Journal articles: 'Interakcje leków'

1

Woroń, J. "15 Interakcje leków cytostatycznych." Reports of Practical Oncology & Radiotherapy 3 (1998): 29. http://dx.doi.org/10.1016/s1507-1367(98)70189-0.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Woroń, Jarosław. "Interakcje leków a ryzyko wystąpienia hepatotoksyczności – jak zapobiegać, jak skutecznie leczyć?" Gastroenterologia Praktyczna 9, no. 2 (August 30, 2017): 56. http://dx.doi.org/10.26625/gp.2017.9.2.37.

Full text

Abstract:

Interakcje leków mogą doprowadzać do wzrostu ryzyka wystąpienia hepatotoksyczności.W chorobach wątroby często stosuje się leki hepatoprotekcyjne, które także mogą być źródłem interakcji z innymi lekami. Znajomość oraz możliwości prewencji niekorzystnych interakcji pozwalają na redukcję tego ryzyka. Wybór leku hepatoprotekcyjnego nie powinien być przypadkowy z uwagi na różnice w mechanizmach działania oraz skuteczności ocenianej w dostępnych badaniach klinicznych. Należy zachować ostrożność podczas stosowania sylimaryny, która ze względu na hamujący wpływ na aktywność 3 izoenzymów cytochromu P450 może sama indukować niekorzystne interakcje, stając się paradoksalnie przyczyną uszkodzenia wątroby.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Kutaj-Wąsikowska, Halina, Jarosław Woroń, Marcin Siwek, and Halina Kutaj-Wąsikowska. "Farmakoterapia bólu u pacjenta leczonego lekami psychotropowymi – dlaczego należy zachować ostrożność?" BÓL 18, no. 2 (September 22, 2017): 22–28. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0010.5856.

Full text

Abstract:

Farmakoterapia bólu u pacjenta, który równocześnie leczony jest z powodu chorób psychicznych jest znacznym wyzwaniem terapeutycznym. Zarówno wpływ analgetyków, szczególnie opioidowych, na stan psychiczny pacjenta oraz wpływ leków psychotropowych na efektywność i bezpieczeństwo analgezji sprawiają, że każdorazowo należy dokładnie rozważyć konsekwencje tak prowadzonej terapii skojarzonej. Co więcej interakcje, szczególnie farmakokinetyczne, zachodzące pomiędzy lekami psychotropowymi i analgetykami mogą być przyczyną powikłań w farmakoterapii bólu. Szczególnie jest to widoczne w medycynie paliatywnej gdzie pacjenci doznają wielu, często wielopoziomowych interakcji, które stają się przyczyną pogorszenia ich stanu klinicznego. W pracy przedstawiono najczęstsze interakcje, które mogą wystąpić u pacjenta leczonego analgetykami, u którego istnieje konieczność jednoczasowego podawania leków psychotropowych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Hartleb, Marek, Ewa Nowakowska-Duława, and Agnieszka Budzyńska. "Leki immunomodulujące – farmakokinetyka, interakcje i objawy niepożądane." Gastroenterologia Praktyczna 9, no. 2 (August 30, 2017): 36. http://dx.doi.org/10.26625/gp.2017.9.2.32.

Full text

Abstract:

Supresja układu immunologicznego jest podstawą leczenia wielu lokalnych i układowych chorób autoimmunizacyjnych. Przewlekłe stosowanie kortykosteroidów wiąże się z klinicznie istotnymi powikłaniami, co było powodem poszukiwania leków immunosupresyjnych zastępujących kortykosteroidy. Głównym działaniem leków immunomodulujących jest hamowanie proliferacji limfocytów na drodze różnych mechanizmów – alkilujących (cyklofosfamid, chlorambucyl), antymetabolicznych (tiopuryny, metotreksat, mykofenolan mofetylu) lub hamowania kalcyneuryny (cyklosporyna, takrolimus, ewerolimus). Przedstawiono przegląd wiedzy na temat farmakodynamiki, efektów niepożądanych i interakcji lekowych tiopuryn i metotreksatu – konwencjonalnych immunomodulatorów stosowanych w leczeniu nieswoistych zapaleń jelit.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Zieleń-Zynek, Iwona, Joanna Kowalska, Agnieszka Będkowska-Szczepańska, Grzegorz Ziółkowski, Mariusz Gąsior, Bartosz Hudzik, and Barbara Zubelewicz-Szkodzińska. "Interakcje wybranych leków kardiologicznych ze składnikami diety." Folia Cardiologica 14, no. 1 (April 10, 2019): 46–51. http://dx.doi.org/10.5603/fc.2019.0009.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Nazar, Elżbieta, and Grażyna Chojnacka-Kowalewska. "Interakcje wybranych leków z alkoholem, a poziom wiedzy studentów pielęgniarstwa." Innowacje w Pielęgniarstwie 4, no. 1 (April 26, 2019): 68–84. http://dx.doi.org/10.21784/iwp.2019.004.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Nycz, Joanna, and Alicja Zajdel. "Mikrobiota jelitowa a leki. Interakcje wpływające na skuteczność i bezpieczeństwo farmakoterapii." Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej 75, no. 1 (January 1, 2021): 762–72. http://dx.doi.org/10.2478/ahem-2021-0009.

Full text

Abstract:

Abstrakt Mikrobiota jelitowa stanowi nieodłączny element organizmu umożliwiający jego prawidłowe funkcjonowanie. Dzięki mikroorganizmom jelitowym możliwa jest stymulacja układu odpornościowego, synteza witamin czy poprawa wchłaniania składników odżywczych. Jednak jej aktywność może również niekorzystnie działać na organizm, m.in. z powodu przetwarzania treści jelitowej. Opisywana w artykule interakcja mikrobiota–lek uwzględnia pozytywny i negatywny wpływ mikroorganizmów jelitowych na farmakoterapię poprzez bezpośrednie i pośrednie oddziaływanie na lek w organizmie. Ze względu na to, że mikrobiom stanowi nieodłączny element organizmu, ingerencja nawet w jego niewielką część może doprowadzić do wystąpienia daleko idących, czasami niespodziewanych skutków. Stąd w celu poprawy skuteczności i bezpieczeństwa farmakoterapii konieczne jest wyjaśnienie mechanizmów oddziaływania mikrobioty na lek w organizmie. W artykule podsumowano obecną wiedzę na temat biologicznej aktywności mikrobioty jelitowej, a zwłaszcza oddziaływań mikrobiota–leki determinujących skuteczność i bezpieczeństwo farmakoterapii. Wyszukiwanie przeprowadzono we wrześniu 2020 r. w bazach danych PubMed, Scopus, Web of Science, Cochrane Library i powszechnie dostępnej literaturze z użyciem terminów: „mikrobiota jelitowa”, „mikrobiom”, „metabolizm leku”, „interakcje mikrobiota–lek”. W artykule omówiono interakcje między mikrobiotą a lekami m.in. z grupy antybiotyków, inhibitorów pompy protonowej, sulfonamidów, pochodnych kwasu 5-aminosalicylowego, niesteroidowych leków przeciwzapalnych, przeciwnowotworowych, statyn czy metforminą.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Swora-Cwynar, Ewelina, Emilia Marcinkowska, and Monika Olejniczak. "Interactions Between Food and Drugs." Nursing and Public Health 5, no. 4 (2015): 427–39. http://dx.doi.org/10.17219/pzp/61697.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Woroń, Jarosław, Wojciech Leppert, Jerzy Wordliczek, and Jan Dobrogowski. "Niekorzystne interakcje leków u pacjentów leczonych z powodu bólu nie związanego z chorobą nowotworową." Ból 17, no. 2 (August 17, 2016): 16–23. http://dx.doi.org/10.5604/1640324x.1214417.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Błaszczyk, Ewa, Martyna Rajska, Jaśmina Żwirska, Paweł Jagielski, and Małgorzata Schlegel-Zawadzka. "Interaction of selected drugs with food in the group of patients over 60 years of age." Family Medicine & Primary Care Review 3 (2015): 180–84. http://dx.doi.org/10.5114/fmpcr/44905.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Konecki, Krzysztof T. "Dotyk i wymiana gestów jako element wytwarzania więzi emocjonalnej. Zastosowania socjologii wizualnej i metodologii teorii ugruntowanej w badaniu interakcji zwierząt i ludzi." Przegląd Socjologii Jakościowej 4, no. 1 (February 28, 2008): 71–115. http://dx.doi.org/10.18778/1733-8069.4.1.04.

Full text

Abstract:

Artykuł dotyczy problematyki analizy interakcji pomiędzy ludźmi a zwierzętami domowymi. W badaniach tego problemu analizowano transkrypcje nagrań wideo interakcji zwierząt i ludzi. Obserwacje wymian dotyków i gestów pozwoliły zrekonstruować społeczne rytuały (powitania i pożegnania) i inne społeczne formy asocjacji (zabawa, spontaniczne wyrażanie emocji, kąpiele, układanie do snu, spacery, walki na spacerach, pobłażliwe karcenie, podawanie leków, ustanawianie formy interakcji), które wytwarzają emocjonalne i społeczne więzi. Analiza danych wizualnych daje możliwość badania cielesności i bezpośrednich interakcji ciał w wymiarze sekwencyjnej wymiany gestów jako podstawowego wymiaru wytwarzania emocjonalnej i społecznej więzi i ostatecznie tzw. „tożsamości rodzinnej". Jako metody analizy danych użyto procedur metodologii teorii ugruntowanej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Zamroczyńska, Magdalena. "Zażywanie leków OTC przez dzieci i młodzież." Studia Prawnicze KUL, no. 4 (December 9, 2018): 137–52. http://dx.doi.org/10.31743/sp.4717.

Full text

Abstract:

Leki OTC powinny spełniać wymogi bezpieczeństwa stosowania. Leki te są przeznaczone do zwalczania chorób powszechnych, łatwych do zdiagnozowania, o krótkim czasie leczenia. Są to najczęściej popularne środki przeciwbólowe, środki przeciw przeziębieniu, środki na kaszel i katar, na ból gardła, preparaty stosowane w leczeniu bólów mięśniowych i stawowych, leczeniu alergii, a także problemów gastrycznych. Leki sprzedawane bez recepty są dostępne w aptekach oraz punktach sprzedaży poza aptekami (w sklepach, na stacjach benzynowych). Leki bez recepty mogą być reklamowane m.in. w telewizji, Internecie, radiu, prasie. Fałszywe jest przekonanie, że leki bez recepty można zażywać bez kontroli ich dawkowania i interakcji z innymi substancjami, w szczególności w przypadku zażycia zbyt dużej dawki leku. Leki dostępne bez recepty są wydawane bez zalecenia lekarza, a decyzję o ich stosowaniu podejmuje sam pacjent. W ostatnich latach konsumpcja leków OTC znacznie wzrosła, przede wszystkim z uwagi na ogromną ilość reklam, które zachęcają do ich kupowania, zarazem kreując potrzebę ich stosowania. Powszechna dostępność leków OTC tworzy wrażenie, że są to produkty bezpieczne, co może prowadzić do ignorowania załączonych do leków ulotek informacyjnych, lekomanii czy właśnie sprzedaży leków dzieciom i nieletnim, co może prowadzić do nadużywania przez nich leków OTC oraz uzależnienia od nich.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Woroń, Jarosław, and Marcin Siwek. "Unwanted effects of psychotropic drug interactions with medicinal products and diet supplements containing plant extracts." Psychiatria Polska 52, no. 6 (December 29, 2018): 983–96. http://dx.doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/80998.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Woroń, Jarosław, Marcin Siwek, and Aleksandra Gorostowicz. "Adverse effects of interactions between antidepressants and medications used in treatment of cardiovascular disorders." Psychiatria Polska 53, no. 5 (October 30, 2019): 977–95. http://dx.doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/96286.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Kołodziej, Magdalena, and Agnieszka Wiśniowska. "Osteoporoza w mukowiscydozie/ Osteoporosis in cystic fibrosis." Advances in Rehabilitation 29, no. 1 (March 1, 2015): 39–44. http://dx.doi.org/10.1515/rehab-2015-0018.

Full text

Abstract:

Streszczenie Mukowiscydoza jest chorobą uwarunkowaną genetycznie spowodowaną nieprawidłowym działaniem transbłonowego regulatora mukowiscydozy. Choroba ta manifestuje się przede wszystkim w układzie oddechowym oraz pokarmowym. W przebiegu mukowiscydozy obserwuje się także zmiany w układzie kostno- stawowym, takie jak występowanie obniżonej gęstości kości, a w konsekwencji osteopenii i osteoporozy. Najczęściej wykorzystywanym badaniem diagnostycznym osteoporozy jest densytometria wykonywana średnio co 2 do 5 lat. Inne badania to oznaczenie poziomu witamin D i K, wapnia oraz markerow obrotu kostnego. W leczeniu osteoporozy wykorzystuje się farmakoterapię i fizjoterapię. Leczenie farmakologiczne to przede wszystkim suplementacja witaminami D i K oraz wapniem jak rownież stosowanie bifosfonianow, parathormonu lub terapia hormonem wzrostu. Farmakoterapia osteoporozy jest trudna ze względu na wzajemną interakcję lekow oraz niekorzystny wpływ niektorych lekow stosowanych w leczeniu mukowiscydozy np. steroidow na gęstość kości. Stosując leczenie farmakologiczne nie możemy zaniedbywać istotnego terapeutycznego działania jakim jest fizjoterapia. Terapia drog oddechowych, ćwiczenia ogolnousprawniające i zwiększona aktywność fizyczna w codziennym życiu są zasadniczymi elementami kompleksowego postępowania leczniczego. Wpływają na długotrwałą poprawę wynikow leczenia oraz na wydłużenie i jakość życia pacjentow. Konsekwencje mukowiscydozy, takie jak bole mięśniowo-szkieletowe, wady postawy czy cukrzyca wymagają wdrożenia odpowiedniej strategii postępowania fizjoterapeutycznego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Woroń, Jarosław, Barbara Lorkowska-Zawicka, Elżbieta Dobrowolska, and Wojciech Serednicki. "Practical aspects of drugs interaction in pharmacotherapy in otolaryngology, ie the 7 deadly sins of pharmacological treatment in otolaryngology." Otolaryngologia Polska 70, no. 4 (May 24, 2016): 1–9. http://dx.doi.org/10.5604/00306657.1205273.

Full text

Abstract:

Summary Drug interactions are a growing problem in the practice of otolaryngology. The use of drugs in patients treated with polypharmacy generates the risk of adverse drug interactions which requires specialized knowledge and active prevention. The most common interactions encountered by ENT physicians are identified on the basis of the analysis of medical order sheets and discussed in the article.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

Jurewicz, Błażej, Joanna Oberska, Artur Prusaczyk, Paweł Żuk, Marika Guzek, and Magdalena Bogdan. "Istota kwestionariusza przeglądu lekowego farmaceuty z perspektywy koordynowanej opieki zdrowotnej." Journal of Education, Health and Sport 12, no. 1 (January 29, 2022): 312–20. http://dx.doi.org/10.12775/jehs.2022.12.01.26.

Full text

Abstract:

Idea opieki farmaceutycznej zakłada ścisłą współpracę farmaceuty z przedstawicielami innych profesji medycznych w celu objęcia pacjenta holistyczną opieka zdrowotną. Zadaniem farmaceuty jest rozpoznawanie oraz proponowanie rozwiązań w zakresie problemów i interakcji lekowych. Realizacji tego procesu nie byłaby możliwa bez odpowiednich narzędzi. W ramach niniejszej pracy zaprezentowano istotę i zakres kwestionariusza przeglądu lekowego farmaceuty. Kwestionariusz ten jest autorskim narzędziem stworzonym w oparciu o doświadczenie i praktykę medyczno-biznesową podmiotu leczniczego Centrum Medyczno-Diagnostyczne w Siedlcach. Kwestionariusz przeglądu lekowego farmaceuty umożliwia zbieranie następujących informacji: dane osobowe pacjenta, subiektywne odczucia pacjenta dotyczące jego stanu zdrowia, informacje o chorobach, alergiach, szczepieniach, badaniach okresowych i prewencyjnych oraz inne dodatkowe dane medyczne. Istotną częścią kwestionariusza jest blok informacji dot. farmakoterapii, w tym rodzaju i typie leków przyjmowanych przez pacjenta, dawkowaniu, efektywności terapii, działaniach niepożądanych związanych z przyjmowaniem produktów leczniczych oraz zasobach lekowych pacjenta. Prezentowane narzędzie zawiera także dodatkowe informacje bazujące na wywiadzie z pacjentem oraz odpowiednie zalecenia farmaceuty. Prawidłowa identyfikacja oraz poszerzenie zakresu informacji zawartych w ramach kwestionariusza przeglądu lekowego farmaceuty ma kluczowe znaczenie dla implementacji oraz realizacji koordynowanej opieki zdrowotnej, uwzgledniającej aspekt opieki farmaceutycznej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Lisiecki, Mirosław Jan. "Motywy zabójstw homoseksualnych Część III — motywy emocjonalne." PRZEGLĄD POLICYJNY 1, no. 125 (March 1, 2017): 77–99. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.5986.

Full text

Abstract:

Niniejsze opracowanie charakteryzuje motywy zabójstw homoseksualnych uwarunkowanych emocjonalnie, które należą do tej szczególnej grupy czynów, gdzie w zachowaniu sprawcy przeważają zmienne emocjonalno-afektywne, a nie poznawcze, jak w przypadku grupy zabójstw uwarunkowanych motywami racjonalnymi. Treść różnorodnych motywów emocjonalnych, ich kierunek i nasilenie są przede wszystkim zależne od właściwości osobowościowych sprawców, m.in. ich potrzeb, nastawień i oczekiwań, a także czynników zewnętrznych kumulujących się w sytuacji kryminogennej. Zazwyczaj tego rodzaju czyny mają niezwykle burzliwy przebieg, włącznie z wyładowaniem psychoruchowym i zaburzeniami świadomości. Jest to związane z działaniem sprawcy w poczuciu krzywdy, zagrożenia, zazdrości, lęku, nienawiści, chęci zemsty i wszelkiego rodzaju zachowaniami emocjonalno-afektywnymi, będącymi odpowiedzią na sytuacje trudne. W tej grupie zabójstw najbardziej uzewnętrznia się rola ofiar, ich predestynacja i przyczynienie się. Najczęściej bowiem zabójstwa te noszą zespół cech retorsyjno-odwetowych, gdyż sprawca z reguły doznaje krzywdy moralnej bądź fizycznej ze strony ofiary albo jego dobra stają się zagrożone. W większości tych zabójstw można przyjąć, iż zostały one popełnione w obronie subiektywnie pojmowanej godności osobistej (np. utrata męskości w związku z napastowaniem lub zgwałceniem homoseksualnym) oraz z poczucia zagrożenia własnych dóbr i wolności osobistej, tj. wolności od przymusu w sferze stosunków seksualnych. Ma to miejsce wówczas, gdy ofiara sama popełnia przestępstwo, zanim dozna wiktymizacji. Samo jej zachowanie staje się więc czynnikiem wiktymogennym, który niejednokrotnie natychmiast rodzi sytuację kryminogenną, inicjując proces motywacyjny sprawcy zabójstwa, przy czym niezależnie od motywów pierwotnych pod wpływem wzrastających procesów emocjonalnych mogą występować również motywy wtórne, np. chęć ukarania ofiary za jej postawę. Motywy emocjonalne wystąpiły w 39 (tj. 52%) zabójstwach homoseksualnych dokonanych przez 41 (tj. 49,4%) sprawców wobec 41 (tj. 50,6%) ofiar. Motywy nieustalone wystąpiły w jednej sprawie zabójstwa (dwóch sprawców, jedna ofiara). Nieznaczna większość sprawców dopuściła się więc zabójstw z motywów emocjonalnych, przy czym ich tło motywacyjne w zakresie osobowościowo-sytuacyjnym było zróżnicowane. Na tym tle wyodrębniono więc 11 stanów emocjonalnych związanych z określoną reakcją w sytuacji kryminogennej, związanej z interakcją sprawcy i ofiary. Stanowiły one motywy wiodące zabójstw homoseksualnych. Natomiast często motywami ubocznymi w tej grupie zbrodni była kradzież mienia, gdy sprawca po ochłonięciu emocjonalnym związanym z dokonanym zabójstwem przywłaszczał sobie dobra materialne ofiary. Na podstawie analizy motywów emocjonalnych można wyodrębnić czynniki sprzyjające popełnianiu zabójstw wśród stałych lub przygodnych partnerów homoseksualnych. Do czynników tych należy zaliczyć: — pozostawanie sprawcy i ofiary pod wpływem alkoholu, narkotyków lub leków psychotropowych, — silna presja kulturowa i obyczajowa na zachowanie honoru, męskości i godności, — stan depresji związany z kłótniami na tle zazdrości i posądzeń o zdradę, — doznany zawód miłosny, — molestowanie i napastowanie seksualne partnera, kolegi lub osoby dopiero poznanej, — groźby i szantaż wobec partnera, — chęć nadmiernego uzależnienia partnera i niepozwalanie na zerwanie związku, — znęcanie się fizyczne i moralne nad partnerem, jego poniżanie, — dążenie do realizacji własnych po - trzeb seksualnych bez zgody lub z pokrzywdzeniem partnera, — niedotrzymanie obietnicy i odmowa zapłaty za usługę homoseksualną, — uprzednie zgwałcenie albo uwiedzenie seksualne w dzieciństwie przez homo- lub biseksualnych mężczyzn, które wpłynęło negatywnie na dalszą drogę życiową i orientację płciową uwiedzionego, — zgwałcenie i wykorzystanie seksualne partnera lub innej osoby w stanie bezradności oraz przy nadużyciu stosunku zależności albo wyzyskaniu krytycznego położenia.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Korzonek, Maria, and Małgorzata Zembik. "Wiedza chorych na temat zagrożeń wynikających z przyjmowania leków przeciwzakrzepowych i antyagregacyjnych ze wskazań kardiologicznych." Pomeranian Journal of Life Sciences 61, no. 4 (September 5, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.431.

Full text

Abstract:

STRESZCZENIEWstęp: W kardiologii leki przeciwzakrzepowe i antyagregacyjne są powszechnie stosowane. Poza działaniem terapeutycznym leki te wykazują wiele objawów niepożądanych.Celem pracy była ocena wiedzy chorych na temat działania oraz możliwych powikłań przyjmowanych leków antyagregacyjnych i przeciwzakrzepowych ze wskazań kardiologicznych.Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 180 pacjentów (średnia wieku 65 lat). Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny wykorzystujący kwestionariusz autorski.Wyniki: Spośród leków antypłytkowych i przeciwzakrzepowych przyjmowanych przez chorych najczęściej stosowano kwas acetylosalicylowy – u 140 osób, klopidogrel – u 64 osób, a pochodne acenokumarolu przyjmowało 25 osób. Na pytanie, czy chory uzyskał informacje na temat ubocznych działań przyjmowanych leków, 51% odpowiedziało że tak, 22%, że nie, a 27% nie pamiętało. Swoją wiedzę na temat działania leków jako dobrą oceniło 23%, jako średnią 57%, brak wiedzy deklarowało 20%. Zagrożenia związane z nagłym odstawieniem leków znało tylko 25% badanych. Aż 81% chorych nie wiedziało, jak należy postąpić w przypadku pominięcia dawki leku.Wnioski: Stan wiedzy pacjentów na temat leczenia przeciwzakrzepowego, powikłań, skutków ubocznych i interakcji jest niedostateczny, a sposób i zakres edukacji pacjentów niewystarczający. Wobec powszechności stosowania leczenia przeciwzakrzepowego powinny powstać poradnie antykoagulacyjne na wzór zachodnich ośrodków.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Kotfis, Katarzyna. "Encefalopatia septyczna a majaczenie stanu ciężkiego." Pomeranian Journal of Life Sciences 64, no. 2 (July 2, 2018). http://dx.doi.org/10.21164/pomjlifesci.398.

Full text

Abstract:

ABSTRAKT Wstęp: Encefalopatia septyczna (sepsis-associated encephalopathy – SAE) jest ostrym zaburzeniem funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego (OUN), które pojawia się w następstwie infekcji ogólnoustrojowej, jednak bez infekcji samego mózgu. Celem niniejszego opracowania było przedstawienie encefalopatii septycznej jako jednostki chorobowej, z uwzględnieniem danych epidemiologicznych, diagnostycznych i patofizjologii oraz możliwości leczenia.Stan ten charakteryzuje się szerokim spektrum zaburzeń świadomości od majaczenia aż do śpiączki oraz możliwością wystąpienia drgawek czy ogniskowych objawów neurologicznych. U podłoża encefalopatii septycznej leży wiele mechanizmów patofizjologicznych, takich jak zmiany zapalne czy zaburzenia regulacji przepływu mózgowego. Niezwykle istotne są interakcje pomiędzy krążącymi cytokinami zapalnymi a acetylocholiną, co prowadzi do zaburzeń przekaźnictwa cholinergicznego i obumierania neuronów. Dodatkowo interakcja pomiędzy acetylocholiną a cytokinami zapalnymi może indukować stan immunosupresji. Rozpoznanie SAE jest ściśle kliniczne, stawiane na podstawie badania neurologicznego i wykluczenia innych przyczyn, ponieważ nie istnieją zdefiniowane testy biochemiczne czy badania obrazowe specyficzne dla tego schorzenia. Zastosowanie metod rozpoznawania majaczenia na oddziałach intensywnej terapii (OIT), takich jak CAM-ICU (Confusion Assessment Method for the Intensive Care Unit), pozwala na wcześniejsze wykrycie zaburzeń mózgowych. Badania neuroobrazowe (tomografia komputerowa, obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego mózgowia), jak również elektroencefalografia mogą być pomocne w ocenie ciężkości zaburzeń. Najważniejszym elementem leczenia jest wczesne rozpoznanie sepsy, zwłaszcza poprzez stosowanie skali QuickSOFA, oraz wczesne wdrożenie wielokierunkowego leczenia sepsy zgodnie z wytycznymi Surviving Sepsis Campaign, co obejmuje przede wszystkim: wczesną identyfikację i kontrolę źródła zakażenia, wdrożenie optymalnej antybiotykoterapii, prowadzenie adekwatnej płynoterapii i podtrzymanie funkcji poszczególnych narządów. Sposobem zapobiegania zaburzeniom OUN na OIT jest unikanie głębokiej sedacji oraz unikanie benzodiazepin na korzyść deksmedetomidyny i propofolu. W postępowaniu farmakologicznym podczas leczenia majaczenia zalecane jest stosowanie typowych (haloperidol) i atypowych (kwetiapina) leków przeciwpsychotycznych. Metody niefarmakologiczne obejmują wczesne uruchomienie pacjentów, zapewnienie cyklu dzień–noc, minimalizację bodźców w godzinach nocnych (światło, dźwięki, interwencje) oraz zaangażowanie rodziny do opieki nad chorym. Podsumowanie: Encefalopatia septyczna jest zaburzeniem obarczonym ciężkimi powikłaniami, takimi jak zwiększona śmiertelność, długoterminowe zaburzenia poznawcze czy postępująca immunosupresja. Wzajemna zależność pomiędzy encefalopatią septyczną a wieloma narządami obwodowymi i układem odpornościowym powinna znaleźć odzwierciedlenie w podejściu do leczenia sepsy.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Journal articles on the topic 'Interakcje leków'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles