Dissertations / Theses on the topic 'Greek language – Grammar'

This thesis investigates the linguistic situation of the Greek-Cypriot community of Cyprus and the language attitudes and perception of ethnic identity of Greek-Cypriot students aged between 12 and 18 years old, an under-researched age group. The research examines the assumption that the linguistic situation of Cyprus is diglossic. The attitudes of Greek-Cypriot students towards Standard Modern Greek, the official language of Cyprus, and the Greek-Cypriot dialect, the native variety, are analysed through qualitative and quantitative methods. The study uses a mixed methods approach and data are collected by means of classroom observations, interviews, questionnaires and an experiment similar to the matched guise technique. A social constructionist approach is used for the analysis of ethnic identity construction. The results of this research indicate that Cyprus is experiencing a different kind of diglossia than Ferguson's (1996a) original description of diglossia. The ‘contextual diglossia' proposed in this study suggests that the functional distribution of the high and low varieties is based both on the speaker's judgements of appropriateness (speaker's context) and on the context of communication (local context). The study also reveals that students generally have favourable attitudes towards Standard Modern Greek and display both favourable and negative attitudes towards the Greek-Cypriot dialect. These attitudes are explained through the presence of stereotypes attached to each variety and the political ideologies in Cyprus. Students embrace all three ethnic identities, Cypriot, Greek and Greek-Cypriot, although their Cypriot and Greek-Cypriot identities emerge as strongest. They construct their identities through the use of pronouns and nationalistic expressions. The language attitudes and ethnic identities of Greek-Cypriots are formed and constructed against the backdrop of the socio-political and historical context of Cyprus and are shaped by the existence of diglossia and language ideologies.

Developmental Language Impairment (DLI) is a language disorder characterized by difficulties in both language production and comprehension most readily observable on the morphological level. Previous research suggests that DLI subjects are atypical regarding word decomposition and word formation.<br>Given these observations, two questions arise: What is the extent of DLI insensitivity to word-internal structure and to morpheme features? and Is this insensitivity equally evident in inflectional, derivational and compounding processes? Three experiments address these questions: plural formation, nominal compounding and diminutive formation and comprehension.<br>These word formation processes are very productive Greek and are observed from (2;0) onwards in non-impaired children cross-linguistically. Nominal roots (bound) are mapped to other bound morphemes: inflectional affixes for plural formation, derivational affixes and inflectional affixes for diminutive formation, and lexical morphemes and inflectional affixes for compound formation.<br>In this thesis, the performance of Greek DLI subjects was compared to that of non-impaired controls using elicited production and comprehension tasks that probed real and novel word formation. Results show that DLI children are not sensitive to morphological features and have difficulty knowing where root boundaries are. Given the atypical performance of DLI children, the initial hypothesis on the building of an atypical competence appears to be supported.

Orientador: Marcos Aurelio Pereira<br>Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem<br>Made available in DSpace on 2018-08-20T10:06:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Fortes_FabiodaSilva_D.pdf: 2771238 bytes, checksum: 7a06bb102f796bda45206df1abd22a5e (MD5) Previous issue date: 2012<br>Resumo: Em nossa tese, examinamos os dois livros finais (XVII e XVIII) das Institutiones grammaticae de Prisciano (séc. VI), intitulados De constructione, a partir de dois eixos fundamentais: (1) a maneira pela qual os temas gramaticais desenvolvidos por Prisciano na constituição de sua "sintaxe" se relacionam com os temas das artes grammaticae dos séculos III, IV e V; 2) as relações textuais e teóricas entre o De constructione e o seu modelo...Observação: O resumo, na íntegra, poderá ser visualizado no texto completo da tese digital<br>Abstract: In our thesis, we examine the two final books (XVII and XVIII) in Priscian's Institutiones grammaticae (c. VI AD) - De constructione - from two fundamental perspectives: (1) the way grammatical themes developed by Priscian for the constitution of his "syntax" relates to grammatical subjects within the artes grammaticae from c. III, IV and V AD; 2) the textual and theoretical relationship between his De constructione and its model...Note: The complete abstract is available with the full electronic document<br>Doutorado<br>Linguistica<br>Doutor em Linguística

Le traité "Des adverbes" est l’un des rares traités qui nous soient parvenus d’Apollonius Dyscole, grammairien grec d’Alexandrie (moitié du IIe siècle de notre ère), dont l’influence fut considérable sur l’ensemble de la tradition grammaticale ultérieure. Le texte de ce traité n’a jamais été réédité dans son ensemble, depuis l’édition de R. Schneider (Grammatici Graeci, 1878), et c’est le seul pour lequel il n’existe encore aucune traduction complète en langue moderne. Il s’agit donc ici de proposer une nouvelle édition critique du traité, ainsi qu’une traduction française originale et un commentaire lemmatique. — Le traité" Des adverbes" s’inscrit dans le vaste projet du grammairien grec, qui consiste à définir les normes de correction dans lesquelles tout phénomène de la langue – conçue comme un système rationnel – trouve son fondement. Établissant clairement la définition de l’adverbe dès le début du traité (l’adverbe est un prédicat du verbe), Apollonius dresse une typologie rigoureuse, en s’efforçant de résoudre, de manière systématique, tous les faits de langue en apparence contradictoires<br>The treatise "On adverbs" is one of the few extant texts from Apollonius Dyscolus, a Greek grammarian of Alexandria (mid-second century AD), who considerably influenced the whole of the later grammatical tradition. Since R. Schneider’s "Grammatici Graeci" (1878), no edition of this treatise as a whole has ever been provided, and no complete translation into any modern language has ever been given. This dissertation provides a new critical edition of the treatise, with a first French translation and a lemmatic commentary. "On adverbs" is totally in keeping with the main project of the Greek grammarian, that consists in defining the underlying rules that govern the regularities of language, understood as a rational system. Having clearly defined the adverb, at the beginning of the treatise, as the predicate of the verb, Apollonius establishes a rigorous typology and strives to integrate in this systematic frame every apparent contradicting linguistic phenomenon

This study identifies and describes constituents, patterns and distribution of the system –or systems- of demonstratives of a representative selection of early Greek dialects, namely the “Arcado-Cyprian” group: Arcadian and Cyprian, including a short analysis of Pamphylian as well as a discussion of the particle νι/νυ and a brief note on Mycenaean; the “Aeolic” group: Lesbian, Boeotian and Thessalian; and a selection of West Greek dialects, including both “Doric” and “Northwest Greek” dialects: Elean, Cretan, Laconian, Cyrenaean and Theran. It also examines, describes and compares the syntactic functions and, where possible, pragmatic uses of the series of demonstratives in operation in the selected dialects, providing a classification capable of accounting for all uses cross-dialectically, as well as a succinct account of the evolution of the system of demonstratives from Indo-European to “Ancient Greek”. Additionally, it offers a glimpse of the way in which deixis and anaphora seem to have worked in early Greek dialectal inscriptions, addressing the issue of defining demonstrative pronouns, as well as deixis and anaphora in general terms. Finally, this thesis provides the basis for a cross-dialectal comparison of the structure and operation of the different systems of demonstratives, and corrects some general misconceptions about the scope, usage and inter-dialectal connections of some series of demonstratives, particularly with regard to Arcadian and Cyprian. The results of such a study might contribute towards the discussion of the classification and history of the evolution of early Greek dialects.

Cette étude a pour objectif la description syntaxique et sémantique des constructions transitives non locatives à un complément d'objet direct en grec moderne : N0 V N1. Nous nous sommes appuyée sur le cadre théorique de la grammaire transformationnelle de Zellig S. Harris et sur le cadre méthodologique du Lexique-Grammaire, défini par Maurice Gross et développé au Laboratoire d'Automatique Documentaire et Linguistique. À partir de 16 560 entrées verbales morphologiques, nous procédons à la classification des constructions transitives non locatives, à partir de 24 classes distinctes, sur la base de critères formels posés. Un inventaire de 2 934 emplois verbaux à construction transitive non locative à un complément d'objet direct a été ainsi produit et scindé en neuf classes. Parmi ces emplois, 1 884 sont formellement décrits dans 9 tables de lexique-grammaire établies : plus précisément, il s'agit de celles qui impliquent des constructions à un complément d'objet direct illustrant les concepts « apparition » (table 32GA), « disparition » (32GD), objet « concret » (32GC), « partie du corps » (32GCL), substantif « humain » (32GH), substantif avec « pluriel obligatoire » (32GPL). En outre, la transformation passive est largement interdite pour les emplois verbaux recensés dans la table 32GNM, alors que les tables 32GCV et 32GRA regroupent des verbes acceptant une transformation à verbe support. Nous présentons l'application des données linguistiques recensées dans le traitement automatique des langues naturelles (TALN), avec la conversion automatique des tables en automates à états finis récursifs, suivie de nos suggestions sur leur applicabilité à la traduction en français et à l'enseignement du grec moderne (langue maternelle ou étrangère) : acquisition/apprentissage<br>The current research aims to provide a syntactic and semantic analysis of Modern Greek transitive non-locative constructions with one direct object: N0 V N1. Our study is based on the syntactic framework of the Transformational Grammar defined by Zellig S. Harris. We followed the Lexicon-Grammar methodology framework developed by Maurice Gross and elaborated at the LADL (Laboratoire d'Automatique Documentaire et Linguistique). Based on 16 560 morphological verbal entries, we proceeded to the classification of transitive non-locative constructions. On the basis of formal criteria we divided them into 24 distinct classes that formed an inventory of 2 934 transitive non-locative verbal uses with one direct object. Among them, 1 884 verbal uses were split into nine classes and they were formally described in 9 lexicon-grammar tables established for this purpose. More precisely, these structures include a direct object referring to the following concepts: “appearance” (32GA table), “disappearance” (32GD), “concrete” object (32GC), “body part” (32GCL), “human” object (32GH), and “obligatory plural” (32GPL). Likewise, the passive transformation is largely blocked in the 32GNM table, while the 32GCV and 32GRA tables regroup verbs accepting a support verb transformation. We present the linguistic data application in Natural Language Processing (NLP), by means of automatic tables conversion into recursive transition network automata. Moreover, we set forth our remarks on their applicability in translation from Modern Greek to French as well as in language learning/teaching (Modern Greek as first or second language)

Comment dire le désir érotique et ses concrétisations ? Des épopées homériques aux odes de Pindare, de la cosmogonie hésiodique à l’invective moraliste et à la passion des lyriques, la présente étude passe au crible l’ensemble des textes grecs de la période archaïque pour éclairer ce phénomène linguistique. Le désir et la sexualité sont traités comme une langue à part, au sein du grec, convoquant un lexique, une syntaxe et une stylistique spécifiques. Le lexique détoure les mots de la langue commune et bâtit les concepts du désir dans une chronologie particulière, détaillant ce que le français construit souvent comme synonymes. Le désir se fait force implacable et artefact magique redoutable. La syntaxe de l’union et de la procréation – au cœur de l’élaboration des généalogies, notamment – se déploie sous de fortes contraintes. Elle oscille entre le frein de la bienséance – érotisme perçu comme inconvenant, alors qu’il joue un rôle incontournable dans la construction des personnages et la structuration de l’univers – et l’excès obscène qui le change en arme morale. Difficile à dire, l’érotisme s’énonce à demi-mot, ou mots grossis, dans un système complexe de conventions. Sa stylistique, enfin, lui donne corps : elle le dessine comme un objet palpable, proche des parures travaillées et des amulettes, lui donnant matière et éclat ; elle le met en scène, surtout dans la nature, qui reflète en profondeur ses ambivalences, entre fascination et danger. Les métaphores érotiques et sexuelles convoquent paysages, plantes et animaux pour ancrer l’homme et son désir dans le monde. La grammaire du désir est un mécanisme complexe qui joue de connivence et questionne la nature humaine<br>How to express erotic desire and its success? From Homeric epics to Pindar’s odes, from Hesiod’s cosmogony to the harsh moral invective, and the passion of lyrics poets, this study examines all the linguistic material from the archaic period to show that process. Desire and sexuality are considered an idiom of their own, within ancient Greek, using their own words, syntax and stylistics. Their words dwell in those of the common tongue and build concepts of desire inside a specific timeline. French is often blind to such a differentiation. Desire turns into an overpowering force and a formidable magical artefact. The syntax of sexual congress and procreation – at the heart of genealogies – thrives through strong constraints, such as decency – and, although eroticism is fundamental in building characters or structuring the world, it is seen as inappropriate – and obscene excess, while fighting for morality. Eroticism is hard to express: it uses the implicit or the caricature, and follows complex conventions. Its stylistics, at last, words its embodiment: desire becomes an object one can touch, wear like an amulet or an ornament, and see, thanks to its glow and material. It is staged, especially in nature, because it reflects its inner ambivalence, between fascination and danger. Erotic and sexual metaphors call out landscapes, plants, and animals, in order to insert desiring human beings into the world. The grammar of desire forms a complex mechanism based on complicity and the questioning human nature

D.Litt. et Phil.<br>In this thesis, the independence of the morphological module of the Greek grammar is supported by way of an example which has often been considered as being mid-way between derivation and inflection: the diminutive suffix. Its problematic nature in most languages has led to various treatments, but previous approaches to the Greek diminutive are rare and far between, and none has dealt with the morphological aspect of the diminutive in a systematic way covering the whole spectrum of such suffixes. This thesis is an attempt to remedy this state of affairs by addressing the problems innate in the structure of the diminutive derivative and its subparts, the base of derivation and the diminutive suffix. The base of diminutive derivation is problematic in that it defies the usual definitions (it is neither solely a stem nor root only, although it can be both). The diminutive suffix has also a problematic nature, exhibiting both derivational (e.g. meaning, syntactic category) and inflectional characteristics (e.g. close system). lt, thus, lends itself to be used as an example of that greater linguistic problem, namely whether inflection should be part of the morphological or the syntactic module of the grammar. The model of grammar used for this study, is a generative approach in the lexicalist spirit. In particular, this theory considers morphemes as the basic morphological atom. They are inserted into the Lexicon, carrying their features (morphosyntactic, phonological, semantic) in the form of feature bundles. Features are represented as attribute-value pairs. Single as well as multiple values for a single feature capture the specificities of a morphologically rich language such as Modem Greek (MG). Morphological structures are represented as binary branching trees, hierarchically constructed, and they are subject to the rules of headedness and feature percolation. Morphology is independent of both syntax and phonology although it interacts with both. The lexicon and a featuretheory module interact with both Morphology and Syntax. The results/benefits of this study are manifold. It is shown that a linguistic theory would be better qualified to address MG if derivation and inflection belong to the same module of the grammar, namely morphology. The role of syntax, where the word is concerned, is relegated to the attribution of certain morphosyntactic feature values in the few cases where morphology fails to do so. The base of diminutive derivation is defined. The diminutive suffix is shown to be derivational rather than inflectional, although possessing inflectional characteristics. Phonological, morphological and semantic aspects of both the derivational base and the suffix, are presented, thus allowing for a clearer view of the Greek diminutive's character.

Στην παρούσα εργασία γίνεται προσπάθεια να εντοπισθούν, καταγραφούν και ερμηνευθούν τα ορθογραφικά λάθη που παρατηρούνται σε γραπτά μαθητών που είναι χρήστες τής Κοινής Νεοελληνικής. Συγκεκριμένα ερευνάται ένα εκτεταμένο και αντιπροσωπευτικό corpus ορθογραφικών λαθών, που αντλείται από 108 γραπτά κείμενα μαθητών που φοιτούν ή φοίτησαν πρόσφατα στην Β΄ και την Γ΄ τάξη δύο λυκείων τής Πάτρας. Πριν από το καθαρώς ερευνητικό μέρος προηγείται το θεωρητικό, όπου συζητούνται η έννοια και τα όρια τού γλωσσικού λάθους γενικότερα, η σχέση του με την νόρμα (την Κοινή), την ποικιλία και την γλωσσική αλλαγή. Εν συνεχεία καθορίζεται τι είναι γραφή και ποια η σχέση τού γραπτού συστήματος με το γλωσσικό σύστημα, ενώ επισυνάπτονται ειδικότερα ορθογραφικά θέματα. Μετά το θεωρητικό μέρος ακολουθεί η έρευνα, γενικοί στόχοι τής οποίας είναι αφ’ ενός να διαπιστωθεί η σχέση των ορθογραφικών αποκλίσεων των μαθητών με τρεις ανεξάρτητες μεταβλητές (ηλικία – σχολικό περιβάλλον – φύλο) και αφ’ ετέρου η προσπάθεια περιγραφής και ερμηνείας αυτών των αποκλίσεων. Στο πλαίσιο αυτό επιχειρούνται επίσης η ταξινόμηση των αποκλίσεων σε δύο βασικές κατηγορίες (λάθη σε λεξικό μόρφημα – λάθη σε πρόσφυμα) και η συσχέτιση αυτών των κατηγοριών, δηλαδή των εξαρτημένων ορθογραφικών μεταβλητών, με τις ανεξάρτητες.<br>In the present work we try to locate, record and interpret the orthographic errors that are observed in the written essays of the students who are users of Common Modern Greek Language. Particularly what is searched is an extensive and representative corpus of orthographic errors, which are drawn from 108 written texts of students who study or have recently studied in the 2nd and the 3d classes of two lycea of Patras. The inquiring part follows the theoretical one, in which what we discuss is the concept and the limits of linguistic error, its relation with the Norm (common), the variety and the linguistic change. Then we determine what writing is and which the relation of the writing system is with the linguistic system, whereas we also attach more specific orthographic subjects. Beyond the theoretical part there follows the research, general objectives of which are on the one hand the relation of orthographic divergences of students with three independent variables (age – school environment – sex) and on the other hand the effort of description and interpretation of these divergences. In this frame we also attempt the classification of divergences in two basic categories (errors in lexical morpheme – errors in affix) and the correlation of these categories, i.e. the depended and the independent orthographic variables.

Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός ηλεκτρονικού εύχρηστου εργαλείου (γραμματικού διορθωτή) που θα προβαίνει στη μορφολογική και συντακτική ανάλυση φράσεων, προτάσεων και λέξεων με σκοπό τη διόρθωση γραμματικών και υφολογικών λαθών. Βάση για την αντιμετώπιση όλων αυτών των ζητημάτων συνιστούν οι ρυθμίσεις της Γραμματικής (αναπροσαρμογή της Μικρής Νεοελληνικής Γραμματικής του Μανόλη Τριανταφυλλίδη), η οποία αποτελεί την επίσημη, από το 1976, γραμματική κωδικοποίηση της νεοελληνικής γλώσσας. (Κατά την εκπόνηση της διατριβής δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι -ελάχιστες- διαφορές της νέας σχολικής γραμματικής Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού). Με δεδομένη την απουσία ενός τέτοιου εργαλείου για τα ελληνικά, η ανάπτυξη του προϊόντος θα βασίζεται καταρχήν στη λεπτομερή καταγραφή, ανάλυση και τυποποίηση των λαθών του γραπτού λόγου και στη συνέχεια στην επιλογή του λογισμικού εκείνου που θα περιγράφει φορμαλιστικά τα γραμματικά λάθη. Η διατριβή παρουσιάζει στατιστικά στοιχεία που αφορούν τη σχέση των λαθών με το φύλο ή με το κειμενικό είδος των κειμένων στα οποία και συναντούνται όπως επίσης και την αναγνώρισή τους από μαθητές. Στην παρούσα έρευνα παρουσιάζεται ο φορμαλισμός υλοποίησης που χρησιμοποιήθηκε (Mnemosyne) και παρουσιάζονται οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής γλώσσας που δυσχεραίνουν την υπολογιστική επεξεργασία της. Ο φορμαλισμός αυτός έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για αναγνώριση πολυλεκτικών όρων καθώς και για την υλοποίηση ηλεκτρονικών εργαλείων (γραμματικών) με στόχο την αυτόματη εξαγωγή πληροφορίας. Με αυτό τον τρόπο όλοι οι χρήστες της γλώσσας (και όχι μόνο αυτοί που έχουν την ελληνική ως μητρική γλώσσα) μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα όχι μόνον τη λειτουργία των διαφόρων μερών του συστήματος της γλώσσας αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι μηχανισμοί λειτουργίας του γλωσσικού συστήματος κατά τη γλωσσική ανάλυση . 14 Οι βασικές περιοχές γραμματικών λαθών όπου θα παρεμβαίνει ο γραμματικός διορθωτής θα είναι: 1) θέματα τονισμού και στίξης, 2) τελικό -ν, 3) υφολογικά ζητήματα (ρηματικοί τύποι σε περιπτώσεις διπλοτυπίας, κλιτικοί τύποι), 4) ζητήματα καθιερωμένης γραφής λέξεων ή φράσεων της νέας ελληνικής γλώσσας (στερεότυπες φράσεις, λόγιοι τύποι), 5) ζητήματα κλίσης (λανθασμένοι κλιτικοί τύποι ονομάτων ή ρημάτων είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω σύγχυσης), 6) ζητήματα λεξιλογίου (περιπτώσεις εννοιολογικής σύγχυσης, ελληνικές αποδόσεις ξένων λέξεων, πλεονασμός, χρήση εσφαλμένης φράσης ή λέξης), 7) ζητήματα ορθογραφικής σύγχυσης (ομόηχες λέξεις), 8) ζητήματα συμφωνίας (θέματα ασυμφωνίας στοιχείων της ονοματικής ή της ρηματικής φράσης), 9) ζητήματα σύνταξης (σύνταξη ρημάτων) και 10) περιπτώσεις λαθών που απαιτούν πιο εξειδικευμένη διαχείριση ορθογραφικής διόρθωσης. Βάση για την υλοποίηση του λεξικού αποτελεί το ηλεκτρονικό μορφολογικό λεξικό Neurolingo Lexicon1, ένα λεξικό χτισμένο σε ένα μοντέλο 5 επιπέδων με τουλάχιστον 90.000 λήμματα που παράγουν 1.200.000 κλιτικούς τύπους. Οι τύποι αυτοί φέρουν πληροφορία: α) ορθογραφική (ορθή γραφή του κλιτικού τύπου), β) μορφηματική (το είδος των μορφημάτων: πρόθημα, θέμα, επίθημα, κατάληξη, που απαρτίζουν τον κλιτικό τύπο), γ) μορφοσυντακτική (μέρος του λόγου, γένος, πτώση, πρόσωπο κτλ.), δ) υφολογική (τα υφολογικά χαρακτηριστικά του τύπου: προφορικό, λόγιο κτλ.) και ε) ορολογική (επιπλέον πληροφορία για το αν ο τύπος αποτελεί μέρος ειδικού λεξιλογίου). Το λεξικό αυτό αποτελεί και τον θεμέλιο λίθο για την υποστήριξη του γραμματικού διορθωτή (Grammar Checker). Η αξία και ο ρόλος του μορφολογικού λεξικού για την υποστήριξη ενός γραμματικού διορθωτή είναι αυτονόητη, καθώς η μορφολογία είναι το πρώτο επίπεδο γλώσσας που εξετάζεται και το συντακτικό επίπεδο βασίζεται και εξαρτάται από τη μορφολογία των λέξεων. Μείζον πρόβλημα αποτέλεσε η λεξική ασάφεια, προϊόν της πλούσιας μορφολογίας της ελληνικής γλώσσας. Με δεδομένο αυτό το πρόβλημα σχεδιάστηκε ο σχολιαστής (tagger) με αμιγώς γλωσσολογικά κριτήρια για τις περιπτώσεις εκείνες όπου η λεξική ασάφεια αποτελούσε εμπόδιο στην αποτύπωση λαθών στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Στον γραμματικό διορθωτή δόθηκαν προς διόρθωση κείμενα που είχαν διορθωθεί από άνθρωπο. Σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ο διορθωτής προσεγγίζει τη διόρθωση του ανθρώπου με μόνη διαφοροποίηση εκείνα τα λάθη που αφορούν τη συνοχή του κειμένου και κατ’ επέκταση όλα τα νοηματικά λάθη.<br>The aim of this thesis is to design and then to implement a useful and friendly electronic tool (grammar checker) which will carry out the morphological and syntactic analysis of sentences, phrases and words in order to correct syntactic, grammatical and stylistic errors. Our foundation so as to deal with all these issues, is the settings of Grammar (adaptation of Little Modern Grammar of Manolis Triantafyllidis), which is the formalconstituted codified grammar of Modern Greek, since 1976. (In the presentation of this thesis it has not been taken into account the -minimum- differences that appear in the new Greek grammar book of the fifth and sixth grade of the elementary school). Bearing in mind that there is a total absence of such a tool in Greek language, the development of the product is based on the detailed record, on the analysis and on the formulation of the errors of writing speech. Additionally, for its development the right software is chosen in order to describe the grammatical errors. In this thesis the statistics demonstrate the link between the errors and the students’ gender or between the errors and the textual type in which these errors appear. Finnally, through the statistics, the link among the errors and their recognition by the students is presented . This research presents the formalism used (the Mnemosyne) and also the particularities of the Greek language that hinder the computational processing. The formalism has already been used to identify multi-word terms and to phrase grammars, aiming to the automatic information extraction. In this way, all speakers (native or not) will be able to understand better not only the function of various parts of the system of the Greek language but also the way the mechanisms of linguistic analysis operate in the conquest and more broadly in the linguistic realization. The main areas of the grammatical errors with which the grammar checker will interfere, are: 1) Punctuation problems, 2) Final -n, 3) Stylistic issues (verb forms in cases of duplicates, inflectional types), 4) Standardization issues (stereotyped phrases, words of literary origin), 5) Inclination issues (incorrect declension of names or verbs either through ignorance or because of confusion) 6) Vocabulary issues (cases of conceptual confusion, Greek translation of foreign words, redundancy and use of incorrect word or phrase), 7) Orthographic confusion issues (homonymous words), 8) Agreement issues (cases of elements of nominal or verbal phrase disagreement), 9) Syntax issues (verbs) and 10) Cases of errors that require more specialized management of the spelling correction. The basis for the implementation is the electronic morphological lexicon (Neurolingo Lexicon), a 5-level lexicon which consists of, at least 90,000 entries that produce ~1,200,000 inflection types. These types carry information: a) spelling (write spelling of inflectional type), b) morpheme information (type of morphemes: prefix, theme, suffix, ending), c) morphosyntactic information (part of speech, gender, case, person, etc.), d) stylistic information (the stylistic characteristics of the type: oral, archaic, etc.) and e) terminology (additional information about whether the word form is part of a special vocabulary).This electronic lexicon is the foundation that supports the grammar checker. The value and the key role of the morphological lexicon in supporting the Greek grammar checker is obvious, since the first level in which the language is examined is the morphology level and since the structural level is not only based but also depends on the morphology of the words. A major problem in processing the natural language was the lexical ambiguity, a product of the highly morphology of the Greek language. Given that the major problem of modern Greek is the lexical ambiguity we designe the Greek tagger grounded on linguistic criteria for those cases where the lexical ambiguity impede the imprint of the errors in Greek language. The texts that were given for correction to the grammar checker were also corrected by a person. In a very large percentage the grammar checker approximates in accuracy the human-corrector. Only when the grammar checker had to deal with mistakes concerning the coherence of the text or with meaning errors, the humman corrector was the only accurate corrector.

(English) This master thesis deals with specific approach to Greek native speakers whilst teaching Czech as foreign language. On the basis of typological comparison of Czech with Modern Greek it seeks similarities and differences between those two languages and draws conclusions for teaching. This paper also concerns with concepts of grammar, teaching methods and presentation of selected grammatical categories from the didactics point of view. The practical part of the thesis proceeds from the research focused on Modern Greek verbal system and suggests that one of the alternatives how to teach the category of aspect to Greek native speakers is using temporal-aspectual markers. The purpose of this thesis is to provide Czech teachers with linguodidactic recommendations facilitating teaching students of Greek origin.

Η Επεξεργασία Φυσικής Γλώσσας (Natural Language Processing, NLP) είναι το επιστημονικό πεδίο που συνδυάζει τη γλωσσολογική γνώση με αυτή της επιστήμης των υπολογιστών. Παρέχει την δυνατότητα επεξεργασίας φυσικών γλωσσών με υπολογιστικά μοντέλα και βοηθά τους χρήστες να πραγματοποιούν πλήθος εργασιών. Η ραγδαία ανάπτυξη του παγκόσμιου ιστού και η αύξηση των χρηστών οδηγεί στην ανάγκη για εξέλιξη της γλωσσικής τεχνολογίας (Language Technology). Μια φυσική γλώσσα που παρουσιάζει ιδιαίτερο και παγκόσμιο ενδιαφέρον είναι η Αρχαία Ελληνική, η οποία ως αντικείμενο μελέτης και έρευνας προσβλέπει κυρίως στην απόκτηση των γλωσσικών και πολιτιστικών γνώσεων που αποδεδειγμένα έδωσαν τις βάσεις του σημερινού πολιτισμού. Το ενδιαφέρον γύρω από την Αρχαία Ελληνική εντοπίζεται όχι μόνο σε γλωσσολογικό επίπεδο, αλλά και σε λογοτεχνικό, φιλοσοφικό και εκπαιδευτικό που αφορά την εκμάθηση και τη διδασκαλία. Οι έως τώρα προσεγγίσεις είναι αποτέλεσμα κλασσικών ερευνητικών μεθόδων, θεωρητικών και εμπειρικών από ειδικούς, που στερούνται αυτοματοποίησης. Η οποιαδήποτε προσπάθεια υπολογιστικής επεξεργασίας της Αρχαίας Ελληνικής θα πρέπει να ξεπεράσει ζητήματα που τυχόν θα προκύψουν από την ίδια την πολύπλοκη φύση της γλώσσας, τη γραφή, τη δομή, το λεξιλόγιο και την ετυμολογία της. Η διπλωματική αυτή εργασία αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια ανάπτυξης ενός συστήματος μορφολογικής ανάλυσης των ονομάτων της Αρχαίας Ελληνικής. Οι λόγοι επιλογής των ονομάτων είναι ότι αποτελούν μικρό μέρος της γλώσσας , λίγες οι εξαιρέσεις στους κανόνες κλίσης, δεν παρατηρείται αλλομορφία και τέλος η μεγάλη συχνότητα εμφάνισής τους σε Αρχαία Ελληνικά κείμενα. Ο Μορφολογικός Αναλυτής μπορεί να αποτελέσει την υποδομή για περαιτέρω έρευνα στην προσπάθεια κατασκευής ενός πλήρους συστήματος που θα περιλαμβάνει όλα τα μέρη του λόγου και όλα τα επίπεδα ανάλυσης. Μορφολογική ανάλυση (Morphological Parsing) ονομάζεται το πρόβλημα της αναγνώρισης ότι μια λέξη αποσυντίθεται σε μορφήματα και η δημιουργία μια δομημένης αναπαράστασης γι' αυτό το γεγονός. Η διαδικασία της μορφολογικής ανάλυσης προϋποθέτει την αναγνώριση των λέξεων/φράσεων (προ-επεξεργασία δεδομένων) και ακολουθεί η διαδικασία παροχής πληροφοριών για τις λέξεις, δηλαδή η κατασκευή του Μορφολογικού Αναλυτή. Μια προσέγγιση για την κατασκευή του είναι η χρήση λεξικού και των κατάλληλων γραμματικών κανόνων. Με άλλα λόγια, σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε ένα λογισμικό το οποίο έχει ενσωματώσει τους απαραίτητους κανόνες γραμματικής, δέχεται ως όρισμα τον πρώτο τύπου ενός ονόματος και εξάγει πληροφορίες για την κατηγορία κλίσης του αλλά και τους υπόλοιπους τύπους κλίσης του. Δημιουργήθηκε δηλαδή μια βασική εφαρμογή η οποία μπορεί στην συνέχεια να εξελιχθεί και για άλλα μέρη του λόγου με στόχο την όσο το δυνατόν πλήρη δυνατότητα ψηφιακής επεξεργασίας της συγκεκριμένης γλώσσας. Το πρώτο στάδιο εργασιών που περιλαμβάνει η διπλωματική εργασία ήταν η μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας, όσον αφορά την Γλωσσική τεχνολογία, καθώς και των κανόνων γραμματικής για τα Αρχαία Ελληνικά ονόματα. Ακολούθησε η ανάπτυξη του λογισμικού που περιλαμβάνει όχι μόνο τους κανόνες κλίσης αλλά και τους αντίστοιχους κανόνες τονισμού των ονομάτων του ήδη πολύπλοκου πολυτονικού συστήματος της Αρχαία Ελληνικής γλώσσας. Επόμενο στάδιο εργασιών ήταν η συλλογή μεγάλου όγκου δεδομένων από κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής. Στην συνέχεια, πραγματοποιήθηκε η αυτόματη εξόρυξη πλήθους κειμένων που περιέχονται στον ιστότοπο της ψηφιακής βιβλιοθήκης Perseus. Τελικό στάδιο ήταν η δημιουργία ενός interface που στόχο έχει ένα πιο φιλικό προς τον χρήστη μορφολογικό αναλυτή.<br>The Natural Language Processing (NLP) is a scientific field that combines linguistic knowledge with the computer science. It enables the process of natural languages with computational models and helps the users to perform numerous tasks. The rapid growth of the Web and the increasing number of users leads to the need for the development of the Language Technology. A natural language of particular and global interest is the Ancient Greek language, which as a subject of study and research is primarily aimed at the acquirement of language and cultural knowledge, provided the foundations of modern culture. The interest in Ancient Greek language is not only found in linguistic level but also in literary, philosophical and educational , both teaching and learning. The approaches, so far, are the result of classical research methods , theoretical and empirical, which lack automation. Any attempt of computational process of the Ancient Greek should overcome issues that could arise from the complex nature of the language itself, the writing, the structure, the vocabulary and the etymology. The M.Sc. thesis is a first attempt to develop a system of morphological parsing of the names (nouns) of the Ancient Greek language. The reason why names are chosen is that they constitute a small part of the language , there are few exceptions to the grammatical (inclination) rules , there is no allomorphism and their high frequency of occurrence in the ancient Greek documents. The morphological parser could be considered as the infrastructure for further research so as to develop a complete system that would include all the parts of speech and all the levels of analysis according to the Language Technology.Morphological parsing is called the problem of the recognition that a word is decomposed into morphemes and the creation of a structured representation of the development of this event. The procedure of the Morphological parsing implies the recognition of the words/ phrases (data pre-processing) providing information about the words , namely the development of the morphological parser. One possible approach to the development of the morphological parser could be the use of dictionary and the appropriate grammatical rules . In other words, there has been designed and created a software which has integrated the necessary grammatical rules , accepting as input the first type of the noun and prints information about the deviation (category and types). There has been created a basic application which could be developed for the rest parts of speech in order to achieve a full digital processing of the particular language.The first stage of the task , included in the thesis, was the study of relevant literature regarding the Language Technology and the grammatical rules of the ancient Greek names. The next step, was the software development that does not only include the deviation rules but also the rules of the polytonic system of the ancient Greek. Subsequently , the collection of the data from ancient Greek documents followed. Then , an automatical extraction of a great number of documents from the website of Perseus digital library was conducted. Finally, an effort to develop an interface was made in order the morphological parser to become user friendly.

Αντικείμενο της παρούσας έρευνας είναι ο τρόπος διδασκαλίας της γραμματικής της ελληνικής γλώσσας στους μαθητές που δεν είναι φυσικοί ομιλητές της. Πιο συγκεκριμένα ερευνάται κατά πόσον στα εκπαιδευτικά υλικά που έχουν παραχθεί από το Κέντρο Διαπολιτισμικής Αγωγής του ΕΚΠΑ και από το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων του ΕΚΠΑ και αφορούν τη διδασκαλία της γραμματικής σε αλλόγλωσσους ακολουθούνται οι αρχές της διδασκαλίας της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας, όπως αυτές καθορίζονται από το Αναλυτικό Πρόγραμμα διδασκαλίας της ελληνικής σε αλλοδαπούς μαθητές. Η σύγκριση αφορά το υλικό που αναφέρεται στη διδασκαλία του επιθέτου (ονοματική φράση) και του μέλλοντα (ρηματική φράση). Βασίστηκε σε ποιοτικά κριτήρια βάσει των οποίων ερευνήθηκε το εκπαιδευτικό υλικό. Στα συμπεράσματα της έρευνας ελήφθησαν υπόψη οι διαφορετικές ανάγκες που κατά περίπτωση καλύπτουν τα συγκεκριμένα εκπαιδευτικά υλικά. Η έρευνα εντάσσεται στο πλαίσιο του γενικότερου προβληματισμού σχετικά με την παραγωγή κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στους αλλόγλωσσους μαθητές που φοιτούν όχι μόνο στα μειονοτικά αλλά και στα υπόλοιπα ελληνικά σχολεία. Ανάλογο εκπαιδευτικό υλικό χρειάζεται να χρησιμοποιείται από τους συναδέλφους όλων των σχολείων με τη μορφή εναλλακτικού ή παράλληλου υλικού, στο πλαίσιο της ενισχυτικής διδασκαλίας ή και της κανονικής σχολικής τάξης για την ενίσχυση της γλωσσομάθειας των αλλοδαπών μαθητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.<br>-

Η παρούσα διατριβή έχει ως σκοπό της, πρώτον, την ανάκτηση συντακτικής πληροφορίας (αναγνώριση συμπληρωμάτων ρημάτων, ανάκτηση πλαισίων υποκατηγοριοποίησης (ΠΥ) ρημάτων, αναγνώριση των ορίων και του είδους των προτάσεων) αυτόματα μέσα από ελληνικά και αγγλικά σώματα κειμένων με την χρήση ποικίλων και καινοτόμων τεχνικών μηχανικής μάθησης και, δεύτερον, την θεωρητική περιγραφή της ελληνικής σύνταξης μέσω τυπικών γλωσσολογικών φορμαλισμών, όπως η γραμματική Ενοποίησης και η γραμματική Φραστικής Δομής Οδηγούμενη από τον Κύριο Όρο. Η διατριβή κινήθηκε πάνω στους εξής καινοτόμους άξονες: 1. Η προεπεξεργασία των σωμάτων κειμένων βασίστηκε σε ελάχιστους γλωσσολογικούς πόρους για να είναι δυνατή η μεταφορά των μεθόδων σε γλώσσες φτωχές σε υποδομή. 2. Η αντιμετώπιση του θορύβου που υπεισέρχεται στα δεδομένα εξ αιτίας της χρήσης ελάχιστων πόρων πραγματοποιείται με Μονόπλευρη Δειγματοληψία. Εντοπίζονται αυτόματα παραδείγματα δεδομένων που δεν προσφέρουν στην μάθηση και αφαιρούνται. Τα τελικά δεδομένα είναι πιο καθαρά και η απόδοση της μάθησης βελτιώνεται πολύ. 3. Αποδεικνύεται η χρησιμότητα της εξαχθείσας πληροφορίας. Η χρησιμότητα των συμπληρωμάτων φαίνεται από την αύξηση της απόδοσης της διαδικασίας ανάκτησης ΠΥ με την χρήση τους. Η χρησιμότητα των εξαγόμενων ΠΥ φαίνεται από την αύξηση της απόδοσης ενός ρηχού συντακτικού αναλυτή με την χρήση τους. 4. Οι μέθοδοι εφαρμόζονται και στα Αγγλικά και στα Ελληνικά για να φανεί η μεταφερσιμότητά τους σε διαφορετικές γλώσσες και για να πραγματοποιηθεί μια ενδιαφέρουσα σχετική σύγκριση ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά, συγκρίσιμα με, και σε πολλές περιπτώσεις καλύτερα από, προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν εξελιγμένα εργαλεία προεπεξεργασίας.<br>The thesis aims firstly at the acquisition of syntactic information (detection of verb complements, acquisition of verb subcategorization frames (SF), detection of the boundaries and the semantic type of clauses) automatically from Modern Greek and English text corpora with the use of various state-of-the-art and novel machine learning techniques, and, secondly, at the theoretical description of the Greek syntax through formal grammatical theories like Unification Grammar and Head-driven Phrase Structure Grammar. The thesis has been based on the following novel axes: 1. Corpus pre-processing has been limited to the use of minimum linguistic resources to ensure the portability of the presented methodologies to languages that are poorly equipped with resources. 2. Due to the low pre-processing level, a significant amount of noise appears in the data, which is dealt with One-sided Sampling. Examples that do not contribute to the learning process are detected and removed. The final data set is clean and learning performance improves significantly. 3. The importance of the acquired information is proven. The importance of complements is shown by the improvement in the performance of the SF acquisition process after the incorporation of complement information. The importance of the acquired SF lexicon is shown by its incorporation in a shallow syntactic parser and the increase of the performance of the latter. 4. The methods are applied on Modern Greek and on English to show their portability across different languages and to allow for an interesting rough comparison between the two languages. The results are very satisfactory, comparable to, and in some cases better than, approaches utilizing sophisticated resources for pre-processing.