Academic literature on the topic 'Kampanie i bitwy'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Kampanie i bitwy.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Journal articles on the topic "Kampanie i bitwy"
1
Anusik, Zbigniew. "Dlaczego Szwedzi przegrali bitwę pod Połtawą? Natura przeciwko armii szwedzkiej w kampaniach 1708 i 1709 roku." Przegląd Nauk Historycznych 19, no. 1 (April 30, 2020): 81–102. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.19.01.03.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiono przebieg działań podejmowanych przez armię szwedzką w latach 1708–1709. Obie kampanie skierowane były przeciwko Rosji, a celem strategicznym nakreślonym przez władcę Szwecji – Karola XII było zajęcie Moskwy. W ostatecznym rozrachunku, u schyłku 1708 r. wojska szwedzkie znalazły się jednak nie na przedpolu stolicy carów, a na Ukrainie Zadnieprzańskiej. W roku następnym Szwedzi stoczyli bitwę pod Połtawą, która zakończyła się ich klęską. Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak się stało? Omawiając drogę Karola XII na połtawskie pole bitwy, zwraca uwagę przede wszystkim na czynniki naturalne i obiektywne (pogoda, ukształtowanie powierzchni, przeszkody naturalne itd.), na które król Szwecji nie miał żadnego wpływu. Zdaniem autora to właśnie te czynniki w dużym stopniu wpłynęły na to, że szwedzka armia stanęła do walki pod Połtawą znacznie osłabiona i z niewielkimi szansami na zwycięstwo.
2
Żabierek, Agata, and Krzysztof Żabierek. "Józef Lewiński (1906-1944) - bohaterski żołnierz, uczestnik bitwy o Monte Cassino." Polonia Maior Orientalis 5 (2018): 235–44. http://dx.doi.org/10.4467/27204006pmo.18.016.16044.
Full textAbstract:
Artykuł ma na celu przybliżyć losy mieszkańca gminy Sompolno, który swój szlak bojowy rozpoczął w czasie kampanii polskiej w 1939 roku i wraz z II Korpusem Polskim brał udział w działaniach we Włoszech, gdzie zginął pod Monte Cassino. Józef Lewiński (1906-1944) - heroic soldier, participant of the battel of Monte Cassino The article aims to introduce the fate of the inhabitant of Sompolno commune, who started its combat trail during the Polish campaign in 1939 and together with the Second Polish Corps took part in operations in Italy, where he died at Monte Cassino.
3
Oczachowska, Klaudia. "O trudach ostatniej kampanii Antygonosa Monofthalmosa przeciw Eumenesowi. Uwagi na marginesie książki Michała Piekarskiego, Gabiene 316 p.n.e., Bellona, Warszawa 2021, ss. 294." Echa Przeszłości, no. XXIII/2 (December 7, 2022): 213–21. http://dx.doi.org/10.31648/ep.8397.
Full textAbstract:
Monografia Gabiene 316 p.n.e. jest implikacją rozważań nad znaczeniem i wpływem tytułowej bitwy na kolejne wojny toczone między diadochami. Tytuł pracy sugeruje próbę zrekonstruowania wspomnianej batalii, jednak w celu nadania pracy klarowności i spójności opis bitwy poprzedzony jest wydarzeniami mającymi miejsce tuż po śmierci Wielkiego Macedończyka. Zgodnie z czym pierwszy rozdział rozpoczyna się opisem wydarzeń z 323 p.n.e., z uwzględnieniem planów i dążeń poszczególnych jednostek, kolejne rozdziały zarysowują szeroki kontekst wydarzeń i wprowadzają w próbę rekonstrukcji tytułowej batalii. Zawarte przez autora opisy innych, w jego ocenie istotnych starć, miały rzutować na układ sił diadochów, a w konsekwencji na odniesione w 316 p.n.e. przez Antygonosa zwycięstwo. W przedłożonym opracowaniu omówiono treść i układ wspomnianej pracy, dokonano również uzupełnień i sugestii dotyczących literatury przedmiotu. Odniesiono się też do pominiętych, lecz istotnych z punktu widzenia owej publikacji, materiałów źródłowych. Ostatecznie pozytywnie oceniono merytoryczny wymiar pracy, a także styl i język autora oraz dostrzeganą w niemalże każdej części książki dbałość autora o podtrzymanie zainteresowania czytelnika. W efekcie mamy do czynienia z ciekawą pracą, która w pewnym zakresie uzupełnia polskojęzyczną bibliografię okresu hellenistycznego.
4
Targoński, Piotr. "Działania 1 Dywizji Piechoty Legionów we wrześniu 1939 roku w relacji ppłk. dypl. Henryka Pohoskiego (część 2)." Echa Przeszłości, no. XXII/1 (May 10, 2021): 366–97. http://dx.doi.org/10.31648/ep.6723.
Full textAbstract:
Prezentowany materiał stanowi relację z działań bojowych 1 DP Leg. w kampanii 1939 r., sporządzoną w 1946 r. przez ppłk. dypl. Henryka Pohoskiego, będącego w czasie kampanii,w stopniu kapitana dypl., oficerem operacyjnym w sztabie dywizji. Relacja rozpoczyna się z chwilą ogłoszenia alarmowej mobilizacji w dniu 24 sierpnia 1939 r. Przedstawione zostały czynności mobilizacyjne i transport dywizji w rejon Małkini i Ostrowi Mazowieckiej oraz koncentracja w rejonie Długosiodła. Zasadniczą częścią relacji jest opis walk stoczonych przez dywizję w obronie Narwi pod Pułtuskiem, a następnie Bugu pod Wyszkowem, skąd dywizja została odwołana rozkazem Naczelnego Wodza i skierowana na południowy wschód. W trakcie odwrotu nastąpił zwycięski bój 6 pp Leg. o Kałuszyn, a następnie po ciężkich walkach w rejonie Seroczyna, Wodyni, Woli Wodyńskiej oraz Domanic, nastąpiło rozbicie dywizji,po czym przestała ona istnieć jako pełnowartościowa wielka jednostka Wojska Polskiego. Ostatnim elementem relacji jest opis reorganizacji dywizji, polegającej m.in. na włączeniu w jej skład żołnierzy z rozbitej 3 DP Leg. oraz walki w tzw. drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, w której jednostka uległa ostatecznej zagładzie. Relacja Henryka Pohoskiego kończy się na krótkim opisie tejże bitwy, po której autor trafił do niemieckiej niewoli.
5
Augusiewicz, Sławomir. "Swedish sources for the campaign of Field Marshal Otto Gustav Stenbock in Prussia and the Battle of Filipow (22 X 1656)." Masuro-Warmian Bulletin 301, no. 3 (October 10, 2018): 557–73. http://dx.doi.org/10.51974/kmw-134883.
Full textAbstract:
The diary of Gustav Otto Stenbock from the Royal Prussia campaign in autumn 1656 and the account of the battle of Filipów (22.10.1656) are in the Riksarkivet archive in Stockholm. They have not yet been used in the study of the Polish-Swedish War of 1655–1660. In many places, correlating with the relevant fragment of the work of Samuel Pufendorf on the wars of Charles X Gustav, they introduce new details: the chronology of the initial phase of the Stenbock campaign and the composition of the division led by the Lithuanian field marshal Wincenty Gosiewski. In the latter case, it is not certain whether the list concerns the battle of Prostki (8.10.1656) or Filipów. The bases of the edition were copies from the Swedish Microfilms collection at the Central Archives of Historical Records in Warsaw.
6
Madziar, Dawid. "Udział Dywizji Polskiej w bitwie pod Almonacid de Toledo 11 sierpnia 1809 r." Echa Przeszłości, no. XXII/2 (November 17, 2021): 123–46. http://dx.doi.org/10.31648/ep.7206.
Full textAbstract:
Artykuł podejmuje problematykę udziału Dywizji Polskiej [Księstwa Warszawskiego] w tzw. kampanii Talavery, której zwieńczeniem była rozegrana w dniu 11 sierpnia 1809 r. bitwa pod Almonacid de Toledo. Dywizja Polska, która składa się z trzech pułków piechoty: 4. (płk Feliks Potocki], 7. (płk Maciej Sobolewski) i 9. (płk Antoni Paweł Sułkowski), na mocy zawartego w maju 1808 r. porozumieniaw Bajonnie, przeszła na żołd francuski z zamiarem skierowania jej do służby nad Renem. Zamiast nad Ren, jesienią 1808 r. Dywizja trafiła do Hiszpanii, w której wybuchło powstanie przeciwko narzuconej przez Napoleona władzy króla Józefa Bonapartego. Konflikt szybko przerodził się w wojnę z regularnymi siłami hiszpańskimi, które wsparte zostały przez korpus brytyjski. Bitwa pod Almonacid była najkrwawszym bojem, jaki odbyła w Hiszpanii polska dywizja, ponosząc przy tym duże straty. Dotychczas jednak żaden badacz nie podjął się szerszego opisu tej batalii z perspektywy udziału w niej polskich żołnierzy. Dlatego niniejsze opracowanie stara się wypełnić tę lukę w polskiej historiografii.
7
Wójcik, Tomasz, and Jacek Boraś. "„Nastąpił bój równający się rzezi”. Druga faza walk polsko-niemieckich o Uniejów w czasie kampanii polskiej 10 września 1939 roku." Biuletyn Uniejowski 12 (November 30, 2023): 79–104. http://dx.doi.org/10.18778/2299-8403.12.04.
Full textAbstract:
Celem niniejszego artykułu jest opis walki oddziałów Podolskiej Brygady Kawalerii Armii „Poznań” i 221 Dywizji Piechoty 8 Armii Wehrmachtu toczonej nocą z 9 na 10 września i przez większą część niedzieli 10 września 1939 r. Starcie było drugą fazą walk o Uniejów w czasie tej kampanii i związane było z rozpoczętym wtedy największym we wrześniu 1939 r. polskim kontruderzeniem, znanym jako Bitwa nad Bzurą. Tekst ten jest kontynuacją badań prowadzonych wspólnie przez obydwu autorów nad walkami na terenie współczesnych powiatów tureckiego i poddębickiego we wrześniu 1939 r., których częściowe wyniki były już prezentowane w tomie 9. i 10. „Biuletynu Uniejowskiego”. Analiza drugiej fazy walk o Uniejów napotyka na poważne utrudnienie, jakim jest brak zachowanych archiwaliów obu walczących stron, zarówno na poziomie WJ, jak i oddziałów czy pododdziałów. Akta Podolskiej BK zachowały się szczątkowo, dokumenty 221 DP dotyczące września 1939 r. spłonęły i nie są dostępne, w przeciwieństwie do materiałów tej dywizji z kolejnych lat i kampanii wojny. W tej sytuacji pierwszorzędne znaczenie mają, nieliczne niestety, wspomnienia, z których na pierwszy plan wysuwają się publikowane po wojnie w postaci drukowanej relacje szefa sztabu Podolskiej BK, rtm. dypl. Andrzeja Hlawatego. Autorzy analizują przebieg walk, naświetlają także kwestie dotąd w historiografii pomijane, w szczególności dotyczące strony niemieckiej: pododdziałów zaangażowanych w walkę oraz strat obu stron.
8
Karkocha, Małgorzata. "Wojna rosyjsko-turecka (kampania 1789 roku) w świetle doniesień „Pamiętnika Historyczno-Polityczno-Ekonomicznego”." Przegląd Nauk Historycznych 16, no. 2 (August 16, 2017). http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.16.02.02.
Full textAbstract:
Przedmiotem artykułu jest wojna rosyjsko-turecka z lat 1787–1792, a ściślej rzecz ujmując – kampania roku 1789. Zagadnienie to zostanie omówione na podstawie informacji publikowanych na łamach „Pamiętnika Historyczno-Polityczno-Ekonomicznego”. Pismo to ukazywało się w Warszawie w latach 1782–1792, a jego redaktorem i wydawcą był ksiądz Piotr Świtkowski. Od początku wojny rosyjsko-tureckiej, do której w lutym 1788 r. przyłączyła się Austria jako sojusznik Katarzyny II, „Pamiętnik” zamieszczał periodyczne sprawozdania z działań na froncie tureckim. Opisywał najważniejsze bitwy, ale też mało istotne potyczki, informował o ruchach i stanie walczących armii, drukował etaty wojsk i wiadomości biograficzne o dowódcach. Świtkowski był zwolennikiem polityki protureckiej i jako taki z sympatią wypowiadał się na temat Porty i jej mieszkańców, chwalił waleczność tureckiego żołnierza, pozytywnie odnosił się też do reform wojskowych przeprowadzanych w tym państwie.
9
Targoński, Piotr. "Działania 1 Dywizji Piechoty Legionów we wrześniu 1939 r. w relacji ppłk. dypl. Henryka Pohoskiego (Część 1)." Echa Przeszłości, no. XX/1 (December 15, 2019). http://dx.doi.org/10.31648/ep.4850.
Full textAbstract:
Prezentowany materiał stanowi relację z działań bojowych 1 DP Leg. w kampanii 1939 r., sporządzoną w 1946 r. przez ppłk. dypl. Henryka Pohoskiego, będącego w czasie kampanii, w stopniu kapitana dypl., oficerem operacyjnym w sztabie dywizji. Relacja rozpoczyna się z chwilą ogłoszenia alarmowej mobilizacji w dniu 24 sierpnia 1939 r. Przedstawione zostały czynności mobilizacyjne i transport dywizji w rejon Małkini i Ostrowi Mazowieckiej oraz koncentracja w rejonie Długosiodła. Zasadniczą częścią relacji jest opis walk stoczonych przez dywizję w obronie Narwi pod Pułtuskiem, a następnie Bugu pod Wyszkowem, skąd dywizja została odwołana rozkazem Naczelnego Wodza i skierowana na południowy wschód. W trakcie odwrotu nastąpił zwycięski bój 6 pp Leg. o Kałuszyn, a następnie po ciężkich walkach w rejonie Seroczyna, Wodyń, Woli Wodyńskiej oraz Domanic, nastąpiło rozbicie dywizji, po czym przestała ona istnieć jako pełnowartościowa wielka jednostka Wojska Polskiego. Ostatnim elementem relacji jest opis reorganizacji dywizji, polegającej m. in. na włączeniu w jej skład żołnierzy z rozbitej 3 DP Leg. oraz walki w tzw. drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, w której jednostka uległa ostatecznej zagładzie. Relacja Henryka Pohoskiego kończy się na krótkim opisie tejże bitwy, po której autor trafił do niemieckiej niewoli.
Dissertations / Theses on the topic "Kampanie i bitwy"
1
Radulski, Łukasz. "Podlaska Brygada Kawalerii. Struktura, życie garnizonowe, udział w działaniach wojennych 1939 r." Phd thesis, 2020. http://hdl.handle.net/11320/9244.
Full textAbstract:
Praca została udostępniona 10 dni przed obroną, włącznie z dniem obrony.Podlaska Brygada Kawalerii była jednym z 11 związków taktycznych kawalerii Wojska Polskiego w chwili wybuchu II wojny światowej. W jej strukturze znalazły się: 5. pułk ułanów i 1. szwadron pionierów stacjonujące w Ostrołęce, 9. pułk strzelców konnych w Grajewie i Osowcu, dowództwo, 10. pułk ułanów, 14. dywizjon artylerii konnej i 10. szwadron łączności w Białymstoku. Zarówno warunki bytowe, jak i szkoleniowe oddziałów pozostawiały wiele do życzenia. W końcu sierpnia 1939 r. brygada została zmobilizowana, uzupełniona formacjami broni i służb i skierowana nad granicę niemiecką do rejonu Stawisk. Dowódca brygady, gen. bryg. Ludwik Kmicic-Skrzyński, w pierwszych dniach wojny prowadził działania rozpoznawcze, zakończone 4 września nieudaną próbą wdarcia się w głąb Prus Wschodnich. Po przemieszczeniu w rejon Ostrowi Mazowieckiej prowadziła działania osłonowo-rozpoznawcze, walczyła z wojskami niemieckimi pod Zambrowem i Domanowem, gdzie uległa rozbiciu 13 września. W okrojonym stanie przedarła się na Polesie i dołączyła do wojsk gen. bryg. Franciszka Kleeberga. Następnie uczestniczyła w walkach z dywersantami komunistycznymi i wojskami sowieckimi. Ostatnim akordem historii wojennej Podlaskiej BK był udział w bitwie pod Kockiem, zakończony kapitulacją 6 października 1939 r. Pracę kończy podsumowanie i ocena działań brygady.
Podlaska Cavalry Brigade was one of the 11 cavalry tactical formations of the Polish Army at the outbreak of World War II. It consisted of: 5th Ulhans Regiments and 1st Pioneer Squadron stationed in Ostrołęka, 9th Mounted Rifles Regiment in Grajewo and Osowiec, the command, the 10th Uhlans Regiment, the 14th Horse Artillery Battalion and the 10th Signal Squadron in Bialystok. Both the living and training conditions of the units left much to be desired. At the end of August 1939, the Brigade was mobilised, supplemented with weapons and service formations and directed over the German border to the Stawiski region. Brigade commander – Brigadier General Ludwik Kmicic-Skrzyński in the first days of the war, conducted reconnaissance activities, which ended on September 4 with unsuccessful attempt to break deep into East Prussia. After moving to the region of Ostrów Mazowiecka, it carried out protective and reconnaissance activities, fought with German troops near Zambrów and Domanowo, where it was defeated and divided on September 13. In truncated state it broke through to the Polesie and joined forces of Brigadier General Franciszek Kleeberg. Then it participated in the battles with communists rebels and Soviet troops. The last accord of war history of Podlaska Cavalry Brigade was involvement in the battle of Kock, which ended with capitulation on 6 October 1939. Thesis is ended with summary and evaluation of the Brigade’s activities.
Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Historii i Stosunków Międzynarodowych
Books on the topic "Kampanie i bitwy"
1
Olczak, Mariusz. Kampania 1813: Slask i Luzyce. Warszawa: Wydawnictwo "Oppidum", 2004.
Find full text
5
Sven, Hassel. Widziałem, jak umierają: Blitzfreeze. Warszawa: Polski Instytut Wydawniczy, 2004.
Find full text
9
Machynia, Mariusz. Honor i ojczyzna: Bohaterskie czyny Polaków w czasie II wojny światowej. Kraków: Wydawn. Kluszczyński, 2005.
Find full text
10
Zbiegniewski, Andre R. Australia 1942-1945 =: Air war over Australia 1942-1945. Warszawa: Militaria, 1999.
Find full textBook chapters on the topic "Kampanie i bitwy"
1
Wybranowski, Dariusz. "Warunki naturalne jako jeden z czynników towarzyszących prowadzeniu działań wojennych w narracji Thietmara i Galla Anonima. Przyczynek do polityki pierwszych Piastów." In Oblicza wojny. Tom 2 – Armia kontra natura. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020. http://dx.doi.org/10.18778/8220-057-7.05.
Full textAbstract:
Głównym materiałem badawczym dla autora tej publikacji są Kronika biskupa merseburskiego Thietmara i znacznie późniejsza, Kronika polska Galla Anonima. Jako zagadnienia będące przedmiotem analizy posłużyły takie kwestie, jak: przestrzeń i związane z nią problemy logistyczne oraz zaopatrzenia, działania wojenne prowadzone w terenie leśnym i w górach, ponadto rzeki i ich miejsce w działaniach wojennych. Pytaniami badawczymi dla autora są m.in. stopień obecności powyższych elementów środowiska naturalnego w obu kronikach, przy opisach kampanii i bitew, czy są one integralną częścią narracji, czy też stanowią jedynie dla kronikarzy informację pośrednią? W treści obecnego studium autor stara się udowodnić, że w przypadku Galla Anonima książę Bolesław Krzywousty zwyciężał nie tylko w starciach o charakterze militarnym, ale dzięki swej woli i cechom charakteru potrafił to także czynić w przypadku natury, np. pokonując masyw Sudetów podczas wojen z Czechami i Morawianami. Dla Thietmara okazją do umieszczenia informacji na temat roli natury w działaniach wojennych były wojny toczone przeciwko Bolesławowi Chrobremu w latach 1002–1018. Dla kronikarza saskiego występującym niekiedy elementem opisu są działania wojenne w kontekście roli, jaką odgrywały duże rzeki. Jako przykłady mogą służyć działania w roku 1005, problemy z przeprawą przez rzekę Bóbr i bitwa stoczona koło Krosna, wyprawa księcia Mieszka II na Miśnię podjęta w 1017 r. i niespodziewany wylew Łaby, tragedia oddziału Luciców, którzy utonęli w nurcie Muldy, czy opis bitwy nad Bugiem stoczonej w 1018 r. Natomiast przykładem bitwy w terenie leśnym może być klęska armii Henryka II w kraju Dziadoszan na Śląsku, do której doszło w 1015 r. Analizując opisy Thietmara widać wyraźnie, że traktuje on rzeki jako żywioł bardzo groźny. Jednak warunki naturalne, w tym wspomniane rzeki, były dla niego jedynie uzupełnieniem, a nie głównym elementem narracji. W Kronice polskiej Galla Anonima warunki naturalne, tj. puszcze i lasy, rzeki, jeziora i wysokie pasma gór są natomiast bardzo istotną częścią opisu działań wojennych władców piastowskich. Wyprawa na Kołobrzeg (1103) trwająca „5 dni” była dla kronikarza kolejnym przykładem jak książę Bolesław poradził sobie skutecznie z przestrzenią. Przypadki kampanii prowadzonych w zimie są opisywane podczas wojen z Pomorzanami i Prusami. Jednym z ciekawszych elementów zmagań z naturą u Galla jest wątek wyprawy Bolesława Śmiałego na Pomorze, podczas której utonęli w jednej z rzek jego rycerze noszący kolczugi. Przykładem „sądu Bożego” może być natomiast krwawa bitwa stoczona nad Bugiem między armią Bolesława Chrobrego a Rusinami, czy starcie nad jeziorem Gopło (1097). Podkreślić należy, że liczba egzemplifikacji związanych z warunkami naturalnymi u Galla Anonima jest bez porównania większa niż u Thietmara. Mają one nie tylko walor informacyjny, ale są też istotnym rozwinięciem kronikarskiej narracji. W przypadku wspomnianego autora stanowią dodatkowy walor literacki jego dzieła.