Journal articles: 'Jane (1949-....)'

1

Khalidi, Omar. "Imperial Istanbul: A Traveller's Guide: Jane Taylor." Digest of Middle East Studies 8, no. 1 (July 1999): 89–90. http://dx.doi.org/10.1111/j.1949-3606.1999.tb00797.x.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Redman, James. "Emirati Women: Generations of Change - By Jane Bristol-Rhys." Digest of Middle East Studies 21, no. 1 (March 2012): 211–13. http://dx.doi.org/10.1111/j.1949-3606.2012.00135.x.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Boullata, Issa J. "The Cambridge Companion to the Qur'an: Ed. Jane Dammen McAuliffe." Digest of Middle East Studies 16, no. 2 (October 2007): 97–100. http://dx.doi.org/10.1111/j.1949-3606.2007.tb00128.x.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Dunstan, Sarah Claire. "“Une Nègre de drame”: Jane Vialle and the Politics of Representation in Colonial Reform, 1945–1953." Journal of Contemporary History 55, no. 3 (February 3, 2020): 645–65. http://dx.doi.org/10.1177/0022009419873038.

Full text

Abstract:

The French-Congolese Senator, Jane Vialle, was appointed as a French delegate to the United Nations in 1949. During her term she served on the Ad-Hoc Anti-Slavery committee as an expert on African colonial conditions and the status of African Women. Vialle's work on the international stage was an extension of her efforts towards reforming the political, social and economic rights of women at national and local levels, within the French Fourth Republic and the Oubangui-Chari region she represented in French West Africa. Despite her efforts, Vialle was frustrated with the glacial pace of reform in all three arenas, declaring to her friend and colleague, the African American historian and Pan-Africanist Rayford W. Logan, that she often felt she was being used as ‘une nègre de drame’. Logan believed the expression was the French equivalent of the American phrase ‘a showpiece or token negro’. Through the framework of Jane Vialle’s political career, this articles explores how the notion of representation and what it meant to be ‘une nègre de drame’ or, indeed, to be an authentic representative of one’s nation, race or gender intersected with Vialle’s reformist efforts in Oubangui-Chari, the French Fourth Republic and on the international stage.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Egger, Vernon. "Muslim Communities in North America, Yvonne Yazbeck Haddad and Jane Idleman Smith, editors." Digest of Middle East Studies 4, no. 4 (October 1995): 29–31. http://dx.doi.org/10.1111/j.1949-3606.1995.tb00591.x.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Cuno, Kenneth M. "Ottoman Egypt:The Politics of Households in Ottoman Egypt: The Rise of the Qazdağlis; Jane Hathaway." Digest of Middle East Studies 7, no. 2 (April 1998): 49–53. http://dx.doi.org/10.1111/j.1949-3606.1998.tb00309.x.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Kusumawardhani, Myta, and Endang Yuliani Rahayu. "WOMEN INDEPENDENCE IN JANE AUSTEN’S SENSE AND SENSIBILITY AS A FEMINISM STUDY." Dinamika Bahasa dan Budaya 15, no. 1 (June 19, 2020): 40–51. http://dx.doi.org/10.35315/bb.v15i1.7894.

Full text

Abstract:

This research paper entitled Women Independence in Jane Austen’s Sense and Sensibility as a Feminism Study. This research paper aimed to show the form of women independence of Elinor Dashwood and Marianne Dashwood as the main characters in Sense and Sensibility novel. This research is using feminist critical approach and applies Simone de Beauvoir’s theory with her book The Second Sex that was published in 1949. This research used qualitative research methods from which the data are taken from books and online sources. Data is classified into main data which is taken from the book itself and supporting data which is taken from online sources that related to this paper. Beside analyzing the forms of women independence, the researcher also analyzed the causes of women independence and the effects of women independence towards the main characters. The novel presents the independence of thought and behavior of women in the 19th century. After all data have been collected and analyzed, it concludes that the causes of the independence of the main characters is their parents, the forms of their independence is Elinor and Marianne Dashwood can prove that they have a good attitude, good knowledge and ability in the world of art although they are just from the middle social class and the effects is they have a positive and negative effect of their independence and get some obstacles of it. However, after overcoming all their conflicts they finally found what they really wants in life and they can live happily.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Nader, Luiza. "Polscy obserwatorzy Zagłady. Studium przypadków z zakresu sztuk wizualnych – uwagi wstępne." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 14 (December 20, 2018): 165–211. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.64.

Full text

Abstract:

Tekst jest poświęcony wybranym wizualnym zapisom tworzonym wobec Zagłady, autorstwa artystów: Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, Krzysztofa Henisza, Aleksandra Świdwińskiego i Mieczysława Wejmana. Zdecydowana większość omawianych dzieł pochodzi z okresu wojny (1940–1944), kilka powstało tuż po wojnie (1946–1948). Autorka rozpatruje przede wszystkim ich warstwę referencyjną, a także zastosowane w nich modusy reprezentacji, datowanie konkretnych obiektów oraz odniesienia do towarzyszącej im ramy historycznej. Zastanawia się również nad tożsamością, motywacjami, stopniem zaangażowania egzystencjalnego, etycznego i artystycznego twórców w obliczu postępującej na ich oczach, tuż obok, Zagłady. Centralnym pytaniem, które autorka zadaje nie tylko artystom, ich pracom, lecz także dyscyplinie historii sztuki, jest pytanie postawione przez Jana Tomasza Grossa: „co zrobiłeś/zrobiłaś/zostało zrobione, aby Żydom pomóc?”, pamiętając o tym, że „nicnierobienie” również było działaniem i miało swoje konsekwencje. Najistotniejszym pojęciem wypracowywanym w tekście jest kategoria artysty – bliskiego obserwatora Szoa. Pytanie o polskich obserwatorów Zagłady zmusza ponadto do postawienia pytań dotyczących fundamentów samej dyscypliny historii sztuki. Autorka postuluje zmianę epistemy w przestrzeni nowoczesnej i współczesnej historii sztuki w Polsce wobec wciąż niepodjętego wyzwania, jakie niosą w sobie prace powstałe wobec Zagłady i (z) Zagłady.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Pinho, Davi. "O CONTO DE VIRGINIA WOOLF – OU FICÇÃO, UMA CASA ASSOMBRADA." IPOTESI – REVISTA DE ESTUDOS LITERÁRIOS 23, no. 2 (December 4, 2019): 03–17. http://dx.doi.org/10.34019/1982-0836.2019.v23.29176.

Full text

Abstract:

O presente artigo se debruça sobre o conto “Casa Assombrada”, coletado no único volume de contos que Virginia Woolf publicou em vida, Monday or Tuesday (1921), para investigar de que maneira seus contos intensificam a crise dos gêneros literários que seus romances encenam, por um lado; e para entender como tal crise é análoga à questão política que assombra toda sua obra, por outro lado: o gênero enquanto questão identitária. Em diálogo com a filosofia e com a crítica woolfiana, este estudo articula essa “crise dos gêneros” (gender x genre) e, ao mesmo tempo, produz uma contextualização histórico-cultural dos contos de Virginia Woolf. Palavras-chave: Virginia Woolf. Conto. Gênero literário. Questões de gênero. Referências AGAMBEN, Giorgio. Elogio da profanação. In: AGAMBEN, Giorgio. Profanações. Tradução Selvino Assman. São Paulo: Boitempo, 2007. p. 65-81 BENJAMIN, Walter. Sobre a linguagem em geral e sobre a linguagem humana. In: Linguagem, tradução, literatura. Tradução João Barrento. Belo Horizonte: Autêntica, 2018 [1916]. p. 9-27. BENZEL, Kathryn N.; HOBERMAN, Ruth. Trespassing boundaries: Virginia Woolf’s Short Fiction. New York: Palgrave MacMillan, 2004. BRAIDOTTI, Rosi. Nomadic theory: The portable Rosi Braidotti. New York: Columbia University, 2011. BRIGGS, Julia. Virginia Woolf, an Inner Life. Londres: Harcourt Brace, 2005. CIXOUS, Hélène. First names of no one. In: SELLERS, Susan (org.). The Hélène Cixous Reader. Londres: Routledge, 1994 [1974]. p. 25-35. DELEUZE, Gilles; GUATTARI, Félix. 28 de novembro de 1947 – Como criar para si um corpo sem órgãos?. Tradução Aurélio Guerra Neto. In: DELEUZE, Gilles; GUATTARI, Félix. Mil Platôs. São Paulo: 34, 1996 [1980]. v. 3. p. 11-34. FOUCAULT, Michel. Docile bodies. In: FOUCAULT, Michel; RABINOW, Paul (ed.). The Foucault reader. Toronto: Penguin, 1984a. p. 179-187. FOUCAULT, Michel. The body of the condemned. In: FOUCAULT, Michel; RABINOW, Paul (ed.). The Foucault reader. Toronto: Penguin, 1984b. p. 170-178. GOLDMAN, Jane. Modernism, 1910-1945, Image to apocalypse. Basingstoke: Palgrave Macmillan, 2004. GOLDMAN, Jane. The Cambridge introduction to Virginia Woolf. Cambridge: Cambridge University, 2006. HARRIS, Wendell. Vision and form: the English novel and the emergence of the story. In: MAY, Charles (ed.). The new short story theories. Athens, Ohio: Ohio University, 1994. p. 181-191. KRISTEVA, Julia. Stabat mater. Tradução A. Goldhammer. In: MOI, Toril (ed.). The Kristeva reader. Oxford: Blackwell, 1986 [1977]. p. 160-187. MATTHEWS, Brander. The philosophy of the short-story. Londres: Forgotten, 2015. [1901]. PEREIRA, Lucia Miguel. Dualidade de Virginia Woolf. In: ______. Escritos da maturidade. Rio de Janeiro: Graphia, 2005. [1944] p. 106-110. SELLERS, Susan (ed.). The Cambridge Companion to Virginia Woolf. 2. ed. Cambridge: Cambridge University, 2010. WOOLF, Leonard. Beginning again: an autobiography of the years 1911 to 1918. New York: Harvest, 1975. [1964] WOOLF, Leonard. Editorial Preface. In: WOOLF, Virginia; WOOLF, Leonard (eds.). Granite and rainbow. Londres: Harcourt, 1958. p. 7-8. WOOLF, Leonard. Foreword. In: WOOLF, Virginia; WOOLF, Leonard (eds.). A haunted house and other stories. Londres: Harcourt, 1944. p. v-vi. WOOLF, Virginia. A haunted house. In: WOOLF, Virginia; WOOLF, Leonard (eds.). A haunted house and other stories. Londres: Harcourt, 1944 [1921]. p. 3-5. WOOLF, Virginia. A room of one’s own & Three guineas. Londres: Oxford University, 1992 [1929] [1938]. WOOLF, Virginia. A sketch of the past. In: WOOLF, Virginia; SCHULKIND, Jeanne (eds.). Moments of being. London: Harcourt Brace, 1985 [1976]. p. 64-159. WOOLF, Virginia. Casa assombrada. In: WOOLF, Virginia. Contos completos. Tradução Leonardo Fróes. São Paulo: Cosac Naify, 2005 [1921]. p. 162-165. WOOLF, Virginia. Granite and rainbow, ed. Leonard Woolf. Londres: Harcourt, 1958. WOOLF, Virginia. Jacob’s room. Oxford: Oxford University, 2008 [1922]. WOOLF, Virginia. Kew gardens. In: WOOLF, Virginia; WOOLF, Leonard (eds.). A haunted house and other stories. Londres: Harcourt, 1944 [1919]. p. 28-36. WOOLF, Virginia. Men and women. In: WOOLF, Virginia; BARRETT, Michele (eds.). Women and writing. Londres: Harcourt, 1979 [1920]. p. 64-68. WOOLF, Virginia. Modern fiction. In: WOOLF, Virginia. The common reader: first series. Londres: Vintage, 2003 [1925]. p. 146-154. WOOLF, Virginia. Monday or Tuesday. Londres: The Hogarth, 1921. WOOLF, Virginia. Night and day. ed. Michael Whitworth. Cambridge: Cambridge University, 2018. WOOLF, Virginia. Professions for women. In: WOOLF, Virginia; WOOLF, Leonard (eds.). The death of the moth and other essays. Londres: Harcourt, 1942 [1931]. WOOLF, Virginia. The complete shorter fiction of Virginia Woolf. ed. Susan Dick. Orlando: Harcourt, 2006 [1985]. WOOLF, Virginia. The diary of Virginia Woolf, ed. Anne Olivier Bell, 5 vols. New York: Penguin, 1979-1985 [1977-1984]. WOOLF, Virginia. The letters of Virginia Woolf, ed. Nigel Nicolson, 6 vols. Londres: The Hogarth, 1975-1980. WOOLF, Virginia. The mark on the wall. In: WOOLF, Virginia; WOOLF, Leonard (eds.). A haunted house and other stories. Londres: Harcourt, 1944 [1921]. p. 37-47. WOOLF, Virginia. Thoughts on peace in an air raid. In: ______. The death of the moth and other essays, ed. Leonard Woolf. Londres: Harcourt Brace Jovanovich, 1942. [1940] WOOLF, Virginia. The voyage out. Oxford: Oxford University, 2009 [1915]. WOOLF, Virginia. The waves. Oxford: Oxford University, 1992 [1931].

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Jacikevičius, A. "PSICHOLOGIJOS RAIDA TARYBŲ LIETUVOJE." Psichologija 9, no. 1 (January 6, 2016): 5–18. http://dx.doi.org/10.15388/psichol.1968.9.8915.

Full text

Abstract:

Straipsnis skirtas tarybų valdžios atstatymo Lietuvoje dvidešimtmečiui. Jame atskleidžiami kai kurie reakcingi idealistinės psichologijos buržuazinėje Lietuvoje bruožai ir apžvelgiama materialistinės psichologijos raida pirmaisiais tarybų valdžios metais (1940 – 1941 m.). Pokarinis psichologijos raidos periodas dalijamas į du etapus:1) psichologijos dėstymo tobulinimo ir psichologinių kadrų rengimo tobulinimo etapas (1945 – 1955 m.); 2) psichologijos mokslo tyrimų raidos etapas (1956 – 1965 m.). Greitas psichologinių tyrimų augimas Tarybų Lietuvoje tapo įmanomas todėl, kad, pirma, atkūrus tarybų valdžią, psichologija išsilaisvino nuo įvairių idealistinių klaidžiojimų, antra, ji vystėsi kaip kokybiškai naujos tarybinės psichologijos sudėtinė dalis, trečia, jai padėjo daugelis žinomų Tarybų Sąjungos psichologų ir ketvirta, ji išsaugojo jai būdingas eksperimentinės psichologijos tradicijas, susiformavusias dar XX amžiaus pradžioje ir tarybiniais metais įtvirtintas žymiausių lietuvių psichologų J. Vabalo – Gudaičio ir A. Gučo moksliniais darbais ir organizacinėmis pastangomis.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

MOLINERI, CARLOS, and FREDERICO F. SALLES. "Review of selected species of Campsurus Eaton 1868 (Ephemeroptera: Polymitarcyidae), with description of eleven new species and a key to male imagos of the genus." Zootaxa 4300, no. 3 (August 3, 2017): 301. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.4300.3.1.

Full text

Abstract:

The type species of the genus Campsurus Eaton 1868, Campsurus latipennis (Walker 1853), is redescribed, and some historical problems about its identity are addressed; notably, specimens had been assigned to two different species almost since its description. The nymph of C. latipennis is described for the first time. The following species are redescribed and/or rediagnosed: C. cuyuniensis Traver 1947, C. essequibo Traver 1947, C. lucidus Needham & Murphy 1924, C. indivisus Ulmer 1942 (=C. duplicatus Spieth 1943 syn. nov., nymph described for the first time here), C. litaninensis Spieth 1943, and C. segnis Needham & Murphy 1924. Eleven new species of Campsurus are described and illustrated: C. salobra sp. nov. (based on male and female imagos), C. nessimiani sp. nov. (based on male imago and nymph), C. dasilvai sp. nov. (based on male imago), C. zunigae sp. nov. (=Campsurus sp. B Traver 1947; based on male imago and nymph), C. pereirae sp. nov. (based on male and female imagos), C. janae sp. nov. (based on male subimago), C. demeni sp. nov. (based on male imago), C. sinamari sp. nov. (based on male and female imagos), C. inusitatus sp. nov. (=Campsurus sp. D Traver 1947; based on male imago), C. cotaxe sp. nov. (based on male and female imagos), and C. povilla sp. nov. (based on male and female imagos, nymph). The unknown female adult of C. amapaensis Molineri & Emmerich 2010 is described for the first time. Campsurus vulturorum Emmerich & Molineri 2011 is reported from Brazil for the first time. A key to separate male imagos of species of Campsurus is provided.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Pereira, Germana Henriques, and Lorena Melo Rabelo. "O PALÁCIO DAS ILUSÕES DA TRADUÇÃO AUSTENIANA:." Belas Infiéis 1, no. 2 (February 28, 2013): 45–71. http://dx.doi.org/10.26512/belasinfieis.v1.n2.2012.11202.

Full text

Abstract:

Nas décadas de 1930 e 1940, o mercado editorial brasileiro passou por sérias crises e mudanças, as quais acabaram contribuindo para o crescimento da tradução no país, transformando essas décadas na Era de Ouro da tradução. Esta pesquisa, vinculada ao projeto “Tradução e sistema literário – história da tradução no Brasil: a tradução dos clássicos e os escritores/tradutores”, objetiva investigar esse período e sua importância para a história da tradução no Brasil, juntamente com o lugar ocupado pela Editora José Olympio nesse contexto com relação aos clássicos literários estrangeiros traduzidos por autores brasileiros. Em um segundo momento, analisaremos as traduções de duas das obras de Jane Austen publicadas pela José Olympio na Coleção Fogos Cruzados, Orgulho e preconceito, traduzida por Lúcio Cardoso, em 1941, e Mansfield Park, traduzida por Rachel de Queiroz, em 1942. Será feito um estudo comparativo das obras com suas traduções mais recentes, a de Orgulho e preconceito por Alexandre Barbosa de Souza (Penguin Companhia, 2011), e a de Mansfield Park de Mariana Menezes Neumann (BestBolso, 2011). Com isso, pretendemos analisar a apresentação da obra traduzida em relação à sua economia estética e aos paratextos editoriais.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Kaczorowski, Włodzimierz. "Profesor Leszek Winowski (1910–1979), kanonista, historyk państwa i prawa. W 110. rocznicę urodzin i 40. rocznicę śmierci." Opolskie Studia Administracyjno-Prawne 18, no. 1 (August 27, 2020): 175–88. http://dx.doi.org/10.25167/osap.2172.

Full text

Abstract:

Prof. Leszek Józef Egidiusz Winowski urodził się 23 stycznia 1910 r. na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej w Skałacie w województwie tarnopolskim. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie uzyskał magisterium (1932), doktorat (1935), a w 1936 r. podjął pracę naukową w Katedrze Prawa Kościelnego; od 1942 r. prowadził działalność konspiracyjną we Lwowie, współpracował z Instytutem Bałtyckim w Sopocie; w Olsztynie zorganizował Ekspozyturę Instytutu Bałtyckiego na Okręg Mazurski. W 1945 r. Winowski podjął pracę na Wydziale Prawno-Administracyjnym Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1974 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Jednocześnie pracował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w latach 1945–1946 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa i Nauk Społecznych; po jego likwidacji pracował na Wydziale Prawa Kanonicznego, gdzie wykładał prawo rzymskie i prawo wyznaniowe. W 1957 r. Winowskizrezygnował z pracy na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1957–1968 Winowski pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, równocześnie będąc zatrudniony na Uniwersytecie Wrocławskim.W dziedzinie badań naukowych prowadzonych przez prof. Leszka Winowskiego można wyodrębnić trzy główne kierunki. Były to badania nad położeniem prawnym innowierców od najdawniejszego średniowiecza; nad państwem i prawem islamu; wreszcie nad dziejami Kościoła na Śląsku. Prof. Leszek Winowski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, był członkiem wielu towarzystw naukowych. Zmarł 16 listopada 1979 r. we Wrocławiu.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Falconer, Kenneth, Peter M. Gruber, Adam Ostaszewski, and Trevor Stuart. "Claude Ambrose Rogers. 1 November 1920 — 5 December 2005." Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 61 (January 2015): 403–35. http://dx.doi.org/10.1098/rsbm.2015.0007.

Full text

Abstract:

Claude Ambrose Rogers and his identical twin brother, Stephen Clifford, were born in Cambridge in 1920 and came from a long scientific heritage. Their great-great-grandfather, Davies Gilbert, was President of the Royal Society from 1827 to 1830; their father was a Fellow of the Society and distinguished for his work in tropical medicine. After attending boarding school at Berkhamsted with his twin brother from the age of 8 years, Ambrose, who had developed very different scientific interests from those of his father, entered University College London in 1938 to study mathematics. He completed the course in 1940 and graduated in 1941 with first-class honours, by which time the UK had been at war with Germany for two years. He joined the Applied Ballistics Branch of the Ministry of Supply in 1940, where he worked until 1945, apparently on calculations using radar data to direct anti-aircraft fire. However, this did not lead to research interests in applied mathematics, but rather to several areas of pure mathematics. Ambrose's PhD research was at Birkbeck College, London, under the supervision of L. S. Bosanquet and R. G. Cooke. Although his first paper was a short note on linear transformations of convergent series, his substantive early work was on the geometry of numbers. Later, Rogers became known for his very wide interests in mathematics, including not only geometry of numbers but also Hausdorff measures, convexity and analytic sets, as described in this memoir. Ambrose was married in 1952 to Joan North, and they had two daughters, Jane and Petra, to form a happy family.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Shear, William A. "Jane Gray (1929–2000)." Nature 405, no. 6782 (May 2000): 34. http://dx.doi.org/10.1038/35011189.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Valsami-Jones, Eugenia. "Jane Plant (1945–2016)." Mineralogical Magazine 80, no. 6 (October 2016): 1145–47. http://dx.doi.org/10.1180/minmag.2016.080.142.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

S.A. "Jane Kenrick 1946–1988." History Workshop Journal 29, no. 1 (1990): 223–24. http://dx.doi.org/10.1093/hwj/29.1.223.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Douzou, Laurent, and Alya Aglan. "Memoires resistantes. Histoire du reseau Jade-Fitzroy, 1940-1944." Vingtième Siècle. Revue d'histoire, no. 44 (October 1994): 159. http://dx.doi.org/10.2307/3771282.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Dubicki, Andrzej, and Tadeusz Dubicki. "Misja ppłk. dypl. Jana Kowalewskiego w Portugalii (1940–1944)." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 105 (December 30, 2019): 125–42. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.105.08.

Full text

Abstract:

W ramach Akcji Kontynentalnej ppłk Jan Kowalewski prowadził działania mogące wydostać (wyprowadzić) z sojuszu z III Rzeszą: Włochy, Rumunię i Węgry. Była to działalność znana i popierana przez polskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oraz stronę brytyjską, która ją finansowała. Centrala operacji znajdowała się w neutralnej Lizbonie. W odniesieniu do Rumunii ppłk Kowalewski miał szczególne możliwości działania – jako były attaché wojskowy RP w Bukareszcie. Docierał do różnych ugrupowań rumuńskich polityków, emigracji, opozycji krajowej i sfer rządowych. Propozycje polskie zawierały ofertę powojennej federacji państw Europy Środkowej. Ustalano warunki kapitulacji na froncie. Działalność ppłk. Kowalewskiego została przerwana na początku 1944 r. decyzją władz brytyjskich, które obawiały się reakcji władz sowieckich na próbę utworzenia bloku państw europejskich na bazie antykomunistycznej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Schneider, Fred E. "Mary Jane Schneider, 1941–2014." Plains Anthropologist 61, no. 237 (January 2, 2016): 101–6. http://dx.doi.org/10.1080/00320447.2016.1147258.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Philips, Susan U. "Jane H. Hill (1939–2018)." American Anthropologist 122, no. 2 (June 2020): 421–24. http://dx.doi.org/10.1111/aman.13407.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

Cooper, Janice L., and Morris Ardoin. "Obituary: Jane Knitzer (1941–2009)." American Journal of Orthopsychiatry 79, no. 4 (2009): 439–40. http://dx.doi.org/10.1037/a0017342.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Antoszczyk, Bożenna. "O rodzinie Siemiątkowskich. Część II. Dwór w Wojsławicach i jego mieszkańcy na fotografii, w pamiętnikach i wspomnieniach rodzinnych." Biuletyn Szadkowski, no. 17 (November 20, 2017): 29–53. http://dx.doi.org/10.18778/1643-0700.17.02.

Full text

Abstract:

Helena z Walewskich (1881–1956) i Antoni (1868–1952) Siemiątkowscy herbu Jastrzębiec byli właścicielami majątków Wojsławice i Tymienice do wybuchu II wojny światowej. Ich siedzibą był pałac w Wojsławicach zbudowany w latach 1900–1902, skąd zostali usunięci we wrześniu 1939 r. Mieli trzech synów: Bolesława (1901–1935), Józefa (1904–1939), Jana (1909–1958) oraz córkę Marię (1903–1979). Część II opowieści o rodzinie Siemiątkowskich zawiera wspomnienie Heleny z Walewskich Siemiątkowskiej o dzieciństwie i tragicznej śmierci syna Bolesława, który został ranny w niewyjaśnionych okolicznościach. W pałacu w Wojsławicach zamieszkiwali do września 1939 r. córka Maria z Siemiątkowskich Klińska z trojgiem dzieci (Jan, Maria Antonina zw. Tereską, Zofia Klińscy) oraz syn Jan Siemiątkowski. Opracowanie ukazuje życie mieszkańców wojsławickiego dworu nie tylko w okresie międzywojennym ale również przedstawia losy rodziny Siemiątkowskich z dala od rodzinnego gniazda, w nowej nieprzyjaznej powojennej rzeczywistości.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Rędziński, Kazimierz. "Society of the Jewish Students of Philosophy of Jan Kazimierz University in Lviv (1919–1939)." Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Rocznik Polsko-Ukraiński 20 (2018): 11–35. http://dx.doi.org/10.16926/rpu.2018.20.01.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Zoccatelli, PierLuigi. "Note A Margine Dell'Influsso Di G.I. Gurdjieff Su Samael Aun Weor." Aries 5, no. 2 (2005): 255–75. http://dx.doi.org/10.1163/1570059054761686.

Full text

Abstract:

AbstractGeorge Ivanovitch Gurdjieff (1866-1949) plays a special role among the key figures of contemporary esotericism. While he always refused to be identified as “a master”, and did not particularly like the word “esotericism” either, Gurdjieff was uniquely infiuential not only on subsequent Western esotericism, but on literature, architecture, music and the arts in general as well. It is true, on the other hand, that followers, schools and independent disciples each interpreted Gurdjieff's teachings in very different ways. The article discusses Gurdjieff's infiuence on a lesser known, but quite important esoteric author, the Colombian master Samael Aun Weor (1917-1997), who established a “Gnostic Movement” which today is present in a number of different countries and has several thousands of followers. Neither Gurdjieff nor Weor left behind a single group or movement. Instead, their followers split up into a dozen different organizations, as also happened with the followers of other masters within the framework of Western esotericism, where a characteristic “genealogical hypertrophy” often leads to endless claims of legitimacy and schisms. Both Gurdjieff and Weor may also be studied in terms of the “charisma of the book”, a category Jane Williams-Hogan introduced with reference to Emanuel Swedenborg (1688-1772), i.e. their books generated a plethora of organized movements even beyond the presumed intentions of their authors. What is perhaps new in this article is that it discusses Gurdjieff's profound infiuence on Weor. This infiuence is rarely acknowledged, and in fact the crucial element of Weor's system, i.e. sexual magic, is not a central feature in most of the movements claiming Gurdjieff's heritage. Yet, a doctrine of sexuality as a pre-eminent kind of relation with the sacred, and as a means of achieving higher states of consciousness, is far from absent in Gurdjieff's writings. In fact, several of Weor's ideas about the use and manipulation of sexual energies appear to be taken literally from Gurdjieff. A study of Weor thus may be especially significant in order to address an aspect of Gurdjieff which was never adequately discussed in the large international corpus of publications about his teachings.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Morrison, Heidi, James S. Finley, Daniel Owen Spence, Aaron Hatley, Rachael Squire, Michael Ra-shon Hall, Stéphanie Vincent-Geslin, Sibo Chen, Tawny Andersen, and Stéphanie Ponsavady. "Book Reviews." Transfers 6, no. 1 (March 1, 2016): 131–50. http://dx.doi.org/10.3167/trans.2016.060114.

Full text

Abstract:

Oded Löwenheim, The Politics of the Trail: Reflexive Mountain Biking along the Frontier of Jerusalem (Heidi Morrison)Judith Madera, Black Atlas: Geography and Flow in Nineteenth-Century African American Literature (James S. Finley)Jane Carey and Jane Lydon, eds., Indigenous Networks: Mobility, Connections and Exchange (Daniel Owen Spence)Gijs Mom, Atlantic Automobilism: Emergence and Persistence of the Car, 1895–1940 (Aaron Hatley)Nicole Starosielski, The Undersea Network (Rachael Squire)Sarah Jane Cervenak, Wandering: Philosophical Performances of Racial and Sexual Freedom (Michael Ra-shon Hall)Yasmine Abbas, Le néo-nomadisme: mobilités, partage, transformations identitaires et urbaines (Stéphanie Vincent-Geslin)Suzan Ilcan, Mobilities, Knowledge, and Social Justice (Sibo Chen)Lesley Murray and Sara Upstone, eds., Researching and Representing Mobilities: Transdisciplinary Encounters (Tawny Andersen)Novel Review Michel Houellebecq, Soumission (Stéphanie Ponsavady)

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Dopson, Laurence. "Jane macdonald nurse and campaigner 1948– 2009." Nursing Standard 24, no. 2 (September 16, 2009): 33. http://dx.doi.org/10.7748/ns.24.2.33.s48.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Sweeney, Thomas J. "In Memoriam: Jane E. Myers (1948–2014)." Journal of Individual Psychology 71, no. 3 (2015): 233–35. http://dx.doi.org/10.1353/jip.2015.0026.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Cook, Daniel. "Jane Austen and Her Readers, 1786-1945." Women's Writing 24, no. 3 (May 9, 2017): 382–84. http://dx.doi.org/10.1080/09699082.2017.1323716.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Brooks, Jane. "Nursing typhus victims in the Second World War, 1942-1944: a discussion paper." Journal of Advanced Nursing 70, no. 7 (November 21, 2013): 1510–19. http://dx.doi.org/10.1111/jan.12314.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Heim, G. "Pierre Janet (1859-1947)." Der Nervenarzt 70, no. 11 (November 5, 1999): 1019–24. http://dx.doi.org/10.1007/s001150050532.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Heim, Gerhard, and Karl-Ernst Bühler. "Pierre Janet (1859-1947)." Psychosomatik und Konsiliarpsychiatrie 2, no. 4 (November 2008): 186–89. http://dx.doi.org/10.1007/s11800-008-0124-2.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Nowiński, Janusz. "Cztery wczesne wizerunki Chrystusa Miłosiernego: rysunek S. Kreduszyńskiego, fresk Felicjana Szczęsnego Kowarskiego w Hołubli, obrazy Henryka Uziembły w Lądzie i Jana Wałacha w Czerwińsku." Artifex Novus, no. 1 (April 27, 2020): 62–79. http://dx.doi.org/10.21697/an.6322.

Full text

Abstract:

Wizerunek Chrystusa Miłosiernego jest dzisiaj znany i propagowany w dwóch wersjach malarskich. Pierwsza, to obraz namalowany w Wilnie w 1934 przez Eugeniusza Kazimirowskiego pod kierunkiem św. Faustyny Kowalskiej, która udzielała malarzowi szczegółowych wskazówek odnośnie do wyglądu powstającego wizerunku Chrystusa. Druga, bardziej znana wersja, to obraz Jezusa Miłosiernego Adolfa Hyły, namalowany w 1944 r. do kaplicy Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Procesowi kształtowania się kultu Miłosierdzia Bożego, zwłaszcza w jego początkach podczas II wojny światowej i bezpośrednio po niej, towarzyszyło wiele przedstawień Chrystusa Miłosiernego. Przedstawienia te bardzo często odbiegały od wzorcowego wizerunku opisanego przez św. siostrę Faustynę Kowalską i obrazu namalowanego według jej wskazówek przez Kazimirowskiego. W tym opracowaniu zostały zaprezentowane cztery wczesne przykłady ilustracji wizerunku Chrystusa Miłosiernego, związane z rodzącym się kultem Miłosierdzia Bożego i dokumentujące proces kształtowania się ikonografii tematu. Rysunek S. Kreduszyńskiego (il. 1) i akwarela Aleksandra Maja (il. 2) dokumentują kult wizerunku Jezusa Miłosiernego podczas II wojny światowej, a zwłaszcza w czasie Powstania Warszawskiego. Świadectwem popularności wizerunku Jezusa Miłosiernego w czasie wojny jest też fresk Felicjana Szczęsnego-Kowarskiego w kościele parafialnym w Hołubli z 1943 r. (il. 4, 5). Obraz krakowskiego malarza Henryka Uziembły z 1942 r., obecnie w kościele parafialnym w Lądzie (il. 6), jest pierwszym przedstawieniem Chrystusa Miłosiernego na tle pejzażu, wyraźnie odbiegającym od wizji siostry Faustyny zilustrowanej w obrazie Kazimirowskiego. Na obrazie Uziembły wzorował się Adolf Hyła malując w 1944 r. obraz dla sióstr w Krakowie-Łagiewnikach (il. 7). W 1952 r. malarz dokonał korekty obrazu, zamalowując pejzażowe tło. Obraz Jana Wałacha, namalowany w 1952 r. do kaplicy salezjańskiego nowicjatu w Czerwińsku, ukazuje Chrystusa Miłosiernego unoszącego się nad światem (il. 8). W takiej postaci obraz nawiązuje do wizji jaką św. siostra Faustyna otrzymała w 1935 r. podczas nabożeństwa przy Ostrej Bramie w Wilnie, gdy po raz pierwszy został publicznie ukazany obraz Chrystusa Miłosiernego. Four Early Effigies of Merciful Jesus: drawing by S. Kreduszyński, fresco by Felicjan Szczęsny Kowarski in Hołubla, painting by Henryk Uziembło in Ląd, and that by Jan Wałach in Czerwińsk. The effigy of Merciful Jesus, epitomizing Divine Mercy, is today known and promoted in two painterly versions. The first was that executed in Vilnius in 1934 by Eugeniusz Kazimirowski under the guidance of St Faustina Kowalska, who gave the painter detailed information on the appearance of the effigy while it was being created. The second, a more popular version, is the painting of Merciful Jesus by Adolf Hyła executed in 1944 for the chapel of the Congregation of the Sisters of Our Lady of Mercy at Cracow-Łagiewniki. The process of the formation of the cult of Divine Mercy, particularly at its early stage, during WW II and immediately afterwards, was accompanied by numerous effigies of Merciful Jesus, some of them often distanced from the model described by St Sister Faustina Kowalska and the work painted under her guidance by Kazimirowski. The study presents four early examples of the effigy of Merciful Jesus related to the emerging cult of Divine Mercy and documenting the process of the topic’s iconography formation. Kreduszyński’s drawing (Fig.1) and Maj’s water-colour (Fig. 2) are records of the cult of Divine Mercy during WW II, and particularly during the Warsaw Uprising. The popularity of the effigy of Merciful Jesus during the war is testified by Felicjan Szczęsny-Kowarski’s 1943 fresco in the Parish Church at Hołubla (Figs. 4,5). The 1942 work of the Cracow painter Henryk Uziembło, currently in the Ląd Parish Church (Fig. 6), is the first effigy of Merciful Jesus against landscape, clearly distant from the vision of Sister Faustina illustrated in Kazimirowski’s painting. It was Uziembło’s work that served as the model for Adolf Hyła who executed the effigy for the Cracow-Łagiewniki Sisters in 1944 (Fig. 7). Painting over the landscaped background, the artist corrected his work in 1952. In turn, Jan Wałach’s 1952 painting for the Salesian novitiate chapel in Czerwińsk shows Merciful Jesus rising above the world (Fig. 8). In this form, it echoes the vision St Sister Faustina had in 1935 during the Mass at the Vilnius Gate of Dawn when the effigy of Merciful Jesus was first presented to the public.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Krochmal, Anna. "„Czarodziej klawiatury” w świecie dyplomacji. Rola Ignacego Jana Paderewskiego w walce o polskie granice (1919-1920)." Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL 17 (November 12, 2020): 27–59. http://dx.doi.org/10.18290/teka.20.3.

Full text

Abstract:

Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) – światowej sławy pianista, kompozytor, polityk oraz mąż stanu i dyplomata odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu się odrodzonego państwa polskiego i jego granic. Aktywną działalność polityczną podjął w okresie pierwszej wojny światowej. W latach 1915-1918 pozyskał dla sprawy polskiej prezydenta Stanów Zjednoczonych, Woodrowa Wilsona i jego najbliższe otoczenie polityczne oraz ponad 4-milionową Polonię amerykańską. Realny wpływ na kształtowanie się terytorium i granic państwa polskiego zyskał po objęciu urzędu premiera polskiego rządu i ministra spraw zagranicznych, co miało miejsce 16 stycznia 1919 r. Doprowadził on do uznania odrodzonego państwa polskiego na arenie międzynarodowej przez Stany Zjednoczone (30 stycznia 1919 r.), Francję (23 lutego), Wielką Brytanię (25 lutego), Włochy (27 lutego), a następnie inne państwa. Reprezentował Polskę w Paryżu jako delegat na konferencję pokojową. W trakcie kilku miesięcy obrad walczył o włączenie do państwa polskiego Galicji Wschodniej, Śląska Cieszyńskiego i Górnego Śląska oraz Gdańska wraz z Pomorzem. Wspierali go w tych działaniach znani polscy uczeni, zarówno historycy (Szymon Askenazy, Oskar Halecki, Władysław Konopczyński), jak i geografowie (Eugeniusz Romer). Razem z Romanem Dmowskim podpisał w Wersalu w dniu 28 czerwca 1919 r. traktat pokojowy kończący I wojnę światową. Po rezygnacji z funkcji premiera w dniu 9 grudnia 1919 r. i wyjeździe z kraju, nadal interesował się sprawami polskimi. Do działalności politycznej powrócił w okresie inwazji bolszewickiej na Polskę. Od lipca 1920 r. do maja 1921 r. był na prośbę rządu polskiego i naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego polskim delegatem na konferencje międzynarodowe oraz przedstawicielem przy Lidze Narodów.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Görner, Rüdiger. "Jane Goldman, Modernism, 1910–1945. Image to Apocalypse." Comparative Critical Studies 3, no. 3 (October 2006): 419–22. http://dx.doi.org/10.3366/ccs.2006.3.3.419.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Wiebe, Katja, and Nikola von Merveldt. "Válečné Dĕtství a Mládí (1939–1945) V Literatuře a Publicistice ed. by Jana Čeňková." Bookbird: A Journal of International Children's Literature 56, no. 3 (2018): 67–68. http://dx.doi.org/10.1353/bkb.2018.0051.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Petrauskienė, Aistė, and Vykintas Vaitkevičius. "KELYJE Į 1949 METŲ PARTIZANŲ VADŲ SUSITIKIMĄ." Lietuvos istorijos studijos 34 (January 1, 2014): 104–30. http://dx.doi.org/10.15388/lis.2014.0.5036.

Full text

Abstract:

2012 m. pradėti kompleksiniai Lietuvos partizanų ryšininkų ir rėmėjų Sajų sodybos Balandiškyje ir 1949 m. vasarį vykusio visos Lietuvos partizanų vadų susitikimo (toliau – Susitikimo) tyrimai tęsiasi. Prielaidą, jog Susitikimo dalyviai tuo pačiu metu dirbo keliose vietose – Minaičių Ramovėje ir Balandiškio Vandenyne – patvirtino 1952 m. partizanų spaudoje paskelbtas Juozo Šibailos (1905–1953) straipsnis. Jame istorinių įvykių dalyvis ne tik pakiliai papasakojo apie 1949 m. vasario 16-osios šventę „lietuviškoj ramovėj [Ramove buvo vadinamas Minaičių bunkeris – Aut.]“, bet ir nusakė Susitikimo darbo pobūdį: „Dirbom p a s i s k i r s t ę komisijomis. Bendruose posėdžiuose komisijų darbus sutikslinę, juos tvirtindavome.“

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

Messing, Jacqueline, and Jennifer Roth‐Gordon. "“For Jane, no language was ever alone”: A tribute to Jane H. Hill (1939–2018)." Journal of Sociolinguistics 23, no. 2 (March 5, 2019): 215–19. http://dx.doi.org/10.1111/josl.12333.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

Plečkaitis, Romanas. "Vilniaus universiteto Filosofijos fakultetui 420 metų." Problemos 57 (September 29, 2014): 9–16. http://dx.doi.org/10.15388/problemos.2000.57.6817.

Full text

Abstract:

Straipsnyje glaustai apžvelgiama Vilniaus universiteto Filosofijos fakulteto istorija. Pateikiama jo priešistorė – filosofijos studijos Vilniaus jėzuitų kolegijoje. Kartu su universitetu įkurtas Filosofijos fakultetas sukūrė pasauliečių filosofinį lavinimą. Jame puoselėta aukšto lygio logikos teorija, išsaugojusi viduramžių logikos naujoves. Gamtos filosofija aškino materiją, judėjimą, erdvę, laiką, begalybę, kontinuumą, priežastingumą, Aptariamos scholastinės psichologijos, kosmologijos kursų, politikos teoretikų problemos. Naujas filosofijos raidos laikotarpis buvo Apšvietos epocha: fakultete buvo supažindinama su naujujų amžių filosofijos teorijomis – empirizmu ir racionalizmu, su F. Bacono, J. Locke'o, R. Descarteso, G. Leibnizo ir kitų autorių pažiūromis. Į tuometinės filosofijos studijas įėjo ir naujųjų amžių gamtos mokslai. Edukacinė komisija panaikino Filosofijos fakultetą ir išbraukė filosofiją iš studijų programų. Fakulteto nebuvo ir XIX amžiuje, jis nebuvo įkurtas ir lenkiškame Stepono Batoro universitete (1919–1939). Sovietų okupacija Lietuvoje sugriovė filosofijos tradiciją – tik 1989 m. buvo atkurtas Filosofijos fakultetas Vilniaus universitete.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Pétursson, Magnús. "Janez Orešniks Beitrag zur Ergorschung der Isländischen Sprache." Linguistica 26, no. 1 (December 1, 1986): 159–70. http://dx.doi.org/10.4312/linguistica.26.1.159-170.

Full text

Abstract:

Die Veröffentlichung eines neuen Buches über das moderne Isliindisch ist ohne Zweifel ein bedeutendes Ereignis. Es ist nicht deshalb bedeutend, weil es selten vor kommt, sondern auch deshalb, weil die Erforschung der modernen isHindischen Sprache erst in den Anfiingen steckt. Es gibt bisher nur eine relativ geringe Anzahl von Arbeiten über die moderne gesprochene Sprache und nur wenige von diesen Ar beiten sind unbefangen, d. h. versuchen die Sprache zu beschreiben, wie sie wirklich ist. Meistens steHen diese Arbeiten die Sprache dar, wie sie sein soHte, d. h. norma tiv, nach einer Norm, die der Forscher sich selbst gesetzt hat oder der sich der For scher anzupassen versucht. Ein gutes Beispiel für einen derartigen Ansatz sind die Untersuchungen von Björn Guofinnsson zu Aussprachevarianten in Island (Guo finnsson 1946, 1947, 1964), die hier steHvertretend zitiert seien, aber die Beispiele ließen sich vermehren. Die Aufgabe eines Forschers ist nicht die HersteHung einer Norm. Er soll auch nicht die Sprache so beschreiben, wie sie nach seiner Meinung zu sein hat. Er soH beobachten, wie die Sprache in der täglichen Situation verwendet wird, under soH versuchen zu beschreiben, wie diese Verwendung vor sich geht. Sei ne Daten müssen möglichst objektiv gesammelt sein, und seine Interpretation darf die Objektivität der Daten nicht verletzen.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Iwan, Dariusz, and Piotr Daszkiewicz. "Szymon Tenenbaum (1892-1941) - życiorys spisany na entomologicznej etykiecie." Kosmos 70, no. 2 (September 12, 2021): 147–55. http://dx.doi.org/10.36921/kos.2021_2781.

Full text

Abstract:

Szymon Tenenbaum urodził się 31 stycznia 1892 w Warszawie w rodzinie pochodzenia żydowskiego. Jego żona, Eleonora, w 1947 roku przekazała Państwowemu Muzeum Zoologicznemu zarówno księgozbiór, jak i kolekcję chrząszczy, które stanowiły własność rodziny. Rodziny, która doświadczyła tragedii holokaustu, przeżyła tylko żona słynnego entomologa. Tenenbaum związany był z PMZ w okresie 20-lecia międzywojennego, nie tylko jako członek korespondent, ale również naukowiec, który ratował i porządkował zbiory entomologiczne po pożarze w 1935 roku a także autor kolekcji zoologicznej, o wyjątkowym znaczeniu, wybiegającym poza wartość naukową zwykłych kolekcji owadów. Tenenbaum zmarł w getcie warszawskim 29 listopada 1941 roku, jednak jego zbiór chrząszczy przetrwał II wojnę światową chroniony w Ogrodzie Zoologicznym w Warszawie w Willi pod zwariowana gwiazdą. Dom ten odegrał istotną rolę przy wyprowadzeniu z getta i uratowaniu wielu osób przez Jana i Antoninę Żabińskich. W czasie Powstania Warszawskiego kolekcja Tenenbauma przechowywana była w piwnicy budynku PMZ przy ulicy Wilczej 64 w Warszawie. Zbiór ponad 250000 etykiet muzealnych dołączonych do okazów chrząszczy stanowi olbrzymi zasób danych umożliwiających odtworzenie miejsc i dat pobytu wielkiego entomologa, a także ustalenie jego współpracowników. W kolekcji Tenenbauma, jako nabytki, znajdują się również okazy pozyskiwane w czasach Gabinetu Zoologicznego przez najwybitniejszych polskich przyrodników takich jak Antoni Waga, Władysław Taczanowski, Ksawery i Aleksander Braniccy, Benedykt Dybowski, Konstanty Jelski, Ludwik Hildt. Okazy te są jednymi z nielicznych jakie zachowały się w polskich kolekcjach. W 1944 roku, po upadku Powstania Warszawskiego, Niemcy celowo podpalili budynek Muzeum i zniszczyli najcenniejsze polskie zbiory entomologiczne. Straty materialne i osobowe PMZ doskonale oddają ogólny obraz zniszczeń nauki polskiej w czasie II wojny światowej, których skutki odczuwalne są do dnia dzisiejszego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Navidi, Ute. "Janet Dalglish, MBE (1919–2007)." Journal of Playwork Practice 2, no. 2 (November 27, 2015): 205–10. http://dx.doi.org/10.1332/205316215x14454245885195.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

van Bemmel, Jan, Marion Ball, and Arie Hasman. "Remembering Jana Zvárová (1943-2017)." Yearbook of Medical Informatics 26, no. 01 (2017): 3. http://dx.doi.org/10.1055/s-0037-1606476.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

Hurst, G. M. "Janet Akyuz Mattei, 1943-2004." Astronomy & Geophysics 45, no. 3 (June 1, 2004): 3.40—a—3.41. http://dx.doi.org/10.1093/astrog/45.3.3.40-a.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Matthews, Lee H., and Antonio E. Puente. "Janet Rogers Matthews (1944–2019)." American Psychologist 75, no. 3 (April 2020): 414. http://dx.doi.org/10.1037/amp0000529.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

Hawkins, Joellen W., and John Charles Watson. "Public Health Nursing Pioneer: Jane Elizabeth Hitchcock 1863-1939." Public Health Nursing 20, no. 3 (May 2003): 167–76. http://dx.doi.org/10.1046/j.0737-1209.20303.x.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Kroskrity, Paul V. "Jane H. Hill: (27 October 1939–2 November 2018)." Journal of Anthropological Research 75, no. 2 (June 2019): 153–56. http://dx.doi.org/10.1086/702795.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Głowacka-Sobiech, Edyta. "Na wygnanie do Tarnopola. Wspomnienia Jana Zamorskiego (1874–1948), oprac. J. Szablicka-Żak, Wyd. Goldruk, b.r. i m. w., ss. 115." Biuletyn Historii Wychowania, no. 26 (March 10, 2019): 141–42. http://dx.doi.org/10.14746/bhw.2010.26.15.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

De Lauretis, Teresa. "I Walked with a Zombie: Colonialismo e intertextualidad." EU-topías. Revista de interculturalidad, comunicación y estudios europeos 21 (June 30, 2021): 23. http://dx.doi.org/10.7203/eutopias.21.21262.

Full text

Abstract:

Este artículo trata de algunos usos de la intertextualidad entre el cine y la literatura. I Walked with a Zombie (1943) es la segunda de las nueve películas producidas por Val Lewton que dieron forma al género de terror y tuvieron una influencia duradera en el lenguaje cinematográfico. La película, que replantea la clásica novela victoriana Jane Eyre en un escenario caribeño, esboza las fallas de la empresa colonial europea mucho antes de la llegada de los estudios postcoloniales. La novela parcialmente autobiográfica de Jean Rhys, Ancho mar de los Sargazos (1966), reescribe Jane Eyre desde una perspectiva feminista y poscolonial, desde el punto de vista de «la loca del ático». En la novela de Manuel Puig El beso de la mujer araña, el cine y las películas, incluida I Walked with a Zombie, son el medio intertextual para la creación del personaje literario y la figura de un amor que no tiene nombre.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Auerbach, Rachela, Karolina Szymaniak, and Monika Polit. "Treblinka. Reportaż [tłum. i przyp. Karolina Szymaniak, oprac. Monika Polit]." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 8 (December 2, 2012): 21–23. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.626.

Full text

Abstract:

Rachela Auerbach urodziła się 18 grudnia 1903 r. w Łanowcach na Podolu. Otrzymała polskojęzyczne wychowanie i wykształcenie, ale władała też biegle językiem jidysz. W okresie studiów na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza szczególnie zajmowała ją filozofia, historia i psychologia. Znalazła się wśród słuchaczy wykładów profesora Kazimierza Twardowskiego. Należała do Towarzystwa Żydowskich Studentów filozofii UJK. W okresie międzywojennym była jedną z ważnych postaci jidyszystycznego środowiska Lwowa. Redagowała dodatki literackie do gazet codziennych, a także przyczyniła się do powstania pisma „Cusztajer”, gromadzącego na swych łamach galicyjskich twórców piszących w jidysz. W 1933 r. przeniosła się do Warszawy, gdzie aż do wybuchu wojny pracowała jako dziennikarka i krytyczka literacka (pisała między innymi do „Naszego Przeglądu” i do „Literarisze Bleter”) oraz tłumaczka. Reportaż Racheli Auerbach powstał w 1945 roku. Stanowi zapis wrażeń z wizji lokalnej na terenie byłego obozu śmierci w Treblince. W reportaż o tej ekspedycji, która została przeprowadzona 7 listopada 1945 roku, zostały wplecione obrazy i refleksje dotyczące tego, czym była Treblinka. Chcemy podkreślić, że autorka zajmowała się przesłuchiwaniem świadków i badaniem problematyki obozu śmierci w Treblince już od 1942 roku. Choć jej reportaż ma bardziej literacki niż naukowy charakter, fakty w nim opisane pozostają w zgodzie z dzisiejszym stanem naszych badań dotyczących Treblinki.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Journal articles on the topic 'Jane (1949-....)'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles