To see the other types of publications on this topic, follow the link: Escultura en el campo expandido.

Dissertations / Theses on the topic 'Escultura en el campo expandido'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 31 dissertations / theses for your research on the topic 'Escultura en el campo expandido.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Gallardo, Fernández Vanessa. "LA ESTAMPA QUE HABITA EL ESPACIO. Arte múltiple e Instalación. Recorriendo los límites de la gráfica contemporánea." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2015. http://hdl.handle.net/10251/52026.

Full text
Abstract:
[EN] ABSTRACT Today Contemporary Art is presented to us through a multifaceted perspective where the limits between disciplines have been blurred, expanded, and altered. This Thesis, The Stamp that Occupies the Space. Multiple Art and Installation. Walking the Limits of Contemporary Graphic Art, recaps historically, conceptually, and visually how these boundaries are both fading and fusing, essentially from the multiple art and installation, to an art totally free from technical terms and formal restrictions. Throughout this study, an evolutionary and global status of Graphic Art is presented through a concept that had a restrictive start but is now allowing a substantial change to occur in the way that we understand Graphic Art today: a much more interdisciplinary, creative, and attractive media. Because of this multiple process qualities, graphic art is expanding the frontiers that once situated it as a conventional and encapsulated mean, to play an essential part in Contemporary Art. Truthfully, there are many issues and concepts that are still being revised along with many to come in order to allow multiple media to progress at the pace of its praxis. This, without a doubt, is one of the research objectives: to implement a reflection regarding the concept and practice of the art in order to amplify our focus on the matter. Multiple art expands its creations to other disciplines in order to achieve its proper place in the XXI century: a place where it finds in installation, performance, or intervention that develops its potential as a multiple, dynamic, and experimental creational mean.
[ES] RESUMEN El arte contemporáneo se nos presenta hoy día desde una perspectiva poliédrica en la que los límites entre disciplinas se ha difuminado, expandido y alterado. La tesis que aquí se presenta, La estampa que habita el espacio. Arte múltiple e instalación. Recorriendo los límites de la gráfica contemporánea. Hace un recorrido histórico, conceptual y visual de cómo esas fronteras están desapareciendo e hibridando, esencialmente desde el arte múltiple y la instalación, en pos de un arte total libre de apelativos técnicos y restricciones formales. A lo largo del estudio se presenta una evolución inicial y global del estatus de la gráfica, una concepción que comenzó como restringida está dando paso a un cambio sustancial en la forma de entender el arte gráfico como un medio mucho más interdisciplinar, creativo y por consiguiente atractivo. Es precisamente por sus cualidades en cuanto a proceso múltiple, que el arte gráfico está ampliando las fronteras que lo situaban como un medio convencional y en cierto modo encapsulado, para jugar hoy un papel esencial dentro del arte contemporáneo. Lo cierto es que hay muchas cuestiones y conceptos que están siendo revisados y muchos otros que todavía deben serlo, para que el medio múltiple avance al ritmo al que lo hace su praxis. Este es sin duda, uno de los objetivos que persigue esta investigación: plantear una reflexión sobre el concepto y la práctica de la gráfica, que nos conduzca a un enfoque mucho más amplio de la misma. Hasta el punto de ver cómo el arte múltiple expande sus creaciones a otras disciplinas, para situar y concebir una estampa propia del siglo XXI, que encuentra en la instalación, la performance o la intervención un lugar propio en el que desarrollar su potencial como medio de creación múltiple, dinámico y experimental.
[CAT] RESUM L'art contemporani se'ns presenta avui dia des d'una perspectiva polièdrica en la qual els límits entre disciplines s'ha difuminat, expandit i alterat. La tesi que ací es presenta, L'estampa que habita l'espai. Art múltiple i instal·lació. Recorrent els límits de la gràfica contemporània. Fa un recorregut històric, conceptual i visual de com aquestes fronteres estan desapareixent i hibridant, essencialment des de l'art múltiple i la instal·lació, darrere d'un art total lliure d'apel·latius tècnics i restriccions formals. Al llarg de l'estudi es presenta una evolució inicial i global de l'estatus de la gràfica, una concepció que va començar com restringida està donant pas a un canvi substancial en la forma d'entendre l'art gràfic com un mitjà molt més interdisciplinari, creatiu i per tant atractiu. És precisament per les seues qualitats quant a procés múltiple, que l'art gràfic està ampliant les fronteres que ho situaven com un mitjà convencional i en certa manera encapsulat, per a jugar avui un paper essencial dins de l'art contemporani. La veritat és que hi ha moltes qüestions i conceptes que estan sent revisats i molts uns altres que encara han de ser-ho, perquè el mitjà múltiple avança al ritme al que ho fa la seua praxi. És sens dubte, un dels objectius que persegueix aquesta recerca: plantejar una reflexió sobre el concepte i la pràctica de la gràfica, que ens conduïsca a un enfocament molt més ampli de la mateixa. Fins al punt de veure com l'art múltiple expandeix les seues creacions a altres disciplines, per a situar i concebre una estampa pròpia del segle XXI, que troba en la instal·lació, la performance o la intervenció un lloc propi en el qual desenvolupar el seu potencial com a mitjà de creació múltiple, dinàmic i experimental.
Gallardo Fernández, V. (2015). LA ESTAMPA QUE HABITA EL ESPACIO. Arte múltiple e Instalación. Recorriendo los límites de la gráfica contemporánea [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/52026
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Travassos, Rama Samuel José. "Una construcción teórico-práctica del paisaje en el campo escultórico." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2013. http://hdl.handle.net/10251/30311.

Full text
Abstract:
El presente trabajo de investigación intenta dar cuerpo a una posibilidad de articulación teórico-práctica del paisaje en el campo de lo escultórico. De esta forma, se ha pretendido construir un itinerario reflexivo en torno a una serie de cuestiones ¿enunciadas por nuestras palabras clave¿, que fueron suscitadas por un conjunto de propuestas plásticas realizadas antes del inicio de este trabajo de investigación. Palabras clave: naturaleza, paisaje, ambiente, cuerpo, escultura, escultura en el campo expandido, fotografía, miniatura, mirada, deambulación, memoria, ausencia, vacío, proceso, proyecto, lenguaje, espacio, tiempo, teatro, estética y ética. Son varios los desafíos planteados. En primer lugar, el de no ceder a la tentación de que el autor hacedor se erija en comentador privilegiado de su propio trabajo. En segundo lugar el de usar un método y una estrategia que permita estar alerta en cuanto a la naturaleza muda del arte. La atención a la naturaleza muda del arte implica reconocer que el funcionamiento del lenguaje verbal es diferente al funcionamiento del lenguaje de la naturaleza muda de los materiales de la escultura. En otras palabras, no hay traducibilidad fiable entre lo que constituye el territorio de la práctica artística y lo que puede fijarse en lenguaje verbal (puesto que esta sujeta a interpretación). El reto fue emprender un método que fuera lo menos redundante posible en relación a la naturaleza propia del arte, haciendo que la propia articulación verbal de este itinerario meditativo acabase por ofrecer mejores puntos de apoyo y vectores de acción tanto para la práctica artística como académica, revelándose de este modo que en arte teoría y práctica no pueden ser consideradas en el ámbito de una investigación entidades separadas, sino, antes bien, un mismo campo que integra el hacer y el pensamiento. Los trabajos artísticos propios que motivaron la elección de las obras objeto del trabajo interpretativo fueron principalmente Vontade, 2004, (fig. 63) y Fadiga de estruturas, 2005-2006, (fig. 65). La primera fue realizada en un periodo inicial, previo a esta investigación, mientras que la segunda ya corresponde a este marco temporal, tal como Wander, 2007, (fig.66) y MAGMA, 2008, (figs. 69, 70, 71 y 72). Por último, podemos citar MEGAPARSECS 2012 (fig. 67), una obra que funciona como una suerte de corolario de nuestro itinerario meditativo, algo que se produjo naturalmente y sin que mediara ninguna acción programática previa. Todas estas propuestas fueron objeto de presentaciones públicas y recepciones por parte de la crítica especializada. En este sentido, todas las obras seleccionadas para figurar en el capítulo V tuvieron su existencia natural en el contexto nacional e internacional del circuito profesional del arte, incluyendo la participación en algunos premios internacionales, dos de los cuales precisamente en España. Por su parte, las dos obras objeto de nuestra interpretación fueron La forêt, 1950, (fig. 24) de Alberto Giacometti, y Uma Floresta para os teus sonhos, 1970, (fig. 41) de Alberto Carneiro, distantes entre sí veinte años, pero vinculadas entre sí, en la medida en que la obra de Giacometti es, asumidamente, una referencia del artista portugués. Ambos ¿bosques¿ encuentran su lugar en este trabajo al reflejar, cada uno a su modo, la transformación de las ideas de paisaje y escultura. El paisaje se presenta como algo que emana de la división dilacerante del hombre en relación a la naturaleza, expresada en la idea de paisaje ¿como vista¿, informada por la convención renacentista del espacio. El tiempo revelará que la noción de paisaje ¿como vista¿ ya no nos sirve, y en este contexto proponemos una nueva noción de paisaje basada en la deambulación. Nacida del esfuerzo moderno, a fin de relativizar la convención renacentista, y germinada por la fenomenología naciente, esta noción se mostrará útil para comprender el carácter paisajístico de La forêt y Uma floresta para os teus sonhos, respectivamente a dos niveles: el nivel del objeto esculpido en miniatura por un proceso de trabajo manual del artista y el nivel ambiental surgido de una concepción del arte como idea y de la disciplina de proyecto. De hecho, estas piezas, junto con MEGAPARSECS, funcionan como sumatorio de las ideas contenidas en La forêt y en Uma floresta para os teus sonhos, teniendo en común con ellas también el hecho de que todas han surgido de la auscultación de la memoria, que es la modalidad más creativa del pensamiento. MAGMA 2008, procuró articular de forma deliberada los campos de la estética y de la ética, proponiendo la escultura como ejercicio de regeneración de la tierra y usando en este ámbito tanto las intervenciones escultóricas tridimensionales como las intervenciones escultóricas bidimensionales. Todos estos ejemplos, tanto los que fueron objeto de nuestra interpretación como los que surgieron de una práctica artística autoral propia, testimonian la idea de que la noción de paisaje ¿como vista¿ ya no nos sirve, precisamente porque está en el origen de nuestros problemas contemporáneos. Arnold Berleant, autor traído a colación únicamente en la conclusión, nos ofrece una pista certera para la articulación entre los campos de la estética y de la ética, defendiendo que la idea de paisaje como vista ya no nos sirve, pero la estética positiva tampoco, pues se basa en la distancia del observador en reacción al paisaje observado. En vez de eso propone, como forma de religar el hombre y el medio ambiente, una estética del compromiso que plantea el paisaje como entorno y que problematiza la noción de lo ¿sublime negativo¿. En otras palabras, dado que a través de lo sublime el hombre reata reafirma su posición ética con la naturaleza, se hace urgente rehabilitar también su atención en relación a los paisajes concretos dominados por la contaminación, por el crecimiento desordenado de las ciudades, etc. Su propuesta radica en la idea de que si el hombre descubre finalmente que es responsable de las abismales transformaciones operadas en la naturaleza, se destruirá la idea de paisaje como ventana y la movilidad y el desasosiego aportados por lo sublime impelerán al hombre a actuar ante la naturaleza según un criterio estético capaz de garantizar la sostenibilidad.
Travassos Rama, SJ. (2013). Una construcción teórico-práctica del paisaje en el campo escultórico [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/30311
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Gomes, Rogério Zanetti. "Fotografia contemporânea brasileira: um campo expandido." Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2016. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/18936.

Full text
Abstract:
Submitted by Filipe dos Santos (fsantos@pucsp.br) on 2016-08-25T11:53:58Z No. of bitstreams: 1 Rogério Zanetti Gomes.pdf: 13047337 bytes, checksum: d1c07eebdf86f231c8679d1a7958d312 (MD5)
Made available in DSpace on 2016-08-25T11:53:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rogério Zanetti Gomes.pdf: 13047337 bytes, checksum: d1c07eebdf86f231c8679d1a7958d312 (MD5) Previous issue date: 2016-03-08
This study aims at investigating the current hybridity in contemporary photography in the visual arts. With its focus on Brazil, the author presents resources for a theoretical foundation of artistic photographic production and extends the study to the curatorial side of the topic. A review of literature on hybrid arts is offered on the basis of Santaella (2003), Dubois (1990), and Annateresa Fabris. A special focus is on Duchamp’s relationship with photography and art history. The concept of expanded photography is further developed with reference to Müller-Pohle (1985), Krauss (1979), Youngblood (1970), and Rubens Fernandes (2002). The study includes a report on collections of expanded photography in museums and galleries. A central part of the study is the documentation of a seminar organized by the author under the title Campo Expandido: A Convergência das Imagens (‘The Expanded Field: The Convergence of the Images’) held at Londrina State University in April 2013, in which ten speakers (artists, art critics, curators, and theorists) discussed the topic in lectures and round tables. The result of this seminar was a mapping of the field of Expanded Photography in Brazil, supporting the curatorial project ‘Brazilian Photography: Expanded Field’, presented at the end of the study
Esta pesquisa se propõe a investigar o hibridismo corrente na fotografia contemporânea dentro do campo das artes visuais, especifica-se que a abordagem se limita a investigar a fotografia brasileira como objeto da relação fotografia e arte. Sendo esta área de atuação do pesquisador/artista, neste campo da visualidade, justifica-se tal investigação para fundamentar as bases teóricas para a produção autoral, além de consolidar as suas investigações no campo curatorial da fotografia brasileira. Desta forma, foi realizado um levantamento bibliográfico em torno das artes híbridas, com fundamento em Santaella (2003), seguido por uma linha do tempo a partir de Duchamp nas relações da fotografia com a história da arte, baseada em Dubois (1990) com apoio das pesquisas de Annateresa Fabris. E, por fim, a conceituação de fotografia expandida é sedimentada por Müller-Pohle (1985), subsidiada por Krauss (1979), Youngblood (1970) com apoio da tese de Fernandes (2002). Como pesquisa de campo investigativa foram realizadas visitas a exposições em museus e galerias, e uma pesquisa de caráter descritiva na forma de seminário intitulado ‘Campo Expandido: a convergência das imagens’, realizado na Universidade Estadual de Londrina, em abril de 2013, composto por dez palestrantes, entre eles, artistas, críticos, curadores e teóricos que debateram as questões em torno desta temática, na forma de conferência dos eixos centrais e mesas redondas, e o resultado do seminário propiciou um mapeamento da fotografia brasileira expandida, o qual subsidia a proposição do projeto curatorial intitulado ‘Fotografia brasileira: um campo expandido’, apresentado como resultado desta investigação
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Teixeira, Henrique Augusto Nunes. "Fotografia: campo expandido para o ensino de arte." Universidade Federal de Minas Gerais, 2012. http://hdl.handle.net/1843/JSSS-92EN6W.

Full text
Abstract:
Objetivamente, este trabalho consiste na síntese de uma pesquisa sobre o ensino de fotogra€ a e suas potencialidades para o ensino de arte em ambientes não formais. Baseado nas experiências de três projetos de fotogra€ a (Imagens do Povo, Olhar Coletivo e Agnitio) e considerando as questões propostas pelas novas tecnologias da imagem (AUMONT, 1993; COUCHOT 2003; DOMINGUES 2009), apontamos ao longo da pesquisa possibilidades de re„ exão sobre como este ensino não formal de fotogra€ a tem potencias que podem ser apropriados para o ensino de arte. Potenciais, mas também limitações e desa€ os que necessariamente precisam ser problematizados devido à expansão de propostas educacionais envolvendo a fotogra€ a, bem como seu profundo impacto nas vidas daqueles que vivenciam estas experiências. Vivência que não é só restrita aos participantes, pois as imagens geradas neste âmbito vazam por vários circuitos operatórios hora da mídia jornalística, hora das instituições das artes, aspergindo em muitos outros sujeitos seu ideário Poético-político-pedagógico (FLUSSER, 2008). Os sujeitos envolvidos nesse empreendimento re„ exivo trafegam nos entroncamentos de quatro grandes campos: imagem, fotogra€ a, arte e educação. Não existe forma unidimensional de entender fenômenos complexos apenas cartogra€ as possíveis que um sujeito especí€ co opera, em seu percurso re„ exivo, em busca de um ponto de vista de onde possa elaborar estas experiências de projetos de ensino de fotogra€ a. A aproximação dessas experiências trouxe várias questões. Uma das mais prementes, ligada à autonomia dos sujeitos desses processos de saber-fazer imagem através de um dispositivo, é tensionada pelas questões das novas tecnologias ressaltando potenciais, bem como exclusões (FREIRE, 1997). A autonomia libertária do educando em qualquer processo de ensino e aprendizagem se dá somente quando este se desenvolve cognitivamente em plenitude (EFLAND, 2003). No panorama atual tramado em paradigmas tecnológicos, a expansão do potencial estético perceptivo traz novas formas de lidar com o mundo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Bastos, Dorotea Souza. "Mediadance: campo expandido entre as danças e tecnologias digitais." Escola de Dança, 2013. http://repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/15826.

Full text
Abstract:
Submitted by Diana Alves (ppgdancaufba.adm@gmail.com) on 2014-09-08T13:22:19Z No. of bitstreams: 1 Dissertação Dorotea Bastos.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
Approved for entry into archive by Alda Lima da Silva (sivalda@ufba.br) on 2014-09-08T20:34:19Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Dissertação Dorotea Bastos.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
Made available in DSpace on 2014-09-08T20:34:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertação Dorotea Bastos.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
FAPESB
Esta dissertação teve o objetivo de apresentar a mediadance (SCHILLER, 2003) como uma ampliação do campo da dança, evidenciando suas características e implicações, contribuindo para sua análise, na Contemporaneidade. Para tanto, foi essencial apresentarmos e nos aprofundarmos sobre as relações da dança com as tecnologias do cinema, vídeo e as tecnologias digitais e interativas, bem como no conceito de campo expandido proposto por Rosalind Krauss (1979). Procuramos identificar, a partir dos diálogos com estas tecnologias, os trabalhos de dança que estão inseridos na categoria mediadance, propondo inclusive categorias de análise dessas obras e experimentos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Martínez, Villegas Juan. "El videoarte expandido. Espacio de confluencia entre la Cinematografía y la Escultura." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/290271.

Full text
Abstract:
En los procesos de creación que dan lugar a la práctica videoartística para sitio específico, o aplicada al objeto escultórico, la ¿expansión¿ no sólo sugiere la proyección de luz sobre superficie, sino que propone una confluencia de disciplinas, una integración de poéticas y métodos que se condensan en una misma acción. En el acto de extender la imagen en movimiento, está implícito un recorrido entre el relato que contiene la propia imagen, la relación que establece con el espacio o el objeto tridimensional y la narración resultante de este encuentro. En ese espacio de confluencia se generan múltiples cruces y dialécticas. De todas las posibles, se analizan encuentros entre tres áreas; el videoarte, la escultura y la cinematografía. En este estudio teórico-práctico, el marco de estudio ¿videoarte expandido¿ nos da la llave para navegar por el territorio difuso de los procesos de creación. Interpretamos así recorridos equivalentes al nuestro, partiendo de la intuición de que en primer y último término, lo que impulsa esos movimientos es la búsqueda común de una ¿imagen anhelada¿ que recoja el sentido profundo de la experiencia vital y la visión del autor. El videoarte expandido como medio de encuentro y síntesis de creación, puede generar un procedimiento adaptable e incluyente, en relación a la finalidad de cada proyecto en desarrollo. Con recorrido práctico y teórico facilita en su crecimiento, confluencias interdisciplinares, introspecciones íntimas, expresiones poéticas y acción política. A su vez es un marco de investigación óptimo para guiar el anhelo que impulsa el movimiento.
In the context of creation process occasioning video-artistic practice designed for a specific place or applied to a sculpture, the expansion broadens its meaning. It does not only suggest the light projection on a surface, but it gives as well room for a convergence of disciplines, integration of poetics, and merging of different methods into one action. The extension of an image to a movement implies an itinerary from a story possessing its own image, to the relationship which the story establishes with a place or a three-dimensional object, and through the narration resulting from the meeting of both. This point of convergence generates multiple bridges and dialectics. The thesis analyses three of possible areas: video art, sculpture, and cinematography.The framework of this theoretical and practical study on an expanded video art offers the possibility of navigation through vague territories of creation process. We thus interpret itineraries equivalent to the ours intuitively assuming that what impulses these movements in the first and last resort is a common quest for a longed for image which would reflect the profound sense of the author's vital experience and vision.The expanded video art as a medium of convergence and synthesis of creation can generate an adaptable and inclusive procedure in relation to the purpose of each undertaken project. Its practical and theoretical itinerary facilitates interdisciplinary convergences, intimate introspections, poetical expressions, and politic action. At the same time, it is an ideal framework of research in order to guide the longing which impulses the movement.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Bastos, Dorotea Souza. "Mediadance: campo expandido entre a dança e as tecnologias digitais." reponame:Repositório Institucional da UFBA, 2013. http://www.repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/11942.

Full text
Abstract:
Submitted by Diana Alves (ppgdancaufba.adm@gmail.com) on 2013-06-11T11:37:49Z No. of bitstreams: 1 Arquivo Completo - Dorotea Bastos - Dissertação CD1.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
Approved for entry into archive by Alda Lima da Silva(sivalda@ufba.br) on 2013-06-14T20:05:43Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Arquivo Completo - Dorotea Bastos - Dissertação CD1.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
Made available in DSpace on 2013-06-14T20:05:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Arquivo Completo - Dorotea Bastos - Dissertação CD1.pdf: 6245537 bytes, checksum: 9488947634e92ccb5cf8f76f43e1112f (MD5)
FAPESB
Esta dissertação teve o objetivo de apresentar a mediadance (SCHILLER, 2003) como uma ampliação do campo da dança, evidenciando suas características e implicações, contribuindo para sua análise, na Contemporaneidade. Para tanto, foi essencial apresentarmos e nos aprofundarmos sobre as relações da dança com as tecnologias do cinema, vídeo e as tecnologias digitais e interativas, bem como no conceito de campo expandido proposto por Rosalind Krauss (1979). Procuramos identificar, a partir dos diálogos com estas tecnologias, os trabalhos de dança que estão inseridos na categoria mediadance, propondo inclusive categorias de análise dessas obras e experimentos
Programa de Pós Graduação em Dança - Escola de Dança
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Paula, Wellington Menegaz de. "Drama-processo e ciberespaço : o ensino do teatro em campo expandido." Universidade do Estado de Santa Catarina, 2016. http://tede.udesc.br/handle/handle/2447.

Full text
Abstract:
Submitted by Luiza Kleinubing (luiza.kleinubing@udesc.br) on 2018-03-06T17:07:23Z No. of bitstreams: 1 Wellington Menegaz de Paula.pdf: 6953020 bytes, checksum: b982950109f7db2b8ed77e553fb088c8 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-03-06T17:07:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Wellington Menegaz de Paula.pdf: 6953020 bytes, checksum: b982950109f7db2b8ed77e553fb088c8 (MD5) Previous issue date: 2016-08-15
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / Programa de Bolsas de Monitoria de Pós-Graduação - PROMOP/UDESC
In this research, I analyze theatrical practices that are able to combine real presence and virtual presence taken place in the cyberspace, such practices are established in the school context, and they go beyond these boundaries. Once cyberspace is a present reality in the daily lives of many young people, the incorporation of internet media, such as Facebook and WhatsApp could prove to be a rich opportunity to dialogue with the cultural universe of the students. Therefore, I question: what are the challenges and possibilities of such incorporation for theater teaching? Therefore, with this research, I analyze possible relations between cyberspace and process drama, a specific method of theater education that is called drama in education or process drama, which was first developed in England and gradually is being broadcast in several countries, such as Brazil. This thesis, which is focused on the training of future theater teachers, was performed with a group of theater graduation students in the Federal University of Uberlandia UFU-MG. The research development process was based on the literature review, analysis of developed process drama, interviews with some students who participated in the process, in personal notes and research materials posted on the Internet by private groups on Facebook, in WhatsApp´s posted messages and audio. The analyzed process drama are: Golden Mouth: a suburban drama; Wolf ; Clans; and Famous. This study addresses some questions, such as: How to establish the investigative connection required in a process drama, within the internet environment and in a classroom environment, as school? What are the contributions that the assimilation of internet in process drama can bring to the theatrical experience?
Nesta pesquisa, analiso práticas teatrais que aliam a realidade presencial, que se estabelece no espaço escolar, à uma realidade virtual que se encontra no ciberespaço. Uma vez que o ciberespaço é uma realidade presente no cotidiano de muitos adolescentes e jovens, a incorporação de meios da internet, tais como Facebook e o WhatsApp, poderia vir a ser uma possibilidade rica de diálogo com o universo cultural dos estudantes. Diante disso, questiono: quais os desafios e possibilidades dessa incorporação para o ensino do teatro? Para tanto, com esta pesquisa, analiso possíveis relações entre ciberespaço e drama-processo o qual se refere a um método específico de ensino do teatro, denominado drama in education ou process drama, que foi desenvolvido inicialmente na Inglaterra e, aos poucos, está sendo difundido em diversos países, como o Brasil. Essa tese, cujo foco está na formação de futuros professores de Teatro, foi realizada com um grupo de estudantes do Curso de Licenciatura em Teatro da Universidade Federal de Uberlândia UFU (MG). O processo de desenvolvimento dessa pesquisa fundamentou-se na revisão bibliográfica, na análise dos dramas-processos desenvolvidos, em entrevistas com alguns estudantes que participaram dos processos, em anotações pessoais e investigação de materiais postados na internet por intermédio de grupos privados no Facebook, em mensagens e áudios postados no WhatsApp. Os dramas-processos analisados são: Boca de Ouro: um drama suburbano; Lobos; Clãs; e Famosos. Esse estudo aborda algumas questões, quais sejam: Como estabelecer a conexão investigativa necessária a um drama-processo, no ambiente da internet e em um ambiente presencial, o da escola? Quais as contribuições que a assimilação da internet em dramas-processos pode trazer para a experiência teatral?
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Serpa, Leandro. "A monotipia no campo expandido : reflexões sobre arte e arte/educação contemporânea." Universidade do Estado de Santa Catarina, 2015. http://tede.udesc.br/handle/handle/721.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-12-08T16:18:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 124457.pdf: 6077580 bytes, checksum: 6664bf117eb4e95e824cbb9c323abf9e (MD5) Previous issue date: 2015-07-30
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
This thesis, brings on its lines the research of an artist / teacher / researcher, who is positioned in the academic reflection scope as an artist / researcher -. Teacher, etc., because I recognize that producing art based an research s and by the poetic reflection I establish on relationships that occur at learning. My research way with Monotype, seted in the expanded field is located in the limits dilution, the easing of barriers that once demarcated the space of poetic and teaching. Here is an expanded search which recognizes the specificities of painting, drawing, engraving, the monotype, time, space, of being, but in his walk found the limits dilution which spilled over borders and acquired its grounds of instances enlarged before demarcated. In another space / time the Monotype on its the expanded field allowed the opening of the art field and culture in reflective junction between poetic and teaching. Based on the experience of the artist, in his poetic, teaching gains bases, in life, in substance consummating experience in freedom of reflection and promotion of knowledgement. By the gotten experience with the artists Carlos Vergara and Daniel Senise, by interviews and visiting their Studios, I could enlarge my reflection about the Monotype, and therefore expand my research, thus obtaining the necessary tools to search the overflow of the art field, overcoming the boundaries between poetic and teaching, blurring the boundaries between media time and space and present an end to Monotype in the expanded field. Then encouraging the creation of an artist book with a view about the experience of researchers, teachers and artists is the subject of this research. This document embodying this thesis, aims at and objective to present an expanded research that expands the field of art in the sphere of education, research and poetic.
Esta Dissertação traz em suas linhas a investigação de um artista/professor/pesquisador, que posiciona-se no âmbito da reflexão acadêmica como artista/pesquisador ¿ professor,etc., porque reconheço que produzo Arte amparado na pesquisa, e que a partir da reflexão poética estabeleço relações que se dão ao ensino. Minha trajetória de pesquisa com a Monotipia, ambientada no campo expandido, localiza-se na diluição dos limites, no afrouxamento das barreiras que antes demarcavam o espaço da poética e do ensino. Aqui encontra-se uma pesquisa expandida, que reconhece as especificidades da pintura, do desenho, da gravura, da Monotipia, do tempo, do espaço, do ser, mas que em sua caminhada encontrou a diluição dos limites, transbordou fronteiras e adquiriu seu fundamento na ampliação de instâncias antes demarcadas. Em um espaço/tempo outro a Monotipia no campo expandido possibilitou a abertura do campo da Arte e da cultura na junção reflexiva entre poética e ensino. Com base na experiência do artista, em sua poética, o ensino ganha fundamento, na vida, na experiência de substância consumadora, na liberdade de reflexão e promoção do conhecimento. Com a experiência obtida com os artistas Carlos Vergara e Daniel Senise, nas entrevistas e visita aos ateliers destes artistas, pude ampliar minha reflexão sobre a Monotipia, obtendo com isso as ferramentas de pesquisa necessárias para o transbordamento do campo da Arte, a superação dos limites entre poética e ensino, a diluição das fronteiras entre mídias e entre tempo e espaço e apresentar por fim a Monotipia, no campo expandido. Fomentar então a criação de um livro de artista com vistas à experiência de pesquisadores, professores e artistas constitui o objeto desta pesquisa. Tal documento, que concretiza esta Dissertação, tem por fim e objetivo apresentar uma pesquisa expandida que amplie o campo da Arte, na esfera do ensino, da pesquisa e da poética.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Seguel, Tagle María Jesús. "La extensión del cuerpo: la escultura en el campo de los objetos." Tesis, Universidad de Chile, 2011. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/101344.

Full text
Abstract:
Esta tesis consta de tres capítulos esenciales para comprender mi trabajo y mi interés principal: objetos construidos a partir de otros objetos. Esto quiere decir que objetos preexistentes son la base para mi trabajo. El primer capítulo aborda uno de los temas más importantes como es el proceso de moldaje,  y las diversas decisiones que se tomaron con respecto al trabajo, haciendo énfasis en el concepto de huella que lleva implicita su producción. En el segundo apartado se presentan asociaciones y reflexiones con respecto a las similitudes con el proceso (y con el resultado) fotográfico. Para finalizar se exponen los principales referentes y se analizan las formas en que los trabajos se vinculan con las estrategias de referencialidad utilizadas en mi obra, como así también el rol interpretativo del espectador con respecto al trabajo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Teixeira, Guilherme Sertório. "Cartografia figurada - atlas e caderno de campo." Universidade de São Paulo, 2010. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27159/tde-08112010-121122/.

Full text
Abstract:
Cartografia figurada Atlas e Caderno de Campo é o resultado da pesquisa de Mestrado que tem por objeto a produção artística de Guilherme Teixeira entre os anos de 1999 e 2010. O projeto artístico equivalente a uma dissertação de mestrado apresenta-se em duas partes: Atlas e Caderno de Campo. O Atlas é um pôster em que estão reproduzidos 58 trabalhos, oferecendo ao leitor uma visão panorâmica da produção estudada. Cerca de uma centena de outras imagens estão impressas em cartões, organizados em seis bolsos transparentes. Caderno de Campo reúne textos, em forma de comentários, relacionados aos trabalhos e projetos apresentados no Atlas.
Figurative Cartography Atlas and Field Notebook is the result of the Master research focused in the artistic production of Guilherme Teixeira between 1999 and 2010. This artistic project equivalent to a dissertation is made up of two parts: Atlas and Field Notebook. Atlas is a poster that shows pictures of 58 artworks disposed in a panoramic view. The reader can handle about a hundred images, available in six transparent pockets. Field Notebook shows texts, as personal annotations, related to the works and projects printed in the Atlas.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Vivó, Codina David. "El programa iconogràfic de l'Attideion del Campo della Magna Matter a Ostia." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 1998. http://hdl.handle.net/10803/7859.

Full text
Abstract:
L'objectiu d'aquesta tesi és l'estudi de tot un seguit d'escultures votives trobades dins el santuari de Cibele de Ostia, descobert a finals del segle passat i excavat amb extensió just abans de la Segona Guerra Mundial.
Tanmateix, el nostre objectiu no era el de presentar, únicament, un catàleg de l'estatuària sinó, especialment, la seva funció i relació dins el santuari com un element a considerar per a l'estudi del culte a Cibele i més concretament a Atis.
The aim of this thesis is the study of a series of votive sculptures found in the Cybele sanctuary, in Ostia, discovered in the late nineteenth centuy and extensively excavated just before World War Two.
Nevertheless, our aim was not just merely presenting a catalogue of the sculptures, but, primarily, stablishing their function and relation within the sanctuary, as an element to take into account for the study of the worship of Cybele and, specifically, of Attys.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Pérez, Fernández José Raúl. "LA TEORÍA FOTOGRÁFICA CONTEMPORÁNEA: HACIA UNA NUEVA PRAGMÁTICA DEL CAMPO FOTOGRÁFICO." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2011. http://hdl.handle.net/10251/11228.

Full text
Abstract:
La fotografía, uno de los medios y prácticas característicos de la semiosfera contemporánea, ha sido estudiada a lo largo de su historia desde una gran variedad de enfoques. La presente Tesis Doctoral se centra en las aportaciones teóricas que consideran la misma como un lenguaje, de ahí que preste una especial atención el desarrollo de las teorías que, a partir de la década de 1960, han elaborado aproximaciones vinculadas con la denominada crítica posestructuralista. La primera hipótesis específica de nuestro trabajo propone que es a través del estudio de los procedimientos de codificación propios del medio que podemos desentrañar la especificidad del signo fotográfico, propiciando un análisis tanto de tipo inmanente, como un análisis pragmático que incorpore elementos contextuales. Nuestra segunda hipótesis específica se relaciona con ese citado cambio contextual, ya que intenta responder a un interrogante: ¿la introducción de los procesos digitales ha derivado en la creación de un nuevo lenguaje fotográfico o, por el contrario, su aportación está más vinculada al ámbito de los usos de la imagen? En su expresión más general, lo que este trabajo desentraña a partir de dicho cuestionamiento son las formas en que la digitalización de los procesos fotográficos han modificado, no sólo los aspectos expresivos del lenguaje fotográfico, sino también los extrínsecos, esto es, el giro pragmático experimentado por el campo fotográfico en los últimos veinte años.
Pérez Fernández, JR. (2011). LA TEORÍA FOTOGRÁFICA CONTEMPORÁNEA: HACIA UNA NUEVA PRAGMÁTICA DEL CAMPO FOTOGRÁFICO [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/11228
Palancia
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Junior, Antonio Herci Ferreira. "Crise e vanguarda: Koellreutter entre o moderno e o contemporâneo." Universidade de São Paulo, 2018. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/93/93131/tde-18032019-115905/.

Full text
Abstract:
Aborda-se aqui a trajetória do compositor Hans-Joachim Koellreutter (1915-2005) e as relações com o debate teórico e prático da arte e estética do século XX, a partir de seus textos e obras. Uma estética que se desenvolve em íntima colaboração com a formulação de uma filosofia da história da arte que o compositor, paralelamente à sua prática composicional, expressa em artigos, palestras e cursos. A filosofia da história que vai construindo apresenta-se como a articulação entre duas temporalidades: grandes e pequenos períodos (Introdução), cujos marcos são transições, caracterizadas por crises entre sistemas que se esgotam ou que emergem para sua superação. Entre uma modernidade e uma contemporaneidade anacrônicas, a trajetória do compositor acaba nos proporcionando um modelo paradigmático dessa caracterização de crise estética apresentando alguns sintomas dessa dupla temporalidade: (i) a ressonância anacrônica dos vanguardismos do século XX aproximação arte vida comum; dessacralização dos valores da arte; quebra de protocolos ou preconceitos; subversão do meio; denúncia ou reflexão sobre os modos de produção; arte contra o consumo (Caps. I e II) , ocorrendo junto com (ii) tópicos que se tornariam marcas na contemporaneidade: arte funcional; autoria em rede colaborativa; arte voltada para a circulação; campo expandido e site específico (Cap. III). Por serem momentos de crise, transformações e hibridismo entre o velho e o novo carregam forças opostas: o primeiro resistindo e constituindo oposição através das formalizações e regulações; o segundo subjetivando-se através de novos paradigmas de forma e performance, momentos onde pode constituir-se uma vanguarda (Caps. II e III): um grupo que, em sintonia com sua época, consegue ligar as aspirações estéticas e formais com os conteúdos relevantes para interferir diretamente nessas transformações. Koellreutter compôs três peças na década de 1980 aqui escolhidas como material básico para exemplos e modelos: Ácronon, Nova-mente e Rôdô, músicas que novamente anunciavam o novo, cinquenta anos depois que aportou no Brasil, já como fenômeno de novidade (Cap. III). Tenta-se mostrar (Considerações Finais) como o compositor, ao lidar com essas duas forças a tradição e a modernidade tenta constituir uma relação que ele denomina de alfa privativaseu conceito de contrário sem contradição onde ele pode integrar tradição e a ruptura assim como o ruído e informação, estabelecendo íntima relação entre a ética e a estética.
We analyze here the trajectory of the German composer emigrated to Brazil in 1937, Hans- Joachim Koellreutter (1915-2005), and his relations with the theoretical and practical debate about art and the aesthetics of the 20th century, based on his original texts and works. An aesthetic that was developed in close collaboration with the formulation of philosophical ideas and art history which the composer, in parallel with his compositional practice, expresses in many articles, lectures and courses. The philosophy of history that he proposes presents itself as an articulation between two temporalities: large and small time intervals, whose marks are transitions, characterized by crises among systems that are exhausted or that emerge one day only to be overcome the nexto day. Inside an modernity and contemporaneity, both considered anacronic, the trajectory of the composer ends up providing us with a paradigmatic model of the characterization of an aesthetic crisis presenting some symptoms of a double temporality: (i) the anachronistic echos of the avantgardes of the twentieth century - common life as art approach; desacralization of art values; breach of protocols and prejudices; subversion of the means of productions ; denunciation or reflection on modes of production; (Caps I and II) -, occurring along with (ii) topics that would become brands in the contemporary world: functional art; collaborative authoring network; art oriented to difusion; expanded field and site specific (Chapter III). Thanks to these moments of crisis, transformations and hybridity between the old and the new carry opposing forces: the first resisting and constituting opposition through formalizations and regulations; the second subjectivizing itself through new paradigms of form and performance, moments in which a vanguard can be constituted (Caps II and III): a group that, in tune with its time, manages to connect the aesthetic and formal aspirations with the contents to interfere directly in these transformations. Koellreutter composed three especial pieces in the 1980s here chosen as the basic material for examples and models: Ácronon, Nova-mente and Rôdo, works that once again announced the new, which fifty years after he introduced in Brazil again as a phenomenon of novelty (Chapter III). Attempts to show (Final Remarks) how the composer, in dealing with these two forces - tradition and modernity. Finally we build a relationship that he calls a retritive alpha. His concept of the opposite without contradiction where he can integrate tradition and rupture as well as noise and information, establishing an intimate relationships between ethics and aesthetics.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Turchi, João Dias. "Rubricagem: o texto do outro." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27155/tde-22032017-114344/.

Full text
Abstract:
Hoje eu vou morrer para nascer de novo. E como escrever histórias que existem em voz alta e que nunca quiseram estar nesta dissertação? Escrevo aqui uma dramaturgia a partir da alteridade, transformo o texto de um outro pela minha autoria. Procuro, assim, problematizar os usos de um discurso alheio ao escritor, como fundamento para o teatro. Para tanto, apresento três ações artísticas que realizei, Consulta, Fim da Fila e Jogo do Gênero, que são o motor para se pensar como a apropriação do real pode culminar na construção de um texto, processo que chamo de rubricagem. A presença física do dramaturgo em diálogo com o outro possibilita a construção de uma dramaturgia situada em campos expandidos do teatro, evidencia a performatividade do gesto, tanto no processo quanto na obra, e permite pensar caminhos da dramaturgia a partir da aproximação a alguém desconhecido.
Today I will die in order to be reborn. How to write spoken-word stories that never wanted to appear in this thesis? I describe here a dramaturgy of alterity, transforming the text of another into my own words. I thus seek to problematize the uses of a discourse foreign to the author as a foundation for theater. Therefore, I present three performances I have realized-- Consulta, Fim da Fila, and Jogo do Gênero--which drive my consideration about how the appropriation of the real can culminate in the construction of a text, a process I term rubricagem-- rubrication. The physical presence of the playwright in dialogue with another enables the construction of a text set in expanded domains of theatre, demonstrating the gesture\'s performativity--both in the process and final piece--and allowing us to conceive a dramaturgy that emanates from the approximation of someone unknown.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Sanz, Kirbis David. "Aplicación de las técnicas de visión artificial como herramientas de expresión audiovisual en el campo del cine interactivo." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2014. http://hdl.handle.net/10251/36531.

Full text
Abstract:
En este estudio práctico sobre nuevas estrategias de lenguaje audiovisual se utilizan sistemas innovadores de hardware y software de visión artificial a la hora de buscar otras aplicaciones artísticas de los recursos cinematográficos tanto en la adquisición (encuadre, movimientos, fuera de campo, etc.) como en el montaje (fundidos, cortes, elipsis, metáforas, etc.). La hipótesis que aquí se propone es que las herramientas y técnicas de visión artificial pueden ser utilizadas para generar nuevos lenguajes audiovisuales en el campo del cine interactivo. Para demostrar esta hipótesis se siguen una serie de pasos consecutivos que han permitido llevar una investigación progresiva sobre la base de un estudio de referentes artísticos. A partir de este estudio se han sintetizado una serie de conceptos clave identificados tanto en las obras artísticas como en los debates críticos referenciados. Con estos conceptos como guía se han elaborado una serie de estudios experimentales previos al desarrollo de los prototipos que finalmente componen el sistema completo expuesto al público tras ser finalizado. Tanto de las pruebas de campo de los estudios experimentales como de la exposición del prototipo final se extrajeron una serie de conclusiones a modo de evaluación de los resultados globales del estudio. Finalmente, a partir de estas conclusiones se han perfilado posibles líneas futuras de investigación. Como resultado, por una parte se han obtenido relaciones entre sonido e imagen que son singulares en el empleo de recursos como el ritmo de cambio de plano, la interdependencia sonido-imagen o el tipo de sincronía sonido-imagen en comparación con los audiovisuales desarrollados habitualmente por otros medios en contextos similares; por otra parte se ha demostrado, por medio de una serie de experimentos de campo, que depositar parcialmente la responsabilidad creativa de audiovisuales en un dispositivo automático puede proporcionar nuevas experiencias estéticas al espectador.
Sanz Kirbis, D. (2014). Aplicación de las técnicas de visión artificial como herramientas de expresión audiovisual en el campo del cine interactivo [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/36531
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Silva, Soraia Maria. "Profetas em movimento : um processo de criação em dança a partir da releitura das dinamicas de movimento que se desprendem dos gestos e posturas do estatuario dos profetas em Congonhas do Campo." [s.n.], 1994. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/285089.

Full text
Abstract:
Orientadores: Monica Allende Serra, Eusebio Lobo da Silva
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes
Made available in DSpace on 2018-07-20T13:28:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silva_SoraiaMaria_M.pdf: 7538155 bytes, checksum: 2e3070a3cc1264d607ced191739d9658 (MD5) Previous issue date: 1994
Resumo: Este trabalho foi o resultado de um estudo de Composição Coreográfica, que utilizou um interjogo teórico-prático, de observação e transposição das qualidades de movimento que se desprendem da atitude interna transmitida na postura das esculturas dos 12 Profetas do Aleijadinho em Congonhas do Campo (MG). O interjogo teórico-prático foi possível através da aplicação dos princípios espaciais (Corêutica) e dos fundamentos teóricos e práticos da análise do movimento (Eukenética) desenvolvidos por Rudolf Laban. O interjogo teórico-prático utilizado na pesquisa auxiliou a criação e diferenciação das dinâmicas de movimento expressivo, relativas a cada personagem Profeta representado na dança. Inaugurando uma nova sistematização de técnicas e processos na composição coreográfica, para ultrapassar a subjetividade do artista criador e atingir um método de criação integrando o reflexivo e o espontâneo. O método desenvolvido seguiu processos de afunilamentos e expansões, ora focalizando instrumentos aplicativos de desenvolvimento coreográfico e ora ampliando o foco para as várias etapas, teóricas e práticas, de desenvolvimento da pesquisa, que culminaram na elaboração desta dissertação e do espetáculo apresentado. Esperamos que o trabalho desenvolvido tenha contribuído no sentido de inaugurar caminhos para a reflexão e o desenvolvimento de trabalhos artísticos dentro da esfera acadêmica, bem como no sentido de fomentar o intercâmbio da Universidade com a comunidade através da realização da defesa da tese e do espetáculo, fora do recinto acadêmico
Abstract: Not informed.
Mestrado
Mestre em Artes
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Oliveira, Edmon Neto de. "Escrita crítica, escrita criativa e leituras sobre (e com) o esporte: o corpo em movimento ressensualizando a razão." Universidade Federal de Juiz de Fora (UFJF), 2018. https://repositorio.ufjf.br/jspui/handle/ufjf/6908.

Full text
Abstract:
Submitted by Geandra Rodrigues (geandrar@gmail.com) on 2018-06-28T12:24:40Z No. of bitstreams: 1 edmonnetodeoliveira.pdf: 2073943 bytes, checksum: f29b61fae671ca6291653b60b67b9d7b (MD5)
Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2018-07-03T15:22:59Z (GMT) No. of bitstreams: 1 edmonnetodeoliveira.pdf: 2073943 bytes, checksum: f29b61fae671ca6291653b60b67b9d7b (MD5)
Made available in DSpace on 2018-07-03T15:22:59Z (GMT). No. of bitstreams: 1 edmonnetodeoliveira.pdf: 2073943 bytes, checksum: f29b61fae671ca6291653b60b67b9d7b (MD5) Previous issue date: 2018-05-14
CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior
Esta tese é desenvolvida a partir de diversas leituras analíticas de escritos produzidos por diferentes autores nos últimos três séculos. Textos que no interior dos quais discutiram-se propostas para o ofício da crítica da literatura e das artes que se faz e se experimenta no bojo da inventividade. Em primeiro lugar nutre-se uma concepção, já compartilhada com autores de referência, de que é mais fecunda a crítica que se apropria de seu objeto referencial e a ele se funde, criando uma estrutura nova, dotada do mesmo status da obra abordada e, assim, sendo compreendida no limiar da literatura. A proposta que se torna o problema do trabalho de pesquisa, contudo, é um exercício crítico-performático com um poema sobre o surfe, escrito pelo poeta brasileiro Alberto Pucheu, a partir do qual se busca uma ideia de paradigma para a relação entre a produção crítica e a produção literária hoje. Para tanto, o parâmetro estético da tese mira no tom livre e rigoroso do ensaio, bem como no apelo às experiências corporais de modalidades esportivas acessadas numa correspondência com a experiência artístico-literária. Isso pode ser compreendido na medida do pareamento dessa experiência com os múltiplos movimentos do corpo, na manutenção de uma saúde, assim como preconizam pensadores como Gilles Deleuze. Em seguida, ensaios de envergadura experimental e heterodoxa são produzidos à luz dos parâmetros estabelecidos a priori, na medida em que tecem uma linha de leitura aproximativa entre os fragmentos de Friedrich Schlegel, parte da obra autobiográfica de Henry Miller e os escritos e performances de Roberto Corrêa dos Santos, cada qual ilustrando uma atitude do corpo como sendo correspondente ao ofício de escritores, críticos e artistas que eles são. Cria-se, ao fim, um elo entre os recortes analisados de cada autor, que se solda numa parábola nietzschiana pensada junto com a imagem dos levantadores de peso olímpico. A tese pode, de alguma forma, contribuir para o debate inserido no campo expandido dos estudos literários contemporâneos.
The present thesis is developed from several analytical readings of writings from different authors in the last three centuries, inside which are discussed proposals for the metier of literary and arts review, made and experienced through inventiveness. Firstly, there is a fostered conception, already shared with authors of reference, which sees the criticism which appropriates its referential object and merges with it as more fruitful, creating a new structure endowed with the same status of the work approached and thus being understood at the threshold of the literature. The proposal that becomes the core of this research, however, is a critical and performative exercise with a poem about surfing, written by Brazilian poet Alberto Pucheu, from which a paradigm idea is sought for the connection between the critical and literary production today. Therefore, the aesthetic parameter of this thesis looks at the free and rigorous tone of the essay, as well as the appeal to the corporal experiences of sports modalities approached in correspondence with the artistic and literary experiences. This can be understood through the pairing of this experience with the multiple movements of the body, in the maintenance of health, as advocated by thinkers such as Gilles Deleuze. Subsequently, experimental and heterodox essays are produced in the light of the parameters established earlier, as they weave an approximate reading thread between the fragments of Friedrich Schlegel, part of Henry Miller's autobiographical work and the writings and performances of Roberto Corrêa dos Santos, each illustrating an attitude of the body as corresponding to the craft of writers, critics and artists they are. At the end, a link is created between the analyzed excerpts of each author, welded in a Nietzschean parable thought through the image of the Olympic weight lifters. This thesis may in some way contribute to the debate within the expanded field of contemporary literary studies.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Dalacorte, Tereza Cristina Faria. "Percorrendo o conjunto da obra do artista Tony Smith: entre a década de 1960 à 1970." Universidade Federal de Goiás, 2017. http://repositorio.bc.ufg.br/tede/handle/tede/8275.

Full text
Abstract:
Submitted by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2018-03-29T11:22:56Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Tereza Cristina Faria Dalacorte - 2017.pdf: 4102159 bytes, checksum: fd7c2399b73c06baadf93f9849ec03f5 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2018-03-29T11:40:39Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Tereza Cristina Faria Dalacorte - 2017.pdf: 4102159 bytes, checksum: fd7c2399b73c06baadf93f9849ec03f5 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2018-03-29T11:40:39Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Tereza Cristina Faria Dalacorte - 2017.pdf: 4102159 bytes, checksum: fd7c2399b73c06baadf93f9849ec03f5 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-09-15
The present thesis proposes a trajectory through the work collection created by the North- American author Tony Smith from 1960 to 1970. The examination of this interval of his artwork is developed based on a bibliographical approach of the life and work of the same era in terms of the aesthetic and historical time in North-America. In addition, this thesis also investigates the interrelation of the analytical aspects of the theme and attempts make a critical review or essay on the topic, as it proposes not only an objective analysis of the subject but also a consideration on the poetic observed in the in the studied artworks. This reflection is built according to the paradox presence/absence of the artworks in the space they occupy. Such cogitation also takes into consideration the fact that the blackness of these artwork volumes could possibly confront their own existences. Finally, this research concentrates on the analysis of the expansion of Tony Smith's artwork in relation to both architectonic and urban spaces, with implications on their possible dialects and/or confrontations.
O projeto desta dissertação propõe um percurso pelo conjunto da obra do artista norte-americano Tony Smith produzidas entre a década de 1960 à 1970. Este recorte é desenvolvido mediante uma abordagem bibliográfica das obras e vida do artista inter-relacionado ao contexto estético e histórico norte-americano do período. No entanto o projeto é também uma inter-relação entre análise e ensaio, pois aqui desenvolvemos não apenas um levantamento objetivo como tambémuma reflexão a respeito da poética a qual percebemos nas obras analisadas. Tal reflexão é construída segundo o paradoxo presença e/ou ausência das obras no espaço que as contêm, considerando também que o negrume de suas volumetrias possivelmente confrontariam sua própria existência. A pesquisa se estende ainda na análise da expansão das obras e sua relação com o espaço arquitetônico e urbano, implicando suas possíveis dialéticas e/ou confrontos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Garcia, Rodolfo Vazquez. "As formas de escritura cênica e presença no Teatro Expadido dos Satyros." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27156/tde-15052017-160040/.

Full text
Abstract:
Esta pesquisa aborda as possibilidades de dramaturgia e de presença que as novas tecnologias da Era Digital oferecem para o fenômeno teatral a partir da observação e reflexão do processo de criação dos espetáculos de Teatro Expandido realizados pela companhia de teatro Os Satyros durante os anos de 2014 e 2015. Usando a abordagem metodológica de pesquisa/ação (Michel Thiollent), as investigações empíricas resultaram na dramaturgia e encenação dos sete espetáculos do projeto E se fez a humanidade ciborgue em sete dias. A partir da revisão bibliográfica baseada em pensadores do teatro como Béatrice Picon-Vallin, Josette Féral, Silvia Fernandes, Erika Fischer-Lichte, Marcelo Denny e Jeniffer Parker-Starbuck, bem como em cientistas sociais e estudiosos da Comunicação como Slavoj ?i?ek, Jürgen Habermas, Zygmunt Bauman, Manuel Castells e Shanyang Zhao, são analisados aspectos do processo de criação de cenas em que as tecnologias contemporâneas contribuíram para formas expandidas de presença e dramaturgia, do ponto de vista do diretor-dramaturgo. A pesquisa visa contribuir para a discussão das potencialidades tecnológicas do teatro contemporâneo. Este trabalho se dirige a alunos de graduação e pós-graduação interessados nas artes cênicas contemporâneas, encenadores interessados em tecnologia da cena e formas expandidas de dramaturgia.
This research discusses the possibilities of playwright and presence that the new technologies of the Digital Age offer to the theatrical phenomenon, based on the observation and thinking of the creation process of the augmented theater performances developed by the theater company Os Satyros during 2014. Following the action research methodology proposed by Michel Thiollent, the empirical investigations resulted in the dramaturgy and mise-en-scène of the seven performances of the project \"And so was the Cyborg Mankind made in seven days\". From the bibliographic review based on theater thinkers such as Béatrice Picon-Vallin, Josette Féral, Silvia Fernandes, Marcelo Denny and Jeniffer Parker-Starbuck, as well as social scientists such as Slavoj ?i?ek, Jürgen Habermas, Zygmunt Bauman, Manuel Castells and Shanyang Zhao, a series of scenes and investigations made in the project are analysed. The research aims to contribute to the discussion of the potentialities of contemporary theater. It adresses stage arts graduation and post-graduation students, theater directors interested in stage technology and hybrid stage artists.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Nunes, Ellen de Medeiros. "Outros cinemas." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/27/27159/tde-07032017-135740/.

Full text
Abstract:
Outros cinemas é uma pesquisa teórico-prática que discorre sobre o deslocamento do dispositivo cinema para os espaços da arte. São tomadas como ponto de partida as práticas pré-cinematográficas, seguidas das práticas com o dispositivo cinema desenvolvidas nos anos 1960 e 1970, no âmbito artístico internacional e nacional. Por fim, trabalhos produzidos por mim e em parceria com o grupo Poéticas Digitais apontam para reflexões acerca do contexto contemporâneo. Sem isolar a problemática brasileira em relação ao conjunto da produção mundial, este trabalho se propõe o desafio de pensar os contextos internacional e nacional da presença do dispositivo cinema como estratégia artística para a espacialização e desmaterialização e a abertura para a participação do público na passagem dos anos 1960 para os anos 1970, além de apontar para um modo de entendimento do contexto contemporâneo por meio de projetos pessoais. Esta pesquisa busca, por meio dos artistas Anthony McCall, Paul Sharits, Stan VanDerBeek e Hélio Oiticica, explorar suas reflexões particulares e confirmar a presença definitiva dos artistas contemporâneos no debate crítico. Por esse viés, o dispositivo cinema é contextualizado em três viradas históricas: na transição para o modernismo, no pós-modernismo e na contemporaneidade. Essas passagens pontuam rupturas e atualizações do dispositivo, ao mesmo tempo que revelam as circunstâncias do deslocamento das salas escuras para o cubo branco.
Other cinemas is a theoretical and practical study addressing the displacement of the of the cinematic apparatus in contemporary art. Precinematic strategies are taken as a starting point, followed by the practices of the cinematic apparatus developed in the 1960s and 1970s, at international and national levels. In conclusion, works developed by me and in partnership with the group Digital Poetics lead to reflections on the contemporary context. Encompassing the Brazilian problematic in relation to the body of international production, this research attempts to undertake the challenge of reflecting about the presence of the cinematic apparatus in both international and national contexts as artistic strategy of spatialization, dematerialization and topening for public participation in the passage of the 1960s to the 1970s, furthermore it indicates to one way of understanding contemporary context through personal projects. This research explores the works of Anthony McCall, Paul Sharits, Stan VanDerBeek and Hélio Oiticica, and these artists\' personal reflections, as it confirms the definitive presence of contemporary artists in the critical debate. From this angle, the cinematic apparatus is contextualized in three historical turns: the transition to modernism, to postmodernism and to contemporaneity. These passages punctuate ruptures and updates of the cinematic apparatus at the same time it reveals the circumstances of its displacement from dark rooms to the white cube.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Meneses, Gutiérrez Juan Pablo. "La imagen expandida. Cuerpo, tiempo y espacio en la fotografía mexicana (1994-2014)." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2016. http://hdl.handle.net/10251/62591.

Full text
Abstract:
[EN] Summary in English This doctoral thesis seeks to explain, describe, and understand the phenomenon of authorial Mexican photography from 1994 to 2014 through the concept of expanded image. I describe expanded image as a key to new discursive, conceptual, and supportive possibilities that articulate post-modern practices and as a strategy of visual arts production in which the traditional forms are modern. Photography in Mexico since the 1990's was primarily influenced by Performance and Installation Art, but lost its qualities related to documental photography and was far from being an iconic register of social reality. Since the 90's, photographers started to use other art disciplines to widen their limits and production fields, and by such means photography began to redefine itself as expanded image. The display fields of photography have changed radically and bit-by-bit this change becomes familiar. For the analysis of images I use the visual art critique methods of Professor Carlos Blas Galindo of the National Research, Documentation, and Information Center of Plastic Arts (CENIDIAP) of the National Institute of Fine Arts (INBA). The method consists of describing and analyzing three principal elements: 1. Esthetics: Expressive Force, 2. Thematics: Motive or principal matter, Thematic Treatment, the author's Posture towards the work, the author's Opinion towards the time period, Psychological implications and communicative Efficacy and 3. Artistics: Maturity of individual style, Originality, Technical repertoire and manner of application, Materials and procedures, Justification, Quality of production, Solutions of composition, chromatics, and Relationship of the work with the artistic context. Research consists of three thematic axes: Body, Time, and Space. In the first chapter Body/Performance in Mexican photography, I mainly approach the existing link between Performance Art and Photography as a metaphor of construction of meaning, thinly linked with feminist stances, and where, evidently, the discourse of gender is a characteristic. As in the chapter on space, I intend to analyze photography not only as a register, but also as the final support of a performative process. In the second chapter I approach the last thematic axis: Time/Memory, linked to the staging, nostalgia, footprint, and inquiry of archives as an appropriation of memory. In this chapter I analyze authors who link photography with practices such as Installation or object art. In the conclusions I can, with certainty, make an analysis of photographers from 1994 to 2014, and will be capable of linking Mexican photography with expanded image from a theoretical and historical reflection. In the third chapter of my thesis Space/Installation in Mexican photography, I approach the artistic practices linked to space as a significant part of the work, specifically with disciplinary crossings with the installation and the intervention of the landscape, in which photography is no longer used as a medium for obtaining a visual register of reality, but rather as a symbolic interpretation of it. Photographers start linking installation in their projects, which is where I detect an expansion of image in the mode of producing works, by the use of space as an intrinsic part of the piece, where there is a disciplinary cross between Photography and Installation art. My interest centers on how photographers and visual artists widened or expanded the fields of artistic production through photography through other disciplines, lending meaning to space at the same time.
[ES] Resumen en Castellano La presente tesis doctoral busca explicar, describir y entender el fenómeno de la fotografía mexicana autoral de 1994 a 2014 a partir del concepto de imagen expandida. Describo a la imagen expandida como las nuevas posibilidades discursivas, conceptuales y de soporte que articulan las practicas posmodernistas; como una estrategia de producción de las artes visuales en donde las formas tradicionales modernistas. La fotografía en México desde la década de los noventa fue influida principalmente por la performance y la instalación perdió sus cualidades relacionadas con la fotografía documental, lejos de ser un registro icónico de la realidad social. Desde los noventa los fotógrafos comenzaron a utilizar otras disciplinas del arte para dilatar sus límites y campos de producción, y de tal modo la fotografía comenzó a redefinirse como imagen expandida. Los campos de representación de la fotografía han cambiado radicalmente y poco a poco ese cambio se torna familiar. Para el análisis de la imágenes utilizo el método de critica de artes visuales del maestro Carlos Blas Galindo del Centro Nacional de Investigación, Documentación e Información de Artes Plásticas (CENIDIAP) del Instituto Nacional de Bellas Artes (INBA), el método consiste en describir y analizar tres elementos principales: 1. Estéticos: Fuerza Expresiva, 2. Temáticos: Motivo o asunto principal, Tratamiento temático, Postura del autor ante su obra, Opinión del autor sobre su tiempo, Implicaciones psicológicas y la Eficacia comunicativa. y 3. Artísticos: Madurez de estilo individual, Originalidad, Repertorio técnico y manera de aplicarlo, Materiales y procedimientos. Justificación, Calidad de factura, Soluciones de composición, cromáticas y la Relación de la obra con el contexto artístico. La investigación consta en tres ejes temáticos: Cuerpo, Tiempo y Espacio. En el primer capitulo Cuerpo / Performance en la fotografía mexicana, abordo principalmente el vínculo existente entre el performance y la fotografía como metáfora de construcción de significado, estrechamente vinculado con posturas feministas, y donde, evidentemente, el discurso de género es una característica. Al igual que en el capítulo de espacio pretendo analizar a la fotografía no sólo como registro, sino como soporte final de un proceso performático. En el segundo capítulo abordo el último eje temático: Tiempo/Memoria, vinculado a la puesta en escena, la nostalgia, la huella y la indagación de archivos como apropiación de la memoria. En este capítulo analizo autores que vinculan la fotografía con prácticas como la instalación o el arte objeto. En las conclusiones podré, con certeza, hacer un análisis de fotógrafos desde 1994 a 2014, y seré capaz de vincular a la fotografía mexicana con la imagen expandida desde una reflexión teórica e histórica. En el tercer capítulo de mi tesis Espacio / Instalación en la fotografía Mexicana, abordo las prácticas artísticas vinculadas al espacio como parte significativa de la obra, específicamente con cruces disciplinarios con la instalación y con la intervención del paisaje, en donde la fotografía ya no sólo se utiliza como un medio de obtener registro visual de la realidad, sino como una interpretación simbólica de la misma. Los fotógrafos comienzan a vincular a la instalación en su proyectos y es en donde detecto una expansión de la imagen en el modo de producir obras, por el uso del espacio como parte intrínseca de la pieza, donde se cruzan disciplinariamente la fotografía y la instalación. Mi interés se centra en el cómo los fotógrafos y artistas visuales dilataron o expandieron los campos de la producción artística desde la fotografía a través de otras disciplinas, significando al espacio al mismo tiempo.
[CAT] La present tesi doctoral cerca explicar, descriure i entendre el fenomen de la fotografia mexicana autoral de 1994 a 2014 a partir del concepte d'imatge expandida. Descric a la imatge expandida com les noves possibilitats discursives, conceptuals i de suport que articulen les practiques posmodernistes; com una estratègia de producció de les arts visuals on les formes tradicionals modernistes; la fotografia a Mèxic va ser influïda principalment pel performance i la instal·lació va perdre les seues qualitats relacionades amb la fotografia documental, lluny de ser un registre icònic de la realitat social. Des dels noranta els fotògrafs van començar a utilitzar altres disciplines de l'art per a dilatar els seus límits i camps de producció, i de tal manera la fotografia va començar a redefinir-se com a imatge expandida. Els camps de representació de la fotografia han canviat radicalment i a poc a poc aqueix canvi es torna familiar. Per a l'anàlisi de la imatges utilitze el mètode de critica d'arts visuals del mestre Carlos Blas Galindo del Centre Nacional de Recerca, Documentació i Informació d'Arts Plàstiques (CENIDIAP) de l'Institut Nacional de Belles arts (INBA), el mètode consisteix a descriure i analitzar tres elements principals: 1. Estètics: Força Expressiva, 2. Temàtics: Motiu o assumpte principal, Tractament temàtic, Postura de l'autor davant la seua obra, Opinió de l'autor sobre el seu temps, Implicacions psicològiques i l'Eficàcia comunicativa. i 3. Artístics: Maduresa d'estil individual, Originalitat, Repertori tècnic i manera d'aplicar-ho, Materials i procediments. Justificació, Qualitat de factura, Solucions de composició, cromàtiques i la Relació de l'obra amb el context artístic. La recerca consta en tres eixos temàtics: Cos, Temps i Espai. En el primer capitule Cos / Performance en la fotografia mexicana, aborde principalment el vincle existent entre el *performance i la fotografia com a metàfora de construcció de significat, estretament vinculat amb postures feministes, i on, evidentment, el discurs de gènere és una característica. Igual que en el capítol d'espai pretenc analitzar a la fotografia no solament com a registre, sinó com a suport final d'un procés performático. En el segon capítol aborde l'últim eix temàtic: Temps/Memòria, vinculat a la posada en escena, la nostàlgia, la petjada i la indagació d'arxius com a apropiació de la memòria. En aquest capítol analitze autors que vinculen la fotografia amb pràctiques com la instal·lació o l'art objecte. En les conclusions podré, amb certesa, fer una anàlisi de fotògrafs des de 1994 a 2014, i seré capaç de vincular a la fotografia mexicana amb la imatge expandida des d'una reflexió teòrica i històrica. En el tercer capítol de la meua tesi Espai / Instal·lació en la fotografia Mexicana, aborde les pràctiques artístiques vinculades a l'espai com a part significativa de l'obra, específicament amb creus disciplinaris amb la instal·lació i amb la intervenció del paisatge, on la fotografia ja no només s'utilitza com un mitjà d'obtenir registre visual de la realitat, sinó com una interpretació simbòlica de la mateixa. Els fotògrafs comencen a vincular a la instal·lació en el seu projectes i és on detecte una expansió de la imatge en la manera de produir obres, per l'ús de l'espai com a part intrínseca de la peça, on es creuen disciplinàriament la fotografia i la instal·lació. El meu interès se centra en el com els fotògrafs i artistes visuals van dilatar o van expandir els camps de la producció artística des de la fotografia a través.
Meneses Gutiérrez, JP. (2016). La imagen expandida. Cuerpo, tiempo y espacio en la fotografía mexicana (1994-2014) [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62591
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Barbotto, Silvia. "Vita-coras de una etnografía itinerante, subjetiva y social: textos polisémicos y experiencialidad transdisciplinar." Doctoral thesis, Universitat Politècnica de València, 2014. http://hdl.handle.net/10251/34783.

Full text
Abstract:
El trabajo analiza el concepto de bitácora como objeto/sujeto en donde confluyen aportes individuales y colectivos, sobretodo en el caso de las bitácoras comunitarias. Además de considerar las bitácoras personales se analizarán las bitácoras/bocetos de autores con trayectoria: solitamente escritas por viajeros, antropólogos, comunicadores o artistas, se trata de una base de datos en donde surge la hp de que el mismo material pueda ser considerado académicamente desde diferentes disciplinas cuales la ciencia de la comunicación, la semiótica, las teorías del arte y la antropología cubriendo así múltiples definiciones de medio de comunicación, libro de artista o diario de campo y hasta salirse de las mismas para encontrar entereza en un solo suporte. Lo que implicaría legitimación de unas nuevas herramientas para el trabajo académico y la abertura a estudios interdisciplinarios basados en la expresión visual; además de garantizar un soporte caracterizado por la autoreflexividad, la concientización y la creatividad. A lo largo de la investigación se plantea que la posibilidad expresiva ínsita en las bitácoras contribuya al desarrollo personal y eventualmente social, capacite y empodere quienes las escriben subrayando la posibilidad de tener voz; siendo una herramienta maleable, fácil de utilizar y transportar y económica puede tener un amplio utilizo por parte de quien quiera utilizarlas como medio expresivo. La investigación se acerca a las bitácoras personales escritas desde el 2005 por un total de treinta cinco cuadernos, al mismo tiempo analiza las bitácoras de otros autores contemporáneos internacionales: se trabajará con artistas, literatos, antropólogos, comunicólogos, semióticos y viajeros profesionales. Los conceptos claves serán la relación con lo local y el desarrollo, la creatividad, la percepción y significación, la interdisciplina y la autoreflexividad. Pero al mismo tiempo habrá énfasis en el concepto de autor con un apartado dedicado a la otredad, a la autoría comunitaria hasta llegar a la plasmación teórico-pragmática de unos cuadernos de autoría comunitaria, previo talleres artísticos y prácticas expresivas. Un entero capítulo explica las experiencias significativas detallando las modalidades metodológicas y un sub-capítulo será dedicado a la planeación de una exposición formal de todo este trabajo.
Barbotto, S. (2013). Vita-coras de una etnografía itinerante, subjetiva y social: textos polisémicos y experiencialidad transdisciplinar [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/34783
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Mateus, Andreia Filipa 1990. "Do monumento à escultura no campo expandido : três casos exemplares." Master's thesis, 2016. http://hdl.handle.net/10451/23594.

Full text
Abstract:
This dissertation proposes to study the concept of expanded field, developed by Rosalind Krauss, present in the work of three portuguese contemporary sculptors: Pedro Cabrita Reis, Fernanda Fragateiro and Rui Chafes. The study will be on the carvings, “Sem título”, “Jardim das “Ondas” and “Horas de Chumbo”, which are at the Parque das Nações ordered during the Grande Exposição Universal Expo’98, they presuppose an emancipated spectator. This feature combines the works of the three artists, though in diffrent ways, either by touch , memory, and the idea, respectively
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Rama, Samuel José Travassos. "Una construcción teórico-prática del paisaje en el campo escultórico." Doctoral thesis, 2013. http://hdl.handle.net/10400.8/3971.

Full text
Abstract:
El presente trabajo de investigación intenta dar cuerpo a una posibilidad de articulación teórico-práctica del paisaje en el campo de lo escultórico. De esta forma, se ha pretendido construir un itinerario reflexivo en torno a una serie de cuestiones –enunciadas por nuestras palabras clave–, que fueron suscitadas por un conjunto de propuestas plásticas realizadas antes del inicio de este trabajo de investigación.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Anselmo, Carolina de Castro. "Arte como campo expandido do urbanismo." Dissertação, 2011. https://repositorio-aberto.up.pt/handle/10216/70521.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Anselmo, Carolina de Castro. "Arte como campo expandido do urbanismo." Master's thesis, 2011. https://repositorio-aberto.up.pt/handle/10216/70521.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Abrantes, Mariana Pinto. "Ar(t)quitectura : arquitectura no campo expandido." Master's thesis, 2013. http://hdl.handle.net/10316/24411.

Full text
Abstract:
Dissertação de Mestrado Integrado em Arquitectura, apresentada ao Departamento de Arquitectura da F. C. T. da Univ. de Coimbra.
A arquitectura no seu campo artístico foi um ponto de paragem na procura de um tema para uma investigação. Uma paragem que se expandiu em várias questões: Arquitectura é arte, ou é uma arte? Pode a arte ter uma linguagem arquitectónica? Quando se separaram os dois saberes (se alguma vez se separaram)? Qual o lugar da arte na arquitectura, hoje? Afinal, o que é então a arquitectura? Esta investigação compreende 3 capítulos que procuram mais do que encontrar respostas (se as houver), conhecer novas relações, divulgar novas perspectivas, explorar pensamentos e opiniões, levantar questões, criar discussões e dúvidas, e principalmente, percorrer um caminho acompanhado destas problemáticas. No capítulo I proponho uma análise aos acontecimentos históricos que foram condicionantes dos caminhos dos dois saberes. Procuro explorar, no I.I uma recolha mais ampla da história a partir do momento em que a arte e arquitectura se autonomizaram e fazer especial referência a movimentos que se irão tornar relevantes para o desenvolvimento da análise: o ready-made, o construtivismo, o modernismo, o brutalismo e a pop-art. Aprofundando este relacionamento histórico, no I.II, com a linha orientadora do artigo de Robert Morris “Notes on Sculpture” (1966) são exploradas as problemáticas comuns dos dois campos que se destacaram neste artigo, (relevo, cor, luz, forma, tamanho, escala, detalhe e envolvente) apesar da sua especificação escultórica. No I.III procuro o impacto na arquitectura com a reunião das várias artes num movimento modernista: o brutalismo. Um grupo composto por artistas, arquitectos, fotógrafos, etc, que partilhavam os mesmos ideais e que interagiam nas suas práticas, com especial foco nas exposições Parallel of life and art (1953) e This is tomorrow (1956). Como um caminho até à contemporaneidade o capítulo II apresenta uma panorâmica das relações entre a arquitectura e a expansão dos campos que interagem e se cruzam. A primeira abordagem, que apresento no II.I, é a relação da arquitectura como medium para a arte: Museu/ Galeria considerado um espaço para obras em oposição ao Site Specific projectando as obras para um espaço específico. Pretendo explorar a relação com os espaços expositivos e perceber se são condicionantes ou limitadores; e a evolução dessa participação artística em espaços construídos. Procuro assim exemplos de diálogos entre a obra de arte e os espaços de exposição, como no caso de Duchamp ao desafiar a liberdade da galeria, a ruptura de Mondrian, o desprendimento de Corbusier, e o conceito de museu como caixa branca. Ao sair do espaço delimitado do museu/galeria, transmitirá o site-specific (exemplos como Andrea Zittel, e Richard Serra) uma liberdade criativa mais intensa? Exponho assim a relação com o espaço e a obra em si, e a sua potência como experiência, concluindo com uma reflexão sobre a articulação entre a produção e a exposição, com uma especial referência ao Instituto Inhotim, no Brasil. A arquitectura no campo expandido é explorada, no II.II, em diferentes etapas. A primeira etapa corresponde a uma apropriação de um esquema de R. Krauss, no seu artigo “Sculpture in the Expanded Field” (1979) para a temática da arquitectura e procuro uma linha orientadora que vai determinar essa análise: corresponde à “Mesa redonda sobre Arte e Arquitectura” publicada na ArtForum (Oct. 2012), por artistas, arquitectos e teóricos. Para um desenvolvimento mais específico no diálogo dos dois pólos artísticos exploro, numa segunda etapa, a problemática da casa, da cidade, das relações espaço-tempo, e as relações pessoais (entre o autor e o público). O último capítulo (III) corresponde a um lado mais prático da investigação que se debruça sobre as obras de duas personalidades criativas da actualidade e reflectem os possíveis cruzamentos quer do artista na área arquitectónica - Rodrigo Oliveira (III.I), quer no arquitecto na área artística – Didier Fiuza Faustino (III.II). A metodologia prevista incluía uma pequena entrevista pessoal, preparada para cada um dos casos de estudo, complementada com uma análise interpretativa às obras relevantes para o tema; não tendo sido possível uma entrevista pessoal a Didier, realizo uma recolha de várias entrevistas e utilizo assim o seu testemunho sobre as suas intenções.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Silva, Marta Andreia. "Learning From Graffiti - A arte urbana como campo expandido da arquitetura." Master's thesis, 2017. http://hdl.handle.net/10316/81548.

Full text
Abstract:
Dissertação de Mestrado Integrado em Arquitetura apresentada à Faculdade de Ciências e Tecnologia
“ A cidade favorece a arte , é a própria arte . ” Considerando a cidade . Alvo de constantes fenómenos e intervenções , este mecanismo vivo e altamente complexo , é por excelência a esfera física de atuação do homem . Ao deambular pela cidade , sobressaem os cinzentos e os coloridos dos edifícios . Competem por uma visualidade urbana e partilham o espaço citadino . Estas leituras proporcionam a sua singularidade e identidade e refletem simultaneamente o quotidiano de uma sociedade . Assim , sendo os próprios edifícios e construções atos de manifestação e adaptação local , as ações artísticas provenientes no espaço publico urbano surgem também, neste contexto, como um ritual de expressão neste território . Estas atitudes criativas e artísticas no meio urbano , aliadas ao fazer arquitectónico desempenham um papel significante para a imagem da cidade contribuindo em estratégias de revitalização de espaços devolutos presentes na cidade . Utilizando a cidade quer na sua matriz sociocultural quer nas contradições económicas que a dominam , estas manifestações , surgem no âmbito urbano e assim como o fazer arquitectónico , modificam e interferem na experiência da cidade.
"The city favors art , it is art itself . " Considering the city . A target of constant phenomena and interventions , this living and highly complex mechanism is par excellence the physical sphere of man's performance .When wandering around the city , the gray and the colorful of the buildings stand out. They compete for an urban visual and share the city space. These readings provide their uniqueness and identity and reflect simultaneously the daily life of society .Thus , since the buildings itselfs and constructions are acts of manifestation and local adaptation , the artistic actions coming from the urban public space also appear in this context as a spontaneous ritual of expression in this territory . These creative and artistic attitudes in the urban environment , allied to the architectonic make play a significant role for the image of the city contributing in strategies of rehabilitation of empty spaces present in the city. Using the city as inspiration , these manifestations arise in the urban sphere and as well as the architectural making, modify and interfere in the experience of the city .
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Padini, Ornella. "Exploraciones sobre el cuerpo: cruces entre dibujo, grabado y performance." Bachelor's thesis, 2018. http://hdl.handle.net/11086/14342.

Full text
Abstract:
Este Trabajo Final, perteneciente a la Licenciatura en Grabado (Facultad de Artes, UNC) consiste en una producción e investigación de diferentes lenguajes artísticos (Dibujo, Grabado y Performances), para lo cual consideramos necesario abundar en la articulación teoría-praxis. Para el desarrollo de la mencionada investigación partimos de un proceso de producción personal, el cual consta de una serie de 8 (ocho) performances registradas audiovisualmente. Es importante mencionar que ésta es la parte más reciente de un proceso iniciado a finales del año 2013 en la cátedra Dibujo I (Plan 1985) a cargo de Prof. Adjunta a cargo de la Dra. Cecilia Irazusta y la Prof. Asistente Dra. Fabiola de la Precilla. A partir de ese momento, el cuerpo fue el tema y disparador de las producciones realizadas en el resto de mi trayecto por esta carrera; utilizando inicialmente el dibujo, y luego expandiendo la búsqueda en la imagen gráfica, en pequeños y grandes artefactos tridimensionales, instalaciones, intervenciones y performances.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Yustas, Martínez Laura. "Útiles para una valoración reflexiva y crítica del arte comprometido actual. Estudio de seis casos producidos en el Estado español entre 2012 y 2017." Doctoral thesis, 2020. http://hdl.handle.net/10251/149495.

Full text
Abstract:
[ES] Esta investigación propone un total de doce indicadores para el análisis reflexivo y crítico de obras de arte comprometido actuales. Para la elaboración de estos indicadores se presenta un enfoque teórico que parte de la sociología crítica del arte y de los estudios sobre Nuevos Movimientos Sociales, combinado con una aproximación práctica que analiza las característi-cas igualadoras y diferenciadoras de las obras escogidas. Los indicadores propuestos se dividen en tres niveles: contextual, específico para obras com-prometidas y general para cualquier propuesta artística. Los indicadores contextuales tienen en cuenta el estado de campo del arte y de los campos generales, exponen la posición que el o la artista ocupa en ellos y sitúan la obra escogida en el conjunto de su producción artística. Los indicadores específicos para el arte comprometido atienden a varias cuestiones: la simpli-cidad/complejidad de la obra, su claridad/opacidad, la reflexividad de la artista, la actualidad del tema tratado, la presencia de posiciones antagonistas a nivel social, el interés de la obra para colectivos concretos y la contribución a los marcos cognitivos no pertenecientes al cam-po específico del arte actual. Por último, los indicadores del tercer nivel analizan la obra en el campo del arte en base a dos cuestiones: la presencia de experiencia o de experimentación, y su carácter de producto o productora del medio artístico. El conjunto de la investigación propone una base teórico-práctica para el análisis reflexivo y crítico del arte comprometido actual, atendiendo especialmente al contexto en que se produce, a su impacto social y a las características propias de cada campo autónomo de producción cultural.
[EN] This research proposes twelve indicators for the reflective and critical analysis of contempo-rary 'committed' art pieces. A theoretical approach based on the critical sociology of art and the studies on New Social Movements is presented in order to elaborate these indicators, and it has been combined with a practical one, which analyzes the equalizing and differentiating characteristics of the chosen works of art. The proposed indicators are divided into three levels: contextual, specific for 'committed' art and general for any artistic piece. Contextual indicators take into account the artistic and gen-eral field's statement, they also expose each artist position on this artistic and general context and understands the piece of work on the context of his/her creator's artwork. The second level -specific- involve several issues: work's simplicity/complexity, its clarity/opacity, artist's reflexivity, the topicality of its subject, the presence of antagonistic positions in the social field, the interest of the work for concrete groups, and the contribution to cognitive frames outside the current artistic field. Finally, third level indicators analyze the work in the artistic field relying on two aspects: the presence of experience or experimentation, and its nature as artistic field's product or producer. The whole research proposes a theoretical-practical basis for the reflexive and critical analy-sis of contemporary 'committed' art. In order to do so, special attention is paid to the context in which it is produced, to its social impact and to the characteristics of each autonomous field of cultural production.
[CA] Esta investigació proposa un total de dotze indicadors per a l'anàlisi reflexiva i crítica d'obres d'art compromés actual. Per a l'elaboració d'estos indicadors es presenta un enfocament teòric que parteix de la sociologia crítica de l'art i dels estudis sobre Nous Moviments Socials, combinat amb una aproximació pràctica que analitza les característiques igualadores i diferen-ciadores de les obres triades. Els indicadors proposats es divideixen en tres nivells: contextual, específic per a obres com-promeses i general per a qualsevol proposta artística. Els indicadors contextuals tenen en compte l'estat de camp de l'art i dels camps generals, exposen la posició que l'artista ocupa en ells i situen l'obra triada en el conjunt de la seua producció artística. Els indicadors específics per a l'art compromés atenen diverses qüestions: la simplicitat/complexitat de l'obra, la seua claredat/opacitat, la reflexivitat de l'artista, l'actualitat del tema tractat, la presència de posici-ons antagonistes a nivell social, l'interés de l'obra per a col·lectius concrets i la contribució als marcs cognitius no pertanyents al camp específic de l'art actual. Finalment, els indicadors del tercer nivell analitzen l'obra en el camp de l'art en relació a dos qüestions: la presència d'experiència o d'experimentació, i el seu caràcter de producte o productora del medi artístic. El conjunt de la investigació proposa una base teoricopràctica per a l'anàlisi reflexiva i crítica de l'art compromés actual, atenent especialment el context en que es produeix, al seu impacte social i a les característiques pròpies de cada camp autònom de producció cultural.
Yustas Martínez, L. (2020). Útiles para una valoración reflexiva y crítica del arte comprometido actual. Estudio de seis casos producidos en el Estado español entre 2012 y 2017 [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/149495
TESIS
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography