To see the other types of publications on this topic, follow the link: Judaizm.
Journal articles on the topic 'Judaizm'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Judaizm.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
LISZKA, PIOTR. "ODDZIAŁYWANIE HELLENIZMU NA JUDAIZM." Studia Theologica Varsaviensia 53, no. 2 (September 20, 2016): 161. http://dx.doi.org/10.21697/stv.2015.53.2.09.
Full textAbstract:
Hellenizacja judaizmu jest zjawiskiem, które pojawiło się wraz z nastaniem hellenizmu. Hellenizm określony został jako wynik oddziaływania wielu kultur, zwłaszcza azjatyckich, na rodzimą kulturę grecką, helleńską. Kontakt między Grecją a wieloma kulturami istniał już wcześniej. Podobnie istniał kontakt Izra- ela z wieloma kulturami. Nasilenie oddziaływania nastąpiło w czasach niewoli Babilońskiej. Dla Grecji całkowicie nowy etap rozpoczęły wyprawy Aleksandra Macedońskiego. Wcześniej kontakt Narodu Wybranego z grecką filozofią i mitologią był nieznaczny. Od IV wieku przed Chrystusem oddziaływanie kultury greckiej na judaizm ogarnęło wszelkie dziedziny życia. Nikły strumyk przemienił się w potop. Jednocześnie zmieniło się natężenie oddziaływania i jego jakość. Przyczyna jednego i drugiego była ta sama. Początek zależności politycznej narodu Izraelskiego od Grecji zbiegł się z początkiem przemiany helleńskości w hellenizm.Wpływ hellenizmu na judaizm był wieloraki, ale w istotnej dziedzinie, w wie- rze, niczego nie zmienił. Przekład Biblii na język grecki, pisanie ksiąg biblijnych w języku greckim, mówienie w tym języku i życie w środowisku tworzonym przez Greków, nie zmieniło biblijnego sposobu myślenia i nie zniekształciło objawionej treści.Judaizm nie miał większego wpływu na kulturę grecką. Kultura żydowska została przyjęta przez Greków dopiero wraz z percepcją chrześcijaństwa.
2
Fel, Stanisław, and Magdalena Zdun. "JUDAIZM I EKONOMIA. ZWIĄZEK JUDAIZMU Z ŻYCIEM GOSPODARCZYM." Zeszyty Naukowe KUL 60, no. 2 (November 3, 2020): 253–64. http://dx.doi.org/10.31743/zn.2017.60.2.253-264.
Full textAbstract:
Artykuł podejmuje tematykę związku judaizmu z szeroko rozumianą aktywnością gospodarczą. Przedmiotem rozważań jest typowe dla etyki żydowskiej rozumienie pieniądza, bogactwa, pracy i gospodarczych inicjatyw. Fundamentalne dla życia gospodarczego kwestie ujęte zostają w odniesieniu do ksiąg uznanych za święte i szczególnie ważne w tej religii (Stary Testament, Talmud). Równie ważne są referencje do kulturowych interpretacji judaizmu, w tym do dzieł klasyków tematyki – Jacquessa Attaliego czy Wernera Sombarta. Kluczowym dla tematyki pojęciem jest „bogactwo”, którego znaczenie zostaje wyprowadzone kolejno z Biblii (Księga Wyjścia) i Talmudu. Ostatecznie ekonomika żydowska daje się przedstawić jako wytwór kultury osadzonej i ufundowanej na religii, a majątek zyskuje etyczną legitymizację. Wywód wieńczą historyczne przykłady aktywności gospodarczej Żydów, będące jednocześnie dowodem na wzajemne powiązania bogactwa i religii.
3
Marcinkowski, Roman. "Religia w społecznym kontekście na przykładzie judaizmu talmudycznego." Humanistyka i Przyrodoznawstwo, no. 24 (December 20, 2018): 229–45. http://dx.doi.org/10.31648/hip.2606.
Full textAbstract:
Starożytne teksty judaizmu jasno opisują rozwarstwienie społeczne Izraela i wynikające z tego uwarunkowania religijne. Sposoby i możliwości realizacji religijnej w zależności od pochodzenia określa szczególnie wyraźnie judaizm rabiniczny. Wyższy status społeczny zapewniał większe możliwości samorealizacji religijnej, ale zobowiązywał też do większej odpowiedzialności wobec Boga i społeczności, nakładał również inne obowiązki w zależności od pochodzenia społecznego. Istotę judaizmu rabinicznego, zwanego także talmudycznym od głównego jego dzieła – Talmudu, określa Miszna, stanowiąca obok Gemary, jego zasadniczą i pierwszą część. Miszna zgodnie z jej przeznaczeniem wskazuje sposób życia, który można by ogólnie określić mianem religijnego. Opisuje zarazem życie społeczno-religijne starożytnego Izraela sprzed czasu jej spisania, sięgając niekiedy nawet kilka wieków wstecz.
4
Aleksiejuk, Artur. "Jewish points of views on the animation of the human embryo." Elpis : czasopismo teologiczne Katedry Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku, no. 23-24 (2011): 299–315. http://dx.doi.org/10.15290/elpis.2011.23-24.14.
Full text
5
Marmur, Rabbi Dow. "Witold Tyloch Judaizm." Polin: Studies in Polish Jewry 5, no. 1 (January 1990): 479–81. http://dx.doi.org/10.3828/polin.1990.5.479.
Full text
6
Jędrzejewski, Sylwester. "Judaizm diaspory w okresie Drugiej Świątyni." Seminare. Poszukiwania naukowe 2010, no. 27 (March 31, 2010): 9–27. http://dx.doi.org/10.21852/sem.2010.27.02.
Full text
7
Jędrzejewski, Sylwester. "Judaizm diaspory w okresie drugiej świątyni." Seminare. Poszukiwania naukowe 27 (February 22, 2023): 9–27. http://dx.doi.org/10.21852/sem.2010.27.1.
Full textAbstract:
Diaspora (hebr. gālût), to potoczne określenie określające obecność Żydów poza Ziemią Izraela. Grecki termin „diaspora” jest odpowiednikiem hebrajskiego pojęcia rozproszenia lub rozproszenia w różnych kierunkach. Termin zawiera w sobie złożoność uwarunkowań historycznych, geograficznych, społecznych i kulturowych. Zjawisko diaspory żydowskiej stało się nową rzeczywistością w historii Izraela w okresie Drugiej Świątyni. Rzeczywistość ta została wyrażona w pismach żydowskich, obecnie kwalifikowanych zgodnie z teorią konwergencji i antagonizmu; głównym problemem była kwestia tożsamości żydowskiej w diasporze. Tożsamość ta koncentrowała się na relacji między moralnością żydowską, mającą swe źródło w sumieniu przymierza, a intelektualnymi i uniwersalnymi wartościami kultury hellenistycznej. Konkluzja tego rodzaju badań jest taka, że niemożliwe jest ustalenie uniwersalnej definicji diaspory żydowskiej. Nie da się też wypracować pewnego rodzaju uniwersalnego modelu, który byłby w stanie uchwycić wszystkie aspekty życia Żydów w diasporze.
8
Kindiy, Oleh. "Transformation of education as the precondition of the establishment of episcopal see in Alexandria in second and third century." Vox Patrum 58 (December 15, 2012): 35–48. http://dx.doi.org/10.31743/vp.4067.
Full textAbstract:
Starożytna Aleksandria to kosmopolityczna metropolia, swoiste skrzyżowanie kultur i religii Cesarstwa Rzymskiego oraz uznane centrum naukowe świata antycznego. Tę pozycję miasto zawdzięczało Ptolemeuszom. Owa wyrosła w okresie hellenistycznym stolica wschodniego basenu Morzy Śródziemnego stała się w II i III wieku po Chr. miejscem spotkania trzech najwyżniejszych nurtów religijno-społecznych epoki: hellenizmu, judaizmu i chrystianizmu. Chrześcijanie aleksandryjscy, aby uniezależnić się od silnych wpływów kwitnącego w mieście życia intelektualnego hellenizmu i judaizmu, zostali niejako zmuszeni do stworzenia własnego środowiska intelektualnego, którego podstawą stał się autonomiczny system edukacji. Przy jego tworzeniu szczególne miejsce przypadło judaizmowi. Funkcja nauczyciela, rabbi, niezwykle ważna w judaizmie, została przejęta przez młode chrześcijaństwo aleksandryjskie i zmodyfikowana w duchu grecko-rzymskiej paidei. W konsekwencji powstał swego rodzaju nowy typ chrześcijańskiego nauczyciela-pedagoga. To właśnie hellenistyczny model edukacji, paideia, dopomógł prawdopodobnie chrystianizmowi uniezależnić się od modelu edukacji proponowanej przez judaizm. Było to również ściśle związane z napływem prozelitów helleńskich do młodej wspólnoty aleksandryjskich wyznawców Chrystusa. W konsekwecji nastąpiło w tamtejszym chrześcijaństwie przejście od modelu edukacji judaistycznej do modelu autonomicznego, w którym silna pozycja przypadła „pedagogice” grecko-rzymskiej. Transfomacja ta miała m.in. na celu podniesienie rangi szkolnictwa chrześcijańskiego i uczynienia go atrakcyjnym dla helleńskich prozelitów. Klasyczna paideia pozwoliła chrześcijanom wejść do grona wykształconej społeczność metropolii nad Nilem, a biskupom Aleksandrii – następcom św. Marka – odgrywać ważną rolę w życiu miasta. Owo skrzyżowanie wpływów judaizmu i hellenizmu widać dobrze w twórczości Klemensa Aleksandryjskiego i Orygenesa, których dokonania wzmacniały (mimo wszystko) pozycję lokalnego biskupa. Drugim dowodem krzyżowania się rzeczonych wpływów jest powstanie gnozy chrześcijańskiej. W ten sposób Aleksandria stała się miejscem koegzystencji ortodoksji i heterodoksji w łonie chrystianizmu. Ów system edukacji chrześcijańskiej oparty na gruncie dziedzictwa wielokulturowej metropolii znajdował się zatem niejako z konieczności pod kontrolą hierarchii kościelnej. Tak stworzono podwaliny pod przyszłą teologiczną hegemonię starożytnego patriarchatu aleksandryjskiego.
9
Delsol, Chantal. "O nadziei." Chrześcijaństwo, Świat, Polityka, no. 23 (August 23, 2019): 101. http://dx.doi.org/10.21697/csp.2019.23.1.06.
Full textAbstract:
Mimo różnic w tłumaczeniu mitycznych początków świata, we wszystkich kulturach aż do judaizmu i chrześcijaństwa przyjmowano taką samą kolistą koncepcję czasu. Judaizm, a za nim chrześcijaństwo, zastępują ją wizją linearną. Przyszłość zatem nie jest jedynie powtórzeniem przeszłości, ale obietnicą spełnienia. Oświecenie, sekularyzując nadzieję na zbawienie, przemienia ją w wiarę w postęp, w spełnienie w ramach tego świata. Mesjanistyczne obietnice nie mogły jednak być spełnione w wymiarze doczesności, za sprawą zwykłej akumulacji wytwarzanych dóbr. Efektem tego podejścia jest zatem rozczarowanie i próba znalezienia pociechy w czerpaniu przyjemności z bieżącej chwili, uwalniającej człowieka od ryzyka i niepewności. Przeciwieństwem nadziei nie jest rozpacz, ale pewność. Prawdziwa nadzieja domaga się antropologii ryzyka i skończoności. Tylko „szalone nadzieje” (Kierkegaard) i przekonanie, że w sytuacji rozpaczy mogą nadejść nieoczekiwane odpowiedzi, nadają życiu smak przygody i poczucie szczęścia „pomimo wszystko”
10
Sygit, Bogusław, and Damian Wąsik. "Symbolika ognia w prawie karnym judaizmu." Studia Warmińskie 51 (December 31, 2014): 129–38. http://dx.doi.org/10.31648/sw.159.
Full textAbstract:
Od zarania dziejów żywiołowi ognia nadawano charakter mistyczny. Ogień kojarzony był z siłą, potęgą, tajemnicą i siłami nadprzyrodzonymi. Judaizm i chrześcijaństwo, pośród innych religii, są przykładem takiego ujmowania tego zjawiska. Zasadniczym celem publikacji jest prezentacja symboliki ognia w judaistycznym prawie karnym rozumianym jako prawo wynikające z Tory i Talmudu. Autorzy poruszają tematykę w dwóch ujęciach – ognia jako narzędzia kary oraz ognia jako narzędzia zbrodni. W pierwszym przypadku skupiono się na dopuszczalnej w judaizmie formie wykonywania kary śmierci przez spalenie, w drugim natomiast poruszono zagadnienie dotyczące zasad ponoszenia odpowiedzialności karnej przez sprawców podpaleń. Powołując się na zasady judaistycznego prawa karnego autorzy dowodzą m.in., że podpalenie, wbrew niektórym poglądom prezentowanym w doktrynie, powinno być traktowane jako czynność sprawcza niektórych zbrodni, nie zaś jako odrębny typ przestępstwa.
11
Rucki, Mirosław. "Rola diaspory żydowskiej w powstawaniu aramejskojęzycznych wspólnot chrześcijańskich na Wschodzie." Studia Żydowskie. Almanach 8, no. 7-8 (December 31, 2018): 11–27. http://dx.doi.org/10.56583/sz.590.
Full textAbstract:
Rozwój Kościoła w I wieku jest ściśle związany ze społecznościami żydowskimi w diasporze i wybitnymi postaciami pochodzenia żydowskiego. Przede wszystkim Dzieje Apostolskie świadczą o tym, że od samego stworzenia Kościoła w okresie Pięćdziesiątnicy Żydzi i prozelici przybywający do Jerozolimy z całego świata stali się przedmiotem ewangelizacji. W Syrii, Mezopotamii i Persji wspólnoty chrześcijańskie powstały w miejscach, gdzie wcześniej istniały gminy żydowskie. Ponadto istnieją dokumenty, które zawierają informacje o znacznej liczbie wyznawców pochodzenia żydowskiego w Kościele, m.in. dużej liczbie biskupów i katolikos. Również prozelici, którzy przyjęli judaizm, zaczęli należeć do nowej wiary. Wraz z czynnikami kulturowymi i językowymi, fakty te budowały dobre relacje między Żydami a chrześcijanami, mimo nieuniknionych napięć spowodowanych różnicami w wierze. Prowadzi to do wniosku, że ostateczne zerwanie między judaizmem a chrześcijaństwem zostało spowodowane zewnętrznymi czynnikami politycznymi. Oznacza to, że harmonię i jedność między Żydami i chrześcijanami można odbudować.
12
Michalski, Michał. "Wyznania religijne w powiecie wieluńskim w latach 1918–1939 na tle mozaiki religijnej II Rzeczypospolitej." Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku 24 (April 28, 2023): 81–116. http://dx.doi.org/10.18778/2080-8313.24.04.
Full textAbstract:
Rolniczy powiat wieluński w okresie międzywojennym był obszarem o mniejszym zróżnicowaniu religijnym i wyznaniowym niż Polska i województwo łódzkie. Zdecydowanie dominowało tu wyznanie rzymskokatolickie – zarówno pod względem liczby wiernych, liczby duchownych, struktur organizacyjnych, jak i bazy materialnej. Drugie miejsce zajmował judaizm, gdzie większość wiernych skupiona była wokół ośmiu gmin. Podium zamykali ewangelicy augsburscy rozsiani po całym powiecie z jedyną parafią w Wieluniu. Pozostałe wyznania były nieliczne, a wśród nich jedynie prawosławni posiadali własną parafię, która uległa likwidacji.
13
Kowalczyk, Anna. "Jak długo judaizm postrzegany był jako superstitio w pogańskim Imperium Romanum." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 92 (January 1, 2014): 7–20. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.92.02.
Full text
14
Molisak, Alina. "‘Judaizm jako los’ On the Essay by Bogdan Wojdowski." Polin: Studies in Polish Jewry 28, no. 1 (January 2016): 441–56. http://dx.doi.org/10.3828/polin.2016.28.441.
Full text
15
Musioł, Anna. "Judaizm wobec ducha natury ludzkiej. Hermanna Cohena ujęcie kultury w perspektywie etyki i antropologii." Studia Philosophica Wratislaviensia 14, no. 3 (August 27, 2019): 59–67. http://dx.doi.org/10.19195/1895-8001.14.3.4.
Full textAbstract:
Judaism and the Spirit of Human Nature: Hermann Cohen’s View of Culture in Ethical and Anthropological PerspectiveIn the paper, I argue for Hermann Cohen’s philosophy of Judaism by verifying the thesis, according to Cohen, being an apologist of the distinguished religion system, which perceives the spirit of Judaism in terms of the spirit of the human nature in general. Cohen regrets the fact that the ties between religion and culture have been broken. Asking about the unity of Culture, he openly proclaims the view that one of the most well-known conflicts occurs between science about man and religion/theology as a science about God. This conflict has the status of a dispute pending in the broadly defined area of Culture.
16
Michalska-Suchanek, Mirosława. "Prozelityczny wymiar prozy Anny Fein." Przegląd Rusycystyczny, no. 3 (175) (June 16, 2021): 99–115. http://dx.doi.org/10.31261/pr.11537.
Full textAbstract:
Twórczość Anny Fein mieści się w nurcie, który głosi powrót do korzeni kultury żydowskiej i żydowskiej tradycyjnej duchowości. Tożsamość narodową pisarka programowo łączy z identyfikacją religijną. Jej narratorki-bohaterki przemierzają drogę, którą niegdyś przeszła ona sama — budowania (odradzania się) żydowskiej samoświadomości aż do nawrócenia się na ortodoksyjny judaizm. W tej ewolucji, która stanowi fundament semantyczno-ideowej dynamiki większości utworów pisarki, ujawnia się swojego rodzaju prozelityzm Fein. Prozelityczny charakter prozy Fein jest także pochodną funkcji poznawczej, tj. wprowadzania odbiorcy świeckiego w świat społeczności ortodoksyjnej. Siłę prozelitycznego rezonansu zdecydowanie wzmacniają również, obecne w twórczości Fein, elementy autobiograficzne.
17
Bielik-Robson, Agata, and Piotr Sadzik. "Marański uniwersalizm. Benjamin, Derrida i Buck-Morss o kondycji uniwersalnego wygnania." Etyka 58, no. 1 (November 29, 2019): 175–97. http://dx.doi.org/10.14394/etyka.1264.
Full textAbstract:
Esej ten kreśli nową strategię uniwersalizacji historii, która wyłania się z analizy żydowskiejpraktyki filozofowania w erze nowożytnej. Nazywam ją „strategią marańską”, budując analogięmiędzy sytuacją conversos, którzy zostali zmuszeni do przyjęcia chrześcijaństwa, przechowującprzy tym judaizm „utajony”, a filozoficzną interwencją nowoczesnych myślicieli żydowskich,którzy wkroczyli w idiom zachodniej filozofii, jednocześnie nasycając go motywami wywiedzionymiz ich „partykularnego” kontekstu: nie po to jednak, by podważyć perspektywęuniwersalistyczną, lecz po to, by ją przekształcić. Dla Waltera Benjamina i Jacques’a Derridywłaściwy uniwersalizm okazuje się równoznaczny z „zadaniem tłumacza”: projektem sklejaniarozbitej całości od środka, horyzontalnie, przez wysiłek wielojęzyczności, czyli bez przyjmowaniawyniosłej pozycji ogólnego metajęzyka, który mógłby uzurpować pozycję hegemona.
18
Chrostowski, Mariusz. "„Bezbożny sojusz”? populizm i wiodące religie monoteistyczne." Przegląd Politologiczny, no. 2 (June 15, 2021): 89–103. http://dx.doi.org/10.14746/pp.2021.26.2.6.
Full textAbstract:
Populizm to jedno z największych wyzwań współczesności nie tylko w rozumieniu kulturowym, społecznym i politycznym, ale także religijnym. Niezależnie od tego, czy to judaizm, chrześcijaństwo lub islam, każda z tych religii wraz z jej symbolami, obrazami, metaforami i przypowieściami, jest narażana na mimowolny i „bezbożny sojusz” z populizmem, który wykorzystuje religię do osiągnięcia własnych celów na drodze politycznej manipulacji, potęgowania postaw antyimigranckich, dewaluacji innych grup społecznych, a także antyestablishmentu i antypluralizmu. Celem niniejszego artykułu jest zatem ukazanie relacji, jakie zachodzą pomiędzy populistyczną „ideologią o cienkim rdzeniu”, a głównymi religiami monoteistycznymi w ramach ideologicznego zawłaszczania religii przez populistów, które posiada każdorazowo jednakowy „punkt styczny”, tj. upolitycznienie religii i sakralizację polityki.
19
Kardis, Mária. "Early Christian Tradition in Theology of Apostle Paul." E-Theologos. Theological revue of Greek Catholic Theological Faculty 2, no. 1 (April 1, 2011): 56–66. http://dx.doi.org/10.2478/v10154-011-0006-1.
Full textAbstract:
Early Christian Tradition in Theology of Apostle Paul One of the most important questions in disciple Paul's theology is knowledge of source without is not possible to comprehend the Paul's theology. Among the sources belong not just his letters and The Acts of disciples but ideas, literature and philosophic-religious lines that time period, the early Christian tradition, cultural backround - judaizm and helenizm. Paul is confronted with existing elements in Christian churches which is knotting, interpretating and showing them in his letters. The aim of this contribution is to show spesifics of the first Christian tradition which Paul met. And how deep he is taken what he met in form of the first disciple's kerygma.
20
Cohen, Richard A. "MENAS, SAKRALIZUOTA ERDVĖ IR UTOPIJA." Religija ir kultūra 5, no. 1 (January 1, 2008): 7–23. http://dx.doi.org/10.15388/relig.2008.1.2795.
Full textAbstract:
Monoteistinės religijos oponuoja erdvę sakralizuojančiai stabmeldystei, taip pat mitologinam pasauliui, kurio dalis visa stabmeldystė yra. Menas, tiek monoteizme, tiek mitologijose, yra neutralus šios opozicijos atžvilgiu. Judaizmo pavyzdys pasitelkiamas parodyti, kaip dvi „sakralizuotos erdvės“ – antikinė šventykla Jezuralėje ir vedybinis guolis namuose – reprezentuoja ne vietos sakralizavimą, o etiškumo sustiprinimo būdu įvykdytą vietos pakeitimą ekstrateritoriniu u-topos.Pagrindiniai žodžiai: Levinas, menas, sakralumas, judaizmas, seksualumas, utopia.“ART, SACRED SPACE AND UTOPIA”Richard A. Cohen SummaryMonotheist religions oppose the idolatry which makes space sacred and the mythological world upon which all idolatry depends. Art, used by monotheisms and mythologies, is neutral in this opposition. The example of Judaism is invoked to show how two apparently “sacred spaces,” the ancient Temple in Jerusalem and the conjugal bed of the home, represent not sacralizations of places but displacements through the intensification of an ethical extra-territorial u-topos.Keywords: Levinas, Art, sacred, Judaism, sexuality, utopia.
21
Arcimowicz, Beata. "Kobieta w religii — judaizm i karaimizm oraz ich wpływ na rolę kobiety w społeczności." Kultura i Społeczeństwo 52, no. 3 (July 9, 2008): 109–21. http://dx.doi.org/10.35757/kis.2008.52.3.7.
Full textAbstract:
Social role has a strong influence on people, they want to properly fulfil their roles to gain acceptation. At the same time, living in a predictable and comprehensible world demands that others behave according to their roles. The roles we fulfil have a great impact on our identity, other people perceive us and we perceive ourselves through the roles. The thesis of this article is that religion is the scriptwriter of social roles. As an example we take communities built on religion: Judaism and Karaism. These minorities survived until today having their own tradition and identity. The phenomenon is based on dualistic approach to woman’s role in the community. On one hand they have been limited to the role of a mother and a wife, on the other hand they have been burdened with responsibility for survival – in a physical and metaphorical sense – of the community. The transmission of cultural heritage and identity of Jews and Karaites depended on them. Both the theory of social roles and religious laws and traditions will be shown outlining their influence on shaping woman’s role in the community back then as well as nowadays.
22
Marciniak, Bernard Jarosław. "Metaforyka zdrowia w listach Augustyna." Vox Patrum 71 (July 2, 2019): 373–88. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3670.
Full textAbstract:
Augustyn w swojej korespondencji wielokrotnie posługuje się mocno osadzoną w tradycji zarówno biblijnej, patrystycznej, jak i filozoficznej swoich czasów, metaforyką opartą na medycynie i higienie. Wprost lub pośrednio odwołuje się przede wszystkim do dwóch idei: Chrystusa – Lekarza oraz Pawłowej doktryny o Kościele jako Ciele Chrystusa. Chrześcijanie są członkami Kościoła. Ich osobiste grzechy, duchowe braki, jak również obce doktryny i herezje, którym ulegają, oraz schizmy, do których przystępują, takie jak judaizm, pryscylianizm, manicheizm, donatyzm, pogaństwo, pycha i niezgoda pomiędzy wspólnotami, w tym kluczu metaforycznym są przedstawiane jako choroby. Augustyn najczęściej posługuje się obrazami: ślepoty, nowotworu, gangreny, obłąkania, ospałości, otępienia i poranienia. Nasz Autor jako pasterz Kościoła w swoich wypowiedziach podaje również różne narzędzia i sposoby walki z nimi, które także opisuje w kategoriach medycznych, często powiązanych z pedagogicznymi. W ten sposób medycyna staje się obrazem dyscypliny kościelnej, etyki i duchowości.
23
Rambiert-Kwaśniewska, Anna. "Samodyscyplina jako warunek nowego życia w Chrystusie. Idea ἐγκράτεια Pawła z Tarsu." Ruch Biblijny i Liturgiczny 71, no. 1 (March 31, 2018): 53. http://dx.doi.org/10.21906/rbl.258.
Full textAbstract:
Św. Paweł był człowiekiem swoich czasów. Nieobca mu była myśl filozoficzna, zwłaszcza stoicka, wszak dorastał w mieście na wskroś wielokulturowym, w którym idee wschodnie przenikały się z filozofią grecką, judaizm współistniał z religiami pogańskimi, zaś synagogi działały w bliskości gimnazjonów. Młodemu Pawłowi bliskie zatem były idee świata greckiego oraz związane z nimi pojęcia. Jednym z nich jest pomniejsza cnota, którą bez trudu odnaleźć można w tekstach filozoficznych, mianowicie ἐγκράτεια. Ten grecki termin tłumaczy się zazwyczaj poprzez „samodyscyplinę” bądź „wstrzemięźliwość”. W Listach Pawła odnaleźć go można w trzech miejscach bezpośrednio (1 Kor 7, 9; 9, 25; Ga 5, 23), choć i pośrednie realizacje tej idei są możliwe do uchwycenia. Okazuje się, że o ἐγκράτεια wspomina Paweł w tych samych kontekstach, co współcześni mu filozofowie, zwłaszcza Muzoniusz Rufus i Epiktet. Analiza tekstów starożytnych dowodzi, że idea samokontroli obecna jest w epistolografii Pawłowej, gdy mowa o pożywieniu, seksualności oraz cnocie in genere, którą według Apostoła Narodów powinien cechować się apostolat.
24
Sakowicz, Eugeniusz. "Wojciech Mueller, Kto szuka prawdy, szuka Boga. Edyta Stein a judaizm, Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2021, ss. 126." Collectanea Theologica 91, no. 3 (October 5, 2021): 225–30. http://dx.doi.org/10.21697/ct.2021.91.3.10.
Full text
25
Sakowicz, Eugeniusz. "Wojciech Mueller, Kto szuka prawdy, szuka Boga. Edyta Stein a judaizm, Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2021, ss. 126." Collectanea Theologica 91, no. 3 (October 5, 2021): 225–30. http://dx.doi.org/10.21697/ct.2021.91.3.10.
Full text
26
Warzocha, Daniel. "Obraz mniejszości żydowskiej na łamach „Gazety Piotrkowskiej” (1921-1923)." Facta Simonidis 14, no. 1 (December 31, 2021): 283–311. http://dx.doi.org/10.56583/fs.26.
Full textAbstract:
Tygodnik „Gazeta Piotrkowska” ukazywał się w Piotrkowie Trybunalskim w latach 1921-1923. Reprezentował poglądy Związku Ludowo-Narodowego (Narodowej Demokracji). Dużo uwagi poświęcono sprawom żydowskim. Pismo uważało, że Żydzi krzywdzą Polskę. Podkreślano żydowskie pochodzenie działaczy komunistycznych. Żydom przypisywano najgorsze cechy. Porównywano ich do pasożyta żerującego na innych narodach. Jednocześnie podkreślano ich zamiłowanie do pieniędzy, najczęściej rzekomo uzyskiwanych nieuczciwie. Nie była to już wieloletnia niechęć do religii żydowskiej (antyjudaizm), ale myślenie czysto rasistowskie, zgodnie z którym asymilacja była niemożliwa, zmiana wyznania bez znaczenia, a „krew żydowska” miała infekować „krew aryjską”. Ruch komunistyczny i rewolucję bolszewicką w Rosji utożsamiano z Żydami, posuwając się nawet do absurdalnego stwierdzenia, że „bolszewizm i judaizm to jedno”. „Gazeta Piotrkowska” wykorzystywała także popularne wówczas antysemickie falsyfikaty. Przypominano żydowskie pochodzenie przeciwników politycznych Narodowej Demokracji. Nie wspominano o Żydach, którzy walczyli o niepodległą Polskę (w I wojnie światowej i wojnie polsko-radzieckiej). A przecież mieszkali też w Piotrkowie. Antysemicka propaganda „Gazety Piotrkowskiej” nie przyniosła oczekiwanego efektu. Od 1 września 1923 r. tygodnik przestał się ukazywać „z powodu przejściowych trudności finansowych”.
27
Moch, Michał. "„Nasza walka z Żydami” – Sayyida Qutba – arabski fundamentalistyczny pamflet na Żydów i judaizm w kontekście europejskiego dyskursu antysemickiego." Kultura i Społeczeństwo 52, no. 2 (April 9, 2008): 177–88. http://dx.doi.org/10.35757/kis.2008.52.2.8.
Full textAbstract:
The paper deals with the famous essay by Sayyid Qutb, one of the most famous ideologues of Islamic fundamentalism and leader of the Muslim Brethren in Egypt, who was sentenced to death in 1966. Despite its rather small volume, “Our Fight with Jews” is a really influential text, especially among the fundamentalist milieu in the Arab societies. The essay’s sole purpose was to clarify Qutb’s hostile attitude towards Judaism and the Jews. The Egyptian fundamentalist justifies his point using religious, historical and political arguments. Some of the historical views, figures of speech and propaganda tricks, appearing in the text, were probably borrowed from the European anti-Semitic literature. After presenting Qutb’s short biography, the author researches main aspects of the aforementioned work; and debates how Islamic theological background merges with the influences of European anti-Semitism.
28
Neusner, Jacob. "Is The God of Judaism Incarnate?" Religious Studies 24, no. 2 (June 1988): 213–38. http://dx.doi.org/10.1017/s0034412500019272.
Full textAbstract:
The issue of incarnation in the formative centuries of the Judaism of the dual Torah concerns not the invention of an essentially new conception of God but the recovery of what was among other Judaisms an entirely conventional one. What concerns us is not so much why in light of the prior Judaic systems and their statements, the Judaism of the dual Torah represented God inincarnate form. It is how the incarnation of God attained realization. For in the earlier stages of the unfolding of the canon of the Judaism of the dual Torah, e.g. in the Mishnah, Tosefta, and related exegetical writings, we have no hint of an incarnation of God, and it is only in the final and complete statement of that Judaism that we confront, in full and whole realization, the notion of God with an individuality, a personality, a corporeal character. The answer to that question requires us to pursue two distinct lines of inquiry. The first concerns incarnation – treating as human and fleshly and corporeal what is to begin with either an object or an abstraction – as a mode of thought, not with special reference to God. Here we want to know the point at which, in the unfolding of the canon of the Judaism of the dual Torah, the conception of incarnation serves as a mode of presenting as a human person or personality some thing or some idea. Within this inquiry, further, we want to know precisely how the conception of incarnation comes to expression. The second addresses the issue why is it that in the pages of the Bavli in particular the process of incarnation reaches the person of God?
29
Frosh, Stephen. "Psychoanalytic Judaism, Judaic Psychoanalysis." European Judaism 55, no. 1 (March 1, 2022): 71–85. http://dx.doi.org/10.3167/ej.2022.550106.
Full textAbstract:
The article begins with a summary account of some major trends in the co-location of psychoanalysis and Judaism, relating particularly to: the origins of psychoanalysis; antisemitism directed towards, and within, psychoanalysis; links between Jewish mysticism and psychoanalysis through notions of ‘tikkun’ and reparation; hermeneutics and interpretation; and the transmission of knowledge through intense personal relationships. Psychoanalytic interpretation has also been applied to some Jewish (especially biblical) texts. The article then offers an account of Jewishness as rooted in ambivalence and contradictory ties – and particularly as a way of being that is fundamentally interrupted by otherness. I give an example of this and try to show that what one author I draw on calls ‘the backward pull of love and accidental attachment’ is constitutive of Judaism and of psychoanalysis as well. As such, it is a powerful ethical claim to say that ‘Judaic’ psychoanalysis exists.
30
Kotecki, Dariusz. "„Świątynia Jerozolimska – rzeczywistość, symbolika, teologia”. XVIII Sympozjum Teologiczne „Kościół a Żydzi i judaizm”. UMK, Toruń, 27 XI 2008 r." Teologia i Człowiek 12 (March 30, 2008): 239. http://dx.doi.org/10.12775/ticz.2008.032.
Full text
31
Schwartz, Seth. "How Many Judaisms Were There?" Journal of Ancient Judaism 2, no. 2 (May 6, 2011): 208–38. http://dx.doi.org/10.30965/21967954-00202004.
Full textAbstract:
This article assesses two hypotheses connected with ancient Judaism: the view that Judaism was so diverse in antiquity that it is best understood as a multiple phenomenon (“Judaisms”), and the view that “Judaism” itself is a problematic concept for antiquity, in that there was no disembedded category for religion in antiquity, and thus ancient Jewishness can be understood only in ethnic, and not religious, terms. The dual concepts of “Judaisms” and “Judaismlessness” reflect larger assumptions with respect to definition, treatment of ancient sources, and scholarly commitments. Attention to the contributions of Jacob Neusner, Jonathan Z. Smith, Steve Mason, and Daniel Boyarin provide a context for analysis and critique, culminating in the argument for a radical narrowing of the scholarly definition of “religion.”
32
Dreyfuss, Ricky. "Library of Congress Classification for Judaica: Recent Changes (1992-1993)." Judaica Librarianship 8, no. 1 (September 1, 1994): 68–72. http://dx.doi.org/10.14263/2330-2976.1233.
Full textAbstract:
The column covers the additions and changes to the Library of Congress classification made from July 1992 to March 1993 in the classes of major importance to Judaica libraries. Recorded here are the usual cutter additions and changes to various topics under class BM (Judaism) and its tables, as well as classes BS (Bible), DS (History) and PJ (Language and Literature). Other classes (i.e., B, BJ, DD, F, HE, PN, RC) that had changes pertaining to Judaica during this period are also included. The article notes several cutter additions under class number DS 135 (History of Jews outside of Palestine, by region or country, A-Z) that reflect the recent demise of the Soviet Union and the former republics' becoming independent states. Of major significance are the following changes: (1) the breakdown for Jewish ethical philosophers (BJ 1287) was revised, with more general instructions for classification. (2) Under class number BM 675 (Special liturgical works), the cutters for the three major groups of Judaic liturgical books (i.e., Siddur, .D3; Mahzor, .F45; Haggadah, .P4) were removed from BM 675 and placed in their own new class numbers, which allows for greater expansion.
33
Debel, Hans. "Eenheid en verscheidenheid in het vroege jodendom: De ‘jodendommen’ uit de Tweede Tempeltijd." NTT Journal for Theology and the Study of Religion 67, no. 4 (November 18, 2013): 257–71. http://dx.doi.org/10.5117/ntt2013.67.257.debe.
Full textAbstract:
Elaborating upon the ‘Groningen Hypothesis’ on the origins of the Qumran community, Gabriele Boccaccini has developed a typology of different ‘Judaisms’ in Early Judaism. After presenting this hypothesis of a distinct ‘Enochic’ Judaism and its relationship to ‘Zadokite’ and ‘Sapiental’ Judaism, this contribution seeks to briefly evaluate the merits and limitations of this approach. More specifically, it points out that texts should be distinguished from socio-religious realities, and maintains that Early Judaism should be understood in terms of an orthopraxy rather than as a normative ideology.
34
DaDon, Kotel. "Uloga žene u židovskom braku u starozavjetnim spisima Biblije, u židovskome pravu i u rabinskoj literaturi." Kairos 12, no. 2 (November 15, 2018): 141–67. http://dx.doi.org/10.32862/k1.12.2.1.
Full textAbstract:
Članak je podijeljen u tri glavna dijela: prvi analizira ulogu žene u židovskom braku i razna pitanja koja su nerazdvojno vezana uz njezin status u judaizmu, kao što je društveni život, jednakost i poligamija. Drugi dio bavi se institucijom braka u judaizmu, samom ceremonijom sklapanja braka te raznim praktičnim pitanjima koja mogu izniknuti tijekom sklapanja braka i kasnije, primjerice ketubom i razvodom. U posljednjem dijelu ovoga članka autor nastoji prikazati stav judaizma prema nasilju nad ženama, posebno prema premlaćivanju i silovanju, te završava pogledom judaizma na to kako bismo trebali postupati sa suprugama i kako su se poznati rabini ponašali prema svojim ženama. Autor analizira navedene teme u starozavjetnim spisima Biblije, u židovskome pravu i rabinskoj literaturi od talmudskih vremena do danas. Ova pitanja autor raščlanjuje na temelju niza izvora iz rabinske literature, od talmudskih vremena preko srednjega vijeka sve do suveremenih rabina, literature koja je sada prvi put prevedena na hrvatski jezik. Tekstove je s hebrejskog i aramejskog preveo sam autor.
35
Herzberg, Arkadiusz. "Sprawozdanie z Forum Dialogu Publicznego w Nowym Sączu, odbywającego się w 2017 r. pod hasłem „Kto spotyka Jezusa Chrystusa, spotyka judaizm”." Krakowski Rocznik Archiwalny 23 (2021): 264–66. http://dx.doi.org/10.4467/12332135kra.17.015.14669.
Full text
36
Andrade, Fernando Dias. "QUÃO JUDAICO É O DEUS DE ESPINOSA?" Cadernos Espinosanos, no. 35 (December 24, 2016): 63. http://dx.doi.org/10.11606/issn.2447-9012.espinosa.2016.120390.
Full textAbstract:
Se é verdade que Espinosa pertence à história da Filosofia judaica, seu conceito de Deus não pode deixar de ser, também ele, “judaico”. Nosso objetivo aqui é (após considerar a condição de Espinosa como judeu, filósofo, “ateu”, filósofo judaico e judeu moderno) questionar se o conceito espinosano de Deus exposto nas definições da Ética tem algo de judaico, particularmente diante das concepções deixadas por alguns dos principais filósofos das tradições judaica e árabe medieval: Saadya, Avicena, Ibn Gabirol, Halevi, Maimônides e Crescas. Nossa resposta, ao final, é negativa.
37
Klinkowski, Jan. "Kobiety w misji ewangelizacyjnej pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej." Polonia Sacra 27, no. 1 (March 30, 2023): 7–40. http://dx.doi.org/10.15633/ps.27101.
Full textAbstract:
Pozycja kobiet w rodzącym się pierwotnym Kościele została ukształtowana przez naukę Ewangelii i środowisko kulturowo-społeczne Bliskiego Wschodu. Jezus budując pierwotną wspólnotę wiary oparł się na symbolicznym gronie dwunastu apostołów, ale wraz z gronem uczniów wędrowały również kobiety, które stały się pierwszymi zwiastunami Jego zmartwychwstania. Pierwotne chrześcijaństwo przezwyciężało ówczesne podziały społeczne i kulturowe. Chrzest otwierał wszystkim w jednakowy sposób drogę zbawienia. Zarówno dla niewolnika i wolnego człowieka, Żyda i poganina, kobiety i mężczyzny wejście do wspólnoty Kościoła było identyczne. W pierwotnym Kościele kobiety uzupełniały misję ewangelizacyjną mężczyzn, poprzez instytucję wdów, posługę diakońską, czy zarządzanie Kościołem domowym. W jakimś stopniu dla misji Kościoła ułatwieniem były przemiany zachodzące w społeczeństwie grecko-rzymskim. Pojawiająca się niezależność materialna kobiet pozwalała im również bardziej zaangażować się w misję Kościoła. Pomostem do nowej roli kobiet w pierwotnym Kościele mogła być wspólnota esseńska być może wzorowana na ruchu pitagorejskim. Z dużym prawdopodobieństwem dom Marty, Marii i Łazarza kształtowany był wokół wielkiego umiłowania studiowania tekstów świętych, co umożliwiało kobietom szersze poznanie ówczesnej refleksji teologicznej. Kościół nadał nowe znaczenie idei dziewictwa, które otwierało się na relacje z Bogiem i posługę we wspólnocie. Niestety zarówno judaizm w wersji faryzejskiej jak i nasilający się wpływ ruchów gnostyckich doprowadził do ograniczenia pozycji kobiet w niektórych kręgach pierwotnego Kościoła. Niemniej jednak pierwotny Kościół wprowadził kobiety do wielu misji ewangelizacyjnych, w szczególności w dziedzinie nauczania, posługi charytatywnej i modlitewnej.
38
Carneiro, Marcelo Da Silva. "Da Diáspora à Palestina: novas concepções sobre a localização dos evangelhos sinóticos." REFLEXUS - Revista Semestral de Teologia e Ciências das Religiões 8, no. 11 (March 5, 2015): 73. http://dx.doi.org/10.20890/reflexus.v8i11.186.
Full textAbstract:
Resumo: Este artigo pretende mostrar as mudanças teóricas sobre a localização dos evangelhos sinóticos. O objetivo é demonstrar como a localização dos evangelhos sinóticos foi por muito tempo fundamentada na Tradição, e não em análise contextual. Desde os Pais da Igreja os evangelhos sinóticos foram situados em diferentes pontos do império romano, em geral fora da região siro-palestinense. Novas tendências, no entanto, tem demonstrado que Marcos, Mateus e Lucas pertencem a um gênero literário vinculado ao mundo judaico da Palestina, e seus evangelhos refletem essa proximidade cultural. A partir disso é possível chegar a duas conclusões principais: por um lado, os evangelhos sinóticos surgiram para responder a demandas de comunidades judaico-cristãs que estavam em situação de crise e usaram a memória sobre Jesus para dar fundamento às suas respostas. Por outro lado, as novas tendências indicam a proximidade entre o cristianismo primitivo e o judaísmo, como expressão da pluralidade deste. Palavras-chave: Cristianismo Primitivo. Teoria Literária. Evangelhos Sinóticos. Tradição Oral. Abstract: This paper wants show the theoretical changes about the Synoptic Gospels locus. The object is show that the Synoptic Gospels locus are based just in Tradition, and not in contextual analysis. Since the Later Fathers, the Synoptic Gospels were located in different Roman Empire places, generally off Syros-Palestinian area. New tendencies, however, show that Mark, Matthew and Luke belongs a literary genre bound to the Palestinian Judaic world, and their Gospels reflect this cultural proximity. From this, it is possible conclude two principal points: one, the Synoptic Gospels emerged to respond to Judaic-Christian community demands, in crisis and used the memories about Jesus for give ground to their answers. Two, the new tendencies link the proximity between the Primitive Christianity and Judaism, as their plurality expression. Keywords: Early Christianity. Literary Theory. Synoptic Gospels. Oral Tradition.
39
Haberman, Jacob. "Bergson and Judaism." European Journal of Jewish Studies 12, no. 1 (April 12, 2018): 56–87. http://dx.doi.org/10.1163/1872471x-11121014.
Full textAbstract:
Abstract Bergson’s troublesome relation to Judaism has been examined briefly by Aimé Pallière in Bergson et le Judaisme (Paris: F. Alcan, 1933) and his ambivalent attraction to Roman Catholicism by the learned Dominican philosopher-theologian Antonin Sertillanges in Henri Bergson et le catholicisme (Paris: Flammarion, 1941). Vladimir Jankélevitch, in his study Henri Bergson (Paris: Presses Universitaires de France, 1959), has an appendix entitled “Bergson et le Judaisme,” However, he is concerned with the affinity between Bergsonism and Judaism rather than with Bergson’s adverse criticism of the Jewish religion. I mention these studies without discussing them further in appreciation of their pioneering work and to acknowledge that I have taken cognizance of their opinions. The belief that one can ignore the work of previous scholars leaves no basis for the expectation that our own work will prove of any value to others, but I do believe that Bergson’s strictures on Judaism deserve an examination of Jewish and Christian texts as well as an analysis of time by Jewish thinkers.
40
Rabkin, Yakov M. "Judaism: The Search for Peace in the Holy Land." Holy Land Studies 10, no. 2 (November 2011): 139–68. http://dx.doi.org/10.3366/hls.2011.0013.
Full textAbstract:
Judaism is often invoked as an obstacle to the resolution of the conflict in the Holy Land. While Israeli nationalists have made ample use of Judaic concepts, the founding fathers of Zionism and most of their followers have been estranged from religion. This paper analyses the role of different trends in Judaism in their relation to Zionism and to political applications of religion to sacralise the conflict in Palestine-Israel. While the relatively recent National Judaism has become the standard-bearer of Zionism and has provided the most intransigent settlers, the millennia-old Rabbinic Judaism offers traditional tools and approaches to reach a peaceful accommodation.
41
Pažėraitė, Aušra Kristina. "Dieviška prievarta, įstatymas ir teisingumas judaizme žvelgiant iš Walterio Benjamino perspektyvos." Religija ir kultūra 14, no. 14-15 (September 8, 2017): 57. http://dx.doi.org/10.15388/relig.2014.14-15.10825.
Full textAbstract:
Straipsnyje analizuojamas dieviškos prievartos klausimas. „Dieviškos prievartos“ sąvoka buvo pradėta vartoti Walterio Benjamino, priešinant ją „mitinei prievartai“. Benjamino formuluota priešprieša rėmėsi (tarp kitų pavyzdžių) nuorodomis į biblinę istoriją ir judaizmo teisę, tačiau nebuvo pakankamai išskleista ir problemiška. Kaip turėtume suprasti tai, ką Benjaminas vadina dieviška prievarta, jei neitume į politinės filosofijos ar teologijos sritį, bet liktume religinėje plotmėje? Kaip įmanoma, ir ar įmanoma, Benjamino nurodytoje priešpriešoje aptikti religinės žydų tradicijos nuostatų ir idėjų? Straipsnyje pasirinkta svarstymo perspektyva išeities tašku ima ortodoksinio judaizmo tradiciją, kokia ji egzistuoja rabiniškuose rašytiniuose ir nerašytiniuose komentaruose. Analizuojant dieviškos prievartos sampratos ortodoksiniame judaizme peripetijas, tyrimo metu pavyko prieiti prie išvadų, kad yra visas kompleksas taškų, siejančių rabinišką dieviškos teisės, teisingumo ir prievartos sampratą su Benjamino dieviškos prievartos sąvoka. Ją pasitelkus, galima analizuoti rabiniškos teisės nuostatas ir perspektyvą, konstruojamą dualistinių priešpriešų – universalizmo ir partikuliarizmo (istoriškumo, pasak Jacques’o Derrida) bei Toros absoliutaus pobūdžio ir žemiškos (istoriškos, žmogiškos) praktikos – pagrindu. Šios priešpriešos straipsnyje aptariamos pasitelkus dieviškos prievartos (karet), rabiniško teismo pobūdžio, dieviško teisingumo sampratas ortodoksiniame judaizme. Tyrimas veda prie išvadų, kad Benjamino formuluota priešprieša subtiliai atspindi rabiniškame mąstyme ir teisės sampratoje egzistuojančias priešpriešas.
42
Marcus, Joel. "Lou Martyn, Paul, and Judaism." Journal for the Study of Paul and His Letters 7, no. 1-2 (July 1, 2017): 112–18. http://dx.doi.org/10.5325/jstudpaullett.7.1-2.0112.
Full textAbstract:
ABSTRACT J. Louis Martyn was not anti-Judaic but a lover of Jews and Judaism. But his passion for Paul, especially for Galatians, transcended his love for Judaism and may have caused him to downplay some of the difficulties in that letter. This article focuses on Martyn’s exegesis of the Sarah/Hagar allegory in Gal 4:21–5:1, which interprets the opposition not as Christianity versus Judaism but as the Torah-free Christian mission to Gentiles versus the Torah-observant mission—an interpretation that this article finds indefensible. The article concludes with some reflections on Martyn’s attitude toward Rom 9–11.
43
Fagenblat, Michael. "Response." AJS Review 35, no. 1 (April 2011): 115–24. http://dx.doi.org/10.1017/s0364009411000109.
Full textAbstract:
My reading of Levinas's magnificent philosophical works, Totality and Infinity and Otherwise than Being is based on two primary convictions. The first is that Levinas's philosophical works, in which he addresses and enjoins people without regard for identity (without regard for peoplehood and law), were produced out of strong readings of the Judaic tradition. Samuel Moyn showed how deeply Levinas was nurtured by interwar Protestant philosophical theology, and I sought to show that it was also possible to read Levinas's philosophy through the rabbinic tradition. Whereas Moyn's outstanding work shrugged off Levinas's Judaism as an “invention,” I regard Levinas as a midrashic philosopher whose account of ethics amounts to a non-Jewish Judaism—non-Jewish since it is addressed to anyone, yet Judaism since, in my view, it is midrashically determined from the ground up. Most of the book attempts to show how Levinas's philosophy works as a reading of core concepts from the Judaic tradition and thereby as a phenomenological midrash of biblical, rabbinic, and Maimonidean texts, all of which Levinas knew well.
44
Newnes, Craig. "Judaism and psy." Clinical Psychology Forum 1, no. 325 (January 2020): 6–12. http://dx.doi.org/10.53841/bpscpf.2020.1.325.6.
Full textAbstract:
This article explores the Judaic origins of modernist psychology and some of the discipline’s key thinkers, anti-Semitism and the ‘invisibility’ of Judaism for many contemporary psy professionals despite this history.
45
Tirosh-Samuelson, Hava. "Jewish Environmental Ethics for the Anthropocene: An Integrative Approach." Journal of Jewish Thought and Philosophy 30, no. 1 (March 31, 2022): 189–214. http://dx.doi.org/10.1163/1477285x-12341332.
Full textAbstract:
Abstract This article argues that the Judaic understanding of creation care is a potent response to the challenges of the Anthropocene because Judaism acknowledges that humans have much in common with all other created beings, while respecting their alterity, and because Judaism insists on human responsibility toward and care of the created world. However, Jewish environmental ethics of care and responsibility could be greatly enriched if it incorporates the insights of the feminist ethics of care, ecofeminism, and environmental virtue ethics, three discourses to which Jewish environmentalists have paid limited attention so far, even though the secularization of Judaism in the twentieth century has impacted these discourses.
46
Neusner, Jacob. "How is ‘Eternity’ to be Understood in the Theology of Judaism?" Scottish Journal of Theology 45, no. 1 (February 1992): 29–44. http://dx.doi.org/10.1017/s0036930600038898.
Full textAbstract:
The canonical books of Judaism, to which we turn for the definition of theological categories and doctrines, rarely set forth ideas in the form of abstractions and generalizations, with the result that understanding any generative theological categories requires the philological exegesis of texts. In the case of the Judaic canon, the pertinent texts are those of the Torah, written and oral. When we turn to the written Torah, which the West knows as the Old Testament, and to the Oral Torah, which Judaism assembles out of the Mishnah, the two Talmuds, the Midrash-compilations of the formative age, our work only begins. For we have also to determine for ourselves what words, in the canonical writings, stand for, or refer us to, the counterpart category that our Christian and Greek philosophical heritage has conferred upon us. When, as we shall see, we ask ourselves about how the classical theology of Judaism conceives of ‘eternity’, we therefore engage in a prior inquiry into what we mean by ‘eternity’ and how in the Judaic canon's substrate of theology we may locate the counterpart-language for that meaning. Not only so, but we have further to find out in what context thought takes place on the category, ‘eternity’: when and why is discourse on eternity precipitated in the canonical theology of Judaism? And when not?
47
Walfish, Barry. "Encyclopedia Interrupta, or Gale's Unfinished: the Scandal of the EJ2." Judaica Librarianship 16, no. 1 (December 31, 2011): 195–209. http://dx.doi.org/10.14263/2330-2976.1012.
Full textAbstract:
Encyclopedias are important reference works. They are meant to summarize the state of knowledge in any given field and convey it to both the layperson and the scholar in a clear, concise manner. For Jews and Judaism, the first major effort in this regard was the Jewish Encyclopedia of 1906, which drew upon the knowledge of a cadre of European and American scholars of the Science of Judaism (Wissenschaft des Judentums). Its successor the German Encyclopaedia Judaica began to appear in 1929 but was interrupted in 1934 by the rise of Nazism. It had only reached the end of the letter L. After the war, efforts resumed which resulted in the production of two major encyclopedias, The Hebrew Encyclopaedia Hebraica (ha-Entsiklopedyah ha-‘Ivrit), completed in 1982, and the English Encyclopaedia Judaica (henceforth EJ1), which first appeared in 1971 followed by a corrected edition in 1972. Both works were published in Israel and are considered to be major achievements. The latter used a lot of material from both its German and Hebrew predecessors.
48
Kessler, Samuel J. "“My Father’s Face”: Judaism, God, and Ritual Practice in Philip Roth’s Everyman, Indignation, and Nemesis." Studies in American Jewish Literature (1981-) 41, no. 1 (March 2022): 34–59. http://dx.doi.org/10.5325/studamerijewilite.41.1.0034.
Full textAbstract:
This article is about the occurrence and centrality of distinctly Jewish ideas and ritual practices in Philip Roth’s Nemesis (2010), Indignation (2008), and Everyman (2006). In these three novels, Roth constructed characters whose existential crises most often come during or when meditating upon moments of Jewish ritual or Jewish theological expression, and what emerges is that the when, where, and how moments in which Roth’s protagonists interact with Judaism are particularly Judaic. When they are practicing Jewish ritual or speaking in Jewish terms, Roth’s characters end up creating meaning through what Stephen Kepnes calls the great theatrical performance of Judaism.
49
LIEU, JUDITH. "‘Impregnable Ramparts and Walls Of Iron’: Boundary and Identity in Early ‘Judaism’ and ‘Christianity’." New Testament Studies 48, no. 3 (July 2002): 297–313. http://dx.doi.org/10.1017/s002868850200019x.
Full textAbstract:
The metaphor of a boundary as that which separates ‘us’ from ‘the other’ is central in modern discussion of identity as constructed, yet it is also recognized that such boundaries both articulate power and are permeable. The model is readily applicable to the Greco-Roman world where kinship, history, language, customs, and the gods supposedly separated ‘us’ from barbarians, but also enabled interaction; Jews and Christians engaged in the same strategies. At the textual level it is the different ways in which boundaries are constructed, particularly using diet and sexuality, that invite attention. This may offer a way of addressing questions of unity and diversity, of Judaism versus Judaisms, and of how ‘Christianity’ emerges as separate from ‘Judaism’.
50
Karanaev, Mikhail. "Marriage Prohibitions in the Hasmoneans’ Dynastic Politics." Slavic & Jewish Cultures: Dialogue, Similarities, Differences, no. 2018 (2018): 43–55. http://dx.doi.org/10.31168/2658-3356.2018.4.
Full textAbstract:
The article describes the marriage prohibitions in the Hasmonean state’s dynastic policy (II–I centuries BC). The Jewish rulers had a very strict approach in choosing a partner. The main criteria were ritual purity and good origin (by the Judaic norms), as well as belonging to the Jewish elite. During the last rulers of an independent state of the Hasmoneans (Aristobul II and Hyrkanus II) there was a transition to consanguineous marriages. One of the reasons is the influence of the Hellenistic tradition, in which such marriages are normal. In Judaism there are prohibitions on incest, but the Hasmoneans were able to meet the standards of Judaism (marriage with a cousin). Such a policy is an excellent example of the specificity of the Hasmonean dynasty: to follow the norms of Judaism, while being in the context of the common Hellenistic paradigm.