Academic literature on the topic 'Ehokardiografija'

Srčno popuščanje po onkološkem zdravljenju je vse bolj aktualna tema, ki zahteva hitro obravnavo ter čimprejšnje zdravljenje. K nastanku močno prispevajo bolnikovi predobstoječi dejavniki. Vedno najpogosteje uporabljamo delitev poškodb miokarda na tip I (predstavniki so antraciklini) in tip II (glavni predstavnik je trastuzumab), svojstvena entiteta pa je tudi obsevalno zdravljenje. Evropsko združenje za kardiologijo je objavilo priporočila za presejanje in sledenje onkoloških bolnikov. Glavna priporočena presejalna metoda pa je ehokardiografija. Uporaba ostalih slikovnih in laboratorijskih metod je odvisna od dostopnosti osnovne preiskave. Letošnja priporočila Evropskega združenja za internistično onkologijo prvič svetujejo uvajanje kardioprotektivnega zdravljenja pri ogroženi populaciji. Za doseganje optimalnih rezultatov zdravljenja pa je potrebna individualna obravnava vsakega bolnika.

Bolesti kardiovaskularnog sistema su vodeći uzrok smrtnosti među pacijentima sa poremećajem plućne funkcije. Poznato je da je plućna hipertenzija i posledična insuficijencija desne srčane komore često pratilac teške hronične opstruktivne bolesti pluća (HOBP). Međutim učestalost insuficijencije leve komore u poslednje vreme je predmet brojnih istraživanja i srčana insuficijencija je još uvek nedovoljno ispitana kod bolesnika sa HOBP. Cilj ove doktorske disertacije je ispitati funkciju leve komore i prisustvo plućne hipertenzije kod bolesnika sa HOBP. Materijal i metode : Istraživanjem je obuhvaćeno 120 ispitanika koji su prema GOLD kriterijumima podeljeni u četiri grupe po 30 bolesnika za svaki od četiri stadijuma bolesti. Svim bolesnicima je urađena spiropletizmografija i ehokardiografija. Rezultati : Analizom dobijenih vrednosti parametara (udarni volumen (SV) i njegov indeks (SVI), ejekciona frakcija (EF), frakcija skraćenja) sistolne funkcije miokarda leve komore dokazali smo da postoji sistolna disfunkcija miokarda leve komore kod bolesnika sa HOBP. Sa napredovanjem bolesti opadaju i vrednosti SV i SVI. Vrednosti ejekcione frakcije takođe opadaju sa porastom stepena HOBP. Analizom parametara dijastolne funkcije kod bolesika sa HOBP dokazali smo sa postoji dijastolna disfunkcija leve komore. Ispitivanjem transmitranog protoka i kontinuiranim i tkivnim doplerom registruju se smanjene srednje vrednosti vrednosti E/A i E'/ A'odnosa i u svim stadijumima bolesti. Ispitivanjem prisustva plućne hipertenzije dokazali smo da je sistolni pritisak u desnoj komori (RVSP) bio najniži u početnim stadijumima HOBP, postepeno raste sa težinom bolesti i najveći vrednosti se beleže u četvrtom stadijumu bolesti. Visoka prevalenca funkcionalnih promena na srcu koje smo dokazali u našem istraživanju treba da ukaže na potrebu ehokardiografije u otkrivanju ovih poremećaja u HOBP.
Cardiovascular diseases are the leading cause of death among patients with impaired lung function. It is known that pulmonary hypertension and right heart failure are often companion of severe chronic obstructive pulmonary disease (COPD). Left ventricular dysfunction is still not well studied and it is the subject of numerous studies in patients with COPD in recent years. The aim of this dissertation is to examine the function of left ventricle and the presence of pulmonary hypertension in patients with COPD. Materials and Methods: The study included 120 patients who meet the GOLD criteria for COPD. They were divided into four groups of 30 patients for each of the four stages of the disease. All patients underwent echocardiography and spiropletismography. Results: Analysis of the obtained values of the systolic function parameters (stroke volume (SV) and it’s index (SVI), ejection fraction (EF), fractional shortening) show impaired systolic left ventricular function in patients with COPD. With disease progression SV and SVI decrease. With increased severity of COPD the values of ejection fraction decreases. We showed diastolic dysfunction of the left ventricle in COPD patients. Transmitral continuous flow Doppler and tissue Doppler recorded reduced values of the mean E / A and E '/ A' in all stages of the disease. Examining the presence of pulmonary hypertension, we have shown that the systolic pressure in the right ventricle (RVSP) was the lowest in the early stages of COPD, gradually increases with the severity of disease and the highest value was recorded in the fourth stage of the disease. The high prevalence of functional changes in the heart that we have proved in our research highlights the need for echocardiography in the detection of these disorders in COPD.

Cilj: Svrha ovog istraživanja je da se odredi prediktivna vrednost pojedinačnih i kombinovanih ehokardiografskih parametara desne komore za pojavu jednogodišnjeg neželjenog ishoda kod bolesnika sa hroničnom srčanom slabošću i sniženom istisnom frakcijom leve komore. Metodologija: U studiju je uključeno 191 bolesnik koji su od juna 2016. do marta 2017. godine hospitalizovani na Klinici za kardiologiju Instituta za kardiovaskuarne bolesti Vojvodine sa simptomima i znacima srčane slabosti sa sniženom istisnom frakcijom leve komore. Svim bolesnicima je uzeta anamneza, urađen klinički pregled, laboratorijske analize i trans-torakalni ehokardiografski pregled. Pacijenti su nakon toga praćeni godinu dana u cilju registrovanja značajnih neželjenih kardijalnih događaja (kardijalne smrti, smrti zbog drugih - nekardijalnih uzroka, rehospitalizacije zbog akutizacije hronične srčane slabosti, infarkta srca, malignih ventrikularnih poremećaja ritma i šloga). Kod 111 pacijenata je registrovan neželjeni ishod tokom jednogodišnjeg praćenja. Rezultati i diskusija: Kod pacijenata u istraživanju, kao značajni prediktori neželjenog ishoda unutar godinu dana, izdvojili su se sledeći eho-parametri desne komore: morfološki parametar - RV1 (granična vrednost 42 mm); parametar sistolne funkcije - TAs´(granična vrednost 10 cm/s) ; parametar opterećenja desne komore – RVSP (granična vrednost 40 mmHg) i kombinovani parametri - TAs´/RVSP granična vrednost 1,92 cm/s/mmHg) i TAPSE/RVSP (granična vrednost 0,28 mm/mmHg). Kombinovani ehokardiografski parametri, koji predstavljaju kombinaciju različitih osobine desne komore, imaju veći prediktivni značaj od pojedinačnih parametara. Među njima se izdvojio TAPSE/RVSP (parametri sistolne funkcije i opterećenja desne komore). Među svim posmatranim demografskim, kliničkim, laboratorijskim i ehokardiografskim parametrima obe komore parametar TAPSE/RVSP <0,28 mm/mmHg se opet izdvojio se kao statistički značajan i nezavisni prediktor neželjenog ishoda. Do sada u literaturi nisu opisani kombinovani parametri: TAs´/RVSP i TAs´x PVAcT (parametri sistolne funkcije i opterećenja desne komore). U mom istraživanju su visoko statistički značajano povezani sa pojavom neželjenog ishoda. U završnoj multi varijantnoj analizi (među demografskim, kliničkim, laboratorijskim i ehokardiografskim parametrima obe komore) izdvojilo se pet parametara koji su statistički značajni nezavisni prediktori neželjenog ishoda: života dob; atrijalna fibrilacija; nabrekle vene vrata; pretibijalni edemi i TAPSE/RVSP. Logistički model za procenu verovatnoće pojave velikih neželjenih kardijalnih događaja formiran je od pet parametara dobijenih multifaktorijalnom analizom. Na osnovu dobijenog modela određena je granična vrednost verovatnoće koja iznosi 0,61. Pacijenti sa vrednošću > 0,61 imaju visoku verovatnoću za pojavu neželjenog ishoda. Zaključak: Ehokardiografski parametri funkcije DK su značajni prediktori jednogodišnjeg neželjenog ishoda kod bolesnika sa hroničnom srčanom slabošću i sniženom istisnom frakcijom leve komore. Među njima se, kao superioran nezavisni prediktor jednogodišnjeg MACE izdvojio kombinovani parametar TAPSE/RVSP sa graničnom vrednošću od 0,28 mm/mmHg.
Objective: The aim of this study is to determine the predictive value of individual and combined echocardiographic parameters of the right ventricle for the occurrence of major adverse cardiac events in patients with chronic heart failure with reduced ejection fraction, during one-year follow-up. Methodology: The study included 191 patients, hospitalized with symptoms and signs of heart failure with reduced ejection fraction, from June 2016 to March 2017. All patients were subjected to clinical examination, laboratory analysis and transthoracic echocardiography. Patients were then followed up for one year in order to detect major adverse cardiac events (cardiac deaths, deaths due to other non-cardiac causes, rehospitalisation due to acute chronic heart failure, cardiac infarction, malignant ventricular disorders of rhythm and stroke). During a mean follow-up of 340±84 days, 111 patients reached the primary endpoint. Results and discussion: The following echo parameters of the right ventricle were selected as the important predictors of adverse cardiac events. Morphological parameter - RV1 (cut off threshold was 42 mm ); systolic function parameter - TAs (cut off value was 10 cm / s); right ventricular load parameter - RVSP (cut off value 40 mmHg) and combined parameters - TAs / RVSP (cut off value was 1.92 cm / s / mmHg) and TAPSE / RVSP (cut off value was 0.28 mm / mmHg). Combined echocardiographic parameters, which represent a combination of different properties of the right chamber, have a greater predictive significance than individual parameters. TAPSE / RVSP stands out among them (parameters of systolic function and right chamber load). Among all the observed demographic, clinical, laboratory and echocardiographic parameters of both chambers, the parameter TAPSE / RVSP <0.28 mm / mmHg is again stands out to a statistically significant and independent predictor of an adverse outcome. The combined parameters: TAs'/RVSP and TAs'x PVAcT (parameters of systolic function and right chamber load) were not described in the literature, so far. They were significantly related to the occurrence of an adverse cardiac outcome in my research. In the final multivariate analysis (among the demographic, clinical, laboratory and echocardiographic parameters of both chambers), five parameters were statistically significant independent predictors of an unwanted output: age; atrial fibrilation; swollen veins; pretibial edema and TAPSE / RVSP. A logistic model, for estimating the likelihood of the occurrence of major adverse cardiac events, was formed from five parameters obtained by multifactorial analysis. A probability cut off value of 0.61 was determined based on the obtained model. Conclusion:Echocardiographic parameters of the right ventricle are significant predictors of one-year major adverse cardiac events in patients with chronic heart failure with reduced ejection fraction. TAPSE / RVSP with a cut off value of 0.28 mm / mmHg was selected as the superior independent predictor of one-year adverse outcome.

Uvod: Pacijenti na hemodijalizi (HD) imaju visoku stopu ukupnog i kardiovaskularnog morbiditeta i mortaliteta. Preko 80% bolesnika na HD ima neki tip kardiovaskularne bolesti. Hipervolemija značajno doprinosi njihovom nastanku, dovodeći do hipertenzije, hipertrofije miokarda leve komore, srčane insuficijencije i nastanka plućnog edema. Procena stanja volemije kod pacijenata na HD najčešće se vrši kliničkim pregledom, uprkos nezadovoljavajućoj specifičnosti i senzitivnosti. Hipervolemija je prisutna kod određenog broja pacijenata, uprkos normotenziji, odsustvu edema i urednom auskultatornom nalazu na plućima. Različite metode se koriste za procenu stanja volemije, svaka sa određenim manama. Upotreba analize bioelektrične impedanse zahteva skupu opremu i potrošni materijal, vrednosti B-tipa natriuretskog peptida (BNP) i njegovog N terminalnog propeptida (NT-proBNP) zavise i od stanja volemije i od srčane funkcije, kao i od tipa dijalizne membrane. Ehokardiografija (EHO) i ultrazvuk donje šuplje vene (UZ ICV) sa određivanjem dijametara u inspirijumu i ekspirijumu (IVCDi i IVCDe) zahteva posebno obučen kadar. Ultrazvuk pluća (UZ pluća) je jednostavna, brza i jeftina metoda za detekciju ekstravaskularne plućne tečnosti (EVLW). EVLW predstavlja onu količinu tečnosti koja se nalazi u plućnom intersticijumu. UZ pluća detektuje EVLW kao UZ artefakte zvane „B linije“. Količina EVLW zavisna je od pritiska punjenja leve komore i povećava se u stanjima hipervolemije, što se na UZ pluća manifestuje kao veći broj detektovanih „B linija“. Zbir svih „B linija“ detektovanih na definisanim mestima na grudnom košu naziva se „skor B linija“ (BLS) i koristi se za kvantifikaciju EVLW pomoću UZ pluća. Cilj: Uporediti adekvatnost i efikasnost UZ pluća u proceni stanja volemije kod pacijenata na HD u odnosu na standardne tehnike UZ donje šuplje vene, EHO i BNP-a. Proceniti mogućnost pojednostavljenja protokola UZ pregleda pluća redukcijom broja analiziranih plućnih polja. Materijal i metode: Istraživanje je sprovedeno kao studija preseka od aprila 2016. do juna 2017. godine na 83 pacijenta koji su se nalazili na hroničnom programu HD u Službi za HD Odeljenja za internu medicinu Opšte bolnice Kikinda. Ispitanicima je prvog dana HD u nedelji neposredno pre HD urađen UZ pluća, UZ IVC, EHO, i uzorkovanje krvi za određivnje vrednosti BNP-a. Potom su pacijenti dijalizirani prema svojim utvrđenim HD protokolima. Neposredno nakon HD ponovljeni su UZ pluća, UZ IVC, EHO, a uzorkovanje krvi za BNP je ponovljeno pre započinjanja sledeće HD u nedelji, da bi se izbegao neposredni postdijalizni skok BNP-a. Za poređenje varijabli korišćeni su T test parova odnosno Vilkoksonov test, a za ispitivanje korelacije Pirsonov odnosno Spirmanov test, u zavisnosti od distribucije varijabli. Razlike između grupa ispitanika ispitivane su pomoću jednofaktorske analize varijanse (ANOVA) za kontinuirane varijable, a za kategorijske je korišćena analiza kontingencijskih tabela. Analiza glavnih komponenata (PCA) je korišćena za procenu mogućnosti redukcije broja ispitivanih plućnih polja. Rezultati: Utvrđena je signifikantna razlika između predijaliznih (pre HD) srednjih vrednosti BLS-a (18,85) i postdijaliznih (post HD) srednjih vrednosti BLS-a (7,30); između srednjih vrednosti BNP-a pre HD (894,89 pg/ml) i post HD (487,74 pg/ml); između srednjih vrednosti IVCDe pre HD (10,45 mm) i post HD (7,85 mm); između srednjih vrednosti IVCDi pre HD (7,20 mm) i post HD (4,41 mm); između srednjih vrednosti indeksa kolapsibilnosti IVC pre HD (32%) i post HD (45%). Utvrđene su i signifikantne razlike između srednjih vrednosti sledećih EHO parametara: dijametar leve pretkomore pre HD (3,78 cm) i post HD (3,53 cm), dijametra leve komore u dijastoli pre HD (5,21 cm) i post HD (4,96 cm), dijametra leve komore u sistoli pre HD (3,69 cm) i post HD (3,43 cm) i zapremine leve pretkomore u sistoli pre HD (60,54 ml) i post HD (52,36 ml). Sve razlike su bile signifikantne na nivou p<0,0001. Dokazana je signifikantna pozitivna korelacija između BLS-a pre HD i BNP-a pre HD (ρ=0,49, p<0,01) i BNP-a post HD (0,43, p<0,01); BLS-a pre HD i IVCDe pre HD (ρ=0,29, p<0,01), IVCDi pre HD (ρ=0,30, p<0,05) i IVCDi post HD (ρ=0,23, p<0,05) kao i između BLS-a post HD i BNP-a pre HD (ρ=0,44, p<0,01) i BNP-a post HD (ρ=0,42, p<0,01), između BLS-a post HD i IVCDe pre HD (ρ=0,29, p<0,05) IVCDi pre HD (ρ=0,33, p<0,05) i IVCDi post HD (ρ=0,23, p<0,05). Utvrđeno je da su bolesnici sa višim BLS-om imali niže vrednosti hemoglobina (p=0,006) i više vrednosti visoko senzitivnog troponina T (p=0,02), kao i veće dijametre leve komore u sistoli (p=0,04). Pomoću PCA utvrđeno je da je moguća redukcija broja ispitivanih plućnih polja na 4 do 12 plućnih polja, koja bi bila odgovorna za 75,38% odnosno 84,51% varijabilnosti BLS-a. Zaključak: UZ pluća može adekvatno i efikasno da proceni stanje volemije i može se koristiti za ovu svrhu kod pacijenata na hroničnom programu HD. UZ pluća je brz, jednostavan i jeftin pregled koji se može izvoditi u bolesničkoj postelji i koji daje pouzdan podatak o bolesnikovom statusu volemije u realnom vremenu. UZ pluća bez većih teškoća mogao uključiti u kliničke protokole u svim centrima sa dostupnom opremom. Postoji mogućnost redukcije broja ispitivanih plućnih polja i time pojednostavljenja samog UZ pregleda pluća. UZ pluća može koristiti u proceni srčane funkcije kod pacijenata na HD. Pacijenti koji su procenjeni kao hipervolemični pomoću UZ pluća imaju povećan kardiovaskularni rizik, kao i pacijenti procenjeni kao hipervolemični pomoću vrednosti BNP-a i dijametra DŠV.
Introduction: Patients on hemodialysis (HD) have a high general morbidity and all-cause mortality, as well as high cardiovascular morbidity and mortality. More than 80% of patients on HD have some cardiovascular disease. Hypervolemia plays a significant role here, contributing to hypertension, left ventricular hypertrophy, heart failure and pulmonary edema. Fluid status assessment in HD is still mostly clinical, despite having low specificity and sensitivity. A number of patients remain hypervolume, despite being normotensive, without edema or bibasilar crackles on lung auscultation. Different methods are used for volume status assessment in HD setting, no method without its flaws. Bioelectric impedance analysis requires expensive equipment and supplies. B type natriuretic peptide (BNP) values, and those of its terminal propeptide (NT-proBNP) depend on volume status, cardiac function as well as type of dialysis membrane used. Echocardiography (ECHO) and ultrasonography of inferior vena cava (IVC US) with measurements of its diameters in inspirum and expirium (IVCDi and IVCDe) require trained medical personnel. Lung ultrasound (LUS) is a simple, fast and inexpensive method for detection of extravascular lung water (EVLW), which is the water contained in the lung interstitium. LUS detects EVLW as ultrasonographic artefacts called „B lines“. EVLW is dependent on left ventricular filling pressures and is increased in volume overload, manifesting as more „B lines“ on LUS. The sum of all „B lines“ detected on predetermined places on the chest is called „B line score“ (BLS) and is used to quantify EVLW using LUS. Goal: Compare the adequacy and efficacy of LUS in assessment of volume status in patients on HD to other methods (IVC US, ECHO, BNP). Assess the possibility of simplifying LUS by reducing the number of examined lung fields. Materials and methods: A cross-section study was performed from April 2016 to June 2017. on 83 dialysis patients in Dialysis unit of Internal medicine department of General hospital Kikinda. LUS, ECHO, IVC US and blood sampling for BNP were performed on the first dialysis day of the week, just prior to HD. Patients were then dialyzed according to their dialysis protocols. After HD all tests were repeated, except blood sampling for BNP, which was sampled just prior to the next HD session in order to avoid elevated BNP values after HD. Variables were compared using double sample T test or Wilcoxon test. Correlation was assessed using Pearson’s or Spearman’s test, depending on variable distribution. Differences between groups were tested using one-way analysis of variance for continuous variables and contingency tables for categorical variables. Principal component analysis (PCA) was used to assess the possibility of lung field reduction. Results: There was a significant difference between BLS predialysis (pre HD) (mean 18,85) and BLS postdialysis (post HD) (mean 7,30); between IVCDe pre HD (mean 10,45 mm) and IVCDe post HD (mean 7,85 mm); between IVCDi pre HD (mean 7,20 mm) and IVCDi post HD (mean 4,41 mm); between CCI pre HD (mean 32%) and CCI post HD (mean 45%), between BNP pre HD (mean 894,89 pg/ml) and BNP post HD (mean 487,74 pg/ml). There was also a significant difference between the following ECHO parameters: left atrial diameter pre HD (mean 3,78 cm) and post HD (mean 3,53 cm), left ventricular internal diameter in diastole pre HD (mean 5,21 cm) and post HD (mean 4,96 cm) and left ventricular internal diameter in sistole pre HD (mean 3,69 cm) and post HD (mean 3,43 cm), left atrial volume in sistole pre HD (mean 60,54 ml) and post HD (mean 52,36 ml). All differences were significant at a level of p<0,0001. There was a significant positive correlation between BLS pre HD and BNP pre HD (ρ=0,49, p<0,01) and BNP post HD (ρ=0,43, p<0,01); BLS pre HD and IVCDe pre HD (ρ=0,29, p<0,01) IVCDi pre HD (ρ=0,30, p<0,05) and IVCDi post HD (ρ=0,23, p<0,05); between BLS post HD and BNP pre HD (ρ=0,44, p<0,01) and BNP post HD (ρ=0,42, p<0,01); between BLS post HD and IVCDe pre HD (ρ=0,29, p<0,05), IVCDi pre HD (ρ=0,33, p<0,05) and IVCDi post HD (ρ=0,23, p<0,05). Subjects with higher BLS had lower hemoglobin levels (p=0,006), higher troponin T levels (p=0,02) and greater left ventricular internal dimensions in sistole (p=0,04). PCA showed that there is a possibility of lung field reduction to 12 lung fields and even down to 4 lung fields, which would account for 84,51% or 75,38% of BLS variability. Conclusion: LUS can be used to adequately and effectively assess volume status in patients on HD. LUS is simple, fast and inexpensive exam with bedside capability, which gives accurate volume status data in real time. The exam can be implemented into dialysis unit protocols without difficulty. There is a possibility of simplifying LUS by reducing the number of examined lung fields. LUS can be used in assessment of cardiac function in patients on HD. Patients rated as hypervolemic by LUS have increased cardiovascular risk, as well as patients rated as hypervolemic by BNP levels or IVC diameters.

Cilj: Cilj ovog istraživanja bio je da se utvrde promene koje arterijska hipertenzija dvojakim mehanizmima (dnevno-noćnim ritmom i svojim trajanjem) ostavlja na funkciju i geometriju leve pretkomore i komore srca. Ispitanici i metode: u ovo istraživanje bilo je uključeno 180 ispitanika koji su bili podeljeni u ispitivane grupe u odnosu na dnevno-noćni ritam arterijskog krvnog pritiska tokom 24-časovnog monitoringa arterijskog krvnog pritiska i to na sledeći način: grupa ispitanika sa očuvanim dnevno-noćnim ritmom arterijskog krvnog pritiska sastojala se od ukupno 90 ispitanika, a grupu onih sa narušenim dnevno-noćnim ritmom arterijskog krvnog pritiska takođe je činilo 90 ispitanika. U svakoj od ovih grupa izvršena je dodatna podela ispitanika prema dužini trajanja arterijske hipertenzije na one kod kojih je arterijska hipertenzija trajala do 5 godina, one kod kojih je trajala od 5 do 10 godina i na one sa trajanjem arterijske hipertenzije više od 10 godina. Svim ispitanicima rađen je incijalno 24-časovni ambulantni monitoring arterijskog krvnog pritiska, a nakon toga i ehokardiografski pregled radi određivanja parametara morfologije leve pretkomore i komore, kao i dijastolne funkcije leve komore. Rezultati i diskusija: nakon statističke obrade podataka dobijeni su rezultati koji ukazuju da se dijastolna disfunkcija stepena većeg od I statistički značajno češće (p=0,011) uočava kod onih ispitanika koji nemaju očuvan dnevno-noćni ritam arterijskog krvnog pritiska. Narušen dnevno-noćni ritam arterijskog krvnog pritiska takođe dovodi do povećanja indeksirane mase miokarda leve komore prema površini tela ispitanika (LVM/BSA) – p=0,001; do zadebljanja zidova leve komore (IVS/PLW) – p=0,025, kao i do smanjenja sistolne brzine miokarda na nivou septalnog dela mitralnog anulusa (s’) - p<0,0005. Pored ovoga, u grupi onih sa narušenim dnevno-noćnim ritmom arterijskog krvnog pritiska primećeno je češće prisustvo ekscentrične hipertrofije miokarda leve komore (p=0,027). U odnosu na geometriju i funkciju leve pretkomore, narušen dnevno-noćni ritam arterijskog krvnog pritiska dovodi do promena u smislu povećanja antero-posteriornog dijametra leve pretkomore (LA)-p=0,003; maksimalnog volumena leve pretkomore u komorskoj sistoli (LAVs) –p=0,007; indeksiranog LAVs prema površini tela ispitanika (LAVs/BSA)-p<,0005; E/e’ odnosa –p=0,040; rezervoarnog strain-a leve pretkomore (PLAS)- p=0,004; krutosti leve pretkomore (stiffness)-p=0,047, kao i brzine propagacije talasa kroz mitralni otvor (Vp)-p=0,029. Sa povećanjem dužine trajanja arterijske hipertenzije takođe su pokazane promene u morfologiji i funkciji leve pretkomore i leve komore srca. Dijastolna disfunkcija stepena većeg od I retko je bila uočena u grupi onih koji su arterijsku hipertenziju lečili kraće od 5 godina, a njeno prisustvo u ispitivanim grupama trajanja od 5 do 10 godina i duže od 10 godina bilo je statistički značajno češće (p<0,0005). Takođe, sa trajanjem arterijske hipertenzije statistički značajno se menjaju i parametri leve komore za koje smo pokazali da su pogoršani kada dnevno-noćni ritam arterijskog krvnog pritiska nije očuvan, s tim što smo ovde uočili i značajne promene u smislu postojanja lošijih vrednosti strain-a leve komore (LVGS)-p<0,0005. Na sličan način kao i u odnosu na dnevno-noćni ritam arterijskog krvnog pritiska, menjao se predominantni oblik hipertrofije miokarda leve komore, te je uočeno značajno češće (p=0,017) prisustvo ekscentrične hipertrofije kod ispitanika koji su duže lečili arterijsku hipertenziju. Uz ove promene, sa trajanjem arterijske hipertenzije, uočene su i promene sledećih ehokardiografskih parametara leve pretkomore (p<0,0005): LA, LAVs, LAVs/BSA, E/e’, PLAS, stiffness, Vp. Na kraju, formiran je i model za dijagnostiku dijastolne disfunkcije stepena većeg od I koji je testiran na 30 novih ispitanika i koji se pokazao kao kvalitetan uz visoku senzitivnost i specifičnost. Zaključak: arterijska hipertenzija dnevno-noćnim oscilacijama (ritmom), ali i svojim trajanjem dovodi do promena u funkciji i geometriji leve pretkomore i komore srca. Noviji ehokardiografski parametri (PLAS, LVGS, stiffness) su dobri pokazatelji ranih promena na nivou leve pretkomore i komore srca kod pacijenata sa arterijskom hipertenzijom.
Objective: The aim of this study was to determine the changes that arterial hypertension by its dual mechanisms (circadian rhythm and its duration) leaves on the function and geometry of left atrium and left ventricle of the heart. Respondents and Methods: This study involved 180 subjects who were divided into examined groups in relation to the circadian arterial blood pressure rhythm during 24-hour monitoring of arterial blood pressure, as follows: group of subjects with preserved circadian rhythm of arterial blood pressure consisted of a total of 90 subjects, and a group of those with impaired circadian rhythm of arterial blood pressure also comprised 90 subjects. In each of these groups an additional division of subjects was performed according to the duration of arterial hypertension to those whose arterial hypertension lasted up to 5 years, those in whom it lasted 5-10 years and those with duration of arterial hypertension for more than 10 years. All participants received an incisional 24-hour ambulatory monitoring of arterial blood pressure, followed by an echocardiographic examination to determine the morphology parameters of the left atrium and ventricle, as well as the diastolic functions of the left ventricle. Results and discussion: after statistical data processing, results have been obtained indicating that diastolic dysfunction of a level greater than I statistically significantly more frequently (p = 0.011) was observed in those subjects who didn’t have preserved circardian rhythm of arterial blood pressure. A non-dipper circadian arterial blood pressure rhythm also led to an increase in the indexed left ventricular myocardial mass according to the body surface of the respondent (LVM / BSA) - p = 0.001; to the increase in the wall thickness of the left ventricle (IVS / PLW) - p = 0.025, as well as to the decrease in systolic myocardial velocity at the level of the septal portion of the mitral anulus (s') - p <0.0005. In addition, in the group of those with impaired circadian rhythm of arterial blood pressure, a more frequent presence of eccentric hypertrophy of the left ventricular myocardium (p = 0.027) was observed. In relation to the geometry and left atrial function, the circadian rhythm of arterial blood pressure led to a change in terms of an increase in the antro-posterior diameter of the left atrium (LA) -p = 0.003; maximum left ventricular volume in ventricular systole (LAVs) -p = 0.007; indexed LAVs according to the surface of the respondent’s body (LAVs / BSA) -p <, 0005; E / e 'ratio-p = 0.040; reservoar strain (PLAS) - p = 0.004; stiffness -p = 0.047, as well as the velocity propagation across the mitral opening (Vp) -p = 0.029. With increasing duration of arterial hypertension, changes in morphology and left atrial and left ventricular functions were also demonstrated. Diastolic dysfunction of a grade greater than I was rarely observed in the group of those who had been treating arterial hypertension for up to 5 years, and its presence in the investigated groups with duration of 5 to 10 years and for more than 10 years was statistically significantly more common (p <0.0005). Also, with the duration of arterial hypertension, the parameters of the left ventricle were also significantly changed-the same for which we showed that they were worsened when the circadian rhythm of arterial blood pressure was not preserved, but beside that we noticed significant changes in the sense of the existence of less negative values of strain- the left ventricle global strain (LVGS) -p <0.0005. In a similar way to the circadial rhythm of arterial blood pressure, the prevalent form of myocardial left ventricular hypertrophy changed, and the presence of eccentric hypertrophy in patients with longer arterial hypertension duration was significantly more frequent (p = 0.017). In addition to these changes, with duration of arterial hypertension, changes in the following echocardiographic parameters of the left atrium (p <0.0005) were observed: LA, LAVs, LAVs / BSA, E / e ', PLAS, stiffness, Vp. Finally, a model for the diagnosis of diastolic dysfunction of a degree greater than I was formed and afterwards tested on 30 new subjects and it proved to be of good quality with high sensitivity and specificity. Conclusion: arterial hypertension by its duration and day-night oscillations (rhythm) leads to changes in the function and geometry of the left atrium and left ventricle of the heart. The latest echocardiographic parameters (PLAS, LVGS, stiffness) are good indicators of early changes of left atrium and left heart ventricle in patients with arterial hypertension.