To see the other types of publications on this topic, follow the link: Exilio.

Dissertations / Theses on the topic 'Exilio'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 dissertations / theses for your research on the topic 'Exilio.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Torres, Reyes Edgardo J. "El exilio como inspiración creativa: cuatro escritores vietnamitas de la diáspora." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/669489.

Full text
Abstract:
El nombre de Vietnam está estrechamente asociado a la guerra. La información sobre el país se limita básicamente a las crónicas sobre este conflicto bélico y su historia parece detenerse con la culminación del mismo en 1975. A través de las obra y la voz de cuatro exiliados vietnamitas: Kim Lefèvre, Andrew X. Pham, Kim Thúy y Andrew Lam, recreamos lo acontecido en Vietnam luego de culminada la guerra que condujo a más de un millón de personas al exilio. En este trabajo, hablamos sobre el exilio, sus orígenes y variantes. Echamos un vistazo a algunas olas de exilio y la manera en que diversos escritores reconocidos lo han vivido. Hacemos un recorrido por la historia de la literatura vietnamita desde sus inicios hasta llegar a la diáspora que escribe en francés e inglés y de la cual forman parte los escritores citados. Un apartado lo dedicamos a la literatura migrante de Quebec con el propósito de entender las características que distinguen esta literatura creada por refugiados e inmigrantes. A través de su voz conocemos las experiencias vividas antes, durante y después de la Guerra de Vietnam, el exilio y el proceso de adaptación al país de acogida. Estos escritores descubren en la escritura una excelente herramienta de ayuda en su proceso de definición de identidad que busca lograr un balance entre los dos hemisferios y los dos tiempos que les habitan. Como parte de este proceso, los escritores regresan a su tierra natal y analizamos los efectos que este evento les provoca. Exploramos las razones que los conducen a hacer su entrada al mundo de la literatura, los temas que comparten entre ellos y analizamos cómo la visión del exilio puede variar entre el escritor que se exilia y el refugiado convertido en escritor.
The name of Vietnam is closely associated with war. Information about the country is limited to the chronicles of this war and its history seems to stop with its culmination in 1975. Through the works and voices of four Vietnamese exiles: Kim Lefèvre, Andrew X. Pham, Kim Thúy and Andrew Lam, we recreate what happened in Vietnam after the end of the war that led more than a million people into exile. In this work, we talk about exile, its origins and variants. We take a look at some waves of exile and the way in which various renowned writers have lived it. We take a tour of the history of Vietnamese literature from its beginnings to reach the diaspora that writes in French and English and of which the writers mentioned are part. A section is dedicated to the migrant literature of Quebec with the purpose of understanding the characteristics that distinguish this literature created by refugees and immigrants. Through his voice we know the experiences lived before, during and after the Vietnam War, the exile and the process of adaptation to the host country. These writers discover in writing an excellent tool to help in the process of defining identity that seeks to achieve a balance between the two hemispheres and the two times that inhabit them. As part of this process, writers return to their homeland and analyze the effects that this event causes them. We explore the reasons that lead them to make their entry into the literary world, the issues they share with each other and analyze how the vision of exile can vary between the exiled writer and the refugee that has become a writer.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Baeza, Kallens Litzy. ""Voces del exilio": testimonios orales del exilio chileno en Edmonton, Canadá." Tesis, Universidad de Chile, 2004. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/108818.

Full text
Abstract:
Tesis para optar al grado de Magíster en Estudios Latinoamericanos.
A continuación se presenta una tesis cuya principal meta es conocer algunos actores sociales que han vivido el proceso del exilio en Edmonton, Canadá. El nacimiento de este trabajo proviene de un interés personal e intelectual para entender mi cultura de origen (la chilena) y aquella en que he vivido casi toda mi vida (la de Canadá). Un interés personal, porque aunque nací en Chile, mi familia fue exiliada a Canadá cuando apenas tenía yo nueve meses y he vivido en ese hermoso país toda mi infancia y juventud. Por demás, un interés intelectual, porque creo que es importante entender el concepto del exilio para entender a los seres que lo vivieron no solo en Canadá sino también en otras partes del mundo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Arriagada, Torres Yarenla. "Sefarad: Polifonía del exilio." Tesis, Universidad de Chile, 2007. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/110502.

Full text
Abstract:
Informe de Seminario para optar al grado de Licenciado en Lengua y Literatura Hispánica mención Literatura
El objetivo principal de esta investigación es realizar un análisis de la novela Sefarad del escritor español Antonio Muñoz Molina, tomando en cuenta principalmente el tema del exilio y el exilio interior, dando cuenta cómo ambos temas actúan como articuladores del argumento en toda la novela. A partir de los elementos que aparezcan como marcas del exilio dentro de la novela, se desarrolla el tema del exilio y el exilio interior tomando en cuenta estudios teóricos de diversos autores que han tratado este tema con anterioridad, como Paul Ilie y Michael Ugarte, entre otros, que pueden encontrarse en la bibliografía. Además la novela es analizada en su forma: cómo funciona la polifonía de voces que la componen, y en el plano del contenido: cómo funciona el tema del exilio principalmente.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Andrade, Patrícia Helena Baialuna de. "Vozes do desterro : a Literatura de Exílio alemã em seus periódicos e na obra de Anna Seghers /." Araraquara, 2015. http://hdl.handle.net/11449/126605.

Full text
Abstract:
Orientador: Karin Volobuef
Coorientador: Claudia Fernanda de Campos Mauro
Banca: Márcio Roberto do Prado
Banca: Márcio Scheel
Banca: Natália Corrêa Porto Fadel Barcellos
Banca: Wilma Patrícia Marzari Dinardo Maas
Resumo: Durante as décadas de 1930 e 1940, ao passo que o nacional-socialismo estabelecia-se no poder e instituía grandes mudanças na sociedade germânica, especialmente no que tange as liberdades individuais, a Alemanha teve suas fronteiras cruzadas por um número sem precedentes de intelectuais, políticos de esquerda, artistas e judeus. A massiva emigração resultou no estabelecimento de círculos de exilados em vários países do mundo. Forçados a deixar sua pátria para fugir das perseguições e mesmo do risco à própria vida que o nazismo lhes impunha, esses cidadãos enfrentaram toda sorte de dificuldades atreladas ao exílio; ainda assim, muitos deles usaram os recursos possíveis para engajar-se em um movimento de oposição ao fascismo, que se formou no meio intelectual e procurou atingir um público maior através de publicações. Partindo de algumas reflexões acerca do exílio e representações suas em algumas obras clássicas da literatura universal, voltamo-nos para o caso específico do exílio alemão, procurando melhor compreender os desdobramentos históricos, políticos, sociais e culturais que resultaram na diáspora dos maiores expoentes da arte alemã. A literatura produzida pelos alemães em terras estrangeiras, conhecida como Literatura de Exílio, é objeto de estudo deste trabalho em uma de suas mais relevantes manifestações: a publicação de periódicos, revistas sobre literatura e política, por meio das quais eram debatidas importantes questões da época, tanto de âmbito estético quanto ideológico. Procuramos mostrar a relevância desses periódicos para a Literatura de Exílio de modo geral e para a constituição de um movimento de oposição ao nacional-socialismo. Dentre os mais atuantes escritores envolvidos nesses projetos está Anna Seghers, judia e comunista, e, portanto, forçada ao exílio. Os romances e contos escritos pela autora no período em questão são considerados os mais relevantes de sua...
Abstract: During the 1930's and the 1940's, as national-socialism raised its domain and made profound changes in German society - especially about liberty -, Germany's boundaries were crossed by an enormous number of intellectuals, oppositional politicians, artists and Jews. This massive emigration had as a result the establishment of groups of exiled people in several countries. Compelled to leave their country to escape persecution and even risk to their own lives, these men and women faced all sorts of difficulties related to exile; nevertheless, many of them used every possible resource to engage themselves into an opposition movement against fascism, which was formed among the intellectuals and tried to reach a wider circle through publications. Starting with some reflections about exile and its representations in some classic universal literature pieces, we focus on the specific German case, aiming to better understand the historical - political, social and cultural - conditions that caused the diaspora of the most important names of German arts. The literature produced by the Germans living in foreign countries, named Exilliteratur, is the object of this study through one of its most relevant manifestations: the periodicals, magazines about literature and politics, on whose pages some of the most important issues of that time have been discussed, aesthetical and ideological. We aim to expose the importance of these periodicals to the Exilliteratur in general and to the constitution of a movement against Nazism. Amongst the main names of this movement is Anna Seghers', a Jew and communist writer forced to exile. Novels and short stories written by Seghers during her exile years are the highest renowned of her vast bibliography. As we present some of these texts, we aim to point to the ways the engagement and problems of that historical moment are transformed into literary art pieces
Doutor
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Trallero, Cordero Mar. "María Dolores Arana. El exilio literario republicano español de 1939 desde una perspectiva feminista." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2018. http://hdl.handle.net/10803/663978.

Full text
Abstract:
La historia del exilio literario republicano español de 1939 ha construido, a lo largo de estos casi ochenta años, un discurso con protagonistas destacados, con personajes en un segundo plano, y con otras figuras más escondidas. A las mujeres se las ha situado, de manera predominante, en este tercer espacio, prácticamente en la invisibilidad. Sin embargo, la crítica feminista se ha propuesto rescatar el papel de este colectivo con una serie de herramientas tomadas de otras corrientes críticas, como la Sociología de la Literatura. María Dolores Arana publicó su primer libro de poemas, Canciones en azul, en 1935, tenía un empleo como funcionaria del cuerpo auxiliar de aduanas, una prometedora carrera intelectual y un proyecto de vida en el que creía. La guerra civil la llevó a adquirir un compromiso con la República, que se traduciría en la participación como secretaria en el Segundo Congreso Internacional de Escritores para la Defensa de la Cultura, y a conocer a su compañero, José Ramón Arana (José Ruiz Borau). No obstante, la victoria de Franco en 1939 supuso el exilio para los Arana, primero unos meses en la República Dominicana y luego en México, donde se instalarían definitivamente. Las dificultades del exilio se agudizaron en el caso de Arana. Los apuros para conseguir un trabajo remunerado dignamente y el cuidado de su familia postergaron la continuación de una carrera truncada por el golpe militar de 1936. No obstante, en 1953 consiguió publicar su segundo libro de poesía, Árbol de sueños, antes había colaborado en revistas del exilio, como Aragón o Las Españas, y a partir de 1961 escribió para la revista española fundada por Camilo José Cela, Papeles de Son Armadans. A pesar de la complejidad de la vida cotidiana, agravada por la separación de José Ramón Arana, el anhelo intelectual no disminuyó en absoluto. Por el contrario, Arana persiguió siempre poder retomar su carrera como escritora, y por esta razón se mantuvo en constante contacto con intelectuales tanto mexicanos como españoles refugiados como ella, entre los cuales destacan, por el fuerte vínculo establecido, Guadalupe Dueñas y Fausto Vega, y Luis Cernuda y Concha Méndez. Todo ello desembocó, finalmente, en su aparición como crítica literaria de distintos periódicos y revistas mexicanos, en la publicación de dos libros divulgativos —Arrio y su querella (1966) y Zombies. El misterio de los muertos vivientes (1987)—, y en un empleo en la Secretaría de Gobernación de la República de los Estados Unidos Mexicanos. María Dolores Arana, por su trayectoria personal y literaria, constituye un ejemplo paradigmático de las mujeres españolas refugiadas en México a partir de 1939, y más concretamente las intelectuales. Poetas, dramaturgas, escritoras debieron invertir un esfuerzo mucho mayor que sus colegas hombres en retomar sus carreras profesionales, aunque no siempre les sería reconocido y sus obras valoradas en su justa medida. Sin embargo, la recuperación de estas mujeres y su producción literaria es fundamental para una mejor comprensión de la compleja y rica historia del exilio literario republicano español de 1939.
The history of the Spanish republican literary exile of 1939 has built, throughout these almost eighty years, a discourse with prominent protagonists, with characters in the background, and with other more hidden figures. Women have been placed, predominantly, in this third space, practically invisibility. However, the feminist critique has proposed to rescue the role of this collective with a series of tools taken from other critical currents, such as the Sociology of Literature. María Dolores Arana published her first book of poems, Canciones en azul, in 1935, had a job as an assistant customs officer, a promising intellectual career and a life project in which she believed. The civil war led her to acquire a commitment to the Republic, which would result in her participation as secretary in the Second International Conference of Writers for the Defense of Culture, and to meet her colleague, José Ramón Arana (José Ruiz Borau). However, the victory of Franco in 1939 meant exile for the Arana, first a few months in the Dominican Republic and then in Mexico, where they would definitely settle. The difficulties of exile were exacerbated in the case of Arana. The difficulties to get a decently paid job and the care of his family delayed the continuation of a career cut short by the military coup of 1936. However, in 1953 he managed to publish his second book of poetry, Árbol de sueños, before he had collaborated in magazines of exile, such as Aragón or Las Españas, and from 1961 he wrote for the Spanish magazine founded by Camilo José Cela, Papeles de Son Armadans. Despite the complexity of everyday life, aggravated by the separation of José Ramón Arana, the intellectual yearning did not diminish at all. On the contrary, Arana persecuted always to be able to resume her career as a writer, and for this reason she remained in constant contact with both Mexican and Spanish intellectuals like her, among whom, due to the strong bond established, Guadalupe Dueñas and Fausto Vega, and Luis Cernuda and Concha Méndez. All of this culminated, finally, in his appearance as a literary critic of various Mexican newspapers and magazines, in the publication of two informative books —Arrio y su querella (1966) and Zombies. El misterio de los muertos vivientes (1987)—, and in a job in the Ministry of the Interior of the Republic of the United Mexican States. María Dolores Arana, for her personal and literary career, is a paradigmatic example of Spanish women who have taken refuge in Mexico since 1939, and more specifically, intellectuals. Poets, playwrights, writers had to invest a much greater effort than their male colleagues to resume their professional careers, although they would not always be recognized and their works valued in their proper measure. However, the recovery of these women and their literary production is fundamental to a better understanding of the complex and rich history of the Spanish Republican literary exile of 1939.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Yousfi, López Yasmina. "La labor teatral de Josefina Plá: una escritora en la frontera." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/669905.

Full text
Abstract:
Josefina Plá (Isla de Lobos 1903 – Asunción 1999) es una intelectual de innegable importancia en la historia paraguaya contemporánea pues su producción cultural se cristaliza en diferentes ámbitos: poesía, narrativa, teatro, artes plásticas, historiografía, crítica y teoría literaria. Su acción renovadora en el campo teatral, no obstante, ha quedado ensombrecida hasta el momento por las otras facetas de su trayectoria, debido a la confluencia de varios factores como el parvo dinamismo del mercado editorial paraguayo, la censura impuesta durante el largo gobierno de Stroessner y la carencia de estudios de investigación dedicados a la escena y la literatura dramática paraguaya. A esto se ha de añadir que Josefina Plá, como española exiliada en Paraguay después de la guerra civil, es una figura apenas integrada en el corpus de los estudios del exilio republicano español a causa del paulatino proceso de recuperación de la memoria del exilio en países que quedaron al margen de las principales redes culturales del exilio, como es el caso de Paraguay. Este trabajo se concibe como una reconstrucción de la labor teatral de esta autora, como docente, directora, dramaturga y crítica teatral. La reconstrucción de su trayectoria solo ha podido llevarse a cabo con un previo trabajo de recuperación de su legado teatral, que se concreta en tres puntos: a partir de una búsqueda exhaustiva en fuentes hemerográficas paraguayas se ha podido observar cuáles fueron las obras que dirigió, adaptó o tradujo como profesora de la Escuela Municipal de Arte Escénico de Asunción; asimismo, recuperando sus críticas y artículos periodísticos, hemos podido determinar cuál es su idea del teatro, como hecho escénico y literario; por último, este trabajo de campo en archivos asuncenos nos ha permitido hallar 23 piezas teatrales inéditas. En concreto, la recuperación de su literatura dramática asume la responsabilidad de actualizar y precisar datos y, sobre todo, de analizar un corpus compuesto por 10 obras publicadas más las 23 halladas, el más completo que existe de la autora a día de hoy, que hemos clasificado en teatro mayor, teatro breve y teatro infantil, religioso y popular. La singularidad de Josefina Plá como autora teatral se debe a la encrucijada cultural de la que nace su obra. Plá es una escritora en la frontera porque ese espacio metafórico le permite observar la realidad paraguaya desde una óptica universal. En Paraguay, país considerado como una isla por su férreo hermetismo cultural, afianzado a lo largo del siglo XX por el gobierno de regímenes autoritarios, la acción renovadora de Josefina Plá es entendida como una suerte de desconfiguración insular: su labor, henchida de contemporaneidad, simboliza un vínculo entre el interior y el exterior de la isla. Esa singularidad es perceptible, además, por su doble condición de exiliada republicana e insiliada paraguaya, un ejemplo de la heterogeneidad que define el exilio republicano de 1939. Así, por el hecho de exceder el marco de una nación, ya sea la paraguaya o la española, su teatro merece ser analizado desde perspectivas transnacionales. Como exiliada, escritora de dos lugares o de ninguno, dialoga con las corrientes estéticas contemporáneas desde una mirada creativa enormemente original. Además, la particularidad de Paraguay, como país receptor de exiliados, motiva sus diferencias creativas y conceptuales con respecto a la obra de otros exiliados que produjeron desde países en que la comunidad exiliada fue mucho más numerosa. Del exilio desconocido que es el paraguayo rescatamos también otras figuras como la de Fernando Oca del Valle, renombrado director teatral, con el fin de escribir un capítulo más de la escena de la literatura del exilio republicano de 1939.
Josefina Plá (Isla de Lobos 1903 – 1999) was an intellectual of the most undeniable importance in the history of Paraguay given that her cultural production excelled in different fields: poetry, prose fiction, theatre, fine arts, historiography, art criticism and literary theory. Her inspiring works in the theatre field, however, have been overshadowed until now by other facets of her trajectory, because of a confluence of several factors, such as the reduced dynamism of the Paraguayan publishing companies, the long and heavy censorship encountered during Stroessner’s government and the lack of research studies devoted to the Paraguayan scene and dramatic literature. Furthermore, Josefina Plá, who went to exile after the Spanish war, has been a figure usually neglected in the corpus of studies dealing with the republican Spanish exile, due to the slow process of memory vindication in countries like Paraguay that remained beyond the principal cultural networks of the exile. This thesis aims to rebuild the theatrical journey of Josefina Plá from different approaches: as teacher, stage director, playwright and theatrical critic. The reconstruction of her trajectory has been possible thanks to a previous work of recovering her theatre legacy. This work consisted of three lines: 1. a comprehensive research on Paraguayan newspapers has allowed establishing the plays she directed, adapted or translated while working as a teacher in the Escuela Municipal de Arte Escénico of Asunción; 2. through the recovery of her critics and journalistic contributions, we have been able to draw her own conception of theatre, from the literary perspective as well as from that of stage action; 3. last, this field work in the archives of Asunción has allowed finding up to 23 unpublished plays. More precisely, recovering her dramatic literature consists of updating details and, particularly, analyzing a corpus composed by 10 published plays plus the 23 recently found ones. This corpus is the most complete one for this author and has been divided into main theatre, short theatre and child, religious and popular theatre. The singularity of Josefina Plá as playwright is due to the cultural crossroads where she developed her work. Plá is a writer ‘from the boundary’ because the border is the metaphoric place that allows her observing the Paraguayan reality from a universal point of view. In Paraguay, an isolated country characterized by a fierce cultural impenetrability after several successive authoritarian regimes, the modernizing role of Plá is understood as a sort of insularity breaker: her task, full of contemporaneity, symbolizes the link between the inside and the outside of the island. This singularity is also perceptible because of her double condition of republican exiled and Paraguayan insiled, an example of the heterogeneity that defines the republican exile of 1939. Thus, because of the fact of exceeding the framework of a single nation, either the Paraguayan or the Spanish one, her theatre deserves to be analyzed from transnational perspectives. As a Spanish exiled, which writes from nowhere or from two places, she dialogues with the aesthetic trends of her time, from a creative approach that is exceptionally original. Moreover, Paraguay, with its particular and rare role as destination for exiled people, has motivated the creative and conceptual differences of her work with respect to other exiled writers that worked in countries where the Spanish community was much larger. Within these unknown exiled that chose Paraguay as a place to survive, we have recovered other figures such as that of Fernando Oca del Valle, a renowned stage director, with the aim of writing a new chapter of the literary scene of the republican exile of 1939.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Hernández, Hernández Sònia. "Los exilios heredados de Vicente Rojo y Bárbara Jacobs." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2020. http://hdl.handle.net/10803/671163.

Full text
Abstract:
L'escriptora mexicana Bárbara Jacobs i el pintor, escultor i dissenyador gràfic Vicente Rojo són mostrats com a representants de l'exili heretat. Ell va néixer a Barcelona al 1932, i es va exiliar a Mèxic al 1949, quan la família es va reunir amb el seu pare, exiliat des del 1939. L'arribada a Mèxic va ser com un segon naixement, i es va integrar totalment a la societat mexicana, on ha esdevingut un artista plàstic de referència i un renovador del disseny gràfic. Tot i així, l'exili del seu pare i el seu propi desplaçament han deixat empremtes a la seva obra. Per la seva banda, Bárbara Jacobs prové de dues famílies de comerciants libanesos que van abandonar el seu país i van acabar a Mèxic. A més a més, l'experiència del seu pare com a membre de les Brigades Internacionals, així com la convivència amb el seu primer marit, l'escriptor exiliat Augusto Monterroso, com també amb el segon, l'exiliat republicà espanyol de segona generació Vicente Rojo, li han acostat a profundes experiències de l'exili que ella ha interioritzat. Aquestes vivències de desplaçaments i de convivència amb diferentes llengües i cultures l'han portat cap a una desidentitat. Els exemples de Vicente Rojo i Bárbara Jacobs es contextualitzen amb les experiències d'altres autors descendents de l'exili republicà espanyol a Mèxic.
La escritora mexicana Bárbara Jacobs y el pintor, escultor y diseñador gráfico Vicente Rojo se muestran como representantes del exilio heredado. Él nació en Barcelona en 1932, y se exilió en México en 1949, cuando la familia se reunió con su padre. La llegada a México fue como un segundo nacimiento, y se integró totalmente a la sociedad mexicana, donde se ha convertido en un artista plástico de referencia y un renovador del diseño gráfico. Aún así, el exilio de su padre y su propio desplazamiento han dejado huellas en su obra. Por su parte, Bárbara Jacobs proviene de dos familias de comerciantes libaneses que abandonaron su país y se trasladaron a México. Además, la experiencia de su padre como miembro de las Brigadas Internacionales, así como la convivencia con su primer marido, el escritor exiliado Augusto Monterroso, como también con el segundo, el exiliado republicano español de segunda generación Vicente Rojo, le han acercado a profundas experiencias del exilio que ella ha interiorizado. Estas vivencias de desplazamientos y de convivencia con diferentes lenguas y culturas la han llevado hacia una desidentidad. Los ejemplos de Vicente Rojo y Bárbara Jacobs se contextualizan con las experiencias de otros autores descendientes del exilio republicano español en México.
The mexican writer Bárbara Jacobs and the painter, sculptor and graphic designer Vicente Rojo are shown as representatives of the inherited exile. He was born in Barcelona in 1932, and went into exile in Mexico in 1949, when the family was reunited with his father. His arrival in Mexico was like a second birth, and he was fully integrated into Mexican society, where he became a reference plastic artist and a renovator of graphic design. However, his father's exile and his own displacement have left their mark on his work. For her part, Barbara Jacobs comes from two families of Lebanese traders who left their country and ended up in Mexico. In addition, her father's experience as a member of the International Brigades, as well as living with her first husband, the exiled writer Augusto Monterroso, as well as with the second, the second-generation Spanish republican exile Vicente Rojo, they have brought her closer to deep experiences of exile that she has internalized. These experiences of travel and coexistence with different languages and cultures have led him to a disidentity. The examples of Vicente Rojo and Bárbara Jacobs are contextualized with the experiences of other authors descendants from the Spanish republican exile in Mexico.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Palacios, Pablos Andrés Praga Terente Inés Villar Flor Carlos. "Análisis del exilio en Brian Moore." Burgos : Servicio de Publicaciones, Universidad de Burgos, 2007. http://hdl.handle.net/10259/55.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Martínez, Luz Angela. "Severo Sarduy : el exilio del cielo." Tesis, Universidad de Chile, 1998. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/108762.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Teixell, Puig Oriol. "Joan Puig i Ferreter: director literari d'Edicions Proa a l'exili (1948-1956)." Doctoral thesis, Universitat Rovira i Virgili, 2020. http://hdl.handle.net/10803/669469.

Full text
Abstract:
Aquesta tesi estudia el paper de Joan Puig i Ferreter (1882-1956) al capdavant de la direcció literària d’Edicions Proa a l’exili. El treball, que s’estructura en dues parts, analitza el període de 1948 a 1956, això és, d’ençà de l’acceptació de la represa de l’editorial des de la diàspora a l’estat francès i fins a la mort de Puig. En primer lloc, s’ofereix un estudi panoràmic de la continuació de l’editorial a Perpinyà i de la tasca de l’escriptor i de l’editor i fundador Josep Queralt i Clapés (1896-1965), principalment. S’analitzen els motius de la represa i el paper que hi exerceix Puig com a autor, com a mecenes i com a director literari. En segon lloc, s’editen els epistolaris inèdits de Puig amb diversos corresponsals (principalment amb Josep Carner, Domènec Guansé i Xavier Benguerel), derivats de la tasca que l’escriptor exerceix a Edicions Proa. Així, s’anoten més d’un centenar de lletres del director literari en dos blocs: un primer, el principal, amb els autors de la represa editorial i un segon, menor, que recull les propostes de col·laboració que no es duen a terme.
Esta tesis estudia el papel de Joan Puig i Ferreter (1882-1956) al frente de la dirección literaria de Edicions Proa en el exilio. El trabajo, que se estructura en dos partes, analiza el periodo de 1948 a 1956: desde la aceptación de reanudar la actividad editorial en la diáspora en el estado francés y hasta la muerte de Puig. En primer lugar, se ofrece un estudio panorámico de la continuación de la editorial en Perpinyà y de la tarea del escritor y del editor y fundador Josep Queralt i Clapés (1896-1965), principalmente. Se analizan los motivos de la reanudación y el papel que desempeña Puig como autor, como mecenas y como director literario. En segundo lugar, se editan los epistolarios inéditos de Puig con varios corresponsales (principalmente con Josep Carner, Domènec Guansé y Xavier Benguerel), derivados de la tarea que el escritor ejerce en Edicions Proa. Así, se anotan más de un centenar de letras del director literario en dos bloques: un primer apartado, el principal, con los autores de la reanudación editorial y un segundo, menor, que recoge las propuestas de colaboración no llevadas a cabo.
This thesis examines the role of Joan Puig i Ferreter (1882-1956) as the literary director of Edicions Proa in exile. The study, which is structured in two parts, analyses the period from 1948 to 1956, that is, from the agreement to resume the publishing in France during the Republican diaspora to the year of Puig’s death. The first part is a panoramic study of the continuation of the company’s activity in Perpignan and Puig’s work as a writer and of the editor and founder of Proa, Josep Queralt i Clapés (1896-1965). It examines the reasons behind the decision to resume publishing and the role that Puig played in this activity as an author, patron and literary director. The second part reveals unpublished correspondence between Puig and several important literary figures (principally Josep Carner, Domènec Guansé and Xavier Benguerel) in the exercise of his role at Edicions Proa. More than one hundred letters from the company’s literary director are presented, in two groups: the first, and largest, contains correspondence exchanged with the authors involved in the renewal of editorial activity, while the second documents proposals for collaboration that did not come to fruition.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Andrade, Patrícia Helena Baialuna de [UNESP]. "Vozes do desterro: a Literatura de Exílio alemã em seus periódicos e na obra de Anna Seghers." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2015. http://hdl.handle.net/11449/126605.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2015-08-20T17:10:14Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-04-30. Added 1 bitstream(s) on 2015-08-20T17:25:44Z : No. of bitstreams: 1 000841131.pdf: 4940926 bytes, checksum: 21b519650f73e58d15397898abb8e2c6 (MD5)
Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)
Durante as décadas de 1930 e 1940, ao passo que o nacional-socialismo estabelecia-se no poder e instituía grandes mudanças na sociedade germânica, especialmente no que tange as liberdades individuais, a Alemanha teve suas fronteiras cruzadas por um número sem precedentes de intelectuais, políticos de esquerda, artistas e judeus. A massiva emigração resultou no estabelecimento de círculos de exilados em vários países do mundo. Forçados a deixar sua pátria para fugir das perseguições e mesmo do risco à própria vida que o nazismo lhes impunha, esses cidadãos enfrentaram toda sorte de dificuldades atreladas ao exílio; ainda assim, muitos deles usaram os recursos possíveis para engajar-se em um movimento de oposição ao fascismo, que se formou no meio intelectual e procurou atingir um público maior através de publicações. Partindo de algumas reflexões acerca do exílio e representações suas em algumas obras clássicas da literatura universal, voltamo-nos para o caso específico do exílio alemão, procurando melhor compreender os desdobramentos históricos, políticos, sociais e culturais que resultaram na diáspora dos maiores expoentes da arte alemã. A literatura produzida pelos alemães em terras estrangeiras, conhecida como Literatura de Exílio, é objeto de estudo deste trabalho em uma de suas mais relevantes manifestações: a publicação de periódicos, revistas sobre literatura e política, por meio das quais eram debatidas importantes questões da época, tanto de âmbito estético quanto ideológico. Procuramos mostrar a relevância desses periódicos para a Literatura de Exílio de modo geral e para a constituição de um movimento de oposição ao nacional-socialismo. Dentre os mais atuantes escritores envolvidos nesses projetos está Anna Seghers, judia e comunista, e, portanto, forçada ao exílio. Os romances e contos escritos pela autora no período em questão são considerados os mais relevantes de sua...
During the 1930's and the 1940's, as national-socialism raised its domain and made profound changes in German society - especially about liberty -, Germany's boundaries were crossed by an enormous number of intellectuals, oppositional politicians, artists and Jews. This massive emigration had as a result the establishment of groups of exiled people in several countries. Compelled to leave their country to escape persecution and even risk to their own lives, these men and women faced all sorts of difficulties related to exile; nevertheless, many of them used every possible resource to engage themselves into an opposition movement against fascism, which was formed among the intellectuals and tried to reach a wider circle through publications. Starting with some reflections about exile and its representations in some classic universal literature pieces, we focus on the specific German case, aiming to better understand the historical - political, social and cultural - conditions that caused the diaspora of the most important names of German arts. The literature produced by the Germans living in foreign countries, named Exilliteratur, is the object of this study through one of its most relevant manifestations: the periodicals, magazines about literature and politics, on whose pages some of the most important issues of that time have been discussed, aesthetical and ideological. We aim to expose the importance of these periodicals to the Exilliteratur in general and to the constitution of a movement against Nazism. Amongst the main names of this movement is Anna Seghers', a Jew and communist writer forced to exile. Novels and short stories written by Seghers during her exile years are the highest renowned of her vast bibliography. As we present some of these texts, we aim to point to the ways the engagement and problems of that historical moment are transformed into literary art pieces
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Lázaro, Sanz Esther. "«Nací para escribir teatro». Presentación y estudio de la obra dramática inédita de Max Aub." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/669370.

Full text
Abstract:
Max Aub se consideró siempre hombre de teatro, su vocación más temprana y que nunca abandonó. A pesar de que cultivó todos los géneros literarios, desde la narrativa hasta la crítica, pasando por la poesía, el ensayo, o las escrituras del yo, el teatro tuvo siempre un lugar preferente en su producción, como prueban las más de cincuenta obras dramáticas que publicó en vida. No obstante, siempre se quejó del destino amargo de sus piezas teatrales, que apenas pasaron del «fantasma del papel» a los escenarios. Son numerosos los estudios que en las últimas décadas se han dedicado al autor exiliado, entre los que su teatro no ha sido desatendido. Sin embargo, el trabajo de investigación llevado a cabo para esta tesis en diversos archivos con fondos del autor ha permitido recuperar más de una veintena de obras dramáticas de las que –de la mayoría– no se tenían noticias hasta ahora. Por ello, este trabajo se dedica a presentar estos materiales inéditos y en diversas fases del proceso de escritura, insertarlos en el corpus maxaubiano teatral y analizarlos tanto de forma individual como en relación con el conjunto de su obra. Entre ellos destacan una adaptación en cinco actos de Don Juan; los materiales pre-textuales de una pieza intitulada San Luis, que se convertirían en San Juan, su obra más célebre; varias obras breves de temática o ambientación mexicana; una pieza dedicada a la guerra civil española; y siete obras microteatrales, entre otras. El estudio de las veintitrés piezas que presentamos en esta tesis ha podido determinar su valía, incrementar y matizar la información acerca de la faceta dramatúrgica del autor y, sobre todo, constatar el diálogo ininterrumpido que existe en toda la producción dramática de Max Aub.
Max Aub always thought of himself as a man of theatre, his earliest vocation, never abandoned. Although he produced works in all genres, including narrative fiction, poetry, essays, first person accounts, and literary criticism, Aub was an especially prolific author of plays, publishing more than fifty in his lifetime. However, frustrated by how few of his plays were ever staged, he lamented that his theatrical works were destined to remain on «the ghost of the paper». In recent decades, there have been numerous studies devoted to the exiled author, including analyses of his theatrical works. The contribution of this Ph.D. Thesis, based on extensive archival research, is the presentation of more than twenty unpublished plays by Max Aub, the majority of which are completely unknown works. The purpose of this study is to introduce these unpublished works, which present various stages of the writing process, in order to analyze them within the context of the Max Aub corpus as a whole. Of particular interest is an adaptation in five acts of Don Juan; preliminary materials for a play entitled San Luis, precursor to the subsequently published version, San Juan, his most famous work; several short plays with a Mexican theme or setting; a play about the Spanish Civil War; and seven micro-plays, among others. This study of twenty-three largely unknown works seeks to make an original contribution to Max Aub studies by establishing a much more thorough assessment of his theatre than has been possible in the past. The integration of these manuscripts within his oeuvre offers a more nuanced perspective about the ongoing, intertextual dialogue among the whole of Max Aub’s dramatic production.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Ventura, Pedrol Albert. "La proposta literària de Vicenç Riera Llorca: anàlisi de la seva obra novel·lística (1946-1991)." Doctoral thesis, Universitat Rovira i Virgili, 2021. http://hdl.handle.net/10803/673092.

Full text
Abstract:
Aquesta tesi doctoral s’aproxima a la figura de Vicenç Riera Llorca (Barcelona, 1903 – Pineda de Mar, 1991) des de dues visions interrelacionades: el vessant biogràfic i la producció de novel·les orientades a establir un mapa de la realitat catalana entre els anys 1931-1936 i 1939-1962. En aquest primer període s’hi narren fets polítics de primer ordre com l’establiment de la República de 1931, els Fets d’Octubre de 1934 o la conflictivitat laboral en els períodes contrarepublicans del bienni negre. Pel que fa a la segona etapa, el desenvolupament s’enfoca des de l’òptica dels exiliats catalans a França, la República Dominicana i Mèxic. Riera Llorca traslladà a la seva obra novel·lística els ambients que conegué de primera mà a la Barcelona republicana i als exilis múltiples que s’allargaren fins a 1969, data en què retornà a Catalunya definitivament. Les seves novel·les d’estètica realista s’integren i s’enxarxen amb un corpus de personatges recurrents. Aquests caràcters són orientats a oferir una vivesa i varietat de la societat en unes èpoques determinades i en uns espais tangibles que acullen esdeveniments històrics reals que marcaren definitivament els fets polítics i socials de la història catalana. Aquest treball ha partit de fonts escrites i orals inèdites que han permès d’establir ponts entre la realitat i la ficció, així com d’endinsar-se en el vessant assagístic i de pensament de l’escriptor i periodista barceloní.
Esta tesis doctoral se aproxima a la figura de Vicenç Riera Llorca (Barcelona, 1903 – Pineda de Mar, 1991) desde dos visiones interrelacionadas: la vertiente biográfica y la producción de novelas orientadas a establecer un mapa de la realidad catalana de los periodos de 1931-1936 y 1939-1962. En este primer periodo se narran hechos políticos de primer orden como el establecimiento de la República de 1931, los Hechos de Octubre de 1934 o la conflictividad laboral en los periodos contrarepublicanos del bienio negro. En cuanto a la segunda etapa se enfoca desde la óptica de los exiliados catalanes en Francia, la República Dominicana y México. Riera Llorca trasladó a su obra novelística los ambientes que conoció personalmente en la Barcelona republicana y en los exilios múltiples que se alargaron hasta 1969, fecha en que volvió a Cataluña definitivamente. Sus novelas de estética realista se integran y se entretejen con un elenco de personajes recurrentes. Estos caracteres son orientados a ofrecer una viveza y variedad de la sociedad en unas épocas determinadas y en unos espacios tangibles que acogen acontecimientos históricos reales que marcaron definitivamente los hechos políticos y sociales de la historia catalana. Este trabajo se ha basado en fuentes escritas y orales inéditas que han permitido establecer puentes entre la realidad y la ficción, así como adentrarse en la vertiente del ensayo y de pensamiento del escritor y periodista barcelonés.
This thesis examines the figure of Vicenç Riera Llorca (Barcelona, 1903 – Pineda de Mar, 1991) from two interrelated perspectives, namely his biography and his production of novels, in order to draw up a map of the Catalan reality between 1931–1936 and 1939–1962. Key political events from this first period are narrated, including the establishment of the Second Spanish Republic in 1931, the Events of 6 October in 1934 and the labour disputes seen in the counter-Republican periods of the Bienni Negre [Two Black Years]. For the second stage, the focus is shifted onto Catalan exiles in France, the Dominican Republic and Mexico. In his novels, Riera Llorca reflects the environments he experienced first-hand in a Republican Barcelona and in various periods of exile that lasted until 1969, the year he returned to Catalonia permanently. His novels, of a realist aesthetic, come together and intertwine through a corpus of recurring characters, written to express the liveliness and variety of society at certain times and in tangible spaces that play host to real historical events that shaped the political and social course of Catalan history. The unpublished written and oral sources used for this thesis have allowed a bridge to be built between reality and fiction and provided an insight into the essays and intellectual work of this Barcelona-native writer and journalist.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Santa, María Fernández Mª Teresa. "El teatro en el exilio de José Bergamín." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2001. http://hdl.handle.net/10803/4880.

Full text
Abstract:
Esta tesis estudia la producción teatral de José Bergamín durante los años de su exilio, entre 1939 y su vuelta definitiva a España, en 1970. Aunque ese límite temporal será aún más breve, puesto que la primera obra dramática que publicó en el exilio aparece en 1944, mientras que la redacción de las dos últimas corresponde, aproximadamente, a 1956.
Nuestro estudio aparece en dos volúmenes. En el primero de ellos hemos desgranado diversas cuestiones divididas en cuatro capítulos: "La producción teatral de Bergamín en el exilio", "Las ideas sobre el teatro y la preceptiva dramática de José Bergamín", "Rasgos generales de su teatro" y "Estudio particular de cada una de las nueve obras que componen el teatro en el destierro de José Bergamín". En el primer capítulo hemos realizado un recorrido cronológico sobre el "peregrinaje" de José Bergamín por tierras americanas y francesas para entender la relación personal de nuestro escritor con su producción dramática y relacionar mejor sus obras dramáticas con el resto de su labor literaria. En el segundo capítulo nos hemos preocupado por José Bergamín como teórico o "preceptista" del teatro. Resulta interesante comprobar cuál era el modelo ideal de obra escénica que poseía, así como su afán por llegar a representarlas ante un público lo más mayoritario posible, a pesar de que en la práctica este hecho no fuera posible. Por otro lado, sobre lo que realmente "ha quedado dicho" versa el tercer capítulo, donde recorremos las principales inquietudes, temas y recursos de las piezas dramáticas que escribió. El cuarto capítulo de esta tesis se centra en la aproximación individual a cada una de las nueve piezas que conforman la labor teatral de esta etapa, haciendo especial hincapié en el estudio de las fuentes o modelos previos a esos personajes y conflictos y que Bergamín adapta a su manera peculiar de ver la literatura y la vida, otorgando siempre un sesgo nuevo a una historia que podríamos "olvidar de puro sabida".
En el segundo volumen hemos incluido las nueve piezas que escribió durante su exilio. Nos parecía importante incluir su edición como un apartado más de esta tesis por dos motivos fundamentales. En primer lugar, para facilitar su lectura, pues todas ellas resultan de difícil localización, diseminadas como están por otros países, y constreñidas a las ediciones limitadas de impresiones en revistas o publicaciones de pocos ejemplares. En segundo lugar, creíamos necesario ofrecer una edición anotada de estas obras como compensación a ese mismo abandono en que las mismas se encuentran. Por otro lado, al igual que ocurría con los estudios correspondientes, no hemos utilizado un molde idéntico para todas ellas, aunque siempre hemos anotado los guiños que Bergamín incluye respecto a otras obras suyas, así como aquellas citas literarias o alusiones históricas que hemos creído oportuno glosar o matizar.
Our dissertation studies the theatre plays which José Bergamín wrote theatre while he exiled from Spain, between 1939 and his definitive return to his country in 1970. However, this time span was actually shorter - from a literary point of view - since his first theatre play came out in 1944, whereas the lasts two were written in Paris in 1956.
Our work appears in two volumes. In the first one, we have tackled a series of questions throughout four capitols: "Bergamín's dramatic production in exile", "Joss Bergamín's ideas about theatre and drama precepts Bergamín", "General aspects of his theatre" and "Particular study of each of the nine plays which make up the whole of Bergamín's theatre in the exile". In the first chapter we make a chronological description of Bergamín's travel around American and French in order to understand the personal relationship the writer and his dramatic production. In particular, we were able to study the connections between his theatre and the rest of his literary texts. In the second chapter, we considered Bergamín as theorist or "instructor in theatre precepts". It is interesting to know his ideal of a scenic opera, and how he endeavoured to have it represented for as large a public as possible, even if this could not be feasible. The third chapter deals with "what has actually been said". Here we describe the most important questions, themes and methods in his dramatic texts in exile. In chapter four, we study the literary sources or patterns, his dramatic persona and the conflicts that Bergamín takes and adapts to his view of life and literature, casting new light on the story that we could "olvidar de puro sabida".
In the second volume, we include annotated editions of the nine plays he wrote in exile. There are two main reasons why we decided to do so: firstly because all these plays were published in different places and came out in limited editions of books and magazines from South American countries, which makes it very difficult to locate and read them; secondly, we thought it was necessary to provide an annotated of these texts, so that they became better known because we believe Bergamín himself and his theatre deserve some compensation for all the years of oblivion and obscurity to which they have been condemned. Finally, we have not used the same method of study in each edition. We have always included quotations about our author and his work - by other writer or by Bergamín himself - taken from other books, as well as historical allusions, sayings, popular songs or children's games.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Loedel, Rois Germán. "Los Traductores del exilio republicano español en Argentina." Doctoral thesis, Universitat Pompeu Fabra, 2013. http://hdl.handle.net/10803/108338.

Full text
Abstract:
Esta tesis doctoral parte de la idea previa de que una parte importante de la reciente Historia de la traducción española (1939 - 1975) se escribió, por razones políticas, fuera del contexto peninsular, y pone su acento en la actividad traductora desarrollada en Argentina por aquellos exiliados españoles que, bien fuera por profesión, por vocación, por necesidad o por casualidad, ejercieron como traductores durante una de las épocas de mayor esplendor en la Historia editorial del país austral, el llamado “auge editorial argentino”. Si bien el trabajo está orientado por las directrices teóricas propuestas desde el ámbito de los Estudios de traducción (Historia de la traducción), también viene a llenar una laguna existente en los Estudios sobre el exilio republicano y en la Historia editorial de ambos países implicados. El objeto principal de estudio son los traductores (quién traduce) y otros importantes agentes de traducción, como los editores y las instituciones públicas y privadas que promovieron dicha actividad. Del mismo modo, con el propósito de definir el contexto, se atiende a todos aquellos factores que pudieron condicionar su actividad y su producción (qué se tradujo, cómo, cuándo, dónde, por qué, para qué, etc.). Está articulado cronológicamente en tres períodos: Antecedentes (1900 – 1935), el Auge editorial (1936 – 1955) y una etapa de Contención y declive (1956 – 1975). Al final se ofrece un Apéndice, que incluye un completo listado en donde constan tanto los datos biográficos de cada traductor como los datos bibliográficos de cada traducción publicada.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

César, Maria Auxiliadora. "Exilio da vida : o cotidiano de mulheres presidiárias." reponame:Repositório Institucional da UnB, 1995. http://repositorio.unb.br/handle/10482/2238.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Humanas, Departamento de Serviço Social, Mestrado em Política Social, 1995.
Submitted by Carolina Campos (carolinacamposmaia@gmail.com) on 2009-11-20T19:17:59Z No. of bitstreams: 1 Maria Auxiliadora Cesar.pdf: 435910 bytes, checksum: 2977eb364e28206220f93935ffa78d41 (MD5)
Approved for entry into archive by Carolina Campos(carolinacamposmaia@gmail.com) on 2009-11-20T19:19:41Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Maria Auxiliadora Cesar.pdf: 435910 bytes, checksum: 2977eb364e28206220f93935ffa78d41 (MD5)
Made available in DSpace on 2009-11-20T19:19:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Maria Auxiliadora Cesar.pdf: 435910 bytes, checksum: 2977eb364e28206220f93935ffa78d41 (MD5) Previous issue date: 1995-02
Pretende esta dissertação analisar, com base nos conceitos de "exit" (saída), "voice" (voz) e "loyalty" (lealdade), trabalhados por Albert Hirschmann (1973) - e resgatados por Celso Lafer (1978) e Bárbara Hobson (1991) - os tipos de respostas, resistências e protestos manifestados por um grupo de mulheres presidiárias do Núcleo de Custódia de Brasília, integrante do Sistema Penitenciário do Distrito Federal. As categorias gênero, criminalidade e exclusão social, que servem de pano de fundo à análise efetuada, auxiliam à compreensão da particularidade da relação entre poder e dependência no contexto prisional envolvendo mulheres pobres, bem como do significado assumido pelos conceitos de Hirschmann neste contexto específico. O trabalho privilegia a análise qualitativa, com ênfase nas técnicas da entrevista e da observação, tendo em vista a construção da história de vida das detentas, embora também tenha utilizado indicadores estatísticos para compor o perfil da população investigada. Como resultado, o estudo demonstrou que, diferentemente dos achados de Hirschmann, que percebe a associação de saída, voz e lealdade como forma de recuperação de eficiência organizacional, na prisão tal associação assume outra configuração, com a predominância da lealdade induzida sobre a voz e a saída, em detrimento da recuperação do preso decantada pela organização prisional. E isso se torna mais dramático ante a discriminação a que são submetidas as detentas, dada sua condição de "ser mulher" associada a uma estrutura sócioeconômica desigual, que as onera sobremaneira. _______________________________________________________________________________ ABSTRACT
This master thesis is an attempt at taking the notions of exit, voice and loyalty as presented by Albert Hirschman (1973) and recovered by Celso Lafer (1978) and Barbara Hobson (1991) and using them to analise the types of response, resistances and protests made by a group of convict women of the Niicleo de Custodia de Brasilia, which is a part of the Penitenciary System of the Federal District. The gender, criminality and social exclusion categories which serve as background to the analysis made here contribute to a better understanding of the peculiarity of the relationship between power and dependency in the prison context involving poor women, and also help in the understanding of the meaning presupposed by Hirschman's notions in this specific context. This work favors qualitative analysis giving emphasis to interview and observation techniques, keeping in mind the construction of the life history of the convicts; however, statistic indicators have also been used to compose the profile of the population investigated. As a result, the study showed that differently from Hirschman's findings which sees the association of exit, voice and loyalty as a way of regaining organizational efficacy, such association in the prison environment takes on another configuration with predominance of induced loyalty over voice and exit to the detriment of the prisoners rehabilitation proclaimed by the penitenciary system. And that becomes more dramatic in the face of the discrimination to which the convicts are subject given their condition of "being woman" associated to an unequal socio-economic structure which imposes an extra burden upon them.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

López, José Joaquín Mu?noz. "El exilio en la poesia de Luis Cernuda /." The Ohio State University, 1989. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1487675687173915.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Dominguez, Gutierrez Maria Del Carmen <1976&gt. "Mireya Robles: una escritora cubana en el exilio." Master's Degree Thesis, Università Ca' Foscari Venezia, 2018. http://hdl.handle.net/10579/12757.

Full text
Abstract:
Este trabajo es fruto del interés por profundizar en la producción literaria de Mireya Robles, una escritora poco (re)conocida por la crítica. Nacida en 1934 en Cuba, reside en Estados Unidos, cuya ciudadanía ostenta, desde 1957. Se trata de una autora peculiar con una personalidad polifacética: escritora de novelas, cultiva la poesía, el cuento y el ensayo, además de la pintura. Aunque su salida de Cuba fue fruto de motivaciones personales, jamás se ha planteado seriamente fijar de nuevo su residencia en su país natal por disensiones con el régimen castrista. Su obra completa ha sido publicada en español y traducida al inglés en Estados Unidos mientras que en el mundo hispanoparlante, a día de hoy, solo ha visto la luz su novela más importante, Hagiografía de Narcisa La Bella, escrita en 1985, aunque publicada en Cuba en 2002 y en España en 2016. Mireya Robles rechaza las etiquetas de feminista y lesbiana a pesar de su homosexualidad declarada. Sin embargo, no sería desacertado calificar la temática de su obra como esencialmente femenina, siendo este el elemento más interesante de su producción. De hecho, Hagiografía puede ser interpretada como una fotografía de la sociedad cubana prerrevolucionaria a través de sus propios recuerdos, pero sobre todo del universo femenino, donde explora los diversos prototipos de mujer, sus roles y su sexualidad. A través de la historia de una niña, Narcisa, cuyo encanto reside en que ni es santa ni bella, la autora nos presenta un fresco, crudo y vivaz relato de las vicisitudes que debe enfrentar debido al rechazo de su familia por el hecho de ser mujer. Escrita en un único párrafo y con un ritmo típico del realismo mágico, la novela alterna hilaridad y sordidez, sátira e inocencia, a la vez que destila una profunda crítica social. Todos estos elementos hacen que estemos ante una obra merecedora de especial atención por su frescura y originalidad
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Pacheco, Keli Cristina. "Lima Barreto e o mal-estar no território." Florianópolis, SC, 2005. http://repositorio.ufsc.br/handle/123456789/102306.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão. Programa de Pós-Graduação em Literatura.
Made available in DSpace on 2013-07-16T00:36:08Z (GMT). No. of bitstreams: 0
A condição de exílio abrange uma categoria muito maior que a da experiência migratória, ou seja, é possível sentir-se exilado na própria terra, conforme já nos ensinou Sérgio Buarque de Holanda na primeira página de Raízes do Brasil. Esse sentimento de "não-pertencimento" é bem representado em toda obra de Lima Barreto, engendrando o que Edward Said chama de "resistência cultural", espécie de desejo de desterritorialização. Para observar tal representação, tomamos como foco de análise as personagens de alguns contos e romances que possuem o sentimento/olhar de "estranhamento", seja fora da terra natal (imigrantes, estrangeiros, expatriados), ou na própria terra. Por fim, cremos que tal análise poderá contribuir, em parte, para uma discussão muito maior, aquela que abrange a nação, o nacionalismo e a resistência contra o instituído.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Arañó, Vega Laia. "El camp d'Agde en el sistema concentracionari francès (1939-1940)." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2021. http://hdl.handle.net/10803/673838.

Full text
Abstract:
El 28 de febrer de 1939, el general Ménard, al càrrec de tots els camps francesos, notificava al prefecte del departament de l’Hérault, la decisió de la ubicació i construcció a Agde d’un camp de concentració amb l’objectiu de traslladar fins a 25.000 refugiats republicans tancats als camps de les platges del Rosselló i alleugerir la càrrega econòmica que el departament dels Pirineus Orientals estaven assumint des de la seva arribada. Unes setmanes més tard, arribaren els primers voluntaris espanyols que, dirigits per dues companyies d’enginyers procedents del camp de Saint-Cyprien, començarien a construir el camp 1 i el 2 i poc més tard el 3, el que es coneixeria com a «camp dels catalans», on la majoria d’interns era d’origen català. El camp va viure un procés de «catalanització», que el va fer diferent a la resta de camps del sistema concentracionari francès, on el sentiment de pertinença, de formar part del col·lectiu català a l’exili, va esdevenir decisiu per a sobreviure a la quotidianitat de la vida entre filferrades. Igualment, una altra singularitat a destacar fou la vitalitat del camp. Si bé la monotonia era una característica de la vida concentracionària, en va destacar la gran activitat social, cultural, esportiva i musical que s’hi va desenvolupar. Però l’existència del camp, així com les activitats que es dugueren a terme, plantegen també, un dels fenòmens bàsics de l’exili de 1939: la profunda divisió existent entre la majoria d’exiliats catalans i els de la resta d’Espanya; una divisió que s’expressa en tots els àmbits possibles: el polític, el cultural, i el dels refugiats als camps, amb Agde com a exemple principal, però també la ruptura gairebé irreversible entre el món republicà català (representat majoritàriament per Esquerra Republicana, entre d’altres) i els comunistes (el PSUC). Agde exemplificava d’aquesta manera l’organització de l’exili català els anys immediatament posteriors a la derrota de 1939. El camp es va anar tancant progressivament entre octubre i desembre de 1939. La majoria de refugiats decidiren tornar a Espanya; altres van poder emigrar a Mèxic o van sortir del camp allistats a les Companyies de Treballadors Estrangers i a la Legió Estrangera. En els mesos posteriors a l’estada dels republicans entre el desembre de 1939 i desembre de 1942, pel camp i pels mateixos barracons se succeïren les estades dels soldats del nou exèrcit txecoslovac (la NAT), els reservistes de l’exèrcit belga (els CRAB), les unitats txecoslovaques desmobilitzades (les UDT), la legió de treballadors indoxinesos, diversos grups de treballadors estrangers (la GTE), així com altres grups de civils. El camp es va tancar definitivament el novembre de 1942 i el seu total desmantellament es va dur a terme l’any 1944. Un camp de concentració versàtil, que va anar modificant la seva organització radicalment, adaptant-se als esdeveniments de la història europea contemporània més recent.
El 28 de febrero de 1939, el general Ménard, a cargo de todos los campos franceses, notificaba al prefecto del departamento del Hérault, la decisión de la ubicación y construcción en Agde de un campo de concentración con el objetivo de trasladar hasta 25.000 refugiados republicanos encerrados en los campos de las playas del Rosselló y aligerar la carga económica que el departamento de los Pirineos Orientales estaba asumiendo desde su llegada. Unas semanas más tarde, llegaron los primeros voluntarios españoles que, dirigidos por dos compañías de ingenieros procedentes del campo de Saint-Cyprien empezarían a construir el campo 1 y el 2 y poco más tarde el 3, el que se conocería como «camp dels catalans», en el que la mayoría de internos era de origen catalán. El campo vivió un proceso de «catalanització», que lo hizo diferente del resto de campos del sistema concentracionario francés, donde el sentimiento de pertenencia, de formar parte del colectivo catalán en el exilio, aconteció decisivo para sobrevivir a la cotidianidad de la vida entre las alambradas. Igualmente, otra singularidad a destacar fue la vitalidad del campo. Si bien la monotonía era una característica de la vida concentracionaria, destacó la gran actividad social, cultural, deportiva y musical que se desarrolló. Pero la existencia del campo, así como las actividades que se llevaron a cabo, plantean también, uno de los fenómenos básicos del exilio de 1939: la profunda división existente entre la mayoría de exiliados catalanes y los del resto de España; una división que se expresa en todos los ámbitos posibles: el político, el cultural, y el de los refugiados en los campos, con Agde como ejemplo principal, pero también la ruptura casi irreversible entre el mundo republicano catalán (representado mayoritariamente por Esquerra Republicana, entre otros) y los comunistas (el PSUC). Agde ejemplificaba de este modo la organización del exilio catalán los años inmediatamente posteriores a la derrota de 1939. El campo se fue clausurando progresivamente entre octubre y diciembre de 1939. La mayoría de refugiados decidieron volver a España; otros pudieron emigrar a México o salieron del campo alistados en las Compañías de Trabajadores Extranjeros y en la Legión Extranjera. En los meses posteriores a la estancia de los republicanos entre diciembre de 1939 y diciembre de 1942, por el campo y por los mismos barracones se sucedieron las entradas de los soldados del nuevo ejército checoslovaco (la NAT), los reservistas del ejército belga (los CRAB), las unidades checoslovacas desmovilizadas (las UDT), la legión de trabajadores indochinos, varios grupos de trabajadores extranjeros (la GTE), así como otros grupos de civiles. El campo se cerró definitivamente en noviembre de 1942 y su total desmantelamiento se llevó a cabo en 1944. Un campo de concentración versátil, que fue modificando su organización radicalmente, adaptándose a los acontecimientos de la historia europea contemporánea más reciente.
On 28th February 1939, General Ménard, the commander of all the internment camps in France, notified the prefect of the department of Hérault of the decision to site a concentration camp at Agde. The aim was the transfer of up to 25,000 of the Republican refugees confined in the camps on the beaches of Roussillon and thus relieve the department of Pyrénées-Orientales of the financial burden it had been bearing since their arrival. The first Spanish volunteers arrived a few weeks later and, under the direction of engineers from the camp at Saint-Cyprien, started work on camps one and two, followed a little after by camp three. The latter would subsequently be known as "he Catalan Camp,"; the majority of interns hailing from Catalonia. This camp underwent a process of "catalanisation," distinguishing it from the other French internment camps; the sense of belonging to Catalans in exile here would be fundamental in them surviving day to day life behind the wires. But despite the monotony, there were also thriving social, cultural, musical and sports activities. However, the existence of the camp and the activities held there also highlighted one of the phenomena of the 1939 exile: the deep division between the majority of exiles from Catalonia and those from the rest of Spain. This schism was expressed in every possible sphere: political, cultural, and among the refugees in the camps, especially at Agde. It also represented an almost irreversible rupture between Catalan Republicanism (principally expounded by Esquerra Republicana, amongst others) and the communists (the PSUC). Agde epitomised the way Catalan exiles were organised in the years immediately after the Republican defeat of 1939. The camp was progressively closed down from October to December 1939. Most refugees decided to return to Spain; others were able to emigrate to Mexico or enlisted in the Companies of Foreign Workers (Compagnies de Travailleurs Étrangers (CTE)) and the Foreign Legion. After the Republicans' internment, from December 1939 to December 1942, the camp and it barracks were successively occupied by soldiers of the new Czechoslovak Army (the NAT), the Belgian Army reservists (the CRAB), the demobilised Czechoslovak units (the UDT), the Legion of Indochinese Workers, various groups of foreign workers, as well as other groups of civilians. The camp was permanently closed in November 1942 and totally dismantled in 1944. This was an adaptable internment camp, the organisation of which underwent radical modifications in consonance with events in contemporary European history.
Universitat Autònoma de Barcelona. Programa de Doctorat en Història Comparada, Política i Social
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Domínguez, Prats Pilar. "Voces del exilio : mujeres españolas en México, 1939-1950 /." Madrid : Comunidad de Madrid, Dirección general de la mujer, 1994. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb399573868.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Lavín, Muñoz Teresita, and Hurtado Margarita Varas. "El exilio de los hijos : memoria, identidad y desarraigo en hijos de retornados chilenos del exilio tras el Golpe de Estado de 1973." Tesis, Universidad de Chile, 2013. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/115702.

Full text
Abstract:
Informe de Seminario para optar al grado de Licenciada en Historia
La presente investigación pretende aportar al debate surgido tanto desde la opinión pública como al interior del ámbito académico, interrogándose acerca de la emergencia de nuestro sujeto justamente a causa de la Dictadura Militar instaurada a contar del Golpe de Estado de Septiembre de 1973: “los hijos de exiliados políticos”, en particular aquellos sujetos que partieron con sus padres al exilio o nacieron en el extranjero producto del mismo y que por tanto debieron crecer bajos las condiciones que el exilio genera a pesar de que para sus padres, el exilio se entendía y vivía como una situación transitoria, o al menos eso se esperaba, ya que el retorno se presentaba más que como un anhelo, como una realidad.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Gamboa, José J. "La lengua después del exilio : Influencias suecas en retornados chilenos." Doctoral thesis, Umeå universitet, Moderna språk, 2003. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:umu:diva-12666.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Sanjurjo, Liliana Lopes 1981. "Narrativas do exilio argentino no Brasil : nação, memorias e identidades." [s.n.], 2007. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/281723.

Full text
Abstract:
Orientador: Bela Feldman-Bianco
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Filosofia e Ciencias Humanas
Made available in DSpace on 2018-08-10T11:17:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Sanjurjo_LilianaLopes_M.pdf: 4836182 bytes, checksum: 7782cb9adf7c207495017c3355e10813 (MD5) Previous issue date: 2007
Resumo: Na presente dissertação investigo a migração de argentinos para São Paulo (Brasil) ao longo da década de 1970, que corresponde a um contingente migratório constituído por indivíduos que deixam a Argentina, sobretudo, por conta das condições da violência política que se colocaram para os opositores do regime militar, que se institucionaliza no ano de 1976. Por outro lado, e apenas como contraponto a esse primeiro contingente, trato de um novo fluxo migratório de argentinos para o Brasil que se configura após o auge da crise econômica desencadeada no final do ano de 2001. Através da reconstrução das histórias de vida, das memórias e das trajetórias de migração de um grupo de argentinos que chegou entre os anos 1974 e 1981, hoje residentes nas cidades de Campinas e São Paulo, e de alguns jovens argentinos que chegaram após o ano de 2001 em São Paulo procuro compreender como estes sujeitos reconstroem suas identidades tendo como base o compartilhamento de experiências que consideram cruciais por redirecionarem e redefinirem suas trajetórias individuais. Através de uma abordagem que enfatiza a ação e a representação social, também analiso as maneiras como estes indivíduos ressignificam a nação de origem, reapropiam e reelaboram as narrativas mestras da nação argentina e suas representações nacionais no processo de reconstrução de suas identidades e de interpretação de suas próprias experiências
Abstract: In the present thesis I investigate the Argentinean migration to São Paulo along the 70s. This corresponds to a migratory group of individuals who left Argentina mainly as a result of the political violence against the opponents of the military regime established in 1976. On the other hand, and just as a comparison to this first group, I deal with a new migratory flow of Argentineans to Brazil which appeared after the peak of the economic crisis triggered at the end of 2001. Through the reconstruction of stories, memories and migration trajectories of a group of Argentineans, now living in Campinas and São Paulo, who arrived in Brazil between 74 and 81, and some young Argentineans who have arrived after 2001 in São Paulo, I try to comprehend how these subjects reconstructed their identities based on sharing experiences considered crucial for redefining and reorientating their own individual trajectories. Through an approach that stresses action and social representation, I also analyze the ways by which these individuals bestow another meaning to their country, reappropriate and reelaborate the key narratives of the Argentinean nation and its national representation in the process of reconstructing their identities and interpreting their own experiences
Mestrado
Mestre em Antropologia Social
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Poblete, Yáñez Dafne. "Días cálidos y azules: exilio y palabra en el tiempo." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/108478.

Full text
Abstract:
Días cálidos y azules (De Buen: 1996) de Rafaela de Buen es una obra desafiante que, en primera instancia, mezcla narraciones y poemas para adentrarnos en la complejidad de su narrador-autor-personaje. En pocas páginas se cuenta una circunstancia que recorre la experiencia del exilio y las consecuencias que marcan el devenir de la vida de una mujer que debe abandonar su patria, su casa, sus amigos y un primer amor. A partir del momento de la salida de España, comienza a gestarse una condición de vida en la que el exilio no es un mero episodio, sino que se constituirá en el motor de una escritura marginal con rasgos característicos , colindantes con la autobiografía-sin serlo- pero definitorios de la escritura íntima y retrospectiva en una voz femenina, aspecto que será revisado en relación a las propuestas de Lydia Masanet y Lejeunne. Para analizar la obra desde la perspectiva del exilio, seguiremos la línea teórica de Ugarte y para revisar los elementos de la escritura del exilio en relación a la tensionalidad tiempo/espacio, al cronotopo del exilio y al dialogismo, los planteamientos teóricos de Bajtín. Dada la problemática que surge a la luz de una lectura de la obra como representativa de la escritura femenina, es necesario revisar los planteamientos de una literatura feminista y dentro de ella, los supuestos teóricos de Julia Kristeva, Biruté Ciplijauskaité y Judith Butler.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Back, Lilian. "A seção feminina do PCB no exílio." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2013. https://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/122796.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Filosofia e Ciências Humanas, Programa de Pós-Graduação em História, Florianópolis, 2013.
Made available in DSpace on 2014-08-06T17:23:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 326942.pdf: 1322594 bytes, checksum: 795ecb31dc55bd736ce378a3a49140f1 (MD5) Previous issue date: 2013
Esta dissertação tem como tema central a reconstrução da Seção Feminina (SF) do Partido Comunista Brasileiro (PCB) no exílio, compreendendo o período que vai de 1974 a 1979, anos de sua reestruturação formal e da transferência da estrutura partidária ao país com uma linha política própria ratificada pela direção partidária, respectivamente. Tal trabalho inscreve-se na História das Mulheres com uma perspectiva de gênero, tendo como objetivos compreender como se desenvolveram os processos de retomada do "trabalho feminino" interrompido pela ditadura e de reestruturação do aparato partidário específico, atentando para as relações estabelecidas entre o partido, as mulheres auto-organizadas em seu interior e o movimento feminista setentista. Da mesma forma visou compreender o processo de elaboração coletiva da nova linha partidária que serviria para dar o adequado suporte à militância daquelas mulheres, expressa nos documentos Informe sobre a Condição da Mulher no Brasil e a Luta para transformá-la e Plataforma de luta pela Igualdade de Direitos da Mulher. Para tanto, foram utilizadas como fontes de pesquisa, além desses dois documentos, o conjunto da documentação de circulação interna produzida e acumulada pela SF do Comitê Central, a documentação oficial do PCB daquele período, bem como a documentação relativa aos espaços externos em que a SF atuou. Ao longo dele foi possível perceber o protagonismo das pecebistas na recuperação desse instrumento de luta, que visava a transformação da relação de desigualdade entre homens e mulheres dentro e fora do partido. O conjunto das experiências acumuladas pela SF e suas organizações de base foi bastante heterogêneo e contraditório, pois resultou da interação de diversos fatores, fundamentalmente, da inexistência de uma linha política definida até 1979. Verificou-se que as formas como as seções femininas do partido se relacionaram com o feminismo brasileiro organizado nos locais em que se estabeleceram e com o feminismo dos países hóspedes foi determinante para a organização de sua militância nos espaços de exiladas brasileiras, para a elaboração da linha política mencionada e para o desenvolvimento de uma consciência de tipo feminista.

Abstract : This dissertation is focused on the reconstruction of the Women's Section ( SF ) of the Brazilian Communist Party ( PCB ) in exile , comprising the period from 1974, when it was restructurated in exile, to 1979, when it was transferred back to Brazil with a policy ratified by the party leadership. This work subcribes Women´s History, with a gender perspective. The main objective is to understand how they developed the process of resumption of " women's work " stopped by the dictatorship and the restructuring of the specific party apparatus , focusing on the relations between women self - organized inside of the party and seventies feminist movement . The work is likewise aimed at understanding the process of collective elaboration of the new party line that would serve to provide proper support to the militancy of the women expressed in the documents Report on the Status of Women in Brazil and the Struggle to Transform it and Platform of Struggle for Equal Women's Rights . For this, I used as sources of research beyond these two documents, the documentation set for internal circulation produced and accumulated by the SF of the Central Committee, the official documentation of PCB in that period as well as the documentation on the external spaces where SF served . It was possible to perceive the role of PCB militants in the recovery of that instrument of struggle, which aimed to transform the unequal relationship between men and women inside and outside the party. The experiences accumulated by SF and their grassroots organizations were very heterogeneous and contradictory, and resulted from the interaction of several factors, primarily the lack of a policy defined until 1979. It was found that the ways in which women's sections of the party were related to organized Brazilian feminism in places where they settled and the feminism of the host countries was crucial to the organization of the activism of Brazilian exiled militants, for the preparation of a politics toward women´s issues in the Party and to the development of a feminist conscience.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Oliveira, Marta Francisco de. "Clarice Lispector : a poética de um (in)certo exílio /." Assis, 2016. http://hdl.handle.net/11449/144416.

Full text
Abstract:
Orientador: Gilberto Figueiredo Martins
Banca: Silvia Maria Azevedo
Banca: Sandra Aparecida Ferreira
Banca: Edgar Cezar Nolasco dos Santos
Banca: André Luis Gomes
Resumo: A tese aqui apresentada analisa como a obra O lustre, o segundo romance da escritora Clarice Lispector, publicado em 1946, pode propiciar novas leituras que destacam o valor estético-literário de um romance às vezes relegado a segundo plano no conjunto de obras da escritora. A leitura proposta mostra como O lustre pode ser lido como uma narrativa poética, um relato esteticamente elaborado de modo a deixar entrever como Lispector cria uma poética acerca de um (in)certo exílio, com base nos elementos de experiência e de vivência da autora e de sua família, portanto orientada segundo os preceitos da crítica biográfica. Tratar de elementos da experiência como referência para sua literatura justifica a menção que se fará paralelamente ao romance No exílio, de Elisa Lispector. Diferindo da ideia tradicional relacionada à condição exílica, o que se nota na ficção clariceana, através da personagem Virgínia, é a representação de um exílio tratado literariamente, uma visão particular que o converte, esteticamente, em uma poética. Neste respeito, tal poética tampouco se completa ou se esgota no romance de 1946, mas estende-se, sob vários aspectos, para o exercício de escritura e trabalho com a linguagem que Clarice Lispector levará a cabo nos romances seguintes, A cidade sitiada e A maçã no escuro, de 1949 e 1961, respectivamente, obras que estarão no horizonte de leitura e em diálogo com O lustre neste trabalho. A forma de abordagem clariceana da ideia do exílio não é direta, mas há um... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The thesis presented here analyses how the novel The Chandelier, the second novel of writer Clarice Lispector, published in 1946, can provide new readings that highlight the aesthetic and literary value of the romance that is sometimes relegated to the background in the writers set of novels. The reading proposal shows how The Chandelier can be read as a lyrical novel, an account aesthetically prepared in order to adumbrate as Lispector creates poetics about an uncertain exile, based on elements of experience of the writer and her family and therefore guided by the precepts of biographical criticism. Dealing with elements of experience as a reference for her literature justifies the mention of parallels with the novel In Exile by Elisa Lispector. Differing from the traditional ideas related to the condition of exile, which is notablein Claricean fiction, through the character Virginia, is the representation of exile treated literary, a particular view that converts aesthetically in poetics. In this respect, such poeticsareneither complete nor exhaust the romance of 1946, but extend it under various aspects, for the exercise of writing and work with the language that Clarice Lispector will pursue in the novels to follow, The Besieged City and The Apple in the Dark, 1949 and 1961, respectively, works that will be on the reading horizon and dialogue ofThe Chandelier in this work. The way thatClaricean fictionapproaches the idea of exile is not direct, but there is an oblique reference that can be traced in features that reveal the dialogue between the fictional and cultural, fiction that appears in the lines of your text and the experience of the Writer and her family. A cultural trait will be added both in the composition as in the reading of the novel, reaching the word itself, exiling it also. In fact, when analysing the poetics of exile... (Complete abstract click electronic access below)
Doutor
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

López, González de Orduña Helena. "Vanguardia y exilio : sus representaciones en el ensayo de Juan Larrea /." Madrid : Fundación universitaria española, 2002. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb39024629c.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Fu, Rodriguez Mariela. "Impacto comunicacional del exilio chileno: combatiendo la dictadura desde el exterior." Tesis, Universidad de Chile, 2003. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/145694.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

CABRERA, Delfina Isabel. "Las lenguas vivas. Zonas de exilio y traducción en Manuel Puig." Doctoral thesis, Università degli studi di Bergamo, 2013. http://hdl.handle.net/10446/30851.

Full text
Abstract:
The narrative of the Argentine writer Manuel Puig (1932‐1990) has renewed in the last decades critical interests. However, his plays and film scripts still remain largely unexplored, among other key aspects of his literary production. In fact, even though it has been argued that Puig’s literature exceeds literature itself, most theoretical approaches have not gone beyond traditional literary paradigms. This dissertation addresses Puig’s oeuvre from two issues that have remained in the margins of criticism: translation and exile. Indeed, in spite of the fact that both have had an undeniable presence in Latin American literature and played a significant role in shaping the discourse of Latin American identity, there is almost no research on them. The analysis will focus first on the “translation zone”. Three early scripts that Puig wrote in his first trip abroad will be analyzed: Ball Cancelled (1956), Summer Indoors / Verano entre paredes (1959) and La tajada (1960). These scripts mark the first shift Puig made, from both the legitimate literary genre of the time (the novel) and from the discourse of national language. Then, we will study the “exile zone” in three novels that Puig wrote during his political exile: El beso de la mujer araña (1976), Pubis angelical (1979) and Maldición eterna a quien lea estas páginas (1980). These texts question the hegemonic representation of exile and, at the same time, they render visible other forms of displacement that were eclipsed by such a discourse of exile in the 70s. In sum, this analysis offers a new reading of Puig’s work through the intersections of translation and exile zones and by doing so, intends to form new theoretical perspectives in the field of contemporary cultural studies in the context of Latin American Literature and beyond.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Frignani, Isabella <1998&gt. "Max Aub y la experiencia del exilio: entre historia y literatura." Master's Degree Thesis, Università Ca' Foscari Venezia, 2022. http://hdl.handle.net/10579/21446.

Full text
Abstract:
La Guerra Civil española fue un acontecimiento que cambió durante largos años la vida de los ciudadanos españoles y en general del mundo. Como consecuencia de la guerra y con la introducción de la dictadura franquista muchos intelectuales españoles se vieron obligados al exilio, algunos para salvar su propia vida y otros para tener la libertad de seguir con su profesión. Max Aub, uno de los escritores más prolíficos del periodo franquista, fue uno de los literatos españoles exiliados y uno de los testimonios que más han contribuido a mantener viva la memoria del periodo de la Guerra y de la dictadura que se concluyó en 1975 con la muerte de Francisco Franco. Esta argumentación se acercará al contexto político-social e histórico en el que ha vivido el autor y después se analizará y profundizará el tema del exilio a través de sus obras, especialmente centrándose en La gallina ciega, Escritos sobre el exilio, Diarios (1939-1972). Por culpa de sus ideas políticas detuvieron a Aub en más de una ocasión y lo entregaron a vivir la experiencia de los campos de concentración franquistas. No fue hasta 1942 cuando pudo embarcarse hacia México donde empezó su exilio. A través de las obras, el objetivo de esta tesis es el de desarrollar un tema histórico pero que nos muestre también la parte más humana: lo que le pasó al autor durante sus años lejos de España y lo que significó para él regresar a su país nativo. A continuación, se resaltarán las emociones que salen en contextos donde faltan sentimientos de humanidad. Max Aub, exponente muy representativo de esta época, a través de sus obras dio voz a los sentimientos de quien como él experimentó la huida y el abandono forzado de su propio hogar y afectos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Gleize, Lênia Pisani. "Escrita expatriada." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2013. https://repositorio.ufsc.br/handle/123456789/107226.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2013.
Made available in DSpace on 2013-12-05T23:33:06Z (GMT). No. of bitstreams: 1 319264.pdf: 3595679 bytes, checksum: 734d946a4dc96c9cbf06951a47067898 (MD5) Previous issue date: 2013
Esta tese visa a estudar o silêncio narrativo na obra de Augusto Roa Bastos (1917-2005) durante o período que separa a publicação de Yo el Supremo (1974), último romance do exílio argentino (1947 a 1976) e Vigilia del Almirante (1992), primeiro romance publicado durante o exílio francês (1976 a 1995). Por meio de um levantamento de dados historiográficos, analisa-se a recepção da obra roabastiana editada em francês. A análise da recepção do primeiro romance de Augusto Roa Bastos, Hijo de hombre (1960), publicado na França em três ocasiões: Le Feu et la Lèpre (Gallimard,1968), Fils d´homme (Belfond,1982) e Fils d´homme (Seuil,1995), elucida a trajetória de recepção da obra roabastiana no país europeu, contextualizando a reescritura da segunda versão do romance em espanhol, editada em 1983, depois da versão francesa. Os elementos paratextuais, que acompanham as três edições francesas de Hijo de hombre, aclaram o percurso do escritor/docente universitário da Universidade de Toulouse, que canalizou sua produção intelectual para a escritura ensaística durante os anos iniciais do segundo exílio (1976-1984). Ocupa lugar de destaque a publicação da coletânea Les Récits de la nuit et de l´aube (1984), pela inclusão de dois contos editados durante os anos inciais do exílio francês: ?Lucha hasta el aba? (1979) e ?La Caspa? (1982). Ao levantamento historiográfico, agrega-se a análise das estratégias narrativas empregadas pelo autor na coletânea francesa. O relacionamento da coletânea Les Récits de la Nuit et de l´aube (1984) a outros itinerários de escritura problematiza o emprego da paratextualidade, caracterizando a escrita expatriada, um processo de escritura produzido no deslocamento do espaço, da identidade e da língua. A diluição de fronteiras entre gêneros literários distingue um processo de escritura marcado pela impossibilidade de explicar o sensível (Badiou).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

López, García José Ramón. "Vanguardia, revolución y exilio: la poesía de Arturo Serrano Plaja (1929-1945)." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2005. http://hdl.handle.net/10803/4901.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Tasis, Moratinos Eduardo. "El exilio en la poesía de Tomás Segovia y Angelina Muñiz Huberman." Thesis, University of St Andrews, 2011. http://hdl.handle.net/10023/1886.

Full text
Abstract:
Tomás Segovia and Angelina Muñiz Huberman belong to a group of writers known as «Hispanomexicanos». Most approaches to this generation have been towards the role that exile plays in their early work, paying almost no attention to its role after that initial stage. These approaches have been limited to the first years of their work, in the belief that those writers subsequently moved on to deal with issues which are different from those in which their experience of exile is clearly the central topic. However, through an analysis of the poetry of Muñiz and Segovia, this thesis aims to show that exile continues to play a central role beyond that first stage. It argues that their exile is transformed into a series of symbols that come to constitute a shared style and, more importantly, it proposes that their experience of exile is transformed into a feeling of existential displacement which impels a search for meaning and belonging to the world. Consequently, the conclusion presented in this thesis is that exile plays a central role in their poetry, in the sense that it expresses the ways in which these two writers search and transmit meaning and attempt to feel part of the world. Ultimately, this thesis aims to set an example of approach which could be productively taken to study the work of other writers from this generation.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Gadhoum, Khédija E. "Exilio. Indentidad. Mujer. Trazando espacios periféricos en la narrativa de Marta Traba." The Ohio State University, 1998. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1391588391.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Galarce, Carmen Judith. "La novela chilena del exilio (1973-1987): El caso de Isabel Allende /." The Ohio State University, 1993. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1487844948077414.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Gadhoum, Khédija. "Exilio, identidad, mujer : Trazando espacios periféricos en la narrativa de Marta Traba /." The Ohio State University, 1998. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1487949836207569.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Galarce, Carmen J. "La novela chilena del exilio (1973-1987) : el caso de Isabel Allende /." Connect to resource, 1993. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view.cgi?acc%5Fnum=osu1243527266.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Mandujano, Olga Lidia. "Muerte Y Soledad En La Poesía De Manuel Altolaguirre Ante El Exilio." Thesis, University of North Texas, 2013. https://digital.library.unt.edu/ark:/67531/metadc271861/.

Full text
Abstract:
This study focuses on the Spanish poet of the Generation of '27 Manuel Altolaguirre. The purpose of this thesis is to show how the poetry of Manuel Altolaguirre evolves in relation to specific issues. Specifically, I study the changes in his work in regard to the themes of death and solitude, resulting from exile in 1939, to be enriched by new experiences, many of them dramatic, taking more personal ways, while offering them a more profound and complex and even in regard to the subject of the poet's death comes to contemplate a more positive way. The thesis is divided into five chapters. Following the introduction, the second chapter focuses on Altolaguirre's biography and the Generation in 1927 while the third focuses and analyzes his poetry before his exile in 1939. The fourth chapter examines his poetry after exile until his death in 1959, while the fifth and last chapter concludes this study.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Montañés, Amanda Pérez. "Vozes do exílio e suas manifestações nas narrativas de Júlio Cortázar e Marta Traba." Florianópolis, SC, 2006. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/89324.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Filosofia e Ciências Humanas. Programa de Pós-Graduação em Ciências Humanas.
Made available in DSpace on 2012-10-22T19:28:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 231627.pdf: 671200 bytes, checksum: 9f0a4185458cfb90dfce4dc68281a6a4 (MD5)
Emblema da condição humana, o exílio é um problema de múltiplas nuanças. Fato real ou assunto literário, a experiência de exílio encontra-se presente na literatura de todos os tempos. A presente tese opera em três tempos relacionados entre si, em torno à experiência de exílio. Na primeira parte, o estudo do conceito de exílio e suas tensões e antinomias na modernidade é analisado do ponto de vista teórico a partir das reflexões de importantes autores como: Hannah Arendt, Theodor W. Adorno, Edward Said, Giorgio Agamben, Stuart Hall, Claudio Magris, entre outros. Na segunda e terceira parte, a manifestação dessas tensões é indagada do ponto de vista literário e político, nas vivências e narrativas de exílio de Julio Cortázar e Marta Traba, dois importantes intelectuais diaspóricos latino-americanos que vivenciaram o exílio como condição criativa e espaço de luta e confronto. While emblem of the human condition, the exile is a problem of multiple nuances. Real fact or literary subject, the exile experience is present in the literature of all times. The present thesis operates in three times related among themselves, around the exile experience. In the first part, the study of the exile concept and its tensions and antinomies in the modernity is analyzed at the theoretical point of view starting from the reflections of important authors as: Hannah Arendt, Theodor W. Adorno, Edward Said, Giorgio Agamben, Stuart Hall, Claudio Magris, among others. In the second and third part, the manifestation of those tensions is investigated from the literary and political point of view, in the existences and narratives of exile of Julio Cortázar and Marta Traba, two important Latin-American intellectuals that lived the exile as a creative condition and space of fight and confrontation. Emblema de la condición humana, el exilio es un problema de múltiples matices. Hecho real o tema literario, la experiencia de exilio se encuentra presente en la literatura de todos los tiempos. La presente tesis opera en tres tiempos relacionados entre si, alrededor de la experiencia de exilio. En la primera parte, el estudio del concepto de exilio y sus tensiones y antinomias en la modernidad es analizado del punto de vista teórico a partir de las reflexiones de importantes autores como: Hannah Arendt, Theodor W. Adorno, Edward Said, Giorgio Agamben, Stuart Hall, Claudio Magris, entre otros. En la segunda y tercera parte, la manifestación de esas tensiones es investigada del punto de vista literario y político, en las vivencias y narrativas de Julio Cortázar y Marta Traba, dos importantes intelectuales "diaspóricos" latinoamericanos que vivieron el exilio como condición creativa y espacio de lucha y confrontación.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Rosa, Sandro Ricardo. "O diário de Angel Rama." Florianópolis, SC, 2009. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/92527.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2009.
Made available in DSpace on 2012-10-24T09:44:59Z (GMT). No. of bitstreams: 1 268884.pdf: 1466651 bytes, checksum: 53b3b465190ec5d7de7a58131c90db89 (MD5)
O presente estudo tem como objetivo analisar o diário do crítico uruguaio Ángel Rama (Diario: 1974-1983), publicado após a sua morte em 2001. O Diario de Rama pode ser compreendido considerando-se dois períodos: o do início de sua atividade intelectual até o contexto ditatorial, que coincide com o seu exílio, e aquele que viria a caracterizar a retomada da democracia em meados dos anos oitenta. No entanto, ele não pode compartilhar a intensa devoção à memória e à liberdade que caracterizaria este período pós-ditatorial na América Latina. Sob essa ótica, o Diario pode ser lido como uma representação trágica da memória, sem esquecer que tal representação é mais bem entendida quando levamos em conta que existe um esforço para sair dessa condição trágica seja como exilado, como intelectual comprometido e como ser afetivo.
The aim of this study is to analyze the diary of the Uruguayan critic Angel Rama (Diary: 1974-1983), published after his death in 2001. The Diary of Rama can be understood considering two periods: the beginning of his intellectual activity up to the dictatorial context, which coincides with his exile, and the one which would characterize the return of democracy in the mid 1980.s. However, he didn.t have the chance to share the intense devotion to the memory and liberty which would characterize this post dictatorial period in Latin America. Under this perspective, the Diary can be read as a tragic representation of memory, bearing in mind that such representation is better understood when we consider that there is an effort to escape from this tragic situation, no matter as an exiled, as a committed intellectual or as an affective being.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Olivo, Júnior Valdir. "Augusto Roa Bastos." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/95932.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2011
Made available in DSpace on 2012-10-26T07:15:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 291799.pdf: 961337 bytes, checksum: 5ce9f6270dfc42172519483b927ae39b (MD5)
A proposta deste trabalho é o estudo do exílio e seus desdobramentos, principalmente através da imagem originaria do baldio, em textos (Barthes) de Augusto Roa Bastos. Tem como foco central, um livro sobre roteiro, cuja edição acompanha um de seus roteiros, intitulado Mis reflexiones sobre el guión y el guión cinematográfico de Hijo de hombre (1993) e os filmes Alias Gardelito (1961) e Sabaleros (1959). Existe em Roa Bastos uma poética do exílio. O exílio é o despojamento, o abandono de categorias como povo, nação e identidade. O sujeito se lança para um mais além do já consagrado ou já sabido. O exílio é a abertura a partir da qual se estruturará uma noção de literatura, cinema e comunidade.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

Olivo, Júnior Valdir. "Excripta Cozarinsky." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2015. https://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/134799.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2015.
Made available in DSpace on 2015-09-08T04:09:32Z (GMT). No. of bitstreams: 1 334234.pdf: 3681676 bytes, checksum: cd3f24f260af1e62a2404cd1c799d922 (MD5) Previous issue date: 2015
A proposta desta tese é o estudo do exílio e seus desdobramentos em textos críticos, literários e fílmicos de Edgardo Cozarinsky (Buenos Aires, 1939). Tem como corpus central: uma seleção de seus primeiros textos críticos e entrevistas realizadas para as revistas Sur, Primera Plana, Panorama e Tiempo de cine, além dos dois únicos números da revista Flashback, criada por ele com o apoio do crítico de cinema Alberto Tabbia (Buenos Aires, 1939-1997); Puntos suspensivos, seu primeiro filme terminado em 1971 e Vudú urbano (1985), livro que reúne seus primeiros textos escritos após seu exílio em Paris iniciado em 1974. A primeira etapa deste trabalho consistiu em recuperar as primeiras publicações de Edgardo Cozarinsky nas revistas citadas anteriormente, além de outros textos importantes que permitissem rearmar parte do conjunto de forças políticas e culturais que atravessaram o período anterior ao seu exílio. Dentre os duzentos textos do autor que recuperei ?importante ressaltar que são textos que, em sua grande maioria, foram ignorados por ele e pela crítica? incorporei ao meu estudo apenas aqueles que são concernentes à proposta desta pesquisa. No trabalho de campo pude descobrir que o exílio enquanto estratégia textual já operava nos primeiros movimentos críticos de Cozarinsky. Através da leitura da obra de alguns escritores e cineastas como Vladimir Nabokov, Severo Sarduy, Roman Polanski, Jean-Marie Straub, entre outros, Cozarinsky havia chegado a uma concepção da literatura (e do cinema) como exílio. Dessa forma, este trabalho busca rastrear e inventariar os movimentos do exílio nessa primeira etapa de sua produção que vai dos textos críticos escritos na Argentina até os primeiros textos ficcionais compostos na França entre 1974 e 1981. Mas esse inventário importa principalmente na medida em que permite vislumbrar uma máquina muito mais ampla e sofisticada que trabalha na desconstrução de textos, conceitos e de si própria, a isso denomino excripta Cozarinsky. Pois o exílio é muito mais do que uma condição temporária ou causal, inscreve-se como engrenagem fundamental em seu trabalho criativo. A excripta Cozarinsky é o lugar do desvio e do deslocamento, mas também da cripta e do desencriptamento. Não se trata simplesmente de reconhecer o exílio como um tema recorrente em vidas e textos, mas elucubrar sua tensão, resistência e articulação, na maioria das vezes subterrânea, no desenvolvimento e na disposição de textos e imagens. O exílio em Cozarinsky é singular-plural, é o lugar da tradição (literária, cinematográfica e familiar), da literatura como exílio e da existência exilada. Esse tríplice movimento constitutivo do exílio faz do texto um constante devir enquanto ser-com o leitor naconstrução de um significado que nunca é completo. A excripta de Cozarinsky, como a de Jacques Derrida, constitui-se de pelo menos dois movimentos fundamentais: trata-se da inversão e do deslocamento que enxerta e dissolve conceitos da responsabilidade com a herança (necromancia), pois este trabalho depende de um compromisso com a memória e sua disseminação diferida. Por fim, a excripta Cozarinsky caracteriza-se ainda por seu constante exercício de reelaboração enquanto desconstrução de si mesma.

Resumen: Esta tesis se propone a estudiar el exilio y sus desdoblamientos en textos literarios y fílmicos de Edgardo Cozarinsky (Buenos Aires, 1939). Su corpus central se compone de: una selección de sus primeros textos críticos y entrevistas realizadas para las revistas Sur, Primera Plana, Panorama y Tiempo de cine, además cuenta con los dos únicos números de la revista Flashback, creada por él con el apoyo del crítico de cine Alberto Tabbia (Buenos Aires, 1939-1997); Puntos Suspensivos, su primer film concluido en 1971 y Vudú urbano (1985), libro que reúne sus primeros textos escritos después de su exilio en París que se inicia en 1974. La primera etapa de este trabajo consistió en recuperar las primeras publicaciones de Edgardo Cozarinsky en las revistas citadas anteriormente, además de otros textos importantes que permitieron rearmar parte del conjunto de fuerzas políticas y culturales que atravesaron el periodo anterior a su exilio. Entre los doscientos textos del autor que pude reunir  importante subrayar que son textos que, en su gran mayoría, fueron ignorados por él y por la crítica incorporé a mi estudio solamente aquellos que están directamente relacionados a la propuesta de esta investigación. A partir de mi trabajo de campo pude descubrir que el exilio como estrategia textual ya operaba en los primeros movimientos críticos de Cozarinsky. A través de su lectura de la obra de algunos escritores y cineastas como Vladimir Nabokov, Severo Sarduy, Roman Polanski, Jean-Marie Straub, entre otros, Cozarinsky había llegado a una concepción de la literatura (y del cine) como exilio. De esa manera, este trabajo busca rastrear e inventariar los movimientos del exilio en esa primera etapa de su producción que va de los textos críticos escritos en Argentina hasta sus primeros textos ficcionales compuestos en Francia entre 1974 y 1981. Sin embargo, ese inventario importa principalmente por lo que permite en el sentido de vislumbrar una máquina mucho más amplia y sofisticada que trabaja en la deconstrucción de textos, conceptos y de sí misma, a esa máquina la llamo excripta Cozarinsky. Pues el exilio va mucho más allá de una condición temporal o causal. Este se inscribe como engranaje esencial en su trabajo creativo. La excripta Cozarinsky es el lugar del desvío y del desplazamiento, pero también de la cripta y de la desencriptación. No se trata simplemente de reconocer el exilio como un tema recurrente en vidas y textos, sino buscar su tensión, resistencia y articulación, muchas veces subterránea, en el desarrollo y en la disposición de textos e imágenes. El exilio en Cozarinsky es singular-plural, es el lugar de la tradición (literaria, cinematográfica y familiar), de la literatura como exilio y de la existencia exiliada. Este movimiento triple, que constituye el exilio, hace de los textos un devenir constante en tanto ser-con el lector en la construcción de un significado que nunca es completo. La excripta Cozarinsky, como la de Jacques Derrida, se constituye de por lo menos dos movimientos fundamentales: se trata de la inversión y del desplazamiento que injerta y disuelve conceptos; y de la responsabilidad para con la herencia (necromancia), pues este trabajo depende de un compromiso con la memoria y su diseminación diferida. Por fin, la excripta Cozarinsky se caracteriza aún por su ejercicio constante de reelaboración en tanto deconstrucción de sí misma.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Rojas-Trempe, Lady. "Estructura, ideología y exilio en los cuentos Andamos hyendo Lola de Elena Garro." Thesis, University of Ottawa (Canada), 1985. http://hdl.handle.net/10393/4927.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Ferro, González Vladimir. "Poética del exilio en poetas de la diáspora cubana en México y Chile." Tesis, Universidad de Chile, 2016. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/142661.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Moreno, González Santiago. "El exilio interior de José Jiménez Lozano. Estudio de una propuesta narrativa singular." Doctoral thesis, Universidad de Murcia, 2008. http://hdl.handle.net/10803/10959.

Full text
Abstract:
José Jiménez Lozano es un escritor singular dentro del panorama literario hispánico de las últimas décadas. Su obra es vasta y diversa y a esta observación inicial no escapa su narrativa, género en el que el escritor se muestra más prolífico. A pesar de la diversidad aparente, existe una notable unidad subyacente a toda la obra de José Jiménez Lozano. Esta unidad reposa no sólo sobre el regreso constante a unos mismos asuntos sino también sobre los planteamientos o fundamentos de los que parte su creación literaria. El escritor reflexiona sobre su obra y deja diseminado, a través de las diversas manifestaciones de su prosa de ideas, un discurso sobre la escritura que este trabajo sintetiza, valorando, asimismo, la coherencia entre esta reflexión y la praxis literaria.
José Jiménez Lozano is a unique writer in the Hispanic literary scene of these last decades. His work is vast and diverse, and this initial observation does not escape his narrative, which genre the write demonstrates more prolifically. Despite the apparent diversity, there is outstanding unity underlying Jiménez Lozano´ entire work. This unity lies not only on the constant return to the same matters, but also on the approaches or the reasons, from which his literary work begins. The writer reflects over his work ant lets his ideas expand through the diverse manifestations of his ideas on prose. It is a talk about the rhetorical writing of this work, valuing the coherent existence between reflection and literary practice
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Cedena, Gallardo Eusebio Romera Castillo José. "El diario y su aplicación en los escritores del exilio español de posguerra /." Madrid : Fundación universitaria española, 2004. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb399401875.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Ortuño, Martínez Bárbara. "El exilio y la emigración española de posguerra en Buenos Aires, 1936-1956." Doctoral thesis, Universidad de Alicante, 2010. http://hdl.handle.net/10045/20062.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Cittadini, Lorenzo <1990&gt. "Historia e identitad mediterránea: el exilio en María Zambrano, Rafael Alberti y Luis Cernuda." Master's Degree Thesis, Università Ca' Foscari Venezia, 2019. http://hdl.handle.net/10579/15386.

Full text
Abstract:
Mediterranean history and identity: the exile of Maria Zambrano, Rafael Alberti and Luis Cernuda The following dissertation deals with the study of the main events that distinguish the history of the mediterranean area. The analysis aims at individuating differences and similarities between the several ways of living and thinking of the countries that share the same geographical area. The introduction and the first part works as an historical overview which helps to identify the main cultures that emerged along the centuries and how they mixed each other. The second one proposes the analysis of the main works of Maria Zambrano, her vision of the exile during the dictatorship of Franco in Spain. Thanks to her message and other Spanish authors like Rafael Alberti and Luis Cernuda who lived the same condition, the exile, although attempts of silencing, enhances a voice that is constantly listened in this places where the exiles were expelled from. The exile is a revelation and proposes a set of new possibilities that helps the man to abandon discriminatory positions in order to build a new system of beliefs. Finally, the third part is devoted to the concepts of identity, borders, memory, religion and globalization, the heritage of the millenarian collision-meeting in the Mediterranean. This section makes use of the most important sociological, anthropological and poetical points of view to know how this space has changed towards positions of closure and oppressions.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Dominguez, Gutierrez Maria Del Carmen <1976&gt. "Constelaciones republicanas, comunidades imaginadas. La anomalía José Bergamín: exilio en América Latina (1939-1954)." Doctoral thesis, Università Ca' Foscari Venezia, 2022. http://hdl.handle.net/10579/22066.

Full text
Abstract:
Questo lavoro analizza l'opera dello scrittore José Bergamín nel periodo del suo esilio ispanoamericano tra il 1939 e il 1954 nel contesto dell'esilio della classe intellettuale spagnola a causa della sconfitta repubblicana nella Guerra Civile (1936-1939). La premessa era quella di individuare le possibili tracce lasciate da questa intellighenzia al suo passaggio per l'America Latina. La scelta di studio di questo autore in particolare è stata motivata dalla centralità della sua figura nella cultura spagnola durante il periodo repubblicano e, invece, la scarsa visibilità che la storiografia letteraria posteriore ha dato al suo lavoro e alla sua dedizione alla cultura in lingua spagnola oggi, eccezione fatta dell’Uruguay dove visse tra il 1949 e il 1954 e fu professore all’università.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography