Academic literature on the topic 'Eztia-'

Gricek “Esanahia” (2007 [1957]) artikuluaren hasieran ematen dituen hiru adibideetatik bigarrenarekin gertaera bitxia topatu dugu. Esanahi naturalaren adibide nagusietako baten gisa aurkezten du, baina ez du inoiz ezertarako erabiltzen; ez artikulu horretan, ezta gai berari eskaini zion “Meaning Revisited”en (1982) ere. Gainera, adibideak ez du betetzen esanahi naturalarentzat Gricek ezartzen dituen irizpideetan lehena eta garrantzitsuena: faktibotasuna. Adibide hori “Esanahia”n sartzea, beraz, Griceren hutsegitea da; guk dakigula, artikuluak izandako berrargitalpen ugarietan sekula konpondu ez den hutsegitea. Nahastea agian, baina garrantzi historikoaz aparte, garrantzi kontzeptuala ere izan dezakeena.

LABURPENA: Giza inmunoeskasiaren birusaren (Hiesa) eta segurtasunaren arteko harremanak legezko hesi bat sortu du, eta hesi horrek oztopoak jartzen dizkie Hiesa duten pertsonei segurtasuneko uniformedun kidegoan sartzeko. Espainian, Hiesa duten pertsonak baztertu egiten dituzte segurtasuneko uniformedun kidegoko oposaketetako deialdietan egiten diren koadro mediko eta proba medikoetan, bai estatu mailan, baita autonomia eta toki mailan ere. Hiesa prebenitzeko tratamendu estrategia oinarri duen ebidentzia zientifikoaren ondorioz Hiesa duten pertsonen osasun egoeran oinarritutako bazterketa generikoak pertsona horiek funtzio publikoan sartu ahal izateko eskubidea gehiegi mugatu lezake, eta gainera, tratu ezberdina ematen zaie, diskriminatzailea dena bazterketa hori ez baita beharrezkoa, ezta arrazoizkoa ezta proportzionala ere lortu nahi den helburuarekiko. RESUMEN: La relación establecida entre el virus de la inmunodeficiencia humana (VIH) y la seguridad ha creado una barrera legal que impide el acceso a las personas con VIH a los cuerpos uniformados de seguridad. En España, las personas con VIH son excluidas en los cuadros médicos y en las pruebas médicas que se incluyen en las convocatorias de oposiciones de acceso a los cuerpos uniformados de seguridad, tanto a nivel nacional como autonómico y local. La evidencia científica que sostiene la estrategia del tratamiento como prevención del VIH implica que una exclusión genérica basada en la condición de salud de la persona con VIH podría ser una limitación excesiva del derecho de acceso a la función pública y también un trato diferenciado que es discriminatorio porque tal exclusión no es necesaria, ni razonable ni proporcional con respecto al fin perseguido. ABSTRACT: The linkage generated between human immunodeficiency virus (HIV) and security has created a legal barrier that prevents persons with HIV from gaining access to uniformed security bodies. In Spain, persons with HIV are excluded in the medical conditions charts and in the medical tests included in the public examinations for access to uniformed security bodies at national, regional and local levels. The scientific evidence supporting HIV strategy of treatment-asprevention entails that a generic exclusion based on the person with HIV’s health condition could be an excessive limitation upon the right to have access to the public service and also a differentiated treatment that is discriminatory because such exclusion is not necessary, neither reasonable nor proportional in the light of the intended objective.

Etxebizitza, ondasun berezia eta konplexua da inondik ere. Ondasun ekonomikoa izateaz gain, (kontsumo eta inbertsio ondasuna, alegia) edo-zein gizabanakorentzat oinarri-oinarrizko beharrizana da, edozein gizaba-nako eta familiaren bizitza garatzeko ezinbesteko baldintza. Etxebizitza, gainera, oinarrizko eskubidea ere bada nonnahi, giza-eskubidea eta esku-bide soziala da aldi berean han hemengo arautegi eta legedietan.Bestalde, etxebizitza, puzzle zabalago eta konplexuago bateko pieza da, gure herri eta hiriak osatzen dituen osagai nagusietakoa izaki. Ez dago etxebizitzarik hiririk gabe, ezta hiririk etxebizitzarik gabe (Muxi, Z, 2012: 151). Hain zuzen ere, gure inguruko etxebizitza sarea, hainbat faktorerekin hertsiki lotua dago: gure eredu ekonomikoaren bilakaera, lurralde antola-menduarena eta botere publikoek aurrera eramandako politikena, besteak beste.Horren guztiaren ondorioz, etxebizitza eskubidea, beste eskubide so-zial asko bete daitezen aurrebaldintza gisa ulertu beharra dago (osasuna, hezkuntza, eta abar). Eta era berezian hiriarekiko eskubidea, munduko biz-tanleriaren portzentaje hazkor bat hirietan bizi baita. Hirien antolamendua eta espazioa ez dira neutroak, eta ingurugiro ardatzetik, zein klabe soziale-tik eta generotik ondo aztertu beharreko arloak dira.

Mitxelenak erakutsi bezala, hitzen ezkerraldea da kokagunerik zailena berreraikitzeko orduan; horko hotsen artean, gainera, b- ez da arazo gutxien ematen duena, dituen aldaketa eta erorketa ugariengatik (*b- > b-, ø-, m-). Halaber, euskararen ISaren morfologia diakronikoan fenomeno zaharrenak (erreduplikazio eta aurrizkitzea) ezker izan arren, badira eskuin aldean zenbait txandakatze ilun (-n / -r / -ø; -r / -l) aspaldi antzemanak nahiz, orain arte, ondorio sakonik ez lortu eta ezta hain irregularitate garrantzitsuek merezi arta jaso ere. AEren berreraiketarako guztiz garrantzitsu da morfologia, fonologia eta etimologiaren oinarrian diren hitz-familiak ikertzen hastea eta horietarik baten (*ban/bar-/bal-en) zirriborroa aurkeztu nahi dugu, lan zabalago eta sakonagoen aurrerapen legez. Gaude, fonologia eta morfologia zaharrenaren geruzen eta kronologiaren ezagutzarako onurarik izan dezakegula bertan, zein bere aldetik tratatutako —edo oraindik horretara ere iritsi ez diren— 140 bat hitzen etimologiak argitzen edo argitzeko bidean jartzen laguntzeaz landa. *bon/bor-/bol- kidearen azterketa arinagoaz baliaturik egindako ohar eta iruzkinek sendotu egiten dituzte ikertutako familiaren analisian lortutako datu, azalpen eta ondorio nagusiak.

LABURPENA: Ingurumen-eraginaren ebaluazioan istripu larrien arriskuaren analisia erabiltzeko zailtasunak aztertzen dira lan honetan. Ingurumen-eraginaren ebaluazioan, hain zuzen, noizean behingoko efektu izenekoak kontuan hartu behar dira; esaterako, proiektu jakin batekin lotutako istripu batek eragindako efektuak. Hala ere, ebaluazioa ez da esparru egokia, ez arriskuak aztertzeko, ezta ondorioak eta kontrol-neurriak aztertzeko ere. Erakunde-disfuntzio horiek lanean testuinguru faktiko gisa soilik hartzen den kasu batekin lotuta ageri dira: Kanarietako esplorazio-zundaketak, petroliorik dagoen zehazteko. Gure zuzenbidean 2013/30 zuzentaraua sartzeak disfuntzio horiek gainditzeko aukera emango du. RESUMEN: En este trabajo se analizan las dificultades de encaje del analisis de riesgos de accidentes graves en la evaluacion de impacto ambiental. Esta debe considerar los denominados ≪efectos de aparicion irregular≫, como podrian ser los derivados de un accidente asociado al proyecto correspondiente. Sin embargo, la evaluacion no es el ambito institucional adecuado ni para analizar los riesgos, ni las consecuencias, ni las medidas para su control. Estas disfunciones institucionales se ponen de manifiesto en relacion con un caso, que aqui solo se toma como contexto factico, como es el de los sondeos exploratorios en Canarias para determina la existencia de petroleo. La incorporacion a nuestro Derecho de la Directiva 2013/30 permitira salvar estas disfunciones. ABSTRACT: This work analyzes the difficulties of fitting the risk analysis of serious accidents in the enviromental impact assessment. This has to consider the so called ≪effects of irregular appearance≫, as it could be those derived from an accident related to the corresponding project. Nevertheless, the assessment is not the adequate institutional field nor to analyzing risk nor the consequences, or the measures for its control. These institutional malfunctions are evidenced in a case which is here taken as a factual context as it is the explorations to see if there is petron in the Canary Islands. The transposition in our legal system of Directive 2013/30 will allow to solve those malfunctions.

LABURPENA: Prozesuaren kostua «gehiegizkoa» ez izateari buruzko erregela (Aarhus Hitzarmena) eta erregela horren aplikazioa dela-eta (2033/35 zuzentaraua) Europar Batasuneko Justizia Auzitegiak emandako epai bat aztertzen da iruzkin honetan. Auzitegiak berresten du Hitzarmenak ez duela eragin zuzenik horri buruz (9.4. art.), ezta zuzentarauaren 10 bis artikuluak ere. Baina, Auzitegiak zuzentaraua aplikatu beharra deklaratu du kostuei buruz bi erabaki hartu diren kasu batean, nahiz eta prozesua Zuzentarauaren transposizioa egiteko epemuga baino lehenago hasi zen. Era berean, agerian utzi du prozesuko kostuak zehazteko Irlandako Sistemak sortzen zuen segurtasun eza. ABSTRACT: This comment examines the judgment of the European Court of Justice in a case regarding the rule of not prohibitively expensive judicial proceedings as set out in the Aarhus Convention and in EU Directive 2003/35. The Court ratifies that the Convention lacks of direct effect in this respect (Article 9.4) as it happens in the case of the Directive (Article 10a). However, the Court applies the Aarhus rule in a case consisting of two consecutive decisions on costs in spite of being a procedure initiated before the deadline for the implementation of the Directive. The judgment also highlights the uncertainty caused by the Irish system for specifying procedural costs. RESUMEN: Este comentario analiza una sentencia del Tribunal de Justicia de la Unión Europea a la luz del Convenio de Aarhus y la regla acerca de que el coste del proceso no sea «prohibitivo, y su aplicación mediante la Directiva 2033/35. El Tribunal ratifica que el Convenio carece de efecto directo en ese aspecto (art. 9.4) al igual que el art. 10 bis de la Directiva. Sin embargo, el Tribunal declara su aplicación en un asunto en el que se habían adoptado dos decisiones sobre los costes, a pesar de tratarse de un proceso comenzado antes de la fecha límite de transposición de la Directiva. Asimismo, pone de manifiesto la inseguridad que producía el sistema irlandés de concreción de los costes procesales.

RESUMEN A partir de 1965 se dieron una serie de condiciones idóneas para la recuperación del uso de la estela discoidal como señal de enterramiento en el cementerio de Auritz/Burguete. En primer lugar, la construcción del singular nuevo cementerio creó una necesidad de señalar las sepulturas, ya que la ordenanza vigente en aquella época prohibía la reco-locación de las antiguas lápidas. Otro motivo fue la iniciativa y sensibilidad de varias personas de este pueblo que influyeron de manera decisiva en fomentar el uso de este elemento en una época en que su empleo no estaba tan generalizado ni como en siglos anteriores, ni como en la actualidad. Este artículo da noticia de este resurgir del uso de la estela discoidea en Auritz/Burguete y, además, analiza y describe las estelas antiguas localizadas en esta localidad. LABURPENA 1965etik aurrera, kondizio egokiak zeuden disko formako hilarriak ehorzteko seinale gisa erabiltzeko ohitura berreskuratzeko Aurizko hilerrian. Lehenik eta behin, hilerri berri bat eraiki zen, berezia, eta hilobiak seinalatu beharra sortu zuen horrek, garai hartan indarrean zegoen ordenantzak debekatu egiten baitzuen hilarri zaharrak berriz sentsibilitatea, eragin erabakigarria izan baitzuten elementu horren erabilera sustatzeari bezain orokorki erabiltzen, ezta gaur bezainbeste ere. Artikulu honen bidez, Aurizko -nera, udalerri horretan aurkitutako antzinako hilarriak aztertzen eta deskribatzen dira. ABSTRACT From 1965 onwards, a series of ideal conditions led to the restoration of the use of the disc-shaped funerary stelae to mark the place of burial in the cementery of Auritz/Burguete. Firstly, the construction of this unique new cemetery created the need to identify the graves, given that the ordinance in force at the time prohibited the relocation of the old tombstones. A further motive was the initiative and response of a number of villagers. These people had a decisive influence on encouraging the use of this element in a period in which its use was not as widespread as in previous centuries or in present times. This work reports on the resurgence of the use of the disc-shaped funerary stelae in Auritz/Burguete and, moreover, it analyses and describes the former stelae located in this village.

LABURPENA: Lan honetan, aztertzen da ureztatzaileen komunitateak —eta, hedaduraz, ur publikoen erabiltzaileen edozein komunitate— Sektore Publikoko Kontratuen Legeari lotuta dauden ala ez. Gai eztabaidagarria da, eta horren erakusgarri da zenbait administrazio-auzitegik kontratu-errekurtsoei buruz egindako interpretazio erabat kontrajarriak defendatu izana. Defendatzen den ondorioa ez dator bat ureztatzaileen komunitateak sektore publikoko kontratuen legeriaren aplikazio-eremu subjektiboaren zati gisa hartzearekin; izan ere, komunitate horiek ez dira sartzen ez administrazio publikoaren kontzeptuan, ez administrazio publikoaren izaera ez duen botere adjudikatzailearen kontzeptuan, ezta, azken batean, botere adjudikatzailearen izaera ez duten sektore publikoko entitateen kategorian ere. ABSTRACT: This paper addresses the subjection or not of the irrigation communities —and of any communities of public water users— to the Public Sector Contracts Law. This is a contentious issue, as demonstrated by the fact that radically opposed interpretations of it have been advocated by some contractual administrative courts. The sustained conclusion is contrary to the consideration of the irrigation communities as an integral part of the subjective scope of application of the public sector contracts legislation, since they do not fit either in the concept of public administration or in the contracting authority that lacks of the status of public administration nor, finally, in the category of public sector entities which do not have the character of contracting authority. RESUMEN: En el presente trabajo se aborda el estudio acerca de la sujeción o no de las comunidades de regantes —y, por extensión, de cualesquiera comunidades de usuarios de aguas públicas— a la Ley de Contratos del Sector Público. Se trata de una cuestión controvertida, tal como lo demuestra el hecho de que sobre la misma se hayan defendido interpretaciones radicalmente opuestas por parte de algunos tribunales administrativos de recursos contractuales. La conclusión que se sostiene es contraria a la consideración de las comunidades de regantes como parte integrante del ámbito subjetivo de aplicación de la legislación de contratos del sector público, toda vez que las mismas no hallan encaje ni en el concepto de administración pública, ni en el de poder adjudicador que no tiene la condición de administración pública ni, en fin, en la categoría de las entidades del sector público que no tienen el carácter de poder adjudicador.

RESUMEN El conflicto vasco ha atravesado la literatura vasca contemporánea de manera radical. Desde el año 1976 hasta el año 2000, la novela en euskera, salvo en contadas excepciones, ha representado el conflicto a través de masculinidades hegemónicas identificadas tanto positivamente como negativamente con eta. A partir del año 2000, sin embargo, el corpus novelístico en euskera se vuelve cada vez más polifónico. Las tres novelas analizadas en este artículo son muestra de esta nueva manera de relatar: en ellas, el núcleo de la novela no es eta ni sus acciones, sino que se desliza a otros márgenes. Así, las mujeres (Lagun izoztua/‘El amigo congelado’), las identidades sexuales no heteronormativas (Ezinezko maletak/Las maletas imposibles) y los niños y adolescentes (Gerra txikia/La pequeña guerra) pasan a formar parte del relato del conflicto. LABURPENA Euskal gatazkak alderik alde zeharkatu du euskal literatura garaikidea. 1976 eta 2000 urteak bitarte, euskarazko nobelagintzak etarekin positiboki zein negatiboki identifikatutako maskulinitate hegemonikoen bidez irudikatu du gatazka. Alabaina, 2000. urteaz geroztik, euskarazko nobelen corpusa geroz eta polifonikoagoa bilakatuz joan da. Artikulu honetan aztertutako hiru nobelak narratzeko modu berri honen adierazle dira: eleberrion muina ez da ez eta ezta bere ekintzak ere, beste bazter batzuetara lerratu da. Horrela, Lagun izoztua-n emakumezkoak, Ezinezko maletak-en sexu identitate ez heteronormatiboak eta Gerra txikia-n haurrak eta nerabeak errelatoaren parte izatera pasa dira. ABSTRACT The Basque conflict has crossed contemporary Basque literature in a radical way, not only as a literary topic. From 1976 to 2000, the novel in Basque, with few exceptions, has portrayed the conflict through hegemonic masculinities, which were identified positively or negatively with eta. From 2000 onwards, however, basque novels have become increasingly polyphonic. The three novels analyzed in this article are examples of this new way of telling: in them, the core of the novel is not eta or its actions, but slips to other margins. Thus, women (Lagun izoztua/‘The frozen friend’), non-heteronormative sexual identities (Ezinezko maletak/‘Impossible suitcases’) and children and adolescents (Gerra txikia/‘The little war’) become part of the narrative of the conflict.

LABURPENA: Alemaniak, ziurgabetasun handiko hilabete luzeak igaro ondoren, gobernua eratu du Oinarrizko Legeak proposatzen dituen (art. 63) hiru aukeretako bat jarraituz: koalizio handia eratuz, hain zuzen ere. Ondorioz, sortutako Gobernuko itun berriak Alemaniari dinamika berria ematen dio eta Europari bultzada berri bat. Lan honek erakusten du aurreikusitakoa ez bezala, ez % 5 hauteskundeoztopoak, ez memoria historikoak, ezta konstituzioak berak ere ez du saihestu eskuin muturreko alderdi bat Bundestagera heltzea. Hauteskunde emaitzen arabera, Alemaniako eskualde txiroenek protesta bezala AfDren alde bozkatu dute. Horretaz babesteko, koalizio handiak elkartasunaren hitza sartu du gobernu itunean: «demokraziaren eta elkartasunaren Europa«. Alderdi populisten etengabeko aurrerapena Europan eta datorren urteko Europako Parlamenturako hauteskundeen hurbiltasuna kontuan izanik, beharrezkoa da alemaniako hauteskunde hauen emaitzez eta eraginez ikasi eta akatsak errepikatzea saihestea. RESUMEN: Alemania, tras largos meses de incertidumbre, para la formación de gobierno ha apostado por una de las tres vías constitucionales posibles con base en el art. 63 Ley Fundamental: la gran coalición. El nuevo pacto de gobierno promete una nueva dinámica para Alemania, y un nuevo impulso para Europa. Este trabajo muestra como en contra de lo previsto, ni la barrera electoral, ni la memoria histórica, ni la misma Ley Fundamental han evitado la llegada de la extrema derecha al Bundestag. Las regiones más desfavorecidas han votado al AfD como protesta. Como protección la gran coalición ha incluido el termino de solidaridad en el pacto bajo el apartado «una Europa de democracia y solidaridad». Ante su continuo avance en Europa y la proximidad de las elecciones al Parlamento europeo en el 2019, es de urgente necesidad estudiar el resultado y efecto de estas elecciones, para aprender y evitar repetir errores. ABSTRACT: Germany, after many months of uncertainty for the formation of government has opted for one of the three possible constitutional ways based on art. 63 of the Fundamental Law: the grand coalition. Thereby the new government pact promises a new dynamic for Germany, and a fresh impetus for Europe. This work shows how, contrary to what was foreseen, neither the electoral threshold, nor the historical memory, nor the Constitution itself have prevented the arrival of the extreme right to the Bundestag. Results show that the most disadvantaged regions have voted for AfD as a protest. Against it, the grand coalition has included the term of solidarity in the pact under section «a Europe of democracy and solidarity». In the face of its continuous advance in Europe and the proximity of the European Parliament elections in 2019, there is an urgent need to study the result and effects of these elections in order to learn and avoid repeating mistakes.