Academic literature on the topic 'Ishemija miokarda'

<zakljucak> S obzirom na izneto moglo bi se zakljuciti da je letalitet kod bolesnika sa kardiogenim sokom i dalje visok i iznosi od 50 do 80%. Patofiziologija soka ukljucuje jednu spiralu koja je okrenuta nadole. Ishemija izaziva miokardnu disfunkciju, koja zatim pogorsava ishemiju podrucja nefunkcionalnog, ali vijabilnog miokarda, a to doprinosi razvoju kardiogenog soka. Kljuc za uspeh je dobro organizovan pristup, brza dijagnoza i promptna terapija za odrzavanje arterijskog krvnog prtiska i minutnog volumena. Smanjenju smrtnosti doprinosi hitna srcana kateterizacija i revaskularizacija sa angioplastikom ili koronarnom operacijom i to je mozda sada jedina standardna terapija. U bolnicama koje ne primenjuju direktnu angioplastiku bila bi pozeljna hemodinamska potpora intraaortnom balon pumpom i tromboliticka terapija sa brzim transportom u ustanove koje mogu da urade PKA ili urgentnu revaskularizaciju miokarda, jer to u mnogome dovodi do smanjenja mortaliteta.

<zakljucak> Studije na zivotinjama i prva klinicka iskustva na ljudima pokazuju da nakon primene progenitornih celija mioblasta ili poreklom iz kostne srzi dolazi do poboljsanja srcane funkcije. Pomenute metode jos nose sa sobom veoma veliki broj pitanja. Da li je zaista moguce regenerisati miokard ?nekim? novim mioblastima, za koje se ocekuje da se diferenciraju u patoloskim uslovima u plemenito visoko diferentovano, funkcionalno tkivo miokarda? Kada je u pitanju ishemijska bolest srca ne treba zaboraviti osnovni problem - koronarnu insuficijenciju, koja se samom kardiomioplastikom ne resava. Kombinacija revaskularizacionih procedura sa celijskom kardiomioplastikom je sine qua non za prezivljavanje i transplantovanih celija. Da li je veca debljina oziljka na miokardu i njegova elasticnost dovoljna korist da bi se ove celije transplantovale kod bolesnika sa teskim oziljnim promenama na srcu? Koji su bolesnici pravi kandidati za ovaj vid terapije, koji je optimalan broj mioblasta koji treba transplantovati i koji je najbolji nacin za transplantaciju? Ovo su samo neka od ozbiljnih pitanja na koje je sada tesko dati odgovor. Sa druge strane, transplantacija progenitornih celija iz kostne srzi ili njihova mobilizacija faktorima rasta u perifernu krv su metode za pospesivanje arteriogeneze i angiogeneze, koja moze biti veoma brza i efikasna u smislu spasavanja ugrozenog miokarda u akutnim koronarnim sindromima, a dovoljna u sprecavanju ishemije kod teskih hronicnih koronarnih bolesnika. Visednevna primena faktora rasta omogucava dugotrajnu mobilizaciju velikog broja progenitora mezenhimskih celija iz kostne srzi, tj. pospesuje proces koji se i inace dogadja pod uticajem ishemije i nekrozom potaknutane imunske reakcije. Medjutim, koje faktore rasta, kada i u kojoj dozi, treba dati za mobilizaciju endotelnih i mioblastnih progenitora? Da li neki od njih mogu da pospese reperfuziono ostecenje miokarda? Koliko dugo treba primenjivati takvu terapiju? Da li je treba dati samo bolesnicima sa no reflow fenomenom? Dakle, brojna su pitanja koja se namecu i kada je u pitanju ovaj vid celijske terapije. U svakom slucaju dosadasnja istrazivanja otvaraju nove puteve i potrebne su vece, dobro kontrolisane randomizovane studije koje ce lagano da odgovaraju na jedno po jedno od pomenutih pitanja! Kardiologija se spusta na novi nivo, nivo osnovnih bioloskih procesa, diferencijacije, regeneracije, gensku terapiju, terapiju koja je usmerena na razvijanje mikrocirkulacije. Kao i u svemu ranije, bice potrebno puno godina da osetimo korist od istine za kojom tragamo.

<zakljucak> Ucinjene su brojne izmene univerzalne definicije infarkta miokarda u odnosu na verziju iz 2000. godine, ali troponin ostaje zlatni standard za opstu definiciju u miljeu karakteristicnog klinickog scenarija za ishemiju miokarda i tipicnih EKG promena. Svako povecanje troponina ne znaci istovremeno i definitivno infarkt miokarda. Postoje i mnogi drugi uzroci porasta troponina. Nekroza miokarda nije uvek posledica ishemije, vec postoje i druge nokse koje mogu dovesti do smrti celija miokarda. U novim preporukama navodi se da je troponin 'izabrani' marker, ali i drugi biomarkeri, pre svega MB frakcija kreatinin kinaze, mogu biti dovoljni, ako nije dostupan test sa troponinom. Ostale inovacije ukljucuju kriterijume za infarkt miokarda kao uzrocnika naprasne smrti i posebna tezina koja se daje nalazima dobijenim ehokardiografski, perfuzionom scintigrafijom i ostalim neinvazivnim metodama. Jedan od ciljeva ovog konsenzusa je da se utvrde specificni kriterijumi za postavljenje dijagnoze infarkta miokarda koji ce biti moderni, prakticni i relevantni u svakoj prilici sirom sveta. Ideja je bila da se definicija standardizuje tako da sve klinicke studije i svi ljudi u bolnicama sirom sveta budu 'na istoj talasnoj duzini'.

Lipoprotein a [lipoprotein mali a, Lp (a)] je poznan in dobro raziskan dejavnik tveganja za aterosklerotične srčno-žilne bolezni. Lp (a) se s svojimi protrombogenimi in proaterogenimi lastnostmi pomembno vpleta v patogenezo ateroskleroze. Povišane koncentracije Lp (a) so se – neodvisno od ostalih dejavnikov tveganja – izkazale kot neodvisni napovedni dejavnik za miokardni infarkt oz. ishemično bolezen srca ter možgansko kap. Degenerativna aortna stenoza je najpogostejša bolezen zaklopk, povezana s podobnimi dejavniki tveganja kot ishemična bolezen srca. Povišane vrednosti Lp (a) igrajo pomembno vlogo tudi pri nastanku in napredovanju degenerativne aortne stenoze, saj Lp (a) sodeluje v procesu kalcificiranja zaklopke, ki je eden pomembnejših dejavnikov za razvoj bolezni. Patofiziološka vloga Lp (a) v nastanku degenerativne aortne stenoze pa se zrcali tudi v opazovalnih in genetskih raziskavah, v katerih so ugotovili, da so povišane vrednosti Lp (a) povezane z višjim tveganjem za stenozo aortne zaklopke. Nekoliko manj pa je jasna vloga hiperlipoproteinemije a pri razvoju srčnega popuščanja. Med polimorfizmi Lp (a) sta dva povezana z razvojem srčnega popuščanja (rs3798220 in rs10455872). Povečini je srčno popuščanje pri populaciji s povišanimi vrednostmi Lp (a) posledica miokardnega infarkta oz. ishemične bolezni srca ter degenerativne aortne stenoze. Kljub temu pa je polimorfizem rs3798220 povezan z višjo pojavnostjo srčnega popuščanja, ki ni posledica ishemične bolezni srca ali aortne stenoze. V preglednem članku predstavljamo patofiziološki in klinični pomen hiperlipoproteinemije a pri ishemični bolezni srca, degenerativni aortni stenozi ter srčnem popuščanju, vključno z razpravljanjem.

jalizom.Rad je imao za cilj da utvrdi faktore rizika, mehanizme razvoja kardiovaskularnihbolesti i ukaže na značaj njihovog pravovremenog liječenja.Analizirani su stručni radovi i kliničke studije koje se bave etiopatogenezom,dijagnostikom i liječenjem kardiovaskularnih bolesti bolesnika na hemodijalizi.Hipertrofija lijeve komore nastaje zbog opterećenja lijeve komore pritiskom ilivolumenom. Prisutna je kod 75% bolesnika, a liječi se optimalnom kontrolomarterijskog krvnog pritiska i korekcijom anemije. Ishemijska bolest srca nastajezbog ateroskleroze koronarnih arterija i uremijske kardiomiopatije. Prisutnaje kod 40% bolesnika, a liječi se antiagregacionim lijekovima, statinima, betablokatorima i perkutanim koronarnim intervencijama. Srčana slabost nastajezbog smanjene kontraktilnosti miokarda ili zbog nesposobnosti lijeve komoreda primi odgovarajuću količinu krvi. Prisutna je u 40% bolesnika, a liječi selijekovima koji blokiraju neurohormonalnu aktivaciju, smanjuju kongestiju,kontrolišu frekvenciju srčanog rada i terapijskim procedurama za regresijuhipertrofije lijeve komore i sprečavanje ishemije miokarda. Perikardni izlivnastaje zbog visokih vrijednosti azotnih materija, opterećenja volumenom inekontrolisanog sekundarnog hiperparatireoidizma. Prisutan je kod 20% bolesnika,a liječi se intenziviranom hemodijalizom i perikardiocentezom. Infektivniendokarditis nastaje zbog infekcije vaskularnog pristupa za hemodijalizu.Glavni uzročnik je Staphylococcus aureus, a najčešće primjenjivan antibiotikje vankomicin. Kalcifikacije srčanih valvula nastaju zbog nekontrolisanogsekundarnog hiperparatireoidizma, koji se liječi restrikcijom unosa fosfata,vezačima fosfata koji ne sadrže kalcijum, novim metabolitima vitamina D ikalcimimeticima.Rano otkrivanje faktora rizika i pravovremena primjena strategije liječenjasprečavaju razvoj kardiovaskularnih bolesti bolesnika koji se liječe hemodijalizom.Ključne riječi: faktori rizika, kardiovaskularne bolesti, hemodijaliza

Uvod. Infarkt miokarda je ishemična nekroza jednog lokalizovanog dijelamiokarda nastala zbog okluzije koronarne arterije uslijed pojave tromba iliateromatoznog suženja. Težina bolesti zavisi od veličine kompromitovanogkrvnog suda, brzine nastanka okluzije, lokalizacije nekroze i stanja miokarda.Cilj rada je ispitati percepciju vlastite bolesti oboljelih od infarkta miokarda,njihov odnos prema faktorima rizika za koronarne bolesti i zadovoljstvоbolesnika njegom i edukacijom koju su im pružile medicinske sestre.Metode. U istraživanju je korišten „Kratki upitnik za percepciju bolesti“ (eng.Brief illness perception questionnaire) modifikovan od strane istraživača koji sesastoji od 22 pitanja. Uzorak je činilo 80 bolesnika različite dobi i pola kodkojih je postavljena dijagnoza infarkta miokarda u posljednje dvije godine.Od svih bolesnika je dobijena usmena saglasnost da učestvuju u istraživanju.Rezultati. Najveći procenat ispitanika u posmatranoj grupi pripadao je dobiiznad 71 godine, većina je bila muškog pola (66,25%) i 63,75% je procijenilosvoje materijalno stanje lošim. Dvije trećine bolesnika navodi da boluje još odneke bolesti pored infarkta miokarda, a 55% navodi postojanje kardiovaskularnebolesti u porodici. Među ispitanicima je bilo 60% pušača i 48,75% odnjih ne razmišlja o prestanku pušenja. Fizičkom aktivnošću se bavi 48,75%, a77,50% ne vodi računa o ishrani. Podijeljeno je mišljenje pacijenata o tome da limedicinska sestra posvećuje dovoljno pažnje pacijentima prilikom dolaska nakontrole, a 72,5% smatra da medicinske sestre ne posvećuju dovoljno pažnjeedukaciji bolesnika. Najveći broj ispitanika (60%) smatra da nije dovoljnoinformisano o svojoj bolesti. Ipak, 60% je zadovoljno pruženim zdravstvenimuslugama tokom liječenja.Zaključak. Kod oboljelih od infarkta miokarda postoji značajna razlikau pogledu percepcije vlastite bolesti, a više od polovine ne vodi računa opromjenjljivim faktorima rizika . Značajan procenat bolesnika nije zadovoljnozdravstvenim uslugama.

Uvod. Kliničko procjenjivanje aterosklerotskih komplikacija u tipu 2 dijabetesmelitusa (DM) je preusmjereno na otkrivanje subkliničkih oblika aterosklerozeprimjenom neinvazivnih dijagnostičkih metoda. Surogat markeri subkliničkeateroskleroze su intima media kompleks (IMK) karotidnih arterija i albuminurija.Cilj rada je bio da se analizira povezanost prisustva albuminurije idebljine IMK karotidnih arterija sa nijemom ishemijom miokarda kod pacijenatasa tipom 2 DM.Metode. Istraživanje je obuhvatilo 62 ispitanika oboljela od tipa 2 dijabetesabez istorije o prisutnosti kardiovaskularnih bolesti (KVB), starosne dobi 40-70godina. Ispitanicima je urađena ergometrija i na osnovu dobijenih rezultatao prisutnosti ishemijske bolesti srca (IBS) podijeljeni su u dvije grupe. Prvugrupu je sačinjavalo 25 ispitanika kojima je dokazana IBS, a drugu grupu37 ispitanika bez IBS. Ispitanicima je ultrazvučno izmjerena debljina IMKkarotidnih arterija i određen albumin u 24-časovnom urinu, te su dobijenevrijednosti upoređene sa rezultatima ergometrijskog testiranja u obje grupe.Rezultati. Pacijenti sa IBS su bili stariji, sa dužim trajanjem dijabetesa, dislipidemijomi višim vrijednostima HbA1c u odnosu na grupu bez IBS (p<0,05).Utvrđena je statistički značajno veća vrijednost debljine IMK karotidniharterija u grupi ispitanika sa IBS (1,08±0,17 mm) u odnosu na ispitanike bezIBS (0,78±0,17 mm) (p<0,001). U grupi ispitanika sa IBS, albuminurija je bilaprisutna kod 22 ispitanika, dok je kod ispitanika bez IBS, albuminurija bilaprisutna kod 9 ispitanika, što je statistički značajno više u grupi ispitanika saIBS u odnosu na kontrolnu grupu (p<0,001).Zaključak. Pacijenti sa povećanom debljinom IMK karotidnih arterija i prisutnomalbuminurijom imaju veći rizik od nastanka IBS.Ključne riječi: dijabetes melitus, intima media kompleks, albuminurija

Ishemijska bolest srca najčešće nastaje kao posledica razvoja aterosklerotskih promena na koronarnim krvnim sudovima koji dovode do suženja lumena i posledičnog pada protoka arterijske krvi u području vaskularizacije. Akutni oblik koronarne bolesti koji zahteva hitnu primenu reperfuzione terapije je ST elevirani infarkt miokarda. EKG ima veliki značaj u postavljanju dijagnoze ali i u proceni uspešnosti same reperfuzije. Širina QRS kompleksa jedan je od EKG parametara čija dinamika promena može ukazati na uspešnost pPKI i veličinu infarktne zone. Evaluacija širine QRS kompleksa kao prediktora veličine infarkta miokarda i reperfuzije nakon pPKI kod pacijenata sa STEMI. Ispitivanje je sprovedeno kao prospektivna, opservaciona klinička studija na Klinici za kardiologiju, Instituta za kardiovaskularne bolesti Vojvodine u periodu od januara 2016. do decembra 2018. godine. U isptivanje je uključeno 200 pacijenata sa STEMI kod kojih je urađena pPKI. Na osnovu dužine trajanja tegoba formirane su dve grupe od po 100 pacijenata. Grupa A kod kojih je totalno ishemijsko vreme bilo <6h i grupa B kod kojih je totalno ishemijsko vreme između 6 i 12h. . Sprovedeno je EKG praćenje radi procene širine QRS kompleksa intrahospitalno (pre procedure, odmah nakon pPKI kao i posle 1h i 72h) i na dve vizite ambulantno tokom šestomesečnog praćenja (nakon mesec dana i šest meseci). Ehokardiografija je urađena kod svih pacijenata intrahospitalno i na šestomesečnom ambulantnom pregledu. Širine QRS kompleksa su korelirane sa rezultatima interventne procedure procenjene TIMI protokom i TMPG, dinamikom kardiospecifičnih enzima i ehokardiografskim nalazima. U istraživanje je uključeno 71% muškaraca i 29% žena, prosečna starost uzorka iznosila je 60.6±11.39. Dužina trajanja tegoba značajno se razlikovala između grupa. U grupi A tegobe su trajale prosečno 120 minuta (90-180), dok su u grupi B trajale 420 minuta (360-600) (p<0.0005). DTB nije se značajno razlikovao, 42 minuta (31-54.5) u odnosu na 40.5 minuta (34.5-55) (p=0.818). Prosečna širina QRS kompeksa na EKG-u pre pPKI nije se značajno razlikovala između grupa, 100 msec (90-110) u odnosu na 100 msec (93-110) (p=0.308). Nakon reperfuzije uočena je značajna razlika u širini QRS kompleksa između grupa na svim intrahospitalnim kao i EKG-ima načinjenim tokom perioda praćenja. QRS kompleks je širi kod pacijenata iz grupe B (p<0.0005). Pacijenti iz grupe A koji su imali prohodnu infarktnu arteriju sa TIMI 3 protokom pre implantacije stenta imali su značajno uži QRS kompleks na incijilanom EKG-u u odnosu na pacijente kod kojih je IRA bila sub/okludirana sa TIMI protokom ≤2 (p=0.001). U grupi B prohodna infarktna arterija sa TIMI 3 protokom nije značajno uticala na širinu QRS kompleksa na inicijalnom EKG-u (p=0.144). Na EKG-ima nakon procedure QRS kompleks bio je značajno širi kod pacijenata kod kojih je TIMI protok ≤2, ali samo za grupu pacijenata koja se javila unutar 6h od početka tegoba (p=0.001). QRS kompleks kod pacijenata koji su se javili nakon 6h od početka tegoba jeste bio uži, ali bez statistički značajne razlike (p=0.336). Pearsonovim testom registrovano je postojanje negativne korelacije širine QRS kompleksa i istisne frakcije leve komore, ali i pozitivne korelacije sa WMSI i indeksiranim end sistolnim i end dijastolnim volumenom. ROC analizom pokazano je da ukoliko je QRS kompleks širi od 89 msec nakon mesec dana, 8.5 puta je veći rizik od snižene EF na šestomesečnoj kontroli (p<0.0005, AUC=0.808, cut-off=89msec.). ROC analiza pokazala je i da ukoliko je QRS kompleks širi od 99msec 1h nakon procedure, 5 puta je veći rizik od pojave MACE (p<0.0005, AUC=0.744, cut-off=99msec). Izvedena su dva matematička modela zasnovana na širini QRS kompleksa koja vrše predikciju snižene EF i pojave MACE tokom perioda praćenja. Širina QRS kompleksa je pokazatelj reperfuzije kod pacijenata sa STEMI kod kojih se načini revaskularizacija unutar 6h od nastanka tegoba. Širina QRS kompleksa mesec dana nakon STEMI predstavlja nezavisni prediktor snižene EF. Proširenje preko 89msec 8.5 povećava rizik od snižene EF. Širina QRS kompleksa jedan sat nakon pPKI predstavlja nezavisni prediktor za MACE. Proširenje preko 99msec 5 puta povećava rizik od neželjenog kardiološkog događaja. Izvedena su dva matematička modela koja koriste širinu QRS kompleksa i sa visokom preciznošću vrše predikciju MACE-a, odnosno snižene EF nakon šest meseci. 
Ischemic heart disease most commonly occurs as a result of the atherosclerotic changes in the coronary vessels that lead to the narrowing of the lumen and consequent fall in arterial blood flow in the vascularization area. An acute form of coronary artery disease requiring immediate reperfusion therapy is ST-elevation myocardial infarction. The ECG is of great importance not only in making the diagnosis but also in evaluating the success of the reperfusion itself. The duration of the QRS complex is one of the ECG parameters whose change in dynamics can indicate the success of pPCI as well as the size of the infarct zone. Evaluation of the width of the QRS complex as a predictor of myocardial infarction size and reperfusion after pPCI in patients with STEMI. The study was conducted as a prospective, observational clinical study at the Cardiology Clinic of the Institute of Cardiovascular Diseases of Vojvodina between January 2016 and December 2018. The study included 200 patients with STEMI in whom pPCI was performed. Based on the length of discomforts two groups with 100 patients were formed. Group A had a total ischemic time <6h and the total ischemic time in group B was between 6-12h. To assess the duration of the QRS complex, the ECG monitoring was performed intrahospital (before the procedure, immediately after pPCI as well as 1h and 72h after the procedure) and on two outpatient visits during the six-month follow-up period (after one month and six months). Echocardiography was performed in all patients intrahospital and at a six-month outpatient visit. The duration of the QRS complex correlated with the results of the interventional procedure that was evaluated by the TIMI flow and TMPG, the dynamics of cardiospecific enzymes and echocardiography findings. The survey included 71% of men and 29% of women with an average age of 60.6 ± 11.39. The duration of the discomforts varied significantly between the groups. In group A the discomforts lasted 120 minutes in an average (90-180), while they lasted 420 minutes in group B (360-600) (p <0.0005). DTB did not differ significantly, 42 minutes (31-54.5) versus 40.5 minutes (34.5-55) (p = 0.818). The average duration of the QRS complex on the ECG before pPCI did not differ significantly between the groups, 100 msec (90-110) versus 100 msec (93-110) (p = 0.308). After the reperfusion, a significant difference in the duration of the QRS complex was observed between the groups at all intrahospital ECGs and the ECGs performed during the follow-up period. The QRS complex was broader in group B patients (p <0.0005). Group A patients who had a patent infarct artery with TIMI 3 flow before the stent implantation had a significantly narrower QRS complex on the initial ECG compared to the patients whose IRA was sub / occluded with TIMI flow ≤2 (p = 0.001). In group B, the patent infarct artery with TIMI 3 flow did not significantly affect the duration of the QRS complex at the initial ECG. (p = 0.144). At the post-procedural ECGs the QRS complex was significantly broader in patients with TIMI flow ≤2, but only in the group of patients who arrived within 6 h from the onset of discomforts (p = 0.001). The QRS complex in patients who arrived 6 h after the onset of discomforts was narrower but without statistically significant difference (p = 0.336). The Pearson test registered the existence of a negative correlation of the QRS complex width and the left ventricular ejection fraction, but also a positive correlation with the WMSI and index end-systolic and end-diastolic volumes. The ROC analysis showed that if the QRS complex was wider than 89 msec after one month, there was an 8.5 times higher risk of decreased EF at the six-month control examination (p <0.0005, AUC = 0.808, cut-off = 89msec.). The ROC analysis also showed that if the QRS complex was wider than 99msec 1h after the procedure, there was a 5 times higher risk of MACE (p <0.0005, AUC = 0.744, cut-off = 99msec). Two mathematical models based on the width of the QRS complex were derived that predicted the lowered EF and the occurrence of MACE during the monitored period. The width of the QRS complex is an indicator of reperfusion in patients with STEMI who undergo revascularization within 6 hours from the onset of discomforts. The width of the QRS complex one month after STEMI is an independent predictor of decreased EF. Broadening over 89msec increases the risk of lowered EF for 8.5 times. The width of the QRS complex one hour after pPCI represents an independent predictor of MACE. Broadening over 99msec increases the risk of an adverse cardiac event 5 times. Two mathematical models have derived that use the width of the QRS complex and predict MACE with high precision as well as reduced EF after six months.

Atliekant fizinius krūvius pirmiausia aktyvėja širdies ir kraujagyslių sistemos funkcija, tačiau visuomet yra funkcinių galimybių ribos, o tai yra fizinį darbingumą limituojantis veiksnys. Darbo tikslas – Nustatyti širdies funkcinių išeminių reiškinių kaitos ypatybes atliekant pakopomis didėjantį krūvį veloergometru, įvertinti širdies funkcinių rodiklių kaitą dėl intervaliniu treniruotės metodu atliktų pratybų. Uždaviniai: 1 – palyginti nesportuojančiųjų ir ištvermę lavinančių sportininkų širdies susitraukimo dažnio kaitą atliekant pakopomis didėjantį krūvį veloergometru; 2 – nustatyti funkcinių išeminių reiškinių miokarde kaitos ypatybes nesportuojančiųjų ir ištvermę lavinančių sportininkų grupėse; 3 – nustatyti širdies funkcinių rodiklių kaitą dėl intervaliniu treniruotės metodu atliktų pratybų. Metodika. Buvo tirti 7 ištvermės rungčių atstovai lengvaatlečiai ir 16 nesportuojančių asmenų. Buvo taikytas provokacinio kas minutę didėjančio krūvio protokolas didinant krūvį po 50W. Fizinio krūvio ir atsigavimo metu buvo registruojama 12 standartinių derivacijų EKG. EKG registruoti naudota Kauno medicinos universitete Kardiologijos institute sukurta kompiuterinė EKG registravimo ir analizės sistema „Kaunas-krūvis“. EKG buvo registruojama prieš krūvį, kas minutę – kiekvienos krūvio pakopos pabaigoje ir pirmąsias tris atsigavimo minutes. Vertinimui buvo pasirinkti patys reikšmingiausi laikiniai EKG parametrai: ŠSD, JT intervalas, JT/RR, ST- segmento depresija ir QRS komplekso... [toliau žr. visą tekstą]
At onset of exercising cardiovascular system activates a lot of mechanism, bet there exist a limit to what any body function could be activated. The factors limiting cardiovascular performance was objective in this study. The aim of the study was to define the peculiarities in changes of functional ischemic episodes while performing incremental exercise stress and to assess cardiac functional parameters change on the interval training method to carry out the exercise. Objectives: 1 – to compare the Dynamics of heart rate changes while performing in steps increasing workload by bicycle ergometer; 2 – to determine the peculiarities in occuring of functional ischemic episodes in myocardium in endurance trained athletes and non-sportsman cohorts; 3 – to determine the dynamics of cardiovascular functional indices under influence of interval training session. Methods. The seven endurance athletes and 16 endurance trained persons take part in the study. Was applied every minute provocative increasing in workload by 50W every one minute. The 12-lead standard leads of ECG was recordered by use the computerised system "Kaunas-load" developed in University of Medicine, Institute of Cardiology. ECG was recorded before the charge, at the end of every minute of the workload step and at the end of the first three minutes of recovery. The most significant parameters of ECG were taken for analysis: heart rate, JT interval, JT/RR, ST-segment depression and QRS complex duration. Results. The... [to full text]