Relevant bibliographies by topics / Hukuk Fakültesi / Journal articles
To see the other types of publications on this topic, follow the link: Hukuk Fakültesi.

Journal articles on the topic 'Hukuk Fakültesi'

Author: Grafiati
Published: 4 June 2021
Last updated: 31 July 2024

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Hukuk Fakültesi.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

TEZCAN, Durmuş. "Otobiyografi: PROF. DR. DURMUŞ TEZCAN." İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 14, no. 2 (December 31, 2023): 597–606. http://dx.doi.org/10.21492/inuhfd.1412586.

Full text
Abstract:
1947 Silifke’de doğdu. 1959’da Silifke Cumhuriyet İlkokulu’nu, 1959’da Hassa Ortaokulu’nu, 1965’te Antakya Lisesi’ni bitirdi. 1969 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdikten sonra 1969-1970 yılları arasında İstanbul Üniversitesi’nde Doktora öğrenimine başladı. 1971 yılında Adalet Bakanlığının yurtdışı doktora sınavını kazanarak Brüksel Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde Doktora öğrenimine devam etti ve 25 Mayıs 1976’da Uluslararası Ceza Hukuku Uzman Doktoru unvanını aldı. 1976-1980 yılları arasında Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünde Müşavir olarak çalıştı. 1981 yılında Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Ceza Hukuku Kürsüsünde doktor asistan ve 1982’de aynı fakültede Ceza ve Ceza Usul Hukuku yardımcı doçent olmuştur. 1984’te Ceza ve Ceza Usul Hukuku doçenti oldu. 1990’da Ceza ve Ceza Usul Hukuku profesörlüğüne yükseltildi. 1991 yılında, Fransız Hükümetince, kendisine Akademik Hizmetler Sınıfından Şövalyelik (Chevalier del’Ordre des Palmes Académiques) nişan ve beraatı tevcih edilmiştir. Türkçe ve Fransızca uluslararası ceza hukuku, Avrupa ceza hukuku, ceza hukuku, uluslararası hukuk, idare hukuku ve insan hakları alanlarında pek çok kitap, çeviri ve makaleleri bulunmaktadır.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

ASANOĞLU, Ömer Faruk, and Mustafa Kürşat ŞAHİN. "Tıbbi Malpraktis Olguları Hakkında Mezuniyet Öncesi Tıp ve Hukuk Fakültesi Öğrencilerinin Görüşlerinin Değerlendirilmesi." Turkish Journal of Forensic Medicine 37, no. 3 (December 18, 2023): 131–42. http://dx.doi.org/10.61970/adlitip.1362131.

Full text
Abstract:
Amaç: Bu çalışmada, tıp fakültesi ile hukuk fakültesi son sınıfında eğitim gören öğrencilerin, gerçek vakalardan hazırlanmış sorular üzerinden verdikleri cevaplarla tıbbi malpraktis hakkında görüşlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Mart-Temmuz 2023 tarihleri arasında Tıp ile Hukuk Fakültesinde son sınıfta okuyan öğrencilerin katılımıyla kesitsel olarak yapılmıştır. Katılımcılara Yargıtay kararları ve literatür taranarak oluşturulan anket uygulandı. Ankette sekiz adet sosyodemografik özellikleri sorgulayan soru ve on adet bilgi sorusu vardı. Bulgular: Bu çalışmada toplamda 293 katılımcı yer aldı. Katılımcıların %54,3’ ü kadın, %50,5’i hukuk fakültesi öğrencisi, %72,4’ü tıbbi malpraktis ile ilgili eğitim almamış ve %72,0’ı tıbbi malpraktis ile ilgili herhangi bir kaynak veya mevzuat okumamıştı. Katılımcıların yaş ortalaması 25,3±3,6’ydı. Sorulan sorulara verilen cevaplar neticesinde hesaplanan puan ortalaması 3,9±1,8 olarak bulundu. 25 yaş ve üstü olan ve hukuk fakültesi okuyanlar lehine anlamlı fark bulundu. Tıbbi malpraktis konusu hakkında eğitim görme durumu ve tıbbi malpraktis ile alakalı kaynak ve/veya mevzuat okuma durumunda da anlamlı farklılık tespit edildi. Erkekler ile kadınlar arasında anlamlı fark yoktu. Sonuç: Hem Tıp hem Hukuk Fakültesi öğrencilerinin tıbbi malpraktis hakkında yetersiz bilgi seviyesine sahip olduğu görüldü. Tıbbi malpraktis hakkındaki bilgi yetersizliğinin, sağlık hukuku alanındaki yetersiz eğitime bağlı olabileceği düşünüldü.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Selimoğlu, Seval Kardeş, Fatih Temizel, and Ali Özdemir. "Hukuk Fakültesi Öğrencilerinin Muhasebe Meslek Mensubu Olabilme Farkındalığı: Anadolu Üniversitesi Hukuk Fakültesi Örneği." Muhasebe ve Finansman Dergisi, no. 72 (October 1, 2016): 37–50. http://dx.doi.org/10.25095/mufad.396717.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Dedeler Bezirci, Pervin. "Avrupa Dokümantasyon Merkezleri: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Avrupa Hukuku Araştırma ve Uygulama Merkezi Örneği." Bilgi Dünyası 10, no. 1 (April 30, 2009): 105–11. http://dx.doi.org/10.15612/bd.2009.297.

Full text
Abstract:
Ülkemizde yaklaşık 1970’li yıllardan beri var olan Avrupa Dokümantasyon Merkezleri (EUi)’nin önemini vurgulayan bu çalışmada, Avrupa Dokümantasyon Merkezleri’nden biri olan İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Avrupa Hukuku Araştırma ve Uygulama Merkezi tanıtılmakta ve EUi statüsü gereği yapmakta olduğu faaliyetler ve Merkez Kütüphanesinin koleksiyonu ve kullanıcılara sunduğu hizmetler hakkında bilgiler verilmektedir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

YALCIN, ALEMDAR, SEHER ERDOGAN CELTIK, and SADAN ALTINOK. "Hukuk Fakültesi Öğrencilerinin Hızlı Okuma Becerilerinin Değerlendirilmesi." KIRŞEHİR EĞİTİM FAKÜLTESİ DERGİSİ 18, no. 3 (December 30, 2017): 100–114. http://dx.doi.org/10.29299/kefad.2017.18.3.006.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın Đlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 57, no. 1 (2008): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000290.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 55, no. 2 (2006): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000345.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 54, no. 3 (2005): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000388.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 54, no. 2 (2005): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000401.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 54, no. 1 (2004): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000413.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 53, no. 4 (2004): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000456.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 53, no. 4 (2004): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000457.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 53, no. 3 (2004): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000467.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 53, no. 2 (2004): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000471.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 53, no. 1 (2004): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000481.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 52, no. 4 (2003): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000495.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 52, no. 3 (2003): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000512.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 52, no. 2 (2003): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000528.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 52, no. 1 (2003): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000537.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 51, no. 4 (2002): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000548.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 51, no. 2 (2002): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000562.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitcsi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 51, no. 1 (2002): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000569.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 50, no. 4 (2001): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000576.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 50, no. 3 (2001): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000584.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 50, no. 2 (2001): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000592.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yayın ilkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 50, no. 1 (2001): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000602.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yay›n İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 55, no. 1 (2006): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000355.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Unknown, Unknown. "Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Yay›n İlkeleri." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 54, no. 4 (2005): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000366.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Ahmet, MUMCU. "ANKARA ÜNİVERSİTESİ HUKUK FAKÜLTESİ NEDEN VE NASIL KURULDU." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 44, no. 1 (1995): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000694.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Aksu Özkan, Raziye. "Hukuk Fakültesi Dersi Olarak Muhasebe Bilim Dalının Gerekliliği." Journal of International Lingual Social and Educational Sciences 5, no. 1 (July 13, 2019): 38–44. http://dx.doi.org/10.34137/jilses.480406.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

ÖZDEMIR, Özgür. "SPOR BİLİMLERİ VE HUKUK FAKÜLTESİ ÖĞRENCİLERİNDE SALDIRGANLIK DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ." Journal of International Social Research 11, no. 61 (December 30, 2018): 1305–11. http://dx.doi.org/10.17719/jisr.2018.3019.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Gürpınar, Kağan, Işıl Pakiş, Cem Terece, and Mehmet Oğuz Polat. "Hukuk Fakültesi Öğrencilerinde Kadına Yönelik Şiddet Algısı ve Yaklaşımlarının Değerlendirilmesi." Bulletin of Legal Medicine 25, no. 3 (December 19, 2020): 167–75. http://dx.doi.org/10.17986/blm.1291.

Full text
Abstract:
Amaç: Kadına yönelik şiddetin önemli bir sağlık sorunu olduğu bilinmektedir. Çalışmada hukuk fakültesi öğrencilerinin kadına yönelik şiddet hakkında farkındalıklarının, bilgi düzeyler- inin ve tutumlarının araştırılması ve buna yönelik çözüm önerilerinin sunulması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Maltepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde okuyan 192 öğrenci katılmıştır. Araştırma verisi araştırıcılar tarafından literatür taranarak hazırlanan anket formu ile toplanmıştır.Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin yaşları 18-38 arasında olup ortalama yaş 21,6’dır. Çalışmada toplumsal cinsiyet rolleri ve eşitliğine ilişkin önermelere verilen yanıtlarda eşitlikçi görüşler %70,9 ile %90,7 arasındadır. Öğrencilerin “Bazı durumlarda kadınlar eşleri tarafından dayak yemeyi hak eder” önermesine katılma oranları %9,9’dur. Kadınların erkeklere göre eşitlikçi önermelere katılma oranları daha yüksek bulunmuştur (p<0.005). Fiziksel, ekonomik, cinsel şiddet ile ilgili farkındalık kadınlarda erkeklere göre daha yüksek bulunmuştur. Annesi lise ve üniversite mezunu olanlarda ve annesi bir işte çalışanlarda toplumsal cinsiyete yönelik eşitlikçi bakış açısı daha yüksek bulunmuştur. Katılımcıların %52,1’i “Ailenin Korunması ve Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’u’’ bildiklerini ifade etmiştir.Sonuç: Kadına yönelik şiddet olgularının saptanması, tedavisi ve rehabilitasyonu, şiddeti önleyici önlemlerin alınması, kadınların yargı sürecinde haklarının korunması sürecinde hukukçuların da içinde olduğu pek çok disiplin görev almaktadır. Hukuk fakültesi öğrencilerine yönelik yapılan bu çalışmada toplumsal eşitliği savunan görüşler yüksek oranlarda olsa da bu bulgu kadın öğrencilerin çok yüksek oranlarda eşitlikçi yaklaşımlara katılmaları ile ilgilidir. Bu alanla ilgili farkındalığı artıracak çalışmaların yapılması, üniversite eğitim programına bu alanla ilgili derslerin konulması, konunun gündemde tutulması, meslek içi eğitimlerle de desteklenmesiçok önemlidir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

ÇELİK, Murat. "Immanuel Kant’ın Fakültelerin Çatışması’na Göre Osmanlı Medreseleri." Erdem, no. 83 (December 1, 2022): 1–30. http://dx.doi.org/10.32704/erdem.2022.83.001.

Full text
Abstract:
Immanuel Kant’ın düşünceleri temel alındığında Osmanlı düzenindeki üst fakülteleri ilmiye, seyfiye ve kalemiye oluşturmaktadır. Halkın refahının yanı sıra ruhî tatmininin sağlanması için devlet bir araçtır ve bu araçlığını üç fakülte üzerinden yerine getirir. İlmiye fakültesi Kant’ın tasarımındaki hem üst hem de alt fakülteleri içermesi bakımından çoklu fonksiyona sahiptir. İlmiyenin en önemli kurumu olan medresenin temel görevi ise hukuk eğitimi vermektir. Dolayısıyla medrese, felsefe fakültesi işlevine de sahiptir. Tıp fakültesi ise Osmanlı medreselerinden gerek medrese gerekse şifahane-hastane merkezli pratik öğrenimin görülerek kontrol altında tutulduğu kurumlardandır. Bu bakımdan Osmanlı medresesi Kant’ın tasarımındaki alt ve üst fakülteler ayırımından çok daha eklektik bir yapılanma şekli geliştirmiştir. Yukarıda açıklanan husustan ötürü konunun çerçevesi, Kant’ın “Fakültelerin Çatışması” isimli eserinde ortaya koyduğu hem eski düzen hem de yeni teklifin sınırları içerisinde Osmanlı medrese yapılanmasının değerlendirilmesi şeklinde çizilebilir. Bu kapsamda, Kant’ın eleştirdiği üniversitedeki fakülte düzeni ve fikrî üretim ile medreselerdeki yapılanmanın benzeşip benzeşmediği, benzerlik varsa ne ölçüde benzeştiğinin yanı sıra Kant’ın teklif ettiği yeni modelin medreselerde olup olmadığı ve varsa ne ölçüde uygulama imkanı bulduğu çalışmanın sınırlarını oluşturmaktadır. Bahsedilen amaçlar için mukayese ile analojik bir çalışma yapılması hedeflenmiştir. Böylelikle Kant’ın işaret ettiği hususlardan yola çıkarak üniversite ve medreselerde benzerlikler olup olmadığı ve bu benzerliklerden ne tür kurum-kuralların çıkarılacağı üzerinde durulmaktadır. Söz konusu benzerliklerin sonuçlarının da aynı şekilde gerçekleşip gerçekleşmediği ele alınmakta, neticede bir kurumun ortaya çıkıp çıkmadığı üzerinde durularak karakterlere vurgu yapılmaktadır. Kant’ın düşünceleri 18. yüzyıldan 19. yüzyıla doğru geçen süreçte başta Alman üniversiteleri olmak üzere Avrupa üniversitelerini derinden etkilemiştir. Bu bakımdan çalışmada Osmanlı medreseleri ile İlmiye Sınıfı Immanuel Kant’ın “Fakültelerin Çatışması” adlı eserinde yer alan görüşlerinin çerçevesinde değerlendirilmiştir. Kant’ın üst ve alt olmak üzere ikiye ayırdığı teoloji, hukuk, tıp ve felsefe fakülteleri ile Osmanlı medrese sistemindeki yapılanma mukayese edilmiş, Kant’ın şablonu kullanılarak Osmanlı medreselerinin nasıl anlaşılabileceği tartışılmıştır. Bu yapılırken öncelikle ilmiye teşkilatının arka planı ele alınmış, Kant’ın düşüncelerinde yer alan hiyerarşik yapı ve devletin fakülteleri araç olarak kullanma temaları temel problem olarak kabul edilmiştir. Böylelikle Osmanlı medreselerinin farklı bir bakış açısı ile değerlendirilerek anlaşılması amaçlanmıştır. Bu çerçevede Osmanlı medrese sistemindeki düzen ve programın, üniversitelerdeki fakülte yapılanmasının bir benzeri olduğu kanaati elde edilmiştir. Dolayısıyla 19. yüzyılda Osmanlı medreselerinin karşı karşıya kaldığı durumun ne bir gerileme ne de bir çöküş anlamı taşımadığı, böylesi bir yargının aksine organizasyonun devletin ihtiyaçları çerçevesinde yeniden tasarlanarak değişime uğradığı kanısına varılmıştır.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Buran, Cudi Ferat, and Erdem Özkara. "Türkiye’de Adlî Tıbbın Kilometre Taşları: Prof. Dr. Fahri Ecevit." Bulletin of Legal Medicine 22, no. 1 (May 5, 2017): 82–89. http://dx.doi.org/10.17986/blm.2017127147.

Full text
Abstract:
Prof. Dr. Fahri Ecevit, o dönemdeki ismi Darülfünûn-ı Şahane olan İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun olmasının ardından Milli Mücadele döneminde Anadolu’nun farklı bölgelerinde hekimlik görevinde bulunmuş, Cumhuriyet’in kuruluş yıllarında Adlî Tıp Uzmanı olarak Ankara Hukuk Mektebi’nde öğretim üyesi olarak görevini ifa etmesinin yanında 1943-1950 yılları arasında iki dönem milletvekilliği yaparak Türkiye siyasi tarihinde de yer edinmiş bir Cumhuriyet aydınıdır. Öğretim üyesi olarak sayısız hukuk fakültesi öğrencisinin eğitiminde rol almasının yanı sıra birçok bilimsel yayını kaleme almış ayrıca Ankara Halkevi’nde düzenlenen Adlî Tıp söyleşileri, katıldığı radyo programları ve Ulus Gazetesi’ndeki köşe yazarlığı ile Adlî Bilimlerin halk ile bütünleşmesinde de sıra dışı fakat ilgi çekici bir rol üstlenmiştir. Kendisi akademik olarak; Adlî tanatoloji, Adlî psikiyatri, tıp hukuku ile medeni hukuk gibi alanlarda çalışmış ve eserler vermiştir. Milletvekili olarak görev yaptığı 1943-1950 arasındaki dönem içerisinde de meclis kürsüsünden yaptığı konuşmalarda ve görev aldığı komisyonlarda; medeni kanun, çocuk hakları ve çocukların ceza sorumluluğu ile ıslahevlerinin konumu hususlarıyla ilgili mesai harcamasının yanı sıra özellikle Adlî tabiplerin çalışma koşullarının iyileştirilmesi konusunda çaba harcamıştır. Adli tabiplerin çalışma koşullarıyla ilgili o günkü tespitleri, bugüne ışık tutar mahiyettedir. Eşi, Ressam Fatma Nazlı Hanım ile birlikteliklerinden dünyaya gelen tek çocukları; üstlendiği Başbakanlık görevi dahil olmak yaklaşık yarım asır yer edindiği Türkiye Cumhuriyeti ve Dünya siyasi tarihinin tanınmış siması Mustafa Bülent Ecevit’tir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Çetin, Ebru, Nergis Cantürk, and Rukiye Dağalp. "E-Zorbalık Ölçeği ve E-Mağduriyet Ölçeği: Ankara Üniversitesi Sigara Bağımlısı Öğrencilerinde Geçerlilik Güvenilirlik Çalışması." Bulletin of Legal Medicine 24, no. 2 (October 13, 2019): 115–21. http://dx.doi.org/10.17986/blm.2019252290.

Full text
Abstract:
Amaç: Bu araştırmanın amacı Lam ve Li (2013) tarafından geliştirilen Gençdoğan ve Çıkrıkçı (2015) tarafından Türkçe’ye uyarlanmış olan E-Zorbalık Ölçeği’nin ve E-Mağduriyet Ölçeği’ningeçerlilik ve güvenilirlik çalışmasını yapmaktır. Yöntem: Bu çalışmanın örneklemini Ankara Üniversitesi öğrencilerinden hukuk fakültesi, tıp fakültesi, mühendislik fakültesi öğrencisi olan ve sigara bağımlısı gönüllü 120 öğrenci oluşturdu. Veriler Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu, altı maddeden oluşan E-Zorbalık Ölçeğive beş maddeden oluşan E-Mağduriyet Ölçeğiile toplandı. Verilerin analizinde içerik geçerliliği için Kaiser-Meyer-Olkin(KMO) ve Bartlett's Testi, güvenilirlik çalışmasında Cronbach alfa katsayısı kullanıldı. Bulgular: E-Zorbalık Ölçeği’nde geçerlilik analiz sonucu KMO değeri %79,8, Barlett Küresellik Testi Ki Kare değeri323,480 olup yeterli geçerlilik düzeyine sahiptir. E-Zorbalık Ölçeği’ndeCronbach alfa katsayısı 0,834 olup kuvvetli güvenilirlik derecesine sahip olduğu belirlendi. E-Mağduriyet Ölçeği’nde geçerlilik analiz sonucu KMO değeri %73,9, Barlett Küresellik Testi Ki Kare değeri224,418 bulundu. E-Mağduriyet Ölçeği’nde Cronbach alfa katsayısı 0,808 olup kuvvetli güvenilirlik derecesine sahip olduğu belirlendi. Sonuç: Gençdoğan ve Çıkrıkçı tarafından Türkçe’ye uyarlanmış olan E-Zorbalık Ölçeği ve E-Mağduriyet Ölçeği yüksek seviyede güvenilirlik ve yeterli geçerlilik seviyesine sahiptir.Ölçeğin sigara bağımlısı üniversite öğrencilerinin siber mağduriyet yaşama ve siber zorbalık gösterme durumlarının saptanmasındakullanılması önerilmektedir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Metin, Sevtap, Ülker Yükselbaba, Sevgi Kayak, and Verda Akün. "Toplumsal Cinsi ̇ yet Eşitliğine Dayalı Bir Hukuk Eğitimi Modeli Geliştirilmesi Çerçevesinde İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğrencilerinde Toplumsal Cinsiyet Algısı Analizi." İstanbul Hukuk Mecmuası / Istanbul Law Review 80, no. 4 (December 31, 2022): 1413–70. http://dx.doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.4.0010.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

BİLGİLİ, İsmail. "Dârü l-Funûn Hukuk Fakültesi Müderrisi Mehmed Nesîb Bey in "Mecelle nin Islahına Doğru" Makalesinin Hukukî Açıdan Değerlendirmesi." Necmettin Erbakan Universitesi Hukuk Fakultesi Dergisi, Necmettin Erbakan University 1, no. 4 (January 1, 2022): 218–42. http://dx.doi.org/10.51120/neuhfd.2021.17.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

TOKGÖZ, Havva Begüm, and Oğuzhan DEMİR. "“Crimes Against Sexual Inviolability” Report of the 14th Turkish Criminal Law Days, Istanbul University, Faculty of Law, 14-16 June 2019." Journal of Penal Law & Criminology 7, no. 2 (January 13, 2020): 283–92. http://dx.doi.org/10.26650/jplc2019-00002.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Kılıç, Mehmet, and Özlem Karakuş. "The study of the relationships between social appearance anxiety, self-esteem and loneliness level among university studentsÜniversite öğrencilerinin sosyal görünüş kaygıları ile benlik saygıları ve yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi." Journal of Human Sciences 13, no. 3 (September 24, 2016): 3837. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v13i3.4054.

Full text
Abstract:
The purpose of this study is to investigate the relationships between social physique anxiety, self-esteem and loneliness level between university students. Six hundred twenty nine female and seven hundred fifty six male university students from the Department of Economies and Administrative Sciences, Faculty of Engineering, Faculty of Education, Faculty of Health Sciences, Faculty of Law, Faculty of Sciences, Faculty of Letters, Faculty of Medicine, Faculty of Theology, Faculty of Communication, Faculty of Dentistry, Faculty of Pharmacy, Faculty of Architecture, Faculty of Forestry and Tourism and Hotel Management Program of Vocational School in Karadeniz Technical University were participated in the study.The Personal Information Form, Social Physique Anxiety Scale. Rosenberg Self-Esteem Scale and UCLA Loneliness Scale were administered to participants. Data were analyzed by the program called SSPS 16.0. For analysis, techniques of descriptive statistics, arithmetic mean, mode, standard deviation and percentage were used. In addition, t-tests and one-way analysis of variance (ANOVA) for independent groups were applied. Examining the source of the differences, Turkey’s lest was additionally conducted. Correlation and regression analysis measurements were performed to specify the relationships between dependent variables.The study revealed that social appearance anxiety is low between university students as the social physique anxiety scale offers. However, significant differences were detected in comparisons between social appearance anxiety levels and gender, family structure, places they spend most of the time, weight and height satisfaction, and wearing luxury brands variables. It was found that there are not significant differences between social appearance anxiety levels, and the monthly expenses and wearing luxury brands. It was also found that there are not significant differences between Rosenberg self-esteem scale results and gender, the places they spend most of the time and monthly expenses. However, there is a significant difference betweentheir loneliness level and gender, the places they spend most of the time and monthly expenses. When examined, there is a negative relationship between social appearance anxiety and self-esteem whilst there is a positive relationship between social appearance anxiety and loneliness. Additionally, there is a negative relationship between self-esteem and loneliness. ÖzetBu araştırmanın temel amacı, üniversite öğrencilerinin sosyal görünüş kaygıları ile benlik saygıları ve yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Tarama modelindeki bu araştırmaya 2013-2014 Eğitim Öğretim Yılında Karadeniz Teknik Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Mühendislik Fakültesi, Eğitim Fakültesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Hukuk Fakültesi, Fen Fakültesi, Edebiyat Fakültesi Tıp Fakültesi, İlahiyat Fakültesi, İletişim Fakültesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Eczacılık Fakültesi, Mimarlık Fakültesi, Orman Fakültesi ve Turizm Otelcilik Meslek Yüksek Okulu’ nda öğrenim gören toplam 1386 (629 kadın, 756 erkek) öğrenci katılmıştır.Araştırmada veri toplama araçları olarak; “Kişisel Bilgi Formu”, “Sosyal Görünüş Kaygısı Ölçeği”, “Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği” ve “Ucla Yalnızlık Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde SSPS 16.0 paket programından yararlanılmıştır.Verilerin analizinde betimsel istatistiklerden; yüzde, frekans,aritmetik ortalama ve standart sapma teknikleri kullanılmıştır. Ayrıca araştırmada bağımsız gruplar için t-Testi, bağımsız gruplar için tek yönlü varyans analizi (ANOVA)ve farkın kaynağına bakmak amacıyla da Tukey testine başvurulmuştur. Bağımlı değişkenler arasındaki ilişkileri belirlemek için korelasyon ve regresyon analizleri yapılmıştır.Araştırmada üniversite öğrencilerinin, sosyal görünüş kaygısı ölçeğinden elde ettikleri ortalamalar açısından sosyal görünüş kaygı düzeylerinin düşük olduğu bulunmuştur. Bunun yanında öğrencilerin sosyal görünüş kaygısı puanlarıyla; cinsiyet, aile yapısı, hayatının önemli bir kısmını geçirdiği yer, kilosundan memnun olma durumu, boyundan memnun olma durumu ve marka giyinme değişkenleri açısından yapılan karşılaştırmalarda ise anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Sosyal görünüş kaygısı puanlarıyla; bireysel olarak aylık harcanan para ve marka giyinme değişkenine göre anlamlı bir farklılık göstermediği bulunmuştur. Rosenbergbenlik saygısı puanlarıyla; cinsiyet, hayatının önemli bir kısmını geçirdiği yer ve bireysel olarak aylık harcanan para değişkenine göre anlamlı bir farklılık göstermediği bulunmuştur. Yalnızlık puanlarıyla; cinsiyet, hayatının önemli bir kısmını geçirdiği yer ve bireysel olarak aylık harcanan para değişkenine göre anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Ayrıca bağımlı değişkenler arasındaki ilişkiye bakıldığında, sosyal görünüş kaygısı ile benlik saygısı arasında negatif yönde anlamlı ilişki olduğu, sosyal görünüş ile yalnızlık arasında da pozitif anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir. Bunun yanında benlik algısı ile yalnızlık arasında da negatif yönde anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

KIRIMLIOĞLU, Nurdan, and Ömür ELÇİOĞLU. "The Viewpoints of Law and Medical Faculty Students on Organ Donation and Transplantation: A Study in Turkey." Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences 30, no. 3 (2010): 829–37. http://dx.doi.org/10.5336/medsci.2008-9639.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Tüzün, Birgül, İmdat Elmas, and Erdem Akkay. "Adli Rapor Düzenleme Zorunluluğuna Hekimlerin Yaklaşımı Anket Çalışması." Bulletin of Legal Medicine 3, no. 1 (April 1, 1998): 27–31. http://dx.doi.org/10.17986/blm.199831288.

Full text
Abstract:
Her hekimin mesleki uygulamalarında zaman zaman karşılaştığı adli rapor düzenleme görevi zor, ancak doğru uygulandığında hukuka yardımcı olabilecek niteliktedir. Bu çalışma, adli olgularda rapor düzenlenmesi sırasında hekimlerin karşılaştıkları sorunları araştırmak, konuyla ilgili bilgi düzeylerini ve sorunlar karşısındaki tutumlarını öğrenmek, yetersizlikleri tesbit ederek hangi önlemlerin alınması gerektiğini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, 25 sorudan oluşan bir anket formu hazırlanarak, pilot seçilen bir Tıp Fakültesi, bir Devlet Hastanesi, bir Hızır Acil Ünitesi ve bir Vakıf Hastanesi'nde görevli 33 pratisyen hekim, 35 uzman hekim ve 39 uzmanlık öğrencisi olmak üzere toplam 107 hekime uygulanmıştır. Ankete katılanların %61.9'u meslek yaşantılarında sıklıkla adli rapor düzenleme zorunluluğu ile karşılaştıklarını, %95.2'si hayati tehlikenin söz konusu olduğu durumlarda geçici adli rapor düzenlemeyi tercih ettiklerini ve %84.2'si hayati tehlikenin ancak kesin olarak ölümle sonuçlanacak olgularda verilmesi gerektiğini belirtmektedir. %49.2'si kesin adli raporda belirtilen mutad iştigale engel olma süresini; tıbbi şifa sağlanıncaya kadar geçen süre, %9.5'i ise sağlık kuruluşunda toplam yatış süresi olarak tanımlamaktadır. Hekimlerin %63.5'i kesin adli raporu adli tabiplere ait bir görev olduğu için düzenlemediklerini ve %60.7'si ise adli tıp eğitiminin mezun olduğu fakültede yeterli düzeyde verilmediğini belirtmiştir. Hekimlerin ankete vermiş oldukları cevaplar değerlendirildiğinde; hayati tehlike, mutad iştigale engel olma süresi gibi adli raporda yer alan temel kavramların tıbbi ve hukuki açıdan yeterince anlaşılamadığı ve adli rapor düzenleme konusunda hekimlerin yetki ve sorumluluklarını bilmedikleri, bu nedenle de mezuniyet öncesi ve sonrası adli tıp eğitimi programlarının yaygınlaştırılarak uygulanması gerektiği sonucuna varılmıştır.Anahtar kelimeler: Adli Tıp, Hekim, Eğitim, Adli Rapor
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Çığ, Muazzez İlmiye. "Assiriolog Prof. Dr. F.R. Kraus'ın Ardından." Belleten 57, no. 218 (April 1, 1993): 305–6. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1993.305.

Full text
Abstract:
Prof. Dr. F.R. Kraus'ın 19 Ocak 1991 tarihinde 80 yaşında hayata gözlerini kapamış olduğunu, Sayın Prof. Klaas Veenhof'un gönderdiği mektubundan öğrendiğim zaman büyük bir bilim adamını, bir rehberi ve bir dostu kaybetmenin acısı içinde kaldım. Onunla 50 yıldanberi kopmayan bir dostluğumuz oldu. Osmanlı bir ifade ile yazılmış Türkçe mektuplarını okumak, bana büyük bir zevk verirdi. Onu, rahmetli ve sevgili arkadaşım Hatice Kızılay ile, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesini 1940 yılında bitirip İstanbul Arkeoloji Müzeleri Çiviyazılı Tabletler bölümüne atandığımız zaman tanıdım. O da, büyük Atamızın Nazi'lerin zulmundan kurtardığı bir uzman olarak 1937 yılındanberi müzede çalışıyordu. Biz fakültede birçok bilgi edinmiştik, fakat müzede nasıl çalışacağımızı bilmiyorduk. Bizi, başlamış olduğu Nippur kolleksiyonu üzerindeki çalışmalarına katarak, tabletlerin devirlerine, tarih ve konularına göre nasıl ayrılacağını, katalog ve envanterlerinin nasıl yapılacağını öğretti. Kendisi ile Eski Babil hukuki belgelerini yayına hazırlarken birçok bilgi edindik. Daha sonraki yayınlarımızda da onun yaptığı kataloglardan yararlandık.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

SARIKAYA, Hüseyin. "DARÜLFÜNUN'DA SAHTE VE MUHARREF DİPLOMALAR HADİSESİ (1913)." Tarih İncelemeleri Dergisi 38, no. 1 (February 10, 2023): 253–80. http://dx.doi.org/10.18513/egetid.1333293.

Full text
Abstract:
Osmanlı Devleti'nin yüksek seviyeli tedris kurumu olan Darülfünun eğitim hayatına 1900 senesinde resmen başlamıştır. Riyâziye-Tabiîyye, Ulum-ı Âliye-i Diniyye ve Edebiyat şubeleri (fakülte) ile Mekteb-i Hukuk ve Mekteb-i Tıbbiye'den müteşekkil olan Darülfünun, konumu itibariyle talebelerin de teveccüh ettiği bir kurum olmuştur. İdadî, sultanî ve bu okullar derecesindeki eğitim kurumlarından mezun gençler, gerek bilgilerini geliştirmek gerekse devlet memuru olarak atanabilmek adına Darülfünun'a kaydolmak için büyük uğraş vermişlerdir. Haliyle kayıt-kabul kurallarına uygun hareket edenlerin yanında, sahte evrak veya tahrif edilmiş diploma/öğrenim belgeleriyle başvuru yapan talebeler de olmuştur. Sahtekârlık şebekeleri veya Darülfünun memurlarıyla işbirliği yapan bu öğrenciler, haksız yoldan üniversiteye kaydolmuşlardır. Fakat 1913 Mart'ında Darülfünun'a gelen bir ihbar, bu sahteciliğin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Dönemin Maarif Nazırı Şükrü Bey'in meselenin üzerinde titizlikle durması sonucu Hukuk Şubesi'nde başlayan tahkikat zamanla genişlemiş ve diğer şubeler ile idadîlere yayılmıştır. İncelemelerde bulunmak üzere teşkil edilen komisyonlar, Darülfünun şubelerinde toplam 85 talebenin sahte, muharref veya kayıt şartlarına uygun olmayan diploma/tasdiknamelerle başvurduklarını tespit etmiştir. Sahteciliğe adı karışan öğrencilerin üniversite ile ilişikleri kesilmiş, suç şebekesine bağlı üyelerden bazıları tutuklanmıştır. Ayrıca görevde ihmali görülen veya suç örgütünün bir parçası olduğu tespit edilen Darülfünun'daki memurlar ile amirler görevlerinden uzaklaştırılmış ve haklarında hukukî işlem başlatılmıştır. İşte bu çalışma Darülfünun'da patlak veren diploma sahteciliği hadisesinin ortaya çıkışını, sahte diploma sahibi talebelerin kimliklerini, devletin olay karşısında gösterdiği reaksiyon ve aldığı tedbirleri ayrıntılarıyla ele almaktadır.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Karabakır, Belkız, and Gürsel Çetin. "Hemşirelerin Tabi Oldukları Mevzuat ve Hukuki Sorumlulukları Konusundaki Farkındalıkları." Bulletin of Legal Medicine 21, no. 2 (August 18, 2016): 78–85. http://dx.doi.org/10.17986/blm.2016220392.

Full text
Abstract:
Amaç: Hemşirelik uygulamalarında gerek mesleki gerek ise hukuki sorumluluk açısından bilgisizlikler, belirsizlikler olduğu öngörülmekte olup; çalışma ile hemşirelerin tabi oldukları mevzuat ve hukuki sorumluluklarına ilişkin bilgi ve farkındalık düzeylerinin belirlenmesi, mevcut bilgi eksikliğine dikkat çekerek hukuki sorunlar ile karşılaşmamaları için yapılması gereken çalışmalar ve alınması gereken önlemlerin ortaya konulması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı nitelikteki çalışmada; İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’nde görev almakta olan hemşirelerden (n=950) ulaşılabilen ve çalışmayı kabul eden 606 tanesi ile çalışılmıştır. Veriler; yüz yüze yöntemiyle 25 sorudan oluşan bir anket formu kullanılarak toplanmış, SPSS 14 programı ile değerlendirilmiş ve mezuniyet durumu, şu an ve/veya önceden çalışılan birim, mesleki deneyim ile konuya ilişkin eğitim almış olup olmama gibi değişkenlere göre farklılıklar sınanmıştır. Veriler arasındaki ilişkiler istatistiksel olarak Ki–kare testi ile araştırılmış; p≤0.05 değerleri anlamlı kabul edilmiştir.Bulgular: Hemşirelerin önemli bir bölümü tabi oldukları mevzuatı ve hukuki sorumluluklarını bilmemekte veya yanlış bilmektedir. Ayrıca, farklı birimlerdeki katılımcıların cevapları arasında anlamlı farklılık saptanmazken; eğitim düzeyi, mesleki deneyim, konuya ilişkin eğitim almış olup olmama durumları ile katılımcıların cevapları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmıştır.Sonuç: Bulgular; konuya yönelik hizmet içi eğitimlere ek olarak, kıdem farkı gözetmeksizin bu eğitimlerin periyodik olarak tekrarını gerekli kılmıştır. Anahtar Kelimeler: hemşire; mevzuat; hukuki sorumluluk; farkındalık; malpraktis
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Metin, FEYZİOĞLU. "ANKARA ÜNĐVERSĐTESĐ HUKUK FAKÜLTESĐ DEKANI PROF. DR. METĐN FEYZĐOĞLU’NUN FAKÜLTENĐN KURULUSUNUN 82. YILDÖNÜMÜNDE YAPTIĞI AÇILIS KONUSMASI (5 KASIM 2007)." Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 56, no. 4 (2007): 1. http://dx.doi.org/10.1501/hukfak_0000000305.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

ARSLAN, Erkin, Ayşe Yağmur NAMLI, and Seçkin DOĞANER. "ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİ NEDEN AKTİF DEĞİLLER? KATILIMSAL ENGELLER." Ankara Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi 16, no. 4 (December 26, 2018): 140–50. http://dx.doi.org/10.33689/spormetre.482222.

Full text
Abstract:
Araştırmada, üniversite öğrencilerinin serbest zamanlarında rekreatif etkinliklere katılımlarını engelleyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada bilimsel araştırma yöntemlerinden nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada Gürbüz ve ark (2012) tarafından geliştirilen “Boş Zaman Engelleri” ölçeği kullanılmıştır. Ölçek soruları 4’lü Likert tipte 18 sorudan oluşmakta ve 6 alt boyutu bulunmaktadır. Araştırmada ölçek sorularının dışında kişisel bilgileri analiz edebilmek için 7 adet demografik soru bulunmaktadır. Araştırma grubu, Ankara Üniversitesi’nde çeşitli fakültelerde eğitim gören toplam 538 öğrenciden oluşmaktadır. Normallik dağılımı sonucunda yapılan T-testi analizlerine göre, cinsiyet değişkeni ve birey psikolojisi alt boyutunda anlamlı bir fark tespit edilmiştir. Fakülte değişkenine bakıldığında ise, tesis ve zaman alt boyutlarında anlamlı farklar tespit edilmiştir. Sınıf değişkenine bakıldığında, tesis alt boyutunda anlamlı fark görülürken, gelir düzeyi değişkeninde ise zaman alt boyutunda anlamlı fark tespit edilmiştir. Spor ilgilenme düzeyi değişkenine göre yapılan One Way Anova analizlerine göre ise, birey psikolojisi, tesis ve ilgi eksikliği alt boyutlarında anlamlı farklar tespit edilmiştir. Anlamlı farkların hangi gruplardan kaynaklandığı ise, yapılan Post-hoc testleri ile araştırma sonuçlarına dâhil edilmiştir. Araştırma sonuçlarına bakıldığında kadınlarda birey psikolojisinin serbest zaman engellerinde önemli bir faktör olduğu, fakülte açısından bakıldığında ise, spor bilimleri fakültesinde okuyan öğrencilerin tesis yetersizliğinden, hukuk fakültesinde okuyan veya gelir düzeyi yüksek olan öğrencilerin ise zaman yönetimi konusunda engellerle karşılaştıkları görülmektedir. Spor ilgilenim düzeyine bakıldığında ise birey psikolojisinin, tesis yetersizliğinin ve ilgi eksikliğinin öğrencilerde serbest zaman engelleri yarattığı tespit edilmiştir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Kaya, Ahsen, Orhan Meral, Nihal Erdoğan, and Ekin Özgür Aktaş. "Maluliyet Raporlarının Düzenlenmesi Anabilim Dalımıza Başvuran Olgu Özellikleri İle." Bulletin of Legal Medicine 20, no. 3 (December 9, 2015): 144–51. http://dx.doi.org/10.17986/blm.2015314259.

Full text
Abstract:
Amaç: Maluliyet raporlarının düzenlenmesi Adli Tıbbın rutin uygulamalarından biridir. Bilirkişinin bu konudaki hukuki sorumluluğu, maluliyet raporlarının düzenlenmesi konusunun önemini arttırmıştır. Bu çalışmada, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalına maluliyet raporu almak için başvuran olguların sosyodemografik ve tıbbi özellikleri ile maluliyet raporları konusunda bilirkişilerin sorumlulukları ve rapor hazırlanırken dikkat edilmesi gereken unsurların vurgulanması amaçlandı.Gereç ve Yöntem: EÜTF Adli Tıp Anabilim Dalında 01.01.2011-31.12.2014 tarihleri arasında düzenlenen maluliyet raporları, olguların yaş, cinsiyet, meslek, rapor tarihi, istem makamı, olay türü, olay tarihi, konsültasyonlar, tanı, arıza çeşidi, maluliyet oranı, iyileşme süresi, takdir kullanımı ile daha önce düzenlenmiş raporları olup olmadığı, varsa raporlar arasındaki farklılıklar açısından değerlendirildi. Veriler istatistik programı ile analiz edildi. Bulgular: İncelemenin yapıldığı 4 yılda 319 maluliyet raporu düzenlendiği, rapor sayısının yıllara göre arttığı gözlendi. Olguların 237’si erkek ve 82’si kadındı. Yaş ortalaması 38,5±15,1 olup, %74’ünün (n=236) trafik kazası nedeniyle yaralandığı ve ortopedik arızaların ön plana çıktığı saptandı. On sekiz olguda maluliyet oranı %100’dü.Sonuç: Bilirkişiler yasal mevzuatta kişideki arızanın tam karşılığını bulamadıklarında takdiren bir arızayı seçebilmekte ya da maluliyet oranını düşürebilmektedirler. Bu durum farklı bilirkişiler tarafından farklı oranlar içeren raporların düzenlenmesine neden olmaktadır. Yine iyileşme süreci tamamlanmadan düzenlenen raporlar ile sonrasında düzenlenen raporlar arasında da sıklıkla oran farklılıkları oluşabilmektedir. Yönetmelikte ihtiyaçlar doğrultusunda değişiklik yapılması, rapor prosedürünün tekrar tanımlanması ve takdirin kullanım şekli ile ilgili bir düzenleme getirilmesi gerektiği düşünülmektedir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Zeybek, Volkan, Kemalettin Acar, Ayşe Kurtuluş Dereli, and Cüneyt Orhan Kara. "Yapılandırılmış Senaryo Eşliğinde Maket Üzerinde Adli Ölü Muayenesi Eğitiminin Değerlendirilmesi." Bulletin of Legal Medicine 23, no. 1 (April 5, 2018): 6–12. http://dx.doi.org/10.17986/blm.2018136913.

Full text
Abstract:
Giriş: Adli ölü muayenesi, mezuniyet sonrası hekimlerin zorlandığı ve hukuki olarak sorunlar yaşadığı bir konudur. Tıp Fakültelerinde adli tıp eğitimi sürecine, adli ölü muayenesi konusunda daha akılda kalıcı ve öğrencilerin ilgisini çekecek düzeyde uygulamalar eklenmesi uygun olacaktır. Bu çalışma, interaktif yöntemlerin uygulanmasında iyi bir model örneği olabilecek “yapılandırılmış senaryo eşliğinde maket üzerinde adli ölü muayenesi” eğitiminin Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesindeki sonuçlarının ölçülmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi dönem 5 öğrencilerinden adli tıp taskı almakta olan 88 kişi ve dönem 6 öğrencilerinden halk sağlığı stajını almakta olan 52 kişinin yapılandırılmış senaryo eşliğinde maket üzerinde uygulamalı adli ölü muayenesi eğitimi öncesi ve sonrası bilgi ve beceri düzeyleri ile eğitim hakkındaki görüş ve önerileri standart formlarla değerlendirilmiş, öğrencilerin eğitim öncesi ve sonrası bilgi- beceri düzeyleri karşılaştırılmıştır. Bulgular: Ön test ve son test cevapları değerlendirildiğinde; bilgi düzeylerinin değerlendirildiği ilk üç soru için dönem 5 öğrencilerinin birinci sorudaki yanıtları dışında tüm öğrencilerin ön test ve son test cevapları arasındaki olumlu farklılık, istatistiksel olarak anlamlı çıkmıştır. Değerlendirme anket formları incelendiğinde; öğrencilerin büyük çoğunluğunun ileride karşılaşacakları ölü muayenesi uygulama ve otopsiye karar verme konusunda kendilerine güvendikleri, bunda da yapılan eğitimin önemli katkısının olduğu anlaşılmıştır. Yazılı geri bildirim veren tüm öğrenciler uygulamanın verimli ve faydalı geçtiğini ve uygulamadan memnun kaldıklarını bildirmişlerdir. Sonuç: Yaptığımız uygulama mezuniyet öncesi tıp eğitimi çekirdek müfredatında yer alan "adli ölü muayenesi" becerilerinin kazandırılmasında başarılı bir uygulama olmuştur. Bu uygulamamız adli ölü muayenesinin öğretilmesinde diğer tıp fakülteleri için de bir örnek oluşturabilir.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Bilgin, Nursel Gamsız, Halis Dokgöz, and Hakan Kar. "Beyin Ölümü Gerçekleşmiş Adli Olgularda Organ Transplantasyonunda Adli Tıp Uzmanlarının İnisiyatifi." Bulletin of Legal Medicine 14, no. 3 (December 1, 2009): 126–31. http://dx.doi.org/10.17986/blm.2009143698.

Full text
Abstract:
Bu çalışmada, beyin ölümü gerçekleşmiş adli olgularda hastanın yüksek yararı gözetilerek organ naklinin gerçekleştirilmesi konusunda adli tıp ve hukuk açısından tartışılması amaçlanmıştır. Olgu: 16 yaşmda, erkek, mutfak tüpü ile zehirlenme öyküsü ile Silifke Devlet Hastanesi’den entübe halde Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesine sevk edildiği, yapılan muayenede; bilincin kapalı, pupillerin fiks dilate, ışık refleksinin bilateral (-), GKS’nın 3 olduğu, Reanimasyona yatırıldığı, BT’de subaraknoid kanama, beyin ödemi saptandığı, medikal tedavi başlandığı, tedaviye yanıt vermediği, aile tarafından transplantasyona izin verildiği, 18.04.2007 tarihinde beyin ölümü tanısı konulduğu, operasyon planlandığı belirtilen hastayla ilgili adli olgu ve de transplantasyon için donör olması nedeniyle Adli Tıp Ana-bilim Dalına bilgi verildi. Adli Tıp Anabilim Dalı tarafından Cumhuriyet Savcısı ile yapılan görüşmede; alman organların ölüme katkısının olmasının beklenmeyeceği ve organ nakli için gerekli operasyonun yapılmasından sonra otopsinin yapılabileceği yönünde görüş bildirildi. Cumhuriyet Savcısı tarafından prosedüre onay verildikten sonra operasyona alındı. Operasyon sonrası ölü muayene ve otopsi işlemi yapıldı. Adli ölüm olgularında organ transplantasyonu söz konusu olduğunda postmortem muayenenin ne zaman yapılacağı, ölüm ihbarının transplantasyondan önce mi yoksa sonra mı yapılacağı gibi problemler yaşanabilmektedir. Alıcı hastanın yüksek yararı prensibi ile 2238 sayılı kanunun ll.maddesinde belirtilen “yaşamı organ ve doku nakline bağlı olan kişilere ve naklinde ivedilik ve tıbbi zorunluluk bulunan durumlar” kavramı göz önünde bulundurularak donör olan adli olgularda süreçte Adli Tıp Anabilim Dallarının etkin rol alması gerektiğini düşünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Beyin ölümü, organ transplantasyonu, adli olgu
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Uysal, Cem, Bekir Karaaslan, Halis Tanrıverdi, Tahsin Çelepkolu, Mustafa Korkmaz, Kasım Bulut, Yasin Bez, Yaşar Tıraşçı, and Erdem Özkara. "Hekimlerin Ölümle Karşılaşma Sıklıklarına Gore Ötenazi Harkındaki Görüşlerinin Değerlendirilmesi." Bulletin of Legal Medicine 18, no. 3 (July 14, 2014): 100–106. http://dx.doi.org/10.17986/blm.2013183255.

Full text
Abstract:
Giriş Ötenazi, tedavisi mümkün olmayan ve insanda acıma duygusu uyandıran bir rahatsızlığı bulunan kişinin acılarını dindirmek için hastanın talebiyle ya da iradesinin alına­madığı hallerde kanuni temsilcisi veya mirasçıla­rının izni ile icrai ya da ihmali bir davranışla, tıbbi yoldan hastanın hayatına son verilmesidir. Dünyada bir çok ülkede olduğu gibi ülkemizde de ötenazinin her şekli suç olarak sayılmaktadır. Bu çalışmada; terminal dönemde durumu kötü olan veya sonu ölümcül olabilecek derecede hastalığı olan hastalarla ilgilenen hekimler ile sonu ölümcül derecede hastalıkları olmayanlar ile ilgilenen hekimlerin ötenazi hakkındaki görüşlerinin karşılaştırılmasını kapsamaktadır. Materyal ve Metod Anket çalışmamız 2013 yılı içerisinde Dicle ve Gaziantep Üniversiteleri Tıp Fakültesi Hastanelerinde Temel Bilimler Bölümlerinde, hemodiyaliz, yoğun bakım ünitelerinde, hematoloji ve onkoloji servislerinde, dahiliye, pediatri, psikiyatri ve fizik tedavi kliniklerinde görev yapan hekimlere uygulanmıştır. 169 olgu cinsiyet, yaş, medeni durum, çocuk sayısı, yaşadıkları aile tipi, çalıştıkları bölüm, ölümle karşılaşma sıklıkları, mesleki deneyimi, yatağa bağımlı bir yakınları olup-olmaması, kendilerine ve yakınlarına ötenazi isteyip-istememe görüşlerine göre incelenmiştir. Bulgular Olguların çalıştıkları bölümler genel durumu ağır ve mortalitesi yüksek olan hastalarla karşılaşma sıklığına göre 3 alt grupta değerlendirilmiştir. Ankete katılanların 60 (%35.5)’ı kadın ve 109 (%64.5)’u erkektir. Olgularımızdan 105’i (%62.1) evli, 63'ü (%37.3) bekar, 1'i (%0.6) dul olduğunu belirtmiştir. Ankete katılanların 85 (%50.3)’i yaşına ve tanısına bağlı olarak ötenaziyi düşünebileceğini, 20 (%11.8) olgu kararsız olduklarını ve 64 (%37.9) olguda hangi durumda olursa olsun düşünmeyeceklerini belirtmişledir. Tartışma ve Sonuç Ötenazi, tıbbi ve hukuki yönüne ek olarak insanların inancını ve duygu durumlarını da içeren bir hadisedir. Her ne kadar ülkemizde ötenazi yasak olsa da hekimlerin hiçte azımsanmayacak bir kısmı ülkemizde pasif ötenazinin uygulandığı kanaatindedir. Ötenazi ister pasif ister aktif bir şekilde uygulansın bu durum sağlık çalışanları, hasta ve hasta yakınları için çok zor bir karardır.Anahtar Kelimeler: Ötenazi, ölüm, hekim
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography