Dissertations / Theses on the topic 'Escultura en el campo expandido'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 31 dissertations / theses for your research on the topic 'Escultura en el campo expandido.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
Gallardo, Fernández Vanessa. "LA ESTAMPA QUE HABITA EL ESPACIO. Arte múltiple e Instalación. Recorriendo los límites de la gráfica contemporánea." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2015. http://hdl.handle.net/10251/52026.
Full text[ES] RESUMEN El arte contemporáneo se nos presenta hoy día desde una perspectiva poliédrica en la que los límites entre disciplinas se ha difuminado, expandido y alterado. La tesis que aquí se presenta, La estampa que habita el espacio. Arte múltiple e instalación. Recorriendo los límites de la gráfica contemporánea. Hace un recorrido histórico, conceptual y visual de cómo esas fronteras están desapareciendo e hibridando, esencialmente desde el arte múltiple y la instalación, en pos de un arte total libre de apelativos técnicos y restricciones formales. A lo largo del estudio se presenta una evolución inicial y global del estatus de la gráfica, una concepción que comenzó como restringida está dando paso a un cambio sustancial en la forma de entender el arte gráfico como un medio mucho más interdisciplinar, creativo y por consiguiente atractivo. Es precisamente por sus cualidades en cuanto a proceso múltiple, que el arte gráfico está ampliando las fronteras que lo situaban como un medio convencional y en cierto modo encapsulado, para jugar hoy un papel esencial dentro del arte contemporáneo. Lo cierto es que hay muchas cuestiones y conceptos que están siendo revisados y muchos otros que todavía deben serlo, para que el medio múltiple avance al ritmo al que lo hace su praxis. Este es sin duda, uno de los objetivos que persigue esta investigación: plantear una reflexión sobre el concepto y la práctica de la gráfica, que nos conduzca a un enfoque mucho más amplio de la misma. Hasta el punto de ver cómo el arte múltiple expande sus creaciones a otras disciplinas, para situar y concebir una estampa propia del siglo XXI, que encuentra en la instalación, la performance o la intervención un lugar propio en el que desarrollar su potencial como medio de creación múltiple, dinámico y experimental.
[CAT] RESUM L'art contemporani se'ns presenta avui dia des d'una perspectiva polièdrica en la qual els límits entre disciplines s'ha difuminat, expandit i alterat. La tesi que ací es presenta, L'estampa que habita l'espai. Art múltiple i instal·lació. Recorrent els límits de la gràfica contemporània. Fa un recorregut històric, conceptual i visual de com aquestes fronteres estan desapareixent i hibridant, essencialment des de l'art múltiple i la instal·lació, darrere d'un art total lliure d'apel·latius tècnics i restriccions formals. Al llarg de l'estudi es presenta una evolució inicial i global de l'estatus de la gràfica, una concepció que va començar com restringida està donant pas a un canvi substancial en la forma d'entendre l'art gràfic com un mitjà molt més interdisciplinari, creatiu i per tant atractiu. És precisament per les seues qualitats quant a procés múltiple, que l'art gràfic està ampliant les fronteres que ho situaven com un mitjà convencional i en certa manera encapsulat, per a jugar avui un paper essencial dins de l'art contemporani. La veritat és que hi ha moltes qüestions i conceptes que estan sent revisats i molts uns altres que encara han de ser-ho, perquè el mitjà múltiple avança al ritme al que ho fa la seua praxi. És sens dubte, un dels objectius que persegueix aquesta recerca: plantejar una reflexió sobre el concepte i la pràctica de la gràfica, que ens conduïsca a un enfocament molt més ampli de la mateixa. Fins al punt de veure com l'art múltiple expandeix les seues creacions a altres disciplines, per a situar i concebre una estampa pròpia del segle XXI, que troba en la instal·lació, la performance o la intervenció un lloc propi en el qual desenvolupar el seu potencial com a mitjà de creació múltiple, dinàmic i experimental.
Gallardo Fernández, V. (2015). LA ESTAMPA QUE HABITA EL ESPACIO. Arte múltiple e Instalación. Recorriendo los límites de la gráfica contemporánea [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/52026
TESIS
Travassos, Rama Samuel José. "Una construcción teórico-práctica del paisaje en el campo escultórico." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2013. http://hdl.handle.net/10251/30311.
Full textTravassos Rama, SJ. (2013). Una construcción teórico-práctica del paisaje en el campo escultórico [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/30311
TESIS
Gomes, Rogério Zanetti. "Fotografia contemporânea brasileira: um campo expandido." Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2016. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/18936.
Full textMade available in DSpace on 2016-08-25T11:53:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rogério Zanetti Gomes.pdf: 13047337 bytes, checksum: d1c07eebdf86f231c8679d1a7958d312 (MD5) Previous issue date: 2016-03-08
This study aims at investigating the current hybridity in contemporary photography in the visual arts. With its focus on Brazil, the author presents resources for a theoretical foundation of artistic photographic production and extends the study to the curatorial side of the topic. A review of literature on hybrid arts is offered on the basis of Santaella (2003), Dubois (1990), and Annateresa Fabris. A special focus is on Duchamp’s relationship with photography and art history. The concept of expanded photography is further developed with reference to Müller-Pohle (1985), Krauss (1979), Youngblood (1970), and Rubens Fernandes (2002). The study includes a report on collections of expanded photography in museums and galleries. A central part of the study is the documentation of a seminar organized by the author under the title Campo Expandido: A Convergência das Imagens (‘The Expanded Field: The Convergence of the Images’) held at Londrina State University in April 2013, in which ten speakers (artists, art critics, curators, and theorists) discussed the topic in lectures and round tables. The result of this seminar was a mapping of the field of Expanded Photography in Brazil, supporting the curatorial project ‘Brazilian Photography: Expanded Field’, presented at the end of the study
Esta pesquisa se propõe a investigar o hibridismo corrente na fotografia contemporânea dentro do campo das artes visuais, especifica-se que a abordagem se limita a investigar a fotografia brasileira como objeto da relação fotografia e arte. Sendo esta área de atuação do pesquisador/artista, neste campo da visualidade, justifica-se tal investigação para fundamentar as bases teóricas para a produção autoral, além de consolidar as suas investigações no campo curatorial da fotografia brasileira. Desta forma, foi realizado um levantamento bibliográfico em torno das artes híbridas, com fundamento em Santaella (2003), seguido por uma linha do tempo a partir de Duchamp nas relações da fotografia com a história da arte, baseada em Dubois (1990) com apoio das pesquisas de Annateresa Fabris. E, por fim, a conceituação de fotografia expandida é sedimentada por Müller-Pohle (1985), subsidiada por Krauss (1979), Youngblood (1970) com apoio da tese de Fernandes (2002). Como pesquisa de campo investigativa foram realizadas visitas a exposições em museus e galerias, e uma pesquisa de caráter descritiva na forma de seminário intitulado ‘Campo Expandido: a convergência das imagens’, realizado na Universidade Estadual de Londrina, em abril de 2013, composto por dez palestrantes, entre eles, artistas, críticos, curadores e teóricos que debateram as questões em torno desta temática, na forma de conferência dos eixos centrais e mesas redondas, e o resultado do seminário propiciou um mapeamento da fotografia brasileira expandida, o qual subsidia a proposição do projeto curatorial intitulado ‘Fotografia brasileira: um campo expandido’, apresentado como resultado desta investigação
Teixeira, Henrique Augusto Nunes. "Fotografia: campo expandido para o ensino de arte." Universidade Federal de Minas Gerais, 2012. http://hdl.handle.net/1843/JSSS-92EN6W.
Full textBastos, Dorotea Souza. "Mediadance: campo expandido entre as danças e tecnologias digitais." Escola de Dança, 2013. http://repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/15826.
Full textApproved for entry into archive by Alda Lima da Silva (sivalda@ufba.br) on 2014-09-08T20:34:19Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Dissertação Dorotea Bastos.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
Made available in DSpace on 2014-09-08T20:34:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertação Dorotea Bastos.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
FAPESB
Esta dissertação teve o objetivo de apresentar a mediadance (SCHILLER, 2003) como uma ampliação do campo da dança, evidenciando suas características e implicações, contribuindo para sua análise, na Contemporaneidade. Para tanto, foi essencial apresentarmos e nos aprofundarmos sobre as relações da dança com as tecnologias do cinema, vídeo e as tecnologias digitais e interativas, bem como no conceito de campo expandido proposto por Rosalind Krauss (1979). Procuramos identificar, a partir dos diálogos com estas tecnologias, os trabalhos de dança que estão inseridos na categoria mediadance, propondo inclusive categorias de análise dessas obras e experimentos.
Martínez, Villegas Juan. "El videoarte expandido. Espacio de confluencia entre la Cinematografía y la Escultura." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/290271.
Full textIn the context of creation process occasioning video-artistic practice designed for a specific place or applied to a sculpture, the expansion broadens its meaning. It does not only suggest the light projection on a surface, but it gives as well room for a convergence of disciplines, integration of poetics, and merging of different methods into one action. The extension of an image to a movement implies an itinerary from a story possessing its own image, to the relationship which the story establishes with a place or a three-dimensional object, and through the narration resulting from the meeting of both. This point of convergence generates multiple bridges and dialectics. The thesis analyses three of possible areas: video art, sculpture, and cinematography.The framework of this theoretical and practical study on an expanded video art offers the possibility of navigation through vague territories of creation process. We thus interpret itineraries equivalent to the ours intuitively assuming that what impulses these movements in the first and last resort is a common quest for a longed for image which would reflect the profound sense of the author's vital experience and vision.The expanded video art as a medium of convergence and synthesis of creation can generate an adaptable and inclusive procedure in relation to the purpose of each undertaken project. Its practical and theoretical itinerary facilitates interdisciplinary convergences, intimate introspections, poetical expressions, and politic action. At the same time, it is an ideal framework of research in order to guide the longing which impulses the movement.
Bastos, Dorotea Souza. "Mediadance: campo expandido entre a dança e as tecnologias digitais." reponame:Repositório Institucional da UFBA, 2013. http://www.repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/11942.
Full textApproved for entry into archive by Alda Lima da Silva(sivalda@ufba.br) on 2013-06-14T20:05:43Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Arquivo Completo - Dorotea Bastos - Dissertação CD1.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
Made available in DSpace on 2013-06-14T20:05:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Arquivo Completo - Dorotea Bastos - Dissertação CD1.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
FAPESB
Esta dissertação teve o objetivo de apresentar a mediadance (SCHILLER, 2003) como uma ampliação do campo da dança, evidenciando suas características e implicações, contribuindo para sua análise, na Contemporaneidade. Para tanto, foi essencial apresentarmos e nos aprofundarmos sobre as relações da dança com as tecnologias do cinema, vídeo e as tecnologias digitais e interativas, bem como no conceito de campo expandido proposto por Rosalind Krauss (1979). Procuramos identificar, a partir dos diálogos com estas tecnologias, os trabalhos de dança que estão inseridos na categoria mediadance, propondo inclusive categorias de análise dessas obras e experimentos
Programa de Pós Graduação em Dança - Escola de Dança
Paula, Wellington Menegaz de. "Drama-processo e ciberespaço : o ensino do teatro em campo expandido." Universidade do Estado de Santa Catarina, 2016. http://tede.udesc.br/handle/handle/2447.
Full textMade available in DSpace on 2018-03-06T17:07:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Wellington Menegaz de Paula.pdf: 6953020 bytes, checksum: b982950109f7db2b8ed77e553fb088c8 (MD5) Previous issue date: 2016-08-15
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / Programa de Bolsas de Monitoria de Pós-Graduação - PROMOP/UDESC
In this research, I analyze theatrical practices that are able to combine real presence and virtual presence taken place in the cyberspace, such practices are established in the school context, and they go beyond these boundaries. Once cyberspace is a present reality in the daily lives of many young people, the incorporation of internet media, such as Facebook and WhatsApp could prove to be a rich opportunity to dialogue with the cultural universe of the students. Therefore, I question: what are the challenges and possibilities of such incorporation for theater teaching? Therefore, with this research, I analyze possible relations between cyberspace and process drama, a specific method of theater education that is called drama in education or process drama, which was first developed in England and gradually is being broadcast in several countries, such as Brazil. This thesis, which is focused on the training of future theater teachers, was performed with a group of theater graduation students in the Federal University of Uberlandia UFU-MG. The research development process was based on the literature review, analysis of developed process drama, interviews with some students who participated in the process, in personal notes and research materials posted on the Internet by private groups on Facebook, in WhatsApp´s posted messages and audio. The analyzed process drama are: Golden Mouth: a suburban drama; Wolf ; Clans; and Famous. This study addresses some questions, such as: How to establish the investigative connection required in a process drama, within the internet environment and in a classroom environment, as school? What are the contributions that the assimilation of internet in process drama can bring to the theatrical experience?
Nesta pesquisa, analiso práticas teatrais que aliam a realidade presencial, que se estabelece no espaço escolar, à uma realidade virtual que se encontra no ciberespaço. Uma vez que o ciberespaço é uma realidade presente no cotidiano de muitos adolescentes e jovens, a incorporação de meios da internet, tais como Facebook e o WhatsApp, poderia vir a ser uma possibilidade rica de diálogo com o universo cultural dos estudantes. Diante disso, questiono: quais os desafios e possibilidades dessa incorporação para o ensino do teatro? Para tanto, com esta pesquisa, analiso possíveis relações entre ciberespaço e drama-processo o qual se refere a um método específico de ensino do teatro, denominado drama in education ou process drama, que foi desenvolvido inicialmente na Inglaterra e, aos poucos, está sendo difundido em diversos países, como o Brasil. Essa tese, cujo foco está na formação de futuros professores de Teatro, foi realizada com um grupo de estudantes do Curso de Licenciatura em Teatro da Universidade Federal de Uberlândia UFU (MG). O processo de desenvolvimento dessa pesquisa fundamentou-se na revisão bibliográfica, na análise dos dramas-processos desenvolvidos, em entrevistas com alguns estudantes que participaram dos processos, em anotações pessoais e investigação de materiais postados na internet por intermédio de grupos privados no Facebook, em mensagens e áudios postados no WhatsApp. Os dramas-processos analisados são: Boca de Ouro: um drama suburbano; Lobos; Clãs; e Famosos. Esse estudo aborda algumas questões, quais sejam: Como estabelecer a conexão investigativa necessária a um drama-processo, no ambiente da internet e em um ambiente presencial, o da escola? Quais as contribuições que a assimilação da internet em dramas-processos pode trazer para a experiência teatral?
Serpa, Leandro. "A monotipia no campo expandido : reflexões sobre arte e arte/educação contemporânea." Universidade do Estado de Santa Catarina, 2015. http://tede.udesc.br/handle/handle/721.
Full textCoordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
This thesis, brings on its lines the research of an artist / teacher / researcher, who is positioned in the academic reflection scope as an artist / researcher -. Teacher, etc., because I recognize that producing art based an research s and by the poetic reflection I establish on relationships that occur at learning. My research way with Monotype, seted in the expanded field is located in the limits dilution, the easing of barriers that once demarcated the space of poetic and teaching. Here is an expanded search which recognizes the specificities of painting, drawing, engraving, the monotype, time, space, of being, but in his walk found the limits dilution which spilled over borders and acquired its grounds of instances enlarged before demarcated. In another space / time the Monotype on its the expanded field allowed the opening of the art field and culture in reflective junction between poetic and teaching. Based on the experience of the artist, in his poetic, teaching gains bases, in life, in substance consummating experience in freedom of reflection and promotion of knowledgement. By the gotten experience with the artists Carlos Vergara and Daniel Senise, by interviews and visiting their Studios, I could enlarge my reflection about the Monotype, and therefore expand my research, thus obtaining the necessary tools to search the overflow of the art field, overcoming the boundaries between poetic and teaching, blurring the boundaries between media time and space and present an end to Monotype in the expanded field. Then encouraging the creation of an artist book with a view about the experience of researchers, teachers and artists is the subject of this research. This document embodying this thesis, aims at and objective to present an expanded research that expands the field of art in the sphere of education, research and poetic.
Esta Dissertação traz em suas linhas a investigação de um artista/professor/pesquisador, que posiciona-se no âmbito da reflexão acadêmica como artista/pesquisador ¿ professor,etc., porque reconheço que produzo Arte amparado na pesquisa, e que a partir da reflexão poética estabeleço relações que se dão ao ensino. Minha trajetória de pesquisa com a Monotipia, ambientada no campo expandido, localiza-se na diluição dos limites, no afrouxamento das barreiras que antes demarcavam o espaço da poética e do ensino. Aqui encontra-se uma pesquisa expandida, que reconhece as especificidades da pintura, do desenho, da gravura, da Monotipia, do tempo, do espaço, do ser, mas que em sua caminhada encontrou a diluição dos limites, transbordou fronteiras e adquiriu seu fundamento na ampliação de instâncias antes demarcadas. Em um espaço/tempo outro a Monotipia no campo expandido possibilitou a abertura do campo da Arte e da cultura na junção reflexiva entre poética e ensino. Com base na experiência do artista, em sua poética, o ensino ganha fundamento, na vida, na experiência de substância consumadora, na liberdade de reflexão e promoção do conhecimento. Com a experiência obtida com os artistas Carlos Vergara e Daniel Senise, nas entrevistas e visita aos ateliers destes artistas, pude ampliar minha reflexão sobre a Monotipia, obtendo com isso as ferramentas de pesquisa necessárias para o transbordamento do campo da Arte, a superação dos limites entre poética e ensino, a diluição das fronteiras entre mídias e entre tempo e espaço e apresentar por fim a Monotipia, no campo expandido. Fomentar então a criação de um livro de artista com vistas à experiência de pesquisadores, professores e artistas constitui o objeto desta pesquisa. Tal documento, que concretiza esta Dissertação, tem por fim e objetivo apresentar uma pesquisa expandida que amplie o campo da Arte, na esfera do ensino, da pesquisa e da poética.
Seguel, Tagle María Jesús. "La extensión del cuerpo: la escultura en el campo de los objetos." Tesis, Universidad de Chile, 2011. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/101344.
Full textTeixeira, Guilherme Sertório. "Cartografia figurada - atlas e caderno de campo." Universidade de São Paulo, 2010. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27159/tde-08112010-121122/.
Full textFigurative Cartography Atlas and Field Notebook is the result of the Master research focused in the artistic production of Guilherme Teixeira between 1999 and 2010. This artistic project equivalent to a dissertation is made up of two parts: Atlas and Field Notebook. Atlas is a poster that shows pictures of 58 artworks disposed in a panoramic view. The reader can handle about a hundred images, available in six transparent pockets. Field Notebook shows texts, as personal annotations, related to the works and projects printed in the Atlas.
Vivó, Codina David. "El programa iconogràfic de l'Attideion del Campo della Magna Matter a Ostia." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 1998. http://hdl.handle.net/10803/7859.
Full textTanmateix, el nostre objectiu no era el de presentar, únicament, un catàleg de l'estatuària sinó, especialment, la seva funció i relació dins el santuari com un element a considerar per a l'estudi del culte a Cibele i més concretament a Atis.
The aim of this thesis is the study of a series of votive sculptures found in the Cybele sanctuary, in Ostia, discovered in the late nineteenth centuy and extensively excavated just before World War Two.
Nevertheless, our aim was not just merely presenting a catalogue of the sculptures, but, primarily, stablishing their function and relation within the sanctuary, as an element to take into account for the study of the worship of Cybele and, specifically, of Attys.
Pérez, Fernández José Raúl. "LA TEORÍA FOTOGRÁFICA CONTEMPORÁNEA: HACIA UNA NUEVA PRAGMÁTICA DEL CAMPO FOTOGRÁFICO." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2011. http://hdl.handle.net/10251/11228.
Full textPérez Fernández, JR. (2011). LA TEORÍA FOTOGRÁFICA CONTEMPORÁNEA: HACIA UNA NUEVA PRAGMÁTICA DEL CAMPO FOTOGRÁFICO [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/11228
Palancia
Junior, Antonio Herci Ferreira. "Crise e vanguarda: Koellreutter entre o moderno e o contemporâneo." Universidade de São Paulo, 2018. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/93/93131/tde-18032019-115905/.
Full textWe analyze here the trajectory of the German composer emigrated to Brazil in 1937, Hans- Joachim Koellreutter (1915-2005), and his relations with the theoretical and practical debate about art and the aesthetics of the 20th century, based on his original texts and works. An aesthetic that was developed in close collaboration with the formulation of philosophical ideas and art history which the composer, in parallel with his compositional practice, expresses in many articles, lectures and courses. The philosophy of history that he proposes presents itself as an articulation between two temporalities: large and small time intervals, whose marks are transitions, characterized by crises among systems that are exhausted or that emerge one day only to be overcome the nexto day. Inside an modernity and contemporaneity, both considered anacronic, the trajectory of the composer ends up providing us with a paradigmatic model of the characterization of an aesthetic crisis presenting some symptoms of a double temporality: (i) the anachronistic echos of the avantgardes of the twentieth century - common life as art approach; desacralization of art values; breach of protocols and prejudices; subversion of the means of productions ; denunciation or reflection on modes of production; (Caps I and II) -, occurring along with (ii) topics that would become brands in the contemporary world: functional art; collaborative authoring network; art oriented to difusion; expanded field and site specific (Chapter III). Thanks to these moments of crisis, transformations and hybridity between the old and the new carry opposing forces: the first resisting and constituting opposition through formalizations and regulations; the second subjectivizing itself through new paradigms of form and performance, moments in which a vanguard can be constituted (Caps II and III): a group that, in tune with its time, manages to connect the aesthetic and formal aspirations with the contents to interfere directly in these transformations. Koellreutter composed three especial pieces in the 1980s here chosen as the basic material for examples and models: Ácronon, Nova-mente and Rôdo, works that once again announced the new, which fifty years after he introduced in Brazil again as a phenomenon of novelty (Chapter III). Attempts to show (Final Remarks) how the composer, in dealing with these two forces - tradition and modernity. Finally we build a relationship that he calls a retritive alpha. His concept of the opposite without contradiction where he can integrate tradition and rupture as well as noise and information, establishing an intimate relationships between ethics and aesthetics.
Turchi, João Dias. "Rubricagem: o texto do outro." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27155/tde-22032017-114344/.
Full textToday I will die in order to be reborn. How to write spoken-word stories that never wanted to appear in this thesis? I describe here a dramaturgy of alterity, transforming the text of another into my own words. I thus seek to problematize the uses of a discourse foreign to the author as a foundation for theater. Therefore, I present three performances I have realized-- Consulta, Fim da Fila, and Jogo do Gênero--which drive my consideration about how the appropriation of the real can culminate in the construction of a text, a process I term rubricagem-- rubrication. The physical presence of the playwright in dialogue with another enables the construction of a text set in expanded domains of theatre, demonstrating the gesture\'s performativity--both in the process and final piece--and allowing us to conceive a dramaturgy that emanates from the approximation of someone unknown.
Sanz, Kirbis David. "Aplicación de las técnicas de visión artificial como herramientas de expresión audiovisual en el campo del cine interactivo." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2014. http://hdl.handle.net/10251/36531.
Full textSanz Kirbis, D. (2014). Aplicación de las técnicas de visión artificial como herramientas de expresión audiovisual en el campo del cine interactivo [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/36531
TESIS
Silva, Soraia Maria. "Profetas em movimento : um processo de criação em dança a partir da releitura das dinamicas de movimento que se desprendem dos gestos e posturas do estatuario dos profetas em Congonhas do Campo." [s.n.], 1994. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/285089.
Full textDissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes
Made available in DSpace on 2018-07-20T13:28:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silva_SoraiaMaria_M.pdf: 7538155 bytes, checksum: 2e3070a3cc1264d607ced191739d9658 (MD5) Previous issue date: 1994
Resumo: Este trabalho foi o resultado de um estudo de Composição Coreográfica, que utilizou um interjogo teórico-prático, de observação e transposição das qualidades de movimento que se desprendem da atitude interna transmitida na postura das esculturas dos 12 Profetas do Aleijadinho em Congonhas do Campo (MG). O interjogo teórico-prático foi possível através da aplicação dos princípios espaciais (Corêutica) e dos fundamentos teóricos e práticos da análise do movimento (Eukenética) desenvolvidos por Rudolf Laban. O interjogo teórico-prático utilizado na pesquisa auxiliou a criação e diferenciação das dinâmicas de movimento expressivo, relativas a cada personagem Profeta representado na dança. Inaugurando uma nova sistematização de técnicas e processos na composição coreográfica, para ultrapassar a subjetividade do artista criador e atingir um método de criação integrando o reflexivo e o espontâneo. O método desenvolvido seguiu processos de afunilamentos e expansões, ora focalizando instrumentos aplicativos de desenvolvimento coreográfico e ora ampliando o foco para as várias etapas, teóricas e práticas, de desenvolvimento da pesquisa, que culminaram na elaboração desta dissertação e do espetáculo apresentado. Esperamos que o trabalho desenvolvido tenha contribuído no sentido de inaugurar caminhos para a reflexão e o desenvolvimento de trabalhos artísticos dentro da esfera acadêmica, bem como no sentido de fomentar o intercâmbio da Universidade com a comunidade através da realização da defesa da tese e do espetáculo, fora do recinto acadêmico
Abstract: Not informed.
Mestrado
Mestre em Artes
Oliveira, Edmon Neto de. "Escrita crítica, escrita criativa e leituras sobre (e com) o esporte: o corpo em movimento ressensualizando a razão." Universidade Federal de Juiz de Fora (UFJF), 2018. https://repositorio.ufjf.br/jspui/handle/ufjf/6908.
Full textApproved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2018-07-03T15:22:59Z (GMT) No. of bitstreams: 1 edmonnetodeoliveira.pdf: 2073943 bytes, checksum: f29b61fae671ca6291653b60b67b9d7b (MD5)
Made available in DSpace on 2018-07-03T15:22:59Z (GMT). No. of bitstreams: 1 edmonnetodeoliveira.pdf: 2073943 bytes, checksum: f29b61fae671ca6291653b60b67b9d7b (MD5) Previous issue date: 2018-05-14
CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Esta tese é desenvolvida a partir de diversas leituras analíticas de escritos produzidos por diferentes autores nos últimos três séculos. Textos que no interior dos quais discutiram-se propostas para o ofício da crítica da literatura e das artes que se faz e se experimenta no bojo da inventividade. Em primeiro lugar nutre-se uma concepção, já compartilhada com autores de referência, de que é mais fecunda a crítica que se apropria de seu objeto referencial e a ele se funde, criando uma estrutura nova, dotada do mesmo status da obra abordada e, assim, sendo compreendida no limiar da literatura. A proposta que se torna o problema do trabalho de pesquisa, contudo, é um exercício crítico-performático com um poema sobre o surfe, escrito pelo poeta brasileiro Alberto Pucheu, a partir do qual se busca uma ideia de paradigma para a relação entre a produção crítica e a produção literária hoje. Para tanto, o parâmetro estético da tese mira no tom livre e rigoroso do ensaio, bem como no apelo às experiências corporais de modalidades esportivas acessadas numa correspondência com a experiência artístico-literária. Isso pode ser compreendido na medida do pareamento dessa experiência com os múltiplos movimentos do corpo, na manutenção de uma saúde, assim como preconizam pensadores como Gilles Deleuze. Em seguida, ensaios de envergadura experimental e heterodoxa são produzidos à luz dos parâmetros estabelecidos a priori, na medida em que tecem uma linha de leitura aproximativa entre os fragmentos de Friedrich Schlegel, parte da obra autobiográfica de Henry Miller e os escritos e performances de Roberto Corrêa dos Santos, cada qual ilustrando uma atitude do corpo como sendo correspondente ao ofício de escritores, críticos e artistas que eles são. Cria-se, ao fim, um elo entre os recortes analisados de cada autor, que se solda numa parábola nietzschiana pensada junto com a imagem dos levantadores de peso olímpico. A tese pode, de alguma forma, contribuir para o debate inserido no campo expandido dos estudos literários contemporâneos.
The present thesis is developed from several analytical readings of writings from different authors in the last three centuries, inside which are discussed proposals for the metier of literary and arts review, made and experienced through inventiveness. Firstly, there is a fostered conception, already shared with authors of reference, which sees the criticism which appropriates its referential object and merges with it as more fruitful, creating a new structure endowed with the same status of the work approached and thus being understood at the threshold of the literature. The proposal that becomes the core of this research, however, is a critical and performative exercise with a poem about surfing, written by Brazilian poet Alberto Pucheu, from which a paradigm idea is sought for the connection between the critical and literary production today. Therefore, the aesthetic parameter of this thesis looks at the free and rigorous tone of the essay, as well as the appeal to the corporal experiences of sports modalities approached in correspondence with the artistic and literary experiences. This can be understood through the pairing of this experience with the multiple movements of the body, in the maintenance of health, as advocated by thinkers such as Gilles Deleuze. Subsequently, experimental and heterodox essays are produced in the light of the parameters established earlier, as they weave an approximate reading thread between the fragments of Friedrich Schlegel, part of Henry Miller's autobiographical work and the writings and performances of Roberto Corrêa dos Santos, each illustrating an attitude of the body as corresponding to the craft of writers, critics and artists they are. At the end, a link is created between the analyzed excerpts of each author, welded in a Nietzschean parable thought through the image of the Olympic weight lifters. This thesis may in some way contribute to the debate within the expanded field of contemporary literary studies.
Dalacorte, Tereza Cristina Faria. "Percorrendo o conjunto da obra do artista Tony Smith: entre a década de 1960 à 1970." Universidade Federal de Goiás, 2017. http://repositorio.bc.ufg.br/tede/handle/tede/8275.
Full textApproved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2018-03-29T11:40:39Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Tereza Cristina Faria Dalacorte - 2017.pdf: 4102159 bytes, checksum: fd7c2399b73c06baadf93f9849ec03f5 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2018-03-29T11:40:39Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Tereza Cristina Faria Dalacorte - 2017.pdf: 4102159 bytes, checksum: fd7c2399b73c06baadf93f9849ec03f5 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-09-15
The present thesis proposes a trajectory through the work collection created by the North- American author Tony Smith from 1960 to 1970. The examination of this interval of his artwork is developed based on a bibliographical approach of the life and work of the same era in terms of the aesthetic and historical time in North-America. In addition, this thesis also investigates the interrelation of the analytical aspects of the theme and attempts make a critical review or essay on the topic, as it proposes not only an objective analysis of the subject but also a consideration on the poetic observed in the in the studied artworks. This reflection is built according to the paradox presence/absence of the artworks in the space they occupy. Such cogitation also takes into consideration the fact that the blackness of these artwork volumes could possibly confront their own existences. Finally, this research concentrates on the analysis of the expansion of Tony Smith's artwork in relation to both architectonic and urban spaces, with implications on their possible dialects and/or confrontations.
O projeto desta dissertação propõe um percurso pelo conjunto da obra do artista norte-americano Tony Smith produzidas entre a década de 1960 à 1970. Este recorte é desenvolvido mediante uma abordagem bibliográfica das obras e vida do artista inter-relacionado ao contexto estético e histórico norte-americano do período. No entanto o projeto é também uma inter-relação entre análise e ensaio, pois aqui desenvolvemos não apenas um levantamento objetivo como tambémuma reflexão a respeito da poética a qual percebemos nas obras analisadas. Tal reflexão é construída segundo o paradoxo presença e/ou ausência das obras no espaço que as contêm, considerando também que o negrume de suas volumetrias possivelmente confrontariam sua própria existência. A pesquisa se estende ainda na análise da expansão das obras e sua relação com o espaço arquitetônico e urbano, implicando suas possíveis dialéticas e/ou confrontos.
Garcia, Rodolfo Vazquez. "As formas de escritura cênica e presença no Teatro Expadido dos Satyros." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27156/tde-15052017-160040/.
Full textThis research discusses the possibilities of playwright and presence that the new technologies of the Digital Age offer to the theatrical phenomenon, based on the observation and thinking of the creation process of the augmented theater performances developed by the theater company Os Satyros during 2014. Following the action research methodology proposed by Michel Thiollent, the empirical investigations resulted in the dramaturgy and mise-en-scène of the seven performances of the project \"And so was the Cyborg Mankind made in seven days\". From the bibliographic review based on theater thinkers such as Béatrice Picon-Vallin, Josette Féral, Silvia Fernandes, Marcelo Denny and Jeniffer Parker-Starbuck, as well as social scientists such as Slavoj ?i?ek, Jürgen Habermas, Zygmunt Bauman, Manuel Castells and Shanyang Zhao, a series of scenes and investigations made in the project are analysed. The research aims to contribute to the discussion of the potentialities of contemporary theater. It adresses stage arts graduation and post-graduation students, theater directors interested in stage technology and hybrid stage artists.
Nunes, Ellen de Medeiros. "Outros cinemas." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27159/tde-07032017-135740/.
Full textOther cinemas is a theoretical and practical study addressing the displacement of the of the cinematic apparatus in contemporary art. Precinematic strategies are taken as a starting point, followed by the practices of the cinematic apparatus developed in the 1960s and 1970s, at international and national levels. In conclusion, works developed by me and in partnership with the group Digital Poetics lead to reflections on the contemporary context. Encompassing the Brazilian problematic in relation to the body of international production, this research attempts to undertake the challenge of reflecting about the presence of the cinematic apparatus in both international and national contexts as artistic strategy of spatialization, dematerialization and topening for public participation in the passage of the 1960s to the 1970s, furthermore it indicates to one way of understanding contemporary context through personal projects. This research explores the works of Anthony McCall, Paul Sharits, Stan VanDerBeek and Hélio Oiticica, and these artists\' personal reflections, as it confirms the definitive presence of contemporary artists in the critical debate. From this angle, the cinematic apparatus is contextualized in three historical turns: the transition to modernism, to postmodernism and to contemporaneity. These passages punctuate ruptures and updates of the cinematic apparatus at the same time it reveals the circumstances of its displacement from dark rooms to the white cube.
Meneses, Gutiérrez Juan Pablo. "La imagen expandida. Cuerpo, tiempo y espacio en la fotografía mexicana (1994-2014)." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2016. http://hdl.handle.net/10251/62591.
Full text[ES] Resumen en Castellano La presente tesis doctoral busca explicar, describir y entender el fenómeno de la fotografía mexicana autoral de 1994 a 2014 a partir del concepto de imagen expandida. Describo a la imagen expandida como las nuevas posibilidades discursivas, conceptuales y de soporte que articulan las practicas posmodernistas; como una estrategia de producción de las artes visuales en donde las formas tradicionales modernistas. La fotografía en México desde la década de los noventa fue influida principalmente por la performance y la instalación perdió sus cualidades relacionadas con la fotografía documental, lejos de ser un registro icónico de la realidad social. Desde los noventa los fotógrafos comenzaron a utilizar otras disciplinas del arte para dilatar sus límites y campos de producción, y de tal modo la fotografía comenzó a redefinirse como imagen expandida. Los campos de representación de la fotografía han cambiado radicalmente y poco a poco ese cambio se torna familiar. Para el análisis de la imágenes utilizo el método de critica de artes visuales del maestro Carlos Blas Galindo del Centro Nacional de Investigación, Documentación e Información de Artes Plásticas (CENIDIAP) del Instituto Nacional de Bellas Artes (INBA), el método consiste en describir y analizar tres elementos principales: 1. Estéticos: Fuerza Expresiva, 2. Temáticos: Motivo o asunto principal, Tratamiento temático, Postura del autor ante su obra, Opinión del autor sobre su tiempo, Implicaciones psicológicas y la Eficacia comunicativa. y 3. Artísticos: Madurez de estilo individual, Originalidad, Repertorio técnico y manera de aplicarlo, Materiales y procedimientos. Justificación, Calidad de factura, Soluciones de composición, cromáticas y la Relación de la obra con el contexto artístico. La investigación consta en tres ejes temáticos: Cuerpo, Tiempo y Espacio. En el primer capitulo Cuerpo / Performance en la fotografía mexicana, abordo principalmente el vínculo existente entre el performance y la fotografía como metáfora de construcción de significado, estrechamente vinculado con posturas feministas, y donde, evidentemente, el discurso de género es una característica. Al igual que en el capítulo de espacio pretendo analizar a la fotografía no sólo como registro, sino como soporte final de un proceso performático. En el segundo capítulo abordo el último eje temático: Tiempo/Memoria, vinculado a la puesta en escena, la nostalgia, la huella y la indagación de archivos como apropiación de la memoria. En este capítulo analizo autores que vinculan la fotografía con prácticas como la instalación o el arte objeto. En las conclusiones podré, con certeza, hacer un análisis de fotógrafos desde 1994 a 2014, y seré capaz de vincular a la fotografía mexicana con la imagen expandida desde una reflexión teórica e histórica. En el tercer capítulo de mi tesis Espacio / Instalación en la fotografía Mexicana, abordo las prácticas artísticas vinculadas al espacio como parte significativa de la obra, específicamente con cruces disciplinarios con la instalación y con la intervención del paisaje, en donde la fotografía ya no sólo se utiliza como un medio de obtener registro visual de la realidad, sino como una interpretación simbólica de la misma. Los fotógrafos comienzan a vincular a la instalación en su proyectos y es en donde detecto una expansión de la imagen en el modo de producir obras, por el uso del espacio como parte intrínseca de la pieza, donde se cruzan disciplinariamente la fotografía y la instalación. Mi interés se centra en el cómo los fotógrafos y artistas visuales dilataron o expandieron los campos de la producción artística desde la fotografía a través de otras disciplinas, significando al espacio al mismo tiempo.
[CAT] La present tesi doctoral cerca explicar, descriure i entendre el fenomen de la fotografia mexicana autoral de 1994 a 2014 a partir del concepte d'imatge expandida. Descric a la imatge expandida com les noves possibilitats discursives, conceptuals i de suport que articulen les practiques posmodernistes; com una estratègia de producció de les arts visuals on les formes tradicionals modernistes; la fotografia a Mèxic va ser influïda principalment pel performance i la instal·lació va perdre les seues qualitats relacionades amb la fotografia documental, lluny de ser un registre icònic de la realitat social. Des dels noranta els fotògrafs van començar a utilitzar altres disciplines de l'art per a dilatar els seus límits i camps de producció, i de tal manera la fotografia va començar a redefinir-se com a imatge expandida. Els camps de representació de la fotografia han canviat radicalment i a poc a poc aqueix canvi es torna familiar. Per a l'anàlisi de la imatges utilitze el mètode de critica d'arts visuals del mestre Carlos Blas Galindo del Centre Nacional de Recerca, Documentació i Informació d'Arts Plàstiques (CENIDIAP) de l'Institut Nacional de Belles arts (INBA), el mètode consisteix a descriure i analitzar tres elements principals: 1. Estètics: Força Expressiva, 2. Temàtics: Motiu o assumpte principal, Tractament temàtic, Postura de l'autor davant la seua obra, Opinió de l'autor sobre el seu temps, Implicacions psicològiques i l'Eficàcia comunicativa. i 3. Artístics: Maduresa d'estil individual, Originalitat, Repertori tècnic i manera d'aplicar-ho, Materials i procediments. Justificació, Qualitat de factura, Solucions de composició, cromàtiques i la Relació de l'obra amb el context artístic. La recerca consta en tres eixos temàtics: Cos, Temps i Espai. En el primer capitule Cos / Performance en la fotografia mexicana, aborde principalment el vincle existent entre el *performance i la fotografia com a metàfora de construcció de significat, estretament vinculat amb postures feministes, i on, evidentment, el discurs de gènere és una característica. Igual que en el capítol d'espai pretenc analitzar a la fotografia no solament com a registre, sinó com a suport final d'un procés performático. En el segon capítol aborde l'últim eix temàtic: Temps/Memòria, vinculat a la posada en escena, la nostàlgia, la petjada i la indagació d'arxius com a apropiació de la memòria. En aquest capítol analitze autors que vinculen la fotografia amb pràctiques com la instal·lació o l'art objecte. En les conclusions podré, amb certesa, fer una anàlisi de fotògrafs des de 1994 a 2014, i seré capaç de vincular a la fotografia mexicana amb la imatge expandida des d'una reflexió teòrica i històrica. En el tercer capítol de la meua tesi Espai / Instal·lació en la fotografia Mexicana, aborde les pràctiques artístiques vinculades a l'espai com a part significativa de l'obra, específicament amb creus disciplinaris amb la instal·lació i amb la intervenció del paisatge, on la fotografia ja no només s'utilitza com un mitjà d'obtenir registre visual de la realitat, sinó com una interpretació simbòlica de la mateixa. Els fotògrafs comencen a vincular a la instal·lació en el seu projectes i és on detecte una expansió de la imatge en la manera de produir obres, per l'ús de l'espai com a part intrínseca de la peça, on es creuen disciplinàriament la fotografia i la instal·lació. El meu interès se centra en el com els fotògrafs i artistes visuals van dilatar o van expandir els camps de la producció artística des de la fotografia a través.
Meneses Gutiérrez, JP. (2016). La imagen expandida. Cuerpo, tiempo y espacio en la fotografía mexicana (1994-2014) [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62591
TESIS
Barbotto, Silvia. "Vita-coras de una etnografía itinerante, subjetiva y social: textos polisémicos y experiencialidad transdisciplinar." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2014. http://hdl.handle.net/10251/34783.
Full textBarbotto, S. (2013). Vita-coras de una etnografía itinerante, subjetiva y social: textos polisémicos y experiencialidad transdisciplinar [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/34783
TESIS
Mateus, Andreia Filipa 1990. "Do monumento à escultura no campo expandido : três casos exemplares." Master's thesis, 2016. http://hdl.handle.net/10451/23594.
Full textRama, Samuel José Travassos. "Una construcción teórico-prática del paisaje en el campo escultórico." Doctoral thesis, 2013. http://hdl.handle.net/10400.8/3971.
Full textAnselmo, Carolina de Castro. "Arte como campo expandido do urbanismo." Dissertação, 2011. https://repositorio-aberto.up.pt/handle/10216/70521.
Full textAnselmo, Carolina de Castro. "Arte como campo expandido do urbanismo." Master's thesis, 2011. https://repositorio-aberto.up.pt/handle/10216/70521.
Full textAbrantes, Mariana Pinto. "Ar(t)quitectura : arquitectura no campo expandido." Master's thesis, 2013. http://hdl.handle.net/10316/24411.
Full textA arquitectura no seu campo artístico foi um ponto de paragem na procura de um tema para uma investigação. Uma paragem que se expandiu em várias questões: Arquitectura é arte, ou é uma arte? Pode a arte ter uma linguagem arquitectónica? Quando se separaram os dois saberes (se alguma vez se separaram)? Qual o lugar da arte na arquitectura, hoje? Afinal, o que é então a arquitectura? Esta investigação compreende 3 capítulos que procuram mais do que encontrar respostas (se as houver), conhecer novas relações, divulgar novas perspectivas, explorar pensamentos e opiniões, levantar questões, criar discussões e dúvidas, e principalmente, percorrer um caminho acompanhado destas problemáticas. No capítulo I proponho uma análise aos acontecimentos históricos que foram condicionantes dos caminhos dos dois saberes. Procuro explorar, no I.I uma recolha mais ampla da história a partir do momento em que a arte e arquitectura se autonomizaram e fazer especial referência a movimentos que se irão tornar relevantes para o desenvolvimento da análise: o ready-made, o construtivismo, o modernismo, o brutalismo e a pop-art. Aprofundando este relacionamento histórico, no I.II, com a linha orientadora do artigo de Robert Morris “Notes on Sculpture” (1966) são exploradas as problemáticas comuns dos dois campos que se destacaram neste artigo, (relevo, cor, luz, forma, tamanho, escala, detalhe e envolvente) apesar da sua especificação escultórica. No I.III procuro o impacto na arquitectura com a reunião das várias artes num movimento modernista: o brutalismo. Um grupo composto por artistas, arquitectos, fotógrafos, etc, que partilhavam os mesmos ideais e que interagiam nas suas práticas, com especial foco nas exposições Parallel of life and art (1953) e This is tomorrow (1956). Como um caminho até à contemporaneidade o capítulo II apresenta uma panorâmica das relações entre a arquitectura e a expansão dos campos que interagem e se cruzam. A primeira abordagem, que apresento no II.I, é a relação da arquitectura como medium para a arte: Museu/ Galeria considerado um espaço para obras em oposição ao Site Specific projectando as obras para um espaço específico. Pretendo explorar a relação com os espaços expositivos e perceber se são condicionantes ou limitadores; e a evolução dessa participação artística em espaços construídos. Procuro assim exemplos de diálogos entre a obra de arte e os espaços de exposição, como no caso de Duchamp ao desafiar a liberdade da galeria, a ruptura de Mondrian, o desprendimento de Corbusier, e o conceito de museu como caixa branca. Ao sair do espaço delimitado do museu/galeria, transmitirá o site-specific (exemplos como Andrea Zittel, e Richard Serra) uma liberdade criativa mais intensa? Exponho assim a relação com o espaço e a obra em si, e a sua potência como experiência, concluindo com uma reflexão sobre a articulação entre a produção e a exposição, com uma especial referência ao Instituto Inhotim, no Brasil. A arquitectura no campo expandido é explorada, no II.II, em diferentes etapas. A primeira etapa corresponde a uma apropriação de um esquema de R. Krauss, no seu artigo “Sculpture in the Expanded Field” (1979) para a temática da arquitectura e procuro uma linha orientadora que vai determinar essa análise: corresponde à “Mesa redonda sobre Arte e Arquitectura” publicada na ArtForum (Oct. 2012), por artistas, arquitectos e teóricos. Para um desenvolvimento mais específico no diálogo dos dois pólos artísticos exploro, numa segunda etapa, a problemática da casa, da cidade, das relações espaço-tempo, e as relações pessoais (entre o autor e o público). O último capítulo (III) corresponde a um lado mais prático da investigação que se debruça sobre as obras de duas personalidades criativas da actualidade e reflectem os possíveis cruzamentos quer do artista na área arquitectónica - Rodrigo Oliveira (III.I), quer no arquitecto na área artística – Didier Fiuza Faustino (III.II). A metodologia prevista incluía uma pequena entrevista pessoal, preparada para cada um dos casos de estudo, complementada com uma análise interpretativa às obras relevantes para o tema; não tendo sido possível uma entrevista pessoal a Didier, realizo uma recolha de várias entrevistas e utilizo assim o seu testemunho sobre as suas intenções.
Silva, Marta Andreia. "Learning From Graffiti - A arte urbana como campo expandido da arquitetura." Master's thesis, 2017. http://hdl.handle.net/10316/81548.
Full text“ A cidade favorece a arte , é a própria arte . ” Considerando a cidade . Alvo de constantes fenómenos e intervenções , este mecanismo vivo e altamente complexo , é por excelência a esfera física de atuação do homem . Ao deambular pela cidade , sobressaem os cinzentos e os coloridos dos edifícios . Competem por uma visualidade urbana e partilham o espaço citadino . Estas leituras proporcionam a sua singularidade e identidade e refletem simultaneamente o quotidiano de uma sociedade . Assim , sendo os próprios edifícios e construções atos de manifestação e adaptação local , as ações artísticas provenientes no espaço publico urbano surgem também, neste contexto, como um ritual de expressão neste território . Estas atitudes criativas e artísticas no meio urbano , aliadas ao fazer arquitectónico desempenham um papel significante para a imagem da cidade contribuindo em estratégias de revitalização de espaços devolutos presentes na cidade . Utilizando a cidade quer na sua matriz sociocultural quer nas contradições económicas que a dominam , estas manifestações , surgem no âmbito urbano e assim como o fazer arquitectónico , modificam e interferem na experiência da cidade.
"The city favors art , it is art itself . " Considering the city . A target of constant phenomena and interventions , this living and highly complex mechanism is par excellence the physical sphere of man's performance .When wandering around the city , the gray and the colorful of the buildings stand out. They compete for an urban visual and share the city space. These readings provide their uniqueness and identity and reflect simultaneously the daily life of society .Thus , since the buildings itselfs and constructions are acts of manifestation and local adaptation , the artistic actions coming from the urban public space also appear in this context as a spontaneous ritual of expression in this territory . These creative and artistic attitudes in the urban environment , allied to the architectonic make play a significant role for the image of the city contributing in strategies of rehabilitation of empty spaces present in the city. Using the city as inspiration , these manifestations arise in the urban sphere and as well as the architectural making, modify and interfere in the experience of the city .
Padini, Ornella. "Exploraciones sobre el cuerpo: cruces entre dibujo, grabado y performance." Bachelor's thesis, 2018. http://hdl.handle.net/11086/14342.
Full textYustas, Martínez Laura. "Útiles para una valoración reflexiva y crítica del arte comprometido actual. Estudio de seis casos producidos en el Estado español entre 2012 y 2017." Doctoral thesis, 2020. http://hdl.handle.net/10251/149495.
Full text[EN] This research proposes twelve indicators for the reflective and critical analysis of contempo-rary 'committed' art pieces. A theoretical approach based on the critical sociology of art and the studies on New Social Movements is presented in order to elaborate these indicators, and it has been combined with a practical one, which analyzes the equalizing and differentiating characteristics of the chosen works of art. The proposed indicators are divided into three levels: contextual, specific for 'committed' art and general for any artistic piece. Contextual indicators take into account the artistic and gen-eral field's statement, they also expose each artist position on this artistic and general context and understands the piece of work on the context of his/her creator's artwork. The second level -specific- involve several issues: work's simplicity/complexity, its clarity/opacity, artist's reflexivity, the topicality of its subject, the presence of antagonistic positions in the social field, the interest of the work for concrete groups, and the contribution to cognitive frames outside the current artistic field. Finally, third level indicators analyze the work in the artistic field relying on two aspects: the presence of experience or experimentation, and its nature as artistic field's product or producer. The whole research proposes a theoretical-practical basis for the reflexive and critical analy-sis of contemporary 'committed' art. In order to do so, special attention is paid to the context in which it is produced, to its social impact and to the characteristics of each autonomous field of cultural production.
[CA] Esta investigació proposa un total de dotze indicadors per a l'anàlisi reflexiva i crítica d'obres d'art compromés actual. Per a l'elaboració d'estos indicadors es presenta un enfocament teòric que parteix de la sociologia crítica de l'art i dels estudis sobre Nous Moviments Socials, combinat amb una aproximació pràctica que analitza les característiques igualadores i diferen-ciadores de les obres triades. Els indicadors proposats es divideixen en tres nivells: contextual, específic per a obres com-promeses i general per a qualsevol proposta artística. Els indicadors contextuals tenen en compte l'estat de camp de l'art i dels camps generals, exposen la posició que l'artista ocupa en ells i situen l'obra triada en el conjunt de la seua producció artística. Els indicadors específics per a l'art compromés atenen diverses qüestions: la simplicitat/complexitat de l'obra, la seua claredat/opacitat, la reflexivitat de l'artista, l'actualitat del tema tractat, la presència de posici-ons antagonistes a nivell social, l'interés de l'obra per a col·lectius concrets i la contribució als marcs cognitius no pertanyents al camp específic de l'art actual. Finalment, els indicadors del tercer nivell analitzen l'obra en el camp de l'art en relació a dos qüestions: la presència d'experiència o d'experimentació, i el seu caràcter de producte o productora del medi artístic. El conjunt de la investigació proposa una base teoricopràctica per a l'anàlisi reflexiva i crítica de l'art compromés actual, atenent especialment el context en que es produeix, al seu impacte social i a les característiques pròpies de cada camp autònom de producció cultural.
Yustas Martínez, L. (2020). Útiles para una valoración reflexiva y crítica del arte comprometido actual. Estudio de seis casos producidos en el Estado español entre 2012 y 2017 [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/149495
TESIS