Contents
Academic literature on the topic 'Elementy prawa administracyjnego'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Elementy prawa administracyjnego.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Journal articles on the topic "Elementy prawa administracyjnego"
1
Możyłowski, Piotr. "Zasady ogólne administracyjnego postępowania egzekucyjnego." Studia Prawnicze KUL, no. 1 (March 6, 2016): 107–24. http://dx.doi.org/10.31743/sp.4927.
Full textAbstract:
Przedmiotem badań w niniejszym opracowaniu były zasady charakterystyczne dla postępowania egzekucyjnego. Są to zasady wynikające wprost z przepisów ustawy egzekucyjnej i obowiązujące tylko w postępowaniu przymusowym. Analiza zasad ogólnych postępowania egzekucyjnego pozwala stwierdzić, że nie mają one tylko cech wytycznych pozostawionych bez sankcji procesowych. Są one normami prawa, których naruszenie wywołuje określone skutki prawne dla wszystkich uczestników postępowania. Ich ocena dokonywana jest przez uczestników postępowania i sądy administracyjne z takim skutkiem prawnym, jak naruszenie jakiegokolwiek przepisu prawa materialnego. W ramach omawiania każdej z zasad starano się w sposób syntetyczny ująć ich najważniejsze elementy ze szczególnym uwzględnieniem ochrony osoby zobowiązanego.
2
Kostrubiec, Jarosław. "Roman Hausner (1883–1947) – wybitny administratywista Polski międzywojennej." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius) 66, no. 1 (July 17, 2019): 141. http://dx.doi.org/10.17951/g.2019.66.1.141-172.
Full textAbstract:
<p>Roman Henryk Hausner (1883–1947) był wysokiej rangi urzędnikiem państwowym w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, o bogatym dorobku publikacyjnym w dziedzinie prawa publicznego. Celem niniejszego artykułu było przedstawienie biografii Hausnera w perspektywie jego kariery urzędniczej i działalności twórczej, z uwzględnieniem roli, jaką odegrał w procesie reform administracji państwowej w Polsce międzywojennej. Z jednej strony w artykule przedstawiono w ujęciu chronologicznym życie Hausnera jako urzędnika i członka szeregu komisji do spraw reorganizacji administracji publicznej w okresie międzywojennym. Z drugiej strony zaś zaprezentowano jego poglądy w zakresie podstawowych instytucji prawa administracyjnego. Te dwa elementy nie stanowią odrębnych części artykułu, ponieważ praca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i działalność pisarska Hausnera zostały przedstawione jako pewna całość. Taki obraz tworzy bowiem biografia bohatera niniejszego tekstu, który praktyczny aspekt swojej pracy jako urzędnika ściśle łączył z problematyką swojej działalności twórczej. Autor artykułu postawił tezę, że Hausner jako współtwórca ważnych projektów aktów prawnych, propagator daleko idących reform w dziedzinie ustroju administracji państwowej i płodny twórca może być uznany za znaczącą postać międzywojennej doktryny prawa administracyjnego.</p>
3
Piotrowska, Aldona. "Administracja dialogu — o nowych metodach administrowaniaw relacji organ–przedsiębiorca." Prawo 329 (July 21, 2020): 207–19. http://dx.doi.org/10.19195/0524-4544.329.17.
Full textAbstract:
Celem opracowania jest analiza zjawiska, które można określić jako „administracja dia-logu”, polegająca na wprowadzaniu normami prawnymi kompetencji do dialogu z przedsiębior-cą w celu wspólnego wypracowania najefektywniejszych rozwiązań służących realizacji interesu publicznego. Dialog ten jest alternatywą tradycyjnych, sformalizowanych metod administrowania. Cyfryzacja umożliwia tę zmianę ze względu na możliwość indywidualizacji oddziaływania nadzor-czo-regulacyjnego. Dialog jako metoda administrowania jest wyrazem humanizacji prawa administracyjnego, wprowadzającej bardziej partnerskie podejście do przedsiębiorcy, a jednocześnie ekonomizacji prawa (to jest uwzględniania czynników ekonomicznych w procesie stosowania prawa). Elementy dialogu można dostrzec w działaniach zarówno formalnych, obejmujących między innymi negocja-cyjne stosowanie prawa ochrony konkurencji (na przykład tak zwane decyzje zobowiązujące), jak i nieformalnych (na przykład Innovation Hub, piaskownice regulacyjne).
4
Raszewska-Skałecka, Renata. "Niepomijalność administracji publicznej w zakresie władztwa zakładowego — „skreślenie z listy uczniów szkoły” na kanwie orzecznictwa sądowoadministracyjnego." Prawo 331 (November 12, 2020): 227–44. http://dx.doi.org/10.19195/0524-4544.331.18.
Full textAbstract:
Problematyka postępowań w indywidualnych sprawach ucznia w szkole, w tym władztwa zakładowego wobec ucznia na forum szkoły, i kwestia skreślenia z listy uczniów, wpływając na status ucznia jako użytkownika zakładu administracyjnego (szkoły), jest nie tylko obecna i aktualna w nauce prawa administracyjnego, ale i ciągle potrzebuje w praktyce weryfikacji sądowej i refleksji naukowej. Postępowanie w sprawie skreślenia ucznia z listy uczniów toczy się według procedury zgodnej z przepisami postępowania administracyjnego. Skreślenie ucznia z listy uczniów szkoły następuje w formie decyzji administracyjnej; jest przy tym równoznaczne z rozwiązaniem stosunku administracyjnoprawnego, łączącego ucznia ze szkołą. Podkreślić należy, że w szkole istnieje prawny obowiązek podporządkowania się ucznia wydanym i obowiązującym na jej terenie regulacjom wewnątrzzakładowym, do których należy zwłaszcza statut szkoły. Uprawnienia zakładu administracyjnego (szkoły) wobec ucznia-użytkownika są z reguły uregulowane ustawowo, szczegółowo zaś dookreślone w statucie szkoły i regulaminach wewnątrzszkolnych. W doktrynie prawa administracyjnego przyjmuje się, że podległość ucznia jako użytkownika zakładu administracyjnego uregulowana jest w szczególności w prawie oświatowym, jego podległość zaś wszelkim aktom, poleceniom organów szkoły — określona jest jako element władztwa zakładowego. Stąd właśnie obecność i niepomijalność w szkole prawnych form działania administracji publicznej oraz władztwa zakładowego, mającego istotny wpływ na sytuację prawną ucznia w szkole. Prawo administracyjne pozwala przyjrzeć się ochronie administrowanego ucznia w szkole, a sądownictwo administracyjne — ochronie praw podmiotowych jednostki jako ucznia szkoły w państwie prawa.
5
Bębenek, Dominika, Nicole Deneka, and Weronika Wójcik. "Opodatkowanie silosów podatkiem od nieruchomości – glosa krytyczna do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. II FSK 3126/17." Kwartalnik Prawa Podatkowego, no. 3 (September 30, 2020): 9–19. http://dx.doi.org/10.18778/1509-877x.2020.03.01.
Full textAbstract:
Glosa zwraca uwagę na problem opodatkowania podatkiem od nieruchomości obiektów budowlanych, które posiadają wszystkie cechy budynku, przez organy kwalifikowane są jednak jako budowle. W omawianym wyroku w sprawie opodatkowania silosu na cukier podatkiem od nieruchomości NSA zgadza się z organami administracyjnymi oraz sądem niższej instancji co do zakwalifikowania obiektu jako budowli, a nie budynku, w rozumieniu art. 1a ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Argumentacja NSA oparta jest głównie na wykładni celowościowej przepisów prawa podatkowego i budowlanego, przez co Sąd dochodzi do kontrowersyjnego wniosku i stawia tezę, że aby zakwalifikować dany obiekt budowlany jako budynek, należy brać pod uwagę jego elementy funkcjonalne, takie jak przeznaczenie, wyposażenie oraz sposób i możliwość wykorzystania tego obiektu jako całości. W glosie wskazano, że wykładnia taka powoduje dodanie kolejnej, pozaustawowej przesłanki kwalifikowania obiektów budowlanych jako budynków. Omawiany wyrok stanowi utrwalenie stosunkowo jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, którą autorki pragną poddać krytyce. Glosa ma na celu ukazanie, że podobnie jak poprzednie orzeczenia w analogicznych sprawach wydane po wyroku TK z dnia 13 grudnia 2017 r. (sygn. SK 48/15), rozstrzygnięcie to powiela dorobek orzecznictwa sprzed wyroku TK i zawiera tezy niezgodne zarówno z jego treścią, jak i literalną wykładnią przepisów.
6
Adamiak, Barbara. "Instytucje prawne gwarancji zgodności z prawem jako niepomijalny element regulacji prawa administracyjnego." Prawo 331 (November 9, 2020): 11–20. http://dx.doi.org/10.19195/0524-4544.331.2.
Full textAbstract:
W prawie administracyjnym niepomijalnym elementem jego regulacji są instytucje prawne gwarancji zgodności z prawem działania administracji publicznej. W prawie ustrojowym regulacja instytucji kontroli i dopuszczalności stosowania środków nadzoru gwarantuje działanie zgodne z prawem. Wprowadzona jest zarówno w regulacji ustrojowej administracji rządowej, jak i regulacji ustrojowej samorządu terytorialnego.W materialnym prawie administracyjnym niepomijalność regulacji instytucji prawnych gwarancji zgodności z prawem co do zasady należy łączyć z regulacją w procesowym prawie administracyjnym. To w prawie procesowym zawarta jest bowiem regulacja sankcji za naruszenie przepisów prawa materialnego. Nie oznacza to, że w materialnym prawie administracyjnym nie wprowadza się instytucji prawnych gwarancji zgodności z prawem.Procesowe prawo administracyjne tworzy rozbudowany system instytucji prawnych gwarancji zgodnego z prawem działania organów administracji publicznej i to zarówno instytucji prawnych działania zgodnego z prawem, jak i instytucji prawnych następstw prawnych naruszenia prawa przez pozbawienie mocy obowiązującej aktu kształtującego uprawnienia lub obowiązki strony postępowania administracyjnego.
7
Szewczyk, Ewa. "Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa – zbędny element w przepisach procedury sądowoadministracyjnej?" Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 81, no. 3 (September 30, 2019): 101–14. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2019.81.3.7.
Full textAbstract:
Polski model sądowej kontroli administracji zakłada, że stanowi ona element wieńczący system weryfikacji działań administracji. W związku z tym samo uruchomienie postępowania sądowoadministracyjnego wymaga wyczerpania środków zaskarżenia, bądź – do niedawna – zwrócenia się z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W wyniku reformy sądownictwa administracyjnego w połowie 2017 r. ten środek prawny został wyeliminowany z przepisów ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (u.p.p.s.a.). Autorka udziela odpowiedzi na pytanie, w jakiej mierze zabieg wyeliminowania wezwania do usunięcia naruszenia prawa – z przepisów u.p.p.s.a. – warunkujący dotychczas skuteczność wniesienia skargi do sądu administracyjnego był uzasadniony i czy zerwanie z utrwalonym sposobem kwestionowania aktywności i braku aktywności administracji publicznej można ocenić pozytywnie. Przy tej okazji wskazuje, że mimo wykluczenia tego środka prawnego z przepisów u.p.p.s.a. nadal funkcjonuje on w polskim prawodawstwie.
8
Szremski, Jakub. "The Right of a Party to Administrative Proceedings to Obtain a Properly Prepared Administrative Decision." Gubernaculum et Administratio 2(22) (2020): 47–61. http://dx.doi.org/10.16926/gea.2020.02.10.
Full textAbstract:
The right of a party to administrative proceedings to obtain a properly prepared administrative decision is a value resulting from the principle of a democratic state ruled by law, as well as the right of an individual to the administrative process. From this general value, the addressee of this act will have specific procedural rights: the right to conclude all elements of the decision; the right to know the comprehensive justification for taking a specific decision – important from the point of view of the possibility of challenging the decision by means of appeal; the right to justify any decision – even a positive decision.
9
Wojciechowski, Maciej. "ZAUFANIE INSTYTUCJONALNE W KONTEKŚCIE USTAWOWEJ ZASADY ZAUFANIA JEDNOSTKI DO PAŃSTWA." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 74, no. 2 (November 2, 2018): 5–17. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2012.74.2.1.
Full textAbstract:
Artykuł podejmuje kwestię tak zwanego zaufania instytucjonalnego, czyli takiego, w której z jednej strony znajduje się jednostka, z drugiej – instytucje (na przykład organy administracji państwowej). Autor stara się odpowiedzieć na pytania, jakie znaczenie można przypisać terminowi „zaufanie” użytemu w przepisach ustaw Kodeks postępowania administracyjnego i Ordynacja podatkowa oraz czy – w świetle formułowanych w literaturze przedmiotu definicji terminu „zaufanie” – zaufanie instytucjonalne jest w ogóle pojęciowo możliwe. Proponowana odpowiedź jest następująca: zaufanie instytucjonalne jest pojęciowo możliwe w świetle definicji „zaufania” jako zakładu, ale definicja ta nie uwzględnia elementu korzystnego dla podmiotu ufającego. Przyjęcie definicji zaufania jako zakładu bez elementu korzystnego dla podmiotu ufającego prowadzi do uznania, że termin „zaufanie” użyty w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej i art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego oznacza jedynie sytuację „polegania na” organie administracji, a nie zaufania do niego. Jeżeli natomiast definicję tę uzupełnić o ten element, to wówczas porównanie rodzajów oczekiwań podmiotu ufającego w świetle zasad ogólnych analizowanego Kodeksu i Ordynacji uzasadnia wniosek, że zaufanie jednostki wobec organów administracji stosujących prawo może mieć wymiar instrumentalny oraz moralny.
10
Dalkowska, Anna. "Wpis ostrzeżenia jako forma zabezpieczenia czynności sprawdzających przed Komisją Weryfikacyjną." Nieruchomości@ : kwartalnik Ministerstwa Sprawiedliwości 2 (September 11, 2019): 25–42. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.0237.
Full textAbstract:
Wpis ostrzeżenia jako procesowa forma administracyjnego zabezpieczenia czynności sprawdzających pełni ważną funkcję nie tylko dla zabezpieczenia prawidłowego toku czynności sprawdzających podejmowanych przez Komisję Weryfikacyjną. Stanowi także instrument ochrony interesu prywatnego i publicznego oraz gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady praworządności. Ostrzeżenie o czynnościach sprawdzających jest odrębną instytucją praw ną w stosunku do określonego art. 8 u.k.w.h. ostrzeżenia o niezgodności stanu prawnego nieruchomości z rzeczywistym stanem prawnym. Zabezpieczenie ustanawiane jest postanowieniem Komisji Weryfikacyjnej wydawanym przed wszczęciem postępowania rozpoznawczego, a następnie realizowane w postępowaniu wieczystoksięgowym. Nie wywołuje skutku wyłączenia rękojmi wiary ksiąg wieczystych i nie wzrusza domniemania zgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Wymienione skutki następują natomiast z chwilą wszczęcia postępowania rozpoznawczego. Pełniąc funkcję ostrzegawczą, ostrzeżenie o czynnościach sprawdzających nie prowadzi do nabycia prawa podmiotowego ani zmiany w stosunkach materialnoprawnych, nie wyłącza ani nie ogranicza rozporządzenia prawem, przeciwko któremu jest skierowane. Konstrukcja zabezpieczenia czynności sprawdzających nie stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą ochrony własności, ponieważ nie pozbawia uprawnionego możliwości rozporządzenia prawem wpisanym do księgi wieczystej, nie wywołuje zatem negatywnych dla niego skutków związanych z istnieniem zabezpieczenia. Realizuje zasadę ochrony interesu osób trzecich, dając im poprzez informację sygnał o istniejącym zagrożeniu prawidłowości stanu prawnego nieruchomości i prawdopodobieństwie wydania decyzji reprywatyzacyjnej z naruszeniem prawa. Stanowi element ochrony interesu publicznego w sprawach dotyczących reprywatyzacji nieruchomości warszawskich i aksjologiczną podstawę jawności systemu ksiąg wieczystych.
Books on the topic "Elementy prawa administracyjnego"
1
Gnela, Bogusława. Elementy prawa: Prawo administracyjne, karne i ochrona prawna. 2nd ed. Kraków: Akademia Ekonomiczna w Krakowie, 1994.
Find full text