Academic literature on the topic 'Działalność reglamentowana'

Przedmiotem artykułu jest regulacja reglamentacji działalności gospodarczej (koncesji, zezwoleń, rejestrów działalności regulowanej) w nowej ustawie Prawo przedsiębiorców na tle wcześniejszych ustaw z 1988, 1999 i 2004 r. Autor stara się udzielić odpowiedzi na podstawowe, z perspektywy systemowej, pytania: czy nowy kształt regulacji reglamentacji działalności gospodarczej koresponduje z celami oraz zakresem ustawy Prawo przedsiębiorców oraz czy jego skutkiem będzie wzmocnienie, czy może osłabienie, poziomu prawnej ochrony wolności działalności gospodarczej przedsiębiorców prowadzących reglamentowaną działalność gospodarczą? Poszukując odpowiedzi na te pytania, przed dokonaniem oceny nowych przepisów, autor dokonuje przeglądu prawnej regulacji reglamentacji działalności gospodarczej we wcześniej obowiązujących ustawach oraz porównuje je z unormowaniem aktualnie obowiązującym. Porównanie to prowadzi do wniosku, że ustawodawca przesunął ciężar regulacji reglamentacji działalności gospodarczej z ustawy ogólnej, jaką jest Prawo przedsiębiorców, do ustaw szczególnych, poświęconych poszczególnym działalnościom reglamentowanym. Jakkolwiek nie spowodowało to istotnych zmian w treści samych przepisów, to jednak w ocenie autora zmiana ich umiejscowienia w systemie prawnym może mieć wpływ na ich wykładnię, a w konsekwencji na pozycję prawną przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na rynkach objętych reglamentacją.

Artykuł jest próbą udzielenia odpowiedzi na pytania związane z wykorzystaniem kryp-towalut w działalności gospodarczej. Temat główny Zjazdu Katedr i Zakładów Publicznego Prawa Gospodarczego „Państwo a przedsiębiorca — aktualne wyzwania” skłania do poszukiwania nowych zjawisk w obszarze działalności gospodarczej, których pojawienie się może wymagać objęcia ich regulacją prawną. Takim zjawiskiem, które od co najmniej kilku lat stopniowo zyskuje na znacze-niu w obrocie gospodarczym, są kryptowaluty. Pojawieniu się kryptowalut towarzyszy zaistnienie nowych przedmiotów działalności przedsiębiorców związanych zarówno z ich pozyskiwaniem (na przykład tak zwany mining, czyli „kopanie” kryptowalut), jak i następnie z obrotem nimi (na przy-kład tak zwane giełdy kryptowalut). Z perspektywy ochrony interesu publicznego uważnego na-mysłu wymaga, czy dotychczasowe przepisy prawne należycie te zjawiska identyfikują i regulują. W szczególności odpowiedzi wymagają pytania, czy czynności związane z pozyskiwaniem i obrotem kryptowalutami stanowią działalność gospodarczą, a dalej — w razie pozytywnej odpowiedzi na to pytanie — czy działalność tego rodzaju jest działalnością wolną czy działalnością reglamentowaną.

Przedmiotem artykułu jest wewnętrzna działalność ustawodawcza księcia Albrechta von Brandenburg-Ansbach, który objął rządy w księstwie pruskim utworzonym po sekularyzacji pruskiej części Zakonu krzyżackiego jako lenno króla i Korony Polskiej (1525). W czasie swoich rządów książę podejmował działania mające na celu umocnienie swojej pozycji. Służyła temu również działalność prawodawcza, uzgadniana często ze stanami księstwa, w której znaczącą rolę odgrywały ustanawiane przez księcia przepisy porządkowe, wydawane samoistnie, ale często pojawiające się w ramach szerszych ustaw porządkowych obejmujących regulacje karne, prawno-osobowe czy prawno-majątkowe. Ich zadaniem było normowanie wielu stron życia i działalności poddanych, nakazywanie, zakazywanie określonych zachowań, reglamentowanie i represjonowanie ich postępowania. Wydawanie przez władców przepisów policyjnych służyć miało w procesie kształtowania się wczesnonowożytnego władztwa terytorialnego wprowadzeniu kontroli nad poddanymi, wprzęgnięciu ich w system dyscypliny społecznej, mającej na celu osiągnięcie porządku wewnętrznego. Działalność ta, w której przepisy policyjne pełniły funkcję instrumentu utrwalenia władzy, miała w przypadku księcia Albrechta dodatkowe znaczenie ze względu na ustanowienie w księstwie pruskim ewangelickiego kościoła krajowego, na którego czele, jako jego głowa, stał sam książę. Zespolenie władzy świeckiej z kościelną, zgodne z doktryną Marcina Lutra, zmierzało do powstanie społeczności, w której poddani książęcy byli jednocześnie członkami książęcego kościoła. Z tego powodu wiele z przepisów policyjnych miało szczególny moralny charakter.

W latach 1940–1944 na terenie getta łódzkiego działało kilkadziesiąt osób zajmujących się działalnością plastyczną. Byli to uznani twórcy – absolwenci szkół i akademii oraz obdarzeni talentem uzdolnieni amatorzy, którzy przed 1939 r., nie zdołali zaistnieć jako artyści. Część z nich pochodziła z Łodzi i okolic, pozostali przybyli do miasta z zagranicy – w transportach z Pragi, Berlina, Hamburga, Kolonii czy Wiednia. W warunkach „dzielnicy zamkniętej” twórczość poddana nadzorowi administracyjnemu została wprzęgnięta w machinę propagandową. W urzędach, instytucjach, wydziałach i warsztatach powstawały plakaty, albumy pamiątkowe, znaczki, odznaki, emblematy. Na specjalne zamówienie malowano wizerunki przedstawicieli żydowskich władz i niemieckiego zarządu getta. Chociaż dostęp do narzędzi i materiałów: farb, kartonów, metalu, tuszu był reglamentowany, ściśle powiązany z zamówieniami, artyści starali się poza oficjalnym obiegiem i bez cenzury tworzyć prace dokumentujące otaczającą ich rzeczywistość. Problem aktywności plastyków w getcie łódzkim został omówiony na przykładach funkcjonowania wybranych wydziałów i wojennych biografii najbardziej znanych twórców. W analizie wykorzystano zróżnicowane źródła, od zachowanej w archiwach dokumentacji administracyjnej, po osobiste wspomnienia, listy, relacje i ocalałe prace. Wyniki badań uwzględniające z jednej strony urzędowe dane, z drugiej – indywidualne odczucia ofiar i świadków, stanowią punkt wyjścia do dalszej rekonstrukcji obrazu sztuki w getcie łódzkim

Przedmiotem rozważań podjętych w rozprawie jest sukcesja administracyjno-prawna jako jeden z istotnych skutków prawnych procesu łączenia się krajowych spółek prawa handlowego. Jej podstawowym celem było przeanalizowanie i skonfrontowanie przepisów Kodeksu spółek handlowych, regulujących sukcesję publiczno-prawną w procesie łączenia się spółek, z regulacjami administracyjno-prawnymi, dotyczącymi wykonywania reglamentowanej działalności gospodarczej. Celem pracy jest także zweryfikowanie, czy przepisy materialnego prawa administracyjnego mogą rodzić trudności prawne z perspektywy trybu i zasad wstąpienia przez spółkę przejmującą w prawa i obowiązki spółki przejmowanej wynikające z koncesji, zezwolenia, licencji lub zgody.
The subject of the doctoral thesis is focused on administrative succession as one of the most important legal effects of the merger of companies. The aim of the legal research was to analyze and confront the provisions of the Code of Commercial Companies, which refer to administrative succession of rights and obligations within the merger process, with administrative regulations specifying the rules of conducting regulated economic activity. The other aim of the thesis was to verify whether the provisions of administrative substantive law might cause difficulties as to the terms and conditions based on which the acquiring company may step into the rights and obligations of the company being acquired, resulting from concessions, licenses, permits and consents.