Dissertations / Theses on the topic 'Electroquímica'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 dissertations / theses for your research on the topic 'Electroquímica.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
Finger, Caraccioli Sebastián. "Caracterización electroquímica de nitroso aril 1,4 dihidropiridinas mediante voltametría cíclica y microscopía de barrido electroquímico." Tesis, Universidad de Chile, 2007. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/105667.
Full textEn el presente estudio se investigó mediante técnicas electroquímicas tres derivados 4-(m-nitrosofenil)-1,4-dihidropiridina (m-NO-DHP) en medio acuoso. Las m-NO-DHP estudiadas: 2,6-dimetil-3,5-dimetoxicarbonil-4-(meta-nitrosofenil)- 1,4-dihidropiridina (m-NO-Me), 2,6-dimetil-3,5-dietoxicarbonil-4-(meta-nitrosofenil)-1,4- dihidropiridina (m-NO-Et) y 2,6-dimetil-3,5-diisopropoxicarbonil-4-(meta-nitrosofenil)- 1,4-dihidropiridina (m-NO-iPr) presentaron un solo par redox de tipo difusivo bajo las condiciones empleadas, correspondiente a la educción cuasireversible del grupo nitroso a hidroxilamina mediante la transferencia de dos protones y dos electrones. Los tres compuestos exhibieron un comportamiento electroquímico muy similar. Mediante voltametría cíclica sobre electrodo de mercurio se calculó la constante de transferencia heterogénea para las tres m-NO-DHP empleando los datos de diferencia de potenciales de pico a distintas velocidades de barrido y el método descrito por Nicholson. Se fabricaron y caracterizaron microelectrodos de fibra de carbono para ser empleados como tipo en microscopía de barrido electroquímico (scanning electrochemical microscopy, SECM). Mediante SECM se calculó la constante de transferencia heterogénea y el coeficiente de transferencia para m-NO-Et y m-NO-iPr. La dependencia de la constante de transferencia heterogénea con el pH resultó ser similar en electrodo de mercurio y carbón vítreo, sin embargo, el valor de esta constante sobre electrodo de mercurio es dos órdenes de magnitud mayor. El mecanismo de reducción encontrado para las m-NO-DHP es EP-PE bajo pH 8,3 y EP-EP sobre este valor, siendo E la transferencia de un electrón y P la transferencia de un protón, con la segunda transferencia electrónica como etapa determinante de la velocidad
Räuchle, Fritz, and Tang Isabel Díaz. "Electroquímica y la química de síntesis." Revista de Química, 2013. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/99982.
Full textFlores, B. Elena. "Voltametría cíclica: la espectroscopía electroquímica. Parte I." Revista de Química, 2013. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/99651.
Full textFernandes, Sónia Maria de Abreu. "Polímeros condutores automontados: caracterização electroquímica e aplicação." Master's thesis, Universidade de Évora, 2010. http://hdl.handle.net/10174/15232.
Full textBruguera, Casamada Carmina. "Desinfecció electroquímica d'aigües residuals per processos d'oxidació avançada." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2018. http://hdl.handle.net/10803/665200.
Full textElectrochemical methods are being studied as alternative methods for the treatment of water in order to eliminate contaminants, both microbiological and chemical. Electrochemical oxidation, electro-Fenton and photoelectron-Fenton are advanced electrochemical oxidation processes (PEOA) where oxidation and reduction reactions produce reactive oxygenated species (ROS), "in situ", which are strong oxidants The most significant species that forms is the hydroxyl radical (•OH), a very reactive species that reacts in a non-specific way with organic molecules. This work aims to contribute to the study of disinfection of urban and industrial wastewater, by means of individual or combined electrochemical methods using BDD anodes, Rutenium oxides or Iridium oxides and oxygen diffusion cathodes. The effect of electro-oxidation, with a BDD anode, was tested in the inactivation of bacteria, with different cell walls and morphology. Five representatives of the bacterial pathogens found in the aquatic environment were selected; two Gram-negative bacteria; Escherichia coli and Pseudomonas aeruginosa, and three Gram-positive; Bacillus atrophaeus, Staphylococcus aureus and Enterococcus hirae each reduced its initial concentration of 106 ufc / mL, a minimum of 5 logarithmic units in 60 min. The kinetics of inactivation of each one of them were studied taking into account characteristics such as cell wall and morphology. The observation of the bacterial cells, with electronic scanning microscopy, after treatment showed an altered morphology, especially in the Gram-negative ones. Experiments with P. aeruginosa allowed to compare the efficiency of different electrodes, such as BDD anodes, ruthenium oxide and iridium oxide. Likewise, a faster inactivation was observed when NaCl was incorporated into the environment, due to the production of active chlorine species, with the most efficient production anodes being those of RuO2 and IrO2, compared with those of BDD. Subsequently, the electrochemical wastewater treatment, of urban origin and a cheese production factory, was developed by combining electrocoagulation with advanced oxidation electrochemical processes such as electro-Fenton and foto-electron-Fenton. The inactivation of different microorganisms was evaluated: bacteria, somatic coliforms, spores and protozoa. The results obtained allow to consider these treatments suitable for the treatment mainly due to the reactive oxygenated species and the active chlorine generated.
Guirado, López Gonzalo. "Aproximación electroquímica a la reacción de substitución nucleófila aromática. Determinación del mecanismo de oxidación de los sigma-complejos. Comportamiento electroquímico de compuestos nitroaromáticos." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2002. http://hdl.handle.net/10803/3131.
Full textLos estudios electroquímicos fueron realizados utilizando voltametría cíclica (CV) para los estudios mecanísticos, mientras que los estudios preparativos se realizaron mediante electrólisis a potencial controlado. Un amplio número de nucleófilos han sido utilizados (H-, CN-, F-, -OR, -SR, RNH2, RCONH2, BuLi, BuMgCl).
Mediante la realización de experimentos de voltametría cíclica (CV) se ha podido detectar y caracterizar todo tipo de s-complejos (sH y sX-complejos) y se ha podido determinar el mecanismo de oxidación de los mismos (esquema 1).
En referencia a los estudios electrosintéticos realizados3, es destacable la preparación de alquilaminas y amidas vía substitución nucleófila aromática de hidrógeno por medio de oxidación electroquímica (proceso NASH)4. El proceso descrito muestra la obtención de buenos rendimientos (15-85%) en lo que es un proceso simple, directo,altamente regioselectivo y respetuoso con el medioambiente. En este sentido se han realizado extensiones del presente método de síntesis, para la obtención de cetonas aromáticas a partir de la reacción de substitución nucleófila aromática de hidrógeno oxidada electroquímicamente5. Los rendimientos obtenidos fueron altos (80-100%), siendo en la mayoría de los casos procesos altamente quimio- y regioselectivos. La última aproximación electroquímica para la reacción de substitución nucleófila aromática recogida en la presente Tesis Doctoral es la síntesis del alquilnitroderivados aromáticos, para ello se utilizó butililio y cloruro de butilmagnesio como nucleófilos.
Asimismo hay que decir que en la presente Tesis Doctoral, se describe el comportamiento electroquímico mostrado por diferentes compuestos nitroaromáticos. Estos compuestos mono-, di- y trinitroderivados aromáticos son reactivos comúnmente utilizados al realizar reacciones de substitución nucleófila aromática.
Los estudios mecanísticos realizados mediante VC, han permitido clasificar el comportamiento electroquímico de los compuestos nitroaromáticos en cuatro grupos6-7 en función de la velocidad de barrido de potencial (v).
The nucleophilic aromatic substitution through electrochemical oxidation of the intermediate s-complexes (Meisenheimer complexes), in terms of NASH process (substitution of hydrogen) and NASX process (substitution of heteroatom) through electrochemical oxidation of the intermediate sH-complexes and/or sX-complexes, respectively is reported in this Thesis for the first time1-2 in simple nitroaromatic compounds.
The studies have been carried out by means of cyclic voltammetry (CV) and preparative electrolysis using a wide list of nucleophiles (H-, CN-, F-, -OR, -SR, RNH2, RCONH2, BuLi, BuMgCl).
The cyclic voltammetry (CV) experiments allow for the detection and characterization of the s-complexes (sH- and sX-complexes) and led us to a proposal for the mechanism of the oxidation step (Scheme 1).
In terms of electro-synthetic studies3, alkylamines and amides are readily prepared by nucleophilic aromatic substitution of hydrogen in nitroarenes by electrochemical oxidation (NASH process)4. Useful yields (15-85%) are achieved in a simple direct, regioselective and environmental favourable amination process. In addition, nitroaromatic ketones are readily prepared by nucleophilic aromatic substitution of hydrogen in nitroarenes by electrochemical oxidation (NASH process)5. Useful yields are achieved (80-100%), in which represents an environmentally favourable route for obtaining nitroaromatic ketones. The last electrochemical approach investigated is the synthesis of alkylnitroaromatic compounds. Alkylnitroaromatic compounds are readily prepared via nucleophilic aromatic substitution for hydrogen or heteroatom by electrochemical oxidation of the s-complex using Butyllithium and butylmagnesium chloride as nucleophiles.
The electrochemical behaviour of nitroaromatic compounds is also reported in the present thesis. Note that the most part of the aromatic reactants in the nucleophilic aromatic substitution reaction are mainly mono-, di- and trinitroaromatic compounds.
After exhaustive electrochemical mechanistic studies carried out in this thesis by means of CV, we are capable of classified in terms of v (scan rate)the electrochemical behaviour of the nitroaromatic compounds in four groups 6-7.
Obregón, Castillo Lus Renato. "Estudio de degradación electroquímica de residuos lácteos usando electrodos a base de fieltro grafítico." Master's thesis, Pontificia Universidad Católica del Perú, 2018. http://tesis.pucp.edu.pe/repositorio/handle/123456789/12913.
Full textTesis
Vega, Retter Christián. "Síntesis, caraterización física, electroquímica y reactividad de nuevas cromenopiridinas." Tesis, Universidad de Chile, 2007. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/105679.
Full textMartins, Margarida Raquel Ramos Cardoso. "Deslenhificação electroquímica de pasta kraft, usando polixometalato como intermediário." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2007. http://hdl.handle.net/10773/2998.
Full textNuma altura em que um dos principais temas da actualidade é a poluição e os problemas que ela irá causar no futuro, a indústria da pasta de papel, que ocupa uma parte importante na economia mundial, tem sido pressionada no sentido de substituir os métodos convencionais de branqueamento, que utilizam principalmente cloro (Cl2) e dióxido de cloro (ClO2), por tecnologias amigas do ambiente. Desde a década de noventa que têm sido feitos esforços consideráveis no sentido de introduzir reagentes alternativos para a deslenhificação da pasta de papel. Surge assim uma nova classe de compostos que apresentam vantagens enquanto oxidantes ou catalisadores regeneráveis e reutilizáveis no processo de deslenhificação de pasta – os polioxometalatos. Estes são catalisadores altamente selectivos em sínteses orgânicas oxidativas e na deslenhificação oxidativa, reagindo com a lenhina por mecanismos de transferência de electrões. Esta dissertação tem como objectivo desenvolver um processo alternativo de branqueamento de pasta kraft de Eucalyptus globulus; tentando remover a lenhina residual da pasta usando um sistema de deslenhificação electroquímica que tem como intermediário um polioxometalato. Neste sistema, a lenhina existente na pasta é oxidada pelo polioxometalato e a forma reduzida deste é novamente oxidada por intermédio de uma célula electroquímica. O trabalho experimental decorreu em três fases. Na primeira, ocorreu a síntese e caracterização do polioxometalato que foi posteriormente usado nas deslenhificações. Na segunda, efectuaram-se deslenhificações electroquímicas, considerando vários tempos de deslenhificação, à temperatura de 90ºC e pressão atmosférica. E na terceira fase, branquearamse pasta kraft e pasta kraft deslenhificada com polioxometalato. A pasta kraft foi branqueada pelo método convencional, usando dióxido de cloro (ClO2), numa sequência D0ED1ED2, enquanto que o branqueamento aplicado na pasta kraft deslenhificada com polioxometalato foi uma sequência POMD0ED1D2. Com este sistema de deslenhificação obteve-se um máximo de 44% de remoção da lenhina residual poupando 36% de dióxido de cloro. ABSTRACT: Nowadays, when environmental pollution is a major concern worldwide, paper pulp industry, which plays a key role in world economy, has been forced to substitute conventional bleaching processes with chlorine (Cl2) and chlorine dioxide (ClO2) by environment-friendly technologies. Since the 1990s there have been considerable efforts to introduce alternative mediators for pulp delignification. A new class of compounds appears, with countless advantages as oxidants or recyclable and reusable catalysts for pulp delignification – polyoxometalates. They are highly selective catalysts in oxidative organic syntheses and in oxidative delignification, reacting with lignin by electron-transfer mechanisms. This thesis aimed to develop an alternative process for Eucalyptus globulus kraft pulp bleaching; namely, to remove residual lignin from pulp by an electrochemical delignification system using a polyoxometalate as intermediate. In such a system, lignin in pulp is oxidized by the polyoxometalate and the latters reduced form is reoxidized in an electrochemical cell. Experimental work proceeded in three steps. In the first step, the polyoxometalate used in delignification processes was synthesized and characterized. In the second step, electrochemical delignification of pulp was done, considering several times of delignification, at 90ºC and atmospheric pressure. Finally, in a third step, kraft pulp and kraft pulp delignified with polyoxometalate were bleached. The kraft pulp was bleached by a conventional method, using chlorine dioxide (ClO2), in a D0ED1ED2 sequence, alternatively kraft pulp was delignified first with polyoxometalate as mediator, using electro chemical re-oxidation step, and then bleached by chlorine dioxide in a POMD0ED1D2 sequence. In this pulp delignification with POM were obtained 44% of degree of delignification was obtained saving 36% of chlorine dioxide.
Jara, Ulloa Paola Andrea. "Síntesis y caracterización electroquímica de nuevos 4-nitroimidazoles sustituidos." Tesis, Universidad de Chile, 2009. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/105182.
Full textVaz, António Manuel Neto. "Influência de Sais de Tetra-Alquilamónio na Polarografia de Catiões Metálicos." Doctoral thesis, Universidade de Évora, 1997. http://hdl.handle.net/10174/11026.
Full textGonzález-Gaitán, Carolina. "Electrochemically modified carbon materials for applications in electrocatalysis and biosensors." Doctoral thesis, Universidad de Alicante, 2016. http://hdl.handle.net/10045/64350.
Full textZúñiga, Poblete Gabriela Pilar. "Crecimiento electroquímico de nanotubos de circonia." Tesis, Universidad de Chile, 2013. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/113007.
Full textEl dióxido de circonio, ZrO2, también conocido como circonia, es un material cerámico versátil con propiedades que permiten su uso en sensores de oxígeno, como: electrolito en celdas combustibles, catalizador o soporte de catalizador, revestimiento anticorrosión. Estas propiedades se ven potenciadas en escala nanométrica razón que motiva el estudio de la síntesis de nanoestructuras a través de oxidación electroquímica de circonio. Utilizando técnicas electroquímicas como voltametrías cíclicas y cronoamperometrías se encontró que la oxidación de circonio a bajos potenciales en electrolito 1M (NH4)2SO4 es un proceso reversible, el cual se ve fuertemente acelerado sobre los 700 mV. Este aumento en la velocidad de crecimiento del óxido podría encontrarse asociado al inicio de la cristalización del óxido. Además se planteó la posibilidad de que la gran concentración de SO42- del electrolito desplazase positivamente el potencial de formación de oxígeno por sobre el valor propuesto por la termodinámica del sistema, valor que puede ser leído desde un diagrama de Pourbaix. Es necesario profundizar en este tema e idear experiencias que permitan confirmar estas propuestas. Anodizando circonio en electrolito 1M (NH4)2SO4 + 0,5 wt% NH4F a temperaturas de 8, 25, 40, 50, 60 y 70°C se encontró que el tipo de fase del óxido formado cambia con la temperatura. De este resultado se infiere que la temperatura altera la velocidad de crecimiento del óxido en la interfaz metal/óxido. Para la síntesis de nanotubos de circonia vía anodización de circonio se espera que el largo y espesor de pared de los nanotubos se vea influenciado por la temperatura del electrolito.
Becerra, Guzmán Marcia Irene. "Estudio electroquímico de 4-nitroimidazoles N(1) sustituídos." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/105264.
Full textMoya, Forero Mónica Mercedes. "PREPARACIÓN ELECTROQUÍMICA DE CAPAS NANOESTRUCTURADAS DE ZnO PARA APLICACIONES FOTOVOLTAICA." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2012. http://hdl.handle.net/10251/17322.
Full textMoya Forero, MM. (2012). PREPARACIÓN ELECTROQUÍMICA DE CAPAS NANOESTRUCTURADAS DE ZnO PARA APLICACIONES FOTOVOLTAICA [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/17322
Palancia
Vences, Benitez Juan Carlos. "Degradación de nonilfenol etoxilado por procesos de oxidación electroquímica avanzada." Tesis de maestría, Universidad Autónoma del Estado de México, 2016. http://hdl.handle.net/20.500.11799/63879.
Full textCONACYT 219743
Saavedra, Salas Igor Marcos. "Diseño de una Celda de Combustible Microbiológica con Uso de Bacterias Oxidantes de Azufre y Hierro." Tesis, Universidad de Chile, 2012. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/104394.
Full textSalazar, González Ricardo Andrés. "Preparación, caracterización electroquímica y reactividad de nuevas 1,4-dihidropiridinas-4R-sustituidas." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/105160.
Full textPrats, Álvarez Gemma. "Activación electroquímica de interruptores moleculares en sistemas fotocrómicos y ácido-base." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2012. http://hdl.handle.net/10803/117473.
Full textExtensive research has been recently devoted to the study of molecules whose physicochemical properties can be reversibly switched as response to an external stimulus. These systems are named as molecular switches due to their ability to be interconverted between an “Off” and an “On” states. Molecular switches show very relevant properties that make them promising candidates for a wide variety of applications. For instance, these molecular systems are envisaged to be applied in the construction of data storage devices, molecular valves and machines, (bio)chemical sensors, thermal sensors and drug delivery systems. In general, molecular switches may respond to different type of stimuli, such as optical, electrical, thermal, magnetic, or chemical stimuli. Among them, the use of photons or electrons to promote the interconversion between the two states of the switch is of special interest. Although all this wide range of properties can be used for selective detection of the states of the switch, fluorescence sensing is often preferred due to its non-invasive character, high sensitivity and low detection limit. This thesis shows studies of a very promising families such as metacyclophan-1- enes, dihydropyrenes and zwiterionic spirocyclic Meisenheimer complex, which can act as photoelectrochemical switches trigger either by light, electricity or chemical reaction.
Brotons, Cuevas Ariadna. "Aproximación a la determinación electroquímica del grado de metilación del ADN." Doctoral thesis, Universidad de Alicante, 2016. http://hdl.handle.net/10045/60250.
Full textBriso, Contreras Pedro Antonio. "Síntesis y caracterización electroquímica de 4-nitroimidazoles sustituidos en posición uno." Tesis, Universidad de Chile, 2009. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/105298.
Full textReina, González Nidia Esther. "Fabricación electroquímica de nanoestructuras de zirconia usando moldes de alúmina nanoporosa." Tesis, Universidad de Chile, 2015. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/137855.
Full textEste trabajo describe la fabricación de nanoestructuras de zirconia usando moldes de alúmina nanoporosa por el método electroquímico proponiendo un mecanismo de crecimiento de las nanoestructuras resultantes a través de la matriz de alúmina nanoporosa usada como patrón y calculando una relación de aspecto (largo/ancho) de dichas nanoestructuras. Para el logro de los objetivos se hace uso de microscopio electrónico de barrido (SEM), espectroscopia de energía dispersiva (EDS), difracción de rayos X (DRX), difracción de rayos X por incidencia rasante (GIXRD), fotoluminiscencia, mediciones cronoamperométricas y espectrofotometría de fluorescencia. Los sustratos utilizados son: alúmina nanoporosa comercial y silicio tipo p orientación (100). La primera parte del trabajo se basa en el depósito por sputtering de zirconio metálico sobre el sustrato de alúmina nanoporosa comercial y de zirconio metálico y aluminio sobre el sustrato de silicio siendo los espesores diferentes para cada una de las configuraciones. Para el primer caso del sustrato de alúmina nanoporosa comercial, se depositaron 25 µm de zirconio resultando una película frágil, quedando preparada la muestra para ser anodizada. El anodizado de zirconio a través de la matriz de alúmina nanoporosa se hizo en una solución 1 M H2SO4+0,047 M NaF con un potencial constante de 20 V durante una hora. Para el segundo caso del sustrato de silicio tipo p con orientación (100), se depositan 500 nm de zirconio y posteriormente se hizo un segundo depósito de 500 nm de aluminio sobre la película de zirconio, quedando preparada la muestra para un doble anodizado, un primer anodizado sobre el aluminio para generar porosidad (alúmina nanoporosa) e interfaz alúmina - zirconio. Para este segundo caso es importante obtener porosidad en el primer anodizado debido a que este primer proceso lleva a generar una matriz de poros que servirán como molde para el ataque electroquímico a la película subyacente (zirconio), así el segundo anodizado se efectúa a través de la matriz de poros de alúmina hacia el zirconio y generar nanoestructuras de zirconia. El doble anodizado (aluminio - zirconio) se lleva a cabo en una solución 0,3 M de H2C2O4 haciendo variaciones de los potenciales: uno, con potenciales abiertos 40 150 V y otro anodizado con potencial constante (40 V) en el mismo electrolito. Para el primer caso, en la configuración alúmina nanoporosa comercial - zirconio se obtienen nanoestructuras de óxido de zirconio tipo barras. Dichas nanoestructuras presentan dificultad de caracterización debido a la fragilidad que presenta la muestra después del depósito de zirconio. Para el segundo caso las nanoestructuras de zirconia son cristalinas, comprendiendo la coexistencia de las fases monoclínica y tetragonal, para este último fenómeno se exponen razones por las cuales se atribuye la formación de la fase tetragonal metaestable y se confirma mediante las técnicas de caracterización de fluorescencia y fotoluminiscencia.
Cutiño, López Eduardo Andrés. "Caracterización electroquímica de 4-nitroimidazoles efecto del substituyente en posición 1." Tesis, Universidad de Chile, 2007. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/105637.
Full textGutiérrez, López Angélica, and Díaz Carlos Eduardo Barrera. "Degradación Electroquímica de un Colorante Artificial en un reactor tipo BATCH." Tesis de Licenciatura, Medicina-Quimica, 2013. http://ri.uaemex.mx/handle/20.500.11799/13825.
Full textVelasco, Saragoni Nonoy Teresita Sofía. "Estudio Electroquímico de la Lixiviación de Pirita." Tesis, Universidad de Chile, 2009. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/103538.
Full textJulve, Enrique. "Teoría de la electrodeposición de metales. Parámetros que controlan dicha deposición y control de calidad de los electrodepósitos metálicos obtenidos." Revista de Química, 2013. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/99723.
Full textFonseca, Ana Paula Gomes. "Eléctrodos quimicamente modificados com polioxometalatos." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2003. http://hdl.handle.net/10773/21443.
Full textNeste trabalho foram revistos os conceitos de voltametria, enquanto método electroquímico de análise, as técnicas voltamétricas mais utilizadas, vantagens e desvantagens destas e as diferentes metodologias de preparação dos eléctrodos quimicamente modificados. Os eléctrodos quimicamente modificados têm vantagens em relação aos eléctrodos clássicos. A modificação do eléctrodo normalmente confere características físico-químicas, específicas devidas ao modificador, possibilitando assim, o desenvolvimento de diversos eléctrodos para vários propósitos e aplicações. Os polioxometalatos têm actualmente um interesse considerável não só pelas várias aplicações em diversas áreas, mas também por serem relativamente fáceis de preparar, baratos e química e fisicamente robustos. No presente trabalho, desenvolveram-se estudos sobre o comportamento electroquímico de sais de tetrabutilamónio-polioxometalatos, (TBA)4H4PW11O39, (TBA)4PW11Fe(H2O)O39, (TBA)4HPW11Co(H2O)O39, (TBA)4PW11Mn(H2O)O39 e (TBA)4HPW11CuO39, (TBA)4H3[Mn4(H2O)2(PW9O34)2]10-, (TBA)4H3[Co4(H2O)2(PW9O34)2]10- e (TBA)4H3[Cu4(H2O)2(PW9O34)2]10- imobilizados por adsorção em eléctrodos de carbono vítreo e em pasta de carbono. Foram estudados por voltametria cíclica, em solução aquosa, para diversos valores de pH da solução e diversas condições experimentais. Pretendeu-se caracterizar o comportamento redox dos polioxometalatos imobilizados no eléctrodo, relativamente à reversibilidade das reacções redox, potenciais de redução, estabilidade das espécies reduzidas, a influência dos metais incorporados no anião lacunar e o seu comportamento electroquímico. Foi também analisada a actividade catalítica destes aniões na redução de nitrito e de oxigénio.
In this work the fundamental concepts of voltammetry as a method for chemical analysis, and of chemically modified electrodes were reviewed. Chemically modified electrodes present advantages compared to classic electrodes. The modification of the electrode normally confers specifics chemical and physical characteristics due to modifier, making possible the development of specific electrodes for different purposes and applications. Polyoxometalates currently have a considerable interest, not only for the applications in diverse areas, but also for being relatively easy to prepare, cheap and chemical and physical robust. In the present work, studies had been developed on the electrochemical behaviour of tetrabutylammonium salts and polyoxometalates, (TBA)4H4PW11O39, (TBA)4PW11Fe(H2O)O39, (TBA)4HPW11Co(H2O)O39, (TBA)4PW11Mn(H2O)O39, (TBA)4HPW11CuO39, (TBA)4H3[Mn4(H2O)2(PW9O34)2]10-, (TBA)4H3[Co4(H2O)2(PW9O34)2]10- and (TBA)4H3[Cu4(H2O)2(PW9O34)2]10- , immobilized by adsorption in glassy carbon and carbon paste. The TBA-POMs modified glassy carbon electrodes were studied by cyclic voltammetry, in aqueous solution, at different pH values and diverse experimental conditions, in order to assess the redox properties of the immobilized polyoxometalates, namely the reversibility of the redox reactions, reduction potentials, stability of the reduced species and the influence of the different metals ions incorporated in the lacunary polyion structure. Also the catalytic activity of these anions in the reduction of nitrite and oxygen was evaluated.
Gutiérrez, Rodríguez Camila Elizabeth. "Sistema electroquímico de flujo para la preconcentración y determinación de algunos nitro-compuestos de interés farmacéutico." Tesis, Universidad de Chile, 2016. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/142470.
Full textEn este trabajo se desarrolló un método voltamétrico de flujo continuo (FIA) con electrodos serigrafiados de nanofibras de carbono (SPE-CNF) para la determinación de dos nitro-compuestos de la famila de las 1,4-dihidropirinas que son nifedipino (NFD) y nimodipino (NMD). Se utilizó un electrolito soporte de 0,1 M buffer Britton-Robinson/NaCl (BR-NaCl) pH 3, donde se realizó el estudio de los procesos de reducción y oxidación. Estas drogas contienen un grupo nitro en su estructura en donde uno de los procesos redox, es la reducción del grupo nitro a derivado hidroxilamínico con una alta respuesta en corriente debido a una transferencia de 4H+ y 4e-, por lo que la técnica de voltametría de barrido lineal (LSV) es adecuada para seguir analíticamente este proceso, ya que presenta una muy buena correlación entre la concentración y la corriente del proceso. La ventaja de utlizar un sistema de flujo continuo, es que se puede ir variando el volumen de muestra, para que la adsorción del analito en la superficie del electrodo aumente considerablemente. Esto demostró que al ir aumentando el volumen de muestra, aumenta el tiempo de interacción del analito sobre las nanofibras de carbono del electrodo serigrafiado, concentrando una mayor cantidad y aumentando la sensibilidad de la determinación, donde las mismas nanofibras de carbono son las que hacen de un sistema de microextracción en fase sólida. Es así que para 11 mL de muestra se obtiene un límite de detección instrumental de 2,79 μg/L para NFD. Este método voltamétrico se aplicó en diferentes tipos de muestras reales tales como: farmacéuticas, orina y aguas residuales, donde se obtuvieron altos % de recuperación y desviación estándar relativa menor al 5%. A su vez, se compararon los parámetros analíticos de este método electroquímico con los obtenidos a través de un método cromatográfico para esta familia de fármacos. Se utilizó la cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masa (UHPLC-QqLIT), utilizando previamente un método de extracción en fase sólida (EFS) utilizando catridge Oasis-HLB. Al comparar ambas técnicas se observa que los límites de detección son mayores en dos orden de magnitud para el método electroquímico. Sin embargo este método provee límite de detcciónes muchos más bajos que los reportados por otros métodos electroquímicos, siendo a la vez, un método más económico, más rápido, con menos procedimientos en el pretratamiento de las muestras, y además se utiliza menos solvente que los métodos cromatográficos, como lo es UHPLC-QqLIT
In this work, a continuous flow injection analysis (FIA) with screen printed electrodes of carbon nanofibers (SPE-CNF) was developed for the determination of two nitro-compounds of the family of 1,4-dihydropyrins which are nifedipine (NFD) and nimodipine (NMD). A support electrolyte of 0.1 M buffer Britton-Robinson/NaCl (BR-NaCl) pH 3 was used, where the reduction and oxidation processes were studied. These drugs contain a nitro group in their structure where one of the redox processes is the reduction of the nitro group to hydroxylamine derivative with a high current response due to a transfer of 4H+ and 4e-, so the linear sweep voltammetry technique (LSV) is suitable to follow this process analytically, since it presents a very good correlation between the concentration and the current of the process. The advantage of using a continuous flow system is that the sample volume can be varied so that the adsorption of the analyte on the surface of the electrode increases considerably. This demonstrated that as the sample volume increases, the time of interaction of the analyte on the carbon nanofibers of the electrode increases, concentrating a larger quantity and increasing the sensitivity of the determination, where the same nanofibres of carbon are the ones that make of a solid phase microextraction system. Thus, for a sample of 11 mL, a detection of limit of 2.79 μg/L for NFD is obtained. This voltammetric method was applied in different types of real samples such as: pharmaceutical, urine and aqueous matrices, where analytical parameters of low of %matrix effect, high of %recovery and the relative standard deviations of lower than 5% were obtained. In turn, the analytical parameters of this electrochemical method were compared with those obtained through a chromatographic method for this family of drugs. Liquid chromatography coupled to mass spectrometry (UHPLC-QqLIT) was used, previously using a extraction phase solid method with catridge Oasis-HLB. When comparing both techniques it is observed that the detection limits are two degrees of magnitude higher for the electrochemical method. However, to be an electrochemical method in this work, much lower values are reached than previously reported, being a cheaper, faster method, with less procedures in pretreatment of the samples, and also uses less solvent than the chromatographic methods, such as UHPLC-QqLIT
Conicyt; Fondecyt
Bustamante, Ortega Camila Ignacio. "Estudio electroquímico de la formación de películas de circonia y nanotubos de circonia." Tesis, Universidad de Chile, 2012. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/113649.
Full textMediante el uso de técnicas electroquímicas, como voltametrías cíclicas y cronoamperometrías, se estudió el efecto del fluoruro de amonio sobre la oxidación del circonio. Esto se llevó a cabo en una celda convencional de 3 electrodos, utilizando sulfato de amonio 1M como electrolito base. Las pruebas experimentales se llevaron a cabo para 3 casos: el primero de ellos sin fluoruro de amonio, el segundo con una concentración de fluoruro de amonio de 0,65 g l-1 y el tercero con una concentración de 1,2 g l-1. Del estudio realizado se encontró que la existencia de fluoruro de amonio en el electrolito genera cambios notorios en las corrientes registradas, obteniendo corrientes mayores para valores más altos de concentración de este componente. También se observó que para tiempos mayores de anodización las corrientes disminuyen, hecho que se otorga al crecimiento de la capa de óxido, la cual va creando una resistencia a la migración de iones hacia la interfase con el metal, provocando la consiguiente disminución de la corriente. Otro hecho relevante son los controles cinéticos encontrados, pues bien, para el caso en que el electrolito se encontraba libre de fluoruro de amonio se apreció un control por transferencia de masa. Sin embargo, a medida que aumentaba la concentración de NH4F la transferencia de masa se vio favorecida, haciéndola menos controlante y dando paso a un control por transferencia de carga. Este hecho se explica por el efecto del fluoruro en solución, el cual estaría provocando la formación de poros en la película de circonia, que facilitaría el paso de iones a través de la capa de óxido, promoviendo la transferencia de masa y haciéndola menos determinante. El efecto disolutivo del fluoruro de amonio quedó evidenciado al analizar la rugosidad de las muestras por AFM, de lo cual se desprendió que a mayor concentración de fluoruro se tenía una menor rugosidad de la película de óxido. A través de XPS se comprobó la existencia de F- en la película de óxido, hecho que ratifica la formación de un complejo entre fluoruro y Zr. No fue posible apreciar la formación de nanotubos.
Pérez, Ortiz María Magdalena. "Estudio del comportamiento electroquímico de benserazida y aplicaciones analíticas." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/105283.
Full textPereira, Elsa Maria Carvalho Cerqueira. "Caracterização de filmes de poli[Ni(saltMe)] por espectroscopia de impedância electroquímica." Dissertação, Porto : [s.n.], 2003. http://catalogo.up.pt/F?func=find-b&local_base=FCB01&find_code=SYS&request=000072902.
Full textSilva, José Manuel Pereira da. "Desenvolvimento de trabalhos práticos para o ensino de electroquímica no Ensino Secundário." Dissertação, Porto : [s.n.], 2004. http://catalogo.up.pt/F?func=find-b&local_base=FCB01&find_code=SYS&request=000075433.
Full textSánchez, Núñez Paulina Alejandra. "Estudio de reactividad y caracterización electroquímica de nitroindazoles con potencial actividad antichagásica." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/112021.
Full textEste estudio fue desarrollado para investigar los mecanismos de reducción y reactividad de compuestos derivados de 5-nitroindazol, los cuales podrían tener actividad antitripanocida a través de un análisis de capacidad antioxidante por medio de la técnica de fluorescencia ORAC-FL y un estudio cinético UV-Vis, además de un estudio electroquímico. La formación del anión radical nitro fue estudiada por medio de voltametría cíclica, a través del cual se propuso un mecanismo de reducción común para todos los compuestos en estudio; una reducción monoelectrónica, seguido de una reacción ácido base y finalmente una segunda reducción monoelectrónica. Este mecanismo es debido a que estos compuestos poseen un hidrógeno lábil en sus estructuras. Para determinar la reactividad del hidrógeno lábil presente, se realizó un estudio de la capacidad antioxidante, a través del estudio ORAC-FL el cual determinó que el hidrogeno lábil presente en las estructuras de los compuestos estudiados es donado al radical libre AAPH en razón 1:1, por lo tanto se comprueba la labilidad de este hidrógeno. Por otra parte, se realizó el estudio de reactividad a través de la determinación de las constantes cinéticas de reacción por medio de la espectroscopia UV-Vis. En este estudio se pudo ver que la reacción de donación del hidrogeno lábil de los compuestos estudiados al radical DPPH es lenta, ya que se mostraron valores bajos de constantes de velocidad.
This study was undertaken to investigate the reduction mechanism and the reactivity of nitroindazole derivates, wich have antitrypanosida activity through a free radical-scavenging analysis by ORAC-FL assay and an UV-Vis kinetic study, moreover an electrochemical study. The nitro radical´s species formation was studied by cyclic voltametric, through which a common reduction mechanism was proposed; a monoelectronic reduction, followed by an acid-base equilibrium and finally a second monoelectronic reduction. The mechanism by which these compounds possess labile hydrogen in it structures. The antioxidant capacity of these compounds was determinate by the oxygen radical absorbing capacity assay using fluorescein (ORAC-FL), it showed that the labile proton present in this structures is given to the free radical AAPH in rate 1:1 therefore it is found the lability of this hydrogen. On the other hand, the reactivity of the nitroindazole derivates was studied through a kinetic study, by this assay were obtained the rate constants of the reduction reaction of DPPH radical for the antioxidant, it were obtained under pseudo-first-order conditions, lo which is studied by UV-Vis. The experimental results showed that the labile donation reaction of the hydrogen of the compounds studied the DPPH radical are slow, as it showed low rate constants.
Pérez, Cruz Karina Angélica. "Síntesis, caracterización electroquímica y reactividad con anión superóxido de nuevas cumarinas híbridas." Tesis, Universidad de Chile, 2016. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/142363.
Full textLas cumarinas (2H-1-benzopiran-2-ona) son estructuras químicas presentes en especies vegetales ampliamente distribuidas en la naturaleza con una reconocida actividad biológica, entre las que destacan sus propiedades antioxidantes. En el presente trabajo de Tesis se describe la síntesis de derivados polifenólicos. La cumarina dihidroxilada como estructura de partida fue esterificada con distintos ácidos orgánicos polifenólicos. Se estudió su electro-oxidación y se evaluó su actividad antioxidante frente a especies reactivas de oxígeno por medio de diversas metodologías in vitro. Se estudió el comportamiento anódico de los compuestos mediante voltametría cíclica (VC) y voltametría de pulso diferencial (VPD) en medio aprótico, como una aproximación a los procesos redox que ocurren en membranas biológicas. Se determinó la presencia de especies radicalarias en el proceso electro-oxidativo a través de la técnica de resonancia de espín electrónico (REE). Las constantes de acoplamiento hiperfino junto con cálculos teóricos (índice de Fukui) permitieron discriminar distintos sitios reactivos en las nuevas moléculas donde se desarrolla el proceso oxidativo. Además, se evaluó la capacidad antioxidante de los compuestos a través de los ensayos capacidad antioxidante frente a radicales de oxígeno-fluoresceína (ORAC-FL), capacidad antioxidante reductora de hierro (FRAP), apagamiento del radical hidroxilo mediante spin trapping, inactivación de anión superóxido y capacidad antioxidante celular (CAC) en un modelo biológico in vitro simple. Para los ensayos antioxidantes no biológicos, la introducción de las distintas estructuras fenólicas en el anillo cumarínico permite obtener derivados que presentan una capacidad antioxidante mejor que el precursor cumarínico inicial. Se estableció la respectiva correlación entre el potencial de inicio del proceso electroquímico (potencial onset) y los resultados encontrados en el ensayo en medio aprótico frente a anión superóxido. Considerando el ensayo biológico de capacidad antioxidante celular, éste sugiere que la actividad antioxidante de los nuevos derivados está circunscrita a medios de naturaleza lipofílica
Coumarins (2H-1-benzopyran-2-one) are chemical structures from vegetal sources widely distributed in vegetable species with recognized biological activities, among which their antioxidant capacity. In this Thesis work the syntheses of coumarin polyphenolic derivatives is described. Coumarin was the starter scaffold and it was sterified with different organic phenolic acids. The electro-oxidation of polyphenolic derivatives is studied and their antioxidant capacity towards ROS through methodologies in vitro is evaluated. The anodic behavior of the compounds by cyclic voltammetry (CV) and differential pulse voltammetry (VPD) was studied in aprotic medium as an approximation to the redox processes in biological membranes. The presence of radical species is determined in the electro-oxidation process through the technique electron spin resonance (ESR).The hyperfine coupling constants and theoretical calculations (Fukui index values) allow to discriminate between the different reactive sites in the new molecules where the oxidative process is taking place. Moreover, antioxidant capacity of derivatives was evaluated through oxygen radical antioxidant assay-fluorescein (ORAC-FL), ferric reducing ability of plasma (FRAP), spin trapping, superoxide scavenging assays and cellular antioxidant (CAC) in a simple biological model in vitro. In the non-biological antioxidant assays, the addition of various phenolic structures to the coumarin scaffold yielded derivatives with improved antioxidant capacity related to initial coumarin. We studied the correlations between the starting potential of the electrochemical process (onset potential) and the antioxidant results obtained in aprotic media against superoxide anion. In regard to the biological cellular antioxidant capacity assay, it suggests that the antioxidant activity of new derivatives could be limited to lipophilic media
Conicyt; Fondecyt; Mecesup UCh061
2021
Silva, José Manuel Pereira da. "Desenvolvimento de trabalhos práticos para o ensino de electroquímica no Ensino Secundário." Master's thesis, Porto : [s.n.], 2004. http://hdl.handle.net/10216/64051.
Full textPereira, Elsa Maria Carvalho Cerqueira. "Caracterização de filmes de poli[Ni(saltMe)] por espectroscopia de impedância electroquímica." Master's thesis, Porto : [s.n.], 2003. http://hdl.handle.net/10216/64040.
Full textPérez, Cruz Karina Angélica. "Síntesis, caraterización física y electroquímica de nuevas cromeno[3,4-c]dihidropiridinas y piridinas." Tesis, Universidad de Chile, 2010. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/105357.
Full textZamora, Figueroa Claudia Carolina. "Estudio electroquímico y espectrofotométrico del complejo de inclusión progesterona-ciclodextrina." Tesis, Universidad de Chile, 2006. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/105587.
Full textEspinoza, Aguirre Rolando Dominique. "Estudio Electroquímico de Disolución de Cobre con Ión Férrico." Tesis, Universidad de Chile, 2010. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/103891.
Full textVargas, Uscategui Alejandro. "Producción electrometalúrgica de óxidos de renio." Tesis, Universidad de Chile, 2014. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/115944.
Full textEsta tesis doctoral está abocada a la investigación de la producción electrometalúrgica de óxidos de renio a partir de la electrodeposición con inversión periódica de corriente en medio acuoso alcalino del ión perrenato (ReO4-). El interés principal radica en la producción de un material con propiedades electroquímicas para la electrocatálisis de la reacción de evolución de hidrógeno (H+/H2). Esta reacción es de gran importancia para la producción de energía que realizan las celdas de combustible a partir de la reacción de formación de agua, y también para la producción de hidrógeno en celdas fotoelectroquímicas. La gran barrera para el desarrollo de estos dispositivos es precisamente la baja velocidad de las reacciones involucradas en cada proceso (reducción de oxígeno o evolución de hidrógeno). En este sentido, con la presente investigación se busca incrementar el conocimiento en esta área, al evaluar la técnica de electrodeposición para la obtención de óxidos de renio, determinando además el efecto de las características morfológicas y químicas del material electrodepositado sobre la electrocatálisis de la reacción de evolución de hidrógeno. La investigación se desarrolló contemplando tres elementos interrelacionados de gran importancia, como son el proceso, la microestructura y las propiedades. En la primera etapa se investigó el mecanismo de electrodeposición de óxidos de renio a partir de un electrolito acuoso alcalino, lo que es importante para entender la naturaleza del material electrodepositado de Re. En seguida, a partir del análisis detallado de la electrocristalización, se propuso un posible mecanismo de electrodeposición de óxidos de renio en medio alcalino, el cual se fundamenta en un proceso de reducción de múltiples etapas desde el Re(VII) hasta el Re(VI), Re (VI) y Re metálico. Al final del proceso de electrodeposición pueden coexistir en el electrodepósito especies de ReO3, y ReO2, principalmente. No obstante, el material electrodepositado es susceptible al proceso de envejecimiento por exposición al medio ambiente generando el compuesto oxidado H(ReO4)H2O. En la segunda etapa de la investigación se trabajó en la producción, mediante electrodeposición con inversión periódica de corriente, de óxidos de renio sobre un sustrato de vidrio conductor ((In1.88Sn0.12)O3), usando un electrolito acuoso alcalino. Se estudiaron materiales obtenidos a partir de la variación de dos parámetros que afectan directamente las características morfológicas y químicas del material electrodepositado, como son: i) la concentración del ión perrenato (ReO4-), y ii) la intensidad de la corriente en el sentido catódico. De los análisis realizados se encontró que el material se depositó en forma de islas cuya extensión sobre la superficie del electrodo depende de las condiciones de proceso: a mayor concentración del ión ReO4- en el electrolito, mayor es el tamaño de las islas y el cubrimiento de la superficie, y mientras mayor es la densidad de corriente catódica, menor es el tamaño de las islas. Las especies oxidadas de Re mostraron también dependencia con las condiciones del proceso, estando presentes el Re(IV) asociado al ReO2 y el Re(VII) asociado al H(ReO4)H2O. En la tercera y última etapa de la investigación se estudió el comportamiento electroquímico de los materiales electrodepositados frente a la reacción de evolución de hidrógeno (REH). En todos los materiales y configuraciones logradas se observó la capacidad de electrocatalizar la REH, logrando un incremento superior a un orden de magnitud en relación con el sustrato desnudo. Además, se encontró que la capacidad de electrocatálisis es función de la morfología y especies de Re presentes en el electrodeposito. Considerando los análisis realizados, se propusieron dos mecanismos de electrocatálisis que explican los resultados experimentales.
Cuéllar, Velásquez Renzo Vladimir. "Estudio de Separación de Renio por Electrodiálisis a Partir de Soluciones que Contienen Re, Mo, Cu, H2SO4 y NH4OH." Tesis, Universidad de Chile, 2011. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/104112.
Full textExiste poca información acerca de la obtención y refino del Renio, que se obtiene como subproducto y posee un alto valor económico. Lo anterior hace interesante el estudio de los procesos que permiten la obtención de soluciones concentradas de Renio y/o del metal puro. Es posible obtener compuestos de Renio por medio de la aplicación del proceso de electrodiálisis, el que presenta ventajas en cuanto a costos y continuidad, respecto a otros procesos utilizados actualmente. Mediante el estudio de la electrodiálisis de soluciones sintéticas de Re-Cu-Mo-H2SO4-NH4OH se buscó separar compuestos de Re de compuestos de Mo y Cu en solución. Se utilizó una celda de 5 compartimentos, donde el compartimento central, Solución de Trabajo (ST), contenía la solución inicial de Re-Cu-Mo-H2SO4-NH4OH, cuyas concentraciones dependían del experimento a realizar, según las matrices planteadas previamente. En los compartimentos contiguos, Aniónico y Catiónico (CA y CC respectivamente), que contenían H2SO4 con concentración de 1 [M], se esperaba concentrar los compuestos de Re (CA), de Cu y Mo (CC), teniendo como referencia el resultado de trabajos previos. Para lograr la separación se utilizaron membranas catiónicas y aniónicas, las que se ubicaron entre los compartimentos de la celda, de modo de permitir el paso de sólo un tipo de iones (cationes o aniones respectivamente). Las variables de estudio planteadas fueron las concentraciones de Re (1 a 3 [g/l]), Mo (0,1 a 1 [g/l]), H2SO4 (1 a 2 [M]), NH4OH (0 a 40 [g/l]), Cu (0.1 a 0.5 [g/l]) y la temperatura, (25 a 40 [ºC]). Estos rangos coinciden con los usados a nivel industrial. De los resultados, el transporte de Re se produce en dirección a CA, en forma de ReO4-. Mientras que el Cu y el Mo se transportan hacia CC, este último permanece casi totalmente en el compartimento ST. En el mejor caso se obtuvo una concentración de 39.62 % del Re inicial en CA, con una tensión de celda promedio de 16.1 [V], una tasa de transporte de 0,476 [mol/m2h] y un consumo específico de energía (SEC) de 194 [kWh/kg]. Esta solución contenía 0,1 [g/l] de Mo, 0.1 [g/l] de Cu, 1 [M] de H2SO4 y 3 [g/l] de Re. Se operó a 40 [ºC]. El uso de NH4OH no es beneficioso, puesto que eleva considerablemente la tensión de celda y el SEC. Sin embargo, su presencia evita la deposición de compuestos sobre la membrana sin afectar la tasa de transporte. Las experiencias realizadas permitieron establecer que por medio de electrodiálisis es posible separar, en solución ácida, Cu, Re, y Mo debido al transporte hacia CC, CA y permanencia en ST respectivamente.
Silva, Fabres Karina Doris. "Comportamiento electroquímico de carbono vítreo modificado con derivados de ß-ciclodextrina." Tesis, Universidad de Chile, 2015. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/137520.
Full textEn la presente memoria de título se estudió el comportamiento de electrodos de carbono vítreo modificados con derivados de β-ciclodextrina (β-CD), que presentan uno o más grupos amino terminales, frente a algunos analitos de interés tales como pesticidas (carbarilo y azinfos-metil), y otro utilizado en la formulación de pesticidas (4-nonilfenol). Los electrodos fueron preparados por una oxidación electroquímica directa del grupo amino presente en el derivado de β-CD. La modificación se evaluó mediante voltametría cíclica haciendo uso del mediador electroactivo ferricianuro. La caracterización de los electrodos fue realizada mediante XPS, cuyos resultados confirmaron la unión de la CD con la superficie de carbono. Se caracterizó electroquímicamente cada analito sobre el electrodo sin modificar con el fin de optimizar condiciones de trabajo, para esto se hicieron estudios de velocidad de barrido, pH y concentración. La respuesta de los electrodos modificados frente a los analitos azinfos-metil y carbarilo fue similar con todos los derivados de β-CD usados para modificar la superficie, aunque se obtuvo una mayor interacción con el derivado de β-CD monoamino (CDex-053). 4-nonilfenol presentó una mayor afinidad con la superficie modificada con el derivado de β-CD 7-amino (CDex-021). El tiempo de acumulación óptimo para que la interacción entre el analito y la superficie modificada presente una mayor corriente y, por ende sea más efectiva, fue de 40 minutos para carbarilo y 4-nonilfenol y de 20 minutos para azinfos-metil. Las constantes de asociación para todos los complejos fueron similares, con valores cercanos a 300 M-1
In the present report, the behavior of glassy carbon electrodes modified with β-cyclodextrin (β-CD) derivatives, having one or more terminal amino groups, against some analytes of interest such as pesticides (carbaryl and azinphos-methyl), and other used in the formulation of pesticides (4-nonylphenol) was studied. The electrodes were prepared by direct electrochemical oxidation of amino group present in the β-CD derivative. The modification was evaluated by cyclic voltammetry using electroactive ferricyanide mediator. The characterization of the electrodes was carried out by XPS, and the binding between CD and carbon surface was confirmed. The electrochemical behavior of each analyte on the unmodified electrode was performed in order to optimize working conditions for this study (scan rate, pH and concentration). The response of azinphos-methyl and carbaryl on modified electrodes is independent of β-CD derivatives used to modify the surface, although the biggest interaction is obtained using monoamino derivative (CDex-053). 4-nonylphenol showed higher affinity to surface modified with 7-amino β-CD derivative (CDex-021). The optimal accumulation time, where interaction between the analyte and the CD showed a higher current and there for is more effective, was 40 minutes for carbaryl and 4-nonylphenol and 20 minutes for azinphos-methyl. The association constants for all the complexes are similar, which are close to 300 M-1
Molina, Castellanos Javier. "Evaluacion electroquímica de recubrimientos orgánicos en polvo sobre acero con distintos pre-tratamientos." Doctoral thesis, Universitat Jaume I, 2015. http://hdl.handle.net/10803/668970.
Full textBucio, Rodríguez Paola Yamith. "DEGRADACIÓN DE ÍNDIGO CARMÍN POR MEDIO DE OXIDACIÓN ELECTROQUÍMICA POTENCIADA CON AGENTES OXIDANTES." Tesis de maestría, Universidad Autónoma del Estado de México, 2019. http://hdl.handle.net/20.500.11799/106064.
Full textEn el contexto global, las aguas contaminadas por ausencia o inadecuado tratamiento son una de las peores amenazas para la salud y el desarrollo humano por lo que es necesario el desarrollo de mejores y más eficaces tecnologías de tratamiento de aguas. El índigo carmín es uno de los principales contaminantes de la industria textil, encontrado con frecuencia en l aguas residuales industriales. En este estudio, el uso de peróxido de hidrógeno como agente oxidante acoplado a un proceso de oxidación electroquímica (utilizando un ánodo de DDB) demostró una mejora del 24% sobre la electrooxidación pura, logrando una degradación completa en 25 min y eliminando el 26% de COT en 60 min de tratamiento. Se propone también otro método utilizando agentes oxidantes (peróxido de hidrógeno y ácido peracético) catalizados con cobre en los que, al ajustar el pH, se logra una degradación en el mismo tiempo (25 min) y se mejora 2% la disminución del TOC con respecto al proceso de electooxidación puro sin la necesidad de utilizar electrodos costosos y energía eléctrica. Estas técnicas representan una mejora en los costos operativos al reducir el consumo de energía en comparación con técnicas como la ozonación y el tiempo de operación con respecto a los sistemas de tratamiento biológico.
4986/2020/CIB UAEM
Rodríguez, Pizarro Montserrat. "Síntesi de nous complexos de Coure i Ruteni amb lligands de tipus tri-N-dentats: estudi de les seves propietats magnètiques i/o electroquímiques." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 2000. http://hdl.handle.net/10803/96336.
Full textEl treball recopilat en aquesta tesi es troba dividit en dues seccions. La primera descriu la recerca duta a terme en el camp d’estudis magnètics sobre complexos polinuclears de coure. La segona recull la síntesi i caracterització d’una família de complexos de ruteni contenint el lligand bpea i altres lligands com el clorur, la bipiridina o el lligand aquo
Guzmán, C. Maribel, and Dumas Jean Marie Fürbringer. "Introducción del diseño de análisis y experimentos en un ensayo electroquímico." Revista de Química, 2013. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/99072.
Full textTurchán, Labbé Mariella Jéssica. "Estudio electroquímico de bromhexina y su determinación en formas farmacéuticas." Tesis, Universidad de Chile, 2006. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/105561.
Full textLópez, Menadier Marcelo Leonardo. "Caracterización electroquímica y reactividad con anión radical superóxido de C-4-hidroxifenil-1,4-dihidropiridinas." Tesis, Universidad de Chile, 2006. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/105480.
Full textCunha, Manuel Paulo Teixeira Nunes. "Desenvolvimento e avaliação de um sistema de monitorização da corrosão electroquímica no betão armado." Doctoral thesis, Universidade de Aveiro, 2011. http://hdl.handle.net/10773/7994.
Full textO presente trabalho teve como principal objectivo desenvolver e avaliar o desempenho de um sistema de monitorização da corrosão no betão armado. Para tal foram construídos dois provetes de classe 20/25, e outros dois de classe 30/35. Dentro desses quatro provetes foram instalados sensores de corrosão designados por Monicorr. Para cada classe de betão utilizaram-se dois tipos diferentes de contaminação, designadas por A e B. A contaminação do tipo A é feita adicionando durante a amassadura do betão uma solução aquosa de cloreto de cálcio a 4% em massa de cimento e sujeitando esses provetes a ciclos de condensação de 50h, durante um período de 1000h. A contaminação do tipo B é feita sujeitando os outros dois provetes de classes diferentes a ciclos de 100h de nevoeiro salino a 3% em massa de água, durante um período de 2000h. Para avaliar o desempenho do sistema de monitorização Monicorr foram comparados os valores da velocidade de corrosão instantânea por LPR, a resistividade do betão e o potencial de corrosão da armadura, obtidos pelo sistema Monicorr, com os obtidos por aparelhos utilizados para o mesmo efeito em laboratório. Paralelamente, estudou-se também a variação do potencial de corrosão da armadura em função da área oxidada. Para além disso desenvolveu-se um conjunto de pseudo referências de grafite dopada com diferentes percentagens de cimento e avaliou-se a sua estabilidade relativamente ao eléctrodo de calomelanos e óxido de managanês manganês em soluções de hidróxido de cálcio saturada e de betão armado contaminado com sais cloreto. Finalmente foram ainda desenvolvidas duas tarefas, a primeira relacionada com os resultados obtidos na medição da resistividade do betão armado pelas técnicas de dois pinos e quatro pinos, e a segunda com o desenvolvimento de um método rápido de contaminação do betão armado com dióxido de enxofre. Os resultados obtidos permitem concluir que: - o sistema de monitorização Monicorr apresenta um comportamento muito semelhante aos utilizados em laboratório para medir grandezas como o potencial de corrosão da armadura, resistividade do betão e velocidade de corrosão instantânea por LPR; - a monitorização das três grandezas atrás referidas pode ser uma ferramenta importante para permitir saber qual é o desenvolvimento corrosivo de uma estrutura de betão armado; os eléctrodos de grafite dopada com cimento apresentam uma elevada estabilidade nos meios testados tendo um desempenho muito semelhante à referência de manganês óxido de manganês para os mesmos meios. Relativamente à influência da área oxidada no potencial de corrosão da armadura não foi possível tirar conclusões. Foi possível, também, concluir que existe uma clara concordância entre as medições da resistividade do betão utilizando o método dos dois pinos e o método dos quatro pinos. Finalmente pode-se concluir que a metodologia desenvolvida para contaminar provetes de betão com iões sulfato obtém bons resultados ao fim de, apenas, 48h de contaminação.
The main goal presiding over this work was to develop and assess the performance of a corrosion monitoring system in concrete. For this purpose two 20/25 concrete class samples were built as well as two other 30/35 concrete class. Corrosion sensors designated as Monicorr were installed inside these four samples. For each class of concrete two different kinds of contamination were used, referred to as A and B. Type A contamination is achieved by adding a calcium chloride water solution of 4% in cement mass during the concrete mixing and subjecting those samples to condensation cycles of 50h for a period of 1000h. Type B contamination is achieved subjecting the other two different class samples to cycles of 100h of salt fog of 3% in water mass for a period of 2000h. In order to assess the performance of the Monicorr monitoring system the values obtained through the Monicorr system of instantaneous corrosion speed by LPR concrete resistivity and corrosion potential were compared with those obtained by devices used in laboratory for similar purposes. Simultaneously, the variation of corrosion potential according to the oxidized area were studied as well. Apart from that a set of pseudo graphite references was developed, mixing the graphite with different percentages of cement and its stability was assessed in relation to the SCE and the manganese manganese oxide, in saturated calcium hydroxide solutions as well in concrete contaminated with chloride salts. Finally two other tasks were full filled: the first related with the results obtained through the measurement of concrete resistivity by the 2 pin and four pin techniques, and the second with the development of a quick sulphur dioxide concrete contamination method. The results obtained allow us to conclude that: -the Monicorr monitoring system presents a very similar behaviour to those used in laboratory to measure corrosion potential, concrete resistivity and instantaneous corrosion speed by LPR; -the monitorization of the three units just referred can be an important tool to allow us to know the corrosive development of a concrete structure; -the cement dopated graphite electrodes present a high stability in the tested environments, its performance being very similar to the manganese manganese oxide reference to the same environments. Although it was not possible to draw conclusions with reference to the influence of the oxidized area on corrosion potential It was also possible to conclude that a very good numeric relation is established between the concrete resistivity measurements using the 2 pin and the 4 pin method. It was finally possible to conclude that good results can be obtained through the methodology developed to contaminate concrete samples with sulphate ions after only 48h contamination.
Collari, Villalon Aldo Alfredo. "Estudio de Oxidación de Ion Ferroso por Sulfobacillus Acidophilus con Uso de Celda Electroquímica." Tesis, Universidad de Chile, 2011. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/104350.
Full text