Academic literature on the topic 'Egzersizler'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Egzersizler.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Journal articles on the topic "Egzersizler"
1
ADAR, SEVDA, and HASAN TOKTAŞ. "SEREBRAL PALSİ’Lİ ÇOCUKLARDA SU İÇİ EGZERSİZLER." Kocatepe Tıp Dergisi 20, no. 4 (October 21, 2019): 282–88. http://dx.doi.org/10.18229/kocatepetip.464804.
Full text
2
Gökçen, Neslihan, İlke Coşkun Benlidayı, and Sibel Başaran. "Diz osteoartritinde izokinetik test ve egzersizler." Arşiv Kaynak Tarama Dergisi 24, no. 2 (June 1, 2015): 228. http://dx.doi.org/10.17827/aktd.58405.
Full text
3
Kurşun, Şeyma, Gürhan Suna, and Mahmut Alp. "The effects of regular step-aerobic exercises on body fat values of adult sedentary womenDüzenli step-aerobik egzersizlerinin yetişkin sedanter kadınlarda vücut yağ değerlerine etkisi." Journal of Human Sciences 13, no. 3 (November 26, 2016): 4973. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v13i3.4018.
Full textAbstract:
The aim of this study was to investigate the effects of 12-week regular step aerobic exercises on body fat values of adult sedentary women. 35 female joined to the study voluntarily who work as academic and administrative staff in Isparta Süleyman Demirel University. Step aerobic exercises were applied to the participants regularly as 12 weeks, 3 days a week, 60 minutes a day. The tempo of music in the exercises was based on “Bpm≥120”. Body fat ratios and fat mass measurements were taken with TANITA BC 418 Professional Body Analysis Device. Datas were compared by using “Repeated-Measures ANOVA” at SPSS 18 Statistics Programme. Participants’ mean of age was calculated 35,20±6,26 years and mean of lenght was calculated 168,48±5,09 cm. There were no statistical differences as a result of comparison of pre, mid and post-test weight, body fat ratio, fat mass and body mass index values taken from participants (p>0,05). As a result, according to findings handled from the research and similar studies in the literature, it can be thought that short-term Step-Aerobic exercises can cause reductions in body fat ratio values; but cannot cause reductions in weight and body mass index values because of the increment in muscle mass. Planning long-term exercises can be suggested to the future studies for being seen positive effects in these values. Additionally, for optimum physical fitness, these can be suggested to the participants that they should pay attention to their eating habits and should attend the exercises with a dietician control. ÖzetBu çalışmanın amacı, 12 haftalık düzenli step aerobik egzersizlerinin yetişkin sedanter kadınlarda vücut yağ değerlerine etkisinin incelenmesidir. Araştırmaya Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi’nde akademik ve idari personel olarak çalışan 35 kadın gönüllü katıldı. Katılımcılara düzenli olarak 12 hafta, haftada 3 gün, günde 60 dakika step aerobik egzersizleri uygulandı. Egzersizlerde müzik temposu “Bpm≥120” olarak baz alındı. Vücut yağ yüzdesi ve yağ kütlesi ölçümleri TANİTA BC 418 Profesyonel Vücut Analiz Cihazı ile alındı. Veriler SPSS 18.0 programında “Repeated-Measures ANOVA” kullanılarak analiz edildi. Katılımcıların yaş ortalaması 35,20±6,26 yıl ve boy ortalaması 168,48±5,09 cm olarak hesaplandı. Katılımcılardan alınan vücut ağırlığı, vücut yağ yüzdesi, yağ kütlesi ve beden kütle endeksi ön, ara, son test değerlerinin karşılaştırılması sonucunda istatistiksel olarak farka rastlanmadı (p>0,05). Sonuç olarak, araştırmada ve literatürdeki benzer çalışmalardan elde edilen bulgulara göre, kısa dönem Step-Aerobik egzersizlerinin vücut yağ yüzdesi değerlerinde azalmaya neden olabileceği; fakat vücut ağırlığı ve beden kütle endeksi değerlerinde azalmaya neden olmamasının kas kütlesindeki artıştan dolayı olduğu düşünülmektedir. İleride yapılacak araştırmalarda bu değerlerde pozitif etkilerin görülebilmesi için daha uzun süreli egzersizlerin planlanması önerilebilir. Ek olarak, optimum fiziksel uygunluk için planlanan egzersizlerin yanı sıra katılımcılara bu tip egzersizlerde beslenme alışkanlıklarına dikkat etmeleri ve bir diyetisyen kontrolünde egzersizlere katılmaları önerilebilir.
4
Sever, Ozan. "Comparison of static and dynamic core exercises’ effects on Stork balance test in soccer players Futbolcularda statik ve dinamik core egzersizlerin Stork denge testine etkisi." Journal of Human Sciences 14, no. 2 (May 17, 2017): 1781. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v14i2.4440.
Full textAbstract:
This study compared the effects of dynamic and static core training programs on core stability tests and Stork balance performance in soccer players. A Static (n = 14, 18,21±1,81) and Dynamic (n = 13, 17,31±0,63) training groups performed three 30 min sessions per week for eight weeks meanwhile attended routine soccer training sessions with a control group (n = 11, 17,73±1,27). Effects of different core training regimes were compared after eight weeks with two-factor variance analysis (condition X time) for related measures. Two experiment groups improved dynamic and static core stabilization test scores, while control group did not change. Core stabilization tests showed that the improvements of experiment groups affected by the movement specifity and Static group increased static test scores (plank 23,8% - back isometric 28,9% - leg raise 15,6%) while Dynamic group increased mostly the dynamic test scores (sit-up 21,2%, push up 16,2%). For Stork balance, both experiment groups improved the test scores between %18 and %67. While the Static group increased the duration of Stork test on both feet more than the Dynamic group, this difference was statistically significant only for non-dominant foot in intergroup analysis. The static structure of the Stork test may explain the significant improvement in static core group. Results indicate that the positive effect of core training on core stability may improve balance and static core training may be more effective for static balance tests.Extended English abstract is in the end of PDF (TURKISH) file. ÖzetBu çalışmanın amacı, 8 haftalık statik ve dinamik core egzersizlerin futbolcularda core stabilizasyon ve Stork denge performansı üzerine etkisini karşılaştırmaktır. Toplam 38 sporcu (17,75±1,36) Dinamik (n=13, 17,31±0,63), Statik (n=14, 18,21±1,81) ve Kontrol (n=11, 17,73±1,27) grupları olarak üç gruba ayrıldı. Statik ve Dinamik egzersiz grupları 8 hafta, haftada 3 gün, günde yaklaşık 30 dakika statik ya da dinamik egzersizler uygularken, buna karşın kontrol grubu yalnızca futbol antrenmanları gerçekleştirdi. Verilerin analizinde ilişkili ölçümler için iki faktörlü varyans analizi kullanıldı. Tüm core stabilizasyon testlerinde deney grupları anlamlı gelişme görüldü. Kontrol grubunda değişme görülmedi. Gelişmenin hareketin spesifikliğinden etkilendiği, Statik grubun statik test skorlarını daha fazla arttırdığı (plank 23,8% - sırt izometrik 28,9%- bacak kaldırma 15,6%), Dinamik grubun ise dinamik testlerde skorları daha fazla arttırdığı (şınav 16,2% - mekik 21,2%) görüldü. Benzer şekilde, iki deney grubu Stork denge testinde her iki ayak için denge süresini % 18 ile% 67 arasında artırdı. Ama kontrol grubu değişmedi. Statik grup her iki ayak içinde dengede kalma süresini Dinamik gruba göre daha fazla arttırırken, gruplar arası analizde non-dominant ayak ölçümünde bu farklılık istatistiksel olarak anlamlılık g. Denge ölçümünün statik yapıda olması, Statik gruptaki yüksek gelişimi açıklayabilir. Sonuç olarak; dinamik ve statik core egzersizler ile artan core stabilizasyonun statik denge üzerinde olumlu etkisi olduğu tespit edildi. Ancak statik core çalışmalarının statik denge performansı için daha etkili olduğu söylenebilir.
5
... "Omuz Subakromiyal Sıkışma Sendromunun Tedavisinde Su İçi Egzersizler ile Kara Egzersizlerinin Karşılaştırılması." Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi 58, no. 2 (June 15, 2012): 79–84. http://dx.doi.org/10.4274/tftr.83798.
Full text
6
Usluer, Şeyda Nur, Zait Burak Aktuğ, Serkan İbiş, and Hasan Aka. "The effect of corrective exercises on functional movement screen test and motor skills." Journal of Human Sciences 18, no. 3 (July 27, 2021): 390–99. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v18i3.6154.
Full textAbstract:
The aim of this study is to examine the effect of 8-week corrective exercises applied to 12-15 age group basketball players on Functional Movement Screen Test (FMS) and motor skill (MS) score. 65 volunteer children between the ages of 12-15 participated in the study. The children were the control group (CG) (N = 25) who did not do any exercise, the basketball group that only trained basketball (BG) (N = 20), and the corrective exercise group (CEG) (N = 20) that did corrective exercises in addition to basketball training. It is divided into 3 groups. Basketball training was applied to children on BG 3 days a week. In addition to basketball training, an 8-week corrective exercise protocol was applied to the children in CEG. Functional movement patterns of children were determined with FMS test and MSs with Deutscher Motor Test (DMT). Kruskal-Wallis H Test was used to determine the differences children's pre-tests and post-tests after corrective exercises. As a result of the statistical analysis, a statistically significant difference was found between the pre-test and post-tests of FMS total scores and DMT scores in CEG (p<0.05). As a result, it has been shown that corrective exercises contribute to FMS total scores and the MS development of children. It is thought that the placement of corrective exercises in the training contents can increase the MSs of children. Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. Özet Bu çalışmasının amacı, 12-15 yaş grubu basketbolculara uygulanan 8 haftalık düzeltici egzersizlerin fonksiyonel hareket tarama testi (FHT) ve motor beceri (MB) puanı üzerine etkisinin incelenmesidir. Çalışmaya 12-15 yaş arası 65 gönüllü çocuk katılmıştır. Çocuklar herhangi bir egzersiz yapmayan kontrol grubu (KG) (N=25), sadece basketbol antrenmanı yapan basketbol grubu (BG) (N=20) ve basketbol antrenmanına ilaveten düzeltici egzersiz yapan düzeltici egzersiz grubu (DEG) (N=20) olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. BG’da bulunan çocuklara haftada 3 gün sadece basketbol antrenmanı, DEG’da bulunan çocuklara basketbol antrenmanlarına ilaveten 8 haftalık düzeltici egzersiz protokolü uygulanmıştır. Çocukların fonksiyonel hareket kalıpları FHT testi ile MB’leri Deutscher Motor Testi (DMT) ile belirlenmiştir. Çocukların FHT skorları ve DMT skorlarının ön testleri ile düzeltici egzersizler sonrası son testleri arasındaki farkı belirlemede Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. İstatiksel analizler sonucunda, DEG’da FHT toplam skorları ve DMT skorları ön test ile son testleri arasında istatiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur (p<0,05). Sonuç olarak düzeltici egzersizlerin FHT toplam skorlarına ve çocukların MB gelişimine katkı sağladığı gösterilmiştir. Düzeltici egzersizlerin antrenman içeriklerine yerleştirilmesinin çocukların MB’lerini artırabileceği düşünülmektedir.
7
Yıldız, Mehmet, and Oğuzhan Engin. "Further improvement of vertical jumping performance of volleyball players through targeted plyometric training." Journal of Human Sciences 16, no. 4 (October 25, 2019): 951–58. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v16i4.5831.
Full textAbstract:
Background and Aim: The purpose of this study was to investigate the effect of jumping exercises with an overhead target on vertical jump performance of volleyball players. Method: Eighteen male volleyball players (age 21.3 ± 1.8 years, height 183.8 ± 10.0 cm, weight 78.44 ± 12.0 kg) participated in the study. The participants were divided into two groups randomly. Before the study, as a pre-test, jumping heights of all participants were measured by the Sargent method. Then, three days a week, for a total of four weeks, the control group performed 10 vertical jump exercises without targeting, while the study group performed 10 jumps with 10% more of the pretest result after the standard volleyball training. The target of a participant who reached the target three times in one session was increased by 10%. As a final test, maximal jump heights of both groups were measured again with the Sargent method. A 2X2 repeated measures analysis of variance was used to determine vertical jump height changes according to pre-test and post-test measurements of the groups.
Results: During the study, the maximal jump values of the volleyball players were found to increase by 13% (55,66 ± 6,7 cm) compared to the control group (50,56 ± 7,70 cm). Conclusion: In branches such as volleyball, where jump performance is the most important determinant of success, it is suggested that exercises should be performed through an overhead target to improve vertical jump performance.
Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.
Özet
Giriş ve Amaç: Bu çalışmanın amacı baş üstü hedef göstererek yapılan dikey sıçrama egzersizlerinin voleybol oyuncularının dikey sıçrama performansına olan etkisini araştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya on sekiz erkek voleybol (yaş: 21,3±1,8 yıl, boy: 183,8±10,0 cm, vücut ağırlığı: 78,44±12,0 kg) oyuncusu katılmıştır. Katılımcılar rastgele yöntemle iki guruba ayrılmıştır. Çalışma öncesi tüm katılımcıların ön test olarak Sargent yöntemiyle sıçrama yükseklikleri ölçülmüştür. Daha sonra haftada üç gün, toplam dört hafta boyunca standart antrenman sonrası kontrol grubu hedef gösterilmeden 10 dikey sıçrama egzersizi yaparken, çalışma grubu ön test sonucunun %10 fazlası hedef gösterilerek 10 sıçrama çalışması yapmışlardır. Gösterilen hedefe bir çalışmada 3 defa ulaşan bir katılımcının hedefi %10 arttırılmıştır. Son test olarak her iki grubunda Sargent yöntemiyle maksimal sıçrama yükseklikleri tekrar ölçülmüştür. Grupların ön test ve son test ölçümlerine göre dikey sıçrama yükseklik değişimlerinin belirlenmesi için 2X2 tekrarlı ölçümler varyans analizi uygulanmıştır. Bulgular: Çalışma sırasında hedef göstererek (55,66±6,7 cm) yapılan egzersizlerin kontrol grubuna oranla (50,56±7,70 cm) voleybolcularda maksimal sıçrama değerlerinin daha fazla arttığı (%13) tespit edilmiştir. Tartışma-Sonuç: Voleybol gibi dikey sıçrama performansının başarının en önemli belirleyicisi olduğu branşlarda sıçrama performansının geliştirilmesi için baş üstü hedef gösterilerek yapılacak egzersizler önerilmektedir.
8
Aktuğ, Zait Burak, Rüçhan İri, and Nazlım Aktuğ Demir. "COVID-19 immune system and exercise." Journal of Human Sciences 17, no. 2 (May 10, 2020): 513–20. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v17i2.6005.
Full textAbstract:
COVID-19, which became a current issue as a result of the pneumonia cases with unknown etiology in Wuhan City, Hubei Province of China on December 31, 2019, has started to spread throughout the world and deaths related to it have increased rapidly. Isolation, which is an important step in the control of this disease, has many physiological and psychological effects. Initiating a sudden quarantine situation means a radical change in the lifestyle of the population. Changing lifestyles and behaviours may result in insufficient levels of physical activity and inadequate movement, which increases the risk of developing conditions such as diabetes, hypertension, cardiovascular diseases and respiratory diseases. During quarantine, it is essential to stay active and maintain a physical exercise routine for mental and physical health. It is very important people should continue their active lives at home so that their lifestyles do not change and their health conditions do not deteriorate. The aim of the study is to determine the exercises that can be done during the COVID-19 outbreak and the points to be considered during the exercises.
Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.
Özet
Çin’in Hubei Eyaleti, Vuhan Şehrinde, 31 Aralık 2019’da etiyolojisi bilinmeyenpnömoni vakaları ile gündeme gelen COVID-19 dünyaya yayılmaya başlamış ve buna bağlı ölümler hızla artmıştır. Bu hastalığın kontrolünde önemli basamak olan izolasyonun fizyolojik ve psikolojik birçok etkisi vardır. Ani bir karantina durumunun başlatılması, nüfusun yaşam tarzında radikal bir değişiklik anlamına gelmektedir. Değişen yaşam biçimleri ve davranışları, yetersiz fiziksel aktivite seviyesi ve yetersiz hareket ile sonuçlanabilir ve bu durum diyabet, hipertansiyon, kardiyovasküler hastalıklar, solunum yolu hastalıkları gibi durumların oluşma riskini artırır. Karantina sırasında, zihinsel ve fiziksel sağlık için aktif kalmak ve fiziksel bir egzersiz rutini korumak esastır. İnsanların yaşam tarzlarının değişmemesi ve sağlıklarının bozulmaması için evde aktif yaşama devam etmeleri çok önemlidir. Yapılan çalışmanın amacı, COVID-19 salgını esnasında yapılabilecek egzersizler ve egzersiz esnasında dikkat edilmesi gereken hususların belirtilmesidir.
9
Bulut, Süleyman, and Hüsrev Turnagöl. "Glikojen Depolarının ve Sıvı Besin Alımının Egzersiz Sırasında Yağ ve Karbonhidrat Kullanımına Etkisi." Journal of Nutrition and Dietetics 46, no. 1 (April 30, 2018): 30–39. http://dx.doi.org/10.33076/2018.bdd.285.
Full textAbstract:
Amaç: Açlık durumunun yağ metabolizmasını aktive ettiği iyi bilinmektedir. Bunun yanında son yıllarda, egzersize düşük kas glikojen depoları ile başlamanın normal duruma göre yağ metabolizmasını daha iyi aktive ettiği ve antrenmana daha fazla adaptasyon sağladığı ile ilgili çalışmalar artmıştır. Bu çalışma, düşük kas glikojen depoları ile egzersiz yapılmasının yağ metabolizmasını daha fazla etkileyip etkilemediğini test etmek için planlanmış ve yapılmıştır.
Bireyler ve Yöntem: Araştırmaya 9 erkek, triatlon sporcusu katılmıştır. Bir hafta ara ile, kahvaltıda sıvı besin verilen veya aç (1 gece) durumda egzersiz denemeleri dengeli randomize, çapraz dizaynda gerçekleştirilmiştir. Çalışma öncesi tüm katılımcılar VO2 zirve ve zirve güç değerlerinin belirlenmesi için VO2 zirve testine katılmışlardır. Katılımcılar her iki durumda (Sıvı besin Egzersiz: SE1, SE2 ve Aç Egzersiz: AE1, AE2) %70 VO2 zirve’de 60 dk süren iki egzersiz denemesini 1 saat dinlenme aralığı ile yapmışlardır. Böylece ikinci egzersiz denemelerinin düşük kas glikojeni ile yapılması hedeflenmiştir.
Bulgular: Toplam yağ oksidasyonu, SE1-SE2 (13.4±6.7 g/60 dk ve 23.9±7.6 g/60 dk, p<0.001) ve SE1-AE2 (13.4±6.7 g/60 dk ve 27.4±6.0 g/60 dk, p=0.002) egzersizleri arasında anlamlı derecede artmıştır.
Sonuç: Bu araştırma kapsamında bir gece açlık sonrası düşük kas glikojen depoları ile yapılan egzersizin sıvı besin alınan durumda yapılana göre yağ metabolizmasının arttırılmasında daha fazla bir etkinliğinin olmadığı belirlenmiştir. Bu bulgular, yağ metabolizmasındaki etkinliği arttıran esas belirleyici etmenin karaciğer glikojen depolarından çok kas glikojen depolarınının seviyesi olduğunu göstermektedir.
10
ÖZCAN, Gözde ERSÖZ Yaşar. "Üniversite Öğrencilerinin Egzersizde Temel Psikolojik İhtiyaçlarını Öngörmede Egzersizde Davranışsal Düzenlemelerin ve Hedef Yöneliminin Rolü." Turkish Studies-Social Sciences Volume 15 Issue 1, Volume 15 Issue 1 (2020): 321–41. http://dx.doi.org/10.29228/turkishstudies.37045.
Full textDissertations / Theses on the topic "Egzersizler"
1
Günay, Gürhan Altınbaş Ahmet. "İzole koroner arter ektazisi saptanan hastalarda egzersizle iskemi sıklığı, iskeminin koroner anjiyografik bulgularla ilişkisi, beta bloker ve kalsiyum kanal blokerlerinin iskemi üzerine etkisi /." Isparta : SDÜ Tıp Fakültesi, 2001. http://tez.sdu.edu.tr/Tezler/TT00075.pdf.
Full textBooks on the topic "Egzersizler"
1
Fundamentals of English grammar. 2nd ed. Englewood Cliffs, N.J: Regents/Prentice Hall, 1992.
Find full text
2
Azar, Betty Schrampfer. Fundamentals of English grammar. Englewood Cliffs, N.J: Prentice-Hall, 1985.
Find full text
3
Fundamentals of English grammar. 2nd ed. Englewood Cliffs, N.J: Regents/Prentice Hall, 1992.
Find full text
4
Azar, Betty Schrampfer. Fundamentals of English grammar. 3rd ed. White Plains, NY: Longman, 2003.
Find full text
6
Azar, Betty Schrampfer. Fundamentals of English Grammar. 3rd ed. Pearson ESL, 2007.
Find full text
7
Azar, Betty Schrampfer. Fundamentals of English Grammar: Chartbook - a Reference Grammar. 2nd ed. Prentice Hall, 1994.
Find full text
8
Azar, Betty Schrampfer. Fundamentals of English Grammar: Chartbook - a Reference Grammar. Prentice Hall, 1994.
Find full textConference papers on the topic "Egzersizler"
1
Halim, Raihana, Zaynab Dahi, and Nazar Mohammad Halim. "Tip 2 Diyabette Devamlı Egzersiz ve Safran Kullanımınınİnsülin Direnci ve Glikozun Hücre İçine Alımına Etkisi." In International Students Science Congress. Izmir International Guest Student Association, 2021. http://dx.doi.org/10.52460/issc.2021.012.
Full textAbstract:
Diyabet (Şeker Hastalığı) insülin hormonunun eksikliği veya etkisizliği sonucu oluşan, ömür boyu süren, yüksek kan glikoz seviyesi ile karakterize bir metabolik hastalıktır. İnsülin hormonu tamamen eksikse "Tip 1 diyabet (insüline bağımlı diyabet)", denmekte, genellikle çocuklarda ve gençlerde görülmektedir. "Tip 2 diyabet (insüline bağımlı olmayan diyabet)", tip 1 diyabetten farklı olarak, insülin hormonun miktarı yetersiz veya dokular insüline karşı direnç göstermektedir daha çok 35 yaş ve üzeri görülmektedir. Diyabetin en yaygın şekli olan tip 2 diyabet gelişiminde insülin direnci önemli bir rol oynar.2014 yılında yapılan çalışmaya göre diyabet hastalarının sayısı 422 milyon olduğu belirtmiştir. Bu rakam 2035'te 592 milyona çıkacağı tahmin edilmektedir. İlaç tedavisinin yanı sıra, diyabet sağlıklı beslenme ve fiziksel egzersizle kontrol edilebilmektedir. Eski çağlardan beri, bitkiler dünya çapında bir ayurveda tıbbı kaynağı olarak kullanılmıştır ve tıp babası Hipokrat “Gıda ilacınız olsun ve ilacınız yemeğiniz olsun” tavsiyesinde bulunmuştur. Safran (Crocussativus L.) bitkisi dünyadaki en eski doğal ve farmasötik bitkilerden biri olarak bilinmektedir. Safran, 150'den fazla bileşen içermekte, biyolojik olarak aktif metabolitlerikrosin, pikrokrosin ve safranaldır. Safran ağırlıklı olarak gıda, kozmetik ve boya endüstrilerinde kullanılmasının yanında, son zamanlardaki çalışmalar; antidepresan, antispazmodik, antidiyabetik, antikanser ve balgam söktürücü etkilerini göstermektedir. Yapılan birkaç araştırmada safranın insülin direnci üzerinde etkisi olduğu saptanmıştır. Safran tedavisi ile glikoz alımı hücreler tarafından önemli ölçüde uyarılmıştır. Ayrıca, safran ekstresi, doza bağımlı bir şekilde insülin sekresyonunu belirgin olarak arttırmıştır. Aynı şekilde, fiziksel egzersiz de, diyabetin önlenmesi ve tedavisinde önemli bir rol oynamakta ve glikozun hücre içine taşınmasını kolaylaştırmaktadır. Diyabet hastalarında, egzersizin glikoz seviyesi üzerinde etkisi birçok çalışmada araştırmacılar tarafından belirtilmiştir. Egzersiz yoğunluğu ile uyarılan insülin sekresyonundaki değişiklikler hakkında az bilgi bulunmaktadır. Birkaç çalışmada kadın ve erkek, obez ve orta yaşlarda olan diyabetik hastalar üzerinde denemeler gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların insülin sekresyonlarındaki değişiklikleri, glikoz seviyeleri ve ortalama glikoz toleransları kaydedilmiştir. Bireyler orta şiddette egzersiz yaptıktan sonra anlamlı derecede düşük glikoz seviyeleri göstermişlerdir. Başka bir çalışmada, fiziksel egzersiz ile birlikte safran ekstresinin kullanımının etkisi araştırılmıştır. Bu yöntemi kullanarak, diyabetin kontrolü için daha etkili ve doğal bir yöntemin ortaya çıkabileceği düşünülmüştür. Özetle, bazı çalışmalarda elde edilen sonuçlara göre, kadınlar ve erkekler üzerinde akut yüksek yoğunluklu egzersizin, orta yoğunluklu egzersizden daha fazla kan glikozunun düşürdüğünü göstermiştir. Ayrıca, safranının devamlı egzersizle birleştirilmesinin diyabetik hastalar üzerinde güçlü bir törapatik faktör olduğu gösterilmiştir. Bu nedenle, diyabet hastalıklarına, devamlı egzersiz ve safran tüketiminin kombinasyonundan yararlanarak glikoz düzeylerini kontrol etmeleri tavsiye edilir. Bununla birlikte, moleküler düzeyde diyabetik parametreler üzerinde safranın spesifik bileşiklerinin uygun dozunu ve rolünü tanımlamak için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.