Academic literature on the topic 'Deskundigen'

De accountant die gevraagd wordt op te treden als gerechtelijk-deskundige, ziet zich geconfronteerd met de vraag met welke (gedrags-)regels hij rekening moet houden, naast de ‘leidraad voor deskundigen in civiele zaken’ die door de Rechtbank of het Gerechtshof aan hem of haar wordt uitgereikt. In dit artikel wordt systematisch nagegaan welke regels in zo’n situatie gelden.

In dit artikel wordt ondersteuning van de audit commissie door een team van onafhankelijke deskundigen bepleit. De toegenomen verantwoordelijkheden en verwachtingen ten aanzien van het functioneren van audit commissies, evenals de toegenomen complexiteit van ondernemingen en regelgeving, eisen immers een mate van kennis en betrokkenheid die niet meer door de audit commissie alleen is te realiseren. Audit commissies van ‘dual listed companies’ moeten bovendien voldoen aan regelgeving die is ontwikkeld in een ‘one-tier board’-structuur en dit botst daardoor soms met de basisbeginselen van een ‘two-tier board’-structuur. Ook dan kan het inzetten van onafhankelijke deskundigen een oplossing bieden.

Recently new objectives have been defined for foreign language teaching in Dutch secondary education. New objectives require new tests; they are one of the means to realize changes in education. A research project was set up to develop a prototype of a speaking proficiency test. The purpose of the test will be to measure the learner's ability to interact effectively in various real-life situations. In this project, Utrecht University and the National Institute of Educational Measurement are working together, making use of each other's know-how in the field of research and test construction. The first stage of the project was to develop a theoretical framework for oral interaction ability. Elements from various disciplines are represented in this framework, such as the parameters of the communicative situation and types of interaction. By means of this framework the learner's aimed language behavior can be analyzed and described. The theoretical framework has been validated by expert judgement. To organize the collecting of the experts judgements, the Delphi technique (Harrell, 1978) was used. In a first round the experts were asked to comment on different aspects of the framework. They did so by answering an open-ended questionnaire. The reactions of the members of the panel were analyzed and summarized. A second questionnaire with reformulated statements was developed and sent to the panel members, together with a brochure with summaries of the answers of all the panel members on the first questionnaire. In the second round the experts were asked to express their agreement or disagreement with the new statements. The outcome was a high degree of agreement on the main issues of the framework. The framework has been modified according to the reactions of the panel members in the first and second round. In this paper the original and the revised versions of the framework for oral interaction are presented and a description of the Delphi procedure is given.

Deskundige getuienislewering deur forensiese kriminoloe in strafhowe van die Republiek van Suid-Afrika word as komponent van die kriminele regsplegingsisteem volgens Parsons se struktureel-funksionele teorie ontleed. Die hipoteses was, dat as 'n sisteem van sodanige getuienislewering aan die elemente van Parsons se vierfunksie paradigma doelbereiking, integrasie, aanpassing, patroonhandhawing en spanningsbeheer - voldoen, het dit bestaansreg en sal dit voortbestaan. 'n Literatuurstudie is gedoen. Die deelnemende waarnemingsprosedure is gebruik aangesien navorser sedert 1986 voorvonnisevalueringsverslae opstel en deskundige getuienis ingevolge artikel 274 van die Strafproseswet, wet 51 van 1977, lewer. Twee observasietegnieke, naamlik gevalle- en veldstudies, is gebruik. Ten einde te bepaal hoe die forensiese kriminoloog 'n bydrae tot regverdige strafoplegging kan lewer, is die geskiedkundige ontwikkeling en die hedendaagse omskrywing van straf, verskillende vonnisteoriee en die filosofiese fundering van die verantwoordelikheid van die misdadiger, nagegaan. Nadat die vryewil-teorie teen determinisme opgeweeg is, is besluit dat versoening tussen die teoriee deur aan-vaarding van sagte determinisme meegebring word. In die howe word die uitwerking van die utilitaristiese doelstellings van weerhouding, beskerming van die gemeenskap en rehabilitasie dikwels deur die eweredigheidsbeginsel in retribusie getemper. Die Parsoniese funksionele imperatief van doelbereiking is eerstens vanuit die oorkoepelende doelwitte van die Polisie, die howe en die Departement Korrektiewe Dienste, wat die kriminele regsplegingsisteem uitmaak, benader. Daarna is die doelwitte van deskundige getuienislewering deur forensiese kriminoloe as komponent van die strafhofsisteem uitgespel en aan die hand van verskillende strafalternatiewe ontleed. Daar word aan die doelbereikingsimperatief beantwoord. Integrasie as funksionele imperatief behels die bereiking van beheer oor lede van 'n sisteem. Relevante bepalings van die Strafproseswet is op die werksaamhede van forensiese kriminoloe toegepas en die verloop van 'n verhoor is uiteengesit. Voldoening aan vereistes met betrekking tot getuienis oor vonnis, die aard van deskundigheid en die toelaatbaarheid van opinie-getuienis asook aan die beginsels, doel en funksies van voorvonnis-evalueringsverslae, is uiteengesit om aan te toon dat aan Parsons se integrasie-imperatief beantwoord word. Aanpassing tussen alle akteurs in 'n betrokke sisteem is die derde funksionele imperatief. behoeftes van sy klient, Die forensiese kriminoloog moet by die die straftoemeter, die staatsaanklaer en ander regslui aanpas. Aanpassing tussen verskillende professies, soos medici, sielkundiges regverdige straftoemeting. kultuurgroepe, aanpassings en maatskaplike werkers, bevorder 'n meer Daar moet ook, ter wille van verskillende gemaak word. Ten einde aan die imperatief van patroonhandhawing en spanningsbeheer te voldoen, moet deskundige forensiese kriminoloe se opleiding aan Bloom se taksonomie van leerdoelwitte op kognitiewe, affektiewe en manipulerende terrein beantwoord. 'n Leemte is die gebrek aan praktiese opleiding van forensiese kriminoloe wat meebring dat teorie en praktyk nie geintegreer word in die beroepsvoorbereiding vir die professie nie. Die akademiese opleiding behoort aan staatsbeleid soos in SANSO 115 en NASOP 02-116 uiteengesit, te voldoen. Forensiese kriminoloe behoort ook opleiding in regsonderhoudvoering te kry en 'n etiese kode behoort opgestel te word. Die navorsingsverslag is afgesluit met 'n samevatting, 'n gevolgtrekking dat aan die doelstellings daarvan beantwoord is, en dat die bevindings die hipoteses steun. Enkele voorstelle vir verdere navorsing is aan die hand gedoen.<br>Expert evidence by forensic criminologists in criminal courts of the Republic of South Africa is analysed as component of the criminal justice system according to Parson's structural functional theory. The hypotheses were that, should such system of expert evidence comply with the elements of Parsons's four-functional paradigm - goal attainment, integration, adaptation, pattern maintenance and tension control - it will justify its existence and survive. As researcher has since 1986 compiled presentence evaluation reports and has given expert evidence in terms of section 274 of the Criminal Procedure Act, act 51 of 1977, the research procedure of participant observation was chosen. Two observational techniques, namely case and field studies were used. A study of the relevant literature was also undertaken. In order to ascertain how the forensic criminologist can contribute to just sentencing, the historical development and the contemporary definition of punishment, different theories of punishment as well as the philosophical foundation of criminal responsibility is investigated. After comparing the free will theory with determinism, a decision is made that a conciliation between the theories can be achieved by accepting soft determinism. In the courts the effect of the utilitarian aims of deterrence, protection of the community and rehabilitation are often tempered by the principle of proportionality in retribution. The Parsonian functional imperative of goal attainment is approached from the overarching aims of the Police, the criminal courts and Correctional Services. The aims of expert evidence by forensic criminologists as component of the criminal court system, are described and analysed with reference to different sentencing alternatives. The goal attainment imperative is answered. Integration as functional imperative, comprises the attainment of control over members of the system. Relevant provisions of the Criminal Procedure act are applied to the activities of the forensic criminologist, and the course of the court proceedings is discussed. In order to demonstrate that Parsons's integration imperative is answered, compliance with the requirements of evidence on punishment, the nature of expertise as well as with the principles, aim and functions of presentence evaluation reports are indicated. Adaptation between the actors in the system involved is the third functional imperative. The forensic criminologist should adapt to the needs of his client, the sentencer, the state prosecutor and other legal representatives. Adaptation between different professions, such as medical, officials, psychologists and social workers promotes a more just punishment. Adaptations should also be made for cultural differences. In order to satisfy the imperative of pattern maintenance and tension control, the education and training of expert forensic criminologists should comply with Bloom's taxonomy of learning aims on the cognitive, affective and manipulative terrain. A deficiency is the lack of practical training of forensic criminologists. Integration between theory and practice is, therefore, not attained in occupational preparation for the profession. The academic training should comply with the policy of the state set out in SAPSE 115 and NATED 02-116. Forensic criminologists should also be trained in legal interviewing and an ethical code should be compiled. The research report is concluded with a resume, a conclusion that the aims of the research have been attained and an exposition of how the findings support the hypotheses. Some suggestions regarding further research are made.<br>Thesis (PhD)--University of Pretoria, 1992.<br>Social Work and Criminology<br>PhD<br>Unrestricted

Forensiese assesseringstegnieke wat tydens ondersoeke na kinder seksuele misbruik benut word, het in n hoë mate mettertyd ontwikkel. Navorsing het n waardevolle bydrae gelewer tot effektiewe en geskikte assesseringstegnieke. Verdere navorsing is egter nodig om die bestaande tegnieke te ondersoek. Die persoon wat by forensiese assesserings betrokke is, kan baat vind by die leiding wat navorsing bied. Op grond hiervan het die navorser ondersoek ingestel na die forensiese assesseringstegnieke wat tans in die praktyk deur forensiese maatskaplike werkers benut word. Gedurende die ondersoek is verskeie tegnieke wat tydens forensiese assesseringsonderhoude benut word, geïdentifiseer en bespreek. Die sistematiese aanrakingseksplorasie is vir die doel van hierdie studie deur die navorser uitgesonder. Hierdie tegniek is aan die hand van n gevallestudie bestudeer en bespreek. Ondersoek is ook ingestel na die menings van maatskaplike werkers wat in die forensiese veld werksaam is, asook dié van justisie–amptenare, onder wie landdroste en staatsaanklaers, wat in die hof vir seksuele misdrywe werksaam is, ten opsigte van die benutting van die sistematiese aanrakingseksplorasie. Die justisie–amptenare was aanvanklik nie vertroud met die tegniek nie. Nadat literatuur vir bestudering aan hulle beskikbaar gestel is, is vasgestel dat hulle ontvanklik is vir en positief staan teenoor die benutting van die sistematiese aanrakingseksplorasie. Die ondersoek het ten doel gehad: * Om deur middel van n literatuurstudie die forensiese assesseringstegnieke wat tans in die praktyk benut word, te identifiseer en te bespreek; en * Om die sistematiese aanrakingseksplorasietegniek aan die hand van n literatuurstudie en empiriese navorsing te evalueer. Samevattend kan gestel word dat die tegnieke, soos in hierdie navorsing bespreek, deel behoort uit te maak van die protokol van die professionele persoon wat die seksueel misbruikte kind assesseer. Hierdie navorsing het bevind dat die sistematiese aanrakingseksplorasie n waardevolle forensiese assesseringstegniek is ten opsigte van die seksueel misbruikte kind.<br>Thesis (M.A. (MW))--North-West University, Potchefstroom Campus, 2011.

The full text of this thesis/dissertation is not available online. Please <a href="mailto:upetd@up.ac.za">contact us</a> if you need access. Read the abstract in the section 00front of this document.<br>Dissertation (LLM)--University of Pretoria, 2006.<br>Procedural Law<br>unrestricted

Een rijkdom aan ervaringen bij betrokkenen en hun familie Mensen maken veel mee in hun dagelijkse bestaan. Van ervaringen leert een mens, ze maken hem deskundig om met vergelijkbare of nieuwe situaties om te gaan. De kennis die iemand met die ervaringen opdoet, is persoonlijk en verborgen, (Polanyi, 1967). Wat hij ervan leert en hoe deskundig iemand wordt, kan heel verschillend zijn. Mensen die last hebben van psychiatrische beperkingen, hebben veel ervaringen die met die problematiek samenhangen; met wat geest en lichaam kunnen bewerkstelligen en welke invloed iemand daar zelf op kan uitoefenen; met wat helpt om staande te blijven of de situatie te verbeteren. Velen van hen hebben ook ervaringen met hulpverleners en allerlei instanties en maken mee hoe de samenleving op psychiatrie reageert. En in al die ervaringen zit persoonlijke impliciete kennis opgesloten. Al sinds jaar en dag helpen mensen elkaar op grond van eigen ervaringen en de kennis die dat oplevert. En dat is ook zo in de cliëntenbeweging van ggz en verslavingszorg. Een aantal cliënten wil hun ervaringskennis inzetten om medecliënten te helpen en te ondersteunen, de hulpverlening te verbeteren en drempels in de samenleving te slechten. Om de in de ervaringen opgebouwde kennis deskundig te kunnen gebruiken, heeft de cliëntenbeweging de afgelopen decennia eigen scholingen en trainingen ontwikkeld. En sinds de jaren negentig van de vorige eeuw heeft ze opleiding- en onderzoeksinstituten benaderd om dat samen met hen te doen.