Journal articles: 'Instytut Historyczny'

1

Bartnik, Anna. "Narody i polityka. Studia ofiarowane profesorowi Jerzemu Tomaszewskiemu, pod red. A. Grabskiego i A. Markowskiego, Żydowski Instytut Historyczny – Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa: 2010, ss. 384." Studia Żydowskie. Almanach 2, no. 2 (December 31, 2012): 311–15. http://dx.doi.org/10.56583/sz.796.

Full text

Abstract:

Recenzja publikacji: Narody i polityka. Studia ofiarowane profesorowi Jerzemu Tomaszewskiemu, pod red. A. Grabskiego i A. Markowskiego, Żydowski Instytut Historyczny – Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa: 2010, ss. 384

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Liszka, Katarzyna. "Marian Turski – pamięć przeciwko upokorzeniu i obojętności." Studia Judaica, no. 1 (47) (2021): 271–75. http://dx.doi.org/10.4467/24500100stj.21.011.14613.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Rutkowski, Tadeusz P. "Miejsce Instytutu Historii Uniwersytetu Łódzkiego w polskiej nauce historycznej (1945–1989)." Przegląd Nauk Historycznych 18, no. 1 (August 28, 2019): 169–94. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.18.01.07.

Full text

Abstract:

Przedmiotem analizy jest rola odgrywana przez Instytut Historyczny (od 1970 r. Historii) Uniwersytetu Łódzkiego (IH UŁ) w okresie Polski Ludowej. Wobec niezadowalającego stanu badań zarówno w odniesieniu do dziejów historiografii, jak i organizacji i rozwoju polskiej nauki historycznej autor przyjął za podstawę swojej analizy trzy aspekty funkcjonowania IH UŁ: warunki prowadzenia działalności naukowej, organizację Instytutu na tle innych instytutów uniwersyteckich w Polsce, udział pracowników IH UŁ w Powszechnych Zjazdach Historyków Polskich. Z tej – z założenia niepełnej – podstawy analizy wynika stosunkowo znaczny udział historyków IH UŁ w ogólnopolskim życiu naukowym w pierwszych latach po wojnie, wynikający m.in. z politycznej roli nadanej mu przez władze, ale również stosunkowo znaczne skonfliktowanie środowiska, nierównomierny rozwój badań w poszczególnych dziedzinach historii, koncentracja na historii gospodarczej i społecznej. Osłabienie roli i pozycji IH UŁ nastąpiło w latach pięćdziesiątych w związku z migracją części pracowników do innych ośrodków i podatnością łódzkich badaczy na presję ideologiczną. Stopniowe wzmacnianie się potencjału naukowego IH UŁ nastąpiło po październiku 1956 r., dzięki mniejszej ingerencji władz w organizację Instytutu i w treść badań. Zostało ono przerwane przez wydarzenia marca ’68, których efektem były największe, w stosunku do innych ośrodków uniwersyteckich, zmiany kadrowe w Instytucie, jego osłabienie merytoryczne, pacyfikacja polityczna. W ślad za tym poszła reorganizacja IH UŁ w 1970 r., co skutkowało przejściową dezorganizacją jego funkcjonowania i dalszym osłabieniem atmosfery pracy i współpracy naukowej. Słabość IH UŁ widać w tym okresie wyraźnie na kolejnych zjazdach historyków polskich. Obecność łodzian na poszczególnych zjazdach, wyraźna w 1948 i 1958 r., zaczyna być bardziej widoczna dopiero w latach osiemdziesiątych, z mocnym (także z naturalnych przyczyn) powrotem na zjeździe w Łodzi w 1989 r. Efektem stosunkowo spokojnego rozwoju IH UŁ w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, będących także rezultatem jego znacznego upolitycznienia, było stopniowe powiększanie potencjału badawczego, którego dalszy już swobodny rozwój był możliwy od 1989 r.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Lesiakowski, Krzysztof. "Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego w realiach PRL. Wybrane zagadnienia." Przegląd Nauk Historycznych 18, no. 1 (August 28, 2019): 195–218. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.18.01.08.

Full text

Abstract:

Instytut Historyczny (IH) Uniwersytetu Łódzkiego został utworzony 24 czerwca 1948 r. Pierwsze lata jego działalności przypadły na okres stalinizmu. Kadra i studenci zostali wtedy poddani propagandzie i byli angażowani w różne akcje polityczne, a badaniom i dydaktyce narzucono metodologię marksistowsko-leninowską. Swój sprzeciw wobec tych praktyk studenci IH wyrazili w 1956 r. i dlatego w kolejnych latach nastąpiło wiele korzystnych zmian. Jedną z nich była możliwość wyjazdów pracowników do archiwów i bibliotek w krajach zachodnich. Niestety w 1968 r. Instytut doświadczył wielu politycznych wstrząsów. Następstwem uruchomionej wtedy kampanii antysemickiej było zwolnienie z pracy i wyjazd z Polski czterech pracowników IH. W kolejnych latach funkcjonowanie Instytutu i życie studentów ponownie poddano silnej presji politycznej. Jej wyrazem były np. obowiązkowe praktyki robotnicze dla studentów I roku. Dopiero gdy w 1980 r. powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” w Instytucie sytuacja się zmieniła. Studenci i pracownicy zaczęli walczyć o swoje interesy. Ci pierwsi uczestniczyli nawet w trwającym blisko miesiąc strajku okupacyjnym (styczeń–luty 1981 r.). Po wprowadzeniu stanu wojennego dwóch studentów zostało internowanych, poza tym pracownikom i studentom zabroniono prowadzenia wszelkiej niezależnej działalności. Niektórzy z nich podjęli jednak aktywność w podziemiu. Jawna działalność niezależna została na nowo podjęta dopiero w maju 1988 r. Powstał wtedy w IH samorząd studencki. Studenci i pracownicy włączyli się też w przemiany, które nastąpiły w 1989 r. Jeden z adiunktów został nawet posłem na Sejm (tzw. Sejm kontraktowy).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Haska, Agnieszka. "Międzynarodowa konferencja naukowa „Być świadkiem Zagłady”(Warszawa, 22–23 kwietnia 2013 r.)." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 9 (December 1, 2013): 653–55. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.617.

Full text

Abstract:

W 70. rocznicę powstania w getcie warszawskim trzy instytucje: Centrum Badań nad Zagładą Żydów przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, zorganizowały międzynarodową konferencję naukową „Być świadkiem Zagłady”. Konferencja była dedykowana pamięci Szmula Zygelbojma, a honorowy patronat objął nad nią prezydent RP Bronisław Komorowski, który skierował do uczestników konferencji list, zawierający m.in. następujące słowa: „Mamy obowiązek mówić prawdziwie i uczciwie o postawach zajmowanych w odniesieniu do tej tragedii. […] Zawsze będziemy pamiętali o rodakach, którzy życiem zapłacili za ratowanie żydowskich współbraci. Ale nie wolno nam też zapomnieć o postawach obojętności, wzgardy, nawet współuczestnictwa niektórych Polaków w aktach terroru wobec Żydów”. Obrady cieszyły się ogromnym zainteresowaniem mediów, a przede wszystkim publiczności – wszystkie sale Centrum Edukacyjnego IPN Przystanek Historia przy ul. Marszałkowskiej były wypełnione słuchaczami.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Tomczok, Marta. "„Polecieć tam, gdzie nie ma getta, szopu…” Dziennik Rutki Laskier między nekroestetyką a nekropolityką." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 15 (November 20, 2020): 421–39. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.2020.15.171.

Full text

Abstract:

W artykule opisuję zjawisko fałszywego obiektu historii w badaniach nad Zagładą, analizując przypadek trzech polskich wydań dziennika Rutki Laskier (ze szczególnym uwzględnieniem ostatniego z nich). Pokazuję, że fałszywy obiekt historii powstaje wskutek utraty materialnego/ϐizycznego kontaktu ze źródłem historycznym i próbuje zastąpić dokument; dlategowydania niektórych powieści stylizowanych na literaturę dokumentu osobistego chętnie naśladują stare teksty zarówno w sensie wizualnym (proponując czytelnikowi obcowanie z faksymile rękopisu, sepiowym kolorem papieru, pamiątkowymi zdjęciami), jak i merytorycznym (w powieści nie zawsze jej autor zaznacza, że jest ona fikcją). Na szkic składają się także: wskazanie najważniejszych błędów, które powstały przy przepisywaniu rękopisu przez wydawcę dziennika Laskier, analiza wizualności i materialności trzeciego wydania (wedle zasady „nie ma strony bez zdjęcia”) odnosząca je do reguł przyjętych dla edycji dzienników (szczególnie nastoletnich autorek) przez Centrum Badań nad Zagładą Żydów i Żydowski Instytut Historyczny, omówienie pojęć nekroestetyki i nekropolityki, wywodzących się z nowej humanistyki, w kontekście praktyki popularyzowania dziennika, historii jego wywiezienia oraz zainteresowania jego autorką (a szczególnie jej wyglądem). W części dotyczącej wniosków zastanawiam się, dlaczego tego typu praktykom nie towarzyszy pogłębiona reϐleksja naukowa, a między opracowaniami naukowymi i popularnonaukowymi dziennika Laskier zachodzi wyraźna różnica ilościowa i jakościowa

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Tomczok, Marta. "„Polecieć tam, gdzie nie ma getta, szopu…” Dziennik Rutki Laskier między nekroestetyką a nekropolityką." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 14 (December 20, 2018): 421–39. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.92.

Full text

Abstract:

W artykule opisuję zjawisko fałszywego obiektu historii w badaniach nad Zagładą, analizując przypadek trzech polskich wydań dziennika Rutki Laskier (ze szczególnym uwzględnieniem ostatniego z nich). Pokazuję, że fałszywy obiekt historii powstaje wskutek utraty materialnego/fizycznego kontaktu ze źródłem historycznym i próbuje zastąpić dokument; dlatego wydania niektórych powieści stylizowanych na literaturę dokumentu osobistego chętnie naśladują stare teksty zarówno w sensie wizualnym (proponując czytelnikowi obcowanie z faksymile rękopisu, sepiowym kolorem papieru, pamiątkowymi zdjęciami), jak i merytorycznym (w powieści nie zawsze jej autor zaznacza, że jest ona fikcją). Na szkic składają się także: wskazanie najważniejszych błędów, które powstały przy przepisywaniu rękopisu przez wydawcę dziennika Laskier, analiza wizualności i materialności trzeciego wydania (wedle zasady „nie ma strony bez zdjęcia”) odnosząca je do reguł przyjętych dla edycji dzienników (szczególnie nastoletnich autorek) przez Centrum Badań nad Zagładą Żydów i Żydowski Instytut Historyczny, omówienie pojęć nekroestetyki i nekropolityki, wywodzących się z nowej humanistyki, w kontekście praktyki popularyzowania dziennika, historii jego wywiezienia oraz zainteresowania jego autorką (a szczególnie jej wyglądem). W części dotyczącej wniosków zastanawiam się, dlaczego tego typu praktykom nie towarzyszy pogłębiona reϐleksja naukowa, a między opracowaniami naukowymi i popularnonaukowymi dziennika Laskier zachodzi wyraźna różnica ilościowa i jakościowa.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Rutkowski, Tadeusz Paweł. "Kierunki, cele i rezultaty działań Służby Bezpieczeństwa PRL wobec Żydowskiego Instytutu Historycznego (1961–1970)." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 13 (December 3, 2017): 160–80. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.355.

Full text

Abstract:

Żydowski Instytut Historyczny jako instytucja utrzymująca kontakty z diasporą żydowską na świecie i naukowcami zagranicznymi stał się przedmiotem zainteresowania SB na początku lat sześćdziesiątych. Początkowo przedmiotem rozpracowania był dyrektor ŻIH prof. Bernard Mark i jego zastępca Adam Rutkowski. Stwierdzono bowiem, że utrzymują oni liczne kontakty z cudzoziemcami i przekazują informacje szkodzące Polsce Ludowej. 13 października 1962 r. została zarejestrowana sprawa obiektowa krypt. „Kodak”, w ramach której kontrwywiad SB (Wydział V Departamentu II MSW) prowadził inwigilację ŻIH. Oprócz werbunku agentury, głównie spośród technicznych pracowników ŻIH, wobec Instytutu i jego pracowników stosowano środki techniki operacyjnej, w tym podsłuch pokojowy, podsłuch telefoniczny i kontrolę korespondencji. Przeprowadzono także kilka tajnych wejść na teren Instytutu i fotografowania dokumentów. Wszystkie te działania doprowadziły do sformułowania w 1965 r. przez prowadzącego sprawę oficera SB propozycji oskarżenia kierownictwa Instytutu o nieprawidłowości w wynagradzaniu pracowników, by następnie doprowadzić do jego kompromitacji i wymiany personelu naukowego ŻIH na osoby narodowości żydowskiej lojalne wobec władz. Do realizacji tych planów nie doszło, a prowadzenie inwigilacji ŻIH przejął w 1965 r. zajmujący się zwalczaniem opozycji Wydział III Departamentu III MSW. Stan zachowanych materiałów operacyjnych nie pozwala na szczegółowe zbadanie inwigilacji ŻIH w okresie lat 1967–1968. Nie przyniosło ono jednak dużych rezultatów. Paradoksem jest, że szerszą wiedzę o sytuacji ŻIH SB uzyskała po zainteresowaniu się działalnością Instytutu przez instytucje państwowe, zwłaszcza Najwyższą Izbę Kontroli, począwszy od jesieni 1967 r. W obecnym stanie badań wpływ SB na działania tych instytucji oraz politykę władz PRL wobec ŻIH jest trudny do ustalenia, ale inspiracja ze strony SB działań mających na celu likwidację ŻIH, do jakich doszło w 1968 r., wydaje się bardzo prawdopodobna. Jednak ostateczne decyzje w sprawie ŻIH zapadły w łonie KC PZPR i nie były zgodne z intencjami funkcjonariuszy SB, zmierzały bowiem do ustabilizowania sytuacji w Instytucie w celu uspokojenia zachodniej opinii publicznej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Morawiec, Arkadiusz. "Początki polskiej literatury łagrowej. Wprowadzenie do lektury „pamiętnika z Sołówek” Mieczysława Lenardowicza." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica 64, no. 1 (June 30, 2022): 195–227. http://dx.doi.org/10.18778/1505-9057.64.07.

Full text

Abstract:

Artykuł stanowi wprowadzenie do lektury „pamiętnika z Sołówek” Mieczysława Lenardowicza, opublikowanego dwukrotnie w 1930 roku jako Na wyspach tortur i śmierci. Pamiętnik z Sołówek (Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy) i Pamiętnik z Sołówek (Towarzystwo Wydawnicze „Rój”). Utwór ten jest prawdopodobnie pierwszym dziełem polskiej literatury łagrowej i, szerzej, obozowej. W artykule zarysowano kontekst historyczny i historycznoliteracki utworu Lenardowicza: genezę bolszewickich i sowieckich obozów koncentracyjnych, a w szczególności Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia, oraz wskazano najważniejsze wczesne świadectwa dotyczące sowieckich obozów koncentracyjnych (głównie Sołowek), w tym teksty opublikowane w Polsce i w Generalnym Gubernatorstwie do 1945 roku. Są wśród nich, obok utworu Lenardowicza, świadectwa obcojęzyczne (rosyjskie, ukraińskie, niemieckie) i ich przekłady, napisane po polsku wspomnienia Białorusina Franciszka Alachnowicza oraz teksty napisane po polsku przez Polaków: artykuły prasowe, reportaże, eseje – traktujące o Sołowkach w sposób mniej lub bardziej bezpośredni.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Nijakowski, Lech M. "Logika władzy absolutnej. Recenzja książki Wolfganga Sofsky’ego, Ustrój terroru: Obóz koncentracyjny, przeł. Małgorzata Łukasiewicz (Warszawa: Żydowski Instytut Historyczny, 2016)." Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa 6, no. 1 (August 1, 2017): 119–26. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0010.2785.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Ciechanowska, Maria. "Nauka i technika przemysłu naftowego i gazowniczego w miesięczniku „Nafta-Gaz”." Nafta-Gaz 78, no. 9 (September 2022): 696–705. http://dx.doi.org/10.18668/ng.2022.09.07.

Full text

Abstract:

W czerwcu bieżącego roku minęła 77. rocznica wydania pierwszego numeru czasopisma „Nafta”, ściśle związanego z Instytutem Nafty i Gazu – Państwowym Instytutem Badawczym i jego prawnymi poprzednikami. Czasopismo to miało początkowo podstawowy cel w postaci współuczestnictwa, poprzez popularyzację wiedzy specjalistycznej, w odbudowie zniszczonego przez wojnę przemysłu naftowego. Sam Instytut podlegał wielokrotnej restrukturyzacji, zmieniały się urzędy nadzorujące pracę jednostki, priorytety wydawnictwa, redaktorzy, a miesięcznik „Nafta” nieprzerwanie trwał wiernie, zawsze prezentując zagadnienia istotne dla branży naftowej i gazowniczej, promując transfer wiedzy, wspierając innowacyjne rozwiązania w praktyce przemysłowej. Analiza zmian dotyczących czasopisma na przestrzeni lat była możliwa dzięki zrealizowanemu przez Instytut w latach 2010–2013 projektowi w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Zdigitalizowano wówczas najstarsze wydawnictwa przemysłu naftowego znajdujące się w zbiorach Biblioteki Instytutu, a także między innymi egzemplarze czasopisma „Nafta” od nr 1/1945 do nr 12/2008. Wszystkie pozostałe numery były już udostępnione zarówno w wersji analogowej, jak i cyfrowej. Dzisiaj z pewnością należy podkreślić, że duża część zbioru obejmującego czasopismo „Nafta” ma wartość historyczną, archiwalną i naukową. W artykule przedstawiono analizę kształtu merytorycznego „Nafty” w pierwszym okresie jej wydawania. Czasopismo, oprócz krótkich fachowych artykułów pogrupowanych w szeregu działów tematycznych, zawierało wtedy dużo wiadomości z życia branży naftowej, a także z działalności Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego oraz Instytutu. Wiele tych materiałów miało charakter szkoleniowy dla kadry przemysłowej. Część informacji była okresowo wydawana w postaci stałych dodatków do czasopisma, trwale z nim połączonych. Dużą wartość historyczną ma dodatek „Statystyka naftowa Polski”, wydawany od nr 1/1945 do 7–8/1948, zawierający szereg bardzo szczegółowych informacji o prowadzonych bezpośrednio po wojnie wierceniach otworów poszukiwawczych czy eksploatacyjnych, ich lokalizacji czy wielkości wydobycia węglowodorów na terenie Polski. Innym dodatkiem był „Biuletyn Instytutu…”, wydawany w okresie od 1958 r. do 1980 r., dokumentujący postęp prac naukowych w poszczególnych zakładach badawczych czy prac normalizacyjnych na potrzeby branży. Na uwagę zasługuje też „Przegląd Dokumentacyjny Nafty”, który zawierał streszczenia artykułów z najnowszych czasopism zagranicznych czy książek. W sytuacji braku powszechnego dostępu do tej literatury – albo jego znacznego ograniczenia – dodatek ten w okresie swojego wydawania (1953–1975) spełnił swoją rolę. W części Dane statystyczne dotyczące czasopisma omówiono ciągłość jego druku w poszczególnych latach, zwrócono uwagę, że nazwa periodyku zmieniła się tylko jeden raz, poprzez rozszerzenie tytułu do „Nafta-Gaz” (od nr 1/1992), przedstawiono nazwiska redaktorów naczelnych oraz scharakteryzowano zmiany w składzie podmiotów stanowiących organ wydawniczy czasopisma „Nafta”. Na podstawie materiałów opublikowanych w „Nafcie” w okresie od nr 1/1945 do nr 12/1951 uszczegółowiono zmiany restrukturyzacyjne samego Instytutu, w tym dotyczące nazwy i podległości organizacyjnej w początkowym okresie jego działalności.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Zieliński, Konrad. "Zofia Trębacz. Nie tylko Palestyna. Polskie plany emigracyjne wobec Żydów 1935–1939. Warszawa: Żydowski Instytut Historyczny, 2018. ISBN: 8365254859. 386 p." Judaic-Slavic Journal, no. 1 (3) (2020): 307–9. http://dx.doi.org/10.31168/2658-3364.2020.1.18.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Husar, Wioletta. "Jerzy Ogonowski, Sytuacja prawna Żydów w Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1939. Prawa cywilne i polityczne, Żydowski Instytut Historyczny, warszawa 2012, pp. 161." Review of Nationalities 6, no. 1 (December 1, 2016): 289–91. http://dx.doi.org/10.1515/pn-2016-0015.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Aleksiun, Natalia. "Polska i zagraniczna historiografia na temat stosunków polsko-żydowskich w okresie drugiej wojny światowej." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 1 (December 1, 2005): 32–51. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.148.

Full text

Abstract:

Historiografia na temat Zagłady, publikowana w Polsce w okresie od zakończenia II Wojny Światowej do lat 90. wydaje się być mocno złożona. Z jednej strony nie ignorowała zagadnienia, unikała jednak pewnych tematów. Żydowscy historycy skupieni w Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej w Polsce, zwłaszcza w okresie tużpowojennym, angażowali badania i publikowali pierwsze pionierskie studia i zbiory dokumentów. Od roku 1968 do lat 80. badania historyczne nad losem polskich Żydów były marginalizowane, a prowadzono je niemal wyłącznie w murach Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie. Pomimo dużej liczby wydawanych lokalnie studiów i badań prowadzonych obecnie, zwłaszcza w kontrowersyjnym temacie stosunków polsko-żydowskich w czasie wojny, historiografia zagadnienia nadal cierpi na brak spójnego podejścia merytorycznego, jak również nowej syntezy Zagłady Polskich Żydów.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Chrostowski, Waldemar. "Dariusz KUŹMINA, Wazowie a Kościół w Rzeczypospolitej, Instytut Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydział Historyczny Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2013, ss. 352 + ilustr." Collectanea Theologica 85, no. 1 (March 17, 2021): 233–38. http://dx.doi.org/10.21697/ct.2015.85.1.17.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Drzewiecki, Bartosz, and Anna Pieczka. "Wzmocnienie roli nauk o informacji w dydaktyce archiwistyki – próba oceny funkcjonowania kierunku studiów infobrokerstwo, zarządzanie dokumentacją i archiwistyka na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie." Archeion 120 (2019): 323–36. http://dx.doi.org/10.4467/26581264arc.19.013.11822.

Full text

Abstract:

Od wielu lat trwa w Polsce dyskusja na temat ewolucji modelu kształcenia uniwersyteckiego w dziedzinie archiwistyki. Najpierw w klasycznym, opartym na historii, programie nauczania dostrzeżono konieczność podkreślenia roli zarządzania dokumentacją, a ostatnio – w związku z rozwojem społeczeństwa informacyjnego – coraz więcej mówi się o potrzebie zwiększenia w dydaktyce archiwistyki udziału nauk o informacji. Doświadczenia innych państw pokazują, że z powodzeniem kształcenie archiwistów można oprzeć na ośrodkach związanych z bibliotekoznawstwem i informatologią. Wychodząc naprzeciw potrzebom rynku pracy, Instytut Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie prowadzi od 2014 r. studia licencjackie (a od 2017 r. magisterskie) z zakresu archiwistyki, główny ciężar kształcenia kładąc jednak na zarządzanie dokumentacją oraz w dość znacznym stopniu – jak na studia wciąż powiązane z ośrodkiem kształcenia historyków – na praktyczne zastosowanie nauk o informacji. W ten sposób powstał kierunek studiów o nazwie infobrokerstwo, zarządzanie dokumentacją i archiwistyka. Artykuł stanowi próbę oceny trafności podjętych kilka lat temu decyzji. Zawarto w nim omówienie programu realizowanych studiów, wśród oferowanych kursów wyodrębniając następujące bloki tematyczne: historyczny (dodatkowo wyeksponowano historię ustroju i administracji), archiwistyczny, informatologiczny oraz blok przedmiotów z zakresu zarządzania dokumentacją. Wnioski nasuwające się po zakończeniu dwóch pierwszych cykli kształcenia przedstawiono w centralnej części artykułu. Autorzy, opierając się na tych wnioskach, starają się obiektywnie wykazać zalety przyjętego rozwiązania, ale i wytknąć jego wady, prowadzące do częstych zmian programu studiów, a ostatecznie (w 2017 r.) również zmiany nazwy kierunku.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

E., Agata. "Michael North, Historia Bałtyku, tł. Adam Peszke, red. Jörg Hackmann (Klio w Niemczech, t. 24), Niemiecki Instytut Historyczny, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2018, ss. 473." Zapiski Historyczne lxxxv, no. 2 (August 30, 2020): 213–18. http://dx.doi.org/10.15762/zh.2020.24.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Kuklo, Cezary. "„Almanach Historyczny", t. 1 , Kielce 1999, ss. 300; t. 2, Kielce 2000, ss. 284. Instytut Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach." Studia Podlaskie, no. 10 (2000): 413–19. http://dx.doi.org/10.15290/sp.2000.10.19.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Janicka, Danuta. "Feliks Celnikier, Żyd, czyli kto? Pojęcie Żyda w doktrynie i hitlerowskich poczynaniach prawodawczych. Studium absurdu i mistyfikacji, Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, Warszawa 2014, s. 259." Studia Iuridica Toruniensia 17 (February 26, 2016): 297. http://dx.doi.org/10.12775/sit.2015.031.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Krupa, Bartłomiej. "Stanisław Gombiński (Jan Mawult), Wspomnienia policjanta z warszawskiego getta, red. i wprowadzenie Marta Janczewska, Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów i Żydowski Instytut Historyczny, 2010, 282 s." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 7 (December 10, 2011): 559–64. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.815.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Piątkowska, Renata. "Dagmara Budzioch, Zdobione zwoje Estery ze zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego na tle tradycji dekorowania megilot Ester w XVII i XVIII wieku. Zarys problematyki (tom 1), Reprodukcje (tom 2), Żydowski Instytut Historyczny, Warszawa 2019, ss. 351 i ss. 69." Studia Judaica, no. 1 (45) (2020): 214–18. http://dx.doi.org/10.4467/24500100stj.20.009.12923.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

MATCZUK, ALICJA. "KLASYFIKACJA DZIESIĘTNA W BIBLIOGRAFII POLSKIEJ. HISTORIA I STAN WSPÓŁCZESNY." Przegląd Biblioteczny 88, no. 2 (December 29, 2020): 182–208. http://dx.doi.org/10.36702/pb.774.

Full text

Abstract:

Teza/cel – Celem artykułu jest próba przedstawienia zagadnienia stosowania klasyfikacji dziesiętnej w bibliografii polskiej w perspektywie historycznej i współczesnej. Zaprezentowane zostały fazy rozwojowe zachodzące na tym polu w kontekście zmian organizacyjnych i postępu technologicznego. Metoda – Zastosowano metodę: porównawczą, historyczną oraz analizy i krytyki piśmiennictwa. Wyniki/Wnioski – Badanie pozwoliło na wyróżnienie w historycznym rozwoju stosowania klasyfikacji dziesiętnej w bibliografii polskiej czterech okresów. Okres pierwszy, od początku XX w. do 1939 r. – rozwojem i promocją UKD oraz jej użytkowaniem w praktyce bibliograficznej zajmował się Instytut Bibliograficzny Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Warszawie, następnie – ośrodki kształcenia bibliotekarzy i stowarzyszenia naukowo-techniczne, stosując klasyfikację w spisach bibliograficznych o charakterze oświatowym i technicznym. Okres drugi, od zakończenia II wojny światowej do połowy lat 60. XX w. – symbole UKD wprowadziła bieżąca bibliografia narodowa („Przewodnik Bibliograficzny”), bibliografia księgarska oraz przeglądy dokumentacyjne, które wykorzystywały klasyfikację również do prezentacji piśmiennictwa. Okres trzeci, od poł. lat 60. XX w. do końca lat 90. XX w. – proces kurczenia się zasięgu stosowania klasyfikacji na skutek rozwoju zautomatyzowanych systemów oraz powstania SINTO, w których UKD została pominięta w zestawie języków wyszukiwawczych; wyjątek stanowiło przyjęcie układu dziesiętnego w „Przewodniku Bibliograficznym” (wymóg międzynarodowy). Okres czwarty, od 2000 r. do dziś – układ według głównych działów UKD wprowadziła Biblioteka Narodowa do pozostałych członów polskiej bieżącej bibliografii narodowej. Bibliografie udostępnione są w formacie PDF. Wyszukiwanie za pomocą symbolu UKD oferują regionalne i lokalne bazy bibliograficzne stosujące program PATRON.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

MATCZUK, ALICJA. "KLASYFIKACJA DZIESIĘTNA W BIBLIOGRAFII POLSKIEJ. HISTORIA I STAN WSPÓŁCZESNY." Przegląd Biblioteczny 88, no. 2 (December 29, 2020): 182–208. http://dx.doi.org/10.36702/pb.774.

Full text

Abstract:

Teza/cel – Celem artykułu jest próba przedstawienia zagadnienia stosowania klasyfikacji dziesiętnej w bibliografii polskiej w perspektywie historycznej i współczesnej. Zaprezentowane zostały fazy rozwojowe zachodzące na tym polu w kontekście zmian organizacyjnych i postępu technologicznego. Metoda – Zastosowano metodę: porównawczą, historyczną oraz analizy i krytyki piśmiennictwa. Wyniki/Wnioski – Badanie pozwoliło na wyróżnienie w historycznym rozwoju stosowania klasyfikacji dziesiętnej w bibliografii polskiej czterech okresów. Okres pierwszy, od początku XX w. do 1939 r. – rozwojem i promocją UKD oraz jej użytkowaniem w praktyce bibliograficznej zajmował się Instytut Bibliograficzny Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Warszawie, następnie – ośrodki kształcenia bibliotekarzy i stowarzyszenia naukowo-techniczne, stosując klasyfikację w spisach bibliograficznych o charakterze oświatowym i technicznym. Okres drugi, od zakończenia II wojny światowej do połowy lat 60. XX w. – symbole UKD wprowadziła bieżąca bibliografia narodowa („Przewodnik Bibliograficzny”), bibliografia księgarska oraz przeglądy dokumentacyjne, które wykorzystywały klasyfikację również do prezentacji piśmiennictwa. Okres trzeci, od poł. lat 60. XX w. do końca lat 90. XX w. – proces kurczenia się zasięgu stosowania klasyfikacji na skutek rozwoju zautomatyzowanych systemów oraz powstania SINTO, w których UKD została pominięta w zestawie języków wyszukiwawczych; wyjątek stanowiło przyjęcie układu dziesiętnego w „Przewodniku Bibliograficznym” (wymóg międzynarodowy). Okres czwarty, od 2000 r. do dziś – układ według głównych działów UKD wprowadziła Biblioteka Narodowa do pozostałych członów polskiej bieżącej bibliografii narodowej. Bibliografie udostępnione są w formacie PDF. Wyszukiwanie za pomocą symbolu UKD oferują regionalne i lokalne bazy bibliograficzne stosujące program PATRON.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Krajniak, Radosław. "Rafał Ojrzyński, Obraz Polski i Polaków w pismach Eneasza Sylwiusza Piccolominiego (papieża Piusa II), Wydawnictwo DiG, Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, ss. 200 (Fasciculi Historici Novi, Tom XIV)." Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym 31, no. 4 (May 28, 2015): 175. http://dx.doi.org/10.12775/klio.2014.063.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Aleksiun, Natalia. "Szkoła historyczna Majera Bałabana – młodzi historycy żydowscy w Polsce w okresie międzywojennym." Studia Żydowskie. Almanach 1, no. 1 (December 31, 2011): 89–100. http://dx.doi.org/10.56583/sz.573.

Full text

Abstract:

Seminarium z historii polskich Żydów w Instytucie Judaistyki i w Uniwersytecie Warszawskim, kierowane przez Majera Bałabana, stworzyło niezwykle doniosłą oprawę naukową, umożliwiając mu wyszkolenie ponad sześćdziesięciu studentów historii polskich Żydów zgodnie z programem uniwersyteckim i jego rozumieniem nauki. Bałaban wyposażył ich w umiejętności badawcze i metody nauczania. Kształtował ich poglądy na rolę historyków żydowskich w Polsce, rozpoczynając kariery naukowe i publiczne w ostatniej dekadzie II RP. Uczniowie Bałabana należeli do pokolenia silnie związanego z polską kulturą, pociąganego do studiowania polskiej literatury i historii. Zapisywali się na Uniwersytet i do Instytutu Judaistyki z różnych powodów. Dyplom uniwersytecki może prowadzić do kariery edukacyjnej, ponieważ Ministerstwo Edukacji wymaga od wszystkich nauczycieli szkół średnich odbycia szkolenia uniwersyteckiego. Zróżnicowane pochodzenie społeczne i indywidualna motywacja uczniów Bałabana sugerują, że badanie historii polskich Żydów jest bardzo atrakcyjne dla młodzieży żydowskiej w Polsce. Analiza wybranych przez jego studentów tematów badawczych, pytań stawianych w pracach dyplomowych oraz stosowanych przez nich metod badawczych rzuca światło na ramy intelektualne tych młodych uczonych. Ich badania i działalność społeczna w dziedzinie edukacji pokazują wpływ Bałabana na tę rodzącą się szkołę historii polskich Żydów. Zarówno poczucie zakorzenienia w polskiej kulturze, jak i przywiązanie do żydowskiego nacjonalizmu inspirowały ich pisarstwo i ścieżki kariery jako uczonych, nauczycieli i pedagogów.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Janczewska, Marta. "The Encyclopedia of the Righteous Among the Nations: Rescuers of Jews during the Holocaust – Poland, Yad-Vashem, Jerusalem 2005." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 1 (December 1, 2005): 318–19. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.171.

Full text

Abstract:

Stosunki polsko-żydowskie podczas drugiej wojny światowej – to temat w szczególny sposób złożony i obciążony emocjami. Nawet jednak w najbardziej zażartej dyskusji dotyczącej tej problematyki strony milkną, gdy przywołane zostaną sylwetki Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Od roku 1963, kiedy Instytut Yad Vashem rozpoczął przyznawanie tytułu Sprawiedliwego wśród Narodów Świata, odznaczenie to otrzymało ponad 20 000 osób. Ponad 5300 spośród nich (dane na koniec 2000 roku) to Polacy. Po tomach prezentujących Sprawiedliwych z Holandii i Francji, staraniem Instytutu Yad Vashem do rąk badaczy i szerokiego kręgu czytelników trafia właśnie dwutomowa encyklopedia poświęcona Polakom uhonorowanym tym zaszczytnym tytułem.Książka w porządku alfabetycznym prezentuje kolejnych Sprawiedliwych, opatrując każde nazwisko (lub kilka nazwisk, w zależności od liczby osób zaangażowanych w konkretny przypadek) rodzajem noty biograficznej. Noty mają charakter narracyjny i ogniskują się na historii ratowania. W krótkich z konieczności zapisach autorzy starali się jak najpełniej ukazać sylwetkę Sprawiedliwego, jego status ekonomiczny, wykształcenie, poglądy i związane z nimi motywacje ratowania, oraz możliwie wiernie przedstawić historię pomocy, wskazać jej przebieg i okoliczności. Wszystkie hasła osobowe Encyklopedii... powstały jedynie w oparciu o akta, jakie każdy Sprawiedliwy posiada w Archiwum Instytutu Yad Vashem. Wiele not opatrzonych jest zdjęciem bohatera. Rozbudowany wstęp o charakterze historyczno-socjologicznym pióra profesora Israela Gutmana, mapa oraz słownik podstawowych pojęć przybliżają nawet zupełnie niezorientowanemu w temacie czytelnikowi złożoność stosunków polsko-żydowskich przed drugą wojną światową oraz przedstawiają mu realia okupowanej Polski, ze szczególnym uwzględnieniem reakcji Polaków na Holokaust. Autorzy Encyklopedii... zdecydowali się na prezentację sylwetek Sprawiedliwych, którzy zostali uhonorowani do końca 1999 roku. Jako że Instytut Yad Vashem kontynuuje nadawanie tytułu, spodziewany jest w przyszłości suplement, prezentujący kolejne postaci.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Libionka, Dariusz. "Polskie piśmiennictwo na temat zorganizowanej i indywidualnej pomocy Żydom (1945-2008)." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 4 (November 2, 2008): 17–80. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.267.

Full text

Abstract:

Artykuł traktuje o sposobach opisywania zagadnienia indywidualnej i zorganizowanej pomocy Żydom w polskim dyskursie historycznym w latach 1945-2008. Analizie poddano wypowiedzi prasowe, artykuły naukowe i popularnonaukowe, a wreszcie wydawnictwa książkowe ukazujące się w Polsce (w tym również prace historyków Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie), a także literaturę wychodzącą na emigracji. Omówiono także wykorzystywaną w tekstach polskich badaczy bazę źródłową, stosowane przez nich metody analizy, a także polityczne uwarunkowania dyskursu na temat stosunków polsko-żydowskich w okresie niemieckiej okupacji wyodrębniając najistotniejsze cezury.Zwrócono szczególną uwagę na tendencje panujące w literaturze historycznej w okresie tuż powojennym, w drugiej połowie lat sześćdziesiątych (z kampanią antysyjonistyczną na czele), w połowie lat osiemdziesiątych a wreszcie w latach 2000-2006. Omówiono wszystkie najważniejsze publikacje na temat pomocy Żydom autorstwa T. Berenstein i Adama Rutkowskiego, Szymona Datnera, Władysaław Bartoszewskiego, Kazimierza Iranka-Osmeckiego, Teresy Prekerowej, Jana T. Grossa oraz działalność badawczą i edukacyjną Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Instytutu pamięci Narodowej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Vradii, Iehor. "«ЗНАЙ, ЩО ТИ СИН ЄВРЕЙСЬКОГО НАРОДУ»: ЄВРЕЙСЬКА СЛУЖБА ПОРЯДКУ ТА ЇЇ ОБРАЗИ В КНИЗІ PERSON K. POLICJANCI WIZERUNEK ŻYDOWSKIEJ SŁUŻBY PORZĄDKOWEJ W GETCIE WARSZAWSKIM. ŻYDOWSKI INSTYTUT HISTORYCZNY IM. EMANUELA RINGELBLUMA. WARSZAWA, 2018. 294 S." ПРОБЛЕМИ ІСТОРІЇ ГОЛОКОСТУ: Український вимір 12 (December 15, 2020): 108–18. http://dx.doi.org/10.33124/hsuf.2020.12.05.

Full text

Abstract:

Огляд книги Катажини Персон, присвяченої одному з найменш представлених в історіографії аспекту історії нацистського геноциду – історії «Єврейської служби порядку» (ЄСП). Ключовим завданням, яке поставила перед собою дослідниця – дослідити формування та функціонування підрозділів служби порядку найбільшого гетто на теренах окупованої Європи – Варшавського.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Głasek, Barbara. "Tańce ludowe i narodowe w działalności Zofii Kwaśnicowej." Roczniki Humanistyczne 70, no. 12 (December 29, 2022): 265–76. http://dx.doi.org/10.18290/rh227012.17.

Full text

Abstract:

Zofia Kwaśnicowa należała do grona najwybitniejszych nauczycieli Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego, przemianowanego w 1938 r. na Akademię Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Na potrzeby kształcenia kadr wychowania fizycznego i szkolnictwa ogólnego opracowała metodykę nauczania tańców ludowych i narodowych oraz ćwiczeń muzyczno-‑ruchowych. Poprzedziła to czteroletnimi badaniami etnograficznymi (1931-1935), obejmującymi niemal cały obszar Drugiej Rzeczypospolitej. Dzięki temu pozyskała obraz oryginalnego folkloru tanecznego z wielu regionów, który został wprowadzony do szkolnych programów nauczania w okresie międzywojennym i był stale nauczany do końca lat 70. XX wieku. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zasług Zofii Kwaśnicowej dla rozwoju metodyki nauczania tańców ludowych i narodowych oraz zajęć muzyczno-ruchowych dla potrzeb szkolnictwa. Zastosowane zostały metody badawcze z zakresu nauk historycznych, przede wszystkim krytyczna analiza i interpretacja dokumentów, źródeł pierwotnych i wtórnych oraz historyczna interpretacja faktów.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Stampfer, Shaul. "The Amsterdam of Polish Jews: Old Hebrew Printed Works from the Collections of the Jewish Historical Institute, Warsaw By Magdalena Bendowska and Jan Doktór. Warsaw: Żydowski Instytut Historyczny, 2016. Pp. 178; plates. Paper, Polish Złoty 150." Religious Studies Review 43, no. 1 (March 2017): 68. http://dx.doi.org/10.1111/rsr.12853.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Ciechanowska, Maria. "Prace Naukowe Instytutu Nafty i Gazu – Państwowego Instytutu Badawczego – rys historyczny i perspektywy rozwoju." Nafta-Gaz 78, no. 11 (November 2022): 827–34. http://dx.doi.org/10.18668/ng.2022.11.06.

Full text

Abstract:

Celem artykułu jest zaprezentowanie wieloletniego rozwoju wydawnictwa funkcjonującego obecnie pod nazwą „Prace Naukowe Instytutu Nafty i Gazu – Państwowego Instytutu Badawczego”, będącego kontynuatorem prac własnych Instytutu, opublikowanych już w roku 1945. Kilkadziesiąt lat nieprzerwanej działalności wydawnictwa upoważnia do pewnego rodzaju podsumowań, jak i wyciągnięcia wniosków. W okresie tym zmieniała się nazwa wydawnictwa, priorytety, ale cel pozostawał zawsze ten sam – prezentowanie najważniejszych osiągnięć w działalności naukowej i technicznej Instytutu, dokumentowanie dorobku indywidualnego pracowników naukowych i badawczo-technicznych, inicjowanie nowych rozwiązań technicznych, technologicznych czy metodycznych we współpracy z przemysłem. W okresie od roku 1950 do 2021 wydano łącznie 357 takich prac. Od szeregu lat stopniowo zmieniano zasady kwalifikacji materiałów składanych do druku i ostatecznie przyjęto, że pierwszeństwo mają monografie naukowe opracowane na podstawie zamkniętych przewodów doktorskich i habilitacyjnych, a także międzynarodowe programy naukowe i projekty badawcze o dużym potencjale wdrożeniowym. Zwrócono uwagę na zmniejszanie się z czasem wielkości nakładu poszczególnych prac, co wynikało ze zmiany statusu prac z materiału szkoleniowego dla przemysłu na dokumentację badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych. Spadek ten został zrekompensowany wiele lat później poprzez udostępnienie wszystkich wyżej wymienionych prac zarówno w wersji analogowej, jak i cyfrowej poprzez Bibliotekę Cyfrową Instytutu.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Skoczylas, Ihor. "Nowe źródło do dziejów synodu zamojskiego Cerkwi unickiej: bazyliański Diariusz protoarchimandryty Antoniego Zawadzkiego (25 sierpnia – 18 września 1720 roku)." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 118 (June 29, 2022): 375–412. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.11384.

Full text

Abstract:

Przedmiotem publikacji jest fragment odnalezionego przez śp. prof. Ihora Skoczylasa Dziennika protoarchimandryty zakonu bazylianów o. Antoniego (Zawadzkiego). Źródło należy do kolekcji prawosławnego biskupa Pawła (właśc. Prokopa Dobrochotowa), zdeponowanej w Naukowo-Badawczym Archiwum Petersburskiego Instytutu Historii Rosyjskiej Akademii Nauk. Tekst dziennika, napisany w języku łacińskim i polskim, dotyczy wydarzeń zamojskiego synodu prowincjonalnego w 1720 roku (25 sierpnia – 18 września), dlatego nazwany został przez jego edytora Diariuszem synodu zamojskiego. Wydany jest zgodnie ze współczesnymi zasadami edycji źródeł historycznych, a poprzedza go rozbudowany wstęp omawiający tekst oraz przybliżający osobę o. Antoniego i kontekst historyczny wydarzeń. Diariusz należy do pisemnych źródeł narracyjnych tworzonych masowo w środowisku duchownych i świeckich elit metropolii kijowskiej. Jest aktem prawa publicznego i oficjalnym dokumentem zakonu bazylianów, a na jego blok tekstowy składają się: zapiski kronikarskie na temat wydarzeń synodu, opisy jego sesji i narad, czynności Zawadzkiego jako protoarchimandryty zakonu, dokumenty i korespondencja Kurii Rzymskiej i zakonu bazylianów, a także oficjalne rozporządzenia protoarchimandryty odnośnie do spraw administracyjnych, gospodarczych, duszpasterskich i finansowych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Woniak, Katarzyna. "Ujęcie Zagłady w niemieckich podręcznikach szkolnych." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 11 (December 1, 2015): 573–90. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.489.

Full text

Abstract:

W styczniu 2014 r. w nawiązaniu do 69. rocznicy wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz niemiecki Instytut Międzynarodowych Badań nad Podręcznikami Szkolnymi im. Georga Eckerta w Brunszwiku opublikował raport dotyczący ujęcia zagłady Żydów w podręcznikach szkolnych na całym świecie. Analiza pokazała, że nie istnieje jedna uniwersalna opowieść, lecz wiele różnorodnych narracji Holokaustu, w zależności od doświadczeń historycznych danego państwa. W raporcie podkreślono, że w Niemczech temat ten jest traktowany najobszerniej, ale towarzyszy mu wiele błędów, nieścisłości i uproszczeń. Analizę treści podręczników do nauczania historii podejmowano już wielokrotnie. Uznano bowiem, że podręczniki stanowią swoiste „miejsca” reprezentacji narodowych paradygmatów oraz „narzędzie społecznego tworzenia rzeczywistości”. Co więcej, jako „narodowe produkty” odzwierciedlają zarówno aktualny stan polityki historycznej, jak i stopień rozprawienia się z trudną przeszłością. Dlatego też badanie ich treści i pozostałego materiału edukacyjnego pod względem jakościowym i ilościowym urosło do rangi osobnego nurtu historiograficznego. Najczęściej dokonywane są analizy tematyczne, skupiające uwagę na konkretnych blokach, jak np. na migracjach czy kwestii granic.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Gąsiorowski, Stefan. "Jan Doktór, Bracia, obcy czy współobywatele? Debaty chrześcijańskie na temat judaizmu i jego wyznawców w Europie do początków XIX wieku, Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, Warszawa 2019, ss. 246, 1 nlb. (seria: Stosunki Polsko-Żydowskie, t. 1)." Studia Judaica, no. 1 (45) (2020): 203–8. http://dx.doi.org/10.4467/24500100stj.20.007.12921.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Przygodzki, Jacek. "Aktywność konferencyjna Instytutu Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1969–2020." Przegląd Prawa i Administracji 120 (July 1, 2020): 707–20. http://dx.doi.org/10.19195/0137-1134.120.101.

Full text

Abstract:

Celem artykułu jest przedstawienie aktywności konferencyjnej Instytutu Historii Państwa i Prawa w latach 1969–2020. W opisywanym okresie możemy zauważyć trzy rodzaje konferencji organizowanych przez jednostkę. Pierwsze to cykliczne, instytutowe konferencje o charakterze ogól-nopolskim, kolejne to ogólnopolskie zjazdy katedr historyczno-prawnych oraz konferencje organi-zowane przez sekcję historyczno-prawną Koła Naukowego Prawników przekształconą następnie w Studenckie Koło Naukowe Historyków Państwa i Prawa działające przy Instytucie.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Puchalski, Jacek, Karol Sanojca, and Kamila Kamińska-Chełminiak. "Recenzje." Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi 12 (December 24, 2018): 449–64. http://dx.doi.org/10.33077/uw.25448730.zbkh.2018.21.

Full text

Abstract:

Halina Rusińska-Giertych, Kultura książki polskiej we Lwowie w okresie oświecenia, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2018, Acta Universitatis Wratislaviensis, No 3815, ss. 388, [1] s., [1] k. tab. złożona, il., ISBN 978-83-229-3593-4. Maria Konopka, Polski rynek wydawniczy Lwowa w dobie autonomii galicyjskiej (1867-1914), Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2018, ss. 437, [2] s., [1] k. tab. złożona, il., ISBN: 97883-242-3136-2, 9788324232963. Jacek PuchalskiKatedra Książki i Historii MediówWydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytet Warszawski, Warszawa, Polskajacek.puchalski@interia.plORCID 0000-0003-2023-6988 Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi 2018, t. 12, s. 449-454. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Agnieszka Gołda, Teoria bibliografii w II Rzeczypospolitej, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2018, ss. 401, Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach nr 3722; ISSN 0208-6336, ISBN 978-83-226-3337-3 (wersja drukowana), ISBN 978-83-226-3338-0 (wersja elektroniczna). Karol SanojcaInstytut HistorycznyWydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław, Polskakarol.sanojca@uwr.edu.plORCID 0000-0001-8630-0589 Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi 2018, t. 12, s. 454-457. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Przewodnik po zasobie Archiwum Instytutu Literackiego Kultura, oprac. Maria Wrede, Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2018, ss. 147, il., ISBN 978-83-7009-693-9. Kamila Kamińska-ChełminiakKatedra Książki i Historii MediówWydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa, Polskaka.kaminska@uw.edu.plORCID 0000-0002-6082-0444 Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi 2018, t. 12, s. 458-463.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Dworniczak, Kamila. "Iconologies. Global Unity or/and Local Diversities in Art History, 23–25 maja 2019, Uniwersytet Jagielloński, Kraków." Biuletyn Historii Sztuki 82, no. 3 (November 10, 2020): 483–89. http://dx.doi.org/10.36744/bhs.651.

Full text

Abstract:

Tekst jest sprawozdaniem z międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej w dniach 23 - 25 maja 2019 r. przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Muzeum Narodowe w Krakowie oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Konferencja była poświęcona ikonologii, metodzie przez dekady dominującej w historii sztuki. Skoncentrowano się zwłaszcza na recepcji tej metody zarówno w aspekcie historycznym, jaki geograficznym.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

Lysko, Aleksander, and Robert Garstka. "Projekt etnograficzny: Mapa Obrzędowa Górnego Śląska." Łódzkie Studia Etnograficzne, no. 60 (November 7, 2021): 311–25. http://dx.doi.org/10.12775/lse.2021.60.18.

Full text

Abstract:

Niniejszy tekst prezentuje założenia i efekty etnograficznego projektu badawczego – Mapa Obrzędowa Górnego Śląska – zrealizowanego przez Regionalny Instytut Kultury w Katowicach (obecnie Instytut Myśli Polskiej im. Wojciecha Korfantego). W artykule odnajdziemy informacje dotyczące wirtualnej mapy, na której umieszczono ponad 370 wpisów ilustrujących obrzędy i zwyczaje na historycznej ziemi górnośląskiej. Dalej mowa jest o charakterystyce, specyfice i istotności podjętych badań oraz ich wynikach. Opracowanie kończy się opisem kilku praktyk kulturowych zarejestrowanych w ramach badań (które znane do tej pory były głownie w lokalnych społecznościach) oraz przykładem przeobrażenia przebiegu uroczystości Bożego Ciała w czasach pandemii.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

CICHOWICZ, ROBERT. "Rys historyczny Instytutu Inżynierii Środowiska i Instalacji Budowlanych Politechniki Łódzkiej." CIEPŁOWNICTWO, OGRZEWNICTWO, WENTYLACJA 1, no. 6 (June 21, 2022): 7–11. http://dx.doi.org/10.15199/9.2022.6.1.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Wawrzyński, Patryk. "Polityka historyczna w dobie Internetu: Instytut Pamięci Narodowej a nowe media." Nowe Media 5 (July 19, 2015): 13. http://dx.doi.org/10.12775/nm.2014.001.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Zbiorowa, Praca. "Język w refleksji teoretycznej. Przekroje historyczne. Dyskusja nad dziełem." Investigationes Linguisticae 38 (December 18, 2018): 1–56. http://dx.doi.org/10.14746/il.2018.38.1.

Full text

Abstract:

Tom 38 (2018) Investigationes Linguisticae prezentuje dyskusję, która wywiązała się podczas sympozjum poświęconemu dziełu Język w refleksji teoretycznej. Przekroje historyczne (Warszawa 2016) autorstwa Andrzeja Bogusławskiego i Ewy Drzazgowskiej.Sympozjum odbyło się w Poznaniu w dniu 30.11.2016 r., jego organizatorami były dwie instytucje: Instytut Językoznawstwa UAM oraz Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. Program sympozjum przewidywał udzielenie odpowiedzi na pytania skierowane do autorów na piśmie kilka dni przed sympozjum.Autorzy dzieła Język w refleksji teoretycznej. Przekroje historyczne: Andrzej Bogusławski, Ewa Drzazgowska.Głosy w dyskusji:Bolesław Andrzejewski, Jerzy Bańczerowski, Robert Bielecki, Wojciech Chlebda, Magdalena Danielewiczowa, Elżbieta Górska, Szymon Grzelak, Romuald Huszcza, Krystyna Kleszczowa, Norbert Kordek, Paweł Kornatowski, Michał Lipnicki, Tomasz Lisowski, Jamila Oueslati, Jarmila Panevová, Piotr Stalmaszczyk, Aleksander Szwedek, Jan Wawrzyńczyk, Piotr Wierzchoń, Zofia Zaron, Władysław Zabrocki, Tadeusz Zgółka.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Grabowski, Jan, and Dariusz Libionka. "Bezdroża polityki historycznej. Wokół Markowej, czyli o czym nie mówi Muzeum." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 12 (November 30, 2016): 619–42. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.449.

Full text

Abstract:

Upamiętnianie Polaków ratujących w czasie wojny Żydów stało się w ostatnich kilkunastu latach jednym ze sztandarowych haseł polskiej polityki historycznej, której głównym celem jest wzmacnianie dobrego samopoczucia narodowego. Poszukiwanie prawdy historycznej o czasach okupacji schodzi tutaj – mimo deklaracji, że jest inaczej – na daleki plan. Liczy się przede wszystkim mitotwórcza wartość tych zabiegów. W walkę na tym froncie angażowały się m.in. Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Kancelaria Prezydenta RP, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytut Pamięci Narodowej, Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, ks. dr Tadeusz Rydzyk wraz z Radiem Maryja i „Naszym Dziennikiem”, Fundacja Reduta Dobrego Imienia – Polska Liga przeciw Zniesławieniom, „Gazeta Polska” oraz liczne organizacje prorządowe i pozarządowe.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

Wroceński, Józef. "Kongregacja Zakonów i Instytutów Świeckich w aspekcie historyczno-prawnym." Prawo Kanoniczne 29, no. 3-4 (December 10, 1986): 209–31. http://dx.doi.org/10.21697/pk.1986.29.3-4.13.

Full text

Abstract:

La Sacrée Congrégation pour les Religieux et les Instituts séculiers a sa longue et riche histoire dont les origines remoiratent au XVIes. A travers les siècles on changeait plusieurs fois son nom, on modifiait graduellement son organisation et ses compétences. Ces modiifcations concernaient aussi la procédure qui soubissait des améliorations. L’histoire de la Congrégation est particulièrement riche pendant la période à partir du pape Sixte V (1585—1590) jusqu’au pape Pie X (1903-1914). Pourtant, les changements les plus importants dans la Congrégation sont étroitement liés aux documents décisifs marquant l’histoire de la Curie Romaine. En font partie: constitution apostolique Immensa aeterni Dei du 22 janvier 1587 du pape Sixte V, const. aposl Sapienti consilio du 29 juin 1908 du pape Pie X, Code du Droit Canonique de 1917 et const. apost. Regimini Ecclesiae universae du 15 août 1967 du pape Paul VI. Dans son travail, l’auteux a montré la Congrégation dans son développement historico-juridique jusqu’à la dernière réforme. Ce développement, aussi bien que toutes les transformations concernant ce dicastère, sont les conditions essentielles d’une vue complète sur la structure présente, les compétences et les tâches de la Congrégation.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

Kierepka, Klaudia. "Służba archiwalna Polskich Sił Powietrznych w latach II wojny światowej." Przegląd Archiwalno-Historyczny 8 (December 2021): 139–63. http://dx.doi.org/10.4467/2391-890xpah.21.007.15312.

Full text

Abstract:

Pierwszą komórką lotniczą o charakterze archiwalnym była Komisja Historyczna, powstała w Paryżu w marcu 1940 r., która nie podjęła działalności. Akta lotnicze zostały ewakuowane w czerwcu 1940 r. do Wielkiej Brytanii przez kancelarzystów i złożone w Blackpool. We wrześniu 1940 r. powstała Komisja Likwidacyjna aktów b. Dowództwa Sił Powietrznych w Paryżu, która istniała do marca 1941 r., po czym przeszła w stan wegetacji. Na jej strukturach w grudniu 1941 r. powołano Biuro Historyczne Lotnictwa, którego zadaniem było gromadzenie, opracowywanie i przechowywanie dokumentów. W styczniu 1945 r. Biuro weszło w skład Służby Archiwalno-Muzealnej, a w lipcu tegoż roku doszło do przeniesienia Biura do Dunholme Lodge, gdzie stacjonowało do zakończenia swojej działalności w 1948 r. W ostatnich latach istnienia Biuro Historyczne zajmowało się opracowaniem i selekcją zbiorów. Ostatecznie zachowane przez lotnictwo dokumenty oraz pamiątki trafiły do Instytutu Historycznego im. gen. Sikorskiego w Londynie. Archival services of the Polish Air Force during the Second World War The Historical Commission, established in Paris in March 1940, can be considered the first archival cell of the Air Force, however, it never became operational. Records of the Air Force were evacuated in June 1940 to the United Kingdom by office workers, and deposited in Blackpool. In September 1940, the Records Liquidation Commission of the former Air Force Command in Paris was established, and existed until March 1941. After that time, its activities came to a halt. Based on its structures, in December 1941, the Aviation Historical Bureau was established. Its tasks included gathering, processing, and storing documents. In January 1945, the Bureau was incorporated into the Archival and Museum Services, and in July, the Bureau was transferred to Dunholme Lodge, where it remained until 1948, when it terminated its operations. In the final years of its existence, the Historical Bureau mainly dealt with processing and classifying the collections. Eventually, the records and memorabilia kept by the Air Force were deposited in the Sikorski Historical Institute in London.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Polit, Monika. "Tekst zwany 'Dziennikiem Szmula Rozensztajna'." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 2 (December 2, 2006): 333–38. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.193.

Full text

Abstract:

Tekst zwany Dziennikiem Szmula Rozensztajna oznaczony sygnaturą 302/115 znajduje się w zbiorze Pamiętników Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego. Jest to maszynopis w języku żydowskim, liczący 161 stron, sporządzony na podstawie rękopisu powstałego w getcie łódzkim. Zapisy dzienne obejmują okres od 20 lutego 1941 do 27 listopada 1941 roku. To niewątpliwie tylko część większej całości. Zarówno tuż powojenni badacze żydowskiego piśmiennictwa z getta łódzkiego – Ber Mark i Iszaja Trunk – jak i współcześni edytorzy tłumaczonych na angielski fragmentów Dziennika Szmula Rozensztajna – Alan Adelson i Robert Lapides, wspominają, że oryginał Dziennika znajduje się Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie, a maszynopis w Archiwum Instytutu Yad Vashem w Jerozolimie. Tymczasem w wydanym w 1994 roku inwentarzu zbioru Pamiętników Żydów przechowywanych w ŻIH odnotowano jedynie maszynowy odpis. Gdzie znajduje się dziś oryginał – nie wiadomo. Nie wiadomo też, jaką częścią zapisu dysponujemy.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

ROCKEL, STEPHEN J. "RECASTING THE RELATIONSHIP OF ZANZIBAR AND THE EAST AFRICAN MAINLAND - The State and the Stateless. The Sultanate of Zanzibar and the East African Mainland: Politics, Economy and Society 1837–1888. By Marek Pawelczak. Warszawa: Instytut Historyczny Uniwersytetu Warsawskiego, 2010. Pp. 409. No price given (isbn978-83-606660-39-3)." Journal of African History 53, no. 1 (March 2012): 125–27. http://dx.doi.org/10.1017/s0021853712000151.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Niemiec, Jan. "Regaining the influence: Turkish cooperation initiatives in the Balkans." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis 5 (December 30, 2020): 41. http://dx.doi.org/10.17951/bc.2020.5.41-63.

Full text

Abstract:

<p>Celem niniejszego artykułu jest ocena efektywności podejmowanych przez tureckie władze w XXI wieku działań, które miały skutkować wzmocnieniem wieloaspektowej współpracy z państwami bałkańskimi. Odkąd Partia Sprawiedliwości i Rozwoju przejęła rządy w 2002 roku, jednym z głównych zadań jej polityki zagranicznej była próba odzyskania wpływów na terenie dawnego Imperium Osmańskiego. Położenie geograficzne, dziedzictwo historyczne oraz bogactwo kulturowe Turcji stwarzały dogodne warunki do takiej ekspansji politycznej. W procesie promocji Republiki Turcji wśród sąsiednich państw zaangażowane są wyspecjalizowane instytucje i agencje (np. Turecka Agencja Współpracy i Koordynacji, Prezydencja dla Turków Za Granicą oraz Pokrewnych Społeczności, Instytut Yunusa Emre). Analiza wybranych działań wymienionych wyżej organizacji stanowi kluczowy element pracy.</p>

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Słoń, Marek. "Miejsce Instytutu Historii PAN w przyszłych badaniach geograficzno-historycznych w Polsce." Studia Geohistorica, no. 7 (March 1, 2020): 200. http://dx.doi.org/10.12775/sg.2019.11.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

Tokarska-Bakir, Joanna. "Sprawiedliwi niesprawiedliwi, niesprawiedliwi sprawiedliwi." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 4 (November 2, 2008): 170–214. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.271.

Full text

Abstract:

Tekst stanowi próbę nowego, zniuansowanego ujęcia relacji pomiędzy Polakami ratującymi Żydów i ukrywającymi się Żydami, opartą o kilkaset relacji ocalałych i ocalających, składanych przez komisjami historycznymi w Polsce po II wojnie światowej. Rozpatrywne relacje, dotyczące województw kieleckiego, częściowo krakowskiego i białostockiego, składane były przez komisjami historycznymi w Łodzi, Krakowie, w Przemyślu i Białymstoku (Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego, zespół 301). Wychodząc z założenia, że nie może być adekwatnego ujęcia historycznego bez poprawnego ujęcia morfologiczno-językowego, autorka wypracowuje własną terminologię opisową, rezygnując zarówno z honoryficznego określenia „Sprawiedliwi“, które heroizuje dynamiczną sytuację ratowania, jak również z uprzedmiotawiającego określenia „ocaleni“. Uzupełniającą kategorię źródeł stanowią wywiady etnograficzne, przeprowadzane w wybranych miejscowościach województwa kieleckiego w latach 2004-2008

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Pietrzkiewicz, Dorota. "Francusko-polskie życie Edwarda Aleksandra Pożerskiego." Studia Polonijne 41 (November 27, 2020): 75–93. http://dx.doi.org/10.18290/sp2041-4.

Full text

Abstract:

Celem artykułu jest przedstawienie sylwetki Edwarda Aleksandra Pożerskiego, który był lekarzem, wieloletnim pracownikiem Instytutu Pasteura, autorem prac naukowych na temat zasad odżywiania się i przygotowywania posiłków oraz bardzo popularnych książek kucharskich. Należał on do licznych towarzystw naukowych, kulturalnych i społecznych. Był prezesem Towarzystwa Opieki nad Polskimi Zabytkami i Grobami Historycznymi we Francji oraz przedstawicielem nadsekwańskiej emigracji, gdy przewożono prochy Juliusza Słowackiego z Paryża na Wawel. Był ambasadorem polskiej historii i dziedzictwa kulturalnego. Podstawę tekstu stanowią materiały archiwalne z kolekcji Biblioteki Polskiej w Paryżu (Archiwum Towarzystwa Opieki nad Polskimi Zabytkami i Grobami Historycznymi we Francji), Zbiorów Specjalnych Głównej Biblioteki Lekarskiej (tzw. Teki Stanisława Konopki), Archiwum Narodowego w Krakowie (fragmenty spuścizny Janiny Jasickiej) oraz literatura przedmiotu.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Journal articles on the topic 'Instytut Historyczny'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles