Academic literature on the topic 'Homonimia'

Cada diccionario puede trazar una frontera distinta entre homografía (dos o más entradas) y polisemia (una sola entrada) según los criterios teóricos y prácticos que aplique al establecerla lematización. Este es uno de los aspectos en que el lexicógrafo debe elegir al proyectar un diccionario y su decisión tiene unas implicaciones y una significación mucho más profundas de lo que podría parecer a primera vista, en tanto que refleja el marco teórico que subyace a la elaboración de la obra...

El artículo contiene una recopilación de algunos diálogos presentados en el programa Pataclaun (1997-1999) que permiten la visualización y explicación del fenómeno de la paronomasia, definido por López (2005) como un juego del lenguaje que involucra a fenómenos lingüísticos como la polisemia, paronimia, homonimia y resegmentación. La paronomasia se configura a través de diversos fenómenos lingüísticos, como la polisemia y homonimia. A partir de lo anterior, en el artículo se concluye que la paronomasia es un concepto aplicable para un estudio de las características del humor verbal del programa Pataclaun.

Review The text is a presentation of R. Kaleta's book Białorusko-polska homonimia międzyjęzykowa published in 2014 by the Slavic Publishing Centre of the Institute of Slavic Studies PAS. The monograph includes an analysis of source literature and some theoretical reflections on a phenomenon of the so-called interlanguage homonymy. The book also includes a brief vocabulary of selected Belarusian-Polish interlanguage homonyms. Recenzja W recenzji przedstawiono wydaną w 2014 r. w Slawistycznym Ośrodku Wydawniczym Instytutu Slawistyki PAN książkę R. Kalety Białorusko-polska homonimia międzyjęzykowa. Monografia zawiera między innymi opis literatury przedmiotu oraz rozważania teoretyczne, dotyczące zjawiska tzw. hominimii międzyjęzykowej. Znaleźć w niej można również słowniczek wybranych białorusko-polskich hominimów międzyjęzykowych.

Se analiza un posible caso de barraganía en el siglo XI, en el reino de Aragón, y se pone en el contexto del linaje descendiente de un destacado personaje de dicha corte, como fue Jimeno Garcés, eitán del primer rey de Aragón. Un linaje en el que la homonimia de sus miembros había venido dificultando su identificación.

Esta investigación elabora y defiende la hipótesis de que la traducción automática no es capaz detraducir las palabras que presentan polisemia u homonimia. La homonimia y la polisemia son dosfenómenos lingüísticos que implican, cada uno a su manera, la ramificación de distintossignificados bajo un mismo denominador (palabra). Por regla general estos fenómenos pasandesapercibidos gracias a que el significado de cada palabra se interpreta en un contexto. Por lotanto el contexto activa un significado de cada palabra y cancela los demás. Creemos que latraducción automática no es capaz de decodificar la información necesaria del contexto. Lainvestigación gira alrededor de los resultados obtenidos por un corpus español traducido al suecopor Google Translate.

This work is compiled to meet the needs of students or teachers in homonymy. It this meant as a supplement to different textbooks, serves as a guide to those who wish to attain a more complete view of morphological homonymy. The work is devided into different sections, among which regular and irregular homonymy sctions are considered to be the most important ones. Each section includes a number of definitions, explanations, examples of the most common pairs of homonyms such as noun-verb, verb-verb, noun-adjective, adjective-verb, noun-noun and others. This work presents an axhaustive survey of homonymy, the variety of which suggests the idea of the dictionary of Lithuanian Morphological Homonyms.

La representació conceptual en terminologia: l'atribució temàtica en els bancs de dades terminològiques, tesi doctoral defensada el desembre de 2005 a l'Institut Universitari de Lingüística Aplicada de la Universitat Pompeu Fabra, revisa la noció d'àrea temàtica i d'adscripció temàtica dels termes a través de la seva representació en els BDT; demostra, amb un treball empíric, les insuficiències d'aquesta representació, tant des del punt de vista de l'adequació als principis teòrics de la terminologia, com des del punt de vista de l'eficiència dels bancs per respondre a les consultes que reben; proporciona una explicació del funcionament de la variació conceptual de les unitats considerades homònimes en els BDT, i elabora una primera proposta de representació alternativa que dóna resposta a algunes de les insuficiències detectades.
La representació conceptual en terminologia: l'atribució temàtica en els bancs de dades terminològiques, tesis doctoral defendida en diciembre de 2005 en el Institut Universitari de Lingüística Aplicada de la Universitat Pompeu Fabra, revisa la noción de área temática y de adscripción temática de los términos a través de su representación en los BDT; demuestra, con un trabajo empírico, las insuficiencias de esta representación, tanto desde el punto de vista de la adecuación a los principios teóricos de la terminología, como desde el punto de vista de la eficiencia de los bancos para responder a las consultas que reciben; proporciona una explicación del funcionamiento de la variación conceptual de las unidades consideradas homónimas en los BDT, y elabora una primera propuesta de representación alternativa que da respuesta a algunas de las insuficiencias detectadas.
Conceptual representation in terminology - the attribution of subject field to specialized terms in terminological databanks is a Ph.D. read in December 2005 at the Institut Universitari de Lingüística Aplicada, Universitat Pompeu Fabra. This dissertation revisits the notion of subject field and the principles and criteria of thematic attribution of the concepts stored in TDB. The empirical work carried out in this dissertation has shown up the weaknesses of such issue, both from the standpoint of complying with the theoretical principles of terminology as well as that of the efficacy of databanks to answer the queries received. Furthermore, an explanation of conceptual variation of units considered homonymous in BDT is provided. Finally, a draft offering an alternative representation is put forward to rectify this situation.

Niniejsza rozprawa doktorska zawiera w sobie szeroki przegląd literatury na temat zjawiska homonimii międzyjęzykowej w językach europejskich. Ukazuje różne podejścia badaczy do tego zagadnienia oraz ogólne i szczegółowe ujęcia tego rodzaju homonimii. Jest to więc cenne kompedium wiedzy na temat historii i współczesności badań nad homonimią międzyjęzykową. Innym atutem pracy jest ukazanie charakterystki języka białoruskiego: najważniejszych faktów z historii jego rozwoju, najważniejszych osobliwości językowych, kontaktów z językiem polskim. Cenny jest także kontrast białorusko-polski ukazujący główne różnice i podobieństwa między językiem białoruskim i językiem polskim. Rozdziały te mogą stanowić ważną lekturę zwłaszcza dla Polaków (i cudzoziemców znających język polski), gdyż zebrane fakty stanowią źródło wiedzy na temat języka białoruskiego mniej znanego w Europie – służą zatem jego popularyzacji. Niniejsza rozprawa doktorska jest swoistym novum, gdyż stanowi pierwszy większy naukowo-glottodydaktyczny opis białorusko-polskiej homonimii międzyjęzykowej. W części praktycznej znajduje się słownik podstawowy białorusko-polskich homonimów międzyjęzykowych (fałszywych przyjaciół). Jest to pierwsze pełniejsze zestawienie złudnych odpowiedników, ukazujące 185 par homonimów całkowitych (różniących się wszystkimi znaczeniami) w porządku alfabetycznym. Jednak z samego faktu znajomości złudnych odpowiedników nie musi wynikać, że użytkownik języka białoruskiego i polskiego będzie umiał używać leksemów w prawidłowych kontekstach. Dlatego dodatkowym atutem słowniczka jest to, że zawiera on także przykłady zdań, ukazujące prawidłowe użycie leksemów w różnych kontekstach. Użytkownik słownika może zatem nie tylko przyjrzeć się złudnym odpowiednikom, lecz także zobaczyć, jak funkcjonują leksemy w prawidłowych kontekstach. Jest to cenna pomoc w poprawnym stosowaniu wyrazów. Słownik zawiera także indeks polskich leksemów, dzięki czemu mogą z niego korzystać nie tylko Polacy mający kontakt z językiem białoruskim, lecz także Białorusini uczący się języka polskiego, a nawet osoby innych narodowości mające kontakt z językiem polskim i językiem białoruskim. To stanowi o uniwersalności słownika i łatwości w posługiwaniu się nim. Niniejsza praca doktorska ukazała kierunki badań w białorusko-polskiej homonimii międzyjęzykowej. Temat ten nie został wcześniej wystarczająco opracowany. Na tle innych języków europejskich białorusko-polska homonimia międzyjęzykowa ma najmniej opracowań naukowo-glottodydaktycznych. Może to wynikać ze statusu języka białoruskiego, który na samej Białorusi nie tylko nie ma warunków do rozwoju, lecz także bywa wręcz niszczony. Wystarczy porównać choćby ilość szkół z wykładowym językiem białoruskim i rosyjskim, by przekonać się, że ten pierwszy jest dyskryminowany i nietraktowany poważnie. Taka jest sytuacja dzisiaj – sytuacja polityczna, która może ulec zmianie. Trzeba pamiętać, że język starobiałoruski kiedyś rozkwitał i był nawet językiem urzędowym Wielkiego Księstwa Litewskiego. Nie jest więc tak, że język białoruski jest niekompletny czy niezdatny zagospodarowywać różne sfery życia. Niczego mu nie brakuje, a wykorzeniany jest z pobudek nie językowych, lecz ideologicznych, głoszących, m.in. to, że są lepsze i gorsze języki (czyli w podtekście lepsi i gorsi ludzie, którzy się nimi posługują). Język polski także przeżywał kryzys, ale przetrwał pomimo 123 lat niestnienia państwa polskiego na mapie Europy. Dzisiaj jest jednym z oficjalnych języków Unii Europejskiej i uczy się go wielu obcokrajowców. Mimo niesprzyjających warunków język białoruski istnieje i się rozwija. W dobie mediów elektronicznych także dzięki Internetowi (np. internetowe wydania gazet) oraz zagranicznym mediom białoruskojęzycznym emitującym na Białoruś (np. telewizja „Belsat”, Białoruska Redakcja Polskiego Radia dla Zagranicy, Radio „Racyja”, Europejskie Radio dla Białorusi). Inicjatywa rozwoju białoruskości (w tym języka białoruskiego) wspierana jest przez Unię Europejską (także finansowo). Każda więc praca poświęcona językowi białoruskiemu, a pozbawiona pobudek ideologicznych, sprzyja rozwojowi tego języka. Na przykładzie homonimii międzyjęzykowej widać, że do opracowania wciąż pozostaje wiele zagadnień, które dotąd w badaniach pomijano.
У дысертацыі аналізуюцца дасягненні міжнароднай (у тым ліку польска-беларускай) лексікаграфіі, а таксама праект слоўніка беларуска-польскіх фальшывых сяброў перакладчыка. Слоўнік рыxтуецца не толькі для перакладчыкаў, але таксама для выкладчыкаў, студэнтаў і ўсіх, xто карыстаецца польскай і беларускай мовамі (напр. для журналістаў, палітыкаў, бізнесменаў, турыстаў). Прац, прысвечаных беларуска-польскай аманіміі, вельмі мала. Беларуска-польскія „фальшывыя сябры пераклaдчыка” (міжмоўныя амо¬німы) – гэта беларускія словы, якія на першы погляд падобныя да польскіх і таму могуць асацыявацца з польскімі значэннямі. А польскія і беларускія значэнні якраз тут не супадаюць. Такая міжмоўная аманімія – гэта праблема не толькі перакладчыкаў, але таксама – а можа перш за ўсё – людзей, якія ве¬даюць, вывучаюць ці выкарыстоўваюць як беларускую, так і польскую мовы (напр., лінгвісты, выкладчыкі, студэнты, а таксама бізнесоўцы, турысты і г.д.).
In English, there exist several terms describing the interlingual homonymy – a phenomenon which I describe in my doctoral dissertation, referring to Belarusian and Polish language. Among these terms, one can indicate: (translator’s/slavist’s) false friends, false cognates, misleading words (of foreign origin), deceptive words, deceptive cognates or interlinguistic lexical homonymy. The monograph includes a review of a few important European works on the problem of false friends in a broad sense. These references allowed me to discuss existing definitions as well as to identify the most appropriate term to determine it. Furthermore, I made an attempt to list types and causes of this phenomenon. The problem of false friends has been discussed and examined for a long time. The first important work related to this topic was the French publication Les faux amis ou les trahisons du vocabulaire anglais: Conseils aux traducteurs (Paris 1928). Its authors, Maxime Kœssler and Jules Deroquiny, thoroughly analyzed English and French false friends. From then onwards, authors representing various nations and languages have been explaining the sources of interlingual lexical homonymy. They unanimously stated that this phenomenon is of interdisciplinary character and it goes far beyond the linguistics itself. The phenomenon of false friends can be observed not only within vocabulary, but also among more complex lexical structures, e.g. expressions and phrases. As mentioned above, my aim was to set together different types of false friends and to explain mechanisms of language mistakes and misunderstandings which arise in the junction point of two language systems. This issue should be particularly taken advantage of in the process of language teaching. My monograph consists of several parts. Firstly, I discussed the history of Polish and Belarusian language contacts. Then, I theoretically described interlingual homonymy of these two languages along with its types. This lead me to elaborate a dictionary of Belarusian-Polish false friends. So far, such a publication has not been worked up. It is also the first greater dictionary of this type, including numerous examples. It is addressed not only to students and teachers, but also to all those who use Belarusian and Polish in their everyday life (journalists, businessmen, politicians etc.).

Niniejsza praca ma na celu przybliżenie zagadnienia homonimii składniowej jako zjawiska, które może prowadzić do zaburzeń w komunikacji językowej. Mowa więc o rzeczywistym problemie – potencjalnym nieporozumieniu powstałym na poziomie rozumienia tekstu przez r o d z i m y c h u ż y t k o w n i k ó w j ę z y k a p o l s k i e g o, a nie przez program komputerowy, niebędący w stanie przypisać danemu słowu właściwego znaczenia jedynie na podstawie formy graficznej. Przytoczmy zdanie: Bali się bali 3 . Ani komputer, ani użytkownik języka nie są w stanie jednoznacznie stwierdzić, które wystąpienie słowa ’bali’ jest rzeczownikiem, a które – czasownikiem. Mimo to zdanie jest jednoznaczne – bez względu na to, której formie ’bali’ przypiszemy jedną z tych dwóch funkcji, będzie ono miało jednakowy sens. Podobnie w zdaniach4 Ptaszek lata po ulicy oraz Od zdarzeń tych minęły lata forma lata, mimo jej homonimiczności, dla użytkownika języka nie stanowi żadnego problemu interpretacyjnego. Nie oznacza to, że żadna forma homonimiczna nie będzie przysparzać takich trudności – śmiało można założyć, że wielu użytkowników języka miałoby problem ze wskazaniem właściwej interpretacji zdań Element utrzymywał na miejscu zatrzask, Getin przejmuje DZ Bank, Dwóch studentów okradło trzech bezdomnych, będących przykładami homonimii składniowej. Zadaniem niniejszej pracy są opis i zbadanie tego zjawiska, mogącego prowadzić do nieporozumień w codziennej komunikacji językowej, a nie jedynie podczas automatycznej analizy tekstu5 . Niniejsza praca bada zagadnienie homonimii składniowej wyłącznie w t e k s t a c h p i s a n y c h. Nieodłącznymi elementami języka mówionego zawsze są intonacja, pauzy, akcent zdaniowy, konsytuacja – elementy zazwyczaj stanowiące wystarczającą podpowiedź, jak należy rozumieć zdanie, które w piśmie jednoznaczne już wcale być nie musi. Ponadto komunikacja mówiona to dialog, w którym ewentualne niejasności zazwyczaj można wyjaśnić z rozmówcą na bieżąco. Tekst pisany nie zawiera żadnej informacji, jak należy rozłożyć akcenty zdaniowe, nie udzieli odpowiedzi na zadawane mu pytania, innymi słowy – nie dysponuje środkami, które są nieodłącznymi elementami komunikacji mówionej. Z tego względu homonimia składniowa może prowadzić do zaburzeń w komunikacji językowej przede wszystkim w tekstach pisanych (w których obowiązuje norma wzorcowa) i właśnie z tego względu to one są przedmiotem badań w niniejszej pracy. Należy zaznaczyć, że analizowane są wyłącznie niespreparowane teksty pisane, pełniące przede wszystkim funkcję informacyjną i nienacechowane stylistycznie (nie badamy literatury pięknej ani poezji).

The paper deals with the phenomenon of approximate, taking into consideration Polish and Russian. Approximate is understood as sound similarity of words which have different meanings. The research material consists of approximate nouns excerpted from two dictionaries: Rosyjsko-polski słownik paraleli leksykalnych [The Russian-Polish dictionary of lexical parallels] by W. Dubiczyński (in preparation) and Rosyjsko-polski słownik homonimów międzyjęzykowych [The Russian-Polish dictionary of interlingual homonyms] by K. Kusal. Approximate may be divided into two basic groups: complete approximate, which have identical graphic notation and sound almost identical, but differ in meaning, and incomplete approximate, which have different degrees of graphic similarity and sound similar, but differ in meaning. Complete approximate are, for example, УРÓК ‘lesson’ – UROK ‘spell, charm, grace’, and incomplete homonyms include, for example, ДИВÁН ‘sofa’ – DYWAN ‘carpet’. Approximate are subjected to lexical-semantic analysis. The method of profiling meanings is used as well. It is possible to distinguish the following types of homonyms: homonyms of antonymic meanings (e.g. ЗАПОМИНAНИЕ ‘memorizing’ – ZAPOMINANIE ‘forgetting’), homonyms with different scopes of meaning (e.g. НЕДÉЛЯ ‘week’, broader meaning – NIEDZIELA ‘Sunday’, one day of the week, narrower meaning) and homonyms having different connotations (e.g. ЛЕНЬ ‘lazy person’ – LEŃ ‘state of being lazy’).