Books on the topic 'G-908'

Poorer renal function is associated with increasing morbidity and mortality. In the wider population this is mainly as a consequence of cardiovascular disease. Renal patients are more likely to progress to end-stage renal disease, but also have high cardiovascular risk. Aiming to reduce both progression of renal impairment and cardiovascular disease are not contradictory. Focusing on the management of high-risk patients with proteinuria and reduced glomerular filtration rates, it is recommended that blood pressure should be kept below 140/90, or 130/80 if proteinuria is > 1 g/24 h (protein:creatinine ratio (PCR) >100 mg/mmol or 0.9 g/g). These targets may be modified according to age and other factors. Angiotensin-converting enzyme inhibitors (ACEIs) or angiotensin receptor antagonists should form part of the therapy for patients with proteinuria > 0.5 g/24 h (PCR > 50 mg/mmol or 0.45 g/g). Use of ACEIs or angiotensin receptor blockers in patients with lower levels of proteinuria may be indicated in some patient groups even in the absence of hypertension, notably in diabetic nephropathy. Evidence that other agents that reduce proteinuria bring additional benefits is weak at present. The best studies of ‘dual-blockade’ with various combinations of ACEIs, ARBs, and renin inhibitors have shown additional hazard with little evidence of additional benefit. Hyperlipidaemia—regardless of lipid levels, statin therapy is indicated in secondary cardiovascular prevention, and in primary prevention where cardiovascular risk is high, noting that current risk estimation tools do not adequately account for the increased risk of patients with CKD. There is not substantial evidence that lipid lowering therapy impacts on average rates of loss of GFR in progressive CKD. Non-drug lifestyle interventions to reduce cardiovascular risk, including stopping smoking, are important for all. Acidosis—in more advanced CKD it is justified to treat acidosis with oral sodium bicarbonate. Diet—sodium restriction to < 100 mmol/day (6 g/day) and avoidance of excessive dietary protein are justified in early to moderate CKD. Recommendations to limit levels of protein to 0.8 g/kg body weight are suggested by some, but additional protective effects of this are likely to be slight in patients who are otherwise well managed. Low-protein diets may carry some risk. Lower-protein diets may however be used to prevent symptoms in advanced CKD not treated by dialysis.

Bones are multifunctional passive organs of movement that supports soft tissue and directly attached muscles. They also protect internal organs and are a reserve of calcium, phosphorus and magnesium. Each bone is covered with periosteum, and the adjacent bone surfaces are covered by articular cartilage. Histologically, the bone is an organ composed of many different tissues. The main component is bone tissue (cortical and spongy) composed of a set of bone cells and intercellular substance (mineral and organic), it also contains fat, hematopoietic (bone marrow) and cartilaginous tissue. Bones are a tissue that even in adult life retains the ability to change shape and structure depending on changes in their mechanical and hormonal environment, as well as self-renewal and repair capabilities. This process is called bone turnover. The basic processes of bone turnover are: • bone modeling (incessantly changes in bone shape during individual growth) following resorption and tissue formation at various locations (e.g. bone marrow formation) to increase mass and skeletal morphology. This process occurs in the bones of growing individuals and stops after reaching puberty • bone remodeling (processes involve in maintaining bone tissue by resorbing and replacing old bone tissue with new tissue in the same place, e.g. repairing micro fractures). It is a process involving the removal and internal remodeling of existing bone and is responsible for maintaining tissue mass and architecture of mature bones. Bone turnover is regulated by two types of transformation: • osteoclastogenesis, i.e. formation of cells responsible for bone resorption • osteoblastogenesis, i.e. formation of cells responsible for bone formation (bone matrix synthesis and mineralization) Bone maturity can be defined as the completion of basic structural development and mineralization leading to maximum mass and optimal mechanical strength. The highest rate of increase in pig bone mass is observed in the first twelve weeks after birth. This period of growth is considered crucial for optimizing the growth of the skeleton of pigs, because the degree of bone mineralization in later life stages (adulthood) depends largely on the amount of bone minerals accumulated in the early stages of their growth. The development of the technique allows to determine the condition of the skeletal system (or individual bones) in living animals by methods used in human medicine, or after their slaughter. For in vivo determination of bone properties, Abstract 10 double energy X-ray absorptiometry or computed tomography scanning techniques are used. Both methods allow the quantification of mineral content and bone mineral density. The most important property from a practical point of view is the bone’s bending strength, which is directly determined by the maximum bending force. The most important factors affecting bone strength are: • age (growth period), • gender and the associated hormonal balance, • genotype and modification of genes responsible for bone growth • chemical composition of the body (protein and fat content, and the proportion between these components), • physical activity and related bone load, • nutritional factors: – protein intake influencing synthesis of organic matrix of bone, – content of minerals in the feed (CA, P, Zn, Ca/P, Mg, Mn, Na, Cl, K, Cu ratio) influencing synthesis of the inorganic matrix of bone, – mineral/protein ratio in the diet (Ca/protein, P/protein, Zn/protein) – feed energy concentration, – energy source (content of saturated fatty acids - SFA, content of polyun saturated fatty acids - PUFA, in particular ALA, EPA, DPA, DHA), – feed additives, in particular: enzymes (e.g. phytase releasing of minerals bounded in phytin complexes), probiotics and prebiotics (e.g. inulin improving the function of the digestive tract by increasing absorption of nutrients), – vitamin content that regulate metabolism and biochemical changes occurring in bone tissue (e.g. vitamin D3, B6, C and K). This study was based on the results of research experiments from available literature, and studies on growing pigs carried out at the Kielanowski Institute of Animal Physiology and Nutrition, Polish Academy of Sciences. The tests were performed in total on 300 pigs of Duroc, Pietrain, Puławska breeds, line 990 and hybrids (Great White × Duroc, Great White × Landrace), PIC pigs, slaughtered at different body weight during the growth period from 15 to 130 kg. Bones for biomechanical tests were collected after slaughter from each pig. Their length, mass and volume were determined. Based on these measurements, the specific weight (density, g/cm3) was calculated. Then each bone was cut in the middle of the shaft and the outer and inner diameters were measured both horizontally and vertically. Based on these measurements, the following indicators were calculated: • cortical thickness, • cortical surface, • cortical index. Abstract 11 Bone strength was tested by a three-point bending test. The obtained data enabled the determination of: • bending force (the magnitude of the maximum force at which disintegration and disruption of bone structure occurs), • strength (the amount of maximum force needed to break/crack of bone), • stiffness (quotient of the force acting on the bone and the amount of displacement occurring under the influence of this force). Investigation of changes in physical and biomechanical features of bones during growth was performed on pigs of the synthetic 990 line growing from 15 to 130 kg body weight. The animals were slaughtered successively at a body weight of 15, 30, 40, 50, 70, 90, 110 and 130 kg. After slaughter, the following bones were separated from the right half-carcass: humerus, 3rd and 4th metatarsal bone, femur, tibia and fibula as well as 3rd and 4th metatarsal bone. The features of bones were determined using methods described in the methodology. Describing bone growth with the Gompertz equation, it was found that the earliest slowdown of bone growth curve was observed for metacarpal and metatarsal bones. This means that these bones matured the most quickly. The established data also indicate that the rib is the slowest maturing bone. The femur, humerus, tibia and fibula were between the values of these features for the metatarsal, metacarpal and rib bones. The rate of increase in bone mass and length differed significantly between the examined bones, but in all cases it was lower (coefficient b <1) than the growth rate of the whole body of the animal. The fastest growth rate was estimated for the rib mass (coefficient b = 0.93). Among the long bones, the humerus (coefficient b = 0.81) was characterized by the fastest rate of weight gain, however femur the smallest (coefficient b = 0.71). The lowest rate of bone mass increase was observed in the foot bones, with the metacarpal bones having a slightly higher value of coefficient b than the metatarsal bones (0.67 vs 0.62). The third bone had a lower growth rate than the fourth bone, regardless of whether they were metatarsal or metacarpal. The value of the bending force increased as the animals grew. Regardless of the growth point tested, the highest values were observed for the humerus, tibia and femur, smaller for the metatarsal and metacarpal bone, and the lowest for the fibula and rib. The rate of change in the value of this indicator increased at a similar rate as the body weight changes of the animals in the case of the fibula and the fourth metacarpal bone (b value = 0.98), and more slowly in the case of the metatarsal bone, the third metacarpal bone, and the tibia bone (values of the b ratio 0.81–0.85), and the slowest femur, humerus and rib (value of b = 0.60–0.66). Bone stiffness increased as animals grew. Regardless of the growth point tested, the highest values were observed for the humerus, tibia and femur, smaller for the metatarsal and metacarpal bone, and the lowest for the fibula and rib. Abstract 12 The rate of change in the value of this indicator changed at a faster rate than the increase in weight of pigs in the case of metacarpal and metatarsal bones (coefficient b = 1.01–1.22), slightly slower in the case of fibula (coefficient b = 0.92), definitely slower in the case of the tibia (b = 0.73), ribs (b = 0.66), femur (b = 0.59) and humerus (b = 0.50). Bone strength increased as animals grew. Regardless of the growth point tested, bone strength was as follows femur > tibia > humerus > 4 metacarpal> 3 metacarpal> 3 metatarsal > 4 metatarsal > rib> fibula. The rate of increase in strength of all examined bones was greater than the rate of weight gain of pigs (value of the coefficient b = 2.04–3.26). As the animals grew, the bone density increased. However, the growth rate of this indicator for the majority of bones was slower than the rate of weight gain (the value of the coefficient b ranged from 0.37 – humerus to 0.84 – fibula). The exception was the rib, whose density increased at a similar pace increasing the body weight of animals (value of the coefficient b = 0.97). The study on the influence of the breed and the feeding intensity on bone characteristics (physical and biomechanical) was performed on pigs of the breeds Duroc, Pietrain, and synthetic 990 during a growth period of 15 to 70 kg body weight. Animals were fed ad libitum or dosed system. After slaughter at a body weight of 70 kg, three bones were taken from the right half-carcass: femur, three metatarsal, and three metacarpal and subjected to the determinations described in the methodology. The weight of bones of animals fed aa libitum was significantly lower than in pigs fed restrictively All bones of Duroc breed were significantly heavier and longer than Pietrain and 990 pig bones. The average values of bending force for the examined bones took the following order: III metatarsal bone (63.5 kg) <III metacarpal bone (77.9 kg) <femur (271.5 kg). The feeding system and breed of pigs had no significant effect on the value of this indicator. The average values of the bones strength took the following order: III metatarsal bone (92.6 kg) <III metacarpal (107.2 kg) <femur (353.1 kg). Feeding intensity and breed of animals had no significant effect on the value of this feature of the bones tested. The average bone density took the following order: femur (1.23 g/cm3) <III metatarsal bone (1.26 g/cm3) <III metacarpal bone (1.34 g / cm3). The density of bones of animals fed aa libitum was higher (P<0.01) than in animals fed with a dosing system. The density of examined bones within the breeds took the following order: Pietrain race> line 990> Duroc race. The differences between the “extreme” breeds were: 7.2% (III metatarsal bone), 8.3% (III metacarpal bone), 8.4% (femur). Abstract 13 The average bone stiffness took the following order: III metatarsal bone (35.1 kg/mm) <III metacarpus (41.5 kg/mm) <femur (60.5 kg/mm). This indicator did not differ between the groups of pigs fed at different intensity, except for the metacarpal bone, which was more stiffer in pigs fed aa libitum (P<0.05). The femur of animals fed ad libitum showed a tendency (P<0.09) to be more stiffer and a force of 4.5 kg required for its displacement by 1 mm. Breed differences in stiffness were found for the femur (P <0.05) and III metacarpal bone (P <0.05). For femur, the highest value of this indicator was found in Pietrain pigs (64.5 kg/mm), lower in pigs of 990 line (61.6 kg/mm) and the lowest in Duroc pigs (55.3 kg/mm). In turn, the 3rd metacarpal bone of Duroc and Pietrain pigs had similar stiffness (39.0 and 40.0 kg/mm respectively) and was smaller than that of line 990 pigs (45.4 kg/mm). The thickness of the cortical bone layer took the following order: III metatarsal bone (2.25 mm) <III metacarpal bone (2.41 mm) <femur (5.12 mm). The feeding system did not affect this indicator. Breed differences (P <0.05) for this trait were found only for the femur bone: Duroc (5.42 mm)> line 990 (5.13 mm)> Pietrain (4.81 mm). The cross sectional area of the examined bones was arranged in the following order: III metatarsal bone (84 mm2) <III metacarpal bone (90 mm2) <femur (286 mm2). The feeding system had no effect on the value of this bone trait, with the exception of the femur, which in animals fed the dosing system was 4.7% higher (P<0.05) than in pigs fed ad libitum. Breed differences (P<0.01) in the coross sectional area were found only in femur and III metatarsal bone. The value of this indicator was the highest in Duroc pigs, lower in 990 animals and the lowest in Pietrain pigs. The cortical index of individual bones was in the following order: III metatarsal bone (31.86) <III metacarpal bone (33.86) <femur (44.75). However, its value did not significantly depend on the intensity of feeding or the breed of pigs.

Ład korporacyjny (corporate governance)1, tworzący system wzajemnie powiązanych wewnętrznych oraz zewnętrznych mechanizmów organizacyjno- -kontrolnych, uznawany jest obecnie za jedną z kluczowych determinant sukce- su gospodarczego złożonych struktur korporacyjnych. Brak odpowiednich roz- wiązań w obszarze nadzoru korporacyjnego zwiększa prawdopodobieństwo materializacji ryzyka nadużyć i nieprawidłowości we wszystkich obszarach funkcjonowania spółki, a w konsekwencji potęguje ryzyko utraty zainwestowa- nego w niej kapitału. Zwiększa również ryzyko transakcyjne dla innych nieza- angażowanych kapitałowo interesariuszy. Jak ważne jest tworzenie odpowied- nich zabezpieczeń przed wymienionymi wyżej zagrożeniami, potwierdzają liczne badania prowadzone przez firmy audytorskie czy instytucje powołane w celu przeciwdziałania nadużyciom i oszustwom. Wykonywane przez nie ana- lizy o charakterze globalnym potwierdzają wysoki poziom zagrożenia defrauda- cją mienia, korupcją czy przestępstwami polegającymi na zniekształceniu infor- macji prezentowanych w sprawozdaniach. Mimo wprowadzanych rozwiązań organizacyjnych, których celem jest mitygowanie ryzyka, badania te często nie wskazują na istotną tendencję spadkową, a wręcz przeciwnie, potwierdzają wciąż znaczną liczbę ujawnionych nieprawidłowości. Pojawia się zatem pytanie, czy tendencja ta jest efektem zwiększonej świadomości i skuteczności mechani- zmów nadzoru, a co za tym idzie lepszej wykrywalności, czy też wraz ze wzro- stem nieprawidłowości zwiększa się również liczba ujawnień, a wprowadzane instrumenty nadzoru nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Aby odpowie- dzieć na to pytanie, niezbędne będzie przeprowadzenie złożonych badań uwzględniających między innymi turbulentność gospodarki, zmienność czynni- ka psychologicznego, rozwiązań prawnych i organizacyjnych, i na tym tle doko- nanie oceny jakości i skuteczności implementowanych w przedsiębiorstwach mechanizmów corporate governance. Sam nadzór korporacyjny jest bowiem pojęciem multidyscyplinarnym, które powinno być rozpatrywane przez pryzmat problemów rozważanych w ramach różnych dyscyplin naukowych. Przystąpienie do oceny skuteczności mechanizmów nadzoru ze względu na jego wielowymiarowość należy poprzedzić przeglądem podstaw teoretycznych, w tym zmian koncepcji zarządzania, a w szczególności zmiany perspektywy postrzegania celu przedsiębiorstwa. Cel ten formułowany jest bowiem w róż- nych ujęciach teoretycznych w zróżnicowany sposób. Z perspektywy rozwoju koncepcji nadzoru korporacyjnego kluczowe znaczenie ma akcentowane w teo- riach menedżerskich oddzielenie własności kapitału od procesu zarządzania nim oraz zróżnicowanie celów właściciela i zarządzającego kapitałem menedżera. W efekcie wyżej wskazanego podziału właściciel zostaje pozbawiony w znacz- nej mierze kontroli nad powierzonym spółce majątkiem. Negatywne skutki ograniczonego dostępu właściciela kapitału zainwesto- wanego w spółkach do rzetelnej informacji potwierdzają przypadki oszustw i nadużyć, które ujrzały światło dzienne dopiero po wieloletnim okresie manipu- lowania danymi sprawozdawczymi. Po ich wykryciu było już za późno na podej- mowanie jakichkolwiek działań naprawczych. Bezcelowa w tych przypadkach okazała się ocena spółki przez pryzmat jej sprawozdania. Pomimo nadzoru pro- wadzonego przez dedykowany do tego organ, jakim jest rada nadzorcza, w wielu przypadkach nie udało się uniknąć przykrych konsekwencji celowego działania nieuczciwych menedżerów. Co ciekawe, naruszenia zasady rzetelności sprawoz- dawczej nie dostrzegali również audytorzy. Sytuacje te ujawniły nie tylko niepra- widłowości sprawozdawcze, ale przede wszystkim przestępstwa niewykryte przez wprowadzone w tych spółkach mechanizmy kontrolne obejmujące rozwiązania organizacyjne, polityki, procedury działania, w tym kodeksy etyczne. Fakt ten dał asumpt do poszukiwania coraz sprawniejszych rozwiązań organizacyjnych ogra- niczających ryzyko nadużyć i fałszerstw. Przeprowadzając historyczną analizę przyczyn i konsekwencji przestępstw gospodarczych ukrywanych przed właścicielami wprowadzanymi w błąd poprzez nierzetelne informacje sprawozdawcze, autorzy licznych publikacji skupiają się głównie na zdarzeniach wykrytych w latach 90. XX w. oraz w pierwszej dekadzie XXI w. Jednak problematyka związana z naruszeniami prawa gospodarczego, a następnie celowego naruszania reguł sprawozdawczych (prawa bilansowego) i potrzeby budowania odpowiednich zabezpieczeń pozwalających ograniczyć ryzy- ko nieprawidłowości i nierzetelności stanowiła przedmiot rozważań autorów już zdecydowanie wcześniej. S. Latanowicz – zaprzysiężony i publicznie ustanowiony rewizor ksiąg, publikujący opracowania poruszające omawianą tematykę już od 1910 r. – twierdził, że: „Fałszowanie ksiąg i dowodów rozpoczęło się prawie rów- nocześnie z wynalezieniem księgowości w ogóle” [Latanowicz, 1934, s. 11]. W opublikowanym w 1549 r. dziele niemieckim pt. Zwifach Buchhalten, autorstwa B.W. Schweickera, znajdował się już opis fałszywych dowodów i złego prowadzenia księgowości. Jak podkreśla S. Latanowicz, „od tego czasu upłynęło blisko 400 lat, w którym to czasie fałszerstwa nie ustały” [Latanowicz, 1934, s. 11]. Zważywszy na fakt, że przywołana publikacja ukazała się już w 1934 r. czas dyskusji na temat manipulacji i fałszerstw księgowych, których celem jest ukrycie działalności przestępczej i „lukrowanie rzeczywistości”, a także czas poszukiwania remedium, pozwalającego na wyeliminowanie praw- dopodobieństwa naruszeń, jest zdecydowanie dłuższy. J. Jeżak podkreśla, że: „Problem kontroli nad zachowaniami menadżerów pojawił się [...] w dysku- sjach akademickich i badaniach już na początku lat 30-tych XX wieku” [Jeżak, 2006, s. 42]. Właśnie wtedy A. Berle i G. Means, publikując wyniki swoich badań, sformułowali tezę o oddzieleniu własności od kontroli nad korporacją oraz zaprezentowali związane z tym zagrożenia [Jeżak, 2006, s. 42]. Od lat stopniowo wprowadzane są mechanizmy prawne oraz organizacyjne pozwalające na minimalizację ryzyka wystąpienia opisanych wyżej naruszeń nie tylko na etapie raportowania, ale już wcześniej, bo w trakcie realizacji procesów operacyjnych. Szczególną rolę należy tu przypisać wewnętrznym narzędziom nadzoru korporacyjnego. Wewnętrzne mechanizmy corporate governance utoż- samiane są często z radą nadzorczą. I. Koładkiewicz do grupy mechanizmów wewnętrznych włącza również organy doradcze i organy opiniujące [Gad, 2011, s. 30]. Biorąc pod uwagę kontrolę nad sprawozdawczością finansową, J. Gad wymienia zdecydowanie szerszy katalog mechanizmów nadzoru. Do tej grupy autor zaliczył: radę nadzorczą oraz komitet audytu, audyt wewnętrzny działający na rzecz rady oraz samoregulację w postaci kodeksów etycznych czy procedur wewnętrznych [Gad, 2019, s. 85]. To właśnie te mechanizmy, mające na celu zwiększenie zakresu i skutecz- ności kontroli wewnętrznej oraz kontroli sprawowanej przez samego właściciela, tworzą kontekst tematyczny niniejszej publikacji. Celem prowadzonych w niej rozważań jest prezentacja interdyscyplinarności problematyki corporate governance, a w tym przedstawienie wybranych problemów dotyczących efektywności mechanizmów nadzoru, zwiększających szanse na wy- krywanie przestępstw oraz nadużyć wewnętrznych, a także oszustw, w tym tych dotyczących raportowania. Zrealizowanie tak sformułowanego celu umożliwiła realizacja określonych na wstępie celów cząstkowych, do których zaliczono: prezentację koncepcji nadzoru korporacyjnego oraz związanych z nią wybranych problemów prawnych i organizacyjnych, prezentację problemów raportowania i monitorowania procesu raportowania jako kluczowego narzędzia nadzoru korporacyjnego, prezentację problemów audytu wewnętrznego jako kluczowego mechanizmu wewnętrznego nadzoru korporacyjnego. Biorąc pod uwagę wyżej wskazany cel główny, uzasadnione jest skupienie uwagi czytelnika na mechanizmach wewnętrznych oraz wybranych mechanizmach regulacyjnych, zapewniających czy też mających zapewnić właścicielom odpo- wiednią jakość informacji na temat sytuacji ekonomicznej spółki. Skuteczny nadzór determinowany jest umiejętnością dostrzegania powiązań i przenikania się poszczególnych procesów, a także wykorzystywania zachodzącej pomiędzy nimi synergii. Niniejsza publikacja ma być wsparciem w kształtowaniu umiejętności spoglądania na problematykę nadzoru korporacyjnego w taki właśnie sposób. Ze względu na coraz większą świadomość potrzeby tworzenia skutecznych systemów nadzoru tematyka ta staje się coraz częściej przedmiotem dyskusji i roz- ważań zarówno wśród teoretyków, jak i praktyków przedmiotu. Rozdziały zawarte w monografii poruszają wybrane problemy uznane przez autorów za ważne dla zrozumienia istoty procesu rozwoju koncepcji corporate governance, którą utożsamia się tu z nadzorem korporacyjnym. Książka została podzielona na trzy części, w których przedstawiono kolejno kwestie podstawo- we, stanowiące bazę teoretyczną dla dalszych rozważań na temat corporate governance (część I), mechanizmy regulacyjne i wewnętrzne tworzące system nadzoru nad informacją udostępnianą właścicielowi (część II) i wreszcie audyt wewnętrzny oraz związane z nim problemy komunikacji prezentowane jako istotny element systemu kontroli wewnętrznej i jego środowiska (część III). W pierwszej części książki zostały omówione podstawowe problemy kon- cepcyjne obejmujące istotę oraz ogólny zarys modeli nadzoru korporacyjnego. Dokonany w niej przegląd definicji pojęcia corporate governance pozwolił na potwierdzenie niejednoznaczności pojęciowej. Umożliwił również wyodrębnienie atrybutów łączących wskazane definicje corporate governance. Poza prezentacją głównych założeń leżących u podstaw koncepcji zwrócono uwagę na kluczowe mierniki efektywności ładu korporacyjnego pozwalające na ocenę poziomu sku- teczności stosowanych w przedsiębiorstwie rozwiązań. Poruszono również pro- blematykę dotyczącą uprawnień i obowiązków zarządu spółki jako organu realizu- jącego obowiązki decyzyjne, odpowiedzialnego za jej funkcjonowanie. W drugiej części książki skupiono uwagę czytelnika na problematyce rapor- towania. Scharakteryzowano podstawowe problemy związane z implementacją odpowiednich mechanizmów regulacyjnych nakładających na zarządy spółek szerokie obowiązki sprawozdawcze. Zaakcentowano również fakt, iż zmieniają- ce się uwarunkowania gospodarcze oraz próba poszukiwania rozwiązań, których celem jest ograniczenie asymetrii informacyjnej pomiędzy zarządem a właści- cielem kapitału, wpływają na obserwowane wyraźne zmiany zakresu obowiąz- ków informacyjnych, mających na celu zapewnienie pełnej transparentności procesów zachodzących w spółce. Zgodnie z obowiązującym prawem bilanso-wym, pryncypał otrzymuje bowiem określony ustawowo minimalny zakres infor- macji o działalności przedsiębiorstwa. W przypadku dużych spółek, szczególnie tych notowanych na GPW, stopniowo zwiększa się zakres raportowanych infor- macji. Jako przykład można tutaj wymienić wprowadzenie omówionego w drugiej części książki obowiązku raportowania informacji niefinansowych czy też wpro- wadzenie nowych zasad raportowania realizacji dobrych praktyk spółek notowa- nych na GPW. Trafność oceny efektywności pracy zarządu dokonywanej przez „wypchniętego ze spółki” właściciela kapitału i możliwość reagowania w przy- padku zidentyfikowania ryzyka uzależnione są jednak od wiarygodności, a nie od ilości, informacji udostępnianej przez zarząd. Kluczowe znaczenie ma tutaj za- pewnienie odpowiednich mechanizmów corporate governance ograniczających ryzyko ewentualnych nieścisłości i zniekształceń. Istotną rolę odgrywa tu rada nadzorcza i działający w jej ramach komitet audytu. W drugiej części opracowania omówiono ich znaczenie w zapewnieniu skuteczności nadzoru korporacyjnego. Trzecia część książki zawiera rozważania dotyczące funkcjonowania i efek- tywności audytu wewnętrznego, prowadzone na tle wybranych aspektów obszaru komunikacji wewnętrznej w organizacji. Audyt stanowi jeden z kluczowych me- chanizmów wewnętrznych corporate governance. Jego szczególną rolę potwierdza fakt, iż to właśnie ta komórka zgodnie z DPSN 2021 odpowiedzialna jest za corocz- ną ocenę skuteczności systemu kontroli wewnętrznej spółki. Doświadczenie, przy- gotowanie merytoryczne oraz umiejętności komunikacyjne audytorów wewnętrz- nych są zatem istotnym czynnikiem zwiększającym szansę wykrycia ewentualnych słabości systemu zabezpieczającego przed nieprawidłowościami zarówno w obsza- rze raportowania, jak i w obszarze innych procesów realizowanych w przedsiębior- stwie. Co więcej, rekomendacje wydawane przez tą komórkę powinny wpływać na stałe doskonalenie skuteczności mechanizmów kontrolnych. Nie można zatem pominąć jej roli, prowadząc rozważania na temat skuteczności wewnętrznych me- chanizmów nadzoru korporacyjnego. Książka powstała głównie z myślą o czytelnikach, którzy chcą uczestniczyć w dyskusjach na temat roli mechanizmów corporate governance i potrzeby ich doskonalenia, a także tych, którzy chcą rozwijać swoje kompetencje praktyczne w tym obszarze. Budowanie potencjału praktycznego wymaga bowiem odpo- wiedniej podbudowy teoretycznej. Ważną grupę adresatów książki stanowią słuchacze kierunków podyplomowych studiów doskonalących kompetencje menadżerskie w obszarze corporate governance, a w szczególności kierunków Master of Corporate Governance i Master of Business Administration in Corpo- rate Governance. Autorzy, jako wykładowcy przedmiotów objętych programem wyżej wymienionych studiów podyplomowych, działają na rzecz zwiększania wśród kadry menadżerskiej świadomości roli mechanizmów nadzoru korpora- cyjnego zaimplementowanych w spółce oraz możliwości ich doskonalenia. Dziękuję recenzentowi niniejszej publikacji, Panu Prof. dr. hab. Janowi Jeża- kowi, za wszystkie cenne uwagi, które wpłynęły na proces doskonalenia opracowa- nia. Dziękuję również wszystkim uczestnikom projektu, którzy zechcieli wypowie- dzieć się w tak ważnej dla zarządzania jednostką gospodarczą kwestii i przygotowali materiał, który pozwolił na opracowanie niniejszej pracy. Mam nadzieję, że książka przekazana do rąk czytelników przyczyni się do zwiększenia zainteresowania pro- blematyką nadzoru korporacyjnego.