas [Time], which appeared in Cracow, covered the course of a political, and later also military, crisis in the Balkans in 1875–1878. The conflict focused on Austria, Turkey and Serbia’s disputes over the future status of Bosnia and Herzegovina. One of the intriguing and less known aspects associated with these events were Croatian territorial aspirations in Bosnia. This demand grew stronger and stronger and was openly articulated by political and intellectual circles in Zagreb. The article aims to show how Czas, the most important Polish-language journal in this region, approached the topic of Croatian territorial claims, how these events were commented on and what parallels were found between the course of events in the Balkans and the contemporaneous situation in the Polish lands. The present review enables us to understand better the attitudes of eminent representatives of Cracow’s elite as well as the opinion of the popular strata of the local community on the issue of independence and territorial ambitions of the fellow nation of Croatia.
7
Okupnik, Małgorzata. "„Katastrofa materialna” we wspomnieniach przedstawicielek polskiej arystokracji i ziemiaństwa z Kresów." Sprawy Narodowościowe, no. 42 (June 16, 2015): 115–29. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2013.007.
Full textAbstract:
“Material catastrophe” in the memories of three women – members of the Polish aristocracy and landed gentry from the Polish Eastern BorderlandsHistory has treated cruelly the families of landed gentry and aristocracy who lived in the Polish Eastern Borderland – the eastern provinces of the Second Polish Republic (Kresy). This essay focuses on memories of women, members of the Polish aristocracy and landed gentry from the kresy, published in the following books: “We and Our Homes” (My i nasze Siedliska) by Matylda née Windisch-Graetz Sapieżyna, “Times, Places, People. Memories from the Eastern Borderlands, 1893-1946” (Czasy, miejsca, ludzie. Wspomnienia z Kresów Wschodnich 1893-1946) by Helena née Jaczynowska Rothowa, and ”My Life, My Times” (Moje życie, mój czas) by Maria née Zdziechowska Sapieżyna. Their memories are not a full historical picture including the complex political and historic context, instead they concentrate on the precise fates of their families in the kresy (though their presence there was called, not without a reason, a kind of ‘colonization’). The three authoresses present themselves as victims of great politics and changes happening beyond their control. Thus, these three (auto)biographical narrations enter the canon of literature about the eastern frontier and correspond with the canon of ‘the esthetics of loss.’ the analysis demonstrates that in all the books under consideration particular attention has been devoted to the material sphere of everyday life because the female biographers wanted to describe their world in the Kresy in detail and at the same time show how much they had lost.
8
Esin, Ibrahim S., Onur B. Dursun, Esen Y. Demirdogen, Esra O. Asıkhasanoglu, Semiha C. Aslan, Kezban Ozturk, and Atilla Cayir. "Effects of chronotype and sleep duration on life quality and psychopathology in childhood obesity." Pediatric Endocrinology Diabetes and Metabolism 26, no. 4 (2020): 192–97. http://dx.doi.org/10.5114/pedm.2020.101004.
Full text
9
Burdziej, Bogdan. "Kaaba versus Ringtheater – kościół świętego Krzyża – warszawski pogrom Żydów. Dwa światy i trzy tragedie w Modlitwie (1882) Cypriana Norwida." Studia Norwidiana 38 (December 29, 2020): 161–75. http://dx.doi.org/10.18290/sn.2038-11.
Full textAbstract:
Przedmiotem artykułu jest Modlitwa, prozatorski drobiazg w późnej twórczości Cypriana Norwida. Jedna fraza z tekstu: „pod wrażeniem Teatru wiedeńskiego” pozwala w islamsko-‑arabskim kostiumie dostrzec odniesienie fabuły oraz innych składników utworu do trzech tragicznych zdarzeń rzeczywistych, bezpośrednio poprzedzających czas jego powstania (w styczniu 1882 r.). Wydarzeniami tymi są (w kolejności chronologicznej): pożar wiedeń-skiego Ringtheater w dniu 8 grudnia 1881 r. oraz dwie tragedie warszawskie – panika w kościele Świętego Krzyża podczas mszy świętej bożonarodzeniowej 25 grudnia i częściowo związany z nią trzydniowy pogrom ludności żydowskiej 25-27 grudnia tegoż roku. Odsłonięcie sugerowanych przez Norwida kontekstów pozwala odczytywać Modlitwę jako przypowieść, która przez krytykę zeświecczenia ludzi współczesnych wskazuje im drogę ku Bogu i pełni modlitwy.
10
Skwarło-Sońta, Krystyna. "Światło w nocy: czy tylko zaburzenia jakości snu? Mechanizmy epigenetyczne pośredniczące we wpływie zanieczyszczenia świetlnego na organizm człowieka." Kosmos 69, no. 3 (November 4, 2020): 447–59. http://dx.doi.org/10.36921/kos.2020_2692.
Full textAbstract:
Mieszkańcy Ziemi zaadaptowali swoją fizjologię i behawior do 24-godzinnej doby z regularnym następstwem dnia i nocy dzięki działaniu endogennego mechanizmu molekularnego zwanego zegarem biologicznym. Zegar biologiczny jest synchronizowany z otoczeniem dzięki temu, że odbiera sygnały środowiskowe zwane dawcami czasu, z których najważniejszym jest światło. Kiedy jednak światło pojawia się w nieodpowiednim momencie, np. sztuczne światło w nocy (ALAN), jego wpływ może być szkodliwy dla organizmu, powodując zakłócenie naturalnego cyklu snu i czuwania, prowadząc także do licznych zaburzeń metabolizmu i behawioru. Informacja o warunkach świetlnych otoczenia przekazywana jest do całego organizmu za pośrednictwem nocnej syntezy i uwalniania do krwi szyszynkowego neurohormonu melatoniny. Dlatego obecność światła w niewłaściwym czasie i ilości powoduje hamowanie syntezy melatoniny i desynchronizację zegara biologicznego. Coraz więcej badań potwierdza pogląd, że zaburzenie syntezy melatoniny pod wpływem ALAN prowadzi do modyfikacji epigenetycznych i nieprawidłowej transkrypcji pewnych genów a to skutkuje zwiększoną częstością wielu chorób, np. raka czy zespołu metabolicznego.
11
Kukla, Daniel, and Wioleta Duda. "DORADZTWO ZAWODOWE JAKO ATRYBUT W PROCESIE WKRACZANIA WPSPÓŁCZESNEJ MŁODZIEŻY NA RYNEK PRACY." Forum Pedagogiczne 1, no. 1 (November 12, 2016): 167–91. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2011.1.09.
Full textAbstract:
Bardzo często ludzie traktują okres studiów jako czas przedłużający ich młodość, czas dobrej zabawy, w którym nie ma miejsca na podejmo¬wanie istotnych decyzji zawodowych. Wybór kierunku studiów, szcze¬gólnie w obecnym systemie nie jest wiążący i jednoznaczny z wykony¬waniem wyuczonego zawodu. Planowanie przyszłej drogi zawodowej powinno się rozpocząć właśnie w okresie studiów. Jest to bowiem czas na wieloaspektowy rozwój, zarówno zdobywanie specjalistycznej wie¬dzy z określonego obszaru, jak i pierwszych doświadczeń zawodowych. Studia dają szansę na pozaprogramowe formy kształcenia oraz korzystanie z usług Akademickich Biur Karier, dzięki którym rozwijamy wła¬sne umiejętności oraz wyznaczamy płaszczyzny, w których dobrze się czujemy.Wielu absolwentów studiów wyższych niezależnie od studiowanego kierunku boryka się z brakiem umiejętności i wykorzystania zdobytej wiedzy w praktyce. Niedoprecyzowanie planów i perspektywy na przy¬szłość, odwlekanie decyzji zawodowych, roszczeniowa postawa wobec otoczenia to najczęstsze problemy absolwentów, którzy wkraczają na rynek pracy. Pojawia się tutaj konieczność pomocy doradcy zawodo¬wego, którzy poprzez działania doradcze jest w stanie pomóc odnaleźć młodemu człowiekowi właściwą drogę. Studenci i absolwenci nie wie-dzą gdzie można znaleźć pracę zgodną ze zdobywanym wykształceniem, jak jej szukać, jakie firmy z danej branży funkcjonują na lokalnym czy ogólnopolskim rynku pracy. To brak podstawowych informacji z zakresu świata zawodów, funkcjonowania rynku pracy są przyczynami niedostosowania się absolwentów do istniejących realiów.Przejście między edukacją i wejście w świat pracy jest trudne, szczególnie dla absolwentów nie mających odpowiedniego przygotowania z zakresu poruszania się po rynku pracy. Wykształcenie nie jest obecnie gwarancją uzyskania zatrudnienia, a wymagający pracodawcy oprócz dyplomu oczekują umiejętności, które warto zdobywać właśnie w okre-sie studiów.
12
Tiong, Vincent Tiing, John Bell, and Hongxia Wang. "One-step synthesis of high quality kesterite Cu2ZnSnS4 nanocrystals – a hydrothermal approach." Beilstein Journal of Nanotechnology 5 (April 9, 2014): 438–46. http://dx.doi.org/10.3762/bjnano.5.51.
Full textAbstract:
The present work demonstrates a systematic approach for the synthesis of pure kesterite-phase Cu2ZnSnS4 (CZTS) nanocrystals with a uniform size distribution by a one-step, thioglycolic acid (TGA)-assisted hydrothermal route. The formation mechanism and the role of TGA in the formation of CZTS compound were thoroughly studied. It has been found that TGA interacted with Cu2+ to form Cu+ at the initial reaction stage and controlled the crystal-growth of CZTS nanocrystals during the hydrothermal reaction. The consequence of the reduction of Cu2+ to Cu+ led to the formation Cu2− x S nuclei, which acted as the crystal framework for the formation of CZTS compound. CZTS was formed by the diffusion of Zn2+ and Sn4+ cations to the lattice of Cu2− x S during the hydrothermal reaction. The as-synthesized CZTS nanocrystals exhibited strong light absorption over the range of wavelength beyond 1000 nm. The band gap of the material was determined to be 1.51 eV, which is optimal for application in photoelectric energy conversion device.
13
Czyrska-Łostowska, Ewelina. "Tata i jego późne lata, czyli o fenomenie ojcostwa, także późnego." Studia nad Rodziną 18, no. 1(34) (July 1, 2014): 303–18. http://dx.doi.org/10.21697/snr.2014.34.1.18.
Full textAbstract:
Ostatnimi czasy coraz mocniej akcentuje się obecność ojca w życiu dziecka i związaną z tym rolę, jaką pełni. Artykuł skupia się na mężczyźnie jako ojcu. Istota ojcostwa została przedstawiona w oparciu o literaturę przedmiotu. W życiu mężczyzny będącego ojcem większego znaczenia nabiera jedna ze sfer jego aktywności – uczuciowa. Jest to istotne w udziale ojca w życiu dziecka. To z kolei przekłada się na to, kim ojciec jest dla własnego dziecka oraz jak kształtuje się w związku z tym osobowość dziecka. W artykule jest także mowa o późnym ojcostwie. Jest to zjawisko coraz bardziej powszechne w rodzinie współczesnej. Przyjęto, że można mówić o późnym ojcostwie wtedy, kiedy mężczyzna jest w wieku 35 i więcej lat i ma małe dziecko. Jakie jest to ojcostwo? Ma ono swoje dodatnie i ujemne strony i bez wątpienia w każdym przypadku jest ono osobliwe. Postulować należy, by było jednocześnie ojcostwem dojrzałym.
14
Dobijański, Mariusz. "Rozwój potencjału kadry pedagogicznej. Reminiscencje dyrektora placówki wychowawczej." Student Niepełnosprawny. Szkice i rozprawy, no. 19(12) (December 10, 2019): 79–88. http://dx.doi.org/10.34739/sn.2019.19.07.
Full textAbstract:
Rozwój organizacyjny to od pewnego czasu pojęcie kluczowe dla osób, którym powierzono funkcję kierowniczą, a których istota działalności opiera się na kierowaniu aktywnością osób związanych z organizacją. Dynamika zmian zachodzących w otoczeniu organizacji wymaga jej ciągłego dostosowywania się do warunków i wymagań będących skutkiem tychże zmian. Rozwój potencjału osób tworzących organizację jest efektem właściwej organizacji pracy i motywacji (wewnętrznej i zewnętrznej) każdej z osób z nią związanych. Nie da się więc przecenić roli jaką w organizacji pełni osoba nią zarządzająca, odpowiedzialna za rozwój zasobów firmy. Od osób tych coraz częściej wymaga się nie tyle kierowania, co przewodzenia zespołowi pracowników. To od ich zaangażowania i stopnia utożsamiania się z celami i zadaniami organizacji, w której pracują zależy możliwość osiągania przez nią statusu organizacji uczącej się. Niniejszy artykuł stanowi refleksje dyrektora młodzieżowego ośrodka wychowawczego związane z działaniami mającymi na celu doskonalenie i rozwój placówki w wymiarze indywidualnym (osobowym), jak i organizacyjnym (procesowym).
15
Ferreira, Anna, Anna Kęska, and Aleksandra Bogucka. "Comparison of selected lifestyle components in 12 year old children from Warsaw and Zamosc. Part II: influence of physical activity, forms of spending leasure time, length of sleep for nutritional status of adolescents." Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 25, no. 2 (June 18, 2019): 100–106. http://dx.doi.org/10.26444/monz/106172.
Full text
16
Schippmann, Sophie-Charlotte. "“Höchst unerwünschte Ausländer”: The Fate of Ethnic German Expellees in Post-War Austria." Sprawy Narodowościowe, no. 41 (February 13, 2022): 7–21. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2012.017.
Full textAbstract:
“Höchst unerwünschte Ausländer”: The Fate of Ethnic German Expellees in Post-War AustriaThe large influx of ethnic Germans from the East into Germany at the end of the Second World War is a well-known and researched fact. However, there were also about 300,000–632,000 expellees that ended up in post-war Austria. In contrast to Germany, Austria was not required by the Potsdam Agreement to take them in and consequently advocated their deportation. It was not only the financial burden associated with the expellees but also Austria’s aim to convince the Allies of the “victim myth” that motivated Austria to favour deportation over integration. Taking in ethnic German expellees would highlight Austria’s close past with Germany and could even be perceived as an acceptance of legal succession of the Third Reich. The Allies initially supported Austria’s decision but except for a large number of deportations in 1946 the plan was not carried to its conclusion. Around 350,000 expellees were able to remain in Austria. However, the fact that they were not granted equal rights in all areas until 1971 shows they were not welcome in Austria for a long time. „Höchst unerwünschte Ausländer”: Los przesiedlonej ludności niemieckiej w powojennej AustriiFakt, że pod koniec drugiej wojny światowej do Niemiec licznie napływali ze wschodu etniczni Niemcy, jest dobrze znany i zbadany. Jednak od około 300 000 do 632 000 przesiedlonych trafiło także do powojennej Austrii. Na Austrii, inaczej niż na Niemczech, nie ciążył nałożony w tzw. deklaracji poczdamskiej obowiązek ich przyjęcia, wobec czego Austria opowiedziała się za ich deportacją. Z przyjęciem przesiedleńców wiązały się dla niej ciężary finansowe, ale nie tylko: Austria chciała też przekonać aliantów do swego „mitu ofiary”. Austriacy przychylali się raczej do deportacji, a nie do integracji. Przyjęcie niemieckich przesiedlonych rzucałoby nowe światło na ścisłe związki Austrii z Niemcami w przeszłości, a nawet mogłoby być postrzegane jako akceptacja sukcesji prawnej po Trzeciej Rzeszy. Alianci początkowo popierali stanowisko Austrii w tej sprawie. Jednak pominąwszy liczniejsze deportacje, jakie miały miejsce w roku 1946, plany nie zostały urzeczywistnione. Około 350 000 przesiedlonym pozwolono pozostać w Austrii. Niemniej fakt, że nie przyznawano im równych praw we wszystkich sferach życia aż do roku 1971, świadczy o tym, iż przez długi czas nie byli oni w tym kraju dobrze widziani.
17
Słabińska, Adrianna. "Molisan cuisine (names of dishes) as an example of multiculturalism and multilingualism." Adeptus, no. 6 (December 24, 2015): 62–72. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2015.010.
Full textAbstract:
<p><strong>Molisan cuisine (names of dishes) as an example of multiculturalism and multilingualism</strong></p><p>Today Croats can be found living in many parts of the world. The process of Slavic migrations started in the 7th. Diasporas can be found in Austria, Slovakia, Romania, Czech Republic (Moravia and nowadays Prague), Serbia, Italy, even across the oceans in the USA, South America, RSA and Australia. The Croatian minority in Molise is the smallest Croatian minority in the world. Croatian is spoken there by about 2000 to 2400 people in three isolated mountain communities. They settled in villages, Kruč, Mundimitr and Filić possibly between the 14th and 15th century. Several Turkish invasions took place during this period, so Croats were forced to hide from the Sultan’s armies and they found refuge on the Apennine Peninsula. The country of Croatia, occupied with its battle against the infidels, has forgotten about its fellow countrymen, who had been living in the region of Molis, for a long time. In every day Croatian speech one can hear multiple loan-words. A particular problem can occur when writing some names of dishes which have been passed down but orally only. Molisan-Croatian cuisine and culinary names are part of Croatian cuisine that was created during the time of the Croatian Diaspora.</p><p> </p><p><strong>Kuchnia molizańska (nazwy potraw) jako przykład wielokulturowości i wielojęzyczności</strong></p><p>Obecnie Chorwaci żyją na całym świecie. Proces migracji Słowian rozpoczął się już w VII wieku. Ich diaspory możemy odszukać w Austrii, Słowacji, Rumunii, Czechach (na Morawach i w obecnej Pradze) i Serbii, Włoszech, a nawet za oceanem Atlantyckim w USA, południowej Ameryce, RPA i Australii. Najmniejszą chorwacką mniejszością narodową są Molizianie. Językiem chorwackim posługuje się od 2 do 2,4 tysięcy ludzi w trzech odizolowanych społecznościach. Początek osiedlenia się we wsiach: Kruču, Mundimitrze i Filiću określa się na XV–XVI wiek. Okres ten obfituje w najazdy tureckie, kiedy to Chorwaci ukryli się przed armią sułtańską i znaleźli schronienie na Półwyspie Apenińskim. Chorwacja okupowana przez Turków zapomniała o swoich rodakach, którzy żyli w regionie Molise przez dłuższy czas. Język chorwacki pojawia się w mowie potocznej mieszkańców, szczególnie w zapożyczeniach. Szczególnym problemem jest określenie nazw kilku dań, które dotychczas funkcjonowały tylko ustnie. Chorwackomolizańska kuchnia oraz jej nazwy kulinarne są częścią kuchni chorwackiej, która została utworzona w czasach diaspory.</p>
18
Czerwonnaja, Swietlana. "Tatarzy Krymscy - naród czy mniejszość etniczna: w poszukiwaniu nowej drogi odrodzenia narodowego." Sprawy Narodowościowe, no. 47 (January 29, 2016): 191–206. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2015.060.
Full textAbstract:
The Crimean tatars – a nation or an ethnic minority: in search for a new way of national revivalThe Russian Empire, increasing its aggressive expansion to all sites of the world, conquered the Crimean Khanate in 1783. This Khanate was the only one of its kind link connecting the European (Christian) and Asian (Islamic) civilizations. It was the state of high multilateral culture with strong – in the beginning of the New Times – secularism trends and democratic bases of social and political life (there was no serfdom, the equality of rights existed on the high level, tolerance with regard to religious and ethnic communities dominated, and these communities-minorities co-existed and developed on the Peninsula – in the Tatar Crimea – in the peace). Within the framework of the Crimean Khanate the process of ethnic genesis of the Crimean-Tatar people as an ethnic-cultural subject was completed, although many differences of tribal origin and regional character remained within this unity and expressed in the heterogeneity of the anthropologic types, of every-day life’s tradition and of dialects spread between the Tatars living in the North Crimean steppe, in the Mountains (highland) and on the South Coast of the Peninsula. That ethnic community (Crimean Tatars) was a nation in the modern meaning of this word, it had its own state, intellectual elite, high organization and culture. The destruction of this state-nation by the Russian Empire and the systematic genocide if the Crimean Tatars during next two centuries, reached its culmination in the act of the total deportation on May 18th 1944, are the treasons and international-large crimes. The annexation of the Crimea by the Russian Federation on March 2014 (its tearing away from the Ukrainian state and military occupation) means the continuation of this felonious policy, which the Crimean Tatars resist, displaying bravery in the very difficult condition. Tatarzy Krymscy - naród czy mniejszość etniczna: w poszukiwaniu nowej drogi odrodzenia narodowegoW 1783 roku imperium rosyjskie, którego agresywna ekspansja gwałtownie wrastała, zaanektowało Chaństwo Krymskie, które było jedynym w swoim rodzaju ogniwem łączącym cywilizacje europejską (chrześcijańską) i azjatycką (islamską), państwem o wysokiej kulturze z mocnymi trendami sekularyzacji i demokratycznymi podstawami (nie było tutaj ustroju pańszczyźnianego, na wysokim poziomie znajdowało się społeczne równouprawnienie, panowała tolerancja wobec różnych wspólnot religijnych i etnicznych, które w pokojowy sposób współistniały i rozwijały się na tatarskim Krymie). W ramach tego państwa dobiegł końca wielowiekowy proces etnogenezy narodu krymsko-tatarskiego, jako całokształtu etniczno-kulturowego (chociaż wewnątrz tej jednolitej wspólnoty długi czas zachowały się rozróżnienia plemienne i regionalne, co przejawiało się w różnorakości typów antropologicznych, tradycji życia codziennego, w dialektach międzystepowych zamieszkałych w górach (górskimi) i na południowym wybrzeżu Półwyspu (południowo-nadbrzeżnymi) Tatarów). Ta wspólnota była narodem (we współczesnym znaczeniu tego pojęcia), posiadającym własne państwo i wysoką kulturę, Zniszczenie tego państwa-narodu przez imperium rosyjskie i systematyczne ludobójstwo Tatarów krymskich, które osiągnęło szczyt w akcji totalnej deportacji 18 maja 1944 roku, pozostaje przestępstwem na skalę międzynarodową. Kontynuacją tej przestępczej polityki jest dokonana w marcu 2014 roku powtórna aneksja Krymu, wobec której Tatarzy krymscy stawiają stanowczy opór.
19
Morawski, Konrad Sebastian. "Status gazety „Politika” w Jugosławii Karađorđeviciów (1918–1941)." Sprawy Narodowościowe, no. 45 (December 31, 2014): 106–24. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2014.026.
Full textAbstract:
Status of the newspaper “Politika” in Karađorđevićs’ Yugoslavia (1918-1941)The newspaper Politika was founded on 25 January 1904 by Vladislav F. Ribnikar. Since that time the Serbian Press market has begun to develop, and the Politika permanently has taken the important role up to this day. The newspaper witnessed important events in the Balkans in the twentieth century and the early twenty-first century but at the same time it was also under strong influence of Serbian centers of political authority. One example of such an influence was the status of the Politika in the period during the reign of Karađorđević dynasty in Yugoslavia, in 1918-1941. The newspaper then served a propaganda function for the royal court, particularly in 1929-1934. Then king Aleksander ruled in an authoritarian way and Politika played an important part in the country. The mechanism of functioning of the newspaper in the period of the royal authoritarianism, as well as in the remaining years of the interwar Yugoslavia was thus discussed in the article to help clarify the status of Politika under the rule of Karađorđevićs. Status gazety „Politika” w Jugosławii Karađorđeviciów (1918–1941)Gazeta pod nazwą „Politika” została założona 25 stycznia 1904 roku przez Vladislava F. Ribnikara. Od tego czasu zaczął kształtować się serbski rynek prasowy, w którym „Politika” trwale zajmuje istotne miejsce do dzisiejszego dnia. Gazeta była świadkiem ważnych i doniosłych wydarzeń na Bałkanach w XX wieku i na początku XXI wieku, ale zarazem znajdowała się również w strefie ścisłych wpływów politycznych serbskich ośrodków władzy. Jednym z przykładów takiego wpływu był status „Politiki” w okresie panowania dynastii Karađorđeviciów w Jugosławii w latach 1918–1941. Gazeta pełniła wtedy funkcję propagandową dworu królewskiego, co dało się szczególnie zauważyć w latach 1929–1934. Wtedy bowiem król Aleksander I sprawował autorytarne rządy w państwie, których ważną częścią stała się „Politika”. Mechanizm funkcjonowania gazety zarówno w okresie autorytaryzmu królewskiego, jak i w pozostałych latach międzywojennej Jugosławii został więc poddany omówieniu, które umożliwiło wyjaśnienie statusu „Politiki” pod panowaniem Karađorđeviciów.
20
Gibson, Catherine. "Gruomota: the influence of politics and nationalism on the development of written Latgalian in the long nineteenth century (1772–1918)." Sprawy Narodowościowe, no. 43 (April 16, 2015): 35–52. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2013.017.
Full textAbstract:
Gruomota: the influence of politics and nationalism on the development of written Latgalian in the long nineteenth century (1772–1918)Latgale, the southeast region of Latvia, has a distinct ethnoregional identity largely due to the wide- spread use of the Latgalian language/dialect. The status of Latgalian as a language/dialect is highly politicised in Latvia today, yet this is not only a twenty-first century phenomenon. Since its inception as a written language in the mid-eighteenth century, the development of written Latgalian has been strongly influenced by politics and nationalism. This is an exploratory paper, which traces the impact of politics and nationalism on the development of written Latgalian throughout the long nineteenth century, a period in which the region was administered by three political regimes (Polish-Lithuanian Commonwealth, Russian Empire, First Republic of Latvia). Transnational perspectives are used to contextualise the development of written Latgalian with the development of other written languages in the vicinity (Belarusian, Latvian, Lithuanian, and Samogitian), and to open up the field for further comparative studies on the development of non-national written languages/dialect. Latgale is a borderland region often neglected in mainstream Latvian scholarship, and by extension, even more so outside Latvia. This paper hopes to go some way to rectifying this. Gramota: wpływ polityki i nacjonalizmu na rozwój łatgalskiego języka literackiego w długim wieku XIX (1772–1918)Łatgalię, południowo-wschodni region Łotwy, cechuje odrębna tożsamość etniczno-regionalna, przede wszystkim z racji powszechnego na tym terenie używania języka/dialektu łatgalskiego. Status łatgalskiego jako języka/dialektu stanowi w dzisiejszej Litwie w dużej mierze kwestię o wymiarze politycznym, aczkolwiek nie jest to zjawisko, które pojawiło się dopiero w XX stuleciu. Łatgalski już od czasu swych narodzin jako język literacki w połowie XVIII wieku pozostawał pod silną presją polityki oraz nacjonalizmów. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie oddziaływania polityki i nacjonalizmu na kształtowanie się literackiej odmiany języka łatgalskiego w ciągu „długiego wieku XIX” – okresu, w którym region ten podlegał administracji rządowej sprawowanej przez trzy systemy polityczne (Rzeczpospolita Obojga Narodów, Imperium Rosyjskie, Pierwsza Republika Litewska). Spojrzenie na omawiane zagadnienie z perspektywy ponadnarodowej pozwala stworzyć kontekst rozwoju łatgalskiego języka literackiego w odniesieniu do innych języków literackich formujących się w bliskim jego sąsiedztwie (białoruskiego, łotewskiego, litewskiego i semigalskiego), jak też otworzyć pole dla kolejnych studiów porównawczych nad kształtowaniem się nienarodowych języków/dialektów literackich. Łatgalia stanowi region pograniczny, zwykle zaniedbywany przez główny nurt nauki łotewskiej, a tym bardziej w dociekaniach naukowych poza granicami Łotwy. Niniejszy artykuł ma za zadanie choć w pewnej mierze stan ten naprawić.
21
Antoni, Klaus. "Religia, ideologia i tradycjonalizm w Japonii od okresu Meiji. Wprowadzenie do problematyki." Sprawy Narodowościowe, no. 47 (January 29, 2016): 126–33. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2015.051.
Full textAbstract:
Religion, ideology and traditionalism in Japan from Meiji period. Introduction into the issueIn many ways reminiscent of the situation today, the end of the 19th century saw ethnically and religiously based political conflicts throughout the world. Within the context of global nation building the postulation of respective culturally indigenous traditions played a central role, a concept called “nativism” in cultural anthropology. In this process indigenous, usually strongly religiously influenced (national) traditions were contrasted with the modern global civilization spanning national borders. Thus, the realm of “tradition” was defined as ethnic and therefore “authentic”, while modernity was potentially seen as supranational–that is to say, foreign, therefore standing in opposition to the allegedly traditional and indigenous cultures of the respective regions or nations. But when going deeper into this conflict, the highly complicated and diverse structure of the problem becomes apparent. Hardly any other academic theory has had such a revolutionary influence in this respect as that of the so called “invented traditions”. Its most basic insight is that the generally used binary antagonism of “tradition” vs. “modernity”, which appears so concise and stringent, is by no means sufficient to describe the complexity of the historical process, but requires at least one additional, third category: that of intentionally adjusted, created, or “invented” traditions. The late scholar Eric J. Hobsbawm and his colleagues must be thanked for their pioneering studies in this area which have shed light on the worldwide genesis of such artificial and often intentionally created national traditions which only pretend to be old. But it was another author, Dietmar Rothermund, who already before Hobsbawm et al. undertook a critical methodological step forward toward further clarification. In his research on modern India and especially the ideology of Hindu nationalism, he invented the term of “traditionalism” in this respect. Meiji Japan played a prominent role within this global process of nation building and religious nativism. So it seems especially productive to discuss the theories and problems of “invented traditions” and “traditionalism” in the light of the Japanese case. Not only for the Japanologist as a regional specialist but also for the general historian it could be extremely fruitful to take the Japanese case into account when talking about the anthropology of nation, since it is generally high time to realize that the study of history cannot be reduced to a eurocentric or western view of the world. Religia, ideologia i tradycjonalizm w Japonii od okresu Meiji. Wprowadzenie do problematykiDzisiejsza sytuacja, pod wieloma względami, przypomina XIX-wieczne światowe polityczne konflikty determinowane etnicznie i religijnie. W kontekście globalnych procesów narodowotwórczych centralną rolę nadal odgrywają postulaty wykorzystujące odwołania do indywidualnych tradycji kulturowych, nazywane w antropologii kulturowej „natywizmem“. W tym procesie miejscowe – zwykle o silnie religijnych wpływach – (narodowe) tradycje zostały skontrastowane z nowoczesnymi globalnymi cywilizacjami obejmującymi granice narodowe. Sfera „tradycji“ została zdefiniowana jako etniczna, a zatem „autentyczna“, podczas gdy nowoczesność jest postrzegana jako potencjalnie „ponadnarodowa“ – to znaczy zagraniczna – i dlatego stojąca w opozycji do rzekomo tradycyjnych i rdzennych kultur poszczególnych regionów i narodów. Struktura problemu stanie się bardziej widoczna i zróżnicowana, kiedy spojrzymy głębiej wewnątrz tego konfliktu. W żadnym innym przypadku akademicka teoria nie miała tak rewolucyjnego wpływu, jaki miała koncepcja „wynalezienia tradycji“. W najbardziej podstawowym rozumieniu wykorzystany w niej bianarny antagonizm „tradycja“ vs. „nowoczesność“, który pojawia się zwięźle i rygorystycznie, okazuje się niewystarczający dla opisania złożoności procesu historycznego. Wymaga ona co najmniej jednej dodatkowej, trzeciej, kategorii dotyczącej celowej zmiany, tworzenia lub „wynalezienia“ tradycji. Należą się podziękowania nieżyjącemu już Ericowi J. Hobsbawmowi i jego kolegom za ich pionierskie badania w tej dziedzinie, które przyczyniły się do zrozumienia genezy sztucznych i często celowo utworzonych tradycji narodowych, które tylko udają, że są stare. Innym autorem, który jeszcze przed Hobsbawmem i innymi określił podstawy metodologiczne i wyznaczył kierunek dalszego rozwoju badań, był Dietmar Rothermund. Badając nowożytne Indie, a dokładnie ideologię hinduskiego nacjonalizmu, wynalazł on pojęcie „tradycjonalizmu“. Japonia w okresie Meiji odgrywała ważną rolę w globalnym procesie narodowotwórczym i religijnego natywizmu. Dlatego też szczególnie ważne jest omówienie teorii i problemu „wynalezienia tradycji” i “tradycjonalizmu” na przypadku japońskim. Okazać się to może przydatne nie tylko dla japonologów, jako specjalistów od tego regionu, lecz przede wszystkim historyków, który powinni uwzględnić przypadek Japonii w badaniach nad atropologią narodu. Nawyższy już czas, abyśmy uświadomili sobie, że badanie historii nie może być ograniczone do europocentrycznego lub zachodniocentrycznego postrzegania świata.
22
Pejda, Katarzyna. "Constructing a Moral Person in the Analects 論語 and Mengzi 孟子." Roczniki Humanistyczne 68, no. 9 (October 8, 2020): 101–17. http://dx.doi.org/10.18290/rh20689-5.
Full textAbstract:
Budowanie osoby moralnej w Analektach 論語 i Mengzi 孟子
We wczesnej filozofii chińskiej koncepcja wyjątkowej jednostki oddzielonej od świata zewnętrznego nie ma ufundowania ontologicznego. Każda osoba jest otwartą, współzależną konstrukcją, której wyjątkowość można tylko osiągnąć, nie można jej darować. Osoba to nieokreślony zakres i miejsce doświadczeń, wyrażone poprzez określone role i relacje. W tym artykule jest analizowane rozumienie osoby w myśli konfucjańskiej i menciańskiej. Zgodnie z filozofią Konfucjusza junzi 君子 żyje w swoim statusie, dopóki utrzymuje relacje ren 仁 i wykazuje odpowiednie emocje związane z ren. Autorka twierdzi, że w Analektach ren jest pojęciem związanym z terminami shu 恕, zhong 忠, yi 義 i li 禮. Ren można interpretować jako idealną interakcję, która zaczyna się od zdecydowanej reakcji na drugiego człowieka. Reakcja empatyczna, wraz z zhong – poczuciem obowiązku, jest podstawą do zastosowania sytuacyjnej normy moralnej yi i spełnienia jej zgodnie z li – normą społeczną. Zachowanie ren jest inne dla każdego człowieka w danej sytuacji. Trzeba się go nauczyć i praktykować w procesie samodoskonalenia, xiushen 修身.
Teoria moralna Mencjusza jest bardziej złożona i koncentruje się na ludzkiej naturze i jej cechach. Zgodnie z tym ludzką naturą jest shan 善, powszechnie tłumaczone jako „to, co dobre”, ponieważ każda osoba ma cztery skłonności – emocje do rozwijania ren, yi, li i zhi 智. Ren może być uważane za cnotę – nie jest wrodzone, ale musi zostać osiągnięte i trzeba się go nauczyć. Inną umiejętnością wymaganą od mędrca było zrozumienie, że każda sytuacja jest wyjątkowa i że jest właściwy czas na zastosowanie różnych norm – shizhong 詩中. Myśl Mencjusza nie jest po prostu etyką cnoty – duże znaczenie mają w niej również czynniki sytuacyjne. Moralne zachowanie menciańskie jest złożone: nie tylko wymaga głębokiego zrozumienia siebie i drugiego, ale także wykorzystania wszystkich zmysłów, wrażliwości i kreatywności, aby poradzić sobie z każdą sytuacją w inny sposób. Mędrzec lub osoba, która chce się nim stać, musi obserwować, słuchać, czuć i rozumieć każdą osobę i każdą sytuację. Kultywacja moralna w myśli Mengzi jest także kultywacją ciała qi 氣 (wigoru lub energii). Właściwie kultywowana qi staje się haoran zhi qi 浩然之氣 (przepełniona qi) i pozwala ciału na zhi 志 (wolę) podążania za swoim ren 仁 (sercem/umysłem).
23
Santos, Giancarlo Brito de Lyra, João Manoel da Silva, Roberto Ramos Sobrinho, Ariana Rafaela Silva Nascimento, Yamina Coentro Montaldo, Ricardo Manoel dos Santos Silva, Tania Marta Carvalho dos Santos, and Luiz Carlos Caetano. "Prospecção química e atividade antagônica in vitro do endófito Phomopsis sp. contra fungos fitopatogênicos." Journal of Environmental Analysis and Progress 6, no. 3 (July 26, 2021): 167–73. http://dx.doi.org/10.24221/jeap.6.3.2021.3376.167-173.
Full textAbstract:
Há muito tempo, os micro-organismos vêm sendo uma promissora fonte de recursos biotecnológicos com aplicações na agropecuária, como para o controle de fitopatógenos. Desta forma, vários estudos têm sido conduzidos com o intuito de se descobrir micro-organismos, como fungos, com potenciais aplicações na agricultura. Diante disto, objetivou-se por meio deste estudo a prospecção química e atividade antagônica in vitro do fungo endófito Phomopsis sp. contra fungos fitopatogênicos. Foram conduzidos dois experimentos. No primeiro experimento, foram conduzidos ensaios de prospecção química do micélio do fungo supracitado, onde foi avaliada a biomassa micelial, seu crescimento em cinco meios de cultura: Batata Dextrose Agar (BDA), Batata Sacarose Agar (BSA), Cenoura Agar (CA), Czapek (CZA) e Triptona Soja Agar (TSA), e incidência de luz e Ressonância Magnética Nuclear (RMN) dos cristais de carbono obtidos nos extratos miceliais. O segundo experimento compreendeu ao teste de pareamento e formação de halo de inibição contra três fungos fitopatógenos (Rhizoctonia sp., Pestalotiopsis sp. e Colletotrichum sp.), onde foram inoculados em placas contendo meio BDA e avaliados após cinco dias de incubação, onde se verificou a presença de halo de inibição. Por meio da prospecção química foi verificado que o fungo endófito Phomopsis sp. possui melhor crescimento em meio BDA sob luz contínua e presença de ergosterol em suas membranas. O isolado também foi capaz de produzir halo de inibição contra os fitopatógenos testados.
24
Jawor, Anna. "Uczestnictwo w polskiej kulturze imigrantów edukacyjnych z Ukrainy." Sprawy Narodowościowe, no. 52 (December 23, 2020). http://dx.doi.org/10.11649/sn.2329.
Full textAbstract:
Cultural Participation of the Studentd from Ukraine in PolandAlmost 40 thousand Ukrainians study in Poland. This is the second largest student group in our country. The main reason for them to study here is to get a diploma but an academic period is also a time of intense cultural participation. In this article I analyze the perception of culture by Ukrainians. What do art and culture mean for them? What they appreciate and what they reject in this sphere. Do they attend high culture events or they prefer popular culture? Finally, what is the difference between cultural participation in Poland and in Ukraine? This article is based on 50 qualitative interviews among Ukrainian students in Warsaw. Uczestnictwo w polskiej kulturze imigrantów edukacyjnych z UkrainyW Polsce studiuje prawie 40 tysięcy Ukrainek i Ukraińców. Jest to największa po Polakach grupa narodowościowa studentów w naszym kraju. Przyjeżdżają oni tutaj głównie po to, żeby zdobyć dyplom, ale studia to również czas intensywnej partycypacji kulturalnej. W artykule przyglądam się postrzeganiu kultury przez Ukraińców. Jakie znaczenie przypisują kulturze i sztuce, co w niej cenią, a co odrzucają? Czyu czestniczą w kulturze wysokiej, czy popularnej? Co jest zachętą do uczestnictwa, a co stanowi bariery? W końcu, jaka jest różnica między uczestnictwem w kulturze w Polsce i na Ukrainie? Artykuł powstał na podstawie 50 wywiadów jakościowych przeprowadzonych wśród studiujących w Warszawie.
25
Sadecka, Agnieszka. "The European Tale of Downfall (and Survival)." Sprawy Narodowościowe, no. 53 (October 31, 2021). http://dx.doi.org/10.11649/sn.2525.
Full textAbstract:
The European Tale of Downfall (and Survival)This article is a review of the book After Europe by Ivan Krastev. It focuses on the author’s claims regarding the crisis in which Europe finds itself and questions some of the historical parallels likening the current period to various disintegration moments in the past. The review also addresses Krastev’s observations concerning contemporary European challenges, particularly the migration crisis and the rise of populism. While many of Krastev’s arguments are convincing, the review posits that in spite of some worrying phenomena, there are also grounds for cautious optimism. Europejska opowieść o upadku (i przetrwaniu)Artykuł jest recenzją książki After Europe autorstwa Ivana Krasteva. Skupia się na tezach autora na temat kryzysu, w którym znajduje się Europa, i omawia krytycznie historyczne paralele, zestawiające czasy współczesne z okresami dezintegracji w przeszłości. Recenzja dotyczy również analiz Krasteva na temat współczesnych wyzwań dla Europy, takich jak kryzys migracyjny lub narastanie populizmu. Autorka zakłada, że choć argumenty Krasteva są przekonujące i faktycznie można zaobserwować pewne niepokojące zjawiska, to istnieją także powody do ostrożnego optymizmu.
26
Voytyuk, Oksana. "Problem języka ukraińskiego na Ukrainie na tle aneksji Krymu i wojny w Donbasie." Sprawy Narodowościowe, no. 51 (December 23, 2019). http://dx.doi.org/10.11649/sn.1857.
Full textAbstract:
The problem of the Ukrainian language in light of the annexation of Crimea and the war in DonbasThe problem of Ukrainian language in public discourse has been present since 1991, when Ukraine regained its independence. The problem is difficult, largely due to the historical past, mainly Soviet. For 26 years of independence Ukraine has not developed a unified and correct approach to solve this problem. In this article was an attempt to analyze how the annexation of Crimea and the war in Donbas influenced the language problem in Ukraine. The analysis covers four main aspects: everyday life (interpersonal communication), commercial (press market, books and electronic media, advertising), formal and official (functioning of the state, judiciary and education system) and symbolic (identity). Problem języka ukraińskiego na Ukrainie na tle aneksji Krymu i wojny w DonbasieProblem języka ukraińskiego w dyskursie publicznym obecny jest od czasu odzyskania niepodległości przez Ukrainę. Problem jest trudny i złożony, co w znacznym stopniu jest spowodowane przeszłością historyczną, głównie radziecką. Przez 26 lat niepodległości Ukraina nie wypracowała jednolitego i właściwego podejścia do rozwiązania tego problemu. Kwestia językowa jest poważnym wyzwaniem dla państwa ukraińskiego i jednym z ważniejszych problemów ukraińskiej polityki wewnętrznej. Ma ona cztery podstawowe aspekty: codzienny (komunikacja międzyludzka), komercyjny (rynek prasy, książek i mediów elektronicznych, a także reklam), formalno-urzędowy (funkcjonowanie państwa, zwłaszcza sądownictwa i systemu edukacji) oraz symboliczny/tożsamościowy. W artykule podjęto próbę analizy, w jaki sposób aneksja Krymu i wojna w Donbasie wpłynęły na kwestię językową na Ukrainie.