Academic literature on the topic 'Drożdże'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Drożdże.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Journal articles on the topic "Drożdże"
1
Leszczyński, Przemysław. "Nigdy nie zmienię swoich drożdży! Czemu? Drożdże niekonwencjonalne w technologii piwowarskiej." PRZEMYSŁ FERMENTACYJNY I OWOCOWO-WARZYWNY 1, no. 3 (June 29, 2021): 6–10. http://dx.doi.org/10.15199/64.2021.3.1.
Full text
2
Fabiszewska, Agata, Agnieszka Pielińska, Patrycja Mazurczak, Bartłomiej Zieniuk, and Małgorzata Wołoszynowska. "Wpływ wybranych czynników na wydajność ekstrakcji i skład kwasów tłuszczowych oleju mikrobiologicznego otrzymywanego z komórek drożdży Yarrowia lipolytica." Zywnosc Nauka Technologia Jakosc/Food Science Technology Quality 110, no. 1 (2017): 59–69. http://dx.doi.org/10.15193/zntj/2017/110/173.
Full textAbstract:
Drożdże Yarrowia lipolytica to modelowy gatunek mikroorganizmów olejogennych, zdolny do kumulacji lipidów wewnątrz komórki w ilości powyżej 20 % suchej masy. Oprócz prac nad zwiększaniem wydajności biosyntezy oleju mikrobiologicznego ważnym zagadnieniem jest także dobór warunków ekstrakcji tłuszczu z biomasy drożdży. Celem pracy była ocena wpływu wybranych parametrów (rodzaju rozpuszczalnika, sposobu przygotowania próbki oraz czasu trwania procesu) na wydajność ekstrakcji tłuszczu zawartego w komórkach dzikiego szczepu drożdży Y. lipolytica KKP 379, prowadzonej w aparacie Soxhleta oraz na skład kwasów tłuszczowych w uzyskanym oleju. Hodowle okresowe drożdży prowadzono w bioreaktorze laboratoryjnym w bogatym podłożu YPO oraz w podłożach mineralnych z limitowaną zawartością azotu, co umożliwiło otrzymanie biomasy komórkowej o zróżnicowanej zawartości oleju mikrobiologicznego. W badaniach zastosowano plany kwadratów łacińskich, co pozwoliło na odmaskowanie efektu wpływu sposobu przygotowania próbki na zmienną zależną, jaką była zawartość tłuszczu w biomasie drożdży. Najlepsze rezultaty osiągnięto po przygotowaniu biomasy metodą lityczną z wykorzystaniem komercyjnego preparatu Y-PER. Zastosowany czas ekstrakcji oraz rodzaj rozpuszczalnika (eter naftowy lub heksan) nie wpłynęły istotnie na wydajność procesu. Rodzaj rozpuszczalnika miał z kolei wpływ na zawartość trzech kwasów tłuszczowych spośród czternastu zidentyfikowanych w lipidach ekstrahowanych z biomasy drożdży, tj. kwasu palmitooleinowego, eikozapentaenowego i dokozatetraenowego. Większą zawartość wymienionych kwasów oznaczono w próbkach ekstrahowanych heksanem.
3
Satora, Paweł. "Niekonwencjonalne drożdże w produkcji piwowarskiej." PRZEMYSŁ FERMENTACYJNY I OWOCOWO-WARZYWNY 1, no. 11 (November 5, 2018): 22–25. http://dx.doi.org/10.15199/64.2018.11.1.
Full text
4
Satora, Paweł, Dagmara Celej, Magdalena Skotniczny, and Nina Trojan. "Identyfikacja drożdży obecnych w kiszonej kapuście komercyjnej i otrzymywanej w gospodarstwach rolnych." Zywnosc Nauka Technologia Jakosc/Food Science Technology Quality 113, no. 4 (2017): 27–36. http://dx.doi.org/10.15193/zntj/2017/113/208.
Full textAbstract:
Kiszona kapusta jest produktem powszechnie spożywanym w Polsce. Otrzymywana jest nadal w sposób tradycyjny w wyniku fermentacji spontanicznej przez rodzime mikroorganizmy zasiedlające liście kapusty, którymi są głównie bakterie kwasu mlekowego. W trakcie fermentacji uaktywniają się także drożdże, których negatywna działalność może prowadzić do podwyższenia pH i rozwoju bakterii gnilnych. Celem pracy było określenie mikroflory drożdżowej występującej w kapuście kiszonej produkowanej przemysłowo oraz otrzymywanej w wyniku spontanicznej fermentacji w gospodarstwach rolnych w okolicach Muszyny. Mikroorganizmy izolowano przy użyciu agaru WL z dodatkiem chloramfenikolu w ilości 0,1 g/l, a izolaty różnicowano metodą RAPD-PCR z wykorzystaniem markera M13 i identyfikowane poprzez sekwencjonowanie regionu ITS. Najwięcej drożdży stwierdzono w próbkach kapusty otrzymanych metodami tradycyjnymi w gospodarstwach w gminie Muszyna (2,3 ÷ 15,9·103 jtk/g) oraz w jednym produkcie komercyjnym (2,8·103 jtk/g). W pozostałych analizowanych kiszonych kapustach nie stwierdzono ich obecności. Wśród izolatów wykryto przedstawicieli dwóch gatunków drożdży Cryptococcus macerans oraz Debaryomyces hansenii, przy czym drugi z nich został zróżnicowany metodą RAPD-PCR na 3 różne profile elektroforetyczne. Obecność zidentyfikowanych mikroorganizmów była ściśle uzależniona od analizowanej próbki, co mogło być związane z technologią produkcji kiszonej kapusty, a także z odmianą użytego surowca. Występowanie oznaczonych gatunków drożdży w gotowym produkcie może przyczyniać się do skrócenia czasu jego przydatności do spożycia i pojawienia się objawów zepsucia.
5
Wawrzycka, Donata. "Drożdże jako model w badaniach chorób neurodegeneracyjnych." Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej 65 (June 2, 2011): 328–37. http://dx.doi.org/10.5604/17322693.945767.
Full text
6
Rębas, Justyna. "Drożdże i ich metabolity w procesie fermentacji alkoholowej." PRZEMYSŁ FERMENTACYJNY I OWOCOWO-WARZYWNY 1, no. 3 (June 29, 2021): 11–13. http://dx.doi.org/10.15199/64.2021.3.2.
Full text
7
Robak, Małgorzata, Klaudia Szczepańska, Magdalena Rakicka-Pustułka, Małgorzata Serowik, and Adam Figiel. "Biosynteza i suszenie rozpyłowe inwertazy z drożdzy Yarrowia lipolytica." Zywnosc Nauka Technologia Jakosc/Food Science Technology Quality 125, no. 4 (2020): 25–38. http://dx.doi.org/10.15193/zntj/2020/125/356.
Full textAbstract:
Inwertaza jest ważnym enzymem powszechnie stosowanym w przemyśle spożywczym, zwłaszcza w cukiernictwie. Dostępne na rynku preparaty inwertazy zawierają enzym uzyskany z drożdży Saccharomyces cerevisiae w postaci płynnej. Poszukiwanie nowych źródeł inwertazy oraz uzyskanie bardziej stabilnych preparatów (proszków) może korzystnie zwiększyć ofertę dla przemysłu spożywczego. Do otrzymania sproszkowanych preparatów enzymatycznych stosuje się liofilizację, suszenie fluidyzacyjne, a nawet suszenie rozpyłowe. Celem pracy była ocena procesu biosyntezy inwertazy z glicerolu przez genetycznie zmodyfikowany polski szczep Yarrowia lipolytica oraz otrzymanie suszonego rozpyłowo preparatu tego enzymu. Biosyntezę enzymu wydzielanego przez drożdże prowadzono w trzech niezależnych procesach bioreaktorowych (H1, H2 i H3) z glicerolem jako głównym źródłem węgla. Z jednego bioreaktora uzyskano od 15926 do 40710 jednostek inwertazy (U) o aktywności właściwej 96,8 ÷ 645,6 U/mg białka. Do suszenia rozpyłowego przeznaczono 3690 ml zmieszanego płynu pohodowlanego o aktywności właściwej wynoszącej 263,4 U/mg białka. W procesie suszenia rozpyłowego z dodatkiem 1 % metylocelulozy otrzymano 198,12 g proszku o aktywności właściwej 113,4 U/mg białka. Inwertaza z Y. lipolytica w postaci proszku wykazywała niższe optimum pH i temperatury niż enzym natywny oraz była bardziej termostabilna. W zastosowanych warunkach suszenia rozpyłowego inwertaza utraciła 67 % aktywności i dlatego w dalszym postępowaniu należy przeprowadzić badania nad optymalizacją parametrów suszenia.
8
Modrzejewska, Katarzyna, and Elżbieta Bogusławska-Wąs. "Porównanie wybranych parametrów mikrobiologicznych i biochemicznych napojów kombucha." Zywnosc Nauka Technologia Jakosc/Food Science Technology Quality 125, no. 4 (2020): 39–51. http://dx.doi.org/10.15193/zntj/2020/125/357.
Full textAbstract:
Celem niniejszej pracy było określenie poziomu wybranych mikroorganizmów, porównanie zawartości polifenoli i antocyjanów oraz zdolności przeciwutleniającej napojów kombucha dostępnych w handlu detalicznym z napojem wytworzonym doświadczalnie metodą tradycyjną. Badania objęły 12 napojów komercyjnych oraz jeden uzyskany doświadczalnie, którego bazą była zielona herbata z 10-procentowym dodatkiem sacharozy. W badanych produktach oznaczono: liczbę bakterii Acetobacter sp., Gluconobacter sp., LAB i drożdży, pH, ogólną zawartość antocyjanów, ogólną zawartość polifenoli oraz aktywność przeciwutleniającą. Aktywność przeciwdrobnoustrojową napojów kombucha oceniono metodą dyfuzyjną, z zastosowaniem kolumienek, w stosunku do szczepów wzorcowych: Escherichia coli ATCC 35218, Listeria monocytogenes serotyp 1/2a (KMSiFŻC), Yersinia entercolitica (PCM 1919), Salmonella enteritidis (ATCC 130764), Bacillus cereus (PCM 2019), Enterococcus faecalis (ATTC 29212), Staphylococcus aureus (ATTC 25923), Saccharomyces cerevisiae (ŁOCK 14), Candida albicans (KMSiFŻC). Stwierdzono, że napoje deklarowane jako pasteryzowane (K7 - K12) były pozbawione mikroorganizmów z analizowanych grup. W pozostałych produktach komercyjnych dominującym mikroorganizmem były bakterie Acetobacter sp., których liczba zawierała się w przedziale 6 × 106 ÷ 1,1 × 107 jtk/ml. W napoju doświadczalnym wykazano drożdże w ilości 6,5 × 105 jtk/ml. Odczyn pH produktów był charakterystyczny i nie przekraczał 4,3. Zawartość antocyjanów we wszystkich napojach pochodzących z handlu wahała się między 0,2 ÷ 0,3 mg/dl, natomiast w próbie doświadczalnej było ich ponad dwa razy więcej. Zawartość polifenoli oraz zdolność przeciwutleniająca prób były zróżnicowane i nie stwierdzono ich korelacji z pochodzeniem produktu. Głównym czynnikiem warunkującym zdolność napojów kombucha do inhibicji bakterii potencjalnie chorobotwórczych dla człowieka jest obecność kwasów organicznych. Żaden z badanych napojów nie wykazywał antagonizmu w stosunku do testowanych drożdży.
9
Ławniczek-Wałczyk, Anna, and Rafał L. Górny. "Biofilm jako zagrożenie w zakładach produkcji i przetwarzania żywności." Occupational Safety. Science and Practice 606, no. 3 (March 22, 2022): 10–15. http://dx.doi.org/10.54215/bp.2022.03.6.lawniczek-walczyk.
Full textAbstract:
Rozwój mikroorganizmów tworzących biofilm na powierzchniach użytkowych w zakładach produkcji i przetwarzania żywności często prowadzi do jej psucia oraz stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Szczególnie niebezpieczne dla zdrowia człowieka są biofilmy wytwarzane przez chorobotwórcze bakterie, takie jak Campylobacter jejuni, patogenne szczepy Escherichia coli, Listeria monocytogenes, Pseudomonas aeruginosa, Salmonella enterica, Staphylococcus aureus czy drożdże z rodzaju Candida. Celem artykułu jest przybliżenie czytelnikom wiedzy na temat mechanizmów powstawania biofilmów, zagrożeń wynikających z rozprzestrzeniania się biofilmotwórczych patogenów, a także metod zapobiegania i usuwania biofilmu w zakładach produkcji i przetwórstwa żywności.
10
Kucharczyk, Krzysztof, and Tadeusz Tuszyński. "Obecność diacetylu i 2,3-pentanodionu w piwie." Zywnosc Nauka Technologia Jakosc/Food Science Technology Quality 113, no. 4 (2017): 17–26. http://dx.doi.org/10.15193/zntj/2017/113/207.
Full textAbstract:
Podczas fermentacji alkoholowej drożdże piwowarskie syntetyzują oprócz etanolu i dwutlenku węgla szerokie spektrum różnych ubocznych produktów przemiany materii, z których większość wydzielana jest do środowiska. W różnych gatunkach piwa można stwierdzić ponad 1000 komponentów, w tym ok. 200 związków karbonylowych. Ilość i jakość produktów i metabolitów pośrednich wydzielanych z komórek ma wpływ na cechy sensoryczne gotowego piwa. Obok składników chmielu związki te nadają mu specyficzny i charakterystyczny smak oraz aromat. Jedną z grup takich związków są diketony wicynalne (VDK – vicinal diketons). To ważne składniki bukietu smakowo-zapachowego młodego piwa. W piwie wyróżnia się dwa podstawowe składniki z grupy tych diketonów: diacetyl i 2,3-pentanodion. Ich wpływ na smak i aromat piwa jest na ogół negatywny, ale uważane są za „wyznaczniki dojrzałości piwa”. W wyższych stężeniach nadają piwu słodkawy, nieczysty, czasem niewłaściwy smak, a aromat przypomina zapach masła. Powstają z prekursorów produkowanych przez drożdże w czasie fermentacji. W kolejnym etapie fermentacji piwo podlega procesowi dojrzewania, którego głównym celem jest zmniejszenie zawartości diketonów wicynalnych bądź ich eliminacja. W tej fazie procesu diacetyl dyfunduje z powrotem do cytoplazmy komórki drożdżowej, a następnie podlega redukcji do acetoiny w wyniku aktywności enzymu reduktazy diacetylowej. Etap konwersji regulowany jest temperaturą i długością procesu dojrzewania w celu otrzymania piwa o właściwym bukiecie smakowo-zapachowym. Celem pracy było przybliżenie mechanizmów powstawania wicynalnych diketonów podczas fermentacji brzeczki piwnej. Opisano znaczenie diketonów w procesie dojrzewania piwa, których odpowiednia ilość jest uważana za wyznacznik zakończenia tej fazy procesu produkcji piwa. Przedstawiono również wybrane parametry technologiczne, których optymalizacja zapewnia uzyskanie odpowiednio niskiej zawartości diacetylu i 2,3-pentanodionu w gotowym produkcie.
Dissertations / Theses on the topic "Drożdże"
1
Wójcik, Marek. "Badania nad kinetyką dezaktywacji katalazy drożdży Saccharomyces cerevisiae przez nadtlenek wodoru." Rozprawa habilitacyjna, Wydaw. Uczelniane Akademii Techniczno-Rolniczej, 1988. http://dlibra.utp.edu.pl/Content/518.
Full text
2
Budziński, Waldemar. "Wpływ wybranych inokulantów mikrobiologicznych i mikrobiologiczno-enzymatycznych na przebieg procesu zakiszania oraz parametry jakościowe kiszonek z traw i kukurydzy." Rozprawa doktorska, Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy, 2018. http://dlibra.utp.edu.pl/Content/1176.
Full textAbstract:
Badania miały na celu porównanie skuteczności działania dodatków mikrobiologicznych i mikrobiologiczno-enzymatycznych stosowanych przy zakiszaniu w technologii rękawów polietylenowych mieszanek traw i kukurydzyThe study was aimed at comparing the effectiveness of microbiological and microbiological-enzymatic additives used in silencing polyethylene blends of grass and maize
Streszcz. ang
Streszcz. pol
3
Plech, Marcin. "Experimental analysis of genetic robustness in natural isolates of Saccharomyces cerevisiae." Praca doktorska, 2015. https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/45738.
Full text
4
Jaskulska, Agata. "The impact of Npl3 protein on the specificity of pre-mRNA splicing in yeast." Doctoral thesis, 2021. https://depotuw.ceon.pl/handle/item/3906.
Full textAbstract:
To gain a broader view of the mechanistic consequences of inefficient spliceosome assembly, I have previously carried out an open genetic screen for alleles that improve splicing of 5'SS-G5a introns, which are defective in binding to both U1 and U6 snRNAs. The screen identified alleles of npl3 and mtr10, encoding two functionally linked proteins, Npl3 and Mtr10. Npl3 is primarily nuclear, shuttling SR-like mRNA binding protein implicated in many steps of mRNA biogenesis, including splicing and export, and Mtr10 is its karyopherin (importin).
In this work I analyzed both the previously identified and newly generated mutants, and showed that both mtr10 and npl3 suppressors of the defective splicing disrupt nucleocytoplasmic shuttling of Npl3. This results in reduced nuclear Npl3 levels and improved splicing of mutant, suboptimal introns. Interestingly, alterations of nuclear export also improve splicing of suboptimal introns.
I propose that the observed splicing effects result from two mechanisms. First, destabilization of Npl3-Mtr10 interactions leads to inefficient re-import of Npl3 to the nucleus. Second, defective interactions of Npl3 with the export machinery inhibit RNA transport to the cytoplasm. Both these mechanisms give more time for the spliceosome to assemble on suboptimal substrates, thus allowing for the completion of splicing before RNA export to the cytoplasm.
Notably, RNA sequencing analyses of the selected suppressor strains suggest that increased usage of cryptic splice sites caused by e.g., npl3 mutants is counterbalanced by a general inhibition of splicing due to limiting levels of certain spliceosomal components (e.g., of Prp5 splicing factor). Additionally, non-canonical/non-physiological splicing signals, used more frequently in the mutant strains, may sequester spliceosomal proteins from canonical introns, leading to the observed general decrease of splicing efficiency.
Together, my results indicate that reduction of nuclear Npl3 levels leads to a decreased stringency of splice site selection, uncovering a previously unknown role of Npl3 in the modulation of splicing specificity. Thus, Npl3 acts by analogy to eukaryotic SR proteins that modulate alternative splicing patterns.W celu lepszego zrozumienia mechanistycznych konsekwencji niewydajnego tworzenia spliceosomu, podczas wykonywania swojej pracy magisterskiej przeprowadziłam selekcję supresorów mutacji G5a w intronie, która zaburza parowanie substratu zarówno z U1 snRNA, jak i z U6 snRNA. W wyniku selekcji zidentyfikowałam mutanty w białkach Npl3 oraz Mtr10. Oba białka są ze sobą powiązane funkcjonalnie. Npl3 to białko podobne do eukariotycznych białek SR. Wędruje ono pomiędzy cytoplazmą a jądrem i wpływa na praktycznie wszystkie etapy biogenezy mRNA, m.in. splicing oraz eksport z jądra do cytoplazmy. Mtr10 to karioferyna odpowiedzialna za re-import Npl3 z cytoplazmy do jądra. W tej rozprawie scharakteryzowałam zarówno poprzednio uzyskane, jak i nowo-zidentyfikowane mutanty, oraz pokazałam, że zarówno mutanty npl3 jak i mtr10 zaburzają nukleocytoplazmatyczną wędrówkę białka Npl3. Powoduje to obniżenie poziomu jądrowego Npl3 i poprawę splicingu niekanonicznych (suboptymalnych) substratów pre-mRNA. Co ciekawe, zmiany w eksporcie RNA również poprawiają splicing intronów o suboptymalnych sekwencjach miejsc splicingowych. Zaproponowany przeze mnie model zakłada, że obserwowana poprawa splicingu jest uzyskiwana na dwa sposoby. Po pierwsze, destabilizacja oddziaływania Npl3-Mtr10 prowadzi do niewydajnego re-importu Npl3 do jądra. Po drugie, defektywne interakcje pomiędzy Npl3 a maszynerią eksportową spowalniają transport mRNA do cytoplazmy. Oba te mechanizmy dają więcej czasu na utworzenie spliceosomów na suboptymalnych intronach, zostawiając więcej czasu na dokończenie splicingu suboptymalnych substratów przed ich eksportem do cytoplazmy. Co ciekawe, analiza RNA-seq wybranych szczepów supresorowych sugeruje, że zwiększona częstość wyboru potencjalnie nieprawidłowych miejsc splicingowych, powodowana np. przez mutanty npl3, jest modulowana przez mechanizm zwrotny hamujący splicing poprzez ograniczenie dostępności ważnych białkowych składników spliceosomu, np. białka Prp5. Ponadto, nieprawidłowe miejsca splicingowe wybierane w szczepach supresorowych mogą angażować kompleksy spliceosomowe, skutkując zmniejszeniem dostępności spliceosomów dla pozostałych, kanonicznych intronów, powodując generalne obniżenie wydajności splicingu. Podsumowując, moje wyniki wskazują, że obniżony poziom białka Npl3 w jądrze komórkowym prowadzi do mniej rygorystycznego wyboru miejsc splicingowych przez spliceosom, ujawniając nieznaną poprzednio funkcję tego białka w modulacji specyficzności działania spliceosomu. Białko to zachowuje się więc jak białka SR wyższych eukariontów, które modulują wzory alternatywnego splicingu.
5
Jakubowska, Agata. "Wpływ interakcji między delecjami genów na wybrane komponenty dostosowania w eksperymentalnych populacjach drożdży Saccharomyces cerevisiae." Praca doktorska, 2014. https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/58313.
Full textAbstract:
Wśród organizmów żywych powszechnie występuje rekombinacja i rozmnażanie płciowe. Nie ma do tej pory powszechnie przyjętego wytłumaczenia jak powstały i dlaczego utrzymują się te zjawiska. Najczęściej uważa się, że powstawanie nowych kombinacji genów stwarza okazję do bardziej efektywnego działania doboru naturalnego. Jedna z wiodących hipotez skupia się na roli doboru w usuwaniu mutacji szkodliwych. Postuluje ona, że rekombinacja prowadzi do powstawania osobników z większą niż przeciętna liczba takich mutacji a to stwarza to okazję do ich efektywnego usunięcia o ile istnieje między nimi epistaza negatywna, czyli dodatkowy efekt pomniejszenia dostosowania na skutek interakcji między tymi mutacjami. Wyniki przeprowadzonych do tej pory eksperymentów okazały się być niejednoznaczne. Pokazały istnienie zarówno negatywnej, jak i pozytywnej epistazy między genami, a nawet braku przewagi którejś z nich w zależności od skali eksperymentu, badanej komponenty dostosowania czy przyjętego modelu eksperymentalnego. Powstanie genomowych kolekcji mutacji stworzyło okazję do przeprowadzenia bardziej systematycznych badań. Wykazano w nich, że delecje genów drożdży wykazują lekko pozytywną epistazę jeśli za miarę dostosowania przyjmie się tempo wzrostu. Celem opisanych poniżej doświadczeń było sprawdzenie, jaki jest kierunek i natężenie epistazy dla dwóch innych ważnych komponentów dostosowania: efektywności przetwarzania zasobów (glukozy) w biomasę i przeżywalności w warunkach głodzenia. Próbę szczepów przygotowano w ten sposób, że na każdą parę szczepów z pojedynczymi delecjami przypada odpowiadający im podwójny mutant i szczep bez mutacji. Najpierw wykazano, że szczepy z delecjami pojedynczych genów różniły się zużyciem glukozy między sobą, a także między środowiskami. Najwyższe zużycie glukozy zaobserwowano w środowisku z wysokim zasoleniem z uwagi na powstający w nim stres osmotyczny oraz w podłożu minimalnym, gdzie występuje intensywny anabolizm. Następnie zbadano epistazę dla tempa wzrostu i przepływu metabolicznego dla próby obejmującej szczepy pochodzące z 96 krzyżówek. Epistaza dla tempa wzrostu okazała się być delikatnie dodatnia, tak jak w poprzednich badaniach. Natomiast epistaza dla przepływu metabolicznego nie była statystycznie różna od zera. Jako drugą komponentę dostosowania zbadano przeżywalności w sytuacji głodu, do czego wykorzystano całą dostępną kolekcję. Najdłużej żyły szczepy nieposiadające żadnych mutacji natomiast, najkrócej te, które posiadały dwie mutacje. To dowodzi, że użyty system eksperymentalny był właściwy. Epistaza dla przeżywania sytuacji głodu, podobnie jak epistaza dla przepływu metabolicznego, okazała się nie być statystycznie istotnie różna od zera. Natomiast po zbadaniu związku między epistazą dla przeżywania a epistazą dla tempa wzrostu okazało się, że istnieje między nimi lekka negatywna korelacja, co może wskazywać na aktywowanie innych profili ekspresji genów przez te dwa odmienne stany komórkowe. Wcześniejsze eksperymenty nie badały epistazy dla przeżywalności u drożdży. Badań epistazy dla efektywności metaboliczne nie przeprowadzono dla żadnych innych organizmów. Przedstawione w niniejszej pracy eksperymenty stanowią zatem istotne uzupełnienie dotychczasowej wiedzy. Pokazują, że kilka kluczowych komponent dostosowania epistaza jest neutralna lub lekko dodatnia. Jest to silną przesłanką do twierdzenia, że taki typ epistazy jest dominujący, przynajmniej u jednokomórkowego organizmu eukariotycznego, Saccharomyces cerevisiae. Wraz z opublikowanymi wcześniej wynikami dotyczącymi tempa wzrostu, niniejsza praca stanowi prawdopodobnie najpełniejszy test empiryczny tak zwanej hipotezy deterministycznej mutacyjnej i nie potwierdza jej podstawowego założenia o powszechnym występowaniu epistazy negatywnej pomiędzy mutacjami szkodliwymi.
6
Jeleń, Sebastian. "Udział białek wiążących ogony poli(A) w powstawaniu i dojrzewaniu prekursorów małych jąderkowych RNA u drożdży Saccharomyces cerevisiae." Doctoral thesis, 2021. https://depotuw.ceon.pl/handle/item/4056.
Full textAbstract:
W komórkach eukariotycznych transkrypty syntetyzowane przez RNA polimerazę II obejmują nie tylko cząsteczki mRNA, ale także różne klasy niekodujących RNA, takich jak małe jądrowe snRNA czy jąderkowe snoRNA. Pod względem budowy prekursory snoRNA i mRNA są zbliżone, np. posiadają strukturę kapu na końcu 5' i poliadenylowany koniec 3', jednak ich dojrzewanie i składanie w dojrzałe cząstki rybonukleoproteinowe znacznie się różnią. Mimo to, niektóre czynniki i kompleksy białkowe uczestniczą w procesie biogenezy obu rodzajów cząsteczek, chociaż w nieco innym zakresie. W tej pracy wykazano, że u drożdży Saccharomyces cerevisiae białka PABP (Pab1 i Nab2) i SR (Npl3, Gbp2 i Hrb1) wiążące poliadenylowany RNA, które są głównie zaangażowane w metabolizm mRNA, biorą również udział w powstawaniu dojrzałych cząsteczek snoRNA. Przedstawione wyniki sugerują, że białka te bezpośrednio oddziałują zarówno z dojrzałymi jak i prekursorowymi snoRNA. Pab1 i Nab2 pełnią istotną rolę przede wszystkim w regulacji długości ogonów poli(A) pre-snoRNA, przez co przyczyniają się do ich dojrzewania. Ponadto, oba białka mają wpływ na poziom dojrzałych snoRNA, prawdopodobnie poprzez kierowanie do degradacji zbędnych cząsteczek. Również białka z rodziny SR oraz Pub1, które oddziałuje z sekwencjami poli(U), w podobny sposób jak PABP regulują syntezę snoRNA, aczkolwiek ich rola ma charakter bardziej pomocniczy, polegający na wspomaganiu czynników bezpośrednio zaangażowanych w ten proces. Wyniki tej pracy wskazują na kompleksową naturę metabolizmu snoRNA, w którym uczestniczy szeroki zestaw białek i kompleksów białkowych współdziałających w koordynacji różnych etapów biogenezy tych cząsteczek.In eukaryotic cells, transcripts synthesized by RNA polymerase II include not only mRNA molecules, but also different classes of non-coding RNAs, such as small nuclear snRNAs or nucleolar snoRNAs. Structurally, snoRNA and mRNA precursors are similar, e.g. they have a 5' cap structure and a polyadenylated 3' end, but their maturation and assembly into mature ribonucleoprotein particles significantly differ. Nevertheless, some factors and protein complexes are involved in the biogenesis of both types of molecules, albeit to a different extent. This work showed that in the yeast Saccharomyces cerevisiae, poli(A) binding proteins PABP (Pab1 and Nab2) and SR (Npl3, Gbp2 and Hrb1), which mainly participate in mRNA metabolism, also contribute to the formation of mature snoRNA molecules. The results presented in this thesis suggest that these proteins directly interact with both mature and precursor snoRNAs. Pab1 and Nab2 mainly play an important role in regulating the length of pre-snoRNA poly(A) tails, thus contributing to their maturation. Moreover, both proteins influence the level of mature snoRNAs, possibly by targeting aberrant or superfluous molecules for degradation. Also proteins from the SR family and Pub1, which interacts with poly(U) tracts, regulate snoRNA synthesis in a similar manner as PABPs, however, their role is more auxiliary and consists in supporting the factors directly involved in this process. The results of this work demonstrate the complex nature of snoRNA processing pathways, with an extensive set of proteins and protein complexes cooperating tightly to coordinate different steps in the biogenesis of these molecules.
7
Marek, Agnieszka. "Rola plejotropii w kształtowaniu cech historii życia na przykładzie zmian tempa wzrostu i długości życia towarzyszących delecjom genów u drożdży Saccharomyces cerevisiae." Praca doktorska, 2015. http://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/44301.
Full text
8
Pieczyńska, Magdalena. "Ecological and evolutionary determinants of interactions between the killer virus and its yeast host." Praca doktorska, 2015. https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/45444.
Full textBook chapters on the topic "Drożdże"
1
Sucharski, Filip. "Metabolom drożdży." In Proteomika i metabolomika. Warsaw University Press, 2010. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323533399.pp.457-462.
Full text
2
Kupidura-Pawlik, Katarzyna. "Analiza northern – wykrywanie transkryptów CUT u drożdży ." In Molekularne techniki analizy RNA. Ćwiczenia. Warsaw University Press, 2013. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323517559.pp.20-24.
Full text
3
Skowronek, Ewa, and Sebastian Jeleń. "Analiza northern – detekcja RNA na filtrach. Wykrywanie prekursorów rRNA u drożdży." In Molekularne techniki analizy RNA. Ćwiczenia. Warsaw University Press, 2013. http://dx.doi.org/10.31338/uw.9788323517559.pp.9-19.
Full text